Patagonia TOPO · 2020. 2. 6. · Patagonia TOPO Poniższe opracowanie topograficzne opie-ra się...

6
Patagonia TOPO Poniższe opracowanie topograficzne opie- ra się na wielu różnych materiałach, nierzadko sprzecznych i niedokładnych. Dołożyłem wszel- kich starań, by jak najwierniej oddać przebieg dróg poprowadzonych na patagońskich szczy- tach w rejonie El Chalten. Jednakże nie jestem w stanie zagwarantować, iż na przedstawionych materiałach wszystko przedstawiono ultrado- kładnie. Proponuję przyjąć, iż drogi na tych zdjęciach mają przebieg przybliżony, a poniższa monografia stanowi punkt wyjścia dla zaintere- sowanych patagońskimi szczytami. Oczywiście nie są to wszystkie drogi i wszyst- kie wierzchołki rejonu położonego nad El Chalten. Nieco na północ znajduje się jeszcze kilka atrakcyj- nych ścian i szczytów (jak choćby Aguja Polone czy Pier Giorgio), których z braku dostępnego materia- łu fotograficznego nie byłem w stanie przedstawić. Poniższa monografia to próba objęcia masywu Torres i Fitz Roya – z konieczności z pominięciem kilku mniejszych ścian i wierzchołków (np. Aguja Rafael, Desmochada, El Mocho itp.) oraz zachod- niej wystawy masywu Torres. Opracowanie topo: Jakub Radziejowski MASYW TORRES (nie wszystkie drogi znajdują się na topo) Cerro Torre (3102 m) Ściana wschodnia Droga przez Kompresor – Maestriego 1. (VI+, A3, 1200 m), Cesare Maestri, Ezio Ali- monta, Carlo Claus, bez wejścia na śnieżny grzyb, grudzień 1970, I prz. zim. Andrea Archi, Maurizio Giarolli, Paulo Caruso, Ermanno Salvaterra, 37 VII 1985; Diabelska Direttissima, Droga Słoweńska 2. (WI6, A4, 5.12), Janez Jeglič, Silvo Karo, Francek Knez, Peter Podgornik, Pavel Ko- zjek, Slav Svetičič, styczeń 1986; Five Years to Paradise 3. (5.10b A2 95°, 1000 m), Ermano Salvterra, Allesandro Beltrami, Giacomo Rosetti, listopad 2004; Próba Brytyjska 4. 1981, Phil Burke i Tom Proctor Maestri-Egger 5. (1959) albo Arca de los Vientos (5.11 A1, 90°), Alessandro Beltrami, Ermanno Salvaterra i Rolando Garibotti, 11–13 XI 2005, ta sama linia została wykorzystana podczas przejścia finalnego Trawersu Torres (5.11 A1, WI6, Mushroom Ice 6, 2200 m) Colin Haley, Rolando Garibotti, 21–24 I 2008; Ściana zachodnia Cristalli nell Viento 6. , próba zach. ścianą do po- łączenia z drogą nr 5 (6b, A1, 90º, 1200 m,), Maurizio Giordani, Elio Orlandi Odoardo Ravizza, 27 X–1 XI 1994; Zachodnią ścianą 7. , droga Ferrariego/Pająków (VI, A2, WI 6, 95º, 1200 m) Casmiro Fer- rari, Mario Conti, Giuseppe Negri, Daniele Chappa, szczyt osiągnięto 15 I 1974; Masyw Torres od wschodu. Od lewej Cerro Torre, Torre Egger, Punta Heron i Aguja Standhardt Masyw Torres od południowego wschodu. Od lewej Cerro Torre, Torre Egger, Punta Heron i Aguja Stand- hardt. W prawym dolnym rogu północna ściana El Mocho fot. Jakub Radziejowski fot. Marcin Wernik monografia 1 1 2 3 5 14 14 10 9 8 11 12 15 15 16 18 17 24 20 27 25 25 28 23 19 13 13 4 56 GÓRY kwiecień 2009

Transcript of Patagonia TOPO · 2020. 2. 6. · Patagonia TOPO Poniższe opracowanie topograficzne opie-ra się...

Page 1: Patagonia TOPO · 2020. 2. 6. · Patagonia TOPO Poniższe opracowanie topograficzne opie-ra się na wielu różnych materiałach, nierzadko sprzecznych i niedokładnych. Dołożyłem

Patagonia TOPOPoniższe opracowanie topograficzne opie-

ra się na wielu różnych materiałach, nierzadko sprzecznych i niedokładnych. Dołożyłem wszel-kich starań, by jak najwierniej oddać przebieg dróg poprowadzonych na patagońskich szczy-tach w rejonie El Chalten. Jednakże nie jestem w stanie zagwarantować, iż na przedstawionych materiałach wszystko przedstawiono ultrado-

kładnie. Proponuję przyjąć, iż drogi na tych zdjęciach mają przebieg przybliżony, a poniższa monografia stanowi punkt wyjścia dla zaintere-sowanych patagońskimi szczytami.

Oczywiście nie są to wszystkie drogi i wszyst-kie wierzchołki rejonu położonego nad El Chalten. Nieco na północ znajduje się jeszcze kilka atrakcyj-nych ścian i szczytów (jak choćby Aguja Polone czy

Pier Giorgio), których z braku dostępnego materia-łu fotograficznego nie byłem w stanie przedstawić. Poniższa monografia to próba objęcia masywu Torres i Fitz Roya – z konieczności z pominięciem kilku mniejszych ścian i wierzchołków (np. Aguja Rafael, Desmochada, El Mocho itp.) oraz zachod-niej wystawy masywu Torres.

Opracowanie topo: Jakub Radziejowski

MASYW TORRES(nie wszystkie drogi znajdują się na topo)

Cerro Torre (3102 m)Ściana wschodnia

Droga przez Kompresor – Maestriego1. (VI+, A3, 1200 m), Cesare Maestri, Ezio Ali-monta, Carlo Claus, bez wejścia na śnieżny grzyb, grudzień 1970, I prz. zim. Andrea Archi, Maurizio Giarolli, Paulo Caruso, Ermanno Salvaterra, 3–7 VII 1985;Diabelska Direttissima, Droga Słoweńska2.

(WI6, A4, 5.12), Janez Jeglič, Silvo Karo, Francek Knez, Peter Podgornik, Pavel Ko-zjek, Slav Svetičič, styczeń 1986;Five Years to Paradise3. (5.10b A2 95°, 1000 m), Ermano Salvterra, Allesandro Beltrami, Giacomo Rosetti, listopad 2004;Próba Brytyjska4. 1981, Phil Burke i Tom ProctorMaestri-Egger5. (1959) albo Arca de los Vientos (5.11 A1, 90°), Alessandro Beltrami, Ermanno Salvaterra i Rolando Garibotti, 11–13 XI 2005, ta sama linia została wykorzystana podczas przejścia finalnego Trawersu Torres (5.11 A1,

WI6, Mushroom Ice 6, 2200 m) Colin Haley, Rolando Garibotti, 21–24 I 2008;

Ściana zachodniaCristalli nell Viento6. , próba zach. ścianą do po-łączenia z drogą nr 5 (6b, A1, 90º, 1200 m,), Maurizio Giordani, Elio Orlandi Odoardo Ravizza, 27 X–1 XI 1994;Zachodnią ścianą7. , droga Ferrariego/Pająków (VI, A2, WI 6, 95º, 1200 m) Casmiro Fer-rari, Mario Conti, Giuseppe Negri, Daniele Chappa, szczyt osiągnięto 15 I 1974;

Masyw Torres od wschodu. Od lewej Cerro Torre, Torre Egger, Punta Heron i Aguja Standhardt Masyw Torres od południowego wschodu. Od lewej Cerro Torre, Torre Egger, Punta Heron i Aguja Stand-hardt. W prawym dolnym rogu północna ściana El Mocho

fot. Ja

kub R

adzie

jowsk

i

fot. M

arcin

Wern

ik

m o n o g r a f i a

1

1

2

3

51 4

1 4

1 0

9

8 1 1

1 21 5

1 5

1 6

1 8

1 7 2 4

2 0

2 7

2 5

2 5

2 82 3

1 9

1 3 1 3

4

56 GÓRY kwiecień 2009

Page 2: Patagonia TOPO · 2020. 2. 6. · Patagonia TOPO Poniższe opracowanie topograficzne opie-ra się na wielu różnych materiałach, nierzadko sprzecznych i niedokładnych. Dołożyłem

Ściana południowaA la Recherche du Tempe Perdu,8. próba kontynuacji zachodnią ścianą (ED+, 70º/90º, 700 m), Francois Marsigny, Andy Parkin, 23–24 II 1994; przejście całości do szczytu: Colin Haley i Kelly Cordes, 5–6 I 2007;Południową ścianą9. (5.11, A4), Janez Jeglič, Silvo Karo, listopad 1987 – sty-czeń 1988, bez wejścia na szczyt, do połączenia z drogą nr 1;Infinito Sud 10. (5.11 A4, WI5), Ermanno Salvaterra, Roberto Manni, Piergior-gio Vidi., listopad 1995, bez wejścia na szczyt;What’s Love Got to do with it11. (ABO, VIII-, A4, 90º, 800 m), Janez Jeglič, Marko Likic, Miha Praprotnik, 17–25 I 1994, do połączenia z drogą nr 1;

El Mocho(jest więcej dróg, tu zaznaczono tylko jedną)

Back to the Front12. (5.10, A4, 540 m), Jay Smith, Steve Gerberding, styczeń 1992.

Torre Egger (2673 m)Ściany południowa i wschodnia

Droga Amerykańska13. (5.9, A4, WI 5), John Bragg, Jim Donini i Jay Wilson, szczyt osiągnięto 22 II 1976, pierwsze wejście na szczyt;Psycho Vertical14. (VII+, A3, WI6), Janez Jeglič, Silvo Karo i Francek Knez, grudzień 1986;Badlands 15. (5.10, A3, WI 4+), Conrad Anker, Jay Smith, Steve Gerberding, szczyt osiągnięto 12 XII 1994;Titanic 16. (6b, A2, 90º), Maurizio Giarolli, Elio Orlandi, 3-5 XII 1987;Droga Włoska 17. (6a, A2, 90°, 1000 m), Giuliano Giongo, Bruno de Dona, szczyt osiągnięto 15 III 1980, podczas zejścia zdobyto też Punta Herron – pierwsze wejście na szczyt;Kombinacja dróg 4, 5 i nowego18. terenu (5.10d, A2+, WI6), Timmy O’Neill, Natan Martin, 22–24 I 2002;

Punta Herron (2750 m)Ściana wschodnia

Spigollo del Bimbi 19. (VI+, 85°), Ermanno Salvaterra, Adrianno Cavallaro, Ferrucio Vidi, 26–29 X 1991, podczas próby przejścia Trawersu Torres;Tobogan 20. (M6, V+, A2, 700 m) Silvo Karo, Rolando Garibotti, 28 XI 1999;

Ściana zachodniaGracias a la vida21. (6a, A3, 750 m), bez wejścia na szczyt, Andrea Sarchi, Odoardo Ravizza, Maurizio Giarolli, 8-9, 12 XI 1992;Giaconda22. (ED2) bez wejścia na szczyt, Ermanno Salvaterra, Maurizio Giovannazzi, 4–8 XI 1998;

Cerro Standhardt (2650 m)Ściana wschodnia

Hall-Whittle 23. (VI, A2), Brian Hall, John Whittle, bez wejścia na szczyt, 9–10 II 1977;Motivaciones mixtas24. (6b, A2, 85°) Teodoro Plaza, José Chaverri, 30-31 XII 1993;Exocet25. (WI6, 5.10), Jim Bridwell, Greg Smith, Jay Smith, styczeń 1988, pierwsze wejście na szczyt;Tomahawk 26. (5.9, A2 WI4+), wariant startowy do drogi 23, Conrad Anker, Steve Gerberding, 15 I 1995;Próba Amerykańska,27. Jim Donini i inni, 1977;Festreville 28. (5.11, WI5, 550 m), Timmy O’Neill, Nathan Martin, luty 2000;S.C.U.D (5.11, A1+, WI4, 400 m), wariant startowy do drogi 23, 29. Kevin Thaw, Mark Synnot, 18 II 1998;

Ściana zachodniaOtra Vez30. (6a+, A1, 80°, 1120 m), Ermanno Salvaterra, Maurizio Giarolli, Elio Orlandi, 21–25 XII 1989;Leonardo da Vinci 31. (550 m, A2+), tylko do połączenia z drogą 28, David Autheman, Antoine Noury, XI–XII 1998.

m o n o g r a f i a

kwiecień 2009 GÓRY 57

Page 3: Patagonia TOPO · 2020. 2. 6. · Patagonia TOPO Poniższe opracowanie topograficzne opie-ra się na wielu różnych materiałach, nierzadko sprzecznych i niedokładnych. Dołożyłem

Fitz Roy (3405 m)

Droga Kalifornijska1. (5.11, 55°, 650 m + 300 m), Yvon Chouinard, Dick Dar-worth, Lito Tejada-Flores, Doug Tompkins, Chris Jones, 20 XII 1968, I prz. klas: Dean Potter, samotnie 5 II 2002, I prz. sam.: Thomas Budendorfer (1986);Droga Kanadyjska2. (5.10 A1, 500 m + 300 m), Paul McScoreley, Jon Walsh, luty 2005, powtórzone w 7h w tym samym sezonie;Droga im. Borisa Simončič3. (VI A2, 55°, 650 m + 300 m), Bogdan Biscak, Rado Fadjan, Matevz Lenarcic, szczyt osiągnięto 22 XII 1985;Droga Angielsko-Amerykańska4. (VI A3, 55°, 650 m+ 300 m), Julian Mo An-thoine, Eddie Birch, Larry Derby, Guy Lee, Dave Nicol, Ian Wade, szczyt osiągnięto 20 grudnia 1972;Droga Francuska5. (5.9 A3, 55°, 650 m + 300 m), Guido Magnone, Lionel Ter-ray, szczyt osiągnięto 2 II 1952; pierwsze wejście na szczyt;Franco-Argentina6. , argentyński wariant prostujący do drogi pierwszych zdo-bywców (6c, 55°, 650 m + 300 m), A.Bendinger, E.Brenner, M.Couch, P.Friedrich, 9–10 III 1984, I prz. klas. (?), I prz. sam.: Miyazaki Motohito;Droga Hiszpańska7. (5.9 A4, 80˚, 1100 m), Miguel Angel Gallego, Jose Luis Garcia Gallego, wspinaczka rozłożona na lata 1982 i 1984, szczyt osiągnięto 20 III 1984;Droga Włoska, 8. pd.-wsch. filarem (VI A3, 1200 m), Casmiro Ferrari, Vittorio Meles, szczyt osiągnięto 23 III 1976;Royal Flush9. (7b A1, 950 m), Kurt Albert, Bernd Arnold, Jörg Gerschel, Lutz Richtel, styczeń–luty 1995 (bez wejścia na szczyt). I prz. do szczytu 1-2 luty 1998 G.Gäbel, M.Schafroth, R.Treppte;El Corazon10. (5.11 A4, 1200 m), Kaspar Oschner, Michal Pitelka, szczyt osiągnięto 20 II 1992, po dwóch miesiącach akcji i zaporęczowaniu 1000m, bez powtórzenia;Linea di Eleganza11. (5.11b, A3, 90°, M7, 1250 m), Horacio Codò, Lucas Fava, Elio Orlandi, szczyt osiągnięto 7 II 2004 po dwóch miesiącach akcji i 8 dniach w ścianie, I prz. klas. (5.12+, M8): Tommy Caldwell, Topher Donahue, 22–24 II 2006;Devil’s Dihedral12. ,(VII A2, 60°), Janez Jeglic, Silvo Karo, Francek Knez, szczyt osiągnięto 8 XII 1983;Droga Casarotto – 13. Północnym Filarem Goretty (5.10 A1, 60°), Renato Casa-rotto, samotnie, szczyt osiągnięto 19 I 1979, po 40 dniach akcji; I prz. klas. całości (5.11+) Josh Wharton i Bean Bowers w lutym 2006;13a. Diedro Directo (5.10 A3, 60°), Ben Gilmore, Brady Robinson, 2000, wariant do Drogi Casarotto;13b. Wariant Kearney-Knight (5.11 A0, 60°), Alan Kearney, Robert Knight, szczyt osiągnięto 24 XII 1984, popularny wariant do Drogi Casarotto;13c. Chimichurri y Tortas Fritas (5.11, 60°, 450 m), Kurt Locher, Marco Pe-drini, 29 XII 1985, bez wejścia na szczyt, wariant do Drogi Casarotto; I prz. do szczytu Athol Whimp, Andrew Lindblade w roku 1993;13d. Wariant w górnej części pn. filara, Jesse Huey i Toby Grohne, 18–20 I 2008;Droga Polska 14. (VI, A2, 900 m + 300 m), Wiesław Burzyński, Mirosław Fal-co-Dąsal, Michał Kochańczyk, Jacek Kozaczkiewicz, Piotr Lutyński, szczyt osiągnięto 24 XII 1984 po miesiącu akcji, bez powtórzenia;Mate, Porro, y todo Lo de Mas 15. – zach. ściana pn. filara (5.11, A1, 850 m tylko do szczytu pn. filara), 12h w styczniu 2008, Bean Bowers, Rolando Garibotti;Mur Nord-Ouest (Droga Francuska 16. pn. ścianą) 5.9, A2 1200 m, szczyt osią-gnięto 22 I 2002 po zaporęczowaniu 800 metrów, Jérôme Arpin, Lionel Po-uzadoux, Sylvain Empereur i Yannick Ponson;Tehuelche17. (5.11, A1, 1200 m) Carlo Barbolini, Massimo Vonsi, Mauro Petronio, Angelo Pozzi, Mauro Rontini, Marco Sterni, bez wejścia na szczyt, 17 I 1985; I prz. do szczytu Doug Byerly, Rolando Garibotti, 9 XII 1996 (33h akcji);Los Ultimos Dias del Paraiso18. (5.11b, A2, 600 m nowego terenu, wyżej Tehuel-che), Tomas Jakofčič, Grega Lačen, 26–27 I 2007;Droga Francuska, 19. tzw. Affanasief (V+ A2, 1700 m), Jean oraz Michel Afanas-sief, Guy Albert, Jean Fabre, Guilles Sourice, szczyt osiągnięto 27 XII 1979, po 4 dniach akcji i zaporęczowaniu 300 m, droga powtórzona w 2006r.;El Buscador del Absoluto 20. (400 m, wariant do Drogi Affanasiefa), Amyeric Clouet i Christophe Dumarest, 23 I 2008;Supercanaleta 21. (5.10, 90°, 1600 m), Carlos Comesaña i José Luis Fonrouge, 15–16 I 1965; I wejście zimowe na szczyt: Sebastián de la Cruz, Eduardo Brenner i Gabriel Ruiz 27 VII 1986, I prz. klas. J.Josephson, Jack Tackle 1998 (?), I prz. samotne Dean Potter 17 I 2002 (6h 29 min.);Ensueño22. (6c/7a, 1600 m), Andrea Sarchi, Lorenzo Nadali, Mauro Girardi, 23-26 I 1995, I prz. klas. bez wejścia na szczyt Silvo Karo, Rolando Garibotti, 1999;Droga Słowacka 23. zach. ścianą (VII, A0, 2300 m), Robert Galfy, Michal Oro-lin, Vladimir Petrik, szczyt osiągnięto 15 I 1983, I prz. klas. i I w styl. alp., Kevin Thaw, Alan Muilin 1998;Tonta Suerte24. (5.11, A1, 1200 m nowego terenu), Timmy O´Neil, Nathan Martin, 16-17 II 2002.

Fot. J

akub

Rad

ziejow

ski

fot. M

arcin

Wern

ik

Wschodnia ściana Fitz Roya.

Zachodnia sciana Fitz Roya.

6

5

7

9

81 0

1

2 4

1 9

2 1

2 3

1 1 1 2

1 3

13a

13b

m o n o g r a f i a

58 GÓRY kwiecień 2009

Page 4: Patagonia TOPO · 2020. 2. 6. · Patagonia TOPO Poniższe opracowanie topograficzne opie-ra się na wielu różnych materiałach, nierzadko sprzecznych i niedokładnych. Dołożyłem

Aguja de la S (2335 m)Ściana wschodnia

Josh Aike 1. (450 m), Omar Moscos, Roberto Pardiñas, 24 I 1994;Droga Bułgarska 2. (5+, 450 m), Miroslav Sevi-levski, Valentin Trenev, styczeń 1990;Baby Face 3. (5+, 450 m);Qui se souvient hommas4. (7a, 6b+ obl, 450 m), Lionel Daudet, 24 XII 1994;La femme de ma vie 5. (7a, A1, 450 m), Lionel Daudet 9 I 1995;Droga Austriacka6. (5+, 55º, 450 m) Hans Banntha-ler, Cristine Olbertech, Ewald Lidl, 6 XI 1987.

Aguja St Exupery (2558 m)Ściana południowa

Filar Austriacki1. (TD+, 5.10+, 800 m), Hans Barnthaler, Ewald Lidi, 14–15 i 20–23 listo-pada 1987, I prz. klas: Jonathan Copp, Josh Wharton, luty 2004;Petit Prince2. (ED, 6c A4, 90°), Philippe Batoux, Gael Bouquet des Chaux, Emmanuel Pellissi-er i Benoit Robert, 12 dni w grudniu i styczniu 1987, szczyt osiągnięto 10 I 1995; drogę pow-tórzyli Ph.Driel i E.Fine 16–25 I 2000 z 6-wy-ciągowym wariantem wprost do szczytu (A3+);

Condorito3. (5.12 A2, 750 m), Kurt Albert, Bernd Arnold, Egbert Dozekal, 8 II 1998, wcześniej, w dniach 28–29 I 1998 droga zo-stała wyposażona w spity;Wsch. Filar – Droga Włoska4. (6c, 800 m), Silvia Metzeltin, Gino Buscaini, Lino Candot, Walter Romano, Silvano Sinigoi, szczyt osiągnięto 23 II 1968, wcześniej 4 dni poręczowania, pierwsze wejście na szczyt; I prz. klas.: Topher Donahue, Jared Odgen, grudzień 2001;

Ściana zachodniaKearney–Harrington5. (6a+, 550 m), Alan Kearney, Sue Harrington, 30 I 1988;Bienvenidos a Patagonia6. (5.11b, 300 m nowe-go terenu), Charlie Fowler, Matham Mar-tín, 10 I 1999;Los Angelitos7. (400 m wariant, 6a+), Tommy Bonnapace, Julian Hevia 27 I 1995;Claro di 8. Luna (6c/c+, 760 m), Maurizio Giordani, Rossana Manfrini i Sergio Va-lentini, 4–5 XI 1988, piękny klasyk;Supertrek9. (6b+, 400 m nowego terenu), Bean Bowers, Dave Nettle, 7 I 2003;Tical10. (5.11X), Ben Bransby, Ivan Tresch, 31 I 2004; linia znajduje się mniej więcej tam, gdzie odbyła się próba Grega Croucha i Jaya Brooksa 12 II 1999;Last Gringos Standing11. (5.11-, C1), Jesse Huey i Toby Grohne, 2–3 III 2008.

Aguja Poincenot (3002 m)Ściana wschodnia

Cochrane-Whillans1. (TD, 4/5, 600 m), Franc Cochrane, Don Whillans, 31 I 1962, pierw-sze wejście na szczyt;Patagonicos Desperados2. (ED, 6c A3+, 600 m),

Daniel Anker, Michel Piola, 9 i 11 I 1989, brak przejścia w ciągu;Whisky Time3. (5.11 A4, 700 m), Beat Eggler, Michel Pitelka, szczyt osiągnięto 5 II 1994 po miesiącu akcji;Davis-Potter4. (V, 5.11 C1, WI 4, 700 m), Steph Davis, Dean Potter, 12 III 2001;

Ściana północnaOld Smuggler’s Route5. (V, 5.11, A1, 950 m), Gregory Crouch, Jim Donini, szczyt osiągnięto 9 XII 1996;40º Aniversario Grupo Ragni 6. – filar pn.- zach. (VI+ A2, 700 m), Daniele Bosisio, Marco Della Santa, Mario Panzeri, Paolo Vitali, 5-7 XII 1986;

Ściana zachodniaCarrington Rouse 7. (6a+, 65°, 800 m), Rob Car-rington, Allain Rouse (15h), 22 II 1977;Southern Cross8. (V 5.11 A1, 950 m), Jonathan Copp, Dylan Taylor, 17–18 II 2002;

Ściana południowaLa Sombra de la Luna, pd. ścianą9. (5.11 A1, 1150 m), Dave Sharratt i Freddie Wilkin-son, 4–5 I 2007;Droga Argentyńska10. (6b+, 1200 m), Jose Luis Fonrouge, Alfredo Rosasco, 21 XII 1968Judgement Day 11. – pd.-zach. ścianą, (5.11 A1), Steve Gerberding, Jay Smith, styczeń 1992;A Neverending Story12. (6c A3, 1000 m), F.Co-bo, M.Murcia, szczyt osiągnięto 9 I 1987;Bagual Bigwall13. (5.11+ A3+, 850 m), Andy Maag , Makato Ishibe, Alexandre Portela, Michel Schwittet, luty 1995;Droga Włoska 14. pd.-wsch. granią (6b A3, 900 m), Allesio Bortoli, Adriano Carnati, Massimo Co-lombo, grudzień 1986, w stylu oblężniczym;

fot. Ja

kub R

adzie

jowsk

ifot

. Mich

ał Ko

chań

czyk

Od lewej wschodnie i południowo-wschodnie wystawy ścian: Aguja de la S, Aguja Saint Exupery, Aguja Rafael (bez zaznaczonego topo), Aguja Poincenot i Fitz Roy

Północna ściana Fitz Roya wraz z Filarem Goretty (po lewej)

1 2

4

53

6

13c

13b

13

15 14 1617

1

2

3

4

1 1 1 2

1 0

1

3

4 5

7

8

1 31 4

m o n o g r a f i a

kwiecień 2009 GÓRY 59

Page 5: Patagonia TOPO · 2020. 2. 6. · Patagonia TOPO Poniższe opracowanie topograficzne opie-ra się na wielu różnych materiałach, nierzadko sprzecznych i niedokładnych. Dołożyłem

m o n o g r a f i afot

. Marc

in W

ernik

fot. Ja

kub R

adzie

jowsk

i

fot. M

arcin

Wern

ik

fot. Ja

kub R

adzie

jowsk

i

Zachodnia ściana Aguja Poincenot

Aguja Poincenot od wschodu

Górna część północnej ściany Aguja Poincenot

Zachodnia ściana Aguja Saint Exupery

6

7

8

4

6

9

5

7 8

1 0

1 1

3

2

1 4

1

9

4

6

5

2 2

60 GÓRY kwiecień 2009

Page 6: Patagonia TOPO · 2020. 2. 6. · Patagonia TOPO Poniższe opracowanie topograficzne opie-ra się na wielu różnych materiałach, nierzadko sprzecznych i niedokładnych. Dołożyłem

m o n o g r a f i a

Aguja Mermoz (2732 m) Jeglič1. –Karo–Knez (5, 95°, 400 m), J. Jeglič, Silvo Karo, Francek Knez, 9 XII 1983, tylko do grani szczytowej;Padre Viento2. (IV, M6, WI5+, 400 m), Topher Donahue, Jared Odgen, 2 XII 2001, tylko do grani szczytowej;Vol de Nuit3. (ED, 90° A2, 600 m), Andy Par-kin, solo, 21 II 1993, nie zdobyto szczytu; droga została powtórzona przez zespół Andy Kirkpatrick, Ian Parnell zimą, sierpień 2002;Ferrari4. –Ceballos (ED, 5+ A3, 550 m), Casimiro Ferrari, M.Ceballos, 4-6 I 1994; Vela y Viento5. , inaczej Red Pillar (7b, 550 m), Kurt Albert, Bernd Arnold, 9 I 1999;Droga Argentyńska, (Pierwszych Zdobyw-6. ców) (6a, 600 m) Hector Cuiñas, Guillermo Vieiro, Fermín Olaechea, 10 II 1974;Hiper Mermoz 7. (650 m, 6c, A1) nie do szczytu, do połączenia z drogą nr 6, Maurizio Giorda-ni, Aldo Leviti grudzień 1996, I prz. klas i I prz. do szczytu, a także nowy wariant (5 wyc 6b A1) Maciej Ciesielski, Jakub Radziejowski, 7 II 2004Cosas Patagonicas8. (6b A2), Vanni Spinelli, Ezio Tanzi, Antonio Colombo, Giulio Ma-gioni, Danilo Galbiatti, Giorgio Confalo-nieri, Davide Corbetta, październik 1989;Barriga Patagonica9. (TD+, 6a+/A1, 600m), Kle-men Mali, Zlatko Koren, 12 II 2000;Pn.-zach. grań10. (VI 5.10 A0, 70°) Zlatko Ko-ren Vasja Kosuta, 23 XI 2001;

Aguja Guillaumet (2597 m)The Gambler11. (IV, M7, WI6+, 450 m), Topher Do-nahue, Jared Odgen, 6 XII 2001 (12 h);Droga Amerykańska12. (V+ A1, 70°, 500 m), Robert Beager, Jim Jennings, 9–10 III 1979;

Terre des Hommes13. (ED, 90°/6, 550 m), Ste-phen Koch, Andy Parkin, 13 II 1993, wa-riant do drogi 11;Pd.-wsch Filar14. (TD +, 6b, 550 m), Daniel Anker, Michel Piola, 12 I 1989;Droga Szwajcarska15. (4/5, 80° 450 m), Da-niel Anker, Thomas Wüschner, 8 XII 1983, z wariantem słoweńskim (VII- A2, 230 m), Monika Kambič, Klemen Mali, 1998;Wsch. ścianą (Pippo Frasson)16. (TD, 5 A2, 450 m), Silvia Metzeltin, Gino Buscaini, 27 XII 1982;Kuluar na Lewo, Kuluar17. Guillot (5+, 65°, 450 m), Jöel Coqueugniot, F.Guillot, 26 II 1968;

Couloir Amy18. (55°/60°, 450 m), Bernard Amy, Pierre Vidailhet, 27 II 1968;Wsch. ściana, wariant amerykański19. (5.10 i mikst, 400 m), Richard Ascher, Bryan Bec-ker, 31 I 1996;Pn.-wsch Filar, 20. Eduardo Moschioni, Edu-ardo Brenner, 1981;Droga Pierwszych Zdobywców21. (6b, A1), Carlos Comesaña i José Luis Fonrouge 12 I 1965;Droga Polska 22. (VII, 550 m), Mariusz Nowak, Marcin Szczotka, 13 II 2004;Padrijo23. (6a+, A2, 550 m), Erich i Stefan Gath, 22 III 1993.

fot. Ja

kub R

adzie

jowsk

i

fot. R

oland

o Gari

botti

Wschodnie ściany Aguja Guillamet i Aguja Mermoz

Zachodnia ściana Aguja Guillaumet

1 23

5

4

1 3

1 21 1

1 4

2 0

1 5 - 1 9

kwiecień 2009 GÓRY 61