Modelowanie części w

kontekście złożenia

W rozdziale zostanie przedstawiona idea projektowania części na prostym przykładzie

oraz zastosowanie projektowania w kontekście złożenia do wykonania komponentu in-

teligentnego.

Podstawy projektowania części w

kontekście złożenia

Przedstawiony zostanie bardzo prosty przykład, który pozwoli na prezentację idei

projektowania części w środowisku złożenia. Poniższy model (rysunek 11.1) składa się

z trzech części. Rysunek 11.1. Prosty przykład do

zastosowania modelowania części w kontekście złożenia

Założono wykonanie takiego modelu, w którym zmiana wymiarów 40 oraz kąta 30 (w

dozwolonych granicach) pozwoli na automatyczną zmianę wymiarów wspornika. Plan

pracy:

Model Słupa wykonany w dokumencie część.

Wstawienie Słupa do złożenia.

Zapisanie złożenia.

Zamodelowanie nowych części w złożeniu.

Pierwsza część — Słup:

narysuj szkic naPłaszczyźnie przedniej(rysunek 11.2),

Rysunek 11.2. Szkic bazowy Słupa

wyciągnij go na długość 200 mm,

zapisz model pod nazwą Słup,

wstaw część do złożenia. W oknie wstawiania kliknij OK. Jak wiemy, układy

współrzędnych części i złożenia pokryją się,

zapisz złożenie — zapisanie jest bezwzględnie konieczne. Wprowadź nazwę

złożenia np. Złożenie 2.

Modelowanie części Tarcza w kontekście złożenia (część Tarcza można zamodelować poza

złożeniem, ale w przykładzie zostanie wykonana w złożeniu w celu prezentacji metody):

w menu Widok zaznacz widoczność początków układów współrzędnych

(rysunek 11.3), Rysunek 11.3. Widoczny początek

układu współrzędnych

ustaw model tak, aby widoczna była ściana, na której znajduje się początek układu,

na pasku Złożenie rozwiń listę Wstaw komponenty i kliknij Nowa część

(rysunek 11.4),

kliknij ścianę płaską jak na rysunku 11.5,

zwróć uwagę na tekst na pasku tytułu oraz na drzewo przeglądarki (rysunek 11.6).

Teraz program jest w trybie rysowania szkicu w nowej części. Upraszczając

— jesteśmy w drzewie w Szkicu1, w części [Część2^Złożenie2],

Rysunek 11.4. Polecenie Nowa część

Rysunek 11.5. Zaznaczenie ściany

w trakcie wstawiania

nowej części

Rysunek 11.6. Wstawiona nowa część oraz

pasek tytułu z informacją

pozostawania w edycji

szkicu w nowej części

ustaw widok szkicu Normalny do,

narysuj szkic i zwymiaruj (rysunek 11.7) (np. okrąg ze środkiem w środku układu

współrzędnych, linia pionowa, przytnij fragmenty szkicu), Rysunek 11.7. Szkic nowej części

wyświetl pasek Operacje i kliknij Wyciągnięcie dodania/bazy, ustaw

wielkość wyciągnięcia na 15 mm (rysunek 11.8),

wyjdź z trybu edycji części (rysunek 11.9).

Rysunek 11.8. Pasek Operacje Rysunek 11.9. Wyjście z trybu

edycji części

Zapisywanie nowej części jako odrębnego pliku:

kliknij nową część prawym przyciskiem myszy i wybierz Zapisz część (w pliku

zewnętrznym) (rysunek 11.10), Rysunek 11.10. Zapis nowej części

w oddzielnym pliku

w oknie Zapisz jako zmień nazwę pliku (tak jak nazwę pliku w Windows).

Ta sama co złożenie dotyczy ścieżki zapisu (rysunek 11.11). Rysunek 11.11. Zmiana nazwy nowej części

i wybór ścieżki zapisu

Wstawianie osi konstrukcyjnej (rysunek 11.12):

zaznacz Płaszczyznę przednią i Płaszczyznę prawą,

z paska Złożenie wybierz Geometria odniesienia i Oś. Kliknij OK.

Rysunek 11.12. Kolejne etapy wstawiania osi

Wstawienie nowej płaszczyzny pod kątem:

zaznaczPłaszczyznęprzedniąiOś(rysunek 11.13),

Rysunek 11.13. Zaznaczenie płaszczyzny i osi

z paskaZłożeniewybierzGeometria odniesieniaiPłaszczyzna(rysunek 11.14),

Rysunek 11.14. Polecenie Oś

wprowadźwłaściwości płaszczyzny (rysunek 11.15). KliknijOK,

Rysunek 11.15. Właściwości

nowej płaszczyzny

w menuWidokzaznacz widocznośćpłaszczyzn.

Wstawianie części Wspornik:

na pasku Złożenie rozwiń listę Wstaw komponenty i kliknij Nowa część,

kliknij nową płaszczyznę w drzewie (rysunek 11.16) lub w modelu,

Rysunek 11.16. Symbol wskaźnika w chwili

zaznaczania płaszczyzny w drzewie

lub na krawędzi płaszczyzny w obszarze graficznym

WAŻNE: w chwili kliknięcia musi być widoczny następujący wskaźnik myszy: .

narysuj i zwymiaruj szkic (rysunek 11.17),

na pasku Operacje kliknij Wyciągnięcie dodania/bazy i wypełnij okno jak

na rysunku 11.18 (wybierając odpowiednio obiekty, na których kończy się

wyciągnięcie). Kliknij OK,

Rysunek 11.17. Szkic bazowy Wspornika

Rysunek 11.18. Właściwości operacji Dodani-wyciągnięcie

wyjdź z trybu edycji części,

zapisz część w oddzielnym pliku pod nazwą Wspornik.

Po zamodelowaniu wszystkich części drzewo wygląda jak na rysunku 11.19 —

wszystkie części są nieruchome. Rysunek 11.19. Drzewo operacji

po zamodelowaniu

wszystkich części

Edycja wymiaru kąta (rysunek 11.20):

kliknij ikonę Płaszczyzna1, wybierz Edytuj operację,

zmień wymiar kąta na 20 stopni. Kliknij OK.

Rysunek 11.20. Edycja definicji płaszczyzny

oraz zmiana wartości kąta

Co się stanie, jeżeli wyciągniemy wspornik Do powierzchni (rysunek 11.21), a nie jak

poprzednio Do obiektu? Różnicę przedstawia rysunek 11.22 — w modelu wyciągniętym

Do powierzchni po edycji kąta na 60 stopni model zawiera błędy (powierzchnia płaska

nie ma końca). W przypadku wyciągnięcia Do obiektu program zgłosiłby błąd. Rysunek 11.21. Wyciągnięcie do powierzchni,

gdy kąt w definicji płaszczyzny

wynosi 60 stopni

Rysunek 11.22. Przykład wyniku

wyciągnięcia

Poniżej (rysunek 11.23) przykład błędu po zmianie kąta na 60 stopni przy wyciagnięciu

wspornika obustronnie Do obiektu. W tym przypadku zgłoszenie błędu należy uznać za

pomoc projektantowi — wspornik byłby błędnie wykonany. Rysunek 11.23. Przykład błędu, gdy

wyciągnięcie operacji

w części Wspornik było

zakończone Do obiektu

Jeżeli otworzymy tylko plik części zamodelowanej w kontekście złożenia (nie otwiera-

jąc złożenia), pojawi się znak ? (rysunek 11.24) przy operacji zawierającej odniesienia

do innych części — znak ten oznacza brak możliwości przebudowania operacji. Znak -

> oznacza operację wykonaną w kontekście.

Rysunek 11.24. Oznaczenie części zamodelowanej

w kontekście złożenia

Odniesienia dokumentu można sprawdzić, klikając w menu Plik/Znajdź odniesienia (ry-

sunek 11.25).

Rysunek 11.25. Odniesienia dokumentu

Po otwarciu złożenia znak ? znika — część może zostać przebudowana.

W opcjach systemu znajdują się ustawienia dotyczące modelowania w kontekście (ry-

sunek 11.26).

Rysunek 11.26. Okno Opcje systemu w kategorii Odniesienia zewnętrzne

Np. Zezwalaj na wiele kontekstów przy zastępowaniu dokumentów umożliwia

budowanie bardziej złożonych odniesień.

W trakcie edycji części w kontekście zespołu pojawiają się poniższe polecenia (rysunek

11.27). Po wybraniu opcji Bez odniesień zewn ętrznych nie będzie możliwe tworzenie

odniesień do innych części złożenia — czasem warto ją zastosować, jeżeli nie chcemy

utworzyć odniesień przez przypadek (np. nie chcemy nałożyć zbędnej relacji do

krawędzi innej części). Rysunek 11.27. Polecenia związane z edycją

części w kontekście zespołu

Podsumujmy: projektowanie części w kontekście złożenia umożliwia projektowanie

nowej części z wykorzystaniem geometrii i położenia innych części w złożeniu.

Po zaprojektowaniu części najlepiej nie zmieniać nazwy pliku złożenia, a już bezwzględnie

nie należy zmieniać nazwy złożenia poprzez zmianę w eksploratorze Windows (tzn. poza

systemem SolidWorks) — wówczas program się „nie domyśli”, jaka jest nowa nazwa pliku

odniesienia i, jeżeli zapomnimy starą nazwę, być może nie uda się naprawić błędu.

Komponent inteligentny

zawierający operacje

Opisany poniżej przykład zaprezentuje wstawienie pierścienia, za pomocą którego

zostanie wykonane w wale wycięcie pod pierścień. Jak zwykle, wymiary są

przykładowe i uproszczone.

Część Pierścień:

wykonaj model pierścienia przez obrót. Poniżej (rysunek 11.28) szkic na

płaszczyźnie Płaszczyzna przednia, Rysunek 11.28. Szkic oraz polecenie

operacji

wstaw ośjak na rysunku 11.29,

Rysunek 11.29. Kolejne etapy

wstawiania osi

zdefiniujOdniesienie wiązania(rysunek 11.30),

Rysunek 11.30. Polecenie Odniesienie

wiązania oraz właściwości

polecenia

zapisz częśćjakoPierścień.

Część Wał:

wykonaj model walca o średnicy 100 i długości 100 mm,

wstaw części do złożenia w kolejności: Wał i Pierścień,

w trakcie wstawiania części Pierścień zastosuj odniesienie wiązania

(pojawi się widoczny na rysunku 11.31 symbol wskaźnika myszy), Rysunek 11.31. Wstawianie części

Pierścień oraz

wiązanie Odległość

dodaj wiązanie odległości między płaszczyzną podstawy walca i płaszczyzną

Płaszczyzna górna pierścienia, np. 40 mm (rysunek 11.31),

zapisz plik Złożenia.

Edytuj Wał (zwróć uwagę, że edytowana będzie część Wał, ale relacje szkicu będą

doda-wane do początku układu współrzędnych części Pierścień):

kliknij częśćWałi wybierzEdytuj część(rysunek 11.32),

Rysunek 11.32. Edycja części Wał

pozostając w trybie edycji części Wał, na płaszczyźnie Płaszczyzna przednia

części Pierścień narysuj szkic (rysunek 11.33) (zawiera okrąg i linię środkową),

Rysunek 11.33. Płaszczyzna szkicu oraz szkic wycięcia pod pierścień

dodaj relacje (rysunek 11.34):

relację Wspólne końca linii środkowej i początku układu współrzędnych części

Pierścień,

relację Poziomo środka okręgu i początku układu współrzędnych części Pierścień,

Rysunek 11.34. Wybór punktu (np. koniec linii środkowej lub środek okręgu) i

początku układu współrzędnych

wykonaj operacjęWycięcie przez obrót(rysunek 11.35). Rysunek 11.35. Polecenie Wycięcie przez obrót oraz polecenie Wyjdź z edycji komponentu

Jeszcze raz warto podkreślić względnie trudn ą lokalizację szkicu wycięcia w części Wał. Po edycji części Wał wszystkie

operacje i szkice należą do tej części. Szkic jednak został wykonany na płaszczyźnie Płaszczyzna przednia części

Pierścień, a relacje szkicu zostały dodane do środka układu współrzędnych części Pierścień. Taki sposób postępowa-nia

nazywamy projektowaniem w kontekście zło żenia, co oznacza, że operacje i szkice tak wykonane nie mogą istnieć w

części Wał bez istnienia pliku złożenia zawierającego części Wał i Pierścień.

Wyjdźz trybu edycji komponentu (części) (rysunek 11.35).

Definicja komponentu inteligentnego:

w menu Narzędzia kliknij Utwórz inteligentny komponent,

jako inteligentny komponent wybierz część Pierścień,

jako Operacje do mianowania na inteligentne wybierz Wycięcie-obrót z części

Wał (rysunek 11.36). Można rozwinąć drzewo przeglądarki w obszarze graficznym. Rysunek 11.36. Przykład wyboru operacji do mianowania na inteligentne

Zastosuj zdefiniowany komponent:

wykonaj w nowej części model wału o średnicy 100,

wstaw do nowego złożenia nowy wał oraz pierścień,

w drzewie operacji kliknij prawym przyciskiem myszy ikonę części Pierścień i wybierz polecenie Wstaw

inteligentne operacje (rysunek 11.37), Rysunek 11.37. Wstawianie inteligentnych operacji

na jednym wale można wstawićwięcej niżjeden pierścień.

Komponent inteligentny może posiadać konfiguracje.