Karabinki automatyczne i karabiny, część 3. - eioba.pl · radzieckiego karabinka AKMS, który z...

13
Artykuł pobrano ze strony eioba.pl Karabinki automatyczne i karabiny, część 3. Beryl wz. 96 Beryl wz. 96 to polski karabinek automatyczny wprowadzony do uzbrojenia w 1998r. Konstrukcja broni została oparta o polski karabinek automatyczny Tantal wz. 88 (natomiast konstrukcja Tantala została oparta o skonstruowany w Polsce prototypowy karabinek automatyczny AKMS wz. 80 będący zmodernizowaną odmianą radzieckiego karabinka AKMS, który z kolei jest zmodernizowaną wersją radzieckiego karabinka AK znanego również jako AK-47). Broń działa na zasadzie odprowadzania gazów prochowych z przewodu lufy, ryglowanie następuje za pomocą obrotu zamka. Karabinek strzela natowskim małokalibrowym nabojem pośrednim 5,56x45mm, broń może być zasilana zarówno nabojem w amerykańskiej odmianie M193 jak i w belgijskiej SS109. Zasilanie odbywa się z dwurzędowych magazynków łukowych o pojemności 20 lub 30 naboi, magazynki wykonane są z tworzywa sztucznego. Zastosowano mechanizm spustowy z przełącznikiem rodzaju ognia umożliwiający strzelanie ogniem pojedynczym, ciągłym oraz 3 strzałowymi seriami, dźwignia przełącznika znajduje się z lewej strony broni. Dźwignia znajdująca się z prawej strony komory zamkowej w odróżnieniu od tej znanej z karabinka AK pełni jedynie funkcję bezpiecznika (w karabinku AK dźwignia znajdująca się z prawej strony broni pełni również funkcję przełącznika rodzaju ognia). Broń posiada metalową kolbę składaną na prawy bok komory zamkowej, lufa zakończona jest szczelinowym tłumikiem płomieni który pełni również funkcję nasadki do miotania granatów nasadkowych. Zastosowano mechaniczny celownik krzywkowy otwarty z nastawami od 100 do 1000m. Rozkładanie Beryla następuje poprzez odłączenie pokrywki która stanowi górną część komory zamkowej, zastosowanie takiego rozwiązania utrudnia montaż celownika optycznego, dlatego też nad komorą zamkową znajduje się wspornik umożliwiający montaż lunety. Łoże oraz chwyt pistoletowy zostały wykonane z tworzywa sztucznego, komora zamkowa wykonana jest metodą tłoczenia z blachy stalowej. Broń może być wyposażona w granatnik podwieszany Pallad, bagnet i półprzezroczyste magazynki. Niektóre karabinki użytkowane w Iraku były indywidualnie doposażane w drewniane łoże z przednim chwytem pistoletowym pochodzące z rumuńskich odmian karabinka AK. Na podstawie Beryla skonstruowano zmodernizowany karabinek Beryl wz. 2004, główne różnice w stosunku do Beryla wz. 96 to łoże z przednim chwytem pistoletowym, składana kolba o regulowanej długości, zmodyfikowana podstawa pod celownik optyczny oraz uniwersalne szyny montażowe Picatinny przymocowane po obu stronach łoża. Inne odmiany Beryla to subkarabinek Mini-Beryl wz. 96, prototypowy karabinek automatyczny Beryl Commando (wymiary pośrednie pomiędzy Berylem a Mini-Berylem), oraz samopowtarzalna odmiana sportowa Radom-Sport. Beryl jest dobrą bronią, jednak nie pozbawioną wad. Główne wady tej konstrukcji to nienajlepsza ergonomia oraz sposób rozkładania. wersja Beryl wz. 96 Mini-Beryl wz. 96 Radom-Sport nabój 5,56x45mm 5,56x45mm 5,56x45mm prędkość początkowa pocisku 920m/s 770m/s 920m/s energia kinetyczna pocisku 1690J (nabój w wersji SS109) 1186J (nabój w wersji SS109) 1690J (nabój w wersji SS109) długość lufy 457mm 235mm 457mm

Transcript of Karabinki automatyczne i karabiny, część 3. - eioba.pl · radzieckiego karabinka AKMS, który z...

Artykuł pobrano ze strony eioba.pl

Karabinki automatyczne i karabiny, część 3.

Beryl wz. 96

Beryl wz. 96 to polski karabinek automatyczny wprowadzony do uzbrojenia w 1998r. Konstrukcja broni zostałaoparta o polski karabinek automatyczny Tantal wz. 88 (natomiast konstrukcja Tantala została oparta oskonstruowany w Polsce prototypowy karabinek automatyczny AKMS wz. 80 będący zmodernizowaną odmianąradzieckiego karabinka AKMS, który z kolei jest zmodernizowaną wersją radzieckiego karabinka AK znanegorównież jako AK-47). Broń działa na zasadzie odprowadzania gazów prochowych z przewodu lufy, ryglowanienastępuje za pomocą obrotu zamka. Karabinek strzela natowskim małokalibrowym nabojem pośrednim5,56x45mm, broń może być zasilana zarówno nabojem w amerykańskiej odmianie M193 jak i w belgijskiej SS109.Zasilanie odbywa się z dwurzędowych magazynków łukowych o pojemności 20 lub 30 naboi, magazynki wykonanesą z tworzywa sztucznego. Zastosowano mechanizm spustowy z przełącznikiem rodzaju ognia umożliwiającystrzelanie ogniem pojedynczym, ciągłym oraz 3 strzałowymi seriami, dźwignia przełącznika znajduje się z lewejstrony broni. Dźwignia znajdująca się z prawej strony komory zamkowej w odróżnieniu od tej znanej z karabinka AKpełni jedynie funkcję bezpiecznika (w karabinku AK dźwignia znajdująca się z prawej strony broni pełni równieżfunkcję przełącznika rodzaju ognia). Broń posiada metalową kolbę składaną na prawy bok komory zamkowej, lufazakończona jest szczelinowym tłumikiem płomieni który pełni również funkcję nasadki do miotania granatównasadkowych. Zastosowano mechaniczny celownik krzywkowy otwarty z nastawami od 100 do 1000m. RozkładanieBeryla następuje poprzez odłączenie pokrywki która stanowi górną część komory zamkowej, zastosowanie takiegorozwiązania utrudnia montaż celownika optycznego, dlatego też nad komorą zamkową znajduje się wspornikumożliwiający montaż lunety. Łoże oraz chwyt pistoletowy zostały wykonane z tworzywa sztucznego, komorazamkowa wykonana jest metodą tłoczenia z blachy stalowej. Broń może być wyposażona w granatnik podwieszanyPallad, bagnet i półprzezroczyste magazynki. Niektóre karabinki użytkowane w Iraku były indywidualniedoposażane w drewniane łoże z przednim chwytem pistoletowym pochodzące z rumuńskich odmian karabinka AK.Na podstawie Beryla skonstruowano zmodernizowany karabinek Beryl wz. 2004, główne różnice w stosunku doBeryla wz. 96 to łoże z przednim chwytem pistoletowym, składana kolba o regulowanej długości, zmodyfikowanapodstawa pod celownik optyczny oraz uniwersalne szyny montażowe Picatinny przymocowane po obu stronachłoża. Inne odmiany Beryla to subkarabinek Mini-Beryl wz. 96, prototypowy karabinek automatyczny BerylCommando (wymiary pośrednie pomiędzy Berylem a Mini-Berylem), oraz samopowtarzalna odmiana sportowaRadom-Sport. Beryl jest dobrą bronią, jednak nie pozbawioną wad. Główne wady tej konstrukcji to nienajlepszaergonomia oraz sposób rozkładania.

wersja Beryl wz. 96 Mini-Beryl wz. 96 Radom-Sportnabój 5,56x45mm 5,56x45mm 5,56x45mmprędkość początkowapocisku 920m/s 770m/s 920m/s

energia kinetyczna pocisku1690J (nabój w wersji SS109) 1186J (nabój w wersji SS109) 1690J (nabój w wersjiSS109)

długość lufy 457mm 235mm 457mm

długość 742mm z kolbą złożoną943mm z kolbą rozłożoną

525mm z kolbą złożoną730mm z kolbą rozłożoną

742mm z kolbą złożoną990mm z kolbą rozłożoną

masa3,35kg bez magazynka3,84kg z pełnymmagazynkiem na 30 naboi

3kg bez magazynka3,54kg z pełnymmagazynkiem na 30 naboi

około 3,5kg bez magazynkaokoło 3,8kg z pełnymmagazynkiem na 30 naboi

tryby ognia pojedynczy, ciągły oraz 3strzałowa seria

pojedynczy, ciągły oraz 3strzałowa seria pojedynczy

szybkostrzelnośćteoretyczna 700 pocisków na minutę 700 pocisków na minutę tylko ogień pojedynczy

Sportowy karabinek samopowtarzalny Radom-Sport

Subkarabinek Mini-Beryl wz. 96

Subkarabinek Mini-Beryl US z tłumikiem, jest to zmodyfikowany przez amerykanów Mini-Beryl wz. 96

StG44

StG44 (Sturmgewehr 44) to niemiecki karabinek automatyczny skonstruowany przez Hugo Schmeissera, jest topierwsza broń tego typu produkowana na dużą skalę. Należy jednak zaznaczyć że nie była to pierwszaprodukowana seryjnie broń zasilana nabojem pośrednim, znacznie wcześniej rozpoczęto produkcjęamerykańskiego karabinka samopowtarzalnego M1 Carbine. Niemiecki karabinek wprowadzono do uzbrojenia w1943r jako MP43/1 (Maschinepistole 43/1), później oznaczenie zmieniano na MP43, MP44 oraz ostatecznie naStG44. Nazwa Sturmgewehr jest podobno autorstwa Adolfa Hitlera. Broń działa na zasadzie odprowadzania gazówprochowych z przewodu lufy. Niektórzy twierdzą że StG44 jest pierwowzorem karabinka AK (AK-47), ale nie jest toprawda. Otóż w karabinku niemieckim zastosowano ryglowanie za pomocą przekoszenia zamka w płaszczyźniepionowej, natomiast w radzieckim ryglowanie za pomocą obrotu zamka. Znaczne różnice pomiędzy StG44 a AKdotyczą również sposobu rozkładania broni, suwadła, umieszczenia sprężyny powrotnej, gniazda magazynka,przełącznika rodzaju ognia, zatrzasku magazynka i układu gazowego. Sturmgewehr 44 zasilany jest nabojem7,92x33mm (7,92mm Kurz), zasilanie odbywa się z dwurzędowych magazynków łukowych o pojemności 30 naboi.Z karabinka można wystrzeliwać granaty nasadkowe. Broń posiada komorę gazową z regulatorem. Zastosowanokolbę stałą drewnianą, w kolbie znajduje się część sprężyny powrotnej oraz miejsce na przybory do czyszczeniabroni. Mechanizm spustowy z przełącznikiem rodzaju ognia umożliwia strzelanie ogniem pojedynczym i ciągłym.Skrzydełko przełącznika rodzaju ognia znajduje się nad chwytem pistoletowym po obu stronach broni, skrzydełkobezpiecznika znajduje się z lewej strony karabinka. Zastosowano przyrządy celownicze składające się z muszki icelownika sektorowego z nastawami do 800m. Niektóre egzemplarze pierwszych serii produkcyjnychprzystosowane były do montażu celownika optycznego ZF-41, spotykano również karabinki przystosowane dozamontowania lunety ZF-4 lub celownika noktowizyjnego Zielgerat 1229 Vampir należącego do noktowizorówgeneracji 0. Karabinki wyposażone w celownik noktowizyjny posiadały stożkowy tłumik płomieni. Pod koniec wojnypowstał prototyp następcy StG44, był to StG45(M). Broń w założeniach miała być prostsza i łatwiejsza w produkcji,nie rozpoczęto jednak produkcji seryjnej. StG44 był bardzo dobrą bronią, jednak nie idealną. Główna wada tej

konstrukcji to zbyt duża masa.

wersja StG44nabój 7,92x33mmprędkość początkowa pocisku 690m/sdługość lufy 419mmdługość 980mm

masa 4,9kg niezaładowany6kg z pełnym magazynkiemna 30 naboi

magazynek dwurzędowy łukowy o pojemności 30 naboiszybkostrzelność teoretyczna 470 pocisków na minutę

Karabinek automatyczny StG44, na zdjęciu widoczna nakładka na lufę Vorsatz T wygięta pod kątem 30 stopni.Skonstruowano również nakładkę Vorsatz T wygiętą pod kątem 45 stopni. Nakładki Vorsatz T były przeznaczona dlapiechoty i miały ułatwiać strzelanie z okopu, nakładki tego typu nie były produkowane seryjnie

Przeznaczona dla wozów bojowych nakładka Vorsatz P wygięta pod kątem 90 stopni nałożona na lufę StG44.Nakładki nie były produkowane seryjnie

Karabinek automatyczny StG44 z celownikiem optycznym ZF-4

StG44 z celownikiem noktowizyjnym Zielgerat 1229 Vampir. Jest to noktowizor generacji 0

Karabinek StG44, zdjęcie wykonane w Iraku po amerykańskiej interwencji

strony i filmy o StG44 zobacz filmik strzelanie z karabinka StG44 zobacz filmik film z Discovery, fragment dotyczący StG44 wejdź na stronę Polska strona o karabinku StG44

wejdź na forum Temat zawierający zdjęcia Stg44, znajdujący się naanglojęzycznym forum Military photos

M1 Carbine

M1 Carbine to amerykański karabinek samopowtarzalny wprowadzony do uzbrojenia w 1941r. Broń działa nazasadzie odprowadzania gazów prochowych z przewodu lufy, ryglowanie następuje za pomocą obrotu zamka. M1Carbine zasilany jest stosunkowo słabym amerykańskim nabojem pośrednim 7,62x33mm (.30 Carbine). Zasilanieodbywa się z dwurzędowych magazynków pudełkowych o pojemności 15 naboi, w 1945r wprowadzono równieżdwurzędowe magazynki łukowe o pojemności 30 naboi. Zastosowano drewnianą kolbę stałą przechodzącą w łoże,szyjkę kolby wyprofilowano w chwyt pistoletowy. Z tyłu kolby znajduje się otwór ułatwiający montaż pasa nośnego.Skonstruowano również wersję M1A1 wyposażoną w metalową kolbę składaną na lewy bok broni oraz chwytpistoletowy. Broń posiada przerzutowy celownik przeziernikowy z nastawami na 150 i 300 jardów, na początku1944r wprowadzono krzywiznowy celownik przeziernikowy z nastawami na 100, 200, 250 oraz 300 jardów. Na lufieznajduje się podstawa muszki, od 1944r zaczęto stosować lufę przystosowaną do montażu bagnetu M4. Na końculufy można zamontować nasadkę M8 która w połączeniu z celownikiem M15 umożliwia wystrzeliwanie granatów. W1945r wprowadzono do uzbrojenia nową odmianę karabinka oznaczoną jako M2 Carbine, główna różnica wstosunku do pierwowzoru polegała na zastosowaniu przełącznika rodzaju ognia. Znajdujący się z lewej strony broniprzełącznik umożliwiał strzelanie ogniem pojedynczym i ciągłym. Na podstawie M1 Carbine skonstruowanosamopowtarzalny karabinek wyborowy T3 wyposażony celownik noktowizyjny M2 o powiększeniu 4x należący donoktowizorów generacji 0. Na podstawie karabinka automatycznego M2 Carbine skonstruowano automatycznykarabinek wyborowy M3, broń podobnie jak T3 wyposażona była w celownik noktowizyjny M2. Największe zaletyM1 Carbine to nieduża masa i niewielkie wymiary, co ciekawe była to pierwsza seryjnie produkowana broń zasilananabojem pośrednim.

wersja M1 M1A1 M2nabój 7,62x33mm 7,62x33mm 7,62x33mmprędkość początkowa 593m/s 593m/s 593m/senergia kinetyczna pocisku 1300J 1300J 1300Jdługość lufy 458mm 458mm 458mm

długość 904mm 645mm z kolbą złożoną,904mm z kolbą rozłożoną 904mm

masa 2,36kg niezaładowany 2,36kg niezaładowany 2,36kg niezaładowanyszybkostrzelność praktycznatylko ogień pojedynczy tylko ogień pojedynczy 750 pocisków na minutę

Karabinek M1A1

Od góry: karabinek automatyczny M2 Carbine z bagnetem M4 oraz karabinek wyborowy M3 Carbine z celownikiemnoktowizyjnym M2 należącym do noktowizorów generacji 0

Od lewej: pudełkowy dwurzędowy magazynek o pojemności 15 naboi i łukowy dwurzędowy magazynek opojemności 30 naboi. Magazynki służą do zasilania karabinków M1, M2 i M3 Carbine

zobacz filmik z M1 Carbine

SKS

SKS (w Polsce znany jako ksS) to radziecki karabinek samopowtarzalny skonstruowany przez Siergieja Simonowa.Partia próbna karabinków została wykorzystana bojowo w 1945r, broń wprowadzono do uzbrojenia w 1949r. SKSdziała na zasadzie odprowadzania gazów prochowych z przewodu lufy, ryglowanie następuje za pomocąprzekoszenia zamka w płaszczyźnie pionowej. Po wystrzeleniu z magazynka ostatniego naboju zamek zatrzymujesię w tylnym położeniu na specjalnym zatrzasku. SKS nie posiada przełącznika rodzaju ognia, tak więc broń strzelatylko ogniem pojedynczym. Karabinek początkowo dostosowany był do radzieckiego naboju pośredniego7,62x41mm (jest to pierwsza wersja naboju 7,62x39mm), broń produkowana seryjnie strzela nabojem pośrednim7,62x39mm. Zasilanie odbywa się ze stałego dwurzędowego magazynka mieszczącego 10 naboi ładowanego zapomocą łódek nabojowych. SKS posiada celownik krzywkowy z nastawami od 100 do 1000m ze szczerbinką typuotwartego. Kolba jest stała drewniana przechodząca w łoże, szyjka kolby została wyprofilowana w chwytpistoletowy. Na lufie znajduje się podstawa muszki oraz składany do tyłu bagnet, nie zastosowano tłumikapłomieni. Jugosłowiańska odmiana Zastava M59/66 posiada regulator gazowy, lufę zakończoną nasadką orazdodatkowy składany celownik zamontowany na lufie, dzięki temu wersja ta posiada możliwość wystrzeliwaniagranatów nasadkowych. Karabinek SKS bardzo dużą popularność zdobył w armii chińskiej, w której był ceniony zaniezawodność oraz niezłą ergonomię. Chińska odmiana Type 56 była produkowana do lat 80-tych, kiedy torozpoczęto produkcję skonstruowanego na podstawie AK karabinka automatycznego Type 81. Co ciekawe niektórekarabinki SKS były używane jako sztucery myśliwskie. SKS był dobrą bronią, jednak mimo swych zalet zostałszybko wyparty z uzbrojenia większości armii przez karabinek automatyczny AK.

wersja SKS Zastava M57/66nabój 7,62x39mm 7,62x39mmdługość lufy 520mm 550mmdługość 1022mm 1120mmmasa 3,86kg niezaładowany 4,1kg niezaładowanymagazynek stały mieszczący 10 naboi stały mieszczący 10 naboi

Jugosłowiańska odmiana Zastava M59/66 z rozłożonym celownikiem przeznaczonym do miotania granatównasadkowych

Konwersja karabinka SKS na broń w układzie bez kolby właściwej (bull-pup). Zmodyfikowany karabinek zasilanyjest z magazynka wymiennego na 20 naboi

zobacz filmik z karabinkiem SKSanglojęzyczna strona o karabinku SKS

FG42

FG42 to niemiecki karabin automatyczny skonstruowany jako uzbrojenie dla wojsk powietrznodesantowych.Konstrukcja miała być krótsza od karabinu powtarzalnego Mauser 98k oraz posiadać większą siłę ognia. Broń działana zasadzie odprowadzania gazów prochowych z przewodu lufy, ryglowanie odbywa się za pomocą obrotu zamka.Co ciekawe FG42 strzela ogniem pojedynczym z zamka zamkniętego, a ciągłym z zamka otwartego. Zastosowanomechanizm spustowy z przełącznikiem rodzaju ognia umożliwiający strzelanie ogniem pojedynczym i ciągłym.Początkowo zastanawiano się nad możliwością przystosowania broni do amunicji pośredniej 7,92x33mm, aleostatecznie karabin strzela silną amunicją karabinową 7,92x57mm która uniemożliwia w jego przypadku celnestrzelanie seriami. Zasilanie odbywa się z dwurzędowych magazynków pudełkowych na 20 naboi, magazynkimontowane są z lewej strony broni, co utrudnia obsługę leworęcznym. Zarówno łoże znajdujące się przed chwytempistoletowym jak i kolba stała zostały wykonane z drewna. Zastosowano składane mechaniczne przyrządycelownicze, celownik jest przeziernikowy z nastawami od 200 do 1500m. Niektóre egzemplarze posiadały celownikoptyczny ZF-41 o powiększeniu 1,5x. Aby umożliwić prowadzenie intensywnego ognia zastosowano masywną lufę,na jej końcu znajduje się urządzenie wylotowe umożliwiające miotanie granatów nasadkowych. Pod lufą możnazamontować bagnet kłujący. Broń posiada składany dwójnóg zamontowany do rury gazowej (FG42 model 1) lub dolufy (FG42 model 2, FG42n/A). Najbardziej popularna odmiana to FG42n/A różniąca się od poprzednich wersjichwytem pistoletowym i mniejszą szybkostrzelnością teoretyczną. FG42 był mało udaną konstrukcją, która weszłado uzbrojenia mimo tego że jej rolę mógł przejąć karabinek automatyczny StG44 zasilany amunicją pośrednią.Największe wady FG42 to duży odrzut, skomplikowana konstrukcja, spora masa oraz nienajlepsza ergonomia. Pozakończeniu II wojny światowej amerykanie na podstawie FG42 skonstruowali prototypowy karabin maszynowy T44zasilany taśmowo.

nabój: 7.92x57mm Mauserwaga: 5,44 kgmagazynek: 20 nabojówszybkostrzelność na min: 750prędkość początkowa pocisku: 762 m/szasięg: 550 metrów

Karabin automatyczny FG42 model 1

Amerykański karabin maszynowy T44 skonstruowany na podstawie FG42

zobacz filmik z FG42

Mosin wz. 1891

Mosin wz. 1891 (znany również jako Mosin-Nagant) to rosyjski karabin powtarzalny skonstruowany pod koniecXIXw. Zastosowano zamek czterotaktowy ślizgowo-obrotowy z dwoma ryglami. Konstrukcja posiada rozdzielaczuniemożliwiający podanie z magazynka więcej niż jednego naboju, jest to bardzo nietypowe rozwiązanie jak nabroń powtarzalną. Zastosowano kolbę stałą drewnianą przechodzącą w łoże, celownik jest ramkowo-schodkowy,pod karabinem można zamontować czworograniasty bagnet kłujący. Mosin strzela radzieckim nabojemkarabinowym 7,62x54R z wystającą kryzą, w latach 40-stych wprowadzono naboje z łuskami stalowymi,platerowanymi tombakiem, wprowadzono również pociski przeciwpancerno zapalające BS40. Zastosowano stałymagazynek mieszczący 4 naboje, ładowanie następuje z pięcionabojowych łódek, tak więc ostatni nabój zostajezaładowany do komory nabojowej. Broń została zmodernizowana w latach 30-tych, tak powstał Mosin 1891/30 zcelownikiem krzywiznowym. Na podstawie tej wersji skonstruowano odmianę wyborową z celownikiem optycznymoraz skrócone odmiany Mosin 1891/38 i Mosin 1891/44. W wersji wyborowej stosowano lunety PE o powiększeniu4x lub PU o powiększeniu 3,5x. Co ciekawe używane w Polsce Karabiny wz.91 były przekalibrowanymi na nabój7,92x57mm Mosinami. Po wojnie spotykano również Mosiny przekalibrowane na natowski nabój karabinowy7,62x51mm. Tak więc karabin powtarzalny Mosin wz. 1891 był prostą i niezawodną bronią, która została w latach50-tych zastąpiona karabinkiem automatycznym AK.

nabój 7.62x54mm RZasada działania powtarzalnydługość 1738 mmDługość lufy 800 mmwaga 3,9 kgmagazynek 4 naboje

Mosin 1891/30 w wyborowej odmianie z celownikiem optycznym PE

zobacz filmik z Mosinem wz. 1891/44instrukcja obsługi do Mosina wz. 1891/44 ze strony Wojsko i Technika

Autor: Przemysław KonickiPrzedruk ze strony: http://www.opisybroni.republika.pl/Artykuł pobrano ze strony eioba.pl