[Nr 57] Radykalne leczenie napromienianiem techniką concomitant boost, jako samodzielna...
1
Materiał i metody: Pomiędzy 2008 a 2011 rokiem 150 chorych leczonych w Wielkopolskim Centrum Onkologii zostało poddanych śródoperacyjnej radioterapii (IORT) w postaci boost-u z użyciem mobilnego przyspieszacza elektronów Mobetron 100 (IntraOp Medical, Inc.). Dawka 10 Gy dostarczona na lożę została następnie uzupełniona o 50 Gy na cały gruczoł piersiowy (EBRT). Minimalny okres obserwacji wyniósł 1 rok. Analiza danych fizycznych opierała się na większej grupie chorych liczącej 255 osób leczonych pomiędzy majem 2008 a listopadem 2012 roku. Dane kliniczne bazowały na badaniu fizykalnym, zdjęciach gruczołów piersiowych, danych z ankiet (QLQ-C30, QLQ-BR23), analizie ostrych i późnych odczynów oraz mammografii wraz z badaniem USG. Wyniki: Brak wznowy miejscowej. Ostra reakcja popromienna (w st. 1. i 2.) w obrębie skóry u 21,2% chorych (brak odczynów w st. 3. i 4.). Efekt kosmetyczny leczenia: bardzo dobry i dobry u 81,5% chorych. Chorzy byli leczeni z użyciem wszystkich możliwych energii wiązek elektronowych: 6 MeV u 52% przypadków, 9 MeV, 4 MeV i 12 MeV (odpowiednio 33%, 12% i 2%). W 51% przypadków wielkość aplikatora wyniosła 5 cm, najmniejszy 4 cm (27%) i największy 7 cm (tylko u 1%). Zastosowano kolimator o kącie ścięcia 08, 158, 308 odpowiednio u 33%, 31% i 36% chorych. W 56% przypadków nie zastosowano bolus, 0,5-cm bolus użyto u 83 chorych (33%). We wszystkich przypadkach zastosowano płytkę ochronną, w 82% o grubości 0,5 cm. Grubość napromienianych tkanek była mniejsza niż 1,5 cm u dokładnie połowy pacjentek, pomiędzy 1,5–2 cm u 40%. Grubość większa niż 2,5 cm była napromieniana raczej rzadko (3%). Objętość PTV była mała i średnio wynosiła 35,31 cm 3 w zakresie 12–75,35 cm 3 . Wnioski: Śródoperacyjna radioterapia jest skuteczną, dobrze tolerowaną i rozwojową procedurą. W wyniku zastosowania ww. metody uzupełniająca teleradioterapia uległa skróceniu o 1 tydzień. http://dx.doi.org/10.1016/j.onko.2013.09.057 [Nr 57] Radykalne leczenie napromienianiem techniką concomitant boost, jako samodzielna radioterapia lub w skojarzeniu z chemioterapią, po zabiegu elektroresekcji przezcewkowej (TURB), u chorych na inwazyjnego raka pęcherza moczowego Jadwiga Nowak-Sadzikowska *, Tomasz Skóra, Bogumiła Szyszka-Charewicz, Jerzy Jakubowicz Klinika Onkologii Oddział Nowotworów Jamy Brzusznej Centrum Onkologii – Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie, Oddział w Krakowie *Prelegent Adres email: [email protected] Cel: Ocena skuteczności i tolerancji leczenia napromienianiem techniką concomitant boost jako samodzielnej radioterapii lub w skojarzeniu z chemioterapią, po zabiegu TURB, u chorych na inwazyjnego raka pęcherza moczowego. Materiał i metody: W latach 2005–2009 w Centrum Onkologii w Krakowie leczono radykalnie zachowawczo TURB z niekonwencjonalnie frakcjonowaną radioterapią concomitant boost 77 chorych na raka pęcherza moczowego. Napromieniano pęcherz wraz z guzem z 2–3 cm marginesu, 5 razy w tygodniu, dawką 45 Gy w 25 frakcjach. Druga frakcja dziennie, pęcherz z guzem z marginesem 1–1,5 cm, 5 razy w tygodniu, dawka frakcyjna 1,5 Gy, w ciągu ostatnich dwóch tygodni leczenia, przerwa między frakcjami co najmniej 6 godzin, do dawki całkowitej 60 Gy, w całkowitym czasie leczenia 5 tygodni. U 28 (36%) chorych odstąpiono od skojarzonego leczenia chemicznego ze względu na stan ogólny i/lub schorzenia współistniejące. Średni wiek w badanej grupie wynosił 67 (47–85) lat. Stan sprawności wg Karnowskiego wahał się 50–90%. Stopień zaawansowania klinicznego guza oceniono jako T4 u 13 (17%), T3 u 36 (47%), T2 u 28 (36%) chorych, regionalnych węzłów chłonnych jako N0 u 73 (95%), N1 u 3 (4%), N2 u 1 (1%) chorych. Wyniki: Wczesna i późna toksyczność leczenia była dobra. Efekt terapii po przeprowadzonym leczeniu zachowawczym oceniono jako CR u 47 (61%), PR u 21 (27%), NC u 2 (3%) i PD 7 (9%) chorych. Czas obserwacji chorych żyjących wynosił średnio 34 miesięcy, mediana 31 miesięcy. Prognozowane przeżycia całkowite, wolne od niepowodzenia lokoregionalnego, wolne od inwazyjnego niepowodzenia lokoregionalnego, 3- i 5-letnie, wynosiły odpowiednio 76% i 67%, 40% i 34%, 50% i 46%. W analizie jednowymiarowej wykazano istotny statystycznie (p < 0,05) wpływ na przeżycia całkowite radykalności zabiegu TURB, stopnia zawansowania T i stanu sprawności wg Karnowskiego. Znamiennie statystycznie na przeżycia wolne od niepowodzenia lokoregionalnego wpływał jedynie stopień radykalności TURB. Wnioski: Przedstawiony schemat radykalnego leczenia zachowawczego stanowi skuteczną opcję postępowania u chorych na inwazyjnego raka pęcherza moczowego niezakwalifikowanych do radykalnej cystektomii. http://dx.doi.org/10.1016/j.onko.2013.09.058 Zeszyty Naukowe WCO, Letters in Oncology Science 10S (2013) 1–79 30
Transcript of [Nr 57] Radykalne leczenie napromienianiem techniką concomitant boost, jako samodzielna...
![Page 1: [Nr 57] Radykalne leczenie napromienianiem techniką concomitant boost, jako samodzielna radioterapia lub w skojarzeniu z chemioterapią, po zabiegu elektroresekcji przezcewkowej (TURB),](https://reader030.fdocuments.pl/reader030/viewer/2022020619/575097e91a28abbf6bd791bf/html5/thumbnails/1.jpg)
Materiał i metody: Pomiędzy 2008 a 2011 rokiem 150 chorych leczonych w Wielkopolskim Centrum Onkologii zostałopoddanych śródoperacyjnej radioterapii (IORT) w postaci boost-u z użyciem mobilnego przyspieszacza elektronówMobetron 100 (IntraOp Medical, Inc.). Dawka 10 Gy dostarczona na lożę została następnie uzupełniona o 50 Gy na całygruczoł piersiowy (EBRT). Minimalny okres obserwacji wyniósł 1 rok. Analiza danych fizycznych opierała się na większejgrupie chorych liczącej 255 osób leczonych pomiędzy majem 2008 a listopadem 2012 roku. Dane kliniczne bazowały nabadaniu fizykalnym, zdjęciach gruczołów piersiowych, danych z ankiet (QLQ-C30, QLQ-BR23), analizie ostrych i późnychodczynów oraz mammografii wraz z badaniem USG.
Wyniki: Brak wznowy miejscowej. Ostra reakcja popromienna (w st. 1. i 2.) w obrębie skóry u 21,2% chorych (brakodczynów w st. 3. i 4.). Efekt kosmetyczny leczenia: bardzo dobry i dobry u 81,5% chorych. Chorzy byli leczeni z użyciemwszystkich możliwych energii wiązek elektronowych: 6MeV u 52% przypadków, 9MeV, 4MeV i 12MeV (odpowiednio 33%,12% i 2%). W 51% przypadków wielkość aplikatora wyniosła 5 cm, najmniejszy 4 cm (27%) i największy 7 cm (tylko u 1%).Zastosowano kolimator o kącie ścięcia 08, 158, 308 odpowiednio u 33%, 31% i 36% chorych. W 56% przypadków niezastosowano bolus, 0,5-cm bolus użyto u 83 chorych (33%). We wszystkich przypadkach zastosowano płytkę ochronną,w 82% o grubości 0,5 cm. Grubość napromienianych tkanek była mniejsza niż 1,5 cm u dokładnie połowy pacjentek,pomiędzy 1,5–2 cm u 40%. Grubość większa niż 2,5 cm była napromieniana raczej rzadko (3%). Objętość PTV była małai średnio wynosiła 35,31 cm3 w zakresie 12–75,35 cm3.
Wnioski: Śródoperacyjna radioterapia jest skuteczną, dobrze tolerowaną i rozwojową procedurą. W wyniku zastosowaniaww. metody uzupełniająca teleradioterapia uległa skróceniu o 1 tydzień.
http://dx.doi.org/10.1016/j.onko.2013.09.057
[Nr 57] Radykalne leczenie napromienianiem techniką concomitant boost, jako samodzielna radioterapia lubw skojarzeniu z chemioterapią, po zabiegu elektroresekcji przezcewkowej (TURB), u chorych na inwazyjnego rakapęcherza moczowego
Jadwiga Nowak-Sadzikowska *, Tomasz Skóra, Bogumiła Szyszka-Charewicz, Jerzy Jakubowicz
Klinika Onkologii Oddział Nowotworów Jamy Brzusznej Centrum Onkologii – Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie, Oddziałw Krakowie
*PrelegentAdres email: [email protected]
Cel: Ocena skuteczności i tolerancji leczenia napromienianiem techniką concomitant boost jako samodzielnej radioterapiilub w skojarzeniu z chemioterapią, po zabiegu TURB, u chorych na inwazyjnego raka pęcherza moczowego.
Materiał i metody: W latach 2005–2009 w Centrum Onkologii w Krakowie leczono radykalnie zachowawczo TURBz niekonwencjonalnie frakcjonowaną radioterapią concomitant boost 77 chorych na raka pęcherza moczowego.Napromieniano pęcherz wraz z guzem z 2–3 cm marginesu, 5 razy w tygodniu, dawką 45 Gy w 25 frakcjach. Drugafrakcja dziennie, pęcherz z guzem z marginesem 1–1,5 cm, 5 razy w tygodniu, dawka frakcyjna 1,5 Gy, w ciągu ostatnichdwóch tygodni leczenia, przerwa między frakcjami co najmniej 6 godzin, do dawki całkowitej 60 Gy, w całkowitym czasieleczenia 5 tygodni. U 28 (36%) chorych odstąpiono od skojarzonego leczenia chemicznego ze względu na stan ogólny i/lubschorzenia współistniejące. Średni wiek w badanej grupie wynosił 67 (47–85) lat. Stan sprawności wg Karnowskiego wahał się50–90%. Stopień zaawansowania klinicznego guza oceniono jako T4 u 13 (17%), T3 u 36 (47%), T2 u 28 (36%) chorych,regionalnych węzłów chłonnych jako N0 u 73 (95%), N1 u 3 (4%), N2 u 1 (1%) chorych.
Wyniki: Wczesna i późna toksyczność leczenia była dobra. Efekt terapii po przeprowadzonym leczeniu zachowawczymoceniono jako CR u 47 (61%), PR u 21 (27%), NC u 2 (3%) i PD 7 (9%) chorych. Czas obserwacji chorych żyjących wynosiłśrednio 34 miesięcy, mediana 31 miesięcy. Prognozowane przeżycia całkowite, wolne od niepowodzenia lokoregionalnego,wolne od inwazyjnego niepowodzenia lokoregionalnego, 3- i 5-letnie, wynosiły odpowiednio 76% i 67%, 40% i 34%, 50%i 46%. W analizie jednowymiarowej wykazano istotny statystycznie (p < 0,05) wpływ na przeżycia całkowite radykalnościzabiegu TURB, stopnia zawansowania T i stanu sprawności wg Karnowskiego. Znamiennie statystycznie na przeżycia wolneod niepowodzenia lokoregionalnego wpływał jedynie stopień radykalności TURB.
Wnioski: Przedstawiony schemat radykalnego leczenia zachowawczego stanowi skuteczną opcję postępowania u chorychna inwazyjnego raka pęcherza moczowego niezakwalifikowanych do radykalnej cystektomii.
http://dx.doi.org/10.1016/j.onko.2013.09.058
Zeszyty Naukowe WCO, Letters in Oncology Science 10S (2013) 1–7930
