NASZE ZIEMIE POD NASZE ZIEMIE POD OKUPACJĄOKUPACJĄ

Pracę pod redakcją

Pana Dariusza Fijałkowskiego Wykonały:

Karolina Wójcik

Paulina Kowalik

Dominika Lorek

Adrianna Konderak

CEL PRACYCEL PRACY

Głównym celem naszej pracy, jest ukazanie życia

codziennego ludzi podczas II wojny światowej. Chcemy

uwzględnić działania wojsk niemieckich na terenach gminy

Liszki, głównie w naszym rejonie – okolicach wsi

Cholerzyn. 

Pragniemy więcej dowiedzieć się o czasach

okupanckich, przywołać wspomnienia osób, które pamiętają

lata 1939-1945, oraz uzmysłowić młodszym pokoleniom ciężar

noszony w sercach ludzi żyjących ówcześnie. 

TEKST WPROWADZAJĄCYTEKST WPROWADZAJĄCY

Piątek, pierwszy września 1939 rok - wejście wojsk niemieckich

na tereny północnej Polski rozpoczęło działania wojenne w Europie. 

O godzinie 4.34 nad Polską pojawiły się pierwsze samoloty

nieprzyjaciela, które bombardowały Rzeczpospolitą od strony Bałtyku. Z

samolotów niemieckich, spadały na nasz kraj ładunki wybuchowe, niszcząc

zabytki, rujnując ojczyste tereny i przelewając polską krew.    

Nasze rodzinne ziemie zostały zaatakowane wczesnym piątkowym

rankiem, prawdopodobnie około godziny 7.00, przez trzy samoloty niemieckie

zmierzające w kierunku Krakowa. Z lotniska w Balicach poderwały się

myśliwskie samoloty P11-c. Pierwszym pilotem, który zginął podczas wojny

na naszych ziemiach był kapitan Władysław Adolf Medwecki, spoczywający na

cmentarzu w Morawicy. 

KRAKÓW POD OKUPACJĄKRAKÓW POD OKUPACJĄ

Dnia 06.09.1939 Kraków został zajęty przez wojska

niemieckie. Wprowadzono godzinę policyjną, a jakiekolwiek

powstańcze działania przeciwko Niemcom, karane były

wyrokami śmierci. Osobom, które ukończyły 15 lat, władze

niemieckie wydawały dowód tożsamości, tak zwane kenkarty.

We wrześniu doszło do pierwszych ataków za strony

najeźdźców, w wyniku których rozstrzelano 10 zakładników.

Mimo wszystko Polacy, licząc na szybki koniec wojny, z

energią przystąpili do odbudowy normalnych warunków życia.

PRACAPRACA

Dowiedziałyśmy się, iż zarobek najczęściej można było uzyskać na

Woli Justowskiej, w Przegorzałach i Bronowicach. Praca ta polegała

na pieleniu warzyw i zbieraniu owoców. Pieniądze nie były wysokie,

lecz wystarczały na podstawowe zapotrzebowania. Do pracy chodziło

się pieszo, po kilkanaście kilometrów w jedną stronę. Ludzie byli

jednak zadowoleni, że mają za co żyć, i nigdy nie narzekali na swój

los. Po powrocie do domu, zajmowano się gospodarką i codziennymi

sprawami. W naszej pracy zamieściłyśmy również widomości dotyczące

używanych narządzi na roli i innych używanych w życiu codziennym. 

  

CZAS WOLNYCZAS WOLNY

Z relacji osób starszych wiemy, że festyny i inne

zabawy nie odbywały się zbyt często, gdyż nie chciano

prowokować ówczesnych władz. Wolny czas spędzany był na

majówkach, modlitewnych zebraniach lub tego typu spotkaniach.

W obawie przed atakami agresji ze strony żołnierzy

nieprzyjaciela, rzadko wychodzono z domów. W naszym albumie

omówiłyśmy również kwestię nielegalnego wówczas targu, czyli

tak zwanej ‘tandety’, oraz absurdalnie wysokie ceny, często

przekraczające wysokość zarobków ówczesnych ludzi. Często więc

nie mogli pozwolić sobie na zakup wszystkich potrzebnych

rzeczy.

CHRZTY, ŚLUBY, POGRZEBYCHRZTY, ŚLUBY, POGRZEBY

Po przeglądnięciu ksiąg parafialnych, udostępnionych przez

pana Korpaka, dowiedziałyśmy się, iż śmierć z rąk Niemców, w

naszych okolicach nie była dość częsta. Głównymi przyczynami

zgonów, były nieuleczalne wówczas choroby, wygłodzenie, oraz

śmierć z przyczyn naturalnych. Gestapowcy zamieszkujący naszą

miejscowość, nie byli w stosunku do nas agresywni, rzadko co

zdarzało się, żeby ludzie byli mordowani.

WALKA Z OKUPANTEMWALKA Z OKUPANTEM

W roku wybuchu wojny, do Cholerzyna wprowadziła

się kolumna niemieckiego wojska. W roku 1944 na naszych

łąkach Niemcy urządzili lotnisko polowe. Ich żołnierze

mieszkali w niektórych domach. Jednak nie wszyscy byli

życzliwi w stosunku do cywilów. Zdarzało się, że chodzili

po wsi grupami, wdzierając się do domów i okradając je. W

obronie własnej mieszkańcy tworzyli: Bataliony Chłopskie,

Koła Stronnictwa Ludowego, konspiracyjny Chłopski Ruch

Oporu oraz tajne Ludowe Związki Kobiet.

BATALIONY CHŁOPSKIEBATALIONY CHŁOPSKIE

Z wywiadu z Członkiem „Batalionów Chłopskich”,

panem Władysławem Bastrem, przeprowadzonym w 1996 roku i

zamieszczonym w kronice w Szkole Podstawowej w Czułowie,

dowiedziałyśmy się co nieco o tej organizacji. Łącznie, z

Czułowa i Baczyna było liczyła ona 85 członków, którzy

zostali podzieleni na trzy grupy. Pan Władysław należał do

pierwszej grupy, której dowódcą był Kazimierz Gawin. 

Bataliony miały za zadanie chronić miejscowych

mieszkańców, przed atakami wrogich niemców.

MIEJSCOWY BOHATERMIEJSCOWY BOHATER

Antoni Sewiołek – ur. 09.06.1893. Żołnierz Batalionów

Chłopskich, pseudonim ”Moluk”, komendant gminy Czernichów. W

czasie II wojny światowej brał udział w Ruchu Oporu, działał w

Batalionach Chłopskich. Został aresztowany 14 lipca 1943 roku,

osadzony w więzieniu i przesłuchiwany. Po trzech dniach

niewoli zginął z rąk gestapowca Zeissa. Ostatnimi słowami

Antoniego Sewiołka był okrzyk: „ Niech żyje wolna Polska!” 

Zostawił po sobie pamiętnik, a w nim notatki i

rysunki z okresu Jego życia. Pamiętnik znajduje się w zbiorach

biblioteki szkolnej w Czułowie. 

ZAKOŃCZENIEZAKOŃCZENIE

Mamy nadzieję, że w naszej pracy, choć

trochę przybliżyłyśmy wam niełatwe życie ludzi w

okresie drugiej wojny światowej. Walka trwała przez

kilka lat, a mieszkańcy naszych okolic musieli

nadal żyć i walczyć o przywrócenie spokoju

przedwojennej Polski.