List informacyjny nr 2 (93) 2013

W numerze:

LISTNR 2 (93) 2012 r. KWIECIEŃ-CZERWIEC

• Antypascha • Pascha w więzieniu

• Liturgia wiernych

INF RMACYJNY

Piesza pielgrzymkaBiałystok - Zwierki

PISMO BRACTWA MŁODZIEŻY PRAWOSŁAWNEJ DIECEZJI BIAŁOSTOCKO-GDAŃSKIEJ

Drodzy Czytelnicy!Chrystus Zmartwychwstał!

Zaiste Zmartwychwstał! Tym radosnym powitaniem może-my otworzyć drugi numer naszego kwartal-nika w 2013r., roku wyjątkowego, gdyż świę-to Paschy Chrystusowej wypada najpóźniej, jak jest to możliwe, przez co obchody święta św. męcz. mł. Gabriela zostały przeniesione na Tydzień Paschalny. W tym „liście” możecie przeczytać o najbliższej niedzieli – Antypaschy. Poza tym, znajdują się w niej stałe działy jak: Z prawosławnej encyklopedii, Bratczyk w kuch-ni oraz Historie i przypowieści dla duszy. Przede wszystkim zaś, zachęcamy do zapoznania się z ofertą, jaką kieruje Bractwo Młodzieży Pra-wosławnej Diecezji Białostocko-Gdańskiej do dzieci i młodzieży, na spędzenie wolnego czasu, poznania rówieśników, nowych miejsc i prze-życia niezapomnianych chwil właśnie z Brac-twem.

Zapraszamy do lektury!Redakcja

Kontakt: tel. 85 742 45 27

e-mail: [email protected] www.bmpdbg.pl

Nasz adres:„List Informacyjny”

Bractwa Młodzieży Prawosławnej Diecezji Białostocko-Gdańskiej

ul. św. Mikołaja 3, 15-420 Białystok

Kolegium redakcyjne:Katarzyna Ryżko

Skład komputerowy:Piotr Hanczaruk

Współpraca:Piotr PietrowskiJustyna Pikutin

List Informacyjny 2/2013 KWIECIEŃ-CZERWIEC 3

„Nie bądź bez wiary, ale wierz!”- o niedzieli Antypaschy.

Na 8 dzień po Zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa, Cerkiew Prawosławna ustanowiła święto Antypaschy (gr. ἀντίπασχα).

Grecki przedrostek ἀντί nie oznacza jednak przeciwieństwa, ale posiada sens słowa „zamiast”. Stąd Antypascha jest świętem zastępującym Pas-chę i jednocześnie ją zawierającym, powtarzającym i przedłużającym. Odnowienie Zmartwychwstania Chrystusa w 2 niedzielę po Wielkanocy związane jest z osobą św. Apostoła Tomasza, dlatego też często niedzie-la ta nazywana jest „Niedzielą o Tomaszu”. W ten dzień w świątyniach czytana jest Ewangelia według Jana (Jan 20, 19-31).

Według starożytnych źródeł, umiejscowienie Antypaschy na ty-dzień po Wielkanocy związane jest z samym „Świętem Świąt”. Bowiem od IV wieku był to dzień kończący 8-dniowe obchody Paschy. Z dru-giej strony, neofici ochrzczeni na Paschę lub Wielka Sobotę zdejmowali

w ten dzień swe białe chrzcielne szaty, co wskazuje na odniesie-nie Antypaschy do sakramentu Chrztu Świętego. Jednak zasadni-czą podstawą, która łączy Paschę z Antypaschą jest już wcześniej wspomniany fragment Ewange-lii. Zawiera on opis obu objawień zmartwychwstałego Zbawiciela Apostołom: „wieczorem, pierw-szego dnia po sabacie” tj. w sam dzień Zmartwychwstania, kiedy Chrystus ukazał uczniom swo-je rany, posłał ich głosić Ewan-gelię wszystkim narodom, oraz „po ośmiu dniach”, kiedy Syn Boży drugi raz objawił się swo-im uczniom, pośród których tym razem był także Apostoł Tomasz.


Powtórne objawienie się Zmartwychwstałego Chrystusa podyktowanie było niewiarą Tomasza.

Krzyżowa śmierć Zbawiciela, wywarła na Tomaszu straszne od-czucia - on dosłownie zrozumiał, że utrata Chrystusa jest bezpowrotna. Jego upadek na duchu był na tyle duży, że nawet w dniu zmartwychwsta-nia nie był razem z resztą apostołów. Prawdopodobne Tomasz doszedł do wniosku, że teraz, kiedy wszystko dobiegło końca i brak jest jakiejkol-wiek nadziei, każdy z apostołów powinien prowadzić tak jak wcześniej oddzielne życie. Stąd zrozumiała staje się odpowiedz Tomasza na wieść pozostałych apostołów o Zmartwychwstaniu Jezusa- „Jeśli nie ujrzę na rękach jego znaku gwoździ, i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ i nie włożę ręki mojej w bok Jego, nie uwierzę”.

Ósmego dnia, po swym chwalebnym Zmartwychwstaniu Jezus Chrystus ukazuje się ponownie zebranym apostołom i nie czekając na pytania Tomasza od razu pokazuje mu Swoje rany, tym samym daje odpowiedź na wszystkie jego wątpliwości i pytana. „Nie bądź bez wia-ry, ale wierz!”- tymi słowy Chrystus mówi To-maszowi- masz przed sobą dwie drogi- wiary w to, że jestem prawdziwym Bogiem, Źródłem Życia, lub też drogę niewiary -prowadzącą do duchowej śmierci. Ewangelia nie mówi nam czy Tomasz rzeczywiście dotknął ran Chrystusa, ale pokazuje że jego niedowiarstwo przerodziło się w płomienną wiarę w Zmartwychwstanie Pana, czego wyrazem są słowa Apostoła: „Pan mój i Bóg mój!”

Rzeczywiście potwierdzeniem wielkiej wiary Tomasza było jego dalsze życie. Po zstą-pieniu Świętego Ducha na apostołów Tomasz głosił Ewangelię w Palestynie, Mezopotamii, a potem w Indiach. Tam w miejscowości Kala-mina poniósł męczeńską śmierć. Za nawrócenie na chrześcijańską wiarę żony i syna króla indyj-skiego, przebito go pikami i odcięto głowę. Jego


ciało złożono w Mailapur (obecnie przedmieścia Madrasu). W III w. reli-kwie apostoła przeniesiono do Edessy, potem na wyspę Chios, a w 1258 r. krzyżowcy wywieźli je do Ortony we Włoszech.

Wiara Tomasza to wiara oparta o świadectwo. Chrystus jednak mówi: „błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli”. Świadczy to o tym, iż istnieje lepsza droga do osiągniecia wiary- nie oparta na cudach, ale mająca swe źródło we wnętrzu naszej duszy i wynikająca z zaufania w słowo Boże- „nie przynosi żadnego pożytku widzieć Pana cielesnymi oczyma, kiedy wiara – duchowa siła, nie istnieje” (bł. Augustyn).

Drugim zasadniczym tematem niedzieli Antypaschy jest duchowe odnowienie natury ludzkiej jak też całego stworzenia Bożego w Zmar-twychwstaniu Chrystusa, a symbolizuje to nadejście wiosny- „dzisiaj wiosna rozlewa miłą woń i raduje się nowe stworzenie. Dzisiaj zabierane są klucze drzwi i niewiara Tomasza zawołała do Przyjaciela: Pan i Bóg mój”. Stąd też niedziela ta nazywana jest również „Niedzielą Nową”. Św. Grzegorz Teolog w słowie na „Niedzielę Antypaschy” paralelnie opisuje odnowienie w Chrystusie i wiosenne odrodzenie przyrody: „Oto czas wiosny ziemskiej, wiosny duchowej, wiosny duszy, wiosny ciała, wiosny widzialnej i wiosny niewidzialnej(…)”

Od niedzieli Antypaschy, po długim okresie postu, Cerkiew po-nownie błogosławi na udzielanie sakramentu Małżeństwa. Dlatego też na Rusi dzień ten, w tradycji ludowej, często nazywany jest też „Красной горкой” (Piękną Górką).

Chrystos Woskresie! Woistinu Woskresie!

Piotr Pietrowski


Pascha w więzieniu

Noc Paschalna... serce Rosji, Moskwa cała drży z radości... Gęste fale dzwonów miedzianym brzmieniem zalewają wię-

zienie – dzwonnica położona jest na górze. Nabożeństwo Paschalne po-winno rozpocząć się o północy, jest jednak przełożone by uniknąć ucie-czek. O szóstej rano, gdy robi się jasno, rozpoczęło się wyprowadzanie z cel. Nie brzmiała już Moskwa, tylko korytarze wypełnione były dźwię-kiem, niesionych przez strażników, pęków kluczy. Ludzi, jak zwykle na Paschę, przyszło dużo. Przetransportowano z „wolności” mieniące się srebrem i złotem szaty kapłańskie.

Metropolita Cyryl, jaśniejący blaskiem, kadzi... posyłając na wszystkie strony nie tylko dym, ale także kłęby płomieni wydobywające się z kadzielnicy. W ręku trzyma czerwone świece paschalne.

„Chrystus Zmartwychwstał!” „Zaiste zmartwychwstał!” - brzmi pod sufitami więziennych korytarzy. W wielu oczach widać łzy, choć mężczyźni są twardzi i doświadczeni przez życie. Odczytywane jest po-słanie Jana Złotoustego, powitanie wszystkich i wszystkiego oraz tych, którzy pościli i tych, którzy nie pościli, tych, którzy przybyli w pierwszej godzinie i tych, którzy przybyli w ostatniej jedenastej godzinie...

Oto paschalne baby i jajka. Przyniesione stamtąd, z „wolności”… Do łez wzrusza mnie wspomnienie o wielkiej miłości, która wyjątkowo w ten dzień ogrzała więzienie i otoczyła jego chłodne, mroczne ściany objęciami braterskiej, nieskazitelnej dobroci.


Całą Wielką Sobotę, od samego rana, wszyscy nieśli i nieśli – paschalne baby, jajka, serowe paschy, kwiaty, świece - i wszystko to w czasie, gdy w Moskwie panował głód.

Wszyscy nieśli, co mogli, po to by wypełnić radością paschalną wilgotne i mroczne podziemia.

Wielu płakało. „Kochaj te łzy” - przychodzą na myśl miłe sło-wa starca Zosimy. To łzy słodkiego cierpienia, graniczącego z radością Zmartwychwstania.

Prawosławie jest, bowiem religią zmartwychwstania - tak rozu-mie je serce rosyjskie i tak je wyznaje.

Paschalna ekstaza jest w stanie przeistoczyć smutek w szczęście, miecze w pługi, pozbyć się wszelkich ścian i barier. O, gdyby tylko nie była ograniczona Paschalną nocą!

Już dzień. Odwiedzamy cele. Komunista K., starszy nadzorca - bardzo surowy, stoi przy kracie wejściowej i liczy przechodzących. Zbliżając się do niego mówię: „ Chrystus Zmartwychwstał!” - i trzykrot-nie całuje go w policzki. Nie uchyla się, odpowiada coś pod nosem, być może jest zajęty liczeniem.

Wracam do swej celi. Nadzorca naszego korytarza, człowiek do-świadczony, siedzi na taborecie, wyraźnie zasmucony. „Co się stało?” - „Widzisz... dyżuruję. Ani do domu, ani do cerkwi nie pójdę!” - „Pójdź-my, porozmawiamy u nas” - mówię mu, zapraszając go do swej celi. Przyszli też niektórzy sąsiedzi. Rozkładam przysłane z domu od przyja-ciół paschalne baby, jajka, zapalam świecę.

Czytam ewangelię o zmartwychwstaniu Chrystusa, potem wła-snymi słowami czytam paschalną modlitwę: „Воскресение Твое, Христе Спасе, ангели поют на небеси, и нас наземли сподоби чистым сердцем Тебе славити”.

Wszyscy pozdrawiamy się wzajemnie, obdarowujemy jajkami, zgodnie z obyczajem... Nie ma więzienia, strażników, krat ani czekistów: wszystko się rozpłynęło i zniknęło w promieniach wschodzącego Słoń-ca Zmartwychwstania - są ludzie - bracia, wszyscy grzeszni i ukochani przez Boga. Wystarczy się ku niemu zwrócić!

Z książki: „Записки верующего”tłum. Katarzyna Ryżko


Nabożeństwa cz. IIINabożeństwa cyklu dobowego (cd.)

ŚWIĘTA LITURGIALiturgia wiernych

W poprzednim numerze opisaliśmy Liturgię katechumenów teraz zapraszamy do zapoznania się z opisem Liturgii wiernych.

Ta część Liturgii jest jej najważniejszym składnikiem. Roz-poczyna się dwiema małymi ekteniami. Po nich następuje

uroczyste przeniesienie św. Darów ze stołu ofiarnego na Ołtarz przy wtó-rze Pieśni Cherubinów: „My, którzy tajemniczo przedstawiamy cherubi-nów...” (cs. Iże Chieruwimy tajno obrazujuszcze...). Kapłan stawiając pa-tenę (cs. diskos) i kielich (cs. czaszę) na antyminsie zdejmuje z nich dwa małe pokrowce i pokrywa je razem welonem (cs. wozduch). Moment ten symbolizuje złożenie Chrystusa do Grobu po wcześniejszym triumfal-nym wjeździe do Jerozolimy i Drodze Krzyżowej. Później następuje ek-tenia błagalna zakończona wspólnym odśpiewaniem „Symbolu Wiary”. W tym czasie kapłan zdejmuje welon (cs. wozduch) ze św. Darów oraz podnosi go i wielokrotnie opuszcza, wspominając chwilę śmierci Zba-wiciela oraz czcząc moment pojawienia się mocy Ducha Świętego. Po-tem następuje wezwanie wiernych do najwyższego skupienia i modlitwy. Słowami „Dzięki czyńmy Bogu” (cs. Błahodarim Hospoda) rozpoczyna


się Kanon Eucharystyczny. W czasie wypowiadania słów: „Zwycięską pieśń śpiewając, wołając, wzywając i mówiąc” (cs. Pobiednuju piesn’ pojuszcze, wopijuszcz,e wzywajuszcze i hłaholiuszcze) kapłan zdejmuje gwiazdę (cs. zwiezdica) z pateny (cs. di skosu) i odkłada ją na antymins. Chór odpowiada: „Święty, Święty, Święty Pan Zastępów! Cała Armia pełna chwały Jego!, dodając Hossanna na wysokościach! Błogosławio-ny, który przychodzi w Imię Boże! Hossanna na wysokościach”. Następ-nie kapłan pokazując na Diskos wypowiada słowa: „Bierzcie, jedzcie to jest Ciało Moje, które jest za was łamane, na odpuszczenie grzechów” (cs. Priimitie, jaditie, sije jest’ Tieło Moje, jeże za wy łomimoje, wo ostawlenije hriechow) oraz wskazując na Czaszę: „Pijcie z niej wszy-scy, to jest Krew Moja Nowego Testamentu, która się za was wylewa, na odpuszczenie grzechów” (cs. Pijtie ot nija wsi, sija jest’ Krow Moja Nowoho Zawieta, jaże za wy i za mnohija izliwajemaja, wo ostawlenije hriechow). Na koniec, złożywszy ręce na krzyż, biorąc w prawą rękę patenę, a w lewą – kielich z winem mówi: „To, co Twoje od Twoich, Tobie przynosząc za wszystkich i za wszystko” (cs. Twoja ot Twoich Tiebie prinosiaszcze o wsiech i za wsia). Po tych słowach chór śpiewa Tobie śpiewamy, Ciebie błogosławimy, Tobie dziękujemy, Panie i modlimy się do Ciebie, Boże nasz (cs. Tiebie pojem, Tiebie błaho-słowim, Tiebie błahodarim, Hospodi, i molim Ti sia, Boże nasz). W czasie tej pieśni kapłan ze wzniesionymi rękami modli się o zesłanie św. Ducha na wiernych i ofiarowane Dary. Następnie błogosławi kielich i patenę wypowiadając słowa modlitwy: „…Przemieniając Duchem Twoim Świętym. Amen. Amen. Amen.” (cs. Prełożiw Duchom Twoim Świa-tym, Amiń, Amiń, Amiń!), w trak-cie której chleb staje się Ciałem Chrystusa, a wino – Krwią Chry-stusa. Następuje najważniej-szy moment Liturgii oraz modlitw wszystkich chrześcijan.


Później kapłan modli się do Matki Bożej i prosi Boga o błogosła-wieństwo dla Metropolity i Biskupa diecezjalnego oraz dla wszystkich chrześcijan. Następnie sam błogosławi wiernych zgromadzonych w Cer-kwi, prosząc Boga o zesłanie wszelkich łask na społeczność cerkiewną. Rozpoczyna się ektenia błagalna, po której wierni wspólnie wyśpiewają modlitwę „Ojcze nasz”. Królewskie Wrota i zasłona zostają zamknięte i odprawiający nabożeństwo kapłani przyjmują Eucharystię. Potem otwierają się Królewskie Wrota i diakon wychodzi z kie-lichem na soleję i wygłasza „Z bojaźnią Bożą i wiarą przystępujcie” (cs. So strachom Bożiim i wieroju prystupitie). Chór odpowiada: Błogo-sławiony, który przychodzi w Imię Pańskie, Pan Bóg i objawił się nam (cs. Błahosławien hriadyj wo Imia Hospodnie, Boh Hospod’ i jawisia-nam). Następnie najwspanialsze zdarzenie w życiu każdego chrześcija-nina – zjednoczenie z Bogiem, przyjęcie Go zarówno duchowo, jak i cie-leśnie. W czasie przyjmowania przez wiernych Komunii Świętej chór śpiewa: „Ciało Chrystusa przyjmujecie, ze źródła nieśmiertelnego spró-bujcie…” (cs. Tieło Christowo priimitie, i istocznika biezsmiertnaho wkusitie…). Po zakończeniu Eucharystii kie-lich oraz patena zostają przeniesione na stół ofiarny, a antymins zostaje złożony i zawinięty w iliton oraz przykryty Ewan-gelią. Następują modlitwa odmawiana przed amboną (cs. zaamwonnaja mo-litwa) i odpust oraz modlitwy dzięk-czynne. Pozostałe w czaszy św. Dary spożywa Kapłan, aby żadna część ze św. Darów nie uległa profanacji.

Z archiwum BMPDBG


Historie i przypowieści dla duszy

Być może niektórzy z was w Internecie zetknęli się już z cyklem rosyjskich – „Przypowieści” („Притчи”). Można je znaleźć

w języku rosyjskim na portalu youtube.com. My jednak na łamach na-szego listu postaramy się przybliżyć wam te jakże pouczające i dające do myślenia opowieści w języku polskim. Tym artykułem otwieramy cały cykl „Historii i przypowieści dla duszy”, które będą się pojawiać rów-nież w kolejnych listach. Zapraszamy do lektury.

Niezwykłe zadanieW jednym z monasterów, żył kiedyś starzec, człowiek charaktery-

zujący się życiem przepełnionym duchowością. Był on spowiednikiem wszystkich braci. W tym samym monasterze był również młody nowi-cjusz, który chciał jak najszybciej zostać mnichem. Z błogosławieństwa jego zadaniem było oprowadzać wycieczki. Robił to bardzo chętnie, i za-wsze opowiadał o urokach mniszego życia.

Pewnego dnia po oprowadzeniu wycieczki, kiedy młody nowicjusz szedł do innej pracy, zatrzymała go jedna z turystek, która bardzo za-chwycała się jego opowieścią i zaczęła wychwalać przyszłego mnicha.- Ależ ty pięknie to wszystko opowiedziałeś… rzadko spo-tkasz takiego człowieka, żeby to wszystko rozumiał… Wiesz ja swoim sąsiadkom cały czas mówię, „Zajdźcie do monasteru, przecież on tak blisko na wycia-gnięcie ręki”… A one nie… Na działkę jeżdżą, ogórki sadzić… Myślą tylko o ziemskim … A ty masz taki talent, powinieneś książki pisać…- Dziękuję… dziękuję … dzię-kuję… - powtarzał nowicjusz, aż zakręciło mu się w głowie od


tych wszystkich pochwał. Wtedy podszedł do niego brat i przypomniał o pracy do wykonania, na co ten się trochę oburzył. Mnich poprosił go o wybaczenie i poszli do pracy.

Na koniec dnia nowicjusz przyszedł do starca po błogosławień-stwo. - Czym się zajmujesz w monasterze? – zapytał starzec.- Moje zadanie polega na oprowadzaniu wycieczek i opowiadaniu o uro-kach życia monastycznego.

Starzec zamyślił się i powiedział: - Tak, więc jutro pójdziesz na cmentarz. I jak zobaczysz, że niosą zmar-łego, będziesz określał go samymi najgorszymi słowami, mówił, jakim był złym człowiekiem itd. - Mam go przeklinać…?- Tak. Obrażać, osądzać, mówić wszystko najgorsze, co ci tylko do gło-wy przyjdzie.- Ale ojcze … jak…? Jak ja to zrobię…? –spytał zaskoczony nowicjusz- Bóg błogosławi – odpowiedział starzec i wrócił do swojej celi

Następnego dnia przyszły mnich idzie wykonywać swoje zadanie. A w jego głowie ciągle kłębią się myśli:- On zwariował, po co mam obrażać zmarłego? Przecież nie wypada przeklinać zmarłych. Co ja dureń czy chory jakiś? Tak nie można… Oj-ciec już zupełnie rozum postradał, a ja mam wypełniać jego głupie po-lecenia. A przełożony, co? „Jeżeli ojciec błogosławił to wypełniaj”. Cóż to takiego…

W tym momencie zaczepił się o wystający korzeń, upadł i zobaczył mrowisko, a w nim mrówki, które tak posłusznie taszczyły igły i inne „budulce swojego domu”.- Nie, nie pójdę na cmentarz. – pomyślał nowicjusz - …ale co powiem na spowiedzi? Dlaczego nie wykonałem polecenia? Bo ojciec duchowy rozum postradał? To mi nałożą anatemę... Trzeba iść wyklinać. Panie pobłogosław.


Tak postanowił i tak zrobił. Zachodzi na cmentarz i myśli: - A może uda się dzisiaj i akurat nikogo nie przyniosą. Przecież nie co-dziennie jest pogrzeb…

I w tym momencie widzi jak prowadzą zmarłego gangstera. Zaczyna się zastanawiać: - Oho, jakich to ludzi tu chowają? Może poczekać na inny pogrzeb…? Ale co jeśli innego nie będzie…? Jak go przeklinać…? Panie błogosław.

Po tym krótkim zawahaniu zaczyna mówić, że to był zły człowiek, że jego życie było nikczemne. - Jak tez ziemia może nosić takich ludzi! Sumienie nie pozwala życzyć pokoju jego duszy, ani powiedzieć by mu ziemia lekką była…

W tej chwili wybiega w jego stronę dwóch mężczyzn, i nowicjusz dostaje w twarz.

Idzie przyszły mnich do ojca duchowego i mówi, że zadanie wyko-nał. - Ojcze, za co mi takie błogosławieństwo? Co znowu mam iść na cmen-tarz? – mówi nowicjusz z podbitym okiem. - Tak znowu. Ale tym razem nie będziesz przeklinał. Teraz będziesz chwalić. - Ojcze… a może jednak nie trzeba? Może niech najpierw się zagoi? - Nic strasznego. Idź tak.

- Cóż to takiego? - Dlaczego chcesz zostać mnichem? – spytał duchow-ny.

- Dlaczego? Dla zbawienia i żeby modlić się za cały świat…- Tak, więc jeśli chcesz być prawdziwym mni-chem, zapamiętaj posłuszanije ważniejsze jest od postu i modlitwy. - Ojcze… błogosławcie

Następnego dnia zlękniony nowicjusz idzie na cmentarz. Każdy usłyszany dźwięk

wywołuje w nim strach.- To przeklinaj, to chwal… -

myśli – przecież za to mogą i kulkę w głowę wsadzić.


Po co ja szedłem do monasteru? Mogłem żyć normalnie, jak wszyscy, modliłbym się zgodnie z zasadami, do cerkwi bym chodził… A tak? Wy-pełniaj polecenia tych, co rozum postradali… Nie, nie, nie… Odejdę, odejdę, na pewno odejdę. Odejdę w świat…

I w tym momencie znów potkną się o wystający korzeń przed mro-wiskiem i w tym momencie jakby przejrzał. - Nie…, cóż takiego jest w tym świecie? Nie, nie odejdę. Przecież to grzech. Boże wybacz. – tak pomyślawszy poszedł na cmentarz. Idzie i widzi niosą zmarłego. Zwykły skromny pogrzeb. Więc długo nie czeka-jąc zaczyna wykonywać swoje zadanie. - Przyjmij Panie dusze zmarłego sługi Twego… Jakiż to był dobry czło-wiek, nie pił, nie palił, nie kradł… niech jego życie będzie dla nas wszyst-kich przykładem… - Nabija się… - powiedział jeden z bliskich zmarłego, podszedł do niego i pobił drugie oko.

Idzie przyszły mnich do ojca duchownego by powiedzieć o wyko-nanym zadaniu - Chwaliłeś?- Tak chwaliłem ojcze. - I co na to zmarły? Coś odpowiadał? Może dziękował?- Nie ojcze. - A kiedy przeklinałeś, co odpowiedział zmarły? Może się obraził? A może kłócić się zaczął?- Nie ojcze. - Milczał? - Milczał.


Brudne pranie

Pewne małżeństwo przeprowadziło się do nowego mieszkania. Rankiem kobieta tuż po przebudze-

niu zobaczyła za oknem sąsiadkę wieszającą pranie. - Spójrz jakie jej pranie jest brudne – powiedziała do męża – na pewno ma zły proszek lub po prostu prać nie umie. Trzeba byłoby ją nauczyć. I tak każdego ranku, kiedy sąsiadka rozwieszała pranie, kobieta ciągle dziwiła się temu, jakie ono brudne. Pewnego pięknego dnia, kobieta znów rano spojrzała w okno i krzyknęła:- O! Spójrz! W końcu u sąsiadki pranie czyste, pewnie nauczyła się prać. - Nie, nie – odpowiedział jej mąż- po prostu ja wstałem wcześniej i umy-

łem okno. Tak i w naszym życiu, wszystko zależy od okna, przez które patrzymy na świat. Dlatego powinniśmy pamiętać, żeby zanim zaczniemy krytykować innych, upewnić się, że nasze ser-ca i zamiary są czyste.

Za: www.orator.rutłum.: Justyna Pikutin

- O widzisz… Tak i mnich bez względu na to czy go chwalą czy ganią powinien być jak zmarły. Po-chwały, złość czy uraza nie powinny targać jego duszą. Na tym właśnie polega piękno życia mona-stycznego. Właśnie tak bracie.

Tak i my, jeśli pragniemy zbawienia nie gnie-wajmy się wtedy, gdy nas poniżają i nie wywyż-szajmy się wtedy gdy nas chwalą. Postępując tak jak ci zmarli zostaniesz zbawiony.

Na podst.: youtube.comJustyna Pikutin


Bractwo Młodzieży Prawosławnej w Polscezaprasza na

XXXIV Paschalną Pielgrzymkę Młodzieży Prawosławnejna Świętą Górę Grabarkę

- czyli największe spotkanie młodzieży prawosławnej w Polsce!

24-26 maja - rezerwujcie czas,

zapraszajcie znajomych bo nie może Was zabraknąć!

Tegoroczne motto:

”... pobożność natomiast do wszystkiego jest przydatna,ponieważ ma obietnicę żywota teraźniejszego i przyszłego”

(1 Tym. 4,8)

Opłata za udział w Pielgrzymce: 15 zł,

Wszelkie pytania prosimy kierować na adres mailowy:[email protected]

lub pod numer telefonu: 509-895-177www.bmp.cerkiew.pl

Do zobaczenia! :)

„Majowa”


PROGRAMPIĄTEK (24.05.2013 r.)18.00 Wieczernia. Poświęcenie wody.19.30 Uroczyste rozpoczęcie Pielgrzymki. Powitanie przybyłych gości. Przeniesienie i poświęcenie krzyża.21.30-24.00 Program kulturalny. Ognisko. Występ zespołów folko-wych. Kolacja „polowa” (plac za studzienką).SOBOTA (25.05.2013 r.)7.30 Czasy i Święta Liturgia9.45 Śniadanie10.30 Mecz piłki siatkowej oraz piłki nożnej. Drużyny duchownych, pielgrzymów i seminarzystów (plac za studzienką).12.30 „100 pytań do...” (w dolinie)14.30 Obiad15.00 Spotkania w grupach dyskusyjnych:

• „Symbolika utensyliów i szat liturgicznych”• „Język liturgiczny zrozumiały wszystkim. Cerkiewnosłowiański, polski a może migowy?” – ks. Adam Misijuk• „Wierzący a niepraktykujący?” – ks. Paweł Sterlingow

16.30 Spotkania w grupach dyskusyjnych: • „Żywot św. św. Cyryla i Metodego i ich dziedzictwo dla prawosła-wia w Polsce” – prof. Andrzej Łapko• Spotkanie na temat motta pielgrzymki – Jakub Oniszczuk

18.00 Wsienocznoje bdienije. Spowiedź pielgrzymów. 20.00 Panichida20.30 Kolacja21.00 Spotkania w grupach dyskusyjnych:• Spotkanie z gośćmi zagranicznymi • Prezentacja działalności BMP w Polsce. – Marta Całpińska22.30 Akafist do Św. Męczennika Młodzieńca Gabriela. Spowiedź piel-grzymów.24.00 Czasy i Święta Liturgia. Agapa – Śniadanie dla uczestników Świętej Liturgii (przy cerkwi)NIEDZIELA (26.05.2013 r.)8.30 Spowiedź9.30 Czasy i Święta Liturgia12.00 Obiad12.30 Podsumowanie i zakończenie pielgrzymki


W Ornecie na 700-lecie!

Orneta, to miejscowość w północnej części województwa warmińsko-mazurskiego w powiecie lidzbarskim, należąca

do dekanatu gdańskiego naszej diecezji. Liczy ponad 9tys. mieszkańców, wśród których są wyznawcy prawosławia, zaś przy jednej z głównych ulic mieści się zabytkowa cerkiew pw. św. Mikołaja. W tym roku wy-padają tam dwie ważne rocznice: mija 700 lat od kiedy uzyskała prawa miejskie oraz 65 lat od powstania parafii prawosławnej. Bractwo Mło-dzieży Prawosławnej Diecezji Białostocko-Gdańskiej wraz z probosz-czem, o. Radosławem Kondraciukiem, postanowiło uczcić te wydarze-nia i zorganizować wyjazd w tamte tereny pod hasłem „W Ornecie na 700-lecie!”. W planach mamy przewidziane mnóstwo atrakcji, o których więcej szczegółowych informacji już niebawem.

Zachęcamy do wzięcia udziału!

Koncert Muzyki Cerkiewnejw ramach Dni Miasta Białegostoku 2013

Tegoroczne Dni Miasta Białegostoku organizowane są w dniach 21-23.06. Po raz kolejny udało nam się otrzymać

dofinansowanie z Urzędu Miejskiego na tradycyjny już punkt naszego i miejskiego kalendarium – Koncert Muzyki Cerkiewnej. Odbędzie się on 22.06, w sobotę, o godz. 15.30 w cerkwi pw. św. Mikołaja w Bia-łymstoku. Wystąpią m.in. Chór Prawosławnego Ordynariatu Wojska Pol-skiego, Młodzieżowy chór parafii pw. św. Mikołaja w Białymstoku oraz Dziecięcy chór parafii pw. Świętego Ducha w Białymstoku, a także jeden chór spoza Białegostoku, który póki co jest tajemnicą-niespodzianką. Plakat i więcej informacji już wkrótce.

Serdecznie zapraszamy!


XXVIII Piesza Pielgrzymkana Świętą Górę Grabarkę

Jest nam niezmiernie miło ogłosić oficjalną trasę tegorocznej pielgrzymki! Wychodzimy 13 sierpnia (czyli już tylko za 95

dni ) i przez 6 dni będziemy przemierzać kolejne kilometry przez dawno nie odwiedzane miejscowości, podziwiając malownicze krajobrazy Podlasia, chwaląc Boga i dając świadectwo wiary prawosławnej, by w dniach 18-19 sierpnia wziąć udział w obchodach święta Spotkania Pańskiego na „podlaskim Taborze”. To prawda, pielgrzymka nie będzie należeć do najlżejszych, są dni, kiedy dystans do pokonania będzie sięgnie 30 kilometrów, dlatego już teraz zachęcamy do przygotowań i ćwiczenia swojej sprawności fizycznej . Prosimy się nie zrażać, wszyscy dobrze wiemy, że cel osiągnięty przez większy trud lepiej smakuje, a przecież, zgodnie z utworem „Strannik”, droga do lepszego kraju prowadzi przez lasy, doliny, stepy i pola.

13.08. (wtorek) Białystok – Folwarki Tylwickie – Michałowo (33 km)

14.08. (środa) Michałowo – Odrynki-Skit – Łosinka (28 km)

15.08. (czwartek) Łosinka – Nowoberezowo – Orla (26 km)

16.08. (piątek) Orla – Gredele – Boćki (24 km)

17.08. (sobota) Boćki – Dziadkowice – Siemiatycze (32 km)

18.08 (niedziela) Siemiatycze

– Święta Góra Grabarka (12 km)Do zobaczenia!


Nie trzeba być popularnym by Twoje nazwisko ukazało się w gazecie.

Wystarczy, że prześlesz swój tekst na:[email protected]

i już jutro będzie o Tobie głośno.


Bractwo w Michałowie

Bractwo Młodzieży Prawosławnej przy parafii Św. Mikołaja Cudotwórcy działa od niespełna trzech lat. Opiekunem

duchownym jest o. Wiktor Tetiurka.Nasze bractwo jest niewielkie, liczy 10 osób. Najstarsi członkowie

uczęszczają do pierwszej klasy liceum a najmłodsi do gimnazjum. Cotygodniowe, piątkowe spotkania rozpoczynamy o godz. 18.00 modlitwą w cerkwi. Następnie udajemy się do świetlicy parafialnej. Poruszamy tam różne tematy: od historii i początków prawosławia po teraźniejszość. Zawsze istnieje możliwość zadawania dodatkowych pytań. Na koniec wymieniamy się bieżącymi informacjami, gramy w gry zespołowe i ping-ponga. Miło spędzamy ze sobą czas.

Staramy się podtrzymywać tradycję, urządzając co roku zabawę choinkową dla dzieci. W pierwszy i drugi dzień świąt Bożego Narodzenia kolędujemy. Na Święto Zmarłych i przewodnią Niedzielę sprzedajemy znicze.

Organizujemy dyskoteki, wyjazdy, chętnie uczestniczymy w inicjatywach BMPDBG. Nowy Rok zazwyczaj witamy z członkami sąsiednich bractw.

Uczestniczymy w pielgrzymkach m.in. do Zwierek i Piatienki, organizowanych przez zaprzyjaźnione z nami bractwo w Gródku. Nasi bratczycy chętnie przysługują i śpiewają w chórze.

Mamy swój profil na fb: https://www.facebook.com/Bractwo-Młodzieży-Prawosławnej-w-Michałowie


29 czerwca wraz z BMPDBG organizujemy nasze pierwsze tak duże przedsięwzięcie: zawody pływackie. Spotkanie rozpoczniemy modlitwą w cerkwi pw. Św. Mikołaja Cudotwórcy w Michałowie. Następnie udamy się na krytą pływalnię „Na Fali”. Każdy będzie mógł skorzystać z jacuzzi, sauny czy też zjeżdżalni wodnej. Po południu, na uzupełnienie kalorii zapewnimy ognisko połączone ze wspólną zabawą.

Więcej informacji i szczegółowy plan znajdziecie w wydarzeniu na facebooku.

Serdecznie zapraszamy i liczymy na wysoką frekwencję :)Zapisy trwają do 20 czerwca pod nr tel.: 514760122

O Eucharystii

Mój brat słyszał tę opowieść dwa razy. Opowiadały mu ją różne nieznające się nawzajem osoby: w autobusie, w pra-

cy. Dlatego uważam, że jest prawdziwa. W czasie Wielkiego Postu w jednej z cerkwi trwała Eucharystia. Ludzie po kolei podchodzili do czaszy. W pewnym momencie dziewczyn-ka, która miała ok. 5 lat zaczęła się śmiać. To przyciągnęło uwagę innych ludzi, którzy poprosili matkę by ta wyprowadziła córkę ze świątyni. Na podwórku dziecko zapłakało i opowiedziało, że w czasie Eucharystii na Carskich Wrotach siedział gołąb i kiedy duchowny podawał kolejnym

osobom cząsteczkę Świętych Darów, gołąb podlaty-wał do niektórych i sam wkładał cząsteczkę do ust, a od niektórych zabierał, to znaczy nie dawał przyjąć świętości. Ta sytuacja rozśmieszyła dziewczynkę. Oczywiście fizycznie nikt tego gołębia nie widział. Widzieć to co niewidzialne było dane tylko jednej osobie, myślę, ze była to osoba o czystym sercu.

Za: proza-pravoslavie.narod.ruTłum. Justyna Pikutin


Z PrawosławnejEncyklopedii

Ubiór mnicha, mniszki

Ubiór mnicha ma być skromny, niewyszukany, praktyczny, ale i wyróżniający od innych ludzi. W tradycji wschodniej

wyróżnia się trzy stopnie życia monastycznego: riasofor, mała schima i wielka schima. Wszystkie stopnie po za stopniem wstępnym - nowicjatem - wiążą się z określonymi szatami.

Riasofor: Riasa - (od gr. ρασα lub ραχος) jest to długa, z reguły czarna, opuszczona, nie ściągnięta w pasie szata. Jej nazwa pochodzi od greckiego czasownika ρασσω - rozpraszać, marszczyć. Stąd też misi pierwszego stopnia są nazywani rasofornymi (ρασοφοροι - noszący riasę; ραχενδιται - odziany w riasę).

Kamiławka - (gr. χαμηλαυχιον pochodzi od dwóch słów: χαυμα - wyjątkowy upał, ελαυνο - poskramiam, opanowuję) zgodnie ze znaczeniem etymologicznym jest to czapka, której zadaniem jest chronienie mnicha przed wyjątkowymi upałami.

Podsumowując, szaty pierwszego stopnia nie posiadają głębszej symboliki.


Mała schima: Pojas - podczas postrzyżyn mnich otrzymuje skórzany pas. Przylegający do ciała mnicha pas wykonany jest ze skóry i symbolizuje „śmierć ciała” i odnowienie ducha a tym samym gotowość do czynienia wszystkiego, co dobre. Św. Bazyli Wielki w swoich pouczeniach wskazuje na praktyczną rolę pojasa: „ (...) Ponadto, każdy przystępujący do pracy musi mieć ubranie dobrze spięte, by nie krępowało jego ruchów. Dlatego potrzebuje pasa, aby im odzienie związać mocno na ciele. Ubranie ściągnięte dookoła będzie lepiej ogrzewać, nie przeszkadzając w poruszaniu się”

Mantija lub paliusz - Mantija (paliusz) - w pierwszych wiekach chrześcijaństwa każdy, kto rezygnował z kultów pogańskich, aby przyjąć chrześcijaństwo zmieniał swój ubiór na długą, szeroką, pozbawioną rękawów, skromną szatę odróżniającą się od strojów pogańskich znaną powszechnie jako paliusz. W języku greckim paliusz określa się słowem mantija. Zarówno paliusz jak i mantija symbolizują jedno i to samo: anielskie życie i służbę. Mantija wyraża również siłę Boża wspomagającą mnicha we wszystkich dobrych dziełach.

Kłobuk - inaczej nazywany szlemem (hełm, przyłbica) jest kamiławką połączoną z długim materiałem opadającym na plecy i ramiona. Słowo szlem Cerkiew zapożyczyła od słów apostoła Pawła, które jednocześnie wskazują na symboliczne znaczenie tej szaty: My, zaś którzy należymy do dnia, bądźmy trzeźwi, przywdziawszy pancerz wiary i miłości i przyłbicę nadziei zbawienia. Weźcie też przyłbicę zbawienia i miecz Ducha, którym jest Słowo Boże.

Wielka schima - do szat mnicha wielkiej schizmy oprócz wyżej już opisanych zaliczamy jeszcze: Anaław - (od gr. αναλαμβανειν - przyjmować) jest to czteroramienny kawałek materiału z wyszytym (najczęściej) krzyżem, posiadający sznurki przyszyte na rogach, nakładany na plecy. Dlatego też w tradycji rzymskiej nazywany jest „scapulare” - naramiennik, naplecznik. W obecnej praktyce odpowiednikiem anaławu mnichów małej schizmy jest paraman (od gr. παραμανδυα - dodatek do mantji). Anaław (paraman) jest znakiem wiary w Chrystusa.


Kukoł - nazwa tej szaty pochodzi od łacińskiego słowa cucullus - na głowę, etymologicznie również od tego słowa pochodzi kłobuk. Kłobuk (szlem) małej schimy i kokuł wielkiej na głowie mnicha poza rolą praktyczną, symbolizuje przede wszystkim obraz życia monastycznego pełnego trudów i wyrzeczeń. Mnisi noszą go stale, aby tym samym przypominał im o powstrzymywaniu się od gniewu oraz chronieniu młodzieńczej prostoty. Kukoł jednak różni się od kłobuka. Część górna jest zaokrąglona, ponadto kukoł ozdabia pięć wyszywanych krzyży umieszczonych na: czole, piersi, obu ramionach i na plecach

Szaty mnisze, ich symbolika, forma, ukształtowały się dosyć wcześnie. Świadczy o tym fakt, iż żyjący w VI wieku Abba Doroteusz opisał wszystkie najważniejsze szaty.

Na podstawie: www.cerkiew.plopracował: Piotr Hanczaruk

Wielka schima


Pascha carska

Składniki:

450 g masła śmietanko-wego 5-6 żółtek500 g cukru1 kg twarogu300 g cukru pudru300 g śmietany 30%po 100 g: rodzynek, owo-ców kandyzowanych,orzechów arachidowych i ciemnej czekolady*kardamon lub cukier wa-niliowy

Według uznania można dodać także ciemną czekoladę i orzechy arachidowe. *można dodać również drzem z jagód, aby uzyskać różowy kolor.


Rodzynki i owoce kandyzowane zalej wrzątkiem i pozostaw na 15-20 min. Orzechy i czekoladę drobno posiekaj. Zlej wodę z rodzynek i owoców, koniecznie osusz je ręczniczkami papierowymi. Odcedzony twaróg przetrzyj przez sito (nawet dwa razy). Masło śmietankowe ro-zetrzyj z cukrem pudrem, aż do białości. Następnie dodawaj po jednym żółtku. Do masy dodaj rodzynki, owoce, orzechy, czekoladę i cukier wa-niliowy, wszystko dokładnie wymieszaj. Do masy częściami dodaj twa-róg. Ubij śmietanę i częściami dodaj do masy.

Formę wyłóż wilgotną gazą i wypełnij masą. Delikatnie ugnieć i przykryj czymś ciężkim. W lodówce Paschę pozostaw na 12(24) go-dzin.

Pascha wychodzi naprawdę smaczna!

Smacznego!

Przykład formy do Paschy.

Formę do Paschy można nabyć w Sklepiku Bractwa Mło-dzieży Prawosławnej Diecezji Białostocko-Gdańskiej Białystok ul. św. Mikołaja 3, tel. (085) 742-45-27.


Pomóż pielgrzymom dotrzeć...

...do monasteru w Zwierkach.


Pragniemy serdecznie podziękować naszym sponsorom, bez których organizacja obchodów

Światowego Dnia Młodzieży Prawosławnej byłaby niemożliwa.

Białostocki Ośrodek Sportu i Rekreacji,

Akademia Supraska,

Fundacja Oikonomos,

Pizzeria Fuks,

Centrum Kultury Prawosławnej w Białymstoku,

Maria Borkułak,

Restauracja Pronar z Gródka,

Piekarnia Antoni Snarski,

Wójt Gminy Gródek,

Nadleśnictwo Waliły,

Market spożywczy Chorten ul. Plażowa,

zespół Server,

zespół Kalinka.


Z całego serca dziękujemy, życzymy Bożego Błogosławieństwa i mamy nadzieję na dalszą współpracę!


Тропaрь с™aгw м§ника мLнца гавріи1ла заблу~довскагw‚ глaсъ є7:

С™hй мLнче гавріи1ле‚ ты2 за прободе1н-нагw нaсъ ра1ди t ѕлhхъ людeй въ рёбра прободeнъ бhлъ є3си2 и3 за и3стощи1вшагw кро1въ свою2 за на1съ‚ все2 тёло твое2 на и3стоще1ніе кро1ве в лю1тыz ћзвы предалъ є3си2, ны1нэ же во сла1ве вёчной съ ни1мъ весели1шисz. Те1мъ же помина1й тамw и3 на1съ, зде2 чту~щихъ тz2, просz2 на1мъ здра1віz телесе1мъ и3 спcніz душа1мъ на1шы-мъ.

Конда1къ, гласъ ѕ7:

Въ бг7охрани1мой ве1си звёрки рожде1нный мч7ниче хрcто1въ гавріи1ле , та1мw свое2 мало-ле1тство пожи1вши. Та1мw и3з_ о4тчаго до1ма ле1стію похище1нъ бы1хъ t лю1тыхъ люде1й и3 всz6 порz1ду лю1тэ претерпёвъ, въ о3те1чес-тво нбcное всели1лсz є3си2. Сохранz1й на1съ t всz1кихъ напа1стей и3 скwрбе1й и3 u3моли2, мо1лимъ тz2, u3лучи1ти и3 на1мъ вёчное на-слёдіе твое2.

Tropar Swiataho muczenika mła-dienca Hawriiła Zabłudowskaho, hłas 5Swiatyj mładiencze Hawriile, ty za probodiennaho nas radi ot złych lu-diej w rebra probodien był jesi i za istoszczywszaho krow swoju za nas, wsie tieło twoje na istoszczenije kro-wie w lutyja jazwy predał jesi, nynie że wo sławie wiecznoj s Nim wie-sieliszysia. Tiem że pominaj tamo i nas, zdie cztuszczych tia, prosia nam zdrawija tielesiem i spasienija duszam naszym.Kondak, hłas 6:W bohochranimoj wiesi Zwierki rożdiennyj muczenicze Christow Hawriile, tamo swoje małoletstwo pożywszy. Tamo iz otczaho doma le-stiju pochiszczen bych ot lutych lu-diej i wsia poriadu lutie pretierpiew, w otieczestwo niebiesnoje wsieliłsia jesi. Sochraniaj nas ot wsiakich na-pastiej i skorbiej i umoli, molim tia, ułuczyti i nam wiecznoje nasledije twoje.


Stichiry Paschy, Głas 5 Stich: Da woskresniet Boh i rastoczatsa wrazi jeho. Pascha swiaszczennaja nam dnies pokazasia: Pasha nowa swiata-ja: Pascha tainstwiennaja: pascha wsieczestnaja! Pascha Chrystos Izba-witiel: Pascha nieporocznaja: Pascha wielikaja: Pascha wiernych: Pascha dwiery rajskija nam otwierzajuszczaja: Pascha wsiech oswiaszczajusz-czaja wiernych.Stich: Jako isczezajet dym, da isczeznut. Pryiditie ot widienija żeny błahowiestnicy i Sionu rcytie: pryimi ot nas radosti błahowieszczenija woskresienija Chrystowa: krasujsia li-kuj, i radujsia Ijerusalimie, Cara Chrysta uzrew iz hroba, jako żenicha proischodiaszcza.Stich: Tako da pohibnut hresznicy ot lica Bożyja a prawiednicy da wozwiesielatsa. Mironosicy żeny, utru hłuboku, predstawsza hrobu Żywodawca, obretosza Anhieła na kamieni siediaszcza i toj prowieszczaw im sice hła-hołasze: szto iszczetie żywaho s miertwymi, szto płaczetie nietlennaho wo tli: szedsze propowieditie uczenikom jeho.

Stich: Siej dień, jehoże sotwory Hospod’, wozradujemsia i wozwiesielimsia woń. Pascha krasnaja, Pascha, Hospodnia Pascha, Pascha wsieczestna-ja nam wozsija. Pascha, radostiju druh druha obymiem. O Pascha izbaw-lenije skorbi, ibo iz hroba dnieś jako ot czertoha wozsijaw Chrystos, żeny radosti ispołni hłahola: propowieditie Apostołom.Sława i nynie: Głas 5:

Woskriesienija dień/ i proswietimsia torżestwom/ i druh druha obymiem/ rcem bratije/ i nienawidiaszczym nas/ prostim wsia Woskrie-sienijem i tako wozopiim: Chrystos woskriesie iz miertwych/ smiertiju smiert’ popraw/ i suszczym wo hrobiech żywot darowaw.


Stichery Paschy, Ton 5:Stichos: Niech powstanie Bóg, i rozproszą się wrogowie Jego. Pascha święta nam dziś zajaśniała, Pascha nowa, święta, Pas-cha tajemna, Pascha najczcigodniejsza! Pascha - Chrystus Zbawiciel: / Pascha nieskalana: Pascha wielka: Pascha wiernych: Pascha otwierająca nam bramy raju: Pascha uświęcająca wszystkich wiernych.Stichos: Jak dym się rozwiewa, tak niech się rozwieją, jak wosk się roz-pływa przy ogniu. Przyjdźcie po widzeniu niewiasty głosicielki dobrej nowiny i po-wiedzcie Syjonowi: „Przyjmij od nas radość głoszenia zmartwychwsta-nia Chrystusa! Śpiewaj, tańcz i raduj się Jerozolimo, zobaczywszy Króla Chrystusa wychodzącego z grobu jako Oblubieńca”.

Stichos: Tak niech zginą przed obliczem Boga grzesznicy, a sprawiedliwi niechaj się rozradują. Niewiasty z wonnościami wczesnym rankiem stanęły przed gro-bem Dawcy życia, znalazły Anioła siedzącego na kamieniu, i ten im zwiastował, tak mówiąc: „Po cóż Żywego szukacie pośród martwych? Po cóż opłakujecie Niezniszczalnego jako zniszczalnego? Idźcie, i gło-ście Jego uczniom”.Stichos: Oto dzień, który uczynił Pan, radujmy się w nim i weselmy. Pascha piękna, Pascha, Pascha Pańska! Pascha najczcigodniej-sza nam zajaśniała! Pascha, radośnie obejmijmy jeden drugiego! O Pas-cha! Wybawienie z trosk, bowiem dzisiaj z grobu, jak z pałacu, zajaśniał Chrystus, niewiasty radością napełnił, mówiąc: „Głoście apostołom!”

Chwała, i teraz. Ton 5: Zmartwychwstania dzień! Rozjaśnijmy twarze w radości! Obej-mijmy jeden drugiego! Powiedzmy, bracia, do nienawidzących nas: „Da-rujmy wszystko w Zmartwychwstaniu!” I tak zawołajmy: „Chrystus po-wstał z martwych, śmiercią podeptał śmierć, i będącym w grobach życie dał”.

* tłumaczenie pochodzi z www.liturgia.cerkiew.pl

PLAN PIELGRZYMKI I NABOŻEŃSTW

10.05.2013 r. (piątek)

1330 Zapisy uczestników pielgrzymki przy parafii św. Eliasza naDojlidach

1500 Molebień w cerkwi św. Eliasza na Dojlidach i wyjście pielgrzymki

1730 Powitanie Arcypasterzy oraz Pielgrzymki z Białegostoku 1800 Wsienoszcznoje Bdienije2200 Akafist i molebień do św. męczennika Gabriela2300 Akafist i molebień Przenajświętszej Bogarodzicy 2400 Akafist i molebień Zmartwychwstania Pańskiego

11.05.2013 r. (sobota)

500 Czasy i Święta Liturgia 945 powitanie Arcypasterzy1000 Główna Święta Liturgia

O godz. 1945 na przystanku PKS w Zwierkach zostanie podstawiony bezpłatny, powrotny autobus.

Wyjazd o godz. 2000. Końcowym przystankiem będzie:

Al. Piłsudskiego, KOŚCIELNA (nr 304). W razie potrzeby autobus wykona kilka kursów.

Bezpłatny przejazd zapewni Urząd Miejski w Białymstoku.

List informacyjny nr 2 (93) 2013

Documents

Transcript of List informacyjny nr 2 (93) 2013