N r 1 1 ( 2 3 2 ) l i s t o p a d 2 0 1 5 Nr 10 (279) październik 2 0 1 9 PISMO POLSKIE OBWODU KALININGRADZKIEGO u k a z u j e się od XI 1995 r.

Nagrodę Nike, a w 2018 r. została uhonorowana Międzynarodową Nagrodą Bookera. Wielkim sukcesem pisarki była jej trzecia powieść (1996) – „Prawiek i inne czasy”. Tytułowy Prawiek, mityczna wioska położona rzekomo w samym środku Polski, to mikrokosmos, w którym w pomniejszonej skali można obserwować prawa, którymi rządzi się wszechświat. Z kolei

Nobel dla Olgi TokarczukPolska pisarka Olga Tokarczuk została laureatką literackiego Nobla za rok 2018. Jak podała

Szwedzka Akademia, Tokarczuk otrzymała nagrodę „za wyobraźnię narracyjną, która z encyklopedyczną pasją prezentuje przekraczanie granic jako formę życia”. To zaległe wyróżnienie,

nieprzyznane rok temu z powodu skandalu obyczajowego w wybierającej laureatów Królewskiej Szwedzkiej Akademii Nauk.

„Dom dzienny, dom nocny” (1998) to najbardziej osobista książka Tokarczuk, osadzona w Kotlinie Kłodzkiej, gdzie mieszka. Książka

„Bieguni” z 2007 r., nominowana do Literackiej Nagrody Europy Środkowej ANGELUS, a także nagrodzona Nike (2008). To studium psychologii podróży. Zdaniem autorki turystyka stała się współczesnym sposobem zaspokajania bardzo starego, atawistycznego, nomadycznego popędu. Tytuł książki „Bieguni” nawiązuje do nazwy rosyjskiej sekty z XVIII w., której członkowie uważali, że świat jest dziełem szatana, a kiedy się zatrzymujemy, szatan ma do nas najlepszy dostęp. Żeby uciec przed diabłem, musimy się cały czas poruszać. Autorka opisuje

Literackim Noblem zostało dotąd uhonorowanych

114 osób, w tym czworo Polaków – Henryk Sienkiewicz, Władysław Reymont, Czesław Miłosz i Wisława Szymborska. To pierwszy literacki Nobel dla Polaka od 23 lat, gdy w 1996 r. otrzymała go Wisława

Szymborska.

Olga Tokarczuk urodziła się w 1962 roku w Sulechowie, studiowała psychologię na Uniwersytecie Warszawskim. Po studiach pracowała m.in. jako pokojówka w londyńskim hotelu i psychoterapeutka we Wrocławiu i Wałbrzychu. Gdy jej pierwsze utwory literackie zyskały popularność poświęciła się całkowicie pisaniu. Mieszka obecnie na Dolnym Śląsku, a pejzaż i kultura tych okolic przewija się w kilku jej utworach. Jest autorką 17 książek – powieści, zbiorów opowiadań, esejów, a także scenariuszy filmowych. Jej twórczość była wielokrotnie przenoszona na deski teatralne i ekran filmowy. Jest jedną z najczęściej nagradzanych współczesnych polskich pisarek – ma na koncie m.in. nagrodę Fundacji im. Kościelskich, dwukrotnie – w latach 2007 i 2015 – otrzymała Literacką

GŁOSZNAD PREGOŁYZNAD PREGOŁY

świat współczesnych Biegunów, permanentnych podróżników, którzy mają swoje przedmioty, jak kosmetyki w małych opakowaniach, składane szczoteczki do zębów, jednorazowe kapcie, swoje choroby, związane ze zmianami czasu, własny

język: prosty, sfunkcjonalizowany angielski. Istnieje nawet odrębna gałąź psychologii, która ich opisuje – psychologia podróżna. W 2008 roku „Bieguni” zdobyli Literacką nagrodę Nike, a dekadę później, w 2018 roku, książka, której angielskie wydanie nosi tytuł „Flights” (tłum. Jennifer Croft), otrzymała nagrodę

Międzynarodowego Bookera. Po „Biegunach” Tokarczuk wydała książkę „Prowadź swój pług przez kości umarłych”, która sama określa jako thriller moralny. Główna bohaterka – kiedyś inżynier mostów, dziś wiejska nauczycielka angielskiego. Jej pasją jest astrologia, a wielką miłością zwierzęta. W okolicy, gdzie mieszka Janina, zaczynają umierać krzywdziciele zwierząt. Na podstawie tej książki powstał film pt. „Pokot” w reżyserii

Agnieszki Holland.

Na podstawie TVP Info

HISTORIA NASZYCH RODZIN

29 września 2019 r. w sali konferencyjnej hotelu

Moskwa w Kaliningradzie odbyła się druga edycja projektu pn. «Historia naszych rodzin» poświęcona losom Polaków w XX wieku.

Celem projektu jest zapoznanie społeczności polonijnej obwodu kaliningradzkiego FR

z najnowszą historią Polski w oparciu o biografie najbliższych krewnych, będących uczestnikami oraz świadkami najważniejszych wydarzeń politycznych minionego

wieku mających bezpośredni wpływ na losy tysięcy Polaków na całym świecie.

Podczas tegorocznej edycji projektu rodzinnymi historiami podzieliło się 15 uczestników. Zebrane życiorysy wraz z fotografiami bohaterów zostały opublikowane w formie broszury

oraz będą prezentowane podczas wystawy fotograficznej na terenie siedziby Miejscowej Polskiej Narodowościowo-Kulturalnej Autonomii m. Kaliningrad «Polonia» oraz Centrum Współpracy

Międzynarodowościowej „Dom Przyjaźni” m. Kaliningradu.

ProjektzostałzrealizowanyprzezMPNKA„Polonia”przywspółpracyKGRPwKaliningradzie.

InformacjaKGwKaliningradzie,fotoMaksymTajurski

Str. 2 Nr 09 (278) październik 2019 Głos znad Pregoły

STUDENCI BFU IM I. KANTA UCZESTNICZYLI W MIĘDZY-

NARODOWYM SEMINA-RIUM STUDENCKIM W POLSCE

Od 15 września do 22 września studenci Insty-tutu Humanistycznego oraz Instytutu Rekreacji, Turysty-ki i Kultury Fizycznej brali udział w Międzynarodowym Seminarium Studenckim w Olsztynie. W ciągu tygodnia studenci studiowali historię i dziedzictwo kulturowe województwa warmińsko-mazurskiego, odwiedzali muzea i miejsca pamięci regionu. Studenci kaliningradz-kiego Uniwersytetu przygotowali wieczór kultury rosyj-skiej, w ramach którego opowiedzieli swoim kolegom z Polski i Niemiec o historii i tradycjach rosyjskich.

Ponadto kaliningradzcy studenci wzięli udział w kon-ferencji „Historia i dziedzictwo kulturowe byłych Prus Wschodnich”, która odbyła się na Uniwersytecie War-mińsko-Mazurskim w Olsztynie.

Program seminarium obejmował także liczne wydarzenia sportowe.

Maria Grinchenko, Instytut Rekreacji, Turystyki i Kultury Fizycznej: „Podróżprzekroczyławszystkiemojeoczekiwania!Każdegodniaorganizatorzyobciążalinaspozytywnymiemocjami,zachwycalinasnowymiinte-raktywnymiprogramami,zabawnymigrami,wyznaczalinamzadaniaintelektualneiprzeprowadzaliciekawećwiczeniaintegracyjne.Mieliśmyokazjęrozwijaćwła-sneprojekty.Ważnejest,abypowiedzieć,żetowyda-rzeniejestniesamowitąpraktykąjęzykową.Wciągutygodniakomunikowaliśmysięzesobąikażdegodniałatwiejbyłosięzrozumieć.Udziałwmiędzynarodowejkonferencjitowielkisukces,nieocenionedoświadczenieorazogromnaliczbażywychwspomnieńiemocji”.

Ksenia Zhuk, Instytut Rekreacji, Turystyki i Kultury Fizycznej: „Moimzdaniemtakiewyjazdymająogromnywpływnaświadomość,ponieważdziękitakimprogramompoznajeszkrajijegokulturę.Oczywiścieintegracjazuczestnikamizróżnychkrajówmafunda-mentalneznaczenie.Poróżnychgrachwielepracypo-święconoprojektom,wwynikuktórychzaprezentowanoobiecującepracezzakresuhistorii,kulturyisztuki.”

WiadomościBFU

PIERWSZA SZKOŁA MŁODE-GO TŁUMACZA — „ROSJA

- POLSKA” W dniach 16–21 września w Centrum Kultury Słowiańskiej Wszechrosyjskiej Państwowej Biblioteki Literatury Zagranicznej w Moskwie odbyła się Pierwsza Szkoła Młodego Tłumacza „Rosja - Polska”. Głównymi organizatorami byli: Instytut Slawistyki Rosyjskiej Akade-mii Nauk Uniwersytetu Moskiewskiego, Polskie Centrum Kultury w Moskwie, Uniwersytet Warszawski i Uniwer-sytet Adama Mickiewicza w Poznaniu przy wsparciu finansowym Rosyjsko-Polskiej Fundacji Centrum Dialogu i Zgody oraz Organizacja „Instytutu Tłumaczeń”.

Celem organizatorów było wsparcie utalentowanych tłu-maczy, a także zachowanie i rozwój rosyjskich i polskich szkół tłumaczeniowych, aby przekazać doświadczenie mistrzów tłumaczeń literackich młodym profesjonali-stom. Motywacją dla uczestników było równoczesne ogłoszone przez Szkołę dwa konkursy na tłumaczenia literatury na język ojczysty.

Po wstępnej selekcji konkursowej polscy studenci z uni-wersytetów w Warszawie, Poznaniu, Łodzi i Katowicach oraz rosyjscy studenci z Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego, Moskiewskiego Państwowego Instytutu Stosunków Międzynarodowych, Państwowy Uniwersy-tetu w Petersburgu i Bałtyjskiego Uniwersytetu Federal-nego zostali uczestnikami Szkoły. Natomiast uczestnicy z Irkucka dołączyli do lekcji online i każdy mógł słuchać wykładów na żywo w portalu Kultura RF.

ciągdalszynas.8

Str. 3 Nr 09 (278) październik 2019Głos znad Pregoły

Umówiłam się z Pani Anną w ładnym miejscu, gdzie zazwyczaj jest mało ludzi – pizzeria, nieda-leko Filharmonii Kaliningradzkiej, w której pracuje Pani Anna. Mam ze sobą dyktafon, ołówek, zeszyt - jakby powiedział mój wykładow-ca — „cały komplet dziennikarski”. Trochę się boję, bo mam wrażenie, że nie jestem przygotowana. Wcho-dzę, widzę delikatną kobietę, która tak samo jak ja się martwi. Dla niej to był ważny moment i pełna im-prowizacja – opowiedzieć o swojej polskości, o swojej tożsamości, o dzieciństwie, o rodzinie z Litwy, o swoim zawodzie i o spełnionych marzeniach.

— Jestem bardzo ciekawa pani hi-storii. Wiem, że mama Pani jest Po-lką i że jest pani dumna ze swojego pochodzenia.

Tak, to prawda. Moja mama, Weronika Sawicka urodziła się na Litwie w niewielkiej wiosce Jakubań-ce [powiat wileńsko-trocki] – 40 km od Wilna.

— Czy to była rodzina prawdziwie polska?

Tak, pewnie. Pamiętam, jak świętowaliśmy moje imieni-ny — 26 lipca, ja się cieszyłam, urodziny mam w grudniu. To była bardzo ważna data dla mnie – mo-

głam wtedy zapraszać gości. Byłam ochrzczona w kościele katolickim.

W domu [w Kaliningradzie] świętowaliśmy 2 razy Wielka-noc i Boże Narodzenie – zgod-nie z kalendarzem katolickim i prawosławnym. Nasz tata, wtedy - marynarz, już tutaj w Kaliningradzie nie pozwalał dzieciom mówić po polsku, bo bał się, że zapomnimy ję-zyka rosyjskiego.

— Tata nie pozwalał rozma-wiać po polsku? Ale jakieś słowa Pani na pewno z dzie-ciństwa pamięta?

Pamiętam liczne sło-wa, które mama używała na co dzień. Często mówiła na przykład: „Zdajesiętroszecz-kępodjadłam” i te wyrażenie w mojej pamięci będzie na zawsze. Teraz ojciec jest tro-chę smutny, właśnie z tego po-

wodu, że kiedyś zakazywał mówienia po polsku. Być może teraz moglibyśmy rozmawiać swobodnie w dwóch języ-kach.

— Pamięta Pani dziad-ków?

Oczywiście! Dziadek – Julian Sawicki, bardzo pra-cowity, mądry i sza-nowany w okolicach człowiek. Miał duże gospodarstwo rolne. Wychował czworo dzieci, przeżył 103 lata. Na jego stulecie wszyscy śpiewali nie „Sto lat”, a „Dwieście lat”. Z okazji takiego jubileuszu udzielił wy-wiadu do gazety jako „najstarszy Polak na Wileńszczyźnie”. Moja

babcia, Marianna Patecka, na zawsze pozostanie w mojej pamięci jako prawdziwa gospodyni – miała przepis na bigos jeszcze od swojej babki! Była bardzo dobrą osobą oddaną swojej rodzinie.

— Czy są jakieś tradycje, które do dziś podtrzymujecie w rodzinie?

Jestem pewna, że gdyby nie moja mama, która się starała podtrzymywać polskie tradycje, już dawno byśmy o tym zapomnieli. Przede wszystkim są to kolędy – moja ulubiona z dzieciństwa to „Chwałanawysokości”. Pamiętam, jak graliśmy w taką grę na Wielkanoc. Tę grę później pokazywałam synowi. Obchodziliśmy wszystkie ważne święta. Dużo śpie-waliśmy, pięknymi głosami – i to te-raz jako muzyk bardzo doceniam.

— Teraz Pani syn [Michał] studiuje w Krakowie na Akademii Górniczo-

POLSKA HISTORIA ŻYCIA ANNY JERMOŁAJEWEJRodzinne strony - Wileńszczyzna

Polski przedwojenny Dowód Osobisty Babci Marianny Sawickiej

Babcia i Dziadek

Str. 4 Nr 09 (278) październik 2019 Głos znad Pregoły

-Hutniczej. Czy to można określić jako «powrót do historycznej ojczy-zny»?

Tak, dla mnie to jest to. On wie o swojej polskości, wie, gdzie są pochowani jego przodkowie. Za-wsze go to interesowało – kto kim i dla kogo był. Nie tak dawno byliśmy na Litwie, pokazywałam kościół, w którym miałam chrzciny. Żałuję tylko, że nie dojechaliśmy do miejsca, gdzie urodziła się moja mama. Ja na razie nie wyobrażam sobie własnego ży-cia w Polsce. W Kaliningradzie mam ulubioną pracę w dwóch orkiestrach. Mnie to wystarczy. Ale to tylko na razie!

— Wiem, że uczy się Pani języka polskiego...

-...Tak! Trafiłam do Stowarzyszenia Polonijnego „Królewczanie” z Kalinin-gradu w momencie, kiedy naprawdę pragnęłam nauczyć się języka pol-skiego. Zrozumiałam, że ja naprawdę tego chcę i tak sprawił los, że pozna-łam ludzi tak samo myślących. Cieszę się, że dzięki tej Organizacji udało mi

się zaszczepić synowi Michałowi miłość do języka polskiego, do polskiej poezji i muzyki. Teraz też kontynuuję naukę języka, ale już w inny sposób: czytam książki, oglądam fil-my. Z Zespołem czę-sto wyjeżdżamy na koncerty do Polski i tam zawsze szukam możliwości poroz-mawiania z kimś z rodaków.

— Pani sama jest muzykiem. Nigdy nie było takiego poczucia, że muzyka polskich autorów jest dla Pani bliższa niż jakiegokol-wiek innego kompozytora?

-Myślę, że szczęśliwie wybrałam zawód. Pracując w orkiestrze, zawsze wzru-szam się, grając Cho-pina, Pade-rewskiego, Górskiego,

Kilara czy Bace-wicz, która tak samo jak ja grała na skrzypcach. Zawsze z radością i chęcią spotykam się z muzykami czy dyrygentami z Polski.

— Zespół «Kró-lewczanie» - to przypadek czy spełnione marze-nie?

-I jedno i drugie. Kiedy studiowa-łam w konserwa-torium w Petroza-wodzku, pierwszy raz się spotkałam z muzyką ludową w roli wykonaw-cy. Chociaż trzeba dodać, że to była

muzyka tego regionu – Północ Rosji, Karelii. Spodobało mi się grać taką muzykę. Chciałam robić coś w tym stylu już w Kaliningradzie. Ale nie było odpowiedniej okazji. Po kilku-dziesięciu latach mam to, co chciałam – gram polską ludową muzykę, swoją,

ojczystą.

— Gdyby Pani złapała złotą rybkę, o jakie trzy życzenia Pani by poprosiła?

-Ja mam marzenia globalne, a jedno-cześnie proste: szczęście dla swojego syna, zdrowia dla siebie i dla swoich bliskich i pokoju na całym świecie.

I na tym skończyliśmy naszą rozmowę. Żegnaliśmy się ciepło, z uciskami, prawie rodzinnie. A Pani Anna pozostanie dla mnie delikatną kobietą o silnym charakterze, która niesie ze sobą miłość i dumę ze swo-jej Ojczyzny.

WywiadprzeprowadziłaKatarzynaGorenowa(KRÓLEWCZANIE)

Anna z Synem Michałem

W młodości

KRÓLEWCZANIE

Str. 5 Nr 09 (278) październik 2019Głos znad Pregoły

W niedziele 27 pa ździer-nika 2019 członkowie

naszego Stowa-rzyszenia odłożyli stroje koncertowe instrumenty mu-zyczne, przebrali się w odzież robo-czą, wzięli ze sobą grabie, wiadra, szczotki i miotły. W tym dniu odbył się wyjazd robo-czy do pomnika,

którym opiekujemy się, na terenie byłego obozu koncen-tracyjnego Hohenbruch, w re-jonie sławskim w Gromowie. Wybraliśmy weekend przed dniem Wszystkich Świętych, żeby w samo to Święto i zimą pomnik wyglądał dostojnie. Wykonaliśmy dobrą robotę — sprzątaliśmy opadłe liście, oczyściliśmy kamienne płyty, usunęliśmy chwasty z kwietni-ków i terenu wokół pomnika.

Przyjemnością dla nas było spotkać młodzież ze szkół rejonu sławskiego, którzy przyjechali w tym czasie zło-

żyć kwiaty pod pomnikiem. Od-dali oni hołd pa-mięci więźniów obozu koncentra-cyjnego Hohen-bruch, w którym zginęło przecież

tylu znanych Po-laków.

Mamy wielką nadzieję, że nasz wkład w pielęgnację po-mnika pomoże zachować pamięć ofi ar II wojny

światowej.

Tekst:ЕленаМорозова,tłumaczenie:KatarzynaGorenowa.

PAMIĘĆ POKOLEŃ 2019XIII FORUM POLONIJNE W

CZERNIACHOWSKUW dniach 24-27 października w Czerniachowsku

trwało Forum Polonijne. Zorganizowała je Irina Korol prezes Stowarzyszenia „Dom Polski” im. Frydery-ka Chopina w Czerniachowsku przy wsparciu Konsulatu Ge-neralnego RP w Kaliningradzie. W programie Forum, był pokaz polskich � lmów fabular-nych, warsztaty rękodzieła kaszubskiego, wernisaż fotogra� czny „Mazury

na południu Krainy Kra-snojarskiej” i prezentacja „Polonii Minusinskiej” z dalekiej Syberii, która w tym roku obchodziła jubileusz 20-lecia dzia-łalności.

Uroczystym akcentem tych wydarzeń był koncert galowy, gdzie zapre-zentowały się poszcze-gólne organizacje polonijne z obwodu kalinin-gradzkiego z gościnnym udziałem zespołu „Czerwone Jagody” z Minusinska. Przepiękne tańce pol-skie w strojach ludowych zaprezentowały również dzieci czerniachowskiej Polonii. Zatańczyły one taniec „Strumyk”, „Kukułeczka” i „Walc Chopina”. Piękny był też występ ze-

społu Kró-lewczanie z Kaliningra-du. Naj-głośniejsze brawa wi-downi zdo-były jednak „Czerwone Jagody” z Minusin-

Str. 6 Nr 09 (278) październik 2019 Głos znad Pregoły

ska oraz Łukasz Jędrys z Olsztyna.

Udział w Forum Polonij-nym wzięli również goście z Polski,

wśród których należy wymienić Starostę Węgorzew-skiego — Marzennę Supranowicz, Burmistrza Węgorze-wa — Krzysztofa Kołaszewskiego, radną Rady Miasta

Węgorzewa — Jolantę Świrkowicz oraz Prezesa Stowarzyszenia „Wspólnota Polska” Koło w Węgorze-wie Wiesława Pietrzaka.

Administrację Czerniachow-ska w uro-czystościach reprezento-wał jej Szef — Siergiej Bułyczew.

Konsulat Generalny RP

w Kaliningradzie reprezentowała Konsul Anna Nowa-kowska oraz Wicekonsul Jarosław Strycharski.

Prezes Irina Korol podziękowała wszystkim zapro-szonym gościom za udział w Forum oraz wsparcie rzeczowe Polonii, głównie dzieci i młodzieży, która uczy się pilnie języka polskiego, kultywuje ojczyste tradycje i obrzędy ludowe występując na różnych uroczystościach promujących ich kraj pochodzenia,

czyli Polskę. Szczególne podziękowa-nia przekazała pod adresem Samorządu Czernia-chowskiego za wspieranie organizacji polonijnych pod każdym

możliwym względem. XIII Forum Polo-nijne w Czer-niachowsku było przy-jemną okazją spotkania się przyjaciół z wszystkich Polonii ob-wodu kaliningradzkiego.

Do zobaczenia w przyszłym roku!

Na podstawie re-lacji zaproszonych gości z Starostwa Powiatowego w Węgorzewie, Konsulatu RP w Kaliningradzie. Foto Aleksander Korol

Str. 7 Nr 09 (278) październik 2019Głos znad Pregoły

Лавринович Мария Казимировна

236039, г. Калининград, ул. Б. Хмельницкого, д. 46, кв. 8.

„Głos znad Pregoły”/„Голос с Преголи”.

Порядковый номер выпуска: 10 2019 (279).

Распространяется бесплатно.

236029,г. Калининград, ул. Краснокаменная 36 Телефон: +79118629954

Projekt współfinansowany w ramach sprawowania opieki Senatu Rzeczypospolitej Polskiej nad Polonią i Polakami za granicą.

Instytut Humanistyczny BFU w Kaliningradzie był reprezentowany przez absolwentkę studiów licen-cjackich „Język polski i literatura” — Anastazję Dawidowicz, a obec-nie studentka I roku na kierunku „Filologia”.

Anastazja Dawidowicz: „Cieszęsię,żemogłamwziąćudziałwtakinteresującymipouczającymprojekcie.Literaturapolskairosyj-skamabogatetradycjewdziedzi-nietłumaczeń.Pomimobliskościjęzykówprofesjonalnetłumaczeniejesttrudnymzadaniem.Wydarze-nianatympoziomiepozwalająpoznaćwielenowychiprzydatnychrzeczy,atakżepoznaćciekawychiwspaniałychludzi,nawiązaćkre-atywneiprzyjaznekontakty.Mamnadzieję,żeorganizacjaspotkańbędziedługoterminowymprojek-tem”.

WiadomościBFUwKaliningradzie

W 2018 roku zainauguro-waliśmy kampanię #KTOTYJESTEŚ. Skierowana była w szczególności do Polaków mieszkających na zachodzie. Naszym celem było uświadomienie odbiorcom, jak ważne jest przekazywanie języka polskiego, utrzymywanie kontaktu z rodziną i znajomymi z Polski oraz

pokazanie korzyści płynących z dwujęzyczności.

Kontynuacja kampanii

z zeszłego roku jest dedykowana Polakom mieszkającym na wscho-dzie. Zależy nam, by zwrócić uwagę

młodszym pokoleniom na ich ko-rzenie. Pokazać, że język polski to nie tylko metoda komunikacji, lecz także kluczowy nośnik kultury, war-tości, historii i pamięci o przodkach. Promujemy powszechne używanie języka polskiego w środowisku pol-

skim, polskich szkołach i domach - co jest szczególnie ważne właśnie na wschodzie.

Kampania #KTOTYJESTEŚ prowadzona przez Fundację „Pomoc Polakom na Wschodzie” skierowana jest do Polaków mieszkających poza granicami kraju oraz do ich krew-nych i przyjaciół w Polsce. Ma na celu uświadomienie rodzicom dzieci żyjących poza Polską, jak ważne jest przekazywanie młodemu pokoleniu języka ich przodków oraz edukacja w języku polskim. Wraz z grupą eks-

pertów promujemy zalety wzrastania w dwujęzyczności i obalamy związane z tym mity oraz błędne przekonania. Podpowiadamy też jak wspierać dzieci dwujęzyczne, aby w przyszłości mogły w pełni wykorzystać swój potencjał intelektualny i poznawczy.

Osoby zainteresowane tema-tyką akcji będą mogły pogłębić swoją wiedzę i uzyskać pomoc za pośrednic-twem serwisu Internetowego:

www.ktotyjestes.pl zawierającego m.in. listę zagranicz-nych placówek edukacyjnych w któ-rych prowadzone są zajęcia z języka polskiego oraz informacje przydatne w procesie nauki.

Projekt wspierają: Senat Rze-czypospolitej Polskiej, Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP, Ministerstwo Edukacji Narodowej RP, Ośrodek Roz-woju Polskiej Edukacji za Granicą oraz Fundacja „Wolność i Demokracja”.

FUNDACJA “POMOC POLAKOM NA WSCHODZIE”, ul. Jazdów 10A, 00-467

WARSZAWA

KTOTYJESTES@POL.ORG.PL

SEKRETARIAT: +48 22 628 55 57

+48 601 057 820+7 950 677 5390; +7 900 567 8020

http://www.glos-znad-pregoly.eue-mail: glos.znad.pregoly@gmail.com

Str. 8 Nr 09 (278) październik 2019 Głos znad Pregoły