Urodził się 14 września 1947 r. w Okopach na Podlasiu jako syn Władysława i Marianny Popiełuszków. Ukończył liceum w Suchowoli. Był sumienny, ale uczył się przeciętnie. Wyróżniał się głęboką religijnością i z tego powodu rodzice byli wzywani do szkoły.

Ks. Jerzy Popiełuszko

W 1965 r. wstąpił do Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie. Otrzymał święcenia kapłańskie z rąk prymasa kardynała Stefana Wyszyńskiego. Pracował w parafiach w Ząbkach i Aninie oraz w warszawskich kościołach: Dzieciątka Jezus, św. Anny, św. Stanisława Kostki.

Od sierpnia 1980 r. związany był ze środowiskami robotniczymi, aktywnie wspierał „Solidarność”. Podczas strajków hutników ks. Jerzy odprawiał Msze Święte, spowiadał, uspokajał, zachęcał do miłości i przebaczenia. W stanie wojennym w kościele św. Stanisława Kostki organizował Msze za Ojczyznę.

Za mówienie prawdy o prawie do wolności i poszanowania godności oraz pomoc robotnikom był narażony na prześladowanie ze strony władz: śledzono go, wybijano szyby, grożono śmiercią.

19 października 1984 r. został porwany przez funkcjonariuszy organów bezpieczeństwa państwa (MSW). Był torturowany, następnie jeszcze żywego wrzucono go do Wisły koło Włocławka.

3 listopada 1984 r. odbył się pogrzeb zamordowanego kapłana. Ciało kapelana „Solidarności” spoczęło przy kościele św. Stanisława Kostki w Warszawie. Jego grób stał się sanktuarium narodowym.

8 lutego 1997 r. rozpoczął się proces beatyfikacyjny ks. Popiełuszki.

6 czerwca 2010 r. został ogłoszony błogosławionym.

Głosił:„Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj” (Rz 12,21).

„Przyjąć dobrowolnie cierpienie za drugiego człowieka to coś więcej niż tylko cierpieć. Na taką decyzję mogą się zdobyć tylko ludzie wewnętrznie wolni”.

„Nie można zadać rany śmiertelnej czemuś, co jest nieśmiertelne. Nie można uśmiercić nadziei”.

„Człowieka można przemocą ugiąć, ale nie można go zniewolić”.

„Módlmy się, byśmy byli wolni od lęku, zastraszenia, ale przede wszystkim od żądzy odwetu i przemocy”.