Jeśli chcesz poznać historię miasta czy ziemi, idź na cmentarze....

Andrzej Kurylewicz – „Polskie drogi”Andrzej Kurylewicz – „Polskie drogi”

Kaplica grobowa rodziny Baczewskich

Jan Nepomucen Kamiński

(ur. 27 października 1777 w Kutkorzu, zm. 5 stycznia 1855 we Lwowie) Polski reżyser, aktor, pisarz i tłumacz, dyrektor teatru polskiego we Lwowie, nazywany Ojcem galicyjskiej sceny polskiej.

W latach 1809 - 1842 kierował lwowskim teatrem w trudnych warunkach germanizacji i prześladowań polskości. Ubogi naówczas repertuar zasilał przeróbkami i tłumaczeniami z literatur

obcych i przyswoił scenie naszej sto kilkadziesiąt utworów dramatycznych

Kwatera Powstańców Styczniowych 1863

Pomnik Szymona Wizunasa

Szydłowskiego, chorążego Ziemi Witebskiej

Jan Marceli Gutkowski (1775-1863)

Żołnierz Kościuszki, uczestnik wojen napoleońskich, kapelan wojska polskiego w Królestwie Polskim. Biskup podlaski, po powstaniu

listopadowym wygnany z imperium rosyjskiego osiadł we Lwowie w

klasztorze franciszkanów. We Lwowie był znany z tego, iż często

powtarzał w czasie kazań:

"O jedną rzecz co dzień Boga proszę. Jednego tylko w życiu bardzo pragnę,

aby tak jak patrzyłem na upadek drogiej mi ojczyzny, opatrzność

pozwoliła mi dożyć jej zmartwychwstania"

Nie dożył, i jak głosi napis nagrobny: „W 88 roku swojego życia - pobożnie w Panu zasnął".

Józef Torosiewicz

(ur. w 1785 r. we Lwowie, zm. we Lwowie w 1869 r.)

Ormianin. Lekarz, działacz społeczny, filantrop, fundator Bursy Ormiańskiej dla

chłopców w 1865 r.

Kajetan Kajetanowicz (ur. w 1817 r. w Russowie k. Śniatynia,

zm. 31 XII 1900 r. we Lwowie)

Ormianin. Studia teologiczne we Lwowie. Wyświęcony w 1840 r.

Proboszcz katedry.

Aktywnie działał charytatywnie, pełniąc od 1860 r. funkcję sekretarza instytutu

ubogich chrześcijan we Lwowie.

Przez 35 lat dyrektor Bursy Ormiańskiej im. Józefa Torosiewicza.

Józef Śmiechowski (ur. w 1798, 1799?,

zm. 18 czerwca 1875 we Lwowie),generał powstania styczniowego,

uczestnik powstania listopadowego i styczniowego. Oficer armii

Królestwa Polskiego. W 1831 był majorem, po upadku powstania

listopadowego wyjechał na Zachód. Po wybuchu powstania

styczniowego w 1863 mianowany przez Rząd Narodowy generałem.

Odznaczony Krzyżem Virtuti Militari. Po powstaniu mieszkał we

Lwowie.

Julian Konstanty Ordon

(ur. 16 października 1810 w

Warszawie,

zm. 15 stycznia 1887 we Florencji),

oficer wojska polskiego, powstaniec

listopadowy, ewangelik.

W czasie powstania listopadowego,

podczas obrony Warszawy, dowodził

baterią artylerii w reducie, która została

wysadzona w powietrze. W wierszu

Reduta Ordona jego rzekomą śmierć

opisał Adam Mickiewicz co nie jest

prawdą, bo Ordon tylko się mocno

poparzył. Ordon walczył przedtem w

bitwach pod Ostrołęką i Olszynką

Grochowską i otrzymał Virtuti Militari.

Seweryn Goszczyński

(ur. 4 listopada 1801 w Ilińcach koło Humania, zm. 25 lutego 1876 we Lwowie)

Działacz społeczny, rewolucjonista, pisarz

i poeta polskiego Romantyzmu. Zasłynął

jako autor wierszy patriotycznych oraz

jeden z czołowych członków grona

mesjanistycznego Andrzeja Towiańskiego.

Współcześnie znany zwłaszcza dzięki

powieści poetyckiej Zamek kaniowski oraz

powieści gotyckiej Król zamczyska.

Walery Łoziński

(ur. 15 stycznia 1837 w Mikołajowie koło Stryja, zm. 30 stycznia 1861 we Lwowie)

Pisarz i publicysta. Do najbardziej znanych utworów Łozińskiego należą powieści: Zaklęty dwór, Szlachcic chodaczkowy, Szaraczek i karmazyn, Czarny Matwij.

Poruszał w nich problematykę narodową, sięgając do wydarzeń z okresu rzezi 1846 r. i Wiosny Ludów w Galicji. 10 stycznia 1861 r. Łoziński stanął do pojedynku na szable z

Karolem Ciszewskim - swoim kolegą redakcyjnym z "Czytelni Akademickiej” ( poszło o kobietę). Łoziński został ranny w

skroń i zmarł niespełna trzy tygodnie później. Jego pogrzeb, stał się wielką

manifestacją patriotyczną. Pomnik - dłuta Cypriana Godebskiego i Abla Marii Periera –został wzniesiony ze składek

publicznych Lwowian.

Artur Grottger

(ur. 11 listopada 1837 w Ottyniowicach, zm. 13 grudnia 1867 w Amélie-les-

Bains-Palalda)

Malarz, jeden z czołowych przedstawicieli romantyzmu w malarstwie polskim, ilustrator,

rysownik, znany z cyklu "kartonów" o powstaniu styczniowym.

Jan Dobrzański (ur. w 1820 w Czarnej, zm. w 1886 we Lwowie)Redaktor i pisarz, dyrektor polskiej sceny teatralnej we Lwowie. Działacz polityczny w okresie

Wiosny Ludów. Do roku 1863 działacz stronnictwa czerwonych w Galicji. Założyciel i kierownik Komitetu Bratniej Pomocy niosącej pomoc powstańcom styczniowym w roku 1864.

Uznawany za jednego z twórców nowoczesnego dziennikarstwa polskiego.

Ksawery Liske (ur. 1838, zm. 1891) Był wybitnym historykiem, profesorem Uniwersytetu Lwowskiego, założycielem Towarzystwa Historycznego i Kwartalnika Historycznego, wieloletnim dyrektorem Archiwum Krajowego Aktów Grodzkich i Ziemskich we Lwowie, organizatorem badań

historycznych, cenionym wykładowcą historii powszechnej.

Grobowiec rodziny Szajnochów: Karola, jego żony Joanny

i syna Władysława.

(ur. 20 listopada1818 w Komarnie, zm. 10 stycznia 1868 we Lwowie)

Pisarz, historyk, patriota i działacz

niepodległościowy. Był synem zniemczonego Czecha Wacława Scheinoha-Vtelenský'ego i Marii z

Łozińskich (jego kuzynami byli pisarze Walery i Władysław Łozińscy. Karol

Polakiem czuł się od lat najmłodszych, starał się zatrzeć ślady swego

niepolskiego pochodzenia, zmieniając stopniowo pisownię nazwiska

(Scheynoha de Wtellensky, później Szejnoha de Wtellensky, wreszcie

Szajnocha).

Karol Szajnocha

Franciszek Jan Smolka

(ur. 5 listopada 1810 w Kałuszu,

zm. 5 listopada 1899 we Lwowie)

Prawnik, polityk liberalny, działacz społeczny, prezydent parlamentu Austro-Węgier; twórca Kopca Unii

Lubelskiej. Franciszek Smolka pochodził z mieszanej rodziny austriacko-

węgierskiej osiadłej w Galicji. Ojciec Wincenty Schmolke był oficerem armii austriackiej, przybyłym do Lwowa ze Śląska, matka Anna Nemethy była

Węgierką.

Stanisław Szczepanowski

(ur. 12 grudnia 1846 w Kościanie, zm. 31 października 1900 w Nauheim)

Ekonomista, inżynier, przedsiębiorca naftowy, od 1886 poseł do parlamentu

austriackiego, od 1889 do Sejmu Krajowego galicyjskiego.

Rzecznik uprzemysłowienia Galicji. W 1889 założył Galicyjskie Towarzystwo Akcyjne dla Przemysłu Naftowego, był

współzałożycielem Towarzystwa Szkoły Ludowej.

Nazywany był romantykiem pozytywizmu.

Pisali o nim: Bolesław Prus, Henryk Sienkiewicz,

Zygmunt Gorgolewski (ur. 14 lutego 1845 w Solcu Kujawskim, zm. 6 lipca 1903 we Lwowie) Architekt, przedstawiciel historyzmu, jeden z najwybitniejszych polskich architektów epoki, od 1872 działał w Niemczech i Poznańskiem, od 1893 we Lwowie, gdzie w latach 1897–1900 wzniósł swoje

najwybitniejsze dzieło – Teatr Wielki we Lwowie.

Piotr Chmielowski (ur. 9 lutego 1848 w Zawadyńcach na

Podolu, zm. 22 kwietnia 1904 we Lwowie),

Polski historyk literatury, profesor Uniwersytetu Lwowskiego.

Górka PowstańcówBronisław Antoni Szwarce (ur. 8 paźdz. 1834 w Bretanii, zm. 18 lutego 1904 we Lwowie)

Inżynier i działacz niepodległościowy. Był synem wygnańców z 1831. W 1861 wrócił do kraju, mieszkał w Warszawie, Białymstoku i Łapach. Działacz "stronnictwa czerwonych”.

Aresztowany przez władze carskie, został skazany na karę śmierci, którą zamieniono dzięki wstawiennictwu francuskiej cesarzowej Eugenii (zachował obywatelstwo francuskie) na więzienie i zesłanie. Pod koniec życia został uwolniony. Mieszkał w Krakowie i Lwowie.

Maria Stanisława Konopnicka z domu Wasiłowska, ps. Jan Sawa,

Marko, Jan Waręż.

(ur. 23 maja 1842 w Suwałkach, zm. 8 października 1910 we Lwowie)

Poetka i nowelistka, krytyk literacki, publicystka, tłumaczka, działaczka na

rzecz praw kobiet, poetka okresu realizmu.

Proście wy Boga o takie mogiły,Które łez nie chcą, ni skarg, ni żałości,Lecz dają sercom moc czynu, zdrój siły

Na dzień przyszłości.

Jan Karol Gall

(ur. 18 sierp.1856 w Warszawie, zm. 30 paźdz. 1912 we Lwowie)

Polski kompozytor i dyrygent. W latach 1891–1895

był nauczycielem śpiewu w krakowskim konserwatorium.

Od 1896 do końca życia mieszkał we Lwowie.

Był kompozytorem głównie pieśni (m.in. "Dziewczę z buzią jak

malina", "Gdybym był młodszy dziewczyno" (do słów Adama Asnyka i jemu dedykowanej),

"Czarowna cicha noc majowa", kolędy "Mizerna cicha"

(do słów Teofila Lenartowicza), a także opracowań chóralnych

pieśni ludowych. Skomponował operę Barkarola, kantaty i miniatury fortepianowe.

Władysław Bełza (ur. 17 października 1847 w

Warszawie, zm. 29 stycznia 1913

we Lwowie).

Poeta neoromantyczny, piszący w

duchu patriotycznym, nazywany

piewcą polskości. Wiele jego

wierszy, pisanych w tonie

patriotyczno-wychowawczym, było

adresowanych do polskiej

młodzieży i dzieci. Jest autorem

słynnego wiersza pod tytułem:

"Wyznanie wiary dziecięcia

polskiego" ("Katechizm polskiego

dziecka"), zaczynającego się

słowami:

Kto Ty jesteś? / Polak mały. / Jaki znak twój? /

Orzeł biały.

"Śpiąca kobieta" -  piękny pomnik na grobowcu Ludwika Markowskiego, adiunkta sądowego i jego żony Katarzyny, dłuta Juliana Markowskiego, W pierwotnym wykonaniu

u wezgłowia wznosiła się nadnaturalnej wielkości postać anioła boleści. Nie wiadomo kiedy usunięto drugą figurę - prawdopodobnie przed I wojną światową.

Wojciech Kętrzyński, Adalbert von Winkler

(ur. 11 lipca 1838 w Lötzen, zm. 15 stycznia 1918 we Lwowie)

Historyk, wieloletni dyrektor Zakładu

Narodowego im. Ossolińskich we Lwowie.

Franciszek Jaworski

(ur. 21 listopada 1873 w Gródku Jagiellońskim, zm.18 marca 1914 we Lwowie)

Historyk, dziennikarz, publicysta, pisarz, archiwista i kolekcjoner.

Z wykształcenia prawnik (ukończył Wydział

Prawa Uniwersytetu Lwowskiego),

z zamiłowania historyk. Był jednym z założycieli Towarzystwa Miłośników Przeszłości Lwowa (1906)

i Biblioteki Lwowskiej, w której towarzystwo to publikowało prace historyczne.

Opublikował szereg prac poświęconych historii Lwowa.

Tadeusz Klemens Rutowski

(ur. 2 grudnia 1852 w Tarnowie, zm. 30 marca 1918

w Krechowie koło Żółkwi)

Dziennikarz, publicysta, poseł na Sejm Krajowy we Lwowie

i do wiedeńskiej Rady Państwa,

działacz samorządowy, prezydent Lwowa, ekonomista,

mecenas kultury..

Ludwik Kubala (ur. 9 wrze.1838 w Kamienicy koło Nowego Sącza, zm. 30 wrze.1918 we Lwowie) W latach 1880 -1881 opublikował dwa tomy szkiców historycznych, które przyniosły mu sławę

i popularność. Pod ich wpływem Henryk Sienkiewicz odstąpił od pisania powieści o Władysławie Warneńczyku i stworzył Trylogię.

Gabriela Zapolska, herbu Korwin, (Maria Gabriela Korwin-Piotrkowska),

(ur. 30 marca 1857, zm. 17 grudnia 1921) Dramatopisarka, powieściopisarka i publicystka. Przedstawicielka polskiego naturalizmu. Pisała komedie satyryczne, dramaty i powieści.

Franciszek Stefczyk

(ur. 2 grudnia 1861 w Krakowie, zm. 30 czerwca 1924 w Krakowie)

Działacz spółdzielczości. Z wykształcenia historyk.

Jako nauczyciel szkoły rolniczej w Czernihowie koło Krakowa założył

w 1889 pierwszą na ziemiach polskich wiejską spółdzielnię oszczędnościowo-

pożyczkową. Przyczynił się do upowszechnienia

wiejskich kas spółdzielczych i osłabienia lichwy na wsi galicyjskiej.

Od 1919 r. kierował Centralną Kasą Spółek Rolniczych

w Warszawie. W 1924 r. zainicjował powołanie

Zjednoczenia Związków Spółdzielni Rolniczych i został jego prezesem.

Józef Kallenbach (ur. 24 listopada 1861 Kamieńcu Podolskim , zm.12 wrze.1929 w Krakowie). Był profesorem historii literatury polskiej na Uniwersytetach: Lwowskim Jagiellońskim, Wileńskim

i Warszawskim. Wykładał literaturę polską przedrozbiorową i romantyzm.

Jan Zahradnik (ur. 28 stycznia 1904, zm. 22 października 1929 we Lwowie) Polski poeta i krytyk literacki. Jako czternastoletni uczeń lwowskiego III Gimnazjum im. Stefana Batorego, brał udział w obronie Lwowa (w 1918 r.), za co został odznaczony Krzyżem Obrony Lwowa.

Górka Powstańców

Benedykt Dybowski herbu Nałęcz (ur. 30 kwietnia 1833 w Adamarynie, powiat Mińsk, zm. 30 stycznia 1930 we Lwowie) Przyrodnik, podróżnik, odkrywca i lekarz. Badacz jeziora Bajkał,

południowej Azji i Kamczatki, profesor Uniwersytetu Lwowskiego i Szkoły Głównej w Warszawie, uważany za jednego z ojców polskiej limnologii.

Oswald Marian Balzer (ur. 23 stycznia 1858 w Chodorowie, zm. 11 stycznia 1933 we Lwowie) Historyk ustroju i prawa polskiego.

Po uzyskaniu doktoratu z prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie przeniósł się do Lwowa. W 1887 został mianowany profesorem zwyczajnym na

Uniwersytecie Lwowskim, gdzie pracował w latach 1887 – 1933.

Luna Amalia Drexlerówna (ur. 10 listop. 1882,we Lwowie zm. 5 listop. 1933 we Lwowie) Polska rzeźbiarka i malarka. W czasie dwudziestolecia międzywojennego była zaliczana do

najwybitniejszych rzeźbiarzy polskich tego okresu.

prof. Jerzy Adolf Kazimierz Twardowski

(ur. 20 października 1866 w Wiedniu,

zm. 11 lutego 1938 w Milanówku)

Filozof , twórca lwowsko-warszawskiej szkoły filozofii (najbardziej znaczącej

szkoły w historii filozofii polskiej).

Stanisław Niewiadomski

(ur. 4 listopada 1859 w Soposzynie koło Żółkwi, zm.15 sierpnia 1936 we Lwowie)

Kompozytor, dyrygent, krytyk muzyczny, pedagog.

Leon Piniński

(urodził się 8 marca 1857 we Lwowie, zmarł 4 grudnia 1938 r. we Lwowie),

Studia prawnicze ukończył we Lwowie, uzyskując w roku 1880 tytuł

doktora. W roku 1891 został profesorem prawa rzymskiego na

Uniwersytecie Lwowskim.

Z czasem zajęły go sprawy polityczne i gospodarcze.

Był konserwatywnym politykiem galicyjskim,

Po zakończeniu I wojny światowej podjął na nowo pracę naukową, studia nad sztuką i muzyką oraz

kolekcjonerstwo. Swoje bogate zbiory ofiarował

Zamkowi Królewskiemu na Wawelu.

Maksymilian Marceli Thullie herbu Prawdzic (ur. 16 stycznia 1853 we Lwowie, zm. 1 września 1939 we Lwowie)

Rektor Szkoły Politechnicznej we Lwowie. Pochodził z francuskiej rodziny przybyłej do Polski w XVIII w. Studiował w Akademii Technicznej we Lwowie i Politechnice w Wiedniu.

Opracował pierwsze polskie podręczniki budowy mostów wszystkich typów. Badał wytrzymałość, rozkład sił i naprężenie elementów mostu. Wprowadził tzw. kryterium Thulliego do wyznaczania

najniekorzystniejszego położenia układu ciężarów skupionych w belce prostej.

Prof. Władysław Henryk Franciszek Abraham (ur. 10 października 1860 w Samborze, zm. 15 października 1941 we Lwowie)

Studiował i habilitował się na uniwersytecie Jagiellońskim. W 1886 r. objął katedrę prawa kościelnego na Uniwersytecie Lwowskim, którego był potem rektorem.

Stefan Banach (ur. 30 marca 1892 w Krakowie, zm. 31 sierpnia 1945 we Lwowie) Polski matematyk, jeden z przedstawicieli lwowskiej szkoły matematycznej,

twórca ogromnego działu nowoczesnej matematyki.

Ugruntował podstawy niesłychanie ważnej w nowoczesnych zastosowaniach matematyki analizy funkcjonalnej. Podał jej fundamentalne twierdzenia, wprowadził jej

terminologię, którą zaakceptowali matematycy na całym świecie.

Pomnik na grobie Piotra Krzeczunowicza (1819-1887), znanego chirurga, jego żony Anny (1835-1907) i ich syna Włodzimierza (1862-1925), również lekarza.

Juliusz Makarewicz

(ur. 5 maja 1872 w Samborze, zm. 20 kwietnia 1955 we Lwowie)

Po ukończeniu studiów na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego i

obronie doktoratu (w 1894) podjął pracę sędziego w Sądzie Krajowym w

Krakowie. Od 1904 był profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu

Jagiellońskiego, a od 1907 profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Lwowskiego. Na uczelni tej pozostał do końca życia,

pomimo kolejnych zmian przynależności państwowej Lwowa.

W 1919 został powołany na członka

Komisji Kodyfikacyjnej. Był jednym z

najważniejszych twórców polskiego

kodeksu karnego (1932) zwanego w

doktrynie

Kodeksem Makarewicza.

Mieczysław Sołtys (ur. 7 lutego 1863 we Lwowie, zm. 11 listopada 1929 we Lwowie) Kompozytor, dyrygent, pedagog i organizator życia muzycznego.

Adam Sołtys - syn (ur. 4 lipca 1890 we Lwowie, zm. 1968 we Lwowie)Kompozytor, dyrygent, muzykolog, krytyk muzyczny, profesor lwowskiego konserwatorium.

Adam Kuryłło

(ur. 20 maja 1889 w Potoczku, zm. 7 stycznia 1980 we Lwowie)

Profesor statyki budowli i żelbetnictwa na Wydziale Architektury Politechniki

Lwowskiej.

Był wykładowcą na macierzystej uczelni

aż do późnej starości, niezależnie od

zmian przynależności państwowej Lwowa

i statutu Politechniki Lwowskiej.

Henryk Mosing - Ojciec Paweł

(ur. 27 stycznia1910 we Lwowie, zm. 27 listopada 1999 we Lwowie)

Lekarz, epidemiolog, bliski współpracownik prof. Rudolfa Weigla

w badaniach nad szczepionką przeciwtyfusową.

Wychodząc z antygenowej próby Weigla

opracował test aglutynacyjny („test Mosinga”), który umożliwia wykrywanie zachorowań o niecharakterystycznym przebiegu - nawrotowej formy tyfusu

plamistego.

Potajemnie wyświęcony na kapłana przez kardynała Stefana Wyszyńskiego. Nie opuścił Lwowa aż do śmierci..

Miejsce śmierci

JURKA BITSCHANA

22 listopada 1918 roku w południowej

części cmentarza, (ciało przeniesione

na cmentarz Orląt) ostrzeliwując się

zza nagrobków, zginął 14-letni syn

lekarza z Kulparkowa, jeden z

najmłodszych uczestników walk o

Lwów, szeregowy Bitschan Jerzy,

uczeń VI klasy gimnazjum Jordana.

Brams J. Brams J. Cancion de CunaCancion de Cuna

Markijan SzaszkewyczМаркіян Семенович Шашкевич

(ur. 6 listopada 1811 w Pidlissiach, zm. 7 czerwca 1843 w Nowosiłkach)

Ukraiński poeta romantyczny, pisarz, działacz oświatowy, duchowny

greckokatolicki.

Pisał wiersze liryczne i patriotyczne nawiązujące do twórczości ludowej, był także autorem elementarza do nauki języka ukraińskiego (ruskiego)

dla szkół ludowych.

Iwan FrankoІван Франко

(ur. 27 sierpnia 1856 we wsi Nahujowice koło Drohobycza,

zm. 28 maja 1916 we Lwowie)

Działacz społeczny, poeta i pisarz

ukraiński, (właściwe nazwisko Frank).

Uważany jest obok Tarasa Szewczenki

za jednego z najwybitniejszych

przedstawicieli myśli politycznej

i literatury ukraińskiej.

Salomea Kruszelnicka (Соломія Крушельницька), ur. 23 września 1873 w Bielawińcach pod Buczaczem - zm. 16 listopada 1952 we Lwowie.

Słynna ukraińska wokalistka (sopran) i pedagog. W latach 1898-1902 była gwiazdą Opery Warszawskiej.

Iwan Krypjakewycz(1886 – 1967)

Historyk, autor licznych prac naukowych dotyczących historii

i kultury Ukrainy.Patron Instytutu Ukrainoznawstwa

Narodowej Akademii Nauk Ukrainy.

Iryna Wilde (1907 – 1982) – Ukraińska pisarka.

Włodzimierz Iwasiuk (1949 – 1979)

Wybitny ukraiński kompozytor i poeta,

jest autorem piosenek,

utworów instrumentalnych oraz

muzyki do kilku spektakli.

Jego ciało znaleziono 18 maja 1979

powieszone w lesie. Według oficjalnej

wersji było to samobójstwo, jednak

podejrzenia od razu padły na służby

specjalne ZSRR, które kilkakrotnie

groziły poecie.

Cmentarz Łyczakowski - najstarsza zabytkowa nekropolia Lwowa. Położony we wschodniej części miasta na malowniczych wzgórzach wśród pięknego, specjalnie zaprojektowanego, starego drzewostanu tworzącego szereg alei. Miejsce wiecznego spoczynku wielu wybitnych, zasłużonych dla Polski ludzi kultury, nauki, polityki. Na cmentarzu znajduje się wiele zabytkowych nagrobków o wysokiej wartości artystycznej, przedstawiających alegoryczne postacie i wizerunki zmarłych a także kaplic, edykuł, kolumn, obelisków, w różnych stylach. Został założony w 1786. Jest jedną z najstarszych nekropolii istniejących w Europie do dziś (dla porównania: Cmentarz na Rossie w Wilnie wcześniej, bo w 1769, Powązkowski w Warszawie w 1790, Rakowicki w Krakowie w 1803, Père-Lachaise w Paryżu również w 1803). W miejscu obecnego cmentarza istniał już w XVI w. cmentarz dla zmarłych na dżumę, podczas gdy innych zmarłych, aż do czasów cesarza Józefa II, grzebano na cmentarzach przykościelnych. Po I rozbiorze Polski Lwów znalazł się w zaborze austriackim. W 1783 wyszedł dekret cesarski nakazujący likwidację dotychczasowych cmentarzy i wytyczenie nowych, poza obrębem miast. Każda z dzielnic Lwowa miała swój cmentarz - w ten sposób powstały cmentarze: Łyczakowski, Gródecki, Stryjski i Żółkiewski (po 100 latach trzy ostatnie zlikwidowano, otwierając w ich miejsce największy terytorialnie lwowski Cmentarz Janowski zajmujący 45 ha). Powiększany wielokrotnie zajmuje ponad 40 ha i podzielony jest na 80 pól grobowych. Obecny wygląd cmentarz otrzymał w 1855, a od 1885 zaczęto prowadzić dokładne księgi cmentarne, pozwalające ustalić miejsce pochówku. Od wiosny 1919 w części cmentarza od strony Pohulanki utworzono Cmentarz Obrońców Lwowa (potocznie zwany "Cmentarzem Orląt Lwowskich" dla poległych w wojnach z Ukraińcami i bolszewikami w latach 1918 -1920.

ENTERBG