Pięć nauk od gęsi

Tom J. Watson przedstawił przed laty ciekawe wnioski

wynikające z obserwacji klucza lecących gęsi. Wyciągnął z

tych obserwacji 5 nauk, które dobrze służyły mu przez lata.

Lekcja 1

Każdy z ptaków machając skrzydłami tworzy „wznoszący prąd” dla ptaka lecącego za nim. Lecąc kluczem stado

zyskuje 71 procent zasięgu lotu w porównaniu z tym jaki miałoby, gdyby każdy z ptaków leciał oddzielnie.

Ludzie, którzy zmierzają w tym samym kierunku i mają poczucie wspólnoty, osiągają

cel szybciej i łatwiej, gdyż dają sobie nawzajem napęd.

Lekcja 2

Jeśli któraś z gęsi wypadnie z szyku, czuje nagle większy opór powietrza, kiedy próbuje lecieć osobno. Więc szybko wraca, żeby korzystać z „siły wznoszącej” ptaka lecącego przed nią.

Jeśli mamy choć tyle rozumu, co gęś, zostaniemy w szyku razem z

tymi, którzy kierują się tam, gdzie i my chcemy dotrzeć i z

chęcią skorzystamy z ich pomocy. Będziemy także służyć pomocą

innym.

Lekcja 3

Kiedy gęś lecąca na przedzie zmęczy się, zajmuje dalsze miejsce w szyku, a na czoło wysuwa się inna.

Opłaca się na zmianę wykonywać trudne zadania dzieląc się

kierowaniem i odpowiedzialnością. Ludzie, jak gęsi, zależą od siebie nawzajem.

Lekcja 4

Gęsi z tyłu klucza wydają krzyk, żeby te z przodu zachowały tempo.

Musimy upewnić się, że nasze krzyki z tylnych szeregów są zachętą, a nie czymś innym.

Lekcja 5

Kiedy któraś z gęsi choruje, jest ranna lub postrzelona, kilka innych opuszcza klucz i wraz z nią przerywa lot, żeby jej pomóc. Trzymają się w pobliżu, dopóki gęś nie będzie mogła znów latać, albo dopóki nie umrze. Potem lecą dalej z innym kluczem albo doganiają poprzednie

stado.

Jeśli mamy choć tyle rozumu co gęsi, my również

będziemy wspomagać się wzajemnie, zarówno w

trudnych chwilach, jak i wówczas, gdy czujemy się

najsilniejsi.