Przejdźmy do interpretacji prorockiej i, powtarzając słowa Daniela, przedstawimy szerzej to, co on

powiedział krótko: „Ty, królu, mówi, jesteś głową ze złota”, co oznacza królestwo najważniejsze,

babilońskie, porównane do czystego złota. „A po tobie wyłoni się inne królestwo, mniejsze od Ciebie”, to

jest Medów i Persów, „podobne do srebra” mniejsze od poprzedniego, ale większe od następnego. „A

trzecie królestwo, spiżowe, które zawładnie całą ziemią” oznacza Aleksandra i królestwo Macedończyków,

sukcesorów Aleksandra, które słusznie jest nazwane spiżowym – bowiem pośród wszystkich metali spiż jest

najbardziej dźwięczny i brzmi znakomicie, a ponadto jego dźwięk roznosi się najdalej i najszerzej – nie

tylko po to, aby uwydatnić wielką sławę i moc króla [Aleksandra], ale także łatwość języka greckiego. „Zaś

czwarte królestwo”, które odnosi się w sposób oczywisty do Rzymian, „jest żelazne i wszystko niszczy i

poskramia”. Ale jego stopy i palce są częściowo żelazne, a częściowo z gliny, wyraźnie jest widoczne w

dzisiejszych czasach [początek V w. n.e.], podobnie jak na początku nie było nic silniejszego i twardszego

niż Imperium Rzymskie, pod koniec również nie ma nic bojaźliwszego, kiedy brało nam ochrony podczas

wojen domowych przeciwko różnym narodom barbarzyńskim. W końcu zaś wszystkich tych królestw: ze

złota, ze srebra, ze spiżu i z żelaza „został rzucony kamień” – Pan Zbawiciel – „bez udziału ręki”, to jest bez

połączenia się w związku małżeńskim, i starł na proch wszystkie królestwa: „I była wielka góra i wypełniła

całą ziemię”. Słowa te Żydzi i bezbożny Porfiriusz błędnie zestawiają z narodem Izraela, gdyż uważają, że

przy końcu wieków będzie bardzo potężne i zetrze w proch wszystkie inne królestwa, aby królować na

wieki.

Hieronim, Komentarz do Księgi Daniela 2,31-44