1

Rok akademicki: 2016 / 2017 Grupa przedmiotów: Numer

katalogowy:

Nazwa przedmiotu1): MECHANIKA BUDOWLI I

ECTS 2) 4,0

Tłumaczenie nazwy na jęz. angielski3): STRUCTURAL MECHANICS I

Kierunek studiów4): Budownictwo

Koordynator przedmiotu5): prof. dr hab. inż. Grzegorz Jemielita

Prowadzący zajęcia6): Katedra Inżynierii Budowlanej, Zakład Mechaniki i Konstrukcji Budowlanych

Jednostka realizująca7): Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska, Katedra Inżynierii Budowlanej

Wydział, dla którego przedmiot jest realizowany

8): Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska

Status przedmiotu9): a) przedmiot: podstawowy b) stopień: pierwszy rok 2 c) stacjonarne

Cykl dydaktyczny10)

: Semestr zimowy Jęz. wykładowy11)

: polski

Założenia i cele przedmiotu12)

:

Celem przedmiotu jest zdobycie wiedzy o związkach przyczynowo – skutkowych między siłami zewnętrznymi działającymi na konstrukcję budowlaną a skutkami tych obciążeń, czyli przemieszczeniami i siłami wewnętrznymi (przekrojowymi) konstrukcji. Poznanie przez studentów metod modelowania ciał sprężystych, poznanie metod opisujących zachowanie się konstrukcji pod wpływem obciążeń zewnętrznych, oraz metod pozwalających na wyznaczenie przemieszczeń i sił wewnętrznych (przekrojowych) konstrukcji statycznie wyznaczalnych i niewyznaczalnych. Ocena wyników obliczeń.

Formy dydaktyczne, liczba godzin13)

:

a) Wykład: liczba godzin 30;

b) Ćwiczenia projektowe: liczba godzin 18;

c) Ćwiczenia audytoryjne: liczba godzin 6

d) Ćwiczenia laboratoryjne: liczba godzin 6

Metody dydaktyczne14)

: Wykład, indywidualne projekty studenckie, dyskusja, konsultacje, rozwiązywanie problemów

Pełny opis przedmiotu15)

:

Tematyka wykładów: Układy prętowe statycznie wyznaczalne – siły przekrojowe, linie wpływu. Powtórzenie teorii prętów Eulera, Założenia kinematyczne Timoshenki. Zasady wariacyjne: zasada prac wirtualnych, zasada prac przygotowanych. Założenia i idea metody sił.Stopień statycznej niewyznaczalności. Twierdzenie o minimum energii potencjalnej, Twierdzenie o minimum energii dopełniającej. Twierdzenia o wzajemności prac (Betti’ego). Twierdzenia redukcyjne. Metoda sił w zastosowaniu do płaskich układów prętowych, analiza statycznie niewyznaczalnych układów prętowych belek ram, łuków i rusztów przegubowych. Wstęp do klasycznej metody przemieszczeń (założenie o niewydłużalności prętów). Tematyka ćwiczeń: Linie wpływu, obwiednie sił przekrojowych, wyznaczanie przemieszczeń w układach statycznie wyznaczalnych, metoda sił w zastosowaniu do belek, ram płaskich, łuków i rusztów przegubowych, obliczanie przemieszczeń w układach statycznie niewyznaczalnych, kontrola obliczeń, linie wpływu w belkach i ramach statycznie niewyznaczalnych.

Wymagania formalne (przedmioty wprowadzające)

16):

Matematyka, Fizyka, Mechanika Ogólna, Wytrzymałość Materiałów.

Założenia wstępne17)

: Zaliczone przedmioty: Matematyka I i II, Mechanika Teoretyczna, Wytrzymałość Materiałów I

Efekty kształcenia18)

:

01 - Zna zasady mechaniki i analizy w zakresie statyki. Zna podstawowe metody obliczeniowe,

02 - Umie wyznaczyć siły wewnętrzne i przemieszczenia w prostych konstrukcjach budowlanych

statycznie wyznaczalnych i niewyznaczalnych.

03 Potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określonego przez siebie lub innych

zadania ,

04 Postępuje zgodnie z zasadami etyki.

Sposób weryfikacji efektów kształcenia19)

: 01, 02 - kolokwia na zajęciach ćwiczeniowych, ocena wykonania zadań projektowych, 01-04 - ocena wynikająca z obserwacji w trakcie zajęć, obserwacja w trakcie dyskusji problemów (aktywność), egzamin pisemny, egzamin ustny.

Forma dokumentacji osiągniętych efektów kształcenia

20):

Opracowane projekty, prace kolokwialne.

Elementy i wagi mające wpływ na ocenę końcową

21): Zaliczenie ćwiczeń: 20%, egzamin pisemny: 60%, egzamin ustny: 20%

Miejsce realizacji zajęć22)

:

Sala dydaktyczna wyposażona w sprzęt audiowizualny oraz komputer

Literatura podstawowa i uzupełniająca23): 1. Nowacki W., Teoria sprężystości, PWN, Warszawa, 1970,

2

Wskaźniki ilościowe charakteryzujące moduł/przedmiot25) :

Tabela zgodności kierunkowych efektów kształcenia efektami przedmiotu

26)

Nr /symbol efektu

Wymienione w wierszu efekty kształcenia: Odniesienie do efektów dla programu kształcenia na kierunku

01 Zna zasady mechaniki i analizy w zakresie statyki konstrukcji. Zna podstawowe metody

obliczeniowe, K_W06, K_K04, K_K08

02 Umie wyznaczyć siły wewnętrzne i deformacje w prostych ustrojach budowlanych, K_K06, K_K08

03 Potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określonego przez siebie lub innych zadania,

K_K04, K_K08

04 Postępuje zgodnie z zasadami etyki. K_K08, K_K04

2. Nowacki W., Mechanika budowli, t.I i II, PWN, Warszawa 1976 3. Mechanika budowli w ujęciu komputerowym, praca zbiorowa pod red. Rakowskiego, t. I-III, Arkady, Warszawa 1993, 4. Brunarski L., Nagórko W., Statyka płaskich ustrojów prętowych, Wyd. Fundacja Rozwój SGGW, Warszawa, 1996, 5. Nagórko W., Wiśniewska M., Wybrane zagadnienia mechaniki budowli, Wyd. SGGW, Warszawa, 2001. 6. Hetmański K., Zastosowanie Microsoft Excel w mechanice konstrukcji, Oficyna Wydawnicza PW, 2004. 7. Witkowsa Z., Witkowski M., Zbiór zadań z mechaniki budowli, Oficyna Wydawnicza PW, 1993. 8. K.Hetmański, T. Lewiński, Zbiór zadań z mechaniki konstrukcji prętowych. Zagadnienia statyczne, Oficyna Wydawnicza PW, 2014

UWAGI

Szacunkowa sumaryczna liczba godzin pracy studenta (kontaktowych i pracy własnej) niezbędna dla osiągnięcia zakładanych efektów kształcenia

18) - na tej podstawie należy wypełnić pole ECTS

2:

Wykład 30h, ćwiczenia projektowe i audytoryjne 30h, wykonanie prac projektowych 3x15h, udział w konsultacjach i obrona prac 15h

120 h

Łączna liczba punktów ECTS, którą student uzyskuje na zajęciach wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich,

2 ECTS

Łączna liczba punktów ECTS, którą student uzyskuje w ramach zajęć o charakterze praktycznym, takich jak zajęcia laboratoryjne, projektowe, itp.:

2 ECTS