JEZUS JAKO NAJWIĘKSZY NAUCZYCIEL

Lekcja 5 na 31 października 2020

„Bo Bóg, który rzekł: Z ciemności niech światłość zaświeci, rozświecił serca nasze, aby zajaśniało poznanie chwały Bożej, która jest na obliczu Chrystusowym” (2 Koryntian 4,6)

Chwała Ojca

Przykład

Pojednanie

Godzien czci

Jezus jest najlepszym nauczycielem w historii. Kim jest Jezus? Uczy nas, jaki Bóg jest [„Kto Mnie widział, ten widział Ojca” (J 14, 9)]; daje nam przykład, jak powinniśmy żyć [„Bo dałem wam przykład, abyście czynili to, co Ja wam uczyniłem”. (J 13, 15)]; zapłacił cenę za nasze grzechy i pojednał nas z Bogiem [„Bóg był w Chrystusie pojednując świat z samym sobą, nie przypisując im ich winy, i zobowiązał się wobec nas do słowa pojednania”. (2 Kor 5, 19)].

Bez cienia wątpliwości, Jezus jest Wielkim Nauczycielem, któremu powinniśmy oddawać cześć.

List do Hebrajczyków 1,1-3 wyjaśnia, że Bóg nie mógł spotkać ludzi twarzą w twarz po tym, jak grzech wszedł na świat. Dlatego objawiał się On przez proroków (w. 1).

Objawienie to było niedoskonałe. Tylko Jezus może doskonale objawić Boga (w. 2), ponieważ jest On Bogiem (w. 3):

On jest blaskiem Jego chwały

On jest wyraźnym obrazem Jego osoby

On stoi na straży wszystkich rzeczy

On oczyścił nasze grzechy

On siedzi po prawicy Boga

Jezus przyszedł, by dotrzeć do prawdy o Bogu i pokazać nam „chwałę Boga na obliczu Jezusa Chrystusa”. (2 Kor 4,6)

„Odpowiedział mu Jezus: Tak długo jestem z wami i nie poznałeś mnie, Filipie? Kto mnie widział, widział Ojca; jak możesz mówić: Pokaż nam Ojca?” (Jan 14,9)

Jezus objawił chwałę i charakter Ojca. Ludzie mogli zobaczyć Boga w Nim.

Jezus jest obrazem Boga (Hebrajczyków 1,3) i jeśli jesteśmy przemienieni na obraz Jezusa (Rzymian 8,29), wtedy na tym świecie możemy objawiać chwałę i charakter Ojca.

Jezus jest światłością świata (J 8,12) i my zostaliśmy uczynieni światłością (Mt 5,14), by oświecać świat poznaniem Jego charakteru.

Im więcej czasu spędzamy z Jezusem, tym więcej będziemy odbijać Jego chwałę. „Lecz my wszyscy, którzy z odsłoniętą twarzą patrzymy na chwałę Pana, jakby w zwierciadle, zostajemy przemienieni w ten sam obraz, z chwały w chwałę, za sprawą Ducha Pana.” (2 Kor 3,18 UBG)

„Przyjmując na siebie człowieczeństwo, Chrystus przyszedł, by stać się jedno z ludzkością, i jednocześnie objawić ludzkości naszego Niebiańskiego Ojca. Ten, który przebywał w obecności Ojca od początku, Ten który był wyraźnym obrazem Niewidzialnego Boga, jedynie On był w stanie objawić ludzkości charakter Bóstwa […] Czuły, współczujący, życzliwy, zawsze zważający na innych, przedstawiał charakter Boga i stale się angażował w służbę dla Boga i dla ludzi.”

E.G.W. (The Ministry of Healing, rozdz. 35, s. 422)

„Albowiem dałem wam przykład, byście i wy czynili, jak Ja wam uczyniłem.” (Jan 13,15)

Aby pójść za przykładem Jezusa, powinniśmy się uczyć o tym jak żył, kiedy przebywał na ziemi.

Paweł w Liście do Filipian 2,3-11, po mistrzowsku opisał charakter Jezusa i sposób, w jaki powinniśmy Go naśladować.

Pokora (zob. Mt 11,29; Iz 66,2)

Posłuszeństwo (zob. Łk 22,42; Mt 7,21)

Usługiwanie (zob. Mk 10,45; 3 J 1,5)

Wielkie dzieło Boga, jakim jest edukacja i zbawienie, dokonuje się nie przez wywyższanie się, ale przez uniżenie się przed Bogiem, posłuszeństwo i stanie się sługami innych.

„To znaczy, że Bóg w Chrystusie świat z sobą pojednał, nie zaliczając im ich upadków, i powierzył nam słowo pojednania.” (2 Koryntian 5,19)

Grzech spowodował wyłom między Bogiem a ludzkością.

Nie możemy sami zamknąć tego wyłomu. Co więcej, grzech w nas powstrzymuje nas przed prawdziwym pragnieniem zamknięcia go.

Bóg zrobił pierwszy krok. Oddał swego Syna, aby nas z Nim pojednać. Włożył również pragnienie pokuty w nasze serca (Rz 2,4).

Jezus jest Stwórcą i podtrzymującym życie. On odkupił nas na krzyżu. On przebacza nasze grzechy i pojednał nas z Bogiem. On również czyni nas częścią Jego odkupieńczej pracy w naszych sferach społecznych (Kolosan 1,15-20).

„I mówili głosem donośnym: Godzien jest ten Baranek zabity wziąć moc i bogactwo, i mądrość, i siłę, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo.” (Objawienie 5,12)

Ludzkość jest zachęcana do oddawania czci Jezusowi, odkąd stał się człowiekiem. Grupa aniołów w kształcie jasnej gwiazdy przybyła, aby ogłosić nadejście Zbawiciela, Mesjasza i Króla królów.

Wiadomość ta została usłyszana na wzgórzach Betlejem, i była widziana z Mezopotamii.

Pasterze pobiegli do żłóbka, jak tylko usłyszeli wieści. Zrozumieli, że nowo narodzone dziecko jest Zbawicielem, więc oddali Mu cześć i dzielili się tą dobrą nowiną (Łk 2,8-20).

Mędrcy ze Wschodu zrozumieli, że gwiazda aniołów była spełnieniem proroctw, które przepowiadały przyjście Zbawiciela. Przygotowali się do spotkania z Nim, a następnie udali się do żłóbka, aby oddać Mu cześć i ofiarować mu dary. (Mateusza 2,1-12).Podobnie jak oni, jesteśmy również powołani do oddawania czci Chrystusowi (Objawienie 5,13).

„Dzieło ukochanego Syna Bożego w podejmowaniu we własnej osobie zjednoczenia tego, co stworzone, z tym, co nieskończone, jest tematem, który mógłby zajmować nasze myśli przez całą wieczność. To dzieło Chrystusa było potwierdzeniem jego niewinności i lojalności wobec istot z innych światów, jak również dokonaniem zbawienia straconych i umierających tego świata. Otworzyło to drogę nieposłusznym do powrotu do wierności Bogu, a jednocześnie ochroniło tych, którzy już byli czyści, aby nie zostali zbezczeszczeni.”

E.G.W. (Poselstwo do młodzieży, rozdz. 81, s. 253)