SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE

w Gorzowie V\>lk,ul. Chrobrego 31. tel. 95 7358 100

66-400 Gorzów Wlkp. Gorzów Wlkp. dnia 05.1 1.2019r.

SKO.Go/470-Sz.M./1436/19

DecyzjaSamorządowego Kolegium Odwoławczego

w Gorzowie Wielkopolskim Kolegium w składzie orzekającym: Przewodniczący: Michał SzymankiewiczCzłonkow ie: Blanka Leszczyńska (spr.)

Małgorzata Wojsznis

Po rozpatrzeniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 05.11.2019r. odwołania wniesionego przez Pana Dominika Ortlepp. reprezentowanego przez pełnomocnika radcę prawnego prof. dr hab. Marka Chmaj. od decyzji Starosty Słubickiego z dnia 22 sierpnia 2019r., znak KD.5430.350.2018.MNie, odmawiającej Skarżącemu wydania krajowego prawa jazdy kat. B.

działając na podstawie art. 1 i art. 2, art. 17 ust. 1 i art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz. U. z 2018r.. poz. 570) oraz 138 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 ze zm. - dalej k.p.a.) oraz art. 12 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz. U. z 2019r. poz. 341 - dalej jako u.k.p.)

orzeka

uchylić zaskarżoną decyzję w całości i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.

Uzasadnienie

W dniu 10 lipca 2017 r. Pan Dominik Ortlepp wystąpił do Starosty Słubickiego z wnioskiem o wydanie polskiego krajowego prawa jazdy kat. B. Starosta Słubicki. po analizie przedłożonych dokumentów i przeprowadzonym postępowaniu administracyjnym w tym uzyskaniu informacji z Federalnego Urzędu Transportu we Flensburgu uznał, iż zostały spełnione art. 12 ust. 1 pkt 5 u.k.p. stanow iącym, iż prawo jazdy nie może być wydane osobie, która uzyskała za granicą prawo jazdy, a to prawo jazdy zostało zatrzymane lub uprawnienie do kierowania pojazdami zostało cofnięte - w okresie obowiązywania zatrzymania prawa jazdy lub cofnięcia uprawnienia.Decyzją z dnia 25 kwietnia 2018 r. nr KD.5430.350.018.Mnie odmówił Wnioskodawcy wydania krajowego prawa jazdy kat. B. Od decyzji tej Strona, działająca przez Pełnomocnika Olgę Braun wniosła do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gorzowie Wlkp. odwołanie.Po rozpoznaniu odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 19 listopada 2018r. znak: SKO.Go/470-Sz.M./987/l 8 uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i przekazało sprawę organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia. W ocenie organu odwoławczego decyzja ta została wydana przedwcześnie. Powołując się na rozbieżności w orzecznictwie sądowoadministracyjnym w zakresie stwierdzenia ziszczenia się negatywnej przesłanki uzasadniającej odmowę wydania stronom polskiego prawa jazdy, o której mowa w art. 12 ust. 1 pkt 5 u.k.p., Kolegium za konieczne uznało przeprowadzenie czynności wyjaśniających, które pozwolą na zweryfikowanie pojawiających się wątpliwości.Organ odwoławczy wskazał, że należy jednoznacznie ustalić, czy Skarżący pozostaje w Niemczech w okresie zatrzymania bądź cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 5 u.k.p.. Aby poczynić te ustalenia organ I instancji winien wyjaśnić należycie treści orzeczenia

1

organu niemieckiego wstrzymującego Skarżącemu uprawnienia do kierowania pojazdami, treści przepisów prawa regulujących rodzaj i skutki zastosowanego wobec niego środka w tej decyzji, czasu trwania cofnięcia uprawnień, a także trybu i możliwości odzyskania uprawnień do nabycia nowych uprawnień przez Skarżącego, ponieważ takiej informacji nie zawiera znajdujące się w aktach sprawy pismo niemieckiego organu do spraw ruchu drogowego z dnia 15 sierpnia 2017r. w którym wskazano, że Skarżący nie posiada ważnego niemieckiego prawa jazdy i może on ponownie uzyskać w Niemczech uprawnienie do kierowania pojazdami, jeżeli przedłoży pozytywną opinię medyczno- psychologiczną oraz jakie środki prawne zostały zastosowane przez organy niemieckie wobec Skarżącego i czy mogą być one uznane za odpowiadające normie prawnej zawartej w art. 12 ust. 1 pkt 5 u.k.p.Ponieważ dla rozstrzygnięcia sprawy znajomość prawa obcego ma istotne znaczenie, powołanie dowodu z opinii biegłego może pomóc w ustaleniu, na czym polega zastosowany wobec Skarżącego środek, jaka jest jego treść i interpretacja przepisów prawa niemieckiego, w szczególności tych przywołanych w informacjach z Federalnego Urzędu ds. Ruchu Drogowego, w oparciu o które zostały wydane decyzje dot. zatrzy mania uprawnień Skarżącego do kierowania pojazdami, jaki jest czas jego trwania i czy środek ten może być rozumiany jako cofnięcie uprawnienia do kierowania pojazdami lub zatrzymanie prawa jazdy w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 5 u.k.p.W ocenie Kolegium organ nie zbadał też, czy Skarżący spełniał warunek przebywania na terytorium RP co najmniej przez 185 dni w każdym roku kalendarzowym ze względu na swoje więzi osobiste lub zawodowe. Kolegium stwierdziło, ze orzeczenie o odmowie wydania Skarżącemu polskiego prawa jazdy jest przedwczesne wobec niedostatecznego wyjaśnienia zaistnienia przesłanki negatywnej do wydania prawa jazdy w postaci trwania okresu cofnięcia uprawnienia do kierowania pojazdami za granicą. Organ I instancji winien ocenić, czy wobec Skarżącego ziściły się wszystkie przesłanki uzasadniające wydanie lub odmowę wydania mu prawa jazdy. Przede wszystkim jednak powinien ustalić, czy trwa nadal okres czasowego cofnięcia Skarżącemu uprawnień do kierowania pojazdami i czy w związku z tym znajduje w jego przypadku zastosowanie art.. 12 ust. 1 pkt 5 u.k.p. Ustalenia poczynione w sprawie winny znaleźć odzwierciedlenie w uzasadnieniu decyzji, które powinno spełniać wymogi określone w art. 107 § 3 k.p.a.

Ponownie rozpatrując sprawę, Starosta Słubicki zwrócił się do Federalnego Urzędu Transportu we Flensburgu z zapytaniem, czy Wnioskodawca jest w posiadaniu niemieckiego krajowego prawa jazdy oraz. czy obowiązują go prawomocne rozstrzygnięcia dotyczące zakazu prowadzenia pojazdów lub cofnięcia uprawnień. Po otrzymaniu odpowiedzi (w języku niemieckim) Organ, stwierdzając iż odpowiedź ta jest powieleniem odpowiedzi z dnia 15.08.2017r., zlecił biegłemu prawa niemieckiego przy Sądzie Okręgowym w Szczecinie wydanie opinii.Opinia ta miała odpowiedzieć na pytania: jak należy określić okres cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami Panu Dominikowi Ortlepp oraz, czy okres cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami Wnioskodawcy określony przez organ I instancji jako okres od dnia 09.03.2016r. (cofnięcie uprawnień) do dnia 14.03.203 lr. („Tilgungsdatum" wg tłumaczenia ,.data zatarcia decyzji”) został prawidłowo określony jako czas obowiązywania cofnięcia uprawnień do kierowania przez Stronę pojazdami w sytuacji, gdy nie przedłożono badań medyczno-psychologicznych (MPU). Zawiadomieniem z dnia 11 lipca 2019r. Starosta Słubicki poinformował Pełnomocnika Strony o zakończeniu postępowania dowodowego w przedmiotowej sprawie i możliwości zgodnie z art. 10k.p.a. zapoznania się z aktami sprawy, wypowiedzenia co do zebranych dowodów, zgłoszonych żądań i wniesienia innych dowodów, wskazując 7-dniowy termin i miejsce. Z możliwości tej Skarżący skorzystał, składając poprzez Pełnomocnika w dniu 08.08.2019r. pismo strony, w którym podtrzymuje wniosek o wydanie krajowego prawa jazdy kat. B i wnosi o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii prywatnej, sporządzonej przez niemieckiego adwokata Annę Marię Miller w przedmiocie ustalenia znaczenia „okresu cofnięcia uprawnień” w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 pkt 5 u.k.p. Ponadto, na podstawie art. 78 § 1 k.p.a. w zw. art. 84 § 1 k.p.a. na wypadek, gdyby powyższa opinia okazała się niewystarczająca do rozstrzygnięcia sprawy zgodnie z wnioskiem wniósł o uzupełnienie materiału dowodowego poprzez powołanie biegłego z zakresu prawa niemieckiego i zlecenie mu wydania opinii w przedmiocie ustalenia znaczenia „okresu cofnięcia uprawnień” w

2

rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 5 u.k.p. w kontekście regulacji prawa niemieckiego mających zastosowanie w sprawie Wnioskodawcy.W dniu 22.08.2019r. Starosta Słubicki wydał zaskarżoną decyzję znak: KD.5430.350.2018Mnie. którą odmówił Panu Dominikowi Ortlepp wydania krajowego prawa jazdy kat. B.

Od decyzji tej Strona postępowania, reprezentowana przez prof. dra hab. Marka Chmaj w' ustawowym terminie wniosła odwołanie, zaskarżając ją w całości i wnosząc o:-je j uchylenie na podstawie art. 138 § 4 k.p.a. w całości i zobowiązanie Starosty Słubickiego do wydania Odwołującemu krajowego prawa jazdy kat. B. ewentualnie uchylenie na podstawie art. 138 § 2 k.p.a. zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia Staroście Słubickiemu. gdyż decyzja ta została wydana z naruszeniem przepisów postępowania, a konieczny do wyjaśnienia zakres sprawy - istnienie przesłanki negatywnej z art. 12 ust. I pkt 5 u.k.p. oraz ustalenie miejsca zamieszkania na terytorium RP ma istotny wpływ na jej rozstrzygnięcie;

- na podstawie art. 78 k.p.a. kontrolę opinii biegłego z zakresu prawa niemieckiego poprzez sprawdzenie prawidłowości przeprowadzonego w uzasadnieniu opinii rozumowania przy uwzględnieniu kryteriów zasad logiki i doświadczenia życiowego oraz przy uwzględnieniu wniosków i twierdzeń Strony, a w przypadku braku w tym przedmiocie wiadomości specjalnych - zasięgnięcie opinii innego biegłego.Zaskarżonej decyzji Pełnomocnik zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:1. art. 12 ust. 1 pkt 5 u.k.p. poprzez niewłaściwe zastosowanie i odmowę wydania Odwołującemu krajowego prawa jazdy wobec uznania, że Odwołujący uzyskał za granicą prawo jazdy, a uprawienie do kierowania pojazdami zostało cofnięte i do dnia 14 marca 2031 r. trwa okres cofnięcia uprawnienia, podczas, gdy uprawnienia zostały Odwołującemu odebrane bezterminowo, tzn. że w stosunku do Odwołującego nie trwa okres cofnięcia tych uprawnień (uprawnienia te nie zostały cofnięte lecz odebrane) i w świetle regulacji prawa niemieckiego - Odwołujący mógł ubiegać się o wydanie nowego prawa jazdy (wg prawa niemieckiego - przy spełnieniu dodatkowych warunków, których nie zastrzega prawo polskie), co uczynił składając wniosek do Starosty Słubickiego;2. art. 11 ust. 1 u.k.p. poprzez niewłaściwe źastosowanie i odmowę wydania Odwołującemu krajowego prawa jazdy pomimo spełnienia przez Odwołującego wszystkich przesłanek uzyskania prawa jazdy; a nadto naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:3. naruszenie art. 7, art. 8. art. 11, art. 77 i art. 107 § 1 k.p.a. poprzez niepodjęcie wszelkich niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i prawnego sprawy i odmowę wydania prawa jazdy, pomimo spełnienia przez Odwołującego wszystkich przesłanek pozytywnych uzyskania prawa jazdy i braku istnienia przesłanek negatywnych; przede wszystkim organ nie wyjaśnił należycie treści decyzji cofającej Odwołującemu uprawnienia do kierowania pojazdami, treści przepisów prawnych regulujących rodzaj i skutki zastosowanego wobec Odwołującego środka oraz czasu trwania cofnięcia uprawnień, a także możliwości odzyskania lub nabycia nowych uprawnień przez Odwołującego. Tym samym nie wyjaśnił należycie istnienia przesłanki negatywnej wydania prawa jazdy w postaci okresu cofnięcia uprawnienia do kierowania pojazdami za granicą (art. 12 ust. 1 pkt 5 u.k.p.), w tym nienależycie ustalił treść dokumentów dotyczących zastosowanego wobec Odwołującego środka w postaci cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami, sporządzonych w języku niemieckim:4. naruszenie art. 7 i 8 k.p.a., poprzez:a. zaniechanie dokonania wszelkich czynności mających na celu ustalenie prawidłowej treści niemieckich dokumentów w języku polskim, umożliwiającym prawidłowe odczytanie i zrozumienie treści tych dokumentów i informacji;b. zaniechanie analizy opinii prawnej adwokata niemieckiego Anny Marii Miller, przedłożonej przez Odwołującego;c. całkowite pominięcie znaczenia, charakteru i wagi dokumentu potwierdzającego zameldowanie Odwołującego na pobyt czasowy w lokalu mieszkalnym w Słubicach, oświadczeń Odwołującego o miejscu zamieszkania złożonych pod rygorem odpowiedzialności karnej;d. niepodjęcie wszelkich niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu taktycznego i prawnego sprawy pomimo spełnienia przesłanki przepisów u.k.p. w tym oparcie decyzji jed\nie na treści informacji uzyskanych z Federalnego Urzędu Transportu i pominięcie istotnego dla

3

rozstrzygnięcia dokumentu potwierdzającego zameldowanie na pobyt czasowy w lokalu mieszkalnym w Słubicach, oświadczeń Odwołującego o miejscu zamieszkania złożonych pod rygorem odpowiedzialności karnej;5. naruszenie art. 7a k.p.a. poprzez:a. rozstrzygnięcie wątpliwości w zakresie treści niemieckich norm prawnych dotyczących cofnięcia odwołującemu uprawnień do kierowania pojazdami na niekorzyść Odwołującego, podczas, gdy w razie istnienia wątpliwości co do treści regulacji niemieckich dotyczących decyzji o cofnięciu Odwołującemu prawa jazdy i czasie trwania tego cofnięcia organ winien je tłumaczyć na korzyść Odwołującego tzn. uznać, że decyzja o cofnięciu uprawnień w stosunku do Dominika Otrleppa jest bezterminowa i wobec tego dopuszczalne jest wydanie nowego prawa jazdy Odwołującemu;b. rozstrzygnięcie wątpliwości organu w zakresie faktu w zakresie faktu przebywania Odwołującego na terytorium RP na niekorzyść Odwołującego podczas, gdy winny być one tłumaczone na korzyść Odwołującego w związku z faktem, że organ nie podważył skutecznie prawdziwości złożonego przez Odwołującego oświadczenia o przebywaniu na terenie RP; w szczególności nieuprawnione i bezzasadne są twierdzenia organu, jakoby oświadczenia składane przez odwołującego pod rygorem odpowiedzialności karnej wyrażały jedynie ..zamiar” stałego pobytu oraz prowadzenia działalności gospodarczej;6. naruszenie art. 77 § 1 k.p.a. poprzez wydanie decyzji przed zebraniem w sprawie dowodów, które wskazywałyby na zamieszkanie przez Odwołującego na terenie Niemiec, nieprzebywanie na terenie RP przez wymagany prawem okres;7. naruszenie art. 84 § 1 k.p.a. poprzez rezygnację ze zwrócenie się do biegłego z zakresu niemieckiego prawa karnego w sytuacji, gdy w sprawie wymagane są wiadomości specjalne konieczne do ustalenia, jakiego rodzaju decyzje dot. prawa jazdy zostały wydane wobec Odwołującego w oparciu o niemieckie przepisy prawa i jaki jest czas obowiązywania tych decyzji, a co za tym idzie - czy zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 5 u.k.p.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Gorzowie Wlkp. zważyło, co następuje:

Przedmiotem postępowania odwoławczego jest decyzja Starosty Słubickiego z dnia 22 sierpnia 2019r., znak KD.5430.350.2018MNie w sprawie odmowy wydania Panu Dominikowi Ortlepp polskiego krajowego prawa jazdy kategorii ,.B'\Podstawę materialnoprawną zaskarżonej decyzji stanowił art. 12 ust. 1 pkt 5 u.k.p. Stosownie do jego treści, prawo jazdy nie może być wydane osobie, która uzyskała za granicą prawo jazdy, a to prawo jazdy zostało zatrzymane lub uprawnienie do kierowania pojazdami zostało cofnięte - w okresie obowiązywania zatrzymania prawa jazdy lub cofnięcia uprawnienia.Obowiązująca ustawa o kierujących pojazdami wdrożyła Dyrektywę 2006/126/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie praw jazdy (Dz. U. UE L 2006 403 18). Stosownie do art. 11 ust. 4 ww. dyrektywy państwo członkowskie odmawia wydania prawa jazdy osobie, której prawo jazdy podlega ograniczeniu, zawieszeniu lub cofnięciu w innym państwie członkowskim.W myśl art. 4 ust. 2 u.k.p. kierowca może posiadać tylko jedno ważne prawo jazdy. Z kolei art. 4 ust. 3 u.k.p. stanowi, że na terytorium RP nie jest uznawane za ważne prawo jazdy wydane w innym państwie członkowskim UE, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, jeżeli na terytorium któregokolwiek z tych państw to prawo jazdy zostało zatrzymane lub czasowo albo na stałe cofnięto posiadane uprawnienie do kierowania pojazdem. Państwo członkowskie odmawia uznania ważności jakiegokolwiek prawa jazdy wydanego przez inne państwo członkowskie osobie, której prawo jazdy podlega ograniczeniu, zawieszeniu lub cofnięciu na terytorium wydającego państwa członkowskiego.Państwo członkowskie może także odmówić wydania prawa jazdy osobie ubiegającej się o prawo jazdy, której prawo jazdy zostało w innym państwie członkowskim unieważnione. Przez posiadanie

4

ważnego prawa jazdy należy rozumieć i takie sytuacje gdy prawo jazdy nie jest w danym momencie ważne, ale po spełnieniu przewidzianych prawem okoliczności jego ważność może zostać ponownie przywrócona (vide: wyrok WSA w Gliwicach z dnia 27 czerwca 2014 r. w sprawie II SA/GL 220/14 - LEX nr 1522555).

Odnosząc powyższe rozważania do stanu faktycznego rozpoznawanej sprawy podkreślić należy, że art. 2 ust. 1 Dyrektywy 2006/126/WE wskazuje, że prawa jazdy wydawane przez państwa członkowskie są wzajemnie uznawane. W konsekwencji tego należy przyjąć, iż w sytuacji, w której dokumenty prawa jazdy wystawiane są w różnych państwach, mamy do czynienia z tym samym uprawnieniem do kierowania pojazdami (wyrok WSA w Gliwicach z dnia 20 września 2017r., sygn. akt II SA/G1 658/17).Jak wynika z akt sprawy, Pan Dominik Ortlepp złożył w dniu 10 lipca 2017r. do Starosty Słubickiego wniosek o wydanie polskiego prawa jazdy kategorii B. Wnioskodawca oświadczył, że nie stwierdzono u niego aktywnej formy uzależnienia od alkoholu lub podobnie działającego środka, nie został w stosunku do niej orzeczony - prawomocnym wyrokiem sądu-zakaz prowadzenia pojazdów samochodowych, nie posiada innego dokumentu stwierdzającego uprawnienia do kierowania pojazdem silnikowym oraz., że podane w części A. B. E dane są zgodne ze stanem faktycznym.Strona oświadczyła też, że wykonuje przewóz drogowy różnymi pojazdami, dla których jest wymagane posiadanie prawa jazdy co najmniej jednej spośród kategorii C l, Cl + E, C lub C+E, oraz Dl, Dl + E, D lub D + E. Ponadto, Strona uprzedzona o odpowiedzialności karnej za zeznanie nieprawdy lub zatajenie prawdy (art. 233 § 1 k.k.) oświadczyła, że przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej 185 dni w każdym roku kalendarzowym ze względu na swoje więzi osobiste i zawodowe, a także z zamiarem stałego pobytu wyłącznie ze względu na swoje więzi osobiste. Strona przedłożyła także oświadczenie bez daty - karta nr 64 akt (przy pełnomocnictwie udzielonym Pani Oldze Braun, wskazując jako swój adres ul. Asnyka 16 w Słubicach - karta nr 65 akt sprawy), że w związku z błędnie złożonym oświadczeniem wcześniej przebywa regularnie na terytorium RP ze względu na swoje więzi osobiste, a jednocześnie ze względu na swoje więzi zawodowe kolejno przebywa w co najmniej dwóch państwach Unii Europejskiej.Do wniosku dołączono też orzeczenie lekarskie nr 443/2017, wydane przez lekarza uprawnionego do badań kierowców w dniu 23.06.2017 r., poświadczające brak przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami, do których wymagane jest prawo jazdy kat. AM, Al, A2. A, BI, B. B+E, T, zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu obywatela Unii Europejskiej z dnia 26.06.2017r. wydane przez Wojewodę Lubuskiego, zaświadczenie o zameldowaniu na pobyt czasowy od dnia 06.07.2017r. do dnia 05.02.2018r. pod adresem ul. Kanałowa 7/5 w Słubicach wydane przez Burmistrza Słubic w dniu 06.07.2017r. i od dnia 08.05.2018r. do dnia 21.08.2018r. pod adresem Osiedle Słowiańskie 2/26 w Słubicach wydane przez Burmistrza Słubic, oświadczenie z dnia 06.07.2017r. o zamieszkiwaniu od kwietnia 2015r. w Słubicach przy ul. Kanałowa 7/5 gdzie obecnie znajduje się ośrodek jego życiowych interesów oraz liczne powiązania osobiste.Wskazał też. iż aktywnie uczy się języka polskiego i w przyszłym roku zamierza wziąć udział w rekrutacji do Wyższej Szkoły Handlu i Finansów Międzynarodowych w Zielonej Górze, oświadczenie z dnia 06.07.2017r., iż głównym i faktycznym miejscem jego pobytu od 6 miesięcy jest Polska, co potwierdziła osoba wynajmująca lokal mieszkalny, a rejestracji pobytu dokonał z zamiarem podjęcia zatrudnienia w Polsce ewentualnie prowadzenia działalności na własny rachunek, doskonalenia znajomości języka polskiego i integracji w społeczeństwie.W toku postępowania administracyjnego w ramach międzynarodowej wymiany informacji Starosta Słubicki wystąpił w dniu 06.07.2017r. do Federalnego Urzędu ds. Ruchu Drogowego we Flensburgu w celu ustalenia, czy Wnioskodawca nie posiada niemieckiego krajowego prawa jazdy.Uzyskana informacja z dnia 15 sierpnia 2017r. przetłumaczona na język polski przez tłumacza przysięgłego języka niemieckiego Nr TP/1551/06 ujawniła, że Pan Dominik Ortlepp nie jest w posiadaniu ważnego niemieckiego prawa jazdy. Co więcej, występują decyzje w rejestrze ds. zdolności do kierowania pojazdami, które zostają załączone jako załącznik. Osoba ta może ponownie uzyskać w Niemczech prawo do kierowania pojazdami, gdy przedłoży pozytywną opinię medyczno- psychologiczną. Wg kwerendy urzędu niemieckiego Pan Dominik Ortlepp ma stałe miejsce zamieszkania w Niemczech w 99885 Luisenthal, Wiesenweg 2, a wymeldowania nie przedłożono.

5

Organ ten wniósł o szczególną kontrolę, czy osoba ta podała we wniosku informacje bądź czy naruszyła polskie prawo i czy polskie prawo jazdy może być w ogóle wydane, ponieważ najwyraźniej chodzi tu o przypadek w ramach tzw. turystyki w zakresie prawa jazdy przy obejściu niemieckiego systemu sporządzania ekspertyz.Z dokumentów tych wynikało także, iż w dniu 14 marca 2016r. (data wydania decyzji i data wystąpienia niepodważalności/oddania) Wnioskodawca złożył oświadczenie o rezygnacji z niemieckiego prawa jazdy kat. B nr P 120001139 z datą umorzenia 14.03.2031 r. (karta nr 12 akt sprawy).

Decyzją z dnia 25.04.2018r. organ I instancji odmówił wnioskodawcy wydania krajowego prawa jazdy kat. B. W wyniku rozpatrzenia odwołania Pełnomocnika Strony, decyzją z dnia 19.11.2018 r. SKO.Go/470-Sz.M./987/18 SKO w Gorzowie Wlkp. uchyliło powyższą decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi 1 instancji, wskazując w uzasadnieniu okoliczności jakie należy wziąć pod uwagę przy ponownym rozpatrzeniu sprawy. Chodziło tu o ustalenie, czy w przypadku Skarżącego znajduje zastosowanie art. 12 ust. 1 pkt 5 oraz art. 11 ust. 1 pkt 5 u.k.p.Ponownie rozpatrując sprawę Starosta Słubicki w dniu 30.11.2018r. powtórnie wystąpił do niemieckiego urzędu ds. ruchu drogowego z zapytaniem, czy Wnioskodawca ma bądź miał wydane niemieckie prawo jazdy, jakiej kategorii, w jakiej dacie i przez kogo wydane oraz. czy prawo jazdy jest zawieszone, cofnięte czy unieważnione i w jakim okresie.Odpowiedź z dnia 08.04.2019r. uzyskana w drodze międzynarodowej wymiany informacji sporządzona w języku niemieckim nie została przetłumaczona na język polski.Następnie pismem z dnia 14 maja 2019r. organ wystąpił do Pana Piotra Szeja o wydanie opinii w zakresie określenia okresu cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami Panu Dominikowi Ortleep oraz. czy okres tego cofnięcia określony przez organ i instancji jako okres od 09.03.2016r. (cofnięcie uprawnień) do 14.03.203lr. (data zatarcia decyzji) został prawidłowo określony jako czas obowiązywania cofnięcia uprawnień do kierowania przez niego pojazdami w sytuacji, gdy nie przedłożono badań medyczno-psychologicznych (MPU).Po otrzymaniu powyższej informacji urzędu niemieckiego oraz opinii stałego biegłego sądowego z zakresu prawa niemieckiego przy Sądzie Okręgowym w Szczecinie Pana Piotra Szeja pismem z dnia 11 lipca 2019r. organ zawiadomił Stronę o zakończeniu postępowania dowodowego w sprawie wydania polskiego prawa jazdy oraz o możliwości zapoznania się z aktami sprawy, wypowiedzenia się co do zebranych dowodów, zgłoszonych żądań oraz wniesienia nowych dowodów wyznaczając 7 dniowy termin i wskazując miejsce.W dniu 08.08.2019r. do organu wpłynęło pismo Strony reprezentowanej na podstawie pełnomocnictwa substytucyjnego przez radcę prawnego prof. dra hab. Marką Chmaja, w którym pełnomocnik m.in. wniósł na podstawie art. 78 § 1 k.p.a. o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii prywatnej sporządzonej przez niemieckiego adwokata Annę Marię Miller w przedmiocie ustalenia znaczenia „okresu cofnięcia uprawnień” w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 pkt 5 u.k.p.W dniu 22 sierpnia 2019r. Starosta Słubicki wydał zaskarżoną decyzję, jako podstawę prawa materialnego wskazując art. 12 ust. 1 pkt 5 oraz art. 11 ust. 1 pkt 5 u.k.p. W uzasadnieniu organ wskazał, iż pismem z dnia 15 sierpnia 2017r. Federalny Urząd Transportu poinformował, iż Pan Dominik Ortleep nie posiada obecnie ważnego niemieckiego prawa jazdy, gdyż w dniu 9 marca 2016r. został on pozbawiony uprawnień do kierowania pojazdami na okres 1 m-ca z powodu prowadzenia pojazdu pod wpływem środków odurzających Decyzja ta obowiązuje do dnia 14 marca 2031 r. i do tego czasu Wnioskodawca może uzyskać prawo jazdy w Niemczech tylko warunkowo. Warunkiem odzyskania niemieckiego prawa jazdy jest przy tym pozytywny wynik badań lekarsko - psychologicznych przeprowadzonych w Niemczech, co skutkować będzie dopuszczeniem Pana Dominika Ortleep do kierowania pojazdami mechanicznymi po drogach publicznych. Na tej podstawie organ uznał, iż spełnione zostały przesłanki określone w art. 12 ust. I pkt 5.

Tut. Kolegium nie podziela powyższego stanowiska organu 1 instancji, bowiem nie jest ono zgodne ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. W przetłumaczonym na język polski przywołanym piśmie Federalnego Urzędu ds. Ruchu Drogowego we Flensburgu zawarta jest tylko informacja, że Pan Dominik Otrleep nie posiada ważnego niemieckiego prawa jazdy. W rejestrze

6

zawierającym informacje o wykroczeniach drogowych znajdują się decyzje, które załączonego do niniejszego pisma. Osoba ta może w Niemczech ponownie wejść w posiadanie prawa jazdy, jeżeli przedłożona zostanie pozytywna ekspertyza medyczno- psychologiczna.Do pisma dołączono 4 załączniki. Wśród nich jest załącznik (karta nr 14 akt sprawy), z której wynika, że wobec Strony decyzją z dnia 09.03.2016r. wydano zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na 1 miesiąc z powodu prowadzenia pojazdu pod wpływem działania środka odurzającego, ale jako datę umorzenia wskazano dzień 30 marca 202 lr. a nie jak wskazał Starosta datę umorzenia na 14 marca 203 lr. Natomiast w załączniku (karta nr 12) wskazano, iż decyzją z dnia 14 marca 2016r. wydaną wobec Skarżącego, złożone zostało oświadczenie o rezygnacji z niemieckiego ogólnego prawa jazdy kat. B jazdy, wskazując datę umorzenia na dzień 14.03.203lr. Nie ma więc wśród dowodów żadnego dokumentu uzyskanego od niemieckiego urzędu do spraw ruchu drogowego, na który powołuje się organ I instancji, a który wskazywałby, iż w dniu 09 marca 2016 r. Pan Dominik Ortleep pozbawiony został uprawnień do kierowania pojazdami na okres 1 miesiąca a decyzja ta obowiązuje do 14 marca 203 lr.Dalej w uzasadnieniu decyzji Starosta Słubicki wskazał, iż ponownie zwrócił się do Federalnego Urzędu Transportu w Niemczech z zapytaniem w formie dwujęzycznego formularza z zapytaniem, które miało jednoznacznie wskazać, czy Strona jest w posiadaniu niemieckiego krajowego prawa jazdy oraz czy obowiązują ją prawomocne rozstrzygnięcia dotyczące zakazu prowadzenia pojazdów lub cofnięcia uprawnień - zapytanie to nastąpiło pismem z dnia 31.11.2018r.Zdaniem Starosty, organ niemiecki zignorował przesłany formularz i przesłał powieloną informację z dnia 15.08.2017r. z nieprecyzyjnym ustaleniem, czy osoba ta nadal przebywa w okresie cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami.Z tym stanowiskiem organu I instancji również zgodzić się nie sposób. Odpowiedź z dnia 08 kwietnia 2019r. Federalnego Urzędu ds. Ruchu Drogowego zawierała tym razem 5 załączników z prośbą o zapoznanie, natomiast do poprzedniej z dnia 15.08.2017r. dołączono 4 załączniki z prośbą o zapoznanie się i kontrolę. Samo porównanie tych dokumentów wskazuje nawet bez znajomości języka niemieckiego, że odpowiedź udzielona w dniu 14 kwietnia 2019r. nie jest powieleniem odpowiedzi urzędu niemieckiego z dnia 17.07.2017r.Dodać należy, że odpowiedź organu niemieckiego sporządzona została w języku niemieckim, natomiast Starosta Słubicki nie dokonał tłumaczenia tych dokumentów na język polski, który jest językiem urzędowym w którym organ administracji winien prowadzić postępowanie. Obliguje do tego art. 27 Konstytucji RP i art. 4 ustawy z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim (Dz. U. z 2018r., poz. 931).Podmioty wykonujące zadania publiczne na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dokonują wszelkich czynności urzędowych oraz składają oświadczenia woli w języku polskim, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej (art. 4 ust. 1). Przepis ten stosuje się odpowiednio do oświadczeń woli, podań i innych pism składanych organom, o których mowa w art. 4 (art. 5 ust. 2). Zgodnie z art. 4 tej ustawy język polski jest językiem urzędowym organów wymienionych w tymże przepisie, a więcm.in. organu I instancji, orzekającego w przedmiotowej sprawie. Wynika z tego obowiązek prowadzenia wszelkich czynności procesowych w języku polskim, do których zalicza się nie tylko czynności dokonywane ustnie, lecz także prowadzenie w tym języku pełnej dokumentacji postępowania, zwłaszcza posługiwania się w postępowaniu tłumaczeniami dokumentów. Dokument sporządzony w języku obcym musi być zgodny z prawem. Niezgodność z prawem w tym wypadku, oznacza naruszenie obowiązku stosowania języka polskiego przy przyjęciu za dowód dokumentu sporządzonego w języku obcym i dokonanie jego oceny, l o na organie bowiem ciąży obowiązek zapewnienia, aby całość czynności dokonywana była w języku polskim (wyrok WSA w Gliwicach z dnia 28 lutego 2008r., II SA/G1 16/08. LEX nr 565689).Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądów administracyjnych obcojęzyczne dokumenty, bez ich urzędowego przetłumaczenia na język polski, nie mogą być uznane za dowód w sprawie, gdyż posługiwanie się nimi w postępowaniu prowadzonym przez organ administracji publicznej jest sprzeczne z prawem, tj. art. 27 Konstytucji RP oraz art. 4 pkt 3 i art. 5 ust. 1 ustawy z 1999r. o języku polskim. Przepisy te obligują organy do posługiwania się urzędowymi tłumaczeniami obcojęzycznych dokumentów (wyrok NSA I FSK 268/15 z dnia 15 września 2016r. LEX nr 2167179). W

7

przedmiotowej sprawie dopuszczenie nieprzetłumaczonych na język polski dokumentów Federalnego Urzędu ds. Ruchu Drogowego we Flensburgu stanowi o naruszeniu ustawy o języku polskim w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Prowadząc postępowanie wyjaśniające, Starosta Słubicki zasadnie skorzystał z opinii stałego biegłego sądowego w zakresie prawa niemieckiego przy Sądzie Okręgowym w Szczecinie adwokata Piotra Szeja. W sporządzonej w dniu 14 czerwca 2019r. opinii Biegły wskazał w ślad za pismem Federalnego Urzędu ds. Ruchu Drogowego z dnia 15 sierpnia 2017r., iż Skarżący nie posiada ważnego niemieckiego prawa jazdy, lecz może ponownie w Niemczech wejść w posiadanie praw'a jazdy, jeżeli przedłożona zostanie pozytywna ekspertyza medyczno - psychologiczna, a warunek ten wynika z prowadzenia pojazdu pod wpływem środków odurzających. Obowiązek przedłożenia powyższych badań obowiązuje w Niemczech do czasu wykreślenia wpisu w rejestrze (Tilgungs- Datum)tj. do 14.03.203 lr.Data ta wynika z faktu rezygnacji Pana Ortleep z uprawnień w dniu 14.03.2016r., która to rezygnacja spowodowała przesunięcie rozpoczęcia biegu terminu do uzyskania ponownie uprawnień. Jak wynika bowiem z § 29 ust. 5 StVG (niemiecka ustawa prawo o ruchu drogowym z dnia 5 marca 2003) w przypadku rezygnacji z zezwolenia na prowadzenie pojazdów termin, po upływie którego dokonuje się usunięcia wpisu zaczyna się dopiero w momencie wydania albo ponownego wydania zezwolenia na prowadzenie pojazdów, jednakże najpóźniej pięć lat po uprawomocnieniu się obciążającego orzeczenia albo po dniu wpływu do właściwego organu oświadczenia o rezygnacji.W przypadku, gdy Pan Ortleep nie przedłoży badań, będzie mógł on wnioskować o nowe prawo jazdy w Niemczech dopiero po wykreśleniu powyższego wpisu z rejestru. Zatem jak wskazuje Biegły, okres „cofnięcia uprawnień” określony przez organ I instancji jako okres od dnia 09.03.2016r. do 14.03.203 lr. czyli „czas obowiązywania cofnięcia uprawnień, gdy nie przedłożono badań medyczno - psychologicznych (MPU)” w Niemczech, został w tym przypadku prawidłowo określony. Jak wskazał Biegły, z uwagi na fakt, iż przedłożenie w Niemczech pozytywnych wyników badań MPU stanowi przesłankę konieczną do ponownego wydania prawa jazdy w przypadku przejawiania skłonności do środków odurzających, czas obowiązywania cofnięcia uprawnień będzie trwał do momentu przedłożenia pozytywnych wyników badań MPU bądź też maksymalnie do momentu wykreślenia wpisu z rejestru, tj. do dnia 08.06.2023r. Zauważyć w tym miejscu trzeba, że wskazana przez Biegłego powyżej data wykreślenia z rejestru tj. 08.06.2023r. została przekreślona i pod nią odręcznie dopisano 14.03.203 lr. Nie jest wiadomym, kto i w jakim celu wykreślenia tego i dopisania dokonał i jakie to wywołuje skutki prawne dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy. Działanie takie, zdaniem Kolegium podważyło wiarygodność sporządzonej opinii. Zauważyć należy, iż zgodnie z art. 84 § 1 k.p.a. gdy w sprawie wymagane są wiadomości specjalne, organ administracji publicznej może zwrócić się do biegłego lub biegłych o wydanie opinii.Udział biegłego w sprawie podyktowany jest zatem wymaganiem w tej sprawie wiadomości specjalnych. To zaś, czy w sprawie są konieczne takie wiadomości uzależnione jest od szeregu czynników, w tym w szczególności od okoliczności, z którymi mają wiązać się wskazane wiadomości. Ponadto przepis ten pozostawia organowi administracyjnemu swobodę w korzystaniu z tego środka dowodowego. Granice korzystania z tej swobody wyznacza zasada prawdy obiektywnej, gdyż z niej wypływa obowiązek organu podjęcia wszelkich czynności mających na celu ustalenie rzeczywistego stanu faktycznego sprawy. Organ administracyjny obowiązany jest wykorzystać ten środek dowodowy w sprawie o zawiłym stanie faktycznym, który można wyjaśnić dopiero wówczas, gdy dysponuje się specjalnymi wiadomościami. Rozstrzygnięcie sprawy wymaga wiadomości specjalnych wtedy, gdy przy jej rozpoznaniu wyłoni się zagadnienie mające znaczenie, którego wyjaśnienie przekracza zakres wiadomości i dośw iadczenia życiowego osób mających wykształcenie ogólne i nie jest możliwe bez posiadania wiadomości specjalnych w określonej dziedzinie nauki, sztuki, rzemiosła, techniki, stosunków gospodarczych itp.. z którą wiąże się rozpatry wane zagadnienie (vide: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 stycznia 2018r. w sprawie I GSK 3363/18).

W odwołaniu od zaskarżonej decyzji Pełnomocnik wniósł w oparciu o art. 78 k.p.a. o kontrolę opinii biegłego z zakresu prawa niemieckiego poprzez sprawdzenie prawidłowości przeprowadzonego w uzasadnieniu opinii rozumowania przy uwzględnieniu kryteriów zasad logiki i doświadczenia

8

życiowego oraz przy uwzględnieniu wniosku i twierdzeń strony, a w przypadku braku w tym przedmiocie wiadomości specjalnych - zasięgnięcie opinii innego biegłego. Odnosząc się do tego wniosku wskazać należy, iż nie zasługuje on na uwzględnienie. Organ prowadzący postępowanie dowodowe nie może wkraczać w merytoryczną treść opinii biegłego, ponieważ nie dysponuje niezbędnymi do tego wiadomościami specjalnymi.Powinien jednak dokonać oceny tego dowodu pod względem formalnym, m.in. zbadać, czy dowód ten zawiera wymagane przepisami prawa elementy, czy biegły dostatecznie wyczerpująco odpowiedział na zadane mu pytania, czy zawarta w opinii konkluzja została wystarczająco uzasadniona, czy wywód biegłego nie zawiera niejasności czy pomyłek. Niejasności, czy wątpliwości dotyczące opinii biegłego, organ powinien rozwiewać, poprzez wystąpienie do biegłego o złożenie dodatkowych wyjaśnień, czy też opinii uzupełniającej, w ostateczności poprzez wystąpienie o sporządzenie opinii do innego biegłego.W niniejszej sprawie organ I instancji nie wyjaśnił daty 08.06.2023r. wskazanej przez Biegłego na stronie 15-ej sporządzonej w dniu 14 maja 2019r. opinii, która została przekreślona i zawiera odręczny zapis 14.03.2031. W świetle powyższego organ I instancji winien wystąpić do Biegłego o wyjaśnienie tej daty i dokonanych odręcznych poprawek.Skarżący zarzucił też przedmiotowej decyzji zaniechanie analizy opinii prawnej adwokata niemieckiego Anny Marii Miller, przedłożonej przez Odwołującego. Wyjaśnić w tym miejscu należy, iż żaden organ prowadzący postępowanie nie ma obowiązku przeprowadzenia wszystkich dowodów wnioskowanych przez stronę. Nie może on pominąć jedynie wskazywanych środków dowodowych, gdy nie zostały wyjaśnione sporne fakty mające znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Tylko nieustalenie okoliczności mających takie znaczenie dla sprawy można uznawać za naruszenie reguł procedowania, które mogłyby mieć wpływ na treść ustaleń faktycznych, a w konsekwencji na treść orzeczenia kończącego postępowanie w danej sprawie ( por. wyrok NSA z dnia 4 sierpnia 2017r. w sprawie o sygn. akt I OSK 1607/17). W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Starosta Słubicki wskazał tylko, że analizując treść pisma Skarżącego z załączoną opinią adwokata stwierdził brak nowych dowodów i okoliczności w sprawie, które mogłyby wpłynąć na rozstrzygnięcie niniejszego postępowania oraz uznać wskazaną opinię jako jedynie stanowisko Strony w sprawie.Zgodnie z art. 78 § 1 k.p.a. żądanie strony dotyczące przeprowadzenia dowodu należy uwzględnić, jeżeli przedmiotem dowodu jest okoliczność mająca znaczenie dla sprawy. Jednak żądania takiego można nie uwzględnić, jeżeli dotyczy ono okoliczności już stwierdzonych innymi dowodami, chyba że mają one znaczenie dla sprawy. Dowód z opinii biegłego powinien być dopuszczony wówczas, gdy po przeprowadzeniu postępowania dowodowego co do okoliczności faktycznych okaże się, że pełna ocena jego wyników wymaga bliższego poznania reguł istniejących w danej dziedzinie. Zdaniem tut. Kolegium Starosta Słubicki nie wyjaśnił w sposób wystarczający, dlaczego nie uwzględnił powyższego wniosku Strony, czy przedmiot dowodu faktycznie nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy i czy okoliczności sprawy zostały już stwierdzone innymi dowodami, tym bardziej, że opinia biegłego sądowego zawiera dokonane nie wiadomo przez kogo odręczne skreślenia i poprawki.

Wedle art. 11 ust. 1 pkt 5 ustawy o kierujących pojazdami prawo jazdy jest wydawane osobie, która uprzedzona o odpowiedzialności karnej za zeznanie nieprawdy lub zatajenie prawdy oświadcza, że jej miejsce zamieszkania znajduje się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przy czym że: a) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej przez 185 dni w każdym roku kalendarzowym ze względu na swoje więzi osobiste i zawodowe albo z zamiarem stałego pobytu wyłącznie ze względu na swoje więzi osobiste, albo b) przebywa regularnie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ze względu na swoje więzi osobiste, a jednocześnie, że ze względu na swoje więzi zawodowe kolejno przebywa w co najmniej dwóch państwach członkowskich Unii Europejskiej, albo c) przebywa nieregularnie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ze względu na swoje więzi osobiste, ponieważ przebywa w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej w celu wypełniania zadania o określonym czasie trwania, albo d) przebywa na terytorium innego państwa ze względu na podjęte w tym państwie studia lub naukę w szkole.Neuatywna weryfikacja przesłanki zawartej w art. 11 ust. 1 pkt 5 ustawy o kierujących pojazdami jest podstawą do odmowy wydania prawa jazdy, a więc przesłanka ta powinna być spełniona już w chwili

9

złożenia wniosku. Prawdziwość oświadczenia w tym zakresie może być jednak, jak każdy dowód, weryfikowana przez organ według reguł określonych w art. 80 k.p.a. Podstawą do weryfikacji złożonego oświadczenia będzie również § 10 ust. 1 pkt 2 ppkt b) rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 24 lutego 2016r. (dalej jako rozporządzenie) w sprawie wydawania dokumentów stwierdzających uprawnienia do kierowania pojazdami, który obliguje organ, w celu wydania prawa jazdy, do przeprowadzenia weryfikacji złożonych dokumentów w zakresie spełnienia przesłanek określonych w ustawie odpowiednio do wydania prawa jazdy.Również w § 5 ust. 1 rozporządzenia wskazano jakie dokumenty powinny być załączone do wniosku o wydanie prawa jazdy przed przystąpieniem do szkolenia. Wśród tych dokumentów wymienione zostało oświadczenie o spełnieniu wymagań, o jakich mowa w art. 11 ust. 1 pkt 5 ustawy o kierujących pojazdami oraz oświadczenie o niewystępowaniu przesłanek, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1-3 i 5 oraz ust. 2 ustawy.Zdaniem tut. Kolegium Starosta Słubicki nie zweryfikował oświadczeń i dokumentów złożonych przez Skarżącego wraz z wnioskiem o wydanie polskiego krajowego prawa jazdy. Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia., spełnienie tego warunku deklaruje wnioskodawca w drodze oświadczenia, a cudzoziemiec, ponadto dołącza do wniosku kserokopię karty pobytu, wizy lub innego dokumentu potwierdzającego posiadanie prawa pobytu na terytorium RP, albo zaświadczenia, że studiuje co najmniej od sześciu miesięcy (§ 9 ust.3). Redakcja tego przepisu nie pozostawia żadnych wątpliwości, że zarówno oświadczenie, jak i kserokopia dokumentu, stanowią elementy formalne wniosku, które następnie podlegają weryfikacji przez organ w trybie § 9 cyt. rozporządzenia. W trakcie postępowania Skarżący złożył oświadczenie (karta nr 64) w związku z błędnie złożonym oświadczeniem wcześniej, że jego miejsce zamieszkania znajduje się na terenie RP i przebywa regularnie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ze względu na swoje więzi osobiste, a jednocześnie, ze względu na swoje więzi zawodowe kolejno przebywa w co najmniej dwóch państwach członkowskich Unii Europejskiej. Przede wszystkim należy zauważyć, że zgodnie z art. 11 ust. 1 pkt 5 ustawy o kierujących pojazdami prawo jazdy może być wydane osobie, która przebywa na terytorium RP. więc "przebywania" nie można utożsamiać z zameldowaniem określonej osoby pod oznaczonym adresem. Zameldowanie, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 24 września 201 Or. o ewidencji ludności (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. Nr 1397), to jedynie rejestracja faktu pobytu danej osoby. Osoba przebywająca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązana wykonywać obowiązek meldunkowy określony w ustawie (art. 24), a obowiązek ten dotyczy także cudzoziemców (art.40), w tym obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej (art. 41 ust. 1 stanowiący, cudzoziemiec będący obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, obywatelem państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub obywatelem Konfederacji Szwajcarskiej, przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązany zameldować się w miejscu pobytu stałego lub czasowego najpóźniej w 30 dniu, licząc od dnia przybycia do tego miejsca.). Jednak wykazanie faktu zameldowania pod oznaczonym adresem na pobyt stały lub czasowy przekraczający 185 dni w roku kalendarzowym, ani legitymowanie się przez obywateli Unii Europejskiej zaświadczeniem o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE nie oznacza jeszcze, że osoba ubiegająca się o wydanie prawa jazdy spełnia warunek, o którym mowa w art. 11 ust. 1 pkt 5 ustawy o kierujących pojazdami.Na marginesie należy zauważyć, że zarówno wymieniony przepis, jak i żaden inny przepis ustawy o kierujących pojazdami lub aktu podustawowego wydanego na podstawie i w celu wykonania tej ustawy nie przewiduje obowiązku przedłożenia przez zainteresowanego przed wydaniem w Rzeczypospolitej Polskiej prawa jazdy omówionych dokumentów. Wystarczy złożenie właściwemu organowi oświadczenia, które jednakże musi mieć charakter wiarygodny. To na ubiegającym się o wydanie prawa jazdy spoczywa obowiązek wykazania, że spełnia ustawowy warunek przebywania w określonym miejscu przez oznaczony czas z powodów, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 5 u.k.p. Zauważyć także należy, że ustawa o kierujących pojazdami dokonała w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy nr 2006/126/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006r. w sprawie praw jazdy (przekształcenie) (Dz.Urz.UE.L 403 z 30.12.2006).Stąd postanowienia art. 12 tej Dyrektywy znajdowały zastosowanie w przedmiotowej sprawie. Do celów mniejszej dyrektywy "miejsce zamieszkania" oznacza miejsce, w którym osoba fizyczna

10

mieszka zwykle, to znaczy przez co najmniej 185 dni w każdym roku kalendarzowym, ze względu na swoje więzi osobiste i zawodowe, lub - w przypadku osoby niezwiązanej z tym miejscem zawodowo - ze względu na więzi osobiste, które wskazują na istnienie ścisłych powiązań między tą osobą a miejscem, w którym mieszka. Jednak w przypadku osoby związanej zawodowo z miejscem innym niż miejsce z którym łączą ją więzi osobiste i z tego względu mieszkającej kolejno w różnych miejscach w co najmniej dwu państwach członkowskich, za miejsce zamieszkania uważa się miejsce, z którym łączą ją więzi osobiste, pod warunkiem, że regularnie do niego powraca. Ten ostatni warunek nie musi być spełniony, jeśli osoba ta mieszka w państwie członkowskim w celu wypełnienia zadania o określonym czasie trwania. Studia uniwersyteckie lub nauka w szkole nie oznaczają zmiany miejsca zamieszkania.Z kolei art. 7 ust. 1 lit.e Dyrektywy stanowi, że prawa jazdy są wydawane tylko tym kandydatom, którzy mają miejsce zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego wydającego prawo jazdy lub którzy mogą przedstawić dowód potwierdzający, że uczą się w tym kraju od co najmniej sześciu miesięcy. W przedmiotowej sprawie z informacji Federalnego Urzędu Komunikacji we Flensburgu z dnia 06.07.2017r. wynika, że Pan Dominik Ortleep ma stałe miejsce zamieszkania w Niemczech w 99885 Luisenthal, Wiesenweg 2 od 02.02.2015r. i wymeldowania nie przedłożono, natomiast z akt sprawy wynika, że okresowo zameldowany był w Słubicach. Prowadząc postępowanie, organ I instancji nie dokonał oceny prawdziwości złożonych przez Wnioskodawcę oświadczeń odnośnie przebywania na terenie RP ponad 185 dni w każdym roku kalendarzowym i czy warunek ten był spełniony w chwili złożenia wniosku o wydanie polskiego krajowego prawa jazdy tym bardziej, że w oświadczeniu z dnia 06.07.2017r. (karta nr 4) Skarżący wskazał, że od kwietnia 2015r. zamieszkuje na terytorium RP w Słubicach, gdzie wynajmuje lokal mieszkalny przy ul. Kanałowej 7/5.Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. w wyroku sygn. akt łl SA/Go 672/18 z dnia 28 listopada 2018r. ..Odnosząc się do istotnej okoliczności tzw. "turystyki w zakresie praw jazdy", którą, na tle historii przypadków wynikających z dokumentacji dotyczącej skarżącego, trzeba brać pod uwagę, że udowodnienie takiego zamiaru, czy to w zakresie przesłanki miejsca zamieszkania, czy też obowiązywania ograniczeń, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 5 u.k.p. w zw. art. 11 ust. 4 Dyrektywy 2006/126/WE należy do organów".

Pozytywne przesłanki wydania prawa jazdy zostały określone w art. 11 ust. 1 u.k.p., natomiast negatywne w art. 12 ust. 1 u.k.p.. z których to regulacji wynika, że ustawodawca przewidział zarówno pozytywne, jak i negatywne przesłanki, od których zaistnienia uzależnia sposób rozstrzygnięcia w przedmiocie wydania prawa jazdy. Wśród przesłanek pozytywnych wymienia się m.in. odbycie szkolenia, uzyskanie orzeczenia o braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem, czy miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Przyjmuje się, że negatywna weryfikacja przesłanki zawartej w art. 11 ust. 1 pkt 5 u.k.p. (przebywanie na terytorium RP powyżej 185 dni w każdym roku kalendarzowym) jest podstawą do odmowy wydania prawa jazdy, wobec tego powinna być ona spełniona już w chwili złożenia wniosku.Ten sam skutek tj. odmowę wydania prawa jazdy wywołuje zaistnienie przesłanki negatywnej, jak w niniejszej sprawie określonej w art. 12 ust. 1 pkt 5 stanowiącym, że prawo jazdy nie może być wydane osobie, która uzyskała za granicą krajowe prawo jazdy, a prawo jazdy to zostało zatrzymane lub uprawnienie do kierowania pojazdami zostało cofnięte.Ustosunkowując się do zarzutów poczynionych w odwołaniu wskazać zatem należy, że wynikający z treści art. 12 ust. 1 pkt 5 u.k.p. zakres ustaleń organu obejmuje badania, czy wnioskodawca uzyskał prawo jazdy za granicą, czy to prawo jazdy zostało zatrzymane lub uprawnienie do kierowania pojazdami cofnięte, za istotny przyjmując okres, na który prawo jazdy zostało zatrzymane lub uprawnienie cofnięto, albowiem tylko w tym okresie ukonstytuowany analizowanym przepisem zakaz wydania prawa jazdy może obowiązywać (por.: wyrok NSA z dnia 7 września 2016 r., I OSK 718/16). Powyższe zostało omówione w poczynionych wyżej uwagach.

Zdaniem tut. Kolegium, w okolicznościach rozpoznawanej sprawy, wobec istotnych braków dowodowych doszło do naruszenia prawa procesowego to jest art. 7, 77 § 1 i 80 oraz 107 § 3 k.p.a., mouącego mieć istotny wpływ na wynik sprawy, co skutkuje uchyleniem zaskarżonej decyzji i przekazaniem sprawy organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia, z uwagi na konieczność znacznego uzupełnienia postępowania dowodowego, z wykorzystaniem dokumentów i prawa obcego.

11

Starosta Słubicki winien zatem przy ponownym rozpatrzeniu sprawy w sposób dokładny i wyczerpujący ustalić aktualny stan faktyczny sprawy z wykorzystaniem dokumentów źródłowych oraz przeprowadzić weryfikację powyżej wskazanych wątpliwości w tym dotyczących informacji uzyskanej z Federalnego Urzędu Komunikacji we Flensburgu oraz oświadczeń i dokumentów złożonych przez Skarżącego w trakcie prowadzonego postępowania administracyjnego w sprawie wydania polskiego krajowego prawa jazdy. Należy wskazać, że przepisy art. 7 k.p.a.. art. 8 k.p.a. art. 77 § ł k.p.a. i art. 80 k.p.a. nakazują organom wyjaśnienie istotnych kwestii po wyczerpującym zebraniu, rozpatrzeniu i ocenie całego materiału dowodowego oraz kierowanie się przy tym zasadą prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie jego uczestników do władzy publicznej, a ponadto elementy powyższe mają znaleźć odzwierciedlenie w uzasadnieniu decyzji. Obowiązkiem każdego organu administracji publicznej jest zatem wyczerpujące wskazanie okoliczności faktycznych i prawnych, którymi kierował się przy podejmowaniu rozstrzygnięcia, w szczególności uzasadnienie winno zawierać ocenę zebranego w postępowaniu materiału dowodowego, dokonaną przez organ wykładnię stosowanych przepisów oraz ocenę przyjętego stanu faktycznego w świetle obowiązującego prawa. Na organach administracji spoczywa nie tylko obowiązek wskazania swojego rozstrzygnięcia ale i umotywowania swojego stanowiska w tym zakresie, tj. przedstawienia toku rozumowania, który doprowadził do podjęcia rozstrzygnięcia, w tym wskazania przyczyn zajęcia danego stanowiska, jak i powodów, dla których zarzuty i argumenty podnoszone przez stronę są lub nie są zasadne.Nieustalenie przez organ w ramach toczącego się postępowania lub pominięcie w uzasadnieniu decyzji okoliczności faktycznych, mogących mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, może stanowić przesłankę do uznania naruszenia przepisów o postępowaniu administracyjnym w stopniu wywierającym istotny wpływ na wynik sprawy, co miało miejsce w niniejszej sprawie.W tej sytuacji wypowiadanie się na tym etapie o kwalifikacji materialnoprawnej byłoby przedwczesne. Organ administracji prowadzący postępowanie zobowiązany jest wydać decyzję po przeprowadzeniu stosownego postępowania, i wyjaśnieniu i ustaleniu stanu faktycznego i prawnego sprawy oraz ustaleniu, czy dany fakt został udowodniony. Ustalenia poczynione w sprawie powinny znaleźć odzwierciedlenie w uzasadnieniu decyzji, które powinno spełniać wymogi określone w art. 107 § 3 k.p.a. tym bardziej, że wskazane w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji fakty odbiegają od stanu faktycznego, wynikającego z akt sprawy. Z powyższych względów Samorządowe Kolegium Odwoławcze uznało, że w okolicznościach rozpoznawanej sprawy wobec istotnych braków dowodowych doszło do naruszenia prawa procesowego to jest art. 7, 77 § 1. 80 i 107 § 3 k.p.a., oraz art. art. 4 i art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 7 października 1999r. o języku polskim, mogących mieć istotny wpływ na wynik sprawy, co skutkuje uchyleniem zaskarżonej decyzji. Z uwagi na konieczność znacznego uzupełnienia postępowania dowodowego z wykorzystaniem dokumentów i prawa obcego należało wyeliminować zaskarżoną decyzję z obrotu prawnego. W rozpoznawanej sprawie ziściły się przesłanki uzasadniające wydanie decyzji, o której stanowi art. 138 § 2 k.p.a., bowiem pozostały do wyjaśnienia zakres sprawy ma istotny wpływ na jej rozstrzygnięcie.

Odnosząc się do wniosku Pełnomocnika o uchylenie na podstawie art. 138 § 4 k.p.a. zaskarżonej decyzji w decyzji w całości i zobowiązanie Starosty Słubickiego do wydania Odwołującemu krajowego prawa jazdy kat. B wskazać należy, iż wniosek ten nie może zostać uwzględniony. Konstrukcja decyzji organu odwoławczego, wydawanej na podstawie art. 138 § 4 k.p.a., jest najbliższa konstrukcji decyzji kasacyjnej, skoro - tak jak decyzja kasacyjna - kreuje ona obowiązek ponownego rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej i utrzymuje tok instancji (nie zamyka toku instancji). Natomiast kwestię "narzucenia" przez organ odwoławczy organowi pierwszej instancji, na podstawie art. 138 § 4 k.p.a., sposobu rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej w określony sposób, należałoby postrzegać w kategoriach ustawowego, podyktowanego specyfiką sprawy administracyjnej, wyjątku od zasady samodzielności jurysdykcyjnej organu pierwszej instancji przy ponownym rozpatrywaniu sprawy, a zarazem wyjątku od klasycznej konstrukcji decyzji kasacyjnej (teza 4, GSP 2012/2/61-68 - artykuł | notka bibliograficzna Bogusz Mariusz. Charakter prawny decyzji organu odwoławczego wydanej na podstawie art. 138 § 4 kodeksu postępowania administracyjnego).

12

W przedmiotowej sprawie, jak już wcześniej wskazano, orzeczenie o odmowie wydania Odwołującemu polskiego prawa jazdy jest przedwczesne, a to wobec niedostatecznego wyjaśnienia zaistnienia przesłanki negatywnej do wydania prawa jazdy oraz spełnienia przesłanki pozytywnej. Kierując się zasadą prawdy obiektywnej, ale także ostrożnością procesową, której zachowanie jest wskazane ze względu na pojawiające się w orzecznictwie sądowym rozbieżności należy uznać, że zaskarżona decyzja nie może pozostać w obrocie prawnym. W świetle akt sprawy zaistniała sytuacja, wymagająca wydania decyzji kasatoryjnej w trybie art. 138 § 2 k.p.a., w myśl którego, organ odwoławczy może uchylić zaskarżoną decyzję w całości i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji, gdy decyzja ta została wydana z naruszeniem przepisów postępowania, a konieczny do wyjaśnienia zakres sprawy ma istotny wpływ na jej rozstrzygnięcie. Decyzja taka jest decyzją procesową, będącą ostatnim aktem wydanym w toku instancji, powodującym powrót sprawy do organu administracyjnego celem jej ponownego rozpatrzenia. Decyzja taka nie kształtuje stosunku materialnoprawnego, ale stanowi wręcz przeszkodę do jego ostatecznego ukształtowania (vide: wyrok NSA z dnia 26 września 2018 r., sygn. akt I OSK 3245/18. CBOSA). W niniejszym postępowaniu,, w rozumieniu art. 138 § 2 k.p.a. zwrot "konieczny do wyjaśnienia zakres sprawy" należy interpretować jako brak przeprowadzenia przez organ pierwszej instancji postępowania wyjaśniającego w całości lub znacznej części, co uniemożliwia rozstrzygnięcie sprawy przez organ odwoławczy zgodnie z zasadą dwuinstancyjności postępowania administracyjnego. Zauważyć należy, iż jedną z naczelnych zasad postępowania jest zaś określona w art. 7 k.p.a. zasada dochodzenia prawdy obiektywnej, nakładająca na organy prowadzące postępowanie obowiązek wszechstronnego zbadania sprawy pod względem faktycznym i prawnym. Zasadę tę realizuje szereg przepisów szczegółowych, a zwłaszcza przepisy o postępowaniu dowodowym, które nakładają na organy obowiązek wyczerpującego zebrania, rozpatrzenia i oceny całego materiału dowodowego. Jedynie bowiem na podstawie całokształtu materiału dowodowego organ może ocenić, czy dana okoliczność została udowodniona (art. 77 § 1 i 80 k.p.a.). Jednocześnie treść uzasadnienia podjętej decyzji powinna dokumentować wypełnienie przez organ wymienionych obowiązków procesowych i odnosić się do zakresu przeprowadzonego postępowania w sprawie.Mając na uwadze powyższe okoliczności. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Gorzowie Wlkp. orzekło jak na wstępie.

POUCZENIE

Decyzja niniejsza jest ostateczna. Stronie na niezgodność decyzji z prawem przysługuje prawo złożenia sprzeciwu do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (WSA) w Gorzowie Wlkp., w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia za pośrednictwem tut. Kolegium.

Termin ten uważa się za zachowany także wtedy, gdy przed jego upływem strona wniosła skargę wprost do sądu administracyjnego.

Rozpoznając sprzeciw od decyzji, sąd ocenia jedynie istnienie przesłanek do wydania decyzji, o której mowa w art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego.

Od wniesionego na niniejszą decyzję sprzeciwu strona, stosownie do treści § 2 ust. 1 pkt 6a rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnym (Dz.U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.), powinna uiścić wpis w wysokości 100 złotych w kasie lub na rachunek WSA w Gorzowie

Wlkp.Strona może ubiegać się o przyznanie jej prawa pomocy na zasadach określonych w art. 243 i

nast. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017.1369 ze zm.). Wniosek ten wolny jest od opłat sądowych. Prawo pomocy obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie pełnomocnika procesowego z urzędu.

13

Prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata lub radcy prawnego, a w sprawach z zakresu obowiązkówpodatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej także doradcy podatkowego.

Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.

Otrzymują (wraz z klauzulą informacyjną):1?\ Radca Prawny Prof. Dr hab. Marek Chmaj, ul. Flory 9 lok. 4, 00-586 Warszawa -

pełnomocnik Pana Dominika Ortlepp2. Starosta Słubicki, ul. Piłsudskiego 20, 69-100 Słubice3. a/a.

14

Klauzula informacyjna

Zgodnie z art. 13 ust. 1 i 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz. Urz. UE L 119 z 04.05.2016, str. 1), dalej „RODO”, informuje, że:

- Administratorem Pani/Pana danych osobowych jest Prezes Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gorzowie Wlkp., ul. Chrobrego 31, 66-400 Gorzów Wlkp., e-mail: biuro@sko-gorzow.com.pl;

- Dane kontaktowe do Inspektora Ochrony Danych: Inspektor Ochrony Danych w Samorządowym Kolegium Odwoławczym w Gorzowie Wlkp., ul. Chrobrego 31, 66-400 Gorzów Wlkp., e-mail: iod@,kom-pro.pl;

- Pani/Pana dane osobowe są przetwarzane w celu realizacji zadań przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Gorzowie Wlkp., na podstawie:

- art. 6 ust. 1 lit. c ROQO;

- art. 9 ust. 1 lit. g RODO;

- art. 1 oraz art. 2 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych;

- Podanie Pani/Pana danych osobowych w zakresie wymaganym ustawodawstwem jest obligatoryjne;

- Pani/Pana dane będą przekazywane wyłącznie podmiotom uprawnionym do uzyskania danych osobowych na podstawie przepisów prawa lub zawartych umów (operatorzy pocztowi,

usługi IT);

- Pani/Pana dane osobowe będą przetwarzane w czasie określonym przepisami, zgodnie z instrukcją kancelaryjną obowiązującą u Administratora;

- Przysługuje Pani/Panu prawo do dostępu do danych osobowych;

- Przysługuje Pani/Panu prawo do sprostowania danych osobowych;

- Przysługuje Pani/Panu prawo do żądania ograniczenia ich przetwarzania;

- Przysługuje Pani/Panu prawo do skargi do organu nadzorczego, tj. Prezesa Urzędu Ochrony

Danych Osobowych;

- Pani/Pana dane osobowe nie będą podlegały zautomatyzowanemu podejmowaniu decyzji, w

tym profilowaniu.