Klimat KanadyAleksandra StelmachNr 277843Ochrona Środowiska I, gr. 3

Podstawowe informacje Kanada to drugi co do wielkości kraj na świecie znajdujący się na kontynencie Północnoamerykańskim, rozciągający od Oceanu Atlantyckiego na wschodzie do Oceanu Spokojnego na Zachodzie. Obejmuje obszar blisko 10 mln km kwadratowych i znajduje się w 6 strefach czasowych. Charakteryzuje się dużą różnorodnością fauny, flory oraz form przyrody nieożywionej. Mimo tak dużego terytorium – ludność Kanady to niecałe 34 mln – czyli mniej niż w Polsce, co przekłada się na bardzo niską gęstość zaludnienia, która wynosi zaledwie 3,33 os/km kwadratowy.

Stanowi federację 10 prowincji i 3 terytoriów: -Jukon-- Ontario (słynne z Wodospadu Niagara)-- Quebec (francuskojęzyczna część Kanady) -- Saskatchewan-- Kolumbia Brytyjska (gdzie znajduje się najsłynniejszy bike park i snow park na świecie – Whistler) -- Nowa Fundlandia-- Labrador-- Nowy Brunszwik-- Nowa Szkocja-- Wyspa Księcia Edwarda-- Manitoba.

Prowincje i terytoria – mapa administracyjna Kanady

Strefy klimatyczne Kanady1.

Strefy klimatyczne Kanady

Terytorium Kanady znajduje się w trzech strefach klimatycznych (ze względu na dużą rozciągłość południkową kraju).

a) Klimat umiarkowany (w tej strefie znajduje się większość kraju)

b) Klimat subpolarny - obejmuje regiony leżące na północy kraju

c) Klimat polarny – w całościObejmuje Archipelag Arktyczny

oraz niewielkie fragmenty północnej, lądowej części Kanady.

Lokalizacja stref klimatycznych: Klimat polarny subpolarny

Umiarkowany

Czynniki kształtujące klimat Kanady

Ze względu na południkowe położenie pasm górskich, (a także brak gór ułożonych równoleżnikowo, które mogłyby to przemieszczanie utrudnić) sprzyjające mieszaniu się mas powietrza, to właśnie one (masy powietrza i ich przemieszczanie się) są głównym czynnikiem mającym wpływ na pogodę w Kanadzie, w większym stopniu niż szerokość geograficzna.

DOWÓD: Strefa subpolarna w Kanadzie rozpoczyna się na Labradorze w miejscu o szerokości geograficznej odpowiadającej położeniu Polski lub Niemiec.

SKUTKI… ?

• ZIMY W KANADZIE SĄ SUROWE. • Masy powietrza arktycznego mogą bez przeszkód docierać w głąb kontynentu amerykańskiego, mając wpływ na kształtowanie się pogody nie tylko w Kanadzie, ale również w USA.* Podobna sytuacja ma miejsce w lecie, sprawiając, że

układ izoterm w lipcu jest południkowy.

Dzięki takiemu ułożeniu pasm górskich latem nad obszar Kanady docierają masy powietrza tropikalnego (co powoduje sięganie izoterm 15 st. C aż na obszary subpolarne – izotermy w lipcu). Ze względu na duże obszary kontynentu, w środkowej części lądu panuje klimat kontynentalny.

W Kanadzie obszary położone centralnie mają klimat cechujący się suchym, gorącym latem oraz zimą mroźną, surową i obfitującą w opady śniegu. Obszary w centrum charakteryzują się występowaniem temperatur ekstremalnych (zarówno minimalnych, jak i maksymalnych).

Najważniejsze cechy klimatu Kanady:

3 strefy klimatyczne:

a) Umiarkowana b) Subpolarna

c)polarna

MASY POWIETRZA są czynnikiem

mającym największy wpływ na klimat*południkowe

położenie pasm górskich

*przepływ mas powietrza na obszar

USA

Klimat środkowych

części Kanady jest silnie

kontynentalny, charakteryzuje

się występowaniem

ekstrem temperaturowyc

h

Kanada charakteryzuje się wysoką roczną amplitudą temperatur. Obserwuje się nie tylko spore terytorialne zróżnicowanie temperatur, ale także ich dużą rozbieżność w skali roku. Zimy są bardzo surowe. Średnie temperatury w lecie są podobne do panujących latem w Polsce, lecz zdarzają się bardzo wysokie temperatury w ciągu dnia (ok. 40 st. C). Najwyższe obserwowane są na obszarach o klimacie kontynentalnym (położonych centralnie) oraz na prerii.

Zimą na południu na otwarte połacie lądu dostają się chłodne, suche masy arktycznego powietrza. Nad północno-zachodnią częścią kraju i nad Archipelagiem Arktycznym panuje wyż kanadyjski, który nad południowe regiony przynosi mroźne powietrze.

Średnie temperatury na preriach w styczniu wynoszą −15 °C. Obszary leżące nad Atlantykiem także są zimne, przyczyną jest zimny Prąd Laradorski, który obmywa cały półwysep Labrador. Cały wschodni obszar na wschód od Równin Wewnętrznych cechuje się chłodną nad Atlantykiem i mroźną w głębi lądu zimą. Temperatury obniżają się w kierunku zachodnim i północnym. W Quebec średnia temperatura w styczniu wynosi −8,7 °C. W głąb Labradoru jest jeszcze zimniej i temperatury wynoszą tam do −20 °C w jego północnej części. Cieplej jest regionie jeziora Ontario, Erie i Huron, gdyż zbiorniki te przechowują duże ilości ciepła i sprawiają, że np. w Toronto w styczniu jest −4,6 °C. Najzimniejsze regiony występują na Archipelagu Arktycznym, gdzie średnie wartości termiczne wynoszą −35 °C. Mroźne są także Terytoria Północno - Zachodnie, na zachód od Zatoki Hudsona. W Kordylierach występuje piętrowość klimatyczna, a co za tym idzie temperatura obniża się wraz ze wzrostem wysokości. W Kolumbi Brytyjskiej średnie temperatury wynoszą około −10 °C, a w Dawson w Jukonie w styczniu panują silne mrozy. Najcieplejszy region to wybrzeże Pacyfiku. Ciepłe prądy pacyficzne oblewające zachodnie wybrzeże Kanady, sprawiają, że zimy są w tym regionie łagodne. Średnia temperatura nigdzie nie spada poniżej 0 °C. Dodatkowo bariera Kordylierów zatrzymuje zimne masy powietrza znad centralnej Kanady, które nad wybrzeże Pacyfiku nie dociera.

Zima w Kanadzie

Lato w KanadzieTemperatury letnie kształtowane są przez masy powietrza pochodzenia tropikalnego, które nadciągają na większą cześć kontynentu amerykańskiego i Kanady. Najcieplejsze są otwarte przestrzenie Zachodnich Równin Wewnętrznych, gdzie kontynentalizm i oddziaływanie ciepłych mas powietrza sprawia, że średnia temperatura wynosi od 17 °C w północnej części prerii do 21 °C. W ciągu dnia często dochodzi do wartości ekstremalnych, gdzie temperatura w dzień wynosi do 40 °C. Wybrzeże Atlantyku, cechujące się morskim klimatem jest chłodne latem. Średnia temperatura wynosi 18,2 °C w Nowej Szkocji, jest więc podobna do tej jaka panuje latem w Polsce. W regionie tym amplitudy termiczne są niskie, bez wartości ekstremalnych. Im głębiej na zachód tym jest cieplej. Nad Wielkimi Jeziorami jest nieco cieplej i średnie wartości termiczne sięgają 22 °C. Najzimniej jest na północy, północny Labrador, to temperatury rzędu 12 °C. W regionach leżących na zachód od Zatoki Hudsona jest chłodno i temperatury wynoszą około 10 °C do 15 °C. Na Archipelagu Arktycznym jest zimno i temperatury nie osiągają 10 °C, utrzymują się na średnimi poziomie 5 °C. Nad wybrzeżem Pacyfiku lata są stosunkowo chłodne, ze średnimi temperaturami rzędu 13-14 °C. Niskie temperatury są związane z tym, że nad region wybrzeża Pacyfiku nie docierają gorące kontynentalne masy powietrza, które penetrują Kanadę w kierunku północnym.

Kanadyjska jesień

Jesień w Kanadzie charakteryzuje się stosunkowo wysokimi temperaturami (szczególnie we wrześniu i w październiku) oraz wysokimi sumami opadów (zauważalne zarówno w klimacie umiarkowanym kontynentalnym, jak i morskim). Jesienią liście klonu (stanowiącego symbol Kanady) przybierają charakterystyczne, złote i czerwone barwy, stanowiąc dominujący element krajobrazu.

Klimat umiarkowany w Kanadzie – klimatogramy

Klimatogram dla Ennadai Lake (klimat umiarkowany kontynentalny, o niewielkich średnich rocznych sumach opadów = 290 mm) oraz Buchans (klimat umiarkowany morski, średnie roczne sumy opadów = 1020 mm).

Klimat polarny w KanadzieŚrednia roczna temperatura = -17.7 st. CRoczna suma opadów = 68 mmT max.= 6,1 st.CT min. = -38 st. C

(Klimatogram dla Mould Bay)

Klimat subpolarnyKlimatogram dla Alert, położonego w zasięgu klimatu subpolarnego

Średnia roczna temperatura = -17,8 st.CRoczna amplituda temperatur = ok. 30 st. CRoczna suma opadów = 161 mm

T max. = 6,7 st.CT min. = -36,1 st. C

Inne przykłady klimatu umiarkowanego w Kanadzie

Opady w Kanadzie

Efekt deszczy nawalnych w Toronto

Rozkład opadów w Kanadzie jest zróżnicowany ze względu na duży obszar kraju, oddalenie od morza i czynniki związane z układem mas powietrza. Największe opady występują na wybrzeżu Pacyfiku co jest związane nie tylko z morskim klimatem, ale i wpływem ciepłego, wilgotnego prądu morskiego i blokadą cyrkulacji atmosferycznej. Jak wyżej wspomniano, suche masy powietrza nie docierają do tego regionu ze względu na pasma wysokich gór, toteż opady wynoszą w tym regionie od 1 820 do 2 640 mm. Duże, choć niższe opady występują wewnątrz Kordylierów Kanadyjskich, gdzie wilgotne powietrze pacyficzne już nie dociera. Średnie wartości wynoszą od 1 000 do 2 000 mm rocznie. Centralne i północne obszary są zdecydowanie bardziej suche, a prerie kanadyjskie są najsuchszym obszarem Kanady. Maksymalne wartości opadowe wynoszą około 400 mm. W niektórych obszarach opad roczny wynosi jedynie 200 mm. Jest to związane przede wszystkim z dużym oddaleniem od wód i wpływem ciepłych mas powietrza, które w połączeniu z niską wilgotnością zmniejszają wartości opadowe do 200-400 mm. Najbardziej suche obszary Kanady to północne obszary lądowej części Kanady - Terytorium Północno-Zachodnie i Archipelag Arktyczny, gdzie opady wynoszą około 60 mm do maksymalnie 430 mm w ciągu roku. w regionie Jeziora Erie i Ontario roczny opad wynosi od 711 mm w Thunder Bay do 800 mm w Toronto. Przyczyną jest obecność ogromnych zbiorników wodnych, które oddziaływają na powietrze podobnie jak wody morskie czy oceaniczne. Im dalej na wschód tym wyższe opady. Nad Atlantykiem średni opad roczny wynosi 1 200 mm w Nowej Szkocji.Opady zimowe w Kanadzie występują pod postacią śniegu na niemal całej powierzchni. Wyjątek stanowi wybrzeże Pacyfiku, gdzie częściej pada deszcz, a opady śniegu występują w górach. Latem na niemal całej powierzchni kraju pada deszcz, a jedynie na Archipelagu Arktycznym części występują opady śniegu.

Prądy morskie – czynnik wpływający na opady

• Ze względu na surowe zimy odznaczające się bardzo niskimi temperaturami, w Kanadzie nieraz obserwuje się zjawisko zamarzającego deszczu

( o wyglądziezbliżonym do śniegu lubigiełek szadzi,bądź bardzomałych ziarengradu)

Wody śródlądowe w Kanadzie

Obszar Kanady, z wyjątkiem części Wielkich Równin oraz najwyżej położonych pasm górskich, jest bardzo bogaty w wody śródlądowe. Sieć rzeczna Kanady jest dobrze rozwinięta. Ogólną cechą kanadyjskich rzek, szczególnie tych płynących na wschód od Kordylierów jest występowanie załamań na linii spadku i obecności licznych bystrzy i wodospadów . Wynikiem tego jest to, że na wielu odcinkach rzeki nie są żeglowne.

Rzeki w Kanadzie

W zachodniej części Kanady: Mackenzie (najdłuższa), Jukon, Kolumbia, Fraser, we wschodniej: Nelson z Saskatchewan, Rzeka Św. Wawrzyńca, Churchill. Rzeki kanadyjskie przez 5-9 miesięcy pokryte lodem; ogromna liczba jezior. Największe z nich: Wielkie Jezioro Niedźwiedzie, Wielkie Jezioro Niewolnicze, Athabaska, Reniferowe, Winnipeg. Rzeki kanadyjskie charakteryzują się występowanie licznych bystrzy, progów i wodospadów, co przyczynia się do utrudnień w żegludze na wielu odcinkach. Dwoma największymi rzekami Kanady są: Rzeka Świętego Wawrzyńca (na południowym wschodzie) i Mackenzie (najdłuższa rzeka Kanady, w system której włączone są duże jeziora przepływowe). Wody spływają do dwóch oceanów. Ważnym źródłem zasilania w wodę dla rzek zachodniej Kanady są pola lodowe, lodowce górskie i pola śnieżne. Występują w wielu miejscach na obszarze kanadyjskich Kordylierów. Znane pole lodowe Columbia Icefield łączy dwa parki narodowe: Banff i Jasper, składa się na nie ok. 30 lodowców. Na terenie Kanady znajduje się około 2 mln jezior, stanowi to aż 8% powierzchni Kanady.

Kanada ze względu na swoje kontynentalne rozmiary należy do zlewisk dwóch oceanów: Atlantyckiego i Spokojnego. Wszystkie kanadyjskie rzeki zamarzają na okres od 5 do 6 miesięcy. W Kanadzie można wyróżnić pięć zlewisk regionalnych, które jednocześnie są regionami hydrograficznymi, które posiadają odmienne cechy.Zlewisko Zatoki Hudsona - zajmuje centralną pozycję w kraju i odwadnia 3 793 300 km2, co stanowi 38% powierzchni kraju. Spływają tam wody z regionu Tarczy Kanadyjskiej i rzek wypływających z południowej części Kordylierów Kanadyjskich. W zlewisku tym największą rzeką jest Nelson, która ma 2 430 km, a jej dorzecze ma 1,07 mln km2. Rzeki tego zlewiska płyną z obszaru o względnie małych opadach i dostarczają 17 750 m3/s.Zlewisko arktyczne - obejmuje północno-zachodni kraniec Tarczy Kanadyjskiej oraz wschodni skłon Kordylierów Kanadyjskich. Zlewisko to ma powierzchnię 3 576 900 km2. Główną rzeką tego obszaru jest Mackenzie, która jest najdłuższą rzeką w Kanadzie i liczy 4240 km. Jej dorzecze ma 1,29 mln km2. W skład jest systemu rzecznego wschodzą jeziora przepływowe: Wielkie Jezioro Niedźwiedzie, Wielkie Jezioro Niewolnicze i jezioro Athabaska. Zlewisko arktyczne przyjmuje wody w ilości około 11 785 m3/s.

• Zlewisko atlantyckie - trzecie co do wielkości regionalne zlewisko Kanady, ma powierzchnię 1 559 900 km2. Główną rzeką tego zlewiska jest Rzeka Św. Wawrzyńca, która sięga swoimi źródłami do Wielkich Jezior. W ten sposób rzeka ta tworzy szlak wodny o długości około 3000 km. Naturalne połączenia Wielkich Jezior i owej rzeki obfitują w liczne bystrza i progi. W tym regionie znajdują się słynne Wodospady Niagary, wysokie na 59 m. W zlewisku atlantyckim znajdują się także rzeki płynące z południowej i południowo-wschodniej części Labradoru. Do zlewiska atlantyckiego spływa woda w ilości 26 200 m3/s.

• Zlewisko pacyficzne - ten hydrograficzny region ma powierzchnię 1 010 300 km3. Do zlewiska tego należą rzeki wypływające na zachód od kontynentalnego działu wodnego, ciągnącego się przez góry zachodniej Kanady. Największą rzeką tego regionu jest Jukon)), które źródło i górna cześć leży w Kanadzie, a reszta na terenie Alaski. Do innych dużych rzek należą: Skeena, Fraser i Kolumbia. Średni przepływ wód, które uchodzą do Pacyfiku wynosi 25 770 m3/s.

• Zlewisko Zatoki Meksykańskiej - zajmuje ono najmniejszy obszar, którego powierzchnia wynosi 26 200 km2. Zlewisko to obejmuje południowy skrawek kanadyjskich prerii w prowincjach Saskatchewan i Albercie. Z regionu tego spływają rzeki, który uchodzą do dorzecza Missouri i dalej do Missisipi. Odpływ wód jest niewielkie ze względu na suchość regionu i wynosi 23 m3/s.

Jeziora i lodowceKanada jest obszarem niezwykle zasobnym w wody występujące w postaci jezior. Śródlądowe akweny zajmują około 8% powierzchni kraju, co odpowiada powierzchni Niemiec i Polski razem wziętych. W kraju istnieją setki jezior regionalnie związanych z Tarczą Kanadyjską, a historycznie z plejstoceńskim zlodowaceniem. Ważnym elementem krajobrazu są duże jeziora rozmieszczone w obniżeniu tektonicznym na obrzeżeniu Tarczy Kanadyjskiej. Największymi są Wielkie Jeziora leżące na granicy z USA: Górne, Huron, Ontario i Erie. Poza nimi wewnątrz kraju największym zbiornikiem jest Wielkie Jezioro Niedźwiedzie o powierzchni 31 792 km2 i drugie co do wielkości Wielkie Jezioro Niewolnicze mające 28 438 km2. Do dużych akwenów leżących w całości w granicach Kanady są: Athabaska (około 8 tys. km2, Reniferowe (około 6 tys. km2), Manitoba i Leśne (mające po około 4 tys. km2). Dużym obszarem wodnym jest leżący na południu kanadyjskich prerii jezioro Winnipeg (24 530 km2). Znaczna część małych jezior Kanady to akweny bezodpływowe.Duży udział w wody powierzchniowe i ważnym źródłem zasilania w wody są pola lodowe i lodowce górskie. Występują one w wielu miejscach o różnej powierzchni na całym obszarze Kordylierów Kanadyjskich, powyżej 3000 m n.p.m. w części południowej i powyżej 2000 m n.p.m. w części północnej. Ich największe nagromadzenie występuje w wysokich partiach Gór Nadbrzeżnych, gdzie duży udział mają pola śnieżne związane z obfitymi opadami śniegu.

JEZIORA I LODOWCE KANADY

Flora Kanady – zmienność szaty roślinnej w zależności od klimatu

Kanada jest państwem, które cechuje się bardzo dobrze zachowaną szatą roślinną, na większości terenów kraju pozostającą w stanie nienaruszonym. Istotną przyczyną jest słabe zaludnienie kraju, którego wiele obszarów jest niezamieszkanych. Dotyczy to szczególnie terenów górskich i regionów leżących w okolicach koła podbiegunowego i na północ od koła. Także wiele terenów w centralnej części kraju jest słabo zaludnionych i praktycznie niezamieszkanych. Ten główny czynnik sprawia, że świat przyrody jest w tak dobrym stanie. Pośrednią przyczyną jest tutaj surowy klimat i niedostępność terenów. Główne ośrodki ludzkie skupiają się w regionach nadbrzeżnych i w okolicach Wielkich Jezior. Nawet prowincje najgęściej zaludnione to obszary, gdzie średnia gęstość zaludnienia nie przekracza 50 osób/km2. Wynikiem tego jest mały, lub znikomy, a w niektórych przypadkach zupełny brak ingerencji człowieka w przyrodę, tak jak ma to miejsce w gęsto zaludnionych i mocno uprzemysłowionych krajach świata.

Kanada dzieli się na trzy wielkie regiony fitogeograficzne, które nazywane są prowincjami, są nimi: prowincja subarktyczna, atlantycka i pacyficzna.

Prowincja subarktyczna

las borealny na Labradorze

• Prowincja atlantycka– Prowincja ta obejmuje regiony należące do administracyjnych prowincji Manitoba, Saskatchewan i

Alberta. Jest to więc region prerii, które obejmują południowo-centralną część kraju, w kierunku północnym przechodząc w lasostepy i w końcu w lasy borealne. Te bezleśne środowisko zajmują różne odmiany traw stepowych. Pierwotnie wschodnią część prerii porastała preria wysokotrawiasta i jest to jedyny obszar Kanady, który została przeobrażony przez człowieka na potrzeby rolnictwa. Zachowały się tylko jej niewielkie fragmenty. Dalej na zachód, gdzie klimat jest bardziej surowy dla rolnictwa, występuje preria niskotrawiasta. Rosną tam gatunki traw osiągające 30 cm wysokości, a poza nim isłoneczniki i łubiny.

• Prowincja pacyficzna-Prowincja ta obejmuje zachodnią, górzystą część Kanady. Cechą tego regionu jest

różnorodność roślinna związana z piętrowością klimatyczno-roślinną. W prowincji tej wyróżnia się "lasy wybrzeża Pacyfiku", stanowiące zbiorowisko dobrze rozwiniętych drzew iglastych takich jak świerk sitkajski, tuja i daglezja. W głębi lądu występuje zróżnicowanie lasów. Istnieją tam trzy regiony. Pierwszym są lasy Kolumbii, które sięgają do wysokości 1 200 m n.p.m. i przypominają lasy rosnące nad Oceanem Spokojnym. Wyżyny środkowej części Kolumbii Brytyjskiej porastają suchsze lasy górskie, składające się z żółtej sosny. Wschodnią część tego Obszaru porastają "lasy Gór Skalistych". Są to lasy piętra subalpejskiego, rosnące na zboczach górskich i u ich stóp. Lasy te składają się ze świerków pospolitych, świerków kłujących i jodły jednobarwnej, oraz sosny. W dolnych partiach gór rosną drzewa liściaste z przewagą topoli osiki.

• We wszystkich pasmach górskich Kordylierów Kanadyjskich, ponad strefą lasów rosną łąki alpejskiej i tundra górska. W Górach Nadbrzeżnych granica lasu przebiega na wysokości 900 m n.p.m., a w Górach Selkirk i w Górach Skalistych na wysokości od 1 500 do 1 600 m n.p.m.

Prowincja ta obejmuje większość powierzchni kraju, od obszarów leżących daleko na północy pod regionów leżących na 54°N na wybrzeżu Pacyfiku. Na wschodnie, granica tej prowincji obniża się ku południowi i na obszarze Manitoby wchodzi w terytorium Stanów Zjednoczonych.

W prowincji tej występują dwie formacje roślinne. Są to tundra i las borealny - tajga. Tundra obejmuje cały Archipelag Arktyczny, a na lądowej części Kanady, północno-wschodnie tereny Terytoriów Północno-Zachodnich i północną część półwyspu Labrador. W Jukonie występują górska odmiana tundry. Tereny te charakteryzują się występowaniem w podłożu wiecznej zmarzliny i brakiem drzew, czego przyczyną jest mroźny klimat tego regionu. Na terenach o bardzo surowym klimacie jakim są wyspy Archipelagu Arktycznego oraz na obszarze dystryktu Keewitan tundra ma postać terenów porośniętych mchami, porostami i małymi krzewami. Regiony nieco cieplejsze, obejmujące obszar tzw. Niskiej Arktyki pokryte są lasotundrą. Jest to obszar, gdzie na otwartym terenie występują niewielkie fragmenty lasów składających się z niskich olch i brzóz karłowatych.

Las borealny - tajga dzieli się na trzy strefy, które wyróżnia skład gatunkowy uzależniony od szerokości geograficznej. Są to: tajga północna, środkowa i południowa. Lasy borealne stanowią 82% powierzchni leśnej Kanady. Ogólnie obszary leśne kraju zajmują około 1/3 powierzchni kraju. Typowa tajga, tajga północna to lasy składające się z drzew iglastych do których należą: świerk biały, czarny, jodła balsamiczna i niewielki udział brzozy Obszary lasów leżące dalej na południe przechodzą w formacje, gdzie większy udział mają gatunki liściaste. Do charakterystycznych gatunków należy klon czerwony, będący symbolem kraju. W strefie Wielkich Jezior występują formacje mieszane, gdzie znaczny udział mają gatunki liściaste. Powszechnymi drzewami są brzozy i klony. Między jeziorem Erie, a miastem Toronto rosną lasy z udziałem dębów czerwonych i magnolii.

Fauna Kanady

Świat zwierząt podobnie jak szata roślinna jest dobrze zachowany, czemu sprzyja niska gęstość zaludnienia i ogromne przestrzenie kraju. Ogromne obszary lasów borealnych, tundry i tereny górskie są prawie bezludne. Nie ma tam więc znaczącej ingerencji ze strony człowieka. Tak jak szatę roślinną, tak i faunę Kanady można podzielić na trzy prowincje. Są to: prowincja arktyczna, kanadyjska i zachodnioamerykańska.

Fauna w Kanadzie

Prowincja arktyczna Prowincja kanadyjska

Prowincja zachodnoamerykańska

Atrakcje turystyczne KanadyWhistler Snow Park – światowa legenda wśród obiektów sportowych.

Downhill MTB/freeride – kolarstwo górskie zjazdowe; letni sport narodowy Kanadyjczyków

DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ