JM Rektor prof. dr hab. in¿. Tomasz Krzy¿yñskidlibra.tu.koszalin.pl/Content/32/NT44.pdf · niki...

NA TEMAT

Pismo Politechniki Koszaliñskiejnr 44 3

Wysoki Senacie, Dostojni Goœcie, Szanowni Pracowni-cy i Studenci Politechniki Koszaliñskiej!

Mam wielki honor powitaæ Pañstwa na trzydziestej dzie-wi¹tej inauguracji roku akademickiego 2006/2007 w Politech-nice Koszaliñskiej. Dla spo³ecznoœci akademickiej naszejUczelni bêdzie to kolejny rok wytê¿onej pracy, zaœ dla stu-dentów pierwszego roku rozpoczêcie nowego etapu w ¿yciu,etapu wype³nionego zdobywaniem wiedzy i doœwiadczeñ, któ-re ukszta³tuj¹ przysz³oœæ wiêkszoœci z was.

Serdecznie witam naszych goœci, którymi s¹:Henryk Rupnik – wicemarsza³ek województwa zachodni-

pomorskiego, Marcin Sychowski – wicewojewoda, Jan Ku-riata – wiceprezydent Koszalina, Ryszard Osiowy – starostakoszaliñski, Czes³aw Hoc – pose³ PiS, Stanis³aw Wzi¹tek –pose³ SLD, prof. W³odzimierz Kierno¿ycki – rektor Politech-niki Szczeciñskiej, dr hab. Danuta Gierczyñska – rektor Po-morskiej Akademii Pedagogicznej, dr Dariusz Jastrz¹b –ksi¹dz rektor Seminarium Duchownego, prof. Wies³aw Skrzyp-czak – prorektor ds. rozwoju i wspó³pracy z gospodark¹ Aka-demii Rolniczej w Szczecinie, Andrzej ¯ebrowski – przedsta-wiciel sejmiku, Andrzej Kubiak – dyrektor Miejskiej Energe-tyki Cieplnej, pp³k Jerzy Ostapko – z Centrum Szkolenia Si³Powietrznych w Koszalinie, p³k Józef Michalak – zastêpcakomendanta ds. logistycznych Centralnego Oœrodka SzkoleniaStra¿y Granicznej, Andrzej Kondaszewski – dyrektor Woje-wódzkiego Szpitala Zespolonego, oraz radni: Wies³aw Madej,Jan Bêdkowski, Marek £êgowski, Stefan Turowski.

Witam dyrektorów szkó³ œrednich oraz innych placówekoœwiatowych i instytucji kultury, witam przedsiêbiorców, dy-rektorów koszaliñskich zak³adów pracy, przedstawicieli orga-

nizacji spo³ecznych i zwi¹zków zawodowych. Witam dzien-nikarzy prasy, radia i telewizji.

Serdecznie witam wszystkich, by³ych i obecnych pracowni-ków naszej Uczelni oraz studentów, a szczególnie wkraczaj¹-cych w progi Politechniki Koszaliñskiej studentów pierwszegoroku. Witam absolwentów naszej Uczelni, a szczególnie tych,którzy osi¹gnêli najwy¿sze wyniki w nauce. Witam cz³onkówStowarzyszenia Wspierania Rozwoju Politechniki Koszaliñskiej,witam wszystkich uczestników dzisiejszej uroczystoœci i pro-szê o wybaczenie jeœli kogoœ nie wymieni³em.

Wysoki Senacie, Dostojni Goœcie,za chwilê bêd¹ Pañstwo œwiadkami niezwykle wa¿nego

wydarzenia – przedstawiciele studentów pierwszego roku z³o¿¹w imieniu swych kole¿anek i kolegów uroczyste œlubowanie,po czym nast¹pi uroczyste przekazanie sztandaru PolitechnikiKoszaliñskiej. Nastêpnie najlepsi z naszych tegorocznych ab-solwentów otrzymaj¹ dyplomy, a dzisiejsze spotkanie zakoñ-czy wyk³ad inauguracyjny, który wyg³osi Pan Profesor Miro-s³aw Maliñski wraz z zespo³em z Wydzia³u Elektroniki i In-formatyki. Ca³¹ zaœ uroczystoœæ wzbogac¹ pieœni w wykona-niu Chóru Akademickiego Politechniki Koszaliñskiej pod dy-rekcj¹ Pana dr. Marka Bohuszewicza.

Szanowni Pañstwo, Drodzy Studenci,spotykamy siê w dniu wa¿nym i szczególnym – dniu inau-

guracji kolejnego roku akademickiego. To w historii Politech-niki Koszaliñskiej ju¿ 39. rok istnienia.

Wiele dobrego za nami, ale mam g³êbokie przekonanie, ¿eprzed nami jeszcze wiêcej. Te s³owa kierujê szczególnie do Was– drodzy pracownicy Politechniki Koszaliñskiej, bo to Wy jeste-œcie si³¹ napêdow¹ naszej Uczelni, Wy stanowicie o jej wartoœci,

JM Rektor prof. dr hab. in¿. Tomasz Krzy¿yñski

Przemówienie inauguracyjne4 paŸdziernika 2006 roku

Inauguracja roku akademickiego w Politechnice Koszaliñ-skiej odby³a siê 4 paŸdziernika w audytorium Uczelni przy ul.Kwiatkowskiego. Przemówienie inauguracyjne wyg³osi³ JMRektor. Test przemówienia zamieszczamy poni¿ej.

Zaraz po tym odby³o siê œlubowanie przedstawicieli nowychstudentów oraz immatrykulacja i wrêczenie indeksów, którejdokonali: JM Rektor – prof. Tomasz Krzy¿yñski i prof. Zbi-gniew Suszyñski – prorektor ds. kszta³cenia. Nastêpnie starsistudenci uroczyœcie przekazali sztandar studentom pierwszegoroku, a Chór Politechniki Koszaliñskiej odœpiewa³ “Gaude-amus”. Na uroczystoœæ specjalnie zaproszeni zostali tak¿e naj-lepsi tegoroczni absolwenci; otrzymali Oni dyplomy z r¹k dzie-kanów swoich wydzia³ów i prorektora – prof. Tomasz Heese.

W imieniu studentów wyst¹pi³a przewodnicz¹ca Parlamen-tu Studentów Politechniki Koszaliñskiej – Karolina Gikow-law, witaj¹c siê z nauczycielami akademickimi i z nowymi stu-dentami oraz dziel¹c siê swoimi wra¿eniami ze studiów na Po-litechnice.

Inauguracja roku akademickiego 2006/2007Po raz pierwszy w historii naszej Uczelni, w imieniu Parla-

mentu Doktorantów Politechniki Koszaliñskiej, wyst¹pi³ prze-wodnicz¹cy Parlamentu, Pan Marcin £omiak.

Prof. Micha³ Jasiulewicz – prorektor ds. studenckich, or-ganizacji i rozwoju, odczyta³ listy i telegramy gratulacyjne,które nap³ynê³y z innych uczelni z okazji inauguracji nowegoroku akademickiego.

Na zakoñczenie Rektor udzieli³ g³osu goœciom. G³os za-brali: Jego Ekscelencja Ksi¹dz Biskup Kazimierz Nycz – Or-dynariusz Diecezji Koszaliñsko-Ko³obrzeskiej”, pose³ Czes³awHoc, wicewojewoda Marcin Sychowski, wiceprezydent mia-sta Koszalina Jan Kuriata.

Uroczystoœæ zakoñczy³ wyk³ad inauguracyjny na temat„Lasery i ich zastosowanie”, który wyg³osili prof. nadzw. drhab. Miros³aw Maliñski i dr in¿. Andrzej Mazurek. Wyk³adzakoñczony zosta³ pokazem œwiate³ laserowych w auli Poli-techniki. Pokaz zrealizowany zosta³ przy pomocy projektorazbudowanego w ramach pracy dyplomowej studenta Wydzia-³u Elektroniki i Informatyki – Piotra Zyska. (AM)

c.d.

na

str.

5

NA TEMAT

Pismo Politechniki Koszaliñskiej nr 444

Doktorhonoris causa

21 czerwca 2006 roku, po uwzglêd-nieniu znakomitych recenzji zatwierdzo-nych przez Senaty Uczelni: Politechniki£ódzkiej, Uniwersytetu Warmiñsko-Ma-zurskiego w Olsztynie, Akademii Rolni-czej im. Hugona Ko³³¹taja w Krakowie –Senat Politechniki Koszaliñskiej nada³godnoœæ doktora honorowego Profesoro-wi Józefowi Grochowiczowi z AkademiiRolniczej w Lublinie. Profesor jest wy-bitnym uczonym w dziedzinie nauk rol-niczych, a zw³aszcza in¿ynierii proceso-wej i aparaturze przemys³u spo¿ywczego.Promotorem w procedurze nadania tytu³udoktora honoris causa by³ prof. dr in¿. Da-niel Dutkiewicz z Morskiego InstytutuRybackiego w Gdyni, a recenzentami byli:prof. dr hab. in¿. Andrzej Heim z Politech-niki £ódzkiej, prof. Janusz Budny z Uni-wersytetu Warmiñsko-Mazurskiegow Olsztynie, prof. dr hab. in¿. Rudolf Mi-cha³ek z Akademii Rolniczej w Krakowie.

Uroczyste posiedzenie Senatu Poli-techniki Koszaliñskiej, podczas któregouhonorowano Profesora tym zaszczytnymtytu³em, odby³o siê 25 paŸdziernika 2006roku w audytorium Politechniki przy uli-cy Kwiatkowskiego. Uroczystoœæ prowa-dzi³ Rektor Politechniki Koszaliñskiej –prof. Tomasz Krzy¿yñski, a laudacjê wy-g³osi³ Promotor – prof. Daniel Dutkiewicz.

W dalszej czêœci uroczystoœci prze-mawiali równie¿: prof. dr hab. Aleksan-der Brzóstowicz z AR w Szczecinie, prof.dr hab. Krzysztof Czernaœ z AR w Lubli-nie – Prorektor ds. Kadr i Organizacji,prof. dr hab. in¿. Tadeusz Rawa z UW-Mw Olsztynie – Dziekan Wydzia³u NaukTechnicznych, dr in¿. Janusz Gradowski– prezes SIiTMP w Warszawie, dr hab.Agnieszka Wierzbicka z SGGW w War-szawie.

Na zakoñczenie uroczystego spotka-nia doktor honoris causa – prof. JózefGrochowicz wyst¹pi³ z okolicznoœcio-wym wyk³adem. Ca³e spotkanie uœwiet-ni³ Chór Akademicki Politechniki Kosza-liñskiej, który na zakoñczenie wykona³

uroczyst¹ pieœñ, dedykowan¹ Doktoro-wi Honoris Causa.

W uroczystoœci udzia³ wziêli równie¿:prof. dr hab. in¿. Józef Benedykt Flizikow-ski z ATR w Bydgoszczy, prof. nadzw. drhab. in¿. Wojciech Weiner z ATR w Byd-goszczy, prof. dr hab. Kazimierz Sadkie-wicz z ZBPP w Bydgoszczy, dr in¿.Krzysztof Gerlach z Politechniki Gdañ-skiej, prof. dr hab. Wiktor Obuchowiczz AR w Poznaniu, prof. dr. hab. MarekKuna-Broniowski z AR w Lublinie, prof.dr hab. in¿. Bohdan Dobrzañski z IA PANw Lublinie, prof. dr hab. in¿. Adam Krysz-tofiak z AR Poznaniu, prof. dr hab. Cze-s³aw Dominik RzeŸnik z AR w Poznaniu,prof. dr hab. in¿. Leszek Jan Powier¿az KTR PAN w Warszawie. prof. dr hab.Wies³aw Piekarski z AR w Lublinie, prof.dr hab. Ignacy Niedzió³ka z AR w Lubli-nie, prof. nadzw. dr hab. Stanis³aw Pie-truszewski z AR w Lublinie, prof. dr hab.Kusiñska El¿bieta z AR w Lublinie, prof.dr hab. Miros³awa Weso³owska-Janczarekz AR w Lublinie, prof. dr hab. in¿. JanuszBudny z UW-M w Olsztynie, dr in¿. An-drzej Griegier z AR w Szczecinie, prof.dr hab. in¿. Edmund Dulcet z ATR w Byd-goszczy, prof. dr hab. in¿. Zygmunt Zan-der z UW-M w Olsztynie, prof. dr hab.in¿. Lidia Zander z UM-W w Olsztynie,dr Andrzej Pu³torak z SGGW w Warsza-wie, prof. dr hab. Leszek Romañski z ARwe Wroc³awiu. (AM)

Na temat – Pismo Politechniki Koszaliñskiej. ISSN 1509–2771, Nr 44, grudzieñ 2006.Wydawca: Politechnika Koszaliñska. Adres redakcji: 75-453 Koszalin, ul. Œniadeckich 2,budynek A, piêtro VI, pok. 616, tel. (094) 3478616, fax (094) 3460374,www.tu.koszalin.pl, e-mail: [email protected]: Andrzej Markiewicz, zdjêcia: Adam Paczkowski, S³awomir Mlazga, autorzyartyku³ów, wspó³praca: Piotr Zaczek.Redakcja zastrzega sobie prawo do wprowadzania zmian, skracania i adjustacji tekstów.£amanie, ok³adka: Andrzej Markiewicz. Druk: INTRO-DRUK, Koszalin.

c.d.

na

str.

7

Inauguracja roku akademickiego.Przemówienie inauguracyjne ......... 3

Doktor honoris causaPolitechniki Koszaliñskiej– prof. Józef Grochowicz ................. 4

KonferencjaRzeczników Prasowych ................... 9

Nominacja profesorska– prof. Tomasz Krzy¿yñski ............ 11

Habilitacje ....................................... 12

Doktoraty ........................................ 16

Po¿egnania ...................................... 18

Prof. Leslie Baruch Brent ................. 19

Miejsce “Nowego Cmentarza¯ydowskiego” .............................. 20

Wspó³praca – Energia – Biznes ......... 21

Jubileuszowy “Bieg po indeks” ......... 22

Konferencja studentównowego instytutu – INiE ................ 24

Z ¿yczeniami dla Jubilataprof. Wojciech Kacalak ................. 25

PracowniaFotogrametrii i Teledetekcji ............ 27

Nowe laboratorium .......................... 29

Jesteœmy.......................................... 30

W stronê synestezji .......................... 31

“Kompozycja bry³ i p³aszczyzn” ....... 33

•dŸb³o trawy i kropla rosy ................ 35

Znak – Logo – Logotyp .................... 36

„Dzia³aj lokalnie”– szans¹ dla aktywnych ................. 37

Miêdzynarodowa wymianam³odzie¿owa – Turcja, Ankara ....... 37

Festiwal Nauki................................. 38

Juwenalia 2006…Czy mo¿e byæ jeszcze lepiej? ......... 39

Kreœlarnia na topie ........................... 40

Mistrzyni Œwiata po raz drugi ........... 41

III sezon w ekstraklasie ..................... 42

Spis treœci

NA TEMAT


bo tê wartoœæ wspó³tworzycie, to dziêki Waszej pracy na ka¿dymstanowisku, dziêki Waszym staraniom i wsparciu nasza Politech-nika osi¹ga sukcesy, to Wy kreujecie wizerunek naszej uczelnii spe³niacie jej najwa¿niejsz¹ misjê, któr¹ jest nauczanie.

Drodzy Studenci pierwszego roku, dla Was rozpoczyna siênowy etap w ¿yciu, droga, któr¹ obraliœcie nie bêdzie ³atwa,ale zapewniam Was, ¿e jest to jedyna droga do osi¹gniêcianajwa¿niejszej z ludzkich potrzeb, a mianowicie potrzeby sa-morealizacji. Ku pokrzepieniu Waszych serc przytoczê s³owaRoya Fullera, które stanowi¹ motto tegorocznej inauguracji:“Wszystko jest trudne, nim stanie siê proste”.

Jeœli tylko zechcecie, a poparte to bêdzie Wasz¹ wytê¿on¹prac¹, to w doros³e ¿ycie wejdziecie œmia³ym krokiem i spro-stacie wszystkim zadaniom, jakie doros³oœæ przed wami po-stawi. Studia na naszej Uczelni wszystkim wam w tym dopo-mog¹, pozwol¹ zdobyæ wiedzê i doœwiadczenie, z któregow przysz³oœci bêdziecie korzystaæ. I to, co do tej pory wyda-wa³o siê nieosi¹galne, stanie siê zrozumia³e, przejrzyste i dozdobycia. Stanie siê proste. G³êboko w to wierzê.

Szanowni Pañstwo, Drodzy Studenci,“Wszystko jest trudne, nim stanie siê proste” – ta maksyma

dotyczy ka¿dego z nas. Wszyscy bowiem niejednokrotnie staje-my przed zadaniami, które wydaj¹ siê nas przerastaæ, wydaje namsiê, ¿e im nie sprostamy. Niejednokrotnie w odruchu pewnegorodzaju ucieczki chcielibyœmy siê wycofaæ, zawróciæ z obranejdrogi. Ale doœwiadczenie pokazuje, ¿e to, co pocz¹tkowo wyda-wa³o siê nas przerastaæ, po pewnym czasie okazuje siê coraz prost-sze i z ³atwoœci¹ stajemy na wysokoœci zadania. Na tym polegadoros³oœæ i dojrza³oœæ – odwa¿nie podejmujemy nawet trudnezadania, ufaj¹c, ¿e “wszystko jest trudne, nim stanie siê proste”.

Szanowni Pañstwo, Drodzy goœcie,motto dzisiejszej inauguracji zdaje siê potwierdzaæ historia

Politechniki Koszaliñskiej. Powstanie i ci¹g³y rozwój Uczelniwydawa³y siê tak¿e przedsiêwziêciem, przerastaj¹cym wszelkiewyobra¿enia. A jednak cierpliwoœci¹ i ogromn¹ prac¹ wielu se-tek ludzi uda³o siê stworzyæ uczelniê o niezwykle wa¿nej roli wregionie, proponuj¹c¹ œwietne i ró¿norodne wykszta³cenie, a wielujej absolwentom solidny baga¿ wiedzy i doœwiadczenia, którepomagaj¹ im teraz na otwartym rynku pracy ca³ej Europy.

Nie mo¿na równie¿ zapominaæ, ¿e znacz¹cy wp³yw na losynaszej Uczelni mia³y warunki zewnêtrzne, w których funkcjono-wa³a. Mimo czêsto niesprzyjaj¹cych w przesz³oœci warunkówzewnêtrznych, Uczelnia rozwija³a siê i rozwija dziêki konsekwen-cji w dzia³aniu i wyobraŸni w³adz Uczelni, ludzi kieruj¹cychwydzia³ami, instytutami, katedrami i innymi jednostkami.

Dziêki takiej postawie i pracy ca³ej spo³ecznoœci Politech-niki Koszaliñskiej, tylko ostatnie lata przynios³y uzyskanie naj-wy¿szych uprawnieñ akademickich w dwu dyscyplinach nauktechnicznych oraz praw doktoryzowania, w liczbie zapewnia-j¹cej Uczelni autonomiê w zakresie stanowienia prawa we-wnêtrznego. W dorobku Uczelni jest równie¿ wzbogacenieoferty edukacyjnej do 11 kierunków kszta³cenia i uruchomie-nie studiów doktoranckich na dwu wydzia³ach technicznych.Znacz¹cy jest przy tym rozwój kadry naukowej, wœród której114 osób to profesorowie i doktorzy habilitowani, rozwój ba-dañ naukowych i wspó³pracy zagranicznej, a tak¿e rozwój in-nych dziedzin dzia³alnoœci, miêdzy innymi inwestycyjnej, dziê-ki której w du¿ym stopniu poprawi³y siê warunki pracy i stu-diowania w Politechnice.

Kolejnym, niezwykle wa¿nym momentem, który wydawa³ siêtrudny i skomplikowany, by³ moment wejœcia Polski do strukturUnii Europejskiej, a co za tym idzie, staniêcie w szranki jeszczewiêkszej konkurencji na rynku edukacyjnym. Do tego momentuprzygotowywaliœmy siê przez wiele lat, rozwijaj¹c wspó³pracêz uczelniami ca³ej Europy, uczestnicz¹c w miêdzynarodowychprogramach badawczych i edukacyjnych, czy bior¹c aktywnyudzia³ w pracach najwiêkszych organizacji akademickich Euro-py. Dziêki temu Politechnika Koszaliñska mo¿e uczestniczyæaktywnie w realizacji Procesu Boloñskiego, mo¿e wspó³uczest-niczyæ w budowaniu wspólnej dla Zjednoczonej Europy prze-strzeni edukacyjnej i badawczej oraz skutecznie podj¹æ rywali-zacjê na rynku us³ug edukacyjnych na Starym Kontynencie. Ko-lejny raz to, co pierwotnie wydawa³o siê nie do osi¹gniêcia, oka-za³o siê w zasiêgu naszych mo¿liwoœci, sta³o siê “proste”.

Wysoki Senacie, Dostojni Goœcie,na swym czerwcowym posiedzeniu Senat Politechniki Ko-

szaliñskiej uchwali³ nowy statut naszej Uczelni. Jestem prze-konany, ¿e ten statut bêdzie stanowi³ solidn¹ podstawê dalsze-go rozwoju naszej Uczelni w nadchodz¹cych latach, ¿e bêdziesprzyja³ tworzeniu nowych kierunków kszta³cenia oraz szyb-szemu podnoszeniu kwalifikacji zawodowych nauczycieli aka-demickich, szczególnie tych najm³odszych, którzy bêd¹ w przy-sz³oœci stanowili kadrê naukowo-dydaktyczn¹ Uczelni. Wzro-œnie równie¿ znaczenie i rola Senatu, w którym reprezentowa-ne bêd¹ silniej kierunki kszta³cenia oraz najbardziej efektyw-ne dyscypliny naukowe, i w którym studenci i doktoranci bêd¹mieli nale¿yt¹ reprezentacjê.

Nowe prawo o szkolnictwie wy¿szym obliguje nas rów-nie¿ do zbudowania bazy kadrowej opartej o nauczycieli aka-demickich, dla których Politechnika Koszaliñska jest tzw. pod-stawowym miejscem pracy, którzy tworz¹ kadrê niezbêdn¹ doprowadzenia studiów drugiego stopnia, oraz nauczycieli aka-demickich, którzy stanowi¹ kadrê niezbêdn¹ do prowadzeniastudiów pierwszego stopnia lub stanowi¹ niezbêdne minimumdo nadawania stopni naukowych. Oczekiwane s¹ równie¿zmiany w sposobie finansowania uczelni publicznych, w któ-rym za podstawowe miary przy ustalaniu wysokoœci dotacjibêd¹ brane wskaŸniki dotycz¹ce liczby studentów i pracowni-ków, przy jednoczesnym zachowaniu proporcji w zakresie za-pewnienia jakoœci kszta³cenia, wskaŸniki zwi¹zane z tak zwa-n¹ “moc¹ naukow¹” uczelni oraz “umiêdzynarodowieniem”studiów, czyli udzia³em spo³ecznoœci akademickich w realiza-cji Procesu Boloñskiego. Pomimo pewnej dozy niepewnoœcijestem przekonany, ¿e jesteœmy dobrze przygotowani na nad-chodz¹ce zmiany, i kolejny raz to, co pocz¹tkowo wydawaæby siê mog³o “trudne” do osi¹gniêcia, oka¿e siê w zasiêgunaszych mo¿liwoœci, stanie siê “proste”.

Szanowni Pañstwo,jest jeszcze wiele innych zadañ, których nie wymieni³em,

ale które na pewno zrealizujemy – przy udziale wszystkichpracowników Politechniki Koszaliñskiej. Szczególnie liczê na¿yczliwe wsparcie senatu naszej Uczelni oraz jej prorektorów,Pana Profesora Tomasza Heese – prorektora ds. nauki i wspó³-pracy z gospodark¹, Pana Profesora Zbigniewa Suszyñskie-go – prorektora ds. kszta³cenia i Pana Profesora Micha³a Ja-siulewicza – prorektora ds. studenckich, organizacji i rozwo-ju. Liczê równie¿ na wsparcie ze strony organów jednoosobo-wych naszej Uczelni – kierowników podstawowych jednostekorganizacyjnych, dziekanów i dyrektorów jednostek dydak-

NA TEMAT


tycznych, na których spoczywa wielka odpowiedzialnoœæ zaprawid³ow¹ realizacjê procesu dydaktycznego i prowadzeniebadañ naukowych na wysokim poziomie.

S¹ to: Pan Profesor Kazimierz Szymañski – dziekan Wy-dzia³u Budownictwa i In¿ynierii Œrodowiska, Pan ProfesorCzes³aw Partacz – dziekan Wydzia³u Ekonomii i Zarz¹dza-nia, Pan Profesor Henryk Budzisz – dziekan Wydzia³u Elek-troniki i Informatyki, Pan Profesor Leon Kukie³ka – dziekanWydzia³u Mechanicznego, Pani Doktor Monika Zawierow-ska-£oziñska – dyrektor Instytutu Wzornictwa, Pan ProfesorBoles³aw Andrzejewski – dyrektor Instytutu Neofilologii i Eu-ropeistyki (na dzisiejszej uroczystoœci Instytut reprezentujePani Doktor Anna Mro¿ewska).

Bardzo wa¿n¹ i odpowiedzialn¹ funkcjê pe³ni¹ organy ko-legialne naszej Uczelni. Obok najwa¿niejszego – senatu, s¹ torady wydzia³ów i instytutów. Liczê na wsparcie z ich strony dlapracy dziekanów wydzia³ów i dyrektorów instytutów, na ichaktywny udzia³ w tworzeniu nowych programów studiów, opar-tych na nowych standardach kszta³cenia dwustopniowego.

Liczê równie¿ na wsparcie i dalsz¹ dobr¹ pracê na rzecznaszej Uczelni kilkuset pracowników administracji i obs³ugi.Tym wielkim zespo³em kieruje Kanclerz – Pan dr Artur We-zgraj, któremu pomagaj¹ zastêpcy – Pani mgr Ma³gorzataJucha – nowy kwestor naszej Uczelni oraz Pan mgr in¿. Mi-cha³ Malatyñski – zastêpca kanclerza do spraw technicznych.Na rêce kanclerza sk³adam podziêkowanie za szczególn¹ ak-tywnoœæ kierowanych przez Pana zespo³ów w pozyskiwaniuœrodków na remonty i inwestycje, ze Ÿróde³ krajowych i euro-pejskich. Panu osobiœcie dziêkujê za wspó³dzia³anie przy two-rzeniu dobrego wizerunku naszej Uczelni, w szczególnoœciw Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wy¿szego, czêsto wbrewdzia³aniom niektórych uczestników ¿ycia publicznego w na-szym regionie.

Szanowni Pañstwo,w ubieg³ym roku akademickim dwudziestu pracowników

i doktorantów naszej Uczelni uzyska³o stopieñ naukowy dokto-ra, trzech – stopieñ naukowy doktora habilitowanego, a dwóch –

– tytu³ naukowy profesora. Za zgod¹ senatu naszej Uczelni, wy-st¹piliœmy z wnioskami o przyznanie odznaczeñ pañstwowychi resortowych naszym pracownikom. Wzorem roku ubieg³ego,promocje doktorskie oraz wrêczenie odznaczeñ, odbêd¹ siê w dniu8 czerwca przysz³ego roku, w czasie uroczystoœci zwi¹zanych zeœwiêtem Uczelni, na które ju¿ dzisiaj serdecznie zapraszam.

Tak jak w latach ubieg³ych, tak i w minionym roku akade-mickim, nasi studenci zdobywali nagrody za swoje osi¹gniê-cia. Jednym z wygranych jest Przemys³aw Jan Majchrzak, stu-dent Instytutu Wzornictwa, który zosta³ laureatem ogólnoeu-ropejskiego konkursu “Student Lighting Design Awards”. Za-projektowa³ on lampê “The Leaf of Grass”.

Szanowni Goœcie, Pracownicy i Studenci PolitechnikiKoszaliñskiej,

dzisiejsz¹ uroczystoœci¹ inaugurujemy rok akademicki2006/2007. Rozpoczyna go 12.700 studentów, z których 2.700to studenci pierwszego roku. Bêd¹ oni studiowaæ na czterechwydzia³ach i w dwóch instytutach, na 11 kierunkach studiówi ponad 50 specjalnoœciach. Mam nadziejê, ¿e bêdzie to rokdobry i pe³en sukcesów, nie tylko w dzia³alnoœci dla Uczelnipodstawowej, ale tak¿e kulturalnej i sportowej. WszystkimPañstwu dziêkujê za dotychczasow¹ pracê na rzecz Uczelni,za udzia³ w jej rozwoju i sukcesach, za skuteczne budowaniejej pozycji i coraz lepszego wizerunku.

Wysoki Senacie, Dostojni Goœcie,wielki to dla mnie zaszczyt i honor goœciæ Pañstwa na dzi-

siejszej inauguracji. Obecnoœæ Pañstwa œwiadczy bowiem o rolii znaczeniu, jakie przypisuj¹ Pañstwo naszej Uczelni, jakie miej-sce zajmuje ona w œrodowisku lokalnym, jak wa¿n¹ rolê pe³niw Koszalinie i regionie. Mam przy tym wielk¹ nadziejê, ¿e po-zostan¹ Pañstwo ambasadorem naszych dzia³añ w swoich œro-dowiskach.

Wszystkim obecnym na dzisiejszej uroczystoœci serdecz-nie dziêkujê za przybycie, ¿ycz¹c jednoczeœnie wszelkiej po-myœlnoœci w pracy i ¿yciu osobistym.

Vivat Politechnika! Vivant Professores!

NA TEMAT


W uzasanieniu wniosku o przyznanie honorowego doktoratuprof. Józefowi Grochowiczowi, dziekan Wydzia³uMechanicznego Politechniki Koszaliñskiej – prof. LeonKukie³ka, napisa³:

Tytu³ i godnoœæ doktora honoris causa Politechniki Kosza-liñskiej nadawany jest ludziom wybitnym, którzy osi¹gnêli ju¿wszystkie szczeble kariery naukowej, a swymi dokonaniamii osi¹gniêciami naukowymi kreuj¹ postêp cywilizacyjny, ma-j¹cym zas³ugi w rozwoju ludzkoœci, albo te¿ ludziom, którzywnieœli w ten rozwój wk³ad równie cenny, choæ niekoniecznienaukowy.

Wydzia³ Mechaniczny, który z racji posiadanych uprawnieñjest wnioskodawc¹ nadania tej najwy¿szej godnoœci akademic-kiej, pragnie, by nadanie tego tytu³u dla prof. zw. dr. hab. in¿.Józefa Grochowicza, by³o nie tylko szczególnym wyró¿nieniemwybitnego Profesora i Cz³owieka, ale przede wszystkim wy-ró¿nieniem Osoby o wybitnym dorobku naukowym, wiel-kiej ¿yczliwoœci, starannoœci w swych dzie³ach oraz umiejêtno-œci jednoczenia ludzi dla osi¹gania niezwyk³ych celów.

Nadanie tyty³u i godnoœci doktora honoris causa Politech-niki Koszaliñskiej Profesorowi Józefowi Grochowiczowi jestdobr¹ okazj¹ do wykazania, i¿ dzie³a ludzi twórczych s¹ trwa-³e, a ich powstawanie jest wynikiem kumulacji niezwyk³ej pra-cowitoœci, sprawnoœci, dynamizmu osobowoœci nastawionejna rozwój, ¿yczliwoœci dla innych, umiejêtnoœci wspó³dzia³a-nia i jednoczenia ludzi.

Politechnika Koszaliñska od wczesnych lat osiemdziesi¹-tych, zw³aszcza Wydzia³ Mechaniczny w zakresie in¿ynierii

Doktor honoris causa Politechniki Koszaliñskiej– prof. dr hab. in¿. Józef Grochowicz

¿ywnoœci, dziêki Profesorowi Józefowi Grochowiczowi, zy-ska³ szansê korzystnego rozwoju, któr¹ wykorzysta³ w takimstopniu, i¿ obecnie mo¿liwe jest w tej szczególnej formie Jegowyró¿nienie, jako Cz³owieka, który ma w tym wielki i trwa³yudzia³, o czym chcemy poprzez nadanie godnoœci doktora ho-noris causa zaœwiadczyæ i uczyniæ nieprzemijaj¹cym.

* * *Profesor Józef Grochowicz urodzi³ siê w 1 stycznia 1936

roku w Borowinie w woj. lubelskim. W roku 1959 uzyska³tytu³ in¿yniera, a w roku 1961 magistra rolnictwa na WydzialeRolniczym ówczesnej Wy¿szej Szko³y Rolniczej w Lublinie.W roku 1965 uzyska³ stopieñ naukowy doktora w dziedzinienauk rolniczych, a w roku 1970 – stopieñ naukowy doktorahabilitowanego w dyscyplinie techniki rolniczej. W roku 1988uzyska³ tytu³ profesora. Jest wybitnym, uznanym w kraju i zagranic¹ specjalist¹ w dyscyplinie in¿ynierii rolniczej, w za-kresie technologii rolno-spo¿ywczych, badañ w³aœciwoœci fi-zycznych i technologiczno-przetwórczych zbó¿, procesówi konstrukcji urz¹dzeñ przetwórstwa zbó¿ oraz produkcji pasz.Profesor jest twórc¹ nowych technologii termobarycznej ob-róbki surowców roœlinnych.

Profesor Józef Grochowicz w latach 1977–1980 by³ dzie-kanem Wydzia³u Techniki Rolniczej Akademii Rolniczej w Lu-blinie, w latach 1984–1991 by³ dyrektorem Instytutu Eksplo-atacji Maszyn Spo¿ywczych Wydzia³u Techniki Rolniczej ARw Lublinie, natomiast w latach 1979–1981 pe³ni³ funkcjê wice-dyrektora Instytutu Techniki Rolniczej AR w Lublinie.

NA TEMAT


Podstawowym miejscem pracy Profesora Józefa Grocho-wicza jest Akademia Rolnicza w Lublinie, gdzie kieruje Ka-tedr¹ Maszynoznawstwa i In¿ynierii Przemys³u Spo¿ywczego.Efektem Jego aktywnoœci naukowej, dydaktycznej i organiza-cyjnej jest stworzenie oœrodka naukowo-dydaktycznego in¿y-nierii procesów oraz konstrukcji i eksploatacji przemys³u spo-¿ywczego. W latach 1970–1971 odby³ sta¿ naukowy w Instytu-cie Obróbki i Przetwórstwa Produktów Rolnych (IBVL) w Wa-geningen (Holandia). Zdobyt¹ wiedzê i wzorce organizacji i roz-woju nauki wykorzysta³ w tworzeniu w Polsce ca³kowicie no-wej specjalnoœci – in¿ynierii przetwórstwa rolno-spo¿ywcze-go. Bêd¹c promotorem licznych prac doktorskich, a nastêpnieopiekunem naukowym przewodów habilitacyjnych oraz postê-powañ o tytu³ profesora, sta³ siê animatorem i g³ównym twórc¹szko³y naukowej. Z pocz¹tkowej formy organizacyjnej Zak³a-du Eksploatacji Maszyn Przemys³u Rolno-Spo¿ywczego zespó³rozwin¹³ siê w Instytut Eksploatacji Maszyn Spo¿ywczychz wieloma katedrami, przy Wydziale Techniki Rolniczej. Obec-nie w ramach kierunku nauczania „technika rolnicza i leœna”oraz dyscypliny naukowej „in¿ynieria rolnicza” na AkademiiRolniczej w Lublinie, specjalnoœci zwi¹zane z technik¹ prze-twórstwa spo¿ywczego s¹ w Polsce najsilniejsze i najpe³niej re-prezentuj¹ specyfikê naukow¹ i dydaktyczn¹. Nale¿y równie¿podkreœliæ, ¿e oœrodek Akademii Rolniczej w Lublinie, w dys-cyplinie naukowej „in¿ynieria rolnicza”, w ocenie KomitetuTechniki Rolniczej PAN, jest najaktywniejszym w Polsce w za-kresie kszta³cenia kadry i dzia³alnoœci naukowo-badawczej. Spe-cjalnoœci dotycz¹ce techniki przetwórstwa spo¿ywczego, któ-rych animatorem by³ Profesor Józef Grochowicz, stanowi¹ rów-nowa¿ny, a nawet znaczniejszy udzia³, w stosunku do specjal-noœci zwi¹zanych z technik¹ hodowli i uprawy roœlin.

Uznanie dla autorytetu i umiejêtnoœci wyra¿a siê równie¿w powierzaniu Mu bardzo odpowiedzialnych funkcji. Jest cz³on-kiem Komitetu Techniki Rolniczej PAN, w którym w kadencji1990–2002 by³ wiceprzewodnicz¹cym Komitetu. Staraniem Pro-fesora w ramach Komitetu Techniki Rolniczej, od 1978 roku,

powo³ana zosta³a Sekcja Przetwórstwa Spo¿ywczego, której by³i jest przewodnicz¹cym. By³y to pocz¹tki rozwoju przemys³uspo¿ywczego z form rzemios³a do postaci ga³êzi przemys³u oraztworzenia specjalnoœci naukowej – techniki przetwórstwa spo-¿ywczego. Profesor jest równie¿ cz³onkiem Komitetu Agrofi-zyki PAN, w którym od 1981 roku przewodniczy Sekcji FizykiRoœlin i Materia³ów Rolniczych. Jest równie¿ aktywnym i li-cz¹cym siê cz³onkiem Miêdzynarodowej Komisji In¿ynieriiRolniczej (Commission Intemationale du Genie Rurale), a od1989 roku cz³onkiem zarz¹du VI sekcji CIGR, natomiast od2002 roku jest wiceprzewodnicz¹cym sekcji. Ponadto Profesorjest cz³onkiem innych stowarzyszeñ miêdzynarodowych: Eu-ropean Society of Agricultural Engineers (EuAgEng) i AsianAssociation Enginering (AAAE). Kontakty zagraniczne Profe-sor wykorzystuje do wysy³ania wielu m³odych pracownikówna sta¿e zagraniczne do Holandii, Niemiec i Anglii. Spowodo-wa³ równie¿ w³¹czenie krajowych konferencji Budowa i Eks-ploatacja Maszyn Spo¿ywczych (BEMS) pod patronat CIGRi w bie¿¹cym roku kolejna konferencja miêdzynarodowa CIGRby³a organizowana w Polsce przy wspó³udziale krajowego ko-mitetu konferencji BEMS.

Do tak wa¿nych i trudnych funkcji nale¿y dodaæ jeszczeaktywne cz³onkostwo i uczestnictwo w wielu innych organi-zacjach i stowarzyszeniach naukowych i technicznych orazudzia³ w radach naukowych instytutów i zewnêtrznych (pozaAkademi¹ Rolnicz¹ w Lublinie) radach naukowych: Central-nego Laboratorium Przemys³u Paszowego, Morskiego Insty-tutu Rybackiego w Gdyni, Instytutu Agrofizyki, InstytutuMaszyn Spo¿ywczych, Oœrodka Badawczo-RozwojowegoMaszyn Zbo¿owo-Paszowych i Zak³adu Badawczego Przemy-s³u Piekarskiego.

Dziêki dzia³alnoœci Profesora Józefa Grochowicza nast¹-pi³a integracja œrodowiska, zajmuj¹cego siê badaniami i na-uczaniem w specjalnoœciach techniki przetwórstwa spo¿yw-czego w ca³ym kraju. Zespo³y zajmuj¹ce siê problematyk¹o tych specjalnoœciach by³y rozproszone i pracowa³y w ramach

NA TEMAT


katedr i zak³adów na uczelniach (Akademie Rolnicze, Poli-techniki, Uniwersytety, Akademie Ekonomiczne), instytutach,oœrodkach badawczo-rozwojowych. Badania dotycz¹ce kon-strukcji urz¹dzeñ dla przemys³u spo¿ywczego prowadzone by³yw jednostkach organizacyjnych w ramach ró¿nych dyscyplin:technologii ¿ywnoœci, techniki rolniczej, budowy i eksploata-cji maszyn, a nawet ekonomii. Czynnikami integruj¹cymi by³opowo³anie, na wniosek prof. Józefa Grochowicza, Sekcji Prze-twórstwa Spo¿ywczego przy Komitecie Techniki RolniczejPAN w 1978 roku oraz organizacji dwóch, cenionych przezœrodowisko, tematyczno-cyklicznych konferencji „Budowai Eksploatacja Maszyn Spo¿ywczych – BEMS”, w którychProfesor by³ wielokrotnie przewodnicz¹cym komitetu nauko-wego oraz Szko³y Letniej – „Postêp w In¿ynierii ¯ywnoœci”,która jest Jego autorsk¹ konwencj¹ organizacyjn¹. Obecnieœrodowisko naukowe in¿ynierii przetwórstwa spo¿ywczegozrzesza oko³o 60 samodzielnych pracowników naukowychi pretenduje do utworzenia wydzielonej dyscypliny naukoweji kierunku studiów.

To, co zosta³o zawarte w uzasadnieniu niniejszego wnio-sku, wynika nie tylko z danych zawartych w recenzjach wy-

bitnych Profesorów, których senaty Uniwersytetu Warmiñsko-Mazurskiego, Politechniki £ódzkiej i Akademii Rolniczejw Krakowie wyznaczy³y na recenzentów wniosku, ale tak¿ez osobistej wiedzy profesorów Daniela Dutkiewicza i Jaros³a-wa Diakuna. Profesor Józef Grochowicz ma udzia³ w rozwojukadry i promowaniu oœrodka naukowo-dydaktycznego in¿y-nierii ¿ywnoœci Politechniki Koszaliñskiej. W latach 1982–1990 sekretarzem Sekcji Przetwórstwa Spo¿ywczego Komi-tetu PAN by³ doc. dr in¿. Jerzy Milanowski. Profesor JózefGrochowicz by³ recenzentem pracy doktorskiej Jaros³awa Dia-kuna i opiniowa³ wniosek o tytu³ profesora dla prof. dr. in¿.Daniela Dutkiewicza. Wnioskowa³ i aktywnie zabiega³ o po-wo³anie prof. nadzw. dr. hab. in¿. Jaros³awa Diakuna na cz³onkaKomitetu Techniki Rolniczej PAN.

To uzasadnienie nie jest pe³nym, ani wyczerpuj¹cym opi-sem osi¹gniêæ Profesora. Jest jedynie prób¹ ukazania, jakwysok¹ pozycjê, w przestrzeni naszej cywilizacji, nadajemyosi¹gniêciom i cechom wybitnego Polaka. Godnoœæ doktorahonoris causa Politechniki Koszaliñskiej, poprzez jej nadanieProfesorowi Józefowi Grochowiczowi, staje siê zatem trwa³¹kart¹ ludzi niezwyk³ych.

Konferencja Rzeczników PrasowychOd 29.06 do 1.07.2006 r. Politechni-

ka Koszaliñska goœci³a osoby zajmuj¹cesiê promocj¹ oraz dzia³aniami public re-lations szkó³ wy¿szych. Podczas 7. Ogól-nopolskiej Konferencji Rzeczników Pra-sowych i Pracowników Biur PromocjiSzkó³ Wy¿szych zaprezentowano wyst¹-pienia dotycz¹ce m.in. dzia³añ InternetPublic Relations uczelni, kwestii podej-mowania decyzji przez kandydata na stu-dia oraz finansów w edukacji.

W obszarze Internet PR zaprezentowa-³am (dr Monika Kaczmarek-Œliwiñska –Politechnika Koszaliñska) wyniki swoichostatnio przeprowadzonych badañ, po-równuj¹cych wykorzystanie Internetuw public relations uczelni publicznychi niepublicznych w Polsce. Przeprowadzo-ne badania pokaza³y, i¿ badane uczelniew zakresie komunikacji zewnêtrznej i we-wnêtrznej w znacznym stopniu wykorzy-stuj¹ obecnie instrumenty internetowei maj¹ œwiadomoœæ prowadzonych dzia-³añ. W zakresie zarz¹dzania sytuacj¹ kry-zysow¹ uczelni – znaczna czêœæ uczelninie posiada planów kryzysowych i chocia¿optymistycznie prezentuj¹ siê wyniki do-tycz¹ce prewencji kryzysu, to jednak wy-daje siê, ¿e uczelnie nie s¹ œwiadome za-let i mo¿liwoœci Internetu, jako œrodka po-mocnego w zarz¹dzaniu sytuacj¹ kryzy-sow¹ oraz “wykrywaniu” ognisk zapal-nych. Problemem badanych uczelni jestocena efektów dzia³añ PR prowadzonych

w sieci oraz monitoring, jednak¿e ocenia-j¹c globalnie ca³oœæ przeprowadzonychbadañ nale¿y stwierdziæ, i¿ ankietowaneuczelnie postrzegaj¹ Internet jako narzê-dzie przysz³oœci dzia³añ public relations.Z badañ wynika tak¿e, i¿ uczelnie niepu-bliczne w porównaniu do uczelni publicz-nych, przyk³adaj¹ wiêksz¹ wagê do ko-munikacji z u¿ytkownikami serwisów in-ternetowych wykorzystuj¹c chat’y, foraoraz listy i grupy dyskusyjne. Ankietowa-ne uczelnie publiczne oraz niepublicznebior¹ce udzia³ w badaniu potwierdzi³y, i¿

znajomoœæ i umiejêtnoœæ korzystania z In-ternetu nie stanowi ju¿ “opcji” dla spe-cjalistów od public relations – jest koniecz-noœci¹ (cyt. za: F. P. Seitel, “Public rela-tions w praktyce”).

Praktycznym uzupe³nieniem i po-twierdzeniem moich wyników badañby³a prezentacja realizacji idei InternetPR zaprezentowana przez Urszulê Kan-defer (Ideo) oraz £ukasza Zawadowske-go (Wy¿sza Szko³a Przedsiêbiorczoœcii Zarz¹dzania im. Leona KoŸmiñskiego).WyraŸnie uwypuklony zosta³ fakt, i¿

NA TEMAT


obecnie Internet jest czêsto jedynym Ÿró-d³em informacji dla m³odych ludzi, st¹dte¿ koniecznym staje siê aktywna obec-noœæ w sieci polegaj¹ca m.in. na tworze-niu spo³ecznoœci, aby przekaz uczelni by³skierowany do jak najbardziej dok³adniewyselekcjonowanej grupy. Prezentacjapokazywa³a etapy, rozwi¹zania i proble-my, jakie wyst¹pi³y przy tworzeniui wdra¿aniu serwisu www.kozmin-ski.edu.pl. Serwis omawianej uczelni zo-sta³ tak skonstruowany, aby dostarczyæjego u¿ytkownikom maksymalnie du¿oinformacji w najbardziej optymalny spo-sób. Na uwagê zas³uguje system EditoCMS, bêd¹cym systemem klasy CMS,który stanowi zestaw aplikacji interneto-wych, pozwalaj¹cych na aktualizacjêoraz rozbudowê serwisu internetowego.Modyfikacja treœci mo¿liwa jest dziêkiskonstruowaniu systemu w oparciu o ³a-twe w obs³udze interfejsy u¿ytkownika.W³aœnie prostota, elastycznoœæ, efektyw-noœæ i bezpieczeñstwo stanowi¹ o sukce-sie wdro¿enia i przekonaniu u¿ytkowni-ków (wyk³adowców, administracji) dowykorzystywania i aktywnego tworzeniaserwisu internetowego uczelni w komu-nikacji z otoczeniem.

Marcin Pietras (Communication Part-ners) zaprezentowa³ wyniki badañ zreali-zowanych w czerwcu 2006 roku, a doty-cz¹cych finansów w edukacji. Czynnika-mi, które sk³oni³y do podjêcia zadaniabadawczego by³y: u³atwienie podejmowa-nia decyzji przysz³ym studentom i ich ro-dzicom, zwrócenie uwagi szkó³ wy¿szychna politykê cenow¹, jako element budo-wania przewagi konkurencyjnej oraz pró-ba zastanowienia siê nad tym, jaka czêœæprzychodów jest reinwestowana w pozy-skanie nowych klientów – przysz³ych stu-dentów. Prezentacja wskaza³a na znacznedysproporcje w cenach studiów pierwsze-go i drugiego stopnia w zale¿noœci od re-gionu Polski oraz kierunku studiów i typuuczelni (publiczna lub niepubliczna).

Dr Marek Zimnak (Akademia Ekono-miczna we Wroc³awiu) przedstawi³ pro-ces decyzyjny kandydata na studia. Wy-st¹pienie oparte zosta³o o wyniki badañdr Agaty G¹siorowskiej wœród studentówPolitechniki Wroc³awskiej w roku 2004.Podkreœlone zosta³o, i¿ wzrost udzia³uuczelni niepublicznych w rynku, dyna-miczny rozwój mediów elektronicznychoraz zwiêkszaj¹ca siê œwiadomoœæ m³o-dzie¿y w zakresie planowania swojej przy-sz³oœci, powinny wymuszaæ na uczelniachwykorzystanie marketingowego podejœciado dzia³alnoœci rekrutacyjnej, a co za tym

idzie – zdefiniowanie strategii marketin-gowej. Istotnym aspektem sta³a siê teza,¿e œrodki dotychczas przeznaczane na pro-mocjê w tradycyjnych œrodkach przeka-zu, w tym g³ównie w prasie, powinny byæprzesuniête w kierunku Internetu, ponie-wa¿ to w³aœnie sieæ jest naturalnym œro-dowiskiem przysz³ych studentów. Autorzakoñczy³ prezentacjê doœæ pesymistycz-n¹ konkluzj¹, i¿ mimo wartoœciowych in-formacji pozyskanych z badañ, nie zmie-niono sposobu konstruowania bud¿etupromocyjnego uczelni i wydzia³ów.

W drugiej czêœci pierwszego dniaobrad konferencji rzeczników prasowychi pracowników biur promocji szkó³ wy-¿szych przywita³ JM Rektor Politechni-ki Koszaliñskiej – prof. Tomasz Krzy¿yñ-ski, który poprzez prezentacjê multime-dialn¹ pokaza³ przesz³oœæ, teraŸniejszoœæi przysz³oœæ naszej Uczelni. Szczególnezainteresowanie zgromadzonych wzbu-dzi³ rozwój naukowy Politechniki orazinwestycje budowlane. Uczestnicy mielitak¿e okazjê obejrzenia wa¿nych po-mieszczeñ, takich jak gabinetu JM Rek-tora, sali kolegium, sali senatu i innych.

Istotn¹ czêœci¹ obrad konferencyjnychby³ panel poruszaj¹cy metodologiê two-rzenia rankingów uczelni wy¿szych przezprasê ogólnopolsk¹. Odby³a siê debata,w której uczestniczyli red. Jan Andrzej Ni-ca³ oraz red. Artur Olczak z miesiêcznikaedukacyjnego “Perspektywy”. W burzli-wej debacie przedstawiciele szkó³ wy-¿szych wyrazili swoj¹ opiniê na temat ran-kingów prasy ogólnopolskiej, bêd¹cychbardzo czêsto jednym z g³ównych powo-

dów wyboru danej uczelni przez kandy-datów, a wed³ug pracowników uczelni,czêsto dyskredytuj¹cych i nie daj¹cychszansy na uzyskanie dobrej lokaty z po-wodu zastosowanej metodologii. Redak-torzy miesiêcznika “Perspektywy”, jakojedyni z zaproszonych do udzia³u mediówogólnopolskich, przyjêli zaproszenie doudzia³u w debacie.

W drugim dniu obrad uczestnicy kon-ferencji skoncentrowali siê m.in. na wy-borach w³adz Stowarzyszenia PR i Pro-mocji Uczelni Polskich oraz sprawozda-niu komitetu za³o¿ycielskiego i zmianachw statucie stowarzyszenia, skupiaj¹cegoosoby na co dzieñ zajmuj¹ce siê promo-cj¹ i public relations uczelni. Stowarzy-szenie PR i Promocji Uczelni Polskichjest forum wspó³pracy pracowników, zaj-muj¹cych siê promocj¹ uczelni.

Nowo wybrane w³adze Stowarzysze-nia PR i Promocji Uczelni Polskich to:prezes dr Marek Zimnak – AkademiaEkonomiczna we Wroc³awiu, wicepreze-si: Ewa Sapeñko – Uniwersytet Zielono-górski, Marcin ¯ukowski – Uniwersytetw Bia³ymstoku, Krzysztof S³awiñski –Politechnika Opolska, skarbnik KamilMelcer – Uniwersytet Warszawski, ko-misja rewizyjna: Pawe³ Doœ – Politech-nika Œl¹ska, Monika Kaczmarek-Œliwiñ-ska – Politechnika Koszaliñska, BarbaraB¹k – AGH, Beata Górka – KUL,Agnieszka Szewczyk – Œl¹ska Wy¿szaSzko³a Zarz¹dzania im. gen. JerzegoZiêtka w Katowicach.

dr Monika Kaczmarek-Œliwiñskafot. Leszek Œliwiñski

NA TEMAT


Profesor Tomasz Krzy¿yñski jest drugim profesorem,wypromowanym przez nasz¹ Uczelniê. Procedura nada-nia tytu³u naukowego profesora przeprowadzona zosta³aprzez Wydzia³ Mechaniczny, posiadaj¹cy prawa habili-towania. Uroczyste wrêczenie nominacji przez prezyden-ta RP – Lecha Kaczyñskiego, odby³o siê w Pa³acu Prezy-denckim 24 paŸdziernika 2006 roku.

Profesor Tomasz Krzy¿yñski jest absolwentem Politech-niki Warszawskiej, stopieñ doktora nauk technicznych w za-kresie mechaniki technicznej i doktora habilitowanego w za-kresie budowy i eksploatacji maszyn uzyska³ w Instytucie Pod-stawowych Problemów Techniki Polskiej Akademii Nauk.

W latach 90. przebywa³ na d³ugoterminowych pobytachbadawczych w Niemczech, m.in. w ramachstypendium Fundacji Aleksandra von Hum-boldta (1991–1993) i w ramach programuFundacji Volkswagena w Hanowerze (1995–1996).

Pracê w Politechnice Koszaliñskiej na Wy-dziale Mechanicznym podj¹³ w 1997 na sta-nowisku profesora nadzwyczajnego. By³cz³onkiem Rady Wydzia³u Mechanicznegoi Senatu Uczelni. W latach 1999–2002 pe³ni³funkcjê Prodziekana ds. Nauki na WydzialeMechanicznym, w latach 2002–2005 – funk-cjê Prorektora ds. Nauki Politechniki Kosza-liñskiej. W obecnej kadencji 2005–2008 jestRektorem Uczelni.

Jego dorobek naukowy, po uzyskaniu stop-nia habilitacji, obejmuje 112 pozycji w czaso-pismach lub materia³ach konferencyjnych,w tym ponad 90 prac opublikowanych w cza-sopismach o zasiêgu miêdzynarodowym,6 pozycji o charakterze zwartym, 6 prac wdro-¿eniowych lub patentów oraz kilka recenzji na-ukowych, w tym publikowanych opinii ksi¹-¿ek dla amerykañskiego wydawnictwa „Ap-plied Mechanics Review”. W roku 2005 opu-blikowa³ monografiê „Dynamika uk³adówo niedostrojonych parametrach”.

Jest cz³onkiem towarzystw naukowych – krajowych, m.in.Societas Humboldtiana Polonorum, Polskiego Towarzystwa Me-chaniki Teoretycznej i Stosowanej – i zagranicznych, m.in. Ge-sellschaft fur angewandte Mathematik und Mechanik (GAMM),American Mathematical Society (AMS), European MechanicsSociety (EUROMECH) oraz cz³onkiem kilku sekcji Komite-tów PAN, w tym Sekcji Mechatroniki Komitetu Mechaniki.

Jego udzia³ w dzia³alnoœci dydaktycznej, wychowawczej i or-ganizacyjnej jest znacz¹cy. Prowadzi³ zajêcia dydaktyczne nastudiach magisterskich i doktoranckich, m.in. z podstaw mecha-troniki, dynamiki i systemów operacyjnych. Jest promotoremkilkudziesiêciu prac magisterskich na kierunku „Mechanikai Budowa Maszyn”, z których wiele zosta³o wyró¿nionych. Wrazz zespo³em kierowanego „Zak³adu Mechatroniki” opracowa³wiele stanowisk dydaktycznych i badawczych. Jest promoto-rem piêciu obronionych prac doktorskich oraz siedmiu otwar-

Nominacja profesorskatych przewodów doktorskich uczestników studiów doktoranc-kich prowadzonych na Wydziale Mechanicznym.

W roku 2004 wypromowa³ na Wydziale MechanicznymPolitechniki Koszaliñskiej doktora Sebastiana G³owiñskiego– „Identyfikacja stanu technicznego oraz podstawy prognozo-wania pracoch³onnoœci napraw urz¹dzeñ mechanicznych naprzyk³adzie ekspoloatacji statków powietrznych”, w roku 2005– dwóch doktorów: Igora Maciejewskiego – „Badania efek-tywnoœci zastosowania pneumatycznych uk³adów wibroizo-lacji do ochrony operatorów maszyn roboczych przed drga-niami” (praca wyró¿niona) oraz Roberta Mroza „Sterowanieautonomicznym szeœciono¿nym robotem krocz¹cym za po-moc¹ algorytmów adaptacyjnych opartych na metodach sztucz-

nej inteligencji”, a w roku 2006 – równie¿ dwóch doktorów:Klaudiê Jankowsk¹ – „Zastosowanie metod komputerowej ana-lizy obrazu do badania statycznej strefy kontaktu opony sa-mochodu ciê¿arowego z pod³o¿em”, oraz Norberta Chamier-Gliszczyñskiego – „Optymalizacja odzysku elementów i ma-teria³ów z samochodów wycofanych z eksploatacji z zastoso-waniem algorytmów ewolucyjnych”.

Reasumuj¹c mo¿na stwierdziæ, ¿e we wszystkich dziedzi-nach wyraŸnie przekroczy³ standardy w zakresie obowi¹zkównauczyciela akademickiego i pracownika nauki. Kieruj¹c siêracjami rozwoju Uczelni i wykazuj¹c przy tym umiejêtnoœcinaukowe, edukacyjne i organizacyjne, przyczyni³ siê wydat-nie do pomno¿enia oferty edukacyjnej oraz potencja³u badaw-czego Politechniki Koszaliñskiej, podejmuj¹c jednoczeœnie ak-tualn¹ i wa¿n¹ tematykê naukow¹ w reprezentowanej przezsiebie dziedzinie.

Od lewej: prof. Tomasz Krzy¿yñski z ¿on¹ Beat¹, prezydent RP Lech Kaczyñski

NA TEMAT


HabilitacjeDr hab. in¿. Wies³awa G³odkowska uzyska³a stopieñ na-

ukowy doktora habilitowanego nauk technicznych w dyscy-plinie budownictwo i specjalnoœci budownictwo betonowe.

Jest obecnie profesorem nadzwyczajnym w Katedrze Kon-strukcji Betonowych i pe³ni funkcjê prodziekana ds. nauki naWydziale Budownictwa i In¿ynierii Œrodowiska oraz dyrek-tora Centrum Budownictwa w Parku Naukowo-Technologicz-nym Politechniki Koszaliñskiej.

Rozprawa habilitacyjna ma tytu³ “Podstawy i metoda do-boru w³aœciwoœci kompozytów do napraw i ochrony betonu”.Przewód przeprowadzony zosta³ na Politechnice Poznañskiejna Wydziale Budownictwa, Architektury i In¿ynierii Œrodo-wiska, zakoñczony kolokwium habilitacyjnym 19.03.2004 r.Recenzentami w przewodzie habilitacyjnym byli: prof. hab.in¿. Janusz Szwabowski z Politechniki Œl¹skiej, prof. dr hab.in¿. Marian Abramowicz z Politechniki Warszawskiej, prof.dr hab. in¿. Józef Jasiczak z Politechniki Poznañskiej.

Rozprawa habilitacyjna stanowi syntezê dorobku w zakre-sie teoretycznego, doœwiadczalnego i praktycznego modelo-wania dobrej wspó³pracy dwukomponentowych uk³adów:kompozyt polimerowy – beton zwyk³y oraz kompozyt cemen-towo-polimerowy – beton zwyk³y. Poœwiêcona jest rozwi¹za-niu problemu doboru takich kompozytów do napraw i ochro-ny powierzchniowej konstrukcji z betonu. Celem pracy by³ozbudowanie wielokryterialnych modeli dobrej wspó³pracy ze-spolonych materia³ów, przy u¿yciu których mo¿na by doko-naæ doboru w³aœciwoœci kompozytów w takich zastosowaniach,w zale¿noœci od charakterystyki fizykomechanicznej pod³o¿abetonowego, uszkodzeñ betonu, rodzaju oddzia³ywañ na kon-strukcjê, planowanego czasu i warunków u¿ytkowania kon-strukcji. Opracowano szereg analitycznych warunków zgod-noœci cech fizykomechanicznych zespolonych materia³ów orazkryteria rysoodpornoœci pow³ok ochronnych. Odpowiedzi¹modeli obliczeniowych s¹ wielowymiarowe przestrzenie do-brej wspó³pracy zespolonych materia³ów. Do wyznaczenia wie-lowymiarowych przestrzeni i ich interpretacji opracowano pro-gramy komputerowe: obliczeniowy “PROGRES 2” i graficz-ny “SPACE”. Programy te umo¿liwiaj¹ symulacyjne badaniezachowania siê przedmiotowego uk³adu w warunkach obci¹-¿eñ krótko- i d³ugotrwa³ych konstrukcji, oddzia³ywañ termicz-nych i atmosferycznych. Sformu³owano tak¿e zale¿noœci po-zwalaj¹ce na oszacowanie czasu u¿ytkowania obiektów ponaprawie oraz wskazanie tych cech kompozytów naprawczych,

które nie spe³ni¹ warunków dobrej wspó³pracy w czasie eks-ploatacji obiektu. Zdefiniowano, w jakim stopniu i po jakimczasie mo¿na dopuœciæ pogorszenie w³aœciwoœci materia³ównaprawczo-ochronnych, aby zapewniæ spe³nianie warunkówstanów granicznych noœnoœci i u¿ytkowalnoœci przez ka¿d¹z czêœci uk³adów zespolonych. Zdefiniowano zale¿noœci miê-dzy efektami starzenia naturalnego i przyspieszonego kompo-zytów naprawczo-ochronnych oraz krzywe starzenia natural-nego takich kompozytów. Badania naukowe realizowane by³ymiêdzy innymi w ramach polsko-amerykañskiego projektubadawczego MEN/NIST-234: “Polymer composite for repa-iring of portland cement concrete: Compatibility problem”.

Opracowana metoda analityczna obecnie stosowana jestdo projektowania technologii napraw konstrukcji z betonu.Wykorzystywana jest równie¿ do projektowania nowych kom-pozytów naprawczych i ochronnych, spe³niaj¹cych za³o¿eniadobrej wspó³pracy. Umo¿liwia wskazanie rozwi¹zañ materia-³owych nieprzydatnych w danym zastosowaniu, z podaniemprzyczyn uszkodzeñ betonu, jakie mog¹ wyst¹piæ na etapiedoboru technologii naprawy lub podczas eksploatacji obiek-tu, po naprawie. Kryteria rysoodpornoœci wykorzystywane s¹do projektowania zabezpieczeñ powierzchniowych konstruk-cji z betonu, w których pocz¹tkowe stadium obci¹¿enia niewywo³a³o jeszcze rozwoju rys, jak i w stadium po zarysowa-niu, podczas eksploatacji.

Wies³awa G³odkowska jest absolwentk¹ Wydzia³u In¿ynie-rii L¹dowej i Sanitarnej Wy¿szej Szko³y In¿ynierskiej w Ko-szalinie, o specjalnoœci – Konstrukcje Budowlane i In¿ynier-skie. Za pracê magistersk¹ w 1988 r., z uwagi na jej aspektypoznawcze i praktyczne, otrzyma³a nagrodê w konkursie, orga-nizowanym przez Zarz¹d Oddzia³u PZITB w Koszalinie, nanajlepsz¹ pracê dyplomow¹ z dziedziny budownictwo. Stopieñdoktora nauk technicznych uzyska³a decyzj¹ Rady Wydzia³uIn¿ynierii L¹dowej Politechniki Warszawskiej w 1994 r. na pod-stawie rozprawy pt. “Wspó³praca kompozytu polimerowegoz betonem zwyk³ym”. Pracê doktorsk¹ obroni³a z wyró¿nieniem.

Jest cz³onkiem Komitetu Nauki PZITB, Komitetu Trwa³o-œci Budowli Zarz¹du G³ównego PZITB, Sekcji Materia³ów Bu-dowlanych KILiW PAN oraz pe³ni funkcjê sekretarza KomisjiNauki Koszaliñskiego Oddzia³u PZITB. Prof. G³odkowska jestautork¹ lub wspó³autork¹ 47 znacz¹cych publikacji krajowychi miêdzynarodowych, 17 opracowañ naukowo-badawczych, 59ekspertyz technicznych, w tym projektów. Jej dzia³alnoœæ na-ukowo-badawcza by³a wielokrotnie nagradzana i wyró¿niania,miedzy innymi przez Rektora Politechniki Warszawskiej, Ko-szaliñskiej i Uniwersytetu Zielonogórskiego. Rezultaty badañnaukowych znalaz³y zastosowanie w postaci wdro¿eñ w wieluobiektach budownictwa komunalnego, komunikacyjnego, prze-mys³owego, hydrotechnicznego oraz u¿ytecznoœci publicznej.

Dr hab. Miros³aw Maliñski z Katedry Podstaw Elektro-niki na Wydziale Elektroniki i Informatyki Politechniki Ko-szaliñskiej uzyska³ stopieñ naukowy doktora habilitowanegonauk technicznych w dyscyplinie elektronika i specjalnoœci ma-teria³y elektroniczne. Obecnie jest profesorem nadzwyczajnymPolitechniki Koszaliñskiej i pe³ni funkcjê prodziekana ds. ba-dañ naukowych na Wydziale Elektroniki i Informatyki.

Rozprawa habilitacyjna ma tytu³ Fotoakustyka i spektro-skopia fotoakustyczna materia³ów pó³przewodnikowych. Prze-wód przeprowadzony zosta³ na Politechnice Wroc³awskiej naWydziale Elektroniki Mikrosystemów i Fotoniki. Praca roz-poczêta zosta³a 15.12.2004 r., a ukoñczona kolokwium habi-

NA TEMAT


litacyjnym 11.07.2005 r. Recenzentami pracy s¹ dr hab. in¿.Jerzy Bodzenta z Politechniki Œl¹skiej, dr hab. in¿. AndrzejDziedzic z Politechniki Wroc³awskiej, prof. dr hab. AntoniSylwester Jan Œliwiñski z Komitetu Akustyki PAN.

W dziedzinie badañ podstawowych celem pracy habilita-cyjnej by³o m.in. wyprowadzenie odpowiednich zale¿noœcianalitycznych na rozk³ady przestrzenne chwilowych wartoœcitemperatury w próbce, przy dowolnym wspó³czynniku absorp-cji optycznej oraz dowolnym pod³o¿u. Kolejnym celem by³oprzeprowadzenie szczegó³owej analizy efektu piezoelektrycz-nego pod k¹tem mo¿liwoœci wykorzystania go do okreœlaniazarówno parametrów termicznych, jak i optycznych badanychpróbek. W dziedzinie analiz spektroskopowych fotoakustycz-nych, w szczególnoœci kryszta³ów mieszanych, celem pracyby³o opracowanie szeregu matematycznych modeli wielo-warstwowych próbek pó³przewodnikowych, które pozwoli³yna analizê iloœciow¹ ich eksperymentalnych widm piezoelek-trycznych i mikrofonowych. Doprowadzi³o to do wyznacze-nia szeregu parametrów materia³owych badanych próbek. Pra-ca zawiera równie¿ analizê teoretyczn¹ uk³adów warstwowychoraz jej zastosowanie do badañ struktur elektronicznych.

Wyniki pracy habilitacyjnej mog¹ zostaæ wykorzystanew wielu dziedzinach. Pierwsz¹ dziedzin¹ jest wyznaczanie pa-rametrów termicznych tj. dyfuzyjnoœci termicznej, efuzyjno-œci termicznej, przewodnictwa cieplnego nowych materia³ówelektronicznych metod¹ fotoakustyczn¹ mikrofonow¹ i piezo-elektryczn¹. Drug¹ dziedzin¹ jest wyznaczanie podstawowychparametrów optycznych nowych materia³ów elektronicznych,g³ównie wartoœci przerwy energetycznej. Trzecia dziedzina za-stosowania to ocena jakoœci powierzchni p³ytek materia³ówpó³przewodnikowych, g³ównie Si i SiGe z pomiarów widmo-wych sygna³u fotoakustycznego. Czwart¹ dziedzina zastoso-wania jest ocena jednorodnoœci sk³adu kryszta³ów mieszanychistotnych w przemyœle optoelektronicznym na podstawie widmpiezoelektrycznych.

Miros³aw Maliñski jest absolwentem wydzia³u Matematy-ki Fizyki i Chemii Uniwersytetu Miko³aja Kopernika w Toru-niu, gdzie studiowa³ na kierunku fizyka, który ukoñczy³ z wy-ró¿nieniem w 1979 roku. W roku 1989, równie¿ na tym sa-mym uniwersytecie, obroni³ pracê doktorsk¹ wykonywan¹w Zak³adzie Optoelektroniki Pó³przewodników zatytu³owan¹Polaryzacja luminescencji kryszta³ów ZnSe domieszkowanychCu, Ag i Al, uzyskuj¹c stopieñ naukowy doktora nauk fizycz-nych. Jego zainteresowania naukowe dotycz¹ elektronikii optoelektroniki cia³a sta³ego.

W roku 2003 zosta³ laureatem nagrody „Zachodniopomor-ski Nobel” za realizacjê tematu: Opracowanie i zastosowaniemetody numerycznej analizy piezoelektrycznych widm fotoaku-stycznych materia³ów elektronicznych. Jest równie¿ laureatemnagród: Outstanding Paper Award 1998 przyznanej przez IEEETransactions on CPMT-Part A USA oraz Nagrody Naukowejw konkursie Gospodarczym Marsza³ka Województwa Zachod-niopomorskiego 2004 r. Ponadto jest autorem lub wspó³auto-rem 80 publikacji miêdzynarodowych w tym 30 z tzw. ListyFiladelfijskiej. W latach 2003–2004 by³ koordynatorem pol-sko-niemieckiego projektu badawczego DAAD-KBN na te-mat Korelacji parametrów elektrycznych i optycznych mate-ria³ów pó³przewodnikowych. Wyniki swoich prac referowa³na licznych konferencjach miêdzynarodowych, m.in. w USA,Kanadzie, Francji, Hiszpanii i Niemczech.

Biografia prof. M. Maliñskiego zosta³a opublikowanaw nastêpuj¹cych Wydawnictwach Encyklopedycznych: Who’sWho in the World USA, Who’s Who in Science and Engine-ering USA, Outstanding Scientists of the 21st Century- IBC-Cambridge-England.

Dr hab. in¿. Oleg Maslennikow z Katedry In¿ynierii Kom-puterowej na Wydziale Elektroniki i Informatyki PolitechnikiKoszaliñskiej uzyska³ stopieñ naukowy doktora habilitowa-nego nauk technicznych w dyscyplinie elektronika. Zosta³ mia-nowany na stanowisko profesora nadzwyczajnego Politechni-ki Koszaliñskiej.

Urodzi³ siê w Kijowie w 1961 r. Po ukoñczeniu szko³y œred-niej w 1978 r. ponad 2 lata pracowa³ na stanowisku pracowni-ka technicznego w Katedrze Techniki Obliczeniowej Politech-niki Kijowskiej, gdzie w 1981 r. podj¹³ studia na WydzialeInformatyki i Techniki Obliczeniowej. Ukoñczy³ z wyró¿nie-niem studia magisterskie o specjalnoœci elektroniczne maszy-ny obliczeniowe w 1987 r. i podj¹³ pracê w Katedrze TechnikiObliczeniowej. Pracowa³ na stanowiskach badacza-sta¿ysty,m³odszego pracownika naukowego, asystenta i starszego pra-cownika naukowego. Tam te¿ 13 grudnia 1993 roku uzyska³stopieñ doktora nauk technicznych w dyscyplinie informaty-ka, na podstawie rozprawy doktorskiej pt. Metody projekto-wania i struktury procesorów systolicznych przeznaczonych dorealizacji zadañ algebry liniowej.

W 1996 r. otrzyma³ zaproszenie do podjêcia pracy na Wy-dziale Elektroniki Politechniki Koszaliñskiej. Przez prawie 10 latpracowa³ na stanowisku adiunkta w Katedrze In¿ynierii Kom-puterowej. 13 grudnia 2005 roku, przed Rad¹ Naukow¹ Wy-

NA TEMAT


dzia³u Automatyki, Elektroniki i Informatyki Politechniki Œl¹-skiej w Gliwicach, obroni³ rozprawê habilitacyjn¹ pt. Podstawyteorii zautomatyzowanego projektowania reprogramowalnychrównoleg³ych jednostek przetwarzaj¹cych dla jednouk³adowychsystemów czasu rzeczywistego. Recenzentami zasadniczymi roz-prawy byli prof. dr hab. in¿. Andrzej Napieralski z Politechniki£ódzkiej, prof. dr hab. in¿. Kazimierz Wiatr z Akademii Górni-czo-Hutniczej w Krakowie oraz prof. dr hab. in¿. Edward Hryn-kiewicz z Politechniki Œl¹skiej w Gliwicach. Centralna Komi-sja do spraw tytu³ów i stopni naukowych w maju 2006 r. za-twierdzi³a uchwa³ê Rady Wydzia³u o nadaniu stopnia doktorahabilitowanego nauk technicznych w dyscyplinie elektronika.

Badania, prowadzone w ramach pracy doktorskiej, ukie-runkowa³y Jego zainteresowania naukowe na problematykêrozwoju metod projektowania równoleg³ych jednostek prze-twarzaj¹cych z architektur¹ macierzy procesorowych (ang.VLSI array processors), oraz na zwiêkszenie wiarygodnoœciobliczeñ w takich jednostkach poprzez zastosowanie algoryt-mów odpornych na b³êdy obliczeñ. PóŸniejsze badania g³ów-nie rozwijaj¹ tê tematykê, jednak dodatkowo ukierunkowanes¹ na zautomatyzowanie procesu projektowania tych jedno-stek, przetwarzaj¹cych na poziomach strukturalnym i logicz-nym, i ich zastosowanie w systemach jednouk³adowych SoC(ang. SoC – System-on-Chip) czasu rzeczywistego. Jest to te-matyka wa¿na z punktu widzenia rozwoju nowoczesnychi praktycznych systemów komputerowych, w tym mieszanychsystemów analogowo-cyfrowych. Obejmuje ona aktualne za-gadnienia zgodne z trendami œwiatowymi i nawi¹zuje do naj-nowszych badañ w tej dziedzinie.

Prof. O. Maslennikow jest autorem i wspó³autorem ponad130 publikacji naukowych, w tym 1 monografii, 22 artyku³óww czasopismach zagranicznych i krajowych, ponad 50 refera-tów na konferencjach miêdzynarodowych, ponad 30 refera-tów na znanych konferencjach krajowych oraz 17 patentówby³ego Zwi¹zku Radzieckiego.

W latach 1998–1999 by³ cz³onkiem zespo³u badawczegoprojektu pt. Cyfrowe uk³ady pracuj¹ce w trybie pr¹dowymdla mieszanych systemów analogowo-cyfrowych, finansowa-nego przez Komitet Badañ Naukowych. Potem w 2001–2003roku by³ g³ównym wykonaw¹ w grancie pt. Programowalnemieszane uk³ady analogowo-cyfrowe pracuj¹ce w trybie pr¹-dowym, który zosta³ rozliczony przez KBN z ocen¹ “znako-mity”. Nastêpnie w latach 2004–2006 pe³ni³ funkcjê kierow-nika grantu KBN pt. Jednostki operacyjne dla systemów jed-nouk³adowych pracuj¹cych w logice wielowartoœcioweji arytmetyce resztowej. Od roku 2001 pe³ni równie¿ funkcjêkierownika badañ w ramach dzia³alnoœci statutowej w Kate-drze In¿ynierii Komputerowej. Wspó³pracuje z zespo³ami ba-dawczymi z Politechniki Czêstochowskiej, PolitechnikiGdañskiej i Politechniki Kijowskiej.

Przez ponad 10 lat pracy dydaktycznej na Politechnice Ko-szaliñskiej prowadzi³ wyk³ady i æwiczenia laboratoryjnez przedmiotów “Architektura komputerów”, “Superkompute-ry i architektury równoleg³e”, “Logika i arytmetyka kompute-rów”, “Algorytmy i struktury danych” oraz “Metody nume-ryczne”. Z udzia³em swoich dyplomantów opracowa³ trzy ze-stawy prac laboratoryjnych i odpowiednie programy dydak-tyczne. Jest te¿ g³ównym wspó³autorem dwóch skryptów: Ar-chitektura komputerów. Æwiczenia laboratoryjne oraz Logikai arytmetyka komputerów. Æwiczenia laboratoryjne.

Wypromowa³ ponad 70 magistrów-in¿ynierów i in¿ynie-rów na kierunkach elektronika, telekomunikacja i informaty-ka, z których 4 osoby pracuj¹ obecnie w Katedrze In¿ynieriiKomputerowej na stanowiskach asystentów. Razem z nimitworzy zespó³ badawczy, od 1999 r. zajmuj¹cy siê projekto-waniem jednostek przetwarzaj¹cych dla systemów czasu rze-czywistego, w tym jednostek równoleg³ych.

By³ nagradzany przez JM Rektora nagrodami indywidual-nymi za dzia³alnoœæ naukow¹. W 1998 r. otrzyma³ Dyplom IIIstopnia Stowarzyszenia Elektryków Polskich w Koszalinie,jako promotor pracy magisterskiej. Obecnie jest promotoremdwóch otwartych przewodów doktorskich.

Pe³ni równie¿ funkcje spo³eczne, jest cz³onkiem Wydzia-³owej i Uczelnianej Rady Wydawniczej, w latach 1999–2003pe³ni³ funkcjê cz³onka Komisji Rekrutacyjnej Wydzia³u Elek-troniki i Informatyki.

Dr hab. in¿. Robert Side³ko, adiunkt w Katedrze Gospo-darki Odpadami na Wydziale Budownictwa i In¿ynierii Œro-dowiska Politechniki Koszaliñskiej, uzyska³ stopieñ naukowydoktora habilitowanego nauk technicznych w dyscyplinie in-¿ynieria œrodowiska i specjalnoœci technologia œcieków i od-padów.

Rozprawa habilitacyjna ma tytu³: Kompostowanie – opty-malizacja procesu i prognoza jakoœci produktu. Przewód habi-litacyjny przeprowadzony zosta³ w Politechnice Wroc³awskiejna Wydziale In¿ynierii Œrodowiska. Praca zosta³a rozpoczêtaw 1999 roku, a zakoñczona kolokwium habilitacyjnym w dniu04.07.2006 r. Recenzentami byli: prof. dr hab. in¿. January Bieñz Politechniki Czêstochowskiej, prof. dr hab. in¿. Piotr Kowa-lik z Politechniki Gdañskiej, prof. dr hab. in¿. Wojciech Adam-ski z Politechniki Wroc³awskiej i prof. nadzw. dr hab. in¿. An-drzej Jêdrczak z Uniwersytetu Zielonogórskiego.

Przedstawione w pracy wyniki badañ zwi¹zane s¹ z kom-postowaniem czêœci biodegradowalnych, zawartych w odpa-dach komunalnych. Analizowane zagadnienia, istotne z punktuwidzenia praktyki procesowej, dotycz¹ etapu ustalania para-metrów technologicznych kompostowania, jak równie¿ prze-widywania jakoœci produktu koñcowego.

Pierwsz¹ czêœæ pracy stanowi³y badania prowadzone w ska-li laboratoryjnej, przy wykorzystaniu bioreaktorów stacjonar-nych o pojemnoœci 60 dm3. Na stanowisku badawczym, wy-posa¿onym w system regulacji przep³ywu powietrza przezmasê kompostow¹, umieszczon¹ w izolowanych termiczniereaktorach, monitorowano zmiany temperatury w trakcie trwa-nia doœwiadczenia. Parametrami zmiennymi, których warto-

NA TEMAT


œci ustalano na pocz¹tku ka¿dej próby by³y: iloœæ doprowa-dzanego do reaktora w trakcie badañ powietrza, wilgotnoœæmasy kompostowej oraz charakterystyczny dla niej stosunekwêgla do azotu i fosforu. Zakres wartoœci poszczególnych pa-rametrów ustalono w oparciu o szczegó³owy przegl¹d litera-tury przedmiotu. Podstawowym sk³adnikiem masy komposto-wej by³y wydzielone z odpadów komunalnych czêœci organicz-ne oraz odwodnione, niestabilizowane osady œciekowe pocho-dz¹ce z oczyszczalni œcieków komunalnych. Zastosowanieró¿nych dawek osadów œciekowych s³u¿y³o przede wszyst-kim modelowaniu masy kompostowej, czego efektem by³ozró¿nicowanie stosunku C:N. W opracowanym na podstawieuzyskanych wyników modelu, zmienn¹ zale¿n¹ stanowi³a iloœædoprowadzanego powietrza, natomiast zmienne niezale¿ne to:wilgotnoœæ kompostowanej masy oraz zawartoœæ zwi¹zkówwêgla organicznego, azotu i fosforu ogólnego, wyra¿ona sto-sunkiem (indeksem) C:P/C:N, który ostatecznie okaza³ siêczynnikiem w najwiêkszym stopniu wp³ywaj¹cym na wartoœæzmiennej zale¿nej. Aspekt praktyczny stworzonego modelu,to mo¿liwoœæ jego wykorzystania do wyznaczenia wydatkuwentylatorów t³ocz¹cych powietrze do bioreaktorów. Przyokreœlonej wartoœci indeksu oraz wilgotnoœci masy kompo-stowej, przep³yw powietrza ustalony w oparciu o podan¹ for-mu³ê, bêdzie optymalny w danych warunkach.

W drugiej czêœci pracy przedstawiono wyniki badañ zwi¹-zanych ze zmianami iloœciowo-jakoœciowymi wybranych wskaŸ-ników w trakcie procesu kompostowania. Analizowano wp³ywzawartoœci zwi¹zków organicznych oraz mikro- i makrozanie-czyszczeñ w odpadach komunalnych na sk³ad fizykochemicz-ny wytwarzanego na ich bazie kompostu. W trakcie monitoro-wania dziewiêciu pe³nych cykli produkcyjnych, obejmuj¹cychkolejne fazy formowania i dojrzewania kompostu, oznaczanomiêdzy innymi zawartoœæ organicznych zwi¹zków wêglai zwi¹zków nawozowych wed³ug zaleceñ normy federalnej USEPA oraz zawartoœæ metali ciê¿kich, zgodnie z wymogami okre-œlonymi w ustawie o nawozach i nawo¿eniu z 26 lipca 2000roku. Do oceny zagro¿enia obecnymi w analizowanym mate-riale metalami ciê¿kimi, jak równie¿ w celu okreœlenia zakresutransformacji form wystêpowania mikrozanieczyszczeñ w trak-cie kompostowania, wykonano analizy specjacyjne wszystkichpróbek, stosuj¹c metodykê opracowan¹ przez Tessiera. Wybra-ne, statystycznie istotne wspó³zale¿noœci, pomiêdzy poszcze-gólnymi wskaŸnikami, zinterpretowano na gruncie wiedzy em-pirycznej. Opracowane równania regresji mog¹ byæ wykorzy-stane do szacowania wartoœci silnie skorelowanych zmiennych,ograniczaj¹c w praktyce iloœæ wykonywanych oznaczeñ. W tejczêœci pracy podjêto równie¿ próbê prognozowania zawartoœciwybranych wskaŸników w kompoœcie dojrza³ym, na podstawiedanych opisuj¹cych materia³ wyjœciowy do jego produkcji. Dokonstrukcji programu obliczeniowego wykorzystano jednokie-runkow¹ sieæ wielowarstwow¹ MLP (multilayer perceptron)z jedn¹ warstw¹ ukryt¹. W procesie uczenia sieci zastosowanoalgorytm wstecznej propagacji b³êdu.

Dr hab. in¿. Robert Side³ko jest absolwentem Wydzia³uIn¿ynierii L¹dowej i Sanitarnej Wy¿szej Szko³y In¿ynierskiejw Koszalinie, gdzie studiowa³ na kierunku In¿ynieria Œrodo-wiska, który ukoñczy³ w 1987 r. W roku 1994, w InstytucieIn¿ynierii Ochrony Œrodowiska Politechniki Wroc³awskiej,obroni³ pracê doktorsk¹ pt. Sorpcja wybranych jonów metaliciê¿kich na z³o¿ach piaskowo-bentonitowych, uzyskuj¹c sto-pieñ doktora nauk technicznych.

Jest autorem lub wspó³autorem 44. publikacji naukowychoraz 7. opracowañ o charakterze raportów z prac badawczych.Uczestniczy³ w 17. zrealizowanych tematach naukowo-badaw-czych, w tym dwóch projektach badawczych zamawianych(PBZ-KBN). W 1998 roku zda³ egzamin pañstwowy i uzyska³uprawnienia do projektowania bez ograniczeñ w specjalnoœciinstalacyjnej w zakresie sieci i instalacji oraz urz¹dzeñ: wodo-ci¹gowych i kanalizacyjnych, cieplnych, wentylacyjnych i ga-zowych. Praktyka in¿ynierska, to ponad 30 zrealizowanychprojektów technicznych, g³ównie w zakresie nowoczesnychsystemów ciep³owniczych, wykorzystuj¹cych miêdzy innymienergiê odnawialn¹.

Dr hab. in¿. Tomasz Kiczkowiak z Katedry SystemówSterowania na Wydziale Mechanicznym Politechniki Kosza-liñskiej uzyska³ stopieñ naukowy doktora habilitowanego nauktechnicznych w dyscyplinie budowa i eksploatacja maszyn.

Urodzi³ siê w 1955 roku w Koszalinie. W 1973 roku roz-pocz¹³ studia na Wydziale Mechanicznym Wy¿szej Szko³y In-

¿ynierskiej w Koszalinie, które ukoñczy³ w 1978 roku, uzy-skuj¹c dyplom magistra in¿yniera mechanika o specjalnoœciMaszyny i Urz¹dzenia Przemys³u Chemicznego i Spo¿ywcze-go. W 1978 r. podj¹³ pracê w Zak³adzie Maszyn i Urz¹dzeñPrzemys³u Spo¿ywczego i Chemicznego, któr¹ kontynuuje dodnia dzisiejszego.

Zaraz po studiach rozpocz¹³ pracê naukowo-badawcz¹ w ze-spole doc. dr. in¿. Jerzego Milanowskiego. Zespó³ zajmowa³siê mechanizacj¹ i automatyzacj¹ procesów przemys³u spo¿yw-czego. Prace te obejmowa³y badania teoretyczne i eksperymen-talne, budowê stanowisk i opracowanie programów badawczych,oraz weryfikacjê doœwiadczaln¹ opracowanych konstrukcjii wdro¿enia. Prace by³y finansowane przez Zak³ady Przemys³uSpo¿ywczego i dotyczy³y miedzy innymi procesów i urz¹dzeñdo rozdrabniania miêsa, oraz procesów i urz¹dzeñ do formo-wania i zawijania pomadek mlecznych, za które zespó³ uzyska³w 1983 roku nagrodê Ministra Nauki i Szkolnictwa Wy¿szego.

W roku 1985, odbywaj¹c sta¿ naukowy w Instytucie Tech-nologii Mechanicznej na Politechnice Warszawskiej, rozpo-cz¹³ wspó³pracê z prof. dr. in¿. Lucjanem T. Wrotnym, którazaowocowa³a rozpraw¹ doktorsk¹ pt. Wp³yw wybranych pa-rametrów konstrukcyjnych na stany dynamiczne szybkobie¿-nego si³ownika pneumatycznego z wbudowanym zbiornikiem,obronion¹ w 1991 roku.

W latach 1985–1990, obok badañ zwi¹zanych z praca dok-torsk¹, uczestniczy³ w pracach zespo³ów kierowanych przez

NA TEMAT


Doktoraty 2006Robert Arsoba, doktor nauk technicznych w dyscyplinie

elektronika. Obrona pracy doktorskiej odby³a siê 10.01.2006 r.w Politechnice Koszaliñskiej na Wydziale Elektroniki i Infor-matyki, promotorem pracy jest dr hab. in¿. Zbigniew Suszyñ-ski. Temat pracy „Badanie jakoœci termokompresji w struktu-rach tyrystorowych metodami termofalowymi dla pobudzeñenergetycznych zmiennych w czasie lub przestrzeni.”

Agnieszka Lisowska, doktor nauk ekonomicznych w dys-cyplinie nauki o zarz¹dzaniu. Obrona pracy doktorskiej odby-³a siê 09.01.2006 w Instytucie Organizacji i Zarz¹dzania wPrzemyœle ORGMASZ, Warszawa, promotorem pracy jestprof. dr hab. in¿. Stanis³aw Tkaczyk. Temat pracy “Kosztyjakoœci w kszta³towaniu przedsiêbiorstw bran¿y gazowej.”

Brygida Gasztold, doktor nauk nauk humanistycznychw dyscyplinie literaturoznawstwo. Obrona pracy doktorskiejodby³a siê 05.01.2006 r. na Uniwersytecie Gdañskim, promo-torem pracy jest prof. dr hab. Andrzej Cejnowa. Temat pracy„To the Limits of Experience: Jerzy Kosiñski’s Literary Questfor Self-Identity.”

Marcin Baran, doktor nauk technicznych w dyscypliniebudowa i eksploatacja maszyn. Obrona pracy doktorskiej od-

by³a siê 31.01.2006 r. na Politechnice Koszaliñskiej na WydzialeMechanicznym, promotorem pracy jest prof. nadzw. dr hab. in¿.Tadeusz Bohdal. Temat pracy „Badanie wrzenia pêcherzyko-wego czynnika ch³odniczego w szczelinie pierœcieniowej.”

Mariusz Kasprzyk, doktor nauk technicznych w dyscy-plinie budowa i eksploatacja maszyn. Obrona pracy doktor-skiej odby³a siê 31.01.2006 r. na Politechnikce Koszaliñskiejna Wydziale Mechanicznym, promotorem pracy jest prof. drhab. in¿. Wojciech Kacalak. Temat pracy „Probabilistycznemodele trwa³oœci i zu¿ycia œciernic z ziarnami z elektrokor-dunu szlachetnego.”

Krzysztof Rokosz, doktor nauk technicznych w dyscypli-nie budowa i eksploatacja maszyn. Obrona pracy doktorskiejodby³a siê 31.01.2006 r. na Politechnikce Koszaliñskiej na Wy-dziale Mechanicznym, promotorem pracy jest prof. nadzw. drhab. in¿. Tadeusz Hryniewicz. Temat pracy „Wp³yw nagniata-nia stali na jej odpornoœæ korozyjn¹.”

Agnieszka Ku³akowska, doktor nauk technicznych w dys-cyplinie budowa i eksploatacja maszyn. Obrona pracy doktor-skiej odby³a siê 31.01.2006 r. na Politechnikce Koszaliñskiejna Wydziale Mechanicznym, promotorem pracy jest prof. drhab. in¿. Leon Kukie³ka. Temat pracy „Wp³yw odchy³ek zary-

prof. Wojciecha Tarnowskiego, zajmuj¹cych siê wykorzysta-niem komputerów we wspomaganiu projektowania. By³y toprace finansowane ze œrodków centralnych. Po³¹czenie zain-teresowañ pneumatyk¹ i zastosowaniami komputerów nast¹-pi³o przy realizacji pracy pt. System komputerowego wspoma-gania projektowania pneumatycznych uk³adów sterowniczo-napêdowych i pozwoli³o na zidentyfikowanie problemów wy-stêpuj¹cych przy opracowywaniu systemu CAD dla uk³adówpneumatycznych oraz stworzy³o podstawy do dalszych badañ.

Po uzyskaniu stopnia doktora prace badawcze prowadzi³dwutorowo. Pierwszym nurtem by³a kontynuacja badañ rozpo-czêtych w ramach pracy doktorskiej i dotycz¹cych dynamikinapêdu szybkobie¿nego. Zaproponowa³ i przetestowa³ uprosz-czone modele matematyczne tego si³ownika, opracowa³ meto-dykê obliczeñ i doboru si³ownika szybkobie¿nego, oraz pro-gram komputerowy do wspomagania tych obliczeñ. Poszuki-wa³ równie¿ mo¿liwoœci wykorzystania tego napêdu do realiza-cji ró¿nych procesów technologicznych. W nurcie tych badañle¿a³y równie¿ prace dotycz¹ce badañ symulacyjnych proce-sów, zachodz¹cych w wyt³aczarkach œlimakowych do uplastycz-niania tworzyw sztucznych, jak równie¿ analiza, na drodze sy-mulacyjnej, mo¿liwoœci tworzenia nowych konstrukcji.

Drugim kierunkiem badawczym by³y prace nad systememCAD dla pneumatycznych uk³adów napêdowych. Finansowaneby³y one miêdzy innymi w ramach grantu KBN. Efektami tychprac jest system CAD, którego modu³ obliczeñ i doboru ele-mentów z katalogu, baza danych katalogowych oraz modu³wspó³pracy z systemem AutoCAD, wykorzystywane s¹ w pro-jektowaniu.

Pozytywne efekty z zastosowaniem sztucznych sieci neu-ronowych w projektowaniu, pozwoli³y na uzyskanie finanso-wania dalszych prac przez KBN. W pracach tych szczególnynacisk po³o¿ono na opracowanie (dobranie struktury i wytre-nowanie) sztucznych sieci neuronowych. Zweryfikowano do-tychczas stosowane algorytmy obliczeniowe i modele mate-

matyczne elementów i uk³adów pneumatycznych.Podsumowaniem i usystematyzowaniem dorobku w zakre-

sie wspomaganego komputerowo projektowania pneumatycz-nych uk³adów napêdowych jest monografia pt. Algorytmy i mo-dele w projektowaniu pneumatycznych uk³adów napêdowych,wydana w 2005 roku. Recenzentami wydawniczymi monogra-fii habilitacyjnej byli prof. dr hab. in¿. Zenon Jêdrzykiewiczz Akademii Górniczo-Hutniczej im. St. Staszica w Krakowiei dr hab. in¿. Mariusz Olszewski z Politechniki Warszawskiej.

3 paŸdziernika 2006 r., przed Rad¹ Wydzia³u Mechanicz-nego Politechniki Koszaliñskiej, odby³o siê kolokwium habi-litacyjne, w którym recenzentami, powo³anymi przez Centraln¹Komisjê ds. Stopni i Tytu³ów Naukowych byli – prof. dr hab.in¿. Jerzy Klamka z Politechniki Œl¹skiej i prof. dr in¿. JanuszPlutecki z Politechniki Wroc³awskiej, a recenzentami powo-³anymi przez Radê Wydzia³u Mechanicznego Politechniki Ko-szaliñskiej – prof. dr hab. in¿. Ryszard Rohatyñski z Uniwer-sytetu Zielonogórskiego oraz prof. dr hab. in¿. Wojciech Tar-nowski z Politechniki Koszaliñskiej.

Prowadzi³ zajêcia dydaktyczne miêdzy innymi z przedmio-tów Sterowanie i napêdy hydropneumatyczne, Aparatura ciepl-na, Komputerowe wspomaganie projektowania, Komputero-we wspomaganie nauczania, Podstawy informatyki, Technikitwórczego myœlenia, Metody i algorytmy projektowania.

Dorobek naukowy obejmuje ³¹cznie 89 publikacji, 4 pa-tenty i 10 skryptów, w tym 12 publikacji zagranicznych. Jestrównie¿ autorem rozdzia³u Bazy danych w projektowaniu.w podrêczniku: Tarnowski W., Podstawy projektowania tech-nicznego, wydanym przez WNT, za który uzyska³ w 1998 rokunagrodê zespo³ow¹ Ministra Edukacji Narodowej.

Od roku 1986 jest wspó³organizatorem 19 Krajowych Kon-ferencji Polioptymalizacja i komputerowe wspomaganie pro-jektowania, oraz 3 Krajowych Konferencji PNEUMA.

Od 1994 roku dzia³a w Komitecie Normalizacji w KomisjiProblemowej do spraw napêdów i sterowañ pneumatycznych.

NA TEMAT


su regularnych nierównoœci powierzchni po obróbce toczeniemna wybrane w³aœciwoœci warstwy wierzchniej wyrobu nagnia-tanego tocznie.”

Piotr Zaporski, doktor nauk technicznych w dyscypliniebudowa i eksploatacja maszyn. Obrona pracy doktorskiej od-by³a siê 31.01.2006 r. na Politechnikce Koszaliñskiej na Wy-dziale Mechanicznym, promotorem pracy jest prof. dr hab. in¿.Wojciech Tarnowski. Temat pracy „Modelowanie obiektów ste-rowania do celów regulacji temperatury w pomieszczeniachklimatyzowanych.”

Jacek Domski, doktor nauk technicznych w dyscypliniebudownictwo. Obrona pracy doktorskiej odby³a siê28.03.2006 r. na Politechnikce Koszaliñskiej na WydzialeBudownictwa i In¿ynierii Œrodowiska, promotorem pracy jestprof. dr hab. in¿. Zdzis³aw Pi¹tek. Temat pracy „Noœnoœæ, ugiê-cie i zarysowanie belek piaskobnetonowych z w³óknami sta-lowymi pod obci¹¿eniem doraŸnym.”

Krzysztof Nadolny, doktor nauk technicznych w dyscy-plinie budowa i eksploatacja maszyn. Obrona pracy doktor-skiej odby³a siê 21.03.2006 r. na Politechnikce Koszaliñskiejna Wydziale Mechanicznym, promotorem pracy jest prof.nadzw. dr hab. in¿. Jaros³aw Plichta. Temat pracy „Badaniaefektywnoœci procesu jednoprzejœciowego szlifowania otwo-rów œciernicami o strefowo zró¿nicowanej budowie.”

Piotr Koz³ow, doktor nauk technicznych w dyscyplinie bu-dowa i eksploatacja maszyn. Obrona pracy doktorskiej odby-³a siê 27.04.2006 r. na Politechnikce Koszaliñskiej na WydzialeMechanicznym, promotorem pracy jest prof. dr hab. in¿. Ja-nusz Badur. Temat pracy „Egzergetyczno-ekonomiczna anali-za uk³adów energetyki rozproszonej.”

Agata Michowska-£azarczyk, doktor sztuk plastycznychw dyscyplinie sztuki u¿ytkowe. Obrona pracy doktorskiej od-by³a siê 11.04.2006 na Akademii Sztuk Piêknych w Poznaniu,promotorem pracy jest prof. Marek Wasilewski. Temat pracy„Szaroœæ czyli przestrzeñ nieodwracalna.”

Klaudia Jankowska, doktor nauk technicznych w dyscy-plinie budowa i eksploatacja maszyn. Obrona pracy doktor-skiej odby³a siê 23.05.2006 r. na Politechnikce Koszaliñskiejna Wydziale Mechanicznym, promotorem pracy jest prof. drhab. in¿. Tomasz Krzy¿yñski. Temat pracy „Zastosowaniemetod komputerowej analizy obrazu do badania statycznej stre-fy kontaktu opony samochodu ciê¿arowego z pod³o¿em.”

Beata Zaleska, doktor nauk ekonomicznych. Obrona pra-cy doktorskiej odby³a siê 08.06.2006 r. na UniwersytecieSzczeciñskim, promotorem pracy jest prof. nadzw. dr hab.Maria Hass-Symotiuk. Temat pracy „Koncepcja rachunkowo-œci samodzielnego publicznego zak³adu opieki zdrowotnej.”

Anna Rosa, doktor nauk ekonomicznych w dyscypliniefinanse i bankowoœæ. Obrona pracy doktorskiej odby³a siê08.06.2006 na Uniwersytecie Szczeciñskim, promotorem pra-cy jest prof. dr hab. Aurelia Bielawska. Temat pracy „Wp³ywkapita³u zagranicznego na efektywnoœæ funkcjonowania ban-ków w Polsce.”

Dariusz Magierek, doktor nauk humanistycznych w dys-cyplinie nauki o polityce. Obrona pracy doktorskiej odby³asiê 19.06.2006 na Uniwersytecie Szczeciñskim, promotorempracy jest promotorem pracy jest prof. nadzw. dr hab. Cze-s³aw Partacz. Temat pracy „Rola Stra¿y Granicznej w zapew-nieniu bezpieczeñstwa Polski (1990–2004).”

Grzegorz Przekota, doktor nauk ekonomicznych w dyscy-plinie nauki o zarz¹dzaniu. Obrona pracy doktorskiej odby³asiê w Instytucie Organizacji i Zarz¹dzania w Przemyœle ORG-MASZ w Warszawie, promotorem pracy jest prof. Ewa Okoñ-Horodyñska. Temat pracy „¹dzanie wolnymi œrodkami finanso-wymi w przedsiêbiorstwach regionu œrodkowego Pomorza.”

Iwona Michalska-Po¿oga, doktor nauk technicznychw dyscyplinie budowa i eksploatacja maszyn. Obrona pracydoktorskiej odby³a siê 04.07.2006 r. na Politechnikce Kosza-liñskiej na Wydziale Mechanicznym, promotorem pracy jestprof. nadzw. dr hab. in¿. Jaros³aw Diakun. Temat pracy „Wp³ywtarczowego mechanizmu uplastyczniania w wyt³aczarce œli-makowo-tarczowej na w³aœciwoœci mechaniczne wyt³oczyny.”

Adam Kopeæ, doktor nauk technicznych w dyscyplinie bu-dowa i eksploatacja maszyn. Obrona pracy doktorskiej odby-³a siê 04.07.2006 r. na Politechnikce Koszaliñskiej na WydzialeMechanicznym, promotorem pracy jest prof. nadzw. dr hab.in¿. Jaros³aw Diakun. Temat pracy „Badania w³aœciwoœci eks-ploatacyjnych komory pró¿niowej z zewnêtrznym generato-rem pary w procesie rozmna¿ania miêsa.”

Norbert Chamier-Gliszczyñski, doktor nauk technicznychw dyscyplinie budowa i eksploatacja maszyn. Obrona pracydoktorskiej odby³a siê 26.09.2006 r. na Politechnikce Koszaliñ-skiej na Wydziale Mechanicznym, promotorem pracy jest prof.dr hab. in¿. Tomasz Krzy¿yñski. Temat pracy „Optymalizacjaodzysku elementów i materia³ów z samochodów wycofanych zeksploatacji z zastosowaniem algorytmów ewolucyjnych.”

Grzegorz Chomka, doktor nauk technicznych w dyscy-plinie budowa i eksploatacja maszyn. Obrona pracy doktor-skiej odby³a siê 26.09.2006 r. na Politechnikce Koszaliñskiejna Wydziale Mechanicznym, promotorem pracy jest prof.nadzw. dr hab. in¿. Przemys³aw Borkowski. Temat pracy „Pod-stawy stosowania wysokociœnieniowej strugi wodno-lodowejdo usuwania pow³ok lakierniczych.”

Robert Matysko, doktor nauk technicznych w dyscypli-nie budowa i eksploatacja maszyn. Obrona pracy doktorskiejodby³a siê 10.10.2006 r. na Politechnikce Koszaliñskiej na Wy-dziale Mechanicznym, promotorem pracy jest prof. nadzw. drhab. in¿. Tadeusz Bohdal. Temat pracy „Badanie skraplaniaczynnika ch³odniczego wewn¹trz kana³ów rurowych w obec-noœci gazu inetnego.”

Wies³aw Szady-Borzyszkowski, doktor nauk technicznychw dyscyplinie budowa i eksploatacja maszyn. Obrona pracydoktorskiej odby³a siê 10.10.2006 r. na Politechnikce Kosza-liñskiej na Wydziale Mechanicznym, promotorem pracy jestprof. nadzw. dr hab. in¿. Tadeusz Bohdal. Temat pracy „Ana-liza transportu ciep³a w termosyfonie jednofazowym.”

Monika Pieniak, doktor nauk humanistycznych w dyscy-plinie nauki o polityce. Obrona pracy doktorskiej odby³a siê25.09.2006 r. na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Po-znaniu, promotorem pracy jest prof. dr hab. Bogus³aw Polak.Temat pracy „Polityczno-ekonomiczne uwarunkowania miej-skiej reklamy zewnêtrznej w Polsce w okresie transformacji.”

Rados³aw Patyk, doktor nauk technicznych w dyscypli-nie budowa i eksploatacja maszyn. Obrona pracy doktorskiejodby³a siê 24.10.2006 r. na Politechnikce Koszaliñskiej na Wy-dziale Mechanicznym, promotorem pracy jest prof. dr hab. in¿.Leona Kukie³ka. Temat pracy „Kszta³towanie regularnych sy-metrycznych nierównoœci o zarysie trójk¹tnym w procesie na-gniatania naporowego tocznego wa³ków stalowych.”

NA TEMAT


Po¿egnaniaZ g³êbokim ¿alem zawiadamiamy o œmierci naszego Kolegi dr. in¿. Zbigniewa Cierpisza,wieloletniego pracownika Politechniki Koszaliñskiej, wychowawcy pokoleñ studentów,jednego z twórców kierunku „in¿ynieria œrodowiska”.

Urodzi³ siê 20. lutego 1953 roku w Bu-dzyniu ko³o Chodzie¿y. Od 1966 roku miesz-ka³ w Koœcierzynie, gdzie w Liceum Ogól-nokszta³c¹cym zda³ maturê w 1972 roku.Studiowa³ na Wydziale Mechanicznym Wy-¿szej Szko³y In¿ynierskiej w Koszalinie. Stu-dia ukoñczy³ w 1979 roku i zosta³ zatrud-niony na stanowisku asystenta w KatedrzeMaszyn i Urz¹dzeñ Przemys³u Spo¿ywcze-go. W 1985 roku obroni³ pracê doktorsk¹ naWydziale Chemii Politechniki Gdañskiejw dyscyplinie „in¿ynieria procesowa”.

W ca³ym okresie dzia³alnoœci zawodo-wej zwi¹zany by³ ze specjalizacj¹: procesy,technologie i urz¹dzenia przetwórstwa spo-¿ywczego. Pocz¹tkowo jako asystent, a póŸ-niej adiunkt, prowadzi³ zajêcia dydaktycz-ne na tej specjalnoœci. Podczas tworzeniakierunku “technika rolnicza i leœna” aktyw-nie uczestniczy³ w organizacji specjalnoœci“in¿ynieria ¿ywnoœci”. Wynikiem jego sta-rañ s¹ stanowiska i wyposa¿enie aparatu-rowe pracowni technologicznej. Wypromo-wa³ kilkudziesiêciu dyplomantów. Obsza-rem jego pracy naukowej by³y problemy ho-mogenizacji i ujednoradniania. By³ uzna-nym twórc¹ oryginalnych analiz teoretycz-

nych, dotycz¹cych dyspersji i ujednoradnia-nia w przep³ywie laminarnym. Zagadnieniaanalityczne i badania tych problemów by³yprzedmiotem, nie ukoñczonej w wynikuchoroby, rozprawy habilitacyjnej.

Wspó³pracowa³ z wieloma zak³adamiprzemys³u spo¿ywczego. Trwale i w d³u¿-szym okresie wspó³pracowa³ z firm¹ Pro-mont i Zak³adami Miêsnymi w Koszalinieoraz Mleczarni¹ w Gdañsku. Uczestniczy³w pracach rady naukowo-technicznej Zak³a-du Badawczego i Produkcji Aparatury Pie-karnictwa w Bydgoszczy. By³ cz³onkiemsekcji Maszyn Spo¿ywczych w KomitecieTechniki Rolniczej PAN.

Aktywnie udziela³ siê w ¿yciu Uczelnii dzia³alnoœci spo³ecznej. Podczas jednej ka-dencji, z wyboru, pracowa³ w sk³adzie RadyWydzia³u Mechanicznego. Jako sekretarzkomitetów organizacyjnych odpowiada³ zaorganizacje trzech krajowych konferencjinaukowych. By³ czynnym cz³onkiem zwi¹z-ków zawodowych, w tym wieloletnimcz³onkiem zarz¹du. Pe³ni³ funkcjê przewod-nicz¹cego ko³a Stowarzyszenia In¿ynierówPrzemys³u Spo¿ywczego przy NOT w Ko-szalinie. Potrafi³ wspó³pracowaæ w zespole

i organizowaæ pracê zespo³ow¹. By³lubianym koleg¹ i wspó³pracowni-kiem.

Za aktywn¹ pracê i dzia³alnoœæzosta³ uhonorowany Srebrnym Krzy-¿em Zas³ugi (2001 r.), Z³ot¹ odznak¹ZNP (1996 r.) oraz wieloma odzna-czeniami regionalnymi, z którychwa¿niejsze to: Medal Pami¹tkowy zaZas³ugi dla Koszalina (1998 r.) i Od-znaka Honorowa SITSpo¿. (2002 r.).

Dziekan, Koledzy, Studenci orazRada Wydzia³u Mechanicznego

Urodzi³ siê 25. kwietnia 1929 rokuw Toruniu, w którym przebywa³ do wybu-chu II wojny œwiatowej. Po wojnie wróci³do Torunia, zda³ maturê i rozpocz¹³ studiapierwszego stopnia w Politechnice Gdañ-skiej na Wydziale In¿ynierii L¹doweji Wodnej. Studia te ukoñczy³ w 1951 rokui zosta³ zatrudniony na stanowisku asysten-ta w Katedrze Fundamentowania i Mecha-niki Gruntów. W latach 1952–1953 praco-wa³ w Biurze Projektów Budownictwa Ko-munalnego w Gdañsku na stanowisku pro-jektanta urz¹dzeñ sanitarnych. W latach1953–1955 uzupe³ni³ studia drugiego stop-nia i jako magister rozpocz¹³ pracê w Wo-jewódzkim Biurze Projektów w Bydgosz-czy na stanowisku projektanta. Po powro-cie do Gdañska pracowa³ w wielu biurachprojektowych uzyskuj¹c stanowisko kie-rownika zespo³u urz¹dzeñ sanitarnych.

W roku 1960 przeniós³ siê do Koszali-na i rozpocz¹³ pracê w Wojewódzkiej Pra-cowni Urbanistycznej, pe³ni¹c funkcjê pro-

jektanta i kierownika Zespo³u In¿ynieriiMiejskiej, a od 1969 roku zosta³ mianowa-ny zastêpc¹ G³ównego Architekta Woje-wództwa Koszaliñskiego.

Pocz¹wszy od 1970 roku rozpocz¹³ pra-cê w ówczesnej Wy¿szej Szkole In¿ynier-skiej w Koszalinie na stanowisku starszegowyk³adowcy. W roku 1976 Rada Wydzia³uIn¿ynierii Sanitarnej i Wodnej PolitechnikiWarszawskiej nada³a Mu stopieñ naukowydoktora nauk technicznych. Równoleglepe³ni³ szereg funkcji doradczych i eksperc-kich. Za okres aktywnej pracy na rzecz mia-sta, regionu oraz uczelni zosta³ uhonorowa-ny wysokimi odznaczeniami regionalnymii pañstwowymi.

W Uczelni pe³ni³ szereg odpowiedzial-nych funkcji, poczynaj¹c od kierownika Za-k³adu Ogrzewnictwa i Wentylacji, a¿ do Za-stêpcy Dyrektora Instytutu In¿ynierii Œrodo-wiska. By³ promotorem setek prac dyplomo-wych oraz opiekunem kó³ naukowych. By³wielkim przyjacielem m³odzie¿y i ca³ej spo-

³ecznoœci akademickiej. S³u¿y³ swo-im doœwiadczeniem organizacjomzawodowym naszego miasta. Doostatniej chwili pe³ni¹c funkcjê pre-zesa Zwi¹zku In¿ynierów i Techni-ków Sanitarnych. Od 2003 rokuprzebywa³ na zas³u¿onej emeryturze.

Dziekan, Koledzy, Studenci orazRada Wydzia³u Budownictwa

i In¿ynierii Œrodowiska

Z g³êbokim ¿alem zawiadamiamy o œmierci naszego Kolegi dr. in¿. Grzegorza Radomskiego,wieloletniego pracownika Politechniki Koszaliñskiej, wspó³pracownika naukowego, wycho-wawcy studentów, aktywnego wspó³twórcê specjalnoœci „in¿ynieria ¿ywnoœci”.

NA TEMAT


Prof. Leslie Baruch BrentProf. Leslie Baruch Brent jest œwiatowej s³awy immunolo-

giem, przedstawicielem dziedziny nauki, która jak powiedzia³podczas spotkania w Politechnice Koszaliñskiej, rozwija siêbardzo ¿ywio³owo w ci¹gu ostatnich 50–60 lat.

Jako przedstawiciel spo³ecznoœci ¿ydowskiej by³ wa¿nymuczestnikiem uroczystoœci upamiêtnienia miejsca “NowegoCmentarza ̄ ydowskiego” przy ul. Rac³awickiej, na terenie Po-litechniki Koszaliñskiej.

Profesor opowiedzia³ o swoich zwi¹zkach z Koszalinem,mieœcie w którym urodzi³ siê w 1925 roku – wówczas by³o tomiasto niemieckie Köslin. Jego droga ¿yciowa by³a niezwy-czajnie trudna, a losy rodziny, jak innych rodzin ¿ydowskich,bardzo tragiczne. W czasach nazizmu, jeszcze jako ¿ydow-skie dziecko musia³ opuœciæ rodzinny dom. Zosta³ umieszczo-ny na dwa lata w sierociñcu w Berlinie, a nastêpnie przewie-ziony (tzw. Kindertransport) do Anglii, dziêki czemu prze¿y³okres holokaustu, w którm zginê³a Jego rodzina.

Po wojnie po raz pierwszy Profesor odwiedzi³ Koszalinw roku 1989, miasto zmieni³o siê bardzo. Odnalaz³ swój dom

który pamiêta³ z czasów dzieciñstwa – to by³o mocne prze¿y-cie emocjonalne. Od¿y³y wspomnienia zwi¹zane zarównoz Koszalinem jak i Mielnem. Wtedy poczu³ siê jednak zagu-biony, bo nie zna³ tu ju¿ nikogo i nie potrafi³ mówiæ po pol-sku. Potem Profesor goœci³ jeszcze w Koszalinie w roku 2001,a w roku 2005 by³ oficjalnym goœciem prezydenta Koszalina– Miros³awa Mikietyñskiego. Zawdziêcza to zbiegowi oko-licznoœci, który doprowadzi³ Go, jako œwiatowej s³awy na-ukowca, do spotkania z prezydentem miasta. Podczas wizytProfesor zaprzyjaŸni³ siê z ze znanym koszaliñskim fotografi-kiem Zdzis³awem Pacholskim, i ksiêdzem Henrykiem Roma-nikiem, który mocno zainteresowa³ siê histori¹ koszaliñskich¿ydów, i napisa³ ksi¹¿kê ”O ¯ydach w Koszalinie”.

Podczas uroczystoœci Profesor wyrazi³ zadowolenie i wzru-szenie, ¿e znaleŸli siê ludzie, którzy zajêli siê spraw¹ losu ¿y-dów i ich uhonorowania w historii Koszalina, a Jego osobasta³a siê symbolem przypominaj¹cym tê tragiczn¹ historiê.

Przed uroczystoœci¹ Profesor wyst¹pi³ z wyk³adem, pro-wadzonym w jêzyku angielskim. Opowiedzia³ o interesuj¹-cym i wa¿nym fenomenie immunologicznym dotycz¹cym m.in.przeszczepów ¿ywych organów – nabytej tolerancji immuno-logicznej. (AM)

Podczasspotkaniaz ProfesoremLeslie BaruchBrent, w auliPolitechniki

NA TEMAT


W godzinach popo³udniowych,24 maja 2006 r., odby³y siê uroczystoœciupamiêtnienia miejsca “Nowego Cmenta-rza ¯ydowskiego” przy ul. Rac³awickiej,na terenie Politechniki Koszaliñskiej.

Goœæmi specjalnymi uroczystoœcibyli: prof. Leslie Baruch Brent – œwiato-wej s³awy immunolog, Jego EminecjaBiskup Koszaliñsko-Ko³obrzeski, du-chowni ró¿nych wyznañ, prezydent mia-sta Koszalina, przedstawiciel Ambasady

Miejsce “Nowego Cmentarza ¯ydowskiego”Izraela, przedstawiciele Fundacji Ochro-ny Dziedzictwa ¯ydowskiego, orazprzedstawiciel IPN.

Zaproszonych goœci przywita³ JMRektor Politechniki Koszaliñskiej – prof.Tomasz Krzy¿yñski, nastêpnie g³os za-bra³ prorektor – prof. Tomasz Heese, któ-ry przedstawi³ cel spotkania.

Uroczystoœæ wype³ni³y równie¿ prze-mówienia i modlitwy goœci specjalnychoraz wypowiedŸ prof. Leslie Barucha Bren-

ta, który dokona³ ods³oniêcia pomnika,wspólnie z JM Rektorem. Spotkanie przedpomnikiem zakoñczono minut¹ ciszy.

Dalsza czêœæ spotkania, prowadzonaprzez prof. Tomasz Heese, przebiega³aw auli Wydzia³u Mechanicznego. Z prze-mówieniem “O ¯ydach w Koszalinie –szkic do portretu zbiorowego”, wyst¹pi³ks. Henryk Romanik. Spotkanie zakoñ-czy³o siê w kuluarach przy poczêstunku.

(AM)

NA TEMAT


Polsko-Niemiecka wspó³-praca w dziedzinie energii od-nawialnej i oszczêdnoœci ener-gii by³a przedmiotem konfe-rencji – spotkania biznesowe-go, które odby³o siê w dniach17–18 paŸdziernika 2006 r.w Koszalinie w siedzibie Po-litechniki Koszaliñskiej przyul. Œniadeckich. Organizatora-mi konferencji byli: Zwi¹zekPrzedsiêbiorców Meklembur-gii-Przedpomorza, CentrumBiznesu w Koszalinie orazPolsko-Niemiecki InstytutTransferu Wiedzy. Konferen-cja odby³a siê pod naukowympatronatem Politechniki Ko-szaliñskiej. Rolê gospodarzakonferencji pe³ni³ prof. dr hab.Micha³ Jasiulewicz, wspólniez Dietrichem Lachmanem – przewodnicz¹cym Zwi¹zku Przed-siêbiorców Meklemburgii.

Celem wprowadzenia swobodnej atmosfery sprzyjaj¹cejnawi¹zaniu osobistych kontaktów i wymianie doœwiadczeñz dziedziny biznesu i nauki, konferencja zaczê³a siê od œnia-dania biznesowego, gdzie przy kawie i kanapkach ka¿dyz uczestników przedstawi³ siebie i swoj¹ firmê. W prezentacjitej, w kilku s³owach, zasygnalizowane by³y oczekiwania ka¿-dego z uczestników, co do efektów konferencji.

W trakcie konferencji programowe referaty wyg³osili: –prof. dr hab. Tomasz Heese, prorektor ds. nauki i wspó³pracyz gospodark¹ Politechniki Koszaliñskiej, na temat “Partner-stwo w zakresie wiedzy i innowacji”, – dr hab. Piotr Gradziukz Akademii Rolniczej w Lublinie, na temat “Potencja³ bioma-sy w Polsce”, – prof. dr hab. Meisner, na temat “Wk³ad prze-twarzania informacji w oszczêdnoœæ energii”. Uwagami prak-

Wspó³praca – Energia – Biznes

tycznymi w zakresie produkcji biomasy w warunkach Polskii przetwarzania jej na energiê czyst¹ podzieli³ siê dr J.W. Du-bas w swoim wyst¹pieniu pt. „Z pola do transformatora”.

W dyskusji panelowej poruszano tematy zwi¹zane z op³a-calnoœci¹ energii odnawialnej produkowanej z biomasy, wia-tru, s³oñca, biogazu jak równie¿ energii geotermalnej – za-równo w warunkach polskich, jak niemieckich. W ocenie pol-skich rozwi¹zañ prawnych, wspieraj¹cych produkcjê energiiodnawialnej w ka¿dej postaci, wytkniêto brak spójnych prze-pisów i rozwi¹zañ finansowych, promuj¹cych producentówtej energii na rynku.

Poruszane by³y równie¿ sprawy oszczêdnoœci energii w bu-downictwie mieszkaniowym, oraz wp³ywu czynnika ludzkie-go w tworzeniu nowej koncepcji energetycznej Europy.

W ramach wyjazdu terenowego uczestnicy konferencjizwiedzili kot³owniê na biomasê w Kêpicach, dostarczaj¹c¹

ciep³o do budynków miesz-kalnych, oraz plantacjê wierz-by energetycznej w Koœcieni-cy, bêd¹c¹ w³asnoœci¹ Poli-techniki Koszaliñskiej.

Podsumowania konferen-cji dokonali prof. dr hab. Wer-ner Westphal oraz prof. dr hab.Micha³ Jasiulewicz, zgodniepodkreœlaj¹c, ¿e wymiana my-œli, pogl¹dów i doœwiadczeñprzyczynia siê do przep³ywuidei i informacji, pomaga rów-nie¿ w wyrównaniu ró¿nicrozwojowych pomiêdzy po-szczególnymi firmami i regio-nami.

dr Romuald Kie³czewski

NA TEMAT


Zainicjowany 10 lat temu przez Politechnikê Koszaliñsk¹konkurs dla maturzystów pt.: “Bieg po indeks” doczeka³ siêw tym roku swoistego jubileuszu. 21 kwietnia 2006 roku w saliSenatu PK przy ul Œniadeckich odby³o siê bowiem uroczystezakoñczenie kolejnej, X edycji tego konkursu. Na spotkaniutym prorektor ds. nauczania – prof. dr hab. in¿. Zbigniew Su-szyñski dokona³ podsumowania konkursu i wrêczy³ listy gra-tulacyjne laureatom, uprawniaj¹ce ich do podjêcia studióww Politechnice Koszaliñskiej. Z³o¿y³ te¿ gratulacje oraz wrê-czy³ dyplomy i nagrody pieniê¿ne laureatom pierwszych sze-œciu miejsc oraz nauczycielom, którzy w najwiêkszym stop-niu przyczynili siê do sukcesów swoich wychowanków. Kon-kurs ten bowiem umo¿liwia³ 30 najlepszym uczestnikom fina-³u uzyskanie dokumentu, stanowi¹cego podstawê do otrzyma-nia indeksu Politechniki Koszaliñskiej, st¹d jego historycznaju¿ nazwa “Bieg po indeks”. Wystarczy³o z³o¿yæ podanie wrazze œwiadectwem dojrza³oœci, we w³aœciwym dziekanacie, nawybranym przez siebie kierunku studiów,

Obecnie, przy zmianie zasad przyjmowania na studia, jestto w zasadzie konkurs – “zabawa intelektualna” (jak okre-œlili to sami uczestnicy), który umo¿liwia maturzystom wy-bieraj¹cym siê na studia sprawdzenie swojej wiedzy z mate-matyki oraz nabycie praktycznych umiejêtnoœci korzystaniaz e-learningu. Po raz trzeci bowiem konkurs ten organizowa-ny by³ w nowej formule, tzw. “zdalnego kszta³cenia”, poprzezplatformy Internetowe. Poprzedni przez 7 lat prowadzonow formie korespondencyjnej. Zadania konkursowe drukowa-ne by³y w lokalnych dziennikach, a ich rozwi¹zania uczestni-cy przesy³ali do Uczelni w formie listowej. Na podkreœlenie zas³uguje tu fakt, ¿e Politechnika Kosza-

liñska, jako jedna z pierwszych w kraju, podjê³a tê formê prze-kazywania wiedzy i obecnie w tymzakresie posiada du¿e doœwiadcze-nie. Wdro¿ony zosta³ specjalistycz-ny system komputerowy do zdal-nego nauczania w postaci platfor-my e-learningowej, pozwalaj¹cyw profesjonalny sposób realizowaætego typu kszta³cenie. Przygotowa-no równie¿ odpowiednie materia-³y tekstowe oraz przeszkolono ka-drê dydaktyczn¹. Ponadto, nauczy-ciele szkó³ œrednich, prowadz¹cygrupê uczestników, zostali prze-szkoleni na jednodniowym kursiee-learningu oraz uzyskali certyfikatz zakresu prowadzenia zajêæ w tymsystemie. Nieodp³atnie przekazanotak¿e szko³om licencjê do tworze-nia kursów elektronicznych.

Dobre przygotowanie Politech-niki Koszaliñskiej w tym zakresiepodkreœlali sami uczestnicy konkur-su, stwierdzaj¹c, ¿e “w tym roku nieby³o ju¿ ¿adnych problemów tech-nicznych w interaktywnym kontak-cie z Uczelni¹. Dorobek Uczelni do-

Jubileuszowy “Bieg po indeks”

Wrêczanie listów gratulacyjnych przez prorektora ds. nauczania – prof. Zbigniewa Suszyñskiego(z prawej) i prodziekana Wydzia³u Mechanicznego – prof. Czes³awa £ukianowicza (z lewej)

NA TEMAT


ceni³o tak¿e Ministerstwo Edukacji Narodoweji Sportu, przyjmuj¹c do finansowania dwa zada-nia celowe z zakresu e-learningu.

Nowa forma konkursu zosta³a zaakceptowa-na przez uczniów i nauczycieli, bowiem dopierwszego etapu przyst¹pi³o prawie 600uczniów z 32 szkó³ œrednich (2 razy wiêcej ni¿w starej formule). Potwierdzeniem tego jest tak-¿e fakt, ¿e do konkursu zg³osi³y siê szko³y nietylko z miasta Koszalina, ale m.in. z miejsco-woœci takich jak: Bia³y Bór, Cz³uchów, Gdynia,Ko³obrzeg S³upsk, Œwidwin, Szczecinek, Ust-ka, Wejherowo i inne.

Konkurs mia³ 3 etapy. Pierwszy i drugi etapodbywa³ siê w szko³ach, które zg³osi³y siê doKonkursu. Dostêp do zadañ konkursowychuczniowie mieli po wprowadzeniu kodu przeznauczyciela prowadz¹cego dan¹ grupê. Mieli te¿okreœlony czas na rozwi¹zywanie zadañ – po jegoup³ywie okna wejœciowe do kontaktów interak-tywnych przestawa³y byæ dostêpne. Uczniowieprzesy³ali swoje rozwi¹zania zadañ i uzyskiwaliodpowiedŸ o stopniu jego poprawnoœci. Na ko-niec pierwszego etapu najlepsi uczniowie bylitypowani przez swoich nauczycieli do fina³u,który odby³ siê 8 kwietnia 2006 r. w siedzibiePolitechniki przy ul Œniadeckich. Przyst¹pi³o doniego 208 uczniów. Mieli oni do rozwi¹zaniaw czasie 2 godzin, tym razem ju¿ technik¹ tra-dycyjn¹, 5 zadañ z matematyki, przy czym zaka¿de zadanie mo¿na by³o uzyskaæ maksymal-nie po 20 punktów.

Laureaci konkursu “Bieg po indeks” – edycja 2006Lp.Nazwisko i imiê Nazwa szko³y Liczba punktów1. Czerniak Micha³ ZS im. H. Sienkewicza Ko³obrzeg 1002. Dudkiewicz Hanna I LO im. St. Dubois Koszalin 1003. Œwiêcicki Sylvia I LO im. St. Dubois Koszalin 1004. Teter Maciej I LO im. St. Dubois Koszalin 985. Czerwonka Urszula I LO im. St. Dubois Koszalin 966. Jakowczyk Kamila I LO im. St. Dubois Koszalin 957. S³oma Slawomir I LO im. St. Dubois Koszalin 948. Cieœlak Maciej I LO im. St. Dubois Koszalin 929. Lorenz Micha³ I LO im. St. Dubois Koszalin 90

10. Megier Katarzyna I LO im. St. Dubois Koszalin 9011. Warsiñska Dorota ZSO Ustka 8812. Szumski Tomasz I LO im. St. Dubois Koszalin 8513. Kolera Rafa³ VI LO Gdynia 8514. Siudziñski Micha³ ZS im. H. Sienkiewicza Ko³obrzeg 8415. Koska Przemys³aw I LO Bytów 8416. Sasinowski Marcin II LO S³upsk 8217. Trusi³o Marek II LO im. W.Broniewskiego Koszalin 8218. Górawski Krzysztof I LO im. St. Dubois Koszalin 8219. Œmigiel Micha³ I LO im. St. Dubois Koszalin 8220. Barcicki Artur I LO im. St. Dubois Koszalin 8121. Szumski Marcin I LO im. St. Dubois Koszalin 8022. Gaurer Marcin ZS im. H. Sienkiewicza Ko³obrzeg 7923. Maækowiak Jakub I LO im. St. Dubois Koszalin 7524. Wnuk-Lipiñski Pawe³ I LO im. St. Dubois Koszalin 7525. Zaremba Bartosz I LO im. St. Dubois Koszalin 7526. Spiegiel Sebastian ZS im. H. Sienkiewicza Ko³obrzeg 7427. Bia³okoziewicz Grzegorz ZSP w Œwidwinie 7328. Janiel Marek I LO im. St. Dubois Koszalin 7329. Gniewkowski £ukasz VI LO Gdynia 6930. Siekan Dorota I LO im. St. Dubois Koszalin 68

Laureaci konkursu w towarzystwie prorektora – prof. Zbigniewa Suszyñskiego

NA TEMAT


Kapitu³a Konkursowa pod przewodnictwem prof. dr. hab.in¿. Czes³aw £ukianowicza, prodziekana Wydzia³u Mechanicz-nego, dokona³a bardzo wnikliwej oceny prac i ustali³a listê lau-reatów tegorocznej edycji. Pozytywny wynik w finale konkur-su (wiêcej ni¿ 50 punktów) uzyska³o 32% uczestników(67 osób). Lista laureatów obejmuje jednak tyko 30 pierwszychosób, które zgodnie z regulaminem konkursu uzyska³y prawodo otrzymania indeksu Politechniki Koszaliñskiej, o ile wyra¿¹chêæ podjêcia studiów w naszej Uczelni.

Z uzyskanych danych wynika, ¿e wœród finalistów by³y3 osoby, które bezb³êdnie rozwi¹za³y zadania fina³owe i uzy-ska³y maksymaln¹ iloœæ punktów (!) W bie¿¹cym roku beza-pelacyjne zwyciê¿yli uczniowie z I LO im. S. Dubois w Ko-szalinie, którzy nie tylko wprowadzili na listê laureatów naj-wiêksz¹ liczbê osób, ale zajêli tak¿e 50% miejsc punktowa-nych w finale. Jest to niew¹tpliwie zas³uga pracuj¹cych w tejszkole nauczycieli z matematyki.

Na drugim miejscu, niespodziewanie, bo zwykle by³o tomiejsce rezerwowane przez uczniów z II LO im. W. Broniew-skiego w Koszalinie, s¹ uczniowie z Zespo³u Szkó³ im. H. Sien-kiewicza w Ko³obrzegu. Maj¹ bowiem swojego “100 punkto-wego” zwyciêzcê konkursu, 4 osoby znalaz³y siê w œcis³ym fi-nale, a ponadto 21% startuj¹cych uzyska³o pozytywny wynik(powy¿ej 50 punktów). Nale¿y pogratulowaæ nauczycielom ma-tematyki i informatyki z tej szko³y. Wczeœniej nauczyciele zapo-wiadali, ¿e w kolejnej edycji ich uczniowie “dadz¹ siê poznaæz dobrej strony” i jak wskazuj¹ wyniki – s³owa dotrzymali.

Ka¿dy z uczestników fina³u wype³nia³ ankietê, podaj¹c,czy zamierza podj¹æ studia w Politechnice Koszaliñskiej i na

jakim kierunku. Z ankiet wynika, ¿e prawie 80% uczestnikówchce to zrobiæ. O ile jednak kilka lat temu zdecydowanie do-minowa³y deklaracje podjêcia studiów na kierunku Ekonomiaoraz Zarz¹dzanie i Marketing, to obecnie (trzeci rok z rzêdu)najwiêcej chêtnych jest na: Informatykê (26,4%) oraz Elek-tronikê i Telekomunikacjê (23,3%). Kierunek Ekonomiaz 18,4% zainteresowaniem znalaz³ siê na trzecim miejscu, a Za-rz¹dzanie i Marketing (5,5%) dopiero na 7 miejscu wœród kie-runków studiów oferowanych przez Politechnikê Koszaliñsk¹.Wyprzedzi³a go Geodezja i Kartografia (10,7%), Budownic-two L¹dowe (8,5%) oraz Mechanika i Budowa Maszyn (6,7%).

Byæ mo¿e wynika to z nowej formu³y konkursu (e-learning),w której lepiej siê czuj¹ pasjonaci informatyki i to oni spraw-dzaj¹ w ten sposób swoje umiejêtnoœci, a byæ mo¿e z ogólnegotrendu zmian w zakresie zainteresowañ maturzystów kierunka-mi studiów. Uroczyste posumowanie konkursu wraz z wrêcze-niem laureatom nagród i dyplomów zakoñczy³o tradycyjne ju¿“rodzinne” zdjêcie laureatów na tle “galerii rektorów” PK.

W opinii nauczycieli szkó³, uczestnicz¹cych w tegorocz-nej edycji konkursu “Bieg po indeks”, spe³nia on znakomicierolê swoistych “korepetycji” z matematyki i informatyki,i oczekuje siê jego kontynuacji w przysz³ym roku, z ewentu-aln¹ mo¿liwoœci¹ uhonorowania indeksami wiêkszej liczby fi-nalistów”. Kapitu³a Konkursowa z³o¿y³a swoj¹ deklaracjê or-ganizacji przysz³orocznej edycji konkursu i obieca³a wyst¹piædo Senatu Politechniki Koszaliñskiej z tym postulatem.

prof. Bronis³aw S³owiñskicz³onek Kapitu³y Konkursowej

Konferencja studentów nowego instytutu – INiE7 czerwca bie¿¹cego roku, w budynku przy ulicy Œniadec-

kich, mia³a miejsce konferencja studentów filologii germañ-skiej, pod has³em “Opowiadanie na prze³omie epok – od ro-mantyzmu do wspó³czesnoœci”, zorganizowana przez studen-tów drugiego roku filologii germañskiej Instytutu Neofilolo-gii i Europeistyki Politechniki Koszaliñskiej. Opiekê nauko-w¹ nad organizacj¹ konferencji sprawowa³ profesor KlausHammer, literaturoznawca, wyk³adaj¹cy m.in. w InstytucieNeofilologii i Europeistyki. Referaty, napisane w jêzyku nie-mieckim, dotycz¹ce tematyki z któr¹ studenci zmagali siê przezca³y rok akademicki, podzielone zosta³y na cztery bloki tema-tyczne, prezentuj¹ce opowiadania na tle wybranych epok lite-rackich.

Audytorium, z³o¿one zarówno z wyk³adowców instytutu,jak i studentów germanistyki, mia³o okazjê wys³uchaæ, pod-czas pierwszej ods³ony konferencji, referatów o opowiadaniachtakich twórców jak E.T.A Hoffmann, Theodor Storm, WilhelmHauff czy Adalbert Chamisso. Jednym z trzech referatów wy-g³oszonych w drugiej czêœci by³ referat o noweli “Die Judenbu-che” Annetty von Droste-Hülshoff, w której to opowiadanie psy-chologiczne i socjalne doœwiadcza swojego szczytu. Chodzi w niejo naœwietlenie zagro¿enia ludzkoœci w pozornie bezpiecznymœwiecie. Autorka pod¹¿a za pomoc¹ obiektywnej analizy za ta-jemnic¹ nieszczêsnej egzystencji. Trzecia ods³ona zaprezen-towa³a m.in. wzorcowy przyk³ad nowoczesnej groteski, dziw-n¹ mieszaninê ironii i patosu, jak¹ jest utwór Alfreda Döblina“Die Ermordung einer Butterblume”, jak równie¿ opowiada-nie Franza Kafki “Die Verwandlung”, w którym to g³ównybohater budz¹c siê nad ranem, czuje siê przemieniony w ogrom-nego robaka. Obserwujemy w nim stopniowe odwracanie siê

wspólnoty ludzi od niego, najpierw szefa, póŸniej rodziców,na koñcu równie¿ siostry. W tym utworze nie chodzi o praw-dziw¹ przemianê w odpychaj¹cego insekta, stan g³ównegobohatera jest bowiem tylko symbolem cz³owieka, który zna-laz³ swoje miejsce poza spo³eczeñstwem. Okropne stworze-nie, jakim po metamorfozie jest g³ówny bohater, próbuje siêco prawda wycofaæ, ale w³aœnie to zachowanie widziane jestjako atak i prowadzi do jego upadku. Spo³eczeñstwo nie znosibowiem odludków i dziwaków.

Ostatnia czêœæ konferencji studentów zaprezentowa³a m.in.opowiadanie ”Das Brot” Wolfganga Borcherta, który przed-stawia w nim krótk¹ historiê z perspektywy kobiety i pozwalana koñcu swojego utworu, aby jej postêpowanie sta³o siê de-monstracj¹ ludzkiej mi³oœci w obliczu mizernych materialnychwarunków ¿yciowych. Zaprezentowany zosta³ równie¿ szwaj-carski pisarz Friedrich Dürrenmatt, u¿ywaj¹cy w swoim opo-wiadaniu “ Die Panne” groteski, jako starego wypróbowane-go œrodka po³¹czenia sprzecznoœci, jak równie¿ poruszaj¹cywa¿n¹ kwestiê o roli przypadku w ¿yciu ka¿dego cz³owieka.

Ogó³em podczas trwaj¹cej oko³o piêciu godzin konferen-cji g³os zabra³o piêtnastu referentów – studentów drugiego rokufilologii germañskiej. Po ka¿dej jej czêœci mia³a miejsce dys-kusja nad wyg³oszonym referatami. W ten sposób ka¿dy z przy-by³ych, zainteresowanych literatur¹ niemieckojêzyczn¹, mia³mo¿liwoœæ zadania pytania referentom oraz uzyskania w zna-komitej wiêkszoœci wypadków wyczerpuj¹cej odpowiedzi.Warto dodaæ, ¿e by³a to pierwsza konferencja poœwiêcona za-gadnieniom germanistycznym, zorganizowana przez powo³a-ny do ¿ycia w 2004 roku Instytut Neofilologii i Europeistyki.

Marcin Ziejewski

NA TEMAT


W koñcu ubieg³ego roku prof. dr hab. in¿. Wojciech Kaca-lak obchodzi³ jubileusz 35-lecia pracy w Uczelni. Postaæ i wie-loletnia dzia³alnoœæ Jubilata s¹ dobrze znane w Koszaliniei w województwie. To nie tylko nauczyciel akademicki i nauko-wiec, ale równie¿ spo³ecznik, zaanga¿owany w pracy na rzeczRegionu Œrodkowopomorskiego.

Prof. dr hab. in¿. Wojciech Kacalak to osoba na trwa³e zwi¹-zana, najpierw z historyczn¹ ju¿ Wy¿sz¹ Szko³¹ In¿yniersk¹w Koszalinie, a nastêpnie z Politechnik¹ Koszaliñsk¹. Rozpocz¹³pracê w uczelni 1 maja 1970 roku, jako absolwent Wydzia³uMechanicznego Politechniki £ódzkiej. By³o to w drugim rokudzia³alnoœci uczelni. W kolejnym trzecim roku dzia³alnoœciuczelni rozpoczyna³y siê zajêcia z przedmiotów specjalnoœcio-wych. Asystent mgr in¿. Wojciech Kacalak, wspólnie z gronemwspó³pracowników ówczesnego Zak³adu Technologii Maszyn,kierowanego przez prof. T. Karpiñskiego, tworzy³ od podstawzaplecze laboratoryjne i przygotowywa³ je do przysz³ej pracy

naukowej. Przez kolejne lata zawsze anga¿owa³ siê czynniew dzia³alnoœæ macierzystej jednostki organizacyjnej, a nadmiarenergii wykorzystywa³ w innych formach.

Trudnoœci w budowie zrêbów wydzia³u i uczelni mobilizo-wa³y Go do twórczej i intensywnej pracy. Dowodem tego jest,rozwijaj¹ca siê równolegle z prac¹ organizacyjn¹ i dydaktycz-n¹, kariera naukowa. Kalendarium wygl¹da nastêpuj¹co: 1974rok – obrona pracy doktorskiej z wyró¿nieniem w PolitechniceWroc³awskiej, w 1978 roku – zakoñczenie przewodu habilita-cyjnego w tej uczelni. Praca habilitacyjna uzyska³a wyró¿nie-nie w postaci nagrody MEN. W 1989 roku Jubilat uzyskuje ty-tu³ naukowy profesora, a stanowisko profesora zwyczajnegow naszej uczelni w 1991 roku. Habilitacja uzyskana w osiemlat po ukoñczeniu studiów, to bardzo dobre osi¹gniêcie. Prof.W. Kacalak zajmuje siê nie tylko dyscyplin¹ „budowa maszyni mechanika precyzyjna”, ale równie¿ optymalizacj¹ i automa-tyzacj¹ procesów mikroobróbki oraz procesów i urz¹dzeñ dobardzo dok³adnej obróbki, podstawami zastosowañ sztucznejinteligencji w budowie i eksploatacji maszyn, budow¹ inteli-gentnych systemów diagnostyki, kompensacji zak³óceñ orazoptymalizacji procesów i systemów technicznych.

Podkreœliæ trzeba czynne zaanga¿owanie Jubilata w dzia³al-noœæ krajowych i zagranicznych organizacji naukowych, np.jako: cz³onek Komitetu Budowy Maszyn Oddzia³u PAN w Po-znaniu, cz³onek sekcji Technologii Maszyn KBM PAN, cz³o-nek sekcji T07D KBN, przewodnicz¹cy rady naukowej OBRObrabiarek Urz¹dzeñ Specjalnych Poznaniu, cz³onek Gesell-schaft fur Angewandte Mathematik und Mechanik “GAMM”,Przewodnicz¹cy Œrodkowopomorskiej Rady Naczelnej NOT,Prezes Koszaliñskiego Towarzystwa Naukowego.

Dodajmy do tego ogromne zas³ugi Profesora w dzia³alnoœciorganizacyjnej na uczelni, Wydziale Mechanicznym i w kiero-wanej przez niego jednostce naukowo-dydaktycznej. Profesorpe³ni³ wszystkie zaszczytne funkcje we w³adzach uczelni i wy-dzia³u, w tym przez dwie kadencje w latach 1993–1999 by³ rek-torem uczelni, w latach 1978–1981 pe³ni³ funkcjê prorektorads. kszta³cenia, w latach 1988–1995 – prorektora ds. nauki,a w latach 1982–1987 oraz 1999–2005 pe³ni³ funkcjê dziekana

Wydzia³u Mechanicznego. Od 1991 roku jest kierownikiem Ka-tedry Mechaniki Precyzyjnej, sk³adaj¹cej siê z 34 pracownikówi doktorantów, w tym – 3 profesorów, 7 doktorów, 8 asystentówi 16 doktorantów. Jest “ojcem” specjalnoœci „in¿ynierskie za-stosowania komputerów”. Za swoj¹ dzia³alnoœæ uzyska³ wieleodznaczeñ pañstwowych i resortowych oraz nagród.

Nie ulega ¿adnej w¹tpliwoœci, ¿e Jubilat jest wybitn¹ po-staci¹ w koszaliñskim œrodowisku akademickim, a jednocze-œnie cz³owiekiem skromnym. Dlatego poprosi³em Profesorao rozmowê z okazji jego Jubileuszu.

H.C.: Panie Profesorze, patrz¹c z perspektywy lat, poby-tu i dzia³alnoœci w Koszalinie, chcia³bym zapytaæ, czy nie ¿a-³uje Pan, ¿e opuœci³ œrodowisko ³ódzkie, rodzinne miasto Zduñ-sk¹ Wolê i przeniós³ siê Pan w Region Œrodkowopomorski?

Muszê powiedzieæ szczerze, ¿e nigdy mi taka w¹tpliwoœænawet przez myœl nie przesz³a. Wybory sprzyjaj¹ce aktywnejpracy s¹ zawsze w³aœciwymi wyborami. Dobrze to ilustruje afo-ryzm: “Szczêœcie nie jest stacj¹, do której siê jedzie, tylko spo-sobem podró¿owania”. W skali spo³ecznoœci, takich jak spo-

Z ¿¿¿¿¿yczeniami dla Jubilata

NA TEMAT


³ecznoœæ akademicka, jest kilka spraw wa¿nych, zarówno dlaposzczególnych osób, jak i ca³ego œrodowiska. Zaliczam do nich:szacunek i zrozumienie dla pracowników, ich aspiracji orazefektów ich pracy, rozumienie indywidualnych d¹¿eñ i ³¹cze-nie ich we wspólne cele, tworzenie atmosfery do zgodnegowspó³dzia³ania mimo oczywistych ró¿nic w wielu aspektach,jasnoœæ oraz znajomoœæ zasad i ró¿norodnych ograniczeñ, zna-jomoœæ kryteriów i przewidywalnoœæ ocen, a tak¿e uznaniedla sukcesów. Te cechy w znacznym stopniu upowszechni³ysiê i rozwinê³y w naszej uczelni i s¹ Ÿród³em efektów. Poli-technika Koszaliñska to moim zdaniem doskona³e miejsce dlapracy twórczej, równie¿ dlatego, i¿ s¹ bardzo ma³e, w porów-naniu z innymi miastami, straty czasu w naszym otoczeniuœredniego miasta, do tego wspaniale po³o¿onego. Dobre wa-runki do pracy naukowej mog¹ byæ tworzone nie tylko w wiel-kich aglomeracjach, bowiem ca³y œwiat jest obecnie, w sensiekomunikacji i wymiany informacji, “globaln¹ wiosk¹”.

H.C.: Wiem to równie¿ z w³asnego doœwiadczenia, ¿epierwsze lata pobytu w Koszalinie i praca w WSIn¿. nieby³y ³atwe. Szybko sta³ siê Pan osob¹ twórczo rozwijaj¹-cym Wydzia³ Mechaniczny i œrodowisko akademickie. Czyto by³a tylko pasja twórcza, czy jeszcze coœ?

Trudno mi to oceniæ, ale gdy ju¿ doœæ dawno, na swoichstronach internetowych dokonywa³em wyboru wa¿nych dlamnie zasad, to zestawi³em nastêpuj¹ce: “najgorsz¹ inwestycj¹jest oszczêdzanie siê w pracy”, “o wiedzê ³atwiej ni¿ o m¹-droœæ”, “nie spisuj nikogo na straty, bo niemo¿liwe realizujesiê codziennie”, “to co robimy dla innych nie jest naszym po-œwiêceniem, a jedynie cen¹ jak¹ nale¿y p³aciæ za miejsce, ja-kie zajmujemy”, “trudne problemy zostawione same sobie stan¹siê jeszcze trudniejsze”, “ludzie mog¹ siê ró¿niæ, ale to niemusi ich poró¿niæ”. Mo¿e po prostu te zasady sprawdzaj¹ siêna moim przyk³adzie. Warto zawsze pamiêtaæ, ¿e we wszech-œwiecie wszystko jest w nieprzerwanym ruchu. W naszymœwiecie zmiany i przeobra¿enia s¹ dominuj¹c¹ cech¹. Ka¿dystan jest chwilowy, a ka¿dy wiek jest wiekiem przemian. Ludz-kie ¿ycie nigdy nie by³o spokojem i odpoczynkiem. ¯ycie jestbowiem procesem, a nie stanem spoczynku.

H.C.:W œrodowisku akademickim Wydzia³u Mecha-nicznego i ca³ej Uczelni znany jest Pan, jako tytan pracy.Dowodem tego jest, miêdzy innymi, wspania³a kariera na-ukowa. Czy zajmowane funkcje na uczelni i na wydzialenie przeszkadza³y Panu w rozwoju naukowym?

Zapewne trochê przeszkadza³y, ale te¿ wyzwala³y wiêksz¹mobilizacjê. Po to, aby równoczeœnie realizowaæ ró¿ne zada-nia naukowe, dydaktyczne, organizacyjne i rozwijaæ w³asneumiejêtnoœci, trzeba uporczywie i z determinacj¹, tak jak w pro-cesorach i systemach komputerowych, ci¹gle wykszta³caæw sobie i rozwijaæ “wielow¹tkowoœæ”, czyli sprawnoœæ w rów-noleg³ym zajmowaniu siê wieloma problemami. W systemieedukacji nadal poœwiêcamy za ma³o czasu na kreatywnoœæ,techniki twórczego rozwi¹zywania problemów, rozwój oso-bowoœci ludzi, sprawnoœæ dzia³ania. Jednak trzeba uczciwiepowiedzieæ, ¿e jeœli chcemy wiêcej zrobiæ, to musimy wiêcejczasu i wiêcej siebie na to poœwiêciæ.

H.C.: Pana wszechstronna dzia³alnoœæ, opinie wyra¿aneprzez pracowników, œwiadcz¹ o wybitnych cechach osobowo-œci. A jednak s³ucha Pan drugiego cz³owieka?

S³uchanie innych to nie obowi¹zek, lecz przywilej. Od in-nych mo¿na siê wiele nauczyæ i przez s³uchanie innych wzbo-gacaj¹ siê nasze pogl¹dy. Mniej wówczas b³¹dzimy i wiêcejmo¿emy. Trzeba zawsze uwa¿aæ, by szerokie horyzonty z m³o-doœci nie zawê¿a³y siê do jedynie s³usznego punktu widzenia.S¹ ludzie, którzy dawno temu siê urodzili, ale s¹ m³odzi. £atwoich rozpoznaæ w³aœnie po szerokoœci horyzontów, ¿yczliwoœcidla innych i umiejêtnoœci przymru¿enia oka. Trzeba te¿ pa-miêtaæ, ¿e gdy ludzie w swym zabieganiu i nerwowoœci pro-wadz¹ czêsto ja³owe spory o sprawy drugorzêdne, to ponie-wczasie odkrywaj¹, ¿e trac¹c teraŸniejszoœæ, przegapili rów-nie¿ przysz³oœæ i stracili wiele czasu. Warto, jeœli tylko mo¿e-my pomagaæ sobie i innym, unikaæ tych pu³apek. Do tego jed-nak przydaje siê zasada wynikaj¹ca z takiego aforyzmu: “Cotrzeba robiæ, aby mieæ anielski charakter ? Nic nie trzeba ro-biæ – trzeba tylko mieæ diabelsk¹ cierpliwoœæ”.

H.C.: Czy móg³by Pan Profesor, chocia¿ w czêœci, uchy-liæ r¹bka planu na bli¿sz¹ i dalsz¹ przysz³oœæ?

W dzia³alnoœci naukowej, wiek dojrza³y, to moim zdaniem,wiek kompromisu miêdzy iloœci¹ a jakoœci¹ pomys³ów. Za-zwyczaj dobrym pomys³em na przysz³oœæ jest tworzenie tego,co siê potrafi najlepiej, tylko lepiej. Ja uwa¿am jednak, i¿ nowepomys³y s¹ wa¿ne, gdy¿ pozwalaj¹ na pobudzenie nowych za-sobów w³asnej aktywnoœci. Obecnie, kiedy w dzia³alnoœcinaukowej, empiryzm staje siê coraz kosztowniejsz¹ metodyk¹pracy, a rozwój modelowania i symulacji komputerowych zy-skuje na jakoœci modeli i rosn¹cych mocach przetwarzania,coraz wiêcej nowych zadañ z zakresu zastosowañ tych metodstaje przed nami. Zastosowania sztucznej inteligencji, interak-cja i komunikacja g³osowa ludzi i urz¹dzeñ, to niezwykle fa-scynuj¹ce obszary zainteresowañ moich i naszych zespo³ównaukowych. Do tego mo¿na dodaæ, i¿ jest wiele wspólnychobszarów dzia³alnoœci technicznej i ekonomicznej, a tak¿eobszarów wynikaj¹cych z kierunków rozwoju cywilizacji, któ-re mog¹ byæ dziedzin¹ wspó³pracy kilku wydzia³ów oraz lep-szej integracji pracowników i jednostek, co tworzy³oby przy-sz³oœciowe formy dzia³alnoœci zadañ uczelni.

H.C.: Prosi³bym jeszcze o mo¿liwie szczere ujawnienie,co najbardziej siê Panu nie podoba i przeszkadza w na-szym œrodowisku?

Jeœli coœ wymaga poprawy, to staram siê, na ile jest tomo¿liwe, przyczyniaæ siê do ulepszenia tego. W dobrej kuŸni³atwiej byæ kowalem w³asnego losu. Wiemy, ¿e rozwój glo-balny i lokalny bêdzie wymaga³ od ludzi coraz wiêkszegowysi³ku intelektualnego i prowadzi³ do coraz powszechniej-szej rywalizacji. Jest to potencjalnie Ÿród³em konfliktów i nie-korzystnych napiêæ. Znane s¹ sposoby na harmonizowanierozwoju i upowszechnianie poczucia wspólnoty celów. Jed-nym ze skutecznych sposobów, który najlepiej wprowadzaæzanim to bêdzie konieczne, jest integracja zadañ i tworzeniesystemów wspó³dzia³ania wielu zespo³ów, co powoduje wy-równanie mo¿liwoœci i lepsze wykorzystanie zasobów. Du¿ezespo³y osi¹gaj¹ w rozwi¹zywaniu trudnych i ambitnych za-dañ najwiêksze efekty, a satysfakcja przychodzi szybko.

H.C.: Dziêkuj¹c za rozmowê, ¿yczê Panu Profesorowi,w imieniu w³asnym i naszego akademickiego œrodowiska,du¿o zdrowia i dalszej owocnej pracy dla dobra Wydzia³uMechanicznego, Uczelni i regionu.

Dziêkujê.Opracowa³ i rozmowê przeprowadzi³

dr in¿. H. Charun

NA TEMAT


Zgodnie z Uchwa³¹ Senatu i Zarz¹dzeniem Rektora Poli-techniki Koszaliñskiej nr 11/2006 z dnia 13 marca 2006 r., naWydziale Budownictwa i In¿ynierii Œrodowiska utworzonazosta³a Pracownia Fotogrametrii i Teledetekcji (PFiT). Jest tokolejna jednostka na uczelni i wydziale zwi¹zana bezpoœred-nio z kierunkiem studiów „geodezja i kartografia”.

PFiT mieœci siê w budynku Politechniki przy ulicy Party-zantów 17, III piêtro, p. 304 – 305 i sk³ada siê z 2 wyodrêbnio-nych czêœci funkcjonalnych: sali laboratoryjnej Pracowni Fo-togrametrii i Teledetekcji oraz podrêcznej czytelni.

Do zadañ PFiT nale¿y:1. Prowadzenie specjalistycznej pracowni – sali z wyposa¿e-

niem do zajêæ dydaktycznych z zakresu fotogrametrii i te-ledetekcji.

2. Zapewnienie zaplecza technicznego do realizacji zadañdydaktycznych i badañ naukowych, prowadzonych min.przez Zak³ad Geodezji i Fotogrametrii i Zak³ad Gospodar-ki Przestrzennej i Katastru Nieruchomoœci z zakresu foto-grametrii i teledetekcji.

3. Prowadzenie szkoleñ dla studenckich kó³ naukowych z za-kresu fotogrametrii i teledetekcji.

4. Zapewnienie dostêpu do specjalistycznego sprzêtu studen-tom zrzeszonym w studenckich ko³ach naukowych.

5. Prowadzenie zasobu materia³ów geodezyjno-kartograficz-nych, obejmuj¹cego: zdjêcia lotnicze i naziemne, mapy,szkice, opisy topograficzne punktów geodezyjnych, wy-

kaz wspó³rzêdnych, itp; udostêpnianie tych danych upo-wa¿nionym osobom – pracownikom wydzia³u do celówdydaktycznych i naukowych.

6. Prowadzenie podrêcznej czytelni dla pracowników i stu-dentów (instrukcje obs³ugi sprzêtu, oprogramowania, in-strukcje i wytyczne techniczne itp.).

7. Wspó³praca z jednostkami uczelni w zakresie badañ na-ukowych, sprzêtu i technologii z zakresu fotogrametrii i te-ledetekcji.

8. Wspó³praca z jednostkami pozauczelnianymi w zakresiesprzêtu i technologii, wykonywanie prac zamawianych, zle-conych, us³ug, ekspertyz, itp. z zakresu fotogrametrii i te-ledetekcji.

9. Inne zadania zlecone przez jednostki nadrzêdne.Obecnie w PFiT na etacie technicznym zatrudniony jest

1 pracownik. Wyposa¿enie PFiT stanowi zaplecze sprzêtowedla zajêæ dydaktycznych, prowadzonych z przedmiotu „foto-grametria i teledetekcja” na kierunku „geodezja i kartografia”oraz badañ naukowych. Zajêcia prowadzone bezpoœredniow sali laboratoryjnej Pracowni Fotogrametrii i Teledetekcji,to w ca³oœci zajêcia z przedmiotu „fotogrametria i teledetek-cja”, realizowanego w semestrze III i IV na tym kierunku stu-diów. Pracownia Fotogrametrii i Teledetekcji umo¿liwia te¿,w czasie wolnym od zajêæ, pracê w³asn¹ studentów, z dostê-pem do sprzêtu i specjalistycznego oprogramowania.

Pracownia Fotogrametrii i Teledetekcji

NA TEMAT


Do podstawowego wyposa¿enia salilaboratoryjnej Pracowni Fotogrametriii Teledetekcji nale¿y 5 stacjonarnych ste-reoskopów zwierciadlanych ZEISS SB190, 2 stereoskopy zwierciadlane PZOSLS-2, 2 stereoskopy zwierciadlaneTOPCON MS-3, stereoskop zwierciadla-ny ZEISS, 6 stereoskopów kieszonko-wych TOPCON. Nale¿¹ do niego rów-nie¿ 3 komputery PC z zainstalowanymspecjalistycznym oprogramowaniem. Je-den z nich posiada oprogramowanie Ima-ge Surveying Station PI-3000 japoñskiejfirmy TOPCON, i wyposa¿ony jest do-datkowo w dedykowany monitor 3D.Oprogramowanie to s³u¿y do wykonywa-nia pomiarów trójwymiarowych (3D)z obrazów stereoskopowych, do tworze-nia ortoobrazów i modeli trójwymiaro-wych z wykorzystaniem obrazów pozy-skanych za pomoc¹ kamer cyfrowych.Dziêki modu³owi s³u¿¹cemu do kalibra-cji cyfrowych aparatów amatorskich, wy-konuj¹cych zdjêcia niemetryczne, mo¿-liwe jest wyznaczenie parametrów orien-tacji wewnêtrznej praktycznie dowolne-go aparatu cyfrowego i wykonanie nimzdjêæ do dalszego cyfrowego opracowa-nia fotogrametrycznego. Pracownia po-siada na swoim wyposa¿eniu równie¿cyfrowy aparat fotograficzny Olympus

E-300 z matryc¹ CCD 8 mln pikseli. Po-zosta³e dwa stanowiska komputerowewyposa¿one s¹ w oprogramowanie DE-PHOS 4.15 ze specjalistycznymi mani-pulatorami (tzw. myszy 3D) i okularamibezprzewodowymi 3D. Oprogramowanie

to wraz z wyposa¿eniem stanowi tzw.cyfrowe stacje fotogrametryczne. Ponad-to komputery te, jak i 25 komputerówznajduj¹cych siê w Pracowni Geoinfor-matycznej WBiIŒ, wyposa¿one s¹ w li-cencjonowane programy edukacyjne:

z zakresu fotogrametrii(EDU-FOTO), teledetekcji(EDU-RS). Pracownia Foto-grametrii i Teledetekcjiwspó³pracuje równie¿ œciœlez innymi jednostkami wy-dzia³u, zwi¹zanymi z kie-runkiem „geodezja i karto-grafia” – przede wszystkimz Laboratorium Geodezjii Kartografii WBiIŒ.

Dziêki tak wyposa¿onejsali laboratoryjnej pracow-ni, dostêpnemu sprzêtowii oprogramowaniu, mo¿liwajest pe³na realizacja treœciprogramowych przedmiotu„fotogrametria i teledetek-cja” zawartych w standar-dach nauczania, realizacjaprac dyplomowych orazprowadzenie badañ nauko-wych, a tak¿e wykonywanieró¿nego rodzaju prac zama-wianych, zleconych, us³ug,ekspertyz, itp. z zakresu fo-togrametrii i teledetekcji.

Oprac. Krzysztof Deska,Jan SawkaFragment opracowania termalnego przekrycia wisz¹cego Amfiteatru w Koszalinie. Lokalizacja

uszkodzeñ pokrycia. Z lewej strony obraz w podczerwieni ze zlokalizowanym uszkodzeniempokrycia przekrycia. Z prawej strony obraz ze "zwyk³ej" kamery cyfrowej.

NA TEMAT


Nowe laboratoriumZakoñczenie prac budowlanych Centralnego Laboratorium

Wydzia³u Elektroniki i Informatyki planuje siê na koniec bie-¿¹cego roku. Projekt powsta³ przy dofinansowaniu z Unii Eu-ropejskiej z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.W Centralnym Laboratorium Wydzia³u Elektroniki i Informa-tyki studenci bêd¹ mogli odbywaæ zajêcia praktyczne, a pra-

cownicy przeprowadzaæ badania naukowe. Komunikacjê miê-dzy budynkiem Wydzia³u Elektroniki i Informatyki, a Cen-tralnym Laboratorium, zapewni specjalny ³¹cznik. W wybu-dowanym obiekcie planuje siê umieœciæ m.in.: Centrum Infor-matyczne, Zespó³ Laboratoriów Systemów Cyfrowego Prze-twarzania Sygna³ów, Laboratoria Optoelektroniki i Fotoener-getyki, Laboratorium Elektroniki U¿ytkowej, LaboratoriumTermofalowe oraz Laboratorium Radiokomunikacji.

ZachodniopomorskiInformator SzkoleniowyBardzo ciekawa oferta, skierowana do firm z woj.zachodniopomorskiego!Pod adresem www.zis.kosman.pl znajduje siêwiele informacji o szkoleniach e-learningowychi tardycyjnych, konferencjach i seminariach,z których mog¹ skorzystaæ zatrudnieni w Waszejfirmie pracownicy.

W ten sposób ka¿da firma mo¿e rozwin¹æ umiejêtnoœci swoichpracowników i w ten sposób ³atwiej odnaleŸæ w³aœciwe miejsce naeuropejskim rynku pracy.

Kontakt:Zachodniopomorski Informator SzkoleniowyPolitechnika Koszaliñskaul. Œniadeckich 2, 75-453 KoszalinWoj. zachodniopomorskie� (094) 3478655 - promocja i informacja� (094) 3478612 - kierownik finansowy projektu� (094) 3478497 - kierownik zespo³u e-kursów� (094) 3478495 - kierownik zespo³u e-kursów� (094) 3478194 - konsultant, administrator, webmasterwww.zis.kosman.pl e-mail.: [email protected] udzia³u w projekcie zapraszamy przedsiêbiorstwa,uczelnie wy¿sze oraz instytucje, których siedzibazlokalizowana jest na terenie województwazachodniopomorskiego.

NA TEMAT


JesteœmyIstniej¹cy ju¿ 11 lat Instytut Wzornic-

twa Politechniki Koszaliñskiej po razkolejny zaznaczy³ sw¹ obecnoœæ wystaw¹prac studenckich. To dorobek minione-go roku wszystkich pracowni, od projek-towych – projektowania form przemys³o-wych, wnêtrz, wystaw, komunikacji wi-zualnej, po pracownie rysunku, malar-stwa i rzeŸby.

W dniu 15 maja 2006 roku, uroczy-stego otwarcia wystawy zlokalizowanejw holu g³ównym gmachu Politechnikiprzy ul. Œniadeckich, dokona³a dyrektorInstytutu – dr Monika Zawierowska-£o-ziñska. W obecnoœci w³adz uczelniw osobach panów prorektorów – prof.nadzw. dr hab. In¿. Zbigniewa Suszyñ-skiego oraz prof. nadzw. dr hab. Micha³aJasiulewicza, powitano zgromadzonychgoœci, wyró¿niaj¹c senatora Paw³a Mi-chalaka, prof. dr. in¿. Tadeusza Karpiñ-skiego, mgr Agnieszkê Do³êgê z CentrumBiznesu oraz pana Eugeniusza Krawszaz Biura Targów “Ba³tyk”.

Wystawa spotka³a siê z du¿ym zain-teresowaniem odwiedzaj¹cych, jak

i ¿yczliw¹ ocen¹, zw³aszcza w³adz uczel-ni. Wyst¹piono z propozycj¹ utworzeniasta³ego miejsca ekspozycyjnego, jako wi-zytówki “humanistycznego” oblicza Po-litechniki. Pozwoli³oby ono na czêstsze

prezentacje (zmiany dekoracji) i przybli-¿y³o uczelnianej spo³ecznoœci oraz mia-stu problematykê zadañ z jakimi zmagaj¹siê m³odzi projektanci.

mgr Katarzyna Radecka

NA TEMAT


W stronê synestezjiW semestrze letnim 2006 r. przebywa³a na sta¿u doktoranc-

kim w pracowni rysunku Instytutu Wzornictwa, hiszpanka PepaSalas Vilar. O kontynuowanie swojego doktoratu, w formie sta¿unaukowego, wyst¹pi³a do Uniwersytetu w Salamance, sk¹d w ra-mach Programu Argo otrzyma³a na ten cel stypendium. Moty-wacj¹ dla pani Vilar, absolwentki Wydzia³u Sztuk Piêknych Uni-wersytetu w Grenadzie, by³o wczeœniejsze zapoznanie siê z pro-gramem pracowni rysunku Instytutu Wzornictwa, którego ofertaodpowiada³a jej oczekiwaniom twórczym i dydaktycznym.

Temat pracy doktorskiej Pepy Salas Vilar dotyka problema-tyki synestezji w sztuce, w kontekœcie w³asnej twórczoœci i od-dzia³ywania tego¿ zjawiska na kreatywne procesy materializo-wane na p³aszczyŸnie i w przestrzeni. Badanie oddzia³ywania tegozjawiska na sztukê jest, w przypadku pani Salas Vilar, rozwiniê-ciem jej osobistych sk³onnoœci synestetycznych.

Dla przybli¿enia specyfiki oraz idei zjawiska synestezji, kilkas³ów wyjaœniaj¹cych samo pojecie, które ³¹czy jednoœæ wra¿eñ(gr. syn- razem; aisthesis – czucie). Synestezja, to inny sposóbpoznawania i percepcji rzeczywistoœci, o charakterze sensorycz-nym, poprzez bodŸce stymuluj¹ce pracê zmys³ów. Dziêki temuuzyskujemy wra¿enia kolorowego s³yszenia, kolorowego w¹cha-nia, czy dotykowego smakowania. Wyzwalanie metaforycznegostylu rozpoznawania o pod³o¿u intuicyjnym, w wielu dziedzinachsztuki, to sprawcza si³a synestezji i jej w³aœciwoœci.

Osoby obdarzone synestezj¹ posiadaj¹ niezwyk³e zdolnoœciintelektualne, jak te¿ w zakresie pamiêci, wyobraŸni czy s³uchuabsolutnego, dlatego zwi¹zki synestezji z twórczoœci¹ s¹ w wieludziedzinach niepodwa¿alne. W muzyce trzeba wymieniæ Miko-³aja Rimskiego-Korsakowa, Fryderyka Chopina, ArnoldaSchönberga, poœród malarzy przede wszystkim twórcê malarstwaabstrakcyjnego – Wasyla Kandiñskiego, P. Gaugina, H. Matissa,P. Klee i wielu innych. Zwi¹zki muzyki i malarstwa w kontekœcieomawianego zjawiska, dobrze ilustruje d³ugoletnia przyjaŸñW. Kandyñskiego i A. Schönberga, udokumentowana wymian¹korespondencji miêdzy artystami.

Na pocz¹tku XX wieku, przy wykorzystaniu w³aœciwoœci sy-nestezji, powstaj¹ awangardowe filmy, w których nastêpuje po-³¹czenie rytmów muzycznych i ruchomych obrazów, np. “Baletmechaniczny” Fernanda Legera czy “Rytm” Hansa Richtera.

Obecnoœæ osoby, obdarzonej szczególnymi w³aœciwoœciamisynestezji, w pracowni rysunku, by³a doskona³¹ okazj¹ do przy-gotowania æwiczeñ dla studentów, z wykorzystaniem sensualnejpercepcji muzyki i zapisaniem jej obrazu za pomoc¹ gestu. Wartonadmieniæ, ¿e kojarzenia miêdzyzmys³owe o charakterze emo-cjonalnym maj¹ zastosowanie w dydaktyce, poniewa¿ powoduj¹lepsze zrozumienie procesów twórczych.

Podczas æwiczeñ, w których uwzglêdniono stopniowanie trud-noœci, zosta³y u¿yte ró¿ne rodzaje muzyki: dŸwiêki, odg³osy na-tury, utwory muzyki powa¿nej, motywy folklorystyczne hiszpañ-skie i wiele odmian muzyki rozrywkowej. Sprowokowanie po-przez æwiczenia atmosfery parasynestezji muzycznej, spowodo-wa³y autentyczn¹ reakcjê studentów pracuj¹cych indywidualniei zespo³owo nad zapisem rysunkowym. Muzyka uruchamia³apoprzez zmys³owy odbiór emocje, które z kolei dawa³y impulsgestom, a te przy pomocy narzêdzi i ró¿nych materia³ów tworzy-³y przekaz wizualny. Tak wiêc, to co pierwotnie by³o s³yszalne,

sta³o siê materialnym odbiciem, wizualizacj¹ jednoœci wra¿eñ.Wszystkie æwiczenia koñczy³y siê wspóln¹ wystaw¹ oraz

bardzo interesuj¹c¹ dyskusj¹, po³¹czon¹ z analiz¹ prac. Powsta³yrealizacje, które przypomina³y oryginalne mapy wyobraŸni, emocjii wra¿liwoœci poszczególnych studentów. Synestezyjne kojarze-nie dŸwiêków jest bardzo uproszczone, rejestrowane elementar-nym alfabetem rysunkowym: lini¹, plam¹, spiral¹, nagromadze-niem, rozproszeniem kreski itd. Rodzaj linii, plamy, oddaje gwa³-townoœæ i temperaturê dŸwiêku, a ekspresja ca³ej kompozycjiokreœla charakter s³uchanego utworu.

Dla studentów III roku zosta³ opracowany temat pt. ”Metafo-ra”– (morze jako metafora wielu zmys³ów) przeznaczony do re-alizacji w przestrzeni plenerowej. Do tematu zosta³a za³¹czonaspecjalna definicja morza, i jego zawartoœci: morze jest zapisemobrazów, zapachów, dŸwiêków, smaków i w³aœciwoœci dotykowych,uwalnia myœli i uczucia, jest miejscem spotkañ, zaprasza do wy-obraŸni, snu i wspomnieñ, morze jest poezj¹, muzyk¹, tañcem,teatrem… wizualnym spektaklem.

Rysowanie muzycznych emocji

NA TEMAT


Wychodz¹c z za³o¿enia fenomenu sy-nestezji, studenci doœwiadczali morza po-przez obserwacjê, s³uchanie, dotykanie, czu-cie, korzystaj¹c z mo¿liwoœci w jakie wy-posa¿one s¹ zmys³y.

Prowokacja wra¿eñ poprzez zmys³yw formie metafory czy asocjacji, kreuje in-dywidualn¹ projekcjê w otwartej przestrze-ni. Wynikiem æwiczenia by³o wiele intere-suj¹cych realizacji o charakterze instalacji,dzia³añ akcyjnych oraz obrazów zbudowa-nych z elementów naturalnych (znalezio-nych na pla¿y).

Prezentacja prac, w powsta³ej czasowogalerii w nadmorskiej przestrzeni, budzi³a¿ywe zainteresowanie spaceruj¹cych ludzi,którzy swoimi pytaniami wzbogacili prze-bieg ca³ego wydarzenia. Uwalnianie oso-bistych refleksji studenci odkrywali w trak-cie dyskusji, za pomoc¹ komentarza, któryzaœwiadcza³ o zrozumieniu idei æwiczeñ.

Wa¿nym wydarzeniem pobytu pani Sa-las Vilar by³a prezentacja jej twórczoœci,któr¹ pokaza³a na pocz¹tku paŸdziernikaw galerii “Schody”. Wystawa zatytu³owana “Peregrinas. Pasosentre el olvido y la memoria” – “Wêdrowniczki. Krok w zapo-mnienie i pamiêæ”, ods³ania³a, poprzez trzy cykle obrazów, zdol-noœci synestetyczne autorki w obszarze malarstwa. Obrazy inspi-rowane retrospekcj¹ pamiêci, poszukiwa³y niewidzialnego dŸwiê-ku minionych wydarzeñ, niewidzialnych emocji, prze¿yæ i mgli-stych wspomnieñ z dzieciñstwa. Gama kolorystyczna obrazówsymbolizowa³a obecnoœæ zmys³owej interpretacji przedstawianejrzeczywistoœci. Poœród obrazów mo¿na zauwa¿yæ formy abstrak-cyjne, figuratywne, które dotykaj¹ kreowanych treœci. Wystawaw pe³ni potwierdzi³a twórcz¹ rolê zjawiska synestezji w pracyartystycznej pani Pepy Salas Vilar.

Pó³roczny sta¿ doktorancki pani SalasVilar pozwoli³ na wzbogacenie programudydaktycznego w pracowni rysunku. Ujaw-nienie poprzez æwiczenia zjawiska syneste-zji i jego znacz¹cej roli w procesach kre-atywnych, pozwoli³o na otwarcie nowychposzukiwañ i innej percepcji rzeczywisto-œci, wyzwoli³o ogromn¹ si³ê wyobraŸni, jejsprawczych mo¿liwoœci energetycznychw kszta³towaniu przekazu intuicyjnego.Sensoryczny odczyt rzeczywistoœci, b¹dŸ jejfragmentów, jest niezbywaln¹ czêœci¹ pro-cesów transformacji, bêd¹cych istot¹ warsz-tatu rysunkowego i jego emanacji w indy-widualn¹ wypowiedŸ.

Pobudzanie wra¿liwoœci i myœleniatwórczego, z przekraczaniem klasycznychgranic, staje siê dobr¹ praktyk¹ kreatywnychprocesów dydaktycznych w ka¿dej dziedzi-nie, a tym bardziej w rysunku, który jestszkicem, sygna³em œwiadomoœci studenta,drog¹ do realizacji w³asnych profesjonal-nych ambicji w zakresie projektowania.

Wernisa¿ malarstwa Pepy Salas Vilar, Galeria “Schody”

Doktorantka Pepa Salas Vilar ze studentami

Wykonanie programu sta¿u doktoranckiego pani Salas Vilarwskazuje na relacje obopólnych korzyœci, jest potwierdzeniemdobrej kondycji pracowni rysunku, korespondencji programudydaktycznego z aktualnymi standardami nauczania w podob-nych uczelniach europejskich.

Na zakoñczenie wypada stwierdziæ, ¿e nast¹pi³a kolejna zna-cz¹ca promocja naszego Instytutu, œwiadcz¹ca o jego otwartoœciw zakresie badañ naukowych, o charakterze miêdzynarodowym.

prof. nadzw. dr hab.El¿bieta Kalinowska-Motkowicz

NA TEMAT


“Kompozycja bry³ i p³aszczyzn” jest przedmiotem przy-gotowuj¹cym studentów do œwiadomego kierowania proble-mami zachodz¹cymi miêdzy elementami widzialnymi dzie³aplastycznego. Ujawnia on rolê czynników podstawowych, bê-d¹cych podstaw¹ techniki artystycznej, wystêpuj¹cych tamgdzie w grê wchodzi powstawanie form plastycznych p³askichi przestrzennych, niezale¿nie od panuj¹cych stylów i konwen-cji artystycznych.

Zadaniem przedmiotu “Kompozycja bry³ i p³aszczyzn” jestzapoznanie studentów z czynnikami wystêpuj¹cymi wspólniei dzia³aj¹cymi wspólnie, jak i samodzielnie, w akcie swobod-nej kreacji artystycznej oraz wp³ywaj¹cymi na ca³¹ z³o¿onoœæproblemów kompozycyjnych. Przedmiot ten powinien nauczyæœwiadomego korzystania i stosowania tych czynników.

Innym zadaniem jest przygotowanie studentów, poprzezodpowiedni dobór tematów i ich indywidualizacjê, do swo-bodnego wyra¿ania indywidualnej ekspresji oraz rozbudzaniewyobraŸni i predyspozycji intelektualnych.

W trakcie nauki studenci poznaj¹ problemy kompozycyj-ne w nastêpuj¹cych cyklach æwiczeñ:1. Æwiczenia o tematyce p³aszczyzny i iluzji przestrzeni na

p³aszczyŸnie.2. Æwiczenia o tematyce ³¹czenia p³aszczyzny z przestrzeni¹

rzeczywist¹.3. Æwiczenia z zakresu wspó³dzia³ania elementów p³askich

i przestrzennych w przestrzeni rzeczywistej.4. Æwiczenia o tematyce budowania elementów przestrzennych

i tworzenie zale¿noœci miêdzy elementami przestrzennymi.5. Æwiczenia dotycz¹ce umiejêtnoœci stosowania regu³ kom-

pozycyjnych do wyra¿ania indywidualnej ekspresji.W trakcie æwiczeñ studenci powinni poznaæ równie¿ takie

czynniki techniki plastycznej, jak:� statyka i dynamika,� malarskoœæ i graficznoœæ,� budowanie iluzji przestrzeni, kontrastu, rytmu, ruchu,� budowanie formy, jej zniekszta³cania i zanikania,� œwiadomego u¿ywania mediów, narzêdzi, koloru etc.

Innym wa¿nym zagadnieniem jest nauka budowania warsz-tatu twórczego i umiejêtnoœæ pos³ugiwania siê warsztatem –wynikaj¹ce st¹d implikacje s¹ jednym z wa¿niejszych zagad-nieñ w pracy designera.

Mo¿na przyj¹æ, ¿e “Kompozycja bry³ i p³aszczyzn” jestnauk¹ o elementach sta³ych dzie³a sztuki, zawartych zarównow dziele plastycznym, jak i muzycznym, literackim, filmowym,architektonicznym, jak i w powszechnych dzisiaj technikachmultimedialnych i performance. W sztukach plastycznych zaœpojmowana jest najczêœciej jako umiejêtnoœæ prawid³owegorozmieszczania elementów i tzw. “wywa¿ania pola”, na któ-rym rozgrywa siê akcja dzie³a sztuki. Jest to jednak tylko je-den z elementów nauczania, wa¿niejsze bowiem jest umiejêt-ne i œwiadome stosowanie elementów kompozycyjnych do bu-dowania dzie³a.

Elementy kompozycyjne znane s¹ od zawsze i od zawszestosowane. Ju¿ œw. Augustyn pisa³, ¿e “nie ma poczucia piêk-na, bez poczucia rytmu”. Trudno wyobraziæ sobie jakiekol-wiek dzie³o, np. muzyczne, poetyckie czy plastyczne, pozba-

wione rytmu. Co prawda w XX-wiecznych eksperymentach(np. minimal art) próbowano œwiadomie ograniczaæ jego zna-czenie, podobnie jak ze statyk¹ i dynamik¹, z kontrastami, dy-sonansem, faktur¹, malarskoœci¹ i graficznoœci¹, rozumiany-mi jako analitycznoœæ i syntetycznoœæ, czy przestrzeni¹ i p³asz-czyznowoœci¹.

Elementy kompozycyjne w historii dzia³alnoœci twórczejró¿nie by³y stosowane, w niektórych okresach pewne z nichby³y w przewadze nad innymi, np. w renesansie dominowa³asyntetycznoœæ (graficznoœæ) i statyka, zaœ barok by³ analitycz-ny (malarskoœæ) i dynamiczny. Pe³niê rozwoju elementy kom-pozycyjne ujawni³y dopiero w sztuce abstrakcyjnej, jej od-mianie – konstruktywizmie, przyjmuj¹c formê dominuj¹c¹(st¹d nieco pogardliwa nazwa formalizm, nadana przez twór-ców konserwatywnych).

Elementy kompozycyjne nie maj¹ jednakowej opisowej for-my. Nie s¹ zdefiniowane wprost, np. wymieniony wy¿ej rytm,mimo, ¿e posiada podobne w³asnoœci, inaczej stosuje siê w po-ezji, gdzie stanowi zasadniczy element warsztatu poetyckie-go, czy w plastyce lub w filmie, gdzie umiejêtne stosowanieró¿nych form rytmicznych w spotach reklamowych nie musiwcale podnosiæ jakoœci artystycznej dzie³a, lecz jest uwypu-kleniem tych elementów, które maj¹ wp³ywaæ na odbiorcê. Po-dobnie jest z przestrzeni¹ (g³êbi¹) w dziele muzycznym – naliniê melodyczn¹ ma niewielki wp³yw, natomiast w obrazachmo¿e mieæ znaczenie zasadnicze. W literaturze (beletrystyce)przestrzeñ jako element kompozycyjny praktycznie nie wy-stêpuje. Tak wiêc nauczanie kompozycji polega na ³¹czeniui porównywaniu tych samych elementów z ró¿nych rodzajówsztuk. Poprawne zrozumienie, np. rytmu w plastyce, nie jestmo¿liwe bez znajomoœci tych zagadnieñ, np. w filmie czy mu-zyce. Znajomoœæ elementów kompozycyjnych w szeroko po-jêtej sztuce jest wa¿na, nie tylko dlatego, ¿e jeden elementmo¿na wyt³umaczyæ przez analogiczny w innym rodzaju twór-czoœci, lecz tak¿e dlatego, ¿e ³¹czenie tych elementów stajesiê szalenie istotne przy pos³ugiwaniu siê technikami multi-medialnymi, gdzie elementy plastyczne ³¹cz¹ siê z elementa-mi filmowymi. Tak wiêc istot¹ kszta³cenia jest d³ugotrwa³akorekta, jako odrêbny wyk³ad dla ka¿dego studenta, przepro-wadzany nad przedstawionym projektem wstêpnym, tak bystudent móg³ dopasowaæ odpowiednie œrodki plastyczne dopoprawnego wykonania zadania. Taka odrêbnoœæ wyk³adupowinna uwzglêdniaæ indywidualne predyspozycje studenta.I tak, np. nie mo¿na wymagaæ silnego zdynamizowania formyod osobowoœci refleksyjnej. Zrozumienie osobowoœci, dopa-sowanie elementów do jej indywidualnych predyspozycji orazprawid³owe ich zestawienie stanowi o sukcesie w kszta³ceniuplastycznym.

Problemem g³ównym w nauczaniu kompozycji jest brakpodrêczników. Wiedza na ten temat jest rozrzucona w ró¿nychpublikacjach i odnosi siê przewa¿nie do wybranych zagad-nieñ. Jedyn¹ ksi¹¿k¹ poruszaj¹c¹ miêdzy innymi zagadnieniakompozycji jest “Sztuka i percepcja wzrokowa” Arnheima.Niestety, ksi¹¿ka ta powsta³a pod koniec lat 40. ubieg³ego wie-ku i pewne przemyœlenia s¹ ju¿ nieaktualne, brak w nich, cozrozumia³e, odniesieñ do wspó³czesnoœci.

“Kompozycja bry³ i p³aszczyzn”

NA TEMAT


“Kompozycja Bry³ i P³aszczyzn” jest nauk¹, której pod-waliny sformu³owa³ na pocz¹tku lat 60. XX wieku prof. Sta-nis³aw Dawski z wroc³awskiej PWSSP. Dziêki niemu kompo-zycja sta³a siê “alfabetem” w kszta³ceniu zarówno artystówwarsztatowych, jak i projektantów plastycznych, a w kszta³-ceniu plastycznym jest specjalnoœci¹ specyficznie polsk¹, i jaktwierdzi prof. Konrad Kuzyszyn z ³ódzkiej ASP, stanowi o wy-sokiej jakoœci polskich projektantów.

Szczytowy okres rozwoju kompozycji to lata 60. i 70. ubie-g³ego wieku. Szczególnie wysoki poziom osi¹gnê³a na Wy-dziale Sztuk Piêknych UMK w Toruniu w pracowni prof. Jó-zefa Koz³owskiego, której mia³em zaszczyt byæ s³uchaczem.Pracownia ta, jako jedyna w Polsce, doczeka³a siê odrêbnejmonografii (poœwiêcono jej ca³y numer miesiêcznika “Pro-jekt”). Toruñska kompozycja to szeœciosemestralny kurs, w pe³-ni obejmuj¹cy wszelkie aspekty zagadnienia, od æwiczeñ wpro-wadzaj¹cych do praktycznego zastosowania, np. propedeuty-

ki koloru na bryle – wa¿ne zagadnienie w kszta³ceniu projek-tantów.

“Kompozycja Bry³ i P³aszczyzn” na Wzornictwie Politech-niki Koszaliñskiej istnieje od chwili powo³ania kierunku. Obej-muje, niestety, tylko czêœæ zagadnieñ formalnych. Niektóre, jak“forma otwarta i zamkniêta”, zosta³y pominiête z powodu nie-wielkiej przydatnoœci w projektowaniu plastycznym (bardziejodnosi siê do technik warsztatowych), b¹dŸ te¿ z powodu skró-cenia kursu i czasoch³onnoœci wykonania (“motywy powtarzal-ne w przestrzeni”). Z powy¿szych powodów nie kszta³ci siêrównie¿ kompozycji w technikach multimedialnych.

Pracownia kompozycji zorganizowa³a piêæ wystaw, pre-zentuj¹cych prace studentów w Koszalinie, Szczecinku i w To-runiu, gdzie cieszy³a siê du¿ym zainteresowaniem. Prezento-wa³a siê równie¿ na wszystkich dorocznych wystawach Ko-szaliñskiego Wzornictwa.

Stanis³aw Wolski

NA TEMAT


•dŸb³o trawy i kropla rosyPrzemys³aw Jan Majchrzak, stu-

dent Instytutu Wzornictwa, zosta³w czerwcu laureatem ogólnoeuropej-skiego konkursu “Student LightingDesign Awards”za projekt i prototypstoj¹cej lampy “The Leaf of Grass”.Nazwa projektu zdradza inspiracjê li-œciem – ŸdŸb³em trawy. Ta w³aœnielampa zosta³a wybrana spoœród 200prac nades³anych przez studentówz ca³ej Europy.

Konkurs organizowany jest co-rocznie przez brytyjskie stowarzysze-nie The Lighting Association. Od kil-kunastu lat konkurs adresowany jestdo studentów szkó³ projektowychz ca³ej Europy.

Zawsze interesowa³ siê rysunkiem,form¹ i kszta³tem przedmiotów, chcia³ jezmieniaæ. Dlatego wybra³ studia na kie-runku wzornictwo przemys³owe.

Oprócz prac wykonanych podczasstudiów w Instytucie Wzornictwa na Po-litechnice Koszaliñskiej, wykonywa³ te¿prace podczas pó³rocznego pobytu w Fin-ladii, na stypendium otrzymanym w ra-mach programu wymiany studentów UniiEuropejskiej – Socrates.

Lampa która odnios³a sukces na kon-kursie w Wielkiej Brytanii by³a prac¹ se-mestraln¹ i powsta³a w pracowni projek-towej pod kierunkiem prof. Tomasza Ma-tuszewskiego i asystentki mgr AnettyKazimierskiej.

Jak wyjaœnia autor – po-mys³ lampy narodzi³ siê tra-dycyjnie, praktycznie od zera– zaczynaj¹c od szkiców,a koñcz¹c na prototypie. In-spiracj¹ by³a natura – ¿d¿b³otrawy, a w³aœciwie kroplarosy, która sp³ywa po tymŸdŸble trawy. Analiza kszta³-tu i proporcji prze³o¿ona zo-sta³a na przedmiot u¿ytkowy,powsta³ prototyp z materia³uzastêpczego – by³ to modelpapierowy w skali 1:1, bar-dzo przydatny do zbudowa-nia w³aœciwego prototypu zestali nierdzewnej. Wa¿nymaspektem projektowania by³oopracowanie takiej konstruk-cji lampy, aby mo¿na j¹ w ³a-twy sposób produkowaæ.

Informacja o konkursiedotar³a do Instytutu Wzornic-twa przy Politechnice Kosza-liñskiej za poœrednictwemstudenta, który studiowa³ kil-ka miesiêcy na jednej z bry-tyjskich uczelni, i dziêkitemu praca semestralna po-wêdrowa³a na ten konkurs.

Jako nagrodê w konkur-sie Przemys³aw Majchrzak otrzyma³1500 funtów, a uczelnia 500 funtów. Zdo-by³ uznanie w bran¿y oœwietleniowejjako m³ody projektant, co niew¹tpliwieDyplom AM

foto

Pau

l Tri

stra

mfo

to P

rzem

ys³a

w J

an M

ajch

rzak

Przemys³aw Majchrzak i konkursowa lampa

u³atwi mu start zawodowy. Otrzyma³ pro-pozycjê pracy w Instytucie Wzornictwaw charakterze asystenta.

NA TEMAT


ZNAK-LZNAK-LZNAK-LZNAK-LZNAK-LOGO-LOGO-LOGO-LOGO-LOGO-LOGOTOGOTOGOTOGOTOGOTYPYPYPYPYPWSTÊP DO PROJEKTOWANIA

Monogram królewski

Znak drukarniMohnkopf-Druckerei

Znak porcelanymiœnieñskiej

Je¿eli znajdziemy siê w obcym dla nas miejscu, gdzieœ,gdzie nasza znajomoœæ jêzyka nie da nam mo¿liwoœci po-znania otoczenia, pierwszym komunikatem który odczy-tamy, bêdzie obraz-piktogram, potem dopiero litera.

Pierwsze oznaczenia wyrobów,a potem firm, pojawi³y siê ju¿ w za-mierzch³ych czasach, wraz z rozwo-jem rzemios³a i handlu. Pierwsze zna-ki pojawi³y siê na antycznych wyro-bach, takich jak ceramika, tkaniny,lampy, wyroby z³otnicze, czy meblei wraz z nimi wêdrowa³y w œwiat,rozpowszechniaj¹c dobr¹ lub z³¹markê rzemieœlnika. Najczêœciej by³yto symbole lub skróty z pierwszychliter nazwy wykonawców.

W póŸniejszych czasach rze-mieœlnik czy nadawca wiadomoœcimóg³ byæ zidentyfikowany poprzezherb, napis lub nazwisko, czyli przezmonogram.

Od wielu lat jednym z podstawo-wych zadañ, stawianych projektantomwzornictwa, w szczególnoœci grafi-kom i projektantom komunikacji wi-zualnej, jest zaprojektowanie znakuo konkretnej treœci obrazowej. Podsta-wowym znakiem spotykanym w na-szym najbli¿szym otoczeniu s¹ pik-togramy, czyli znaki bez treœci tek-

stowej (literniczej), natomiast du¿ymzasobem treœci przedstawionej za po-moc¹, najczêœciej dwukolorowego,umownego symbolu-znaku. Spotyka-my je w instytucjach u¿ytecznoœcipublicznej, takich jak dworce, szpita-le, poczty, banki, urzêdy. W przestrze-ni architektonicznej miast piktogramynakierowuj¹ nas na instytucje lubobiekty kulturalne, turystyczne np.muzeum, park, zabytek.

Inn¹ grup¹ znaków, œciœle zwi¹zan¹ z piktogramem, jestgrupa znaków firmowych – logo. Logo najczêœciej jest, lubpowinno byæ, zwi¹zane bezpoœrednio z dzia³alnoœci¹ firm, ich

zapleczem historycznym lub symbolem, przyjêtym przez fir-mê jako reprezentanta.

Czêsto znaki sprzê¿one s¹ z nazw¹ firmy, ale w niektórychprzypadkach nie zawsze nazwa lub dzia³alnoœæ firmy jest jed-noznaczna z symbolem firmy, np. Pelikan, PKO. S.A.

Logo musi spe³niaæ warunki wywa-¿enia kompozycji graficznej elementóww nim u¿ytych, informacji treœcioweji obrazowej, integracji z typografi¹ i mieæprzewidziane mo¿liwoœci zaistnieniaw ró¿nych wariantach czytelnoœci znaku,jako formy wielokolorowej, jednokolo-rowej i w ró¿nej skali.

Grupê pokrewn¹ logo, lecz bazuj¹c¹na typografii (s³owie) jest grupa logotypów.S¹ to formy graficzne, które mo¿na rów-nie¿ us³yszeæ, wyartyku³owaæ i przez to ³a-twiej zapamiêtaæ.

Czêsto zdarza siê, ¿e zestaw liter w logojest zupe³nie przypadkowy, a po odpowied-niej transformacji i promocji, staje siê po-szukiwan¹ mark¹ na rynku.

Logo musi walczyæ o swoje miejsce,g³ównie poprzez bardzo charakterystyczn¹,³atwo zapamiêtywaln¹ formê.

We wszystkich wypadkach nale¿y prze-widzieæ zaistnienie znaku na ró¿nych noœnikach identyfikacji,czy na tych u¿ywanych w korespondencji codziennej, nadru-ku na flagach, koszulkach, na gad¿etach, czy napisach na sa-mochodach i bannerach. Podsumowuj¹c – logotyp musi mieæ

przewidzian¹ formê znaku o wiel-koœci podstawy ok. 1–2 cm (w wy-padku np. nadruku na d³ugopis) orazformatu, pasuj¹cego np. do aran¿a-cji flagi 3 m × 1 m.

Znaki utworzone g³ównie na rozwi¹za-niu literniczym, mog¹ spójnie tworzyæ lo-gotyp firmy, uczelni, zgromadzenia, partiiitp. Najczêœciej charakteryzuj¹ one w spo-sób wra¿eniowy, propagandowy, dzia³al-noœæ firmy, lub zawieraj¹ element t³uma-cz¹cy nazwê.

Logotyp mo¿e tworzyæ wzór przypad-kowo powi¹zanych ze sob¹ liter, np. WBiŒ,pierwszych liter skrótu, np. IBM, a w nie-których przypadkach mo¿e tworzyæ tzw.akronim, czyli skrót czytany tak, jak wy-raz, np. IKEA, PiS.

W przypadku logotypu, a w przypadkuakronimu w szczególnoœci, uzyskujemy przewagê fonetyczn¹nad logo, gdy¿ mo¿emy je przeczytaæ, a co za tym idzie, uzy-skaæ wysok¹ wartoœæ promocyjn¹ znaku.

dr Monika Zawierowska-£oziñskaPracownia Podstaw Komunikacji Wizualnej

Instytutu Wzornictwa Politechniki Koszaliñskiej

Dziekan Wydzia³u Mechanicznego zaprasza wszystkich chêtnych do wziêcia udzia³u w konkursie na logo wydzia³u.Zapoznanie siê z poni¿sz¹ publikacj¹ powinno u³atwiæ podjêcie trudu projektowego. Konkurs zostanie og³oszony wkrótce.Szczegó³owe zasady konkursu zostan¹ okreœlone przez Wydzia³ Mechaniczny i wywieszone na tablicach og³oszeñ.

NA TEMAT


„Dzia³aj lokalnie” – to program granto-wy, s³u¿¹cy aktywizacji mieszkañców wo-kó³ rozwi¹zywania lokalnych problemów.Program istnieje od 2000 roku. Dotychczas,w ramach jego szeœcioletniej aktywnoœci,sfinansowano ju¿ 1433 projekty na ³¹czn¹

kwotê 9 200 000 z³otych. Od stycznia 2007 roku program „Dzia-³aj lokalnie” bêdzie realizowany na terenie pomorza œrodkowe-go. Instytucj¹, która bêdzie wdra¿a³a go w naszym regionie,a jednoczeœnie spe³nia³a rolê Lokalnej Organizacji Grantowej,bêdzie Fundacja „Nauka dla Œrodowiska”.

Fundacja “Nauka dla Œrodowiska” jest niezale¿n¹ organi-zacj¹ pozarz¹dow¹, skupiaj¹c¹ œrodowisko akademickie, lo-kalnych liderów, mi³oœników przyrody oraz wszystkich tych,którzy chc¹ dzia³aæ na rzecz spo³ecznoœci lokalnej. Celem Fun-dacji jest wdra¿anie idei zrównowa¿onego rozwoju, zgodniez maksym¹ “Myœl globalnie, dzia³aj lokalnie”. Dzia³acze or-ganizacji ceni¹ sobie efektywnoœæ, otwartoœæ, dynamikê, a tak-¿e innowacyjne pomys³y. W swojej aktywnoœci staraj¹ siê od-powiadaæ na lokalne potrzeby, poprzez poszukiwanie niekon-wencjonalnych rozwi¹zañ mniej lub bardziej skomplikowa-nych problemów przyrodniczych i spo³ecznych.

„Dzia³aj lokalnie” – szans¹ dla aktywnychJednym z najnowszych wyzwañ Fundacji

jest jej udzia³ w programie „Dzia³aj lokalnie”.Fundacja wygra³a bowiem ogólnopolski kon-kurs, skierowany do organizacji pozarz¹do-wych, na powo³anie Lokalnej OrganizacjiGrantowej. W ramach programu zadania Fun-dacji polegaæ bêd¹ na prowadzeniu lokalnychkonkursów grantowych i przyznawaniu dotacji ró¿nym orga-nizacjom pozarz¹dowym oraz inicjatywom obywatelskim, po-dejmowanym w regionie dziesiêciu gmin pomorza œrodkowe-go – tj. w gminach Bobolice, Polanów, Sianów, Bêdzino, Bie-siekierz, Manowo, Mielno, Œwieszyno, Tychowo, Malecho-wo oraz Bia³y Bór.

Na terenie tych gmin Fundacja “Nauka dla Œrodowiska” sfi-nansuje projekty kulturalno-edukacyjne, promuj¹ce turystykêi przedsiêbiorczoœæ, jak i te nastawione na podtrzymywanie lo-kalnych tradycji. Wspólnym mianownikiem wspieranych inicja-tyw bêdzie zawsze lokalna aktywnoœæ. Pragniemy zaprosiæwszystkich zainteresowanych do udzia³u w Programie „Dzia³ajlokalnie” i zachêciæ do zg³aszania siê do nas i podejmowania ak-tywnoœci w swoich “ma³ych ojczyznach”. Wiêcej informacji nastronach: www.dzia³ajlokalnie.pl oraz www.ndsfund.org

Piotr Jaœkiewicz, Fundacja „Nauka dla Œrodowiska”

W dniach 22–30 wrzeœnia 2006 r. grupa aktywnych i cie-kawych ¿ycia dziewcz¹t reprezentuj¹cych Politechnikê Ko-szaliñsk¹, wspólnie z przedstawicielami piêciu innych pañstweuropejskich, uczestniczy³a w proekologicznej wymianie miê-dzynarodowej pt.: Different Countries, Cultures But Com-mon Environment. Miejscem tego interkulturowego spotka-nia by³a przepiêkna stolica Turcji – Ankara, a dok³adnie –Turkish Law Instýtute na tamtejszym Uniwersytecie. Inicjato-rem i jednoczeœnie organizacj¹ partnersk¹ projektu by³a m³o-da jednostka pozarz¹dowa – Fundacja “Nauka dla Œrodo-wiska”. Organizacja ta dzia³a w regionie województwa za-chodniopomorskiego od blisko trzech lat i ju¿ na trwa³e wpi-sa³a siê w klimat naszej uczelni, poprzez licznedzia³ania na rzecz studentów i nie tylko. W wy-mianie miêdzynarodowej uczestniczy³y trzy ak-tywne studentki Politechniki Koszaliñskiej orazUniwersytetu Szczeciñskiego. Œrodki na reali-zacjê naszych dzia³añ uzyska³yœmy ze Wspól-notowego Programu M³odzie¿ (Akcja 1).

Projekt pt.: Different Countries, Cultures ButCommon Environment to przedsiêwziêcie, dziê-ki któremu mog³yœmy wyjechaæ do egzotycznejTurcji i porozmawiaæ o problemach ekologicz-nych, z jakimi borykaj¹ siê kraje europejskie. Spo-tkanie to bowiem anga¿owa³o, obok naszej gru-py, piêæ innych zespo³ów pochodz¹cych z ró¿-nych czêœci Europy – z Czech, Rumunii, W³och,Hiszpanii oraz Turcji. W trakcie wymiany czasup³ywa³ nam g³ównie na dyskusjach i zajêciachwarsztatowych, dotycz¹cych problemów œrodo-wiskowych oraz kwestii zwi¹zanych z pojêciemzrównowa¿onego rozwoju. Wieczorami bra³yœmyudzia³ w sesjach ewaluacyjnych, wieczorkachmiêdzykulturowych, zabawach integracyjnychi dyskusjach, podczas których wspólnie omawia-liœmy problemy œrodowiskowe, dotykaj¹ce za-

Miêdzynarodowa wymiana m³odzie¿owa – Turcja, Ankararówno Turcjê, jak i “nasze podwórka”. Obok mo¿liwoœci po-dzielenia siê zainteresowaniami i doœwiadczeniami zwi¹zany-mi z ochron¹ œrodowiska i naukami przyrodniczymi, spotkanieto by³o dla nas tak¿e okazj¹ na wspóln¹ naukê o odmiennychkulturach, tradycjach, religiach, ¿yciu codziennym czy aktual-nych trendach kulinarnych, wystêpuj¹cych w ka¿dym z uczest-nicz¹cych w projekcie pañstw. Dziêki temu, ¿e wspólnie uczy-liœmy siê, dyskutowaliœmy, czy po prostu spêdzaliœmy czaswolny, mog³yœmy rozwin¹æ nowe umiejêtnoœci, prze³amaæ na-sze wewnêtrzne bariery jêzykowe oraz rozwiaæ wszelkie ste-reotypy dotycz¹ce innych narodowoœci.

Ma³gorzata Czerwiñska

Koordynatorem przedsiêwziêcia ze strony polskiej by³a Ma³gorzata Czerwiñska(poœrodku zdjêcia) – pracownik naukowo-dydaktyczny Wydzia³u Ekonomii

i Zarz¹dzania i jednoczeœnie aktywny dzia³acz Fundacji

NA TEMAT


VI Zachodniopomorski Festiwal Na-uki w Szczecinie i Koszalinie odby³ siêw dniach 16 do 22 wrzeœnia 2006 r., przyczym dzieñ 16 wrzeœnia by³ Ogólnopol-skim Dniem Nauki. W programie festi-walu przewidziano bogat¹ ofertê spotkañw uczelniach i placówkach naukowych,g³ównie dla m³odzie¿y gimnazjalnej i li-cealnej. Odby³y siê wyk³ady, zajêcia la-boratoryjne, pokazy w i wystawy, a tak-¿e wycieczki i zajêcia terenowe. Wyk³a-dowcy ze Szczecina przeprowadzili wy-k³ady w Politechnice Koszaliñskiej, a wy-k³adowcy z Koszalina w uczelniachw Szczecinie.

Najwiêkszym powodzeniem w Poli-technice Koszaliñskiej cieszy³y siê poka-zy zorganizowane przez dr. TomaszaSuszko i mgr. in¿. Adama Gilewiczaz Katedry Fizyki. Pokazy dotyczy³y wy-branych zjawisk fizycznych, takich jak:wy³adowania elektryczne w gazach, swo-bodne spadanie cia³ w pró¿ni, oddzia³y-wanie elektronów z polem magnetycz-nym, rezonans mechaniczny, rozczepie-nie œwiat³a. Na te pokazy przyby³o ³¹cz-nie oko³o 200 uczniów z I LO oraz Ze-spo³u Szkó³ nr 3 w Koszalinie.

Powodzeniem wœród najm³odszychcieszy³y siê, tradycyjnie ju¿, pokazyw Katedrze Biologii Œrodowiskowej,prowadzone przez dr Magdalenê Lam-

Festiwal Nauki ZACHODNIOPOMORSKIFESTIWAL NAUKIVI w Szczecinie i Koszalinie

Pokazy w salach Katedry Fizyki

part-Ka³u¿niack¹ – tematem pokazów by³a czy-stoœæ wód i bioró¿norodnoœæ.

Atrakcj¹ Festiwalu Nauki by³y równie¿ wy-cieczki krajobrazowe. Wycieczkê pn. „Renatury-zacjê dolin rzecznych”, na mokrad³o Pyszka, zor-ganizowa³ prof. T. Heese z uczniami z I LO im. St.Dubois. Na inn¹ wycieczkê do £az ko³o Koszalinauda³o siê oko³o 70 uczniów z nauczycielami z Gim-nazjum w Drawsku Pomorskim.

Ponadto w wyk³adach, które odby³y siê w au-lach przy ul. Œniadeckich i ul. Kwiatkowskiego,uczestniczy³o ³¹cznie oko³o 200 osób, g³ównie bylito uczniowie szkó³. (AM)

Prof. Jerzy Stelmachz Uniwersytetu Szczeciñskiego – wyk³ad

„Podró¿e w czasie z punktu widzenia fizyki”

NA TEMAT


Organizacja tegorocznych Juwenaliówna Politechnice Koszaliñskiej spe³ni³aoczekiwania nawet najbardziej wymaga-j¹cej braci studenckiej. Po pierwsze, do-pisa³a pogoda, co w przypadku tego typuimprez jest zawsze po³ow¹ sukcesu. Jaksiê póŸniej okaza³o, by³ to najcieplejszytydzieñ w maju. Po drugie, studenci po-kazali wszystkim mieszkañcom Koszali-na, ¿e potrafi¹ siê bawiæ tak jak na Ty-dzieñ Kultury Studenckiej przysta³o.

Po raz pierwszy Juwenalia rozpoczê-³y siê w œrodê, a nie jak to wczeœniej by-wa³o w poniedzia³ek. Jeœli doliczymy dotego wtorkowe ,,przedbiegi”, to ¿acyz politechniki bawili siê przez równeszeœæ dni. Uroczystego otwarcia tej im-prezy dokona³ JM Rektor prof. TomaszKrzy¿yñski, a klucz do bram miasta prze-kaza³ studentom, na ten czas, prezydentMiros³aw Mikietyñski. Parlament Stu-dentów, organizator 28. TKS-ów, zadba³o to, aby na osiedlu akademickim wszy-scy bawili siê doskonale. Przeprowadzo-no kilkanaœcie konkursów, pokazówi wydarzeñ sportowych. Na szczególn¹uwagê zas³u¿y³y, kultowe ju¿, Regaty naDzier¿êcince w Parku Ksi¹¿¹t Pomor-skich, w których udzia³ wziê³a liczna gru-pa amatorów ¿eglugi rzecznej.

Studentom podoba³ siê z pewnoœci¹dobór zespo³ów, które zagra³y na scenierozstawionej przy akademikach. Wyst¹-pili m.in.: Boys, Ivona, Jamal i T. Love.Z kolei po koncertach ¿acy bawili siêw klubach studenckich. Jednak, wszyst-ko co dobre szybko siê koñczy. Za kilkamiesiêcy bêd¹ kolejne Juwenalia. Orga-nizatorów czeka trudne zadanie, gdy¿ po-przeczka zosta³a ustawiona doœæ wyso-ko. Miejmy jednak nadzieje, ¿e sprostaj¹oni temu wyzwaniu i wszyscy bêd¹ ba-wiæ siê znów znakomicie.Piotr Zaczek, zdjêcia S³awomir Mlazga

Karolina Gikowlaw – przewodnicz¹ca PSPK, przejmuje w³adzê w imieniu studentów, z lewejprezydent miasta – Miros³aw Mikietyñski, z prawej rektor – prof. Tomasz Krzy¿yñski

Juwenalia 2006… Czy mo¿e byæ jeszcze lepiej?

NA TEMAT


Kreœlarnia na topieO klubie studenckim „Kreœlarnia”, zdrobniale nazywanym

„Kresk¹”, znów zrobi³o siê g³oœno po og³oszeniu rankinguw ogólnopolskim miesiêczniku studenckim “Dlaczego”.W klasyfikacji na najlepszy klub zaj¹³ on wysokie drugie miej-sce, ustêpuj¹c jedynie „Stodole” na Politechnice Warszawskiej.

Celem tego rankingu by³o wy³onienie najlepszych, popu-larnych i kultowych lokali studenckich w kraju. Miesiêcznikbra³ przede wszystkim pod uwagê te kluby, które przez braæstudenck¹ odwiedzane s¹ najczêœciej, same zwykle organizuj¹koncerty, a ceny s¹ przyjazne dla kieszeni studenta.

Wyró¿nienie tym wiêksze, gdy¿ zbieg³o siê ono z ob-chodami 20-lecia istnienia “Kreœlarni”. Gazeta doceni³a tenklub za organizacje takich imprez jak: Studencki ReggaeFestiwal, Hanza Jazz Festiwal oraz koncerty zespo³ów: Hey,Pid¿ama Porno, Raz Dwa Trzy, Kaliber 44, Pogodno, Pa-prika Korps. W „Kreœlarni” wystêpowali równie¿ soliœci,tacy jak Sidney Polak czy Fisz. W sumie klub ten mo¿epomieœciæ 450 osób; liczba ta po wakacjach znacznie siêzwiêkszy³a po przeprowadzonym w lokalu remoncie. Dwapoziomy zapewniaj¹ studentom wybór klimatu zabawy. Nadole znajduje siê pub, a na górze sala koncertowa. Opróczkoncertów i dyskotek dodatkowymi atrakcjami s¹ organi-zowane konkursy karaoke. Mo¿na te¿ zmierzyæ siê w roz-grywkach w bilard, pi³karzyków czy rzutki. Natomiast mi-³oœnicy pi³ki no¿nej mog¹ ogl¹daæ mecze na wielkim ekra-nie. Lokal gwarantuje równie¿ ciep³e posi³ki.

Wszystko to z³o¿y³o siê na tak wysokie miejsce w rankin-gu. Ocena by³a ca³kowicie obiektywna. – Nie wiedzieliœmynic o tym, ¿e taka klasyfikacja jest przeprowadzana. Dowie-dzieliœmy siê póŸniej, ¿e oceny dokona³ specjalny anonimo-wy wys³annik z miesiêcznika “Dlaczego” – powiedzia³ obec-ny wiceprezes klubu Krzysztof G³owacki.

Zatem nie pozostaje nam nic innego jak ¿yczyæ “Kreœlar-ni”, aby znalaz³a siê na samym szczycie tego rankingu w przy-sz³ym roku.

Tegoroczny Top10 klubów studenckich wed³ug miesiêcz-nika “Dlaczego” wygl¹da nastêpuj¹co:

1. Stodo³a (Politechnika Warszawska) – 39 pkt.2. Kreœlarnia (Politechnika Koszaliñska) – 36 pkt.3. Kwadrat (Politechnika Krakowska) – 35 pkt.4. ¯aczek (Uniwersytet Jagielloñski) – 34 pkt.5. Park (Szko³a G³ówna Handlowa) – 33,5 pkt.6. Tawerna (Politechnika Wroc³awska) – 33 pkt.7. Bukszpryt (Akademia Morska w Gdyni) – 30,5 pkt.8. Karlik (Akademia Górniczo-Hutnicza) – 30 pkt.9. i-club (PWSZ w Elbl¹gu) – 29 pkt.10. Aula (Politechnika Radomska) – 28 pkt.

Piotr Zaczek

NA TEMAT


Mistrzyni Œwiata po raz drugiUtalentowana zawodniczka i wychowanka

Akademickiego Klubu Szachowego „Hetman”Politechnika Koszaliñska – Klaudia Kulon, zo-sta³a po raz drugi szachow¹ mistrzyni¹ œwiataw swojej klasie. W dniach 18–29.10.2006w Batumi w Gruzji odby³y siê MistrzostwaŒwiata Juniorów do lat 10, 12, 14, 16, 18. Pol-scy juniorzy odnieœli olbrzymi sukces! – zdo-byli dwa z³ote i jeden srebrny medal. KlaudiaKulon triumfowa³a tym razem w klasie do lat14; przed dwoma laty triumfowa³a w rywaliza-cji do lat 12 na Mistrzostwach Œwiata w Grecji.

W Batumi potwierdzi³a swój nieprzeciêt-ny talent. Od pocz¹tku rywalizacji w grupiewiekowej do lat 14 plasowa³a siê w œcis³ej czo-³ówce. Na pó³metku turnieju zajmowa³a drug¹ lokatê z bilan-sem 5 zwyciêstw i 1 pora¿k¹. Finisz by³ znakomity. W 7. run-dzie pokona³a liderkê – Yu Hualin z Chin. Nastêpnie by³ re-mis z Gruzink¹ Keti Tsatsalaszwili, wygrana z mistrzyni¹FIDE Irine Sukandar Kharisma, remis z Pon N Krithika (obieIndonezja), a na koniec turnieju wygrana z Katharin¹ Newr-kla (Austria). W 11. rundach zdoby³a 9 punktów, tyle samoco Ukrainka Maria Muzyczuk, która jako jedyna pokona³aszachistkê „Hetmana”. W punktacji pomocniczej gór¹ by³ajednak Klaudia Kulon.

Przygoda Klaudii zaczê³a siê, kiedy na-k³oniona przez swojego ojca, amatora sza-chów, zapisa³a siê do kó³ka szachowegow szkole. Jako siedmioletnia wtedy uczenni-ca pierwszej klasy Szko³y Podstawowej nr 6w Koszalinie ujawni³a swój talent szachowy,i przez pierwsze trzy lata by³a trenowanaprzez Andrzeja Ma³yszkê. PóŸniej, w wieku10 lat sta³a siê zawodniczk¹ naszego klubu.Przez rok trenowa³ j¹ Henryk Wêgrowski.

Pierwszym medalem Klaudii by³o z³oto namistrzostwach Polski. Zdoby³a je w katego-rii dziewcz¹t do lat 10. W ¿yciu Klaudii po-jawi³ siê kolejny trener – Piotr Mickiewicz,

i kolejne sukcesy. Maj¹c 11 lat zosta³a br¹zow¹ medalistk¹mistrzostw Polski, rok póŸniej mistrzyni¹ Polski w kategoriidziewcz¹t do lat 12. Wysokie szóste miejsce zdoby³a nastêp-nie na mistrzostwach Europy, a ju¿ w kilka miesiêcy póŸniejzosta³a mistrzyni¹ œwiata. O jej wielkim talencie œwiadczy, ¿epo dwóch latach sukces ten powtórzy³a jeszcze raz.

Na drodze do sukcesów Klaudiê wspieraj¹ rodzice i oto-czenie, o czym Ona sama powiedzia³a naszej lokalnej gaze-cie „G³os Koszaliñski”: – Zawsze mog³am liczyæ na wsparcierodziców. Kiedy mia³am s³absze wyniki, mobilizowali mniei podnosili na duchu, wierzyli we mnie. – No i oczywiœcie nicby siê nie uda³o, gdyby nie trener Piotr Mickiewicz, poprzed-ni trenerzy, klub oraz wsparcie szko³y. Wiadomo, ¿e trzebadu¿o pracy, ¿eby osi¹gaæ sukcesy w sporcie, a to czêsto odby-wa siê kosztem szko³y. Jednak mam bardzo wyrozumia³ychnauczycieli w Gimnazjum nr 9. Po zdobyciu po raz drugi mi-strzostwa œwiata jestem jeszcze w szoku i nie myœlê o planachna przysz³oœæ. Wiem jednak, ¿e do matury moje ¿ycie bêdziezwi¹zane z szachami.

Akademicki Klub Szachowy „Hetman” – Politechnika Koszaliñska

Klaudia Kulon na mistrzostwach œwiata – zdjêcie ze stronyinternetowej „Media Indonesia Online”

AM

foto

Wal

dem

ar R

ydze

wsk

i

NA TEMAT


III sezon w ekstraklasiePi³karki rêczne Klubu Uczelnianego AZS Po-

litechnika Koszaliñska w drugim sezonie gry wekstraklasie pi³ki rêcznej kobiet, tj. w sezonie2005/2006, zajê³y na 12 dru¿yn wystêpuj¹cychna tym najwy¿szym szczeblu rozgrywek – 6miejsce. Jest to najwy¿sze miejsce w grachzespo³owych dru¿yn pochodz¹cych zKoszalina. Przypomnijmy, ¿e po sezo-nie 2004/2005 nasza dru¿yna wówczasjako beniaminek, tak¿e na 12 dru¿yn,zajê³a miejsce 9.

Pocz¹wszy od 14 lipca br. naszezawodniczki rozpoczê³y przygoto-wania do rozgrywek sezonu 2006/2007 – który bêdzie trzecim kolej-nym sezonem gry naszych dziewcz¹tw zespole ekstraklasy. Jest to ogromne osi¹gniê-cie zawodniczek, trenerów, kierownictwa Auto-nomicznej Sekcji Pi³ki Rêcznej Kobiet naszegoklubu, a tak¿e w³adz Politechniki Koszaliñskiej.

Bior¹c pod uwagê sk³ad naszej dru¿yny, wystê-puj¹cej w ekstraklasie w sezonie 2005/20006, tylko3 zawodniczki nie s¹ lub nie by³y studentkami, awszystkie pozosta³e studiuj¹ na trudnych, technicznychkierunkach. Warto wiêc przypominaæ, ¿e nasza dru¿ynama charakter akademicki. Obecnie studia doktoranckierozpoczê³y Ilona Hauzer i Joanna Chmiel; na kierunku „in-¿ynieria œrodowiska” studiuj¹ Ma³gorzata Pokorowska, Ka-mila Sudnik, Marta Szostakowska, Aleksandra Koby³ecka,Anna ¯o³yniak, Marta Goraj i Iwona Szafulska; na kierunku„budownictwo” studiuj¹ Marta Derendarz i Dominika Stroiñ-

ska, a na kierunku „technika rol-na i leœna – Dorota Skipor i AdaOmelañczuk. Ilona Hauzer zo-sta³a wytypowana do zaszczyt-

nej nagrody Primus Inter Pares.Ponadto Joanna Dworaczyk po

ukoñczeniu studiów pracuje w naszejUczelni na etacie asystenta i realizuje

pracê doktorsk¹. Przypomnijmy wiêc, ¿ekilkanaœcie dziewcz¹t – zawodniczek ukoñczy-

³o studia, a Anna B³a¿ejewska by³a stypendystk¹ na-ukow¹ ministra edukacji.

Dziêki naszym staraniom, dzia³aczy KU AZS Au-tonomicznej Sekcji Pi³ki Rêcznej Kobiet, z no-

wym rokiem akademickim podjê³y stu-dia na naszej Uczelni nowe zawodnicz-ki – tegoroczne maturzystki; s¹ to ma-turzystka z Kwidzynia Natalia Borkow-ska (lewoskrzyd³owa) – która studiuje w

Instytucie Neofilologii na kierunku „anglistyka” oraz Ka-tarzyna Cieœla (prawoskrzyd³owa), która studiuje na Wy-

dziale Budownictwa i In¿ynierii Œrodowiska. Kadrê ze-spo³u – wg stanu obecnego, uzupe³ni³a jeszcze roz-

grywaj¹ca, absolwentka Akademii WychowaniaFizycznego we Wroc³awiu – Maja Zienkiewicz.

Niestety nie gra ju¿ w naszym zespole repre-zentantka Bia³orusi Kristsina Svatko, z któ-r¹ nie uda³o siê osi¹gn¹æ kompromisu w spra-wie kontraktu, oraz kapitan dru¿yny w dwóch

ostatnich sezonach – Sylwia Pociecha, która wy-jecha³a do Niemiec.

Niestety, tak¿e w sezonie2006/2007 nie zobaczymyw naszej dru¿ynie wielokrot-nej reprezentantki kraju, za-wodniczki wybitnej, która wy-gra³a w roku 2005 plebiscyt nanajlepszego sportowca regio-nu Œrodkowego Pomorza – Jo-anny Dworaczyk, co jest zwi¹-zane z jej macierzyñstwem.Zatem uczciwie oceniaj¹c we-d³ug obecnego stanu kadrowe-go, powtórzenie naszego suk-cesu po sezonie 2006/2007 bê-dzie bardzo trudne, o ile nienast¹pi¹ dodatkowe wzmoc-nienia. Niestety dodatkowewzmocnienia zespo³u to zna-cz¹ce œrodki finansowe, o któ-re jak wiadomo jest bardzotrudno.

Po pierwszej rundzie sezo-nu 2006/2007 zespó³ nasz zaj-muje 8. miejsce na 12 dru¿ynw ekstrakasie.

Prezes KU AZS PKprof. Tadeusz Piecuch

JM Rektor prof. dr hab. in¿. Tomasz Krzy¿yñskidlibra.tu.koszalin.pl/Content/32/NT44.pdf · niki...

Documents

Transcript of JM Rektor prof. dr hab. in¿. Tomasz Krzy¿yñskidlibra.tu.koszalin.pl/Content/32/NT44.pdf · niki...