Program duszpasterski „Kościół naszym domem”

na rok 2011/2012 jest częścią trzyletniego programu „Kościół domem i szkołą

komunii”. Hasła na kolejne trzy lata programu brzmią:

  2010/2011 – „W komunii z Bogiem”, 2011/012 – „Kościół naszym domem”, 2012/2013 – „Być solą ziemi”.

Celami ogólnymi tego trzyletniego programu są:

odkrywanie i pogłębianie duchowości komunii,

odnowa i wzmocnienie struktur komunijnych Kościoła oraz krzewienie duchowości komunii.

Program duszpasterski ma na celu: obronę atakowanej przez różne środowiska i

zagrożonej w swoim istnieniu rodziny. Jednym z zadań trzyletniego programu jest także zaproszenie różnych środowisk (nie tylko kościelnych) do rozmowy i działania na rzecz troski o prawdziwe oblicze niedzieli.

W pierwszą niedzielę Adwentu, tj. 27 listopada, Kościół katolicki w Polsce wszedł w drugi rok programu duszpasterskiego.

Mottem drugiej części, trzyletniego Programu duszpasterskiego, „Kościół naszym domem” są słowa:

 „Jesteśmy bowiem współpracownikami Boga, a wy jesteście uprawną ziemią Bożą, budowlą Boga. Dzięki udzielonej mi przez Boga łasce położyłem fundament jako zręczny architekt, ale buduje ktoś inny. Niech każdy jednak patrzy na to, jak buduje. Nikt bowiem nie może położyć innego fundamentu, oprócz tego, który już został położony, a jest nim Jezus Chrystus” (1Kor 3, 9-11).

 

Doskonale oddają one istotę celów realizacji Programu, którymi są:

Pomoc w zrozumieniu tajemnicy Kościoła

Ukazanie komunii jako dzieła Ducha Świętego

Umocnienie ducha ekumenizmu Pomoc w odkrywaniu własnego

miejsca w Kościele Pogłębianie ducha zaangażowania i

współodpowiedzialności za Kościół Odnawianie i budowanie struktur

komunijnych

W Programie duszpasterskim „Kościół naszym domem” na rok 2011/2012 została zaakcentowana potrzeba pogłębianie ducha współpracy między duchowieństwem, osobami życia konsekrowanego i wiernymi świeckimi, a także zwiększenie obecności i zaangażowania świeckich w duszpasterstwa parafialne. Wiąże się to z rozwojem działalności Rad Duszpasterskich i Rad Ekonomicznych w parafiach oraz Rad Kapłańskich i Rad Duszpasterskich w diecezjach, a także tworzeniem Rad Społecznych przy biskupach diecezjalnych. Istotnym celem programu jest formacja animatorów świeckich.

Przyjęty przez Episkopat program duszpasterski „Kościół naszym domem” zakłada, że oba zagadnienia, tzn. „Kościół” i „dom” są dobrze znane. Zadaniem kaznodziejów, duszpasterzy i katechetów jest tak je głosić i łączyć w kaznodziejstwie, udzielaniu sakramentów i działalności duszpasterskiej, aby wierni sami praktycznie wyciągnęli wniosek: „Faktycznie – Kościół jest naszym domem”.

Zgodnie z ideą programu należy zwalczyć przekonanie, że Kościół to papież, biskupi i księża.

„Na temat Kościoła krąży wiele błędnych teorii, a nawet przekonań, które chętnie powtarzają ludzie spoza Kościoła, głosząc, że Kościół to biskupi i księża. Tymczasem tak naprawdę, Kościół to Chrystus i zjednoczeni z Nim wszyscy ochrzczeni, bo nie ma Kościoła bez Chrystusa – Głowy i nie ma Kościoła bez ludzi – jego członków, którymi są wszyscy wierzący” – podkreśla w liście pasterskim na Adwent abp Józef Michalik, metropolita przemyski i przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski. Dalej podkreśla, że rozwój i świętość Kościoła oraz skuteczność jego posługiwania zależy zarówno od Ducha Świętego i hierarchii, ale i od każdego wierzącego. Dlatego prosi wiernych, by „czuwali nad Kościołem”

Należy usilnie starać się, żeby parafianie mieli świadomość, że są członkami Kościoła, który jest w ich parafii, i przez to są sobie bliscy, jako bracia i siostry w Panu. Winni mieć świadomość, że tworzą komunijną wspólnotę. Powinni wzajemnie się miłować i jeden drugiego nieść ciężary.W trosce o wieczne zbawienie wszyscy powinni być objęci miłości komunijną, zarówno ci, którzy uczęszczają na Mszę świętą niedzielną, jak ci, którzy uczęszczają tylko okolicznościowo, jak i ci, którzy w ogóle nie uczęszczają

To wszystko powinno prowadzić parafian do coraz większego doświadczania parafii, jako ich wspólnego domu tu na ziemi w drodze do Domu Ojca w niebie.

Przestrzenią budowania i doświadczania parafii jako wspólnoty komunijnej jest niedziela – dzień Pański, dzień dla rodziny, dla człowieka, dla wypoczynku, dla aktywności społecznej.

Te wszystkie działania mają służyć temu, aby wierni mogli odkryć własne miejsce w Kościele, w którym poczują się nie tylko wygodnie i komfortowo jak podczas liturgii, ale przede wszystkim staną się współodpowiedzialni za jego ustawiczny rozwój i świętość. Tę ideę dobrze oddaje pieśń ks. Stanisława Ziemiańskiego skomponowana specjalnie z okazji programu duszpasterskiego 2010-2013, zatytułowana „Kościół to nie tylko dom z kamieni i złota”.

Kościół to nie tylko dom z kamieni i złota.Kościół żywy i prawdziwy, to jest serc wspólnota.Jedno serce, jedna dusza, to jest serc wspólnota.

Gdzie się zbierze dwóch lub trzech, dobro mając na celuTam przebywa Chrystus żywy, tworząc jedność z wielu.Jedno serce, jedną duszę, tworząc jedność z wielu.

Kto się dzieli tym co ma z potrzebującymi,ten wypełnia Ewangelię, niebo czyni z ziemi.Jedno serce, jedną duszę, niebo czyni z ziemi.