Biotechnologia, II rok

CHEMIA FIZYCZNA

ZAGADNIENIA TEORETYCZNE DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH

Ćwiczenie 1. Wyznaczanie pKa słabego kwasu metodą miareczkowania pehametrycznego. Teorie

mocnych i słabych elektrolitów, stałe dysocjacji, roztwory buforowe, krzywe miareczkowania

mocnych i słabych kwasów, zasad, kwasów wieloprotonowych, mieszanin kwasów, miareczkowanie

soli, sposób wyznaczania stałej dysocjacji słabego kwasu na podstawie krzywej miareczkowania,

budowa i charakterystyka elektrody szklanej, elektrody odniesienia.

Ćwiczenie 2. Wyznaczanie molowego ciepła zobojętniania mocnego kwasu mocną zasadą.

Funkcje termodynamiczne – rodzaje, definicje, zastosowanie, pierwsza zasada termodynamiki, prawa

Kirchhoffa i Hessa oraz ich zastosowanie, standardowe ciepło tworzenia związku chemicznego, ciepło

przemian chemicznych, reakcje egzotermiczne i endotermiczne, czynniki wpływające na równowagę

reakcji chemicznych, ciepło zobojętniania, rozcieńczania, rozpuszczania, solwatacji i hydratacji;

charakterystyka układów termodynamicznych, pojemność cieplna ciał, metody wyznaczania

pojemności cieplnej kalorymetrów, prawa gazowe.

Ćwiczenie 3. Wyznaczanie izotermy adsorpcji Freundlicha. Podstawy teorii adsorpcji, rodzaje

adsorpcji i ich charakterystyka, izotermy adsorpcji Langmuira, Freundlicha i Gibbsa, czynniki

wpływające na szybkość adsorpcji, praktyczne wykorzystanie zjawiska adsorpcji.

Ćwiczenie 4. Wyznaczanie punktu izoelektrycznego żelatyny. Charakterystyka i rodzaje koloidów,

budowa cząstek koloidalnych, metody otrzymywania koloidów, właściwości elektryczne koloidów,

właściwości optyczne koloidów, koagulacja koloidów, właściwości ochronne koloidów, żele i ich

właściwości, metody pomiaru lepkości cieczy, punkt izoelektryczny, źródła ładunku elektrycznego

koloidów.

Ćwiczenie 6. Wyznaczanie stałej dysocjacji pKa słabego kwasu metodą konduktometryczną.

Przewodnictwo elektrolitów, definicje przewodnictwa właściwego i molowego, granicznego

przewodnictwa molowego, zależność przewodnictwa molowego od stężenia i aktywności, wpływ

temperatury na przewodnictwo, miareczkowanie konduktometryczne i jego zastosowanie, zasada

pomiaru przewodnictwa elektrolitów, równowagi jonowe w roztworach słabych elektrolitów, prawo

rozcieńczeń Ostwalda, podstawy metody konduktometrycznego wyznaczania słabych dysocjacji

słabych elektrolitów.

LITERATURA

1. Pigoń K., Ruziewicz Z., Chemia fizyczna, t.1. Podstawy fenomenologiczne, PWN,

Warszawa 2005.

2. Smoczyński L., Kalinowski S., Wasilewski J., Karczyński F., Podstawy chemii fizycznej z

ćwiczeniami, Wyd. UWM, Olsztyn 2000.

3. Atkins P.W., Podstawy chemii fizycznej, PWN, Warszawa 1999.

4. Chemia fizyczna, Praca zbiorowa, PWN Warszawa, 1980.

5. Barrow G.M., Chemia fizyczna, PWN, Warszawa 1978.

6. Sobczyk L., Kisza A., Chemia fizyczna dla przyrodników, PWN, Warszawa 1981.

7. Drapała T., Chemia fizyczna z zadaniami, PWN, Warszawa 1976.

8. Eksperymentalna chemia fizyczna, Praca zbiorowa, SGGW, Warszawa 1995.

9. Minczewski J., Marczenko Z., Chemia analityczna, T.3: Analiza instrumentalna, PWN,

Warszawa 1978.

ĆWICZENIA LABORATORYJNE

1. Warunki zaliczenia pracowni z chemii fizycznej:

- praktyczne wykonanie 5 ćwiczeń,

- zaliczenie sprawozdań z ćwiczeń,

- zaliczenie teorii do tych ćwiczeń.

2. Na końcową ocenę składa się 2/3 oceny z teorii i 1/3 oceny za sprawozdania.

3. Warunkiem przystąpienia do wykonywania ćwiczenia jest oddanie prowadzącemu

sprawozdania z poprzedniego ćwiczenia i zaliczenie teorii do ćwiczenia bieżącego.

4. Ćwiczenia wykonywane są w grupach 2-osobowych.

5. Wykonanie ćwiczenia:

- po mieszadełka i stopery należy zgłaszać się do osoby obsługującej laboratorium,

- po zakończeniu ćwiczenia należy wymyć szkło i uporządkować stanowisko, pracownię

można opuścić dopiero po zdaniu stanowiska osobie obsługującej laboratorium,

- wyniki pomiarów powinny być wpisane do zeszytu wyników znajdującego się w

laboratorium.

6. Sprawozdania:

- powinny być robione na papierze podaniowym (format A4),

- powinny zawierać: imiona i nazwiska autorów, datę wykonywania ćwiczenia, numer

grupy, numer i tytuł ćwiczenia, wyniki pomiarów, obliczenia według instrukcji z

dokładnym opisem wykonywanych obliczeń, wnioski oraz możliwe i istotne przyczyny

powstawania błędów podczas pomiarów,

- rysunki powinny mieć tytuł oraz opisy osi wraz z jednostkami, powinny być umieszczane

we właściwym miejscu w sprawozdaniu i trwale przymocowane za pomocą kleju lub

zszywek,

- przy obliczeniach należy zwracać uwagę na jednostki znajdujące się przy liczbach oraz

zwrócić uwagę na właściwe zaokrąglanie wyników,

- w przypadku dużej ilości obliczeń tego samego typu należy podać dokładnie jeden

przykład, a w pozostałych tylko ostateczny wynik.

7. Dla osób, które opuściły ćwiczenia laboratoryjne przewidziana jest jedna pracownia

uzupełniająca.