Nr pojedynczy $ 40,00 W tym numerze Agorto - 2017 - Sierpień · la Sra. Mónica Solarski, quien...

Agorto - 2017 - SierpieńORGAN PRASOWY ZWIĄZKU POLAKÓW W ARGENTYNIE – ZAŁOŻONY W 1922 ROKU

Rok XCV Nr 08 (5228) Buenos Aires, agosto - sierpień 2017 Nr pojedynczy $ 40,00

W tym numerze

* Buenos Aires...

* Wanda Misiones...

* Mar del Plata...

* Córdoba...

* Wspomnienia...

* Ciekawe witryny

* P. F. C....

i więcej...

NUESTRO SITIO

www.upranet.com.ar

TU PÁGINA

Narodowy Bank Polski

W poniedziałek 21 sierpnia 2017 roku Naro-dowy Bank Polski wprowadził do obiegu bank-not kolekcjonerski o wartości nominalnej 20 zł, upamiętniający 300-lecie koronacji Obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej. To dziewiąty bank-not kolekcjonerski wyemitowany przez NBP.

Str. 2 Głos Polski Buenos Aires, Nr 07 / 2017 (5227)

(cont. pag. 3)

El domingo 20 de agosto la sede de los polacos en Mar del Plata recibió al Ballet Zaloty de la Sociedad Polonesa de San Martín. Danzando típicos bailes de folclore polaco, el Ballet actuó durante el Lunch, es-pecialmente preparado para esta ocasión por los diri-gentes de la Sociedad polaca marplatense. Al evento arribó también la presidente de la Sociedad Polonesa, la Sra. Mónica Solarski, quien tuvo mucho que ver en la organización del viaje y la presentación del Ballet en Mar del Plata. Algunos integrantes del Ballet, lle-garon acompañados por su familia: esposos e hijos.El ballet Zaloty lleva 53 años actuando bajo la di-rección de la misma profesora, la Sra. Lila Szczurek de Solarski. El grupo participa cada año en diversos eventos culturales, fiestas de colectividades y a bene-ficio de terceros. Lo conforman bailarines de variadas edades, de descendencia polaca y otras nacionalida-des. Pertenece a la Sociedad Polonesa de San Martín, fundada en el año 1949, allí el grupo ensaya todos los sábados por la tarde.

El Pte. Ricardo Misiewicz dio la bienvenida a la Pte. Mónica Solarski y a los integrantes del Ballet Zaloty y sus acompañantes llegados de San Martín. Después de este breve discurso de bienvenida, le fue cedida la voz a Mónica Solarski, comunicando a los presentes

los detalles acerca de su Sociedad y el Ballet Zaloty. Al terminar la presentación el evento tomó su rumbo.Recordando el Día del Ejército Polaco que se cele-bra en Polonia el 15 de agosto y la Muerte del Gral. José de San Martín, el 17 de agosto, se proyectó un corto relacionado con el ejército de ambas naciones - argentino y polaco - recordando especialmente a los soldados polacos que estaban bajo el mando del Gral. San Martín. En el video se mostraron las imágenes y el relato de la protagonista del corto del “Bicentena-rio del Cruce de los Andes”, María Konopacki, quien llevó la bandera blanca y roja allí, dejando asentada la huella polaca en el Bicentenario y recordándonos que los polacos también estuvieron derramando san-gre por esta patria, que fue la suya también. Sobre los soldados polacos en Cruce de los Andes la infor-mación aquí: https://cinepolaco.com/…/bicentena-rio_del_cruce_…/index.html

Seguidamente apareció en escena el Ballet Zaloty que mostró algunos ritmos típicos polacos de tal modo que los presentes disfrutaron a pleno, aclamando cada baile con aplausos.El Día del Niño justo se festeja en esta fecha, el ter-cer domingo de agosto. Para ellos se proyectaron en

Ballet Zaloty en Mar del Plata!!!

(5228) Głos Polski Buenos Aires, Nr 08 / 2017 Str. 3(de pag. 2)

Córdobala pantalla grande dibujos animados cuyo título era “Przygody Koziołka Matołka” (Las Aventuras de la Cabrita Matolek), que también fue disfrutado por los mayores.De nuevo el Ballet Zaloty brilló en las tablas del es-cenario. Y de nuevo hubo aplausos. Y como si fuera poco, con una agradable sorpresa, invitó a los pre-sentes a participar en el baile. Nadie se salvó. Hasta el más tímido tuvo su oportunidad. Vale la pena des-tacar que algunos temas que adornaron el repertorio de Zaloty fueron compuestos por Julia Bielewicz que prestó las versiones propias de la rica música folcló-rica polaca.

Durante el evento hubo un servicio de lunch y más tarde se sirvieron las tortas, té, café y también ca-ramelos. Todo esto cuidadosamente servido por los colaboradores de la Casa. A medida que pasaba el tiempo se intensificaban las charlas de amistad entre las dos instituciones. Se levantaron varios brindis con vodka y se cantó “Sto lat” (Cien años). Todos felices continuaron relacionándose.La presidente Mónica Solarski obsequió en manos del presidente Ricardo Misiewicz un disco de la cantante Julia Bielewicz, quien solicitó que se obsequie en un lugar apropiado y de esta manera va a tener uso en la Casa Polaca. Por su parte Mónica Solarski les obse-quió a otros dos integrantes de la comisión algunos presentes. Fue de gran ayuda la colaboración de Ariel Pastori Pavilukievicz quien se aseguró del confort de los integrantes del Ballet Zaloty para que pasen bien las noches en la Institución durante su estadía en Mar del Plata.La Casa Polaca de Mar del Plata está muy agradecida a la Pte. Mónica Solarski por organizar el viaje hacia Mar del Plata y al Ballet Zaloty por actuar con las danzas en la sede polaca representando de esta mane-ra a la Sociedad Polonesa de San Martín y Polonia en general. Sólo queda desear que se repita.Fuente: https://cinepolaco.com/colectividad/2017/index.html

El sábado 12/8 nos visitó Sabina Jozdowska, polaca oriunda de Gdynia -ciudad costera del norte de Polo-nia- con quien compartimos una dinámica clase, co-noció nuestro club y nos comentó sobre su viaje a la Argentina en un perfecto español.Trabajadora social y filóloga/traductora de español, compartió con nosotros una tarde llena de historias y anécdotas, se mostró sorprendida por la intensa ac-tividad de nuestra colectividad y nos felicitó por el trabajo que realizamos por la difusión de la cultura polaca.Esperamos tenerte de nuevo en nuestra casa Sabina, siempre bienvenida! Witamy!

DESPEDIDA

Después de casi seis años termina mi misión como Cónsul en Buenos Aires. A partir del 1 de agosto asume como Cónsul – Jefe de la Sección Consular el Sr. Michał Świetlik.Les agradezco su amistad y cooperación durante mi estadía y trabajo en Argentina: gracias por su apoyo y entusiasmo.Les deseo mucha suerte tanto en lo personal como en lo profesional.

Con mis más cordiales saludosJoanna Addeo-Krajewska

La noche de Anita

El sábado 12 de agosto a las 18hs la escritora Ana Wajszczuk presentó su libro “Chicos de Varsovia” en el Café Emilio Alfaro del Teatro Auditorium de la Ciudad de Mar del Plata. A mesas llenas y con un par de filas de sillas que ampliaron la capacidad de los

asistentes fue un emotivo acto cultural con espíritu polaco. Desde el día anterior la escritora se encontraba en la ciudad siendo entrevistada en televisión (Canal 10-Programa Ddiez)) y en radio (LU6 Radio Atlántica, en el programa de Ricardo Pérez Bastida). Con un mal tiempo reinante en la costa atlántica durante toda la semana Ana puso en práctica la famosa frase “al mal tiempo buena cara” y con su simpática sonrisa dio comienzo a la charla moderada por Martín Kobse. Detrás de los disertantes una bandera Argentina y otra de Polonia enmarcaban el acto. Recorrió los comienzos del libro, las entrevistas en Argentina y en Polonia. La primer nota presentada a su editor en el 2014 y la frase “Ana esto es para hacer un libro”, sintetizar todo ese texto para su publicación en La Nación Revista, pero ya estaba puesta la idea: un libro. Un tío jubilado en Canadá que comenzó el árbol genealógico de su familia. Todo iba sumando para concretar la escritura. Los primos de su abuelo combatientes del Levantamiento de Varsovia del 1º de agosto de 1944, columna vertebral del libro. Los integrantes del Armia Krajowa de Buenos Aires. El viaje a Varsovia con su padre, quien hizo de traductor en las entrevistas en Polonia. El público muy atento no se perdió ni una sola palabra de sus explicaciones. La emoción llegó al máximo cuando su papá fue invitado a sumarse a la mesa y completó detalles que aún hoy le cortan la voz. Luego un micrófono que pasó de mano en mano puso en el aire preguntas del público.


(c. d. na str. 5)

Mar del Plata La presencia de Teresita Wilczynski con una foto de su mamá, mensajera en el histórico Levantamiento le dio un matiz especial con su recuerdo. La charla finalizó con un cerrado aplauso, luego Ana se dedicó a firmar ejemplares del libro, y quien no lo había traído lo podía comprar en el salón.

Presentes los polacos de Mar del Plata y respetando y haciendo honor a la tradición agasajaron con flores, bombones y vodka a una Ana sorprendida por los regalos que agradeció a todos y a cada uno con mucha alegría. Y las fotos individuales y grupales dejaron como testimonio un paso muy esperado por la Ciudad Feliz, la visita de Ana Wajszczuk autora de “Chicos de Varsovia”, único libro en español sobre el Levantamiento de Varsovia. Sin lugar a dudas fue la noche de Anita.

Eduardo Román Szokala – Mar del [email protected]

Fot. https://cinepolaco.com/colectividad/2017/index.html

Warsztaty na cześć rzeki WisłyW ubiegłą sobotę tj. 5 sierpnia br. w Szkole Języka i Kultury Polskiej w Wandzie (Argentyna) odbyły się warsztaty, których tematem przewodnim była Wisła. Uczestnicy spotkania dowiedzieli się wiele na temat „królowej polskich rzek”. Zapoznali się również z popularną polską legendą „O smoku wawelskim”.Po takim wprowadzeniu dzieci dokonały wizualizacji plastycznej rzeki. Z prac powstała wystawa upamięt-niająca Rok Wisły (Sejm RP podjął uchwałę w spra-

Wanda - Misiones

mailto:[email protected]

(5228) Głos Polski Buenos Aires, Nr 08 / 2017 Str. 5(ze str. 4)

wie ustanowienia roku 2017 Rokiem Rzeki Wisły).

Po wyczerpujących zajęciach umysłowych, przyszedł czas na zajęcia kulinarne. Tym razem dzieci miały za zadanie ugotować zdrową zupę warzywną. Jak się później okazało, nie było to zadanie zbyt skompliko-wane. I oczywiście warzywa nie stawiały najmniej-szego oporu, ani się nie kłóciły, jak to było w znanym wierszu Juliana Tuwima „Warzywa”, który dzieci poznały w trakcie gotowania popularnego dania pol-skiego. efekt końcowy tej części warsztatów był …pyszny.

Potem na dzieci czekała kolejna dawka emocji, czy-li zabawy na świeżym powietrzu. Dzieci rozpierała energia. Było wesoło i zabawnie jak zwykle.Nie obyło się bez oglądania popularnych polskich fil-mów animowanych, które bardzo przypadły dzieciom do gustu, ponieważ nie mogły oderwać oczu od duże-go ekranu.Mając na uwadze fakt, jak ważna jest woda w życiu człowieka, uczestnicy warsztatów cały czas trwania zajęć uzupełniali wodę w organizmie.Warsztaty bardzo spodobały się dzieciom, bo pyta-ły, kiedy odbędzie się kolejne spotkanie. Jak zwykle sprawdza się zasada, aby łączyć przyjemne z poży-tecznym.

Krystyna Archutowska

Konkurs fotograficzny Droga do Wandy“Caminante, no hay camino, se hace camino al andar”/ Antonio Machado/

Motyw drogi posłużył za temat tegorocznego konkur-su fotograficznego, który zorganizowała i przeprowa-dziła nauczycielka języka polskiego ze Szkoły Języka i Kultury Polskiej w Wandzie.Głównym celem konkursu było wyobrażenie sobie, jak mogła wyglądać droga pionierów do swojej dru-giej ojczyzny oraz odkrywanie atrakcyjnych okolic Wandy.Spośród nadesłanych zdjęć jury w składzie: Viviana Bugdahl, Ángel Polo i Mario Bustos wyłoniło zwy-cięzców.

I miejsce zajęła Mabel Miriam Wagner za zdjęcie pt. „Pierwsza ciężarówka w Wandzie”II miejsce zajęła María Norma Jejer za zdjęcie pt. „Droga naszych pionierów”III miejsce zajęła Marta Alejandra Sawa za zdjęcie pt. Droga w Kolonii Lanusse”Nagrody i dyplomy, które zostały uroczyście wręczo-ne laureatom 15 sierpnia br. podczas uroczystości z okazji 81-ej rocznicy założenia miasta, ufundowało Stowarzyszenie Argentyńsko – Polskie „Wanda” oraz Urząd Miasta w Wandzie.Przybyli na święto zaproszeni goście mogli obejrzeć wystawę pokonkursową, specjalnie przygotowaną na tę okazję.

Krystyna Archutowska


(c.d. na str. 7)

Zbud i Invest

Finałem dnia była inscenizacja zbrojnej interwencji w heretyckiej wiosce. I tu właśnie pojawił się temat Świętej Inkwizycji.

Mowa o instytucji kościelnej, którą powołał do życia w 1232 roku papież Grzegorz IX, a jej zadaniem było zwalczanie herezji. Inkwizytorzy mieli prawo ścigać ją wszędzie tam, gdzie wystąpiło choćby minimalne podobieństwo jej wystąpienia. W połowie XVI wie-ku Święte Oficjum – najwyższy sąd w sprawach od-stępstwa od wiary katolickiej – wydało indeks ksiąg zakazanych, które według Kościoła nie były zgodne z jego nauczaniem. Publikacje palono na stosach, a wy-dawców i autorów spotykały dotkliwe kary i represje.

Wspomnieć należy, że jednymi z pierwszych ofiar inkwizycji byli m.in. Leonardo da Vinci i twórca teo-rii heliocentrycznej Mikołaj Kopernik. Dzieło tego drugiego pt. „O obrotach sfer niebieskich” wpisa-ne zostało do Indeksu ksiąg zakazanych. Dopiero w 1966 roku ówczesny papież Paweł VI uznał wykaz za dokument historyczny i przestał obowiązywać wier-nych. Groźba ekskomuniki za czytanie książek niedo-zwolonych została odwołana.

W Polsce Święta Inkwizycja zagościła w pierwszej połowie XIV wieku. Jej koniec przyniosła reforma-cja i nastałe czasy tolerancji religijnej w drugiej poło-wie XVI wieku. Pierwszymi inkwizytorami dla naszego kraju zostali powołani w 1318 roku przez papieża Jana XXII do-minikanin Peregryn z Opola i franciszkanin Mikołaj Hospodyniec, którym podległy diecezje wrocławska i krakowska. Zdaniem historyków wątek religijny miał tu jednak drugorzędne znaczenie, bo tak naprawdę chodziło o starania Władysława Łokietka o zezwole-nie papieża na koronację. Do XV wieku i czasu po-jawienia się husytów, również działalność polskich inkwizytorów była niewielka. Daty świadcząca o ich aktywności to 1315-1322 i 1349, kiedy miały miej-sce dwie fale ich aktywności na ziemiach śląskich i graniczących z nimi terenach należących do Polski, a później okresu epidemii dżumy.Należy zaznaczyć, że wszystkie wyżej wymienione rzeczy nie były jedynymi elementami interaktywnej lekcji historii i religii tego dnia. Kolejne stanowiły: walki specjalnymi mieczami do ćwiczeń, poznanie oraz strzelanie z łuku, warsztaty dla najmłodszych, prezentowanie stroju rycerza i opowieści o jego ży-ciu. Tradycyjnie też można było zwiedzić obóz ry-cerski i zaobserwować wytop żelaza w piecu dymar-kowym. Oczywiście nie mogło zabraknąć ciepłego

Powrót do przeszłości w OleśnicyJuż po raz piąty pod Wieżycą będącą pierwszą częścią powstającej w miejscowości Oleśnica w gminie Olesno repliki średniowiecznego grodu miało miejsce interesujące, nawiązujące do zamierzchłej historii wydarzenie. Po zeszłorocznych „odwiedzinach” w tym miejscu św. Franciszka z Asyżu oraz przybliżeniu jego życia i historii tegoroczną propozycją nie tylko dla najmłodszych był temat Świętej Inkwizycji. Ważną informacją jest, że obecnie Turniej nawiązywał też do powstania samej Oleśnicy. Był swoistym jubileuszem z okazji 600-lecia pierwszej zapisanej wzmianki o istnieniu wsi. Ale to, także inna ważna rocznica, bowiem dziesięciolecie istnienia obchodzi jedna z grup rekonstruującej, jedynego polskiego zakonu rycerskiego – Pruskich Rycerzy Chrystusowych Braci Dobrzyńskich. W tym roku pod Wieżycą gościło 160 różnych rekonstruktorów historycznych z 24 grup działających na terenie całego kraju. Zrównuje to imprezę z innymi tego typu ukazującymi wydarzenia krajowe z zamierzchłej przeszłości.Turniej w Oleśnicy podobnie, jak w roku ubiegłym trwał dwa dni. Rozpoczął się w samo południe 8 lipca, a jego otwarcia dokonali: burmistrz Dąbrowy Tarnowskiej Krzysztof Kaczmarski, wójt gminy Olesno Witold Morawiec oraz sołtys wsi Oleśnica Marta Kądzielawska. Podobnie jak w latach ubiegłych patronat naukowy nad wydarzeniem objęło Muzeum Okręgowe w Tarnowie, a jego organizację wsparli nie tylko samorząd powiatowy i gminny, ale również firmy i osoby prywatne.

Pod Wieżycą przedstawione zostały zakony rycer-skie, które pojawiły się w XIII wieku w Polsce, m.in.: Bracia Dobrzyńscy, Joannici, a także osławieni róż-nymi historiami i tajemnicami Templariusze nieroze-rwalnie związani z tegorocznym tematem.

Dzień wypełniły również pojedynki walki mieczem 1vs1, 5vs5, współzawodnictwo łucznicze i bieg dam, których zwycięzcami zostali:

w pojedynkach samojeden rycerze - Kotu z Tarno-wa, Quaipeda z Warszawy i Piotr z Będzina; w walkach samopiąt - Minetaury, Ciężka Dwójka i Templariusze; najcelniejsi łucznicy to: Damian, Jeżyk i Pawfcio, bieg dam - Evelina z Żor, Patrycja z Oświęcimia i Oliwia z Tarnowa.Osoby te, jakżeby było inaczej, otrzymały zasłużo-ne nagrody, których fundatorami byli: Starostwo Po-wiatowe, burmistrz Dąbrowy Tarnowskiej oraz firmy

(5228) Głos Polski Buenos Aires, Nr 08 / 2017 Str. 7

(c. d. na str. 8)

(ze str. 6)

posiłku przygotowanego w epokowych naczyniach. Po raz drugi odbyły się też mini targi ekologicznej żywności, a tak, jak zawsze obecność w tym miejscu była bezpłatna.Niestety szkoda tylko, że do końca dnia nie dopi-sała pogoda. W pewnym momencie nadeszła ciem-na chmura, która przyniosła dużą burzę z ulewnym deszczem. Jednak nie przeszkodziło to całkowicie w przebiegu Turnieju i po jej przejściu można było go kontynuować.

Drugi dzień interaktywnej lekcji historii rozpoczął tradycyjny przedpołudniowy przemarsz biczowni-ków i grzeszników z miejscową ludnością spod Wie-życy do kaplicy w Oleśnicy. Prowadził go Wojciech z Bagien w intencji podziękowania za Boską opiekę nad przybyłymi i gospodarzami. Tego też dnia po po-łudniu obok kaplicy odbył się festyn dla miejscowej ludności i zaproszonych gości.

Należy zaznaczyć, że podczas ubiegłorocznego spek-taklu o św. Franciszku wystawionego pod Wieżycą 28 września pojawił się gość specjalny - reżyser fil-mu pt. „Chrzest Południa Marek Kołdras, tarnowski dziennikarz. Produkcja ukazuje teorie wcześniejsze-go datowania chrztu naszych terenów. Wydarzenie zakończył właśnie jego prapremierowy pokaz. Trzeba zaznaczyć, że to właśnie pod Wieżycą, 9 lipca ze-szłego roku podczas IV Turnieju Rycerskiego zreali-zowane zostało część zdjęć, a w pozostałych zagrali członkowie obecnych bractw. Mowa o scenach chry-stianizacji pogan i specjalnie przygotowanej insceni-zacji zwieńczonej spaleniem zabudowań i ekstermi-nacją mieszkańców niechętnych do nawrócenia na chrześcijaństwo.

WieżycaWieżyca w Oleśnicy jest głównym elementem

powstającego grodu. Jest budowlą mieszkalno-obron-ną, a jej pomysłodawca, budowniczy i właściciel to wielki pasjonat Średniowiecza.

Mowa o panu Wojciechu Maniak, który sam mówi, że replika ma być hołdem dla dawnych lokal-nych rodów – Gryfitów i Ligęzów, jak również oży-wić historię współczesnym. W miejscu tym odbywają się treningi rycerskie, turnieje oraz warsztaty. Zawsze też są jednocześnie niezwykłą, interaktywną lekcją historii. Można zobaczyć, jak wyglądało średnio-wieczne życie. Jest ukazywany rys historyczny epoki, tworzące ją osoby oraz kultura materialna i duchowa. Mimowolnie jest się świadkiem bitew średniowiecz-

nych rycerzy i wojów walczących pod okiem instruk-torów. Przybyli mogą, także posłuchać o tworzeniu grupy rekonstrukcji historycznej. Jedną z atrakcji jest też zawsze możliwość spróbowania dań z obozowej kuchni. Wszystkie rzeczy są zrobione zgodnie ze śre-dniowiecznymi recepturami w zrekonstruowanych glinianych i metalowych naczyniach z epoki. Zain-teresowani tematem mogą porozmawiać z organiza-torami i dowiedzieć się wielu bardzo interesujących rzeczy i ciekawostek o dawno minionych czasach. W tym chwilowym, niecodziennym i dziwnym „powro-cie do przeszłości” może wziąć udział każdy.

Ciekawostką jest, że replika grodu powstaje w odległości 4 km od innej miejscowości, Gorzyce, gdzie mieściła się od XIV wieku historyczna siedzi-ba Ligęzów. Jest ona uwzględniona w źródłach hi-storycznych z połowy XIII wieku, gdy mieszkali tu jeszcze Gryfici. Dlaczego obiekt nie zachował się do dzisiaj? Niestety, odpowiedzi nie znamy. Przypusz-czalnie jego koniec przypieczętowała wielka powódź mająca miejsce w latach 70-tych XV wieku. Można tak wnioskować, gdyż Jan Długosz wspomina ją w swoich kronikach.

Zamierzeniem organizatorów jest ukazanie prawdziwego oblicza epoki Średniowiecza. Spotka-nia mają, również za cel zapoznanie chętnej mło-dzieży z działalnością propagującą historię i kulturę dawnej Polski poprzez aktywną rekonstrukcję kultury materialnej i duchowej okresu wieków X-XIII. Orga-nizatorzy bardzo chcieliby przeprowadzać warsztaty łucznicze dla dzieci i młodzieży zwieńczone mini-tur-niejem, jak też organizować kolejne Turnieje Rycer-skie dla członków bractw. Należy również zaznaczyć, że wszystkie zajęcia są bezpłatne. Już o 9 lat Poczet Bagiennych z Wieżycy organizuje liczne zajęcia łą-czące edukację z zabawą i poznawaniem historii.

Anna Hudyka

Wiadomości Z życia Kościoła

CZARNA MADONNA I JEJ NOWE KORONY28 lipca 2017

W piątek w nocy na Cudowny Obraz Matki Bożej Częstochowskiej na Jasnej Górze nałożone zostały nowe korony. To kolejny ważny etap w jubileuszo-wym świętowaniu trzechsetlecia koronacji Wizerun-ku.

Diademy są repliką pierwszych papieskich koron ofiarowanych Maryi w 1717 roku przez Ojca Świę-tego Klemensa XI. Przeor Jasnej Góry ojciec Marian Waligóra podkreśla, że są one przypomnieniem mate-rialnym tego wydarzenia.

Paulini przypominają, że nowe korony są tylko do-pełnieniem inicjatywy duszpasterskiej „Żywa Korona Maryi”, bo najważniejsza jest przemiana serc Pola-ków i dopełnienie koronacji ewangelicznym życiem.Fundatorami nowych koron są wierni z włoskiej die-cezji Crotone, gdzie także znajduje się sanktuarium Matki Bożej.

Pielgrzymi zobaczyli obraz przyozdobiony nowymi koronami na skroniach Czarnej Madonny i Dzieciąt-ka o 6 rano, po uroczystym odsłonięciu. Potem roz-poczęła się dziękczynna msza święta, pod przewod-nictwem arcybiskupa Wacława Depo metropolity częstochowskiego, za pielgrzymkę Ojca Świętego na Jasną Górę.28 lipca mija pierwsza rocznica modlitwy papie-ża Franciszka w Sanktuarium. Rok temu w Często-chowie przeżywaliśmy narodowe dziękczynienie za chrzest Polski w 1050. rocznicę.KAIŹródło: http://www.radiowarszawa.com.pl/czarna-madonna-i-jej-nowe-korony/


(cont. pag. 9)

(ze str. 7)

Fot. http://www.zyciezakonne.pl

Asignación de BecasComo resultado del acuerdo de cooperación que existe entre la U.S (Universidad de Silesia) y la UPRA (Unión de los Polacos en la Rep. Arg.), la U.S ha ofrecido a alumnos de nuestro país, para este año 2017, tres becas para los cursos intensivos de verano que ofrece dicha Universidad en su Es-cuela de idioma y cultura polacos, en la ciudad de Cieszyn.A partir de una lista de candidatos propuesta por maestros de diversas entidades y escuelas Polone-sas, fueron seleccionadas las siguientes personas:Renata Gerez Okolotowicz (27) de Berisso.Gerardo Martín Báez Peña (45) de Ognisko Pols-kie.Nicolás Wojcicki (18) de Martín Coronado.Las actividades se desarrollarán durante todo el mes de Agosto.Les deseamos que disfruten al máximo de esta oportunidad de perfeccionar el idioma y de visitar Polonia.Esperamos que a su retorno a la Argentina compar-tan lo aprendido con sus compañeros y los conta-gien de su entusiasmo por seguir aprendiendo el idioma, cumpliendo así con el fin de este programa.PONA – Polonijna Organizacja Nauczycieli w Ar-gentynie (Organización Polonesa de Maestros en Argentina)

El deporte uniendo a las comunidades polacasPolonia Fútbol Club consiguió la medalla de oro representando a Argentina

Esta vez Toruń volvió a ser la sede de las Olimpíadas que reúnen a los polacos de todas partes del mundo. Participaron 33 países, en 25 disciplinas, con casi 1000 deportistas en total. Números que muestran el tamaño e importancia del evento, organizado por Wspólnota Polska y el Gobierno de la Ciudad de Toruń.

Durante una semana miembros de la comunidad polaca de diversos lugares pudieron reunirse para

http://www.radiowarszawa.com.pl/czarna-madonna-i-jej-nowe-korony/

http://www.radiowarszawa.com.pl/czarna-madonna-i-jej-nowe-korony/

(5228) Głos Polski Buenos Aires, Nr 08 / 2017 Str. 9(de pag. 8)

(cont. pag. 12)

practicar deporte y competir representando a sus países de origen. El sábado 29 de julio se realizó la ceremonia inaugural en el Toruń Arena, en la que las delegaciones fueron presentadas ante el público, y hubo música y baile con los grupos Feel y Art Color Ballet. En los días siguientes, por lo general las actividades se realizaron por la mañana, en distintos puntos de la ciudad. Por las tardes los deportistas podían juntarse en el centro de los Juegos, donde se entregaban algunas medallas cada día, o ir a recorrer el barrio antiguo.

En esta edición, Argentina fue representada en dos disciplinas. Yo tuve la oportunidad de correr los 5 km, la primera actividad de los Juegos. Lo hice en un tiempo de 22:15, marca que me ubicó en el quinto lugar de mi categoría. Y el Polonia Fútbol Club volvió a presentarse con su equipo para luchar por una medalla.

El equipo no empezó tan bien su participación. En el grupo que le tocó en el sorteo estaba acompañado por República Checa y Olimpia Toronto, de Canadá.

El primer partido con los checos fue una derrota por 1 a 0, un resultado tal vez injusto por cómo se había desarrollado el encuentro. El resultado obligaba entonces a ganar el segundo partido para seguir en carrera. El Polonia pudo recuperarse, mejoró su juego, y se impuso claramente con un 4 a 0 frente a los canadienses, con goles de Wisniewski, Boroski, Dermen y uno en contra. Así clasificó a semifinal en la que lo esperaba el siempre duro equipo de Ucrania. Los ucranianos eran un difícil obstáculo, había vencido a la Argentina en la final de los Juegos pasados en la ronda de penales. Las cosas no arrancaron bien cuando los ucranianos conectaron un cabezazo tras un tiro libre y abrieron el marcador. Pero afortunadamente, el equipo no se desesperó y rápidamente puso el empate con un remate de Di Gregorio Dacko. Luego, continuó con el control de la pelota y poco después un cabezazo de Alejandro Murtari puso el 2 a 1, que fue definitivo y puso al Polonia FC nuevamente en la final.El partido decisivo volvía a enfrentarlos contra República Checa. Pero en esta oportunidad el equipo estaba más sólido, con más juego ofensivo. No tuvo que esperar mucho para ponerse arriba en el marcador con un golazo desde lejos de Fernando Garitonandia. Si bien los checos no inquietaron demasiado en búsqueda del empate, Argentina no podía ampliar el resultado y estar más tranquilos. Hasta que en un contraataque en el final del encuentro, Matías Gelpi pudo definir suave frente al arquero y puso el 2 a 0. El gol liquidaba el partido y a partir de ahí se empezó a festejar el campeonato.

Con mucho esfuerzo y buen fútbol, el Polonia FC consiguió otra vez la medalla dorada en los Juegos Olímpicos para polacos en el exterior. Además de los jugadores que dejaron el alma dentro de la cancha, estuvieron el cuerpo técnico y los dirigentes, que


(de pag. 9)


PFC

TO R U N

2017

EL

ORO

ES

ARGENTINO


NUESTRO SITIOwww.upranet.com.ar

TU PÁGINA

(de pag. 9)

(cont. pag. 13)

hicieron todo para poder llegar al objetivo. El viaje del equipo también fue posible gracias a varias personas y empresas que ayudaron a que se realizara: David Oczkowski, Jan Stachnik, José Okecki, Gregor Dayton, Ricardo Wachowicz, Marcin Korzeb, Ricardo Chychowski, Héctor Salazar, Andrés Rozanski, Ricardo Fernández Núñez, Bayton, Carlos Zychowski. y Coach Argentina. El sólo hecho de poder viajar a Polonia para representar a la colectividad de la Argentina fue una excelente experiencia, y poder coronarla con el título lo hace todavía mejor. Estas Olimpíadas son una excelente oportunidad brindada por Polonia para que los polacos que están lejos puedan vivir una linda experiencia llena de deporte y compañerismo, y mientras tanto conocer un poco el país también. Es un ambiente sano en el que se nota el amor a Polonia y al país al que cada deportista representa.

Enrique Mackiewicz

El plantel del Polonia FC en Toruń 2017:Director técnico: Oczkowski, DavidPresidente: Konopka, Ricardo

18 Ambrosio Stempowski, Xavier4 Makuka Pereyra, Steve6 Makuka Pereyra, Andy3 Di Gregorio Dacko, Matías1 Gandarella, Axel9 Gelpi Balik, Matías5 Garitonandia, Fernando8 Ojeda, Nahuel14 Schor Jakobowicz, Sebastián2 Oczkowski, Gabriel (capitán)11 Boroski, Paul15 Schor Jakobowicz, Martín16 Schor Jakobowicz, Diego7 Murtari, Alejandro10 Wisniewski, Ricardo13 Dermen, Miguel17 Mackiewicz, Enrique

Festival Internacional de Conjuntos Folclóricos Polacos Rzeszów 2017

Bailarines de origen polaco de todo el mundo se reunieron para mostrar sus cantos y bailes

La ciudad de Rzeszów recibe cada tres años a conjuntos folclóricos que están fuera de Polonia, en un festival que reúne a la juventud y muestra una gran variedad de coreografías polacas y de otros lugares del mundo. En esta oportunidad se realizó entre el 21 y el 25 de julio, en diversos puntos de la ciudad. El viernes 21 fue la apertura del festival con un desfile de los bailarines por la zona del barrio antiguo y la plaza central de la ciudad. Luego hubo un concierto de dos bandas polacas: Old Rzech Jazz Band y Dagadana. Durante el sábado y el domingo, los conjuntos que viajaron desde diversos países mostraron sus danzas en diferentes horarios, desde el mediodía hasta la noche. El escenario estaba en el corazón de Rzeszów, en su plaza central, junto al edificio de la casa de gobierno. Cada grupo no sólo mostró coreografías polacas, sino que también trajeron bailes típicos de sus países de origen.


(c. d. na str. 14)

(de pag. 12) El lunes 24 el festival se trasladó al estadio “Hala Widowiskowa RCSW Podpromie” donde todos los balets pudieron mostrarle al público bailes de los países de los que vinieron. Sorprendió el alto nivel de estas coreografías, que seguramente en la mayoría de los casos fueron preparadas especialmente para esta ocasión. Y finalmente, el martes se realizó el show de cierre en el que se presentaron todos los conjuntos con sus bailes típicos polacos. El escenario se ambientó como una taberna y a medida que bailaban, los grupos se ubicaban en el centro del estadio y se iban corriendo para el fondo. Fue impresionante ver, como en algunos momentos, todos los bailarines que ocupaban todo ese centro realizaban diversas coreografías.

La cantidad de grupos fue enorme, y este encuentro no sólo brinda la posibilidad de conocer Polonia, sino también a gente de todo el mundo que pone su esfuerzo para preservar la cultura polaca en el canto y el baile. Todos se alojan en una zona con varios edificios, lo que permite que compartan charlas, comidas y a la noche festejen todos juntos. Los que participaron fueron: Kujawy (Sydney), Kukułeczka (Perth), Karolinka (Brześć), Lechici (Grodno), Mazury (Mallet), Wisła (Curitiba), Olza (Czeski Cieszyn), Suszanie (Sucha Górna), Akademia Białego Orła (Montreal), SPK Iskry (Winnipeg), Lechowia (Mississauga), łowicz (Edmonton), Polanie (Calgary), Polonez (Edmonton), Polonez (Hamilton), Tatry (Windsor), Polonez (Vancouver), Perła (Niemenczyn), Wilia (Wilno), Polacy Budzaka (Komrat), Polonia (Hanover), Korale (Krasnojarsk), Korale (San Petersburgo), Lasowiacy (Winterthur), Polonez (Estocolmo), Polanie Znad Dniepru (Kiev), Dolina (Minneapolis), Lajkonik (Chicago), Lajkonik (Tucson), Ojczyzna (Baltimore), Polanie (Detroit), Polonia (Chicago), Rodacy (Hamtramck), Wesoły

Lud (Chicago), Karolinka (Londres), Orleta (Londres) y Polonez (Manchester). Fue emocionante ver cómo son tantos los que mantienen las tradiciones fuera de Polonia, con un excelente nivel de bailes y cantos, y un ambiente espectacular. Si bien el festival se realiza cada 3 años, los organizadores comentaron que intentarán realizar el próximo dentro de 2, ya que en 2019 se cumplirá el 50° Aniversario.

Enrique Mackiewicz

Nie rozliczona zbrodnia.Do cholery właśnie, dlatego bo

jestem człowiekiem!!!

Wiem, że zaraz zostanę odsączona od polskości, a zdarzy się, że i nawet od człowieczeństwa, ale właśnie, dlatego, że jestem istotą ludzką, a o człowieczeństwie nie świadczy tylko wygląd i fakt posiadania 23 par chromosomów, nie mogę mieć innego zdania!

Dziś temat Powstania Warszawskiego jest kontrowersyjnym. Kwestie sporne dotyczą: znaczenia, przebiegu i trafności decyzji dowództwa o rozpoczęciu akcji zbrojnej. Przywykło się, że nie jest taktownym, aby zwłaszcza na forum publicznym poddawać go krytyce, bowiem według obowiązujących opinii było wielkim zwycięstwem, a nie żadną tragedią narodową. Stało się niemal świętością, a jego legenda pokonała historię. Nie ulegają jednak wątpliwości następujące fakty o trwającym ponad 60 dni Powstaniu:

- 31 lipca 1944 r. przeprowadzono głosowanie w sprawie wybuchu Powstania. Zwolennicy ruszenia do boju przegrali stosunkiem głosów 3 do 4. Nie wszyscy chcieli jednak głosować, a gen. Tadeusz Bór-Komorowski i tak podjął inne postanowienie.

- Śmierć poniosło ponad 200 tys. osób, w tym 150 tys. cywili, zwłaszcza młodzieży.

Liczba zabitych przewyższyła tą z Hiroszimy po zrzuceniu bomby atomowej. Już w pierwszym tygodniu Powstania zginęło ponad 40 tys. cywilów! Ponadto nie żadni naziści ani hitlerowcy, bo to byli Niemcy ze zniszczonej Warszawy wypędzili ok. 550 tys. ludzi, z czego 165 tys. wywieziono na przymusowe roboty do Niemiec, a 50 tys. wysłano do


(c. d. na str. 15)

(ze str. 13)

obozów koncentracyjnych. Skończmy raz na zawsze z tą tzw. „poprawnością polityczną” mającą na celu zakłamywanie rzeczywistości i historii, jej wybielanie oraz na wszelkie sposoby usprawiedliwianie, aby nie drażnić, a nie daj Boże jeszcze kogoś obrazić.

Nie pozwólmy też na to innym, bo o tym, w jak perfidnej rzeczywistości przyszło nam żyć niech świadczy fakt z zeszłorocznych wydarzeń.

Mówię o wizycie Papieża Franciszka w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz, który odwiedził 29 lipca podczas odbywających się w Krakowie Światowych Dni Młodzieży. Na mapce przygotowanej przez niemiecką agencję prasową DPA przedstawiającej trasę pielgrzymki Ojca Świętego do Polski zaznaczono trzy miejscowości: Krakau, Tsenschtochau oraz Oświęcim, którego nazwy nie przetłumaczono na ojczysty język. Niewygodne dla siebie „Auschwitz” jednoznacznie kojarzące się wszystkim z niemieckim obozem koncentracyjnym się nie znalazło. Błąd poprawiono dzięki aktywności internautów, ale dopiero po dwóch dniach. Stało się to, kiedy sprawę poruszył portal edukacyjny IPN na Facebooku. Odpowiedzią niemieckiego DPA były słowa: „Z tym miastem zawsze mamy problem, bo jeśli przetłumaczymy jego nazwę, Polacy się oburzają, a jeśli napiszemy „Oświęcim”, Niemcy nie wiedzą, o czym mowa” oraz: „ W DPA przyjęliśmy zasadę, że kiedy chodzi o miasto Oświęcim, zostawiamy polską nazwę, a kiedy mamy na myśli obóz, piszemy „Auschwitz”. Zwykle niemieckich określeń używamy w ogóle tylko w odniesieniu do największych polskich ośrodków, takich jak Warszawa, Kraków czy Gdańsk. W tym przypadku zaszła pomyłka. Najpierw myśleliśmy, że papież odwiedza miasto Oświęcim, dopiero potem dostaliśmy informację, że chodzi o obóz koncentracyjny”. Tak, jakby Papież Franciszek miał odwiedzić Oświęcim po to, żeby pospacerować się jego uliczkami albo w kawiarni wypić kawę.

Wracając do tematu PW prawda jest niestety brutalna: straty niemieckie poniesione podczas jego trwania to: 10 tys. zabitych, 7 tys. zaginionych i 9 tys. rannych.

- Na jednego zabitego żołnierza niemieckiego przypadało, co najmniej 10 poległych powstańców. Jeśli uwzględnić ofiary wśród ludności cywilnej to okaże się, że śmierć jednego Niemca kosztowała życie 100 Polaków. Dla porównania: w krwawych i zażartych walkach o Berlin na jednego zabitego Niemca przypadało 4 żołnierzy Armii Czerwonej.

- Warszawa została zrównana z ziemią (85

% miasta) nie licząc dóbr: kultury, nauki i innych. Powstanie zakończyło się klęską, katastrofą i ruiną, która nie dotknęła żadnej innej europejskiej stolicy od czasu najazdu Hunów na Rzym, tylko, że było to ponad 1500 lat temu, w V wieku n.e.

- Należy wiedzieć, że na przełomie czerwca i lipca 1944 r. polski emigracyjny rząd w Londynie wraz z jego delegatem na kraj Janem Stanisławem Jankowskim rozważali koncepcję nakłonienia Niemiec, przy pomocy Watykanu i Szwajcarii, do uznania Warszawy za miasto otwarte, wyłączone z działań wojennych poprzez wzgląd na znajdujące się w nim dobra: kultury, nauki oraz fakt, że polska stolica należała do jednych najpiękniejszych miast Europy.

I jeszcze jedne dane:Szacuje się, że w wyniku wojennych zniszczeń 84 % lewobrzeżnej Warszawy zostało obrócone w gruzy. Po upadku powstania miasto było sukcesywnie, planowo równane z ziemią przez specjalne oddziały saperskie. Ustny rozkaz Hitlera dotyczący polskiej stolicy po 1 sierpnia był następujący: „Każdego mieszkańca należy zabić, nie wolno brać żadnych jeńców Miasto ma być zrównane z ziemią, by dać zastraszający przykład całej Europie”. Tak, więc czego nie osiągnięto w trakcie walk, dokonały w kolejnych miesiącach saperzy.

Wojenne zniszczenia Warszawy:

75 % budynków przemysłowych

72 % izb mieszkalnych

60 % drzewostanu w parkach

75 % szkół wyższych i instytutów naukowych

100 % mostów

90 % budynków zabytkowych

90 % szpitali i klinik

95 % obiektów kultury

W 2004 roku specjalna komisja oszacowała całość strat materialnych poniesionych przez Warszawę i jej mieszkańców podczas II wojny światowej według obecnej wartości na kwotę 240 miliardów złotych.

Wszystkie powyższe informacje opublikował „Świat Wiedzy Historia” (3/2016) – jeden ze specjalnych numerów miesięcznika „Świat wiedzy”.

Należy wiedzieć, że kwestie te były szeroko dyskutowane po wojnie na Zachodzie.


(c. d. na str. 17)

(ze str. 14)

Pozwolę sobie przytoczyć jeszcze jeden fragment. Tym razem pochodzi z książki Jacka Pałkiewicza pt. „Dubaj”. Nie to nie pomyłka wspomniany przeze mnie tytuł, bo w publikacji pojawia się też temat zniszczeń jakie dokonano w Warszawie podczas powstania. Mówiąc o naszej stolicy autor pisze, że swego czasu była „jednym z największych projektów architektonicznych na świecie”.

Na kolejnych stronach porównuje również Warszawę do Dubaju:

„Gdy tak przemierzamy metropolię, nie sposób nie unosić głowy, by sprawdzić z niedowierzaniem, jak wysoko w niebo strzelają wieżowce. Oddanie do użytku każdego z nich rozgłaszane było na cały świat. Bo Dubajczycy nie tylko budują, ale potrafią to doskonale rozpropagować.

Nie wszyscy umieją się tak dobrze sprzedać.

My, Polacy, nigdy nie potrafiliśmy tego robić. Nie potrafiliśmy nawet dobrze opowiadać o naszych „cudach”. Na przykład o odbudowie powojennej Warszawy, określanej swego czasu jako jeden z największych projektów architektonicznych na świecie. Pewien architekt, stojąc w 1945 roku na jej zgliszczach, powiedział podobno, że trzeba stu lat, żeby się podniosła z ruin. Warszawiacy i przyjezdni dokonali cudu w ciągu lat kilkunastu – siłami społecznymi i politycznymi dźwignęli miasto zbombardowane bardziej niż Drezno, Londyn czy nawet Hiroszima, która stała się symbolem niewyobrażalnej tragedii wojennej.”

Mówi się, że Powstanie Warszawskie było zwycięstwem moralnym i symbolem: bohaterstwa, ofiarności i zaciętości powstańców w walce o wolność narodu. Tylko, czy zwycięstwem można nazywać wysłanie, powiedzmy prawdę, że na niemal pewną śmierć tyle młodych osób, 200 tys.? Przecież decydenci Powstania nie byli podobno głupimi ludźmi, nie byli też niepoczytalnymi osobami tylko zdrowymi na umyśle, więc musieli zdawać sobie sprawę z tego, że możliwy jest scenariusz klęski, nawet całkowitej. Chyba wojskowi podejmując pewne kroki muszą być przewidywalni, przygotowani na wszystko. Obwiniano o zaniechanie pomocy, a wręcz specjalne zachowanie żołnierzy Armii Czerwonej, ale bądźmy szczerzy: Powstanie Warszawskie było skierowane częściowo, także przeciwko ZSRR. Owszem militarnie walczono z Niemcami, jednak politycznie przeciwko Sowietom i oni o tym doskonale wiedzieli.

Wystąpienie w Warszawie miało zanegować ustalony przez aliantów już na konferencji teherańskiej (28 listopada - 1 grudnia, 1943 r.) nowy porządek polityczny Europy Środkowo-Wschodniej zgodnie, z którym Stany Zjednoczone i Wielka Brytania zgadzały się na prowadzoną przez Józefa Stalina politykę faktów dokonanych na ziemiach polskich. W świetle tych ustaleń Powstanie Warszawskie miało skomplikować podział w myśl, którego nasz kraj znajdował się w strefie operacyjnej ZSRR. Ponadto Komenda Główna AK w Warszawie nie miała żadnego kontaktu z wojskami radzieckimi ani wiedzy o ich dokładnych planach. Nie uważano za stosowne informowanie Stalina o powstańczych zamiarach. Tak, więc, jak można było oczekiwać pomocy od kogoś przeciwko komuś występujemy? Jak w tej sytuacji możliwe było spodziewać się od Związku Radzieckiego, choćby lojalnego współdziałania? Po-nadto znając ich wrogi stosunek do Armii Krajowej oraz obozu londyńskiego należało przyjąć, jako wy-soce prawdopodobne, że ze względów politycznych wstrzymają ofensywę. Była to dla Stalina wyjątkowa okazja, aby niemieckimi rękoma pozbyć się w Polsce opozycji antykomunistycznej i kwiatu inteligencji. Byłoby naprawdę mało powiedziane, że zdumiewa-jące, bo wręcz kuriozalne, gdyby z takiej okazji nie skorzystano! Nie możemy mieć do Sowietów preten-sji, że nie pomogli w Powstaniu. Równie dobrze moż-na mieć żal do Niemców, że w ogóle walczyli! Na brak pomocy za strony aliantów wpłynął natomiast fakt, iż wielu brytyjskich komentatorów zdecydowa-nie potępiło wystąpienie w Warszawie, wysuwając m.in. zarzuty o jego inspirację przez polskie władze emigracyjne w Londynie oraz brak uzgodnienia mo-mentu wybuchu z rządami: brytyjskim i radzieckim. Stalin o rozpoczęciu się PW dowiedział się 2 sierpnia o godz. 1.10 po północy w depeszy od angielskiego Sztabu Generalnego.

Zapytam raz jeszcze: czy patrząc na straty poniesione w Powstaniu Warszawskim, zwłaszcza wśród ludności, całego pokolenia młodzieży, można w ogóle mówić o jakimkolwiek zwycięstwie w jakimkolwiek wymiarze? Czy jest nawet samym człowieczeństwem gloryfikacja zdarzenia, które pomijając fakt całkowitego zrujnowania stolicy kosztowało życie ponad 200 tys. osób, w tym 150 tys. cywilów? Czy moralne są próby usprawiedliwiania decydentów Powstania? Sam Władysław Anders, dowódca II Korpusu, zdobywca Monte Cassino, a po wojnie przywódca polskiej emigracji politycznej uważał Powstanie


Para publicitar en Glos Polski: [email protected]

POLONIA FÚTBOL CLUBA R G E N T I N Awww.poloniafc.com.ar

http://harcerstwoargentyna.blogspot.com.ar

Harcerstwo Argentyna

ZAPRENUMERUJ GŁOS POLSKI DLA

SIEBIE I SWOICH PRZYJACIÓŁ

NUESTRO SITIO

www.upranet.com.arTU PÁGINA

upranet.com.ar

http://www.buenosaires.msz.gov.pl/

ESCRIBANIASTANKIEWICZ

Dr. Fernando StankiewiczEscribano - Titular - Abogado

Tel. 4372-6958 / 4371-0800Fax: 4372-4962

Rodriguez Peña 382 - 3 „B”Capital Federal


(ze str. 15) za kardynalny błąd z politycznego i wojskowego punktu widzenia, a z moralnego za zbrodnię, za którą odpowiedzialność ponosili: dowódca Armii Krajowej gen. Tadeusz Bór-Komorowski i jego sztab. W sierpniu 1944 r. w depeszy z Włoch do Londynu raportował, że jego żołnierze nie rozumieją celowości Powstania, a on sam uważa, że stolica pomimo bezprzykładnego bohaterstwa walczących, z góry skazana jest na zagładę. Jak oświadczył w swoim meldunku: „wywołanie powstania uważamy za ciężką zbrodnię i pytamy się, kto ponosi za to odpowiedzialność”. Anders doświadczony żołnierz i dowódca osądzał, że Powstanie nie było należycie przygotowane i nie miało najmniejszych szans powodzenia. Uważał, że odpowiedzialnych za jego wybuch należy postawić przed sądem.

Pamiętajmy również o czerwonoarmistach poległych w walce z hitlerowskimi Niemcami. Czy to komuś się podoba, czy też nie prawdą jest, że to właśnie oni wyswobodzili nasz kraj z rąk Hitlera. Wbrew temu, co chciałoby usłyszeć, również i dziś część Polaków i z czym nie chcą się zgodzić, to żołnierze ze Wschodu byli zwykłymi ludźmi, czyimiś: dziećmi, mężami, ojcami i synami, których: matki, żony i dzieci też straciły. To nie oni zadecydowali, że historia ma się potoczyć właśnie w ten sposób. Ci ludzie też tylko wykonywali rozkazy swoich dowódców. Na zarzut, który na pewno zaraz się pojawi za powyższe słowa odpowiem pytając: czy zwykły szeregowy czerwonoarmista tak naprawdę zdawał sobie sprawę z tego, co się dzieje i gdzie jest? Wiedział tylko tyle, że dostał rozkaz, który musi wykonać. Po za tym- i będę to powtarzała, jak mantrę do upadłego: powojenną przyszłość Europy ustalono już w Teheranie na przełomie listopada i grudnia 1943 roku. Karty zostały rozdane właśnie wtedy wspólnie przez trzech panów: przywódcę ZSRR Józefa Stalina, premiera Wielkiej Brytanii Winstona Churchilla i prezydenta USA Franklina Delano Roosvelta. Dlaczego pamiętamy tylko o jednym, a zapominamy o pozostałych dżentelmenach? Wszystko, co nastąpiło było za ich przyzwoleniem, cichym lub głośnym. Ponadto, czy naprawdę myśleliśmy, że Rosjanie, którzy w walce z Niemcami stracili swoich obywateli nie będą chcieli za to jakiejś rekompensaty? Moim zdaniem Powstanie Warszawskie było wysłaniem na rzeź dziesiątek tysięcy ludzi w tym dzieciaków, które uwierzyły tzw. „przywódcom Powstania”, że ma ono sens i wygrają, a pomoc przyjdzie z Wielkiej Brytanii i ZSRR.

Nie wiem, czy było to marzeniem, nadzieją, że tak właśnie będzie, megalomanią pewnych osób,

ich dziecięcą naiwnością, czy też zwykłą głupotą i nie zdawaniem sobie sprawy z realiów? PW jest jedną z największych polskich klęsk! Tym bardziej bolesną, że zbrodnię, bo inaczej nazwać tego nie mogę, wykonali sami Polacy na własnym narodzie, na swoich dzieciach. Jest nierozliczoną zbrodnią wojenną, a jego decydenci powinni byli stanąć przed sądem i ponieść konsekwencje podjętych przez siebie decyzji.

Nie oszukujmy się. PW nie było dobrym pomysłem i mówiąc obiektywnie z perspektywy czasu nie powinniśmy gloryfikować go, jako tzw. „zwycięstwa moralnego”, bo czymże nawet ono jest? Co oznaczają te słowa? Nikt i ja, także nie krytykuję ludzi biorących udział w Powstaniu, bo ich heroizm, bohaterstwo i patriotyzm nie podlegają dyskusji, ale tych, którzy podejmowali decyzję o rozpoczęciu walki. Powstanie było niepotrzebne, zwłaszcza, że rok później zakończyła się wojna. Możliwe nawet, że, gdyby do niego nie doszło to alianci jako pierwsi dotarliby do Berlina, a może i dalej. Dowódcy PW odpowiedzialni są za śmierć dziesiątek tysięcy cywilów. Ten kwiat polskiej młodzieży mógł po wojnie przysłużyć się swojemu krajowi, w jego odbudowie w inny sposób. W lepszy jako na przykład: nauczyciele, lekarze, naukowcy, inżynierowie i inni.

Czasem trzeba pomyśleć i przewidywać, co będzie lepszym rozwiązaniem. Tego między innymi oczekuje się od przywódców i podejmujących decyzję. Należy też umieć odróżnić patriotyzm od powiem to, choć wiem, że wielu zaboli, głupoty i realnie ocenić rzeczywistość. Również w pewnych okolicznościach nie ma miejsca na marzenia, które chowa się głęboko do kieszeni razem być może z przekonaniem o własnej nieomylności. Tak naprawdę 1 sierpnia to nie dzień polskiej chwały tylko żałoby narodowej. Dla mnie osobiście też pomnik Małego Powstańca jest również hańbą, bo, jak można wysyłać dzieci na pewną śmierć?! Czy tak właśnie robi prawdziwa Ojczyzna?

Nie zawsze zgadzałam się i zgadzam z byłym Marszałkiem Sejmu RP i ministrem spraw zagranicznych panem R. Sikorskim, ale mówiąc o tym, co kilka lat temu napisał na Twitterze przyznaję mu rację. Dodam też na sam koniec słowa byłego premiera Wielkiej Brytanii Winstona Churchill’a właśnie o PW: „Nie ma takiego błędu, którego Polacy by nie popełnili”.

Nie mi ferować wyroki i chwała dla Powstań-ców i cywili, którzy polegli, ale dla tych, których wolą była rzeź i apokalipsa potępienie. Wieczne!

Anna Hudyka


CONVOCATORIA A REUNIÓN DEL CONSEJO CONSULTIVO DE LA UNIÓN DE LOS POLACOS EN LA REPUBLICA ARGENTINA La Mesa Directiva del Consejo Consultivo, convoca a los Sres. Presidentes y Secretarios de las Organizaciones Asociadas a la Unión de los Polacos, a la Reunión de Consejo Consultivo a realizarse el día sábado 26 de Agosto de 2017 a las 14:00 horas en el llamado en 1° termino, en la sede de la Casa Polaca, calle Borges 2076, Bs. As.Apelamos a los Sres. Presidentes y Secretarios de las Organizaciones y Sociedades Polacas a tomar parte en esta reunión para contar con el quórum suficiente al efecto de iniciar la sesión en el 1° llamado.

Aclaración sobre la integración del Consejo Consultivo:Artículo 39: El Consejo Consultivo de la Unión está integrado por los presidentes y secretarios de las sociedades y organizaciones asociadas.En caso de que el presidente o secretario no pudieran tomar parte de la reunión del Consejo Consultivo, pueden ser representados por sus reemplazantes oficiales, como también por alguna persona autorizada especialmente por la sociedad de referencia, otorgándole para tal caso un poder especial por escrito. Es requisito que esta persona sea socio de alguna organización o sociedad perteneciente a la Unión. ORDEN DEL DIA

1. Apertura de la reunión.2. Informe de la Comisión Revisora de

credenciales.3. Lectura y aprobación del Acta de la anterior

reunión de Consejo Consultivo.4. Informe de la Comisión Revisora de Cuentas.5. Jura de los miembros del Tribunal de Honor.6. Elección de nuevas autoridades del Consejo

Consultivo.7. Presentaciones y Mociones de las

Organizaciones.8. Discusión sobre la organización de los

festejos del Centenario de la Independencia de Polonia durante el año 2018.

9. Elección de dos delegados para la firma del Acta de la reunión de la fecha.

10. Finalización de la Reunión.

Ryszard Czeslaw Borysiuk Maria Cristina Dukas Presidente Secretaria

NUESTRO SITIOwww.upranet.com.ar

TU PÁGINA

DZIECI Z WARSZAWYCHICOS DE VARSOVIAAna Wajszczuk

Entre los Chicos De Varsovia también había niños. Nenes y nenas de diez, once, doce años que se ofrecían para transportar mensajes, re-partir cartas, ayudar a los comandantes. Nenes y nenas que vivieron aterrados en los sótanos junto a lo que quedara de sus familias. Nenes y nenas que murieron junto a Varsovia, bajo los escombros de su ciudad. Nenes y nenas que fueron expulsados de sus casas, llevados a campos de tránsito, algunos incluso a campos de concentración.Como siempre, fueron los más vulnerables. Los que sufrieron los odios y las cobardías de los adultos. Fueron también de los más valien-tes.Mientras investigaba para mi libro Chicos De Varsovia en esa ciudad, en agosto de 2015, encontré en el distrito de Powiśle, muy cerca del río, este mural que los recuerda.

Hoy también los recordamos de este lado del mundo y del tiempo.


UWAGA!PROSIMY NASZYCH PRENUMERATO-RÓW, KTÓRZY BY MIELI ZALEGŁOśCI W OPŁACIE PRENUMERATY, O UREGU-LOWANIE ABONAMENTU.

Serdecznie dziękujemyRedakcja

Polski Kościół przy ul Mansilla 3875 – Buenos Aires

Msza Święta każdej niedzieli o godz. 11.00 w języku polskim

Zapraszamy do wspólnej modlitwy!

PAGO DE SUSCRIPCIÓN AL GŁOS POLSKI POR TRANSFERENCIA

BANCARIAUNIÓN DE LOS POLACOS DE LA

REPÚBLICA ARGENTINABanco Comafi - sucursal BotánicoCta. Cte. 0470 01587 - 2CBU 2990047504700158720004CUIT 30 52850721 9

Después de realizar el depósito o transferencia por favor escannear el ticket y enviar a: [email protected]

colocando en Asunto: PAGO GLOS POLSKIMuchas gracias!

La Voz de PoloniaGłos polski

Versión Digitalhttp://lavozdepolonia.com.ar/

Querida MamáFuiste y serás siempre nuestro ejem-

plo de vida.El 6 de agosto el Señor te llevó con El.Te vamos a extrañar pero contamos

con la esperanza que nos volvamos a ver, todos juntos, delante de Dios.

Tu esposo, tus hijos y tu hermano con su familia

Kochana MamusiuByłaś i zawsze będziesz dla nas

przykładem życia. 6 sierpnia Pan zabrał Cię do Siebie.Będziemy tęsknić za Tobą ale mamy

nadzieję spotkać się ponownie, wszyscy razem, przed Bogiem.

Twój mąż, Twoje dzieci i Twój brat z rodziną.

ś.P. Ana Verónica Więckowska de Mitidiero

Buenos Aires, agosto - sierpień - 2017 XCV Nr 08 (5228)

GŁ O S P O L S K I LA VOZ DE POLONIA

Registro Nacional de la Propiedad Intelectual Nr 5044120Propietario: Unión de los Polacos en la Rep. Argentina

DIRECTOR: Ing. ENRIQUE MITTELSTAEDT REDACCION: BARBARA BOŻENA SOBOLEWSKA

Comité de redacción: Marysieńka Zeman y Enrique Mackiewicz

Fotografías: E. Kozłowski y K. MisaArmado para Impresión: Michał Richter

Coordinación Gral de los sitios web: Maria ZemanRedacción: Jorge L. Borges (ex Serrano) 2076

C1425FFB Buenos AiresTel/fax: (5411) 4774-3679 y

(5411) 4774-7621 [email protected]

Horario de atenciónde la Unión de los Polacos en la Rep. Arg.

Secciones y Organizaciones que funcionan en la sede

J. L. Borges 2076, Capital Federal.

- Secretaría: lunes a jueves 12:00 a 20:00 hs, viernes 09:00 a 17:00 hs. Tel. 4774-7621.- Sección Cultural P.M.S.: martes y viernes 17:00 a 20:00. Tel. 4774-7621.-- Sección „Nasz Balet”: miércoles 19:00 - 21:00 y viernes 19:00 - 22:30. - Biblioteka I. Domeyko: martes 14:30 a 17:30 y viernes 17:00 a 20:00. Tel. 4774-2212.- Club Polaco: martes y viernes 15:00 a 20:00. Tel. 4899-0937, e-mail: [email protected] Asociación Cultural Argentino - Polaca ACAP: martes y viernes 15:00 a 20: 00. Tel. 4201 7733/4899-0937.- Asociación „Polskie Stowarzyszenie Absolwentów” PSA: martes y viernes 18:00 a 20:00, e-mail:[email protected]

Asociación de Ex - Combatientes Polacos en la República Aegentina

calle J. L. Borges 1818 Cap. Fed. martes y viernes 16:00 - 21:00 hs

Tel. 4792-6317/4952-7687.

GŁOS POLSKIMateriały nadesłane do publikacji nie zawsze odpowiadają poglądom Redak cji. Zastrzegamy sobie prawo do skrótów otrzymanych artykułów oraz wprowadza nia poprawek gra-matycznych. Redakcja nie ponosi żadnej odpowiedzialności za podpisane publikacje. Nie zwracamy ma teriałów nie za-mówionych. Us ług i ko responden tów o raz p racowników Głosu Po l sk iego są n i eodp ła tne .

CENY PRENUMERATY :

Roczna (od lipca 2016): $480.- Numer pojedynczy: $40.-CENA OGŁOSZEŃ: Nekrologi: $150.- CENY INNYCH OGŁOSZEŃ:(w kancelarii)

A TODAS LAS ASOCIACIONES y SEC-CIONES, A NUESTROS COLABORADO-

RES, AUSPICIANTES y LECTORES

El material a publicarse en nuestro periódico Głos Polski deberá ser entregado preferentemen-te por correo electrónico a la siguiente [email protected] hasta el día 10 para ser incluido en el ejemplar del mes. Los anuncios de EVENTOS con fecha de ejecución deberán entregarse con 40 días de anticipación a la fe-cha de realización del mismo, de lo contrario no podemos garantizar su impresión en forma anti-cipada.

Muchas gracias, La Redacción.

ES

PA

CIO

PU

BL

ICIT

AR

IO

La magia de la cocina polaca en pleno corazón de Palermo:

J. L. Borges 2076 - tel: [email protected]

Nr pojedynczy $ 40,00 W tym numerze Agorto - 2017 - Sierpień · la Sra. Mónica Solarski, quien...

Documents

Transcript of Nr pojedynczy $ 40,00 W tym numerze Agorto - 2017 - Sierpień · la Sra. Mónica Solarski, quien...