Płock – miasto na prawach powiatu na Pojezierzu

Dobrzyńskim i w Kotlinie Płockiej, nad Wisłą,

w województwie mazowieckim, siedziba ziemskiego powiatu

płockiego historyczna stolica Mazowsza oraz stolica Polski w

latach 1079-1138 siedziba rzymskokatolickiej kurii diecezji

płockiej (1075) siedziba władz Kościoła Starokatolickiego

Mariawitów i mariawickiej diecezji warszawsko-płockiej, port

rzeczny, rafineria ropy naftowej (1964), szkoły

wyższe, teatry, muzea.

Bazylika katedralna wzniesiona została w 1144 roku z fundacji

biskupa Aleksandra z Malonne. Wielokrotnie przebudowywana,

zachowała jednak swoje pierwotne romańskie elementy. W Kaplicy

Królewskiej znajduje się sarkofag dwóch władców Polski –Władysława

Hermana i Bolesława Krzywoustego. W kruchcie – kopia słynnych

brązowych, romańskich Drzwi płockich, wykonanych dla katedry

płockiej około 1154 roku w Magdeburgu

Świątynia Miłosierdzia i Miłości – katedra mariawicka, wybudowana

z inicjatywy Marii Franciszki Kozłowskiej (uznawanej przez

mariawitów za świętą) w latach 1911-1914. W skład kompleksu

budynków wchodzi także klasztor – siedziba władz Kościoła

Starokatolickiego Mariawitów. Świątynię i klasztor wzniesiono w

stylu neogotyku angielskiego na planie litery E. We wnętrzu świątyni

znajduje się pozłacana konfesja, nagrobek Marii Franciszki i biskupów

mariawickich.

Ulica Grodzka, posiada XIII-wieczny rodowód. Łączyła dwa rynki

miejskie: Kanoniczny (obecnie Pl. Narutowicza) oraz Stary Rynek. W

zabudowie dominują neoklasycystyczne kamieniczki z XIX wieku.

Stary Rynek – do połowy XIX wieku tętnił

życiem. Tutaj znajdowały się zajazdy,

oberże i sklepy. Pośrodku rynku wznosił

się gotycki ratusz z niewysoką wieżą, a

przed nim szafot.

Płocki ratusz – zbudowany w latach dwudziestych

XIX wieku, zaprojektowany został przez Jakuba

Kubickiego (twórcy m.in.Belwederu w Warszawie), w

okresie klasycyzmu , był miejscem ostatniego

posiedzenia Sejmu Królestwa Polskiego w 1831 r.

(tzw. Sejm Powstańczy). Od chwili powstania ratusz

był zawsze siedzibą władz miejskich.

Płockie zoo. W malowniczo położonym na

nadwiślańskiej skarpie ogrodzie zoologicznym

można podziwiać ponad 3700 zwierząt w

320 gatunkach. Zoo posiada wiele osobliwości

świata zwierzęcego, w tym 25 gatunków rzadkich i

ginących. Są wśród nich m.in:irbisy, pingwiny

przylądkowe, żurawie mandżurskie, słoń

indyjski, lamparty perskie i kondory wielkie.

Na stadionie Wisły Płock im. Kazimierza

Górskiego rozgrywane są ważne mecze

międzypaństwowe w piłce nożnej. Piłkarze ręczni

Wisły Płock w 2008 roku zostali mistrzami Polski i

zdobyli Puchar Polski, a jeden z zawodników –

Marcin Wichary w barwach kadry narodowej

rozgrywał mecze podczas igrzysk olimpijskich w

Pekinie. Płock ma swoich olimpijczyków oraz

medalistów mistrzostw świata i Europy w innych

dyscyplinach (kick-boxing, wioślarstwo, tenis ziemny

osób niepełnosprawnych). W 2009 r. obok stadionu

Wisły rozpoczęła się budowa hali widowiskowo-

sportowej na 5 tys osób.

Amfiteatr płocki zlokalizowany jest w niszy pousuwiskowej skarpy

wiślanej nad Wisłą. Pierwotne dzieło trzech płockich architektów

Czesława Korgula (szef), Ignacego Bladowskiego oraz Henryka

Sęczykowskiego powstał w latach 60. XX wieku. Projekt został

wykonany społecznie, podobnie jak wszystkie inne prace związane

z obiektem. Generalnego wykonawstwa podjęło się Płockie

Przedsiębiorstwo Robót Mostowych (Mostostal Płock) przy

czynnym udziale innych zakładów pracy oraz młodzieży. Oddany

obiekt o pojemności około 3 000 widzów komponował się w

wiślaną skarpę i przez prawie 40 lat służył mieszkańcom miasta

Molo - spacerowe na Wiśle w Płocku

będące pomostem dla pieszych o

długości 357,8 m na końcu, którego

znajduje się restauracja, zlokalizowane

jest naprzeciw Wzgórza Tumskiego

usytuowanego podobnie jak sam obiekt

po prawej stronie Wisły. Szerokość

pomostu mola spacerowego wynosi 5,3

m, a przy końcu obiektu w miejscu w

pobliżu, którego znajduje się budynek

restauracji szerokość ta zwiększa się do

15,3 m.

Teatr Dramatyczny im. Jerzego Szaniawskiego –

Początki teatru w Płocku sięgają początków XIX

wieku. 20 sierpnia 1812 roku dzięki staraniom

ówczesnego prefekta departamentu

płockiego Rajmunda Rembielińskiego rozpoczyna

swoją działalność płocki teatr. Siedzibą teatru

staje się budynek kościoła św. Trójcy. Niestety w

1940 roku Niemcy rozbierają budynek teatru, a

tym samym kończą jego działalność. Dzięki

staraniom społeczeństwa zostaje powołany Teatr

Płocki. Swoją działalność rozpoczyna 12 stycznia

1975 roku. Pięć lat później teatr otrzymuje

imię Jerzego Szaniawskiego. W grudniu 2005

rozpoczęto generalny remont obiektu.