Plan pracy i szkice zajęć - Miejskie Przedszkole nr 45 w … · 2018-01-01 · Wstęp 5 Z wielką...
96
Trzylatki Plan pracy i szkice zajęć
Transcript of Plan pracy i szkice zajęć - Miejskie Przedszkole nr 45 w … · 2018-01-01 · Wstęp 5 Z wielką...
Trzylatki
Plan pracy i szkice zajęć
© Copyright by Nowa Era Sp. z o.o. 2013ISBN 978-83-267-1860-1
Wydanie czwarteWarszawa 2016
Autorzy planu pracy: Dorota Kucharska, Elżbieta Surowiec.Autorki szkiców zajęć: Magdalena Ledwoń, Natalia Łasocha.
Autorzy ścieżki muzycznej: Renata Szczypior, Barbara Tartanus.Redaktor serii: Ewa Wilczyńska.
Redakcja merytoryczna: Agnieszka Uścińska, Ewa Wilczyńska, Katarzyna Wlaźlińska.Opracowanie redakcyjne: Kamila Skotnicka, Ewa Wilczyńska.
Korekta: Beata Engelhardt.Projekt okładki: Babaloo Kinga Salwińska.
Prawa autorskie do zdjęcia na okładce: Shutterstock.com.Projekt graficzny: Babaloo Kinga Salwińska.
Realizacja projektu graficznego: Urszula Kluba.
Nowa Era Sp. z o.o.Aleje Jerozolimskie 146D, 02-305 Warszawa
tel.: 22 570 25 80; faks: 22 570 25 81infolinia: 801 88 10 10 (z telefonów stacjonarnych),
58 721 48 00 (z telefonów komórkowych)www.nowaera.pl, e-mail: [email protected]
Druk i oprawa: Zakład Poligraficzny Techgraf, Łańcut
Nabyta przez Ciebie publikacja jest dziełem twórcy i wydawcy. Prosimy o przestrzeganie praw, jakie im przysługują. Zawartość publikacji możesz udostępnić nieodpłatnie osobom bliskim lub osobiście znanym, ale nie umieszczaj jej w internecie. Jeśli cytujesz jej fragmenty, to nie zmieniaj ich treści i koniecznie zaznacz, czyje to dzieło. Możesz skopiować część publikacji jedynie na własny użytek.
Szanujmy cudzą własność i prawo.Więcej na www.legalnakultura.pl
Nabyta przez Ciebie publikacja jest dziełem twórcy i wydawcy. Prosimy o przestrzeganie praw, jakie im przysługują. Zawartość publikacji możesz udostępnić nieodpłatnie osobom bliskim lub osobiście znanym, ale nie umieszczaj jej w internecie. Jeśli cytujesz jej fragmenty, to nie zmieniaj ich treści i koniecznie zaznacz, czyje to dzieło. Możesz skopiować część publikacji jedynie na własny użytek.
Szanujmy cudzą własność i prawo.Więcej na www.legalnakultura.pl
Spis treści
3
Wstęp
Plan pracy wychowawczo-dydaktycznej (tematy dni 146.–190.)
KwiecieńDlaczego powietrza nie widać? .................................................................................................8Do czego są skrzydła? .............................................................................................................11
MajGdzie jest kraina fantazji? (2 tygodnie) ..................................................................................14O czym opowiada biedronka? .................................................................................................21Kogo kocham, kto mnie kocha? ..............................................................................................25
CzerwiecO czym marzą dzieci? ............................................................................................................28Kogo spotkała papuga? ............................................................................................................31Gdzie latem zobaczę ziemię, ogień, wodę i powietrze? ...........................................................35
Szkice zajęć
Dlaczego powietrza nie widać?146. Gdzie mieszka powietrze? ................................................................................................39147. Powietrze w urządzeniach ................................................................................................39148. Kto potrzebuje powietrza? ................................................................................................41149. Powietrze gra i pachnie ....................................................................................................42150. Płyną przed siebie wysoko na niebie ................................................................................43
Do czego są skrzydła? 151. W ptasim gnieździe ..........................................................................................................44152. Po co ptakom pióra? .........................................................................................................46153. W świecie ptaków ............................................................................................................46154. Powietrzne wynalazki ......................................................................................................48155. Lot w przestworza ............................................................................................................49
Gdzie jest kraina fantazji? (2 tygodnie)156. W świecie bajek i baśni ....................................................................................................50157. W bibliotece .....................................................................................................................51158. W księgarni ......................................................................................................................52159. Jak powstaje książka? .......................................................................................................53160. Nasza książeczka .............................................................................................................55161. Z wizytą w teatrze ...........................................................................................................55162. Nasze przedstawienie .....................................................................................................57163. W zaczarowanym lesie ....................................................................................................58164. Teatrzyk na łące ..............................................................................................................59165. Szkółka aktorska .............................................................................................................60
O czym opowiada biedronka? 166. Wycieczka na łąkę ...........................................................................................................61167. Kto mieszka na łące? .......................................................................................................62
4
Szki
ce z
ajęć
Maj
Spis treści
4
168. Łąka cała w kwiatach .....................................................................................................63169. Co lata nad łąką? .............................................................................................................65170. Czego się boją owady? .....................................................................................................66
Kogo kocham, kto mnie kocha?171. W rodzinnym kręgu .........................................................................................................68172. Rodzinne podobieństwo ...................................................................................................69173. Nie wstawać lewą nogą! ...................................................................................................70174. Co robi mama? Co robi tata? ...........................................................................................71175. Dzień Mamy i Taty ...........................................................................................................72
O czym marzą dzieci?176. Jakie mam marzenia? .....................................................................................................73177. Marzenia o sukcesie .........................................................................................................74178. Jak dorosnę, to zostanę… .................................................................................................75179. Marzenia o dobrej koleżance lub dobrym koledze ............................................................76180. Marzenia o dobrej zabawie ...............................................................................................78
Kogo spotkała papuga?181. Afrykańskie krajobrazy .....................................................................................................79182. Karawana na pustyni .......................................................................................................80183. Wyruszamy na safari .......................................................................................................81184. Afrykańskie rytmy ...........................................................................................................81185. W sercu dżungli ...............................................................................................................82
Gdzie latem zobaczę ziemię, ogień, wodę i powietrze?186. Moja ziemia – wycieczka z grą terenową .........................................................................83187. Przyszło do nas lato ..........................................................................................................85188. Wielkie poruszenie z powietrzem w tle ...........................................................................86189. Od Bałtyku do Tatr ..........................................................................................................87190. Muzealne eksponaty ........................................................................................................88
Piosenki Wróbel i wiatr ..........................................................................................................................90Biedronka ................................................................................................................................91Mam serduszko ........................................................................................................................92Dźwięki Afryki .........................................................................................................................93Piosenka o czterech żywiołach ................................................................................................94
Wstęp
5
Z wielką przyjemnością przedstawiamy Państwu publikację „Plan pracy i szkice zajęć cz. 4”, która zawiera plan pracy wychowawczo-dydaktycznej oraz szkice zajęć dziennych (tematy dni od 146. do 190.). Mamy na-dzieję, że okażą się dla Państwa inspiracją, a dla dzieci zachętą do poznawania otaczającego je świata.
Publikacja ta stanowi obudowę nowego pakietu dla dzieci trzyletnich opracowanego przez wydawnictwo Nowa Era – „Kolekcja przedszkolaka”, który jest idealną propozycją dla grup 3-latków i grup mieszanych (3- i 4-latków). Elementy pakietu dla dziecka to: „Karty pracy” (tu dodajemy projekty plastyczne jako obszar Wychowanie przez sztukę), „Pomoce trzylatka” oraz „Baj i Bajeczka. Pierwsza książeczka”.
Podczas tworzenia pakietu i materiałów dla nauczyciela skupialiśmy się najbardziej na wszechstronnym rozwoju poznawczym dziecka opartym na koncepcji żywiołów i tworzeniu materiałów zgodnie ze wszystkimi obszarami podstawy programowej.
Koncepcja żywiołów pozwala na rozbudzenie naturalnych zainteresowań dzieci, twórczych poszukiwań i opiera się na nauczaniu czynnościowym. Dzięki żywiołom dziecko działa, tworzy, odczuwa i poznaje świat wszystkimi zmysłami. Żywiołów w przedszkolu nie należy się obawiać, przecież:• ziemia to gleba, którą możemy rozgnieść w dłoni, spulchnić grabiami i zwilżyć wodą. W niej możemy zasiać
nasiona, umieścić cebulki kwiatów czy też obserwować sposób poruszania się dżdżownicy. Ziemia to również planeta pokryta zbiornikami wodnymi i kontynentami oraz wszystko to, co się na niej znajduje: rośliny, zwie-rzęta, góry, pustynie, miasta i wsie, polne drogi i asfaltowe ulice, naturalne jaskinie i kopalnie, rzeźba i ar-chitektura. To skarby: węgiel, sól, glina i kreda oraz prehistoria zachowana w skamieniałościach;
• woda to wszelkie naturalne zbiorniki: morza, rzeki, stawy i jeziora. To również deszcz i pojedyncze krople spływające po szybie, grad, śnieg i mgła. Woda jest w naszych organizmach, zwierzętach i roślinach. Paruje i zamarza. Służy do picia, gotowania, pływania, mycia i malowania. W niej można rozpuścić sól i cukier, można wymieszać ją z farbą, można sprawdzić, czy pływa po niej drewniana łódka, czy przenika ją światło, co się dzieje z makaronem zanurzonym we wrzątku, jak powstaje tęcza, a jak mgła, czy rośliny mogą żyć bez wody, jak powstają bańki mydlane i jak się robi filtr do uzdatniania wody. Można też zbadać, w co szybciej wsiąknie: w piasek, żwir czy ziemię, co się stanie, gdy wsypiemy do niej kawę, a co – gdy piasek. Jak zachowa się w wodzie olej, a jak – sok malinowy;
• �ogień to światło i ciepło, to kominek, ognisko i grill, ale też pożar, zniszczenie i ciężka praca strażaka. Ogień to Słońce i gwiazdy, temperatura w sali i za oknem, ciepłe kraje, wesoła zabawa, żar uczuć, blask świec, światełka na choince i ciepłe życzenia. To ciasteczka pieczone w piekarniku i zupa na obiad. Nie można też pominąć tematu bezpieczeństwa, a zwłaszcza niebezpiecznych przedmiotów wokół nas, którymi można się oparzyć;
• powietrze to wiatraki na wietrze, energia, delikatna bryza, zefir, huragan, sztorm i burza, liście tańczące jesienią i babie lato, ptaki, chmury płynące po niebie, balony i samoloty. Powietrze to siła podmuchu wia-tru obserwowana na uginających się konarach drzew i siła dmuchnięcia dziecka próbującego utrzymać w górze delikatne piórko. To odkurzacz zasysający podartą kartkę, suszarka wprawiająca w ruch kawałek bibułki, tańczący balon, z którego właśnie uchodzi powietrze. To również problematyka zanieczyszczenia środowiska: fabryki i spaliny, szara warstwa po zewnętrznej stronie szyb okiennych i niemiły zapach. W końcu też to, co przyjemne: woń perfum i olejków aromatycznych, ulotne marzenia, odległa, nieznana przyszłość i tajemnica.Skupiamy się na solidnym przygotowaniu do szkoły rozpoczętym już w najmłodszych grupach wiekowych,
zwracając szczególną uwagę na umiejętności ważne dla młodszych dzieci. Podkreślamy, że aby osiągnąć cele wychowania przedszkolnego, należy wspomagać rozwój, wychowywać i kształcić dzieci w następujących ob-szarach1:1. Kształtowanie umiejętności społecznych dzieci: porozumiewanie się z dorosłymi i dziećmi, zgodne funkcjo-nowanie w zabawie i w sytuacjach zadaniowych.2. Kształtowanie czynności samoobsługowych, nawyków higienicznych i kulturalnych. Wdrażanie dzieci do utrzymywania ładu i porządku.
1 Wyciąg z podstawy programowej wychowania przedszkolnego.
Wstęp
6
3. Wspomaganie rozwoju mowy dzieci.4. Wspieranie dzieci w rozwijaniu czynności intelektualnych, które stosują w poznawaniu i rozumieniu siebie i swojego otoczenia.5. Wychowanie zdrowotne i kształtowanie sprawności fizycznej dzieci. 6. Wdrażanie dzieci do dbałości o bezpieczeństwo własne oraz innych. 7. Wychowanie przez sztukę – dziecko widzem i aktorem.8. Wychowanie przez sztukę – muzyka i śpiew, pląsy i taniec.9. Wychowanie przez sztukę – różne formy plastyczne.10. Wspomaganie rozwoju umysłowego dzieci poprzez zabawy konstrukcyjne, budzenie zainteresowań tech-nicznych.11. Pomaganie dzieciom w rozumieniu istoty zjawisk atmosferycznych i w unikaniu zagrożeń.12. Wychowanie dla poszanowania roślin i zwierząt.13. Wspomaganie rozwoju intelektualnego dzieci wraz z edukacją matematyczną.14. Kształtowanie gotowości do nauki czytania i pisania.15. Wychowanie rodzinne, obywatelskie i patriotyczne.16. Przygotowanie dzieci do posługiwania się językiem obcym nowożytnym.17. Przygotowanie do posługiwania się językiem mniejszości narodowej lub etnicznej lub językiem regional-nym dzieci należących do mniejszości narodowych i etnicznych oraz społeczności posługującej się językiem regionalnym, o których mowa w ustawie z dnia 6 stycznia 2005 r. o mniejszościach narodowych i etnicznych oraz o języku regionalnym.
W planie pracy zawarliśmy rubrykę Realizowane obszary podstawy programowej, w której wskazujemy kon-kretne obszary i punkty dotyczące kształtowanych umiejętności. W samych szkicach zajęć, aby ułatwić Pań-stwu pracę, proponujemy też gotowe zapisy do dziennika. Podstawa programowa zaleca nauczycielom podział czasu pobytu dziecka na różne aktywności:
1/5 czasu – zabawa swobodna,1/5 czasu – zabawy na powietrzu,1/5 czasu – zajęcia dydaktyczne,2/5 czasu – inne czynności.Nie oznacza to jednak, że wszystkie te czynności muszą zostać opisane w dzienniku, a tym bardziej w szki-
cu zajęć. Nauczyciel nie zawsze zapisuje w dzienniku przygotowania do posiłku, wszystkie czynności higie-niczne czy przebieranie do spania i szczegółowy przebieg zabaw w ogrodzie. A zajmuje to czas. Skupia się bowiem na czynnościach zaplanowanych, o charakterze wychowawczym i edukacyjnym. Dlatego w naszych szkicach zajęć szczegółowo opisujemy tylko czas poświęcony na planowane zajęcia dydaktyczne. Nie stoi to jednak w sprzeczności z zapisami podstawy, ponieważ nauczyciel pozostały czas wykorzystuje zgodnie z rozpo-rządzeniem: pozwala dzieciom na zabawy (w tym także zabawy swobodne), wychodzi z nimi do ogródka, pro-wadzi zajęcia indywidualne. Swoje działania, obok naszych propozycji, może wpisywać do dziennika. Szkice, które Państwu proponujemy, przewidują pracę z wszystkimi dziećmi, niezależnie od rodzaju i charakteru pla-cówki, pozostały czas nauczyciel organizuje zgodnie z wytycznymi dyrektora i przyjętymi zasadami pracy w swoim przedszkolu.
Plan pracy, propozycje zajęć i karty pracy są tak opracowane, że umożliwiają modyfikację treści w zależno-ści od poziomu rozwoju dzieci w danej grupie, ich możliwości, różnych okoliczności czy nadarzających się okazji w przedszkolu. Są to tylko propozycje, które nie ograniczają inwencji twórczej nauczyciela ani dziecka. Dobrze wiemy, że nauczyciel potrzebuje w ciągu roku czasu na własne projekty lub przygotowanie do wyda-rzeń okazjonalnych.
Z uwagi na to, że każde przedszkole ma swoją specyfikę i powinno uwzględniać potrzeby i oczekiwania wychowanków oraz ich rodziców, plany pracy i szkice zajęć zamieszczone w niniejszej publikacji nie zawiera-ją propozycji zajęć z języka obcego ani materiałów umożliwiających przygotowanie dzieci do posługiwania się językiem mniejszości narodowej lub etnicznej czy językiem regionalnym (pkt 16 i 17 podstawy programowej). W tych obszarach zostawiliśmy swobodę wyboru placówce i nauczycielom, częściowo rodzicom – do nich na-
Wstęp
7
leży decyzja o wyborze języka obcego nowożytnego i metody prowadzenia zajęć. Nauczycielom zainteresowa-nym prowadzeniem zajęć z języka angielskiego polecamy materiały Nowej Ery.
Pakiet „Kolekcja przedszkolaka” zakłada indywidualizację w obrębie poleceń, dlatego proponujemy polece-nia trudniejsze i dodatkowe oznaczone gwiazdką dla dzieci pracujących szybciej.
Każdy tydzień to jeden krąg tematyczny złożony z pięciu tematów, a każdy dzień został podzielony na zaję-cia poranne, główne i popołudniowe. Zajęcia poranne obfi tują zwykle w zabawy ruchowe lub muzyczno-ru-chowe, logopedyczne lub inne zajęcia wprowadzające dzieci w temat dnia. Pozostawiając Państwu możliwość samodzielnego wyboru aktywizowania i doskonalenia rozwoju dzieci w czasie poranków i popołudni, w planie pracy i szkicach zajęć proponujemy różne czynności oraz typy zabaw do wyboru z dodatkowej publikacji dla nauczyciela „Wybór zabaw”, gdzie znajdą Państwo zabawy: ruchowe, muzyczne, logopedyczne, rozwijające umiejętności prospołeczne, słowno-ruchowe oraz zestawy gimnastyczne. Zajęcia główne to zazwyczaj zabawy dydaktyczne, zabawy badawcze, zajęcia z przewagą treści polonistycznych, matematycznych, przyrodniczych lub plastycznych, ćwiczenia gimnastyczne, a także nauka piosenek. Podsumowaniem zajęć są „Karty pracy” powiązane tematycznie z zajęciami opisanymi w szkicach zajęć. Aby nie przemęczać dzieci i nie przymuszać ich do pracy przy stoliku, działania na kartach pracy zaplanowaliśmy 1–2 razy w tygodniu. Dodatkowo w „Po-mocach przedszkolaka” znajdują się materiały uzupełniające do wykorzystania na zajęciach dydaktycznych i w czasie dowolnym. Proponujemy ponadto bogaty wybór tekstów dodatkowych, podajemy także przykłady pytań i poleceń oraz pomysły na ciekawe zajęcia plastyczno-konstrukcyjne. Biorąc pod uwagę dużą potrzebę ruchu dzieci młodszych oraz ich możliwości skupienia uwagi, proponujemy wplatanie między zajęcia dydak-tyczne opisanych w szkicach zajęć zabaw ruchowych z „Wyboru zabaw”. Zajęcia popołudniowe podsumowują dzień; są to zwykle zabawy ruchowe, dramowe, drobne prace plastyczne oraz zabawy relaksacyjne.
Oprócz „Planu pracy i szkiców zajęć cz. 1–4” w materiałach dla nauczyciela znajdą Państwo wspomniany już „Wybór zabaw”. Osobną pozycją jest wyjątkowa, pięknie wydana i zilustrowana publikacja „Wybór tekstów literackich”, która zawiera ponad 20 tekstów klasycznych i współczesnych autorów. Jako dopełnienie oferty proponujemy również płytę CD z piosenkami i utworami do słuchania.
Mamy nadzieję, że praca z tymi materiałami przyniesie Państwu satysfakcję, a dzieciom radość z poznawa-nia otaczającego je świata.
Życzymy�sukcesów�Państwu�i dzieciomRedakcja
Objaśnienie�ikon�w�„Kartach�pracy”:
– karty pracy do żywiołu ziemia
– karty pracy do żywiołu ogień
– karty pracy do żywiołu woda
– karty pracy do żywiołu powietrze
– zadanie dla dzieci pracujących szybciej, zadanie trudniejsze lub dodatkowe
– zadanie do wykonania z użyciem naklejek z wyklejanki
– – w zależności od liczby oczek wskazuje na kolejny dzień w danym tygodniu (kręgu tematycznym)
8
Plan
pra
cyK
wie
cień
Plan
pra
cy w
ych
owaw
czo
-dyd
akty
czn
ej (t
emat
y d
ni 1
46.–
190.
)
Krą
g te
mat
yczn
y: D
lacz
ego
pow
ietr
za n
ie w
idać
?
Zam
ierz
enia
wyc
ho
waw
czo
-dyd
akty
czn
e:•
Zdo
byw
a po
dsta
wow
e in
form
acje
o p
owie
trzu
.•
Wyk
onuj
e pr
oste
doś
wia
dcze
nia
i uc
zest
nic
zy w
zab
awac
h ba
daw
czyc
h.•
Kla
syfi
kuje
prz
edm
ioty
i ok
reśl
a ic
h po
łoże
nie
w p
rzes
trze
ni.
• Po
znaj
e za
sady
bez
piec
zneg
o ko
rzys
tan
ia z
urz
ądze
ń el
ektr
yczn
ych.
• O
bser
wuj
e si
łę w
iatr
u i c
hmur
y na
nie
bie.
Opi
suje
sw
oje
spos
trze
żen
ia.
Tem
at d
nia
Dzi
ałan
ia d
ziec
iP
rzew
idyw
ane
osi
ągn
ięci
aP
om
oce
Rea
lizo
wan
e o
bsz
ary
po
dst
awy
pro
gra
mo
wej
146.
Gd
zie
mie
szka
p
ow
ietr
ze?
I. • Z
abaw
y sł
owno
-ruc
how
e
• Z
abaw
y lo
gope
dycz
neII
. • „S
zuka
my
pow
ietr
za”
– za
baw
a ba
daw
cza
połą
czon
a z
rozm
ową
doty
cząc
ą w
łaśc
iwoś
ci
pow
ietr
za, w
ykon
anie
pro
steg
o do
świa
dcze
nia
i o
bser
wow
anie
zm
ian
• „K
olor
owe
balo
ny”
– za
baw
a dy
dakt
yczn
a z
balo
nam
i, st
osow
anie
okr
eśle
ń do
tycz
ącyc
h po
łoże
nia
bal
onu
w p
rzes
trze
ni
III. • St
empl
owan
ie n
apom
pow
anym
i bal
onam
i•
Zab
awy
ruch
owe
– w
ykor
zyst
uje
zaba
wy
polis
enso
rycz
ne
do p
odno
szen
ia ś
wia
dom
ości
wła
sneg
o ja
– do
skon
ali a
rtyk
ulac
ję
– zd
obyw
a in
form
acje
o p
owie
trzu
– w
ykon
uje
pros
te d
ośw
iadc
zen
ie
– st
osuj
e ok
reśl
enia
dot
yczą
ce p
ołoż
enia
pr
zedm
iotó
w w
prz
estr
zen
i
– po
znaj
e no
wą
tech
nik
ę pl
asty
czną
– do
skon
ali s
praw
ność
ruc
how
ą
„Wyb
ór z
abaw
”
„Wyb
ór z
abaw
”
mał
e pl
asti
kow
e bu
telk
i po
wod
zie,
m
iska
z w
odą
10 b
alon
ów –
po
dwa
w t
ym s
amym
kol
orze
, C
D z
dow
olną
, sp
okoj
ną m
uzyk
ą
balo
ny, f
arby
, kar
tki
„Wyb
ór z
abaw
”
5.4.
3.1.
4.1.
13.5
.
9.1.
5.4.
147.
Po
wie
trze
w
urz
ądze
nia
chI. •
Zab
awy
logo
pedy
czne
II. • „O
dkur
zacz
” –
słuc
han
ie w
iers
za
B. K
ołod
ziej
skie
go w
form
ie z
agad
ki, o
mów
ien
ie
zasa
dy d
ział
ania
odk
urza
cza
i bez
piec
zneg
o uż
ytko
wan
ia
– do
skon
ali a
rtyk
ulac
ję
– ro
zwią
zuje
zag
adkę
sło
wną
– ok
reśl
a fu
nkcj
e od
kurz
acza
i su
szar
ki–
zna
zasa
dy b
ezpi
eczn
ego
korz
ysta
nia
z u
rząd
zeń
elek
tryc
znyc
h
„Wyb
ór z
abaw
”
B. K
ołod
ziej
ski
„Odk
urza
cz”
3.1.
10.3
., 6.
3.
9
Plan
pra
cyK
wie
cień
• „C
iepł
e i z
imne
pow
ietr
ze”
– za
baw
a ba
daw
cza,
do
strz
egan
ie d
ział
ania
cie
płeg
o po
wie
trza
, st
osow
anie
okr
eśle
ń pr
zeci
wst
awny
ch: z
imne
–
ciep
łe, s
zybk
o –
wol
no
• „S
iła p
owie
trza
” –
zaba
wa
man
ipul
acyj
na,
wpr
awia
nie
lekk
ich
prze
dmio
tów
w r
uch,
ok
reśl
anie
, co
jest
cię
żkie
, a c
o le
kkie
, wdr
ażan
ie
do s
przą
tan
ia p
o sk
ończ
onej
zab
awie
III. • Z
abaw
y na
pow
ietr
zu z
wia
trak
ami l
ub w
sal
i z
użyc
iem
sus
zark
i
– ob
serw
uje
dzia
łan
ie s
usza
rki d
o w
łosó
w–
stos
uje
okre
ślen
ia p
rzec
iwst
awne
: szy
bko
– w
olno
, zi
mne
– c
iepł
e
– w
praw
ia le
kkie
prz
edm
ioty
w r
uch
– st
osuj
e ok
reśl
enia
prz
eciw
staw
ne: l
ekki
– c
iężk
i
– uc
zest
nic
zy w
zab
awac
h ba
daw
czyc
h
krąż
ki (
po je
dnym
dl
a ka
żdeg
o dz
ieck
a),
susz
arka
, dw
ie la
lki,
mis
ka z
wod
ą lu
b ro
zpyl
acz
do w
ody
pom
pki,
wac
hlar
ze,
papi
erow
e ta
lerz
yki,
krąż
ki, l
ekki
e pr
zedm
ioty
, zab
awki
wia
trac
zki l
ub
susz
arka
do
wło
sów
10.3
., 4.
1.
4.1.
, 4.3
.
4.1.
, 4.3
.
148.
Kto
p
otr
zeb
uje
p
ow
ietr
za?
I. • Z
abaw
y ba
daw
cze
i log
oped
yczn
e z
piór
kam
i
II. • „J
ak o
ddyc
ham
y?”
– w
izua
lizac
ja d
o m
uzyk
i, in
stru
kcja
pra
wid
łow
ego
oddy
chan
ia,
uśw
iado
mie
nie
, jak
waż
ne d
la c
złow
ieka
jest
po
wie
trze
i db
anie
o h
igie
nę n
osa
• „M
yszk
a do
nor
ki”
– ćw
icze
nia
odd
echo
we
w p
arac
h z
wyk
orzy
stan
iem
piłe
czek
pi
ngpo
ngow
ych,
sto
sow
anie
pra
wid
łow
ego
toru
od
dych
ania
•
„Co
moż
emy
napo
mpo
wać
?” –
zab
awa
dyda
ktyc
zna,
kla
syfi
kow
anie
prz
edm
iotó
w
wed
ług
wyb
rane
j cec
hy, o
kreś
lan
ie ic
h pr
zezn
acze
nia
(ka
rta
prac
y), o
bser
wow
anie
na
dmuc
hiw
ania
wyb
rany
ch p
rzed
mio
tów
III. • Z
abaw
y ru
chow
e z
napo
mpo
wan
ymi p
iłkam
i i m
ater
acam
i
– uc
zest
nic
zy w
pro
styc
h do
świa
dcze
nia
ch–
ćwic
zy d
ługo
ść w
ydec
hu
– pr
awid
łow
o od
dych
a–
wie
, że
do c
zysz
czen
ia n
osa
nale
ży u
żyw
ać
chus
tecz
ek h
igie
nic
znyc
h–
rozu
mie
pot
rzeb
ę pr
zeby
wan
ia n
a św
ieży
m p
owie
trzu
– ćw
iczy
dłu
gość
wyd
echu
– zg
odn
ie w
spół
prac
uje
w p
arze
– kl
asyf
ikuj
e pr
zedm
ioty
ze
wzg
lędu
na
jedn
ą ce
chę
– w
skaz
uje
prze
dmio
ty, k
tóre
moż
na n
apeł
nić
po
wie
trze
m–
mów
i, do
cze
go s
łużą
wyb
rane
prz
edm
ioty
– do
skon
ali s
praw
ność
ruc
how
ą
piór
ka
CD
z d
owol
ną m
uzyk
ą re
laks
acyj
ną,
dzw
onec
zek
piłe
czki
pin
gpon
gow
e dl
a ka
żdej
par
y,
tekt
urow
e ka
rton
iki
z w
ycię
tym
i dzi
urka
mi
taśm
a m
alar
ska,
po
mpk
a, p
rzed
mio
ty
do n
adm
ucha
nia
(n
p. p
iłka,
bal
on, k
oło
ratu
nkow
e, m
ater
ac,
dętk
a ro
wer
owa,
sk
rzyd
ełka
do
pły
wan
ia),
pr
zedm
ioty
, któ
rych
ni
e da
się
nad
muc
hać,
„K
arty
pra
cy”
– ka
rta
42
dmuc
hane
piłk
i i m
ater
ace
3.1.
, 3.2
.
5.1.
, 5.2
.
3.1.
, 3.2
., 1.
2.
4.2.
, 3.3
.
5.4.
10
Plan
pra
cyK
wie
cień
149.
Po
wie
trze
g
ra i
pac
hn
ieI. •
Zab
awy
man
ipul
acyj
ne z
folią
bąb
elko
wą
• Z
abaw
y ru
chow
eII
. • „C
o ta
k pa
chn
ie?”
– z
agad
ki z
apac
how
e,
rozp
ozna
wan
ie z
apac
hów
, koj
arze
nie
zap
achu
z
konk
retn
ą rz
eczą
• „S
ilny
i lek
ki w
iatr
” –
zaba
wa
ruch
owa
z ch
ustą
an
imac
yjną
, rea
gow
anie
na
zmie
niaj
ące
się
odgł
osy
wia
tru,
odc
zuw
anie
jego
siły
, opi
syw
anie
sw
oich
wra
żeń,
wsp
ółdz
iała
nie
w g
rupi
e•
„Dba
my
o zd
row
ie”
– ćw
icze
nia
gim
nast
yczn
eLU
B
• „R
ymow
anka
o w
ietr
ze”
– za
baw
a sł
owna
z
muz
yką
III. • Z
abaw
y z
inst
rum
enta
mi d
ętym
i
• Z
abaw
y m
uzyc
zne
– uc
zest
nic
zy w
pro
styc
h za
baw
ach
bada
wcz
ych
– do
skon
ali s
praw
ność
ruc
how
ą
– ro
zpoz
naje
zap
achy
uno
sząc
e si
ę w
pow
ietr
zu, w
ie,
skąd
poc
hodz
ą
– na
zyw
a si
lny
i lek
ki w
iatr
– w
ykon
uje
pole
cen
ia k
iero
wan
e do
cał
ej g
rupy
– uw
ażn
ie s
łuch
a od
głos
ów w
iatr
u
– do
skon
ali s
praw
ność
i ko
ordy
nacj
ę ru
chow
ą
– ro
zwija
poc
zuci
e ry
tmu
oraz
usp
raw
nia
wym
owę
– po
znaj
e sp
osob
y w
ydob
ywan
ia d
źwię
ków
z
wyb
rany
ch in
stru
men
tów
dęt
ych
– uw
rażl
iwia
się
na
różn
e el
emen
ty m
uzyk
i
folia
bąb
elko
wa
„Wyb
ór z
abaw
”
ilust
racj
e: h
iacy
nt
(lub
inny
kw
itnąc
y kw
iat),
pom
arań
cza,
pi
erni
k, p
asta
do
zębó
w,
pude
łka
po b
utac
h z
wyc
ięty
m o
twor
em,
w ś
rodk
u: o
bran
a po
mar
ańcz
a, p
iern
ik/
przy
praw
a do
pie
rnik
a,
hiac
ynt,
past
a do
zęb
ówch
usta
an
imac
yjna
„Wyb
ór z
abaw
”
CD
Pio
senk
i i u
twor
y do
słu
chan
ia
– T.
Łom
owa
„Wie
wió
rka”
nr
46
inst
rum
enty
dęt
e
„Wyb
ór z
abaw
”
4.1.
5.4.
4.2.
11.1
., 1.
1.
5.4.
, 5.3
.
8.2.
, 3.2
.
8.3.
8.2.
150.
Pły
ną
prz
ed
sieb
ie w
yso
ko
na
nie
bie
I. • Z
abaw
y ru
chow
e •
Zab
awy
rozw
ijają
ce u
mie
jętn
ości
pro
społ
eczn
eII
. • „W
obł
okac
h” –
słu
chan
ie o
pow
iada
nia
W. W
idła
ka, u
dzie
lani
e od
pow
iedz
i na
pyta
nia
doty
cząc
e tr
eści
, wyj
aśni
enie
zja
wis
ka
prze
mie
szcz
ania
się
chm
ur n
a ni
ebie
, dos
trze
gani
e ko
nkre
tnyc
h ks
ztał
tów
z p
apie
row
ych
chm
ur
– do
skon
ali s
praw
ność
ruc
how
ą–
dosk
onal
i um
ieję
tnoś
ci s
połe
czno
-em
ocjo
naln
e
– uw
ażn
ie s
łuch
a op
owia
dan
ia
„Wyb
ór z
abaw
”„W
ybór
zab
aw”
„Wyb
ór te
kstó
w
liter
acki
ch”
– W
. Wid
łak
„W o
błok
ach”
s. 4
0–41
, w
ycię
te b
iałe
chm
ury
w ró
żnyc
h ks
ztał
tach
5.4.
1.2.
, 1.6
.
14.4
.
11
Plan
pra
cyK
wie
cień
• „N
iebo
dn
iem
i no
cą”
– og
ląda
nie
zdj
ęć
ukaz
ując
ych
pięk
no n
ieba
w r
óżny
ch p
orac
h dn
ia
i noc
ą po
łącz
one
z pr
acą
plas
tycz
ną:
stem
plow
anie
chm
ur i
gwia
zd
• „C
hmur
y i c
hmur
ki”
– ob
serw
acja
nie
ba,
rozw
ijan
ie w
yobr
aźn
i i w
zbog
acan
ie s
łow
nic
twa
III. • Z
abaw
y m
uzyc
zne
– op
isuj
e n
iebo
na
pods
taw
ie w
łasn
ych
obse
rwac
ji i f
otog
rafi
i–
odbi
ja s
tem
ple
zanu
rzon
e w
farb
ie–
wie
, czy
m c
hara
kter
yzuj
e si
ę dz
ień
i noc
– do
bier
a od
pow
iedn
ie k
olor
y
– ob
serw
uje
nie
bo i
opis
uje
swoj
e sp
ostr
zeże
nia
– uw
rażl
iwia
się
na
różn
e el
emen
ty m
uzyk
i
zdję
cia,
alb
umy
prze
dsta
wia
jące
nie
bo
dnie
m i
nocą
, „K
arty
pr
acy”
– k
arta
43,
żół
ta
i bia
ła fa
rba,
ste
mpl
e z z
iem
niak
ów w
ksz
tałc
ie
gwia
zd i
chm
ur
koce
„Wyb
ór z
abaw
”
3.3.
, 9.1
., 11
.2.,
13.7
.
3.3.
8.2.
Krą
g te
mat
yczn
y: D
o c
zeg
o s
ą sk
rzyd
ła?
Zam
ierz
enia
wyc
ho
waw
czo
-dyd
akty
czn
e:•
Pozn
aje
wyb
rane
gat
unki
pta
ków
i ic
h w
iose
nne
zwyc
zaje
.•
Pro
wad
zi o
bser
wac
je p
takó
w w
tere
nie
.•
Kla
syfi
kuje
ele
men
ty, s
tosu
je o
kreś
len
ia: m
ało,
duż
o.•
Pozn
aje
wyb
rane
poj
azdy
pow
ietr
zne.
• O
kreś
la k
ieru
nki i
mie
jsca
na
kart
ce p
apie
ru.
Tem
at d
nia
Dzi
ałan
ia d
ziec
iP
rzew
idyw
ane
osi
ągn
ięci
aP
om
oce
Rea
lizo
wan
e o
bsz
ary
po
dst
awy
pro
gra
mo
wej
151.
W p
tasi
m
gn
ieźd
zie
I. • O
gląd
anie
alb
umów
prz
yrod
nic
zych
o p
taka
ch
• Z
abaw
y ru
chow
eII
. • „P
tasz
ki”
– sł
ucha
nie
wie
rsza
E. S
zelb
urg-
-Z
arem
biny
, odp
owia
dan
ie n
a py
tan
ia d
otyc
zące
je
go t
reśc
i, po
znan
ie w
iose
nnyc
h zw
ycza
jów
pt
aków
, dos
trze
gan
ie r
óżn
icy
mię
dzy
budk
ą lę
gow
ą a
gnia
zdem
• „P
okar
m d
la p
iskl
ąt”
– za
baw
a sp
raw
nośc
iow
a,
ćwic
zen
ie c
hwyt
u pę
setk
oweg
o, p
rzel
icza
nie
el
emen
tów
w d
ostę
pnym
zak
resi
e
– ko
rzys
ta z
róż
nych
źró
deł i
nfor
mac
ji–
dosk
onal
i spr
awno
ść r
ucho
wą
– po
znaj
e w
iose
nne
zwyc
zaje
pta
ków
– w
ie, c
o je
st p
otrz
ebne
pta
kom
do
budo
wy
gnia
zd
– ćw
iczy
mię
śnie
dło
ni
– pr
zelic
za e
lem
enty
zbi
oru
albu
my
przy
rodn
icze
„Wyb
ór z
abaw
”
E. S
zelb
urg-
-Z
arem
bina
„Pt
aszk
i”,
nitk
i, tr
awy,
mch
y,
piór
ka, d
robn
e ga
łązk
i, za
baw
ki
z sa
li, fo
togr
afie
gn
iazd
i bu
dek
lęgo
wyc
h w
stąż
ki, s
pina
cze
do b
ieliz
ny, k
olor
owe
gąsi
enic
e z
papi
eru
14.4
.5.
4.
12.3
., 12
.2.
14.3
., 13
.1.
12
Plan
pra
cyK
wie
cień
LUB
• „P
obaw
my
się
w b
erka
!” –
nau
ka p
iose
nki o
raz
zaba
wa
ruch
owa
• „K
olor
owy
ptak
” –
ćwic
zen
ia s
praw
nośc
i m
anua
lnej
, rys
owan
ie p
o śl
adzi
e i k
olor
owan
ie
sylw
ety
ptak
a, n
azyw
anie
kol
orów
(ka
rta
prac
y)II
I. • Z
abaw
y m
uzyc
zne
– zn
a sł
owa
pios
enki
i re
aguj
e na
zm
ianę
mel
odii
– od
wzo
row
uje
kszt
ałt k
oła
– po
praw
nie
naz
ywa
kolo
ry
– uw
rażl
iwia
się
na
różn
e el
emen
ty m
uzyk
i
CD
Pio
senk
i i u
twor
y do
słu
chan
ia –
„Wró
bel i
wia
tr”
nr 1
9„K
arty
pra
cy”
– ka
rta
44, k
redk
i
„Wyb
ór z
abaw
”
8.1.
, 8.2
.
14.2
., 14
.3.,
13.8
8.2.
152
. Po
co
p
tako
m p
ióra
?I. •
Zab
awy
ruch
owe
• Z
abaw
y ro
zwija
jące
um
ieję
tnoś
ci p
rosp
ołec
zne
II. • „M
ali o
rnito
lodz
y” –
spa
cer
po p
oblis
kim
pa
rku
/lesi
e, o
bser
wow
anie
pta
ków
w ic
h na
tura
lnym
śro
dow
isku
, okr
eśla
nie
licz
ebno
ści
(duż
o/m
ało)
, zbi
eran
ie p
tasi
ch p
iór,
spr
awne
do
bier
anie
się
w p
ary
• „P
taki
cud
aki”
– z
abaw
a pl
asty
czna
, poz
nan
ie
wła
ściw
ości
mas
y so
lnej
, for
mow
anie
kul
, tw
orze
nie
syl
wet
pta
ków
, dos
kona
len
ie
spra
wno
ści m
anua
lnej
III. • Z
abaw
y z
przy
nie
sion
ymi z
e sp
acer
u sk
arba
mi
w k
ącik
u pr
zyro
dnic
zym
– do
skon
ali s
praw
ność
ruc
how
ą–
dosk
onal
i um
ieję
tnoś
ci s
połe
czno
-em
ocjo
naln
e
– ob
serw
uje
ptak
i–
stos
uje
okre
ślen
ia d
użo/
mał
o–
wie
, do
czeg
o sł
użą
ptak
om p
ióra
–
usta
wia
się
w p
ary
– do
skon
ali s
praw
ność
man
ualn
ą
– kl
asyf
ikuj
e m
ater
iał p
rzyr
odn
iczy
„Wyb
ór z
abaw
”„W
ybór
zab
aw”
lorn
etki
mas
a so
lna,
ró
żnok
olor
owe
piór
ka,
druc
iki k
reat
ywne
, ko
ralik
i lub
mał
e gu
ziki
, tr
ójką
ty z
kar
tonu
, sz
tyw
ne k
artk
i
zgro
mad
zony
mat
eria
ł pr
zyro
dnic
zy
5.4.
1.2.
, 1.6
12.1
., 13
.3.
14.3
., 9.
1.
4.2.
, 12.
1.
153.
W ś
wie
cie
pta
ków
I. •
Zab
awy
słow
no-r
ucho
we
• Z
abaw
y lo
gope
dycz
neII
. • „C
o to
za
ptak
?” –
zag
adki
słu
chow
e,
rozp
ozna
wan
ie p
takó
w p
o w
ydaw
anym
odg
łosi
e,
opis
ywan
ie ic
h w
yglą
du
• „O
dszu
kaj s
woi
ch p
rzyj
ació
ł” –
zab
awa
naśl
adow
cza,
ćw
icze
nia
art
ykul
acyj
ne, r
ozw
ijan
ie
wra
żliw
ości
słu
chow
ej
– w
ykor
zyst
uje
zaba
wy
polis
enso
rycz
ne
do p
odno
szen
ia ś
wia
dom
ości
wła
sneg
o ja
– do
skon
ali a
rtyk
ulac
ję
– ro
zpoz
naje
wyb
rane
pta
ki p
o w
yglą
dzie
i od
głos
ie
– ćw
iczy
nar
ządy
mow
y, n
aśla
duje
odg
łosy
pta
ków
„Wyb
ór z
abaw
”
„Wyb
ór z
abaw
”
„Pom
oce
trzy
latk
a”
– Pt
aki,
CD
z o
dgło
sam
i pt
aków
(np.
boc
iana
, w
róbl
a, k
ukuł
ki,
puch
acza
)ko
pert
a dl
a ka
żdeg
o dz
ieck
a, s
ylw
ety
ptak
ów (s
owy,
boc
iana
, ku
kułk
i, w
róbl
a)
5.4.
3.1.
12.1
.
3.1.
, 3.2
.
13
Plan
pra
cyK
wie
cień
• „K
olor
owe
ptak
i” –
zaj
ęcia
pla
styc
zno-
-m
atem
atyc
zne,
roz
pozn
awan
ie b
arw
, do
skon
alen
ie u
mie
jętn
ości
kla
syfi
kacj
i
III. • Z
abaw
y m
uzyc
zne
– st
aran
nie
kol
oruj
e sy
lwet
ę, m
ieśc
i się
na
wyz
nacz
onej
pow
ierz
chn
i–
rozp
ozna
je i
nazy
wa
kolo
ry
– kl
asyf
ikuj
e el
emen
ty z
e w
zglę
du n
a je
dną
cech
ę
– uw
rażl
iwia
się
na
różn
e el
emen
ty m
uzyk
i
kart
ki A
4 z
sylw
etą
ptak
a (p
o je
dnej
dl
a ka
żdeg
o dz
ieck
a),
kred
ki (t
yle,
ile
dzie
ci)
w c
zter
ech
kolo
rach
, cz
tery
obr
ęcze
w t
ych
sam
ych
kolo
rach
„Wyb
ór z
abaw
”
14.2
., 14
.3.,
4.2.
8.2.
154.
Po
wie
trzn
e w
ynal
azki
I. • W
spól
ne z
orga
niz
owan
ie w
ysta
wy
zaba
wek
i m
odel
i lat
ając
ych
II. • „B
alon
owy
słoń
” –
słuc
han
ie o
pow
iada
nia
I.
Lan
dau,
udz
iela
nie
odp
owie
dzi n
a py
tan
ia
doty
cząc
e te
kstu
, wyj
aśn
ien
ie n
iezr
ozum
iały
ch
słów
, dos
kona
len
ie u
mie
jętn
ości
wyp
owie
dzi
• „B
ilet w
ycie
czko
wy”
– z
abaw
a dy
dakt
yczn
a,
nazy
wan
ie w
ybra
nych
poj
azdó
w p
owie
trzn
ych,
ro
zpoz
naw
anie
ich
na il
ustr
acji,
naś
lado
wan
ie
ruch
ów i
reag
owan
ie n
a sy
gnał
y um
owne
III. • O
gląd
anie
ksi
ążek
i al
bum
ów o
pow
ietr
znyc
h w
ynal
azka
ch
• Z
abaw
y ru
chow
e
– tw
orzy
kom
pozy
cje
z w
ybra
nych
ele
men
tów
– uw
ażn
ie s
łuch
a op
owia
dan
ia–
odpo
wia
da n
a py
tan
ia d
otyc
zące
teks
tu
– na
zyw
a po
pula
rne
poja
zdy
pow
ietr
zne
– re
aguj
e na
um
owne
syg
nały
sło
wne
– w
yszu
kuje
w k
siąż
kach
ilus
trac
je z
wią
zane
z
tem
atem
–
dosk
onal
i spr
awno
ść r
ucho
wą
zaba
wki
i m
odel
e pr
zyn
iesi
one
prze
z dz
ieci
I. L
anda
u „B
alon
owy
słoń
”, z
djęc
ia
poja
zdów
lata
jący
ch
z ró
żnyc
h ep
okm
ałe
obra
zki:
sam
olot
, hel
ikop
ter,
ba
lon
(po
jedn
ym
wyb
rany
m d
la
każd
ego
dzie
cka)
, du
że il
ustr
acje
tyc
h sa
myc
h po
jazd
ów
ksią
żki i
alb
umy
o po
jazd
ach
lata
jący
ch„W
ybór
zab
aw”
10.1
.
14.4
., 3.
3.
3.3.
, 3.4
.
14.4
.
5.4.
155.
Lo
t w
prz
estw
orz
aI. •
Zab
awy
kons
truk
cyjn
e z
użyc
iem
róż
nego
ro
dzaj
u kl
ockó
w
• Z
abaw
y lo
gope
dycz
neII
. • „O
drzu
tow
ce”
– za
baw
a ru
chow
a, w
praw
ian
ie
papi
erow
ego
sam
olot
u w
ruc
h, o
bser
wow
anie
to
ru je
go lo
tu, p
rzes
trze
gan
ie r
eguł
zab
awy
– w
znos
i kon
stru
kcje
z k
lock
ów
– do
skon
ali a
rtyk
ulac
ję
– ob
serw
uje
tor
lotu
sam
olot
ów–
prze
strz
ega
regu
ł zab
awy
różn
e kl
ocki
„Wyb
ór z
abaw
”
taśm
a m
alar
ska,
ko
loro
we
sam
olot
y z
papi
eru
(po
jedn
ym
dla
każd
ego
dzie
cka)
10.1
.
3.1.
1.2.
14
Plan
pra
cyM
aj
• „R
akie
ta”
– pr
aca
plas
tycz
na, u
kład
anie
i n
akle
jan
ie o
braz
ka z
fig
ur g
eom
etry
czny
ch
wed
ług
wzo
ru, o
rien
tow
anie
się
na
kart
ce,
swob
odne
wyp
owie
dzi d
ziec
i na
tem
at lo
tu
w k
osm
os
• „D
bam
y o
zdr
owie
” –
ćwic
zen
ia g
imna
styc
zne
III. • O
pow
ieść
ruc
how
a (n
p. „
Lec
imy
w k
osm
os”)
• Z
abaw
y m
uzyc
zne
– w
skaz
uje
na k
artc
e dó
ł i g
órę
– uk
łada
i na
klej
a ob
raze
k w
edłu
g w
zoru
– do
skon
ali s
praw
ność
i ko
ordy
nacj
ę ru
chow
ą
– ak
tyw
nie
ucz
estn
iczy
w z
abaw
ie r
ucho
wo-
-n
aśla
dow
czej
– uw
rażl
iwia
się
na
różn
e el
emen
ty m
uzyk
i
czar
ne k
artk
i, el
emen
ty r
akie
ty
z ko
loro
weg
o pa
pier
u:
pros
toką
t, dw
a tr
ójką
ty p
rost
okąt
ne
w t
ym s
amym
kol
orze
, je
den
trój
kąt w
inny
m
kolo
rze,
pas
ki
czer
won
ej b
ibuł
y, k
lej
„Wyb
ór z
abaw
”
„Wyb
ór z
abaw
”
14.1
., 14
.2.
5.4.
7.2.
, 5.4
.
8.2.
Krą
g te
mat
yczn
y: G
dzi
e je
st k
rain
a fa
nta
zji?
(2 t
ygo
dn
ie)
Zam
ierz
enia
wyc
ho
waw
czo
-dyd
akty
czn
e:•
Słuc
ha b
ajek
i ro
zpoz
naje
ich
boha
teró
w.
• Po
znaj
e ró
żne
rodz
aje
ksią
żek
i ucz
y si
ę z
nic
h ko
rzys
tać.
• W
ie, j
ak p
owst
aje
ksią
żka,
i uc
zest
nic
zy w
gru
pow
ym t
wor
zen
iu k
siąż
ki.
• U
czes
tnic
zy w
zab
awac
h te
atra
lnyc
h, p
osłu
guje
się
ges
tem
i re
kwiz
ytam
i.•
Prz
elic
za e
lem
enty
, sto
suje
wym
ianę
„je
den
za je
den”
.•
Potr
afi o
dpow
iedn
io z
acho
wać
się
w m
iejs
cu p
ublic
znym
. •
Pra
wid
łow
o st
osuj
e zw
roty
grz
eczn
ości
owe.
Tem
at d
nia
Dzi
ałan
ia d
ziec
iP
rzew
idyw
ane
osi
ągn
ięci
aP
om
oce
Rea
lizo
wan
e o
bsz
ary
po
dst
awy
pro
gra
mo
wej
156.
W ś
wie
cie
baj
ek i
baś
ni
I. • O
gląd
anie
baj
ek w
kąc
iku
ksią
żek
• Z
abaw
y ru
chow
e II
. • „K
lucz
do
świa
ta b
ajek
” –
zaba
wa
dyda
ktyc
zna,
og
ląda
nie
i op
isyw
anie
ilus
trac
ji, n
azyw
anie
po
stac
i i c
zynn
ości
, pre
zent
owan
ie z
nany
ch
dzie
ciom
baj
ek
– ro
zbud
za s
woj
e za
inte
reso
wan
ie k
siąż
kam
i–
dosk
onal
i spr
awno
ść r
ucho
wą
– uw
ażn
ie o
gląd
a ilu
stra
cje
– ro
zpoz
naje
baj
kow
e po
stac
ie–
nazy
wa
czyn
nośc
i prz
edst
awio
ne n
a ilu
stra
cjac
h
ksią
żki z
baj
kam
i„W
ybór
zab
aw”
papi
erow
e kl
ucze
z
docz
epio
nym
i ilu
stra
cjam
i róż
nych
po
stac
i baj
kow
ych
(p
o je
dnym
dla
ka
żdeg
o dz
ieck
a),
ksią
żki z
baj
kam
i
14.4
.5.
4
14.2
.
15
Plan
pra
cyM
aj
• „K
wia
tow
e du
szki
” –
zaba
wa
orie
ntac
yjno
- -p
orzą
dkow
a, p
rzyb
liżen
ie d
ziec
iom
pos
taci
C
alin
eczk
i i k
wia
tow
ych
dusz
ków
, rea
gow
anie
na
cis
zę w
muz
yce
LUB
• „N
asza
wsp
ólna
baj
eczk
a” –
wym
yśla
nie
h
isto
ryjk
i i z
abaw
a ru
chow
a
• „Z
najd
ź ró
żnic
e” –
zab
awa
dosk
onal
ąca
spos
trze
gaw
czoś
ć, o
pisy
wan
ie il
ustr
acji,
w
skaz
ywan
ie r
óżn
ic (
kart
a pr
acy)
III. • Z
abaw
y m
uzyc
zne
• O
gląd
anie
baj
ek w
kąc
iku
ksią
żek
– re
aguj
e na
cis
zę w
muz
yce
– im
prow
izuj
e do
muz
yki,
naśl
aduj
ąc b
ajko
wą
post
ać
– ro
zwija
wyo
braź
nię
i ilu
stru
je r
uche
m p
rost
ą ba
jkę
– do
strz
ega
i wsk
azuj
e ró
żnic
e m
iędz
y ob
razk
ami
– uw
rażl
iwia
się
na
różn
e el
emen
ty m
uzyk
i–
rozb
udza
sw
oje
zain
tere
sow
anie
ksi
ążka
mi
zwie
wne
chu
sty,
pa
pier
owe
kolo
row
e kw
iaty
(tyl
e, il
e dz
ieci
), je
den
duży
bi
ały
kwia
t, dw
ie
koro
ny, C
D z
dow
olną
m
uzyk
ą ta
necz
ną
CD
Pio
senk
i i u
twor
y do
słu
chan
ia
– R
. Sch
uber
t „Sc
herz
o nr
1”
nr 4
9 lu
b do
wol
ny
utw
ór m
uzyc
zny
dwie
ilus
trac
je p
osta
ci
bajk
owej
róż
nią
ce s
ię
kilk
oma
szcz
egół
ami,
„Kar
ty p
racy
”
– ka
rta
45
„Wyb
ór z
abaw
”ks
iążk
i z b
ajka
mi
8.2.
8.2.
, 8.4
., 7.
2.
14.2
.
8.2.
14.4
.
157.
W
bib
liote
ceI. •
Zab
awy
słow
no-r
ucho
we
• Z
abaw
y m
uzyc
zne
II. • „M
oja
ulub
iona
ksi
ążka
” –
prez
enta
cja
przy
nie
sion
ych
prze
z dz
ieci
ksi
ążek
, wyr
ażan
ie
swoi
ch m
yśli
w z
rozu
mia
ły d
la in
nych
spo
sób,
ci
erpl
iwe
czek
anie
na
swoj
ą ko
lej
• „J
ak w
bib
liote
ce”
– za
baw
a m
atem
atyc
zna,
kl
asyf
ikow
anie
ksi
ążek
ze
wzg
lędu
na
tem
atyk
ę
• „O
rgan
izuj
emy
prze
dszk
olną
bib
liote
czkę
” –
usta
len
ie z
asad
obo
wią
zują
cych
w
prz
edsz
koln
ej b
iblio
tecz
ce, p
ozna
nie
spo
sobó
w
korz
ysta
nia
z r
óżny
ch r
odza
jów
ksi
ążek
– w
ykor
zyst
uje
zaba
wy
polis
enso
rycz
ne
do p
odno
szen
ia ś
wia
dom
ości
wła
sneg
o ja
– uw
rażl
iwia
się
na
różn
e el
emen
ty m
uzyk
i
– w
ypow
iada
się
na
tem
at s
woj
ej u
lubi
onej
ksi
ążki
– ci
erpl
iwie
cze
ka n
a sw
oją
kole
j
– po
znaj
e ró
żne
rodz
aje
ksią
żek
– gr
upuj
e ks
iążk
i ze
wzg
lędu
na
tem
atyk
ę
– w
ie, j
ak n
ależ
y ko
rzys
tać
z ks
iąże
k–
rozu
mie
pot
rzeb
ę sz
anow
ania
ksi
ążek
– ro
zum
ie s
ens
info
rmac
ji za
war
tej w
form
ie
upro
szcz
onej
ilus
trac
ji
„Wyb
ór z
abaw
”
„Wyb
ór z
abaw
”
przy
nie
sion
e pr
zez
dzie
ci k
siąż
ki
ksią
żki z
czt
erec
h dz
iedz
in (t
yle,
ile
dzie
ci)
ilust
racj
e pr
ezen
tują
ce z
asad
y ko
rzys
tan
ia
z bi
blio
tecz
ki, r
óżne
ro
dzaj
e ks
iąże
k
5.4.
8.2.
14.4
., 3.
4.
14.4
., 4.
2.
14.4
., 14
.5.
16
Plan
pra
cyM
aj
III. • Z
abaw
y pl
asty
czne
z k
siąż
eczk
ami
do k
olor
owan
ia•
Zab
awy
ruch
owe
– do
skon
ali p
recy
zję
podc
zas
kolo
row
ania
– do
skon
ali s
praw
ność
ruc
how
ą
ksią
żecz
ki
do k
olor
owan
ia„W
ybór
zab
aw”
14.3
.
5.4.
158.
W k
sięg
arn
iI. •
Zab
awy
rozw
ijają
ce u
mie
jętn
ości
pro
społ
eczn
eII
. • „W
ksi
ęgar
ni”
– u
kład
anie
his
tory
jki
obra
zkow
ej, ł
ącze
nie
opi
su s
łow
nego
z il
ustr
acją
, ro
zwija
nie
logi
czne
go m
yśle
nia
i po
praw
nego
w
ypow
iada
nia
się
• „W
skl
epie
z k
siąż
kam
i” –
zab
awa
mat
emat
yczn
a, s
toso
wan
ie w
ymia
ny „
jede
n za
je
den”
, uży
wan
ie fo
rm g
rzec
znoś
ciow
ych,
ci
erpl
iwe
czek
anie
na
swoj
ą ko
lej
• „K
siąż
ka z
obr
azka
mi”
– za
jęci
a m
uzyc
zno-
-p
last
yczn
e, m
alow
anie
ilus
trac
ji do
muz
yki
III. • Z
abaw
a te
mat
yczn
a „K
upuj
emy
ksią
żki”
• Z
abaw
y lo
gope
dycz
ne
– do
skon
ali u
mie
jętn
ości
spo
łecz
no-e
moc
jona
lne
– łą
czy
ilust
racj
ę z
opis
em s
łow
nym
– uk
łada
obr
azki
w k
olej
nośc
i chr
onol
ogic
znej
– op
owia
da w
łasn
ymi s
łow
ami,
co je
st p
rzed
staw
ione
na
obr
azku
– st
osuj
e w
ymia
nę „
jede
n za
jede
n” w
kon
kret
nej
sytu
acji
– w
spo
sób
zroz
umia
ły z
wra
ca s
ię d
o ro
zmów
cy
– w
yraż
a w
form
ie p
last
yczn
ej s
woj
e od
czuc
ie
muz
yki
– w
ie, j
ak z
acho
wać
się
w s
klep
ie–
stos
uje
zwro
ty g
rzec
znoś
ciow
e–
dosk
onal
i art
ykul
ację
„Wyb
ór z
abaw
”
„Pom
oce
trzy
latk
a”
– W
ksi
ęgar
ni,
kart
ki,
klej
, pap
iero
we
mon
ety
ksią
żki,
papi
erow
e m
onet
y
CD
Pio
senk
i i u
twor
y do
słu
chan
ia –
utw
ory
zróż
nic
owan
e po
d w
zglę
dem
cha
rakt
eru
i nas
troj
u (d
o w
ybor
u nr
41,
42,
44,
47,
49,
50
, 51)
ksią
żki,
papi
erow
e m
onet
y„W
ybór
zab
aw”
1.2.
, 1.6
.
14.2
., 4.
3.
13.3
., 3.
2.
8.4.
, 9.1
.
1.3.
, 1.1
.
3.1.
159.
Jak
p
ow
staj
e ks
iążk
a?
I. • O
gląd
anie
ksi
ążek
w k
ącik
u bi
blio
tecz
nym
• Z
abaw
y ru
chow
eII
. • „T
o m
y, g
rafi
cy”
– za
baw
y pl
asty
czne
w
gru
pach
, mal
owan
ie, s
tem
plow
anie
, odb
ijan
ie
za p
omoc
ą fa
rb, r
ozpo
znaw
anie
kol
orów
, uz
yski
wan
ie n
owyc
h pr
zez
mie
szan
ie fa
rb
– ro
zbud
za s
woj
e za
inte
reso
wan
ie k
siąż
kam
i–
dosk
onal
i spr
awno
ść r
ucho
wą
– po
sług
uje
się
różn
ymi p
rzyb
oram
i do
roz
prow
adza
nia
farb
y na
kar
tce
– ro
zróż
nia
i na
zyw
a ko
lory
ksią
żki d
la d
ziec
i„W
ybór
zab
aw”
szar
fy w
czt
erec
h ko
lora
ch, c
zter
y dł
ugie
ka
rton
y pa
pier
u, k
tóre
po
zło
żeni
u w
har
mon
ijkę
maj
ą fo
rmat
kar
tki A
4 (m
iejs
ca z
gięć
za
znac
zone
pr
zery
wan
ą lin
ią),
14.4
.5.
4.
9.1.
17
Plan
pra
cyM
aj
III. • Z
abaw
y pl
asty
czne
z k
siąż
eczk
ami
do k
olor
owan
ia•
Zab
awy
ruch
owe
– do
skon
ali p
recy
zję
podc
zas
kolo
row
ania
– do
skon
ali s
praw
ność
ruc
how
ą
ksią
żecz
ki
do k
olor
owan
ia„W
ybór
zab
aw”
14.3
.
5.4.
158.
W k
sięg
arn
iI. •
Zab
awy
rozw
ijają
ce u
mie
jętn
ości
pro
społ
eczn
eII
. • „W
ksi
ęgar
ni”
– u
kład
anie
his
tory
jki
obra
zkow
ej, ł
ącze
nie
opi
su s
łow
nego
z il
ustr
acją
, ro
zwija
nie
logi
czne
go m
yśle
nia
i po
praw
nego
w
ypow
iada
nia
się
• „W
skl
epie
z k
siąż
kam
i” –
zab
awa
mat
emat
yczn
a, s
toso
wan
ie w
ymia
ny „
jede
n za
je
den”
, uży
wan
ie fo
rm g
rzec
znoś
ciow
ych,
ci
erpl
iwe
czek
anie
na
swoj
ą ko
lej
• „K
siąż
ka z
obr
azka
mi”
– za
jęci
a m
uzyc
zno-
-p
last
yczn
e, m
alow
anie
ilus
trac
ji do
muz
yki
III. • Z
abaw
a te
mat
yczn
a „K
upuj
emy
ksią
żki”
• Z
abaw
y lo
gope
dycz
ne
– do
skon
ali u
mie
jętn
ości
spo
łecz
no-e
moc
jona
lne
– łą
czy
ilust
racj
ę z
opis
em s
łow
nym
– uk
łada
obr
azki
w k
olej
nośc
i chr
onol
ogic
znej
– op
owia
da w
łasn
ymi s
łow
ami,
co je
st p
rzed
staw
ione
na
obr
azku
– st
osuj
e w
ymia
nę „
jede
n za
jede
n” w
kon
kret
nej
sytu
acji
– w
spo
sób
zroz
umia
ły z
wra
ca s
ię d
o ro
zmów
cy
– w
yraż
a w
form
ie p
last
yczn
ej s
woj
e od
czuc
ie
muz
yki
– w
ie, j
ak z
acho
wać
się
w s
klep
ie–
stos
uje
zwro
ty g
rzec
znoś
ciow
e–
dosk
onal
i art
ykul
ację
„Wyb
ór z
abaw
”
„Pom
oce
trzy
latk
a”
– W
ksi
ęgar
ni,
kart
ki,
klej
, pap
iero
we
mon
ety
ksią
żki,
papi
erow
e m
onet
y
CD
Pio
senk
i i u
twor
y do
słu
chan
ia –
utw
ory
zróż
nic
owan
e po
d w
zglę
dem
cha
rakt
eru
i nas
troj
u (d
o w
ybor
u nr
41,
42,
44,
47,
49,
50
, 51)
ksią
żki,
papi
erow
e m
onet
y„W
ybór
zab
aw”
1.2.
, 1.6
.
14.2
., 4.
3.
13.3
., 3.
2.
8.4.
, 9.1
.
1.3.
, 1.1
.
3.1.
159.
Jak
p
ow
staj
e ks
iążk
a?
I. • O
gląd
anie
ksi
ążek
w k
ącik
u bi
blio
tecz
nym
• Z
abaw
y ru
chow
eII
. • „T
o m
y, g
rafi
cy”
– za
baw
y pl
asty
czne
w
gru
pach
, mal
owan
ie, s
tem
plow
anie
, odb
ijan
ie
za p
omoc
ą fa
rb, r
ozpo
znaw
anie
kol
orów
, uz
yski
wan
ie n
owyc
h pr
zez
mie
szan
ie fa
rb
– ro
zbud
za s
woj
e za
inte
reso
wan
ie k
siąż
kam
i–
dosk
onal
i spr
awno
ść r
ucho
wą
– po
sług
uje
się
różn
ymi p
rzyb
oram
i do
roz
prow
adza
nia
farb
y na
kar
tce
– ro
zróż
nia
i na
zyw
a ko
lory
ksią
żki d
la d
ziec
i„W
ybór
zab
aw”
szar
fy w
czt
erec
h ko
lora
ch, c
zter
y dł
ugie
ka
rton
y pa
pier
u, k
tóre
po
zło
żeni
u w
har
mon
ijkę
maj
ą fo
rmat
kar
tki A
4 (m
iejs
ca z
gięć
za
znac
zone
pr
zery
wan
ą lin
ią),
14.4
.5.
4.
9.1.
• „T
o m
y, a
utor
zy”
– sw
obod
ne w
ypow
iedz
i dzi
eci
na te
mat
prz
ygód
głó
wne
go b
ohat
era
ksią
żki,
nazy
wan
ie p
osta
ci n
a ob
razk
ach,
roz
wija
nie
w
yobr
aźn
i i u
mie
jętn
ości
słu
chan
ia in
nych
• „T
o m
y, il
ustr
ator
zy”
– w
ykon
anie
str
on k
siąż
ki
tech
nik
ą ko
lażu
, nak
leja
nie
got
owyc
h el
emen
tów
, pl
anow
anie
pra
cy n
a ca
łej p
owie
rzch
ni k
artk
i
III. • Z
abaw
y m
uzyc
zne
– uw
ażn
ie s
łuch
a na
uczy
ciel
a i r
ówie
śnik
ów–
swob
odn
ie w
ypow
iada
się
na
dany
tem
at–
rozp
ozna
je i
nazy
wa
post
acie
na
obra
zkac
h–
fant
azju
je n
a te
mat
prz
ygód
boh
ater
a ks
iążk
i
– ko
mpo
nuje
i na
klej
a el
emen
ty, t
wor
ząc
obra
zek
wed
ług
wła
sneg
o po
mys
łu
– uw
rażl
iwia
się
na
różn
e el
emen
ty m
uzyk
i
farb
y, p
ędzl
e, w
ałki
, pa
tycz
ki k
osm
etyc
zne,
gą
bki,
pask
i gaz
etpi
erw
sza
stro
na
ksią
żki i
rys
unek
sm
oka,
kop
erty
w
kol
orac
h sz
arf
z el
emen
tam
i do
nak
leja
nia
: żół
ta
– A
lady
n na
lata
jący
m
dyw
anie
, pal
my;
zi
elon
a –
fore
mki
do
bab
ecze
k (k
wia
ty),
z
zagi
ętym
i bok
ami
w fo
rmie
oki
enek
, w
śro
dku
każd
ej
nary
sow
any
lub
nakl
ejon
y el
f; cz
erw
ona
– si
edem
kr
asno
ludk
ów;
nie
bies
ka –
lata
jące
ku
cyki
ko
pert
y z
elem
enta
mi
do w
klej
enia
, kle
j, st
rona
ze
wst
ępem
, op
raco
wan
e te
ksty
, fl
amas
try
„Wyb
ór z
abaw
”
1.1.
, 3.3
., 14
.2.
10.1
.
8.2.
160.
Nas
za
ksią
żecz
kaI. •
Zab
awy
logo
pedy
czne
• Z
abaw
y ro
zwija
jące
um
ieję
tnoś
ci p
rosp
ołec
zne
II. • „L
ataj
ący
smok
” –
prac
a pl
asty
czna
, oz
dobi
enie
syl
wet
y sm
oka,
roz
wija
nie
koo
rdyn
acji
wzr
okow
o-ru
chow
ej, s
przą
tan
ie s
woj
ego
mie
jsca
pr
acy
(kar
ta p
racy
)
– do
skon
ali a
rtyk
ulac
ję–
dosk
onal
i um
ieję
tnoś
ci s
połe
czno
-em
ocjo
naln
e
– tw
orzy
pra
cę p
last
yczn
ą
„Wyb
ór z
abaw
”„W
ybór
zab
aw”
„Kar
ty p
racy
” –
kart
a 46
, kul
eczk
i bi
buły
, kle
j, pa
tycz
ki
do s
zasz
łykó
w
3.1.
1.2.
9.1.
18
Plan
pra
cyM
aj
• „P
odró
że s
mok
a L
eona
rda”
– p
reze
ntac
ja
i ogl
ądan
ie k
siąż
eczk
i wyk
onan
ej p
oprz
edn
iego
dn
ia, m
anip
ulow
anie
syl
wet
ą sm
oka
podc
zas
słuc
han
ia je
go p
rzyg
ód, u
stal
enie
zas
ad
korz
ysta
nia
ze
wsp
ólne
j ksi
ążec
zki
• „D
bam
y o
zdro
wie
” –
ćwic
zen
ia
gim
nas
tycz
neII
I. • Z
abaw
a ko
nstr
ukcy
jna
„Baj
kow
e za
mki
”
• Z
abaw
y ru
chow
e
– uw
ażn
ie s
łuch
a op
owia
dan
ia–
man
ipul
uje
sylw
etą
– do
skon
ali s
praw
ność
i ko
ordy
nacj
ę ru
chow
ą
– w
znos
i kon
stru
kcje
z k
lock
ów
– do
skon
ali s
praw
ność
ruc
how
ą
grup
owa
ksią
żecz
ka,
sylw
ety
smok
ów
wyk
onan
e pr
zez
dzie
ci
„Wyb
ór z
abaw
”
kloc
ki d
rew
nia
ne
i pla
stik
owe
„Wyb
ór z
abaw
”
14.4
., 7.
2.
5.4.
, 5.3
.
10.1
.
5.4.
161.
Z w
izyt
ą w
tea
trze
I. • Z
abaw
y sł
owno
-ruc
how
e
• U
kład
anie
moz
aiki
geo
met
rycz
nej w
dow
olne
w
zory
II. • „P
odw
iecz
orek
u M
isia
” –
oglą
dan
ie te
atrz
yku
kuki
ełko
weg
o w
wyk
onan
iu n
aucz
ycie
la,
usta
len
ie z
asad
zac
how
ania
pod
czas
pr
zeds
taw
ien
ia, o
maw
ian
ie t
reśc
i ins
cen
izac
ji
• „P
atrz
i lic
z” –
zab
awa
mat
emat
yczn
a, li
czen
ie
kuki
ełek
poj
awia
jący
ch s
ię n
a sc
enie
, sto
sow
anie
lic
zebn
ików
głó
wny
ch, p
rzed
staw
ian
ie li
czby
el
emen
tów
na
palc
ach
• „E
lfy
w te
atrz
e” –
zab
awa
mat
emat
yczn
a i ć
wic
zen
ie s
post
rzeg
awcz
ości
, ods
zuki
wan
ie
i lic
zen
ie p
osta
ci n
a ilu
stra
cji,
rozp
ozna
wan
ie
kolo
rów
(ka
rta
prac
y)II
I. • Z
abaw
y te
mat
yczn
e z
kuki
ełka
mi w
kąc
iku
teat
raln
ym
– w
ykor
zyst
uje
zaba
wy
polis
enso
rycz
ne
do p
odno
szen
ia ś
wia
dom
ości
wła
sneg
o ja
– kl
asyf
ikuj
e el
emen
ty–
rozp
ozna
je f
igur
y ge
omet
rycz
ne
– w
ie, j
ak n
ależ
y za
chow
ywać
się
pod
czas
pr
zeds
taw
ien
ia–
ucze
stn
iczy
jako
wid
z w
kró
tkie
j for
mie
sce
nic
znej
– re
aguj
e na
um
ówio
ny s
ygna
ł dźw
ięko
wy
– po
sług
uje
się
kuki
ełką
i sy
lwet
ą–
prze
licza
ele
men
ty–
przy
porz
ądko
wuj
e ka
żdej
pos
taci
jedn
o na
kryc
ie
– łą
czy
elem
enty
w t
ym s
amym
kol
orze
w p
ary
– uc
zest
nic
zy w
zab
awac
h te
atra
lnyc
h
„Wyb
ór z
abaw
”
kloc
ki g
eom
etry
czne
sylw
ety
lub
kuki
ełki
w
ystę
pują
cych
w
prz
edst
awie
niu
po
stac
i, st
ół, c
zter
y ta
lerz
e, c
zter
y ku
becz
ki, b
eczk
a m
iodu
, sło
ńce,
ks
ięży
c, te
atrz
yk
z ku
rtyn
ąku
kieł
ki, t
aler
ze
„Kar
ty p
racy
” –
kart
a 47
kuki
ełki
5.4.
4.2.
, 13.
8.
7.1.
7.2.
, 13.
1., 1
3.2.
, 13
.3.
13.3
.
7.2.
19
Plan
pra
cyM
aj
162
. Nas
ze
prz
edst
awie
nie
I. • Z
abaw
y m
uzyc
zne
• Z
abaw
y re
laks
acyj
ne p
rzy
muz
yce
II. • „K
ufer
peł
en u
brań
” –
odga
dyw
anie
zag
adek
zw
iąza
nych
z b
ajko
wym
i pos
taci
ami,
łącz
enie
st
roju
lub
rekw
izyt
u z
boha
tere
m, r
ozw
ijan
ie
wyo
braź
ni
• „D
awno
, daw
no te
mu.
..” –
zab
awa
dram
owa,
uw
ażne
słu
chan
ie b
ajki
, ilu
stro
wan
ie je
j tre
ści
ruch
em i
gest
em, p
rzeł
amyw
anie
nie
śmia
łośc
i w
gru
pie
rów
ieśn
ików
• „D
bam
y o
zdro
wie
” –
ćwic
zen
ia g
imna
styc
zne
III. • Z
abaw
y te
atra
lne
i dra
mow
e w
kąc
iku
z w
ykor
zyst
anie
m r
ekw
izyt
ów
– uw
rażl
iwia
się
na
różn
e el
emen
ty m
uzyk
i–
potr
afi s
ię w
ycis
zyć,
słu
chaj
ąc m
uzyk
i
– łą
czy
rekw
izyt
lub
stró
j z b
ajko
wą
post
acią
– uw
ażn
ie s
łuch
a ba
jki
– od
gryw
a pr
oste
rol
e–
wyk
orzy
stuj
e ru
ch i
gest
do
zilu
stro
wan
ia t
reśc
i ba
jki
– do
skon
ali s
praw
ność
i ko
ordy
nacj
ę ru
chow
ą
– uc
zest
nic
zy w
zab
awac
h te
atra
lnyc
h
„Wyb
ór z
abaw
”pł
yta
CD
z m
uzyk
ą re
laks
acyj
ną
kufe
r lu
b du
że p
udło
, pr
zebr
ania
i re
kwiz
yty
(kor
ona,
róż
dżka
, ok
ular
y, c
zerw
ony
płas
zczy
k, m
aski
, ch
usty
, kap
elus
ze,
skrz
ydła
, per
uki)
pr
zebr
ania
i re
kwiz
yty
z po
prze
dnie
j zab
awy,
ta
lerz
e
„Wyb
ór z
abaw
”
kuki
ełki
i re
kwiz
yty
teat
raln
e
8.2.
8.4.
14.4
., 4.
2.
7.2.
5.4.
7.2.
163.
W z
acza
ro-
wan
ym le
sie
I. • Z
abaw
y ru
chow
e •
Tańc
e do
wol
ne w
par
ach
II. • „W
zac
zaro
wan
ym le
sie”
– z
abaw
a dź
wię
kona
ślad
owcz
a, w
ydob
ywan
ie d
źwię
ków
z
inst
rum
entó
w i
prze
dmio
tów
cod
zien
nego
uż
ytku
, roz
wija
nie
wyo
braź
ni i
wra
żliw
ości
sł
ucho
wej
• „P
iern
ikow
a ch
atka
” –
zaba
wa
dram
owa,
nau
ka
pros
tej w
ylic
zank
i, re
cyto
wan
ie je
j w r
óżny
ch
nast
roja
ch, o
dpow
iedn
ie m
odul
owan
ie g
łosu
•
„Koc
ioł p
rzys
mak
ów”
– za
baw
a sp
raw
nośc
iow
a,
rozw
ijan
ie k
oord
ynac
ji w
zrok
owo-
ruch
owej
III. • Z
abaw
a ko
nstr
ukcy
jna
„Cha
tka
Bab
y Ja
gi”
z w
ykor
zyst
anie
m d
użyc
h kl
ockó
w i
tkan
in
– do
skon
ali s
praw
ność
ruc
how
ą–
tańc
zy, d
osto
sow
ując
tem
po d
o m
uzyk
i
– uw
ażn
ie s
łuch
a op
owia
dan
ia–
wyd
obyw
a dź
wię
ki z
pro
styc
h in
stru
men
tów
m
uzyc
znyc
h i p
rzed
mio
tów
cod
zien
nego
uży
tku
– łą
czy
dany
dźw
ięk
ze z
jaw
iski
em lu
b zw
ierz
ęcie
m
– ry
tmic
znie
rec
ytuj
e w
ylic
zank
ę–
mod
uluj
e to
n i b
arw
ę gł
osu
odpo
wie
dnio
do
sytu
acji
– ro
zwija
wyo
braź
nię
– rz
uca
piłk
ą do
cel
u
– w
znos
i kon
stru
kcje
z k
lock
ów i
inny
ch e
lem
entó
w
„Wyb
ór z
abaw
”m
uzyk
a do
tań
ca
drew
ienk
a (l
ub
kred
ki),
bęb
enki
, tr
ójką
ty, p
apie
row
e ro
lki,
tale
rze,
pl
asti
kow
e to
rebk
i
wik
linow
y ko
szyk
lub
kart
onow
e pu
dełk
o,
wor
eczk
i, m
ałe
piłk
i
kloc
ki, t
kan
iny
5.4.
8.2.
14.4
., 8.
3.
3.2.
14.3
., 5.
4.
10.1
., 10
.2.
20
Plan
pra
cyM
aj
164.
Tea
trzy
k n
a łą
ce
I. • Z
abaw
y ru
chow
e •
Zab
awy
logo
pedy
czne
II. • „Ż
uk”
– sł
ucha
nie
wie
rsza
J. B
rzec
hwy,
w
ychw
ytyw
anie
żar
tobl
iweg
o ch
arak
teru
utw
oru,
m
anip
ulow
anie
syl
wet
ami,
pow
tarz
anie
w
ybra
nych
wer
sów
• „C
o lu
bi b
iedr
onka
?” –
zab
awa
dosk
onal
ąca
spos
trze
gaw
czoś
ć, r
ozró
żnia
nie
ksz
tałtó
w,
wys
zuki
wan
ie k
ół w
naj
bliż
szym
oto
czen
iu o
raz
prze
dmio
tów
w k
szta
łcie
koł
a, o
pisy
wan
ie
wyg
lądu
pos
taci
• „Ż
uki i
bie
dron
ki”
– za
baw
a na
ślad
owcz
a,
nauk
a w
iers
za p
rzez
zab
awę,
ilus
trow
anie
teks
tu
ruch
em i
gest
em
III. • Z
abaw
y dr
amow
e z
sylw
etam
i, ut
rwal
enie
w
iers
za
• Z
abaw
y sł
owno
-ruc
how
e
– do
skon
ali s
praw
ność
ruc
how
ą–
dosk
onal
i art
ykul
ację
– uw
ażn
ie s
łuch
a w
iers
za–
man
ipul
uje
sylw
etam
i
– ro
zpoz
naje
ksz
tałt
y ge
omet
rycz
ne w
oto
czen
iu
– ilu
stru
je r
uche
m t
reść
wie
rsza
– m
anip
uluj
e sy
lwet
ami
– w
ykor
zyst
uje
zaba
wy
polis
enso
rycz
ne
do p
odno
szen
ia ś
wia
dom
ości
wła
sneg
o ja
„Wyb
ór z
abaw
”„W
ybór
zab
aw”
„Wyb
ór te
kstó
w
liter
acki
ch”
– J.
Brz
echw
a „Ż
uk”
s. 4
2–43
, „Po
moc
e tr
zyla
tka”
– B
iedr
onka
i ż
uk
„Pom
oce
trzy
latk
a”
– B
iedr
onka
i żu
k,
prze
dmio
ty z
sal
i
„Wyb
ór te
kstó
w
liter
acki
ch”
– J.
Brz
echw
a „Ż
uk”
s. 4
2–43
wyk
onan
e w
cześ
nie
j sy
lwet
y„W
ybór
zab
aw”
5.4.
3.1.
14.4
., 7.
2.
14.2
., 14
.3.
7.2.
7.2.
5.4.
165.
Szk
ółk
a ak
tors
ka
I. • Z
abaw
y ru
chow
e•
Utr
wal
enie
wie
rsza
„Ż
uk”
II. • „R
ozgr
zew
ka b
uzi i
języ
ka”
– za
baw
a ar
tyku
lacy
jna,
pob
udza
nie
mię
śni t
war
zy,
kszt
ałce
nie
słu
chu
prze
z po
wta
rzan
ie t
ych
sam
ych
głos
ek, s
ylab
, naś
lado
wan
ie g
łosó
w
zwie
rząt
, mod
ulow
anie
gło
su
– do
skon
ali s
praw
ność
ruc
how
ą–
recy
tuje
wie
rsz,
odp
owie
dnio
into
nują
c gł
os
– po
wta
rza
wys
łuch
aną
głos
kę i
syla
bę–
ćwic
zy n
arzą
dy m
owy
– m
odul
uje
głos
odp
owie
dnio
do
sytu
acji
– na
ślad
uje
głos
y zw
ierz
ąt
„Wyb
ór z
abaw
”„W
ybór
teks
tów
lit
erac
kich
” –
J. B
rzec
hwa
„Żuk
” s.
42–
43
wor
ecze
k z
ilust
racj
ami
zwie
rząt
, np.
żab
y,
ryby
, cho
mik
a,
nie
dźw
iedz
ia, m
yszy
, lw
a, k
ota,
węż
a
5.4.
3.2.
3.1.
, 3.2
.
21
Plan
pra
cyM
aj
• „R
ób to
, co
ja”
– za
baw
a na
ślad
owcz
a,
rozp
ozna
wan
ie m
ario
nete
k i p
acyn
ek ja
ko la
lek
wyk
orzy
styw
anyc
h w
prz
edst
awie
nia
ch
teat
raln
ych,
ori
ento
wan
ie s
ię w
sch
emac
ie c
iała
• „Z
apra
szam
y na
teat
rzyk
” –
prze
dsta
wie
nie
in
scen
izow
ane
prze
z dz
ieci
na
pods
taw
ie w
iers
za
„Żuk
”, w
ciel
anie
się
w o
dpow
iedn
ią p
osta
ć,
recy
tow
anie
wie
rsza
z p
amię
ciII
I. • Z
abaw
y sł
owno
-ruc
how
e
– na
ślad
uje
ruch
y m
ario
netk
i i p
acyn
ki
– w
ciel
a si
ę w
pos
tać
w c
zasi
e in
scen
izac
ji w
iers
za
– w
ykor
zyst
uje
zaba
wy
polis
enso
rycz
ne
do p
odno
szen
ia ś
wia
dom
ości
wła
sneg
o ja
pacy
nki,
mar
ione
tki,
CD
z d
owol
ną
rytm
iczn
ą m
uzyk
ą
opas
ki n
a gł
owę:
bi
edro
nka,
żuk
, m
ucho
mor
, kw
iaty
„Wyb
ór z
abaw
”
7.2.
, 13.
5.
7.2.
5.4.
Krą
g te
mat
yczn
y: O
czy
m o
pow
iad
a b
ied
ron
ka?
Zam
ierz
enia
wyc
ho
waw
czo
-dyd
akty
czn
e:•
Pozn
aje
rośl
iny
i zw
ierz
ęta
podc
zas
wyc
iecz
ki n
a łą
kę.
• Fo
rmuł
uje
wyp
owie
dzi o
łące
na
pods
taw
ie w
iers
za.
• K
lasy
fiku
je i
prze
licza
ele
men
ty.
• D
osko
nali
spra
wno
ść m
anua
lną,
pos
ługu
je s
ię n
ożyc
zkam
i.•
Ćw
iczy
pam
ięć
wzr
okow
ą, łą
czy
iden
tycz
ne o
braz
ki w
par
y.
Tem
at d
nia
Dzi
ałan
ia d
ziec
iP
rzew
idyw
ane
osi
ągn
ięci
aP
om
oce
Rea
lizo
wan
e o
bsz
ary
po
dst
awy
pro
gra
mo
wej
166.
Wyc
iecz
ka
na
łąkę
I. • P
rzyg
otow
ania
do
wyc
iecz
ki: p
rzyp
omn
ien
ie
pods
taw
owyc
h za
sad
bezp
iecz
eńst
wa
podc
zas
wyc
iecz
ek, p
rzyg
otow
anie
nie
zbęd
nych
pom
ocy,
w
yzna
czen
ie d
yżur
nych
odp
owie
dzia
lnyc
h
za ic
h za
bran
ieII
. Wyc
iecz
ka:
• „Ł
ąkow
e sa
fari
” –
zaba
wa
dyda
ktyc
zna,
ro
zpoz
naw
anie
i na
zyw
anie
zw
ierz
ąt
wys
tępu
jący
ch n
a łą
ce
– ut
rwal
a za
sady
bez
piec
zeńs
twa
podc
zas
poby
tu
poza
prz
edsz
kole
m
– ro
zpoz
naje
cha
rakt
erys
tycz
ne e
lem
enty
śr
odow
iska
łąki
– pr
óbuj
e ro
zpoz
naw
ać i
nazy
wać
wys
tępu
jące
na
łące
zw
ierz
ęta
– w
ie, ż
e n
ie n
ależ
y ła
pać
owad
ów
akce
sori
a pr
zygo
tow
ane
na w
ycie
czkę
albu
my
przy
rodn
icze
6.1.
, 6.2
., 6.
3.
12.1
., 12
.3.
22
Plan
pra
cyM
aj
• „J
aki k
olor
ma
ten
kwia
t?”
– ćw
icze
nie
sp
ostr
zega
wcz
ości
, dos
kona
len
ie u
mie
jętn
ości
ro
zpoz
naw
ania
i na
zyw
ania
kol
orów
, naz
ywan
ie
wyb
rany
ch g
atun
ków
kw
iató
w
• „W
yści
gi z
dm
ucha
wca
mi”
– z
abaw
a ru
chow
a,
pozn
anie
spo
sobu
roz
siew
ania
się
wyb
rany
ch
rośl
in łą
kow
ych
• „K
ról ł
ąki”
– z
abaw
a dy
dakt
yczn
a, p
row
adze
nie
ob
serw
acji
ekos
yste
mu
łąki
III. • P
rzyg
otow
anie
zie
lnik
a z
zebr
anyc
h na
łące
kw
iató
w
– po
znaj
e za
pach
y i n
azw
y na
jczę
ście
j spo
tyka
nych
na
łące
kw
iató
w–
rozp
ozna
je i
nazy
wa
wyb
rane
kol
ory
– po
znaj
e sp
osób
roz
siew
ania
się
mn
iszk
a le
kars
kieg
o
– pr
owad
zi o
bser
wac
je p
rzyr
odn
icze
– tw
orzy
kom
pozy
cje
z m
ater
iału
prz
yrod
nic
zego
kolo
row
e ka
rtec
zki,
tecz
ka n
a ok
azy
dwie
liny
szar
fy
kart
ki, k
lej,
taśm
a kl
ejąc
a, k
redk
i
12.1
.
12.2
.
12.1
.
10.1
.
167.
Kto
mie
szka
n
a łą
ce?
I. • O
gląd
anie
alb
umów
i zd
jęć
o ow
adac
h w
kąc
iku
ksią
żek
• Z
abaw
y ru
chow
eII
. • „Ł
ąka”
– s
łuch
anie
wie
rsza
M. B
uczk
ówny
po
łącz
one
z w
izua
lizac
ją d
o m
uzyk
i re
laks
acyj
nej,
rozw
ijan
ie w
yobr
aźn
i, w
ypow
iada
nie
się
na
okre
ślon
y te
mat
, naz
ywan
ie
mie
szka
ńców
łąki
• „Z
erw
any
kwia
t naz
ywa
się
tak.
..” –
zab
awa
dyda
ktyc
zna,
roz
pozn
awan
ie i
nazy
wan
ie p
olny
ch
kwia
tów
, ćw
icze
nie
spo
strz
egaw
czoś
ci i
pam
ięci
w
zrok
owej
, kol
orow
anie
kw
iatk
a w
edłu
g ko
du,
popr
awne
naz
ywan
ie k
olor
ów (
kart
a pr
acy)
III. • Z
abaw
y sł
owno
-ruc
how
e
– ko
rzys
ta z
róż
nych
źró
deł i
nfor
mac
ji
– do
skon
ali s
praw
ność
ruc
how
ą
– op
owia
da o
mie
szka
ńcac
h łą
ki–
nazy
wa
kwia
ty i
owad
y
– ro
zpoz
naje
kw
iaty
na
ilust
racj
ach
– w
skaz
uje
brak
ując
e el
emen
ty–
kolo
ruje
obr
azek
, dob
iera
jąc
odpo
wie
dnie
bar
wy
– w
ykor
zyst
uje
zaba
wy
polis
enso
rycz
ne
do p
odno
szen
ia ś
wia
dom
ości
wła
sneg
o ja
albu
my
o ow
adac
h
„Wyb
ór z
abaw
”
M. B
uczk
ówna
„Ł
ąka”
, CD
z d
owol
ną
muz
yką
rela
ksac
yjną
, pi
łecz
ka
ilust
racj
e kw
iató
w:
mak
, cha
ber,
mn
isze
k le
kars
ki, r
umia
nek,
ko
nic
zyna
, „K
arty
pr
acy”
– k
arta
48,
kr
edki
„Wyb
ór z
abaw
”
14.4
.
5.4.
12.1
., 3.
2., 3
.3.
12.2
., 12
.3.
5.4.
168.
Łąk
a ca
ła
w k
wia
tach
I. • O
pow
ieść
ruc
how
a „R
ozkw
itają
kw
iaty
”•
Zab
awy
logo
pedy
czne
II. • „R
odzi
na k
wia
tów
” –
zaba
wa
mat
emat
yczn
a,
klas
yfik
owan
ie z
e w
zglę
du n
a w
ybra
ną c
echę
, pr
zelic
zan
ie e
lem
entó
w z
bior
u, p
okaz
pr
awid
łow
ego
licze
nia
– na
ślad
uje
rośl
iny
podc
zas
zaba
wy
– do
skon
ali a
rtyk
ulac
ję
– w
yszu
kuje
wyb
rane
kol
ory
w n
ajbl
iższ
ym o
tocz
eniu
– do
konu
je k
lasy
fika
cji e
lem
entó
w z
e w
zglę
du
na w
ybra
ną c
echę
– po
praw
nie
naz
ywa
licze
bnik
i głó
wne
opow
ieść
nau
czyc
iela
„Wyb
ór z
abaw
”
papi
erow
e kw
iaty
: m
aki,
chab
ry,
rum
iank
i, m
nis
zki
leka
rski
e, c
zter
y
7.2.
3.1.
4.2.
, 13.
1., 1
3.5.
23
Plan
pra
cyM
aj
• „W
iose
nna
łąka
” –
zaba
wa
plas
tycz
na
w g
rupa
ch, l
epie
nie
kul
ecze
k i w
ałkó
w
z pl
aste
liny,
wyr
abia
nie
spr
awno
ści d
łon
i i p
alcó
w, p
osłu
giw
anie
się
noż
yczk
ami
• „B
iedr
onka
” –
nauk
a pi
osen
ki i
ukła
du
ruch
oweg
o
• „B
iedr
onec
zki l
ecą
do n
ieba
” –
zaba
wa
naśl
adow
cza
III. • Z
abaw
y m
uzyc
zne
– pr
awid
łow
o w
ykon
uje
pole
cen
ia w
ymag
ając
e ro
zum
ien
ia p
rzyi
mkó
w z
wią
zany
ch z
okr
eśle
nie
m
poło
żen
ia p
rzed
mio
tów
w p
rzes
trze
ni
– do
skon
ali s
praw
ność
man
ualn
ą–
posł
uguj
e si
ę no
życz
kam
i
– zn
a sł
owa
i mel
odię
pio
senk
i–
potr
afi w
ykon
ać z
pam
ięci
pro
sty
ukła
d ru
chow
y do
pio
senk
i–
naśl
aduj
e bi
edro
nkę
i wła
ściw
ie r
eagu
je
na u
mów
iony
syg
nał
– uw
rażl
iwia
się
na
różn
e el
emen
ty m
uzyk
i
obrę
cze,
syl
wet
y ow
adów
(po
jedn
ym
dla
każd
ego
dzie
cka)
ziel
one
kart
ki A
5,
plas
telin
a, z
ielo
ne p
aski
pa
pier
u sz
erok
ości
ok.
10
cm
, noż
yczk
i, kl
ejC
D P
iose
nki i
utw
ory
do s
łuch
ania
–
„Bie
dron
ka”
nr 2
0C
D P
iose
nki i
utw
ory
do s
łuch
ania
–
F. S
chub
ert
„Sch
erzo
nr
1” n
r 49
„Wyb
ór z
abaw
”
14.3
.
8.1.
, 8.2
.
8.2.
, 7.2
.
8.2.
169.
Co
lata
nad
łą
ką?
I. • Z
abaw
y m
atem
atyc
zne:
wsk
azyw
anie
w
ięks
zych
i m
nie
jszy
ch o
d si
ebie
obi
ektó
w,
stos
owan
ie o
kreś
leń:
mni
ejsz
y, w
ięks
zy•
Zab
awy
słow
no-r
ucho
we
II. • „J
aki t
o ow
ad?”
– z
abaw
a dy
dakt
yczn
a,
prze
licza
nie
i po
rów
nyw
anie
licz
by k
rope
k na
kos
tce
i skr
zydł
ach
bied
ronk
i, ro
zwią
zyw
anie
pr
osty
ch z
agad
ek s
łow
nych
, poz
nan
ie f
unkc
ji ow
adów
w e
kosy
stem
ie łą
ki
– po
rów
nuje
wie
lkoś
ć pr
zedm
iotó
w
– w
ykor
zyst
uje
zaba
wy
polis
enso
rycz
ne
do p
odno
szen
ia ś
wia
dom
ości
wła
sneg
o ja
– pr
zelic
za w
dos
tępn
ym z
akre
sie
– ro
zum
ie k
onie
czno
ść o
chro
ny z
wie
rząt
, w t
ym
owad
ów–
prób
uje
rozp
ozna
wać
i na
zyw
ać w
ystę
pują
ce
na łą
ce o
wad
y–
rozw
iązu
je p
rost
e za
gadk
i sło
wne
dow
olne
prz
edm
ioty
w
róż
nych
ro
zmia
rach
„Wyb
ór z
abaw
”
T. P
leba
ński
–
zaga
dki,
kope
rty
z na
klej
onym
i bi
edro
nka
mi (
każd
a z
inną
licz
bą k
rope
k –
od 1
do
6), w
każ
dej
kope
rcie
ilus
trac
ja
owad
a (w
ażka
, tr
zmie
l, ps
zczo
ła, o
sa,
mot
yl, p
asik
onik
, żu
k,
bied
ron
ka, m
rów
ka)
4.2.
5.4.
13.1
., 13
.2.,
12.3
.
24
Plan
pra
cyM
aj
• „L
ataj
ące
dmuc
haw
ce”
– pr
aca
plas
tycz
na,
pozn
anie
spo
sobu
roz
siew
ania
się
mn
iszk
a le
kars
kieg
o
• „D
bam
y o
zdr
owie
” –
ćwic
zen
ia g
imna
styc
zne
III. • Z
abaw
y dź
wię
kona
ślad
owcz
e: n
aśla
dow
anie
od
głos
ów w
ydaw
anyc
h pr
zez
zwie
rzęt
a łą
kow
e (n
p. b
zzz,
cyk
-cyk
, rec
h-re
ch, k
le-k
le)
– po
znaj
e sp
osób
roz
siew
ania
się
mn
iszk
a le
kars
kieg
o
– do
skon
ali s
praw
ność
i ko
ordy
nacj
ę ru
chow
ą
– na
ślad
uje
odgł
osy
zwie
rząt
łopa
tki z
kar
tonu
i s
pina
cze
biur
owe
– po
jedn
ym
dla
każd
ego
dzie
cka,
no
życz
ki„W
ybór
zab
aw”
12.2
.
5.4.
7.2.
, 3.2
.
170.
Cze
go
się
b
oją
ow
ady?
I. • Im
prow
izac
je r
ucho
we
do u
twor
ów
inst
rum
enta
lnyc
h z
wyk
orzy
stan
iem
chu
stek
sz
yfon
owyc
hII
. • „B
iedr
onka
” –
słuc
han
ie o
pow
iada
nia
E
. Mar
cink
owsk
iej-S
chm
idt,
pozn
anie
prz
ygód
bo
hate
rki,
rozm
owa
doty
cząc
a tr
eści
w
ysłu
chan
ego
opow
iada
nia
, ksz
tałto
wan
ie
empa
tycz
nej p
osta
wy
wob
ec z
wie
rząt
• „J
ak d
ział
ają
mok
re s
krzy
dła?
” –
zaba
wa
bada
wcz
a, u
świa
dom
ien
ie d
ziec
iom
, jak
wra
żliw
e są
skr
zydł
a ow
adów
• „N
a łą
ce”
– gr
a ty
pu m
emor
y, u
trw
alen
ie n
azw
w
ybra
nych
ow
adów
III. • Z
abaw
y ru
chow
e
– w
ykor
zyst
uje
w t
ańcu
rek
wiz
yty
– uw
ażn
ie s
łuch
a dł
uższ
ego
teks
tu
– ro
zum
ie, ż
e sk
rzyd
ła o
wad
ów s
ą ba
rdzo
wra
żliw
e na
dot
yk i
wilg
oć
– pr
óbuj
e ro
zpoz
naw
ać i
nazy
wać
wys
tępu
jące
na
łące
ow
ady
– łą
czy
iden
tycz
ne o
braz
ki w
par
y
– do
skon
ali s
praw
ność
ruc
how
ą
płyt
a z
muz
yką
do t
ańca
E. M
arci
nkow
ska-
-S
chm
idt „
Prz
ygod
y m
ałej
bie
dron
ki”,
sy
lwet
a bi
edro
nki,
buźk
i mim
iczn
e:
uśm
iech
nię
ta,
zaci
ekaw
iona
, pr
zera
żona
mis
ka z
wod
ą, k
awał
ki
zwie
wne
go m
ater
iału
(t
iul,
saty
na)
„Pom
oce
trzy
latk
a”
– N
a łą
ce
„Wyb
ór z
abaw
”
8.2.
14.4
., 12
.3.
12.2
.
12.1
., 14
.2.
5.4.
25
Plan
pra
cyM
aj
Krą
g te
mat
yczn
y: K
og
o k
och
am, k
to m
nie
ko
cha?
Zam
ierz
enia
wyc
ho
waw
czo
-dyd
akty
czn
e:•�
Naz
ywa
i opi
suje
na
pods
taw
ie fo
togr
afii
czło
nków
sw
ojej
rod
ziny
.•
Pra
wid
łow
o w
skaz
uje
i naz
ywa
częś
ci c
iała
.•
Pró
buje
roz
pozn
awać
i na
zyw
ać e
moc
je, r
ozum
ie z
nacz
enie
oka
zyw
ania
miło
ści n
ajbl
iższ
ym.
• O
pow
iada
o z
ajęc
iach
i pr
acy
zaw
odow
ej r
odzi
ców
.•
Akt
ywn
ie u
czes
tnic
zy w
prz
ygot
owan
iach
uro
czys
tośc
i z o
kazj
i dn
ia m
amy
i tat
y.•
Poko
nuje
nie
śmia
łość
, wys
tępu
jąc
prze
d pu
blic
znoś
cią.
Tem
at d
nia
Dzi
ałan
ia d
ziec
iP
rzew
idyw
ane
osi
ągn
ięci
aP
om
oce
Rea
lizo
wan
e o
bsz
ary
po
dst
awy
pro
gra
mo
wej
171.
W
ro
dzi
nn
ym
kręg
u
I. • O
gląd
anie
rod
zinn
ych
foto
graf
ii pr
zyn
iesi
onyc
h pr
zez
dzie
ci, t
wor
zen
ie w
ysta
wy
zdję
ć •
Zab
awy
logo
pedy
czne
II. • „K
rzyś
i je
go r
odzi
na”
– za
baw
a dy
dakt
yczn
a,
przy
pom
nie
nie
poj
ęć o
kreś
lają
cych
rel
acje
ro
dzin
ne, o
pow
iada
nie
o c
złon
kach
sw
ojej
ro
dzin
y, p
odaw
anie
ich
imio
n, o
kreś
lan
ie r
elac
ji ro
dzin
nych
, pod
awan
ie li
czby
rod
zeńs
twa
• „U
rodz
iny
Krz
ysia
” –
zaba
wa
mat
emat
yczn
a,
prze
licza
nie
ele
men
tów
, roz
wija
nie
um
ieję
tnoś
ci
rozd
ziel
ania
prz
edm
iotó
w „
po t
yle
sam
o”
• „D
ziel
enie
smak
ołyk
ami”
– ćw
icze
nia
mat
emat
yczn
e, u
trw
alen
ie u
mie
jętn
ości
rozd
ziel
ania
pr
zedm
iotó
w „p
o ty
le s
amo”
(ka
rta
prac
y)II
I. • Z
abaw
y ru
chow
e
– uk
łada
kom
pozy
cje
ze z
djęć
– do
skon
ali a
rtyk
ulac
ję
– w
ymie
nia
czł
onkó
w s
woj
ej r
odzi
ny, p
odaj
e ic
h im
iona
i lic
zbę
rodz
eńst
wa
– na
zyw
a i o
pisu
je c
złon
ków
rod
ziny
na
pods
taw
ie
foto
graf
ii
– pr
zelic
za e
lem
enty
w d
ostę
pnym
zak
resi
e
– ro
zdzi
ela
prze
dmio
ty d
la k
ażde
go p
o ty
le s
amo
– do
skon
ali s
praw
ność
ruc
how
ą
foto
graf
ie p
rzyn
iesi
one
prze
z dz
ieci
„Wyb
ór z
abaw
”
foto
graf
ia r
odzi
ny
Krz
ysia
(ko
biet
a,
męż
czyz
na, d
wóc
h ch
łopc
ów
i dzi
ewcz
ynka
),
foto
graf
ie r
odzi
ny
przy
nie
sion
e pr
zez
dzie
cipi
ęć m
isec
zek,
ko
loro
we
cuki
erki
z
bibu
ły„K
arty
pra
cy”
– ka
rta
49
„Wyb
ór z
abaw
”
10.1
.
3.1.
15.1
., 14
.2.
13.1
., 13
.2.
13.3
.
5.4.
172
. Ro
dzi
nn
e p
od
ob
ień
stw
oI. •
Zab
awy
rozw
ijają
ce u
mie
jętn
ości
pro
społ
eczn
e •
Roz
mow
a o
pozy
tyw
nych
str
onac
h po
siad
ania
ro
dzeń
stw
a
– do
skon
ali u
mie
jętn
ości
spo
łecz
no-e
moc
jona
lne
– w
ypow
iada
się
na
tem
at r
odze
ństw
a„W
ybór
zab
aw”
1.2.
, 1.6
.3.
3., 3
.4.
26
Plan
pra
cyM
aj
II
. • „W
yglą
d m
oich
rod
zicó
w”
– za
baw
a dy
dakt
yczn
a, w
skaz
ywan
ie c
zęśc
i cia
ła d
rugi
ej
osob
y •
„W m
ojej
rod
zin
ie…
” –
rozm
owa,
sw
obod
ne
wyp
owie
dzi d
ziec
i na
tem
at w
yglą
du c
złon
ków
ro
dzin
y, w
ychw
ytyw
anie
pod
obie
ństw
• „P
ortr
et m
ojej
rod
ziny
” –
prac
a pl
asty
czna
, pr
zeds
taw
ien
ie s
chem
atu
ciał
a cz
łow
ieka
w
form
ie r
ysun
kuII
I. • Z
abaw
y ru
chow
e
– pr
awid
łow
o w
skaz
uje
częś
ci c
iała
– op
owia
da o
czł
onka
ch r
odzi
ny i
opis
uje
ich
wyg
ląd
– ut
rwal
a zn
ajom
ość
sche
mat
u ci
ała
czło
wie
ka
i pró
buje
go
prze
dsta
wić
w fo
rmie
rys
unku
– do
skon
ali s
praw
ność
ruc
how
ą
kora
le i
kraw
aty,
C
D z
dow
olną
sko
czną
m
uzyk
ązd
jęci
e cz
łonk
ów
rodz
iny
każd
ego
dzie
cka,
min
utn
ik„K
arty
pra
cy”
– ka
rta
50, k
redk
i
„Wyb
ór z
abaw
”
13.5
.
15.1
., 14
.2.
9.1.
, 15.
1.
5.4.
173.
Nie
w
staw
ać le
wą
no
gą!
I. • Z
abaw
y sł
owno
-ruc
how
e
• Z
abaw
y lo
gope
dycz
neII
. • „N
ie w
staw
ać le
wą
nogą
” –
słuc
han
ie
opow
iada
nia
A. O
nic
him
owsk
iej,
rozm
owa
doty
cząc
a tr
eści
opo
wia
dan
ia, n
abyw
anie
św
iado
moś
ci w
pływ
u ne
gaty
wny
ch z
acho
wań
na
ucz
ucia
inny
ch, w
yjaś
nie
nie
zna
czen
ia
wyr
ażen
ia: w
stać
lew
ą no
gą
• „K
iedy
jest
mi w
esoł
o, r
obię
tak
…”
– za
baw
a dr
amow
a ro
zwija
jąca
um
ieję
tnoś
ć od
czyt
ywan
ia
i wyr
ażan
ia e
moc
ji za
pom
ocą
mim
iki i
ges
tów
•
„Jak
wyw
ołać
uśm
iech
?” –
zab
awa
dyda
ktyc
zna
utrw
alaj
ąca
umie
jętn
ość
odcz
ytyw
ania
em
ocji
na p
odst
awie
wyr
azu
twar
zy, p
odkr
eśle
nie
zn
acze
nia
ser
decz
nych
ges
tów
wob
ec
najb
liższ
ych
III. • Z
abaw
y ro
zwija
jące
um
ieję
tnoś
ci p
rosp
ołec
zne
– w
ykor
zyst
uje
zaba
wy
polis
enso
rycz
ne
do p
odno
szen
ia ś
wia
dom
ości
wła
sneg
o ja
– do
skon
ali a
rtyk
ulac
ję
– z
uwag
ą sł
ucha
dłu
ższe
go te
kstu
lite
rack
iego
– na
bier
a św
iado
moś
ci k
onse
kwen
cji s
woi
ch d
ział
ań
wob
ec in
nych
osó
b
– ro
zpoz
naje
i pr
óbuj
e na
zyw
ać e
moc
je–
odcz
ytuj
e em
ocje
na
pods
taw
ie w
yraz
u tw
arzy
i g
estó
w in
nych
osó
b–
dost
rzeg
a zn
acze
nie
oka
zyw
ania
cie
płyc
h i s
erde
czny
ch g
estó
w w
sto
sunk
u do
osó
b na
jbliż
szyc
h
– do
skon
ali u
mie
jętn
ości
spo
łecz
no-e
moc
jona
lne
„Wyb
ór z
abaw
”
„Wyb
ór z
abaw
”
„Wyb
ór te
kstó
w
liter
acki
ch”
– A
. On
ich
imow
ska
„Nie
wst
awać
lew
ą no
gą”
s. 4
4–45
lust
erka
(po
jedn
ym
dla
każd
ego
dzie
cka)
foto
graf
ie
prze
dsta
wia
jące
cz
tery
oso
by (
wes
ołą,
sm
utną
, roz
złos
zczo
ną,
zmar
twio
ną)
„Wyb
ór z
abaw
”
5.4.
3.1.
14.4
., 1.
3.
7.2.
4.3.
, 1.1
., 1.
3.
1.2.
, 1.6
.
174.
Co
ro
bi
mam
a? C
o r
ob
i ta
ta?
I. • Z
abaw
y m
uzyc
zne
– uw
rażl
iwia
się
na
różn
e el
emen
ty m
uzyk
i„W
ybór
zab
aw”
8.2.
27
Plan
pra
cyM
aj
II. • „C
o ro
bi m
ama,
co
robi
tat
a?”
– za
baw
a ru
chow
o-na
ślad
owcz
a ks
ztał
tują
ca ś
wia
dom
ość
roli
rodz
iców
w ż
yciu
rod
ziny
• „Z
gadn
ij, g
dzie
pra
cują
moi
rod
zice
” –
zaba
wa
dyda
ktyc
zna,
koj
arze
nie
atr
ybut
ów
z pr
zeds
taw
icie
lam
i zaw
odów
, bud
zen
ie
zain
tere
sow
ania
pra
cą w
ykon
ywan
ą pr
zez
rodz
iców
• „G
uzik
owa
laur
ka”
– pr
aca
plas
tycz
na,
wyk
onan
ie u
pom
inkó
w d
la r
odzi
ców
z o
kazj
i ich
św
ięta
III. • Z
abaw
y sł
owno
-ruc
how
e
– na
bier
a św
iado
moś
ci r
oli r
odzi
ców
w ż
yciu
rod
ziny
, do
strz
ega
ich
zaan
gażo
wan
ie p
rzy
wyk
onyw
aniu
do
mow
ych
obow
iązk
ów–
prze
dsta
wia
czy
nnoś
ci d
omow
e po
dcza
s za
baw
na
ślad
owcz
ych
– in
tere
suje
się
pra
cą z
awod
ową
rodz
iców
, pot
rafi
op
owie
dzie
ć, g
dzie
pra
cują
i cz
ym s
ię z
ajm
ują
w p
racy
– sa
mod
ziel
nie
prz
ygot
owuj
e up
omin
ek d
la r
odzi
ców
i u
kład
a ży
czen
ia
– w
ykor
zyst
uje
zaba
wy
polis
enso
rycz
ne
do p
odno
szen
ia ś
wia
dom
ości
wła
sneg
o ja
R. W
itek
„Zw
ario
wan
y po
rane
k”
prze
dmio
ty
char
akte
ryzu
jące
w
ybra
ne z
awod
y (n
p. s
amoc
hód
cięż
arow
y, s
trzy
kaw
ka,
kiel
nia,
ksi
ążka
)ko
loro
we
kart
onik
i fo
rmat
u po
cztó
wki
, gu
ziki
róż
nego
ks
ztał
tu i
wie
lkoś
ci,
kred
ki, k
lej d
o pl
asti
ku
„Wyb
ór z
abaw
”
14.4
., 7.
2.
15.1
.
9.1.
, 1.3
.
5.4.
175.
Dzi
eń
Mam
y i T
aty
I. • P
rzyg
otow
ania
do
fest
ynu
rodz
inne
go,
porz
ądko
wan
ie i
deko
row
anie
sal
iII
. • „P
rzed
staw
ien
ie d
la m
amy
i tat
y”
– sa
mod
ziel
ne o
dtw
arza
nie
rol
i pod
czas
pr
zeds
taw
ien
ia, p
rzeł
amyw
anie
nie
śmia
łośc
i, ro
zwija
nie
um
ieję
tnoś
ci a
utop
reze
ntac
ji•
„Rod
zinn
e za
baw
y” –
zab
awy
ruch
owe
z ro
dzic
ami,
dost
arcz
enie
rad
ości
i bu
dow
anie
po
zyty
wny
ch r
elac
ji m
iędz
y dz
iećm
i i r
odzi
cam
i
III. • Sł
ucha
nie
muz
yki r
elak
sacy
jnej
ora
z ba
jek
czyt
anyc
h pr
zez
nauc
zyci
ela
– uc
zest
nic
zy w
por
ządk
owan
iu i
przy
goto
wan
iach
sa
li na
prz
ybyc
ie g
ości
– po
dejm
uje
prób
ę sa
mod
ziel
nego
odt
war
zan
ia r
oli
– ak
tyw
nie
ucz
estn
iczy
w z
abaw
ach
ruch
owyc
h z
rodz
icam
i–
pode
jmuj
e w
spól
nie
z r
odzi
cem
pró
bę
skon
stru
owan
ia la
tają
cej m
aszy
ny
– po
traf
i się
wyc
iszy
ć, s
łuch
ając
muz
yki
– w
sku
pien
iu s
łuch
a dł
uższ
ych
utw
orów
deko
racj
e
chus
ta a
nim
acyj
na,
kolo
row
e ba
lony
, koc
e,
plas
tiko
we
bute
lki,
kork
i, ka
rton
y, g
azet
y,
folia
ora
z no
życz
ki
i taś
ma
klej
ąca
płyt
a z
muz
yką
rela
ksac
yjną
, baj
ki
ze z
bior
ów
nauc
zyci
ela
2.4.
7.1.
, 7.2
., 3.
3.
5.4.
, 10.
1.
8.4.
, 14.
4.
28
Plan
pra
cyC
zerw
iec
Krą
g te
mat
yczn
y: O
czy
m m
arzą
dzi
eci?
Zam
ierz
enia
wyc
ho
waw
czo
-dyd
akty
czn
e:•
Roz
umie
, czy
m s
ą m
arze
nia
, i p
otra
fi o
nic
h op
owia
dać.
• U
czy
się
szan
ować
inny
ch i
ich
wyb
ory.
• Z
na s
woj
e m
ożliw
ości
i um
ieję
tnoś
ci i
potr
afi j
e w
ykor
zyst
ać w
cod
zien
nych
czy
nnoś
ciac
h.•
Poró
wnu
je w
ysok
ość
osób
i pr
zedm
iotó
w, d
ostr
zega
zm
iany
w s
woi
m w
yglą
dzie
zw
iąza
ne z
dor
asta
nie
m.
• O
bdar
za in
nych
uw
agą,
pot
rafi
oce
nić
ich
zach
owan
ie w
kat
egor
iach
dob
ra i
zła.
• Z
godn
ie w
spół
prac
uje
z in
nym
i i d
ąży
do o
siąg
nię
cia
wyz
nacz
oneg
o ce
lu.
Tem
at d
nia
Dzi
ałan
ia d
ziec
iP
rzew
idyw
ane
osi
ągn
ięci
aP
om
oce
Rea
lizo
wan
e o
bsz
ary
po
dst
awy
pro
gra
mo
wej
176.
Jak
ie m
am
mar
zen
ia?
I. • Z
abaw
y ro
zwija
jące
um
ieję
tnoś
ci p
rosp
ołec
zne
II. • „M
arzę
o…
” –
zaba
wa
słow
na w
krę
gu,
opow
iada
nie
o s
woi
ch m
arze
nia
ch, d
efin
iow
anie
po
jęć:
mar
zeni
e, m
arzy
ć•
„Tro
chę
inne
mar
zen
ia”
– za
baw
a dy
dakt
yczn
a,
kszt
ałto
wan
ie w
rażl
iwoś
ci n
a po
trze
by
i pra
gnie
nia
inny
ch o
sób
• „B
alon
ik m
arze
ń” –
zab
awa
plas
tycz
na,
prze
dsta
wia
nie
sw
oich
mar
zeń
za p
omoc
ą ry
sunk
u
• „L
ot b
alon
em”
– za
baw
a ry
tmic
zna
przy
muz
yce
– do
skon
ali u
mie
jętn
ości
spo
łecz
no-e
moc
jona
lne
– ro
zum
ie z
nacz
enie
poj
ęć: m
arze
nie,
mar
zyć
– po
dejm
uje
prób
y op
owia
dan
ia o
sw
oich
m
arze
nia
ch–
rozu
mie
, że
inn
i też
mar
zą i
że k
ażdy
moż
e m
arzy
ć o
czym
ś in
nym
– pr
zeds
taw
ia s
woj
e m
arze
nia
na
rysu
nku
– od
pow
iedn
io r
eagu
je n
a pr
zerw
ę w
muz
yce
i d
źwię
k bę
benk
a–
potr
afi g
rać
w p
ulsi
e m
uzyk
i
„Wyb
ór z
abaw
”
balo
nik
ilust
racj
e
lub
foto
graf
ie d
ziec
i z
różn
ymi p
robl
emam
i (n
p. d
ziec
ka n
a w
ózku
in
wal
idzk
im, c
hłop
ca
na s
zpita
lnym
łóżk
u,
dzie
wcz
ynki
, któ
ra
sied
zi s
ama
w k
ącik
u)ko
loro
we
kart
eczk
i A
5, k
redk
i, sz
nure
k,
balo
n w
ypeł
nio
ny
hele
m lu
b ba
lon
ik
dla
każd
ego
dzie
cka
CD
Pio
senk
i i u
twor
y do
słu
chan
ia
– W
.A. M
ozar
t „E
ine
klei
ne N
acht
mus
ik”,
cz
. 4 R
ondo
nr
50,
bębe
nek,
bal
ony
(po
jedn
ym d
la k
ażde
go
dzie
cka)
1.2.
, 1.6
.
3.3.
, 3.4
.
1.4.
, 15.
4.
9.1.
8.3.
, 8.4
.
29
Plan
pra
cyC
zerw
iec
III. • Z
abaw
y ru
chow
e •
Zab
awy
muz
yczn
e–
dosk
onal
i spr
awno
ść r
ucho
wą
– uw
rażl
iwia
się
na
różn
e el
emen
ty m
uzyk
i5.
4.8.
2.
177.
Mar
zen
ia
o s
ukc
esie
I. • Z
abaw
y m
uzyc
zne
• Z
abaw
y lo
gope
dycz
neII
. • „T
o ja
” –
zaba
wa
dyda
ktyc
zna,
dos
trze
gan
ie
zmia
n w
sw
oim
wyg
lądz
ie f
izyc
znym
od
wcz
esne
go d
ziec
ińst
wa
do c
hwili
obe
cnej
• „M
ogę
ci p
omóc
, mam
usiu
” –
zaba
wa
dyda
ktyc
zna,
dos
trze
gan
ie m
ożliw
ości
w
ykor
zyst
ania
sw
oich
um
ieję
tnoś
ci
w w
ykon
ywan
iu p
rost
ych
obow
iązk
ów d
omow
ych
• „W
ykry
wac
z um
ieję
tnoś
ci”
– za
baw
a z
elem
enta
mi a
utop
reze
ntac
ji, d
ostr
zega
nie
w
łasn
ych
moż
liwoś
ci i
sukc
esów
III. • Z
abaw
y ry
sunk
owe:
kol
orow
anie
, rys
owan
ie,
dory
sow
ywan
ie b
raku
jący
ch e
lem
entó
w r
ysun
ku
• Z
abaw
y ru
chow
e
– uw
rażl
iwia
się
na
różn
e el
emen
ty m
uzyk
i–
dosk
onal
i art
ykul
ację
– do
strz
ega
zmia
ny w
sw
oim
wyg
lądz
ie o
d cz
asów
n
iem
owlę
cych
, wym
ien
ia o
siąg
nię
te u
mie
jętn
ości
– w
ie, ż
e m
oże
spro
stać
nie
któr
ym o
bow
iązk
om
dom
owym
, i c
hce
je p
odej
mow
ać
– do
strz
ega
wła
sne
moż
liwoś
ci i
sukc
esy
– do
strz
ega
i uzu
pełn
ia b
raku
jące
ele
men
ty
na o
braz
ku–
star
ann
ie k
olor
uje
– do
skon
ali s
praw
ność
ruc
how
ą
„Wyb
ór z
abaw
”„W
ybór
zab
aw”
kilk
a sz
tuk
nie
mow
lęcy
ch
ubra
nek
„Pom
oce
trzy
latk
a”
– Ja
k po
mag
am
najb
liższ
ym?
zdję
cia,
ilus
trac
je
prze
dsta
wia
jące
dzi
eci
w c
zasi
e w
ykon
ywan
ia
różn
ych
czyn
nośc
i, ak
ceso
ria
(np.
kre
dki,
ubra
nia
, kub
eczk
i i b
utel
ki, s
ztuć
ce,
kloc
ki)
kolo
row
anki
, obr
azki
do
uzu
pełn
ien
ia,
kred
ki„W
ybór
zab
aw”
8.2.
3.1.
3.3.
1.2.
, 1.3
.
3.4.
14.2
., 14
.3.
5.4.
178.
Jak
d
oro
snę,
to
zo
stan
ę…
I. • Z
abaw
y lo
gope
dycz
ne
• Z
abaw
y ru
chow
eII
. • „C
o je
st w
yższ
e n
iż ja
?” –
zab
awa
dyda
ktyc
zna,
po
rów
nyw
anie
wys
okoś
ci p
rzed
mio
tów
w
sto
sunk
u do
wła
snej
oso
by i
do in
nych
osó
b•
„Kim
będ
ą?”
– w
ysłu
chan
ie t
reśc
i wie
rsza
T.
Kub
iaka
, udz
iela
nie
odp
owie
dzi n
a py
tan
ia,
opow
iada
nie
o p
lana
ch n
a pr
zysz
łość
•
„Kim
będ
ą?”
– ćw
icze
nia
roz
wija
jące
an
aliz
ator
wzr
okow
y i s
praw
ność
man
ualn
ą
– do
skon
ali a
rtyk
ulac
ję–
dosk
onal
i spr
awno
ść r
ucho
wą
– st
osuj
e ok
reśl
enia
: wyż
szy,
niż
szy
w s
tosu
nku
do o
tacz
ając
ych
go p
rzed
mio
tów
, w o
dnie
sien
iu
do s
iebi
e i d
o in
nych
osó
b–
wie
, że
rośn
ie i
kied
yś s
tan
ie s
ię o
sobą
dor
osłą
, uś
wia
dam
ia s
obie
istn
ien
ie p
roce
su d
oras
tan
ia
i sta
rzen
ia s
ię–
opow
iada
, kim
chc
iało
by z
osta
ć, k
iedy
dor
ośn
ie–
dosk
onal
i per
cepc
ję w
zrok
ową
„Wyb
ór z
abaw
”„W
ybór
zab
aw”
„Wyb
ór te
kstó
w
liter
acki
ch”
– T.
Kub
iak
„Kim
będ
ą” s
. 46–
47
„Kar
ty p
racy
” –
kart
a 51
, kre
dki
3.1.
5.4.
4.2.
3.2.
, 3.4
., 4.
3.
14.2
., 14
.3.
30
Plan
pra
cyC
zerw
iec
III. • Z
abaw
y sł
owno
-ruc
how
e–
wyk
orzy
stuj
e za
baw
y po
lisen
sory
czne
do
pod
nosz
enia
św
iado
moś
ci w
łasn
ego
ja„W
ybór
zab
aw”
5.4.
179.
Mar
zen
ia
o d
ob
rej
kole
żan
ce lu
b
do
bry
m k
ole
dze
I. • Z
abaw
y ru
chow
e •
Zab
awy
logo
pedy
czne
II. • „D
obry
kol
ega”
– s
łuch
anie
opo
wia
dan
ia
M. L
edw
oń, u
kład
anie
obr
azkó
w il
ustr
ując
ych
treś
ć op
owia
dan
ia w
odp
owie
dnie
j kol
ejno
ści,
rozm
owa
na te
mat
wys
łuch
aneg
o te
kstu
i w
ymie
nia
nie
cec
h do
breg
o ko
legi
• „D
obra
kol
eżan
ka lu
b do
bry
kole
ga”
– za
baw
a dy
dakt
yczn
a, o
cen
ian
ie z
acho
wan
ia k
oleż
anek
i k
oleg
ów
• „P
odam
ci p
omoc
ną d
łoń”
– z
abaw
a pl
asty
czna
, od
ryso
wyw
anie
sw
ojej
dło
ni,
dosk
onal
enie
sp
raw
nośc
i man
ualn
ej
LUB
• „
Lus
tro”
– z
abaw
a ru
chow
a pr
zy m
uzyc
e
• „M
asaż
yk w
kol
e” –
zab
awa
rela
ksac
yjna
– do
skon
ali s
praw
ność
ruc
how
ą–
dosk
onal
i art
ykul
ację
– po
dejm
uje
prób
ę ok
reśl
enia
cec
h do
brej
kol
eżan
ki
lub
dobr
ego
kole
gi
– do
strz
ega
uczu
cia
i pot
rzeb
y in
nych
osó
b
– ro
zum
ie z
nacz
enie
wyr
ażen
ia: p
odać
pom
ocną
dł
oń–
reag
uje
na u
mów
iony
syg
nał w
ykon
anie
m
odpo
wie
dnie
j czy
nnoś
ci
– po
traf
i pre
cyzy
jnie
naś
lado
wać
pre
zent
owan
y ru
ch
i wym
yślić
pro
sty
ruch
do
muz
yki
– po
traf
i się
zre
laks
ować
i w
czuć
w p
otrz
eby
inne
j os
oby
„Wyb
ór z
abaw
”„W
ybór
zab
aw”
M. L
edw
oń „
Dob
ry
kole
ga”,
ilust
racj
e pr
zeds
taw
iają
ce c
zter
y w
ybra
ne fr
agm
enty
op
owia
dani
a (n
p. r
ozm
owa
zwie
rząt
ek z
pan
ią
Sow
ą, z
abaw
a L
iska
z
Wie
wió
rką,
roz
mow
a pa
ni S
owy
z L
iski
em,
wsp
ólne
spr
ząta
nie
Nie
dźw
iadk
a i L
iska
)bu
źki m
imic
zne
– uś
mie
chn
ięta
i s
mut
nako
loro
we
kart
ki,
kred
ki, f
arby
, pl
aste
lina,
pap
ier
kolo
row
y, n
ożyc
zki
i fla
mas
ter
dla
nauc
zyci
ela,
kle
j, du
ży
arku
sz p
apie
ru
5.4.
3.1.
14.4
., 3.
4.
1.1.
9.1.
8.2.
, 8.4
., 5.
4.
1.2.
, 5.4
., 1.
6.
31
Plan
pra
cyC
zerw
iec
III. • Z
abaw
y m
uzyc
zne
• Z
abaw
y sł
owno
-ruc
how
e–
uwra
żliw
ia s
ię n
a ró
żne
elem
enty
muz
yki
– w
ykor
zyst
uje
zaba
wy
polis
enso
rycz
ne
do p
odno
szen
ia ś
wia
dom
ości
wła
sneg
o ja
„Wyb
ór z
abaw
”„W
ybór
zab
aw”
8.2.
5.4.
180.
Mar
zen
ia
o d
ob
rej
zab
awie
I. • Z
abaw
y sł
owno
-ruc
how
e
• Z
abaw
y lo
gope
dycz
neII
. • „O
czy
m m
arzą
dzi
eci?
” –
zaba
wa
z pi
łką,
sw
obod
ne w
ypow
iedz
i dzi
eci,
pods
umow
anie
te
mat
u ty
godn
ia
• „D
eszc
z ba
lonó
w”
i „Tę
czow
y pa
raso
l” –
zab
awy
z ba
lona
mi i
chu
stą
anim
acyj
ną, d
osko
nale
nie
sp
raw
nośc
i i k
oord
ynac
ji ru
chow
ej, s
twor
zen
ie
pocz
ucia
wsp
ólno
ty w
gru
pie,
zac
hęca
nie
do
pod
ejm
owan
ia w
spól
nych
dzi
ałań
• „Z
abaw
y na
pla
ży”
– za
baw
a ru
chow
a pr
zy
muz
yce
III. • Z
abaw
y re
laks
acyj
ne
• Z
abaw
y m
uzyc
zne
– w
ykor
zyst
uje
zaba
wy
polis
enso
rycz
ne
do p
odno
szen
ia ś
wia
dom
ości
wła
sneg
o ja
– do
skon
ali a
rtyk
ulac
ję
– w
ypow
iada
się
na
dany
tem
at
– do
skon
ali s
praw
ność
i ko
ordy
nacj
ę ru
chow
ą–
pode
jmuj
e w
spół
prac
ę w
cel
u os
iągn
ięci
a za
łożo
nego
cel
u
– po
traf
i naś
lado
wać
pre
zent
owan
y ru
ch i
wym
yśla
ru
ch d
o m
uzyk
i
– po
traf
i się
wyc
iszy
ć, s
łuch
ając
muz
yki
– uw
rażl
iwia
się
na
różn
e el
emen
ty m
uzyk
i
„Wyb
ór z
abaw
”
„Wyb
ór z
abaw
”
duża
piłk
a pl
ażow
a
balo
ny, w
orek
z
lekk
iego
mat
eria
łu,
prze
ście
radł
o, c
hust
a an
imac
yjna
CD
Pio
senk
i i u
twor
y do
słu
chan
ia
– D
. Tar
czew
ski
„Zab
awy
na p
laży
”
nr 5
2, s
zarf
y w
dw
óch
kolo
rach
(cze
rwon
ym
i zie
lony
m)
CD
z m
uzyk
ą re
laks
acyj
ną„W
ybór
zab
aw”
5.4.
3.1.
3.2.
, 3.4
.
5.4.
, 1.2
.
8.2.
, 5.4
.
8.4.
8.2.
Krą
g te
mat
yczn
y: K
og
o s
po
tkał
a p
apu
ga?
Zam
ierz
enia
wyc
ho
waw
czo
-dyd
akty
czn
e:•�
Ucz
y si
ę na
zw d
ni t
ygod
nia
, pla
nuje
dzi
ałan
ia n
a bi
eżąc
y ty
dzie
ń.•
Pozn
aje
cech
y ch
arak
tery
styc
zne
pust
yni i
mie
szka
jący
ch t
am z
wie
rząt
.•
Roz
pozn
aje
i naz
ywa
zwie
rzęt
a sa
wan
ny.
• Po
znaj
e m
iesz
kańc
ów A
fryk
i, uc
zy s
ię s
zacu
nku
i tol
eran
cji w
obec
osó
b o
odm
ienn
ym w
yglą
dzie
.•
Poró
wnu
je d
ługo
ść k
ilku
elem
entó
w, o
pisu
je je
, sto
pniu
jąc
przy
mio
tnik
i.
32
Plan
pra
cyC
zerw
iec
Tem
at d
nia
Dzi
ałan
ia d
ziec
iP
rzew
idyw
ane
osi
ągn
ięci
aP
om
oce
Rea
lizo
wan
e o
bsz
ary
po
dst
awy
pro
gra
mo
wej
181.
Afr
ykań
skie
kr
ajo
bra
zyI. •
Wsp
ólne
tw
orze
nie
plu
szow
ego
zoo
z pr
zyn
iesi
onyc
h pr
zez
dzie
ci m
asko
tek
różn
ych
egzo
tycz
nych
zw
ierz
ąt
• Z
abaw
y ru
chow
eII
. • „P
olow
anie
na
papu
gę”
– za
baw
a dy
dakt
yczn
a,
posz
ukiw
anie
ukr
ytyc
h w
sal
i prz
edm
iotó
w,
rozw
iązy
wan
ie z
agad
ek s
łow
nych
•
„Pla
nuje
my
podr
óż d
o A
fryk
i” –
zab
awa
dyda
ktyc
zna,
wym
ien
ian
ie k
olej
nych
dn
i ty
godn
ia, p
lano
wan
ie w
ydar
zeń
w n
adch
odzą
cym
ty
godn
iu
• „A
fryk
a z
wys
oka”
– z
abaw
a ro
zwija
jąca
w
yobr
aźn
ię, p
ozna
wan
ie k
rajo
braz
ów i
zwie
rząt
A
fryk
i
III. • Z
abaw
y m
atem
atyc
zne:
kla
syfi
kow
anie
zw
ierz
ąt w
edłu
g w
ybra
nych
cec
h
– kl
asyf
ikuj
e za
baw
ki
– do
skon
ali s
praw
ność
ruc
how
ą
– ro
zwią
zuje
zag
adki
sło
wne
– do
skon
ali o
rien
tacj
ę w
prz
estr
zen
i
– w
ymie
nia
naz
wy
dni t
ygod
nia
, pla
nuje
wyd
arze
nia
na
bie
żący
tyd
zień
– ro
zpoz
naje
, co
jest
prz
edst
awio
ne n
a ob
razk
u
– kl
asyf
ikuj
e el
emen
ty
mas
kotk
i prz
ynie
sion
e pr
zez
dzie
ci
„Wyb
ór z
abaw
”
plus
zow
e pa
pugi
kart
on z
tabe
lą
podz
ielo
ną n
a dn
i ty
godn
ia, o
braz
ki
prze
dsta
wia
jące
sa
mol
ot, w
ielb
łąda
, lw
a, w
ęża
zwis
ając
ego
z ga
łęzi
, afr
ykań
ską
chat
kę o
raz
dwa
iden
tycz
ne d
omy
euro
pejs
kie
CD
z d
owol
ną m
uzyk
ą af
ryka
ńską
, obr
azki
pr
zeds
taw
iają
ce
pust
ynię
, oaz
ę,
dżun
glę,
zw
ierz
ęta
oraz
kar
ton
z w
ycię
tą
dziu
rką
(oki
enko
sa
mol
otu)
sylw
ety
lub
mas
kotk
i zw
ierz
ąt
4.2.
5.4.
13.5
.
13.7
.
14.2
.
4.2.
182
. Kar
awan
a n
a p
ust
yni
I. • P
rzyp
omn
ien
ie n
azw
dn
i tyg
odn
ia•
Zab
awy
ruch
owe
– w
ymie
nia
naz
wy
dni t
ygod
nia
– do
skon
ali s
praw
ność
ruc
how
ą„W
ybór
zab
aw”
13.7
.5.
4.
33
Plan
pra
cyC
zerw
iec
II. • „N
a pu
styn
i” –
roz
mow
a o
kraj
obra
zie
pust
ynny
m, d
ostr
zega
nie
cec
h kr
ajob
razu
, w
zbog
acan
ie s
łow
nic
twa
• „K
araw
ana”
– z
abaw
a m
atem
atyc
zna,
po
sług
iwan
ie s
ię li
czeb
nik
ami p
orzą
dkow
ymi
• „D
bam
y o
zdro
wie
” –
ćwic
zen
ia g
imna
styc
zne
III. • U
kład
anie
zag
adek
dot
yczą
cych
wyg
lądu
pu
styn
nych
zw
ierz
ąt
• Z
abaw
y lo
gope
dycz
ne
– do
strz
ega
char
akte
ryst
yczn
e ce
chy
kraj
obra
zu
pust
ynne
go
– pr
zelic
za e
lem
enty
, pos
ługu
je s
ię li
czeb
nik
ami
porz
ądko
wym
i
– do
skon
ali s
praw
ność
i ko
ordy
nacj
ę ru
chow
ą
– op
isuj
e w
yglą
d pu
styn
nych
zw
ierz
ąt
– do
skon
ali a
rtyk
ulac
ję
foto
graf
ie p
usty
ni,
oazy
, zw
ierz
ąt
żyją
cych
na
pust
yni
(sko
rpio
n, ja
szcz
urka
, w
ielb
łąd)
, plu
szow
a pa
puga
6 sy
lwet
wie
lbłą
dów
ró
żnią
cych
się
ch
arak
tery
styc
znym
i el
emen
tam
i, zd
jęci
e oa
zy„W
ybór
zab
aw”
„Wyb
ór z
abaw
”
12.1
.
13.1
., 13
.3.
5.4.
, 5.3
.
12.1
.
3.1.
183.
Wyr
usz
amy
na
safa
riI. •
Utr
wal
anie
naz
w d
ni t
ygod
nia
•
Zab
awy
słow
no-r
ucho
we
II. • „Z
wie
rzęt
a sa
wan
ny”
– za
baw
a dy
dakt
yczn
a,
pozn
anie
naz
w i
wyg
lądu
wyb
rany
ch z
wie
rząt
eg
zoty
czny
ch, s
łuch
anie
wie
rszy
J. B
rzec
hwy,
do
strz
egan
ie e
lem
entó
w h
umor
ysty
czny
ch
w u
twor
ach
• „Z
wie
rzęt
a sa
wan
ny”
– lo
tery
jka
obra
zkow
a,
utrw
alan
ie n
azw
zw
ierz
ąt m
iesz
kają
cych
na
saw
ann
ieII
I. • Sł
ucha
nie
cie
kaw
oste
k o
zwie
rzęt
ach
egzo
tycz
nych
•
Zab
awy
ruch
owe
– w
ymie
nia
naz
wy
dni t
ygod
nia
– w
ykor
zyst
uje
zaba
wy
polis
enso
rycz
ne
do p
odno
szen
ia ś
wia
dom
ości
wła
sneg
o ja
– po
znaj
e na
zwy
i wyg
ląd
wyb
rany
ch z
wie
rząt
eg
zoty
czny
ch–
słuc
ha w
iers
zy o
zw
ierz
ętac
h, d
ostr
zega
w
utw
orac
h el
emen
ty h
umor
ysty
czne
– pr
zest
rzeg
a za
sad
w c
zasi
e gr
y–
uczy
się
prz
eżyw
ać z
wyc
ięst
wo
i por
ażkę
– po
głęb
ia s
woj
ą w
iedz
ę o
zwie
rzęt
ach
egzo
tycz
nych
– do
skon
ali s
praw
ność
ruc
how
ą
„Wyb
ór z
abaw
”
J. B
rzec
hwa
„Pan
tera
”, „
Żyra
fa”,
„K
roko
dyl”,
„Sł
oń”,
ilu
stra
cja
saw
anny
, ko
szyk
, plu
szow
e zw
ierz
ęta
(sło
ń,
żyra
fa, p
ante
ra i
inne
) „P
omoc
e tr
zyla
tka”
–
Na
saw
ann
ie
„Wyb
ór z
abaw
”
13.7
.5.
4.
12.1
., 14
.4.
1.2.
, 1.3
.
12.1
.
5.4.
34
Plan
pra
cyC
zerw
iec
184.
A
fryk
ańsk
ie
rytm
y
I. • U
trw
alen
ie n
azw
dn
i tyg
odn
ia
• Z
abaw
y sł
owno
-ruc
how
e
II. • „W
afr
ykań
skie
j wio
sce”
– z
abaw
a dy
dakt
yczn
a,
poró
wny
wan
ie w
yglą
du A
fryk
anów
i E
urop
ejcz
yków
ora
z ch
arak
tery
styc
znyc
h el
emen
tów
ich
kultu
ry (
budo
wle
, spo
sób
ubie
rani
a),
dosk
onal
enie
spr
awno
ści m
anua
lnej
(ka
rta
prac
y)
• „D
źwię
ki A
fryk
i” –
nau
ka p
iose
nki i
zab
awa
rytm
iczn
a
• „A
fryk
ańsk
ie r
ytm
y” –
zab
awa
rytm
iczn
a
III. • Im
prow
izac
je r
ucho
we
przy
dźw
ięka
ch m
uzyk
i af
ryka
ński
ej
• Z
abaw
y lo
gope
dycz
ne
– w
ymie
nia
naz
wy
dni t
ygod
nia
– w
ykor
zyst
uje
zaba
wy
polis
enso
rycz
ne
do p
odno
szen
ia ś
wia
dom
ości
wła
sneg
o ja
– do
strz
ega
podo
bień
stw
a i r
óżn
ice
w w
yglą
dzie
A
fryk
anów
i E
urop
ejcz
yków
, prz
ybie
ra p
osta
wę
tole
ranc
ji w
obec
ludz
i o o
dmie
nnym
wyg
lądz
ie
– do
skon
ali s
praw
ność
man
ualn
ą
– po
praw
nie
śpi
ewa
pios
enkę
– za
pam
iętu
je s
chem
at r
ytm
iczn
y i d
osko
nali
umie
jętn
ość
gry
na in
stru
men
tach
per
kusy
jnyc
h
– ut
rwal
a sc
hem
at r
ytm
iczn
y i d
osko
nali
umie
jętn
ość
gry
na in
stru
men
tach
per
kusy
jnyc
h
– ta
ńczy
prz
y m
uzyc
e et
nic
znej
– do
skon
ali a
rtyk
ulac
ję
„Wyb
ór z
abaw
”
ilust
racj
a af
ryka
ński
ch d
ziec
i i i
ch d
omów
, „K
arty
pr
acy”
– k
arta
52,
kr
edki
CD
Pio
senk
i i u
twor
y do
słu
chan
ia
– „D
źwię
ki A
fryk
i”
nr 2
2, in
stru
men
ty
perk
usyj
ne, p
apie
row
e ru
rki
CD
Pio
senk
i i u
twor
y do
słu
chan
ia
– „D
źwię
ki A
fryk
i”
nr 2
2, in
stru
men
ty
perk
usyj
ne
muz
yka
afry
kańs
ka
„Wyb
ór z
abaw
”
13.7
.5.
4.
1.6.
, 15.
6., 1
4.3.
8.1.
, 8.3
.
8.2.
, 8.3
.
8.3.
3.1.
185.
W s
ercu
d
żun
gli
I. • P
rzyp
omn
ien
ie n
azw
dn
i tyg
odn
ia
• Z
abaw
y lo
gope
dycz
neII
. • „M
iesz
kańc
y dż
ungl
i” –
zab
awa
ruch
owa,
na
ślad
owan
ie s
poso
bu p
orus
zan
ia s
ię i
odgł
osów
zw
ierz
ąt e
gzot
yczn
ych
• „W
esoł
e w
iers
zyki
” –
ilust
row
anie
ruc
hem
tr
eści
czy
tany
ch p
rzez
nau
czyc
iela
wie
rszy
J.
Brz
echw
y or
az M
. Led
woń
– w
ymie
nia
naz
wy
dni t
ygod
nia
– do
skon
ali a
rtyk
ulac
ję
– na
ślad
uje
spos
ób p
orus
zan
ia s
ię w
ybra
nych
zw
ierz
ąt e
gzot
yczn
ych
– sł
ucha
wie
rszy
o z
wie
rzęt
ach,
dos
trze
ga e
lem
enty
hu
mor
ysty
czne
„Wyb
ór z
abaw
”
losy
z s
ylw
etam
i węż
a,
mał
py i
papu
gi
J. B
rzec
hwa
„Pap
uga”
, „M
ałpa
”, M
. Led
woń
„W
ąż u
kra
wco
wej
”,
mas
kotk
a pa
pugi
, m
ałpy
, węż
a
13.7
.3.
1.
7.2.
14.4
.
35
Plan
pra
cyC
zerw
iec
184.
A
fryk
ańsk
ie
rytm
y
I. • U
trw
alen
ie n
azw
dn
i tyg
odn
ia
• Z
abaw
y sł
owno
-ruc
how
e
II. • „W
afr
ykań
skie
j wio
sce”
– z
abaw
a dy
dakt
yczn
a,
poró
wny
wan
ie w
yglą
du A
fryk
anów
i E
urop
ejcz
yków
ora
z ch
arak
tery
styc
znyc
h el
emen
tów
ich
kultu
ry (
budo
wle
, spo
sób
ubie
rani
a),
dosk
onal
enie
spr
awno
ści m
anua
lnej
(ka
rta
prac
y)
• „D
źwię
ki A
fryk
i” –
nau
ka p
iose
nki i
zab
awa
rytm
iczn
a
• „A
fryk
ańsk
ie r
ytm
y” –
zab
awa
rytm
iczn
a
III. • Im
prow
izac
je r
ucho
we
przy
dźw
ięka
ch m
uzyk
i af
ryka
ński
ej
• Z
abaw
y lo
gope
dycz
ne
– w
ymie
nia
naz
wy
dni t
ygod
nia
– w
ykor
zyst
uje
zaba
wy
polis
enso
rycz
ne
do p
odno
szen
ia ś
wia
dom
ości
wła
sneg
o ja
– do
strz
ega
podo
bień
stw
a i r
óżn
ice
w w
yglą
dzie
A
fryk
anów
i E
urop
ejcz
yków
, prz
ybie
ra p
osta
wę
tole
ranc
ji w
obec
ludz
i o o
dmie
nnym
wyg
lądz
ie
– do
skon
ali s
praw
ność
man
ualn
ą
– po
praw
nie
śpi
ewa
pios
enkę
– za
pam
iętu
je s
chem
at r
ytm
iczn
y i d
osko
nali
umie
jętn
ość
gry
na in
stru
men
tach
per
kusy
jnyc
h
– ut
rwal
a sc
hem
at r
ytm
iczn
y i d
osko
nali
umie
jętn
ość
gry
na in
stru
men
tach
per
kusy
jnyc
h
– ta
ńczy
prz
y m
uzyc
e et
nic
znej
– do
skon
ali a
rtyk
ulac
ję
„Wyb
ór z
abaw
”
ilust
racj
a af
ryka
ński
ch d
ziec
i i i
ch d
omów
, „K
arty
pr
acy”
– k
arta
52,
kr
edki
CD
Pio
senk
i i u
twor
y do
słu
chan
ia
– „D
źwię
ki A
fryk
i”
nr 2
2, in
stru
men
ty
perk
usyj
ne, p
apie
row
e ru
rki
CD
Pio
senk
i i u
twor
y do
słu
chan
ia
– „D
źwię
ki A
fryk
i”
nr 2
2, in
stru
men
ty
perk
usyj
ne
muz
yka
afry
kańs
ka
„Wyb
ór z
abaw
”
13.7
.5.
4.
1.6.
, 15.
6., 1
4.3.
8.1.
, 8.3
.
8.2.
, 8.3
.
8.3.
3.1.
185.
W s
ercu
d
żun
gli
I. • P
rzyp
omn
ien
ie n
azw
dn
i tyg
odn
ia
• Z
abaw
y lo
gope
dycz
neII
. • „M
iesz
kańc
y dż
ungl
i” –
zab
awa
ruch
owa,
na
ślad
owan
ie s
poso
bu p
orus
zan
ia s
ię i
odgł
osów
zw
ierz
ąt e
gzot
yczn
ych
• „W
esoł
e w
iers
zyki
” –
ilust
row
anie
ruc
hem
tr
eści
czy
tany
ch p
rzez
nau
czyc
iela
wie
rszy
J.
Brz
echw
y or
az M
. Led
woń
– w
ymie
nia
naz
wy
dni t
ygod
nia
– do
skon
ali a
rtyk
ulac
ję
– na
ślad
uje
spos
ób p
orus
zan
ia s
ię w
ybra
nych
zw
ierz
ąt e
gzot
yczn
ych
– sł
ucha
wie
rszy
o z
wie
rzęt
ach,
dos
trze
ga e
lem
enty
hu
mor
ysty
czne
„Wyb
ór z
abaw
”
losy
z s
ylw
etam
i węż
a,
mał
py i
papu
gi
J. B
rzec
hwa
„Pap
uga”
, „M
ałpa
”, M
. Led
woń
„W
ąż u
kra
wco
wej
”,
mas
kotk
a pa
pugi
, m
ałpy
, węż
a
13.7
.3.
1.
7.2.
14.4
.
• „D
ługi
jak
wąż
” –
zaba
wa
dyda
ktyc
zna,
po
rów
nyw
anie
dłu
gośc
i kol
orow
ych
węż
y,
stop
nio
wan
ie p
rzym
iotn
ików
• „W
ąż b
oa”
– pr
aca
plas
tycz
na, o
zdab
ian
ie
szab
lonu
i za
gina
nie
wed
ług
inst
rukc
ji,
dosk
onal
enie
spr
awno
ści m
anua
lnej
III. • O
gląd
anie
alb
umów
z a
fryk
ańsk
imi
kraj
obra
zam
i •
Zab
awy
muz
yczn
e
– po
rów
nuje
dłu
gość
, sto
pniu
je p
rzym
iotn
iki
– w
ykon
uje
prac
ę pl
asty
czną
wed
ług
inst
rukc
ji
– po
głęb
ia s
woj
ą w
iedz
ę o
Afr
yce
– uw
rażl
iwia
się
na
różn
e el
emen
ty m
uzyk
i
węż
e ró
żnej
dłu
gośc
i (m
ogą
to b
yć z
win
ięte
ko
ce, a
pasz
ki,
baw
ełn
iane
ch
uste
czki
lub
wyc
ięte
z
papi
eru
sylw
ety)
„K
arty
pra
cy”
– ka
rta
53, k
redk
i, cz
erw
ony
papi
er k
olor
owy,
no
życz
ki, k
lej
albu
my
o A
fryc
e
„Wyb
ór z
abaw
”
13.6
.
9.1.
, 14.
3.
12.1
.
8.2.
Krą
g te
mat
yczn
y: G
dzi
e la
tem
zo
bac
zę z
iem
ię, o
gie
ń, w
od
ę i p
owie
trze
?
Zam
ierz
enia
wyc
ho
waw
czo
-dyd
akty
czn
e:•
Pozn
aje
swoj
ą ok
olic
ę i z
bier
a m
ater
iały
z w
ycie
czki
.•
Roz
pozn
aje
i naz
ywa
zmia
ny w
prz
yrod
zie
char
akte
ryst
yczn
e dl
a la
ta.
• U
czes
tnic
zy w
zab
awac
h ba
daw
czyc
h zw
iąza
nych
z p
owie
trze
m.
• W
ie, j
ak b
ezpi
eczn
ie s
pędz
ać c
zas
w p
ełny
m s
łońc
u.•
Pozn
aje
hym
n i b
arw
y na
rodo
we.
Roz
pozn
aje
kont
ur m
apy
Pols
ki.
• U
czy
się
odpo
wie
dnio
zac
how
ywać
pod
czas
zw
iedz
ania
inst
ytuc
ji ku
ltura
lnyc
h.
Tem
at d
nia
Dzi
ałan
ia d
ziec
iP
rzew
idyw
ane
osi
ągn
ięci
aP
om
oce
Rea
lizo
wan
e o
bsz
ary
po
dst
awy
pro
gra
mo
wej
186.
Mo
ja
ziem
ia
– w
ycie
czka
z
grą
ter
eno
wą
I. • P
rzyg
otow
ania
do
wyc
iecz
ki: p
rzyp
omni
enie
po
dsta
wow
ych
zasa
d be
zpie
czeń
stw
a,
przy
goto
wan
ie n
iezb
ędny
ch p
omoc
y, w
yzna
czen
ie
dyżu
rnyc
h od
pow
iedz
ialn
ych
za ic
h za
bran
ieII
. Wyc
iecz
ka z
grą
tere
now
ą:
• „J
aki t
o za
byte
k?”
– za
baw
a ro
zwija
jąca
um
ieję
tnoś
ć sy
ntez
y w
zrok
owej
, ukł
adan
ie
puzz
li
– ut
rwal
a za
sady
bez
piec
zeńs
twa
podc
zas
poby
tu
poza
prz
edsz
kole
m
– do
skon
ali s
post
rzeg
awcz
ość
akce
sori
a pr
zygo
tow
ane
na w
ycie
czkę
kope
rty
z po
cięt
ymi
foto
graf
iam
i ob
iekt
ów
(6-e
lem
ento
we
ukła
dank
i)
6.1.
, 6.2
., 6.
3.
14.2
.
36
Plan
pra
cyC
zerw
iec
• „A
trak
cyjn
e at
rakc
je”
– tw
órcz
a za
baw
a ru
chow
a, o
dtw
orze
nie
ruc
hem
i ge
stem
w
ybra
nego
zab
ytku
lub
atra
kcji
przy
rodn
icze
j•
„Dok
umen
tuje
my
nasz
ą w
ypra
wę”
– z
bier
anie
ok
azów
prz
yrod
nic
zych
, fot
ogra
fii i
nag
rań
• „R
ysun
ek z
nat
ury”
– p
lene
r m
alar
ski,
wyk
onan
ie s
zkic
u od
wie
dzan
ego
obie
ktu
III. • Se
greg
owan
ie z
ebra
nych
oka
zów
w k
ącik
u ba
daw
czym
•
Zab
awy
słow
no-r
ucho
we
– po
znaj
e w
ybra
ne a
trak
cje
tury
styc
zne
w s
woj
ej
okol
icy
– po
znaj
e na
zwę
swoj
ego
mia
sta
lub
mie
jsco
woś
ci–
posz
ukuj
e he
rbu
swoj
ej m
iejs
cow
ości
, nag
ryw
a he
jnał
– og
ląda
wyb
rane
ele
men
ty s
ztuk
i reg
iona
lnej
– na
gryw
a pi
osen
ki z
reg
ionu
– zb
iera
mat
eria
ł prz
yrod
nicz
y do
kąc
ika
bada
wcz
ego
– zb
iera
mat
eria
ły d
okum
entu
jące
prz
ebie
g w
ypra
wy
– do
skon
ali s
praw
ność
man
ualn
ą
– kl
asyf
ikuj
e el
emen
ty
– w
ykor
zyst
uje
zaba
wy
polis
enso
rycz
ne
do p
odno
szen
ia ś
wia
dom
ości
wła
sneg
o ja
pude
łko
bada
cza,
zi
eln
ik, o
łów
ki
i nie
wie
lkie
kar
tecz
ki,
słoi
ki, a
para
t, pl
aste
lina,
dyk
tafo
n
podk
ładk
i, ka
rtki
, kr
edki
okaz
y ze
bran
e w
cza
sie
wyc
iecz
ki„W
ybór
zab
aw”
15.3
.
15.3
., 9.
2.
14.3
., 9.
1.
4.2.
5.4.
187.
Prz
yszł
o
do
nas
lato
I. • Z
abaw
y ro
zwija
jące
spo
strz
egaw
czoś
ć:
wys
zuki
wan
ie n
a ilu
stra
cji e
lem
entó
w
char
akte
ryst
yczn
ych
dla
lata
• Z
abaw
y lo
gope
dycz
neII
. • „Z
apac
hy la
ta”
– sł
ucha
nie
wie
rsza
M. L
edw
oń,
wyo
braż
anie
sob
ie c
hara
kter
ysty
czny
ch d
la la
ta
obra
zów
i za
pach
ów, r
ozm
owa
doty
cząc
a tr
eści
w
iers
za o
raz
skoj
arze
ń zw
iąza
nych
z la
tem
• „L
ato,
sły
szę
cię”
– z
abaw
a ro
zwija
jąca
an
aliz
ator
słu
chow
y, d
obie
ran
ie o
braz
ka
do u
słys
zane
go d
źwię
ku
• „S
mak
i lat
a” –
zab
awa
dyda
ktyc
zna,
ro
zpoz
naw
anie
cha
rakt
erys
tycz
nych
dla
lata
ow
oców
po
smak
u i z
apac
hu
– do
skon
ali s
post
rzeg
awcz
ość
– do
skon
ali a
rtyk
ulac
ję
– sł
ucha
wie
rsza
i w
yobr
aża
sobi
e op
isan
e zj
awis
ka–
wym
ien
ia o
znak
i lat
a
– ro
zwią
zuje
zag
adki
słu
chow
e zw
iąza
ne z
late
m
– ro
zpoz
naje
letn
ie o
woc
e po
sm
aku
i zap
achu
ilust
racj
e z
elem
enta
mi
char
akte
ryst
yczn
ymi
dla
lata
„Wyb
ór z
abaw
”
M. L
edw
oń „
Zap
achy
la
ta”
nagr
anie
bzy
czen
ia
pszc
zół,
szum
u m
orza
, śpi
ewu
ptak
ów, b
eczą
cych
ow
iecz
ek
post
ukuj
ącyc
h dz
won
eczk
ami
tale
rzyk
, let
nie
ow
oce,
ch
ustk
i do
zasł
onię
cia
oczu
14.2
.
3.1.
14.4
., 12
.3.
14.3
.
12.3
.
37
Plan
pra
cyC
zerw
iec
• „B
awim
y si
ę be
zpie
czn
ie”
– za
baw
a dy
dakt
yczn
a, r
ozpo
znaw
anie
zna
ków
os
trze
gaw
czyc
h i i
nfor
mac
yjny
ch, o
pisy
wan
ie
sytu
acji,
w k
tóry
ch m
ożna
bez
piec
znie
się
baw
ićII
I. • Z
abaw
y ru
chow
e
– w
ie, j
ak b
ezpi
eczn
ie m
ożna
spę
dzać
cza
s po
dcza
s w
akac
yjny
ch w
ycie
czek
, roz
pozn
aje
wyb
rane
zna
ki
zaka
zu i
info
rmac
yjne
– do
skon
ali s
praw
ność
ruc
how
ą
„Pom
oce
trzy
latk
a”
– D
bam
o
bezp
iecz
eńst
wo
„Wyb
ór z
abaw
”
6.1.
, 6.3
., 6.
4., 6
.5.
5.4.
188.
Wie
lkie
p
oru
szen
ie
z p
ow
ietr
zem
w
tle
I. • O
gląd
anie
alb
umów
prz
edst
awia
jący
ch r
óżne
re
gion
y Po
lski
, szu
kan
ie il
ustr
acji
atra
kcji
tury
styc
znyc
h zw
iąza
nych
z r
óżny
mi ż
ywio
łam
i •
Zab
awy
ruch
owe
II. • „U
pał”
– s
łuch
anie
opo
wia
dani
a R
. Jęd
rzej
ewsk
iej-
-Wró
bel,
rozm
owa
doty
cząc
a tr
eści
opo
wia
dani
a,
wyj
aśni
enie
wyr
ażen
ia: s
toją
ce p
owie
trze
, poz
nani
e sp
osob
ów o
chro
ny p
rzed
sło
ńcem
• „J
ak m
ożna
rus
zyć
pow
ietr
ze?”
– z
abaw
y ba
daw
cze,
obs
erw
owan
ie e
fekt
ów d
ział
ania
po
wie
trza
• „C
zym
pol
ecie
ć na
wak
acje
?” –
zab
awa
dyda
ktyc
zna,
wyb
iera
nie
spo
śród
róż
nych
po
jazd
ów t
ych,
któ
re la
tają
, dos
kona
len
ie
umie
jętn
ości
kla
syfi
kacj
iII
I. • M
alow
anie
farb
ami n
a pr
zezr
oczy
stej
folii
– ko
rzys
ta z
róż
nych
źró
deł i
nfor
mac
ji
– do
skon
ali s
praw
ność
ruc
how
ą
– sł
ucha
opo
wia
dan
ia i
rozm
awia
na
jego
tem
at
treś
ci–
wie
, jak
chr
onić
się
prz
ed s
łońc
em
– uc
zest
nic
zy z
zab
awac
h ba
daw
czyc
h
– kl
asyf
ikuj
e po
jazd
y ze
wzg
lędu
na
wyb
raną
cec
hę
– po
znaj
e no
wą
tech
nik
ę pl
asty
czną
albu
my
o Po
lsce
„Wyb
ór z
abaw
”
„Wyb
ór te
kstó
w
liter
acki
ch”
– R
. Jęd
rzej
ewsk
a-W
róbe
l „U
pał”
s. 4
8–49
w
iatr
acze
k, w
achl
arz
i pió
rko,
wen
tyla
tor
z pr
zyw
iąza
nym
i do
obu
dow
y w
stąż
kam
i, sł
omka
i sz
klan
ka
z w
odą,
nap
ompo
wan
y ba
loni
k pr
zykl
ejon
y do
rur
ki, p
rzez
któ
rą
jest
prz
ecią
gnię
ta n
itka,
su
szar
ka i
folio
wa
rekl
amów
ka„K
arty
pra
cy”
– ka
rta
54, k
redk
i
prze
zroc
zyst
a fo
lia,
farb
y, p
ędzl
e
14.4
., 15
.4.
5.4.
14.4
., 3.
3., 3
.4.,
6.3.
4.1.
4.2.
9.1.
189.
Od
Bał
tyku
d
o T
atr
I. • Z
abaw
a gr
afom
otor
yczn
a: r
ysow
anie
pal
cem
na
pia
sku
rozs
ypan
ym n
a ta
cy
• Z
abaw
y ru
chow
e
– do
skon
ali s
praw
ność
man
ualn
ą
– do
skon
ali s
praw
ność
ruc
how
ą
pias
ek, t
ace
„Wyb
ór z
abaw
”
14.3
.
5.4.
38
Plan
pra
cyC
zerw
iec
II. • „A
to P
olsk
a w
łaśn
ie”
– za
baw
a dy
dakt
yczn
a,
wdr
ażan
ie d
o pr
zyjm
owan
ia o
dpow
iedn
iej
post
awy
ciał
a pr
zy s
łuch
aniu
hym
nu
naro
dow
ego,
roz
pozn
awan
ie g
odła
i fl
agi P
olsk
i, ok
reśl
anie
wza
jem
nego
poł
ożen
ia b
arw
na
rodo
wyc
h na
fla
dze
pańs
twow
ej•
„Gdz
ie w
Pol
sce
znaj
dę…
?” –
zab
awa
dyda
ktyc
zna,
roz
pozn
awan
ie n
a m
apie
ko
ntur
owej
ksz
tałt
u Po
lski
, łąc
zen
ie
char
akte
ryst
yczn
ych
elem
entó
w d
aneg
o re
gion
u z
prze
dsta
wio
nym
na
ilust
racj
i kra
jobr
azem
III. • Z
abaw
y sł
owno
-ruc
how
e
– pr
zyjm
uje
odpo
wie
dnią
pos
taw
ę po
dcza
s sł
ucha
nia
hy
mnu
nar
odow
ego,
roz
pozn
aje
jego
brz
mie
nie
– w
yszu
kuje
spo
śród
róż
nych
fla
g i g
odeł
pań
stw
eu
rope
jski
ch f
lagę
i go
dło
Pols
ki–
wym
ien
ia b
arw
y na
rodo
we,
okr
eśla
poł
ożen
ie
kolo
rów
na
flad
ze–
rozp
ozna
je P
olsk
ę na
map
ie k
ontu
row
ej–
łącz
y ró
żne
prze
dmio
ty z
e zw
iąza
nym
z n
imi
regi
onem
– w
ykor
zyst
uje
zaba
wy
polis
enso
rycz
ne
do p
odno
szen
ia ś
wia
dom
ości
wła
sneg
o ja
CD
z n
agra
nie
m
Maz
urka
D
ąbro
wsk
iego
, fla
ga
i god
ło P
olsk
i, ki
lka
flag
i go
deł i
nnyc
h kr
ajów
eur
opej
skic
hm
apa
kont
urow
a Po
lski
, fot
ogra
fie
regi
onów
Pol
ski
nakl
ejon
e na
map
ę,
kosz
yk, z
abaw
kow
e łó
dki,
mus
zelk
i, la
lki
syre
nki,
mas
kotk
i ow
iecz
ki lu
b os
cypk
i
„Wyb
ór z
abaw
”
15.4
., 15
.5.
15.4
., 14
.2.
5.4.
190.
Mu
zeal
ne
eksp
on
aty
I. • P
rzyg
otow
anie
eks
pozy
cji m
uzea
lnej
–
ryso
wan
ie o
braz
ków
II. • „J
ak s
ię z
acho
wać
w m
uzeu
m”
– za
baw
a dy
dakt
yczn
a, w
ymie
nia
nie
pod
staw
owyc
h za
sad
bezp
iecz
nego
pod
różo
wan
ia s
amoc
hode
m o
raz
kultu
raln
ego
zach
owan
ia s
ię w
muz
eum
•
„Muz
ealn
a ek
spoz
ycja
” –
zaba
wa
mat
emat
yczn
a, u
kład
anie
wyb
rany
ch e
lem
entó
w
w r
ząd
lub
szer
eg, s
zaco
wan
ie „
na o
ko”
liczb
y pr
zedm
iotó
w
• „D
bam
y o
zdro
wie
” –
ćwic
zen
ia g
imna
styc
zne
III. • Sł
ucha
nie
muz
yki r
egio
naln
ej, ś
piew
anie
zn
anyc
h dz
ieci
om u
twor
ów m
uzyk
i lud
owej
– ry
suje
na
zada
ny te
mat
– zn
a za
sady
bez
piec
zneg
o po
dróż
owan
ia
sam
ocho
dem
ora
z n
ieod
dala
nia
się
od
opie
kunó
w
podc
zas
wyc
iecz
ek–
potr
afi k
ultu
raln
ie z
acho
wać
się
w m
uzeu
m–
szac
uje
„na
oko”
licz
bę p
rzed
mio
tów
– pr
zelic
za w
dos
tępn
ym z
akre
sie
– do
skon
ali s
praw
ność
i ko
ordy
nacj
ę ru
chow
ą
– sł
ucha
muz
yki l
udow
ej i
śpie
wa
znan
e pi
osen
ki
kart
ki, k
redk
i
szm
acia
na la
lecz
ka,
arku
sz p
apie
ru,
mar
ker
CD
ze
skoc
zną
muz
yką,
klo
cek,
ok
. 10
drob
nych
pr
zedm
iotó
w
(np.
mał
a po
rcel
anow
a la
lecz
ka,
mon
ety,
bra
nsol
ety,
ko
loro
we
kam
ien
ie)
„Wyb
ór z
abaw
”
nagr
ania
z m
uzyk
ą i p
iose
nkam
i lu
dow
ymi
14.3
.
6.2.
, 1.2
.
13.1
.
5.4.
8.1.
, 9.2
.
39
Szki
ce z
ajęć
Kw
ieci
eń
Krąg tematyczny: Dlaczego powietrza nie widać?
Temat 146.: Gdzie mieszka powietrze?
Zapis w dzienniku:I. Zabawy słowno-ruchowe. Zabawy logopedyczne.II. „Szukamy powietrza” – zabawa badawcza połączona z rozmową dotyczącą właściwości powietrza, wykona-nie prostego doświadczenia i obserwowanie zmian. „Kolorowe balony” – zabawa dydaktyczna z balonami, stosowanie określeń dotyczących położenia balonu w przestrzeni. III. Stemplowanie napompowanymi balonami. Zabawy ruchowe.Przewidywane osiągnięcia:– zdobywa informacje o powietrzu, – wykonuje proste doświadczenie, – stosuje określenia dotyczące położenia przedmiotów w przestrzeni. Przebieg zajęć głównych: • „Szukamy powietrza” – zabawa badawcza połączona z rozmową dotyczącą właściwości powietrza, wykona-nie prostego doświadczenia i obserwowanie zmian. Dzieci zgromadzone w kole dostają plastikowe butelki. Oglądają je i opisują, sprawdzają, co jest w środku. Swobodnie wypowiadają się. Następnie nauczyciel zanurza swoją butelkę w misce z wodą, a dzieci uważnie obserwują, co się dzieje (pojawiają się bąbelki). Nauczyciel wyjaśnia, że bąbelki to powietrze, które „ucieka” z butelki, kiedy wlewa się tam woda. Bąbelki są dowodem na to, że w środku znajduje się powietrze, choć go nie widzimy. Nauczyciel wspólnie z dziećmi ustala, że powie-trze nie ma koloru (jest bezbarwne), czyli nie możemy go zobaczyć, ale udowodniliśmy, że tu jest. Następnie dzieci zanurzają swoje butelki w wodzie i uważnie obserwują pojawienie się bąbelków. Pomoce: małe plastikowe butelki po wodzie, miska z wodą• „Kolorowe balony” – zabawa dydaktyczna z balonami, stosowanie określeń dotyczących położenia balonu w przestrzeni. Nauczyciel prezentuje dzieciom dwa balony w tym samym kolorze, jeden nadmuchany, a drugi nie. Pyta, czym się różnią. Następnie pompuje drugi balon do wielkości pierwszego i zestawia je razem, a po chwili puszcza. Dzieci obserwują wirowanie drugiego balonu i próbują wytłumaczyć, dlaczego tak się stało. Nauczyciel wyjaśnia, że w tej zabawie zawiązane balony to grzeczne baloniki, powietrze z nich nie ucieka, bo jest szczelnie zamknięte. Balony niezawiązane to urwisy, które wirują po sali, bo przez otwór bardzo szybko wydostaje się powietrze. Nauczyciel umieszcza napompowane balony (każdy w innym kolorze) w różnych miejscach sali, np. pod stołem, na krześle, w skrzyni z klockami, za półką, obok misia. Puste balony po kolei nadmuchuje i puszcza w powietrze. Dzieci obserwują wirowanie balonu oraz określają, gdzie balon wylądował. Następnie odszukują napompowany balon w tym samym kolorze i również określają jego położenie. Na zakoń-czenie mogą dowolnie pobawić się balonami przy spokojnej muzyce.Pomoce: 10 balonów – po dwa w tym samym kolorze, CD z dowolną, spokojną muzyką
Temat 147.: Powietrze w urządzeniach
Zapis w dzienniku:I. Zabawy logopedyczne.II. „Odkurzacz” – słuchanie wiersza B. Kołodziejskiego w formie zagadki, omówienie zasady działania odkurza-cza i bezpiecznego użytkowania. „Ciepłe i zimne powietrze” – zabawa badawcza, dostrzeganie działania cie-płego powietrza, stosowanie określeń przeciwstawnych: zimne – ciepłe, szybko – wolno. „Siła powietrza” – za-bawa manipulacyjna, wprawianie lekkich przedmiotów w ruch, określanie, co jest ciężkie, a co lekkie, wdrażanie do sprzątania po skończonej zabawie.III. Zabawy na powietrzu z wiatrakami lub w sali z użyciem suszarki. Przewidywane osiągnięcia:– rozwiązuje zagadkę słowną,
40
Szki
ce z
ajęć
Kw
ieci
eń
– określa funkcje odkurzacza i suszarki,– zna zasady bezpiecznego korzystania z urządzeń elektrycznych,– obserwuje działanie suszarki do włosów,– wprawia lekkie przedmioty w ruch,– stosuje określenia przeciwstawne: lekki – ciężki, szybko – wolno. Przebieg zajęć głównych: • „Odkurzacz” – słuchanie wiersza B. Kołodziejskiego w formie zagadki, omówienie zasady działania odkurza-cza i bezpiecznego użytkowania. Czytając wiersz, nauczyciel zastępuje słowo odkurzacz innym słowem, np. czyścioszek, błyskotek: Odkurzacz Szuru szu, szuru szu,pan odkurzacz poszedł w ruch.Jeździ wkoło po podłodze,warczy przy tym bardzo srodze.Szuru szu, szuru szu,wjeżdża wszędzie w zakamarki,czyści też najmniejsze szparki.Wszystkie brudy migiem wciągai dokładnie pokój sprząta.
Kiedy skończy, zobaczycie,cały pokój zacznie lśnić,a odkurzacz w ciemnym kącieo sprzątaniu będzie śnić. Bolesław Kołodziejski Dzieci rozwiązują zagadkę i odpowiadają na pytania: Co robi odkurzacz? W jaki sposób zbiera śmieci? Kto może używać odkurzacza? Nauczyciel zwraca uwagę, że odkurzacz jest urządzeniem działającym dzięki ener-gii elektrycznej, a to oznacza, że dzieci nie mogą bez wiedzy i obecności dorosłego z niego korzystać. Pomoce: B. Kołodziejski „Odkurzacz” [w:] „Rymowanki przytulanki”, oprac. M. Bogdanowicz, Wydawnictwo Fokus, Gdańsk 2002, s. 32• „Ciepłe i zimne powietrze” – zabawa badawcza, dostrzeganie działania ciepłego powietrza, stosowanie określeń przeciwstawnych: zimne – ciepłe, szybko – wolno. Nauczyciel prezentuje suszarkę do włosów i sposób jej działa-nia. Dzieci wymieniają zastosowania suszarki i, odczuwając podmuch powietrza, określają jego temperaturę. Nauczyciel rozdaje dzieciom krążki i proponuje, aby pomachały nimi szybko na wysokości swoich twarzy i spraw-dziły, czy czują podmuch powietrza. Następnie wybiera dwie lalki i moczy im włosy. Jedną lalkę sadza na środku, a zgromadzone w kole dzieci za pomocą krążków próbują wysuszyć jej włosy. Po chwili sprawdzają efekty. Drugą lalkę nauczyciel sadza poza kołem i wyjaśnia, że jej włosy będzie suszyć suszarką. Po pewnym czasie dzieci doty-kają i porównują włosy obu lalek oraz wyjaśniają, co się stało. Opisują strumień powietrza powstały przez macha-nie krążkami i wydobywający się z suszarki. Stosują określenia: wolno – szybko, ciepłe/gorące – zimne.Pomoce: krążki (po jednym dla każdego dziecka), suszarka, dwie lalki, miska z wodą lub rozpylacz do wody• „Siła powietrza” – zabawa manipulacyjna, wprawianie lekkich przedmiotów w ruch, określanie, co jest cięż-kie, a co lekkie, wdrażanie do sprzątania po skończonej zabawie. Nauczyciel prezentuje dzieciom inne sposo-by wprawiania powietrza w ruch (za pomocą pompki, wachlarza, papierowych talerzyków) bez korzystania z prądu elektrycznego. Następnie przy użyciu dostępnych pomocy dzieci próbują jak najdalej rozdmuchać przedmioty rozłożone na stolikach: piórka, skrawki bibuły i cienkiego papieru, kulki waty, piłki, klocki, małe samochody, kredki. Dzieci opowiadają, co udało im się przesunąć strumieniem powietrza, i próbują wyjaśnić, dlaczego. Stosują określenia: lekkie – ciężkie. Na koniec dzieci odkładają wszystkie przedmioty i zabawki na właściwe miejsca.Pomoce: pompki, wachlarze, papierowe talerzyki, krążki, lekkie przedmioty, zabawki
41
Szki
ce z
ajęć
Kw
ieci
eń
Temat 148.: Kto potrzebuje powietrza?
Zapis w dzienniku:I. Zabawy badawcze i logopedyczne z piórkami. II. „Jak oddychamy?” – wizualizacja do muzyki, instrukcja prawidłowego oddychania, uświadomienie, jak waż-ne dla człowieka jest powietrze i dbanie o higienę nosa. „Myszka do norki” – ćwiczenia oddechowe w parach z wykorzystaniem piłeczek pingpongowych, stosowanie prawidłowego toru oddychania. „Co możemy napom-pować?” – zabawa dydaktyczna, klasyfikowanie przedmiotów według wybranej cechy, określanie ich przezna-czenia (karta pracy), obserwowanie nadmuchiwania wybranych przedmiotów.III. Zabawy ruchowe z napompowanymi piłkami i materacami. Przewidywane osiągnięcia:– prawidłowo oddycha,– wie, że do czyszczenia nosa należy używać chusteczek higienicznych, – rozumie potrzebę przebywania na świeżym powietrzu, – ćwiczy długość wydechu,– zgodnie współpracuje w parze,– klasyfikuje przedmioty ze względu na jedną cechę,– wskazuje przedmioty, które można napełnić powietrzem,– mówi, do czego służą wybrane przedmioty. Przebieg zajęć głównych: Uwaga! Przed przystąpieniem do zajęć wietrzymy salę i dbamy o to, aby podczas zajęć okna były otwarte. • „Jak oddychamy?” – wizualizacja do muzyki, instrukcja prawidłowego oddychania, uświadomienie, jak waż-ne dla człowieka jest powietrze i dbanie o higienę nosa. Dzieci leżą na dywanie. W tle słychać spokojną mu-zykę. Nauczyciel mówi: Połóż się wygodnie na plecach, zamknij na chwilę oczy, a teraz je otwórz. Wszędzie wokół ciebie jest powietrze, nie ma koloru, ale je czujesz. Tym powietrzem oddychasz, tak samo jak inne dzieci, dorośli, zwierzęta i rośliny. Teraz wyobraź sobie, że jesteś odkurzaczem, i wciągnij powietrze nosem, wypuść ustami, dmuchasz jak suszarka. Spróbuj jeszcze raz. Przysuń rękę do ust. Wciągnij powietrze nosem i wypuść ustami, czujesz podmuch powietrza na ręce? A teraz patrz uważnie na swój brzuszek. Oddychaj i obserwuj, co się z nim dzieje. Brzuszek rośnie i opada, rośnie i opada... To powietrze krąży w tobie i dostar-cza tlen do twojego serca. To dlatego tak ważne jest, aby powietrze, które wdychasz, było czyste. Pamiętaj: powietrze wciągasz nosem, a wypuszczasz ustami. Spróbuj jeszcze raz... Na koniec nauczyciel delikatnie dzwoni dzwonkiem, a dzieci siadają na dywanie. Pomoce: CD z dowolną muzyką relaksacyjną, dzwoneczek• „Myszka do norki” – ćwiczenia oddechowe w parach z wykorzystaniem piłeczek pingpongowych, stosowanie prawidłowego toru oddychania. Nauczyciel przypomina, jak należy prawidłowo oddychać. Zwraca uwagę, jak ważne jest dbanie o czystość nosa, szczególnie w czasie przeziębienia, i wydmuchiwanie wydzieliny w chus-teczki higieniczne. Następnie dzieci w parach kładą się na brzuchu, w niewielkiej odległości przodem do sie-bie, i na zmianę dmuchają w kierunku piłeczki pingpongowej. Następnie jedno dziecko z pary otrzymuje kartonik z wyciętą dziurą i trzyma go na dywanie w pozycji pionowej, a drugie, dmuchając na piłkę, próbuje ją umieścić w „mysiej dziurce” – wcelować w otwór. Po chwili następuje zmiana. Na koniec dzieci przedmuchu-ją piłeczki na środek sali i wrzucają do pudełka. Pomoce: piłeczki pingpongowe dla każdej pary, tekturowe kartoniki z wyciętymi dziurkami • „Co możemy napompować?” – zabawa dydaktyczna, klasyfikowanie przedmiotów według wybranej cechy, określanie ich przeznaczenia (karta pracy), obserwowanie nadmuchiwania wybranych przedmiotów. Sala jest przedzielona taśmą malarską na dwie części. Po jednej stronie dzieci ułożą przedmioty, które można nadmu-chać, po drugiej pozostałe. Nauczyciel prezentuje pompkę i sposób, w jaki działa. Pyta, do czego służy. Wyja-śnia, że za pomocą pompki nadmucha przedmioty, które można wypełnić powietrzem. Następnie wyjmuje kolejno różne przedmioty, a dzieci umieszczają je w odpowiedniej części sali. Po ćwiczeniu klasyfikacji nauczy-ciel pompuje wybrane przedmioty, a dzieci oglądają je i dotykają, próbują określić, czym się różnią przed
42
Szki
ce z
ajęć
Kw
ieci
eń
i po nadmuchaniu. Następnie w „Kartach pracy” otaczają pętlą przedmioty wypełnione powietrzem i mówią, do czego one służą.Pomoce: taśma malarska, pompka, przedmioty do nadmuchania (np. piłka, balon, koło ratunkowe, materac, dętka rowero-wa, rękawki do pływania), przedmioty, których nie da się nadmuchać, „Karty pracy” – karta 42
Temat 149.: Powietrze gra i pachnie
Zapis w dzienniku:I. Zabawy manipulacyjne z folią bąbelkową. Zabawy ruchowe.II. „Co tak pachnie?” – zagadki zapachowe, rozpoznawanie zapachów, kojarzenie zapachu z konkretną rzeczą. „Silny i lekki wiatr” – zabawa ruchowa z chustą animacyjną, reagowanie na zmieniające się odgłosy wiatru, odczuwanie jego siły, opisywanie swoich wrażeń, współdziałanie w grupie. „Dbamy o zdrowie” – ćwiczenia gimnastyczne LUB „Rymowanka o wietrze” – zabawa słowna z muzyką. „Powietrzna orkiestra” – gra na róż-nych przedmiotach.III. Zabawy z instrumentami dętymi. Zabawy muzyczne.Przewidywane osiągnięcia:– rozpoznaje zapachy unoszące się w powietrzu, wie, skąd pochodzą, – nazywa silny i lekki wiatr,– wykonuje polecenia kierowane do całej grupy,– uważnie słucha odgłosów wiatru,– doskonali sprawność i koordynację ruchową, LUB – rozwija poczucie rytmu oraz usprawnia wymowę,– doskonali słuch i rozróżnia dźwięki instrumentów muzycznych.Przebieg zajęć głównych: • „Co tak pachnie?” – zagadki zapachowe, rozpoznawanie zapachów, kojarzenie zapachu z konkretną rzeczą. W czterech miejscach sali są umieszczone „pojemniki zapachowe”. Dzieci spacerują, kolejno wąchają wszyst-kie pojemniki i swobodnie wypowiadają się, co czują. Następnie zbierają się na dywanie. Nauczyciel prezen-tuje ilustracje, a dzieci nazywają je. Następnie wąchają ponownie kolejno wszystkie pojemniki i wspólnie usta-lają, przy których ilustracjach je postawić. Kiedy wszystkie pojemniki zostaną przyporządkowane, nauczyciel otwiera pudełka i wspólnie z dziećmi sprawdza, co było w środku i czy pasuje do ilustracji. Pomoce: ilustracje: hiacynt (lub inny kwitnący kwiat), pomarańcza, piernik, pasta do zębów, pudełka po butach z wycię-tym otworem, w środku: obrana pomarańcza, piernik/przyprawa do piernika, hiacynt, pasta do zębów• „Silny i lekki wiatr” – zabawa ruchowa z chustą animacyjną, reagowanie na zmieniające się odgłosy wiatru, odczuwanie jego siły, opisywanie swoich wrażeń, współdziałanie w grupie. Nauczyciel wyjaśnia, że czasami powietrze porusza się i wtedy odczuwamy jego ruchy jako wiatr. Jeśli jest bardzo silny, możemy nawet usłyszeć, jak mocno wieje, zobaczyć, jak porusza liśćmi i gałęziami drzew. Dzieci ustawione w kole trzymają chustę animacyjną. Na hasło: Silny wiatr! mocno falują chustą, na hasło: Słaby wiatr! – delikatnie nią poruszają. Nauczyciel pyta, kiedy dzieci najbardziej odczuwały powiew wiatru i co się wtedy działo (falowały im włosy, czuły powiew na twarzy, chłód). Zabawę można powtórzyć kilka razy. Na koniec dzieci zostają podzielone na dwie grupy. Pierwsza kładzie się na dywanie pod chustą i obserwuje, co się dzieje – w tym czasie druga grupa delikatnie porusza chustą. Potem następuje zmiana. Pomoce: chusta animacyjna• „Dbamy o zdrowie” – ćwiczenia gimnastyczne.Pomoce: „Wybór zabaw”LUB• „Rymowanka o wietrze” – zabawa słowna z muzyką. Żywy i rytmiczny utwór jest krótki, ma tylko 16 taktów w metrum ¾. Motyw melodyczny i rytmiczny powtarza się w całym utworze (zaczyna się od przedtaktu, „na trzy”). Zabawa polega na dopasowaniu słów (mowa rytmizowana) i ruchu do pulsu utworu:
43
Szki
ce z
ajęć
Kw
ieci
eń
Tak szumi wiatr: szszszszsz…Tak szumi wiatr: szszszszsz…Wiruje wiatr…A z wiatrem ja! 1 i 2 takt – dzieci wypowiadają rytmicznie słowa: Tak szumi wiatr3 i 4 takt – poruszają rękami nad głowami i naśladują głosem szum wiatru: szszszszsz…5 i 6 takt – wypowiadają rytmicznie słowa: Tak szumi wiatr7 i 8 takt – poruszają rękami nad głowami i naśladują głosem szum wiatru: szszszszsz…9 i 10 takt – wypowiadają rytmicznie słowa: Wiruje wiatr… 11 i 12 takt – wykonują obrót dookoła własnej osi13 i 14 takt – wypowiadają rytmicznie słowa: A z wiatrem ja! 15 i 16 takt – wykonują obrót dookoła własnej osi. Pomoce: CD Piosenki i utwory do słuchania – T. Łomowa „Wiewiórka” nr 46• „Powietrzna orkiestra” – gra na różnych przedmiotach, np. dmuchanie w butelki, pocieranie, potrząsanie torebkami foliowymi, kartkami, klepanie dłońmi w nadmuchany balon (jak w bębenek), wypuszczanie powie-trza z balonu. Dzieci poznają dźwięki, które mogą wydobyć z różnych przedmiotów.Pomoce: butelki, torebki foliowe, kartki, balony
Temat 150.: Płyną przed siebie wysoko na niebie
Zapis w dzienniku:I. Zabawy ruchowe. Zabawy rozwijające umiejętności prospołeczne.II. „W obłokach” – słuchanie opowiadania W. Widłaka, udzielanie odpowiedzi na pytania dotyczące treści, wyjaśnienie zjawiska przemieszczania się chmur na niebie, dostrzeganie konkretnych kształtów w papiero-wych chmurach. „Niebo dniem i nocą” – oglądanie zdjęć ukazujących piękno nieba w różnych porach dnia i nocą połączone z pracą plastyczną: stemplowaniem chmur i gwiazd. „Chmury i chmurki” – obserwacja nie-ba, rozwijanie wyobraźni i wzbogacanie słownictwa. III. Zabawy muzyczne. Przewidywane osiągnięcia:– uważnie słucha opowiadania,– opisuje niebo na podstawie własnych obserwacji i fotografii,– odbija stemple zanurzone w farbie,– wie, czym charakteryzuje się dzień i noc, – dobiera odpowiednie kolory,– obserwuje niebo i opisuje swoje spostrzeżenia.Przebieg zajęć głównych: • „W obłokach” – słuchanie opowiadania W. Widłaka, udzielanie odpowiedzi na pytania dotyczące treści, wy-jaśnienie zjawiska przemieszczania się chmur na niebie, dostrzeganie konkretnych kształtów w papierowych chmurach. Przed zajęciem nauczyciel rozwiesza w sali białe chmury w różnych kształtach, również tych przy-pominających przedmioty i zwierzęta z opowiadania (czajnik, lokomotywa, mrówkojad, pająk, parasol). Dzieci uważnie słuchają opowiadania i odpowiadają na pytania dotyczące treści: Co robili kaczka Katastrofa, pies Pypeć i Pan Kuleczka? Co przypominały chmury? Dlaczego chmury pędziły po niebie? Po rozmowie nauczy-ciel czyta wybrane fragmenty, a kiedy dzieci usłyszą, co bohaterowie widzieli na niebie, ustawiają się przy chmurce, która najbardziej przypomina wymienioną postać lub przedmiot.Pomoce: „Wybór tekstów literackich” – W. Widłak „W obłokach” s. 40–41, wycięte białe chmury w różnych kształtach • „Niebo dniem i nocą” – oglądanie zdjęć ukazujących piękno nieba w różnych porach dnia i nocą połączone z pracą plastyczną: stemplowaniem chmur i gwiazd. Nauczyciel pokazuje zdjęcia ukazujące dzień i noc. Dzie-ci próbują określić różnice w wyglądzie nieba. Nazywają kolory i ciała niebieskie (księżyc, gwiazdy, w tym słońce). Następnie dzieci wykonują zadanie na karcie pracy: na granatowej części kartki naklejają księżyc,
44
Szki
ce z
ajęć
Kw
ieci
eń
na niebieskiej – słońce. Wycięte z ziemniaka stemple zanurzają w farbie (w żółtej – gwiazdy, w białej – chmu-ry), a następnie odbijają na granatowej i niebieskiej części kartki. Po wyschnięciu prac dzieci składają kartkę na połowę i ustawiają na parapecie odpowiednią stroną w zależności od pory dnia. Pomoce: zdjęcia, albumy przedstawiające niebo dniem i nocą, „Karty pracy” – karta 43, żółta i biała farba, stemple z ziem-niaków w kształcie gwiazd i chmur • „Chmury i chmurki” – obserwacja nieba, rozwijanie wyobraźni i wzbogacanie słownictwa. Dzieci w ogródku obserwują niebo i chmury. Przypominają sobie, co bohaterowie opowiadania widzieli na niebie, i same próbu-ją dostrzec w chmurach znajome kształty, nazywają je. Obserwują przemieszczanie się chmur, ich wielkość i barwę. Jeśli to możliwe, dokonują obserwacji, leżąc na kocach. Wskazują również inne obiekty na niebie (ptaki, owady, maszyny latające) i określają wysokość ich lotu, używając określeń: wysoko – nisko. Pomoce: koceDODATKOWE ZABAWY MUZYCZNE:• „Czy to chmury, czy piórka?” – zabawa ruchowa i gra na instrumentach przy rymowance. Dzieci uczą się rymowanki:Jedna, druga, trzecia chmurka, (liczą chmurki na swoich palcach)chmurki lekkie są jak piórka. (rysują w powietrzu fale)Następnie recytują rymowankę w postawie stojącej i dodają do gestów (w drugim wersie) obrót wokół własnej osi. Na koniec nauczyciel rozdaje dzieciom dzwonki diatoniczne. Podczas recytowania słów pierwszego wersu dzieci trzykrotnie delikatnie uderzają pałeczką w dowolną sztabkę. Na słowo: chmurka – unoszą pałeczkę i mówią drugi wers. Następnie wykonują glissando w górę lub w dół (szybkie potarcie pałeczką wszystkich sztabek po kolei). Jeśli nauczyciel nie dysponuje odpowiednią liczbą dzwonków, pierwszy wers dzieci wykonu-ją na klawesach, a zamiast glissanda na dzwonkach potrząsają grzechotkami.Pomoce: dzwonki diatoniczne (lub klawesy i grzechotki)• „Leśna kołysanka” – zabawa relaksacyjno-oddechowa. Dzieci kładą się na podłodze, a na brzuchu umiesz-czają maskotkę misia. Nauczyciel włącza spokojną muzykę relaksacyjną. Następnie wykonuje ćwiczenia odde-chowe: przy krótkim wdechu brzuch wraz z maskotką szybko unosi się, a przy długim wydechu powoli opada. Dzieci obserwują podczas zabawy, jak misie, kołysząc się na ich brzuchach, „zasypiają”. Ćwiczenie oddechowe należy powtórzyć kilka razy. Następnie dzieci biorą misie w dłonie i spokojnie w rytm muzyki poruszają nimi w lewo i prawo. Na koniec zabawy dzieci odpoczywają do momentu zakończenia utworu muzycznego.Pomoce: CD Piosenki i utwory do słuchania – R. Lap „Leśna kołysanka” nr 43
Krąg tematyczny: Do czego są skrzydła?
Temat 151.: W ptasim gnieździe
Zapis w dzienniku:I. Oglądanie albumów przyrodniczych o ptakach. Zabawy ruchowe.II. „Ptaszki” – słuchanie wiersza E. Szelburg-Zarembiny, odpowiadanie na pytania dotyczące jego treści, po-znanie wiosennych zwyczajów ptaków, dostrzeganie różnicy między budką lęgową a gniazdem. „Pokarm dla piskląt” – zabawa sprawnościowa, ćwiczenie chwytu pęsetkowego, przeliczanie elementów w dostępnym za-kresie LUB „Pobawmy się w berka!” – nauka piosenki oraz zabawa ruchowa. „Kolorowy ptak” – ćwiczenia sprawności manualnej, rysowanie po śladzie i kolorowanie sylwety ptaka, nazywanie kolorów (karta pracy). III. Zabawy muzyczne. Przewidywane osiągnięcia:– poznaje wiosenne zwyczaje ptaków,– wie, co jest potrzebne ptakom do budowy gniazd,– ćwiczy mięśnie dłoni,– przelicza elementy zbioru,
45
Szki
ce z
ajęć
Kw
ieci
eń
LUB– zna słowa piosenki i reaguje na zmianę melodii,– odwzorowuje kształt koła, – poprawnie nazywa kolory.Przebieg zajęć głównych:• „Ptaszki” – słuchanie wiersza E. Szelburg-Zarembiny, odpowiadanie na pytania dotyczące jego treści, poznanie wiosen-nych zwyczajów ptaków, dostrzeganie różnicy między budką lęgową a gniazdem. Dzieci uważnie słuchają wiersza:PtaszkiMama ptaszka, tata ptakwiją gniazdko tak i siak.Znoszą piórka, włosie, mchy.– Ja zdobyłem to, a ty?– Ja to niosę, a ty co?– Trawka! Nitka! Puch! Ho! Ho!
Zwijali się, pracowali,skarb do skarbu przydawalii, śpiewając niby z nut,zbudowali domek-cud:gniazdko ptasie takie oto.
Wtuliłabym się z ochotą między tych pisklątek rój, gdyby to był domek mój. Ewa Szelburg-Zarembina Następnie odpowiadają na pytanie: Co ptaki wykorzystują do budowania gniazd? Dzieci odpowiadają według treści wiersza i zgodnie ze swoimi doświadczeniami. Po rozmowie nauczyciel ponownie czyta wiersz, a dzieci spośród zgromadzonych przedmiotów wybierają materiały, z których ptaki budują gniazda. Nauczyciel wyja-śnia, że czasami ptaki nie muszą budować gniazd, gdyż znajdują dom w drewnianych budkach zbudowanych przez człowieka. Znoszą jednak do budki mech, gałązki i trawę, żeby mieć miękko i ciepło. Dzieci oglądają fo-tografie gniazd i budek. Nauczyciel zachęca do szukania budek w czasie spacerów z rodzicami po lesie i parku.Pomoce: E. Szelburg-Zarembina „Ptaszki” [w:] „Idzie niebo ciemna nocą…”, Nasza Księgarnia, Warszawa 1982, s. 14, nitki, trawy, mchy, piórka, drobne gałązki, zabawki z sali, fotografie gniazd i budek lęgowych• „Pokarm dla piskląt” – zabawa sprawnościowa, ćwiczenie chwytu pęsetkowego, przeliczanie elementów w dostępnym zakresie. Nauczyciel tłumaczy, że pisklęta niektórych ptaków po wykluciu się z jaj są ślepe i ro-dzice opiekują się nimi, dopóki nie opuszczą gniazda. Przynoszą im w dziobach pokarm. Nauczyciel rozdaje dzieciom wstążki i prosi, aby ułożyły z nich koła („gniazda”). Dzieci („ptaszki”) kucają w swoich „gniazdach”. Na sygnał nauczyciela opuszczają „gniazdo” i szukają pokarmu. Za pomocą spinaczy do bielizny chwytają rozrzucone po sali ułożone w harmonijkę papierowe paski („gąsienice”) i zanoszą do swojego „gniazda”. Po skończonej zabawie dzieci przeliczają we własnym zakresie, ile „gąsienic” udało im się zebrać. Pomoce: wstążki, spinacze do bielizny, kolorowe gąsienice z papieru LUB• „Pobawmy się w berka!” – nauka piosenki oraz zabawa ruchowa. Po omówieniu treści dzieci zaczynają na-ukę piosenki od refrenu. Podczas wypowiadania pierwszego wersu kołyszą rękami nad głowami, podczas dru-giego wykonują przed sobą obroty rękami („kręcą młynki”). Słowa zwrotki powtarzają za nauczycielem na zasadzie echa. Nauczyciel może też zaproponować zabawę ruchową „Berek”: dzieci dobierają się w pary. Nauczyciel rozdaje im szarfy w dwóch kolorach. Jedna osoba w parze jest wróbelkiem, druga – wiatrem. Pod-czas pierwszego i trzeciego wersu pierwszej zwrotki „wróbelki” biegną do przodu, machając rękami (uciekają), po czym zatrzymują się. Podczas drugiego i czwartego wersu „wietrzyki” dobiegają do osoby ze swojej pary
46
Szki
ce z
ajęć
Kw
ieci
eń
(gonią). W drugiej zwrotce następuje zamiana: ucieka „wiatr”, goni go „wróbelek”. Podczas refrenu dzieci odwracają się do siebie twarzami, biorą się za ręce i tańczą w małych kółkach.Pomoce: CD Piosenki i utwory do słuchania – „Wróbel i wiatr” nr 19• „Kolorowy ptak” – ćwiczenia sprawności manualnej, rysowanie po śladzie i kolorowanie sylwety ptaka, na-zywanie kolorów (karta pracy). Dzieci wodzą palcem po śladzie, a następnie rysują i kolorują kredkami sylwe-tę ptaka według własnego pomysłu i opisują jego wygląd. Pomoce: „Karty pracy” – karta 44, kredki
Temat 152.: Po co ptakom pióra?
Zapis w dzienniku:I. Zabawy ruchowe. Zabawy rozwijające umiejętności prospołeczne.II. „Mali ornitolodzy” – spacer po pobliskim parku/lesie, obserwowanie ptaków w ich naturalnym środowisku, określanie liczebności (dużo/mało), zbieranie ptasich piór, sprawne dobieranie się w pary. „Ptaki cudaki” – za-bawa plastyczna, poznanie właściwości masy solnej, formowanie kul, tworzenie sylwet ptaków, doskonalenie sprawności manualnej. III. Zabawy przyniesionymi ze spaceru skarbami w kąciku przyrodniczym. Przewidywane osiągnięcia:– obserwuje ptaki,– stosuje określenia: dużo/mało,– wie, do czego służą ptakom pióra, – ustawia się w pary,– doskonali sprawność manualną. Przebieg zajęć głównych:• „Mali ornitolodzy” – spacer po pobliskim parku/lesie, obserwowanie ptaków w ich naturalnym środowisku, określanie liczebności dużo/mało, zbieranie ptasich piór, sprawne dobieranie się w pary. Nauczyciel rozpoczy-na omawianie tematu od zabrania dzieci na spacer. W terenie dzieci za pomocą lornetki obserwują ptaki, ich przeloty, nazywają rozpoznane gatunki. Określają liczebność ptaków (dużo/mało). Zbierają pióra, oglądają je i opisują. Obserwują, jak poruszają się na wietrze. Nauczyciel wyjaśnia, że pióra są bardzo lekkie, chronią ptaki przed zimnem i wilgocią oraz umożliwiają latanie. Pełnią także funkcję ozdobną, a także maskującą (upodobnienie się do otoczenia zmniejsza ryzyko spostrzeżenia przez drapieżnika). Ptaki, które nie żyją na wodzie, unikają zmoczenia piór, gdyż utrudnia to latanie (dlatego ptaki nie latają w deszczu). Dzieci obser-wują też owady i porównują z ptakami, wskazują na brak piór, różnice w wielkości. Uwaga! Po powrocie ze spaceru i zbieraniu piór należy pamiętać o dokładnym umyciu rąk.Pomoce: lornetki• „Ptaki cudaki” – zabawa plastyczna, poznanie właściwości masy solnej, formowanie kul, tworzenie sylwet ptaków. Dzieci formują z masy solnej dwie kule: jedną mniejszą (głowa ptaka), drugą większą (brzuch) i, lek-ko spłaszczając, przyklejają je do kartonu, tworząc sylwetę ptaka. Na główce w odpowiednim miejscu wciska-ją koralik – oko ptaka i trójkąt wycięty z kartonu – dziób. Z dwóch drucików kreatywnych formują nogi. Na zakończenie wciskają w masę kolorowe piórka, tworząc w ten sposób ogon i skrzydła. Pomoce: masa solna, różnokolorowe piórka, druciki kreatywne, koraliki lub małe guziki, trójkąty z kartonu, sztywne kartki
Temat 153.: W świecie ptaków
Zapis w dzienniku:I. Zabawy słowno-ruchowe. Zabawy logopedyczne.II. „Co to za ptak?” – zagadki słuchowe, rozpoznawanie ptaków po wydawanym odgłosie, opisywanie ich wyglą-du. „Odszukaj swoich przyjaciół” – zabawa naśladowcza, ćwiczenia artykulacyjne, rozwijanie wrażliwości słu-
47
Szki
ce z
ajęć
Kw
ieci
eń
chowej. „Kolorowe ptaki” – zajęcia plastyczno-matematyczne, rozpoznawanie barw, doskonalenie umiejętno-ści klasyfikacji. III. Zabawy muzyczne.Przewidywane osiągnięcia:– rozpoznaje wybrane ptaki po wyglądzie i odgłosie,– ćwiczy narządy mowy, naśladuje odgłosy ptaków,– starannie koloruje sylwetę, mieści się na wyznaczonej powierzchni,– rozpoznaje i nazywa kolory, – klasyfikuje elementy ze względu na jedną cechę. Przebieg zajęć głównych:• „Co to za ptak?” – zagadki słuchowe, rozpoznawanie ptaków po wydawanym odgłosie, opisywanie ich wyglą-du. Nauczyciel rozkłada na dywanie sylwety ptaków i podaje kolejno ich nazwy. Dzieci oglądają i opisują ptaki. Próbują porównywać je z gatunkami zaobserwowanymi na spacerze poprzedniego dnia. Następnie dzieci słu-chają odgłosów ptaków i wskazują właściwe sylwety.Pomoce: „Pomoce trzylatka” – Ptaki, CD z odgłosami ptaków (np. bocian, wróbel, kukułka, puchacz)• „Odszukaj swoich przyjaciół” – zabawa naśladowcza, ćwiczenia artykulacyjne, rozwijanie wrażliwości słuchowej. Nauczyciel prezentuje kolejno sylwety ptaków (sowy, bociana, kukułki, wróbla) i wspólnie z dziećmi naśladuje ich głosy. Następnie każde dziecko otrzymuje sylwetę jednego ptaka w kopercie i sprawdza, co to za ptak, nie pokazując innym. Na sygnał nauczyciela dzieci naśladują odgłosy wylosowa-nych ptaków i spacerują po sali, szukając dziecka, które wydaje ten sam odgłos. Gdy wszyscy się odnajdą, tworzą grupy (stada ptaków) i siadają na dywanie. Otwierają koperty i sprawdzają, czy wszyscy mają w środku tego samego ptaka. Pomoce: koperta dla każdego dziecka, sylwety ptaków (sowy, bociana, kukułki, wróbla) • „Kolorowe ptaki” – zajęcia plastyczno-matematyczne, rozpoznawanie barw, doskonalenie umiejętności kla-syfikacji. Nauczyciel rozdaje dzieciom kartki A4 z konturowym rysunkiem ptaka. W koszyku umieszcza kred-ki w czterech kolorach: niebieskim, zielonym, czerwonym i żółtym. Dzieci losują po jednej kredce, nazywają barwę i kolorują swoją sylwetę. Następnie siadają na dywanie z pracami w rękach. Nauczyciel rozkłada na środku cztery obręcze (niebieską, zieloną, czerwoną i żółtą). Zadaniem dzieci jest umieszczenie swoich prac w obręczy tego samego koloru, w jakim jest ich sylweta. Kolejnym wariantem zabawy może być układanie rytmu z sylwet lub dobieranie w pary, według poleceń nauczyciela.Pomoce: kartki A4 z sylwetą ptaka (po jednej dla każdego dziecka), kredki (tyle, ile dzieci) w czterech kolorach, cztery ob-ręcze w tych samych kolorachDODATKOWE ZABAWY MUZYCZNE:• „Wróbelki” – zabawa rytmiczno-ruchowa przy piosence „Wróbel i wiatr”, realizowanie schematu rytmiczne-go. Przed zabawą dzieci śpiewają piosenkę i jednocześnie realizują rytm melodii refrenu za pomocą gestodź-więków (klaskanie, klepanie oburącz lub naprzemienne).Następnie podczas zwrotek biegają, naśladując lecące ptaki, podczas refrenu kucają i rytmicznie stukają w podłogę („dziobią ziarenka”).Pomoce: CD Piosenki i utwory do słuchania – „Wróbel i wiatr” nr 19, szarfy w dwóch kolorach• „Ptaszki do gniazd” – zabawa ruchowa, odpowiednie reagowanie na sygnały dźwiękowe i ilustrowanie ruchem muzyki. Dzieci są podzielone na trójki. Dwie osoby z każdej trójki chwytają się za ręce i podnoszą je, tworząc gniazdo. Trzecie dziecko będzie ptaszkiem. Kiedy gra muzyka, „ptaszki” fruwają po sali. Gdy nauczyciel zatrzymuje muzykę, każdy „ptaszek” musi odnaleźć wolne „gniazdo” i do niego wlecieć (dzie-ci tworzące „gniazdo” opuszczają wtedy ręce). Ten „ptaszek”, który wleci najpóźniej, siada z boku na dywanie razem z dziećmi tworzącymi gniazdo. Zabawa trwa do czasu pozostania jednego „ptaszka” w jednym „gnieździe”.Pomoce: CD Piosenki i utwory do słuchania – R. Schumann „Z dalekich krajów” nr 51Uwaga! Następnego dnia dzieci przynoszą zabawkowe obiekty latające (modele, zabawki, latawce).
48
Szki
ce z
ajęć
Kw
ieci
eń
Temat 154.: Powietrzne wynalazki
Zapis w dzienniku:I. Wspólne zorganizowanie wystawy zabawek i modeli latających.II. „Balonowy słoń” – słuchanie opowiadania I. Landau, udzielanie odpowiedzi na pytania do tekstu, wyjaśnie-nie niezrozumiałych słów, doskonalenie umiejętności wypowiedzi. „Bilet wycieczkowy” – zabawa dydaktyczna, nazywanie wybranych pojazdów powietrznych, rozpoznawanie ich na ilustracji, naśladowanie ruchów i reago-wanie na sygnały umowne.III. Oglądanie książek i albumów o powietrznych wynalazkach. Zabawy ruchowe.Przewidywane osiągnięcia:– uważnie słucha opowiadania,– odpowiada na pytania dotyczące tekstu, – nazywa popularne pojazdy powietrzne,– reaguje na umowne sygnały słowne. Przebieg zajęć głównych: • „Balonowy słoń” – słuchanie opowiadania I. Landau, udzielanie odpowiedzi na pytania dotyczące tekstu, wyjaśnienie niezrozumiałych słów, doskonalenie umiejętności wypowiedzi. Nauczyciel czyta opowiadanie:Balonowy�słoń
Był sobie słoń, który chciał być balonem. A wszystko dlatego, że mama kupiła mu na kiermaszu balonik w kształcie misia i słoń okropnie temu misiowi zazdrościł.
– On może fruwać, a ja nie – trąbił słonik Grubanoga. – Ja też chcę unosić się w powietrzu! – To niemożliwe – tłumaczyła mu mama. – Jesteś za ciężki. – A misie też są ciężkie – upierał się Grubanoga.– Ale to nie jest prawdziwy miś, tylko balon!– To ja też chcę być balonem!Mama słonica już miała dosyć wrzasków synka i tata słoń też miał tego po uszy. Radzili, radzili, aż ura-
dzili i na urodziny kupili Grubejnodze bilet na samolot wycieczkowy, który co środę latał sobie nad dżunglą. Zaprowadzili synka na leśne lotnisko.
– Wsiadaj – powiedziała mama. – Chciałeś fruwać, to fruwaj!– Za nic w świecie nie wlezę do tej okropnej maszyny! – darł się Grubanoga, ale lotnik, pan Gorylewski,
zapraszał go do środka, a mama z tatą pchali go od strony ogona i w końcu słonik znalazł się w brzuchu sa-molotu, a pilot od razu wystartował. Ach, jak wszystko pięknie z góry wyglądało! Była to wspaniała wyciecz-ka i kiedy Grubanoga znalazł się z powrotem na ziemi, z radości wycałował trąbą mamę i tatę i powiedział:
– Już nie muszę być balonem, żeby latać! Nie ma to jak nowoczesne wynalazki.I miał rację.
Irena Landau Po wysłuchaniu utworu dzieci odpowiadają na pytania: Dlaczego słoń chciał latać? Co mu w tym przeszkadza-ło? Co dostał słoń od swoich rodziców? Nauczyciel wyjaśnia słowo wynalazek. Pokazuje fotografie pojazdów latających z różnych epok i tłumaczy, że wynalazek to odkrycie, to coś nowego, czego jeszcze nie było. Pomoce: I. Landau „Balonowy słoń” [w:] „Polscy autorzy dzieciom”, tom 3, Wydawnictwo Podsiedlik-Raniowski i Spółka, Poznań 1998, s. 45, zdjęcia pojazdów latających z różnych epok• „Bilet wycieczkowy” – zabawa dydaktyczna, nazywanie wybranych pojazdów powietrznych, rozpoznawanie ich na ilustracji, naśladowanie ruchów i reagowanie na sygnały umowne. Nauczyciel wiesza w sali ilustracje pojazdów latających: samolot, śmigłowiec, balon. Dzieci, podobnie jak słoń Grubanoga, dostają bilet wyciecz-kowy na lot jednym z pojazdów. Losują bilet z obrazkiem, rozpoznają i nazywają pojazd, a następnie ustawiają się przy ilustracji, która przedstawia ich pojazd. Nauczyciel tłumaczy, że teraz wszyscy wyruszą na wycieczkę. Dzieci, które wylosowały bilet na przelot samolotem, „latają” z rozłożonymi rękami, dzieci w balonie – z ręka-mi złączonymi nad głową, a dzieci w śmigłowcu – z rękami wirującymi przed sobą. Na hasło: Start dzieci „latają”. Na hasło: Lądowanie wracają na swoje stanowiska i siadają. Zabawę można powtórzyć kilka razy,
49
Szki
ce z
ajęć
Kw
ieci
eń
wywołując tylko konkretne pojazdy. Nauczyciel zwraca uwagę, aby dzieci zachowywały bezpieczeństwo, nie zderzały się ze sobą i nie rozwijały zbyt dużych prędkości.Pomoce: małe obrazki: samolot, śmigłowiec, balon (po jednym wybranym dla każdego dziecka), duże ilustracje tych sa-mych pojazdów
Temat 155.: Lot w przestworza
Zapis w dzienniku:I. Zabawy konstrukcyjne z użyciem różnego rodzaju klocków. Zabawy logopedyczne.II. „Odrzutowce” – zabawa ruchowa, wprawianie papierowego samolotu w ruch, obserwowanie jego toru lotu, przestrzeganie reguł zabawy. „Rakieta” – praca plastyczna, układanie i naklejanie obrazka z figur geometrycz-nych według wzoru, orientowanie się na kartce, swobodne wypowiedzi dzieci na temat lotu w kosmos. „Dba-my o zdrowie” – ćwiczenia gimnastyczne. III. Opowieść ruchowa (np. „Lecimy w kosmos”). Zabawy muzyczne.Przewidywane osiągnięcia:– obserwuje tor lotu samolotów,– przestrzega reguł zabawy, – wskazuje na kartce dół i górę,– układa i nakleja obrazek według wzoru,– doskonali sprawność i koordynację ruchową. Przebieg zajęć głównych:• „Odrzutowce” – zabawa ruchowa, wprawianie papierowego samolotu w ruch, obserwowanie toru jego lotu, przestrzeganie reguł zabawy. Nauczyciel wyznacza dwie strefy startu – taśmą malarską wyznacza dwie linie w odległości ok. 1m od siebie. Dzieci podzielone na dwie grupy ustawiają się za liniami. Nauczyciel wyjaśnia, że podczas zabawy obie drużyny znajdują się na swoich lotniskach i nie mogą ich opuszczać. Dzieci dostają samo-loty i na hasło: Jeden, dwa, trzy, cztery, start! puszczają je do siebie. Dbają o to, aby jak najmniej samolotów znajdowało się na ich „lotnisku” (złapany lub podniesiony samolot jak najszybciej puszczają w kierunku przeciw-nej drużyny). Nauczyciel może przerywać zabawę, a następnie, odliczając wspólnie z dziećmi, wznawiać ją. W trudniejszej wersji zabawy można puszczać samoloty tylko w tym kolorze, który wymieni nauczyciel.Pomoce: taśma malarska, kolorowe samoloty z papieru (po jednym dla każdego dziecka)• „Rakieta” – praca plastyczna, układanie i naklejanie obrazka z figur geometrycznych według wzoru, oriento-wanie się na kartce papieru, swobodne wypowiedzi dzieci na temat lotu w kosmos. W sali są rozwieszone czarne kartki A4 na wysokości odpowiedniej dla dzieci. Nauczyciel prosi, aby każde dziecko stanęło przy wolnej kartce. Następnie nauczyciel na swojej kartce wskazuje jej górę, dół i środek, a dzieci robią to samo na swoich kartkach. Nauczyciel „buduje” rakietę z gotowych elementów i opowiada, co robi. Na środku kartki nakleja prostokąt – ka-dłub rakiety. Na górze, przy prostokącie, dokleja trójkąt – głowicę rakiety. Na dole, przy prostokącie, nakleja dwa jednokolorowe trójkąty – stateczniki rakiety. Na zakończenie dokleja pod rakietą wstążki czerwonej bibuły – pło-mienie z silnika. Następnie dzieci zabierają swoje kartki i siadają przy stolikach. Najpierw układają, a następnie naklejają elementy rakiety według wzoru. Nauczyciel przypomina, co powinno być na środku, co na górze, co na dole. Na koniec doklejają czerwone wstążki z bibuły. Kiedy rakiety są gotowe, dzieci sprzątają stoliki i siadają na dywanie ze swoimi pracami w rękach. Opowiadają, gdzie chciałyby polecieć swoją rakietą. Pomoce: czarne kartki, elementy rakiety z kolorowego papieru: prostokąt, dwa trójkąty prostokątne w tym samym kolorze, jeden trójkąt w innym kolorze, paski czerwonej bibuły, klej• „Dbamy o zdrowie” – ćwiczenia gimnastyczne.Pomoce: „Wybór zabaw” DODATKOWA ZABAWA MUZYCZNA:• „Samoloty” – zabawa ruchowa przy utworze muzycznym, naśladowanie ruchem samolotu, uwrażliwienie na budo-wę utworu. Utwór ma formę ronda: refren (temat) pojawia się kilka razy i jest przeplatany kupletami (łącznikami).
50
Szki
ce z
ajęć
Maj
Podczas refrenu (powtórzonego) dzieci biegają z rozłożonymi szeroko rękami, naśladując samoloty. Pod koniec tej części, kiedy linia melodyczna ma kierunek opadający, dzieci kucają („lądują na lotnisku”).Podczas krótkiego kupletu pozostają w tej pozycji, wyobrażając sobie, że np. tankują paliwo (zamiast kucać, mogą przyklęknąć i „kręcić młynki” rękami). Podczas refrenu (powtórzonego) naśladują lecące samoloty.Pomoce: CD Piosenki i utwory do słuchania – W.A. Mozart „Eine kleine Nachtmusik” cz. 4 Rondo, nr 50
Krąg tematyczny: Gdzie jest kraina fantazji? (2 tygodnie)
Temat 156.: W świecie bajek i baśni
Zapis w dzienniku: I. Oglądanie bajek w kąciku książek. Zabawy ruchowe. II. „Klucz do świata bajek” – zabawa dydaktyczna, oglądanie i opisywanie ilustracji, nazywanie postaci i czyn-ności, prezentowanie znanych dzieciom bajek. „Kwiatowe duszki” – zabawa orientacyjno-porządkowa, przybli-żenie dzieciom postaci Calineczki i kwiatowych duszków, reagowanie na ciszę w muzyce LUB „Nasza wspólna bajeczka” – wymyślanie historyjki i zabawa ruchowa. „Znajdź różnice” – zabawa doskonaląca spostrzegaw-czość, opisywanie ilustracji, wskazywanie różnic (karta pracy).III. Zabawy muzyczne. Oglądanie bajek w kąciku książek. Przewidywane osiągnięcia:– uważnie ogląda ilustracje,– rozpoznaje bajkowe postacie,– nazywa czynności przedstawione na ilustracjach,– reaguje na ciszę w muzyce,– improwizuje do muzyki, naśladując bajkową postać,LUB– rozwija wyobraźnię i ilustruje ruchem prostą bajkę,– dostrzega i wskazuje różnice między obrazkami.Przebieg zajęć głównych: • „Klucz do świata bajek” – zabawa dydaktyczna, oglądanie i opisywanie ilustracji, nazywanie postaci i czyn-ności, prezentowanie znanych bajek. Dzieci odszukują ukryte w sali papierowe klucze z obrazkami i siadają z nimi w kole. Uważnie przyglądają się postaciom na ilustracjach, nazywają je. Następnie nauczyciel pre-zentuje książki z bajkami. Razem z dziećmi ogląda kolejne ilustracje i opowiada fabułę bajki. Kiedy na ilu-stracji pojawi się postać, którą dzieci mają na obrazku, szybko wstają, obiegają pozostałe dzieci i wracają na miejsce. Nauczyciel wybiera też takie ilustracje, na których nie ma żadnych postaci z obrazków przy klu-czach. Wtedy dzieci opowiadają, co widzą na obrazkach, nazywają czynności wykonywane przez bohaterów. Pomoce: papierowe klucze z ilustracjami bajkowych postaci (po jednym dla każdego dziecka), książki z bajkami • „Kwiatowe duszki” – zabawa orientacyjno-porządkowa, przybliżenie dzieciom postaci Calineczki i kwiato-wych duszków, reagowanie na ciszę w muzyce. Nauczyciel prezentuje dzieciom książkę „Calineczka”. Pokazu-je ilustracje i opowiada o maleńkiej dziewczynce, która trafiła do krainy elfów. Wyjaśnia, że elfy to duszki, które mieszkały w kwiatach, miały przezroczyste skrzydła i potrafiły latać. Calineczka została królową elfów i wraz z królem mieszkała w największym, białym kwiecie w krainie. Następnie nauczyciel rozkłada na dywanie kolo-rowe papierowe kwiaty, a na środku kładzie biały – w tym mieszka królewska para. Dzieci zdejmują kapcie, układają je pod ścianą i zamieniają się w duszki. Biegają przy muzyce na palcach, naśladując lot elfów, w rękach trzymają zwiewne chusty. Podczas zabawy nauczyciel nakłada wybranej dziewczynce i chłopcu koronę. Kiedy muzyka cichnie, wszystkie „duszki” siadają na wybranym „kwiatku”. Królewska para siada na „kwiatku” białym. Zabawę należy powtórzyć tyle razy, aby każde dziecko miało okazję zostać królem lub królową elfów. Pomoce: zwiewne chusty, papierowe kolorowe kwiaty, jeden duży biały kwiat (kwiatów tyle, ile dzieci), dwie korony, CD z dowolną muzyką taneczną
51
Szki
ce z
ajęć
Maj
LUB• „Nasza wspólna bajeczka” – wymyślanie historyjki i zabawa ruchowa. Nauczyciel prezentuje nagranie i prosi, by dzieci uważnie go wysłuchały, a następnie pyta o ich skojarzenia. Na podstawie wypowiedzi (lub jeśli będzie taka potrzeba, nakierowując dzieci na odpowiednie skojarzenia), pomaga w wymyślaniu wspólnej historyjki: ustalenie głównego bohatera, wymyślenie jego przygody (adekwatnej do charakteru muzyki) i za-kończenie. Proponujemy jako przykład historię do utworu „Scherzo”. Utwór ma budowę trzyczęściową (forma ABA).Część A: W leśnej norce mieszkał zajączek. Był bardzo ciekawy świata. Nieraz myślał sobie: – Ciekawe, jak wygląda las? Pewnego razu postanowił zwiedzić las. Jest piękna pogoda, świeci słońce. Szczęśliwy zajączek skacze sobie wesoło; podziwia drzewa, wskakuje między krzaczki, patrzy na fruwające ptaki. Część B: Nagle w lesie robi się ciemno: to wielka chmura zasłoniła słońce, a na zajączka spadły pierwsze krople deszczu. – Ojej! Pada ich coraz więcej! Ale ciemno, mokro i zimno! – narzeka zajączek. – Trzeba się prędko schować! I schował się pod gęstym krzakiem. – Oj! Boi się zajączek. Podczas deszczu las nie jest już taki miły i jasny. Na szczęście chmura odeszła tak szybko, jak przyszła, deszcz przestał padać i znów zaświe-ciło słońce.Część A: Zajączek z radością wrócił do swojej norki.Na zakończenie, przy akompaniamencie muzyki, wszystkie dzieci ilustrują historyjkę, dopasowując ruch do charakteru muzyki.Pomoce: CD Piosenki i utwory do słuchania – R. Schubert „Scherzo nr 1” nr 49 lub dowolny utwór muzyczny • „Znajdź różnice” – zabawa doskonaląca spostrzegawczość, opisywanie ilustracji, wskazywanie różnic (karta pracy). Nauczyciel prezentuje wybraną postać z bajki na dwóch ilustracjach różniących się kilkoma szczegó-łami, np. kot w butach, na jednym obrazku postać ubrana jak w bajce, na drugim – bez butów, bez kapelusza, bez ogona. Dzieci dokładnie oglądają ilustracje, następnie wskazują różnice między obrazkami. Nauczyciel może naprowadzać dzieci pytaniami: Gdzie kot ma uszy? Gdzie kot ma ogon? Następnie dzieci wykonują po-dobne ćwiczenie na karcie pracy. Oglądają obrazki przedstawiające czarownice i zaznaczają szczegóły różniące obrazki. Po wykonaniu zadania odpowiadają na pytanie: Dokąd lecą czarownice? Nauczyciel pozwala dzieciom fantazjować, akceptuje każdą wypowiedź.Pomoce: dwie ilustracje postaci bajkowej różniące się kilkoma szczegółami, „Karty pracy” – karta 45Uwaga! Następnego dnia dzieci przynoszą z domu swoją ulubioną książkę.
Temat 157.: W bibliotece
Zapis w dzienniku:I. Zabawy słowno-ruchowe. Zabawy muzyczne.II. „Moja ulubiona książka” – prezentacja przyniesionych przez dzieci książek, wyrażanie swoich myśli w zro-zumiały dla innych sposób, cierpliwe czekanie na swoją kolej. „Jak w bibliotece” – zabawa matematyczna, klasyfikowanie książek ze względu na tematykę. „Organizujemy przedszkolną biblioteczkę” – ustalenie zasad obowiązujących w przedszkolnej biblioteczce, poznanie sposobów korzystania z różnych rodzajów książek.III. Zabawy plastyczne z książeczkami do kolorowania. Zabawy ruchowe.Przewidywane osiągnięcia:– wypowiada się na temat swojej ulubionej książki,– cierpliwie czeka na swoją kolej,– poznaje różne rodzaje książek, – grupuje książki ze względu na tematykę, – wie, jak należy korzystać z książek,– rozumie potrzebę szanowania książek,– rozumie sens informacji zawartej w formie uproszczonej ilustracji.
52
Szki
ce z
ajęć
Maj
Przebieg zajęć głównych: • „Moja ulubiona książka” – prezentacja przyniesionych przez dzieci książek, wyrażanie swoich myśli w zro-zumiały dla innych sposób, cierpliwe czekanie na swoją kolej. Dzieci siedzą w kole, każde z nich kładzie za sobą książkę, którą przyniosło do przedszkola. Dzieci kolejno biorą swoją książkę do ręki i prezentują pozo-stałym. Próbują powiedzieć, o czym jest książka i dlaczego najbardziej ją lubią. Nauczyciel ustala, że tylko osoba, która trzyma książkę w ręce, może mówić, pozostałe dzieci słuchają i nie przerywają. Pomoce: przyniesione przez dzieci książki• „Jak w bibliotece” – zabawa matematyczna, klasyfikowanie książek ze względu na tematykę. Nauczyciel wyjaśnia dzieciom, że dziś w przedszkolu zorganizują bibliotekę: miejsce, w którym można pożyczać książki. Po przeczytaniu trzeba je oddać, aby inni też mogli z nich skorzystać. Nauczyciel prezentuje różne rodzaje książek i układa po jednym egzemplarzu na półkach, tłumacząc, gdzie będą książki o zwierzętach, z bajkami itd. Następnie dzieci siadają w czterech rzędach, jedno za drugim. Każdy rząd będzie zbierał określony rodzaj książek. Pierwszy rząd – o zwierzętach, drugi – z bajkami, trzeci – o przyrodzie, czwarty – o pojazdach. Na-uczyciel prezentuje książkę, czyta tytuł, pokazuje ilustracje, a pierwsze dziecko z odpowiedniego rzędu pod-nosi rękę. Dostaje wtedy od nauczyciela książkę i zanosi ją na odpowiednią półkę, po czym siada na końcu swojego rzędu. Zabawa się kończy, gdy każde dziecko odniesie książkę na półkę. Pomoce: książki z czterech dziedzin (tyle, ile dzieci)• „Organizujemy przedszkolną biblioteczkę” – ustalenie zasad obowiązujących w biblioteczce, poznanie spo-sobów korzystania z różnych książek. Nauczyciel organizuje wygodne siedziska do biblioteczki. Ustala, że tutaj dzieci będą mogły oglądać książeczki. W tym tygodniu dzieci będą mogły również pożyczać książki do domu. Nauczyciel zawiesza zasady korzystania z biblioteczki w formie uproszczonych rysunków, a dzieci próbują ustalić, co one oznaczają. Przykładowe rysunki: „dziecko z książką w ręku” – zawsze pożyczamy tylko jedną książkę; „ręce” – przed zabraniem książki z półki sprawdzamy, czy mamy czyste ręce; „dziecko odkłada książ-kę na półkę” – po obejrzeniu książki zwracamy ją do biblioteczki i odkładamy w to samo miejsce. Następnie nauczyciel prezentuje różne rodzaje książek, a chętne dzieci tłumaczą pozostałym, jak z tych książek korzy-stać. Pomoce: ilustracje prezentujące zasady korzystania z biblioteczki, różne rodzaje książek DODATKOWA ZABAWA MUZYCZNA:• „Postacie z bajek” – zabawa muzyczno-ruchowa, naśladowanie ruchem postaci z bajek. Dzieci siedzą w du-żym kręgu. Przed rozpoczęciem zabawy nauczyciel rozmawia z dziećmi na temat ich ulubionych postaci z bajek. Prosi, aby kolejno wychodziły na środek i w formie pantomimy pokazywały ruchem wybraną przez siebie postać. Pozostałe dzieci będą odgadywać, jaka postać jest przedstawiana. Gdy dzieci zaprezentują swo-ich bohaterów, wstają i przy akompaniamencie trójkąta (puls ćwierćnutowy) poruszają się w wymyślony przez siebie sposób. Gdy nauczyciel wykona na trójkącie tremolo (szybkie potrząsanie instrumentem), dzieci zatrzy-mują się i przez chwilę stoją nieruchomo, tworząc „figurki” (żywe pomniki). Pomoce: trójkąt
Temat 158.: W księgarni
Zapis w dzienniku:I. Zabawy rozwijające umiejętności prospołeczne.II. „W księgarni” – układanie historyjki obrazkowej, łączenie opisu słownego z ilustracją, rozwijanie logicznego myślenia i poprawnego wypowiadania się. „W sklepie z książkami” – zabawa matematyczna, stosowanie wy-miany „jeden za jeden”, używanie form grzecznościowych, cierpliwe czekanie na swoją kolej. „Książka z obrazkami” – zajęcia muzyczno-plastyczne, malowanie ilustracji do muzyki.III. Zabawa tematyczna „Kupujemy książki”. Zabawy logopedyczne. Przewidywane osiągnięcia:– łączy ilustrację z opisem słownym,– układa obrazki w kolejności chronologicznej,
53
Szki
ce z
ajęć
Maj
– opowiada własnymi słowami, co jest przedstawione na obrazku,– stosuje wymianę „jeden za jeden” w konkretnej sytuacji,– w sposób zrozumiały zwraca się do rozmówcy, – używa form grzecznościowych, – wyraża w formie plastycznej swoje odczucie muzyki.Przebieg zajęć głównych: • „W księgarni” – układanie historyjki obrazkowej, łączenie opisu słownego z ilustracją, rozwijanie logicznego myślenia i poprawnego wypowiadania się. Dzieci oglądają ilustracje z „Pomocy trzylatka” i układają je przed sobą na dywanie, nadają imiona dzieciom na obrazkach. Nauczyciel opowiada: Pewnego wiosennego dnia mama zabrała dzieci do księgarni. Księgarnia to sklep, gdzie można kupić książki. Dzieci oglądały książecz-ki, które chciałyby kupić. Robiły to bardzo ostrożnie, aby nie zniszczyć i nie pobrudzić kartek. Dzieci uważnie słuchają opowiadania nauczyciela, podnoszą obrazek, który odpowiada opisowi i umieszczają go na białej kartce (na górze). Nauczyciel kontynuuje opowiadanie: Kiedy dzieci wybrały dla siebie książeczki, podeszły z mamą do lady. W kolejce do kasy stali też inni klienci, którzy chcieli kupić książki. Kiedy nadeszła ich kolej, pani sprzedawczyni sprawdziła cenę książek. Mama zapłaciła za nie, a dzieci mogły zabrać je ze sobą do domu. Dzieci podnoszą odpowiedni obrazek i układają na kartce pod poprzednim. Następnie dzieci samo-dzielnie próbują dokończyć historyjkę, dokładają ostatni obrazek i opisują, co się na nim dzieje. Nauczyciel pyta, jakie książki dzieci kupiły w księgarni, dzieci podają swoje propozycje. Na koniec naklejają obrazki na kartkę w odpowiedniej kolejności i własnymi słowami opowiadają całą historyjkę. Po dobrze wykonanym zada-niu każde dziecko dostaje papierową monetę, za którą będzie mogło kupić książkę w przedszkolnej księgarni.Pomoce: „Pomoce trzylatka” – W księgarni, kartki, klej, papierowe monety • „W sklepie z książkami” – zabawa matematyczna, stosowanie wymiany „jeden za jeden”, używanie form grzecznościowych, cierpliwe czekanie na swoją kolej. Dzieci są klientami księgarni, w której nauczyciel jest sprzedawcą. Prezentuje różne rodzaje książek na półkach. Przypomina zasady kupowania książek. Dzieci ustawiają się w kolejce, jedno za drugim. Kupując książkę, proszą o konkretny egzemplarz, podają tytuł lub opisują, o czym ta książka ma być, i płacą. Używają przy tym zwrotów grzecznościowych: proszę, dziękuję. Pomoce: książki, papierowe monety • „Książka z obrazkami” – zajęcia muzyczno-plastyczne, malowanie ilustracji do muzyki. UWAGA! Jest to propozycja zabawy, którą najlepiej rozłożyć na cztery dni. Każde dziecko dostaje kartkę A3 i kredki. Składa kartkę na pół, otrzymując w ten sposób czterostronicową książeczkę. Nauczyciel każdego dnia prezentuje dzieciom inny utwór muzyczny. Dzieci słuchają muzyki i wykonują ilustrację na kolejnej stronie. Po czterech dniach, kiedy wysłuchają czterech utworów, dzieci prezentują swoje książki z obrazkami. U dołu strony na-uczyciel wpisuje tytuł utworu, do którego powstała ilustracja. Zabawę można przeprowadzić w skróconej wersji, ograniczając się do dwóch skontrastowanych pod względem charakteru utworów. Dzieci wypełniają wówczas tylko dwie wewnętrzne strony; pierwsza stanowi okładkę, na której należy wpisać imię i nazwisko dziecka. Tak wykonane przez dzieci książki mogą być prezentem dla mamy lub taty.Pomoce: CD Piosenki i utwory do słuchania – zróżnicowane utwory (do wyboru: nr 41, 42, 44, 47, 49, 50, 51)
Temat 159.: Jak powstaje książka?
Zapis w dzienniku:I. Oglądanie książek w kąciku bibliotecznym. Zabawy ruchowe.II. „To my, graficy” – zabawy plastyczne w grupach, malowanie, stemplowanie, odbijanie za pomocą farb, roz-poznawanie kolorów, uzyskiwanie nowych przez mieszanie farb. „To my, autorzy” – swobodne wypowiedzi dzieci na temat przygód głównego bohatera książki, nazywanie postaci na obrazkach, rozwijanie wyobraźni i umiejętności słuchania innych. „To my, ilustratorzy” – wykonanie stron książki techniką kolażu, naklejanie gotowych elementów, planowanie pracy na całej powierzchni kartki. III. Zabawy muzyczne.
54
Szki
ce z
ajęć
Maj
Przewidywane osiągnięcia:– posługuje się różnymi przyborami do rozprowadzania farby na kartce,– rozróżnia i nazywa kolory,– uważnie słucha nauczyciela i rówieśników,– swobodnie wypowiada się na dany temat,– rozpoznaje i nazywa postacie na obrazkach, – fantazjuje na temat przygód bohatera książki,– komponuje i nakleja elementy, tworząc obrazek według własnego pomysłu.Przebieg zajęć głównych:• „To my, graficy” – zabawy plastyczne w grupach, malowanie, stemplowanie, odbijanie za pomocą farb, roz-poznawanie kolorów, uzyskiwanie nowych przez mieszanie farb. Dzieci zakładają szarfy i zostają podzielone na grupy. Każda grupa przygotowuje tło pod jedną stronę do grupowej książki. Zadania poszczególnych grup:
– grupa żółtych – przy pomocy patyczków kosmetycznych maczanych w żółtej farbie kropkuje brązowy kar-ton – powstaje pustynny piasek;
– grupa zielonych – przy pomocy wałków i pędzli maluje karton na zielono w różnych odcieniach tego kolo-ru – powstaje łąka;
– grupa czerwonych – z podartych pasków gazety nakleja na brązowy karton pień drzewa, pomalowane na zielono dłonie odbija, tworząc koronę drzewa;
– grupa niebieskich – na niebieskim kartonie odbija zamoczone w białej i szarej farbie kawałki gąbki – po-wstają chmury.
Pomoce: szarfy w czterech kolorach, cztery długie kartony papieru, które po złożeniu w harmonijkę mają format kartki A4 (miejsca zgięć zaznaczone przerywaną linią), farby, pędzle, wałki, patyczki kosmetyczne, gąbki, paski gazet• „To my, autorzy” – swobodne wypowiedzi dzieci na temat przygód głównego bohatera książki, nazywanie postaci na obrazkach, rozwijanie wyobraźni i umiejętności słuchania innych. Nauczyciel prezentuje przygoto-waną wcześniej pierwszą stronę książki i czyta wstęp: Smok Leonard, był inny niż wszystkie smoki z jego okolicy. Nie zionął ogniem, nie zjadał ludzi ani innych zwierząt. Choć ogon miał długi, a zęby, które codzien-nie dokładnie szczotkował, były bardzo ostre, smok Leonard był niegroźnym smokiem. Uwielbiał za to podró-żować, a w jego przypadku było to bardzo łatwe. Wystarczyło mocno poruszać skrzydłami, a one unosiły go w miejsca dalekie i często bardzo dzikie. Pewnego dnia Leonard spakował walizkę i kiedy jeszcze inne smoki smacznie chrapały, on wyruszył w swoją kolejną podróż. Nauczyciel przerywa, a grupy, chcąc się dowiedzieć, gdzie powędrował smok, odszukują koperty w swoich kolorach. Wyjmują zawartość koperty i nazywają posta-cie i elementy. Kolejno opowiadają, kogo smok spotyka podczas swojej podróży, co się może wydarzyć, jakie przygody mogą go spotkać. Pozostałe dzieci uważnie słuchają i starają się nie przerywać. Nauczyciel zbiera swobodne wypowiedzi dzieci i opracowuje je w formie tekstu do każdej strony.Pomoce: pierwsza strona książki i rysunek smoka, koperty w kolorach szarf z elementami do naklejania: żółta – Aladyn na latającym dywanie, palmy; zielona – foremki do babeczek (kwiaty) z zagiętymi bokami w formie okienek, w środku każdej narysowany lub naklejony elf; czerwona – siedem krasnoludków; niebieska – latające kucyki• „To my, ilustratorzy” – wykonanie stron książki techniką kolażu, naklejanie gotowych elementów, planowa-nie pracy na całej powierzchni kartki. Po wyschnięciu farby dzieci układają na swoich stronach otrzymane elementy i naklejają je. Nauczyciel pilnuje, aby elementy ilustracji nie były przyklejane na liniach zgięć (bę-dzie to utrudniać składanie i rozkładanie strony). Gotowe strony nauczyciel składa wzdłuż zagięć do formatu A4 i skleja razem wszystkie części. Dodaje tytuł „Podróże smoka Leonarda”, pierwszą stronę z postacią smoka i krótkim wstępem, wkleja opracowane teksty, wpisuje autorów. Pomoce: koperty z elementami do wklejenia, klej, strona ze wstępem, opracowane teksty, flamastryUwaga! Nauczyciel może wymyślić dowolne tła i postaci według własnego pomysłu.
55
Szki
ce z
ajęć
Maj
Temat 160.: Nasza książeczka
Zapis w dzienniku:I. Zabawy logopedyczne. Zabawy rozwijające umiejętności prospołeczne.II. „Latający smok” – praca plastyczna, ozdobienie sylwety smoka, rozwijanie koordynacji wzrokowo-ruchowej, sprzątanie swojego miejsca pracy (karta pracy). „Podróże smoka Leonarda” – prezentacja i oglądanie ksią-żeczki wykonanej poprzedniego dnia, manipulowanie sylwetą smoka podczas słuchania jego przygód, ustale-nie zasad korzystania ze wspólnej książeczki. „Dbamy o zdrowie” – ćwiczenia gimnastyczne.III. Zabawa konstrukcyjna „Bajkowe zamki”. Zabawy ruchowe.Przewidywane osiągnięcia:– tworzy pracę plastyczną, – uważnie słucha opowiadania,– manipuluje sylwetą,– doskonali sprawność i koordynację ruchową. Przebieg zajęć głównych: • „Latający smok” – praca plastyczna, ozdobienie sylwety smoka, rozwijanie koordynacji wzrokowo-ruchowej, sprzątanie swojego miejsca pracy. Dzieci wypychają sylwetę smoka z „Kart pracy”. Nauczyciel objaśnia, jak wykonać i ozdobić smoka. Dzieci naklejają kuleczki bibuły (oczy, plamy na grzbiecie). Następnie doklejają skrzydła i przekładają patyczek przez otwory. Po skończonej pracy sprzątają po sobie. Biorą swoje smoki i sia-dają na dywanie. Pomoce: „Karty pracy” – karta 46, kuleczki bibuły, klej, patyczki do szaszłyków • „Podróże smoka Leonarda” – prezentacja i oglądanie książeczki wykonanej poprzedniego dnia, manipulo-wanie sylwetą smoka podczas słuchania jego przygód, ustalenie zasad korzystania ze wspólnej książeczki. Nauczyciel prezentuje kolejne strony książeczki (rozkłada je, pokazuje otwierane okienka, w których miesz-kają elfy) i czyta opowiadanie o przygodach Smoka. Dzieci manipulują swoją sylwetą smoka podczas czytania. Nauczyciel ustala z dziećmi, że wspólna książeczka trafia do grupowej biblioteczki i każdy może wypożyczyć ją do domu i pokazać rodzicom.Pomoce: grupowa książeczka, sylwety smoków wykonane przez dzieci • „Dbamy o zdrowie” – ćwiczenia gimnastyczne.Pomoce: „Wybór zabaw”
Temat 161.: Z wizytą w teatrze
Zapis w dzienniku:I. Zabawy słowno-ruchowe. Układanie mozaiki geometrycznej w dowolne wzory.II. „Podwieczorek u Misia” – oglądanie teatrzyku kukiełkowego w wykonaniu nauczyciela, ustalenie zasad za-chowania podczas przedstawienia, omawianie treści inscenizacji. „Patrz i licz” – zabawa matematyczna, licze-nie kukiełek pojawiających się na scenie, stosowanie liczebników głównych, przedstawianie liczby elementów na palcach. „Elfy w teatrze” – zabawa matematyczna i ćwiczenie spostrzegawczości, odszukiwanie i liczenie postaci na ilustracji, rozpoznawane kolorów (karta pracy).III. Zabawy tematyczne z kukiełkami w kąciku teatralnym. Przewidywane osiągnięcia:– wie, jak należy zachowywać się podczas przedstawienia,– uczestniczy jako widz w krótkiej formie scenicznej,– reaguje na umówiony sygnał dźwiękowy, – posługuje się kukiełką i sylwetą,– przelicza elementy,– przyporządkowuje każdej postaci jedno nakrycie,– łączy elementy w tym samym kolorze w pary.
56
Szki
ce z
ajęć
Maj
Przebieg zajęć głównych: • „Podwieczorek u Misia” – oglądanie teatrzyku kukiełkowego w wykonaniu nauczyciela, ustalenie zasad zacho-wania podczas przedstawienia, omawianie treści inscenizacji. Przed inscenizacją nauczyciel wyjaśnia, jak należy zachowywać się w czasie przedstawienia, i ustala, że uderzenie w talerze oznacza rozpoczęcie spektaklu. Na-uczyciel ustawia stolik. Obok ma przygotowane rekwizyty i sylwety postaci: Misia, Kota, Wilka i Pszczółki. Roz-poczyna od narracji:Pewnego dnia Miś zaprosił swoich znajomych na podwieczorek. Bardzo lubił przyjmować gości, wyciągał wtedy beczkę najlepszego miodku, który tak lubił. Ten podwieczorek miał być wyjątkowy. Miś rozłożył na stoliku cztery talerzyki i cztery kubeczki i kiedy już wszystko było gotowe, usłyszał stukanie do drzwi – puk, puk. Miś: Kto tam?Wilk: To ja, Wilk.Miś: Ooo, wejdź proszę, jesteś bardzo punktualny, usiądź tam, gdzie masz ochotę. Kiedy wilk szukał wygodnego miejsca, w drzwiach stanął Kot. Kot: Miau, witaj Misiu i Wilku. Miś: Cześć Kocie, dobrze, że jesteś. Jesteśmy już prawie wszyscy. Na co macie ochotę? Mam wyśmienity mio-dek, słodki, lipowy.Wilk: Miodek??? Słodki??? Misiu, ja od miodku wolę babcię, chętnie zjem też zająca, kurkę albo gąskę.Zmartwił się Miś, bo nic takiego w swojej spiżarni nie miał. Miś: To może Ty, Kocie, masz ochotę na odrobinę miodku?Kot: Miau!!! Ja??? Miodek??? Ja, Misiu, jadam myszy. Albo małe ptaszki. Mleko pijam, jeśli masz – chętnie się poczęstuję.I tu również Miś zrobił smutną minę.Miś: Niestety, u mnie tylko miodek możecie dostać, nic innego nie przygotowałem.Goście pokręcili nosami i wyszli.Zmartwiony Miś został sam i kiedy już miał sprzątać, przez otwarte okno wleciał ostatni gość – Pszczółka.Pszczółka: Przepraszam, Misiu, że dopiero teraz, ale nastała wiosna, a z nią dużo pracy. Bardzo się napraco-wałam, teraz chętnie z Tobą odpocznę i zjem podwieczorek. Miś: Tylko widzisz, Pszczółko, w mojej spiżarni nie ma kurek ani myszek, mleczka u mnie też się nie napijesz. Mam tylko miodek... słodki... lipowy...Pszczółka z radości zaczęła bzyczeć i latać po całym domku.Pszczółka: Bzzz, bzzz, Misiu, miodek to jest to, co pszczółki lubią najbardziej, tak jak wszystkie misie.I nie zwlekając dłużej, usiedli do stoliczka i zajadali się słodkim miodem do późnego wieczora. Pszczółka: Było pyszne, Misiu. Muszę już lecieć. Dziękuję i do zobaczenia wkrótce.Miś: Do zobaczenia! A ja idę spać. Bardzo jestem zmęczony.Miejsce słońca zajmuje księżyc.
I zasnął Miś, a kiedy spał, śniła mu się wielka spiżarnia pełna miodu. Po przedstawieniu nauczyciel prezentuje sylwety, a dzieci nazywają postacie. Odpowiadają na pytania dotyczą-ce przedstawienia. Wspólnie przeliczają talerze i kubki na stole. Każdej postaci przyporządkowują jedno na-krycie. Uwaga! Nauczyciel może przygotować przedstawienie według własnego pomysłu.Pomoce: sylwety lub kukiełki występujących w przedstawieniu postaci, stół, cztery talerze, cztery kubeczki, beczka miodu, słońce, księżyc, teatrzyk z kurtyną• „Patrz i licz” – zabawa matematyczna, liczenie kukiełek pojawiających się na scenie, stosowanie liczebników głównych, przedstawianie liczby elementów na palcach. Po każdym uderzeniu w talerze dzieci uważnie patrzą na scenę, na której kolejno pojawiają się kukiełki (np. trzy biedronki). Dzieci liczą, następnie podają wyni-ki pokazując odpowiednią liczbę palców. Nauczyciel prezentuje kukiełki jeszcze raz i wspólnie z dziećmi prze-licza. W zabawie mogą pomagać dzieci, prezentując kukiełki za nauczyciela. Pomoce: kukiełki, talerze
57
Szki
ce z
ajęć
Maj
• „Elfy w teatrze” – zabawa matematyczna i ćwiczenie spostrzegawczości, odszukiwanie i liczenie postaci na ilustracji, rozpoznawane kolorów (karta pracy). Nauczyciel prosi dzieci o omówienie ilustracji, pyta, co to za miejsce, co się tam dzieje, co jest na scenie. Dzieci oglądają ilustrację teatru i porównują z przedszkolnym teatrzykiem. Następnie odszukują na ilustracji ukryte elfy i przeliczają je. Każdej postaci przyporządkowują czapeczkę w tym samym kolorze, łącząc linią elfa z nakryciem głowy. Pomoce: „Karty pracy” – karta 47
Temat 162.: Nasze przedstawienie
Zapis w dzienniku: I. Zabawy muzyczne. Zabawy relaksacyjne przy muzyce.II. „Kufer pełen ubrań” – odgadywanie zagadek związanych z bajkowymi postaciami, łączenie stroju lub rekwi-zytu z bohaterem, rozwijanie wyobraźni. „Dawno, dawno temu...” – zabawa dramowa, uważne słuchanie baj-ki, ilustrowanie jej treści ruchem i gestem, przełamywanie nieśmiałości w grupie rówieśników. „Dbamy o zdro-wie” – ćwiczenia gimnastyczne. III. Zabawy teatralne i dramowe w kąciku z wykorzystaniem rekwizytów. Przewidywane osiągnięcia:– łączy rekwizyt lub strój z bajkową postacią,– uważnie słucha bajki, – odgrywa proste role,– wykorzystuje ruch i gest do zilustrowania treści bajki,– doskonali sprawność i koordynację ruchową. Przebieg zajęć głównych: • „Kufer pełen ubrań” – odgadywanie zagadek związanych z bajkowymi postaciami, łączenie stroju lub rekwi-zytu z bohaterem, rozwijanie wyobraźni. Nauczyciel wyjaśnia, że aktorzy, zanim wyjdą na scenę, muszą się odpowiednio przebrać w specjalnym pomieszczeniu, które nazywamy garderobą. Opowiada, że dziś w przed-szkolu dzieci urządzą sobie teatralną garderobę. Zaprasza dzieci na środek sali, gdzie stoi kufer ze strojami i rekwizytami. Dzieci z zamkniętymi oczami wyciągają z kufra przebrania i akcesoria. Próbują ustalić, w jakiej bajce która postać potrzebuje tego stroju lub rekwizytu. Kiedy wszyscy wylosują i odgadną, przebierają się za postacie znane z bajek. Pomoce: kufer lub duże pudło, przebrania i rekwizyty (korona, różdżka, okulary, czerwony płaszczyk, maski, chusty, kape-lusze, skrzydła, peruki) • „Dawno, dawno temu...” – zabawa dramowa, uważne słuchanie bajki, ilustrowanie jej treści ruchem i gestem, przełamywanie nieśmiałości w grupie rówieśników. Dzieci są aktorami i siedzą w przebraniach na dywanie. Śro-dek dywanu to scena. Nauczyciel opowiada bajkę, w której występują wszystkie dzieci przebrane za bajkowe postacie. Kiedy aktor podczas opowiadania nauczyciela usłyszy imię lub nazwę swojej postaci, wycho-dzi na scenę i odgrywa rolę (np. Czerwony Kapturek szedł leśną dróżką, wesoło podskakując – „Kapturek” wsta-je i spaceruje po sali; Na leśnej dróżce spotkał Kopciuszka w jednym pantofelku, który cichutko popłakiwał – „Kopciuszek” podchodzi do „Kapturka” i cichutko płacze). Przedstawienie rozpoczyna się z chwilą uderzenia w talerze. Na koniec aktorzy kolejno wychodzą na środek i kłaniają się, a pozostałe dzieci biją brawo. Pomoce: przebrania i rekwizyty z poprzedniej zabawy, talerze • „Dbamy o zdrowie” – ćwiczenia gimnastyczne.Pomoce: „Wybór zabaw” DODATKOWA ZABAWA MUZYCZNA:• „Żabki i motyle” – zabawa ilustracyjna przy utworze muzycznym, naśladowanie ruchem zwierząt, uwrażli-wianie na charakter i budowę utworu muzycznego. Nauczyciel dzieli dzieci na dwie grupy: żabki i motyle. Grupa „żabek” zakłada opaski na głowę, „motyle” dostają po dwie szyfonowe chustki. Utwór składa się z trzech części i ma formę ABA.
58
Szki
ce z
ajęć
Maj
Część A – „żabki” skaczą obunóż, trzymając dłonie z rozłożonymi palcami (ukazując wewnętrzną stronę) na wysokości ramion. Dzieci mogą realizować następujący schemat ruchowy: siedem skoków – zatrzymanie ruchu, po trzech powtórzeniach obrót kilkoma krokami dookoła własnej osi, następnie dwa razy po siedem skoków i jeden dłuższy obrót (dzieci podnoszą wysoko kolana). W przebiegu utworu następuje łącznik (nie-znacznie zmieniona melodia) – w tym czasie dzieci stoją w miejscu i kiwają się na boki. Kiedy wraca począt-kowy temat, znów wykonują dwa razy po siedem skoków i obrót. Następnie kucają. Część B – między „żabki” tanecznym krokiem wchodzą „motyle” i poruszają się swobodnie do muzyki. Część A – „motyle” kucają, a między nimi skaczą „żabki”.Zabawę należy powtórzyć z zamianą ról.Pomoce: CD Piosenki i utwory do słuchania – L. Delibes „Pizzicato” nr 44, zielone opaski z oczami dla „żab”, szyfonowe chustki – po dwie dla każdego „motyla”
Temat 163.: W zaczarowanym lesie
Zapis w dzienniku:I. Zabawy ruchowe. Tańce dowolne w parach. II. „W zaczarowanym lesie” – zabawa dźwiękonaśladowcza, wydobywanie dźwięków z instrumentów i przed-miotów codziennego użytku, rozwijanie wyobraźni i wrażliwości słuchowej. „Piernikowa chatka” – zabawa dramowa, nauka prostej wyliczanki, recytowanie jej w różnych nastrojach, odpowiednie modulowanie głosu. „Kocioł przysmaków” – zabawa sprawnościowa, rozwijanie koordynacji wzrokowo-ruchowej. III. Zabawa konstrukcyjna „Chatka Baby Jagi” z wykorzystaniem dużych klocków i tkanin. Przewidywane osiągnięcia:– uważnie słucha opowiadania,– wydobywa dźwięki z prostych instrumentów muzycznych i przedmiotów codziennego użytku,– łączy dany dźwięk ze zjawiskiem lub zwierzęciem,– rytmicznie recytuje wyliczankę,– moduluje ton i barwę głosu odpowiednio do sytuacji, – rozwija wyobraźnię, – rzuca piłką do celu. Przebieg zajęć głównych: • „Spacer do lasu” – zabawa dźwiękonaśladowcza, wydobywanie dźwięków z instrumentów i przedmiotów codzien-nego użytku, rozwijanie wyobraźni i wrażliwości słuchowej. Dzieci zgromadzone w kole dostają potrzebne pomoce i poznają sposób wydawania odpowiedniego dźwięku, kojarzą go z określonym zjawiskiem. Następnie nauczyciel opowiada historię dzieci, które poszły na spacer do lasu. Kiedy zrobi pauzę, wybrane dzieci odtwarzają odpowiedni dźwięk: Dzieci wybrały się do lasu (stukają drewienkami w podłogę), ptaszki pięknie śpiewały (grają na trójkątach lub dzwonkach), lekki wiatr poruszał liśćmi (delikatnie szeleszczą plastikowymi torebkami). Nagle chmury zasło-niły słońce i zrobiło się ciemno. Gdzieś daleko padał deszcz (uderzają opuszkami palców w bębenek) i słychać było burzę (uderzają w talerze). Sowy schowane w dziuplach pohukiwały (pohukują w papierowe rolki). Dzieci zaczęły szybko biec (szybko stukają drewienkami w podłogę). Poczuły na sobie krople deszczu (stukają palcami w bębe-nek). Wiatr nadal mocno wiał (szeleszczą plastikowymi torebkami), a sowy pohukiwały (pohukują w papierowe rolki). Nagle zza drzew wyłoniła się mała, zaczarowana chatka. Nad piernikowym dachem latały kolorowe ptasz-ki z cukrowej waty (grają na trójkątach i dzwonkach). Dzieci na palcach podkradły się pod okno chatki (delikatnie stukają drewienkami) i ostrożnie zajrzały do środka... Nauczyciel przerywa opowieść i pyta, co dzieci mogły zoba-czyć w środku. Po skończonej zabawie wyznaczone dziecko zbiera wszystkie instrumenty. Pomoce: drewienka (lub kredki), bębenki, trójkąty, papierowe rolki, talerze, plastikowe torebki• „Piernikowa chatka” – zabawa dramowa, nauka prostej wyliczanki, recytowanie jej w różnych nastrojach, odpowiednie modulowanie głosu. Nawiązując do poprzedniej zabawy, nauczyciel recytuje wyliczankę: Pierni-kowa chatka i pyszne cukierki, w środku Baba Jaga gotuje karmelki. Dzieci powtarzają, maszerując po obwo-
59
Szki
ce z
ajęć
Maj
dzie koła, klaszczą i tupią do rytmu. Następnie recytują wyliczankę, modulując głos i zmieniając wyraz twarzy, aby brzmienie wyliczanki oddawało nastrój dzieci: radość, smutek, strach, szczęście. Dzieci mogą podawać swoje propozycje na temat samopoczucia bohaterów opowiadania, którzy dotarli do leśnej chatki. • „Kocioł przysmaków” – zabawa sprawnościowa, rozwijanie koordynacji wzrokowo-ruchowej. Na dywanie stoi koszyk lub karton – kocioł Baby Jagi. Dzieci dostają woreczki i małe piłki, które po wrzuceniu do kotła zamie-nią się w ich ulubiony przysmak. Ustawiają się jedno za drugim i z wyznaczonego miejsca próbują wrzucić pomoce do kotła (w każdej rundzie jedną rzecz). Przed rzutem dzieci wypowiadają wymyślone zaklęcie i mó-wią, jaki przysmak ma powstać w kotle (np. Czary mary, czary mary, torcik z czekolady cały). Pomoce: wiklinowy koszyk lub kartonowe pudełko, woreczki, małe piłki
Temat 164.: Teatrzyk na łące
Zapis w dzienniku:I. Zabawy ruchowe. Zabawy logopedyczne.II. „Żuk” – słuchanie wiersza J. Brzechwy, wychwytywanie żartobliwego charakteru utworu, manipulowanie sylwetami, powtarzanie wybranych wersów. „Co lubi biedronka?” – zabawa doskonaląca spostrzegawczość, rozróżnianie kształtów, wyszukiwanie kół w najbliższym otoczeniu oraz przedmiotów w kształcie koła, opisy-wanie wyglądu postaci. „Żuki i biedronki” – zabawa naśladowcza, nauka wiersza przez zabawę, ilustrowanie tekstu ruchem i gestem.III. Zabawy dramowe z sylwetami, utrwalenie wiersza. Zabawy słowno-ruchowe.Przewidywane osiągnięcia:– uważnie słucha wiersza,– manipuluje sylwetami,– rozpoznaje kształty geometryczne w otoczeniu,– ilustruje ruchem treść wiersza.Przebieg zajęć głównych: • „Żuk” – słuchanie wiersza J. Brzechwy, wychwytywanie żartobliwego charakteru utworu, manipulowanie sylwetami, powtarzanie wybranych wersów. Dzieci uważnie słuchają wiersza recytowanego przez nauczyciela i rozmawiają na temat jego treści. Następnie nauczyciel recytuje wiersz ponownie, a dzieci manipulują sylwe-tami bohaterów: na jedną rękę nakładają biedronkę, na drugą żuka, na koniec zamieniają żuka na muchomo-ra. W trakcie recytacji, kiedy w wierszu wypowiada się biedronka i żuk, nauczyciel po przeczytaniu wersu robi pauzę, a dzieci powtarzają dane wypowiedzi, poruszając odpowiednią sylwetą. Pomoce: „Wybór tekstów literackich” – J. Brzechwa „Żuk” s. 42–43, „Pomoce trzylatka” – Biedronka i żuk • „Co lubi biedronka?” – zabawa doskonaląca spostrzegawczość, rozróżnianie kształtów, wyszukiwanie kół w najbliższym otoczeniu oraz przedmiotów w kształcie koła, opisywanie wyglądu postaci. Nauczyciel prezen-tuje sylwetę biedronki i muchomora. Dzieci opisują ich wygląd. Nauczyciel tłumaczy, że biedronka nosi na sobie kropki i lubi wszystko, co jest okrągłe i kropkowane. Dzieci szukają w sali przedmiotów w kształcie koła lub z elementami kół i wracają z nimi na dywan. Następnie każde z nich uzasadnia swój wybór. Pomoce: „Pomoce trzylatka” – Biedronka i żuk, przedmioty z sali • „Żuki i biedronki” – zabawa naśladowcza, nauka pamięciowa wiersza przez zabawę, ilustrowanie tekstu ruchem i gestem. Dzieci są ustawione w półkolu. Nauczyciel prezentuje kolejne ruchy, a dzieci je powtarzają. Następnie dobierają się w pary i, stojąc naprzeciwko siebie, ilustrują tekst wspólnie recytowanego wiersza. ŻukDo biedronki przyszedł żuk, (maszerują w miejscu)w okieneczko puk-puk-puk. (wykonują trzy klaśnięcia)
Panieneczka widzi żuka: (przykładają ręce do oczu – „lornetka”) – Czego pan tu u mnie szuka? (chwytają się pod boki)
60
Szki
ce z
ajęć
Maj
Skoczył żuk jak polny konik, (podskakują w miejscu) z galanterią zdjął melonik (wykonują skłon)
i powiada: – Wstań, biedronko, (nawołują prawą ręką)wyjdź, biedronko, przyjdź na słonko. (nawołują lewą ręką)
Wezmę ciebie aż na łączkę (podają drugą rękę partnerowi lub partnerce)i poproszę o twą rączkę.
Oburzyła się biedronka: (energicznie puszczają ręce)– Niech pan tutaj się nie błąka, (chwytają się pod boki i tupią nogą)niech pan zmiata i nie lata, (wykonują dwa tupnięcia)i zostawi lepiej mnie, (wykonują krok do tyłu) bo ja jestem piegowata, (wskazują na siebie)a pan – nie! (wskazują na partnera)
Powiedziała, co wiedziała, (ujmują głowę w obie ręce)i czym prędzej odleciała, (machają rękami jak skrzydłami)
poleciała, a wieczorem (biegają, szukając nowej osoby do pary) ślub już brała – z muchomorem, (ustawiają się z nową osobą w parę)
bo od środka aż po brzegimiał wspaniałe, wielkie piegi.
Stąd nauka (kiwają palcem wskazującym najpierw jednej, a potem drugiej ręki)jest dla żuka:żuk na żonę żuka szuka.Jan BrzechwaPomoce: „Wybór tekstów literackich” – J. Brzechwa „Żuk” s. 42–43
Temat 165.: Szkółka aktorska
Zapis w dzienniku:I. Zabawy ruchowe. Utrwalenie wiersza „Żuk”.II. „Rozgrzewka buzi i języka” – zabawa artykulacyjna, pobudzanie mięśni twarzy, kształcenie słuchu przez powtarzanie tych samych głosek, sylab, naśladowanie głosów zwierząt, modulowanie głosu. „Rób to, co ja” – zabawa naśladowcza, rozpoznawanie marionetek i pacynek jako lalek wykorzystywanych w przedstawie-niach teatralnych, orientowanie się w schemacie ciała. „Zapraszamy na teatrzyk” – przedstawienie inscenizo-wane przez dzieci na podstawie wiersza „Żuk”, wcielanie się w odpowiednią postać, recytowanie wiersza z pamięci. III. Zabawy słowno-ruchowe. Przewidywane osiągnięcia:– powtarza wysłuchaną głoskę i sylabę,– ćwiczy narządy mowy, – moduluje głos odpowiednio do sytuacji,– naśladuje głosy zwierząt,– naśladuje ruchy marionetki i pacynki,– wciela się w postać w czasie inscenizacji wiersza.
61
Szki
ce z
ajęć
Maj
Przebieg zajęć głównych: • „Rozgrzewka buzi i języka” – zabawa artykulacyjna, pobudzanie mięśni twarzy, kształcenie słuchu przez powtarzanie tych samych głosek, sylab, naśladowanie głosów zwierząt, modulowanie głosu. Nauczyciel opo-wiada, że prawdziwy aktor, zanim wyjdzie na scenę, musi przećwiczyć głos i pobudzić wszystkie mięśnie buzi, aby mówić ładnie i wyraźnie. Dzieci są aktorami i powtarzają za nauczycielem pojedyncze samogłoski, sylaby (np. la, no, gu). Nauczyciel może modulować głos, zmieniać tempo i intonację, a dzieci starają się powtórzyć dokładnie to samo. Następnie losują ilustrację zwierzęcia i wykonują ruchy buzi zgodnie z poleceniami na-uczyciela: Uśmiechnij się szeroko jak żabka. Zrób rybi pyszczek. Nabierz powietrza w policzki jak chomik ziarna. Chrap jak niedźwiedź. Śmiej się jak mała myszka. Rycz jak lew. Miaucz jak kot. Sycz jak wąż. Pomoce: woreczek z ilustracjami zwierząt, np. żaby, ryby, chomika, niedźwiedzia, myszy, lwa, kota, węża • „Rób to, co ja” – zabawa naśladowcza, rozpoznawanie marionetek i pacynek jako lalek wykorzystywanych w przedstawieniach teatralnych, orientowanie się w schemacie ciała. Nauczyciel prezentuje lalki wykorzysty-wane w przedstawieniach teatralnych i sposoby ich animacji. Pozwala dzieciom dokładnie obejrzeć, dotknąć pacynek i marionetek. Następnie powoli porusza kolejno wybraną marionetką i pacynką (podnosi jej nogę, macha ręką), a dzieci naśladują jej ruchy. Zabawę można przeprowadzić do rytmicznej muzyki.Pomoce: pacynki, marionetki, CD z dowolną rytmiczną muzyką• „Zapraszamy na teatrzyk” – przedstawienie inscenizowane przez dzieci na podstawie wiersza „Żuk”, wcie-lanie się w odpowiednią postać, recytowanie wiersza z pamięci. Dzieci dostają opaski na głowę z sylwetami bohaterów wiersza (troje dzieci) oraz kwiatów (pozostałe dzieci). „Kwiaty” stoją w rozsypce i recytują wiersz, a „biedronka”, „żuk” i „muchomor” odgrywają swoje role. Potem następuje zmiana. Inscenizację można przedstawić na prawdziwej łące, dzieci mogą też zaprosić na przedstawienie przedszkolaki z innych grup lub zaprezentować się w czasie spotkania z okazji Dnia Mamy i Taty. Pomoce: opaski na głowę: biedronka, żuk, muchomor, kwiaty Uwaga! Następnego dnia nauczyciel przygotowuje wycieczkę na łąkę (lub do lasu czy parku).
Krąg tematyczny: O czym opowiada biedronka?
Temat 166.: Wycieczka na łąkę
Zapis w dzienniku:I. Przygotowania do wycieczki: przypomnienie podstawowych zasad bezpieczeństwa podczas wycieczek, przy-gotowanie niezbędnych pomocy, wyznaczenie dyżurnych odpowiedzialnych za ich zabranie. II. Wycieczka: „Łąkowe safari” – zabawa dydaktyczna, rozpoznawanie i nazywanie zwierząt występujących na łące. „Jaki kolor ma ten kwiat?” – ćwiczenie spostrzegawczości, doskonalenie umiejętności rozpoznawania i nazywania ko-lorów, nazywanie wybranych gatunków kwiatów. „Wyścigi z dmuchawcami” – zabawa ruchowa, poznanie sposobu rozsiewania się wybranych roślin łąkowych. „Król łąki” – zabawa dydaktyczna, prowadzenie obserwacji ekosystemu łąki. III. Przygotowanie zielnika z zebranych na łące kwiatów. Przewidywane osiągnięcia:– rozpoznaje charakterystyczne elementy środowiska łąki,– poznaje zapachy i nazwy najczęściej spotykanych na łące kwiatów,– próbuje rozpoznawać i nazywać występujące na łące zwierzęta,– wie, że nie należy łapać owadów, – rozpoznaje i nazywa wybrane kolory,– poznaje sposób rozsiewania się mniszka lekarskiego,– prowadzi obserwacje przyrodnicze.Przebieg zajęć głównych:Propozycje zabaw w czasie wycieczki:• „Łąkowe safari” – zabawa dydaktyczna, rozpoznawanie i nazywanie zwierząt występujących na łące. Każde dziecko ma za zadanie odnaleźć na łące pięć różnych zwierząt. Jeśli odnajdzie zwierzę, którego nie zna, prosi
62
Szki
ce z
ajęć
Maj
o pomoc nauczyciela lub szuka jego fotografii w albumie. Następnie dzieci siadają w kręgu i wymieniają nazwy zwierząt, które udało im się „upolować”. Nauczyciel zwraca uwagę, że żadnego zwierzęcia, nawet tak małego jak te spotkane na łące, nie wolno dotykać ani robić mu krzywdy. To żywe istoty, niektóre bardzo pożyteczne, np. biedronka, która zjada szkodniki drzew. Pomoce: albumy przyrodnicze• „Jaki kolor ma ten kwiat?” – ćwiczenie spostrzegawczości, doskonalenie umiejętności rozpoznawania i nazywania kolorów, nazywanie wybranych gatunków kwiatów. Dzieci losują kolorową karteczkę (barwy naturalne, kolory łąkowych roślin). Następnie szukają na łące kwiatów, które są w kolorze ich kartecz-ki. Zrywają kwiat i zabierają go ze sobą. Po raz kolejny siadają w kręgu i wymieniają nazwy kwiatów, które udało im się odnaleźć, opisują też ich barwy, wspólnie sprawdzają, czy nikt się nie pomylił w doborze kolorów. Następnie liczą, ile różnych gatunków roślin udało im się odnaleźć. Sprawdzają, jak pachną poszczególne kwiaty. Po jednej sztuce z każdego zebranego gatunku zabierają do przedszkolne-go zielnika.Pomoce: kolorowe karteczki, teczka na okazy• „Wyścigi z dmuchawcami” – zabawa ruchowa, poznanie sposobu rozsiewania się wybranych roślin łąko-wych. Nauczyciel rozkłada dwie liny w odległości ok. 3–4 metrów jedna od drugiej. Dzieci stają w szeregu na jednej z linii (wszystkie na tej samej). Przy drugiej linii ustawia się dyżurny, który będzie sędzią. Daje on sygnał do startu. Nauczyciel stojący za plecami dzieci dmucha w dmuchawiec, a dzieci biegną do mety. Sędzia obser-wuje, czy dzieci dobiegną do mety przed dmuchawcami. Pomoce: dwie liny• „Król łąki” – zabawa dydaktyczna, prowadzenie obserwacji ekosystemu łąki. Dzieci otrzymują szarfy. Ukła-dają je w dowolnym miejscu na łące. Zostają królami własnego kawałka łąki, którego granice wyznacza szarfa. „Król” siada lub kuca obok i przez kilka minut obserwuje, co robią jego poddani. Po obserwacjach dzieci sia-dają w kole i każde opowiada, co widziało w swoim królestwie. Pomoce: szarfy
Temat 167.: Kto mieszka na łące?
Zapis w dzienniku:I. Oglądanie albumów i zdjęć o owadach w kąciku książek. Zabawy ruchowe.II. „Łąka” – słuchanie wiersza M. Buczkówny połączone z wizualizacją do muzyki relaksacyjnej, rozwijanie wyobraźni, wypowiadanie się na określony temat, nazywanie mieszkańców łąki. „Zerwany kwiat nazywa się tak...” – zabawa dydaktyczna, rozpoznawanie i nazywanie polnych kwiatów, ćwiczenie spostrzegawczości i pa-mięci wzrokowej, kolorowanie kwiatu według kodu, poprawne nazywanie kolorów (karta pracy).III. Zabawy słowno-ruchowe.Przewidywane osiągnięcia:– opowiada o mieszkańcach łąki, – nazywa kwiaty i owady, – rozpoznaje kwiaty na ilustracjach,– wskazuje brakujące elementy,– koloruje obrazek, dobierając odpowiednie barwy. Przebieg zajęć głównych:• „Łąka” – słuchanie wiersza M. Buczkówny połączone z wizualizacją do muzyki relaksacyjnej, rozwijanie wyobraźni, wypowiadanie się na określony temat, nazywanie mieszkańców łąki. Nauczyciel czyta wiersz, w tle słychać muzykę relaksacyjną:ŁąkaNa łąkę trzeba iść ranoKiedy jeszcze jest rosa −Cichutko przystanąć
63
Szki
ce z
ajęć
Maj
I słuchaćJak brzęczy pszczoła jak bąk a jak osaPatrzeć jak skrzydła motyliZamykają się i otwierająJak mała biedronka Na łódce z listka płyniePo zielonym kołysaniu −A potem trzeba się pochylić Nad każdym kwiatem I zapytać jak ma na imię. Mieczysława BuczkównaNastępnie dzieci kładą się na dywanie, mogą zamknąć oczy i wyobrażają sobie to, o czym opowiada nauczyciel: Wyobraźcie sobie, że właśnie jesteście na takiej łące, chodzicie boso po zielonej, młodej trawie, czujecie ją pod stopami, oj... Kropelki rosy delikatnie moczą wasze stopy. Słońce ogrzewa was swoimi promieniami. Ogrzewa też kwiaty, które pięknie rozkwitły. O, tam widać rumianek, ma drobne białe płatki. A tam duży czerwony mak wystawia swe płatki do słońca, a ten niebieski kwiat to chyba chaber. Idziemy dalej – a co to za fioletowe małe kuleczki? To koniczyna. Siadacie na trawie, miękkiej jak kocyk. Ojej, coś usiadło wam na dłoni – czer-wone skrzydła, czarne kropki – to przecież biedronka! Przycupnęła na chwilę, żeby odpocząć i znowu gdzieś leci. A teraz bzyczą pszczoły – bzzzzz, bzzzzzz. Nadstawiacie uszu… Co jeszcze słychać? Dzieci siadają na dywanie i opowiadają, co widziały i słyszały na łące. Dziecko, które się wypowiada, dostaje do ręki piłeczkę – to znak, że tylko ono może w danym momencie mówić, a pozostałe dzieci nie przerywają. Pomoce: M. Buczkówna „Łąka” [w:] „Polscy autorzy dla 4-latków. Wiersze i opowiadania”, Wydawnictwo Podsiedlik-Raniow-ski i Spółka, Poznań 1998, s. 14, CD z dowolną muzyką relaksacyjną, piłeczka • „Zerwany kwiat nazywa się tak...” – zabawa dydaktyczna, rozpoznawanie i nazywanie polnych kwiatów, ćwi-czenie spostrzegawczości i pamięci wzrokowej, kolorowanie kwiatów według kodu, poprawne nazywanie kolo-rów (karta pracy). Nauczyciel wiesza na tablicy zdjęcia łąkowych kwiatów i przypomina ich nazwy. Dzieci uważnie się przyglądają, a następnie na chwilę zamykają oczy. W tym czasie nauczyciel „zrywa” jeden kwia-tek, a dzieci otwierają oczy i mówią, który kwiatek zniknął. Mogą też opisać, w jakim był kolorze. Zabawę po-wtarzamy kilka razy, zmieniając kwiaty. Następnie dzieci kolorują obrazek na karcie pracy, używając odpowied-nich kolorów. Pomoce: ilustracje kwiatów: mak, chaber, mniszek lekarski, rumianek, koniczyna, „Karty pracy” – karta 48, kredki
Temat 168.: Łąka cała w kwiatach
Zapis w dzienniku:I. Opowieść ruchowa „Rozkwitają kwiaty”. Zabawy logopedyczne.II. „Rodzina kwiatów” – zabawa matematyczna, klasyfikowanie ze względu na wybraną cechę, przeliczanie elementów zbioru, pokaz prawidłowego liczenia. „Wiosenna łąka” – zabawa plastyczna w grupach, lepienie kuleczek i wałków z plasteliny, wyrabianie sprawności dłoni i palców, posługiwanie się nożyczkami. „Biedron-ka” – nauka piosenki i układu ruchowego. „Biedroneczki lecą do nieba” – zabawa naśladowcza.III. Zabawy muzyczne. Przewidywane osiągnięcia:– wyszukuje wybrane kolory w najbliższym otoczeniu,– dokonuje klasyfikacji elementów ze względu na wybraną cechę,– poprawnie nazywa liczebniki główne,– prawidłowo wykonuje polecenia wymagające rozumienia przyimków związanych z określeniem położenia przedmiotów w przestrzeni,– doskonali sprawność manualną,– posługuje się nożyczkami,
64
Szki
ce z
ajęć
Maj
– zna słowa i melodię piosenki,– potrafi wykonać z pamięci prosty układ ruchowy do piosenki, – naśladuje biedronkę i właściwie reaguje na umówiony sygnał.Przebieg zajęć głównych:• „Rodzina kwiatów” – zabawa matematyczna, klasyfikowanie ze względu na wybraną cechę, przeliczanie elementów zbioru, pokaz prawidłowego liczenia. Nauczyciel rozkłada na dywanie papierowe kwiaty i cztery obręcze. Następnie prosi, aby dzieci rozdzieliły kwiaty do obręczy tak, aby w każdej znalazły się takie same kwiaty. Dzieci grupują kwiaty do odpowiednich obręczy i nazywają powstałe zbiory, np. Tutaj są rumianki, a tutaj – maki. Wszyscy wspólnie przeliczają kwiaty, nauczyciel dotyka każdego kwiatu, a dzieci głośno wy-mawiają kolejne liczebniki. Po wspólnym przeliczeniu nauczyciel zaprasza kolejno dzieci, aby samodzielnie przeliczały kwiaty. Następnie każde dziecko wybiera sobie jeden kwiat, a od nauczyciela dostaje sylwetę owada. Dzieci, stojąc przed kwiatem, mają za zadanie ułożenie na nim owada zgodnie z poleceniem nauczy-ciela, np. Ułóż owada na kwiatku. A teraz połóż go obok kwiatka. A teraz owad ma się znaleźć pod kwiat-kiem. Na hasło: Lecimy na inny kwiat dzieci zostawiają swój kwiat na podłodze i szukają nowego. Zabawa zaczyna się od początku. Pomoce: papierowe kwiaty: maki, chabry, rumianki, mniszki lekarskie, cztery obręcze, sylwety owadów (po jednym dla każdego dziecka)• „Wiosenna łąka” – zabawa plastyczna w grupach, lepienie kuleczek i wałków z plasteliny, wyrabianie spraw-ności dłoni i palców, posługiwanie się nożyczkami. Dzieci wykonują pracę plastyczną w ten sam sposób, ale w każdej z czterech grup powstaje inny kwiat. Najpierw dzieci naklejają na papierze środek kwiatu z pla-steliny i doklejają do niego kuleczki – płatki. Następnie z zielonej plasteliny dzieci toczą wałek i przyklejają go jako łodygę kwiatu. Zielony pasek papieru nacinają nożyczkami i przyklejają go, smarując klejem tylko niena-cięte brzegi. W ten sposób powstanie przestrzenna trawa. Na zakończenie nauczyciel łączy wszystkie prace, aby stworzyć wiosenną łąkę. Działania poszczególnych grup:
– grupa I: mniszek lekarski – środek żółty, płatki – żółte kuleczki rozciągane promieniście; – grupa II: chaber – środek niebieski, płatki – niebieskie kuleczki rozciągane promieniście; – grupa III: rumianek – środek żółty, płatki – białe kuleczki rozciągane promieniście; – grupa IV: koniczyna – środek fioletowy, płatki – różowe/fioletowe kuleczki rozciągane promieniście.
Pomoce: zielone kartki A5, plastelina, zielone paski papieru szerokości ok. 10 cm, nożyczki, klej• „Biedronka” – nauka piosenki i układu ruchowego. Po wysłuchaniu i omówieniu treści dzieci uczą się pio-senki fragmentami, metodą powtarzania za nauczycielem. Gdy dzieci dobrze opanują całą piosenkę, wykonu-ją ją z układem ruchowym, naśladując gesty nauczyciela. Dobierają się w pary i tworzą duży krąg. Zwracają się twarzami do środka i wykonują następujące gesty:Pierwsza zwrotka:Biedronka czarne kropki ma, (dzieci palcami wskazującymi rysują w powietrzu kropki w pulsie piosenki) malutkie nóżki, skrzydła dwa. (wskazują rękami nogi i naśladują skrzydełka)Refren: Aha! Aha! (po tych słowach wykonują dwa krótkie klaśnięcia)Biedronkę każde dziecko zna. (wykonują obrót dookoła swojej osi)Aha! Aha! Biedronkę każdy zna. (jw.)Druga zwrotka:Na łące wszystkie muszki zna (podają dłonie w parach i obracają się w małych kółkach)i z wiatrem w berka często gra.Trzecia zwrotka:Podziwia z góry cały świat, (naśladują rękami fruwanie i poruszają się drobnymi krokami) zielony listek, żółty kwiat. (chodzą jedno za drugim po okręgu)Podczas refrenu dzieci zwrócone do osoby ze swojej pary wykonują ten sam układ co poprzednio.Pomoce: CD Piosenki i utwory do słuchania – „Biedronka” nr 20
65
Szki
ce z
ajęć
Maj
• „Biedroneczki lecą do nieba” – zabawa naśladowcza. Dzieci stają w rozsypce ze zgiętymi w łokciach rękoma blisko ciała. Muzyka oznacza, że biedronki lecą do nieba: dzieci biegają i rękoma naśladują ruch skrzydeł bie-dronki. Przerwa w muzyce oznacza, że biedronki lądują: dzieci przykucają lub kładą się na brzuchu. Zabawę powtarzamy kilka razy.Pomoce: CD Piosenki i utwory do słuchania – F. Schubert „Scherzo nr 1” nr 49
Temat 169.: Co lata nad łąką?
Zapis w dzienniku:I. Zabawy matematyczne: wskazywanie większych i mniejszych od siebie obiektów, stosowanie określeń: mniejszy, większy. Zabawy słowno-ruchowe.II. „Jaki to owad?” – zabawa dydaktyczna, przeliczanie i porównywanie liczby kropek na kostce i skrzydłach biedronki, rozwiązywanie prostych zagadek słownych, poznanie funkcji owadów w ekosystemie łąki. „Latające dmuchawce” – praca plastyczna, poznanie sposobu rozsiewania się mniszka lekarskiego. „Dbamy o zdrowie” – ćwiczenia gimnastyczne. III. Zabawy dźwiękonaśladowcze: naśladowanie odgłosów wydawanych przez zwierzęta łąkowe (np. bzzz, cyk--cyk, rech-rech, kle-kle). Przewidywane osiągnięcia:– rozumie konieczność ochrony zwierząt, w tym owadów,– próbuje rozpoznawać i nazywać występujące na łące owady,– rozwiązuje proste zagadki słowne,– przelicza w dostępnym zakresie, – poznaje sposób rozsiewania się mniszka lekarskiego,– doskonali sprawność i koordynację ruchową.Przebieg zajęć głównych:• „Jaki to owad?” – zabawa dydaktyczna, przeliczanie i porównywanie liczby kropek na kostce i skrzydłach biedronki, rozwiązywanie prostych zagadek słownych, poznanie funkcji owadów w ekosystemie łąki. Nauczy-ciel rozkłada na podłodze koperty. Na każdej są naklejone biedronki z kropkami od 1–6. Dzieci rzucają kostką i przeliczają liczbę oczek, a następnie szukają biedronki, na której znajduje się taka sama liczba kropek. Na-stępnie nauczyciel wyjmuje z koperty karteczkę z zagadką i czyta wierszyk. Gdy dzieci podadzą rozwiązanie, prezentuje rysunek owada.Cały dzień kulkę toczyć by mógłten gruby owad. Kto to jest? (żuk)
Czerwona, w kropki, lata po łąkachi zjada mszyce. Kto to? (biedronka) Ten barwny owad, czy wiecie o tym,zapyla kwiaty. Kto to jest? (motyl) By ją opisać, braknie ołówka.Tak pracowita jest mała… (mrówka) Przenosi pyłek. Taki ma cel.Gruby i głośny. Kto to jest? (trzmiel)
Zapyla kwiaty i w pocie czołamiód produkuje. Kto to jest? (pszczoła)
66
Szki
ce z
ajęć
Maj
Z resztek owoców, nim wyschnie rosa,oczyszcza łąkę pasiasta... (osa) Zjeść sto komarów to dla niej fraszka.Mieszka nad wodą. Kto to jest? (ważka) Zielony skoczek, po łące goni.Łapie szkodniki. Kto? (pasikonik)Tomasz PlebańskiPomoce: Tomasz Plebański – zagadki, koperty z naklejonymi biedronkami (każda z inną liczbą kropek – od 1 do 6), w każ-dej kopercie ilustracja owada (ważka, trzmiel, pszczoła, osa, motyl, pasikonik, biedronka, żuk, mrówka) • „Latające dmuchawce” – praca plastyczna, poznanie sposobu rozsiewania się mniszka lekarskiego. Nauczy-ciel zadaje dzieciom zagadkę: Nie jest kuzynem motyla czy bąka,a spotkać go można na polach i łąkach.Choć nie jest owadem, bardzo dobrze lata,roznosi nasionka w różne strony świata. (dmuchawiec)Rozmawia z dziećmi o mniszku lekarskim, pokazuje zdjęcia kwiatów i owocostanów (dmuchawców). Następnie wręcza dzieciom przygotowane wcześniej łopatki z kartonu i zaprasza do wykonania śmigła, które będzie wirować jak owoce mniszka. Dzieci wykonują nacięcie wzdłuż linii przerywanej i odginają skrzydełka wzdłuż linii oznaczonej kreskami i kropkami, w dwie różne strony. Na dole wpinają spinacz biurowy. W ten sposób powstanie imitacja nasionka dmuchawca. Gotowe prace dzieci podrzucają i ob-serwują ich wirowe opadanie. Pomoce: łopatki z kartonu i spinacze biurowe – po jednym dla każdego dziecka, nożyczki
4 cm
1 cm
5,5 cm
9 cm
• „Dbamy o zdrowie” – ćwiczenia gimnastyczne.Pomoce: „Wybór zabaw”
Temat 170.: Czego się boją owady?
Zapis w dzienniku:I. Improwizacje ruchowe do utworów instrumentalnych z wykorzystaniem chustek szyfonowych.II. „Biedronka” – słuchanie opowiadania E. Marcinkowskiej-Schmidt, poznanie przygód bohaterki, rozmowa dotycząca treści wysłuchanego opowiadania, kształtowanie empatycznej postawy wobec zwierząt. „Jak działa-ją mokre skrzydła?” – zabawa badawcza, uświadomienie dzieciom, jak wrażliwe są skrzydła owadów. „Na łące” – gra typu memory, utrwalenie nazw wybranych owadów.III. Zabawy ruchowe. Przewidywane osiągnięcia:– uważnie słucha dłuższego tekstu,– rozumie, że skrzydła owadów są bardzo wrażliwe na dotyk i wilgoć,
67
Szki
ce z
ajęć
Maj
– próbuje rozpoznawać i nazywać występujące na łące owady,– łączy identyczne obrazki w pary. Przebieg zajęć głównych:• „Biedronka” – słuchanie opowiadania E. Marcinkowskiej-Schmidt, poznanie przygód bohaterki, rozmowa dotycząca treści wysłuchanego opowiadania, kształtowanie empatycznej postawy wobec zwierząt. Nauczyciel zaprasza dzieci do uważnego słuchania i czyta opowiadanie:Przygody�małej�biedronki
Ach, jak przyjemnie tak fruwać rozłożywszy skrzydełka w słońcu! Dać się nieść lekkiemu wiatrowi i odwie-dzać znajome drzewa. O, tam zakwitł nowy kwiat. Jaki czerwony! Chyba jeszcze piękniejszy niż skrzydła małej biedronki. I nawet ma takie same zabawne czarne plamki na płatkach. Tak, ale jemu nikt nie powie wierszyka „Biedroneczko, leć do nieba, przynieś mi kawałek chleba”.
A to co? Takie duże i błyszczy się w słońcu. Jak migoce i ciągle faluje na wietrze. Jest takie jasne, zapewne i ciepłe. Trzeba koniecznie spróbować tego dotknąć… Ojej, co to?! Jest zimne i mokre! Skrzydełka nie chcą się ruszać! Co to? Co to?
– Mamo, chodź prędko! – zawołał dziecięcy głos. – Biedronka wpadła do basenu z wodą!– Pokaż, gdzie, kochanie? Trzeba jej szybko pomóc…Plusk! Pomiędzy wodę a przestraszonego owada wsunęło się coś twardego. Coś, co dźwignęło zmartwiałą
biedronkę i ułożyło ją na źdźble trawy. – Słońce musi osuszyć jej skrzydełka, żeby mogła stąd odlecieć – gdzieś blisko zabrzmiał głos, ale dopiero
gdy zamilkł, biedronka odważyła się poruszyć nóżkami. Najpierw jedną, potem drugą i kolejnymi. Wreszcie nieśmiało poruszyła skrzydełkami i frrr!
Odleciała ku słońcu. Ewa Marcinkowska-SchmidtNauczyciel układa przed dziećmi sylwetę biedronki i trzy buźki mimiczne (wesołą, zaciekawioną, przestraszo-ną). Dzieci wybierają obrazek, który oddaje samopoczucie biedronki podczas lotu nad łąką i podczas dostrze-żenia błyszczącego lustra wody. Dzieci uzasadniają swoje decyzje. Następnie nauczyciel pokazuje obrazek z buźką przerażoną i pyta dzieci, jakie uczucie przedstawia i kiedy tak mogła czuć się biedronka.Pomoce: E. Marcinkowska-Schmidt „Przygody małej biedronki” [w:] „W kącie ogrodu”, Wydawnictwo Książkowe Twój Styl, Warszawa 2003, s. 8, sylweta biedronki, buźki mimiczne: uśmiechnięta, zaciekawiona, przerażona• „Jak działają mokre skrzydła?” – zabawa badawcza, uświadomienie dzieciom, jak wrażliwe są skrzydła owa-dów. Nauczyciel pokazuje kawałki tiulu lub innego zwiewnego materiału. Dzieci machają nimi, podrzucają i obserwują, jak opada na podłogę. Następnie nauczyciel moczy materiały w wodzie i lekko wyciska. Dzieci ponownie podrzucają i machają tkaninami, sprawdzają, czy nadal są lekkie i zwiewne. Samodzielnie próbują sformułować odpowiedź na pytanie, dlaczego owady nie mogą moczyć skrzydeł. Pomoce: miska z wodą, kawałki zwiewnego materiału (tiul, satyna)• „Na łące” – gra typu memory, utrwalenie nazw wybranych owadów. Dzieci rozkładają na dywanie kartoniki z wizerunkami owadów z „Pomocy trzylatka”. Nazywają owady i łączą w pary te same okazy. Następnie mie-szają kartoniki i odwracają obrazkiem do dołu. Wybierają dwa kartoniki i jeśli są takie same, odkładają je na bok, a jeśli inne, odkładają z powrotem na dywan. Po samodzielnym odnalezieniu wszystkich par dzieci wybie-rają koleżankę lub kolegę i grają najpierw jednym, potem dwoma kompletami gry.Pomoce: „Pomoce trzylatka” – Na łąceUwaga! Na następny tydzień dzieci przynoszą zdjęcia członków swojej rodziny.
68
Szki
ce z
ajęć
Maj
Krąg tematyczny: Kogo kocham, kto mnie kocha?
Temat 171.: W rodzinnym kręgu
Zapis w dzienniku:I. Oglądanie rodzinnych fotografii przyniesionych przez dzieci, tworzenie wystawy zdjęć. Zabawy logopedycz-ne.II. „Krzyś i jego rodzina” – zabawa dydaktyczna, przypomnienie pojęć określających relacje rodzinne, opowia-danie o członkach swojej rodziny, podawanie ich imion, określanie relacji rodzinnych, podawanie liczby ro-dzeństwa. „Urodziny Krzysia” – zabawa matematyczna, przeliczanie elementów, rozwijanie umiejętności roz-dzielania przedmiotów „po tyle samo”. „Dzielenie smakołykami” – ćwiczenia matematyczne, utrwalenie umiejętności rozdzielania przedmiotów „po tyle samo” (karta pracy).III. Zabawy ruchowe.Przewidywane osiągnięcia:– wymienia członków swojej rodziny, podaje ich imiona i liczbę rodzeństwa,– nazywa i opisuje członków rodziny na podstawie fotografii,– przelicza elementy w dostępnym zakresie,– rozdziela przedmioty dla każdego po tyle samo.Przebieg zajęć głównych:• „Krzyś i jego rodzina” – zabawa dydaktyczna, przypomnienie pojęć określających relacje rodzinne, opowia-danie o członkach swojej rodziny, podawanie ich imion, określanie relacji rodzinnych, podawanie liczby ro-dzeństwa. Nauczyciel prezentuje zdjęcie rodziny (dwoje rodziców, dwóch chłopców i dziewczynka). Na foto-grafii wskazuje chłopca i przedstawia go dzieciom: Ten chłopiec ma na imię Krzyś. Następnie zadaje dzieciom pytania dotyczące rodziny Krzysia i łączących ich relacji: Jak myślicie, kim dla Krzysia mogą być te osoby na zdjęciu? Kim jest ten wysoki mężczyzna? A ta kobieta? Czy Krzyś ma rodzeństwo? Ile rodzeństwa ma Krzyś? Ile ma sióstr? A ilu braci? A gdyby Krzyś nie miał rodzeństwa, to jak byśmy o nim powiedzieli? (wprowadze-nie pojęcia jedynak). Jeśli dzieci dobrze radzą sobie z określaniem relacji rodzinnych, można zadać trudniej-sze pytania: Czy brat Krzysia ma siostrę? Czy siostra Krzysia ma siostrę? Ile braci ma siostra Krzysia? Następ-nie nauczyciel prosi dzieci, żeby opowiedziały o swojej rodzinie. Kto chciałby opowiedzieć o swojej rodzinie? Rzuca piłeczkę do chętnego dziecka: Teraz umówmy się, że mówić będzie tylko ta osoba, która trzyma piłecz-kę. Dzieci opowiadają o swojej rodzinie, wymieniają jej członków oraz podają ich imiona. Mówią, ile mają ro-dzeństwa. Mogą opowiedzieć, kto jeszcze mieszka z nimi w ich domu (babcia, wujek itd.). Mogą pokazywać członków swojej rodziny na fotografii.Pomoce: fotografia rodziny Krzysia (kobieta, mężczyzna, dwóch chłopców i dziewczynka), fotografie rodziny przyniesione przez dzieci• „Urodziny Krzysia” – zabawa matematyczna, przeliczanie elementów, rozwijanie umiejętności rozdzielania przedmiotów „po tyle samo”. Nauczyciel przygotowuje pięć miseczek i opowiada: Krzyś ma dzisiaj urodziny i chciałby podzielić się z rodziną swoimi cukierkami. Przygotował dla każdego członka rodziny miseczkę. Ta miseczka należy do Krzysia, ta do taty, ta do mamy, ta do brata, a ta do siostry Krzysia. Każdemu Krzyś chce dać po pięć cukierków. Jak to zrobić? Nauczyciel wysłuchuje pomysłów dzieci. Następnie podsumowuje: Do każdej miseczki Krzyś wkłada pięć cukierków. Odlicza pięć sztuk i wkłada do miseczki. Pięć dla mamy. Pięć dla taty itd. A gdyby Krzyś chciał podarować każdemu cztery cukierki, to jak by to zrobił? Chętne dzieci przeliczają i rozdzielają cukierki do miseczek.Pomoce: pięć miseczek, kolorowe cukierki z bibuły• „Dzielenie smakołykami” – ćwiczenia matematyczne, utrwalenie umiejętności rozdzielania przedmiotów „po tyle samo” (karta pracy). Na karcie pracy dzieci naklejają ciastka na talerzykach poszczególnych członków rodziny, tak aby każdy miał tyle samo.Pomoce: „Karty pracy” – karta 49
69
Szki
ce z
ajęć
Maj
DODATKOWA NAUKA PIOSENKI:• „Mam serduszko” – nauka piosenki, zabawa ruchowa i wykonanie akompaniamentu na instrumentach perkusyjnych. Piosenkę „Mam serduszko” można wykorzystać podczas uroczystości z okazji Dnia Mamy i Taty. Dzieci uczą się piosenki, powtarzając za nauczycielem. Gdy dobrze opanują tekst i melodię, nauczyciel usta-wia dzieci w półkolu i wprowadza w refrenie następujące gesty:Serce puka (dzieci wskazują na serce) raz i dwa, (trzy razy klaszczą)to dla ciebie, mamo, gra! (wyciągają ręce przed sobą)Serce puka raz i dwa, (jw.)to dla ciebie gra!Akompaniament na instrumentach perkusyjnych: nauczyciel rozdaje dzieciom bębenki i klawesy. Jedno wy-brane dziecko otrzymuje trójkąt. Dzieci podczas refrenu na słowa:– raz i dwa – uderzają rytmicznie trzy razy w klawesy i bębenki;– to dla ciebie, mamo (tato), gra!; to dla ciebie gra! – grają w pulsie ósemkowym na trójkącie.Pomoce: CD Piosenki i utwory do słuchania – „Mam serduszko” nr 21, bębenki, klawesy, trójkąt
Temat 172.: Rodzinne podobieństwo
Zapis w dzienniku:I. Zabawy rozwijające umiejętności prospołeczne. Rozmowa o pozytywnych stronach posiadania rodzeństwa.II. „Wygląd moich rodziców” – zabawa dydaktyczna, wskazywanie części ciała drugiej osoby. „W mojej rodzinie…” – rozmowa, swobodne wypowiedzi dzieci na temat wyglądu członków rodziny, wychwytywanie podobieństw. „Portret mojej rodziny” – praca plastyczna, przedstawienie schematu ciała człowieka w formie rysunku.III. Zabawy ruchowe.Przewidywane osiągnięcia:– prawidłowo wskazuje części ciała,– opowiada o członkach rodziny i opisuje ich wygląd,– utrwala znajomość schematu ciała człowieka i próbuje go przedstawić w formie rysunku.Przebieg zajęć głównych:• „Wygląd moich rodziców” – zabawa dydaktyczna, wskazywanie części ciała drugiej osoby. Nauczyciel dzieli dzieci na dwie równoliczne grupy, pierwsza to rodzice, druga – dzieci. Żeby było łatwo odróżnić „rodziców” od „dzieci”, grupa „rodziców” dostaje krawaty (chłopcy) i korale (dziewczynki). „Rodzice” tworzą jedno duże koło, a „dzieci” wchodzą do środka. Nauczyciel włącza skoczną muzykę i „dzieci” podskakują w jej rytmie. Na przerwę w muzyce podbiegają do jednego z „rodziców” i wskazują wymienioną przez nauczyciela część ciała (np. Gdzie mama i tata mają oczy? Gdzie mają nos? Gdzie mają stopy?). Po wskazaniu przez dzieci trzech części ciała nauczyciel ponownie włącza muzykę. Dzieci tańczą, a podczas kolejnej przerwy w muzyce szukają innego „rodzica”. Po wskazaniu kolejnych trzech części ciała następuje zmiana. „Rodzice” przekazu-ją „dzieciom” korale i krawaty, a sami wchodzą do koła. Zabawa zaczyna się od początku. Pomoce: korale i krawaty, CD z dowolną skoczną muzyką• „W mojej rodzinie…” – rozmowa, swobodne wypowiedzi dzieci na temat wyglądu członków rodziny, wychwy-tywanie podobieństw. Nauczyciel prosi dzieci, aby przyjrzały się przyniesionym przez siebie zdjęciom i zasta-nowiły, kto znajduje się na rodzinnej fotografii. Następnie podaje w kręgu minutnik ustawiony mniej więcej na 7 sekund. Dzieci, siedząc w kole, przekazują sobie minutnik. Dziecko, któremu minutnik zadzwoni w dło-niach, opowiada o swojej rodzinie i wyglądzie jej poszczególnych członków. Dzieci mogą podawać imiona członków rodziny, próbować określić stopień pokrewieństwa, opowiedzieć, czym się zajmują lub co lubią robić. Pomoce: zdjęcie członków rodziny każdego dziecka, minutnik• „Portret mojej rodziny” – praca plastyczna, przedstawienie schematu ciała człowieka w formie rysunku. Dzieci rysują w ozdobnej ramce wybraną osobę lub całą swoją rodzinę. Nauczyciel może przypomnieć dzie-ciom części ciała, które powinny uwzględnić na rysunku. Jeśli mają z tym kłopot, mogą wkleić zdjęcie.Pomoce: „Karty pracy” – karta 50, kredki
70
Szki
ce z
ajęć
Maj
Temat 173.: Nie wstawać lewą nogą!
Zapis w dzienniku:I. Zabawy słowno-ruchowe. Zabawy logopedyczne.II. „Nie wstawać lewą nogą” – słuchanie opowiadania A. Onichimowskiej, rozmowa dotycząca treści opowia-dania, nabywanie świadomości wpływu negatywnych zachowań na uczucia innych, wyjaśnienie znaczenia wyrażenia: wstać lewą nogą. „Kiedy jest mi wesoło, robię tak…” – zabawa dramowa rozwijająca umiejętność odczytywania i wyrażania emocji za pomocą mimiki i gestów. „Jak wywołać uśmiech?” – zabawa dydaktyczna utrwalająca umiejętność odczytywania emocji na podstawie wyrazu twarzy, podkreślenie znaczenia serdecz-nych gestów wobec najbliższych.III. Zabawy rozwijające umiejętności prospołeczne.Przewidywane osiągnięcia:– z uwagą słucha dłuższego tekstu literackigo,– nabiera świadomości konsekwencji swoich działań wobec innych osób,– rozpoznaje i próbuje nazywać emocje,– odczytuje emocje na podstawie wyrazu twarzy i gestów innych osób,– dostrzega znaczenie okazywania ciepłych i serdecznych gestów w stosunku do osób najbliższych.Przebieg zajęć głównych:• „Nie wstawać lewą nogą” – słuchanie opowiadania A. Onichimowskiej, rozmowa dotycząca treści opowiada-nia, nabywanie świadomości wpływu negatywnych zachowań na uczucia innych, wyjaśnienie znaczenia wyra-żenia: wstać lewą nogą. Nauczyciel zaprasza dzieci na dywan i prosi o uważne wysłuchanie opowiadania o dziwnym dniu chłopca Krzysia. Po przeczytaniu wspólnie z dziećmi próbuje wyjaśnić, co to znaczy: wstać lewą nogą. Dzieci, odwołując się do tekstu oraz do własnych doświadczeń, odpowiadają na pytania: Jak zacho-wywał się chłopiec? Czy też macie takie dni, kiedy wstajecie lewą nogą? Jak należy się zachować, jeśli spra-wimy komuś przykrość?Pomoce: „Wybór tekstów literackich” – A. Onichimowska „Nie wstawać lewą nogą” s. 44–45 • „Kiedy jest mi wesoło, robię tak…” – zabawa dramowa rozwijająca umiejętność odczytywania i wyrażania emocji za pomocą mimiki i gestów. Nauczyciel zwraca się do dzieci zgromadzonych w kole: Tak wyglądam, kiedy mam zły humor i prezentuje odpowiednią minę. Następnie rozdaje dzieciom lusterka i prosi, żeby po-kazały, jak wyglądają, kiedy się złoszczą, kiedy są smutne, zagniewane, wesołe. Dzieci najpierw próbują poka-zywać miny przed lustrem, a później prezentują je grupie.Pomoce: lusterka (po jednym dla każdego dziecka)• „Jak wywołać uśmiech?” – zabawa dydaktyczna utrwalająca umiejętność odczytywania emocji na podsta-wie wyrazu twarzy, podkreślenie znaczenia serdecznych gestów wobec najbliższych. Nauczyciel prezentuje dzieciom wyciętą z gazety fotografię smutnej osoby. Prosi dzieci, żeby opisały, jaki humor może mieć osoba na zdjęciu. Następnie prezentuje kolejno fotografie osób wesołych, zagniewanych, zmartwionych. Dzieci starają się nazwać prezentowane emocje. Następnie nauczyciel wybiera jedną fotografię i pyta: Co mogło się stać, że ta pani ma taką smutną minę? lub Dlaczego chłopiec tak się rozzłościł? Dzieci próbują wskazać przyczyny nastroju osób na zdjęciach, odwołując się do własnych doświadczeń. Kiedy nauczyciel pyta, co można zrobić, żeby mama, tata czy rodzeństwo zawsze mieli dobry humor, i prezentuje ilustrację uśmiechniętej osoby, dzieci wymieniają sytuacje, w jakich mogą pomóc lub sprawić im przyjemność. Na podsumowanie nauczyciel teatralnym szeptem zdradza dzieciom sekret: Jest takie magiczne zaklęcie, które sprawia, że każda mama i każdy tata zawsze się uśmiechną. Chcecie wiedzieć, jakie? Musicie mi obiecać, że jak tylko wrócicie do domu, natychmiast je wypróbujecie. Trzeba bardzo mocno objąć mamusię lub tatusia za szyję i szepnąć mu do ucha „Kocham cię”. Proste, prawda? Pomoce: fotografie przedstawiające cztery osoby (wesołą, smutą, rozzłoszczoną, zmartwioną)
71
Szki
ce z
ajęć
Maj
Temat 174.: Co robi mama? Co robi tata?
Zapis w dzienniku:I. Zabawy muzyczne.II. „Co robi mama, co robi tata?” – zabawa ruchowo-naśladowcza kształtująca świadomość roli rodziców w ży-ciu rodziny. „Zgadnij, gdzie pracują moi rodzice” – zabawa dydaktyczna, kojarzenie atrybutów z przedstawicie-lami zawodów, budzenie zainteresowania pracą wykonywaną przez rodziców. „Guzikowa laurka” – praca pla-styczna, wykonanie upominków dla rodziców z okazji ich święta. III. Zabawy słowno-ruchowe.Przewidywane osiągnięcia:– nabiera świadomości roli rodziców w życiu rodziny, dostrzega ich zaangażowanie przy wykonywaniu domo-wych obowiązków,– przedstawia czynności domowe podczas zabaw naśladowczych,– interesuje się pracą zawodową rodziców, potrafi opowiedzieć, gdzie pracują i czym się zajmują w pracy,– samodzielnie przygotowuje upominek dla rodziców i układa życzenia.Przebieg zajęć głównych:• „Co robi mama, co robi tata?” – zabawa ruchowo-naśladowcza kształtująca świadomość roli rodziców w ży-ciu rodziny. Nauczyciel recytuje wiersz, a dzieci próbują ilustrować jego treść. Naśladują nauczyciela, który demonstruje czynności wymienione w tekście:Zwariowany�poranekIdzie tata na paluszkach, (dzieci idą na palcach)cicho skrada się do łóżka. (kładą palec na usta)W mamy ucho szepcze zdanie: (chwytają się za ucho)– Wstawaj, mamo, na śniadanie! (układają dłoń przy ustach jak do szeptu)
Mama zrywa się z pościeli, (wyciągają ręce w górę i podskakują)gładzi włosy, łóżko ścieli, (głaszczą się po włosach, gładzą „kołdrę”)pędzi szybko wprost do szafy, (biegną w miejscu)wkłada bluzkę – tę w żyrafy. (naśladują zakładanie bluzki)
Stawia czajnik na kuchence, (naśladują odkręcanie gazu)potem bierze mnie na ręce: (robią z ramion kołyskę)są gilgotki, jest ściskanie (łaskoczą się i obejmują)plus turlanie na tapczanie.
Co w tym czasie robi tata? (przykładają palec wskazujący do skroni)Lista zajęć jest bogata:parzy kawę, piecze grzanki, (pokazują po kolei palce jak do wyliczanki)kładzie noże, stawia szklanki.
Gdy śniadanie już zjedzone, (głaszczą się brzuchach)mama mruga w moją stronę: (mrugają jednym okiem)– Wkładaj kurtkę, halo, Wiola! (przywołują kogoś ręką)Bo jedziemy do przedszkola! (naśladują kręcenie kierownicą)
72
Szki
ce z
ajęć
Maj
Tata krztusi się ze śmiechu: (zatykają dłonią usta i cicho się śmieją)– Mamo, mamo, dość pośpiechu! (machają dłonią gestem zabraniania)Dopij kawę, pogłaszcz kota, (naśladują picie i głaskanie kota)Dzisiaj przecież jest sobota! (rozkładają dłonie, wierzchem do góry)Rafał WitekPomoce: Rafał Witek „Zwariowany poranek”• „Zgadnij, gdzie pracują moi rodzice” – zabawa dydaktyczna, kojarzenie atrybutów z przedstawicielami zawo-dów, budzenie zainteresowania pracą wykonywaną przez rodziców. Nauczyciel prezentuje akcesoria, ilustra-cje, sylwety, które są związane z miejscami pracy rodziców dzieci (można wcześniej zapytać rodziców o ich miejsca pracy i poprosić o przyniesienie przedmiotów charakterystycznych dla danego zawodu). Następnie wybiera jeden przedmiot, a dzieci próbują odgadnąć, gdzie pracuje osoba, która się nim posługuje, np. strzy-kawka – lekarz, pielęgniarka; samochód ciężarowy – kierowca; kolejka – kolejarz. Dziecko, którego rodzic wykonuje taki zawód, może się zgłosić i o nim opowiedzieć. Później losuje kolejny przedmiot. Pomoce: przedmioty charakteryzujące wybrane zawody (np. samochód ciężarowy, strzykawka, kielnia, książka)• „Guzikowa laurka” – praca plastyczna, wykonanie upominków dla rodziców z okazji ich święta. Nauczyciel przed przystąpieniem dzieci do pracy prezentuje gotowe kompozycje guzikowych kwiatów, np. duży guzik w środku, a małe ułożone wokół; mały guzik przyklejony na dużym; mały guzik w środku, a duże wokoło. Na-stępnie dzieci wybierają guziki i na kartoniku układają swoją kompozycję. Gdy skończą, po kolei przyklejają guziki. Do gotowego kwiatka dorysowują łodygę i liście. Następnie układają życzenia dla rodziców, które na-uczyciel zapisuje na odwrocie pracy.Pomoce: kolorowe kartoniki formatu pocztówki, guziki różnego kształtu i wielkości, kredki, klej do plastiku
Temat 175.: Dzień Mamy i Taty
Zapis w dzienniku:I. Przygotowania do festynu rodzinnego, porządkowanie i dekorowanie sali.II. „Przedstawienie dla mamy i taty” – samodzielne odtwarzanie roli podczas przedstawienia, przełamywanie nieśmiałości, rozwijanie umiejętności autoprezentacji. „Rodzinne zabawy” – zabawy ruchowe z rodzicami, dostarczenie radości i budowanie pozytywnych relacji między dziećmi i rodzicami. III. Słuchanie muzyki relaksacyjnej oraz bajek czytanych przez nauczyciela.Przewidywane osiągnięcia:– podejmuje próbę samodzielnego odtwarzania roli,– aktywnie uczestniczy w zabawach ruchowych z rodzicami,– podejmuje wspólnie z rodzicem próbę skonstruowania latającej maszyny.Przebieg zajęć głównych:• „Przedstawienie dla mamy i taty” – samodzielne odtwarzanie roli podczas przedstawienia, przełamywanie nieśmiałości, rozwijanie umiejętności autoprezentacji. Podczas przygotowań do przedstawienia wszystkie dzieci powinny mieć rozdzielone role lub być za coś odpowiedzialne (w miarę możliwości). Przypominamy również o odpowiednim zachowaniu podczas występów i uroczystości z udziałem rodziców.• „Rodzinne zabawy” – zabawy ruchowe z rodzicami w ogródku. Dzieci wspólnie z rodzicami zbierają się wo-kół chusty animacyjnej (jeśli jest taka możliwość, to chust może być więcej niż jedna). Przykładowe zabawy:– Na morzu – nauczyciel opowiada kilka historyjek, a dzieci i rodzice próbują zilustrować ich treść ruchem chusty, np. Kiedy na morzu nie ma fal, a wiatr zupełnie cichnie, wtedy tafla wody wygląda jak duża szyba. Spróbujcie tak naprężyć chustę, żeby była zupełnie gładka jak tafla wody. Kiedy wiatr zaczyna delikatnie wiać, żagle na statku zaczynają się poruszać. Spróbujcie delikatnie, jak wiaterek, poruszać chustą. Wiatr wzmaga się coraz bardziej, a żagle wypełniają się powietrzem. Poruszajcie chustą tak, żeby wyglądała jak wypełniony wiatrem żagiel. Falujcie nią w górę i w dół. Róbcie to coraz mocniej, przecież wiatr staje się coraz silniejszy. A kiedy na morzu jest sztorm, to wiatr szarpie żaglami, jakby chciał je podrzeć na strzępy. Na szczę-
73
Szki
ce z
ajęć
Cze
rwie
c
ście, po burzy wychodzi słońce i wiatr powoli cichnie. Najpierw łagodnie wypełnia żagle, później staje się coraz słabszy, żeby w końcu zniknąć i znów zamienić morskie fale w spokojną jak szyba taflę;– Skaczące balony – chustę trzymają tylko dzieci. Rodzice stoją wokół niej za plecami dzieci. Na chuście leżą kolorowe balony. Dzieci falują chustą tak, żeby zrzucić z niej balony. Rodzice natomiast wrzucają je z powro-tem. Zabawa trwa około minuty i na sygnał zakończenia wszyscy przestają się ruszać. Dzieci wspólnie liczą balony i sprawdzają, kto wygrał rozgrywkę. Jeśli balonów poza chustą jest więcej niż na chuście, wygrywają dzieci. Jeśli jest więcej na chuście, wygrywają rodzice;– Podrzucanie na chuście – na chustę wchodzi jedno dziecko. Pozostałe osoby trzymają chustę (ustawione na przemian dziecko – rodzic, co gwarantuje bezpieczną zabawę, gdyż chusta będzie równomiernie podtrzy-mywana ze wszystkich stron) i bujają dziecko na chuście w różnych kierunkach. Po chwili następuje zmiana. Zabawa trwa tak długo, by każde chętne dziecko zostało pohuśtane. – Huśtawka – każde dziecko stoi ze swoimi rodzicami. Jeśli jakieś dziecko jest tylko z jednym rodzicem, tworzymy grupkę z trójki rodziców i dwójki dzieci. Podczas zabawy należy pamiętać, aby rodzice i dzieci wymieniali się w grupach. Ważne, aby rodzice dostosowali intensywność zabawy do reakcji dziecka. Dwójka rodziców trzyma koc, każdy za dwa końce. Wewnątrz koca kładzie się dziecko. Rodzice huśtają je na boki jak na huśtawce;– Konstruktorzy maszyn latających – każda rodzina dostaje nożyczki, taśmę klejącą oraz materiały z recyklingu (plastikowe butelki, korki, kartony, gazety, folię). W ciągu 10 minut mają za zadanie skonstruować najbardziej pomysłową maszynę latającą. Następnie chętne dzieci wspólnie z rodzicami opowiadają o swoim wynalazku. Pomoce: chusta animacyjna, kolorowe balony, koce, plastikowe butelki, korki, kartony, gazety, folia oraz nożyczki i taśma klejąca
Krąg tematyczny: O czym marzą dzieci?
Temat 176.: Jakie mam marzenia?
Zapis w dzienniku:I. Zabawy rozwijające umiejętności prospołeczne.II. „Marzę o…” – zabawa słowna w kręgu, opowiadanie o swoich marzeniach, definiowanie pojęć: marzenie, marzyć. „Trochę inne marzenia” – zabawa dydaktyczna, kształtowanie wrażliwości na potrzeby i pragnienia innych osób. „Balon marzeń” – zabawa plastyczna, przedstawianie swoich marzeń za pomocą rysunku. „Lot balonem” – zabawa rytmiczna przy muzyce.III. Zabawy ruchowe. Zabawy muzyczne.Przewidywane osiągnięcia:– rozumie znaczenie pojęć: marzenie, marzyć,– podejmuje próby opowiadania o swoich marzeniach,– rozumie, że inni też marzą i że każdy może marzyć o czymś innym,– przedstawia swoje marzenia na rysunku, – odpowiednio reaguje na przerwę w muzyce i dźwięk bębenka,– potrafi grać w pulsie muzyki. Przebieg zajęć głównych:• „Marzę o…” – zabawa słowna w kręgu, opowiadanie o swoich marzeniach, definiowanie pojęć: marzenie, marzyć. Nauczyciel prosi, aby dzieci zamknęły oczy i pomyślały o tym, czego chciałyby najbardziej. Przez chwilę pozwala dzieciom pomyśleć, o czym marzą, a następnie puszcza w krąg duży balonik. Dziecko trzyma-jące balonik opowiada, o czym marzy. Po zakończonej rundce wszyscy wspólnie zastanawiają się, czym są marzenia i próbują ułożyć definicję tego słowa, np. marzenie to coś, czego bardzo chcemy, to coś, o czym często myślimy. Pomoce: balonik• „Trochę inne marzenia” – zabawa dydaktyczna, kształtowanie wrażliwości na potrzeby i pragnienia innych osób. Nauczyciel pyta, czy marzyć można tylko o przedmiotach, zabawkach, czy także o czymś innym.
74
Szki
ce z
ajęć
Cze
rwie
c
Po wysłuchaniu odpowiedzi dzieci prezentuje fotografie dzieci z różnymi problemami (np. dziecko na wózku inwalidzkim, chłopiec na szpitalnym łóżku, dziewczynkę, która siedzi sama w kąciku). Ważne, żeby prezento-wać zdjęcia po kolei, a nie wszystkie naraz. Nauczyciel prosi, by dzieci spróbowały wymyślić, jakie marzenia mogą mieć dzieci przedstawione na ilustracjach. Pomoce: ilustracje lub fotografie dzieci z różnymi problemami (np. dziecka na wózku inwalidzkim, chłopca na szpitalnym łóżku, dziewczynki, która siedzi sama w kąciku)• „Balonik marzeń” – zabawa plastyczna, przedstawianie swoich marzeń za pomocą rysunku. Na karteczkach A5 dzieci rysują to, o czym marzą. Następnie składają karteczkę w wachlarzyk. Jeśli można przynieść do przed-szkola balonik wypełniony helem, dzieci z pomocą nauczyciela przywiązują wachlarzyki do przyczepionego do balonu sznurka, tworząc wielobarwny ogonek. Balonik wypuszczą w niebo po zakończonych zajęciach. Jeśli nie ma takiej możliwości, wtedy każdemu dziecku nauczyciel wręcza zwykły balon i pomaga przywiązać do niego wachlarz. Następnie wszystkie balony przywiązuje pod sufitem, tworząc kolorową balonową girlandę marzeń. Pomoce: kolorowe karteczki A5, kredki, sznurek, balon wypełniony helem lub balonik dla każdego dziecka• „Lot balonem” – zabawa rytmiczna przy muzyce. Każde dziecko otrzymuje nadmuchany balon. Dzieci po-ruszają się przy muzyce w dowolnych kierunkach (naśladują lot balonem). Gdy nauczyciel dodatkowo akom-paniuje na bębenku, grając rytmicznie do muzyki, dzieci z balonem pod pachą grają na nim drugą ręką (tak jak na bębenku) i jednocześnie maszerują w miejscu. Na przerwę w muzyce łączą się w grupy według kolorów balonów i tworzą wspólne balonowe figury.Pomoce: CD Piosenki i utwory do słuchania – W.A. Mozart „Eine kleine Nachtmusik”, cz. 4 Rondo nr 50, bębenek, balony (po jednym dla każdego dziecka)
Temat 177.: Marzenia o sukcesie
Zapis w dzienniku:I. Zabawy muzyczne. Zabawy logopedyczne.II. „To ja” – zabawa dydaktyczna, dostrzeganie zmian w swoim wyglądzie fizycznym od wczesnego dzieciństwa do chwili obecnej. „Mogę ci pomóc, mamusiu” – zabawa dydaktyczna, dostrzeganie możliwości wykorzystania swoich umiejętności w wykonywaniu prostych obowiązków domowych. „Wykrywacz umiejętności” – zabawa z elementami autoprezentacji, dostrzeganie własnych możliwości i sukcesów.III. Zabawy rysunkowe: kolorowanie, rysowanie, dorysowywanie brakujących elementów rysunku. Zabawy ruchowe.Przewidywane osiągnięcia:– dostrzega zmiany w swoim wyglądzie od czasów niemowlęcych, wymienia osiągnięte umiejętności,– wie, że może sprostać niektórym obowiązkom domowym, i chce je podejmować,– dostrzega własne możliwości i sukcesy. Przebieg zajęć głównych:• „To ja” – zabawa dydaktyczna, dostrzeganie zmian w swoim wyglądzie fizycznym od wczesnego dzieciństwa do chwili obecnej. Nauczyciel pokazuje dzieciom niemowlęce ubranka (można poprosić kilkoro rodziców o przyniesienie ubranek, które nosiły dzieci). Dzieci mają okazję, żeby zaobserwować, ile od tamtego czasu urosły. Zabawa powinna stanowić punkt wyjścia do rozmowy o tym, jakie umiejętności dzieci zdobyły od tam-tego czasu (np. nauczyły się chodzić, mówić, rysować, skakać na jednej nodze).Pomoce: kilka sztuk niemowlęcych ubranek• „Mogę ci pomóc, mamusiu” – zabawa dydaktyczna, dostrzeganie możliwości wykorzystania swoich umiejęt-ności w wykonywaniu prostych obowiązków domowych. Dzieci oglądają rysunki z „Pomocy trzylatka”. Na ob-razkach są przedstawione sceny z życia codziennego rodziny. Dzieci opisują przedstawione sytuacje i opowia-dają, w jaki sposób chłopcy i dziewczynki pomagają swoim rodzicom. Następnie mówią, w jaki sposób pomagają mamie i tacie w swoim domu. Nauczyciel pyta, czy potrafią, tak jak dzieci na ilustracjach, zaopie-kować się młodszym rodzeństwem, pomóc mamie w zakupach (podawać produkty z półek, pilnować bracisz-ka, kiedy mama płaci za zakupy), opowiedzieć chorej babci ciekawą historię. Pomoce: „Pomoce trzylatka” – Jak pomagam najbliższym?
75
Szki
ce z
ajęć
Cze
rwie
c
• „Wykrywacz umiejętności” – zabawa z elementami autoprezentacji, dostrzeganie własnych możliwości i sukce-sów. Nauczyciel wskazuje jedno dziecko, które rozpoczyna grę. Wybrane dziecko wymienia czynności, które potra-fi zrobić samo, bez niczyjej pomocy, np. Potrafię sam się ubrać. Potrafię sam nalać sobie sok. Aby ułatwić dzieciom zadanie, nauczyciel przygotuje zdjęcia, ilustracje, przedstawiające dzieci w czasie wykonywania różnych czynności i akcesoria (kredki, ubrania, kubeczki i butelki, sztućce, klocki itp.). Dziecko opowiadające o sobie może wybierać spośród zgromadzonych przedmiotów i opisywać swoje umiejętności. Każda prezentacja jest nagradzana brawami.Pomoce: zdjęcia, ilustracje przedstawiające dzieci w czasie wykonywania różnych czynności, akcesoria (np. kredki, ubrania, kubeczki i butelki, sztućce, klocki)DODATKOWA ZABAWA MUZYCZNA:• „Śpiewam, tańczę i gram” – zabawy muzyczne, prezentowanie muzycznych umiejętności. Nauczyciel wyja-śnia, że każde dziecko odnosi sukces, jeśli poprawnie zaśpiewa piosenkę, zatańczy ciekawy układ taneczny lub zagra na instrumentach perkusyjnych. Następnie powtarza z dziećmi jedną z poznanych wcześniej piose-nek, np. „Wróbel i wiatr”. Chętne dzieci wykonują fragmenty piosenki solo lub w małych grupach, inne dzieci przedstawiają wymyślony taniec, a jeszcze inne akompaniują na wybranych instrumentach do piosenki. Waż-ne jest nagradzanie każdego występu pochwałą i brawami. Dzieci nieśmiałe należy włączyć do grupy innych dzieci lub po prostu nie zmuszać ich do zabawy.Pomoce: CD Piosenki i utwory do słuchania – „Wróbel i wiatr” nr 19, instrumenty perkusyjne
Temat 178.: Jak dorosnę, to zostanę…
Zapis w dzienniku:I. Zabawy logopedyczne. Zabawy ruchowe.II. „Co jest wyższe niż ja?” – zabawa dydaktyczna, porównywanie wysokości przedmiotów w stosunku do własnej osoby i do innych osób. „Kim będą?” – wysłuchanie treści wiersza T. Kubiaka, udzielanie odpowiedzi na pytania, opowiada-nie o planach na przyszłość. „Kim będą?” – ćwiczenie rozwijające analizator wzrokowy i sprawność manualną.III. Zabawy słowno-ruchowe.Przewidywane osiągnięcia:– stosuje określenia: wyższy, niższy w stosunku do otaczających go przedmiotów, w odniesieniu do siebie i do innych osób,– wie, że rośnie i kiedyś stanie się osobą dorosłą, uświadamia sobie istnienie procesu dorastania i starzenia się, – opowiada, kim chciałoby zostać, kiedy dorośnie,– doskonali percepcję wzrokową.Przebieg zajęć głównych:• „Co jest wyższe niż ja?” – zabawa dydaktyczna, porównywanie wysokości przedmiotów w stosunku do wła-snej osoby i do innych osób. Dzieci mają za zadanie odnalezienie w sali przedmiotów wyższych i niższych od nich. Następnie siadają w kręgu i kolejno wymieniają te przedmioty. Zastanawiają się, czy ich rodzice lub pani są wyżsi niż wskazywany przez nie przedmiot. Zastanawiają się, kiedy oni będą wyżsi niż wymieniona rzecz. Nauczyciel może nakierować dzieci, zadając pytania: Co jest wyższe, ja czy szafka? A kiedy ty będziesz wyższy niż szafka? Czy jak urośniesz, to będziesz dorosły? A czy dorośli jeszcze rosną? • „Kim będą?” – wysłuchanie treści wiersza T. Kubiaka, udzielanie odpowiedzi na pytania, opowiadanie o planach na przyszłość. Nauczyciel zaprasza dzieci do wysłuchania wiersza. Następnie pyta, kim chciałyby zostać w przyszłości Zosia, Irenka i Kasia. Pyta, czy dzieci pamiętają, kto chciał projektować domy, pisać książki i pracować w sklepie. Jeśli mają kłopot z udzieleniem odpowiedzi, nauczyciel jeszcze raz czyta wiersz. Następnie pyta, kim dzieci chciałyby zo-stać, kiedy będą już dorosłe. Prosi, żeby powiedziały, dlaczego dokonały takiego wyboru, co im się w tej pracy podoba. Pomoce: „Wybór tekstów literackich” – T. Kubiak „Kim będą” s. 46–47 • „Kim będą?” – ćwiczenie rozwijające analizator wzrokowy i sprawność manualną. Dzieci na karcie pracy rysują po śladzie sznurki od balonów i sprawdzają, kim chce zostać chłopiec, a kim dziewczynka, kiedy doro-sną. Porównują ich marzenia ze swoimi.Pomoce: „Karty pracy” – karta 51, kredki
76
Szki
ce z
ajęć
Cze
rwie
c
Temat 179.: Marzenia o dobrej koleżance lub dobrym koledze
Zapis w dzienniku:I. Zabawy ruchowe. Zabawy logopedyczne.II. „Dobry kolega” – słuchanie opowiadania M. Ledwoń, układanie obrazków ilustrujących treść opowiada-nia w odpowiedniej kolejności, rozmowa na temat wysłuchanego tekstu i wymienianie cech dobrego kolegi. „Dobra koleżanka lub dobry kolega” – zabawa dydaktyczna, ocenianie zachowania koleżanek i kolegów. „Podam ci pomocną dłoń” – zabawa plastyczna, odrysowywanie swojej dłoni, doskonalenie sprawności manualnej LUB „Lustro” – zabawa ruchowa przy muzyce. „Masażyk w kole” – zabawa relaksacyjna.III. Zabawy muzyczne. Zabawy słowno-ruchowe.Przewidywane osiągnięcia:– podejmuje próbę określenia cech dobrej koleżanki lub dobrego kolegi,– dostrzega uczucia i potrzeby innych osób,– rozumie znaczenie wyrażenia: podać pomocną dłoń,– reaguje na umówiony sygnał wykonaniem odpowiedniej czynności,LUB– potrafi precyzyjnie naśladować prezentowany ruch i wymyślić prosty ruch do muzyki,– potrafi się zrelaksować i wczuć w potrzeby innej osoby.Przebieg zajęć głównych:• „Dobry kolega” – słuchanie opowiadania M. Ledwoń, układanie obrazków ilustrujących treść opowiadania w odpowiedniej kolejności, rozmowa na temat wysłuchanego tekstu i wymienianie cech dobrego kolegi. Na-uczyciel czyta opowiadanie:Dobry�kolega
Niedźwiadek Tadzio zawsze chodził do przedszkola bardzo chętnie. Lubił budować zamki z klocków, jeździć kolejką z kolorowymi wagonami i rysować laurki dla swoich koleżanek i kolegów.
Pewnego pięknego dnia pani Sowa zebrała wszystkie dzieci z grupy Tadzia na dywanie i oznajmiła poważ-nym głosem:
– Jutro przyjdzie do naszego przedszkola nowy kolega. Bardzo proszę, żebyście byli dla niego mili, żeby dobrze poczuł się w naszej grupie.
Wszystkie zwierzątka obiecały pani Sowie, że na pewno zatroszczą się o kolegę, kiedy tylko się pojawi w przedszkolu. Wiewióreczka obiecała mu pokazać, gdzie jest kącik plastyczny z blokami i kredkami, żeby nowy kolega mógł z nią porysować. Sarenka powiedziała, że pobawi się z nim klockami. Dzik stanowczo stwierdził, że to właśnie on będzie się bawił z tym nowym kolorową kolejką.
„O nie!” – pomyślał Niedźwiadek Tadzio. „Skoro Wiewióreczka będzie z nim rysować, Sarenka pobawi się klocka-mi, a Dzik kolejką, to co ja będę z nim robił? Jeśli nie wymyślę jakiejś zabawy, to stracę szansę na zdobycie nowego przyjaciela” – zmartwił się Niedźwiadek. Przez całe popołudnie i wieczór miś próbował wymyśleć ciekawą zabawę, która mogłaby przypaść do gustu nowemu koledze. Ale na próżno. Rano wcale nie chciał iść do przedszkola. Ale mama miała tego dnia dużo ważnych spraw do załatwienia i, chcąc nie chcąc, Niedźwiadek musiał tam poczłapać.
Kiedy Tadzio wszedł do sali, nowy kolega był już zajęty zabawą z innymi zwierzątkami. Dlatego Tadzio postanowił mu nie przeszkadzać i cichutko usiadł w kąciku. Przyglądał się, jak Lisek – bo tak miał na imię nowy kolega – rysuje z Wiewiórką kolorowe laurki. Później do wspólnej zabawy klockami zaprosiła go Saren-ka, a potem Dzik namówił na wspólną przejażdżkę kolejką. Rudy Lisek nie chciał nikomu sprawić przykrości, więc nie odmawiał zabawy. Przez cały dzień biegał z kąta w kąt, żeby chociaż przez chwilę pobawić się z każ-dym zwierzątkiem. Z każdym z wyjątkiem Niedźwiadka Tadzia.
Aż w końcu przyszedł czas na obiad. Pani Sowa załamała ręce, kiedy zobaczyła bałagan, jaki został w sali po zabawie.
– I kto to wszystko posprząta? – zapytała ze smutkiem. – Kto rysował kredkami i nie włożył ich do pudełka? – To Lisek – pisnęła Wiewióreczka. – A kto rozrzucił klocki i nie schował ich do kartonu? – zapytała znów pani Sowa.
77
Szki
ce z
ajęć
Cze
rwie
c
– To Lisek – wskazała kopytkiem Sarenka. – A kto rozłożył tory i zostawił kolejkę na środku dywanu? – dopytywała wychowawczyni. – To Lisek – zachrumkał Dzik. – W takim razie cała grupa ustawi się w pary i pójdzie na obiad, a Lisek dołączy do nas, kiedy upora się
z tym bałaganem. Tadzio popatrzył na Liska. Ze wstydu jego ruda kitka zrobiła się jeszcze bardziej ruda. Przeprosił panią
i obiecał, że wszystko zaraz posprząta. Niedźwiadkowi zrobiło się żal kolegi, bo przecież wszyscy bawili się z Liskiem, ale tylko on musiał zostać, żeby odłożyć zabawki na miejsce.
– Proszę pani, czy mogę zostać z Liskiem i pomóc mu posprzątać? – zapytał Tadzio. Pani zgodziła się, więc Niedźwiadek i Rudy Lisek włożyli kredki do pudełek, zebrali klocki do kartonu,
a kolejkę odłożyli na miejsce. Lisek podziękował koledze i poszli razem na obiad. A zaraz po obiedzie przyszła po Liska jego mama. Zwierzątka szły właśnie z obiadu, kiedy Lisek ją zoba-
czył. Szybko podbiegł, objął ją za szyję i ucałował. – Wiesz, mamo – powiedział Lisek – poznałem dzisiaj najlepszego na świecie kolegę. – Tak? A w co się razem bawiliście? – zapytała mama Lisica. – W nic – odpowiedział Lisek i puścił oczko do Tadzia. Niedźwiadek również mrugnął do Liska i szczęśliwy
wszedł ze swoją grupą z powrotem do sali.Magdalena LedwońNauczyciel prezentuje ilustracje do opowiadania, a dzieci ustalają odpowiednią kolejność. Opowiadają treść własnymi słowami. Nauczyciel prosi, żeby dzieci wyjaśniły, które zwierzątko okazało się dobrym kolegą i dla-czego. Prosi też, żeby powiedziały, dlaczego Sarenka, Wiewiórka i Dzik okazali się niedobrymi kolegami, mimo że zaprosili Liska do wspólnej zabawy. Nauczyciel razem z dziećmi próbuje wyjaśnić, co to znaczy: podać ko-muś pomocną dłoń. Następnie pyta, kogo dzieci uważają za swojego dobrego kolegę lub koleżankę i dlaczego. Pomoce: M. Ledwoń „Dobry kolega”, ilustracje przedstawiające cztery wybrane fragmenty opowiadania (np. rozmowa zwie-rzątek z panią Sową, zabawa Liska z Wiewiórką, rozmowa pani Sowy z Liskiem, wspólne sprzątanie Niedźwiadka i Liska)• „Dobra koleżanka lub dobry kolega” – zabawa dydaktyczna, ocenianie zachowania koleżanek i kolegów. Na-uczyciel przypina w dwóch przeciwległych końcach sali kartki. Na jednej jest narysowana uśmiechnięta buzia, a na drugiej smutna. Nauczyciel opowiada o chłopcu lub dziewczynce i ich zachowaniu. Dzieci ustawiają się pod uśmiechniętą buzią, jeśli chłopiec zachował się jak dobry kolega, a pod smutną, jeśli jego zachowanie było niewłaściwe. Na początku nauczyciel wymienia łatwe w ocenie zachowania chłopca, np. Karol pomógł Tom-kowi posprzątać klocki. Pomógł pani woźnej pozbierać porozrzucane po szatni buty i poukładał je w szafkach. Pokazał Zosi język. Kopnął wózek dla lalek. Jeśli dzieci dobrze radzą sobie z tym zadaniem, można wprowa-dzić zachowania, których ocena jest niejednoznaczna, np. Karol nie pozwolił nikomu bawić się swoim autem, bo mama prosiła, żeby go nie zniszczył. W takich wypadkach trzeba zastanowić się, czy Karol jest dobrym kolegą, skoro nie chce dać innym pobawić się swoim samochodem. Należy wysłuchać opinii wszystkich dzieci i zastanowić się, jak można rozwiązać takie niejednoznaczne sytuacje. Pomoce: buźki mimiczne – uśmiechnięta i smutna• „Podam ci pomocną dłoń” – zabawa plastyczna, doskonalenie sprawności manualnej. Nauczyciel przypomina znaczenie powiedzenia: podać komuś pomocną dłoń i zaprasza do wykonania symbolicznej pomocnej dłoni. Dzieci na kolorowych kartkach odrysowują swoją dłoń i ozdabiają ją w dowolny sposób. Gotowe prace nauczyciel wycina i podpisuje. Następnie wiesza na tablicy duży karton z napisem: Chętnie podam pomocną dłoń, a dzieci przyklejają na nim swoje prace.Pomoce: kolorowe kartki, kredki, farby, plastelina, papier kolorowy, nożyczki i flamaster dla nauczyciela, klej, duży arkusz papieru • „Lustro” – zabawa ruchowa przy muzyce. Nauczyciel rozdaje po jednej chusteczce szyfonowej. Dzieci dobierają się w pary i ustawiają się naprzeciwko siebie. Jedna osoba z pary wymyśla prosty ruch z chusteczką, a druga w tym samym czasie stara się dokładnie naśladować ten ruch. Należy zwrócić uwagę, aby dzieci wymyślały prosty ruch i prezentowały go kilkakrotnie w wolnym tempie. Pojedynczy dźwięk trójkąta jest sygnałem do zmiany ról.Pomoce: CD Piosenki i utwory do słuchania – R. Lap „Leśna kołysanka” nr 43, trójkąt, chusteczki szyfonowe dla każdego dziecka
78
Szki
ce z
ajęć
Cze
rwie
c
• „Masażyk w kole” – zabawa relaksacyjna. Nauczyciel i dzieci siedzą w dużym kręgu „po turecku”, blisko siebie, jedna osoba za drugą (jakby tworzyli pociąg). Wykonują sobie nawzajem masażyk na plecach. Każde dziecko delikatnie masuje plecy osoby siedzącej przed nim.
Temat 180.: Marzenia o dobrej zabawie
Zapis w dzienniku:I. Zabawy słowno-ruchowe. Zabawy logopedyczne.II. „O czym marzą dzieci?” – zabawa z piłką, swobodne wypowiedzi dzieci, podsumowanie tematu tygodnia. „Deszcz balonów” i „Tęczowy parasol” – zabawy z balonami i chustą animacyjną, doskonalenie sprawności i koordynacji ruchowej, stworzenie poczucia wspólnoty w grupie, zachęcanie do podejmowania wspólnych działań. „Zabawy na plaży” – zabawa ruchowa przy muzyce. III. Zabawy relaksacyjne. Zabawy muzyczne.Przewidywane osiągnięcia:– wypowiada się na dany temat,– doskonali sprawność i koordynację ruchową,– podejmuje współpracę w celu osiągnięcia założonego celu, – potrafi naśladować prezentowany ruch i wymyśla ruch do muzyki.Przebieg zajęć głównych:• „O czym marzą dzieci?” – zabawa z piłką, swobodne wypowiedzi dzieci, podsumowanie tematu tygodnia. Przed przystąpieniem do zabawy dzieci powinny przypomnieć sobie, o czym rozmawiały w mijającym tygo-dniu. Następnie tworzą duży krąg i rzucają do siebie dużą kolorową piłkę plażową. Dziecko, które złapie piłkę, opowiada, o czym mogą marzyć dzieci. Wniosek z zabawy powinien być taki, że dzieci mają różne marzenia, ale każde dziecko marzy o tym, żeby być szczęśliwe. Następnie nauczyciel pyta: Czy dzieci są szczęśliwe, kie-dy się bawią? i zaprasza do wspólnej zabawy.Pomoce: duża piłka plażowa• „Deszcz balonów” – doskonalenie sprawności i koordynacji ruchowej, stworzenie poczucia wspólnoty w grupie.
– „Balonowa siatkówka”: dzieci dzielą się na dwa równoliczne zespoły, które ustawiają się po dwóch stro-nach prowizorycznie rozstawionej siatki (np. z prześcieradła). Każdy zawodnik ma swój balon. Na sygnał gwizdka dzieci przerzucają swoje balony na boisko drużyny przeciwnej. Mniej więcej po 30 sekundach nauczyciel odgwizduje koniec meczu. Wygrywa ta drużyna, która będzie miała mniej balonów na swojej połowie boiska;
– „Worek z balonami”: dzieci wkładają do worka kilka niedużych balonów. Stają w kręgu i rzucają do siebie workiem. Nauczyciel uprzedza dzieci, że worek może lecieć w innym kierunku niż rzucający się spodzie-wa i trzeba być czujnym.
Pomoce: balony, worek z lekkiego materiału, prześcieradło• „Tęczowy parasol” – zabawy z chustą animacyjną, zachęcanie do podejmowania wspólnych działań.
– „Zamiana miejsc”: wszystkie dzieci stoją wokół chusty, trzymając jej brzegi. Nauczyciel wymienia imiona dwójki dzieci, które zamieniają się miejscami, biegnąc pod chustą. Pozostałe dzieci wachlują chustą w górę i w dół;
– „Spadochron”: chustę trzymają wyłącznie chłopcy i delikatnie falują nią w górę i w dół. Dziewczynki wchodzą pod chustę i obserwują na przemian wznoszący się i opadający kolorowy materiał. Po chwili następuje zamiana i pod chustę wchodzą chłopcy. Zabawa pozwala się dzieciom wyciszyć i zrelaksować.
Pomoce: chusta animacyjna• „Zabawy na plaży” – zabawa ruchowa przy muzyce. Przed rozpoczęciem zabawy nauczyciel rozmawia z dziećmi o ulubionych zabawach na plaży: kąpieli w morzu, budowaniu zamków z piasku, lepieniu babek z piasku, grze w piłkę, puszczaniu plastikowych samolotów na wietrze, pływaniu łódką. Dzieci dobierają się w pary (czerwona i zielona szarfa) i zakładają szarfy. Najpierw dzieci z szarfami czerwonymi wymyślają i pre-
79
Szki
ce z
ajęć
Cze
rwie
c
zentują pantomimicznie zabawy na plaży. Dzieci z szarfami zielonymi powtarzają te samy czynności. Przy powtórzeniu utworu następuje zmiana ról w parach. Pomoce: CD Piosenki i utwory do słuchania – D. Tarczewski „Zabawy na plaży” nr 52, szarfy w dwóch kolorach (czerwonym i zielonym)Uwaga! Na następny tydzień dzieci przynoszą maskotki zwierząt egzotycznych.
Krąg tematyczny: Kogo spotkała papuga?
Temat 181.: Afrykańskie krajobrazy
Zapis w dzienniku:I. Wspólne tworzenie pluszowego zoo z przyniesionych przez dzieci maskotek różnych egzotycznych zwierząt. Zabawy ruchowe.II. „Polowanie na papugę” – zabawa dydaktyczna, poszukiwanie ukrytych w sali przedmiotów, rozwiązywanie zagadek słownych. „Planujemy podróż do Afryki” – zabawa dydaktyczna, wymienianie kolejnych dni tygodnia, planowanie wydarzeń w nadchodzącym tygodniu. „Afryka z wysoka” – zabawa rozwijająca wyobraźnię, pozna-wanie krajobrazów i zwierząt Afryki.III. Zabawy matematyczne: klasyfikowanie zwierząt według wybranych cech.Przewidywane osiągnięcia:– rozwiązuje zagadki słowne,– doskonali orientację w przestrzeni,– wymienia nazwy dni tygodnia, planuje wydarzenia w bieżącym tygodniu, – rozpoznaje, co jest przedstawione na obrazku.Przebieg zajęć głównych:• „Polowanie na papugę” – zabawa dydaktyczna, poszukiwanie ukrytych w sali przedmiotów, rozwiązywanie za-gadek słownych. Nauczyciel przed rozpoczęciem zajęć chowa w sali pluszowe papugi. Następnie zadaje dzie-ciom zagadkę, mówiąc: Dzisiaj odwiedził nas gość z dalekiej Afryki. Ciekawe, czy odgadniecie, o kim mowa:To ptak bardzo kolorowy,w piórach od ogona, aż po czubek głowy.Dziób ma zakrzywiony, pazurki niedługie,Czy już poznajecie tęczową… (papugę)Następnie dzieci szukają ukrytej w sali papugi. Nauczyciel kieruje dzieci we właściwe miejsca, np. Poszukajcie gdzieś wysoko. Poszukajcie nisko. Poszukajcie obok czegoś czerwonego. Kiedy papugi się odnajdą, nauczyciel kończy poszukiwania, a wszystkie dzieci siadają w kręgu. Pomoce: pluszowe papugi• „Planujemy podróż do Afryki” – zabawa dydaktyczna, wymienianie kolejnych dni tygodnia, planowanie wy-darzeń w nadchodzącym tygodniu. Nauczyciel wspólnie z dziećmi wylicza nazwy dni tygodnia, zaczynając od poniedziałku. Później pokazuje dużą planszę z tabelą z wypisanymi dniami tygodnia i miejscami na wkleje-nie ilustracji. Nauczyciel wskazuje dni tygodnia i wspólnie z dziećmi ponownie je wymienia. Następnie pyta, czy dzieci wiedzą, jaki jest dzisiaj dzień tygodnia. Dzieci wskazują ten dzień na planszy. Wtedy do rozmowy włącza się papuga (której głosu użycza nauczyciel). Tłumaczy, że chciałaby zabrać je w tym tygodniu w podróż do miejsca, skąd pochodzi, czyli do Afryki. Jednak każdy dobry podróżnik musi przed wyprawą dobrze ją za-planować. Dlatego chciałaby, żeby dzieci jej w tym pomogły. Nauczyciel rozkłada przed dziećmi obrazki, na których jest przedstawiony samolot, lew, wielbłąd, wąż zwisający z gałęzi i afrykańska chatka oraz dwie ilustra-cje domku. Papuga opowiada o planie podróży, używając nazw dni tygodnia: W poniedziałek polecimy samo-lotem do Afryki. We wtorek na wielbłądach pojedziemy do oazy. W środę pojedziemy na sawannę zobaczyć
80
Szki
ce z
ajęć
Cze
rwie
c
lwy, zebry, żyrafy i słonie. W czwartek odwiedzimy afrykańską wioskę i pobawimy się przy afrykańskiej muzyce, a w piątek pójdziemy do dżungli obejrzeć najdłuższe na świecie węże. Natomiast w sobotę i niedzie-lę będziemy odpoczywać po długiej podróży w swoim domu. Po każdym wymienionym dniu tygodnia dzieci odszukują właściwy obrazek i naklejają w odpowiednim miejscu na planszy. Pomoce: karton z tabelą podzieloną na dni tygodnia, obrazki przedstawiające samolot, lwa, wielbłąda, węża zwisającego z gałęzi, afrykańską chatkę oraz dwa identyczne domy europejskie • „Afryka z wysoka” – zabawa rozwijająca wyobraźnię, poznawanie krajobrazów i zwierząt Afryki. Dzieci przy dźwiękach muzyki naśladują lecące samoloty. Podczas przerwy w muzyce siadają w kole i oglądają ilustracje. Nauczyciel prezentuje krajobrazy afrykańskie, ale przesłonięte kartonem z jednym okrągłym otworem. Zada-nie dzieci polega na odgadnięciu, co widać przez okienko samolotu. Ilustracje mogą przedstawiać zwierzęta, pustynie, oazy, dżunglę. Gdy dzieci podadzą odpowiedź, nauczyciel odkrywa obrazek i nazywa przedstawiony na nim obszar i zwierzęta. Ponownie włącza muzykę, a „samoloty” lecą dalej. Podczas kolejnej przerwy w mu-zyce dzieci oglądają następną ilustrację.Pomoce: CD z dowolną muzyką afrykańską, obrazki przedstawiające pustynię, oazę, dżunglę, zwierzęta oraz karton z wy-ciętą dziurką (okienko samolotu)
Temat 182.: Karawana na pustyni
Zapis w dzienniku:I. Przypomnienie nazw dni tygodnia. Zabawy ruchowe.II. „Na pustyni” – rozmowa o krajobrazie pustynnym, dostrzeganie cech krajobrazu, bogacenie słownictwa. „Karawana” – zabawa matematyczna, posługiwanie się liczebnikami porządkowymi. „Dbamy o zdrowie” – ćwiczenia gimnastyczne.III. Układanie zagadek dotyczących wyglądu pustynnych zwierząt. Zabawy logopedyczne.Przewidywane osiągnięcia:– dostrzega charakterystyczne cechy krajobrazu pustynnego,– przelicza elementy, posługuje się liczebnikami porządkowymi,– doskonali sprawność i koordynację ruchową. Przebieg zajęć głównych:• „Na pustyni” – rozmowa o krajobrazie pustynnym, dostrzeganie cech krajobrazu, wzbogacanie słownictwa. Papuga prezentuje fotografię pustyni (powinna się na niej także znajdować oaza) i zadaje dzieciom następu-jące pytania: Co ma wspólnego pustynia i piaskownica? (piasek) Czy na pustyni rosną drzewa? (tak, ale tylko w oazie) Dlaczego tylko w oazie mogą rosnąć drzewa? (ponieważ tylko tam jest woda). Jakie zwierzęta miesz-kają na pustyni? Nauczyciel rozkłada na podłodze fotografie zwierząt żyjących na pustyni (skorpion, wielbłąd, jaszczurka). Dzieci próbują nazwać poszczególne zwierzęta. Pomoce: fotografie pustyni z oazą i zwierząt żyjących na pustyni (skorpion, jaszczurka, wielbłąd), pluszowa papuga• „Karawana” – posługiwanie się liczebnikami porządkowymi. Nauczyciel prezentuje sylwety wielbłądów róż-niących się charakterystycznymi szczegółami (np. kolorami uprzęży i siodeł, niesionymi ładunkami) oraz ob-razek przedstawiający oazę na pustyni. Układa wielbłądy w szeregu i mówi: Wszystkie wielbłądy zmierzają w kierunku oazy. Pierwszy jest ten, który jest najbliżej oazy, a ostatni ten, który jest najdalej. Policzmy, ile jest wielbłądów w karawanie. A teraz powiedzcie mi, który z kolei jest wielbłąd z czerwonym siodłem. Który z kolei jest wielbłąd z niebieskim siodłem? Który z kolei jest wielbłąd niosący dywany? Po przeliczeniu zmie-nia ustawienie wielbłądów i ponownie zadaje pytania o kolejność zwierząt. Może też poprosić chętne dzieci o ustawienie wielbłądów według instrukcji, np. Pierwszy idzie wielbłąd z czerwonym siodłem. Ostatni idzie wielbłąd z dywanami. Drugi idzie wielbłąd z niebieskim siodłem…Pomoce: 6 sylwet wielbłądów różniących się charakterystycznymi elementami, zdjęcie oazy• „Dbamy o zdrowie” – ćwiczenia gimnastyczne.Pomoce: „Wybór zabaw”
81
Szki
ce z
ajęć
Cze
rwie
c
Temat 183.: Wyruszamy na safari
Zapis w dzienniku:I. Utrwalanie nazw dni tygodnia. Zabawy słowno-ruchowe.II. „Zwierzęta sawanny” – zabawa dydaktyczna, poznanie nazw i wyglądu wybranych zwierząt egzotycznych, słuchanie wierszy J. Brzechwy, dostrzeganie elementów humorystycznych w utworach. „Zwierzęta sawanny” – loteryjka obrazkowa, utrwalanie nazw zwierząt mieszkających na sawannie.III. Słuchanie ciekawostek o zwierzętach egzotycznych. Zabawy ruchowe.Przewidywane osiągnięcia:– poznaje nazwy i wygląd wybranych zwierząt egzotycznych,– słucha wierszy o zwierzętach, dostrzega w utworach elementy humorystyczne,– przestrzega zasad w czasie gry, – uczy się przeżywać zwycięstwo i porażkę.Przebieg zajęć głównych:• „Zwierzęta sawanny” – zabawa dydaktyczna, poznanie nazw i wyglądu wybranych zwierząt egzotycznych, słuchanie wierszy J. Brzechwy, dostrzeganie elementów humorystycznych w utworach. Wraz z papugą dzieci wybierają się na sa-wannę. Nauczyciel przygotowuje ilustracje krajobrazu i zwierząt. Animuje papugę i opowiada: Sawanna to afrykańska łąka. Rosną tam rośliny, które nie potrzebują dużo wody, np. trawa słoniowa. Jest bardzo wysoka, może nawet przero-snąć słonia. Na sawannie rosną drzewa tak grube, że można w ich wnętrzu zamieszkać, oraz krzewy o bardzo ostrych kolcach. Oczywiście na sawannie mieszkają także zwierzęta. Nauczyciel stawia na środku koszyk z pluszowymi zwie-rzątkami. Recytując wiersze, porusza maskotkami (panterą, żyrafą, słoniem), tworząc miniteatrzyk:PanteraPantera jest cała w cętki, A przy tym ma bieg taki prędki, Że chociaż tego nie lubi, Biegnąc – własne cętki gubi. ŻyrafaŻyrafa tym głównie żyje, Że w górę wyciąga szyję,A ja zazdroszczę żyrafie, Ja nie potrafię.
Krokodyl„Skąd ty jesteś krokodylu?”„Ja? Znad Nilu.Wypuść mnie na kilka chwil, To zawiozę cię nad Nil”.SłońTen słoń nazywa się Bombi.Ma trąbę, lecz na niej nie trąbi.Dlaczego? Nie bądź ciekawy, To jego prywatne sprawy.
Jan BrzechwaPomoce: Jan Brzechwa „Pantera”, „ Żyrafa”, „Krokodyl”, „Słoń” [w:] „Polscy autorzy dla 4-latków. Wiersze i opowiadania”, Wy-dawnictwo Podsiedlik-Raniowski i Spółka, Poznań 1998, s. 56–59, ilustracja sawanny, koszyk, pluszowe zwierzęta (słoń, ży-rafa, pantera i inne) • „Zwierzęta sawanny” – loteryjka obrazkowa, utrwalanie nazw zwierząt mieszkających na sawannie. Dzieci wypychają z „Pomocy trzylatka” plansze oraz kartoniki z obrazkami. Następnie dobierają się w pary i decydu-ją, którą planszę będą zapełniać. Kartoniki ze zwierzętami odwracają obrazkiem do dołu i kolejno losują po jednym. Nazywają wylosowane zwierzęta i zakrywają kartonikami zwierzęta na planszy. Jeśli odkryją zwie-rzę, którego nie ma na planszy, kartonik wraca na środek. Wygrywa dziecko, które pierwsze odnajdzie wszyst-kie zwierzęta ze swojej planszy.Pomoce: „Pomoce trzylatka” – Na sawannie
Temat 184.: Afrykańskie rytmy
Zapis w dzienniku:I. Utrwalenie nazw dni tygodnia. Zabawy słowno-ruchowe. II. „W afrykańskiej wiosce” – zabawa dydaktyczna, porównywanie wyglądu Afrykanów i Europejczyków oraz charakterystycznych elementów ich kultury (budowle, sposób ubierania się), doskonalenie sprawno-
82
Szki
ce z
ajęć
Cze
rwie
c
ści manualnej (karta pracy). „Dźwięki Afryki” – nauka piosenki i zabawa rytmiczna. „Afrykańskie rytmy” – zabawa rytmiczna.III. Improwizacje ruchowe przy dźwiękach muzyki afrykańskiej. Zabawy logopedyczne. Przewidywane osiągnięcia:– dostrzega podobieństwa i różnice w wyglądzie Afrykanów i Europejczyków, przybiera postawę tolerancji wo-bec ludzi o odmiennym wyglądzie, – doskonali sprawność manualną,– poprawnie śpiewa piosenkę,– zapamiętuje schemat rytmiczny i doskonali umiejętność gry na instrumentach perkusyjnych. Przebieg zajęć głównych:• „W Afrykańskiej wiosce” – zabawa dydaktyczna, porównywanie wyglądu Afrykańczyków i Europejczyków oraz charakterystycznych elementów ich kultury (budowle, sposób ubierania się), doskonalenie sprawności manualnej (karta pracy). Nauczyciel prezentuje fotografie afrykańskich dzieci (chłopca i dziewczynki) oraz ich domu. Następnie prosi dzieci, żeby wskazały, czym różnią się dzieci z Afryki, od ich koleżanek i kolegów z grupy. Po wskazaniu kilku różnic prosi, żeby dzieci wymieniły podobieństwa. Zastanawiają się też, dlaczego w Afryce buduje się domy z gałęzi i gliny, a nie z cegieł, i czy w Polsce można budować takie domy jak w Afry-ce. Następnie na karcie pracy dzieci rysują drogę przez labirynt do wioski. Pomoce: ilustracja afrykańskich dzieci i ich domów, „Karty pracy” – karta 52, kredki• „Dźwięki Afryki” – nauka piosenki i zabawa rytmiczna. Nauczyciel prezentuje dzieciom piosenkę i oma-wia z nimi jej treść. Dzieci uczą się piosenki metodą powtarzania za nauczycielem, na zasadzie echa. W zakończeniu pierwszej zwrotki na słowa: tra-ta-ta-ta-ta dzieci układają dłonie, by wyglądały jak trąba słonia. W drugiej zwrotce na słowa: ram-tam-tam-tam-tam – rytmicznie klepią w kolana. Aby uatrakcyj-nić zabawę, można podzielić dzieci na dwie grupy: „słonie” (z tekturowymi rurkami po ręcznikach) oraz „małpy” (z bębenkami). Na koniec dzieci przy piosence naśladują ruchem słonie (pierwsza zwrotka) i małpki (druga zwrotka). Na słowa: tra-ta-ta-ta-ta i ram-tam-tam-tam-tam stoją w miejscu i klaszczą rytmicznie.Pomoce: CD Piosenki i utwory do słuchania – „Dźwięki Afryki” nr 22, instrumenty perkusyjne, papierowe rurki• „Afrykańskie rytmy” – zabawa rytmiczna. Każde dziecko otrzymuje dowolny instrument perkusyjny. Wszystkie dzieci śpiewają piosenkę, a podczas słów: tra-ta-ta… i ram-tam-tam… – grają rytmicznie na instrumentach. Następnie nauczyciel akompaniuje na bębenku, a dzieci poruszają się po całej sali i dostosowują ruch do gry nauczyciela (nauczyciel zmienia tempo i rytm). Na przerwę w muzyce dzieci zatrzymują się i grają znany z pio-senki schemat rytmiczny (mogą recytować jednocześnie słowa: ram-tam-tam-tam-tam).Pomoce: CD Piosenki i utwory do słuchania – „Dźwięki Afryki” nr 22, instrumenty perkusyjne
Temat 185.: W sercu dżungli
Zapis w dzienniku:I. Przypomnienie nazw dni tygodnia. Zabawy logopedyczne.II. „Mieszkańcy dżungli” – zabawa ruchowa, naśladowanie sposobu poruszania się i odgłosów zwierząt egzo-tycznych. „Wesołe wierszyki” – ilustrowanie ruchem treści czytanych przez nauczyciela wierszy J. Brzechwy oraz M. Ledwoń. „Długi jak wąż” – zabawa dydaktyczna, porównywanie długości kolorowych węży, stopniowa-nie przymiotników. „Wąż boa” – praca plastyczna, ozdabianie szablonu i zaginanie według instrukcji, doskona-lenie sprawności manualnej.III. Oglądanie albumów z afrykańskimi krajobrazami. Zabawy muzyczne.Przewidywane osiągnięcia:– naśladuje sposób poruszania się wybranych zwierząt egzotycznych,– słucha wierszy o zwierzętach, dostrzega elementy humorystyczne,– porównuje długość, stopniuje przymiotniki, – wykonuje pracę plastyczną według instrukcji.
83
Szki
ce z
ajęć
Cze
rwie
c
Przebieg zajęć głównych:• „Mieszkańcy dżungli” – zabawa ruchowa, naśladowanie sposobu poruszania się i odgłosów zwierząt egzo-tycznych. Nauczyciel rozdaje dzieciom losy, na których są przedstawione sylwety zwierząt mieszkających w dżungli (małpa, papuga, wąż). Każde dziecko ma obejrzeć obrazek w taki sposób, aby nikt poza nim go nie widział, i zapamiętać, co jest na nim przedstawione. Następnie losy wracają do koszyka. Później dzieci naśla-dują zwierzę, które widziały na obrazku (ruch, odgłos) i szukają w grupie dzieci naśladujących te same zwie-rzęta. Kiedy zbierze się całe „stado”, „zwierzęta” siadają w grupie we wskazanym miejscu. Pomoce: losy z sylwetami węża, małpy i papugi• „Wesołe wierszyki” – ilustrowanie ruchem treści czytanych przez nauczyciela wierszy J. Brzechwy oraz M. Ledwoń. Nauczyciel prosi, aby z każdej grupy „zwierząt” utworzonej na poprzednich zajęciach zostały wybrane dwoje dzieci (można zaproponować wyliczankę). Następnie umawia się z nimi, że będą wykonywały umówione czynności. Nauczyciel recytuje wiersze, a wybrane dzieci ilustrują je w ustalony sposób. Później następuje zmiana. Papuga„Papużko, papużko, Powiedz mi coś na uszko”.„Nic ci nie powiem, boś ty plotkarz,Powtórzysz każdemu, kogo spotkasz”.
Dziecko 1 Nadstawia ucha, przykładając do niego dłoń.Dziecko 2 Trzyma pluszową papugę i przecząco kręci głową.
MałpaMałpy skaczą niedościgle, Małpy robią małpie figle, Niech pan spojrzy na pawianaCo za małpa, proszę pana.
Dziecko 1 Podrzuca małpką, naśladuje podskoki i fikołki. Dziecko 2 Wskazuje palcem na małpkę.
Wąż�u krawcowej „Czy pani krawcowa zwęża za dużą skórę na węża?” „Nie, bo po igle zostają dziury, wychodzą paski z wężowej skóry.”
Dziecko 1 Trzyma w rękach pluszowego węża i udaje, że on się wije.Dziecko 2 Naśladuje gest szycia igłą i nitką, kręci przecząco głową.
Pomoce: Jan Brzechwa „Papuga”, „Małpa” [w:] „Polscy autorzy dla 4-latków. Wiersze i opowiadania”, Wydawnictwo Podsie-dlik-Raniowski i Spółka, Poznań 1998, s. 57, M. Ledwoń „Wąż u krawcowej”, maskotka papugi, małpy, węża• „Długi jak wąż” – zabawa dydaktyczna, porównywanie długości kolorowych węży, stopniowanie przymiotni-ków. Nauczyciel kładzie na podłodze różnej długości węże. Dzieci porównują długość (początkowo dwóch), stosując określenia: dłuższy, krótszy. Następnie nauczyciel dokłada trzeciego węża, a dzieci opisują ich dłu-gość, stopniując przymiotniki: długi, dłuższy, najdłuższy lub krótki, krótszy, najkrótszy.Pomoce: węże różnej długości (mogą to być zwinięte koce, apaszki, bawełniane chusteczki lub wycięte z papieru sylwety) • „Wąż boa” – praca plastyczna, ozdabianie szablonu i zaginanie według instrukcji, doskonalenie sprawności manualnej. Dzieci wypychają z „Kart pracy” sylwetkę węża. Następnie ozdabiają go według własnego pomysłu i zaginają jak wachlarz. Z cienkiego paska papieru przyklejają długi język.Pomoce: „Karty pracy” – karta 53, kredki, czerwony papier kolorowy, nożyczki, klej
Krąg tematyczny: Gdzie latem zobaczę ziemię, ogień, wodę i powietrze?
Temat 186.: Moja ziemia – wycieczka z grą terenową
Zapis w dzienniku:I. Przygotowania do wycieczki: przypomnienie podstawowych zasad bezpieczeństwa, przygotowanie niezbęd-nych pomocy, wyznaczenie dyżurnych odpowiedzialnych za ich zabranie.II. Wycieczka z grą terenową: „Jaki to zabytek?” – zabawa rozwijająca umiejętność syntezy wzrokowej, układa-nie puzzli. „Atrakcyjne atrakcje” – twórcza zabawa ruchowa, odtworzenie ruchem i gestem wybranego zabyt-
84
Szki
ce z
ajęć
Cze
rwie
c
ku lub atrakcji przyrodniczej. „Dokumentujemy naszą wyprawę” – zbieranie okazów przyrodniczych, fotogra-fii i nagrań. „Rysunek z natury” – plener malarski, wykonanie szkicu odwiedzanego obiektu.III. Segregowanie zebranych okazów w kąciku badawczym. Zabawy słowno-ruchowe.Przewidywane osiągnięcia:– poznaje wybrane atrakcje turystyczne w swojej okolicy,– doskonali spostrzegawczość,– poznaje nazwę swojego miasta lub miejscowości,– poszukuje herbu swojej miejscowości, nagrywa hejnał,– ogląda wybrane elementy sztuki regionalnej,– nagrywa piosenki z regionu,– zbiera materiał przyrodniczy do kącika badawczego,– zbiera materiały dokumentujące przebieg wyprawy,– doskonali sprawność manualną.Przebieg zajęć głównych:Przed wycieczką dzieci otrzymują książeczki, w które będą zbierać pieczątki za każde dobrze wykonane zada-nia. Książeczki powinny mieć format kartki pocztowej, składać się z dwóch twardszych stron okładki i czte-rech kartek wewnątrz, posiadać sznurek, aby można je było zawiesić na szyi. W zależności od liczby atrakcji turystycznych występujących w danej miejscowości wycieczkę można przeprowadzić w formie skróconej (marsz do jednego wyznaczonego miejsca, wykonanie wszystkich zadań i powrót do przedszkola) lub w formie rozbudowanej (każde zadanie będzie wykonane w innym miejscu). Za wykonane zadania nauczyciel stemplu-je dzieciom książeczki, używając pieczątek. • „Jaki to zabytek?” – zabawa rozwijająca umiejętność syntezy wzrokowej, układanie puzzli. Dzieci łączą się w równoliczne grupy. Nauczyciel rozdaje koperty z pociętymi fotografiami atrakcji turystycznych znajdujących się w danej miejscowości (zabytki, pomniki, pomniki przyrody, akweny wodne, punkty widokowe, szczyty, cha-rakterystyczne elementy flory lub fauny parków narodowych lub krajobrazowych). Dzieci składają obrazek i nazywają przedstawioną na nim atrakcję.Pomoce: koperty z pociętymi fotografiami obiektów (6-elementowe układanki)• „Atrakcyjne atrakcje” – twórcza zabawa ruchowa. Dzieci oglądają zabytek/atrakcję przyrodniczą i w małych gru-pach próbują przedstawić ją pozycją ciała i gestem (np. jezioro – dzieci w kole unoszą i opuszczają ręce, naśladując falowanie, zamek – dzieci zamieniają się w baszty i stoją prosto, pozostałe kucają w szeregu, tworząc mur).• „Dokumentujemy naszą wyprawę” – zbieranie okazów przyrodniczych, fotografii i nagrań. W zależności od rodzaju atrakcji turystycznej dzieci mają za zadanie:
– zebrać kamyczek, patyczek, piórko, kwiatek, listek do pudełka podróżnika lub do zielnika; – odbić na papierze z użyciem ołówka (technika frotażu) fakturę muru, kory drzewa, liścia, skały; – zebrać do słoiczka z pomocą nauczyciela wodę z fontanny, morza, jeziora; – odszukać tropy zwierząt w lesie, parku, poprosić nauczyciela o wykonanie zdjęcia; – odszukać herb miejscowości i poprosić nauczyciela o wykonanie zdjęcia; – zebrać próbkę koloru stroju ludowego w izbie regionalnej (mieszanie różnych kolorów plasteliny w celu uzyskania kulki o barwie najbardziej zbliżonej do oryginału);
– nagrać dyktafonem melodię hejnału lub ludowe piosenki z regionu.Pomoce: pudełko badacza, zielnik, ołówki i niewielkie karteczki, słoiki, aparat, plastelina, dyktafon• „Rysunek z natury” – plener malarski, wykonanie szkicu odwiedzanego obiektu. Każde dziecko otrzymuje kartkę z bloku, podkładkę i kredki. Rysuje oglądaną atrakcję, starając się ukazać jak największą liczbę szczegółów.Pomoce: podkładki, kartki, kredki DODATKOWA NAUKA PIOSENKI:• „Piosenka o czterech żywiołach” – przypomnienie piosenki i układu ruchowego, integrowanie się z grupą, ilustrowanie ruchem treści piosenki z początku roku. Dzieci, śpiewając początek piosenki (od słów: Zaprasza-my wszystkie dzieci…), tworzą koło wiązane. Następnie wykonują układ ruchowy.
85
Szki
ce z
ajęć
Cze
rwie
c
Pierwsza zwrotka:Ziemia jest okrągła (dzieci w kręgu maszerują w prawą stronę)i wciąż się obraca;to właśnie dlatego (zmieniają kierunek ruchu w kręgu)dzień po nocy wraca.Refren:Ziemia kręci się wesoło (puszczają ręce i każde osobno obraca się wokół własnej osi z rękami ułożonymi na biodrach)ogień podskakuje, (wykonują cztery podskoki, stojąc twarzą do środka koła)woda płynie, płynie, płynie, („rysują” przed sobą obiema rękami fale równolegle w powietrzu)a wiatr pogwizduje. (naśladują palcami grę na fujarce)Druga zwrotka:Ogień zagotuje (maszerują w kole wiązanym cztery kroki do środka koła)wodę na herbatę (wykonują cztery kroki w tył)i ogrzeje zimą (puszczają ręce i każde dziecko obejmuje swoje ramiona)małą, górską chatę. (łączą ręce nad głowami)Refren – jak wyżej.Trzecia zwrotka:Płynie woda w rzece (podobnie jak w refrenie kreślą w powietrzu fale)i w leśnych strumieniach. (jw.)Jesienią jest deszczem, (opuszczają ręce, poruszając szybko palcami)zimą w śnieg się zmienia. (jw.)Refren – jak wyżej.Czwarta zwrotka: Powietrze to wietrzyk, („kręcą młynki”)co rozgania chmury. (jw.)Jak wieje za mocno, (poruszają rękami, jakby gałęziami drzew, nad głowami)szaleją wichury. (jw.)Refren – jak wyżej.Pomoce: CD Piosenki i utwory do słuchania – „Piosenka o czterech żywiołach” nr 23
Temat 187.: Przyszło do nas lato
Zapis w dzienniku:I. Zabawy rozwijające spostrzegawczość: wyszukiwanie na ilustracji elementów charakterystycznych dla lata. Zabawy logopedyczne.II. „Zapachy lata” – słuchanie wiersza M. Ledwoń, wyobrażanie sobie charakterystycznych dla lata obrazów i zapachów, rozmowa dotycząca treści wiersza oraz skojarzeń związanych z latem. „Lato, słyszę cię” – zabawa rozwijająca analizator słuchowy, dobieranie obrazka do usłyszanego dźwięku. „Smaki lata” – zabawa dydak-tyczna, rozpoznawanie charakterystycznych dla lata owoców po smaku i zapachu. „Bawimy się bezpiecznie” – zabawa dydaktyczna, rozpoznawanie znaków ostrzegawczych i informacyjnych, opisywanie sytuacji, w któ-rych można bezpiecznie się bawić. III. Zabawy ruchowe.Przewidywane osiągnięcia:– słucha wiersza i wyobraża sobie opisane zjawiska,– wymienia oznaki lata,– rozwiązuje zagadki słuchowe związane z latem,– rozpoznaje letnie owoce po smaku i zapachu,– wie, jak bezpiecznie można spędzać czas podczas wakacyjnych wycieczek, rozpoznaje wybrane znaki zakazu i informacyjne.
86
Szki
ce z
ajęć
Cze
rwie
c
Przebieg zajęć głównych:• „Zapachy lata” – słuchanie wiersza M. Ledwoń, wyobrażanie sobie charakterystycznych dla lata obrazów i zapachów. Nauczyciel prosi dzieci, aby zamknęły oczy. Czyta wiersz, a dzieci wyobrażają sobie opisane sceny i próbują przywołać we wspomnieniach zapachy lata:Zapachy�lataZrobiło się cieplej, jaśniej świeci słońce,przyszło do nas lato, prawdziwe pachnące.Zapytasz kolego: – A jak pachnie lato?– Jak łąka z kwiatami – odpowiem ci na to.– Jak las pełen ptaków i górskie powietrze,na hali owieczka w swym wełnianym swetrze.Jak świeży dech wiatru nad brzegiem jeziora,palone ognisko, kiedy zmierzchu pora.Jak wiśnie, mak, rumianek i wyschnięte zboże,lato pachnie pięknie o każdej dnia porze.Magdalena LedwońNauczyciel prosi, aby dzieci wyjaśniły, po czym można poznać, że przyszło lato. Następnie pyta, czy udało im się przypomnieć sobie jakiś z opisanych w wierszu zapachów. Prosi też, aby spróbowały opowiedzieć, co im przypomina lato: jaki zapach, smak, ilustracja i dlaczego. Pomoce: M. Ledwoń „Zapachy lata”• „Lato, słyszę cię” – zabawa rozwijająca analizator słuchowy, dobieranie obrazka do usłyszanego dźwięku. Nauczyciel rozkłada na dywanie ilustracje przedstawiające las, łąkę, morze i góry. Następnie odtwarza po kolei nagrane odgłosy (bzyczenie pszczół, szum morza, śpiew ptaków, dźwięk beczących owieczek i dzwonków na ich szyjach). Dzieci próbują wskazać obrazki, które kojarzą im się z usłyszanym odgłosem.Pomoce: nagranie bzyczenia pszczół, szumu morza, śpiewu ptaków, beczących owieczek postukujących dzwoneczkami• „Smaki lata” – zabawa dydaktyczna, rozpoznawanie charakterystycznych dla lata owoców po smaku i zapa-chu. Na talerzu przykrytym serwetką leżą pokrojone owoce lata (truskawki, wiśnie, porzeczki). Do zabawy nauczyciel zaprasza trzech ochotników, którym zasłania oczy. Każdy z nich dostaje do spróbowania kawałek owocu i odgaduje po smaku jego nazwę. Po rozwiązaniu zagadek i podaniu prawidłowych nazw dyżurny czę-stuje owocami pozostałe dzieci. Pomoce: talerzyk, letnie owoce, chustki do zasłonięcia oczu• „Bawimy się bezpiecznie” – zabawa dydaktyczna, rozpoznawanie znaków ostrzegawczych i informacyjnych, opisywanie sytuacji, w których można bezpiecznie się bawić. Dzieci wypychają z „Pomocy trzylatka” puzzle. Omawiają ukazane na nich znaki i scenki. Łączą obrazki, na których znaki mają przeciwne znacznie. Opowia-dają, co można robić, kiedy zakazane jest rozpalanie ogniska, łowienie ryb lub pływanie. Pomoce: „Pomoce trzylatka” – Dbam o bezpieczeństwo
Temat 188.: Wielkie poruszenie z powietrzem w tle
Zapis w dzienniku:I. Oglądanie albumów przedstawiających różne regiony Polski, szukanie ilustracji atrakcji turystycznych zwią-zanych z różnymi żywiołami. Zabawy ruchowe.II. „Upał” – słuchanie opowiadania R. Jędrzejewskiej-Wróbel, rozmowa dotycząca treści opowiadania, wyja-śnienie wyrażenia: stojące powietrze, poznanie sposobów ochrony przed słońcem. „Jak można ruszyć powie-trze?” – zabawy badawcze, obserwowanie efektów działania powietrza. „Czym polecieć na wakacje?” – zabawa dydaktyczna, wybieranie spośród różnych pojazdów tych, które latają, doskonalenie umiejętności klasyfikacji.III. Malowanie farbami na przezroczystej folii.
87
Szki
ce z
ajęć
Cze
rwie
c
Przewidywane osiągnięcia:– słucha opowiadania i rozmawia na temat jego treści,– wie, jak chronić się przed słońcem, – uczestniczy z zabawach badawczych,– klasyfikuje pojazdy ze względu na wybraną cechę.Przebieg zajęć głównych:• „Upał” – słuchanie opowiadania R. Jędrzejewskiej-Wróbel, rozmowa dotycząca treści opowiadania, wyjaśnie-nie wyrażenia: stojące powietrze, poznanie sposobów ochrony przed słońcem. Nauczyciel zaprasza dzieci do uważnego wysłuchania opowiadania. Następnie prosi, żeby wyjaśniły, dlaczego Filip i Halinka chcieliby, żeby spadł śnieg, co robią chłopczyk i świnka w ten upalny dzień. Pyta, jak zachowują się inni ludzie nad brzegiem jeziora oraz co, według dzieci, oznacza stwierdzenie, że: powietrze stoi. Prosi, żeby dzieci powiedziały, w jaki sposób należy chronić się przed słońcem na plaży (nakrycie głowy, okulary przeciwsłoneczne, krem z filtrem). Pomoce: „Wybór tekstów literackich” – R. Jędrzejewska-Wróbel „Upał” s. 48–49 • „Jak można ruszyć powietrze?” – zabawy badawcze, obserwowanie efektów działania powietrza. Nauczyciel pyta, czy widać, kiedy powietrze się rusza. Po wysłuchaniu odpowiedzi rozkłada na dywanie różne przedmioty: wachlarz i piórko, wiatraczek, wentylator z przywiązanymi do obudowy wstążkami, słomkę i szklankę z wodą, napompowany balonik przyklejony do rurki, przez którą jest przeciągnięta długa nitka, suszarka i foliowa re-klamówka. Następnie dmucha w wiatraczek. Dzieci mają za zadanie zaobserwować, czy widzą poruszające się powietrze. Prawidłowa odpowiedź powinna być przecząca, ponieważ powietrze jest niewidoczne. Nauczyciel wyjaśnia, że można tylko zaobserwować jego działanie, zobaczyć, jak porusza różne przedmioty, np. wiatraczek czy gałęzie drzew. Nauczyciel wręcza wybranemu dziecku wachlarz i prosi, żeby spróbowało powachlować piórko leżące na otwartej dłoni – piórko ucieka. Następnie włącza wentylator i wspólnie z dziećmi obserwuje, jak wstążki unoszą się w powietrzu. Prosi wybrane dziecko o dmuchnięcie w słomkę zanurzoną w szklance wody, aby można było zauważyć ruch bąbelków powietrza. Następnie prosi dwójkę dzieci, aby złapały za dwa końce nitki i naprężyły ją bardzo mocno, ale w taki sposób, aby jej nie zerwać. Przesuwa balon na dowolny koniec nitki i odcina zawiązaną końcówkę balonu. Uchodzące z niego powietrze przesunie balon z jednego końca sznurka na drugi. Na koniec prosi jedno dziecko, aby przytrzymało reklamówkę za dwa rogi znajdujące się w jej dolnej części, w taki sposób, aby uszka do trzymania były skierowane w dół. Następnie dmucha cie-płym powietrzem z suszarki do wnętrza reklamówki aż zacznie ona unosić się jak balon. Pomoce: wiatraczek, wachlarz i piórko, wentylator z przywiązanymi do obudowy wstążkami, słomka i szklanka z wodą, napompowany balonik przyklejony do rurki, przez którą jest przeciągnięta nitka, suszarka i foliowa reklamówka• „Czym polecieć na wakacje?” – zabawa dydaktyczna, wybieranie spośród różnych pojazdów tych, które lata-ją, doskonalenie umiejętności klasyfikacji. Nauczyciel prosi, aby dzieci wymieniły wszystkie pojazdy, które poruszają się w powietrzu. Wyjmuje z koszyka zabawki przedstawiające różne pojazdy (pływające, jeżdżące, latające) i prosi, aby dzieci wybrały tylko te, które latają. Pyta, jak poruszają się pozostałe pojazdy, jak można je pogrupować. Kiedy wszystkie pojazdy są już nazwane i posegregowane, dzieci wykonują podobne zadanie na karcie pracy. Nazywają pojazdy i otaczają pętlą tylko te, które latają.Pomoce: „Karty pracy” – karta 54, kredki
Temat 189.: Od Bałtyku do Tatr
Zapis w dzienniku:I. Zabawa grafomotoryczna: rysowanie palcem na piasku rozsypanym na tacy. Zabawy ruchowe.II. „A to Polska właśnie” – zabawa dydaktyczna, wdrażanie do przyjmowania odpowiedniej postawy ciała przy słuchaniu hymnu narodowego, rozpoznawanie godła i flagi Polski, określanie wzajemnego położenia barw narodowych na fladze państwowej. „Gdzie w Polsce znajdę…?” – zabawa dydaktyczna, rozpoznawanie na mapie konturowej kształtu Polski, łączenie charakterystycznych elementów danego regionu z przedstawio-nym na ilustracji krajobrazem.III. Zabawy słowno-ruchowe.
88
Szki
ce z
ajęć
Cze
rwie
c
Przewidywane osiągnięcia:– przyjmuje odpowiednią postawę podczas słuchania hymnu narodowego, rozpoznaje jego brzmienie,– wyszukuje spośród różnych flag i godeł państw europejskich flagę i godło Polski, – wymienia barwy narodowe, określa położenie kolorów na fladze, – rozpoznaje Polskę na mapie konturowej,– łączy różne przedmioty ze związanym z nimi regionem. Przebieg zajęć głównych:• „A to Polska właśnie” – zabawa dydaktyczna, wdrażanie do przyjmowania odpowiedniej postawy ciała przy słuchaniu hymnu narodowego, rozpoznawanie godła i flagi Polski, określanie wzajemnego położenia barw narodowych na fladze państwowej. Nauczyciel prosi dzieci o wysłuchanie pewnej melodii. Zazna-cza, że trzeba jej słuchać w odpowiedni sposób, na stojąco, w pozycji wyprostowanej. Kiedy wszyscy będą już przygotowani, prowadzący włącza nagranie „Mazurka Dąbrowskiego”. Po wysłuchaniu dzieci siadają w kręgu i wypowiadają się na temat utworu, co to za melodia, dlaczego trzeba jej słuchać w pozycji stoją-cej. Następnie nauczyciel prosi dzieci, żeby opisały, jak wygląda flaga i godło Polski. Prezentuje flagi róż-nych państw i prosi, aby dzieci wyszukały flagę Polski. Pyta, jaki kolor znajduje się w górnej, a jaki w dol-nej części flagi. Pomoce: CD z nagraniem Mazurka Dąbrowskiego, flaga i godło Polski, kilka flag i godeł innych krajów europejskich• „Gdzie w Polsce znajdę…?” – zabawa dydaktyczna, rozpoznawanie na mapie konturowej kształtu Polski, łączenie charakterystycznych elementów danego regionu z przedstawionym na ilustracji krajobrazem. Na-uczyciel przygotowuje zakryty koszyk, w którym znajdują się przedmioty związane z różnymi regionami Polski, np. łódki, muszelki, lalki syrenki, oscypki lub maskotki owieczki. Na dywanie rozkłada arkusz papieru z nary-sowanym konturem mapy Polski i z naklejonymi zdjęciami polskich atrakcji turystycznych (morze, mazurskie jeziora, Warszawa, górska bacówka z tatrzańskim widokiem w tle). Krótko omawia plakat. Dzieci podchodzą po kolei do nauczyciela, z zasłoniętymi oczami losują jeden przedmiot i próbują odgadnąć, co to jest. Następ-nie zdejmują opaskę, przyglądają się fotografiom i zgadują, z jakim miejscem może być związany wybrany przez nie przedmiot. Jeśli dzieci mają trudności z przyporządkowaniem przedmiotu, nauczyciel podpowiada, naprowadza, nie podając jednak wprost rozwiązania. Pomoce: mama konturowa Polski, fotografie regionów Polski naklejone na mapę, koszyk, zabawkowe łódki, muszelki, lalki syrenki, maskotki owieczki lub oscypki
Temat 190.: Muzealne eksponaty
Zapis w dzienniku:I. Przygotowanie ekspozycji muzealnej – rysowanie obrazków.II. „Jak się zachować w muzeum” – zabawa dydaktyczna, wymienianie podstawowych zasad bezpiecznego podróżowania samochodem oraz kulturalnego zachowania się w muzeum. „Muzealna ekspozycja” – zabawa matematyczna, układanie wybranych elementów w rząd lub szereg, szacowanie „na oko” liczby przedmiotów. „Dbamy o zdrowie” – ćwiczenia gimnastyczne.III. Słuchanie muzyki regionalnej, śpiewanie znanych dzieciom utworów muzyki ludowej.Przewidywane osiągnięcia:– zna zasady bezpiecznego podróżowania samochodem oraz nieoddalania się od opiekunów podczas wycieczek,– potrafi kulturalnie zachować się w muzeum,– szacuje „na oko” liczbę przedmiotów,– przelicza w dostępnym zakresie.Przebieg zajęć głównych:• „Jak zachować się w muzeum?” – zabawa dydaktyczna, wymienianie podstawowych zasad bezpiecznego podróżowania samochodem oraz kulturalnego zachowania się w muzeum. Nauczyciel zaprasza gościa. Jest nim szmaciana laleczka o imieniu Robuś. Robuś nigdy nie był w muzeum i chciałby opowiedzieć dzieciom, jak wyobraża sobie taką wyprawę. Dzieci mają za zadanie wysłuchać opowieści laleczki i wytłumaczyć mu, jakie
89
Szki
ce z
ajęć
Cze
rwie
c
zachowanie jest akceptowane w czasie takiej wycieczki, a jak zachowywać się nie należy. Nauczyciel podczas opowieści zawiesza głos i daje dzieciom możliwość zareagowania i podania prawidłowego zachowania.Do muzeum pojadę z mamą i tatą samochodem. Będę siedział z tyłu na siedzeniu. Lubię jeździć z tyłu, bo mogę skakać i biegać, kiedy mój tata prowadzi samochód. (Jeśli dzieci nie reagują, nauczyciel może dodać: Mój tata bardzo się wtedy złości, mówi, że powinienem siedzieć w foteliku, zapięty pasami, ale ja wolę brykać i fikać koziołki). Kiedy już będziemy w tym muzeum, to poproszę mamę, żeby kupiła mi loda albo chipsy. Będę mógł chrupać smakołyki w czasie oglądania wystawy. Nie można jeść chipsów i lodów? A bułkę z kiełbasą? Też nie? A to szkoda. To nic. Jak będzie mi się nudziło, to sobie pobiegam. Zrobię sobie taki slalom między rzeźbami. Nie można? No to trudno. To pośpiewam sobie głośno piosenki. Śpiewać też nie wolno? To co można robić w takim muzeum? Oglądać? To ja pójdę pooglądać rycerskie miecze. Spróbu-ję przymierzyć zbroję, bo zawsze taką zbroję chciałem mieć. Jak to nie wolno przymierzać? A miecz chociaż będę mógł dotknąć? No cóż. W takim razie muszę wziąć kredki, żeby porysować. Może dorysuję jakiemuś panu na obrazie długie wąsy albo ozdobię sukienkę namalowanej pani. Jak to? Nie można rysować po ob-razach? Niemożliwe. A wolno chociaż pójść samemu do domu, jak się znudzę, a mama i tata będą chcieli jeszcze zostać? Nie? To szkoda. To przypomnijcie mi, proszę, jeszcze raz, co wolno, a czego nie wolno w tym muzeum. Nie wolno jeść, biegać, zachowywać się głośno, dotykać eksponatów ani ich niszczyć, nie wolno oddalać się od dorosłych. A co wolno? Spacerować i oglądać wystawy. O! To dobrze, że do was przyszedłem, bo zrobiłbym wszystko nie tak, jak trzeba. A teraz będę wiedział i mamusia mnie pochwali, bo będę grzecz-ny na tej wycieczce. Dziękuję wam bardzo.Zajęcia można podsumować spisaniem dobrych nawyków i postaw.Pomoce: szmaciana laleczka, arkusz papieru, marker• „Muzealna ekspozycja” – zabawa matematyczna, układanie wybranych elementów w rząd lub szereg, sza-cowanie „na oko” liczby przedmiotów. Nauczyciel rozkłada na dywanie wiele drobnych przedmiotów. Wyjaśnia dzieciom, że urządzą muzeum. W muzeum rządzi kustosz, który dba o wszystkie znajdujące się tam ekspona-ty. On też decyduje, co ma się znaleźć na wystawie. Nauczyciel wybiera kustosza. Dzieci siedzą w kole i poda-ją sobie z rąk do rąk klocek w rytm muzyki. Po chwili nauczyciel wyłącza muzykę. Kustoszem zostanie dziecko, które w tym momencie będzie trzymać klocek. Nauczyciel prosi „kustosza”: Wybierz sobie teraz kilka przed-miotów, które chcesz mieć w swoim muzeum. Ułóż je przed sobą. Jak myślisz, ile masz rzeczy? A teraz spróbu-jemy je razem policzyć i sprawdzimy, czy masz rację. Wszystkie dzieci głośno przeliczają, kiedy „kustosz” po kolei wskazuje swoje eksponaty. Nauczyciel odkłada przedmioty na środek i zabawa zaczyna się od począt-ku. Na zakończenie dzieci mogą umieścić eksponaty w wyznaczonym miejscu i ustawić tak, żeby się ładnie prezentowały.Pomoce: CD ze skoczną muzyką, klocek, około 10 drobnych przedmiotów (np. mała porcelanowa laleczka, monety, bran-solety, kolorowe kamienie) • „Dbamy o zdrowie” – ćwiczenia gimnastyczne.Pomoce: „Wybór zabaw”
90
Pios
enki
Pios
enki
1. Wesoła bajeczka, bajeczka niewielka: raz wietrzyk swawolny odwiedził wróbelka; wyczesał mu piórka, za dziób wytarmosił, pod niebo błękitne do berka zaprosił. Ref. Hula wróbel, hula wiatr – gonią się przez cały świat! } bis
2. Wesoła bajeczka, bajeczka niewielka, jak miło jest czasem pobawić się w berka. Wiatr łapie wróbelka, wróbelek ucieka, a słońce się temu przygląda z daleka. Ref. Hula wróbel, hula wiatr – gonią się przez cały świat! } bis
Wróbel i wiatr
91
Pios
enki
Pios
enki
1. Biedronka czarne kropki ma, malutkie nóżki, skrzydła dwa.Ref. Aha! Aha! Biedronkę każde dziecko zna! Aha! Aha! Biedronkę każdy zna!
2. Na łące wszystkie muszki zna, i z wiatrem w berka często gra.Ref. Aha! Aha! Biedronkę każde dziecko zna…
3. Podziwia z góry cały świat, zielony listek, żółty kwiat.Ref. Aha! Aha! Biedronkę każde dziecko zna…
Biedronka
92
Pios
enki
Pios
enki
Mam serduszko
1. Zobacz, mamo, zobacz, co ja tutaj mam, takie duże serce Tobie dzisiaj dam. Ref. Serce puka raz i dwa, to dla Ciebie, mamo, gra! Serce puka raz i dwa, to dla Ciebie gra!
2. Słuchaj, tato, słuchaj, coś dla Ciebie mam, wesołą piosenkę, zaraz Ci ją dam.Ref. Serce puka raz i dwa, to dla Ciebie, tato, gra! Serce puka raz i dwa, to dla Ciebie gra!
93
Pios
enki
Pios
enki
1. Co to za melodia? Kto tak głośno gra? To nad rzeką, niedaleko, słonie trąbią: tra, ta, ta! } bis
Tra-ta-ta-ta-ta! Tra-ta-ta-ta-ta!2. Co to za melodia? Kto te dźwięki zna? To nad rzeką, niedaleko, małpa na bębenku gra. } bis
Ram-tam-tam-tam-tam! Ram-tam-tam-tam-tam!
Dźwięki Afryki
94
Pios
enki
Ref. Zapraszamy wszystkie dzieci do naszego koła, do zabawy przy piosence o czterech żywiołach.1. Ziemia jest okrągła i wciąż się obraca; to właśnie dlatego dzień po nocy wraca.Ref. Ziemia kręci się wesoło, ogień podskakuje, woda płynie, płynie, płynie, a wiatr pogwizduje.
2. Ogień zagotuje wodę na herbatę i ogrzeje zimą małą, górską chatę.
Ref. Ziemia kręci się wesoło…
3. Płynie woda w rzece i w leśnych strumieniach, jesienią jest deszczem, zimą w śnieg się zmienia.Ref. Ziemia kręci się wesoło…
4. Powietrze to wietrzyk, co rozgania chmury. Jak wieje za mocno, szaleją wichury. Ref. Ziemia kręci się wesoło…
Piosenka o czterech żywiołach
95
Notatki
96
Notatki
