Laboratorium 3 VMware Workstationrjachowicz.kis.p.lodz.pl/Lab_3.pdfobrazem instalacji systemu...

Sieciowe Środowiska Rozproszone i Wirtualizacja VMware Workstation

autor: Rafał Jachowicz ([email protected]) 1

Laboratorium 3

VMware Workstation

Na laboratorium nr 3 będziemy poznawali środowisko VMware

Workstation, które służy do wirtualizacji jako Hypervisor typu 2 (hosted). Typ

drugi Hypervisor'a oznacza, że musi on korzystać z warstwy systemu

operacyjnego, na którym jest zainstalowany, aby móc korzystać z zasobów

sprzętowych. W naszej sali laboratoryjnej VMware Workstation 10 został

zainstalowany na systemach Windows 7.

Rozwiązanie VMware Workstation, różni się nieco od niekomercyjnych

produktów i posiada kilka ciekawych funkcjonalności, których nie ma na

rynku niekomercyjnym. W celu porównania możliwości VMware Workstation

i przykładu niekomercyjnego środowiska będziemy od czasu do czasu

korzystali z instalacji Virtual Box'a, która również jest zainstalowana na

systemach Windows 7.

Niniejsze laboratorium będzie rozliczone na podstawie sprawozdania, w

którym należy odpowiedzieć na pytania związane z VMware Workstation. W

celu potwierdzenia wykonanych czynności proszę poinformować

prowadzącego za każdym razem, gdy w tej instrukcji znajdą Państwo

polecenie w stylu Wypełnij raport, aby sprawdził czy rzeczywiście wszystko

przebiega poprawnie. Jeśli nie chcą Państwo marnować czasu, bądź nie chcą

Państwo męczyć prowadzącego ;-) proszę w odpowiednich miejscach w

raporcie wkleić screen, na którym będzie można zobaczyć wykonaną

poprawnie konfigurację/czynność.



1. Wprowadzenie

Oto startowy widok programu VMware Workstation 10 (Rys.1):

Rys. 1. Ekran startowy VMware Workstation 10.

Na rysunku nr 1 zaznaczono pięć obszarów, które są warte uwagi.

Numerem jeden został oznaczona lista/biblioteka dostępnych maszyn

wirtualnych. Tutaj będą ukazywały się kolejne dodawane maszyny. Po liście

można poruszać się (wykonywać polecenia na rzecz konkretnych maszyn

wirtualnych) za pomocą prawego przycisku myszy, który otwiera menu spod,

którego mamy dostępne następujące funkcje (Rys. 2):

1

2

3

4

5



Rys. 2. Kontekstowe menu maszyn wirtualnych.

Spośród funkcji dostępnych w tym menu kontekstowym najważniejsze

to funkcje pod przyciskiem Power. Pozwalają one na uruchamianie,

restartowanie i wyłączanie maszyn wirtualnych. Funkcje te można

dodatkowo znaleźć w menu oznaczonym na rysunku nr 2 pomarańczowym

kwadratem z cyfrą 1. Proszę zwrócić uwagę, że po zaznaczeniu maszyny

wirtualnej w bibliotece, po prawej stronie zmienił się widok, który będzie

teraz pokazywał zasoby wirtualne, którymi dysponuje zaznaczona maszyna.

Widok ten, zwany workspace'm jest oznaczony na rysunku 1 numerem 2.

Przy górnej krawędzi workspace'u będzie można zauważyć zakładki, które

reprezentować będą otwarte maszyny wirtualne. Numerem 3 zaznaczony

został pasek menu, który udostępnia wszelkie funkcje zaimplementowane w

programie. Z poziomu tego menu, możemy dodatkowo skonfigurować sobie

widok umieszczając u dołu ekranu pasek o nazwie Thumbnail, na którego

miejsce zostało oznaczone numerem 4 na rysunku 1. Można to zrobić

wchodząc w View -> Customize -> Thumbnail Bar. Aby ustawić to co ma się

pokazywać w tym pasku należy wybrać View -> Customize -> Thumbnail Bar

Options. Domyślnie jest to podgląd otwartych maszyn wirtualnych. Na

koniec z numerem 5 należy wspomnieć szybkie odnośniki ekranu

startowego, za pomocą których możemy np. utworzyć maszynę wirtualną.

1



2. Tworzenie maszyn wirtualnych

W celu utworzenia nowej maszyny wirtualnej należy prawym

przyciskiem myszy wybrać puste pole w bibliotece, a następnie wybrać New

Virtual Machine... (Rys. 3):

Rys. 3. Tworzenie nowej maszyny wirtualnej.

Po wybraniu powyższego polecenia proszę wybrać zaawansowaną

metodę wstępnej konfiguracji i kliknąć Next (Rys. 4):

Rys. 4. Zaawansowanej opcje podczas tworzenia maszyny wirtualnej.



Po przejściu przez następny (mówiący o kompatybilności) oczywisty

ekran należy wybrać opcję instalacji systemu z obrazu (Rys. 5):

Rys. 5. Instalacja maszyny wirtualnej z obrazu.

Aby utworzyć maszynę wirtualną należy dysponować dowolnym

obrazem instalacji systemu operacyjnego. Proponuję Ubuntu, ale decyzję

zostawiam Państwu. Jeśli wybierzemy system, którego Workstation nie

będzie potrafił rozpoznać (Rys. 6) poprosi nas o zaznaczenie właściwego

systemu.

Rys. 6. Potrzeba wskazania właściwego systemu do instalacji.

W przypadku pokazanym w tej instrukcji był to system Fedora, więc

należy wybrać (Rys. 7):



Rys. 7. Wybór systemu operacyjnego.

Po wybraniu odpowiedniego systemu (bądź nie jeśli Workstation sam

sobie z tym poradził) przechodzimy dalej, gdzie musimy nadać nazwę

maszyny, wybrać ilość procesorów i rdzeni (proszę wybrać 1 procesor i 1

rdzeń), ilość pamięci RAM (proszę wybrać 1024 MB RAM), ustawić jak

chcemy korzystać z sieci oraz podać kilka informacji odnośnie dysku. Jeśli

chodzi o dysk pozostawiamy wszędzie ustawienia domyślne, natomiast w

przypadku sieci proszę wybrać mostek sieciowy (Rys. 8):



Rys. 8. Wybór mostka sieciowego.

Po utworzeniu maszyny wirtualnej należy ją uruchomić i zainstalować

system. Po instalacji systemu na maszynie wirtualnej proszę Wypełnić

raport (sekcja 1) i umieścić w nim odpowiednie screeny, bądź poinformować

prowadzącego.

3. Mechanizm Hot Add.

VMware Workstation w przeciwieństwie do części niekomercyjnych

rozwiązań ma mechanizm pozwalający na dodawanie zasobów wirtualnych

podczas pracy maszyny wirtualnej. W VMware Workstation możemy

zapewnić jej dodatkowe rdzenie, bądź procesory oraz pamięć RAM bez

konieczności jej wyłączania oraz restartowania. Aby sprawdzić jak działa ten

mechanizm najlepiej będzie, gdy na maszynie wirtualnej uruchomimy jakąś

ciągłą czynność. Proponuję wykorzystać udostępniane strumienie wideo, np.

Youtube, ale każdy z Państwa może przetestować mechanizm Hot Add po

swojemu. Jeżeli zdecydujemy się na Youtube, niezbędne będzie

doinstalowanie przeglądarki, jeśli nie ma jej domyślnie na systemie gościu,

oraz odpowiednich wtyczek.

Po uruchomieniu strumienia wideo (bądź innej ciągłej czynności,

najlepiej takiej, która korzysta z dostępu do Internetu) proszę wybrać okno

ustawień maszyny wirtualnej (prawym przyciskiem myszy na maszynie w

bibliotece oraz przycisk Settings). W oknie ustawień pod zakładkami Memory

oraz Processors, w trakcie odtwarzania materiału filmowego proszę dodać pół

Gigabajta pamięci RAM oraz jeden dodatkowy rdzeń lub procesor (Rys. 9):



Rys. 9. Działanie mechanizmu Hot Add.

Proszę sprawdzić, czy za pomocą niekomercyjnego rozwiązania

VirtualBox również można dynamicznie powiększać wirtualne zasoby maszyn

wirtualnych.

Wypełnij raport (sekcja 2).

4. Podłączanie urządzeń USB oraz foldery współdzielone.

W celu wygodnego korzystania z maszyn wirtualnych niezbędne są

pewne udogodnienia, które umożliwiają intuicyjne współdziałanie systemów

gości oraz systemu gospodarza. Takim udogodnieniem, spotykanym już

praktycznie we wszystkich rozwiązaniach wirtualizacyjnych jest mechanizm

przechwytywania kursora, za pomocą którego w prosty sposób można

zmieniać "focus" między maszyną wirtualną a systemem operacyjnym

gospodarza. W momencie, gdy na maszynie gościu dostępny jest interfejs

graficzny Hypervisor w sposób przezroczysty dla użytkownika określa, w

którym systemie aktualnie znajduje się "focus" kursora. Gdy jednak interfejs

graficzny nie jest jeszcze uruchomiony kliknięcie na maszynę wirtualną (np.

podczas uruchamiania się systemu gościa) spowoduje całkowite

przechwycenie kursora i "focus'u". Aby przywrócić kursor do gospodarza

należy wcisnąć kombinację klawiszy Crtl i Alt.

Innym ważnym udogodnieniem, o którym będzie mowa w tej części jest

mechanizm przekazywania plików między systemami gospodarza i gościa.

Można to zrobić na kilka sposobów.



Pierwszym sposobem jest podłączenie zewnętrznej pamięci USB. Aby

zamontować pamięć w systemie gościu automatycznie należy po prostu

umieścić ją w gnieździe USB, dopilnowując, aby podczas umieszczania

"focus" był ustawiony na systemie gościu. Przy płynnym i przezroczystym

przechodzeniu kontroli między systemem gościa i gospodarza łatwo można

się pomylić i wówczas pamięć zewnętrzna (czy inne urządzenie USB) nie

zostanie automatycznie zamontowana. Gdy tak się stanie należy zamontować

urządzenie manualnie. Robi się to poprzez wybranie menu kontekstowego

maszyny wirtualnej prawym przyciskiem myszy w bibliotece, następnie

wybranie pola Removable Devices, wybranie nazwy urządzenia i polecenia

Connect (Rys. 10):

Rys. 10. Montowanie urządzenia w systemie gościu.

Czasami zawartość zamontowanej pamięci może się automatycznie nie

otworzyć (zależy od systemu). W przedstawionym przykładzie korzystamy z

Ubuntu jako systemu gościa, więc po zamontowaniu folder z pamięcią

powinien pojawić się w /media/<usb_name>.

Drugim sposobem na przekazywanie plików między systemem gościem

a systemem gospodarza są foldery współdzielone. Mechanizm ten

wykorzystuje się głównie wówczas, gdy niezbędna jest komunikacja i

przekazywanie plików między aplikacjami pracującymi na obu systemach

jednocześnie.



W celu utworzenia folderu współdzielonego należy otworzyć menu

kontekstowe maszyny wirtualnej w bibliotece oraz wybrać Settings.

Następnie w zakładce Options wybrać Shared Folders i zaznaczyć Always

Enabled (jeśli chcemy, aby współdzielenie plików odbywało się przez cały

czas) lub też Enable until next... (jeśli chcemy udostępniać folder do

następnego restartu maszyny wirtualnej). Po tej operacji wybieramy Przycisk

Add w celu wybrania konkretnego folderu (Rys. 11):

Rys. 11. Dodawanie folderów współdzielonych.

Po tej operacji folder współdzielony powinien być dostępny w systemie

gościu. Jeżeli chodzi o przykładowe Ubuntu, foldery współdzielone domyślnie

pojawiają się w katalogu /mnt/hgfs/<name_of_shared_folder>.

Trzecim i najczęściej wykorzystywanym (najprawdopodobniej ze

względu na wygodę) sposobem na wymianę plików między systemem

gospodarza a systemem gościa jest wykorzystanie mechanizmu Drag and

Drop, dzięki któremu można przeciągać pliki z systemu gościa na system

gospodarza i odwrotnie. Mechanizm ten umożliwia również stosowanie

kontekstowych poleceń menu typu Kopiuj, Wklej oraz skrótów tych poleceń.

Aby wyłączyć powyższy mechanizm, w celu zapobiegnięcia przypadkowym

operacjom kopiowania, należy skorzystać z pola Guest Isolation, które

znajduje się w zakładce Options w ustawieniach maszyny wirtualnej

(Settings).



Proszę sprawdzić czy niekomercyjne rozwiązania posiadają podobne

mechanizmy ułatwiające wymianę plików na przykładzie VirtualBox'a. Po

przeprowadzeniu testów Wypełnij raport (sekcja 3).

5. Tworzenie i używanie Snapshot'ów

Snapshot'y to najlepszy sposób na ochronę maszyn wirtualnych przed

niechcianymi wydarzeniami związanymi z modyfikacją systemu. Gdy taka

sytuacja nastąpi (np. po błędnie przeprowadzonej aktualizacji systemu),

dobrze jest mieć świeżą migawkę (Snapshot) systemu. Snapshot'y zapisują

cały stan maszyny wirtualnej, czyli: stan dysku, procesora i pamięci. Do

zaawansowanego tworzenia i zarządzania migawkami służy Snapshot

Manager. Można go uruchomić z menu znajdującego się pod głównym

paskiem menu (Rys. 12):

Rys. 12. Snapshot Manager.



Oprócz standardowych opcji związanych z tworzeniem (Take

Snapshot...), usuwaniem (Delete) i przywracaniem (Go To) migawek

użytkownik ma do dyspozycji interesujący mechanizm AutoProtect..., za

pomocą którego może ustawić automatyczne pobieranie migawek według

określonego planu. Należy jednak pamiętać, że migawki nie służą do

tworzenia backup'ów systemu a jedynie do możliwości cofnięcia zmian

wprowadzonych w systemie.

Proszę utworzyć jedną migawkę systemu gościa oraz ustawić

automatyczne tworzenie migawek co pół godziny. Po upływie tego czasu

należy Wypełnić raport (sekcja 4) i/lub poinformować prowadzącego

(oczywiście realizując dalsze instrukcje nie czekając bezowocnie na

automatyczne utworzenie migawki).

6. Obsługa formatu OVF.

VMware Workstation obsługuje format OVF (z ang. Open Virtualization

Format), za pomocą którego można eksportować i importować maszyny

wirtualne zapisane w tym formacie. Aby sprawdzić jak ten system działa,

proszę wyeksportować maszynę wirtualną XP z VirtualBox'a, a następnie

otworzyć ją w VMware Workstation. Aby otworzyć plik OVF należy kliknąć

prawym przyciskiem myszy na puste pole biblioteki, a następnie wybrać

opcje Open... (Rys. 14).

Rys. 14. Otwieranie maszyn wirtualnych.

Wypełnij raport (sekcja 5) i/lub poinformuj prowadzącego.



7. Używanie zdalnej kontroli przy pomocy VCN.

VMware Workstation umożliwia zdalną kontrolę maszyn wirtualnych

przy użyciu systemu VNC (z ang. Virtual Network Computing). Mechanizm ten

można uaktywnić poprzez zaznaczenie odpowiednich pól w zakładce VNC

Connections w menu Options w ustawieniach Settings maszyny wirtualnej

(Rys. 13).

Rys. 13. Modyfikacja ustawień VNC Connections.

Podczas aktywacji połączeń VNC może pojawić się komunikat zapory

systemowej o nowej komunikacji po sieci. W takim przypadku należy

poinformować prowadzącego, aby mógł wpisać hasło na koncie admin,

zezwalając na taki rodzaj połączeń. Po aktywowaniu możliwości połączeń

VNC, należy wybrać port, po którym maszyna będzie się komunikowała

(można pozostawić domyślny), a także ustawić hasło do konsoli VNC. W celu

sprawdzenia połączenia VNC, należy skorzystać z jednego z darmowych

programów do obsługi tego typu połączeń (polecam UltraVNC). Ponieważ nie

mamy możliwości instalowania aplikacji na systemie gospodarzu, program

do kontroli VNC należy zainstalować na maszynie wirtualnej oraz upewnić

się, że obie maszyny (z zainstalowanym programem do kontroli VNC oraz

maszyną do kontrolowania) są podłączone do tej samej sieci, a więc mają



ustawienia połączenia mostkowego i dostały adres z tej samej puli adresów

IP.

Po poprawnym połączeniu należy Wypełnić raport (sekcja 6) i/lub

poinformować prowadzącego.

Laboratorium 3 VMware Workstationrjachowicz.kis.p.lodz.pl/Lab_3.pdfobrazem instalacji systemu...

Documents

Transcript of Laboratorium 3 VMware Workstationrjachowicz.kis.p.lodz.pl/Lab_3.pdfobrazem instalacji systemu...