ON LINE KOMUNIKAT MIESIĘCZNY n. 11 — 2014

24 listopada

MARYJA ZAPRASZA NAS DO WSPÓLNOTY ŚWIĘTYCH

Matka Boża jest Matką Kościoła, tego pielgrzymującego tutaj na ziemi, Kościoła, który się oczyszcza w Czyśćcu i Kościoła, który jest w Raju, utworzonego z wszystkich Świętych, którzy są już w Światłości Boga. My jesteśmy jeszcze w drodze, ale oświeceni światłem wiary. W świetle modlitwy wchodzimy do Wspólnoty Świętych: „Wszyscy ochrzczeni tu na tym świecie, dusze Czyśćcowe i wszyscy błogosławieni Raju tworzą jedną wielką Rodzinę. Ta wspólnota pomiędzy niebem i ziemią urzeczywistnia się szczególnie w modlitwie wstawienniczej” (Papież Franciszek, 30 października 2013). Ksiądz Bosko, umierając, powiedział swoim chłopcom: „Oczekuję was wszystkich w Raju”. Święci są przykładem. Oni przeszli drogę nawrócenia i doskonałości, oni wytrwali aż do końca w wierze i w życiu chrześcijańskim; ich życie jest dla nas pewnym bodźcem, pewną zachętą. „Wolą Bożą jest wasze uświęcenie” (1Tes

4,3) mówi nam św. Paweł. Bóg nas chce wszystkich świętymi! Wezwani na różne drogi spoglądamy na naszych braci w Niebie, i z pokorą ale z zobowiązaniem, podążamy ich drogą, która prowadzi do Życia Wiecznego. A tymczasem droga nawrócenia trwa całe życie, patrząc na Świętych czujemy się my także pobudzanymi i zachęcanymi do dalszego kroczenia na tej samej drodze, nigdy bez zmęczenia.

Takie rozważania zapraszają nas do czynienia pewnych przemyśleń o krótkości życia, w którym powinniśmy podjąć te postanowienia nieodwracalne do urzeczywistniania naszego życia. Matka Boża zawsze nas zaprasza i wzywa do decydowania się na nawrócenie, na modlitwę, na Raj, na Boga. Kładzie zawsze nacisk na pewne gruntowne postanowienie, ponieważ życie jest krótkie. Czas życia służy takiemu postępowaniu, żeby Bóg wchodził w nasze życie i stawał się głównym ośrodkiem naszego serca. Spójrzmy na połowę życiowej pielgrzymki: istnieje błogosławiona wieczność gdzie będziemy zawsze z Bogiem. Przygotujmy spotkanie z Jezusem w modlitwie codziennej. Czas życia jest krótki, kruchy, ale najbardziej cenny aby podjąć te postanowienia, które prowadzą nas do Życia Wiecznego. W modlitwie przygotujmy serce do oderwania się od spraw, które przemijają i do pragnienia tego co jest wieczne, jak mówiła błogosławiona Magdalena Morano: „Obdarzmy jednym spojrzeniem ziemię a dziesięcioma niebo”.

Matka Boża towarzyszy nam w tej drodze: prowadzi nas do Jezusa i przekazuje nas Jemu, wstawiając się za każdego z nas, w szczególności za tych, którzy zostali Jemu poświęceni. Powiedzmy jak św. Dominik Savio: „Moimi przyjaciółmi będą Jezus i Maryja”. Serce Maryi prowadzi nas do bycia jednym sercem z Sercem Jezusa. Przyjmujmy Maryję jako Matkę, z pełnym zaufaniem, a Ona będzie nam towarzyszyć podążaniu za Chrystusem na drodze świętości.

Pan Lucca Tullio, Przewodniczący Ksiądz Pierluigi Cameroni SDB, Kierownik duchowy

2

ON LINE

Jesienne kolory liturgii chrześcijańskiej mają szczególny urok. Podczas gdy rok liturgiczny rozwi-ja się w czasie, w ten spo-sób czci się świętych i pa-mięta się o zmarłych, myśl dąży do kresu nasze-go życia, do zakończenia historii i do powszechne-go panowania Chrystusa, i każdy chrześcijanin zo-stał wezwany do życia w swoim dziecięctwie, co oznacza, że Kościół żyje w blasku swoich uroczysto-ści. Jest czas odpowiedni dla stanowczego po-twierdzenia pierwszeń-stwa Boga i ideału świę-

tości, pragnienie życia błogosławieństwami i doświadczania wspólnoty świętych, zamiar służenia Bogu i współpracowania w zbawianiu dusz. Jest słuszna chwila na powierzania spraw Bogu, doprowadzania do jedności dni i działań, przezwyciężania nieporządków umysłu i serca, zwyciężania namiętności i niepoko-jów, które sprawiają przeciwne pokusy działania i lenistwa. Jest czas, aby powrócić do życia zwróceni ku życiu wiecznemu, aby wyzwolić się od hałasu i natłoku spraw ziemskich, aby lepiej uświadomić sobie, że „Jeżeli Pan domu nie zbuduje, na próżno się trudzą ci, którzy go wznoszą” (Ps 127), że „jeden dzień w przybytkach Twoich lepszy jest niż innych tysiące”, i że z pewnością lepiej jest „stać w progu domu moje-go Boga niż mieszkać w namiotach grzeszników”(Ps 83,11).

Jak piękną jest rzeczą wezwanie do świętości! Jak piękną rzeczą jest doświadczać radości kiedy nam mówią „pójdziemy do domu Pańskiego” (Ps 122,1), karmić szczere pragnienie doświadczania miłości Boga i dobre poczucie w Jego obecności, odczuwać bycie przyciąganymi przez rzeczy niebieskie, a nie bardziej przez ziemskie, zapalać się przez Jego Słowo i kosztować słodyczy Eucharystii! Jak piękną sprawą jest czuć się wewnętrznie przekonanymi, że doświadczenie świętych nie jest tylko dla nich, ale także dla nas, doj-rzewać w przekonaniu, że życie duchowe wzrasta nie przez wysiłek lecz przez łaskę, poczuwać się nędzny-mi ale przedmiotem miłosierdzia, wyzwolonymi z wyrzeczenia się przeciętności i domniemania o samo-

VII Kongres Międzynarodowy Maryi Wspomożycielki

Turyn - Valdocco/Colle don Bosco

6-9 sierpień 2015

„Tutaj jest mój dom, stąd moja chwała”

Z domu Maryi do naszych domów: Jego miłosierdzie z pokolenia w pokolenie”

3. Uradowałem się, gdy mi powiedziano: pójdziemy do domu Pańskiego! Ksiądz Roberto Carelli

3

ON LINE

wystarczalności, nieomal, że Bóg dla nas mógłby nie być lub mógłby się nie troszczyć! Jak piękną jest rze-czą czuć kwitnącą w duszy miłość do Kościoła, do Maryi i Świętych, widzieć się wyzwolonymi, być może po latach bezużytecznych wysiłków, od uczuć pychy i gniewu, od korników nienawiści i zazdrości, od skłonno-ści do sądzenia i potępiania, i widzenia wypuszczających kiełków wspaniałomyślności i miłosierdzia wobec przyjaciół i wrogów, współczucia i gorliwości wobec dzieci i biednych! Jak piękną jest rzeczą cieszyć się w każdej chwili wspólnotą świętych, dostrzec głęboką jedność, która jednoczy Kościół ziemski oraz ten nie-bieski w chwale i dziękczynieniu za wszystko to, co Pan Jezus uczynił dla nas. Jak piękną jest rzeczą móc wspólnie śpiewać: „odkupiłeś nas, o Panie, Twoją krwią, wezwałeś nas z każdego ludu i rasy, z każdego języka i narodu; uczyniłeś z nas królestwo dla naszego Boga”!

Jest rzeczą właściwą nam uczynić dar z tej prawdziwej radości, która z pewnością wypełni się jak wszystkie obietnice Boga, i odwrócić się od każdej fałszywej radości, która wcześniej lub później okaże się złudną ponieważ Bóg zapragnął zamieszkać pośród nas i nauczyć nas zamieszkiwania u Niego. Cała histo-ria zbawienia jest historią tego przedsięwzięcia od niedawna: jest historią „zapoznawania się” Boga i czło-wieka, Boga, który poprzez cierpienie dostosowuje się, aby zamieszkać z ludźmi i w ludziach, celem przy-zwyczajania ich do zamieszkania szczęśliwego u Niego i w Nim. Wiemy jak to jest kosztowne: wiemy zbyt dobrze jak łatwo jest żyć w naszych domach zapominając o Bogu lub przebywając w domach Boga zapo-minając o ludziach. Doświadczenie mówi jasno: kiedy brakuje Bożego punktu widzenia, nasze domy pozo-stają miejscami piekielnymi, i także domy Boże napełniają się handlarzami i rozbójnikami. Ponieważ kiedy znika Bóg także gubi się człowiek, a kiedy się depcze człowieka dochodzi do strumentalizowania Boga. W pewnej chwili stajemy się oderwani od spraw nieba i wciągnięci w sprawy ziemi, tak, że nawet nie zdaje-my sobie z tego sprawy: „całkowiecie zwróceni do spraw ziemskich, stajemy się coraz bardziej niewrażliwi wewnętrznie, na ile stajemy się bardziej uważni na sprawy zewnętrzne” (św. Grzegorz Wielki).

Kiedy Bóg nie jest w centrum wydarza się wszystko: w ten sposób można innymi słowy popełnić grzech niereligijności jak i religii, światowości „cielesnej” jak i światowości „duchowej”. Ta ostatnia jest wtedy, gdy uczęszcza się domy Boże, bez zajmowania się sprawami Boga, lecz własnymi. Zatem następuje przyzwyczajenie do spraw świętych, i sprawy święte zajmują miejsce Boga. Było to doświadczenie Izraela: liturgie, zwyczaje i stroje religijne, modlitwy, tradycje, religijny sposób życia, stały się ważniejsze od Boga, zostały przekształcone w bożki. Na szczęście – Castellana wyjaśnia w swojej książce o Zasłonach Boga – „Bóg zatem przychodzi z mocą: wydarzeniami natury, wygnaniami, zmianami politycznymi, zdarzeniami kulturowymi, niezrozumieniami w tym samym środowisku, nieprzewidzianymi okolicznościami życiowy-mi, wyrzuceniem handlarzy ze Świątyni”. W swojej miłości mądry i miłosierny Bóg doprowadza nas do ubóstwa i nas upokarza, doświadcza nas pustką i bezpłodnością, aby potem nas ponownie obdarzać swo-im bogactwem i swoją płodnością: „Za winę chłoszczesz człowieka karaniem, jak mól obracasz wniwecz to, czego pożąda” (Ps 39,12), i „Dobrze to dla mnie, że doznałem poniżenia, bym się nauczył Twych ustaw” (Ps 119,71).

Bądzmy przekonani: w życiu albo Bóg jest wszystkim albo jest niczym, a kiedy oddalamy się od Boga, nie oddajemy się pustce, ale światowości Demona. Serce człowieka nigdy nie jest obojętne, i zawsze zajmuje stanowisko: albo będzie w służbie Bogu albo będzie zniewolone przez Diabła. Jak zauważył Che-sterton „człowiek współczesny utracił Ojca, a znalazł licznych panów”, ponieważ, jak wiemy z Ewangelii, kiedy Bóg jest nieobecny, świątynia serca wypełnia się łotrami i handlarzami, a na końcu dochodzi do rui-ny (por. J 2,13-22); zatem dusza czuje się niespokojną i niezadowoloną, niekiedy radosną, innym razem cierpiącą na depresję; objawy są znane: szukając szczęścia i będąc nieszczęśliwą, idzie jej wszystko dobrze a nie czuje się dobrze, jest krytyczną wobec wszystkich a hojnie wyrozumiałą wobec siebie, czy też jest surową wobec innych i mającą kompleksy wobec siebie samej. Ile żyć nieszczęśliwych ponieważ oddalo-nych od Boga! A natomiast jak wielkie szczęście tego, kto Go znajduje, jedna się z Nim, uznaje Go na no-wo jako jedynego Pana! Dom serca powraca, aby być zamieszkanym, staje się coraz bardziej mocnym, może oprzeć się każdej próbie: nie jest więcej budowany na piasku słów ludzkich, ale na skale Słowa Bo-żego (por. Mt 7,24-27).

4

ON LINE

Inną sprawą, którą trzeba mieć na uwadze jest to, że kiedy traci się punkt widzenia Boga i ideał świę-tości, to nie tylko traci się miłość samego siebie, ale także miłość drugich, traci się Kościół i traci się rodzi-nę. W społeczności, która żąda ubóstwiania miłości i umniejszania Boga, jest niebezpieczeństwo, że ro-dzina – jak przypomniał Papież Franciszek – z Kościoła domowego stanie się stowarzyszeniem, i właśnie w imię „społeczności”, „relacyjności”, „uczuciowości”, straci to, co w rodzinie jest rzeczą najważniejszą: obecność Boga! Oddalone od domu Boga, burzą sią także nasze domy i porządek miłości ustępuje kroku nieporządkowi i brakowi miłości. Świętość chrześcijańska jest w tym znaczeniu sprzeczna, ona wie, że jeśli bardziej należy tylko do Boga, to tym bardziej staje się darem dla innych! Natomiast jeśli bardziej zatrzymuje się dla siebie lub chce się być wszystkich, tym bardziej traci się Boga i mniej zbawiają się in-ni! Także tutaj bądźmy przekonani: budować rodzinę lub posiadać dzieci bez łaski Małżeństwa jest tak, jak chcieć kochać bez miłości. Poza małżeństwem miłość jest próbą, w małżeństwie łaską! Teraz, w budo-waniu harmonii pomiędzy domami Boga i naszymi domami, w praktyce w harmonizowaniu życia kościel-nego i życia rodzinnego, Maryja jest bezwarunkowo czynnikiem decydującym. Maryja stała się na ziemi domem Boga a teraz w niebie jest domem u Boga, ponieważ jak mówi Castellana, we Wcieleniu „Bóg napełnia sobą Maryję i Maryja napełnia się Bogiem. Oboje są równocześnie mieszczącymi się i umieszczo-nymi. Maryja jest cała z Boga i całą w Bogu”. I na ile jest łącznie Matką Boga i Matką naszą, uczy nas czy-nienia miejsca Bogu i zamieszkiwania w Nim. Uczęszczać do domów Maryi jest uczeniem się dobrego życia z Bogiem i bycia dobrym w domu; w Jej szkole bezwarunkowo nie może się wydarzyć coś takiego jak nieludzka religia (spirytualizm) albo ateistyczny humanizm (sekularyzm)! To się rozumie: kiedy brakuje matki jest trudno być i czuć się dziećmi, zarówno na poziomie przyrodzonym jak na tym nadprzyrodzo-nym. Z tego powodu papież Franciszek powiedział, że „Kościół bez Maryi jest sierocińcem”!

Jest skądinąd przekonanie bardzo zakorzenione w Kościele, że uznanie ojcostwa Boga, a nie po prostu istnienia stwórcy, ponawia prośbę o macierzyństwo Kościoła: „nie może mieć Boga za Ojca, kto nie ma Kościoła za Matkę”, mówił święty Cyprian, i dlatego, mówił błogosławiony Paweł VI, „nie jest możliwy chrześcijanin, który nie byłby maryjnym”.

Przejdźmy do praktyki. Nikt nie może lepiej od Maryi wspierać nas w czynieniu jedności pomiędzy nie-bem i ziemią, pomiędzy siedzibami niezbudowanymi rękami ludzkimi i siedzibami zbudowanymi naszymi rękoma. Ona, która żyła w pokorze Nazaretu a teraz jest wielką Królową nieba, wspiera nas w rozumieniu, że nie można oddzielać domów Boga i naszych domów, miejsc ducha i miejsc ciała, ale potrzeba żyć każdą sprawą, zwykłym dniem jak świętem, pod okiem Boga i Jego wolą. W tym znaczeniu, jak mówi święty Am-broży, „nie powinniśmy wypierać się słusznych praw natury, ale powinniśmy jednak dawać zawsze pierw-szeństwo darom łaski”. A to Maryja wie dobrze, ponieważ właśnie w Niej tajemnica świątyni osiągnęła swoje spełnienie w Jezusie, w którym „mieszka cała Pełnia: Bóstwo na sposób ciała” (Kol 2,9). Jest zatem problemem przeżywać wszystko, eros i agape, tajemnice ciała jak tajemnice świątyni, w świetle Boga, któ-ry pragnie, aby miłość do Niego i do bliźniego stały się jedną sprawą. Nie ma wyboru pomiędzy sacrum i profanum; wybór jest pomiędzy prawdziwym a fałszywym kultem, pomiędzy wiarą a niewiarą, wiernością a niewiernością prawu Boga, pomiędzy gorliwością a letniością w pełnieniu Jego woli. Streszczając, to jest to czego Bóg chce: abyśmy także my, jak Jezus i Maryja, czynili z naszego życia, ofiarę Jemu przyjemną (por. Ps 39,8; Hbr 10,7-9). Na tym opiera się ideał świętości!

Zatem zobowiązaniem osobistym, rodzinnym i wspólnotowym tego miesiąca będzie więc to, aby uświęcać czynności codzienne. Uczynimy to ufając w łaskę Bożą i mając naszą dobrą wolę. Uczynimy to z miłości do Boga i z miłości do naszych bliskich. A kiedy będzie nas to bardziej kosztować lub będzie się wy-dawać bez owoców, uczynimy to jako pokutę za nasze grzechy i dla przygotowania naszego raju. We wszystkim prośmy o łaskę „bym w domu Pańskim przebywał po wszystkie dni mego życia” (Ps 27,4).

5

ON LINE

VII Światowy Kongres Maryi Wspomożycielki: informacje

VII Światowy Kongres Maryi Wspomożycielki, organizowany przez Stowarzyszenie Maryi Wspo-możycielki (ADMA), jest spotkaniem całej Rodziny Salezjańskiej, a odbędzie się w Turynie i na Col-le don Bosco w dniach 6-9 sierpnia 2015 roku. Wpisuje się on w rok obchodów Dwusetlecia uro-dzin Księdza Bosko, a także rok, w którym Kościół zwraca szczególną uwagę na wyzwania duszpa-sterskie dotyczące rodziny w kontekście ewangelizacji.

Motto: “Hic domus mea, inde gloria mea – Z domu Maryi do naszych domów” chce wskazać na matczyną obecność Maryi, Matki i Wspomożycielki chrześcijan, w przeżywaniu piękna bycia rod-ziną. Również Ksiądz Bosko ma dzisiaj wiele do powiedzenia rodzinie: jego historia, jego system wychowawczy i jego duchowość zasadzają się na duchu rodziny, który zrodził się na Valdocco i rozwinął dzięki zawierzeniu Maryi.

Logo Kongresu chce wyrazić te założenia w swoich trzech elementach:

Bazylika na Valdocco symbolizuje charyzmatyczne centrum Rodziny Salezjańskiej, jego du-cha i jego misję;

Maryja Wspomożycielka wyraża żywą i skuteczną obecność Maryi w historii Księdza Bosko i ruchu, który od niego wziął swój początek;

Rodzina jako miejsce obecności Jezusa i Maryi, odnawiające zaangażowanie na rzecz wycho-wania i ewangelizacji.

Każdego miesiąca, za pośrednictwem ADMAonline (www.admadonbosco.org), będzie możliwe dzielenie się drogą formacyjną, związaną z przygotowaniem do Kongresu, odzwierciedlającą jego perspektywy i cele.

Na stronie www.mariaausiliatrice2015.org, stopniowo uaktualnianej, można będzie znaleźć wszy-stkie niezbędne informacje dotyczące zgłoszenia i uczestnictwa w tym Kongresie.

6

ON LINE

Sycylia – Spotaknie Rad Grup Miejscowych

W dniach 4 i 5 października 2014 ks. Pierluigi Cameroni, Kierownik duchowy Stowarzyszenia, udał się na Sycylię by spotkać się z Radami około 40 grup lokalnych. Spotkanie zostało zakończo-ne umocnieniem więzi przyjaźni i wspólnotowej formacji, nade wszystko w przedmiocie podstawowego znacze-nia, jakie mają grupy miejscowe w kie-rowaniu i przewodniczeniu grup. Pierwsze spotkanie, przeprowadzono w dzień sobotni 4 w Katanii, przy uczestnictwie około 120 członków przedstawicieli 15 grup pochodzących z Sycylii zachodniej. Następnego dnia,

spotkanie przeznaczone dla grup Sycylii zachodniej, odbyło się w Capaci (Palermo) i zostało poprowadzone przez grupę miejscową z wielkim zapałem i z cieszącym się uznaniem współudziałem parafii diecezjalnej. Ze strony wszystkich było zainteresowanie przedstawionymi treściami zagadnień, wychwytując zna-czenie wspólnego wzrostu w sensie przy-należności do Stowarzyszenia i w zobo-wiązaniu się do życia z większą świado-mością i odpowiedzialnością własngo posłannictwa apostolskiego według du-cha Stowarzyszenia Czcicieli Maryi Wspomożycielki.

Filipiny – 32 Zgromadzenie Krajowe

W sobotę 25 października 2014 Stowarzyszenie Czci-cieli Maryi Wspomożycielki na Filipinach przeprowa-dziło swoje 32 Krajowe Zgromadzenie w Don Bosco Technical Institute, w Tarlac City. Byli obecni członko-wie różnych grup: Makati, Paranaque, Manila, Pasay, Pasig, Laguna, Pampanga, Tarlac, Pangasinan i Ma-rinduque. W tym spotkaniu 18 kandydatów wyraziło swoje przyrzeczenie przynależności i zostali przyjęci do Stowarzyszenia.

KRONIKA RODZINY

7

ON LINE

Turyn – Valdocco-XXIV DzieŃ Maryjny

Niedziela 12 października 2014, w klimacie maryj-nym wspólnoty i radości, został obchodzony XXIV Dzień Maryjny, z okazji Dwustulecia narodzenia Księdza Bosko. Przed oko-ło 400 osobami, ks. Ro-berto Carelli, docent teo-logii w studentacie teolo-gicznym Turyn-Crocetta, przedstawił po raz drogi katechezy drogi przygoto-wawczej na VII Kongres Maryi Wspomożycielki z

tytułem: „Domy Maryi i miejsca Łaski”, zapraszając do wspierania sposobów działania łaski i do przyjmo-wania Maryi do naszych domów, które powinny stawać się kościołami domowymi.

Pan Tullio Luca, Przewodniczący Pierwszego Stowarzyszenia Maryi Wspomożycielki, przedstawił temat, perspektywy, cele i program postępowania VII Międzynarodowego Kongresu Maryi Wspomożycielki, któ-ry odbędzie się w Turynie-Colle Don Bosco od 6 do 9 sierpnia 2015. Temat Kongresu: Tutaj mój dom, stąd moja chwała. Z domu Maryi do naszych domów. Miłosierdzie Jego z pokolenia na pokolenie, pragnie być odpowiedzią na wyzwania, którymi dzisiaj żyje rodzina w kontekście nowej ewangelizacji, prowadzeni przez Maryję i z sercem apostolskim Księdza Bosko. W południe, w sanktuarium Maryi Wspomożycielki, po wspólnym odmówieniu Różańca, miała miejsce uroczysta Eucharystia, pod przewodnictwem ks. Enrico Stasi, Inspektora Okręgu Piemonte i Valle d’Aosta. Podczas celebracji 35 osób należących do grup Pierw-szego Stowarzyszenia Czcicieli Maryi Wspomożycielki z Arese, Nave, S. Benigno Canavese i wspólnoty Sha-lom z Palazzolo sull’Oglio, stały się częścią Stowarzyszenia. Ten Dzień Maryjny ukazał odnowę Stowarzy-szenia Czcicieli Maryi Wspomożycielki; obecność tak wielu rodzin, młodzieży, dzieci ukazała oblicze ludu Bożego, który pielgrzymuje prowadzony przez Maryję Wspomożycielkę, aby świadczyć o wolności chrze-ścijańskiej i radości Ewangelii.

Bilbao-Deusto (Hiszpania) – Spotkanie Strefowe

Grupy Stowarzyszenia Maryi Wspomożycielki strefy północnej Inspektorii „Św. Jakuba Większego” z Hisz-panii spotkały się w domu salezjańskim w Bilbao-Deusto na spotkaniu formacji i kierownictwa na począt-ku nowego roku stowarzyszeniowego. Uroczysta Eucharystia, pod przewodnictwem dyrektora domu, ks. Isaaca Diez, otworzyła spotkanie. Po-tem została wyświetlona fotograficz-na dygresja o działalności z ubiegłego roku, pozwalając w ten sposób na ponowne przeżycie zdobytych do-świadczeń. Ks. Arcadio Cuadrado, Kie-rownik duchowy strefy, wyjaśnił cele przedstawiając je w temacie rodzin-nym, przewidywany tego roku przez Dwustulecie urodzin Księdza Bosko, Synod o rodzinie i Międzynarodowy Kongres Maryi Wspomożycielki. Pod-czas pracy grupowej ukazano jak urzeczywistniać przedstawione cele. Obiad rodzinny zakończył spotkanie, w którym uczestniczyło ponad 100 członków (ks. Arcadio Cuadrado).

ON LINE

Panjim (Indie) – Pielgrzymka Maryjna

17 członków Stowarzyszenia Czci-cieli Maryi Wspomożycielki Inspek-torii Panjim w dniach od 18 do 20 października odbyło pielgrzymkę maryjną do Mangalore, aby odwie-dzić różnorodne sanktuaria i miej-sca pobożności, które mają szcze-gólny urok i religijny klimat, jak do-świadczono w czasie modlitwy. Mi-lagres Church w Hampankatta , sanktuarium maryjne poświęcone Matce Bożej Cudów, stało się pierwszym przykładem takiej at-mosfery. Kaplica Sant’Aloysius Col-lege w Kodailbail, strzeże słynne freski brata Antonio Moscheni SJ, namalowane w latach 1899-1901, które przedstawiają życie św. Aloj-zego, apostołów i świętych jezui-tów. Sanktuarium Dzieciątka Jezus

w Nanthor na Carmel Hill, strzeże najpiękniejsze statuy Naszej Pani z Karmelu i Dzieciątka Jezus. Główne sanktuarium Błogosławionego Giuseppe Vaz znajduje się w Mudipu, w odległości 25 km od miasta Man-galore. To miejsce jest znane jako Miracle Hill ze względu na cudowne objawienie wody tryskającej z trzech źródeł na okazję pewnego zamachu na jego życie. Dom rekolekcyjny Fatima w Jeppu stał się na-szym miejscem odpoczynku, nabrania sił i także modlitwy.

Wyrażamy jako Stowarzyszenie Czcicieli Maryi Wspomożycielki nasze gratulacje i zapewniamy naszą pamięć w modlitwie dla Matki Yvonne Reungoat, zatwierdzonej ponownie na XXIII Kapi-tule Generalnej jako Przełożonej Generalnej Instytutu Córek Maryi Wspomożycielki, na drugie sześciolecie. Wraz z Nią nasza pamięć dla wszystkich sióstr nowej Rady.

The paper can be read at the following site:

www.admadonbosco.org/index.php?lang=pl

and here: www.donbosco-torino.it/

For every comunication you can contact

the following email adress: pcameroni@sdb.org