Jezus Chrystus i wieczna ewangeliaPodręcznik dla nauczycielaReligia 250

Wydane przezKościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach OstatnichSalt Lake City, Utah

Będziemy wdzięczni za komentarze i sugestie. Prosimy przesyłać je razem z opisem błędów na adres:

Seminaries and Institutes of Religion Curriculum Services50 E. North Temple St., Floor 8

Salt Lake City, Utah 84150-0008USA

E-mail: ces-manuals@ldschurch.orgProsimy o podanie pełnego imienia i nazwiska, adresu oraz nazwy okręgu i palika.

Prosimy podać tytuł tego podręcznika, a następnie zamieścić komentarze.

© 2015, 2016 Intellectual Reserve, Inc.Wszelkie prawa zastrzeżone

Printed in Germany

Zatwierdzenie wersji angielskiej: 8/14Zatwierdzenie do tłumaczenia: 8/14

Tłumaczenie z: Jesus Christ and the Everlasting Gospel Teacher ManualPolish

12554 166

123456789

10111213141516171819202122232425262728

Spis treściWstęp do podręcznika dla nauczyciela: Jezus Chrystus i wieczna ewangelia . . . V

Jezus jest Żyjącym Chrystusem . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1Jezus Chrystus jest w centrum ludzkiej historii . . . . . . . . . . . . . . . . . . 5Jehowa i Jego służba przed narodzeniem . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 10Jehowa stworzył ziemię . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 14Jezus Chrystus był Jehową Starego Testamentu . . . . . . . . . . . . . . . . . 18Przykłady, zapowiedzi i symbole odnoszące się do osoby Jezusa Chrystusa . 23Jezus Chrystus — Jednorodzony Syn Boga w ciele . . . . . . . . . . . . . . . 27Jezus Chrystus wypełnił wszelką sprawiedliwość . . . . . . . . . . . . . . . . 32Głęboki wpływ Zbawiciela . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 36Przyjdź i naśladuj mnie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 40Jezus Chrystus chodził, czyniąc dobrze . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 44Cuda na drogach Palestyny . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 50Jezus Chrystus powołał Dwunastu Apostołów . . . . . . . . . . . . . . . . . 55Jezus Chrystus jest Mesjaszem . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 60Jezus Chrystus ustanowił sakrament . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 64Zbawiciel zadośćuczynił za grzechy całej ludzkości . . . . . . . . . . . . . . . 69Zbawiciel cierpiał i umarł na krzyżu na Kalwarii . . . . . . . . . . . . . . . . 74Zbawiciel służył w świecie duchów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 79Pan zmartwychwstał . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 85Zbawiciel służył Swoim „innym owcom” . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 91Jezus Chrystus ustanowił Swój Kościół . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 95Ojciec i Syn ukazali się Józefowi Smithowi . . . . . . . . . . . . . . . . . . 100Zbawiciel przywrócił Swoje kapłaństwo, Kościół i ewangelię . . . . . . . . 105On żyje! . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 110Jezus Chrystus powróci . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 115Jezus Chrystus będzie panował jako Król królów i Sędzia świata . . . . . . 120Jezus Chrystus jest światłem, życiem i nadzieją świata . . . . . . . . . . . . 125Osobiste świadectwo o Jezusie Chrystusie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 129

Materiały . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 133

Wstęp do Podręcznika dlanauczyciela: Jezus Chrystusi wieczna ewangelia(Religia 250)Co jest wymagane od nauczyciela religii?Kiedy będziesz przygotowywać się do lekcji, ważne jest, abyś rozumiał zadaniaseminarium i instytutu religii:

„Naszym celem jest pomaganie młodzieży i młodym dorosłym, aby zrozumieli i polegali nanaukach i Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa, zasłużyli na błogosławieństwa świątyni orazprzygotowali siebie, swoje rodziny i innych ludzi do życia wiecznego z Ojcem w Niebie”(Nauczanie i uczenie się ewangelii: Podręcznik dla nauczycieli i przywódców seminarium iinstytutu religii [2012], str. X).

Możesz osiągnąć ten cel poprzez życie zgodne z ewangelią, efektywne nauczanieuczniów ewangelii oraz właściwe zarządzanie kursem lub programem. Kiedybędziesz w ten sposób przygotowywać się i nauczać, uzyskasz wpływ DuchaŚwiętego.

Masz możliwość pomóc uczniom zdobywać wiedzę poprzez Ducha, aby mogliwzmocnić swą wiarę i pogłębić nawrócenie. Możesz pomóc uczniom osiągnąć tecele, ucząc ich rozpoznawać, rozumieć i czuć prawdziwość oraz znaczenie doktryn izasad ewangelii Jezusa Chrystusa oraz stosować je we własnym życiu.

Podręcznik Nauczanie i uczenie się ewangelii stanowi podstawowe źródło wiedzydotyczące procesu nauczania i osiągania sukcesów w klasie. Korzystaj z tegopodręcznika często.

Jakie są cele tego kursu?Kurs Jezus Chrystus i wieczna ewangelia (Religia 250), umożliwia uczniom zdobyciewiedzy na temat wiecznej służby Jezusa Chrystusa. Omawia on przede wszystkimboskie role, które Jezus pełnił w życiu przed przyjściem na świat, w życiudoczesnym i po śmierci. Natchnione materiały źródłowe, na których opiera się tenkurs, to podstawowe pisma święte, słowa współczesnych proroków i dokumentzatytułowany „Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów” (Ensign lub Liahona,kwiecień 2000, str. 2–3). Starszy Richard G. Scott z Kworum Dwunastu Apostołówpodkreślił znaczenie zdobywania wiedzy o życiu i misji Jezusa Chrystusa:

V

„Z całą mocą zachęcam was, abyście ustalili plan osobistego studiowania, bylepiej zrozumieć i bardziej docenić niezrównane, wieczne, nieskończone skutkitego, jak doskonale Jezus Chrystus wypełnił Swą boską misję bycia naszymZbawicielem i Odkupicielem. Dogłębne, osobiste rozważanie pism świętychpołączone z pytaniami zadawanymi podczas szczerej modlitwy, umocnią waszezrozumienie i wdzięczność za Jego bezcenne Zadośćuczynienie” („On żyje! Więc

Mu chwałę dam!” Ensign lub Liahona, maj 2010, str. 77).

Uczniowie, którzy zrozumieją i docenią znaczenie boskiej misji Zbawiciela orazJego wpływ na ich życie, otrzymają siłę, by pokonywać wszelkie życioweprzeciwności i będą czuli się lepiej przygotowani do rozmów o boskiej roliZbawiciela w planie zbawienia, którego częścią jest ich własne życie.

Co jest wymagane od uczniów?Uczniowie powinni studiować fragmenty z pism świętych i przemówieniaproroków, które wymienione są w każdej lekcji pod nagłówkiem: Materiały dostudiowania dla uczniów. Uczniowie powinni również regularnie uczęszczać nazajęcia i wykazywać się znajomością materiału kursu.

Jaka jest struktura lekcji zawartych w tym podręczniku?Kurs ma formę semestralną i składa się z 28 lekcji, które rozpisane są na godzinylekcyjne o długości 50 minut. Jeśli twoja grupa spotyka się dwa razy w tygodniu, tonauczaj jednej lekcji na każdym spotkaniu. Natomiast jeśli spotkania odbywają sięraz w tygodniu i trwają 90 do 100 minut, łącz lekcje i nauczaj dwie z nich nakażdym spotkaniu. Każda lekcja składa się z czterech następujących części:

• Wprowadzenie

• Dodatkowe źródła

• Propozycje dotyczące nauczania

• Materiały do studiowania dla uczniów

WprowadzenieTa część zawiera krótkie wprowadzenie do tematów i celów lekcji.

Dodatkowe źródłaTa część podaje materiały źródłowe, na przykład przesłania współczesnychproroków, które umożliwiają głębsze zrozumienie doktryn, zasad i prawd ewangeliinauczanych w trakcie lekcji.

Propozycje dotyczące nauczaniaPropozycje dotyczące nauczania to część zawierająca materiał, dzięki któremudowiesz się czego nauczać i w jaki sposób (zob. także pozycje 4.3.3 i 4.3.4 wpodręczniku Nauczanie i uczenie się ewangelii). Zaprezentowane sposoby nauczaniamają na celu pomóc uczniom rozpoznać, zrozumieć i zastosować święte prawdy.Możesz wykorzystać część lub wszystkie propozycje, dopasowując je do swojego

WPROWADZENIE

VI

własnego sposobu nauczania i starając się zaspokoić potrzeby i możliwościuczniów. Kiedy będziesz zastanawiać się, w jaki sposób dostosować materiałlekcyjny, pamiętaj o radzie Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum DwunastuApostołów:

„Prezydent Packer często nauczał — jak ja to rozumiem — że najpierw musimyzastosować materiał, a potem go dostosować. Jeśli pieczołowicie opracujemywyznaczony materiał lekcyjny, będziemy w stanie dostosować go pod wpływemDucha. Ale kiedy mówimy o byciu elastycznym w tej kwestii, istnieje pokusa,żeby zacząć od dostosowania, a nie od zastosowania. Musimy zachowaćodpowiednią równowagę. To jest ciągłe wyzwanie. Podejście, zgodnie z którym

najpierw skupiamy się na zastosowaniu, a potem na dostosowaniu, jest dobrym sposobem na to,żeby stać na pewnym gruncie” („A Panel Discussion with Elder Dallin H. Oaks” [przekazsatelitarny ze szkolenia dla nauczycieli seminarium i instytutu religii, 7 sierpnia 2012]; si.lds.org).

W części zatytułowanej „Propozycje dotyczące nauczania” znajduje sięprzynajmniej jedna doktryna lub zasada, która zapisana jest tłustym drukiem.Kiedy uczniowie będą odkrywać te doktryny i zasady i mówić o tym, czego sięnauczyli, mogą użyć innych słów niż te, których użyto w podręczniku. Kiedy będzieto miało miejsce, uważaj, żeby nie dać im do zrozumienia, że udzielają błędnychodpowiedzi. Możesz natomiast delikatnie pomóc im wyjaśnić, co mają na myśli,żeby ich wypowiedzi były bardziej precyzyjne.

Aby pomóc uczniom stać się badaczami pism świętych do końca życia, nauczaj ich,jak korzystać z pomocy do nauczania, które znajdują się w wydaniach pismświętych dla świętych w dniach ostatnich. Podczas zajęć korzystaj z okazji, bypomagać uczniom ćwiczyć umiejętności i metody studiowania pism (zob. Nauczaniei uczenie się ewangelii, str. 23–26). Kiedy będziesz tak postępować, uczniowiepogłębią swą miłość do pism świętych, poczują, że są w stanie znaleźć odpowiedzina swoje pytania i nauczą się działać zgodnie ze wskazówkami Ducha Świętego.

Materiały do studiowania dla uczniówTa część zawiera fragmenty z pism świętych i przemówienia przedstawicieli WładzNaczelnych Kościoła, które wzbogacą zrozumienie tematów omawianych podczaszajęć. Zachęcaj uczniów, aby czytali te materiały przed lekcją. Kiedy będą studiowaćte natchnione teksty, będą nie tylko lepiej przygotowani do uczestnictwa wdyskusjach, ale również uzyskają szersze zrozumienie tematów omawianychpodczas kursu. Upewnij się, że każdy uczeń przed rozpoczęciem semestru otrzymalistę wszystkich „Materiałów do studiowania dla uczniów”.

W jaki sposób mogę przygotować się do lekcji?Pan pomoże ci w trakcie przygotowań do lekcji. Kiedy będziesz się przygotowywać,możesz zadać sobie następujące pytania:

• Czy modliłem się, aby uzyskać przewodnictwo Ducha Świętego?

• Czy przestudiowałem zalecaną partię materiału z pism świętych orazdodatkowe źródła?

WPROWADZENIE

VII

• Czy przeczytałem program nauczania i ustaliłem, co ewentualnie mogęzastosować albo dostosować do potrzeb moich uczniów?

• W jaki sposób mogę sprawdzić, czy uczniowie korzystają z materiałów dostudiowania w najlepszy dla siebie sposób?

• W jaki sposób mogę pomóc każdemu uczniowi brać aktywny udział w lekcji?

Poniższe propozycje mogą być również pomocne:

• Zachęć uczniów, aby przed każdą lekcją przeczytali zalecane fragmenty z pismświętych i przemówienia.

• Oczekuj od uczniów, że będą wypełniać swoje zadania jako uczący się.

• Często zapewniaj im okazje do wyjaśniania doktryn i zasad swoimi słowami,mówienia o ważnych doświadczeniach i składania świadectwa o tym, co wiedząi czują.

• W trakcie lekcji korzystaj z różnych ćwiczeń i metod nauczania — urozmaicajzajęcia.

• Zapewnij odpowiednią atmosferę na lekcji, która będzie przyzywać Ducha idzięki której uczniowie będą mogli nauczać jedni drugich i uczyć się od siebienawzajem (zob. NiP 88:78, 122).

Starszy Richard G. Scott z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał:

„Upewnij się, że uczniowie biorą aktywny udział w lekcji, ponieważ korzystanieprzez ucznia z wolnej woli daje Duchowi Świętemu sposobność do nauczania[…]. Werbalizując prawdy, uczniowie otrzymują ich potwierdzenie w duszy iwzmacniają swe osobiste świadectwa” („To Understand and Live Truth” [wieczórze Starszym Richardem G. Scottem, 4 lutego 2005], str. 3; si.lds.org).

W jaki sposób mogę dostosować lekcje do potrzebuczniów niepełnosprawnych?Kiedy będziesz przygotowywać się do lekcji, zwróć uwagę na uczniów, którzy mająszczególne potrzeby. Dostosuj zajęcia i wymagania do ich możliwości, aby pomócim w odniesieniu sukcesu. Niektórzy uczniowie mogą na przykład lepiejprzyswajać wiedzę, mając dostęp do pism świętych w wersji audio. Można je łatwopobrać ze strony: LDS.org.

Więcej informacji i źródeł uzyskać możesz na stronie Disability Resources[Materiały dla osób niepełnosprawnych] pod adresem internetowym:disabilities.lds.org oraz w podręczniku programowym dla seminarium i instytutureligii, w rozdziale zatytułowanym: „Dopasowanie zajęć i programy dla uczniówniepełnosprawnych”.

WPROWADZENIE

VIII

LEKCJA 1

Jezus jest ŻyjącymChrystusem

WprowadzenieWspółcześni świadkowie złożyli następujące oświadczenie:„Składamy świadectwo, jako Jego należycie wyświęceniApostołowie — że Jezus jest Żyjącym Chrystusem” („ŻyjącyChrystus: Świadectwo Apostołów”, Ensign lub Liahona,kwiecień 2000, str. 3). Ponieważ świat wydaje się byćnieświadomy prawdziwej natury Jezusa Chrystusa i Jego

relacji z Bogiem Ojcem, niezbędni są wierni świadkowieUmiłowanego Syna Bożego. Celem tej lekcji jest pomócuczniom uzmysłowić sobie tę potrzebę i nauczyć ich, jaklepiej składać świadectwo o Jezusie Chrystusie rodzinie,przyjaciołom i bliźnim.

Dodatkowe źródła• „Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”, Ensign lub Liahona, kwiecień 2000,

str. 2–3.

• Dieter F. Uchtdorf, „Siła osobistego świadectwa”, Ensign lub Liahona, listopad2006, str. 37–39.

Propozycje dotyczące nauczaniaŻyjący ChrystusNapisz na tablicy następujące pytanie:

Kim jest Jezus Chrystus i dlaczego w Niego wierzycie?

Powiedz uczniom, że wiele osób w odpowiedzi na to pytanie składa swojeświadectwo. Jedno ze świadectw odnajdziemy w hymnie: „Ja wiem, że żyjeZbawiciel mój” (Hymny oraz pieśni dla dzieci, str. 64). Przygotuj dla uczniów teksthymnu i podziel ich na cztery grupy. Rozdziel zwrotki hymnu pomiędzy grupy ipoproś, aby każda z nich przeczytała słowa swojej zwrotki. Po upływiewyznaczonego czasu zadaj uczniom następujące pytania:

• Jakich słów czy zdań użyto w tym hymnie, aby wyrazić to, kim jest JezusChrystus i co dla nas robi? (Odpowiedzi powinny zawierać: „żyje Pan, bywiecznie dodać sił”, „mądry przyjaciel mój”, „Król mój, Kapłan, Prorok, Pan”,„Zbawiciel mój”. Błogosławi nas swoją miłością, wstawia się za nami, prowadzinas, pociesza i daje nam każdy dzień życia).

• Jakie słowa zawarte w tym hymnie opisują sposób, w jaki świadectwo o JezusieChrystusie może na nas wpłynąć? (Odpowiedzi powinny zawierać: „pociechyzdrój” oraz „radości zdrój”).

Powiedz uczniom, że Rada Prezydenta Kościoła wraz z Kworum DwunastuApostołów opublikowała swoje zbiorowe świadectwo o Jezusie Chrystusie w

1

proklamacji: „Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów” (zob. Ensign lub Liahona,kwiecień 2000, str. 2–3). Daj każdemu uczniowi kopię tego świadectwa i wyjaśnij,że ten kurs składa się między innymi z lekcji, których tematyka związana jest zdoktrynami i zasadami, o jakich mowa w tym natchnionym dokumencie. Poprośjednego z uczniów, aby przeczytał na głos pierwszy akapit:

„Kiedy obchodzimy rocznicę narodzin Jezusa Chrystusa, które miały miejsce dwa tysiące lattemu, ofiarowujemy nasze świadectwo o prawdziwości Jego niezrównanego życia oraznieskończonej czystości Jego wielkiej, zadość czyniącej ofiary. Żadna inna osoba nie miała takgłębokiego wpływu na wszystkich, którzy żyli dotąd i będą jeszcze żyli na ziemi” (ŻyjącyChrystus: Świadectwo Apostołów”, Ensign lub Liahona, kwiecień 2000, str. 2).

• W jaki sposób chcielibyście, żeby zdobyta w trakcie studiowania wiedza oJezusie Chrystusie i Jego wiecznej ewangelii wpłynęła na was w tym semestrze?(Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, możesz podkreślić, że szczerestudiowanie dziejów życia Jezusa Chrystusa pomoże nam docenićogromny wpływ, jaki On miał i może mieć na nasze życie).

• W jaki sposób Zbawiciel wpłynął na życie wszystkich ludzi, którzy żyli i będążyć na ziemi? (Kiedy uczniowie odpowiedzą, nie zapomnij podkreślićuniwersalnego znaczenia Zadośćuczynienia Zbawiciela).

Wyjaśnij uczniom, że na tym kursie skupimy się na wiecznej służbie Zbawiciela wczasie Jego życia przed narodzeniem, życia w doczesności i życia po śmierci. Kiedyuczniowie będą zdobywać wiedzę o wielu boskich rolach Zbawiciela, pogłębi się ichmiłość do Niego i świadectwo o Nim.

Ew. Jana 20:30–31; 1 Nefi 6:4; 2 Nefi 25:23, 26Pisma święte powstały, aby ludzie mogli uwierzyć w Jezusa ChrystusaZapytaj uczniów, ile, według nich, powstało książek o Jezusie Chrystusie. Wyjaśnij,że właściwe studiowanie dziejów życia Jezusa Chrystusa musi opierać się napismach świętych. Poproś troje uczniów, aby po kolei przeczytali na głos po jednymz następujących fragmentów z pism świętych: Ew. Jana 20:30–31; 1 Nefi 6:4 i 2 Nefi25:23, 26. Poproś uczniów, aby śledzili tekst w swoich pismach świętych i wyszukalipowody, dla których pisma święte stanowią cenne źródło wiedzy na temat wiecznejsłużby Zbawiciela.

• Jakiej zasady dotyczącej celu istnienia pism świętych uczymy się z tychfragmentów? (Uczniowie mogą odpowiedzieć na różne sposoby, ale powinnirozpoznać następującą zasadę: Kiedy studiujemy fragmenty z pismświętych dotyczące Zbawiciela, wzrasta nasze świadectwo o Nim izbliżamy się do Niego).

Pokaż następującą wypowiedź Starszego D. Todda Christoffersona z KworumDwunastu Apostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

LEKCJA 1

2

„Kluczowym celem wszystkich pism świętych jest wypełnianie naszych duszwiarą w Boga Ojca i w Jego Syna Jezusa Chrystusa […].

Wiara przychodzi poprzez świadectwo Ducha Świętego do naszych dusz, Duch doducha, gdy słyszymy lub czytamy słowo Boga. I wiara dojrzewa, gdy nadalnapawamy się tym słowem” („Błogosławieństwo pism świętych”, Ensign lubLiahona, maj 2010, str. 34–35).

• W jaki sposób pisma święte mogą pomóc nam wzmocnić wiarę i zbliżyć się doJezusa Chrystusa?

• W jaki sposób studiowanie pism świętych przyczyniło się do wzmocnieniawaszej wiary i świadectwa o Jezusie Chrystusie?

Rozdaj wszystkim uczniom kopie listy materiałów źródłowych, które wypisane są wczęści tego kursu zatytułowanej Materiały do studiowania dla uczniów. (Może tobyć wersja wydrukowana lub możesz wyjaśnić uczniom, gdzie znajdą wersjęelektroniczną). Zachęć uczniów, aby w tym semestrze podczas codziennegostudiowania pism świętych skupili się na materiałach do studiowania dla uczniów.Zapewnij ich, że jeśli podołają temu zadaniu, zdobędą wiedzę mocą DuchaŚwiętego i zbliżą się do Zbawiciela.

Stawanie się świadkami Jezusa ChrystusaWyjaśnij uczniom, że samo studiowanie o Zbawicielu z pism świętych niewystarczy. Musimy również zdobyć osobiste duchowe świadectwo, czyliświadectwo uzyskane mocą Ducha Świętego, że Jezus jest Chrystusem,Pomazańcem, naszym Zbawicielem i Odkupicielem. Przeczytaj klasie następującąwypowiedź Prezydenta Dietera F. Uchtdorfa z Rady Prezydenta Kościoła:

„Nie możemy polegać na świadectwach innych ludzi. Musimy wiedzieć dla nassamych. Prezydent Gordon B. Hinckley powiedział: ‘Każdy święty w dniachostatnich ma obowiązek wiedzieć dla siebie samego lub siebie samej zpewnością i bez wątpliwości, że Jezus jest zmartwychwstałym, żyjącym Synemżyjącego Boga’ („Fear Not to Do Good”, Ensign, maj 1983, str. 80).

Źródłem tej pewnej wiedzy i mocnego przekonania jest boskie objawienie, że‘świadectwem Jezusa jest duch proroctwa’ (Objawienie 19:10).

Otrzymujemy to świadectwo, gdy Duch Święty przemawia do ducha wewnątrz nas […].

Rdzeniem tego świadectwa zawsze będzie wiara w Jezusa Chrystusa i wiedza o Nim i Jegoboskiej misji” („Siła osobistego świadectwa”, Ensign lub Liahona, listopad 2006, str. 38).

• Jak myślicie, dlaczego Jezus Chrystus powinien być rdzeniem naszegoświadectwa?

• Jak myślicie, co Jezus Chrystus chciałby, byście uczynili ze swoim świadectwemo Nim?

Pokaż następującą wypowiedź Starszego D. Todda Christoffersona z KworumDwunastu Apostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

LEKCJA 1

3

„Ludzie powinni być w stanie dostrzec w nas coś z Jezusa Chrystusa.. To, jak sięsię zachowujemy, mówimy, wyglądamy, a nawet myślimy, będzieodzwierciedleniem Jego i tego, jak On by się zachowywał […]. Mimo że niebyliśmy z Nim podczas Jego służby, studiowanie pism świętych, daje nammożliwość ujrzenia Jezusa i dowiedzenia się o tym, co mówił i czynił. NaśladującJezusa, składamy o Nim świadectwo” („Becoming a Witness of Christ”, Ensign,

marzec 2008, str. 60).

Zadaj uczniom dodatkowe pytania:

• Jak — na podstawie waszych obserwacji — zachowują się osoby, które swoimiczynami świadczą o Jezusie Chrystusie?

• Co możemy zrobić, aby nasze świadectwo o Zbawicielu miało większy wpływna innych, mając na uwadze świat, w którym obecnie żyjemy?

Zaświadcz, że kiedy mocą Ducha Świętego uzyskujemy świadectwo o JezusieChrystusie, naszym obowiązkiem jest składanie świadectwa innym.

Zachęć uczniów, aby każdego dnia byli przygotowani, by świadczyć o JezusieChrystusie słowem i czynem. Zachęć ich również, aby przed każdymi zajęciamiprzeczytali partię materiałów do studiowania dla uczniów wyznaczoną na danąlekcję i byli gotowi do dzielenia się swoimi spostrzeżeniami, do zadawania pytań iuczestniczenia w dyskusji.

Materiały do studiowania dla uczniów• Ew. Jana 20:30–31; 1 Nefi 6:4; 2 Nefi 25:23, 26.

• „Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”, Ensign lub Liahona, kwiecień 2000,str. 2–3.

• Dieter F. Uchtdorf, „Siła osobistego świadectwa”, Ensign lub Liahona, listopad2006, str. 37–39.

LEKCJA 1

4

LEKCJA 2

Jezus Chrystus jest wcentrum ludzkiej historii

WprowadzenieWspółcześni prorocy, świadcząc o zasadniczej roli JezusaChrystusa w planie Ojca Niebieskiego, głoszą: „Uroczyścieświadczymy, że Jego życie, które jest w centrum ludzkiejhistorii, ani nie rozpoczęło się w Betlejem, ani nie zakończyłosię na Kalwarii” („Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”,Ensign lub Liahona, kwiecień 2000, str. 2). Ta lekcja pomoże

uczniom lepiej zrozumieć to, że Ojciec Niebieski ustanowiłplan zbawienia w świecie przed życiem doczesnym iwyznaczył Jehowę, czyli nienarodzonego jeszcze JezusaChrystusa, by stał się centralną postacią tego planu.Uczniowie będą zachęcani, aby Jezus Chrystus zajął centralnemiejsce w ich życiu.

Dodatkowe źródła• Robert D. Hales, „Wolna wola: niezbędna w planie życia”, Ensign lub Liahona,

listopad 2010, str. 24–27.

• Dallin H. Oaks, „The Great Plan of Happiness”, Ensign, listopad 1993,str. 72–75.

Propozycje dotyczące nauczaniaAlma 12:22–34Zbawiciel odgrywa kluczową rolę w planie BogaPokaż następującą wypowiedź Starszego Alexandra B. Morrisona,Siedemdziesiątego, i poproś jednego z uczniów, aby przeczytał ją na głos: Poprośuczniów, aby uważnie słuchali i zwrócili uwagę na to, co Ojciec Niebieskiprzedstawił Swoim dzieciom w świecie przed życiem doczesnym:

„Dawno temu, zanim powstała ziemia, na której teraz mieszkamy, Bóg, naszOjciec, […] stworzył plan […]. [Ten] plan zakładał doskonały sposób na to, abywszystkie dzieci Boga mogły osiągnąć nieśmiertelność i uzyskać życie wieczne”(„Life — the Gift Each Is Given”, Ensign, grudzień 1998, str. 15–16).

• O jakich możliwych do zdobycia błogosławieństwach, będących częścią planuBożego, mówił Starszy Morrison? (Wyjaśnij, że nieśmiertelność nawiązuje dozmartwychwstania — bowiem nie będzie już fizycznej śmierci — natomiastżycie wieczne to rodzaj życia, jakie wiedzie Bóg).

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali następujący werset: Alma 12:25 iwyszukali, jak Alma nazwał plan Boga i kiedy ten plan został przygotowany. Niechuczniowie opowiedzą, co znaleźli. (Alma nauczał, że Boży „plan odkupienia” byłprzygotowany „od założenia świata”. Gdy uczniowie odpowiedzą, możesz zwrócićuwagę na jeszcze inne określenia planu Bożego, takie jak: „[plan] miłosierdzia

5

Wielkiego Stworzyciela” [2 Nefi 9:6], „plan zbawienia” [Alma 24:14], „[wielki plan]Wiecznego Boga” [Alma 34:9], „wielki plan szczęścia” [Alma 42:8] oraz „wieczneprzymierze” [NiP 22:1; 45:9; 66:2]).

Poproś uczniów, aby w parach przestudiowali następujący fragment: Alma 12:22–32i wyszukali powód, dla którego plan Boży jest nazwany planem odkupienia. Poupływie wyznaczonego czasu poproś kilkoro uczniów, aby powiedzieli reszcie klasyo tym, co znaleźli. Pomóż uczniom lepiej zrozumieć ten fragment, zadając imnastępujące pytania:

• Jaki, według nauk Almy, byłby nasz wieczny los, gdyby nie plan odkupienia?(Bez planu odkupienia nie byłoby ani zmartwychwstania umarłych, aniodkupienia z grzechów, a ludzkość na wieczność pozostałaby zagubiona iupadła w stanie fizycznej i duchowej śmierci [zob. także 2 Nefi 9:6–13]).

• Dlaczego konieczne było zapewnienie sposobu na pokonanie tych przeszkód?

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos wersety: Alma 12:33–34. Pozostaliuczniowie niech śledzą tekst w swoich pismach i wyszukają zapis o tym, co Bógprzygotował, by odkupić Swoje dzieci. Pomóż uczniom sformułować doktrynę bądźzasadę, której uczymy się z tych wersetów, zadając im następujące pytania:

• Jak podsumowalibyście to, co Jezus umożliwił nam dzięki Bożemu planowi?(Odpowiedzi powinny zawierać następujące stwierdzenie: Jeśli nawrócimy sięi nie znieczulimy swoich serc, dzięki Jednorodzonemu Synowi Bożemudostąpimy miłosierdzia i otrzymamy odpuszczenie grzechów. Jedynie zapośrednictwem Jezusa Chrystusa możemy otrzymać odpuszczeniegrzechów i przebywać w obecności Ojca Niebieskiego).

Złóż świadectwo, że Jezus Chrystus jest centralną postacią planu Bożego i że dziękiJego Zadośćuczynieniu możemy uzyskać nieśmiertelność i otrzymać życie wieczne.

Abraham 3:24–27; I List Piotra 1:19–20Jezus Chrystus został wybrany przed narodzeniem na naszego ZbawicielaPoproś uczniów, aby przeszukali następujące fragmenty: Abraham 3:24–27 oraz IList Piotra 1:19–20 i znaleźli, czego uczymy się z nich na temat roli Zbawiciela wplanie Bożym. Następnie zadaj poniższe pytania: (Uwaga: Zadając te pytania,możesz pomóc uczniom nauczyć się, jak analizować fragmenty z pism świętych irozpoznawać zawarte w nich doktryny).

• Co oznaczają zwroty „pierwszy stan” oraz „stan drugi” w wersecie: Abraham3:26? („Pierwszy stan” odnosi się do życia przed narodzeniem, natomiast „standrugi” — do życia doczesnego).

• Kim są trzy postacie, o których mowa w wersecie: Abraham 3:27 i co każda znich zrobiła? (Ojciec Niebieski, Jezus Chrystus i Szatan. Zaznacz, że w świecieprzed życiem doczesnym Ojciec Niebieski wyznaczył SwojegoJednorodzonego Syna, Jezusa Chrystusa, aby odegrał kluczową rolę wBożym planie).

Upewnij się, że uczniowie rozumieją, że Jezus Chrystus, w świecie przed życiemdoczesnym, zwany był Jehową. Następnie zapytaj:

LEKCJA 2

6

• Do czego Jehowa zobowiązał się w życiu doczesnym, kiedy powiedział do Ojca:„Otom jest, wyślij mnie”? (Do nauczania Jego ewangelii, założenia Kościoła,cierpienia i śmierci za nasze grzechy oraz do zmartwychwstania).

• Jaki wpływ na naszą przyszłość miało to, że Ojciec Niebieski wybrał Jehowę nanaszego Odkupiciela?

Poproś uczniów, aby po cichu przestudiowali werset: Mojżesz 4:2 i wyszukali inneważne prawdy związane z tym, że Ojciec Niebieski wybrał Jehowę na naszegoZbawiciela i Odkupiciela. Kiedy uczniowie będą mówić o tym, co znaleźli, upewnijsię, że rozpoznają następującą prawdę: Jehowa został wybrany na samympoczątku. Jednym z powodów, dla którego Jehowa został wybrany, było Jegopragnienie wypełniania woli Ojca i oddania Ojcu całej chwały. Aby jeszczebardziej podkreślić znaczenie tych prawd, pokaż i przeczytaj na głos wypowiedźStarszego Jeffreya R. Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów:

„[Jezus Chrystus] był widocznie jedyną osobą — pośród wszystkich, którzyuczestniczyli w naradzie w niebie — która była wystarczająco pokorna i chętna,by zostać wyznaczona przed narodzeniem do [dokonania nieskończonegoZadośćuczynienia]” („The Atonement of Jesus Christ”, Ensign, marzec2008, str. 35).

Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, jak by to było być obecnym w chwili, kiedyOjciec Niebieski powiedział wszystkim Swoim dzieciom, że Jego Pierworodny Syn,Jehowa, zostanie naszym Zbawicielem. Następnie pokaż poniższą wypowiedźProroka Józefa Smitha (1805–1844) i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jejna głos:

„Wszyscy byliśmy obecni podczas pierwszej narady w niebie i widzieliśmy, jakZbawiciel został wybrany i wyznaczony oraz jak powstał plan zbawienia, któryzaaprobowaliśmy” (Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [2007],str. 209).

• Jak myślicie, co musieliście wiedzieć o Jehowie, co pomogło wam poprzeć Go wJego powołaniu i wyznaczeniu na naszego Zbawiciela i Odkupiciela?

Pokaż następującą wypowiedź Starszego Neala A. Maxwella (1926–2004) zKworum Dwunastu Apostołów: Następnie daj uczniom kilka minut na zapisaniewłasnych myśli i uczuć na temat Zbawiciela w oparciu o boską prawdę, którejnauczał Starszy Maxwell:

LEKCJA 2

7

„Nigdy nikt nie zaoferował tak wiele, tak wielu osobom i w tak niewielu słowach,jak Jezus, kiedy powiedział: ‘Otom jest, wyślij mnie’ (Abraham 3:27)” („Jesus ofNazareth, Savior and King”, Ensign, maj 1976, str. 26).

Możesz poprosić kilku uczniów, aby powiedzieli klasie o tym, co napisali.

Oddanie Zbawicielowi najważniejszego miejsca w naszym życiuPonownie zwróć uwagę uczniów na werset: Abraham 3:25, z którego dowiadujemysię, że zamiarem Ojca Niebieskiego było wyznaczenie życia doczesnego jako czasupróby, kiedy to okaże się, czy będziemy posłuszni Jego przykazaniom. Pokażponiższą wypowiedź Starszego Roberta D. Halesa z Kworum DwunastuApostołów. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie jej na głos, a resztę uczniów oto, żeby zwrócili uwagę na wybór, którego musimy dokonać, a który jest częściąnaszej doczesnej próby:

„Pomyślcie o tym: w naszym przedziemskim stanie dokonaliśmy wyboru, bynaśladować Zbawiciela, Jezusa Chrystusa! A ponieważ tak się stało, dozwolonenam było przyjść na ziemię. Świadczę, że dokonując takiego samego wyboru, bynaśladować Zbawiciela obecnie, podczas gdy jesteśmy tutaj na ziemi —otrzymamy jeszcze większe błogosławieństwo w wieczności. Jednak niech tobędzie wiadome: musimy nadal opowiadać się za Zbawicielem. Ważą się losy

wieczności, a mądre wykorzystywanie przez nas naszej woli oraz nasze uczynki są niezbędne dotego, abyśmy otrzymali życie wieczne” („Wolna wola: niezbędna w planie życia”, Ensign lubLiahona, listopad 2010, str. 25).

Aby pomóc uczniom rozpoznać i zrozumieć zasadę bądź prawdę, której nauczałStarszy Hales, zadaj następujące pytania:

• Czego możecie nauczyć się z wypowiedzi Starszego Halesa na temat naszychwyborów w tym życiu? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, złóż świadectwo,iż dokonując wyboru, że Zbawiciel będzie w centrum naszego życia,otrzymamy większe błogosławieństwa w wieczności).

• Jak myślicie, co Starszy Hales miał na myśli, mówiąc, że „ważą się losywieczności”?

• Jakie są postawy i zachowania wskazujące na to, że ktoś dokonał wyboru, żebędzie naśladować Jezusa Chrystusa? (Zapisz odpowiedzi uczniów na tablicy).

Wyjaśnij, że większości z nas łatwo jest skupić się na Zbawicielu w niedzielę. Ale comożemy zrobić, aby był On ważną częścią naszego życia w ciągu tygodnia? Dajuczniom czas, by mogli się zastanowić nad tym, co zrobili dziś, by móc się skupićna Zbawicielu. Poproś ich, aby zapisali swoje przemyślenia dotyczące tego, co mogązrobić dziś, aby Zbawiciel pełniej zajmował centralne miejsce ich życia. Zachęć ich,aby zobowiązali się przed Ojcem Niebieskim, że to uczynią.

Zakończ lekcję, składając świadectwo o prawdzie, której dziś nauczałeś.

LEKCJA 2

8

Materiały do studiowania dla uczniów• Alma 12:22–34; 34:9; 42:8, 11; Nauki i Przymierza 22:1; 45:9; 66:2; Abraham

3:24–27; I List Piotra 1:19–20; Mojżesz 4:2.

• Robert D. Hales, „Wolna wola: niezbędna w planie życia”, Ensign lub Liahona,listopad 2010, str. 24–27.

LEKCJA 2

9

LEKCJA 3

Jehowa i Jego służba przednarodzeniem

WprowadzenieWedług współczesnych proroków Jezus Chrystus „nauczałprawd wieczności, realności naszej przedśmiertnejegzystencji, celu naszego życia na ziemi oraz tego, kimpotencjalnie mogą być synowie i córki Boga w przyszłymżyciu” („Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”, Ensignlub Liahona, kwiecień 2000, str. 2). Podczas tej lekcji

uczniowie dowiedzą się, że w życiu przed przyjściem na światich wiara w to, że Jehowa (Jezus Chrystus) dokonaZadośćuczynienia, umożliwiła im pokonanie Szatana podczasWojny w Niebie. Dostrzegą również to, że w świecie przedżyciem doczesnym Jehowa znacznie przewyższał pozostałedzieci Boga pod względem wszystkich boskich cech.

Dodatkowe źródła• Richard G. Scott, „Jesus Christ, Our Redeemer”, Ensign, maj 1997, str.

53–54, 59.

• „The Father and the Son: A Doctrinal Exposition by the First Presidency and theQuorum of the Twelve Apostles”, Ensign, kwiecień 2002, str. 13–18.

Propozycje dotyczące nauczaniaObjawienie 12:7–11; Mojżesz 4:3Rola Jehowy podczas Wojny w NiebieZapisz na tablicy słowo wojna i zapytaj uczniów, jakie wyobrażenie wojnyprzychodzi im do głowy. Poproś, aby przejrzeli wersety: Objawienie 12:7, 9 izastanowili się, o jakiej wojnie w nich mowa (o Wojnie w Niebie). Poproś uczniów,aby powiedzieli, co, według nich, zaszło w czasie tej wojny.

Pokaż następującą wypowiedź Starszego Bruce’a R. McConkiego (1915–1985) zKworum Dwunastu Apostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jejna głos:

„Jakim rodzajem wojny [była Wojna w Niebie]? Takim samym rodzajem, z jakimmamy do czynienia na ziemi; jedynym rodzajem, jaki mogą toczyć Szatan i istotyduchowe — była to wojna na słowa, zgiełk opinii, konflikt poglądów, wojnapomiędzy prawdą a fałszem” (Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy[1965–1973], 3:518).

Zapytaj uczniów:

• Jakie jest podobieństwo między Wojną w Niebie, a wojną, którą toczy Szatan zdziećmi Boga w życiu doczesnym, zgodnie z tym, co powiedział StarszyMcConkie?

10

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: Objawienie 12:10, ainnego ucznia — o przeczytanie wersetu: Mojżesz 4:3. Możesz równieżzaproponować, żeby uczniowie zapisali sobie odnośniki do tych fragmentów wpismach świętych. Niech zapiszą odsyłacz do wersetu: Mojżesz 4:3 na marginesiewersetu: Objawienie 12:10 i vice versa. Wyjaśnij, że „oskarżyciel braci naszych”(Objawienie 12:10) to Szatan. Następnie zapytaj:

• W jaki sposób, zgodnie z wersetem: Mojżesz 4:3, Szatan został strącony zeświata istniejącego przed życiem doczesnym?

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali werset: Objawienie 12:11. Zadającponiższe pytania, pomóż im sformułować zasadę, której uczymy się na podstawietego wersetu:

• Jak podsumowalibyście to, czego uczymy się z wersetu 11. na temat skutkówZadośćuczynienia Jezusa Chrystusa? (Uczniowie powinni rozpoznaćnastępującą prawdę: Ponieważ pewne było, że Jezus Chrystus dokonaZadośćuczynienia, jego skutki widoczne były już w świecie istniejącymprzed życiem doczesnym. Jest On zwany „[Barankiem, który został zabity] odzałożenia świata” [Objawienie 13:8; zob. też Mosjasz 4:7; Mojżesz 7:47]).

• W jaki sposób to, co jest zapisane w wersecie: Objawienie 12:11, może pomócwam w waszej osobistej walce z Szatanem w tym życiu? (Kiedy uczniowieudzielą odpowiedzi, zapisz na tablicy następującą zasadę: Możemy pokonaćSzatana, kiedy będziemy polegać na Jezusie Chrystusie, który dokonałZadośćuczynienia i kiedy będziemy składać innym nasze świadectwo ipozostaniemy mu wierni).

Abraham 3:15–25; Nauki i Przymierza 138:55–56Jehowa przewyższa nas we wszystkimPowiedz uczniom, że w życiu przed narodzeniem przygotowywaliśmy się, byprzyjść na ziemię. Pokaż następującą wypowiedź Proroka Józefa Smitha(1805–1844) i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Sam Bóg, spostrzegłszy, że znajduje się pośród duchów i chwały, jako że byłbardziej inteligentny, uznał za właściwe ustanowienie praw, dzięki którym resztaistnień miałaby przywilej postępu, tak jak On. Nasz związek z Bogiem umożliwianam zdobywanie wiedzy. On ma moc ustanawiania praw, by pouczać słabszeinteligencje tak, aby mogły być wywyższone, jak On” (Teachings of Presidents ofthe Church: Joseph Smith [2007], str. 210).

Zadaj następujące pytania:

• Czego możecie się nauczyć z wypowiedzi Józefa Smitha o tym, czego pragniedla nas Ojciec Niebieski? (Ojciec Niebieski chce, abyśmy wzrastali i rozwijali sięduchowo, żebyśmy stali się bardziej Jemu podobni).

Napisz na tablicy następujące pytania i poproś uczniów, aby przeczytali wersety:Abraham 3:24–25 i znaleźli odpowiedzi.

LEKCJA 3

11

• Kim był „jeden podobny Bogu, pomiędzy nimi” (werset 24.)?

• Jaką odegrał rolę?

• O jakim celu życia doczesnego jest tutaj mowa?

Po upływie wyznaczonego czasu poproś kilkoro uczniów, aby podali swojeodpowiedzi reszcie klasy. Następnie poproś uczniów, aby przejrzeli wersety: Naukii Przymierza 138:55–56 i zwrócili uwagę na to, co jeszcze się wydarzyło, bydzieciom Boga powiodło się w życiu doczesnym. Aby pomóc uczniom odnieść tenfragment do samych siebie, zadaj następujące pytania:

• W jaki sposób, zgodnie z treścią tych wersetów, przygotowaliśmy się doprzyjścia na ziemię?

Poproś uczniów, aby zastanowili się przez chwilę nad tym, jakie cechy Zbawicielposiadał w świecie przed życiem doczesnym. Poproś jednego z uczniów, abyprzeczytał na głos następujące wersety: Abraham 3:19, 21. Niech pozostaliuczniowie śledzą tekst w swoich pismach świętych i odszukają, czego uczymy się znich o Jezusie Chrystusie. Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, wręcz każdemu znich kopię poniższych wypowiedzi Starszego Neala A. Maxwella (1926–2004) iStarszego Bruce’a R. McConkiego (1915–1985) z Kworum Dwunastu Apostołów.Poproś, aby je przeczytali i zaznaczyli słowa i zwroty, z których uczymy się oZbawicielu:

„Pod względem inteligencji i osiągnięć, [Jezus Chrystus] znacznie przewyższaindywidualne i zbiorowe zdolności i sukcesy wszystkich ludzi, którzy żyli, żyją iżyć będą! (Zob. Abraham 3:19)” (Neal A. Maxwell, „O, Divine Redeemer”,Ensign, listopad 1981, str. 8).

„Będąc podległe prawu i posiadając wolną wolę, wszystkie duchy ludzkie, jeszczew Wiecznej Obecności, w różnym stopniu rozwinęły predyspozycje, talenty,umiejętności i zdolności wszelkiego typu i rodzaju. W długim okresiepreegzystencji powstała nieskończona różnorodność talentów i zdolności […].

Pan obdarzył nas wszystkich wolną wolą, dał nam prawa, które miały namumożliwić postęp, rozwój i upodabnianie się do Niego. Pouczał nas też i usilnie

napominał, byśmy obrali właściwy kurs wiodący ku chwale i wyniesieniu. On sam byłuosobieniem i ucieleśnieniem wszelkiego dobra. Wszelkie pożądane cechy i walory były Muwłaściwe w swej wiecznej pełni. Wszystkie Jego posłuszne dzieci w taki czy inny sposób zaczęłystawać się do Niego podobne. Tą wspaniałą różnorodnością talentów i zdolności, która panowaławtedy wśród nas, cieszymy się i tutaj. Niektórzy celują w jednych, a inni w innych dziedzinach.Jednorodzony przewyższa nas we wszystkim” (Bruce R. McConkie, The Mortal Messiah, 4 tomy[1979–1981], 1:23).

LEKCJA 3

12

Zapytaj uczniów, co w tych wypowiedziach zwróciło ich uwagę. Jeśli zajdzie takapotrzeba, zadaj następujące pytanie:

• Czego dowiadujemy się z wypowiedzi tych dwóch Apostołów na tematwyjątkowych cech charakteru Jehowy w świecie przed życiem doczesnym?(Uczniowie powinni zrozumieć, że w świecie przed tym życiem Jehowaprzewyższał umiejętności i osiągnięcia wszystkich dzieci OjcaNiebieskiego).

Daj uczniom kilka minut na zastanowienie się nad służbą Zbawiciela w życiu przednarodzeniem i na zapisanie swoich przemyśleń i uczuć. Poproś kilkoro z nich, abypowiedzieli reszcie klasy o tym, co zapisali. Zakończ lekcję, zachęcając uczniów, abyzastanowili się, jak wiedza na temat służby Zbawiciela przed narodzeniem i Jegowyjątkowego charakteru może pomóc im pogłębić miłość do Niego i wiaręw Niego.

Materiały do studiowania dla uczniów• Objawienie 12:7–11; Abraham 3:15–25; Nauki i Przymierza 138:55–56.

• Richard G. Scott, „Jesus Christ, Our Redeemer”, Ensign, maj 1997, str.53–54, 59.

LEKCJA 3

13

LEKCJA 4

Jehowa stworzył ziemięWprowadzenieW dokumencie pt.: „Żyjący Chrystus: ŚwiadectwoApostołów” czytamy: „Pod kierownictwem Swojego Ojca[Jezus Chrystus] był Stworzycielem ziemi. ‘Wszystko przez niepowstało, a bez niego nic nie powstało, co powstało’ [Ew.

Jana 1:3]” (Ensign lub Liahona, kwiecień 2000, str. 2). Kiedyuczniowie pojmą wieczne cele stworzenia ziemi, będą żyć zwiększym pragnieniem wypełnienia miary swego stworzenia.

Dodatkowe źródła• Russell M. Nelson, „Stworzenie”, Liahona, lipiec 2000, str. 102–105.

• Jeśli masz dostęp do wersji w swoim języku, możesz przeczytać następującąpozycję: Neal A. Maxwell, „Our Creator’s Cosmos”, w: By Study and by Faith:Selections from the Religious Educator, wyd. Richard Neitzel Holzapfel i Kent P.Jackson (2009), str. 37–50.

Propozycje dotyczące nauczaniaI Ks. Mojżeszowa 1:1; Ew. Jana 1:1–3; List do Hebrajczyków 1:1–2; Jakub 4:9;Nauki i Przymierza 38:1–3; 76:22–24; 104:14–17; Mojżesz 1:30–33; 2:1Jehowa stworzył ziemięZaprezentuj przedmiot, który ktoś dla ciebie zrobił (na przykład ręcznie wykonanyprezent). Podziel się z klasą swoimi uczuciami odnośnie do tego przedmiotu iosoby, od której go otrzymałeś. Następnie zapytaj:

• Czy kiedyś ktoś zrobił coś dla was? Jakimi uczuciami darzycie tę osobę?

Poproś uczniów, aby porównali i znaleźli różnice w następujących fragmentach: IKs. Mojżeszowa 1:1; Ew. Jana 1:1–3; List do Efezjan 3:9; List do Hebrajczyków 1:1–2oraz Mojżesz 2:1. Poproś uczniów o wypisanie na tablicy podobieństw i różnic,które dostrzegli w tych fragmentach. (Uwaga: Kiedy uczniowie nauczą sięporównywać i znajdować różnice pomiędzy fragmentami, doktryny i zasady stanąsię dla nich wyraźniejsze). Następnie zapytaj:

• Kto, zgodnie z treścią tych fragmentów, stworzył ziemię? (Podkreśl to, żeJehowa stworzył ziemię pod kierownictwem Ojca lub to, że „całeStworzenie świata zostało zaplanowane przez [Ojca Niebieskiego]” — jaknauczał Starszy Russell M. Nelson z Kworum Dwunastu Apostołów(„Stworzenie”, Liahona, lipiec 2000, str. 102).

Daj uczniom czas, aby po cichu przeczytali i porównali następujące fragmenty:Nauki i Przymierza 76:22–24; 104:14–17 i Mojżesz 1:30–33. Niech znajdą to, cojeszcze stworzył Jehowa. Jeśli zajdzie taka potrzeba, możesz zaznaczyć, że stworzyłOn niezliczone światy oraz że „pełna jest ziemia, i jest wszystkiego dość i wnadmiarze” (NiP 104:17). Pomóż uczniom dokonać analizy tego fragmentu, zadającnastępujące pytanie:

14

• Co, zgodnie z tym, co sugeruje ten werset, Zbawiciel musiał wiedzieć, kiedytworzył ziemię? (Musiał wiedzieć, jak wielu ludzi będzie żyło na ziemi i jakiebędą ich potrzeby na przestrzeni różnych epok).

Wyjaśnij uczniom, że należy wiedzieć zarówno, kto stworzył ziemię, jak i jaką mocązostała ona stworzona. Poproś uczniów, aby porównali następujące fragmenty idopisali do nich odnośniki: Mormon 9:16–17; Nauki i Przymierza 38:1–3; Jakub 4:9i zwrócili uwagę na to, w jaki sposób ziemia została stworzona. Niech uczniowieswoimi słowami wyjaśnią znaczenie tych fragmentów. Następnie przedstawponiższą wypowiedź:

„Jezus Chrystus stworzył ten świat oraz wszystko, co się na nim znajduje. Stworzył także wieleinnych światów. Uczynił to mocą kapłaństwa, pod kierownictwem naszego Ojca Niebieskiego”(Zasady ewangelii [2009], str. 23).

Powiedz, że w pismach świętych znajdujemy tak naprawdę tylko kilka szczegółówdotyczących tego, w jaki sposób ziemia została stworzona, otrzymaliśmy jednakobietnicę, że pewnego dnia wszystko zostanie nam wyjawione (zob. NiP101:32–34). W pismach świętych możemy natomiast znaleźć więcej szczegółów natemat celu Stworzenia.

Przedyskutuj wraz z klasą następujące pytania:

• Czego możecie dowiedzieć się o Zbawicielu, Jego kapłaństwie oraz pozycji, jakąmiał w świecie przed życiem doczesnym, obserwując otaczający was świat —wszelkie Boże stworzenie?

• Jak zrozumienie tych prawd wpływa na wasze świadectwo o Jezusie Chrystusie iwasze uczucia względem Niego?

• Jak zrozumienie tych praw wpływa na sposób, w jaki myślicie o ziemi?

Zanim przejdziesz do dalszej części lekcji, zaznacz, że Zbawiciel stworzył ziemię,ale Ojciec Niebieski jest Ojcem naszych duchów i to On stworzył fizyczne ciała dlaAdama i Ewy.

1 Nefi 17:36; 2 Nefi 2:23–25; Nauki i Przymierza 49:16–17; Mojżesz1:27–33, 39Cel stworzenia ziemiPodziel uczniów na pary i poproś, żeby zbadali następujące fragmenty: Mojżesz1:27–33, 39; 1 Nefi 17:36 oraz Nauki i Przymierza 49:16–17. Możesz zaproponować,aby zaznaczyli sobie słowa i zdania, które pomogą im znaleźć odpowiedź napytanie: „W jaki sposób wyjaśnilibyście znajomemu, dlaczego ziemia zostałastworzona?”. Poproś kilka par, aby odpowiedziały przed resztą klasy. Uczniowiepowinni zauważyć, że Jehowa stworzył ziemię, aby zapewnić dzieciom Bogamiejsce, gdzie mogłyby żyć i wzrastać ku życiu wiecznemu. Zapytaj:

• Co oznacza określenie „miara człowieka” w wersecie: Nauki i Przymierza49:17? (Jeśli zajdzie taka potrzeba, wykorzystaj komentarz do fragmentu: Nauki

LEKCJA 4

15

© Busath.com

i Przymierza 49:16–17, który znajdziesz w: Doctrine and Covenants StudentManual [(Church Educational System manual, 2001), str. 106]).

Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu fragment: 2 Nefi 2:18–25, a następniezadaj poniższe pytania:

• W jaki sposób warunki panujące w Ogrodzie Eden nie pozwalały Adamowi iEwie na rozwój przewidziany w planie zbawienia Ojca Niebieskiego?

• W jaki sposób Upadek Adama przyczynił się do wypełnienia celu stworzeniaziemi? (Umożliwił Adamowi i Ewie posiadanie dzieci).

• W jaki sposób konsekwencje Upadku, opisane w wersecie 23., pomagają namrozwijać się zgodnie z planem naszego Ojca Niebieskiego?

Wręcz każdemu uczniowi kopię następujących wypowiedzi Starszego Bruce’a R.McConkiego (1915–1985) z Kworum Dwunastu Apostołów i Siostry Julie B. Beck,byłej generalnej prezydent Stowarzyszenia Pomocy. Daj uczniom wystarczającąilość czasu na przeczytanie tych wypowiedzi i zastanowienie się nad roląStworzenia w Boskim planie zbawienia Jego dzieci.

„Zbawienie jest możliwe tak samo dzięki Zadośćuczynieniu, jak i dziękiUpadkowi […].

Należy również pamiętać, że Upadek stał się możliwy dzięki temu, żenieskończony Stwórca […] stworzył ziemię, człowieka i wszystkie inne formyżycia w takim stanie, by mogły podlegać Upadkowi […]. Wszystko zostało takstworzone, aby mogło podlegać Upadkowi bądź przemianie i był to początek tego

typu egzystencji, jaki był potrzebny do wprowadzenia w życie wszystkich warunków Ojcowskiegowiecznego planu zbawienia.

Pierwsze doczesne stworzenie wszystkich rzeczy […] miało rajską naturę. W pierwotnychczasach Edenu wszystkie formy istnienia żyły w stanie wyższym, odmiennym od tego, w którymobecnie żyjemy. Nadchodzący Upadek miał przynieść niższy rodzaj egzystencji, ale i nadać imkierunek i możliwość wzrostu. Na świecie nie było jeszcze śmierci ani prokreacji” (Bruce R.McConkie, „Christ and the Creation”, Ensign, czerwiec 1982, str. 9).

„W Kościele Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich wierzymy w teologięrodziny, która opiera się na Stworzeniu, Upadku i Zadośćuczynieniu. Stworzenieziemi zapewniło miejsce, w którym rodziny mogą żyć. Bóg stworzył mężczyznę ikobietę, którzy stanowią dwa niezbędne elementy rodziny. Częścią planu OjcaNiebieskiego było to, aby Adam i Ewa zostali zapieczętowani i stali się wiecznąrodziną.

Upadek zapewnił sposób powiększania się rodziny. Adam i Ewa, jako przywódcyw rodzinie, zdecydowali się zdobyć doczesne doświadczenie. Dzięki Upadkowi mogli mieć synówi córki.

Zadośćuczynienie umożliwia rodzinom zapieczętowanie na wieczność, dzięki czemu rodzinymogą osiągnąć wieczny przyrost i doskonałość. Plan szczęścia, zwany również planem zbawienia,został stworzony dla rodzin. Wschodzące pokolenie musi zrozumieć, że główne filary naszejteologii skupiają się na rodzinie” (Julie B. Beck, „Teaching the Doctrine of the Family”, Ensign,marzec 2011, str.12).

LEKCJA 4

16

• W jaki sposób te wypowiedzi pomagają wam zrozumieć kluczową rolęStworzenia w ogólnym planie zbawienia dzieci Boga?

• Dlaczego ważne jest, by zrozumieć to, że ziemia została stworzona, abyumożliwić wyniesienie pojedynczym jednostkom i rodzinom? (Kiedy uczniowieodpowiedzą, zapisz na tablicy następującą zasadę: Jeżeli zrozumiemy celstworzenia ziemi, będzie nam bardziej zależało na wypełnieniu celunaszego stworzenia).

Wyjaśnij uczniom, że dzięki pieczętującej mocy kapłaństwa żony i mężowie, rodzicei dzieci, mogą być razem po śmierci. Bez mocy pieczętowania, która zostałaprzywrócona przez Eliasza, Boże dzieci nie mogłyby otrzymać wszystkichbłogosławieństw wyniesienia i cel stworzenia ziemi nie zostałby wypełniony, czylizgodnie z tym, co zapisane jest w Naukach i Przymierzach, „ziemia byłabycałkowicie zniszczona” (NiP 2:3; zob. też Ks. Malachiasza 3:24).

Zakończ lekcję, składając świadectwo o następujących ważnych prawdach:(1) Jehowa stworzył ziemię pod kierownictwem Ojca; (2) stworzył On ziemię, abyprzygotować miejsce, gdzie dzieci Boże mogą żyć i postępować ku życiuwiecznemu oraz (3) jeżeli zrozumiemy cel stworzenia ziemi, będzie nam bardziejzależało na wypełnieniu celu naszego stworzenia.

Zachęć uczniów do zastanowienia się nad tym, co mogą zrobić, aby wyrazić swojąwdzięczność za to, co stworzył Jezus Chrystus. Zachęć ich również, aby działali podwpływem wskazówek Ducha, którego wpływ odczuli podczas lekcji.

Materiały do studiowania dla uczniów• I Ks. Mojżeszowa 1:1; Ew. Jana 1:1–3; List do Hebrajczyków 1:1–2; Mojżesz 2:1;

Mormon 9:16–17; Nauki i Przymierza 38:1–3; 76:22–24; 104:14–17; Jakub 4:9;Nauki i Przymierza 101:32–34; Mojżesz 1:27–33, 39; 1 Nefi 17:36; Nauki iPrzymierza 49:16–17.

• Russell M. Nelson, „Stworzenie”, Liahona, lipiec 2000, str. 102–105.

LEKCJA 4

17

LEKCJA 5

Jezus Chrystus był JehowąStarego Testamentu

WprowadzenieSkładając świadectwo o Jezusie Chrystusie, współcześniprorocy oświadczyli: „Był On Wielkim Jehową StaregoTestamentu” („Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”,Ensign lub Liahona, kwiecień 2000, str. 2). Jako Jehowa,Jezus Chrystus w każdej dyspensacji czasu ustanowił na ziemi

wieczną ewangelię Ojca Niebieskiego, aby zgromadzićwszystkie zagubione dzieci Boże. Możemy wzmocnić nasząwiarę w Jezusa Chrystusa, jeżeli rozumiemy Jego niezmiennycharakter i wieczną ewangelię.

Dodatkowe źródła• Russell M. Nelson, „Przymierza”, Ensign lub Liahona, listopad 2011, str. 86–89.

• „The Abrahamic Covenant”, The Pearl of Great Price Student Manual (ChurchEducational System manual, 2000), str. 93–98.

• „Enrichment Section A: Who Is the God of the Old Testament?” Old TestamentStudent Manual: Genesis – 2 Samuel, 3 wyd. (Church Educational Systemmanual, 2003), str. 45–48.

Propozycje dotyczące nauczaniaII Ks. Mojżeszowa 3:11–14; 6:2–3; Ew. Jana 8:52–53, 56–59; 18:5, 8; 3 Nefi15:5; Abraham 1:16; 2:8Jezus Chrystus był Jehową Starego TestamentuPoproś uczniów, aby wymienili kilka znanych im określeń i tytułów Zbawiciela.Wypisz ich odpowiedzi na tablicy. Powiedz uczniom, że dzisiaj będziecie omawiaćważne imię albo tytuł, jakie nosił Jezus Chrystus przed rozpoczęciem Swojejziemskiej misji. Poproś, aby po cichu przeczytali fragment: Ew. Jana 8:52–53, 56–59.Następnie zapytaj:

• O co pytali Zbawiciela Żydzi?

• Jak myślicie, co Jezus miał na myśli, odpowiadając tymi słowami: „Pierwej niżAbraham był, Jam jest”? (werset 58).

Aby pomóc uczniom zrozumieć zwrot „Jam jest”, podziel ich w pary, poproś oprzeczytanie fragmentów: II Ks. Mojżeszowa 3:11–14; 6:2–3 i odnalezienie, w jakisposób Bóg Starego Testamentu określał samego siebie. Po upływie wyznaczonegoczasu zadaj uczniom następujące pytania:

• Jakimi słowami, zgodnie z treścią tych wersetów, określał samego siebie BógStarego Testamentu? (Zwróć uwagę uczniów na to, że w tłumaczeniu JózefaSmitha werset: II Ks. Mojżeszowa 6:3 brzmi: „Jam jest Pan Bóg Wszechmogący;Pan JAHWE. Czyż imienia mojego im nie objawiłem?”. Zob. też Abraham 1:16).

18

• W jaki sposób te wersety wyjaśniają znaczenie odpowiedzi Jezusa Chrystusa:„Pierwej niż Abraham był, Jam jest”? (Uczniowie powinni zrozumieć, że JezusChrystus był Jehową, Bogiem Starego Testamentu i wielkim JAM JEST).

Przedstaw następujące wypowiedzi:

„To jest najbardziej dosadne i jednoznaczne potwierdzenie boskości, jakie tylkomożna usłyszeć. ‘Pierwej niż Abraham był, Jam jest’. To znaczy: ‘Jam jest BógWszechmogący, Wielki JAM JEST. Jestem samoistny, Odwieczny. Jestem Bogiemwaszych ojców. Moje imię to: JESTEM, KTÓRY JESTEM’” (Bruce R. McConkie,Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973], 1:464).

Jehowa to „imię przymierza, właściwe imię Boga Izraela. Oznacza: ‘Niezmienny’” (BibleDictionary, „Jehovah”).

• Dlaczego tak ważne jest to, aby wiedzieć, że Jezus Chrystus był Jehową StaregoTestamentu? (Odpowiedzi powinny zawierać następującą prawdę: Bóg zawszeudzielał Swojej ewangelii poprzez Swego Syna, Jezusa Chrystusa. Zob. też3 Nefi 15:5, gdzie Jezus naucza, że to On dał prawo).

Możesz również poprosić jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższejwypowiedzi Prezydenta Josepha Fieldinga Smitha (1876–1972):

„Wszystko, co zostało objawione od czasu upadku, dane zostało poprzez JezusaChrystusa, który jest Jehową Starego Testamentu […]. Ojciec (Elohim) nigdy odczasu upadku nie miał do czynienia z człowiekiem w sposób bezpośredni aniosobisty. Nigdy też się nie ukazywał za wyjątkiem przypadków, w którychprzedstawiał i składał świadectwo o Synu” (Doctrines of Salvation, zebr. Bruce R.McConkie, 3 tomy [1954–1956], 1:27).

• W jaki sposób wiedza o tym, że Jehowa, czyli Jezus Chrystus, jest niezmienny,pomaga wam wierzyć w Niego? (Odpowiedzi mogą zawierać następującestwierdzenie: wiedza, że Jezus Chrystus jest niezmienny, pomaga namwierzyć, że tak, jak dotrzymał obietnic danych ludziom w pismachświętych, tak i dotrzyma obietnic danych nam).

Zwróć uwagę uczniów na to, że we wczesnych czasach pobiblijnych hebrajskie imięJehowa (zazwyczaj występujące w literaturze jako Jahwe) uznawane było za zbytświęte, by je wymawiać. Z tego powodu, z wyjątkiem kilku fragmentów (zob. II Ks.Mojżeszowa 6:3; Psalm 83:19; Ks. Izajasza 12:2; 26:4), tłumacze Biblii Króla Jakubazastąpili słowo Jehowa słowem PAN (pisanym wielkimi literami). We współczesnymjudaizmie zostało ono zastąpione słowem Adonai, które tłumaczy się jako „Pan”.

LEKCJA 5

19

I Ks. Mojżeszowa 13:14–16; 17:1–9; Mojżesz 6:51–52, 64–66; Abraham1:18–19; 2:8–11Jehowa ustanowił wieczną ewangelię w starożytnościUczniów pracujących w parach poproś o przeczytanie następujących fragmentów:Mojżesz 6:51–52, 64–66 i wyszukanie, czego Jehowa nauczał Adama. Powiedz im,że w wersetach 51–52 Jehowa mówił w imieniu Ojca. Następnie zapytaj:

• Co zauważyliście na temat ewangelii, której był nauczany Adam? (Jest todokładnie ta sama ewangelia, której nauczani jesteśmy obecnie. [Zob. 2 Nefi31:10–16, żeby pokazać, że tej samej ewangelii nauczano na kontynencieamerykańskim]. Możesz podkreślić tę prawdę, zapisując na tablicy następującezdanie: Ewangelia Jezusa Chrystusa jest wieczna i niezmienna w każdejdyspensacji).

Zwróć uwagę uczniów na to, że w późniejszej dyspensacji Jehowa odnowił Swojąwieczną ewangelię poprzez przymierze zawarte z Abrahamem, zwaneprzymierzem Abrahama. Podziel klasę na dwie grupy. Niech połowa uczniówprzestudiuje fragmenty: I Ks. Mojżeszowa 13:14–16; 17:2–8; Abraham 1:18–19;2:8–11 i zrobi listę obietnic, jakie Pan złożył Abrahamowi. Druga połowaprzestudiuje fragmenty: I Ks. Mojżeszowa 17:1–5, 9; Abraham 1:19; 2:8–11 i zrobilistę tego, co Abraham miał uczynić, aby otrzymać obiecane błogosławieństwa.(Uwaga: Kiedy uczniowie nauczą się rozpoznawać listy w pismach świętych, będąw stanie lepiej rozróżniać kluczowe zagadnienia, na które autor chciałzwrócić uwagę).

Kiedy uczniowie będą studiować zadane fragmenty, przepisz poniższą tabelę natablicę, pozostawiając miejsce na odpowiedzi:

Przymierze Abrahama

Obietnice złożone Abrahamowi Obowiązki Abrahama

Po upływie wyznaczonego czasu poproś kilku uczniów z każdej grupy, aby napisaliswoje odpowiedzi pod właściwym nagłówkiem. Możesz podsumować przymierzeAbrahama, prosząc o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi:

„Abraham otrzymał ewangelię i został wyznaczony do wyższego kapłaństwa (NiP 84:14;Abraham 2:11) i zawarł małżeństwo celestialne, które jest przymierzem wyniesienia (NiP131:1–4; 132:19, 29). Otrzymał również obietnicę, że wszystkie błogosławieństwa przypisanetym przymierzom będą ofiarowane jego doczesnym potomkom (NiP 132:29–31; Abraham2:6–11). Wszystkie te przymierza i obietnice zwane są przymierzem Abrahama. Przywrócenietego przymierza oznaczało przywrócenie ewangelii w dniach ostatnich, ponieważ przez nią

LEKCJA 5

20

błogosławione są wszystkie narody ziemi (List do Galacjan 3:8–9, 29; NiP 110:12; 124:58;Abraham 2:10–11)” (Guide to the Scriptures, „Abrahamic Covenant”; scriptures.lds.org).

Zaznacz, że od samego początku Ojciec zawarł przymierze ze Swoimi dziećmi, abyzgromadzić je wszystkie dzięki prawdom, obrzędom i błogosławieństwom wiecznejewangelii. Na Przywrócenie ewangelii składa się również przywrócenie przymierzaAbrahama. Oznacza to, że przymierze Abrahama jest znaczącą częścią nowego iwiecznego przymierza, które jest pełnią ewangelii Jezusa Chrystusa. Zapytajuczniów:

• W jaki sposób wiedza, że jesteśmy potomkami Abrahama i dziedzicamiwszystkiego, co Bóg mu obiecał, wpływa na wasze życie?

• W jaki sposób dostęp do błogosławieństw obiecanych Abrahamowi i jegopotomstwu wzmacnia rodziny i pomaga nam podejmować decyzje?

Poproś uczniów, aby powiedzieli, w jaki sposób mogą zapewnić sobie i swoimrodzinom w przeszłości, teraźniejszości i przyszłości błogosławieństwa obiecane wzwiązku z tym przymierzem.

Ks. Jozuego 24:3–13; 1 Nefi 17:23–32Jehowa błogosławił i prowadził starożytny IzraelPowiedz uczniom, że w ramach przymierza Abrahama Jehowa obiecałbłogosławieństwa ewangelii potomstwu Abrahama i tym, którzy się z nimgromadzili. Poproś jedną połowę klasy o przeczytanie fragmentu: Ks. Jozuego24:3–13, a drugą połowę o przeczytanie fragmentu: 1 Nefi 17:23–32. Poprośuczniów, aby wyszukali słowa i zwroty, które mówią o tym, czego dokonał Jehowadla starożytnego Izraela. Możesz zaproponować, aby zaznaczyli to, co znajdą. Poupływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby powiedzieli o tym, czego siędowiedzieli. Zapisz ich odpowiedzi na tablicy. Dla lepszego zrozumienia tego,dlaczego Jehowa dokonał pewnych rzeczy, poproś jednego z uczniów oprzeczytanie na głos fragmentu: II Ks. Mojżeszowa 6:2–6. Zapytaj uczniów:

• Dlaczego Jehowa dokonał tego, o czym można przeczytać w Księdze Jozuego i1 Księdze Nefiego, zgodnie z tym, o czym sam mówił?

• Czego dowiadujecie się z tego o obietnicach, które dał wam Pan? (Kiedyuczniowie będą udzielać odpowiedzi, zapisz następującą zasadę na tablicy: Jeślibędziemy wierni, Pan dotrzyma obietnic, które nam dał).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi PrezydentaDietera F. Uchtdorfa:

„Bóg był wierny i dotrzymywał Swoich obietnic w przeszłości, możemy więc zufnością pokładać nadzieję, że dotrzyma danych nam obietnic teraz i wprzyszłości. W czasach cierpienia możemy mocno uchwycić się nadziei, że rzeczybędą ‘działać razem dla [naszego] dobra’ [NiP 90:24]” („Nieskończona mocnadziei”, Ensign lub Liahona, listopad 2008, str. 23).

LEKCJA 5

21

• W jaki sposób wiedza o tym, co robił Jehowa w starożytności, pomaga wamprzetrwać okresy prób?

• Co Jehowa zrobił dla starożytnego Izraela, co może zrobić również dla was?

Złóż świadectwo o tym, że w każdej dyspensacji Jezus Chrystus błogosławi dzieciBoże wieczną ewangelią. Tak jak lud przymierza w starożytności otrzymał od Panaobiecane błogosławieństwa, tak i my możemy na Nim polegać pod warunkiem, żebędziemy posłuszni.

Materiały do studiowania dla uczniów• Ew. Jana 8:51–59; 18:5, 8; II Ks. Mojżeszowa 3:11–14; 6:2–3; 3 Nefi 15:5; Mojżesz

6:51–52, 64–66; I Ks. Mojżeszowa 17:1–9; Abrahama 1:18–19; 2:8–11.

• „Enrichment Section A: Who Is the God of the Old Testament?” Old TestamentStudent Manual: Genesis – 2 Samuel, 3 wyd. (Church Educational Systemmanual, 2003), str. 45–48.

LEKCJA 5

22

LEKCJA 6

Przykłady, zapowiedzi isymbole odnoszące się doosoby Jezusa Chrystusa

WprowadzenieWspółcześni prorocy świadczą, że Jezus Chrystus „ustanowiłsakrament jako przypomnienie Jego wielkiej, zadośćczyniącej ofiary” („Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”,Ensign lub Liahona, kwiecień 2000, str. 2). Poza obrzędemsakramentu pisma święte nauczają nas o wielu

wydarzeniach, okolicznościach, przedmiotach i osobach,które przypominają nam i pouczają nas o misji i służbieJezusa Chrystusa. Ta lekcja pomoże uczniom rozważyćniektóre przykłady, zapowiedzi i symbole z pism świętych,które przypominają nam o Zbawicielu.

Dodatkowe źródła• Russell M. Nelson, „In This Holy Land”, Tambuli, luty 1991, str. 10–19.

• „Enrichment Section A: Who Is the God of the Old Testament”, Old TestamentStudent Manual: Genesis – 2 Samuel, 3. wyd. (Church Educational Systemmanual, 2003) str. 111–15.

Propozycje dotyczące nauczania2 Nefi 11:4; Mojżesz 6:63Symbole Chrystusa w pismach świętychPokaż kilka obrazków przedstawiających dobrze znane znaki lub symbole, takie jak:

Kiedy uczniowie rozpoznają znaczenietych znaków, poproś ich o podanieinnych łatwo rozpoznawalnych znakówlub symboli.

Podziel uczniów na pary. Poproś każdąparę, aby przeczytała i porównałanastępujące fragmenty: 2 Nefi 11:4 iMojżesz 6:63. Poproś uczniów, abyomówili między sobą, co jest cechąwspólną tych fragmentów i czego ucząone o Jezusie Chrystusie i celu Boskichdzieł. Kiedy uczniowie omówią wparach to, co znaleźli, zadaj poniższepytania:

• Jaka kluczowa prawda kryje się w tych wersetach? (Uczniowie powinnirozpoznać następującą prawdę: Wszystko zostało stworzone, by świadczyć oJezusie Chrystusie).

23

• Podajcie przykłady rzeczy, które „Bóg objawił”, a które „[odnoszą się]” doJezusa Chrystusa (2 Nefi 11:4) lub Go symbolizują.

Powiedz uczniom, że we wszystkich pismach świętych znajdujemyprzykłady, zapowiedzi, symbole i podobieństwa odnoszące się do Jezusa

Chrystusa. Wyjaśnij, że te przykłady, zapowiedzi, symbole i podobieństwaodzwierciedlają ważniejsze prawdy. Na przykład Liahona opisana w KsiędzeMormona jest symbolem słów Chrystusa. W tej części lekcji skupimy się naprzykładach i odniesieniach do osoby Jezusa, które znajdują się w StarymTestamencie. Większość tych odniesień to osoby, przedmioty, wydarzenia iokoliczności (możesz zapisać te kategorie na tablicy). Przepisz na tablicy poniższąlistę odnośników do fragmentów z pism świętych lub rozdaj ją uczniom wformie ulotek:

Przykłady, zapowiedzi i symbole odnoszące się doosoby Jezusa Chrystusa

Przykłady, zapowiedzi i symbole odnoszące się doChrystusa w Starym Testamencie

Wypełnienie misji życiaChrystusa

I Ks. Mojżeszowa 22:1–14 Ew. Jana 3:16; 19:16–18;Jakub 4:4–5

II Ks. Mojżeszowa 3:7–8, 10–12 Ew. Mateusza 1:21; 2 Nefi 6:17

II Ks. Mojżeszowa 12:3, 5–7, 13–14, 46 Ew. Jana 1:29; 19:14, 31–36; IList Piotra 1:18–19

II Ks. Mojżeszowa 16:14–15, 18 Ew. Jana 6:5–10, 48–51

III Ks. Mojżeszowa 8:15, 30; 17:11 List do Hebrajczyków 9:22; 13:12

III Ks. Mojżeszowa 16:2–6, 17 List do Hebrajczyków 9:6–12;10:11–12

III Ks. Mojżeszowa 27:19–23 List do Hebrajczyków 9:14; Naukii Przymierza 20:22

IV Ks. Mojżeszowa 21:4–9 Ew. Jana 3:14–15;Helaman 8:13–15

Ks. Jonasza 2:1; 2:10 Ew. Mateusza 12:38–40

Wyznacz jednego lub kilku uczniów, aby przestudiowali po jednym zestawiefragmentów i przygotowali się do objaśnienia zawartych w nich symboli ze StaregoTestamentu oraz tego, w jaki sposób odnoszą się one do osoby Jezusa Chrystusa. Poupływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby opowiedzieli, czego siędowiedzieli.

Jeśli czas na to pozwoli, możesz również omówić niektóre z symboli, o którychStarszy Russell M. Nelson z Kworum Dwunastu Apostołów wspomniał w swoimartykule: „In This Holy Land” (Tambuli, luty 1991, str. 10–19).

Niech klasa przedyskutuje odpowiedzi na następujące pytania:

LEKCJA 6

24

• Jak myślicie, dlaczego wszystkie rzeczy zostały stworzone, by świadczyć oZbawicielu lub Go symbolizować?

• Jakie znaczenie ma ciągłe zdobywanie wiedzy o tym, w jaki sposób te wszystkierzeczy świadczą o Jezusie Chrystusie? (Upewnij się, że uczniowie rozumiejąnastępującą zasadę: Możemy dowiedzieć się więcej o Jezusie Chrystusie,jeśli zaczniemy rozpoznawać wyobrażenia, przykłady oraz symbole, któresię do Niego odnoszą).

• W jaki sposób znaczenie któregoś symbolu Zbawiciela wzmocniło waszą wiaręw Niego?

• Co możecie zrobić, aby móc rozpoznać Chrystusa w symbolach, które zostałynam dane?

2 Nefi 11:2–6Symbole Chrystusa i odniesienia do Jego osoby w przymierzach i obrzędachewangeliiWyjaśnij uczniom, że w tej części lekcji skupimy się na innym aspekcie ewangeliiJezusa Chrystusa, który także zawiera symbole Chrystusa i odniesienia do Jegoosoby. Poproś uczniów, aby przeczytali fragment: 2 Nefi 11:2–6 i wyszukali to, wczym „lubowała się” dusza Nefiego. Możesz zaproponować, aby uczniowiezaznaczyli to, co znajdą.

• W czym „lubowała się” dusza Nefiego?

Zwróć uwagę uczniów na zwrot „w obietnicach Pana” w wersecie 5. Wyjaśnij, żeprzymierza (czyli obietnice) i obrzędy stanowią ważną część wiecznej ewangeliiJezusa Chrystusa. Istnieje wiele aspektów przymierzy i obrzędów, które mającharakter symboliczny, nauczają nas o Jezusie Chrystusie i do Niego prowadzą.Pokaż następującą wypowiedź Starszego Bruce’a R. McConkiego (1915–1985) zKworum Dwunastu Apostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jejna głos:

„Każdy boski obrzęd lub czynność ustanowiona przez Boga, każda ofiara,symbolizm i podobieństwo, wszystko to, co Bóg kiedykolwiek dał Swemu ludowi— wszystko to zostało wyznaczone i ustanowione w taki sposób, aby świadczyćo Jego Synu i koncentrować wiarę wierzącego ludu na Nim i na odkupieniu, dodokonania którego został [On] wyznaczony przed narodzeniem” (The PromisedMessiah: The First Coming of Christ [1978], str. 28).

• Jakiej doktryny lub zasady uczymy się na podstawie tej wypowiedzi? (Jedna zmożliwych odpowiedzi to: Jeżeli będziemy dopatrywać się symboliChrystusa w obrzędach ewangelii, dostrzeżemy je).

• W jaki sposób ta wiedza może nam pomóc, kiedy będziemy uczestniczyć wobrzędach ewangelii?

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragmenty: List do Rzymian 6:3–6 oraz3 Nefi 18:7, 11 i wyszukali symbole, które odnoszą się do Zbawiciela. Następniezapytaj:

LEKCJA 6

25

• W jaki sposób przymierza i obrzędy ewangelii uczą o Zbawicielu i pomagająwam o Nim pamiętać?

Aby pomóc uczniom lepiej zrozumieć prawdę i sens rozpoznawania przykładów isymboli odnoszących się do osoby Chrystusa, zadaj im następujące pytania:

• Jaki symbol Zbawiciela ma dla was największe znaczenie?

• W jaki sposób możecie upewnić się, że rozpoznacie ten symbol?

• W jaki sposób postrzeganie go jako symbolu Chrystusa pobłogosławiłowasze życie?

Zachęć uczniów, aby stosowali zasady, których nauczyli się podczas tej lekcji ipoproś ich, aby zapisali sobie, w jaki sposób mogą skuteczniej rozpoznawaćprzykłady, zapowiedzi i symbole odnoszące się do osoby Zbawiciela w pismachświętych, obrzędach ewangelii i w swoim codziennym życiu. Zachęć ich, abywybrali sobie jeden dzień w niedalekiej przyszłości, w którym będą świadomieposzukiwać odniesień, przedmiotów lub wydarzeń, które przypominają im oZbawicielu. Zachęć ich do sporządzenia listy tego, co odkryją, a następnie dopowiedzenia o niej rodzinie, znajomemu lub innym na portalu społecznościowym.

Materiały do studiowania dla uczniów• 2 Nefi 11:2–6; Mojżesz 6:63.

• Russell M. Nelson, „In This Holy Land”, Tambuli, luty 1991, str. 10–19.

LEKCJA 6

26

LEKCJA 7

Jezus Chrystus —Jednorodzony Syn Bogaw ciele

WprowadzenieW czasach starożytnych wieść o narodzinach Zbawiciela byładobrą nowiną, głoszoną przez wielu: Bóg posłał SwojegoSyna, aby odkupił świat. Proklamacja „Żyjący Chrystus:Świadectwo Apostołów” głosi, że Jezus jest „PierworodnymOjca, Jednorodzonym Synem w ciele, Odkupicielem świata”

(Ensign lub Liahona, kwiecień 2000, str. 2–3). Podczas tejlekcji uczniowie dowiedzą się, dlaczego niezmiernie ważnejest to, że Jezus narodził się ze śmiertelnej matki inieśmiertelnego Ojca.

Dodatkowe źródła• Robert E. Wells, „Our Message to the World”, Ensign, listopad 1995, str. 65–66.

Propozycje dotyczące nauczaniaEw. Mateusza 1:18–24; Ew. Łukasza 1:26–35; Mosjasz 3:7–8„Jednorodzony Syn Ojca”

Rozpocznij zajęcia od zaprezentowania filmu: „The Nativity” (2:59).(Przed lekcją pobierz film i zapoznaj się z jego treścią).

Po prezentacji filmu zadaj następujące pytania:

• Jakie szczegóły z narodzin Zbawiciela są dla was ważne i dlaczego?

Powiedz uczniom, że podczas tej lekcji będą omawiać aspekt narodzin JezusaChrystusa, który jest kluczowy do naszego zrozumienia zdolności Zbawiciela, bywypełnić Jego rolę w planie Ojca.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Ew. Mateusza1:18–19, a następnie poproś uczniów, aby wyobrazili sobie wydarzenia, któreopisuje. (Uwaga: Wizualizacja jest umiejętnością studiowania pism świętych, którapomaga postrzegać je bardziej obrazowo i realnie). Następnie zapytaj uczniów, jakpoczuliby się, gdyby znaleźli się w sytuacji podobnej do tej, w której znalazł sięJózef. Poproś ich, aby po cichu przeczytali fragment: Ew. Mateusza 1:20–24 izwrócili uwagę na to, dlaczego Józef nie zdecydował się „potajemnie […] opuścić[Marii]” (werset 19), co oznaczałoby, że bez rozgłosu unieważnia ich zaręczyny.(Uwaga: Definiowanie trudnych słów i wyrażeń pomaga uczniom lepiej rozumiećpisma święte. Możesz posłużyć się poniższymi wyjaśnieniami tych wersetów:(1) imię Jezus [Jeszua z języka aramejskiego] znaczy: „Jehowa jest zbawieniem” albo„Jehowa zbawia”; (2) fragment z pisma świętego, o którym mowa w wersetach: Ew.Mateusza 1:22–23 to: Ks. Izajasza 7:14; natomiast (3) imię Immanuel znaczy: „Bógz nami”).

27

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: Ew. Łukasza 1:26–30.Pozostali uczniowie niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają, czegodowiadujemy się z tych wersetów o Marii. Niech uczniowie opowiedzą o tym,czego się dowiedzieli. Następnie poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głosfragment: Ew. Łukasza 1:31–35, podczas gdy reszta klasy śledzi tekst w swoichpismach świętych. Zapytaj:

• W jaki sposób te wersety potwierdzają to, kto jest Ojcem Jezusa?

Narysuj na tablicy poniższy schemat:

Zadaj jednemu z uczniów poniższe pytania:

• Jaką fizyczną cechę odziedziczyłeś po swoim ojcu? Jaką fizyczną cechęodziedziczyłeś po swojej matce?

Wpisz odpowiedzi ucznia w schemat na tablicy (zobacz przykład):

Zmaż poprzedni schemat i narysuj nowy na tablicy:

LEKCJA 7

28

Pokaż następującą wypowiedź Starszego Jamesa E. Talmage’a (1862–1933) zKworum Dwunastu Apostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jejna głos:

„Dziecię zrodzone z Marii zostało poczęte z Elohima, Wiecznego Ojca, codokonało się nie naruszając prawa naturalnego, lecz zgodnie z wyższą jegomanifestacją […]. W Jego charakterze moce Boskości przeplatać się miały zezdolnościami i możliwościami tego, co doczesne: a wszystko to, dzięki zwykłemuzastosowaniu prawa dziedziczności — prawa ustanowionego przez Boga,udowodnionego w sposób naukowy i potwierdzonego filozoficznie, zgodnie z

którym istoty żywe rozmnażają się według swojego rodzaju. Dzieciątko Jezus miało odziedziczyćfizyczne, psychiczne i duchowe cechy, predyspozycje i moce, które charakteryzują Jego rodziców:z jednej strony nieśmiertelnego i pełnego chwały Boga, a z drugiej strony człowieka — kobietę”(Jesus the Christ, wyd. 3. [1916], str. 81).

• Jakie istotne cechy odziedziczył Zbawiciel po Swoich rodzicach?

Kiedy uczniowie będą odpowiadać, zapisz na tablicy pod imieniem „Maria” cechy,które Jezus Chrystus odziedziczył po Swojej matce (na przykład śmiertelność —zdolność odczuwania bólu i śmierć fizyczną). Pod hasłem „Ojciec Niebieski”wypisz cechy, które Jezus odziedziczył po Swoim Ojcu (na przykład moce Boskości— nieśmiertelność lub możliwość życia na zawsze; zob. Ew. Jana 10:17–18).

Następnie poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: Mosjasz3:7–8. Zapytaj:

• Dlaczego Zbawiciel potrzebował mocy wynikających zarówno znieśmiertelności, jak i doczesności, aby móc dokonać Zadośćuczynienia? (Kiedyuczniowie będą odpowiadać, upewnij się, że zrozumieli następującą prawdę:Jako Jednorodzony Syn Boga w ciele, Jezus Chrystus był w staniedokonać zadość czyniącej ofiary, której nie podołałby żaden innyśmiertelnik, a dzięki której mógł On wypełnić Swoją rolę w planie Ojca.Ponadto, ponieważ Jezus miał władzę nad śmiercią, miał też mocpowstania z martwych. Upewnij się, że uczniowie rozumieją, że gdyby JezusChrystus został zrodzony z dwojga śmiertelnych rodziców, nie byłby w stanie

LEKCJA 7

29

przezwyciężyć śmierci ani wytrzymać nieskończonego bólu i cierpieniazwiązanego z Zadośćuczynieniem. Gdyby natomiast narodził się z dwojganieśmiertelnych rodziców, nie doświadczyłby wówczas fizycznego cierpienia iśmierci).

Aby jeszcze bardziej podkreślić znaczenie tej bardzo ważnej doktryny, rozdajwszystkim uczniom kopie poniższej wypowiedzi Starszego Roberta E. WellsaSiedemdziesiątego, a następnie daj im czas na przeczytanie i zastanowienie sięnad nią:

„Boskie Synostwo Jezusa Chrystusa […] jest kluczem do zrozumienia całegoplanu zbawienia. On jest Pierwszym Zrodzonym Synem Ojca w preegzystencji iJednorodzonym Synem Ojca na ziemi. Bóg, Wieczny Ojciec, jest dosłownierodzicem naszego Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, i Swych pozostałychduchowych dzieci […].

‘Boskie Synostwo’ odnosi się również do określenia: ‘Jednorodzony Syn w ciele’[…]. Ten tytuł oznacza, że fizyczne ciało Jezusa było wynikiem połączenia cech śmiertelnej matkii nieśmiertelnego Wiecznego Ojca. Prawda ta jest podstawą Zadośćuczynienia — najwyższegoaktu, którego nie byłby w stanie dokonać zwykły człowiek. Chrystus miał moc, by złożyć Swojeżycie i moc, by je ponownie odebrać, ponieważ odziedziczył nieśmiertelność po Swoim OjcuNiebieskim. Po Swojej matce, Marii, odziedziczył śmiertelność, czyli moc, by umrzeć.

To nieskończone zadośćuczynienie Chrystusa i Jego boskie Synostwo są ze sobą nierozerwalniepołączone i stanowią najważniejszą doktrynę całego chrześcijaństwa” („Our Message to theWorld”, Ensign, listopad 1995, str. 65).

Zakończ tę część lekcji, zadając następujące pytania:

• W jaki sposób rozpoznanie cech, które Jezus odziedziczył po Marii, pomagawam pokładać wiarę w Zbawicielu i ufać Mu?

• W jaki sposób rozpoznanie cech, które Jezus odziedziczył po Ojcu Niebieskim,pomaga wam pokładać wiarę w Zbawicielu i ufać Mu?

1 Nefi 11:13–21Nefi ujrzał łaskawość, czyli zstąpienie BogaPowiedz uczniom, że w Księdze Mormona czytamy o wizji, z której Nefi dowiedziałsię, kim byli rodzice Jezusa Chrystusa. Na podstawie tej wizji możemy poznać kilkadodatkowych prawd. Poproś kilku uczniów, aby przeczytali na głos fragment: 1 Nefi11:13–21, czytając po jednym lub po kilka wersetów. Poproś resztę klasy, abyśledziła tekst w swoich pismach świętych i wyszukała ważne doktryny, o którychmowa w tym fragmencie. Wytłumacz, że w tym przypadku słowo łaskawość oznaczazstąpienie z wyższego stanu lub stopnia w stan niższy albo przyjęcie niższegostatusu.

• Czego Nefi dowiedział się o tym, kim będą rodzice Jezusa Chrystusa?(Uczniowie powinni rozpoznać następującą doktrynę: Bóg, Wieczny Ojciec, iMaria są rodzicami śmiertelnego Jezusa Chrystusa).

LEKCJA 7

30

• Biorąc pod uwagę wszystkie lekcje, które mieliśmy do tej pory na tym kursie, jakmyślicie, dlaczego narodziny Jezusa Chrystusa powinny być postrzegane, jakoczęść Jego łaskawości, czyli zstąpienia?

Pokaż poniższą wypowiedź Brata Tada R. Callistera, generalnego prezydenta SzkołyNiedzielnej i poproś jednego z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Bóg Syn opuścił Swój niebiański dom z wszelkimi celestialnymidobrodziejstwami, by zamieszkać w doczesności pełnej prymitywnych ozdób. On,‘[Król] niebios’ (Alma 5:50), ‘Pan Bóg Wszechmogący, który króluje’ (Mosjasz3:5), opuścił tron, by odziedziczyć żłóbek. Zamienił panowanie boga na zależnośćniemowlęcia […]. Tej zamiany nie sposób do niczego przyrównać […]. WielkiJehowa, stwórca niezliczonej liczby światów, nieskończony w cnotach i władzy,

wkroczył na ten świat owinięty pieluszkami w żłóbku” (The Infinite Atonement [2000], str. 64).

Aby pomóc uczniom zrozumieć, że doczesne narodziny Jezusa Chrystusa byłyrównież częścią zstąpienia Boga Ojca, przeczytaj na głos poniższą wypowiedźStarszego Bruce’a R. McConkiego (1915–1985) z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Zstąpienie Boga (w sensie Boga Ojca) polega na tym, że choć jest Onwyniesioną, doskonałą i pełną chwały Istotą, stał się w sposób osobisty idosłowny Ojcem Potomka zrodzonego ze śmiertelnej kobiety” (Mormon Doctrine,wyd. 2. [1966], str. 155).

Zakończ lekcję, prosząc uczniów, aby podzielili się swoimi przemyśleniami iodczuciami na temat osoby Zbawiciela w kontekście Jego zstąpienia i cudu Jegonarodzin. Podsumowując lekcję, zapytaj, czy któryś z uczniów chciałby złożyćświadectwo o Zbawicielu.

Materiały do studiowania dla uczniów• Ew. Mateusza 1:18–24; Ew. Łukasza 1:26–35; Ew. Jana 10:17–18; 1 Nefi

11:13–21; Mosjasz 3:7–8.

• Robert E. Wells, „Our Message to the World”, Ensign, listopad 1995, str. 65–66.

LEKCJA 7

31

LEKCJA 8

Jezus Chrystus wypełniłwszelką sprawiedliwość

WprowadzenieJezus Chrystus wiódł doskonałe życie, poddając się wewszystkim woli Ojca Niebieskiego. Współcześni prorocyświadczą, że „choć był bezgrzeszny [Jezus Chrystus], zostałochrzczony, aby wypełniła się wszelka sprawiedliwość”(„Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”, Ensign lub

Liahona, kwiecień 2000, str. 2). Podobnie jak Zbawiciel, myrównież wypełniamy sprawiedliwość, kiedy podlegamyobrzędom i przymierzom ewangelii. Ta lekcja omawia, jakZbawiciel podporządkował się wiecznej ewangelii i w jakisposób my możemy podążać za Jego przykładem.

Dodatkowe źródła• Robert D. Hales, „Przymierze chrztu: być w Królestwie i być z Królestwa”,

Liahona, styczeń 2001, str. 6–9.

Propozycje dotyczące nauczaniaEw. Mateusza 3:13–17; 2 Nefi 31:4–9Chrzest Jezusa ChrystusaPoproś uczniów, aby wyobrazili sobie następującą sytuację:

Rozmowa o religii ze znajomym schodzi na temat chrztu. Po waszym wyjaśnieniu,dlaczego jesteśmy chrzczeni, wasz znajomy zadaje następujące pytanie:„Rozumiem, że jesteśmy chrzczeni, aby oczyścić się z grzechu, ale Jezus Chrystusbył doskonały; nie miał żadnych grzechów. Dlaczego zatem potrzebował chrztu?”.

Pozwól uczniom, aby przez chwilę zastanowili się nad tym pytaniem, a następniepoproś, aby na nie odpowiedzieli.

Po krótkiej dyskusji poproś któregoś z uczniów o przeczytanie na głosnastępującego fragmentu: Ew. Mateusza 3:13–17 albo wyświetl film: „The

Baptism of Jesus” [Chrzest Jezusa] (2:55) z serii: The Life of Jesus Christ Bible Videos[Filmy o życiu Jezusa Chrystusa na podstawie Biblii]. (Przed lekcją pobierz film izapoznaj się z jego treścią). Jeśli wyświetlisz ten film, poproś uczniów, aby śledzilidialogi w swoich pismach świętych.

Po obejrzeniu filmu zadaj poniższe pytania:

• Dlaczego Jezus został ochrzczony? (Możesz zapisać na tablicy następującądoktrynę: Jezus Chrystus został ochrzczony, aby wypełnić wszelkąsprawiedliwość).

• Co według was oznacza to, że Jezus został ochrzczony, aby „wypełnić wszelkąsprawiedliwość”? (Ew. Mateusza 3:15).

Aby pomóc uczniom odpowiedzieć na to pytanie, daj im czas na zbadanie pismświętych. Możesz zasugerować, aby uczniowie zapisali następujący fragment: 2 Nefi31:4–9 na marginesie swoich pism świętych obok wersetu: Ew. Mateusza 3:15.

32

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali wersety: 2 Nefi 31:5–6 i zwróciliszczególną uwagę na pytanie, które zadał Nefi. Po upływie wyznaczonego czasuwyjaśnij, że Nefi odpowiedział na to pytanie w wersetach: 2 Nefi 31:7–9. Poprośjednego z uczniów o przeczytanie na głos tych wersetów. Reszta klasy niech śledzitekst w swoich pismach świętych i zastanowi się, w jaki sposób Zbawiciel wypełniłwszelką sprawiedliwość poprzez przyjęcie chrztu. Możesz zaproponować, abyuczniowie zaznaczyli to, co znajdą. Kiedy uczniowie będą mówić o tym, co znaleźli,napisz na tablicy następujące zdania:

Ukorzył się przed Ojcem.

Złożył świadectwo Ojcu, że będzie posłuszny Jego przykazaniom.

Pokazał dzieciom ludzkim bramę, przez którą będą mogły wejść do królestwacelestialnego.

Dał nam przykład.

(Uwaga: To zadanie umożliwi uczniom ćwiczenie umiejętności studiowania pismświętych poprzez sporządzanie listy. Ta umiejętność pomoże im rozpoznawaćważne zagadnienia, które autor chce podkreślić).

Przypomnij uczniom o pytaniu Nefiego (zob. werset 6). Następnie zapytaj:

• W oparciu o zdania zapisane na tablicy odpowiedzcie: W jaki sposób chrzestJezusa Chrystusa stanowi przykład bycia sprawiedliwym?

Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, upewnij się, że rozpoznają i omówiąnastępujące kwestie (możesz zastąpić nimi zdania na tablicy):

Sprawiedliwość to pokorne podporządkowanie się woli Ojca.

Sprawiedliwość to zawieranie przymierzy z Ojcem, by przestrzegać Jegoprzykazań.

Sprawiedliwość to przyjmowanie obrzędów przymierza.

Sprawiedliwość to branie przykładu z Jezusa Chrystusa.

Zapytaj uczniów:

• W jaki sposób możemy w życiu iść za przykładem sprawiedliwości Jezusa?

Złóż uczniom świadectwo, że, podobnie jak my, Jezus podlegał wszystkimwarunkom i zobowiązaniom związanym z planem Ojca Niebieskiego. Jegodoskonałe życie jest przykładem, który powinniśmy naśladować.

LEKCJA 8

33

2 Nefi 31:10–21Naśladowanie przykładu ZbawicielaPoproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetów: 2 Nefi 31:10–12.Zapytaj uczniów:

• Z jaką prośbą zwrócił się do nas wszystkich Zbawiciel w wersecie 10.?

• Co musimy czynić, aby za Nim podążać, zgodnie z treścią tych wersetów isłowami Jezusa?

Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu wersety: 2 Nefi 31:16-17. Następniezapytaj:

• Co jeszcze musimy czynić, aby naśladować przykład Zbawiciela?

• Co to znaczy wytrwać do końca i „iść za przykładem Syna Boga żywego”(werset 16.)? (Możesz zwrócić uwagę uczniów na słowo uczynić w wersecie 17.Podkreśl także następującą zasadę: Jeśli idziemy za przykładem JezusaChrystusa, możemy wypełnić wszelką sprawiedliwość tak, jak On).

Wyjaśnij uczniom, że fragmenty, które przeczytali w rozdziale: 2 Nefi 31, zawierająsedno wiecznej ewangelii, którą Ojciec Niebieski ustanowił, zanim powstał świat.

Poproś uczniów, aby przeanalizowali fragment: List do Rzymian 6:3–6 i wyszukalikluczowe słowa lub zwroty, które potwierdzają, że branie przykładu z JezusaChrystusa wymaga od nas czegoś więcej niż samego przyjęcia chrztu. Możeszzaproponować uczniom, żeby zaznaczyli to, co znajdą.

Rozdaj uczniom kopie następującej wypowiedzi Starszego Roberta D. Halesa zKworum Dwunastu Apostołów i poproś, aby ją po cichu przeczytali. Poprośuczniów, aby zastanowili się nad tym, jak ich własny chrzest wpłynął na ich życie.

„Kiedy zrozumiemy nasze przymierze chrztu i dar Ducha Świętego, zmieni tonasze życie i ustanowi nasze całkowite posłuszeństwo królestwu Bożemu. Kiedynadejdą pokusy, to jeśli posłuchamy, Duch Święty przypomni nam, że obiecaliśmypamiętać o Zbawicielu i być posłuszni przykazaniom Boga […].

Kiedy podążamy za przykładem Jezusa my także okazujemy, że odpokutujemy ibędziemy posłuszni, przestrzegając przykazania naszego Ojca w Niebie. Korzymy

się ze skruszonym sercem i pokornym duchem, kiedy uznajemy nasze grzechy i szukamywybaczenia naszych wykroczeń (zob. 3 Nefi 9:20). Zawieramy przymierze, że jesteśmy gotowiwziąć na siebie imię Jezusa Chrystusa i zawsze o Nim pamiętać […].

Modlę się, żebyśmy wszyscy jako członkowie Jego królestwa zrozumieli, że nasz chrzest ikonfirmacja są bramą do Jego królestwa. Kiedy przez nią przechodzimy, zawieramy przymierze,że będziemy z Jego królestwa na zawsze!” („Przymierze chrztu: być w Królestwie i być zKrólestwa”, Liahona, styczeń 2001, str. 7, 8, 9).

Zadaj uczniom następujące pytania:

• W jaki sposób chrzest pomógł wam iść za przykładem Jezusa Chrystusa, którywypełnił wszelką sprawiedliwość?

LEKCJA 8

34

Daj uczniom chwilę, aby mogli się zastanowić nad tym, na ile przestrzegają zasadsprawiedliwego postępowania zademonstrowanych przez Zbawiciela podczas Jegochrztu. Poproś uczniów, aby zastanowili się, w jaki inny sposób mogą okazaćposłuszeństwo Ojcu Niebieskiemu.

Materiały do studiowania dla uczniów• Ew. Mateusza 3:13–17; 2 Nefi 31:4–21.

• Robert D. Hales, „Przymierze chrztu: być w Królestwie i być z Królestwa”,Liahona, styczeń 2001, str. 7,8, 9.

LEKCJA 8

35

LEKCJA 9

Głęboki wpływ ZbawicielaWprowadzenieW dokumencie „Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”przywódcy Kościoła oświadczają: „Ofiarowujemy naszeświadectwo o prawdziwości […] niezrównanego życia[Zbawiciela] oraz nieskończonej czystości Jego wielkiej,zadość czyniącej ofiary. Żadna inna osoba nie miała takgłębokiego wpływu na wszystkich, którzy żyli dotąd i będąjeszcze żyli na ziemi” (Ensign lub Liahona, kwiecień 2000, str.

2). Ta lekcja pokazuje, że Zbawiciel nie ma sobie równychmiędzy innymi dlatego, że jest bez grzechu i całkowiciepodporządkowuje się Ojcu Niebieskiemu. Studiując przebiegJego rozmowy z Samarytanką przy studni, uczniowiedostrzegą także głęboki wpływ, jaki może On mieć nawszystkie osoby, które otworzą przed Nim serce.

Propozycje dotyczące nauczaniaEw. Mateusza 4:1–11; II List do Koryntian 5:21; List do Hebrajczyków2:17–18; 4:15–16; Nauki i Przymierza 20:22Jezus Chrystus wiódł bezgrzeszne życieZacznij zajęcia od napisania na tablicy: moja wola i wola Boga. Poproś jednego zuczniów, aby przeczytał na głos werset: Ew. Jana 6:38, a resztę uczniów poproś, abyśledziła tekst w swoich pismach świętych i wyszukała, ile razy Jezus podejmowałdecyzje w oparciu o „wolę swoją”. Zachęć uczniów, aby po cichu zastanowili się, ilepodjęli ostatnio decyzji w oparciu o „wolę swoją”, a ile — w oparciu o „wolę Boga”.

Powiedz uczniom, że od momentu chrztu Szatan kusił Jezusa, aby ten czynił to, comożna byłoby określić „wolą swoją”. Poproś kilku uczniów, aby przeczytali na głosfragment: Ew. Mateusza 4:1–11, czytając po jednym lub po kilka wersetów. Resztaklasy w tym czasie śledzi tekst w swoich pismach świętych i szuka informacji, wjaki sposób Jezus przezwyciężył pokusy. (Możesz zwrócić uwagę uczniów na to, żetłumaczenie fragmentu: Ew. Mateusza 4:1–11 dokonane przez Józefa Smithawyjaśnia, że to Duch, a nie Szatan, zabrał Jezusa na szczyt świątyni [zob. werset 5.],a następnie na wysoką górę [zob. werset 8.]. Kiedy Duch zabrał Jezusa w te miejsca,Szatan pojawił się, aby Go kusić).

• Co zwraca waszą uwagę w reakcji Zbawiciela na kuszenie Szatana?

• Czego uczymy się z przykładu Zbawiciela na podstawie tych wersetów?

• W jaki sposób pokusy, którym sprostał Zbawiciel, przypominają te, którymstawiamy czoła w naszym życiu?

Pokaż i przeczytaj następującą wypowiedź Prezydenta Davida O. McKaya(1873–1970), w której wspomniał on o pokusach, jakim Jezus stawił czoła napustyni:

36

„Niemal wszystkie pokusy przychodzą do was i do mnie w jednej z tych kategorii.Pogrupujcie je, a zauważycie, że niemalże każda pokusa plami i mnie, i was,choćby w najmniejszym stopniu, w jednej z tych trzech kategorii: (1) pokusagłodu lub pragnienia, (2) słabość wobec dumy, mody i próżności właściwychludziom, którzy oddaleni są od tego, co boskie i (3) zaspokojenie żądz, pragnieniabogactw tego świata lub władzy wśród ludzi” („Unspotted from the World”,

Ensign, sierpień 2009, str. 27).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos następujących fragmentów: Listdo Hebrajczyków 2:17–18; 4:15–16. Innego ucznia poproś o przeczytanie na głoswersetu: Nauki i Przymierza 20:22. Reszta klasy niech śledzi tekst w swoichpismach świętych i zwróci uwagę na podobieństwa między tymi fragmentami.Następnie zadaj poniższe pytania:

• Dlaczego konieczne było, aby Jezus doświadczył tych pokus?

• Dlaczego ważne jest, abyśmy zrozumieli, że Jezus Chrystus doświadczył tegosamego rodzaju pokus, którym my stawiamy dzisiaj czoła?

Powiedz uczniom, że jednym z celów dzisiejszej lekcji jest ukazanie niezrównanegożycia Zbawiciela. Zapytaj uczniów, w jaki sposób przeczytane do tej pory fragmentyz pism świętych pokazują jeden z jego aspektów. (Uczniowie powinni rozpoznaćnastępującą zasadę: Jezus Chrystus wiódł niezrównane życie, ponieważ nigdynie uległ pokusie i nie zgrzeszył).

Pokaż następującą wypowiedź Prezydenta Howarda W. Huntera (1907–1995) ipoproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Ważne jest, aby pamiętać, że Jezus był w stanie grzeszyć, że mógł ulec, że planżycia i zbawienia mógł zostać udaremniony, ale On pozostał wierny. Gdyby niemiał możliwości poddania się pokusom Szatana, nie można byłoby mówić oprawdziwej próbie, ani o autentycznym zwycięstwie w jej rezultacie […]. Byłdoskonały i bez grzechu nie dlatego, że musiał taki być, ale raczej dlatego, żewyraźnie i zdecydowanie tego pragnął” („The Temptations of Christ”, Ensign,

listopad 1976, str. 19).

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali następujące fragmenty: Ew. Łukasza22:42, 44 oraz 3 Nefi 11:11 i znaleźli cechę Jezusa Chrystusa, która jest kolejnymprzykładem na to, że Jego życie nie miało sobie równych. (Uczniowie powinniwymienić podporządkowanie się Zbawiciela woli Ojca).

Pokaż następującą wypowiedź Prezydenta Ezry Tafta Bensona (1899–1994) i poprośktóregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

LEKCJA 9

37

„W ogrodzie Getsemane On zniósł ból wszystkich ludzi tak, aby nie musielicierpieć, jeśli odpokutują.

Bez słowa skargi czy chęci rewanżu poddał się upokorzeniom i obelgom Swychprześladowców.

I wreszcie zniósł chłosty i brutalną hańbę krzyża. Dopiero wtedy dobrowolnieoddał się śmierci […].

Był całkowicie posłuszny naszemu Ojcu Niebieskiemu” („Jesus Christ: Our Savior and Redeemer”,Ensign, listopad 1983, str. 7, 8).

Zadaj następujące pytania:

• Dlaczego, zgodnie z planem zbawienia, konieczne było, aby Jezus pozostałcałkowicie bez grzechu i był całkowicie podporządkowany woli OjcaNiebieskiego? (Uczniowie mogą podać wiele odpowiedzi, ale powinnirozpoznać następującą prawdę: Plan zbawienia wymagał całkowitegoposłuszeństwa Jezusa, by mógł On dokonać Zadośćuczynienia).

• W jaki sposób wiedza o tym, że Jezus Chrystus był bez grzechu i całkowicieposłuszny woli Ojca Niebieskiego, wpływa na waszą wiarę w Niego? (Kiedyuczniowie udzielą odpowiedzi, podkreśl, że możemy zyskać siłę, byprzezwyciężać pokusy i być posłuszni, jeśli będziemy naśladowaćprzykład Jezusa Chrystusa w dążeniu do pełnienia woli Ojca, a nie naszejwłasnej woli).

Ew. Jana 4:1–29Głęboki wpływ ZbawicielaPokaż albo zapisz na tablicy następujące zdanie z dokumentu: „Żyjący Chrystus:Świadectwo Apostołów” (Ensign lub Liahona, kwiecień 2000, str. 2):

„Żadna inna osoba nie miała tak głębokiego wpływu na wszystkich, którzy żylidotąd i będą jeszcze żyli na ziemi”.

Poproś uczniów, aby zastanowili się nad tym zdaniem, odpowiadając nanastępujące pytanie:

• Która z cech Jezusa Chrystusa umożliwiła Mu posiadanie takiego wpływu nawszystkich, którzy dotąd żyli i będą jeszcze żyli?

Powiedz uczniom, że jedną z osób, na które Jezus miał ogromny wpływ podczasSwojej ziemskiej służby, była pewna Samarytanka. Pomóż uczniom wykorzystaćpomoce do nauczania zawarte w pismach świętych, by mogli zebrać informacje natemat Samarytan (zob. Bible Dictionary, „Samaritans”; Guide to the Scriptures,„Samaritans”; scriptures.lds.org). Streść fragment: Ew. Jana 4:1–8, a następniepoproś uczniów, aby przeczytali na głos werset: Ew. Jana 4:9. Zwróć uwagę uczniówna to, że sposób, w jaki niewiasta odpowiada Jezusowi, ukazuje wzajemną niechęćpanującą w tamtych czasach pomiędzy Żydami i Samarytanami. Poproś uczniów,

LEKCJA 9

38

aby po cichu przeczytali fragment: Ew. Jana 4:10–15. Po upływie wyznaczonegoczasu zadaj uczniom następujące pytania:

• Jak opisalibyście spotkanie Jezusa z Samarytanką?

• Co proponował jej Jezus?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Ew. Jana 4:16–19, apozostałych uczniów poproś o to, aby śledzili tekst w swoich pismach świętych iwyobrazili sobie, że są Samarytanką, która rozmawia z Jezusem. (Uwaga:Wizualizacja jest umiejętnością studiowania historii z pism świętych, dzięki którejpostrzegamy je bardziej obrazowo i realnie). Zadaj następujące pytania:

• Co moglibyście sobie pomyśleć, gdybyście byli tą Samarytanką? Dlaczego?

• Jakie dostrzegacie dowody na to, że Jezus miał na nią wpływ? (Zwróć uwagęuczniów na to, jakich określeń niewiasta używa, zwracając się do Jezusa: „Żyd”[werset 9.], „Pan” [wersety 11., 15.], a potem „prorok” [werset 19.]).

Poproś kilku uczniów, aby przeczytali na głos fragment: Ew. Jana 4:20–29, czytającpo jednym lub po kilka wersetów. Poproś uczniów, aby zwrócili uwagę na tytułyZbawiciela w wersecie 25. i wersecie 29. Następnie poproś uczniów, aby przezchwilę zastanowili się, zanim odpowiedzą na poniższe pytanie:

• Co zrobił Jezus, by w trakcie tej krótkiej rozmowy niewiasta przestałapostrzegać Go jako „Żyda” (werset 9.) i uznała Go za „Chrystusa” (werset 29.)?(Poproś uczniów o wymianę swoich obserwacji w oparciu o te wersety.Odpowiedzi mogą być następujące: Okazał jej szacunek, nauczał ją doktryny,nauczał w taki sposób, aby Duch Święty złożył jej świadectwo, ujawniłszczegóły z jej prywatnego życia, skupił na niej Swoją uwagę).

• Jakie Zbawiciel ma względem was uczucia i jaki może mieć na was wpływ?Odpowiedzcie na podstawie historii spotkania Jezusa z Samarytanką.

• W jaki sposób Zbawiciel wpłynął na wasze życie i życie waszych znajomych?Jaki był tego rezultat?

• Co zobowiążecie się zrobić, aby zwracać więcej uwagi na wpływ Zbawiciela wwaszym życiu i pozwolić Mu je zmieniać?

Zaświadcz, że jeśli zwrócimy nasze życie w stronę Zbawiciela, będzie On miał nanas ogromny wpływ. Zbawiciel ma na nas największy wpływ wtedy, gdypozwalamy, aby moc Jego zadość czyniącej ofiary oczyściła nas, podniosła iprzemieniła. Zachęć uczniów, aby zastanowili się nad tym, co mogą zrobić, abyokazać wdzięczność za wpływ Zbawiciela w ich życiu. Poproś, aby postępowalizgodnie z tym, co czują.

Materiały do studiowania dla uczniów• II List do Koryntian 5:21; List do Hebrajczyków 2:17–18; 4:15–16; Nauki i

Przymierza 20:22; Ew. Mateusza 4:1–11; Ew. Łukasza 22:42, 44; Ew. Jana 6:38;3 Nefi 11:11; Ew. Jana 4:1–29.

LEKCJA 9

39

LEKCJA 10

Przyjdź i naśladuj mnieWprowadzenieJezus Chrystus powiedział: „Ja jestem droga i prawda, iżywot” (Ew. Jana 14:6). „Droga [Jezusa] jest ścieżką, któraprowadzi do szczęścia w tym życiu i w życiu wiecznym wświecie, który przyjdzie” („Żyjący Chrystus: Świadectwo

Apostołów”, Ensign lub Liahona, kwiecień 2000, str. 3). Talekcja dotyczy zachęty kierowanej przez Jezusa Chrystusa dowszystkich ludzi, aby poszli za Nim i stali się Jego uczniami.Przybliża ona również znaczenie słów „iść ścieżką ucznia”.

Dodatkowe źródła• Dieter F. Uchtdorf, „Droga ucznia”, Ensign lub Liahona, maj 2009, str. 75–78.

• Joseph B. Wirthlin, „‘Pójdźcie za mną’”, Liahona, lipiec 2002, str. 16.

Propozycje dotyczące nauczaniaEw. Jana 1:35–47; 2 Nefi 26:33; Alma 5:33–34Jezus Chrystus zachęca wszystkich ludzi, aby stali się Jego uczniamiPoproś jednego z uczniów, aby krótko opowiedział o sytuacji, w której skręcił w złąstronę lub obrał złą drogę, jadąc do konkretnego miejsca. Następnie poprośuczniów, aby przeczytali następujący werset: Ew. Jana 14:6 i własnymi słowamiopisali doktrynę, której Jezus w nim naucza. (Uczniowie mogą udzielić różnychodpowiedzi, ale powinni rozumieć, że jedynym sposobem powrotu do OjcaNiebieskiego jest podążanie za Jezusem Chrystusem).

Powiedz uczniom, że Jezus Chrystus po Swoim chrzcie i kuszeniu Go na pustyni,zachęcał ludzi, aby szli za Nim. Ludzi, którzy poszli za Zbawicielem wtedy oraztych, którzy naśladują Go dzisiaj, nazywamy Jego uczniami. Poproś uczniów, aby wefragmencie: Ew. Jana 1:35–47 znaleźli imiona pierwszych uczniów Zbawiciela orazzastanowili się nad tym, co skłoniło ich do pójścia za Nim.

Pokaż następującą wypowiedź Prezydenta Jamesa E. Fausta (1920-2007) z RadyPrezydenta Kościoła i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Angielskie słowo disciple i słowo dyscyplina pochodzą od tego samegołacińskiego słowa — discipulus, które oznacza ‘uczeń’. To podkreśla znaczeniećwiczenia i pracy nad czymś. Samodyscyplina i samokontrola są niezmiennymi itrwałymi cechami naśladowców Jezusa […].

Co to znaczy być uczniem? To przede wszystkim posłuszeństwo Zbawicielowi”(„Bycie uczniem”, Ensign lub Liahona, listopad 2006, str. 20).

• Jak mogło wyglądać życie pierwszych naśladowców Jezusa Chrystusa, jeślispojrzymy na nie przez pryzmat tej definicji?

Poproś uczniów o przeczytanie i porównanie następujących fragmentów: 2 Nefi26:33 i Alma 5:33–34. Niech uczniowie zwrócą uwagę na to, kogo jeszcze Jezus

40

zachęcał do przyjścia do siebie. Następnie przedyskutujcie odpowiedzi na poniższepytania:

• Czego dowiadujemy się z tych fragmentów o prośbie Zbawiciela, by przyjść doNiego? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, zapisz na tablicy następującąprawdę: Jezus Chrystus zachęca wszystkich ludzi, aby przyszli do Niego istali się Jego uczniami).

• Co, według wersetów z Księgi Almy, Zbawiciel obiecał tym, którzy odpowiedząna Jego wezwanie i przyjdą do Niego?

• Co te obietnice oznaczają dla was?

Ew. Mateusza 4:18–22; Ew. Łukasza 5:11; 9:57–62; 14:25–33Bycie uczniem Jezusa ChrystusaPodziel uczniów na pary. Poproś, aby przestudiowali fragmenty: Ew. Mateusza4:18–22 oraz Ew. Łukasza 5:11 i wyszukali to, co pierwsi uczniowie JezusaChrystusa musieli poświęcić, odpowiadając na wezwanie, by pójść za Nim.Przedyskutujcie odpowiedzi na następujące pytania:

• W jaki sposób moglibyście opisać reakcje pierwszych uczniów Zbawiciela naJego wezwanie, by poszli za Nim? (Omów znaczenie słów i zwrotów, takich jak:„natychmiast porzucili sieci”, „zaraz” i „opuścili”).

• Jakich ważnych prawd o byciu uczniem Jezusa Chrystusa dowiadujemy się ztych fragmentów? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, zapisz na tablicynastępującą prawdę: Bycie uczniem Jezusa Chrystusa wymagaposłuszeństwa i poświęcenia).

Rozdaj uczniom kopie następującej wypowiedzi Starszego Josepha B. Wirthlina(1917–2008) z Kworum Dwunastu Apostołów i poproś któregoś z uczniów oprzeczytanie jej na głos:

„Sieci generalnie symbolizują sposoby na usidlenie kogoś. W […] ważniejszymznaczeniu, moglibyśmy nazwać siecią wszystko, co odciąga nas i powstrzymujeprzed pójściem za wezwaniem Jezusa Chrystusa, Syna Boga Żywego.

Sieci w tym kontekście mogą być naszą pracą, naszymi hobby, naszymiprzyjemnościami i ponad to wszystko, naszymi pokusami i grzechami. Mówiąc wskrócie, sieć może być wszystkim, co odciąga nas od towarzystwa Ojca

Niebieskiego lub Jego przywróconego Kościoła […].

Nie sposób wyliczyć wszystkich rodzajów sieci, które mogą usidlić nas i powstrzymać od pójściaza Zbawicielem. Jeśli jednak jesteśmy szczerzy w naszym pragnieniu pójścia za Nim, musimy poprostu zrobić to i porzucić światowe, usidlające sieci […].

Nasze życie tak łatwo wypełnia się umówionymi terminami, spotkaniami i zadaniami. Łatwo jestdać się pochwycić w mnóstwo sieci, a wtedy bywa, że nawet sugestia uwolnienia się z nich możewydawać się niebezpieczna i nawet nas trwożyć.

Czasami wydaje nam się, że im bardziej jesteśmy zajęci, tym jesteśmy ważniejsi — że byciezajętym określa naszą wartość. Bracia i siostry, możemy tak spędzić całe życie, kręcąc sięgorączkowo tam i z powrotem, sprawdzając jedną po drugiej listę spraw, które mamy dokończyć,a które w rzeczywistości nie mają znaczenia.

LEKCJA 10

41

To, że robimy wiele, nie musi być ważne. To zaś, że skupiamy energię naszych umysłów, naszychserc i naszych dusz na rzeczach o wiecznym znaczeniu — to jest właśnie podstawową sprawą”(„‘Pójdźcie za mną’”, Liahona, lipiec 2002, str. 15–18).

• Jeśli ryby, sieci i łodzie pozostawione przez rybaków symbolizują ich sprawydoczesne, to porzucenia jakich rzeczy może wymagać od was Zbawiciel, abyściemogli pójść za Nim?

• Jakie doczesne sprawy trudno jest czasami porzucić?

• W jaki sposób dana osoba może rozpoznać, czy wpadła w sieci, o których mówiłStarszy Wirthlin?

Poproś uczniów, aby powiedzieli o doświadczeniu ze swojego życia, kiedyodpowiedzieli na wezwanie Zbawiciela i poszli za Nim (być może porzucając stareprzyzwyczajenia lub przyjmując powołanie w Kościele). Następnie zapytaj:

• W jaki sposób akceptacja tego wezwania pobłogosławiła wasze życie?

Pokaż poniższe pytania i odsyłacze do fragmentów z pism świętych albo zapisz jena tablicy:

Ew. Łukasza 9:57–62 — Co może przeszkodzić nam w naśladowaniu Zbawiciela?

Ew. Łukasza 14:25–27, 33 — Czego Zbawiciel oczekuje od Swoich uczniów?

Ew. Łukasza 14:28–32 — W jaki sposób słowo dokończyć związane jest z tym,czego wymaga się od uczniów?

Podziel klasę na trzy grupy i poproś każdą z nich o przestudiowanie jednegofragmentu i odpowiedź na towarzyszące mu pytanie. Po upływie wyznaczonegoczasu poproś uczniów, aby powiedzieli, w jaki sposób przeczytane fragmentypomogły im znaleźć odpowiedź na zadane pytanie. Po omówieniu wszystkichtrzech fragmentów, zapytaj:

• O jakich wymaganiach wobec uczniów wspomniał Zbawiciel w przytoczonychprzez siebie historiach? (Kiedy uczniowie będą dyskutować nad tym pytaniem,pomóż im zrozumieć następującą prawdę: Bycie uczniem wymaga ciągłejgotowości, by porzucić wszystko i pójść za Jezusem Chrystusem).

Wyjaśnij, że choć bycie uczniem oznacza, że stale pogłębiamy nasze oddanie izobowiązanie, by iść za Zbawicielem, On nie wymaga od nas, abyśmy biegliszybciej, niż starcza nam sił (zob. Mosjasz 4:27).

Rozdaj uczniom kopie wypowiedzi Prezydenta Dietera F. Uchtdorfa z RadyPrezydenta Kościoła i poproś jednego z uczniów o przeczytanie jej na głos:

LEKCJA 10

42

„Pierwszy krok na ścieżce bycia uczniem zaczyna się, przy odrobinie szczęścia,dokładnie w tym miejscu, gdzie stoimy! Nie musimy posiadać wcześniejszychkwalifikacji, by wykonać ten pierwszy krok. Nie ma znaczenia, czy jesteśmybogaci, czy biedni. Nie ma wymogu, by być wykształconym, wymownym czyintelektualistą. Nie musimy być doskonali, dobrze się wysławiać, czy posiadaćdobrych manier.

Wy i ja możemy dzisiaj kroczyć drogą ucznia. Bądźmy pokorni, módlmy się do Ojca w Niebiecałym sercem; wyraźmy swe pragnienie, by się do Niego zbliżyć i uczyć się o Nim.

Miejcie wiarę. Szukajcie, a znajdziecie. Kołaczcie, a otworzą wam [zob. Ew. Mateusza 7:7]. SłużciePanu, służąc innym. Stańcie się aktywnymi uczestnikami w waszym okręgu czy gminie.Wzmacniajcie swą rodzinę poprzez zobowiązanie, by żyć według zasad ewangelii. Bądźciejednego serca i jednego umysłu w waszych małżeństwach i w rodzinie.

Teraz jest ten czas, by dostosować nasze życie, by mieć rekomendację świątynną i korzystać zniej. Teraz jest czas, by prowadzić domowe wieczory rodzinne, czytać słowo Boże i rozmawiać znaszym Ojcem w Niebie w żarliwej modlitwie. Teraz jest czas, by wypełnić nasze sercawdzięcznością za Przywrócenie Jego Kościoła, żyjących proroków, Księgę Mormona i za mockapłańską, która błogosławi nasze życie. Teraz jest czas, by przyjąć ewangelię Jezusa Chrystusa,stać się Jego uczniem i iść Jego drogą” („Droga ucznia”, Ensign lub Liahona, maj 2009, str. 77).

• Gdzie zaczyna się droga ucznia, zgodnie z tym co powiedział PrezydentUchtdorf?

• Kiedy, według Prezydenta Uchtdorfa, jest czas, by zacząć iść drogą ucznia?

Napisz na tablicy poniższe zdanie:

Teraz jest czas, żebym…

Poproś uczniów, aby zastanowili się, w jaki sposób mogą dokończyć to zdanie,wprowadzając w życie jedną rzecz związaną z byciem uczniem Jezusa Chrystusa.Zachęć ich, aby natychmiast uczynili to, co przyjdzie im na myśl, gdyż myśl tabędzie najprawdopodobniej podszeptem Ducha Świętego. Złóż świadectwo, żekiedy uczynią ten pierwszy krok, Pan pomoże im stać się Swoimi uczniami.

Materiały do studiowania dla uczniów• Ew. Jana 1:35–47; 2 Nefi 26:33; Alma 5:33–34; Ew. Mateusza 4:18–22; Ew.

Łukasza 5:11; 9:57–62; 14:25–33.

• Dieter F. Uchtdorf, „Droga ucznia”, Ensign lub Liahona, maj 2009, str. 75–78.

LEKCJA 10

43

LEKCJA 11

Jezus Chrystus chodził,czyniąc dobrze

WprowadzenieProklamacja „Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”naucza nas, że „[Jezus] ‘chodził, czyniąc dobrze’ (DziejeApostolskie 10:38), a mimo to pogardzano Nim za to”(Ensign lub Liahona, kwiecień 2000, str. 2). Jako uczniowieJezusa Chrystusa jesteśmy zobowiązani do podążania za Jegodobrym przykładem mimo możliwych prześladowań. Na tejlekcji uczniowie będą rozmawiać o tym, dlaczego

powinniśmy traktować ludzi, którzy źle się do nas odnoszą, ztaką samą miłością i szacunkiem, jakimi Jezus darzył Swoichprześladowców. Kiedy będziemy szli za przykłademZbawiciela, będziemy błogosławieni odwagą, by żyć wedługnaszej wiary i jej bronić. Będziemy też mogli pomóc innymzbliżyć się do Pana.

Dodatkowe źródła• Dallin H. Oaks, „Miłowanie bliźnich i życie pomimo różnic”, Ensign lub

Liahona, listopad 2014, str. 25–28.

• Jeffrey R. Holland, „Cel i błogosławieństwa bycia uczniem”, Ensign lub Liahona,maj 2014, str. 6–9.

• Robert D. Hales, „Chrześcijańska odwaga: Cena bycia uczniem”, Ensign lubLiahona, listopad 2008, str. 72–75.

Propozycje dotyczące nauczaniaEw. Mateusza 5:43–47; 9:9–13; 12:22–30; Ew. Marka 3:1–6; 11:15–19; Ew.Jana 11:43–53Jezus Chrystus był prześladowany za dobre czynyRozpocznij lekcję od zadania uczniom następującego pytania:

• Kiedy rozmyślacie o przykładnym życiu Zbawiciela, która spośród wszystkichdobrych rzeczy dokonanych przez Niego na ziemi, wywiera na was największewrażenie?

Kiedy uczniowie odpowiedzą, przeczytaj (albo streść własnymi słowami)następującą wypowiedź Starszego Jeffreya R. Hollanda z Kworum DwunastuApostołów o dwóch misjonarkach:

44

„Z podziwem i zachętą dla każdej osoby, która będzie musiała niezachwianietrwać w tych dniach ostatnich, zwracam się do wszystkich, a szczególnie domłodzieży Kościoła tymi słowy: jeśli jeszcze nie mieliście takiej okazji, to pewnegodnia przyjdzie czas, kiedy staniecie w obronie swojej wiary, a być może nawetosobiście doświadczycie prześladowań tylko dlatego, że jesteście członkamiKościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Takie chwile będą

wymagały od was zarówno odwagi, jak i kurtuazji.

Na przykład pewna misjonarka niedawno napisała mi w liście: ‘Razem z koleżanką zauważyłyśmysiedzącego na ławce w parku mężczyznę, który jadł właśnie lunch. Kiedy do niego podeszłyśmy,spojrzał na nas i zobaczył nasze misjonarskie plakietki. Ze złowrogim spojrzeniem w oczachpodskoczył i podniósł w górę rękę, żeby mnie uderzyć. W ostatniej chwili uchyliłam się, ale wyplułna mnie posiłek, który spożywał i zaczął wykrzykiwać na nas najobrzydliwsze przekleństwa.Odeszłyśmy od niego bez słowa. Wycierałam sobie właśnie twarz z resztek jedzenia, kiedypoczułam, jak rzucono mi w tył głowy garść puree z ziemniaków. Czasami trudno jest byćmisjonarką, a w takich chwilach ma się ochotę odwrócić, chwycić takiego człowieka ipowiedzieć: „CO PAN SOBIE MYŚLI?!”. Nie zrobiłam jednak tego’” („Cel i błogosławieństwabycia uczniem”, Ensign lub Liahona, maj 2014, str. 6).

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali następujący fragment: Ew. Mateusza5:43–47 i wyszukali zasadę, której Jezus nauczał w Kazaniu na Górze, a którązastosowały te misjonarki. (Kiedy uczniowie będą czytać te wersety, możesz imzaproponować, aby poćwiczyli umiejętność studiowania pism świętych poprzezzastępowanie występujących w nich imion własnymi, dzięki czemu to, co czytają,będzie miało bardziej osobisty charakter. W tym celu uczniowie powinni wstawićwłasne imię w miejsce zaimków: wy i was).

• Jakiej zasady Jezus naucza w tych wersetach? (Uczniowie mogą odpowiedziećwłasnymi słowami, ale powinni rozpoznać następującą zasadę: Jeżeli chcemypostępować zgodnie z naukami Jezusa Chrystusa, musimy się nauczyćkochać naszych nieprzyjaciół i być miłosierni wobec tych, którzy nasprześladują).

• Dlaczego ta zasada ewangelii może być trudna do stosowania?

Pokaż na tablicy następujące zdanie:

„[Jezus] ‘chodził, czyniąc dobrze’ (Dzieje Apostolskie 10:38), a mimo to pogardzanoNim za to” („Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”, Ensign lub Liahona,kwiecień 2000, str. 2).

Wyjaśnij, że choć wielu ludzi przyjęło Zbawiciela w Galilei i w Judei, a w oczachwielu Jego dobre uczynki potwierdzały Jego boskość, inni Nim gardzili iprześladowali Go za dobro, które czynił.

Pod zdaniem: „Jezus chodził, czyniąc dobrze” wypisz na tablicy następującefragmenty z pism świętych:

LEKCJA 11

45

Ew. Mateusza 9:9–13

Ew. Mateusza 12:22–30

Ew. Marka 3:1–6

Ew. Marka 11:15–19

Ew. Jana 11:43–53

Podziel uczniów na małe grupy i przydziel każdej z nich po jednym fragmenciezapisanym na tablicy. Poproś uczniów, aby w każdym z tych wersetów odszukalidobry uczynek Jezusa oraz to, jak ludzie na niego zareagowali. Po upływiewyznaczonego czasu poproś, aby uczniowie opowiedzieli, czego się dowiedzieli.Zwróć ich uwagę na to, że te fragmenty ukazują pewien wzór w życiu Pana, zktórego możemy czerpać naukę. Zadaj następujące pytanie:

• Co zaobserwowaliście w reakcji Zbawiciela na prześladowanie, któregodoświadczał?

Zachęć uczniów, aby wyobrazili sobie wydarzenia, o których przeczytali wprzydzielonych im wersetach. Następnie zapytaj:

• Jakie myśli lub uczucia mogłyby wam towarzyszyć, gdybyście byli świadkamitego zdarzenia?

• Jak myślicie, czego Jezus chciałby, abyście się nauczyli na podstawie Jego słów iczynów? (Jedna z zasad, jaką uczniowie mogą rozpoznać, brzmi: Kiedystaramy się naśladować przykład Zbawiciela, czyniąc dobro, czasamibędziemy musieli znieść prześladowania).

Ew. Mateusza 5:9–12, 21–24, 38–41; 6:14–15; 7:1–5, 12Reagowanie na prześladowaniaPowiedz uczniom, że w Kazaniu na Górze Jezus Chrystus nauczał Swoich uczniów,jak powinni się zachowywać, kiedy doświadczą prześladowań. Zapisz na tablicynastępujący zwrot oraz odnośniki do fragmentów z pism świętych i przydzielkażdemu uczniowi przynajmniej jeden fragment do przeczytania. Poproś uczniów,aby w każdym fragmencie rozpoznali zasadę, której nauczał Jezus, a która możepomóc im w kontaktach z ludźmi.

Jak reagować na prześladowania

Ew. Mateusza 5:9–12

Ew. Mateusza 5:21–24 (zob. także 3 Nefi 12:22)

Ew. Mateusza 5:38–41; 7:12

Ew. Mateusza 6:14–15 (zob. także NiP 64:9–10)

Ew. Mateusza 7:1–5

LEKCJA 11

46

Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby wyjaśnili zasady, któreznaleźli w tekście oraz powiedzieli, jakie mają one zastosowanie w naszychrelacjach z innymi ludźmi. Kiedy uczniowie będą opowiadali o zasadach, któreznaleźli we fragmencie: Ew. Mateusza 5:21–24, możesz zwrócić ich uwagę na to, żew wersecie: 3 Nefi 12:22 oraz w tłumaczeniu Józefa Smitha rozdziału: Ew.Mateusza 5 pominięte są słowa „bez powodu”, które znajdują się w angielskimwydaniu Biblii Króla Jakuba (Ew. Mateusza 5:22; zob. także Joseph SmithTranslation, Ew. Mateusza 5:24 [w: Ew. Mateusza 5:22, odnośnik b]). (Kiedyuczniowie będą odpowiadać, podkreśl następującą prawdę: Ojciec Niebieskioczekuje od nas, że będziemy brać przykład z Jezusa Chrystusa, kiedybędziemy prześladowani za wiarę).

Pokaż następujące wypowiedzi Starszego Jeffreya R. Holanda oraz StarszegoDallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Brońcie tego, w co wierzycie, z kurtuazją i w duchu miłosierdzia mimotrudności” (Jeffrey R. Holland, „Cena i błogosławieństwa bycia uczniem”, Ensignlub Liahona, maj 2014, str. 9).

„Naśladowcy Chrystusa powinni dawać przykład szacunku. Powinniśmy kochaćwszystkich ludzi, być dobrymi słuchaczami i okazywać troskę o ich szczereprzekonania. Choć może nie zgadzamy się we wszystkim, powinniśmy byćuprzejmi. Stanowisko, jakie wyrażamy, oraz sposób wypowiedzi nakontrowersyjne tematy nie powinny prowadzić do kłótni. Powinniśmy być mądrzyw wyjaśnianiu i bronieniu naszego przekonania oraz w wywieraniu wpływu na

innych ludzi […].

Jeśli nasze stanowisko nie zwycięży, powinniśmy przyjąć skutki z grzecznością i uprzejmietraktować naszych przeciwników” (Dallin H. Oaks, „Miłowanie bliźnich i życie pomimo różnic”,Ensign lub Liahona, listopad 2014, str. 27).

Omów z uczniami wyzwania i błogosławieństwa płynące z korzystania z radStarszego Hollanda i Starszego Oaksa. Następnie poproś jednego z uczniów, abyprzeczytał na głos fragment: Ew. Mateusza 5:9–12.

• Jakie obietnice daje Jezus — zgodnie z treścią tych wersetów — by pomóc namreagować w sposób Chrystusowy na prześladowania na tle religijnym?

Zachęć uczniów, aby zastanowili się, w jaki sposób w ich obecnych lub przeszłychrelacjach z ludźmi mogą lub mogli zastosować nauki Zbawiciela z Kazania naGórze. Zapytaj, czy któryś z uczniów chciałby podzielić się z klasą swoimiprzemyśleniami.

Rozdaj uczniom kopie następującej wypowiedzi Starszego Roberta D. Halesa zKworum Dwunastu Apostołów:

LEKCJA 11

47

„Niektórzy ludzie błędnie myślą, że odpowiedzi w formie milczenia, łagodności,wybaczenia, czy złożenia pokornego świadectwa są bierne lub za słabe. Lecz‘[miłowanie] nieprzyjaciół i [modlenie się] za tych, którzy [nas] prześladują’ (Ew.Mateusza 5:44), wymaga wiary, siły, a przede wszystkim chrześcijańskiejodwagi […].

Kiedy nie mścimy się, kiedy nadstawiamy drugi policzek i opieramy się uczuciuzłości, my także podążamy za przykładem Zbawiciela. Ukazujemy Jego miłość, która jest jedynąmocą ujarzmiającą przeciwnika i odpowiadamy naszym oskarżycielom, nie obrzucając z kolei ichoskarżeniami. To nie słabość. To jest chrześcijańska odwaga […].

Kiedy będziemy udzielać odpowiedzi, okoliczności będą się zawsze różnić. Na szczęście Pan znaserca naszych oskarżycieli i wie, jak możemy w najbardziej skuteczny sposób im odpowiadać.Gdy prawdziwi uczniowie poszukują przewodnictwa Ducha, otrzymują natchnienie dopasowanedo każdego spotkania. A na każdym spotkaniu prawdziwi uczniowie odpowiadają w sposób,który zaprasza Ducha Pana […].

Naszą zasadniczą troską, jako prawdziwych uczniów, powinno być dobro innych, a nie osobisteusprawiedliwienie. Pytania i krytyka dają nam sposobność, by dotrzeć do ludzi i wykazać, żemają znaczenie dla Ojca w Niebie i dla nas. Naszym celem powinna być pomoc im w zrozumieniuprawdy, a nie obrona naszego ego, by zdobyć punkty w dyskusji teologicznej. Nasze świadectwa,płynące z serca, są najmocniejszą odpowiedzią, jakiej możemy udzielić naszym oskarżycielom”(„Chrześcijańska odwaga: Cena bycia uczniem”, Ensign lub Liahona, listopad 2008, str.72, 73–74).

Daj uczniom czas na przeczytanie i zaznaczenie zasad, o których uczy StarszyHales. Poproś ich, aby powiedzieli o tym, czego się nauczyli. Jeśli zajdzie takapotrzeba, omów niektóre lub wszystkie z poniższych pytań:

• W jaki sposób to, jak się zachowujemy względem innych, wpływa na naszzwiązek z Bogiem? (Pomóż uczniom rozpoznać następującą zasadę: Kiedynaśladujemy przykład Chrystusa i reagujemy z miłością i życzliwością nazachowania ludzi, którzy się nam przeciwstawiają, możemy wzmocnićzarówno ich, jak i nasz związek z Bogiem).

• W jaki sposób takie traktowanie ludzi jest częścią przymierza chrztu, którezawarliśmy z Ojcem Niebieskim? (Jest to jeden z istotnych sposobówświadczenia o Bogu we wszystkim, co czynimy i gdziekolwiek się znajdujemy[zob. Mosjasz 18:9]).

Zapytaj uczniów, czy znaleźli się w sytuacji, w wyniku której ich podążanie zaprzykładem Zbawiciela i stosowanie Jego nauk pomogło komuś zbliżyć się do Pana.Poproś kilku uczniów, aby powiedzieli o swoich doświadczeniach.

Zachęć ich, aby przyjrzeli się swoim relacjom z ludźmi i skupili się na konkretnymzwiązku, który mogą ulepszyć. Poproś, żeby napisali, w jaki sposób zastosują w tymzwiązku omówione dzisiaj zasady.

Materiały do studiowania dla uczniów• Dzieje Apostolskie 10:38; Ew. Mateusza 5:9–12, 21–24, 38–41, 43–47; 6:14–15;

7:1–5.

LEKCJA 11

48

• Jeffrey R. Holland, „Cel i błogosławieństwa bycia uczniem”, Ensign lub Liahona,maj 2014, str. 6–9.

LEKCJA 11

49

LEKCJA 12

Cuda na drogach PalestynyWprowadzenie„[Jezus Chrystus] chodził drogami Palestyny, uzdrawiającchorych, powodując, że niewidomi widzieli i wskrzeszajączmarłych” („Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”,Ensign lub Liahona, kwiecień 2000, str. 2). Cuda były nie tylkoważną częścią miłosiernej ziemskiej służby Zbawiciela, ale

także dowodem Jego mocy i władzy oraz uwiarygodnieniemsłów Zbawiciela, że jest On Mesjaszem. Mając wiarę wJezusa Chrystusa, my również możemy doświadczyć i doznaćmiłości, współczucia oraz mocy Zbawiciela w postaci cudów.

Dodatkowe źródła• Dallin H. Oaks, „Miracles”, Ensign, czerwiec 2001, str. 6–17.

• Sydney S. Reynolds, „Bóg cudów”, Liahona, lipiec 2001, str. 12–14.

Propozycje dotyczące nauczaniaEw. Marka 1:39–42; 2:1–12; 5:1–8, 19, 22–43; 8:1–9; Ew. Łukasza 7:11–15;3 Nefi 17:5–9Jezus czynił cuda podczas Swojej ziemskiej służbyZapisz na tablicy następujące zwroty: uciszył morze, wskrzeszał zmarłych i wypędzałdemony. Zapytaj uczniów, który z tych trzech cudów, dokonanych przez Zbawiciela,jest według nich największy. Kiedy uczniowie odpowiedzą, dodaj do listy na tablicyzwrot: stworzył ziemię i zapytaj, który z cudów teraz jest największy. Powtórz tosamo ćwiczenie, używając zwrotu: nawracał dusze i na zakończenie: cierpiał i umarłza nasze grzechy.

Zapytaj uczniów, jak by zdefiniowali słowo cud. Kiedy uczniowie odpowiedzą,pokaż poniższą definicję i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„[Cud] to niezwykłe wydarzenie wywołane mocą Boga. Cuda są ważnym elementem służbyJezusa Chrystusa. Zalicza się do nich: uzdrawianie, wskrzeszanie zmarłych i zmartwychwstanie.Cuda są częścią ewangelii Jezusa Chrystusa. Wiara jest niezbędnym elementem istnienia cudów”(Guide to the Scriptures, „Miracle”; scriptures.lds.org).

• Jakie są inne przykłady cudów dokonywanych przez Jezusa podczas Jegoziemskiej służby? (Zapisz odpowiedzi uczniów na tablicy).

• Dlaczego ważne jest, by zdawać sobie sprawę z wielkiej mocy Zbawiciela?

Wypisz na tablicy następujące odnośniki do fragmentów z pism świętych i poprośuczniów, aby wybrali sobie po jednym z nich i go przestudiowali: Ew. Marka1:40–42; Ew. Marka 5:1–8, 19; Ew. Marka 8:1–9; Ew. Łukasza 7:11–15 i 3 Nefi 17:5–9.Poproś uczniów, aby znaleźli w tym fragmencie przykład cudu dokonanego przezZbawiciela i to, w jaki sposób ten cud charakteryzuje moc Jezusa. Po upływiewyznaczonego czasu zadaj uczniom następujące pytania:

50

• O jakim cudzie przeczytaliście i co możecie z niego wywnioskować na tematmocy Zbawiciela?

• W jaki sposób świadomość, że Zbawiciel posiada moc czynienia cudów,pomaga wam pokładać w Nim wiarę? (Kiedy uczniowie będą udzielaćodpowiedzi, możesz zwrócić ich uwagę na to, że wieki przed narodzeniemZbawiciela prorocy przewidzieli to, że będzie On dokonywał cudów w czasieSwojej ziemskiej służby [zob. 1 Nefi 11:31; Mosjasz 3:5–6]. Ta wiedza pomagałaludziom, którzy żyli przed Jego narodzeniem mieć więcej wiary w Niego).

Poproś uczniów, aby ponownie przyjrzeli się fragmentowi, który studiowali, izastanowili się nad powodem, dla którego Jezus dokonał tego cudu.Przedyskutujcie następujące pytania:

• Z jakiego wymienionego w tekście powodu Zbawiciel dokonał cudu, o którymprzeczytaliście? (Pozwól kilku uczniom udzielić odpowiedzi. W każdym z tychprzykładów jest mowa o współczuciu Zbawiciela. Powiedz uczniom, że kiedyuczą się rozpoznawać tego rodzaju wzory i motywy przewodnie w pismachświętych, pogłębia się ich wiedza na temat pism świętych).

• W jaki sposób te cuda są wyrazem współczucia Zbawiciela?

• Dlaczego ważne jest, by wiedzieć, że Zbawiciel dokonywał cudów, kierując sięogromnym współczuciem? (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi,podkreśl, że kiedy pokładamy wiarę w Jezusie Chrystusie, możemyotrzymać część Jego wspaniałej mocy i poczuć Jego współczuciewzględem nas samych).

Podsumuj tę część lekcji, prosząc jednego z uczniów o przeczytanie następującegofragmentu: Dzieje Apostolskie 10:38. Niech reszta klasy śledzi tekst w swoichpismach świętych. Następnie zapytaj:

• Co to znaczy, że Jezus uzdrawiał „wszystkich opętanych przez diabła”? (Tozdanie może odnosić się do cudów Jezusa, podczas których wypędzał demony,ale równie dobrze może tyczyć się najwspanialszego spośród wszystkich cudów— duchowego uzdrowienia tych, którzy byli spętani grzechem. Zwróć uwagęuczniów na to, że chociaż fizyczne uzdrawianie było ważnym elementem służbyZbawiciela, to jednak jego skutki były krótkotrwałe. Natomiastbłogosławieństwo wynikające z duchowego uzdrowienia trwało — i trwa —wiecznie).

Ew. Marka 2:1–12; 5:22–43Wiara w Jezusa Chrystusa powoduje cuda w naszym życiuPowiedz uczniom, że choć ważne jest, by mieć świadomość cudów dokonywanychprzez Jezusa, gdy „chodził drogami Palestyny” („Żyjący Chrystus: ŚwiadectwoApostołów”, str. 2), to zapewne ważniejszy jest fakt, że On nadal czyni cuda dzisiaj.Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali wersety: Eter 12:12, 18, a następniezapisali zasadę ewangelii, której się z nich nauczyli. Poproś kilku uczniów, abypowiedzieli reszcie klasy, co napisali. (Odpowiedzi powinny zawierać następującąprawdę: Kiedy pokładamy wiarę w Jezusie Chrystusie, możemy doświadczyćJego cudownej mocy w naszym życiu).

LEKCJA 12

51

Aby pomóc uczniom lepiej zrozumieć tę prawdę, zapisz na tablicy następująceodnośniki do fragmentów z pism świętych: Ew. Marka 2:1–12; Ew. Marka 5:22–24,35–43 i Ew. Marka 5:25–34. (Uwaga: Możesz zwrócić uwagę uczniów na to, że tefragmenty zawierają kolejny przykład wzoru bądź motywu przewodniego wpismach świętych). Podziel uczniów na trzyosobowe grupy. Przydziel każdej grupiepo jednym fragmencie do przeczytania i poproś uczniów, aby wyszukali w nimprzykłady okazania wiary w Jezusa Chrystusa. Po upływie wyznaczonego czasuzapytaj:

• Jakie przykłady okazania wiary w Jezusa Chrystusa udało wam się znaleźć?

Rozdaj uczniom kopie ulotki „Uzdrawiając chorych”.

Uzdrawiając chorychStarszy Dallin H. Oaks z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał, że wiara jest niezbędnym elementemistnienia cudów:

„Wiara ma kluczowe znaczenie dla uzdrawiania przez moce niebiańskie.Księga Mormona naucza nawet, że ‘jeśli ludzie nie mieliby wiary, Bóg niemógłby dokonać pośród nich żadnego cudu’ (Eter 12:12) [zob. także 1 Nefi7:12; NiP 35:9]. Prezydent Spencer W. Kimball w swoim znamienitymprzemówieniu o służbie chorym powiedział: ‘Potrzeba wiary jest częstoniedoceniana. Chory i jego rodzina często wydają się zależeć w pełni od

mocy kapłańskiej i daru uzdrawiania, który, jak mają nadzieję, jest w posiadaniu braciusługujących, podczas gdy największa odpowiedzialność spoczywa na tym, kto otrzymujebłogosławieństwo […]. Najważniejszym elementem jest wiara osoby, jeśli ta osoba jestprzytomna i świadoma. Zdanie: ‘Wiara twoja uzdrowiła cię’ [Ew. Mateusza 9:22] byłopowtarzane tak często przez Mistrza, że ten głos brzmi jak refren’ [„President KimballSpeaks Out on Administration to the Sick”, New Era, październik 1981, str. 47]”(„Uzdrawiając chorych”, Ensign lub Liahona, maj 2010, str. 49).

Starszy Dallin H. Oaks przypomniał nam również, że ważnym elementem wiary jest gotowośćpodporządkowania się woli Boga:

LEKCJA 12

52

„Kiedy rozwijamy nieulegającą żadnym wątpliwościom moc kapłaństwaBoga i kiedy cenimy Jego obietnicę, że On usłyszy i odpowie na modlitwęwiary, musimy zawsze pamiętać, że wiara i uzdrawiająca moc kapłaństwanie mogą być niezgodne z wolą Tego, do którego należy kapłaństwo. Tazasada jest nauczana w objawieniu mówiącym, że starsi Kościoła powinninakładać ręce na chorych. Pańska obietnica brzmi: ‘Ten, co ma wiarę we

mnie […], a nie przeznaczona mu jest śmierć, uzdrowionym będzie’ (NiP 42:48; kursywadodana). Podobnie w innym współczesnym objawieniu Pan stwierdza, że kiedy ktoś ‘prosiw Duchu, prosi zgodnie z wolą Boga […] uczynione jest tak, jako prosi’ (NiP 46:30) [zob.także I List Jana 5:14; Helaman 10:5].

Z tego wszystkiego uczymy się, że nawet słudzy Pana, korzystając z Jego boskiej mocy wwarunkach, gdzie jest wystarczająca do uzdrowienia wiara, nie mogą udzielićbłogosławieństwa kapłańskiego, które sprawi, że osoba zostanie uzdrowiona, jeśli nie jestto zgodne z wolą Pana.

Jako dzieci Boga — znając Jego ogromną miłość i Jego ostateczną znajomość tego, co jestnajlepsze dla naszego wiecznego szczęścia — ufamy Mu. Pierwszą zasadą ewangelii jestwiara w Pana Jezusa Chrystusa, a wiara oznacza zaufanie. Czułem to zaufanie, kiedy mójkuzyn przemawiał podczas pogrzebu nastoletniej dziewczyny, która umarła na bardzopoważną chorobę. Wypowiedział słowa, które najpierw mnie zdumiały, a późniejwzmocniły: ‘Wiem, że taka była wola Pana, że ona umarła. Miała dobrą opiekę medyczną.Otrzymała błogosławieństwo kapłańskie. Jej imię było zapisane w księdze modlitw wświątyni. W jej intencji ofiarowano setki modlitw, aby powróciła do zdrowia. I wiem, żebyło wystarczająco dużo wiary w tej rodzinie, aby mogła zostać uzdrowiona, jednakże tobyła wola Pana, aby ją zabrać do domu teraz’. Czułem to samo zaufanie w słowach ojcainnej dziewczyny, która niedawno została zabrana w młodym wieku. Oświadczył: ‘Naszawiara w Jezusa Chrystusa nie jest zależna od jej rezultatów’. Ten tok myślenia jest dla mnieprawdą. Robimy wszystko co w naszej mocy, aby uzdrowić tych, których kochamy.Następnie ufamy Panu w kwestii rezultatu” („Uzdrawiając chorych”, Ensign lub Liahona,maj 2010, str. 50).

Aby pomóc uczniom zrozumieć konieczność posiadania wiary w dokonywaniecudów, poproś któregoś z uczniów o przeczytanie na głos pierwszego zdania zprzemówienia Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów.Następnie zapytaj:

• Jakich ważnych prawd na temat wiary nauczał Starszy Oaks?

Aby zapoznać uczniów z dodatkowymi przemyśleniami Starszego Oaksa, możeszprzeczytać lub własnymi słowami powiedzieć drugie zdanie z przemówienia.Możesz zaznaczyć, że Starszy Oaks kierował swoje słowa do posiadaczykapłaństwa. Przedyskutujcie następujące pytania:

• Czego wymaga się od nas według Starszego Oaksa, kiedy z wiarą modlimy sięo cud?

• Dlaczego ważne jest, by pamiętać, że to, czego pragniemy, musi być zgodne zwolą Ojca Niebieskiego?

LEKCJA 12

53

Złóż świadectwo, że cuda mają miejsce w obecnych czasach. Następnie pokażponiższe przesłanie Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Cuda zdarzają się codziennie w pracy naszego Kościoła i w życiu naszychczłonków. Wielu z was doświadczyło cudów, być może więcej razy, niż wam sięwydaje” („Miracles”, Ensign, czerwiec 2001, str. 6).

• Jak myślicie, dlaczego nie zawsze łatwo jest rozpoznać cuda, które zdarzają sięw naszym życiu? (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, możesz zwrócićich uwagę na to, że jedynie w nielicznych przypadkach doświadczamyspektakularnych manifestacji mocy Pana. Wiele cudów jest stosunkowo małychi ma osobisty charakter. [Zob. Sydney S. Reynolds, „Bóg cudów”, Liahona, lipiec2001, str. 12–14]).

• Co te małe i osobiste cuda mówią nam o zaangażowaniu się w nasze życie OjcaNiebieskiego i Jezusa Chrystusa?

• Jakie przykłady „małych” lub „codziennych” cudów przychodzą wam na myśl?(W przypadku braku odpowiedzi, możesz powiedzieć uczniom o kilkuprzykładach, o których wspomina w swoim przemówieniu „Bóg cudów” SiostraSydney S. Reynolds z generalnego prezydium Organizacji Podstawowej[Liahona, lipiec 2001, str. 12–14]).

Poproś uczniów, aby odpowiedzieli pisemnie na następujące pytanie:

• Co możecie zrobić, aby łatwiej rozpoznawać cuda Pana w waszym życiu — temałe i te duże — i rozwijać wdzięczność za nie?

Zachęć uczniów, aby w duchu modlitwy zastanowili się, jak mogą zastosować wżyciu to, co zapisali. Na zakończenie lekcji zapytaj, czy któryś z uczniów zechciałbyzłożyć świadectwo o Zbawicielu i miłości, jaką czuje od Niego i wobec Niego.

Materiały do studiowania dla uczniów• Ew. Marka 1:39–42; 2:1–12; 5:1–8, 19, 22–43; 8:1–9; Ew. Łukasza 7:11–15; 1 Nefi

11:31; Mosjasz 3:5–6; 3 Nefi 17:5–9.

• Sydney S. Reynolds, „Bóg cudów”, Liahona, lipiec 2001, str. 12–14.

LEKCJA 12

54

LEKCJA 13

Jezus Chrystus powołałDwunastu Apostołów

WprowadzeniePodczas Swojej ziemskiej służby Zbawiciel powołał iustanowił Dwunastu Apostołów oraz dał im Swojeupoważnienie. Powierzył im klucze kapłaństwa, a oniotrzymali świadectwo o Jego boskości. Pod kierownictwemZbawiciela Apostołowie pomagali zarządzać dziełem Kościoła

i byli przygotowywani na czas, kiedy na ziemi nie będzie jużJezusa. Ta lekcja porusza temat upoważnienia kapłańskiegoZbawiciela oraz działań, które podjął, by przygotowaćApostołów do kierowania Kościołem.

Dodatkowe źródła• Boyd K. Packer, „Dwunastu”, Ensign lub Liahona, maj 2008, str. 83–87.

• Edward J. Brandt, „And He Gave Some, Apostles”, Liahona, wrzesień 2001,str. 32–39.

Propozycje dotyczące nauczaniaEw. Mateusza 10:1–8; 16:15–19; 17:1–8; Ew. Jana 15:16Jezus Chrystus powierzył klucze kapłaństwa Swoim ApostołomRozpocznij lekcję od zadania następujących pytań:

• Po czym możemy rozpoznać osoby, które mają upoważnienie do przewodzenianaszej społeczności?

• W jaki sposób osoba żyjąca w czasach Jezusa Chrystusa mogła rozpoznać Jegoupoważnienie? (Możliwe odpowiedzi: przez Jego moc, cuda i nauki).

Poproś uczniów, aby rozważyli następujące pytanie: „W jaki sposób, kiedy i od kogoZbawiciel otrzymał Kapłaństwo Melchizedeka?”. Następnie przeczytaj uczniomponiższe wypowiedzi Starszego B. H. Robertsa (1857–1933), Siedemdziesiątego, iStarszego Bruce’a R. McConkiego (1915–1985) z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Ten fragment [NiP 107:2–4] wyraźnie pokazuje, że Kapłaństwo Melchizedekaistniało jeszcze przed wielkim wyższym kapłanem Melchizedekiem, ale nosiłoinną nazwę, a mianowicie — ‘Święte Kapłaństwo podług Systemu Syna Bożego’.To znaczy, że był to ten sam rodzaj kapłaństwa, ten sam system kapłaństwa,który dzierżył Syn Boży. Jednak było to przed czasami Melchizedeka, przedAbrahamem, a więc setki lat przed narodzeniem Chrystusa. Jezus dzierżył więc

to, co określamy w dzisiejszych czasach mianem Kapłaństwa Melchizedeka, zanim przyszedł naświat i bez wątpienia zanim ten świat został uformowany, […] ale ‘w jaki sposób, kiedy i odkogo’ otrzymał kapłaństwo, nikt tego nie wie, z wyjątkiem tego ostatniego, mianowicie, ‘odkogo’. Musiał On oczywiście otrzymać kapłaństwo od Boga” (B. H. Roberts, Improvement Era,maj 1908, str. 557).

55

„Biorąc pod uwagę Jego ziemską służbę, Chrystus […] otrzymał KapłaństwoMelchizedeka tutaj na ziemi i został w nim ustanowiony do urzędu wyższegokapłana, dając tym samym przykład innym i stając się we wszystkim Wzoremzbawienia” (Bruce R. McConkie, Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy[1973], str. 157).

Przedstaw bądź zapisz na tablicy poniższe pytania, a następnie poproś uczniów oznalezienie na nie odpowiedzi w następujących fragmentach: Ew. Mateusza 10:1–8i Ew. Jana 15:16:

• Jakie upoważnienie Jezus Chrystus przekazał Swoim Apostołom?

• Co umożliwiało im to upoważnienie?

Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby dobrali się w pary i omówilito, czego się dowiedzieli. (Możesz poprosić kilku uczniów, aby odpowiedzieli przedresztą klasy. Pomóż uczniom zrozumieć, że Jezus dał Swoim Apostołomupoważnienie kapłańskie, które umożliwiało im dokonywanie tych samychdzieł, których dokonywał On.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: Ew. Mateusza16:15–19. Zapytaj:

• W jaki sposób Piotr rozpoznał upoważnienie Jezusa? (Poprzez objawienie, czyliw ten sam sposób, w jaki współcześni uczniowie rozpoznają upoważnienieJezusa).

• Co Jezus obiecał dać Piotrowi?

Poproś kilku uczniów, aby przeczytali na głos fragment: Ew. Mateusza 17:1–8,czytając po jednym lub po kilka wersetów. Następnie zapytaj:

• Dlaczego Mojżesz i Eliasz ukazali się Piotrowi, Jakubowi i Janowi?

Aby pomóc uczniom odpowiedzieć na to pytanie, pokaż następujące wypowiedziProroka Józefa Smitha (1805–1844) i Prezydenta Josepha F. Smitha (1838–1918):

„Zbawiciel, Mojżesz i Eliasz [prorok Eliasz] dali klucze Piotrowi, Jakubowi iJanowi na górze, kiedy zostali przed nimi przemienieni” (Teachings of Presidentsof the Church: Joseph Smith [2007], str. 105).

LEKCJA 13

56

„Kapłaństwo, mówiąc ogólnie, to upoważnienie dane człowiekowi, aby działał wimieniu Boga. Każdy mężczyzna ustanowiony na jakikolwiek stopień wkapłaństwie, posiada przekazane mu upoważnienie.

Lecz konieczne jest, aby każdy uczynek dokonany na mocy tego upoważnienia,został dokonany we właściwym czasie i miejscu, we właściwy sposób i wewłaściwym porządku. Moc kierowania tą pracą stanowi klucze Kapłaństwa”

(Teachings of Presidents of the Church: Joseph F. Smith [1998], str. 141).

Zwróć uwagę uczniów na to, że z rozdziału: Nauki i Przymierza 110 dowiadujemysię, że Mojżesz i Eliasz ukazali się również Prorokowi Józefowi Smithowi iOlivierowi Cowdery’emu w Świątyni Kirtland, aby przekazać im klucze kapłaństwa.Ten rozdział Nauk i Przymierzy pomaga nam zrozumieć, co miało miejsce na GórzePrzemienienia. Możesz zasugerować, aby uczniowie zapisali odsyłacz dofragmentu: Nauki i Przymierza 110:13–16 na marginesie fragmentu: Ew. Mateusza17:1–8.

Następnie zadaj poniższe pytania:

• Dlaczego ważne jest, aby Apostołowie Jezusa posiadali klucze kapłaństwa?(Uczniowie mogą wyrazić to różnymi słowami, ale powinni uchwycićnastępującą prawdę: Jezus powierzył klucze kapłaństwa SwoimApostołom, żeby mieli upoważnienie do kierowania Kościołem zarównoza życia Zbawiciela, jak i po Jego śmierci. Możesz podkreślić, że zperspektywy wieczności klucze są niezbędne do ustanawiania izachowania porządku w Kościele Pana, przyczyniając się w ten sposób douzyskania przez człowieka nieśmiertelności i życia wiecznego).

• W jaki sposób doświadczenie Piotra, Jakuba i Jana, które miało miejsce naGórze Przemienienia, pomogło im przygotować się do przewodzeniaKościołowi po śmierci Zbawiciela?

Możesz wyjaśnić, że z wersetów: Ew. Mateusza 18:18–19 dowiadujemy się, iżklucze kapłaństwa były dane wszystkim Apostołom Jezusa.

Ew. Mateusza 18:21–22; 26:51–56; Ew. Marka 4:35–41; 5:25–43; 9:25–29;Ew. Łukasza 9:51–56; 24:44–48; Ew. Jana 13:4–17; 21:15–17Jezus Chrystus przygotował Swoich Apostołów, by przewodzili KościołowiZapisz na tablicy następujące zdanie:

Przed Swoją śmiercią Jezus Chrystus przygotował Apostołów, byprzewodzili Kościołowi.

Następnie zapytaj:

• Czego Apostołowie Jezusa musieli nauczyć się, aby przewodzić Kościołowi?

Zapisz na tablicy niektóre lub wszystkie z poniższych odsyłaczy do fragmentów zpism świętych:

LEKCJA 13

57

Ew. Mateusza 18:21–22

Ew. Mateusza 26:51–56

Ew. Marka 4:35–41

Ew. Marka 5:25–34

Ew. Marka 5:35–43

Ew. Marka 9:25–29

Ew. Łukasza 9:51–56

Ew. Łukasza 24:44–48

Ew. Jana 13:4–17

Ew. Jana 21:15–17

Podziel uczniów na pary i przydziel każdej parze po jednym lub po dwa powyższefragmenty do przeczytania. Poproś ich, aby zastanowili się nad tym, jakich zasadmogli nauczyć się Apostołowie dzięki doświadczeniu, jakie zdobyli w obecnościZbawiciela. Poproś kilku uczniów, aby powiedzieli klasie o tym, o czymdyskutowali. Możesz zapisać ich odpowiedzi na tablicy. Następnie zadaj imnastępujące pytania uzupełniające:

• Dlaczego ważne było, aby Apostołowie nauczyli się tych zasad?

• Jak myślicie, w jaki sposób Zbawiciel przygotował do służby współczesnychApostołów?

• W jaki sposób świadomość tego, że Jezus Chrystus udziela wskazówek SwoimApostołom, pomaga wam ufać ich radom?

Dzieje Apostolskie 1:8, 21–22; Nauki i Przymierza 107:23Współcześni Apostołowie składają świadectwo prawdy o Jezusie ChrystusiePowiedz uczniom, że w rozdziale: Dzieje Apostolskie 1 znajduje się opis wyboruprzez Apostołów nowego członka kworum, który miał zastąpić Judasza Iskariotę pozmartwychwstaniu Zbawiciela. Poproś uczniów, aby przeczytali wersety: DziejeApostolskie 1:21–22 i wyszukali wymagania, które musiał spełnić nowy Apostoł.

• Jakie wymagania musiał spełnić nowy Apostoł? (Musiał wcześniej „[chodzić] z[nimi]” i być „świadkiem […] zmartwychwstania [Zbawiciela]”).

• Do jakich zadań, zgodnie z treścią wersetu 22., miał być ustanowiony nowyApostoł? (Możesz poprosić uczniów, aby przeczytali werset: Dzieje Apostolskie1:8, żeby pokazać im, iż Jezus upoważnił do tego wszystkich SwoichApostołów).

Poproś uczniów, aby przejrzeli następujące fragmenty i zastanowili się nad tym, comają ze sobą wspólnego: Dzieje Apostolskie 2:22–24, 32; Dzieje Apostolskie3:12–16; Dzieje Apostolskie 4:31–33 i Dzieje Apostolskie 5:29–32. Po upływiewyznaczonego czasu poproś ich, aby omówili to, co znaleźli. (Upewnij się, że

LEKCJA 13

58

uczniowie zauważyli, że Apostołowie wypełniali swoją misję i świadczyli o JezusieChrystusie).

Poproś uczniów, aby zastanowili się, w jaki sposób misja współczesnych Apostołówodzwierciedla misję pierwszych. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głoswersetu: Nauki i Przymierza 107:23. Następnie zapytaj uczniów:

• O jakiej doktrynie uczymy się z tego wersetu? (Uczniowie powinni zauważyć,że Apostołowie zostali powołani, aby być szczególnymi świadkami imieniaChrystusa na całym świecie).

• W jaki sposób, waszym zdaniem, współcześni Apostołowie wypełniają tenobowiązek?

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos następującą wypowiedźPrezydenta Boyda K. Packera z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Po tych wszystkich latach, które przeżyłem, podczas których nauczałem isłużyłem, po milionach kilometrów, które przebyłem w podróży po świecie, potym wszystkim, czego doświadczyłem, pozostaje jedna wielka prawda, którąpragnę się z wami podzielić. Jest nią moje świadectwo o Zbawicielu JezusieChrystusie […].

Składam moje świadectwo, że Zbawiciel żyje. Znam Pana. Jestem Jegoświadkiem. Przekonałem się o Jego wielkiej ofierze i wiecznej miłości, którą darzy wszystkiedzieci Ojca Niebieskiego. Składam moje świadectwo i czynię to pokornie, ale z absolutnąpewnością” („Świadek”, Ensign lub Liahona, maj 2014, str. 97).

• W jakiej sytuacji poczuliście moc świadectwa Apostołów Jezusa Chrystusa i jakiwpływ wywarła ona na wasze świadectwo?

• Skąd możecie wiedzieć, że świadectwo współczesnych Apostołów o JezusieChrystusie jest prawdziwe? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą prawdę:Poprzez Ducha Świętego mogę poznać, że świadectwo żyjącychApostołów o Jezusie Chrystusie jest prawdziwe).

Zachęć uczniów, aby wybrali świadectwo o Chrystusie złożone przezwspółczesnego Apostoła i w duchu modlitwy zastanowili się, komu mogliby jeprzedstawić. Zachęć ich również, aby osobiście złożyli świadectwo o prawdziwościprzesłania wybranego Apostoła.

Materiały do studiowania dla uczniów• Ew. Mateusza 10:1–8; 16:15–19; 17:1–8; Dzieje Apostolskie 1:21–22; 2:22–24, 32;

3:12–16; 4:31–33; 5:29–32; Nauki i Przymierza 107:23.

• Boyd K. Packer, „Dwunastu”, Ensign lub Liahona, maj 2008, str. 83–87.

LEKCJA 13

59

LEKCJA 14

Jezus Chrystus jestMesjaszem

WprowadzenieProrocy ze Starego Testamentu świadczyli o przyjściuMesjasza — potomka króla Dawida, który oswobodzi Swójlud. Jezus Chrystus był „Wielkim Jehową StaregoTestamentu, Mesjaszem Nowego” („Żyjący Chrystus:Świadectwo Apostołów”, Ensign lub Liahona, kwiecień

2000, str. 2). Podczas tej lekcji uczniowie zbadają niektórestarotestamentowe proroctwa o Jezusie Chrystusie i odkryją,w jaki sposób reagowały niektóre osoby, kiedy musiaływybrać pomiędzy przyjęciem a odrzuceniem Jezusa Chrystusajako Mesjasza.

Dodatkowe źródła• G. Homer Durham, „Jesus the Christ: The Words and Their Meaning”, Ensign,

maj 1984, str. 14–16.

• „The Divine Mission of Jesus Christ: Messiah”, Ensign lub Liahona, sierpień2014, str. 7.

Propozycje dotyczące nauczaniaKs. Izajasza 61:1–2; Ew. Łukasza 4:16–24Jezus oświadcza, że jest MesjaszemZapytaj uczniów, czy kiedykolwiek czekali na długo zapowiadaną wiadomość bądźdługo oczekiwanego przyjaciela lub członka rodziny. Powiedz uczniom, żedzisiejsza lekcja ma na celu przybliżyć im podobną sytuację, w której znaleźli sięstarożytni Żydzi. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetów:Ks.Izajasza 61:1–2. Następnie zapytaj:

• O kim jest to proroctwo?

Wyświetl film: „Jesus Declares He Is the Messiah” [Jezus oświadcza, żejest Mesjaszem] (3:24) z serii: The Life of Jesus Christ Bible Videos [Filmy o

życiu Jezusa Chrystusa na podstawie Biblii]. (Przed lekcją pobierz film i zapoznajsię z jego treścią). Zachęć uczniów, aby w trakcie oglądania filmu śledzili w swoichpismach świętych fragment: Ew. Łukasza 4:16–21.

Po zakończeniu filmu zapytaj:

• W jaki sposób podsumowalibyście słowa Zbawiciela wypowiedziane tamtegodnia w Nazarecie? (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, upewnij się, żerozmowa skupia się na wersecie 18. i wersecie 21.).

• Jakie jest, waszym zdaniem, znaczenie zwrotów: „przeto namaścił mnie” oraz„dziś wypełniło się to Pismo w uszach waszych”? (Aby pomóc uczniomzrozumieć, że słowo Mesjasz jak i Chrystus znaczy „Namaszczony”, poproś,aby przeczytali definicję hasła: „Messiah” [Mesjasz] w: Guide to the Scriptures[Przewodnik po pismach świętych] (zob. scriptures.lds.org).

60

• W jaki sposób Jezus wypełnił proroctwo Izajasza, którego słowa zacytował (zob.wersety 18–19)?

Ew. Mateusza 21:1–11Jezus Chrystus przyszedł jako MesjaszPokaż lub wypisz na tablicy listę następujących zestawów fragmentów z pismświętych i poproś uczniów, aby wybrali jeden lub dwa zestawy do przestudiowania.Kiedy uczniowie będą porównywać wybrane fragmenty, poproś ich, aby zastanowilisię, dlaczego są one pogrupowane w ten sposób i czego uczą o Jezusie Chrystusie.

Ks. Izajasza 7:14; Ew. Mateusza 1:21–23

Ks. Micheasza 5:1; Ew. Łukasza 2:4–7

Ks. Zachariasza 9:9; Ew. Mateusza 21:6–11; Ew. Jana 12:12–15

Psalm 22:17, 19; Ew. Mateusza 27:35

Ks. Izajasza 53:9; Ew. Mateusza 27:59–60; Ew. Jana 19:18, 38–42

Poproś uczniów o powiedzenie o tym, czego się dowiedzieli. (Chociaż uczniowiemogą to wyrazić różnymi słowami, powinni zrozumieć, że Jezus Chrystusprzyszedł, żył i umarł, aby mogły wypełnić się proroctwa o Mesjaszu).Podkreśl, że tę właśnie prawdę Zbawiciel ogłosił w Nazarecie. Odczytaj na głoswersety: Ew. Jana 4:28–29. Następnie zapytaj:

• W jaki sposób na słowa Jezusa zareagowali ludzie, którzy przebywali wtedy wowej nazaretańskiej synagodze?

Powiedz uczniom, że kilka lat później w Jerozolimie Jezus spotkał się z zupełnieinną reakcją niektórych ludzi. Poproś kilku uczniów, aby przeczytali na głosfragment: Ew. Mateusza 21:1–11, czytając po jednym lub po kilka wersetów. Zanimuczniowie zaczną czytać, zachęć ich, aby wyobrażali sobie, że biorą udział wwydarzeniu opisanym w tym fragmencie. Powiedz uczniom, że kiedy nauczą sięwizualizować wydarzenia, które rozgrywają się w pismach świętych, dadząDuchowi Świętemu dodatkową sposobność do nauczania ich.

• Dlaczego ludzie w Jerozolimie zareagowali w taki właśnie sposób? (Zdali sobiesprawę z tego, że Jezus jest długo wyczekiwanym Mesjaszem).

• Jak myślicie, w jaki sposób wy byście zareagowali?

Zwróć uwagę uczniów na słowo Hosanna w wersecie 9., a następnie przedstawponiższą definicję:

„[Hosanna to] słowo wywodzące się z języka hebrajskiego, które oznacza ‘zbaw nas, prosimy’ ijest używane w kontekście uwielbienia i błagania […].

Kiedy Pan triumfalnie wjeżdżał do Jerozolimy, tłum krzyczał ‘Hosanna’ i słał przed nim obciętegałązki palm, okazując w ten sposób, że wie, iż Jezus jest tym samym Panem, który wyswobodził

LEKCJA 14

61

starożytny Izrael (Psalm 118:25–26; Ew. Mateusza 21:9, 15; Ew. Marka 11:9–10; Ew. Jana12:13). Ci ludzie zdawali sobie sprawę z tego, że Jezus jest długo wyczekiwanym Mesjaszem.Słowo Hosanna stało się symbolem oddawania czci Mesjaszowi na przestrzeni dziejów (1 Nefi11:6; 3 Nefi 11:14–17). Okrzyk hosanna wydano podczas poświęcenia Świątyni Kirtland (NiP109:79) i jest on częścią ceremonii poświęcenia współcześnie budowanych świątyń” (Guide tothe Scriptures, „Hosanna”; scriptures.lds.org).

Możesz przedstawić, jakie były cele proroctw o Mesjaszu (zaczerpnięte z: Bruce R.McConkie, The Promised Messiah: The First Coming of Christ [1978], str. 28–32):

• Kiedy będziecie rozważać te trzy cele, zastanówcie się, jaką korzyść możeciemieć z umiejętności rozpoznawania proroctw o Mesjaszu w pismach świętych ize rozumienia, że wypełniły się one w Chrystusie?

Ew. Jana 6:5–69Podążanie za Jezusem Chrystusem jako za MesjaszemJeszcze raz podkreśl, że Żydzi w czasach Nowego Testamentu wierzyli, że Mesjaszpochodzący z domu Dawida pewnego dnia przyjdzie i zbawi Swój lud. Wieluwierzyło, że uwolni ich z rzymskiej niewoli, jak Jehowa uwolnił Izraelitów z niewoliegipskiej.

Poproś uczniów, aby przejrzeli fragment: Ew. Jana 6:5–15. Zapytaj:

• Jakiego cudu dokonał Jezus w tej historii?

• W jaki sposób opisalibyście reakcje ludzi, o których mowa w wersetach 14–15?

• Jak myślicie, dlaczego zareagowali w taki sposób?

Przedstaw uczniom następującą wypowiedź Starszego Bruce’a R. McConkiego(1915–1985) z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Istniała pewna tradycja nauczana przez rabinów, mocno zakorzeniona wświadomości społecznej, mówiąca, że po Swoim przyjściu Mesjasz nakarmi ludchlebem z nieba” (The Mortal Messiah, 4 tomy [1979–1981], 2:367).

1. Proroctwa o Mesjaszu umożliwiły ludziom żyjącym przed narodzinami Jezusa Chrystusa wiaręw Niego, przyczyniając się tym samym do osiągnięcia przez nich zbawienia (zob. 1 Nefi10:4–6; 2 Nefi 25:18–20, 26; Mosjasz 3:13).

2. Proroctwa o Mesjaszu umożliwiły ludziom żyjącym w czasach Chrystusa rozpoznanie, że to wNim te proroctwa się wypełniły, przyczyniając się tym samym do osiągnięcia przez nichzbawienia (zob. Ew. Jana 4:25, 29).

3. Proroctwa o Mesjaszu pomagają ludziom żyjącym po zakończeniu doczesnej służby JezusaChrystusa przekonać się, że to w Nim się one wypełniły, przyczyniając się tym samym doosiągnięcia przez nich zbawienia (zob. Dzieje Apostolskie 3:12–18; 26:22–23).

LEKCJA 14

62

Wyjaśnij, że kiedy Jezus nakarmił tłumy za pomocą pięciu bochenków chleba idwóch ryb, wielu postrzegało Jego cud jako znak, że jest Mesjaszem, podobnie jakgdy Jehowa nakarmił dzieci Izraela manną z nieba (zob. II Ks. Mojżeszowa 16).

Poproś kilku uczniów, aby po kolei przeczytali na głos fragmenty: Ew. Jana 6:31–32,49–53, 60, 66. Poproś resztę klasy, aby śledziła w tym czasie tekst w swoich pismachświętych i szukała opisu reakcji ludzi na osobę Jezusa następnego dnia oraz tego, wjaki sposób On im odpowiedział.

• Jak myślicie, dlaczego wielu odrzuciło Jezusa tego dnia?

• Czego nie zrozumieli? (Jezus był źródłem życia duchowego. On był chlebemżywota).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetów: Ew. Jana 6:67–69.Następnie zapytaj uczniów:

• Co potwierdził Piotr w swoim świadectwie w wersecie 69.?

• W jaki sposób świadectwo Piotra o Zbawicielu wpłynęło na życie tegoApostoła?

Zapisz na tablicy następujące niedokończone zdanie i zapytaj uczniów, w jakisposób mogliby je uzupełnić: Jeśli uznajemy, że Jezus Chrystus jest Mesjaszem,to _________________________.

Po wysłuchaniu kilku odpowiedzi poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głosnastępującej wypowiedzi Prezydenta Davida O. McKaya (1873-1970):

„To, co szczerze myślicie w sercu o Chrystusie, zdeterminuje to, kim jesteście, i wdużym stopniu zdeterminuje wasze uczynki. Żadna osoba nie może studiować tejboskiej osobowości, ani przyjąć Jego nauk, nie będąc w swym wnętrzu świadomąJego uskrzydlającego i oczyszczającego wpływu” (Teachings of Presidents of theChurch: David O. McKay [2003], str. 7).

Daj uczniom czas, aby zapisali swoje uczucia związane z osobą Chrystusa. Poprośkilku uczniów, aby powiedzieli o tym, co napisali.

Zachęć uczniów, aby zastanowili się, co mogą zrobić w tym tygodniu, aby wykazaćsię wiarą w Jezusa Chrystusa.

Materiały do studiowania dla uczniów• Ew. Mateusza 21:1–11; Ew. Łukasza 4:16–24; Ew. Jana 6:5–15, 31–32, 49–53,

66–69.

• G. Homer Durham, „Jesus the Christ: The Words and Their Meaning”, Ensign,maj 1984, str. 14–16.

LEKCJA 14

63

LEKCJA 15

Jezus Chrystus ustanowiłsakrament

WprowadzenieW proklamacji „Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”czytamy: „[Jezus Chrystus] ustanowił sakrament jakoprzypomnienie Jego wielkiej, zadość czyniącej ofiary” (Ensignlub Liahona, kwiecień 2000, str. 2). Kiedy przyjmujemy

sakrament, czynimy to na pamiątkę śmierci Zbawiciela iprzelanej za nas Jego krwi, która sączyła się z każdego poru.W ten sposób odnawiamy również przymierza zawartez Panem.

Dodatkowe źródła• Dallin H. Oaks, „Spotkanie sakramentalne i sakrament”, Ensign lub Liahona,

listopad 2008, str. 17–20.

• Jeffrey R. Holland, „This Do in Remembrance of Me”, Ensign, listopad 1995,str. 67–69.

Propozycje dotyczące nauczaniaEw. Mateusza 26:26–28; Ew. Łukasza 22:15Jezus Chrystus ustanowił nowe przymierzePokaż przedstawiony w tej lekcji obrazlub inne wyobrażenie OstatniejWieczerzy i poproś jednego z uczniów,aby opowiedział o tym wydarzeniu:

Zapytaj uczniów:

• Jak byście się czuli, gdyby Zbawicielosobiście przygotował ipobłogosławił sakrament, i wamgo podał?

Poproś jednego z uczniów oprzeczytanie na głos wersetu: Ew.Łukasza 22:15. Zachęć uczniów, abypodczas tej lekcji zastanowili się nadtym, dlaczego Zbawiciel pragnął spożyćwieczerzę paschalną ze SwoimiApostołami.

Poproś jednego z uczniów, abyprzeczytał na głos fragment: Ew. Mateusza 26:26–28, a reszta klasy niech śledzitekst w swoich pismach. Zdefiniuj słowo testament, wyjaśniając, że pochodzi ono zjęzyka greckiego i oznacza „przymierze” (możesz zaproponować, aby uczniowiezapisali tę definicję na marginesie swoich pism świętych). Przedyskutujcienastępujące pytanie:

64

• W miejsce jakiego przymierza Jezus ustanowił nowy testament, czyli noweprzymierze?

Następujące informacje zapewnią tło historyczne i kontekst pomocne podczasdyskusji: w starożytności, kiedy Jehowa zawierał przymierze z dziećmi Izraela,Mojżesz nauczał je Jego słów, a ludzie zawarli przymierze, że będą tych słówprzestrzegać. Następnie Mojżesz złożył ofiarę ze zwierzęcia, a krwią z ofiarypokropił lud, mówiąc: „Oto krew przymierza, które Pan zawarł z wami”. (Zob.II Ks. Mojżeszowa 24:3–8). Jezus nawiązywał do słów Mojżesza, kiedy nauczał, żeto On ma zawrzeć nowe przymierze z dziećmi Bożymi poprzez przelanie Swojejkrwi (tak, jak pokropienie dzieci Izraela krwią zwierzęcia symbolizowało zawarciestarego przymierza z Jehową). Kiedy Jezus podał Swoim Apostołom kielich wina,dał im do zrozumienia, że wypełniło się stare przymierze i ustanowione zostałonowe przymierze (zob. List do Hebrajczyków 9:12–15). Prawo Mojżesza (stareprzymierze) było na wiele sposobów wielkim proroctwem o przyjściu Mesjasza.Jezus Chrystus wypełnił to proroctwo (zob. 2 Nefi 11:4; Jakub 4:5; Alma 34:13–14)szczególnie przez wypełnienie ostatecznego celu tego prawa poprzez Swoją zadośćczyniącą ofiarę.

• Na czym powinniśmy skupiać naszą uwagę, kiedy omawiamy ofiary składane zkrwi zarówno w starym, jak i nowym przymierzu? (Na Zadośćuczynieniu JezusaChrystusa i na przelaniu Jego krwi dla odpuszczenia naszych grzechów).

Pokaż następującą wypowiedź Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum DwunastuApostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Sakrament jest obrzędem, który zastępuje krwawe ofiary i całopalenia z prawaMojżeszowego i z nim związana jest obietnica Zbawiciela: ‘I kto przyjdzie domnie ze skruszonym sercem i w pokorze ducha, ochrzczę go ogniem DuchaŚwiętego’ (3 Nefi 9:20)” („Spotkanie sakramentalne i sakrament”, Ensign lubLiahona, listopad 2008, str. 19).

• W jaki sposób moglibyście podsumować prawdy dotyczące Ostatniej Wieczerzy,które omówiliśmy do tej pory? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, zaznacz,że Jezus Chrystus wypełnił stare i ustanowił nowe przymierze poprzezobrzęd sakramentu).

Ew. Łukasza 22:14–20; 3 Nefi 18:7, 11Sakrament pomaga nam pamiętać o ZbawicieluPodziel uczniów na pary. Poproś, aby każda para przeczytała następującefragmenty: Ew. Łukasza 22:19–20 i 3 Nefi 18:7, 11. Poproś uczniów, aby odszukalijeszcze jeden powód (poza zapoczątkowaniem nowego przymierza), dla któregoZbawiciel ustanowił sakrament. Przedyskutujcie następujące pytania:

• Dlaczego Zbawiciel ustanowił sakrament? (Uczniowie powinni rozpoznaćnastępującą prawdę: Kiedy przyjmujemy sakrament, powinniśmy pamiętaćo Zbawicielu).

LEKCJA 15

65

• Dlaczego ważne jest, abyśmy starali się pamiętać o Zbawicielu, kiedyprzyjmujemy sakrament?

• Jakie znaczenie będzie miał dla nas sakrament, jeśli nie będziemy pamiętać oZbawicielu i o tym, czego On dla nas dokonał?

Możesz rozdać wszystkim uczniom po egzemplarzu załączonej ulotki,która zawiera fragmenty z przemówienia Starszego Jeffreya R. Hollanda z

Kworum Dwunastu Apostołów. Poproś uczniów, aby po cichu ją przeczytali. Jeśliczas na to pozwala, zadaj uczniom następujące pytania:

• Jakiej rady moglibyście udzielić osobie, której podczas rozdawania sakramentutrudno skupić myśli na Zbawicielu i Jego ofierze? (Kiedy uczniowie udzieląodpowiedzi, możesz zwrócić ich uwagę na to, że jeżeli w ciągu tygodniabędziemy szukać sposobności, by rozmyślać o życiu i służbie Zbawiciela, będzienam łatwiej skoncentrować na Nim uwagę w niedzielę podczas rozdawaniasakramentu).

• Jakich błogosławieństw doświadczacie, kiedy staracie się pamiętać o Zbawicielui Jego Zadośćuczynieniu podczas przyjmowania sakramentu?

I List do Koryntian 11:27–30; 3 Nefi 18:28–29; 20:8–9Godne przyjmowanie sakramentu odnawia nasze przymierzaPoproś uczniów, aby po cichu przeczytali i porównali następujące fragmenty: I Listdo Koryntian 11:27–30 i 3 Nefi 18:28–29; 20:8–9. Poproś ich, aby odszukali pewnąprzestrogę dotyczącą sakramentu. Następnie zapytaj:

• Dlaczego nierozsądne jest przyjmowanie sakramentu, kiedy nie jesteśmytego godni?

Możesz przeczytać uczniom poniższą wypowiedź Starszego Johna H. Groberga,Siedemdziesiątego, który wyjaśnił, co to znaczy godnie przyjmować sakrament:

„Jeżeli pragniemy się poprawić (czyli odpokutować), a nie obowiązują nasograniczenia nałożone przez przywódców kapłańskich, wówczas, moim zdaniem,jesteśmy godni. Jeśli jednak nie pragniemy się poprawić, ani nie mamy zamiarupodążać za wskazówkami Ducha, musimy zadać sobie pytanie: Czy jesteśmygodni, aby przyjąć sakrament, czy też drwimy sobie z istoty jego sensu, którą jestfunkcja katalizatora osobistej pokuty i udoskonalenia?” („The Beauty and

Importance of the Sacrament”, Ensign, maj 1989, str. 38).

• Jakie błogosławieństwa spływają na ludzi, którzy godnie przyjmują sakrament?(zob. 3 Nefi 20:8–9). (Upewnij się, że uczniowie rozumieją, że jeśliprzyjmujemy sakrament w duchu modlitwy i pokuty, możemy otrzymaćodpuszczenie grzechów tak, jak podczas chrztu).

Pokaż następującą wypowiedź Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum DwunastuApostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

LEKCJA 15

66

„Bez możliwości dalszego oczyszczenia po chrzcie, każdy z nas pozostajeodsunięty od rzeczy duchowych. Nie możemy cieszyć się towarzystwem DuchaŚwiętego, a podczas sądu ostatecznego zostaniemy ‘[odsunięci] na zawsze’(1 Nefi 10:21). Jakże wdzięczni jesteśmy, że Pan zapewnił każdemuochrzczonemu członkowi Swojego Kościoła proces, dzięki któremu możemyregularnie oczyszczać się z brudu grzechu. Sakrament jest niezbędną częścią tego

procesu” („The Aaronic Priesthood and the Sacrament”, Ensign, listopad 1998, str. 38).

• Dlaczego zgodnie z tym, co powiedział Starszy Oaks, sakrament jest takistotnym obrzędem ewangelii?

Przeczytaj jeszcze jedną wypowiedź Starszego Oaksa:

„Przykazano nam, abyśmy odpokutowali za nasze grzechy, przychodzili do Panaze skruszonym sercem i pokornym duchem, i przyjmowali sakrament, czyniąc tozgodnie z zawartymi przymierzami. Kiedy odnawiamy w ten sposób naszeprzymierza zawarte podczas chrztu, Pan odnawia oczyszczającą moc naszegochrztu. W ten sposób zostajemy oczyszczeni i możemy zawsze mieć z sobą JegoDucha. Znaczenie tego obrzędu jest wyraźnie podkreślone w przykazaniu Pana,

abyśmy co tydzień przyjmowali sakrament (zob. NiP 59:8–9)” („The Aaronic Priesthood and theSacrament”, Ensign, listopad 1998, str. 38).

Możesz wyjaśnić, że kiedy godnie przyjmujemy sakrament, wtedy „odnawiamywszystkie przymierza, jakie zawarliśmy z Panem” (Delbert L. Stapley, w: ConferenceReport, październik 1965, str. 14; kursywa dodana; zob. także L. Tom Perry, „Teraz,kiedy przyjmujemy sakrament”, Ensign lub Liahona, maj 2006, str. 41).

Poproś uczniów, aby przejrzeli następujący werset: Ew. Łukasza 22:15. Następniezapytaj:

• Jaka byłaby wasza odpowiedź, gdyby ktoś zadał wam następujące pytanie: jaksądzicie, dlaczego Jezus pragnął spożyć wieczerzę paschalną ze SwoimiApostołami? Jakie złożylibyście świadectwo?

Złóż świadectwo, że kiedy pamiętamy o Jezusie Chrystusie i Jego zadość czyniącejofierze, a także kiedy godnie przyjmujemy sakrament, odnawiamy naszeprzymierza zawarte z Bogiem. Zachęć uczniów, aby zastanowili się, w jaki sposóbkażdy z nich może okazać „skruszone serce i pokornego ducha” podczasprzyjmowania sakramentu. Poproś ich, aby dbali o to, by obrzęd sakramentu był dlanich regularnym duchowym doświadczeniem.

Materiały do studiowania dla uczniów• Ew. Mateusza 26:26–28; Ew. Łukasza 22:17–20; I List do Koryntian 11:27–30;

3 Nefi 18:1–11, 28–29; 20:8–9; Nauki i Przymierza 20:75–79.

• Dallin H. Oaks, „Spotkanie sakramentalne i sakrament”, Ensign lub Liahona,listopad 2008, str. 17–20.

LEKCJA 15

67

Fragmenty z przemówienia Jeffreya R. Hollanda,„This Do in Remembrance of Me”

„Skoro pamiętanie jest naszym głównym zadaniem, co może być przywoływanew naszej pamięci, kiedy ofiarowane są nam te proste i cenne symbole?

Możemy pamiętać o życiu Zbawiciela, zanim przyszedł na świat oraz o tymwszystkim, czego dokonał jako wielki Jehowa, stworzyciel nieba i ziemi iwszystkich rzeczy, które w nich są. Możemy pamiętać o tym, że już podczasWielkiej Narady w Niebie kochał nas i był tak wspaniale silny, że nawet tamtriumfowaliśmy dzięki mocy Chrystusa i naszej wierze w krew Baranka (zob.Objawienie 12:10–11).

Możemy pamiętać o prostym majestacie Jego przyjścia na świat w doczesności […].

Możemy pamiętać o cudach Chrystusa, Jego naukach, uzdrowieniach i pomocy, z którą spieszył.Możemy pamiętać o tym, że przywrócił wzrok niewidomym i słuch głuchym, a chromi, kalecy iwycieńczeni zaczęli chodzić. A następnie, w chwilach, kiedy czujemy, że nasz postęp się zatrzymałalbo nasza radość i perspektywa osłabły, możemy przeć naprzód, mając niezachwianą wiarę wChrystusa […].

Możemy pamiętać o tym, że Zbawiciel, pełniąc nawet tak poważną misję, jaka została Mupowierzona, odnajdował radość w życiu, cieszył się towarzystwem ludzi i pouczał Swoich uczniów, abybyli dobrej myśli. Mówił, że powinniśmy tak radować się ewangelią, jak człowiek, który znalazł wielkiskarb, najprawdziwszą drogocenną perłę, na własnym podwórku […].

Możemy pamiętać o tym, że Chrystus nazywał Swoich uczniów przyjaciółmi […].

Możemy i powinniśmy pamiętać o wspaniałych rzeczach, które otrzymujemy w życiu, gdyż ‘wszelkiedobro następuje przez Chrystusa’ (Moroni 7:24) […].

Czasami będziemy mieć powód, aby pamiętać o tym, jak źle był traktowany, o odrzuceniu, jakiegodoświadczył i niesprawiedliwości — o wielkiej niesprawiedliwości — którą musiał znieść. Kiedy myrównież stawiamy w życiu czoła tego rodzaju trudnościom, możemy pamiętać o tym, że Chrystus byłzewsząd atakowany, ale nigdy pognębiony; zakłopotany, ale nie zrozpaczony; prześladowany, ale nieopuszczony (zob. II List do Koryntian 4:8–9).

Kiedy nadchodzą dla nas trudne czasy, możemy pamiętać o tym, że Jezus musiał zstąpić poniżejwszystkich rzeczy, zanim mógł się ponownie wzbić ponad nie; że doświadczył boleści, cierpienia iwszelkich pokus, aby Jego serce przepełniło się miłosierdziem i aby wiedział, jak pomóc Swojemuludowi w jego słabościach (zob. NiP 88:6; Alma 7:11–12).

Tym, którzy się chwieją lub potykają, mówię: pamiętajcie, że On nas podtrzyma i wzmocni. W końcuma nas przecież zbawić i za to wszystko oddał Swoje życie […].

O tym wszystkim możemy pamiętać, gdy młody, klęczący kapłan zachęca nas, abyśmy zawszepamiętali o Chrystusie” (Ensign, listopad 1995, str. 67–69).

LEKCJA 15

68

LEKCJA 16

Zbawiciel zadośćuczynił zagrzechy całej ludzkości

Wprowadzenie„[Jezus Chrystus] oddał swoje życie, aby zadośćuczynić zagrzechy całej ludzkości. To On ofiarował wielki zastępczy darza wszystkich, którzy kiedykolwiek będą żyli na ziemi”(„Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”, Ensign lubLiahona, kwiecień 2000, str. 2). Starszy Richard G. Scott zKworum Dwunastu Apostołów nauczał, że „Zadośćuczynieniejest niezbędnym elementem planu szczęścia naszego OjcaNiebieskiego, bez którego plan ten nie mógłby w pełni

zadziałać” („On żyje! Więc Mu chwałę dam!”, Ensign lubLiahona, maj 2010, str. 76). Dzisiejsza lekcja skupia się nawielkim cierpieniu Zbawiciela, które miało swój początek wGetsemane, a koniec na krzyżu. Lekcja opisuje, w jaki sposóbJezus Chrystus może pomóc nam przezwyciężyć naszegrzechy i dzięki Swemu Zadośćuczynieniu wzmocnić nas wcodziennym życiu.

Dodatkowe źródła• David A. Bednar, „Zadośćuczynienie i podróż w doczesności”, Liahona,

kwiecień 2012, str. 12–19.

• Jeffrey R. Holland, „Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa”, Liahona, marzec 2008,str. 32–38.

Propozycje dotyczące nauczaniaEw. Marka 14:33–36; Ew. Łukasza 22:39–44; 2 Nefi 9:21Jezus Chrystus dobrowolnie cierpiał męki ZadośćuczynieniaNa rozpoczęcie lekcji możesz poprosić uczniów o zaśpiewanie hymnu: „Podziwiammiłości czyn” (Hymny oraz pieśni dla dzieci str. 38) lub innego hymnu o Zbawicielu.Następnie, kiedy lekcja się rozpocznie, zapytaj:

• W jaki sposób śpiewanie hymnu „Podziwiam miłości czyn” (bądź innegohymnu o Zbawicielu) przygotowuje was do studiowania zagadnieniaZadośćuczynienia Jezusa Chrystusa?

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali następujący fragment: Ew. Marka14:33–36 i odszukali zwroty opisujące cierpienie Zbawiciela w Getsemane. Wypiszna tablicy określenia, które znaleźli uczniowie.

• Jakie znaczenie mają dla was te zwroty?

Poproś uczniów o przestudiowanie następujących fragmentów: Ew. Łukasza22:39–44; 2 Nefi 9:21; i Mosjasz 3:7 i odszukanie dodatkowych informacji ocierpieniu, jakiego doświadczył Zbawiciel, składając za nas Swoją zadość czyniącąofiarę. Możesz również zaproponować, aby uczniowie znaleźli odnośniki do tychwersetów w pismach świętych.

• Jakie ważne prawdy dotyczące cierpienia Jezusa za nas są przedstawione w tychwersetach? (Odpowiedzi powinny zawierać następującą prawdę: Cierpienie

69

Jezusa Chrystusa sprawiło, że krew sączyła się ze wszystkich porów Jegoskóry).

Zwróć uwagę uczniów na to, że na Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa składają sięJego cierpienie za nasze grzechy w Getsemane i na krzyżu, przelanie Jego krwi,śmierć na krzyżu i Zmartwychwstanie z grobu. Poproś jednego z uczniów oprzeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Starszego Bruce’a R. McConkiego zKworum Dwunastu Apostołów:

„Nie wiemy, nie jest to nam wiadome ani żaden śmiertelny umysł nie może wpełni pojąć znaczenia tego, czego Chrystus dokonał w Getsemane.

Wiemy, że spływały po Nim wielkie krople krwi wydobywające się ze wszystkichporów, kiedy spijał resztki tej czary goryczy, jaką Mu podał Jego Ojciec.

Wiemy, że przeszedł cierpienia, zarówno w duchu, jak i w ciele, przekraczającewytrzymałość ludzką, gdyż żaden człowiek nie byłby w stanie tego przeżyć […].

Wiemy, że leżał twarzą ku ziemi, kiedy ból i męczarnia nieskończonego brzemienia sprawiały, żedrżał i pragnął, aby nie musiał wypić tej czary goryczy” („Oczyszczająca mocGetsemane”,Liahona, kwiecień 2011, str. 16–17).

• Co czujecie, gdy myślicie o cierpieniach Jezusa Chrystusa, których doświadczyłw Getsemane i na krzyżu?

Ew. Jana 15:13; I List Piotra 3:18; Nauki i Przymierza 19:15–19Jezus cierpiał, abyśmy my nie musieli cierpieć tak, jak OnZadaj następujące pytanie:

• Jak myślicie, dlaczego Jezus był gotów tak wiele dla nas wycierpieć?

Poproś uczniów, aby po cichu przestudiowali następujące fragmenty: Ew. Jana15:13; I List Piotra 3:18 oraz Nauki i Przymierza 19:15–19 i odszukali powody, dlaktórych Jezus Chrystus dobrowolnie cierpiał męki Zadośćuczynienia. Po upływiewyznaczonego czasu poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli. Kiedyuczniowie udzielą odpowiedzi, możesz je podsumować na tablicy wnastępujący sposób:

— aby pokazać Swoją ogromną miłość do nas,

— aby zapobiec w pełni naszym cierpieniom za grzechy,

— aby umożliwić nam odpokutowanie za grzechy i dostąpienie ich odpuszczenia,

— aby oddać chwałę Ojcu,

— aby umożliwić nam powrót do Boga,

— aby przywieść nas do Boga.

LEKCJA 16

70

Kiedy będziesz zadawać poniższe pytania, daj uczniom czas na zastanowienie sięnad odpowiedziami. (Przypomnij uczniom, że kiedy będą się uczyć rozważać to, coodnajdują w pismach świętych, Duch często ujawni im dodatkowe prawdy).

• Czego możecie nauczyć się o Jezusie Chrystusie, rozważając powody, dlaktórych cierpiał?

• Jaki mają one wpływ na was osobiście?

Zaznacz, że poprzez Zadośćuczynienie Jezus Chrystus stał się naszym Zastępcą —zajął nasze miejsce, wziął na Siebie nasze ciężary, cierpiał za nasze grzechy. ApostołPaweł ujął to tymi słowami: „On [Bóg Ojciec] tego [Chrystusa Syna], który nie znałgrzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą”(II List do Koryntian 5:21). To tak, jakby nasz Pan i Zbawiciel złożył każdemu z nasnastępującą propozycję: „Przyjdź do mnie. Wezmę twój grzech i dam ci mojąprawość”.

Złóż świadectwo, że dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa nasze grzechymogą być nam odpuszczone, jeśli za nie odpokutujemy. Dzięki Jego ofierze,dokonanej w naszym imieniu, została przygotowana droga powrotu do OjcaNiebieskiego, byśmy mogli żyć z Nim w wiecznej rodzinie. Jezus Chrystuspodporządkował się Zadośćuczynieniu z powodu ogromnej miłości zarówno doOjca Niebieskiego, jak i do nas. Zachęć uczniów, aby zastanowili się, jak mogąskuteczniej zabiegać o błogosławieństwa Zadośćuczynienia i cieszyć się nimi wswoim życiu.

Alma 7:11–13Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa roztacza nad nami Jego łaskę i moc dającąnam siłęPokaż następującą wypowiedź Starszego Neala A. Maxwella z Kworum DwunastuApostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Kiedy w całej pełni nadszedł czas męki, jej ciężar był o wiele, wiele większy, niżnawet Jego niedościgniony umysł był sobie w stanie wyobrazić! […].

Łączny ciężar wszystkich doczesnych grzechów — z przeszłości, teraźniejszości iprzyszłości — przytłoczył tę doskonałą, bezgrzeszną i wrażliwą Duszę! Wszystkienasze słabości i choroby w pewien sposób również stanowiły część straszliwejsumy Zadośćuczynienia. (Zob. Alma 7:11–12; Ks. Izajasza 53:3–5; Ew. Mateusza

8:17) […].

Jego cierpienie — tak jakby ktoś pomnożył ogrom przez nieskończoność — spowodowało, iżbędąc na krzyżu, wołał donośnym, samotnym głosem (zob. Ew. Mateusza 27:46)” („Willing toSubmit”, Ensign, maj 1985, str. 72–73).

• Jak myślicie, co miał na myśli Starszy Maxwell, mówiąc o „straszliwej sumieZadośćuczynienia”?

• Co jeszcze, oprócz naszych grzechów, przyczyniło się według StarszegoMaxwella do cierpień Zbawiciela?

LEKCJA 16

71

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Alma 7:11–13. Poprośpozostałych uczniów, aby śledzili tekst w swoich pismach świętych i rozpoznaliinne warunki doczesnego życia, które przyczyniły się do cierpień Zbawiciela.Poproś uczniów, aby powiedzieli o tym, co znaleźli i zapisz ich odpowiedzi natablicy. (Odpowiedzi powinny zawierać następujące hasła: boleści, cierpienia,pokusy, choroby, słabości i śmierć). Omów, co one znaczą oraz to, w jaki sposóbJezus Chrystus może nas błogosławić poprzez wpływ Ducha Świętego, kiedy ichdoświadczamy.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos następującej wypowiedziStarszego Davida A. Bednara z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Zbawiciel cierpiał nie tylko za naszą niegodziwość, ale także za nierówność,niesprawiedliwość, cierpienie, ból fizyczny i ból emocjonalny, które tak często nasnękają. Nie ma takiego fizycznego bólu, nie ma cierpienia duszy, nie ma boleściducha, nie ma niemocy czy słabości, jakich kiedykolwiek wy czy jadoświadczyliśmy w czasie naszej podróży przez doczesność, których Zbawiciel niedoświadczyłby pierwszy. W chwili słabości wy i ja możemy wołać: ’Nikt nie

rozumie. Nikt nie wie’. Być może żadna istota ludzka nie wie. Jednakże Syn Boży doskonale wie irozumie, ponieważ czuł i niósł nasze brzemiona na długo przed nami. A ponieważ zapłaciłnajwyższą cenę i poniósł owo brzemię, odczuwa doskonałą empatię i może wyciągnąć do nasSwą miłosierną rękę na bardzo wielu etapach naszego życia. Może wyciągnąć rękę, dotknąć nas,pospieszyć na ratunek, […] i nas wzmocnić, abyśmy byli kimś więcej, niż kiedykolwiekmoglibyśmy być, oraz pomóc nam uczynić to, czego sami nie moglibyśmy uczynić, polegającjedynie na własnych siłach” („Zadośćuczynienie i podróż w doczesności”, Liahona, kwiecień2012, str. 19).

Zapytaj uczniów, w jaki sposób mogliby podsumować nauki Starszego Bednara.Następnie zapytaj:

• W jaki sposób błogosławieństwa płynące z Zadośćuczynienia umożliwiają nampowrót do obecności Ojca Niebieskiego? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi,zaznacz, że dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa możemy otrzymaćpocieszenie i siłę poprzez Ducha Świętego, abyśmy byli w staniewytrzymać „boleści, cierpienia i [wszelkie pokusy]” [Alma 7:11]).

Aby pomóc uczniom zrozumieć łaskę Zbawiciela lub Jego moc dającą nam siłę,poproś, aby każdy z nich przestudiował jeden z poniższych fragmentów z pismświętych i przygotował się do powiedzenia o tym, czego się nauczył. (Możeszzapisać te odnośniki na tablicy).

II List do Koryntian 12:7–10

Mosjasz 3:19

Mosjasz 24:10–15

Alma 31:24–25, 31–33, 38

Eter 12:27

LEKCJA 16

72

Po upływie wyznaczonego czasu zapytaj:

• Zastanówcie się, w jaki sposób osoby opisane w tych wersetach zostaływzmocnione przez Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa. W jakichokolicznościach wy lub ktoś z waszych znajomych został wzmocniony wpodobny sposób?

• Dlaczego tak ważne jest dla nas zrozumienie tego, że mamy dostęp do mocyJezusa Chrystusa, która dodaje nam sił?

Pokaż następującą wypowiedź Starszego Richarda G. Scotta z Kworum DwunastuApostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Każdy z nas ma palącą potrzebę, by wzmocnić zrozumienie doniosłościZadośćuczynienia Jezusa Chrystusa, aby stało się ono niezachwianą podstawą, naktórej oprzemy swoje życie […].

Z całą mocą zachęcam was, abyście ustalili plan osobistego studiowania, by lepiejzrozumieć i bardziej docenić niezrównane, wieczne, nieskończone skutki tego, jakdoskonale Jezus Chrystus wypełnił Swą boską misję bycia naszym Zbawicielem i

Odkupicielem” („On żyje! Więc Mu chwałę dam!”, Ensign lub Liahona, maj 2010, str. 77).

Na zakończenie zachęć uczniów, aby stworzyli plan osobistego studiowaniazagadnień związanych z Jezusem Chrystusem i Jego Zadośćuczynieniem.

Materiały do studiowania dla uczniów• Ew. Marka 14:33–36; Ew. Łukasza 22:39–46; Ew. Jana 15:13; I List Piotra 3:18;

2 Nefi 9:21; Mosjasz 3:7; Alma 7:11–13; Nauki i Przymierza 19:15–20.

• David A. Bednar, „Zadośćuczynienie i podróż w doczesności”, Liahona,kwiecień 2012, str. 12–19.

LEKCJA 16

73

LEKCJA 17

Zbawiciel cierpiał i umarł nakrzyżu na Kalwarii

WprowadzenieKiedy Zbawiciel zbliżał się do końca Swojej doczesnej służby,„został pojmany i potępiony na podstawie fałszywychoskarżeń, skazany, aby zadowolić tłum oraz wydany naśmierć na krzyżu na Kalwarii” („Żyjący Chrystus: ŚwiadectwoApostołów”, Ensign lub Liahona, kwiecień 2000, str. 2). W

trakcie tej lekcji podkreślimy ważną prawdę, że JezusChrystus przyzwolił na Swoje cierpienie i własną śmierć z rąkinnych ludzi; żaden człowiek nie byłby w stanie odebraćMu życia.

Dodatkowe źródła• Jeffrey R. Holland, „Żaden nie był z Nim”, Ensign lub Liahona, maj 2009,

str. 86–88.

Propozycje dotyczące nauczaniaEw. Mateusza 27:26–54; Ew. Jana 10:11–18; 19:10–11; 1 Nefi 19:9Jezus Chrystus miał moc, aby oddać Swoje życiePokaż ilustrację „Ukrzyżowanie” (Album: Ewangelia w malarstwie [2009], nr 57; zob.także: LDS.org).

Gdy będziesz czytać na głos fragment:Ew. Mateusza 27:26–54, poprośuczniów, aby wyobrazili sobie, żeznajdują się pośród wiernychprzedstawionych na tej ilustracji.Zachęć ich, aby śledzili tekst w swoichpismach świętych i zastanowili się nadtym, jakie uczucia towarzyszyłyby im,gdyby byli świadkami UkrzyżowaniaJezusa Chrystusa. Po zakończeniuczytania poproś uczniów, aby podzielilisię swoimi przemyśleniami i uczuciami związanymi z tym doświadczeniem. Pouzyskaniu kilku odpowiedzi, zadaj następujące pytanie:

• Jakie uczucia względem Zbawiciela wzbudził w was omawiany fragment?

Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu wersety: Ew. Jana 10:11, 17–18. Po upływiewyznaczonego czasu zapytaj:

• Czego uczymy się z tych wersetów o Ukrzyżowaniu i śmierci Jezusa Chrystusa?(Upewnij się, że uczniowie rozumieją, że Jezus Chrystus miał moc, daną Muod Ojca, aby oddać Swoje życie i je odzyskać).

Pokaż poniższą wypowiedź Starszego Jamesa E. Talmage’a z Kworum DwunastuApostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

74

„Naturalnym przejawem Jego nieśmiertelnego pochodzenia jako Synazrodzonego na ziemi z nieśmiertelnego Ojca był fakt, że [Jezus] był odporny naśmierć, z wyjątkiem sytuacji, w której dobrowolnie się jej poddał. Nikt nie byłbyw stanie odebrać Jezusowi Chrystusowi życia wbrew Jego woli i bez Jegopozwolenia. Moc, by oddać własne życie, była częścią Jego dziedzictwa, tak jakmoc, by je odzyskać w nieśmiertelnej formie” (Jesus the Christ, wyd. 3. [1916],

str. 418).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Ew. Mateusza26:53–54, a innego ucznia o przeczytanie: Ew. Jana 19:10–11. Poproś uczniów, abyśledzili tekst w swoich pismach świętych i porównali te dwa fragmenty.

• Na jaki rodzaj pomocy mógł liczyć Jezus Chrystus, zgodnie z zapisem w Ew.Mateusza?

• A czego dowiadujecie się z Ew. Jana? (Uczniowie mogą odpowiedzieć swoimisłowami, jednak powinni rozpoznać następującą prawdę: Żaden człowiek niebyłby w stanie odebrać życia Jezusowi Chrystusowi; On poniósł śmierćdobrowolnie).

• Jak myślicie, dlaczego Jezus pozwolił na to, aby Go ukrzyżowano, skoro mógłwezwać na pomoc legiony aniołów?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: 1 Nefi 19:9. Poprośuczniów, aby zdefiniowali słowo pozwolić. (Użyte tutaj słowo pozwolić oznaczazezwolić lub dać przyzwolenie. Możesz zachęcić uczniów, aby zapisali słowo „daćprzyzwolenie” na marginesie w swych pismach świętych obok fragmentu: 1 Nefi19:9).

• Dlaczego Zbawiciel pozwolił, aby Go ukrzyżowano?

Możesz pokazać następującą wypowiedź Starszego Alexandra B. Morrisona,Siedemdziesiątego, i poprosić jednego z uczniów, aby przeczytał ją na głos:

„To miłość do wszystkich dzieci Bożych sprawiła, że Jezus — wyjątkowy w Swejbezgrzesznej doskonałości — oferował siebie jako okup za grzechy innych ludzi[…]. Z tego samego doskonałego powodu Jezus przyszedł na ziemię, aby‘cierpieć, krwawić i umrzeć za ludzkość’ [„Tis Sweet to Sing the Matchless Love”,Hymns, nr. 176]. Przyszedł […], aby zadośćuczynić za nasze grzechy i zostałpodniesiony na krzyżu, aby przywieść do siebie wszystkich ludzi (zob. 3 Nefi

27:14)” („For This Cause Came I into the World”, Ensign, listopad 1999, str. 26).

Zwróć uwagę uczniów na to, że powodem, dla którego Jezus pozwolił sięukrzyżować, była Jego ogromna miłość zarówno do Swego Ojca, jak i do nas.Następnie zapytaj:

• W jaki sposób świadomość tego, że Zbawiciel dobrowolnie poddał sięukrzyżowaniu z powodu ogromnej miłości do Swego Ojca i do nas, możepomóc wam przetrwać trudne doświadczenia, którym stawiacie czoła?

LEKCJA 17

75

Ew. Mateusza 27:46; Ew. Łukasza 23:34–46; Ew. Jana 19:26–30Jezus Chrystus wypełnił Swoją doczesną misjęAby pomóc uczniom lepiej zrozumieć, jak wyglądała śmierć przez ukrzyżowanie,możesz przeczytać poniższą wypowiedź:

„Śmierć przez ukrzyżowanie wydaje się obejmować wszystko to, co ból i śmierć mogą miećwspólnego z tym, co potworne i koszmarne — zawroty głowy, skurcze, pragnienie, głód,bezsenność, gorączkę spowodowaną wstrząsem, tężec, publiczne upokorzenie, długie trwanie wmęczarni, lęk oczekiwania, stan zapalny nieopatrzonych ran — wszystko to spotęgowane donajdalszych granic wytrzymałości, ale zatrzymane przed chwilą, w której utrata przytomnościprzyniosłaby cierpiącemu ulgę. Ułożenie w tak nienaturalnej pozycji sprawiało, iż każdy ruchsprawiał ból; poszarpane żyły i zmiażdżone ścięgna pulsowały w nieustających katuszach;otwarte rany, w które wdzierało się zapalenie i stopniowa gangrena; tętnice — zwłaszcza głowy ibrzucha — stawały się nabrzmiałe i ściśnięte przez nadmiar krwi; i kiedy każdy rodzaj cierpieniastopniowo się nasilał, towarzyszył mu jeszcze niedający się znieść ból palącego, wściekłegopragnienia; a wszystkie te fizyczne powikłania powodowały wewnętrzne pobudzenie i niepokój,w obliczu którego myśl o zbliżającej się śmierci — o tym okropnym, nieznanym wrogu, któregobliskość zwykle wywołuje u człowieka największy dreszcz — niesie pewien rodzaj słodkiego iwybornego wyzwolenia.

Taka była śmierć, na którą Chrystus został skazany” (Frederic W. Farrar, The Life of Christ [1964],str. 641).

Powiedz uczniom, że Jezus Chrystus wypowiedział na krzyżu siedem zdań. Zapiszna tablicy poniższe odnośniki do fragmentów z pism świętych (z wyjątkiemcytatów w nawiasach) i poproś, aby każdy z uczniów przeczytał kilka z nich iodszukał słowa Jezusa:

Ew. Łukasza 23:34 („Ojcze, odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią”).

Ew. Łukasza 23:43 („Zaprawdę, powiadam ci, dziś będziesz ze mną w raju”).

Ew. Jana 19:26–27 („Niewiasto, oto syn twój! […] Oto matka twoja!”).

Ew. Mateusza 27:46 („Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?”).

Ew. Jana 19:28 („Pragnę”).

Ew. Jana 19:30 („Wykonało się!”).

Ew. Łukasza 23:46 („Ojcze, w ręce twoje polecam ducha mego”).

Kiedy uczniowie opowiedzą o tym, co znaleźli, własnymi słowami zapisz te zdaniana tablicy obok odpowiadających im fragmentów pism świętych. Zapytaj uczniów:

• Czego można się nauczyć o Zbawicielu i o tym, czego doświadczył na krzyżu,na podstawie Jego wypowiedzi?

• Do czego Jezus nawiązywał, kiedy oświadczył: „Wykonało się!”? (Ukończyłdzieło nieskończonego cierpienia, którego wymagało Zadośćuczynienie.Możesz zwrócić uwagę uczniów na to, że w tłumaczeniu Józefa Smitha

LEKCJA 17

76

fragmentu Ew. Mateusza 27:54 czytamy: „Ale Jezus znowu zawołał donośnymgłosem, mówiąc: Ojcze, wykonało się, spełniła się wola twoja. I oddał ducha”[zob. Ew. Mateusza 27:50]. Umarł dopiero wtedy, kiedy wiedział, że dokonałwszystkiego, czego pragnął Ojciec).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wypowiedzi Starszego Jeffreya R.Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Kiedy spłacona została każda najmniejsza cząstka, kiedy determinacja Jezusa,by pozostać wiernym, stała się oczywista i niezłomna, w końcu, miłosiernie‘wykonało się’ [zob. Ew. Jana 19:30]. Wbrew wszystkim przeszkodom, bezniczyjej pomocy i wsparcia, Jezus z Nazaretu, żyjący Syn żyjącego Boga,przywrócił fizyczne życie tam, gdzie rządziła śmierć i sprowadził radosne,duchowe odkupienie w miejsce piekielnej ciemności i rozpaczy. Z wiarą w Boga,

o którym wiedział, że jest blisko, mógł zwycięsko ogłosić: ‘Ojcze, w ręce twoje polecam duchamego’ [Ew. Łukasza 23:46]” („Żaden nie był z Nim”, Ensign lub Liahona, maj 2009, str. 88).

Poproś innego ucznia o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi StarszegoRoberta D. Halesa z Kworum Dwunastu Apostołów.

„Jezus dokonał wyboru, aby nie zostać odwołanym z tego świata, dokąd niewytrwa do końca i nie zakończy misji, do wypełnienia której został zesłany dlacałej ludzkości. Na krzyżu Kalwarii Jezus polecił Swojego ducha Ojcu w prostymoświadczeniu: ‘Wykonało się’ (Ew. Jana 19:30). Wytrwawszy do końca, zostałodwołany ze śmiertelności.

My także musimy wytrwać do końca” („Przymierze chrztu: być w Królestwie i byćz Królestwa”, Liahona, styczeń 2001, str. 6).

• Co rozumiemy dzięki tym dwóm Apostołom odnośnie do intencji Jezusa, gdypowiedział: „Wykonało się”? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, możeszzapisać na tablicy następującą prawdę: Jezus Chrystus wiernie wypełniłwszystko to, co Ojciec Niebieski nakazał Mu uczynić w doczesności).

• W jaki sposób pamięć o tym, czego Zbawiciel doświadczył i co wiernieprzetrwał dla Swojej doczesnej misji, pomoże wam w trudnych chwilach?

• W jaki sposób pamięć o przykładzie Jezusa może pomóc wam wypełnić to, poco przyszliście na świat?

• W jaki sposób możemy okazać naszą wdzięczność za to wszystko, co wycierpiałdla nas Zbawiciel? (Uczniowie mogą odpowiedzieć własnymi słowami, alepowinni wyrazić następującą zasadę: Okazujemy naszą wdzięczność za to, żeZbawiciel za nas cierpiał na krzyżu, kiedy wiernie trwamy do końca, takjak On).

Zachęć uczniów, aby rozważyli podzielenie się na portalach społecznościowychuczuciami, jakimi darzą Zbawiciela oraz napisanie o tym, co zamierzają zrobić, abyzachować te uczucia.

LEKCJA 17

77

Materiały do studiowania dla uczniów• Ew. Mateusza 27:26–54; Ew. Łukasza 23:34–46; Ew. Jana 10:11–18; 19:10–11,

19–37; 1 Nefi 19:9.

• Jeffrey R. Holland, „Żaden nie był z Nim”, Ensign lub Liahona, maj 2009,str. 86–88.

LEKCJA 17

78

LEKCJA 18

Zbawiciel służył wświecie duchów

WprowadzenieWspółcześni Apostołowie w następujący sposób świadczą oZbawicielu: „To On ofiarował wielki zastępczy dar zawszystkich, którzy kiedykolwiek będą żyli na ziemi” („ŻyjącyChrystus: Świadectwo Apostołów”, Ensign lub Liahona,kwiecień 2000, str. 2). Dzięki zadość czyniącej ofierze

Zbawiciela i Jego służbie w świecie duchów, każde dzieckoBoże, które kiedykolwiek żyło na ziemi, będzie mogło przyjąćlub odrzucić ewangelię. Podczas tej lekcji uczniowiedowiedzą się, jaką rolę odegrał Zbawiciel w świecie duchów io tym, jaka jest nasza rola w zbawieniu zmarłych.

Dodatkowe źródła• Spencer J. Condie, „The Savior’s Visit to the Spirit World”, Ensign, lipiec 2003,

str. 32–36.

• Richard G. Scott, „Radość płynąca z odkupienia zmarłych”, Ensign lub Liahona,listopad 2012, str. 93–95.

Propozycje dotyczące nauczaniaEw. Łukasza 23:39–43; Nauki i Przymierza 138:11–24Jezus Chrystus odwiedził świat duchówMożesz pokazać ilustracje: „Pochówek Jezusa” (Album: Ewangelia w malarstwie[2009], nr 58; zob. także LDS.org) oraz „Maria i zmartwychwstały Jezus Chrystus”(Album: Ewangelia w malarstwie, nr 59).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi StarszegoSpencera J. Condiego, Siedemdziesiątego:

„Fakty związane ze śmiercią i Zmartwychwstaniem Jezusa przyjmowane są przezwszystkie chrześcijańskie religie jako fundamentalne założenia wiary. Jednakżeto, co działo się z nieśmiertelnym duchem Jezusa po Jego śmierci, a przedZmartwychwstaniem, jest tajemnicą dla wszystkich poza świętymi w dniachostatnich. I znaczenie tego, co robił w tym czasie, stanowi doktrynalną podstawębudowania świątyń na całym świecie. Ponadto świadectwo o tym, co Jezus

uczynił, daje pocieszenie tym, którzy opłakują śmierć bliskich” („The Savior’s Visit to the SpiritWorld”, Ensign, lipiec 2003, str. 32).

79

Pochówek Chrystusa — Carl Heinrich Bloch. Dzięki uprzejmościNarodowego Muzeum Historii na Zamku Frederiksborg w Hillerødw Danii. Kopiowanie zabronione.

Czemu płaczesz? © 2015 Simon Dewey. Wykorzystane zapozwoleniem Altus Fine Art, altusfineart.com

Wskaż na ilustracje i zapytaj uczniów:

• Co Jezus robił pomiędzy Swoimpogrzebem a Zmartwychwstaniem?

Aby ukazać tło historyczne, poprośuczniów o przeczytanie fragmentu: Ew.Łukasza 23:39–43.

• Co Zbawiciel powiedział jednemuze złoczyńców na krzyżu? (Zwróćuwagę uczniów na to, że ProrokJózef Smith nauczał, żepoprawniejsze tłumaczenie słówZbawiciela brzmi: „Dziś będziesz zemną w świecie duchów” [w: Historyof the Church, 5:424–425]. SłowaZbawiciela wypowiedziane dozłoczyńcy są źle rozumiane przezwielu chrześcijan, którzyinterpretują ich znaczenie tak, żeosoba może odpokutować za ciężkiegrzechy na chwilę przed śmiercią.Pisma święte nauczają jednak, żenie powinniśmy zwlekać z pokutą).

• W jaki sposób te słowa wskazują nato, co robił Zbawiciel, kiedy Jegociało znajdowało się w grobie? (Zob.także I List Piotra 4:6).

Powiedz uczniom, że Prezydent JosephF. Smith otrzymał objawienie, któreopisuje wizytę Jezusa Chrystusa wświecie duchów. Aby pomóc uczniomzrozumieć kontekst tego objawienia,streść wstęp i 10 pierwszych wersetówrozdziału: Nauki i Przymierza 138.Poproś kilku uczniów, aby po koleiprzeczytali na głos następujące wersety:Nauki i Przymierza 138:11–12, 15–16, 18–19, 23–24. Przedyskutujcie odpowiedzi nanastępujące pytania:

• Co robił Zbawiciel pomiędzy czasem Swojego pogrzebu a Zmartwychwstaniem,zgodnie z treścią tego objawienia? (Uczniowie powinni powiedzieć, że kiedyciało Jezusa zostało pogrzebane, On odwiedził sprawiedliwe duchy wświecie duchów).

• Dlaczego te sprawiedliwe duchy były przepełnione szczęściem i radością?(Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, podkreśl następującą prawdę: WedługBożego planu, umarli, którzy byli wierni w życiu doczesnym, mogą zostaćwykupieni z pęt śmierci po Zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. Możesz

LEKCJA 18

80

również zwrócić uwagę uczniów na to, że misjonarze nie zostali wysłani, abynauczać w świecie duchów, aż do momentu śmierci i ZmartwychwstaniaZbawiciela [zob. Ew. Łukasza 16:19–31; Mojżesz 7:36–39]).

Nauki i Przymierza 138:20–37Wszystkie Boże dzieci będą mogły poznać ewangelięPoproś uczniów, aby po cichu przeczytali następujące fragmenty: Nauki iPrzymierza 138:20–21, 25–28 i odszukali pytanie, nad którym rozmyślał PrezydentSmith. (Uwaga: Aby pomóc uczniom dostrzec znaczenie zadawania dobrych pytań iszukania odpowiedzi podczas studiowania pism świętych, powiedz, że wieleobjawień w pismach świętych było danych w odpowiedzi na szczere pytania).Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, poproś ich o przeczytanie fragmentu: Nauki iPrzymierza 138:29–30 i odszukanie, w jaki sposób uwięzione duchy miały usłyszećewangelię. Zapytaj:

• Co Jezus robił pośród sprawiedliwych duchów podczas wizyty w świecieduchów? (Upewnij się, że uczniowie rozpoznają następującą prawdę: Podczaspobytu w świecie duchów Jezus zorganizował dzieło zbawieniazmarłych).

Podziel uczniów na pary. Poproś ich, aby przestudiowali fragment: Nauki iPrzymierza 138:30–37 i omówili znaczenie słowa: wszyscy użytego w wersetach 30.,31. i 37. Po upływie wyznaczonego czasu zapytaj:

• Jaki był cel służby Zbawiciela w świecie duchów? (Uczniowie powinni być wstanie rozpoznać następującą prawdę: Zbawiciel zapewnił wszystkimdzieciom Bożym możliwość usłyszenia ewangelii i otrzymania pełniradości).

• Dlaczego wszystkie Boże dzieci muszą być nauczane ewangelii? (Zob. NiP138:33–34; I List Piotra 3:18–20).

• Czego możemy się z tego nauczyć o skutkach zadość czyniącej ofiary JezusaChrystusa? (Skutki Zadośćuczynienia sięgają świata duchów).

Możesz przeczytać klasie następującą wypowiedź Prezydenta Josepha FieldingaSmitha (1876–1972):

„Co z niezliczonymi tysiącami tych, którzy umarli i nigdy nie słyszeli o Chrystusie,nigdy nie mieli możliwości, aby odpokutować i zmyć swoje grzechy, nigdy niespotkali starszych Kościoła, którzy mają upoważnienie? Niektórzy dobrzychrześcijanie powiedzą, że są oni straceni na zawsze […].

Ale czy to byłoby uczciwe? Czy to byłoby sprawiedliwe? Nie! Pan da każdemuczłowiekowi możliwość usłyszenia o życiu wiecznym i otrzymania go — miejsca

w Jego królestwie” (Doctrines of Salvation, zebr. Bruce R. McConkie, wyd. 3.[1954–1956], 2:132).

• Dlaczego te prawdy na temat świata duchów są ważne? Jakie to ma znaczeniedla osoby, która zna te prawdy?

LEKCJA 18

81

• W jaki sposób wiedza o służbie Zbawiciela w świecie duchów może być dla waspocieszająca?

Możemy pomóc z zbawieniu zmarłychRozdaj uczniom egzemplarze ulotki: „Praca w dniach ostatnich dlazbawienia zmarłych”. Podziel uczniów na małe grupy lub na pary. Poproś,

aby zapoznali się z treścią ulotki, odnajdując i omawiając błogosławieństwaobiecane tym, którzy biorą udział w dziele odkupienia zmarłych.

Po upływie wyznaczonego czasu zadaj uczniom następujące pytania:

• W jaki sposób nasz udział w pracy świątynnej i badaniu historii rodziny pomagazmarłym skorzystać z błogosławieństw związanych z zadość czyniącą ofiarąJezusa Chrystusa?

• W jaki sposób uczestnictwo w obrzędach dokonywanych za zmarłychupodabnia nas do Zbawiciela? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, podkreślnastępującą zasadę: Kiedy uczestniczymy w obrzędach świątynnychdokonywanych za naszych zmarłych krewnych, umożliwiamy imzbawienie i wzmacniamy siebie samych przeciwko wpływomprzeciwnika).

Możesz przeczytać następujące wyjaśnienie Prezydenta Gordona B. Hinckleya(1910–2008) dotyczące tego, w jaki sposób uczestnictwo w zastępczych obrzędachza zmarłych idzie w parze z dziełem odkupienia dokonanym przez Zbawiciela:

„To, co dzieje się w Domu Pana […], jest bliższe duchowi ofiary Pana niżjakakolwiek inna znana mi praca. Dlaczego? Ponieważ ta praca wykonywana jestprzez osoby, które dobrowolnie poświęcają swój czas i środki — nie oczekując wzamian podziękowania ani nagrody — aby uczynić dla innych coś, czego oni saminie mogą dla siebie zrobić” („A Century of Family History Service”, Ensign,marzec 1995, str. 62–63; zob. także Ks. Abdiasza 1:21).

Ponownie nawiąż do treści ulotki i zapytaj:

• Czy dostrzegliście lub doznaliście kiedyś jednego z błogosławieństw obiecanychosobom, które uczestniczą w dziele odkupienia zmarłych?

Poproś uczniów, aby po cichu zastanowili się nad odpowiedzią na następującepytania:

• Które z tych obietnic chcielibyście otrzymać teraz w swoim życiu? Co bylibyściegotowi zrobić, żeby je otrzymać?

Rzuć uczniom wyzwanie, żeby spotkali się w swoich okręgach z osobamiodpowiedzialnymi za koordynację badań nad historią rodziny i dowiedzieli sięwięcej o tym, w jaki sposób mogą wykonywać pracę na rzecz swoich zmarłychprzodków. Przeczytaj na głos werset: Nauki i Przymierza 128:22 i złóż świadectwoo wiecznej służbie Jezusa Chrystusa i Jego świętej pracy dla zmarłych, która zostałazaplanowana przed powstaniem świata.

LEKCJA 18

82

Materiały do studiowania dla uczniów• Ew. Łukasza 23:39–43; I List Piotra 3:18–20; 4:6; Nauki i Przymierza 128:15, 22;

138:1–37.

• Spencer J. Condie, „The Savior’s Visit to the Spirit World”, Ensign, lipiec 2003,str. 32–36.

Praca w dniach ostatnich dla zbawienia zmarłychStarszy John A. Widtsoe (1872–1952) z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał o naszej wyznaczonejw preegzystencji misji, której celem jest pomoc w zbawieniu synów i córek Boga:

„W preegzystencji, w dniu, kiedy odbywała się Wielka Narada, zawarliśmyz Wszechmogącym pewną umowę. Pan przedstawił nam przygotowanyprzez siebie plan. Zaakceptowaliśmy go. Ponieważ plan ten dotyczywszystkich ludzi, stajemy się uczestnikami zbawienia każdej osoby, którejten plan dotyczy. Zgodziliśmy się wówczas na to, że zbawimy nie tylkosiebie samych, lecz również całą ludzką rodzinę. Staliśmy się partnerami

Pana. Wprowadzenie tego planu w życie stało się więc nie tylko dziełem Ojca i Zbawiciela,lecz również naszym dziełem. Najmniejszy, najbardziej pokorny z nas, jest partneremWszechmogącego w osiągnięciu celu wiecznego planu zbawienia („The Worth of Souls”,Utah Genealogical and Historical Magazine, październik 1934, str. 189)” (w: Doctrine andCovenants and Church History: Gospel Doctrine Teacher’s Manual [1999], str. 173).

Starszy Richard G. Scott z Kworum Dwunastu Apostołów zachęcał młodzież Kościoła do pracyświątynnej na rzecz swoich przodków.:

„Wszelka praca, jaką wykonujecie w świątyni, to dobrze spędzony czas, aleprzyjmowanie obrzędów w imieniu własnych przodków uczyni czasspędzony w świątyni świętszym i umożliwi otrzymanie wspanialszychbłogosławieństw […].

Czy wy, młodzi ludzie, pragniecie znaleźć pewny sposób na eliminacjęwpływu przeciwnika z waszego życia? Zagłębcie się w poszukiwania

własnych przodków, przygotujcie ich imiona i nazwiska na otrzymanie świętych obrzędówzastępczych dostępnych w świątyni, a następnie udajcie się do świątyni, aby w ichzastępstwie przyjąć obrzędy chrztu oraz nadania daru Ducha Świętego […]. Niewyobrażam sobie lepszej obrony przed wpływem przeciwnika w waszym życiu” („Radośćpłynąca z odkupienia zmarłych”, Ensign lub Liahona, listopad 2012, str. 93–94).

Starszy David A. Bednar z Kworum Dwunastu Apostołów wystosował poniższe zaproszenie iobietnicę:

LEKCJA 18

83

„Zachęcam młodych ludzi Kościoła, aby poznawali i doświadczali DuchaEliasza. Zachęcam was, abyście wyszukiwali i poznawali swoich przodkóworaz przygotowywali się do wykonywania chrztów w zastępstwie waszychzmarłych krewnych w domu Pana (zob. NiP 124:28–36). Namawiam was,abyście pomagali innym ludziom poznawać historie ich rodzin.

Jeśli z wiarą odpowiecie na to zaproszenie, wasze serca zwrócą się kuojcom. Obietnice złożone Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi zakorzenią się w waszychsercach. Wasze błogosławieństwo patriarchalne określające wasz rodowód połączy was ztymi przodkami i będzie miało dla was większe znaczenie. Wzrośnie wasza miłość iwdzięczność do przodków. Wasze świadectwo i nawrócenie do Zbawiciela staną sięgłębokie i trwałe. Obiecuję wam, że będziecie chronieni przed nasilającym się wpływemprzeciwnika. Uczestnicząc w tej świętej pracy, będziecie chronieni tak za młodu, jak i przezresztę swojego życia” („Serca dzieci się zwrócą”, Ensign lub Liahona, listopad 2011,str. 26–27).

LEKCJA 18

84

LEKCJA 19

Pan zmartwychwstałWprowadzenie„[Jezus Chrystus] powstał z grobu, aby być ‘pierwiastkiemtych, którzy zasnęli’ (I List do Koryntian 15:20). Jako PowstałyPan, odwiedzał tych, których kochał w tym życiu” („ŻyjącyChrystus: Świadectwo Apostołów”, Ensign lub Liahona,kwiecień 2000, str. 3). Lekcja omówi doktrynę i wydarzenia

związane ze Zmartwychwstaniem Jezusa Chrystusa. Kiedyuczniowie pogłębią swoje zrozumienie Zmartwychwstania iświadectwo o nim, zyskają nową perspektywę i nadzieję wobliczu wyzwań doczesności.

Dodatkowe źródła• D. Todd Christofferson, „Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa”, Ensign lub

Liahona, maj 2014, str. 111–114.

• Dallin H. Oaks, „Zmartwychwstanie”, Liahona, lipiec 2000, str. 16–19.

Propozycje dotyczące nauczaniaI List do Koryntian 15:12–29Zmartwychwstanie Jezusa ChrystusaPokaż następującą wypowiedź Proroka Józefa Smitha (1805–1844) i poprośktóregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Podstawowe zasady naszej religii wywodzą się ze świadectwa Apostołów iProroków o Jezusie Chrystusie; o tym, że zmarł, został pochowany i powstałtrzeciego dnia, i wstąpił do nieba. Wszystkie inne sprawy odnoszące się do naszejreligii stanowią zaledwie dodatek do tego” (Teachings of Presidents of theChurch: Joseph Smith [2007], str. 49).

Omów z uczniami odpowiedź na następujące pytanie:

• Jak myślicie, dlaczego wszystkie inne zasady ewangelii stanowią zaledwie„dodatek” do kwestii śmierci, pochówku i Zmartwychwstania JezusaChrystusa?

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali następujące wersety: Ks. Izajasza 25:8;Mosjasz 16:7–8 i Alma 33:22 i odszukali starożytne proroctwa zapowiadająceZmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Niech uczniowie opowiedzą o tym, coznaleźli.

Narysuj na tablicy poniższą tabelkę:

85

Ponieważ Jezus powstał zmartwych, …

Gdyby Jezus nie powstał zmartwych, …

I List do Koryntian 15:20–28

Alma 11:43–45

I List do Koryntian 15:12–19, 29

2 Nefi 9:8–10

Poproś połowę klasy o przeczytanie wersetów znajdujących się w lewej kolumnietabelki i odszukanie błogosławieństw, które otrzymujemy dziękiZmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. Druga połowa klasy niech przeczyta wersetyz prawej kolumny i odszuka, co by się stało, gdyby Jezus nie powstał z martwych.Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, czego siędowiedzieli. Zadając poniższe pytania, pomóż uczniom sformułować doktrynę,której uczymy się z tych fragmentów:

• W wersecie: I List do Koryntian 15:20 Apostoł Paweł powiedział, że Jezus jest„pierwiastkiem tych, którzy zasnęli”. Co oznacza ten zwrot? (Jezuszmartwychwstał jako pierwszy).

Poproś uczniów o ponowne przeczytanie wersetu: I List do Koryntian 15:22.Następnie zapytaj:

• W jaki sposób moglibyście podsumować uniwersalne błogosławieństwo, któreotrzymujemy w wyniku Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa? (Uczniowiepowinni powiedzieć następującą doktrynę: W wyniku Zadośćuczynienia iZmartwychwstania Jezusa Chrystusa wszyscy ludzie, którzy narodzą się wświecie doczesnym, dostąpią zmartwychwstania).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos następujących wypowiedziPrezydenta Howarda W. Huntera (1907–1995) i Prezydenta Mariona G. Romney’a(1897–1988) z Rady Prezydenta Kościoła:

„Bez Zmartwychwstania ewangelia Jezusa Chrystusa staje się litanią mądrychzdań i cudów pozornie niemożliwych do wyjaśnienia — zdań i cudów bezostatecznego triumfu. Nie, finalny triumf zawiera się w finalnym cudzie: oto poraz pierwszy w dziejach ludzkości ktoś, kto umarł, podniósł się z martwych donieśmiertelności. On był Synem Boga, Synem naszego nieśmiertelnego Ojca wNiebie i Jego zwycięstwo nad fizyczną i duchową śmiercią jest dobrą nowiną,

którą powinny głosić usta każdego chrześcijanina” (Howard W. Hunter, „An Apostle’s Witness ofthe Resurrection”, Ensign, maj 1986, str. 16).

LEKCJA 19

86

„‘Wstał z martwych, nie ma go tu’ (Ew. Marka 16:6). Te wymowne i proste słowaogłosiły najważniejsze wydarzenie w dziejach ludzkości” (Marion G. Romney,„The Resurrection of Jesus”, Ensign, maj 1982, str. 6).

• Dlaczego, waszym zdaniem, Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa to„najważniejsze wydarzenie w dziejach ludzkości”?

• Jakie myśli i uczucia ogarniają was, kiedy zdajecie sobie sprawę, że w wynikuZmartwychwstania Jezusa Chrystusa wszystkie dzieci Ojca Niebieskiego, któreprzychodzą na ziemię, zmartwychwstaną?

Zaznacz, że Zmartwychwstanie nie tylko wykupuje nas ze śmierci fizycznej, aletakże duchowej. Gdyby nie było zmartwychwstania, wszyscy ludzie staliby sięostatecznie podobni diabłu (zob. 2 Nefi 9:6–9).

Złóż świadectwo, że Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa wypełniłoZadośćuczynienie i umożliwiło wszystkim dzieciom Boga powrót do Niego.

Ew. Mateusza 28; Ew. Marka 16; Ew. Łukasza 24; Ew. Jana 20Świadkowie zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa

Rozdaj uczniom poniższą tabelkę w formie ulotki:

Wizyty zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa wNowym Testamencie

Odnośnik Odwiedzoneosoby

Datalubczas

Miejsce Co miałomiejsce

Ew. Jana 20:11–18; Ew. Marka 16:9

Ew. Mateusza 28:1–10

Ew. Łukasza 24:34; I List do Koryntian 15:5

Ew. Marka 16:12; Ew. Łukasza 24:13–32

Ew. Marka 16:14; Ew. Łukasza 24:33,36–49; Ew. Jana 20:19–23

Ew. Jana 20:26–29

Ew. Jana 21:4–23

Ew. Mateusza 28:16–20; Ew. Marka16:15–18

Ew. Marka 16:19–20; Ew. Łukasza24:50–53; Dzieje Apostolskie 1:9–11

LEKCJA 19

87

Odnośnik Odwiedzoneosoby

Datalubczas

Miejsce Co miałomiejsce

I List do Koryntian 15:6

I List do Koryntian 15:7

Dzieje Apostolskie 7:55–56

Dzieje Apostolskie 9:4–6; I List doKoryntian 9:1;15:8

Objawienie 1:13–18

Wyznacz każdemu uczniowi po jednym lub po dwa rzędy z tabelki. Poproś uczniówo przeczytanie przypisanych im wersetów i zwrócenie uwagi na to, kogo odwiedziłzmartwychwstały Zbawiciel. Po upływie wyznaczonego czasu niech uczniowieopowiedzą o tym, co znaleźli. Ze względu na ograniczony czas lekcji poprośuczniów o krótkie odpowiedzi. Następnie przedyskutujcie odpowiedzi nanastępujące pytania:

• Czego dowiedzieliście się o licznych wizytach zmartwychwstałego Zbawiciela?Czego doświadczyła każda z odwiedzonych osób?

• Jakie są, oprócz tych wersetów, jeszcze inne świadectwa w pismach świętych natemat zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa? (Uczniowie mogą wspomnieć oświadectwach Nefitów i świadectwie Proroka Józefa Smitha).

• Dlaczego warto wiedzieć, że było tak wielu świadków zmartwychwstałegoZbawiciela? (Upewnij się, że uczniowie rozumieją następującą prawdę:Ponieważ wiele osób było świadkami zmartwychwstałego JezusaChrystusa, możemy mieć pewność, że On żyje i że my także będziemy żyćpo śmierci).

Aby pomóc uczniom lepiej zrozumieć doktrynalne konsekwencjeZmartwychwstania Zbawiciela i powód, dla którego Józef Smith nauczał, żewszystkie inne zasady są dodatkiem do kwestii śmierci i Zmartwychwstania JezusaChrystusa, rozdaj uczniom kopie poniższej wypowiedzi Starszego D. ToddaChristoffersona z Kworum Dwunastu Apostołów. Poproś jednego z uczniów oprzeczytanie tego fragmentu na głos.

„Jeśli Jezus w dosłownym sensie zmartwychwstał, to wynika z tego, że naprawdęjest On boską istotą. Zwykły śmiertelnik nie ma w sobie mocy, aby wrócić dożycia po tym, jak zmarł. Ze względu na to, że zmartwychwstał, Jezus nie mógł byćjedynie cieślą, nauczycielem, rabinem lub prorokiem. Ponieważ Jezuszmartwychwstał, musiał być Bogiem, samym Jednorodzonym Synem Ojca.

W związku z tym to, czego nauczał, jest prawdą, gdyż Bóg nie może kłamać [zob.Enos 1:6].

LEKCJA 19

88

Dlatego tak, jak powiedział, jest Stwórcą ziemi [zob. na przykład 3 Nefi 9:15].

Dlatego tak, jak nauczał, niebo i piekło istnieją naprawdę [zob. na przykład NiP 76].

Zatem istnieje świat duchów, który odwiedził On po Swojej śmierci [zob. NiP 138].

A co za tym idzie, tak jak ogłosili aniołowie, Pan przyjdzie ponownie [zob. Dzieje Apostolskie1:10–11] i ‘będzie osobiście królował na ziemi’ [Zasady Wiary 1:10; zob. także Topical Guide,„Jesus Christ, Millennial Reign”].

W związku z tym Sąd ostateczny i zmartwychwstanie są dane dla całej ludzkości [zob. naprzykład 2 Nefi 9:15].

Biorąc pod uwagę rzeczywistość Zmartwychwstania Chrystusa, wątpliwości co do wszechmocy,wszechwiedzy i dobroci Boga Ojca — który poświęcił Swego Jednorodzonego Syna dlazbawienia świata — są bezpodstawne. Wątpliwości co do sensu i celu życia są bezpodstawne.Jezus Chrystus jest w rzeczywistości jedynym imieniem i drogą, dzięki której ludzkość możedostąpić zbawienia. Łaska Chrystusa jest prawdziwa i dzięki niej skruszony grzesznik możeotrzymać wybaczenie i zostać oczyszczony. Wiara jest naprawdę czymś więcej niż tylkowyobrażeniem lub wymysłem. Istnieje ostateczna i uniwersalna prawda oraz istnieją takżeposiadające cel i niezmienne normy moralne, których On nauczał.

Biorąc pod uwagę rzeczywistość Zmartwychwstania Chrystusa, odpokutowanie za jakiegokolwieknaruszenie Jego prawa i przykazań jest możliwe i jest pilną sprawą. Cuda Zbawiciela sąprawdziwe, tak samo jak Jego obietnica, którą dał Swoim uczniom, że mogą czynić takie same, anawet większe cuda [zob. Ew. Jana 14:12] […]. Biorąc pod uwagę rzeczywistośćZmartwychwstania Chrystusa, śmierć nie jest dla nas końcem i chociaż nasza skóra będzieposzarpana, uwolnieni od swojego ciała będziemy oglądać Boga [Ks. Joba 19:26]”(„Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa”, Ensign lub Liahona, maj 2014, str. 113, 114).

• W jaki sposób wypowiedź Starszego Christoffersona ilustruje centralne miejsceZmartwychwstania Zbawiciela wśród doktryn Jego przywróconej ewangelii?

Aby pomóc uczniom lepiej zrozumieć sposób, w jaki sposób Zmartwychwstaniewpływa na nich osobiście, pokaż poniższą wypowiedź Starszego Dallina H. Oaksaz Kworum Dwunastu Apostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jejna głos:

„‘Nadzieja żywa’ dana nam przez zmartwychwstanie jest naszym przekonaniem,że śmierć nie jest końcem naszej tożsamości, ale jedynie koniecznym krokiem wstronę przeznaczonego przejścia ze śmiertelności do nieśmiertelności. Nadzieja tazmienia całą perspektywę życia śmiertelnego […].

Pewność zmartwychwstania daje nam siłę i perspektywę, aby przetrwaćwyzwania śmiertelności, z jakimi się spotyka każdy z nas i ci, których kochamy,

takie jak niedostatki fizyczne, psychiczne czy emocjonalne, z jakimi się rodzimy lub jakienabywamy w życiu śmiertelnym. Z powodu zmartwychwstania wiemy, że te niedostatkiśmiertelności są jedynie czasowe!

Pewność zmartwychwstania daje nam również silny bodziec do przestrzegania przykazań Bożychw ciągu naszego śmiertelnego życia” („Zmartwychwstanie”, Liahona, lipiec 2000, str. 18).

• Dlaczego ważne jest, żeby każdy z nas budował świadectwo o realnościZmartwychwstania? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą zasadę:

LEKCJA 19

89

Dzięki Zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa możemy mieć nadzieję iwieczną perspektywę w obliczu prób i wyzwań życia).

• W jaki sposób zrozumienie Zmartwychwstania przyniosło wam albo komuś zwaszych znajomych nadzieję lub radość?

Przeczytaj następującą wypowiedź Prezydenta Davida O. McKay’a (1873–1970):

„Przez dwa i pół roku [Apostołowie] byli podtrzymywani i inspirowani obecnościąChrystusa. Ale teraz Go nie było. Zostali sami i czuli się zakłopotani ibezradni. […].

Co takiego się stało, że nagle ci Apostołowie przemienili się w pewnych siebie,odważnych, heroicznych głosicieli Ewangelii Jezusa Chrystusa? Powodem tegobyło objawienie, że Chrystus powstał z martwych” (Teachings of Presidents of the

Church: David O. McKay [2003], str. 62).

Zachęć uczniów, aby zastanowili się nad tym, czy znają kogoś, kogo moglibywesprzeć przesłaniem o Zmartwychwstaniu. Zachęć ich również do tego, aby wniedalekiej przyszłości podzielili się z tą osobą swoimi odczuciami i świadectwem.

Materiały do studiowania dla uczniów• Ew. Łukasza 24:1–48; Ew. Jana 20; I List do Koryntian 15:1–29, 54–58.

• Dallin H. Oaks, „Zmartwychwstanie”, Liahona, lipiec 2000, str. 16–19.

LEKCJA 19

90

LEKCJA 20

Zbawiciel służył Swoim„innym owcom”

WprowadzenieW proklamacji „Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”Apostołowie świadczą, że Zbawiciel „służył także pośródSwoich ‘innych owiec’ (Ew. Jana 10:16) w starożytnejAmeryce” (Ensign lub Liahona, kwiecień 2000, str. 3; zob.

także 3 Nefi 11:1–17). Kiedy czytamy w Księdze Mormona osłużbie Zbawiciela, możemy dowiedzieć się, w jaki sposóbsłużył On Swoim uczniom w każdym narodzie i szukałsposobności, aby o nich po kolei dbać i wspierać ich.

Dodatkowe źródła• Ronald A. Rasband, „Jeden po drugim”,Liahona, styczeń 2001, str. 36–37.

Propozycje dotyczące nauczaniaEw. Jana 10:14–16; 3 Nefi 15:16–21; 16:1–3Jezus Chrystus nauczał Żydów o Swoich „innych owcach”Pokaż globus lub mapę świata i poprośuczniów, aby odszukali miejsce, gdzieJezus Chrystus pełnił Swoją posługęwśród Żydów (współczesne państwoIzrael na Bliskim Wschodzie). Poprośuczniów, aby zajrzeli do rozdziału: Ew.Jana 10, przejrzeli kilka wersetów iodszukali, czego Jezus nauczał o sobie iJego relacji z ludźmi, którzy za Nimpodążają. Niech uczniowie opowiedzą,co znaleźli. (Uczniowie powinnipowiedzieć między innymi o tym, że On jest Dobrym Pasterzem, zna Swoje owce,one znają Jego głos, On gromadzi je wszystkie w Swojej owczarni itd.). Następniepoproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Ew. Jana 10:14–16, areszta klasy niech śledzi tekst w swoich pismach świętych. Zapytaj uczniów:

• Co powiedział Zbawiciel o Swoich „innych owcach”?

• Kim były te „inne owce”, o których mówił Jezus?

Poproś kilku uczniów, aby po kolei przeczytali na głos następujący fragment: 3 Nefi15:16–21. Następnie zapytaj:

• Jakie ważne prawdy na temat Swoich „innych owiec” Jezus objawił Nefitom?(Jedna z nich: Kiedy Jezus powiedział Żydom o „innych owcach”, miał namyśli innych ludzi, którzy za Nim podążali, włączając w to potomkówLehiego, żyjących na kontynencie amerykańskim).

• Dlaczego Żydzi z Jerozolimy nie wiedzieli nic o „innych owcach” Jezusa?

91

Wskaż na mapie obie Ameryki i poproś uczniów, aby po cichu przeczytalinastępujące fragmenty: 3 Nefi 16:1–3 i Mosjasz 27:30. Po upływie wyznaczonegoczasu zapytaj:

• Gdzie jeszcze Zbawiciel miał się ukazać Swojemu ludowi, zgodnie z tym, copowiedział?

• Dlaczego istotna jest wiedza o tym, że Zbawiciel odwiedził Swoje „owce” winnych narodach? (Wyjaśnij, że chociaż Zbawiciel być może osobiście odwiedziłrównież inne ludy i inne narody, to jednak najczęściej objawia On siebiepoprzez wpływ Ducha Świętego. Zaznacz, że służąc Swoim owcom, Jezuspomagał wypełnić przymierze Swego Ojca, dotyczące zebrania ich ponownie wJego obecności).

Złóż świadectwo, że Jezus Chrystus kocha nas wszystkich i będzie objawiał sięwszystkim tym, którzy zaliczać się będą do Jego owczarni. On stara się zebraćwszystkie dzieci Ojca Niebieskiego — bez względu na to, gdzie przebywają— z powrotem w Jego obecności.

3 Nefi 11:8–17Jezus Chrystus służy każdemu Swojemu naśladowcy indywidualniePrzeczytaj na głos fragment: 3 Nefi 11:8–17 i poproś uczniów, aby śledzili tekst wswoich pismach świętych i wyobrazili sobie, że znajdują się przy świątyni w krajuObfitość. Po przeczytaniu tego fragmentu zapytaj uczniów, co robi na nichnajwiększe wrażenie, zarówno w słowach, jak i czynach Zbawiciela. Jeśli zajdzietaka potrzeba, zadaj niektóre lub wszystkie z poniższych pytań:

• Jak myślicie, czego na Swój temat Jezus Chrystus chciał nauczyć rzeszęzgromadzoną wokół świątyni? (Uczniowie powinni rozpoznać między innyminastępującą prawdę: Zbawiciel służy Swoim naśladowcom „jeden podrugim” [3 Nefi 11:15; zob. także 3 Nefi 17:21]).

Czego to uczy o troskliwości Zbawiciela względem każdego z nas, biorąc poduwagę, że rzesza liczyła około 2500 osób (zob. 3 Nefi 17:25), a Zbawiciel zachęciłwszystkie znajdujące się tam osoby, aby dotknęły ran w Jego boku, dłoniach istopach?

• W jaki sposób możemy dzisiaj skorzystać z zaproszenia Jezusa Chrystusazawartego w wersecie: 3 Nefi 11:14?

• Jak myślicie, jaki wpływ miałoby na was obejrzenie i dotknięcie ran Zbawiciela?

Jako przykład na to, że Pan interesuje się każdym z nas z osobna, możeszprzeczytać poniższą relację Starszego Ronalda A. Rasbanda z PrezydiumSiedemdziesiątych:

„W czasie ostatnich miesięcy naszej misji doświadczyliśmy czegoś, co jeszcze raznauczyło nas tej głębokiej zasady, że Bóg zna i kocha każdego z nas.

Starszy Neal A. Maxwell przyjechał do Nowego Jorku w jakichś sprawachkościelnych i zostaliśmy poinformowani, że chciałby także, aby odbyła siękonferencja misji. Byliśmy bardzo zadowoleni z możliwości wysłuchania jednego

LEKCJA 20

92

z wybranych sług Pana. Zostałem poproszony o wybranie jednego z naszych misjonarzy, abypowiedział modlitwę na rozpoczęcie spotkania. Mogłem zdać się na przypadek w wyborzejednego z misjonarzy, ale poczułem, że powinienem się zastanowić i z modlitwą wybrać tego,którego Pan chce, abym poprosił. Kiedy przeglądałem listę nazwisk, jedno z nich wyraźnie rzuciłomi się w oczy: Starszy Joseph Appiah z Akry w Ghanie. Czułem, że Pan chciał, aby to on siępomodlił na tym spotkaniu.

Zanim odbyła się konferencja misji, miałem rutynowy wywiad ze Starszym Appiah i powiedziałemmu o wrażeniu, jakie odniosłem, aby pomodlił się. Ze zdumieniem i pokorą w oczach głębokozaszlochał. Nieco zdziwiony jego reakcją zacząłem mu mówić, że wszystko jest w porządku i żenie musi się modlić, kiedy to poinformował mnie, że z przyjemnością ofiaruje modlitwę i że jegowzruszenie spowodowane było miłością, jaką darzy Starszego Maxwella. Powiedział mi, że tenApostoł jest kimś bardzo wyjątkowym dla świętych w Ghanie i dla jego własnej rodziny. StarszyMaxwell powołał jego ojca na prezydenta dystryktu w Akrze oraz zapieczętował jego matkę iojca w Świątyni Salt Lake.

Do owej chwili nie wiedziałem nic z tego, co właśnie powiedziałem o tym misjonarzu czy jegorodzinie, ale Pan wiedział i natchnął prezydenta misji w sprawie jednego misjonarza, abyzapewnić długotrwałe wspomnienie i doświadczenie budujące świadectwo” („Jeden po drugim”,Liahona, styczeń 2001, str. 36–37).

Daj uczniom chwilę czasu na ponowne przejrzenie fragmentu: 3 Nefi 11:15–17.Następnie zapytaj:

• Czy kiedykolwiek mieliście uczucie, że Ojciec Niebieski i Jezus Chrystus znająwas osobiście?

• Co zrobiła rzesza zgromadzona wokół świątyni po otrzymaniu osobistegoświadectwa o boskości Zbawiciela?

Zapytaj uczniów, czy któryś z nich chciałby złożyć świadectwo o Zbawicielu i Jegomiłości, którą odczuł. Złóż świadectwo, że mimo iż nie dotknęliśmy dłoni ani stópZbawiciela, On w dalszym ciągu służy każdemu z nas indywidualnie. Zachęćuczniów, aby zastanowili się, w jaki sposób mogą podziękować Ojcu Niebieskiemui Jezusowi Chrystusowi za Ich miłość.

3 Nefi 11–28Zbawiciel służył pośród NefitówAby pomóc uczniom poznać inne ważne aspekty służby Zbawiciela pośródNefitów, daj im kilka minut na przejrzenie nagłówków rozdziałów: 3 Nefi 11–28.Poproś ich, aby odszukali i zanotowali ważne elementy służby Zbawiciela pośródNefitów. Kiedy uczniowie będą szukać odpowiedzi, przejdź się po klasie i zobacz,co udało im się znaleźć. Jeśli ktoś ma problem ze znalezieniem odpowiedzi, zachęćtę osobę, aby skorzystała z jednego z poniższych wersetów (tekst w nawiasach jesttylko do wiadomości nauczyciela):

3 Nefi 11:19–27 (dał upoważnienie kapłańskie Swoim uczniom)

3 Nefi 11:31–40 (przedstawił Swoją doktrynę)

3 Nefi 12–14 (nauczał podobnie jak w Kazaniu na Górze w NowymTestamencie)

LEKCJA 20

93

3 Nefi 17:5–25 (uzdrowił wielu ludzi i służył dzieciom)

3 Nefi 18:1–12 (udzielił sakramentu)

3 Nefi 19:19–29 (modlił się za dwunastu Swoich uczniów pośród Nefitów)

3 Nefi 20:24–29 (nauczał o przymierzu Ojca, zgodnie z którym Izrael zostaniezebrany)

3 Nefi 23 (nakazał, aby pewne proroctwa zostały dodane do kroniki Nefitów)

3 Nefi 27:1–10 (nakazał nazwać Kościół Swoim imieniem)

Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, coznaleźli. Kiedy uczniowie przedstawią fakty z czasu służby Zbawiciela, możeszzadać niektóre lub wszystkie z następujących pytań, aby kontynuować dyskusjęw klasie:

• Jaki wpływ na ludzi miał dany aspekt służby Zbawiciela?

• W jaki sposób może nam się przydać wiedza o tym, jakim przywódcą inauczycielem był Jezus Chrystus?

Zachęć uczniów, aby zastanowili się nad odpowiedzią na następujące pytanie izapisali swoje myśli na ten temat:

• Mając na uwadze to, co dzisiaj studiowaliśmy, jak myślicie, czego oczekuje odwas Ojciec Niebieski, kiedy podążając za przykładem Jezusa Chrystusa, służyciebliźnim, nieznajomym, członkom rodziny, przyjaciołom oraz — w swoimpowołaniu — członkom Kościoła?

Zakończ lekcję, składając świadectwo o prawdach omawianych podczasdzisiejszej lekcji.

Materiały do studiowania dla uczniów• Ew. Jana 10:11–16; 3 Nefi 11:1–17; 15:16–21; 16:1–3.

• Ronald A. Rasband, „Jeden po drugim”, Liahona, styczeń 2001, str. 36–37.

LEKCJA 20

94

LEKCJA 21

Jezus Chrystus ustanowiłSwój Kościół

WprowadzeniePodczas trzyletniej służby na ziemi Jezus Chrystus przekazałklucze kapłaństwa Swoim Dwunastu Apostołom. Dzięki tymkluczom Kościół Jezusa Chrystusa został „[zbudowany] nafundamencie apostołów i proroków” (List do Efezjan 2:20).Ta lekcja opisuje sposób, w jaki Zbawiciel po

Zmartwychwstaniu nadal przewodził Swoim Apostołom iKościołowi poprzez wpływ Ducha Świętego. Dzięki temumogło wypełniać się przymierze Abrahama dotyczącezgromadzenia rozproszonego Izraela.

Dodatkowe źródła• Jeffrey R. Holland, „Prorocy, widzący i objawiciele”, Ensign lub Liahona, listopad

2004, str. 6–9.

Propozycje dotyczące nauczaniaEw. Mateusza 10:1–4; 16:19; 17:3–7; 18:18; List do Efezjan 2:19–20; 4:11–14Jezus Chrystus ustanowił Swój Kościół „na fundamencie apostołów i proroków”Pokaż uczniom klucz lub pęk kluczy i zapytaj, jakie znaczenie ma dla nas słowoklucze w kontekście ewangelii. Poproś kilku uczniów o przeczytanie po kolei na głosponiższych wersetów. Reszta klasy niech śledzi tekst w swoich pismach świętych iodszuka główne wydarzenie opisane lub wspomniane w każdym z tych wersetów.

Ew. Mateusza 10:1–4 (Powołanie Apostołów i przekazanie im upoważnienia)

Ew. Mateusza 16:19 (Klucze kapłaństwa obiecane Piotrowi [zob. Guide to theScriptures, „Keys of the Priesthood”; scriptures.lds.org]).

Ew. Mateusza 17:3–7 („Zbawiciel, Mojżesz i Eliasz [prorok Eliasz] dali kluczePiotrowi, Jakubowi i Janowi na górze, kiedy zostali przed nimi przemienieni”[Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith (2007), str. 105]).

Ew. Mateusza 18:18 (Wzmianka o mocy związywania i rozwiązywania na ziemii w niebie odnosi się do tego, że klucze kapłaństwa zostały obiecane równieżpozostałym Apostołom).

Możesz również wytłumaczyć, że „klucze” opisane lub wspomniane w tychwersetach są równoznaczne z mocą pieczętowania (zob. Boyd K. Packer, The HolyTemple [1980], str. 81–87).

Zapytaj uczniów:

• Co oznacza termin „klucze kapłaństwa”?

• Dlaczego to ważne, że Apostołowie dzierżą klucze kapłaństwa?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie poniższej wypowiedzi StarszegoDallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów:

95

„‘Klucze kapłaństwa to upoważnienie, które Bóg daje [posiadaczom kapłaństwa],aby prowadzili, kontrolowali i zarządzali korzystaniem z Jego kapłaństwa naziemi’ [Handbook 2: Administering the Church [2010], 2.1.1]. Każde działaniebądź obrzęd dokonywany w Kościele odbywa się w oparciu o bezpośrednie lubpośrednie upoważnienie osoby dzierżącej klucze do tego działania. StarszyM. Russell Ballard wyjaśnił: ‘Ci, którzy posiadają klucze kapłaństwa […], w

dosłownym znaczeniu tego słowa umożliwiają wszystkim, którzy wiernie służą pod ichkierownictwem, działanie zgodne z upoważnieniem kapłańskim i dostęp do mocy kapłańskiej’[M. Russell Ballard, „Mężczyźni i kobiety wykonujący dzieło Pana”, New Era, kwiecień 2014, str.4; Liahona, kwiecień 2014, str. 48]” („Klucze i upoważnienie kapłańskie”, Ensign lub Liahona,maj 2014, str. 49).

• W jaki sposób klucze kapłaństwa są błogosławieństwem dla poszczególnychczłonków Kościoła?

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: List do Efezjan 2:19–20.Następnie zapytaj uczniów:

• Czego dowiadujemy się na podstawie tego fragmentu o fundamencie KościołaZbawiciela? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą prawdę: JezusChrystus, który jest jak główny kamień węgielny Kościoła, ustanowiłSwój Kościół na fundamencie apostołów i proroków).

• Jakie znaczenie dla budynku mają fundament i kamień węgielny? (Fundamentzapewnia siłę i wsparcie budynku. Kamień węgielny jest pierwszym kamieniem,który umieszcza się w podstawie fundamentu i jest punktem odniesienia doumieszczenia wszystkich pozostałych kamieni fundamentu oraz określapołożenie całego budynku. Wyznacza również położenie ścian).

Poproś uczniów, aby omówili z osobą siedzącą obok nich odpowiedzi na poniższepytania:

• W jakim sensie Jezus Chrystus jest głównym kamieniem węgielnym Kościoła?

• Czego pisma święte uczą o związku pomiędzy Zbawicielem (kamieniemwęgielnym) a apostołami i prorokami (fundamentem)?

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: List do Efezjan 4:11–14.Poproś uczniów, aby śledzili tekst w swoich pismach świętych i odszukali, dlaczego,według Pawła, apostołowie, prorocy i inni przywódcy w Kościele powinniprzewodzić świętym.

Pokaż poniższą wypowiedź Starszego Jeffreya R. Hollanda z Kworum DwunastuApostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„W celu ustanowienia kościoła, który istniałby pod Jego kierownictwem nawetpo zabraniu Go z ziemi, Jezus ‘wyszedł na górę, aby się modlić, i spędził noc namodlitwie do Boga:

A gdy nastał dzień, przywołał uczniów swoich i wybrał z nich dwunastu, którychteż nazwał apostołami’ [Ew. Łukasza 6:12–13].

LEKCJA 21

96

Później Paweł nauczał, że Zbawiciel, wiedząc o Swej nieuchronnej śmierci, uczynił to, by daćKościołowi ‘[fundament] apostołów i proroków’ [zob. List do Efezjan 2:19–20]. Ci Bracia orazpozostali urzędnicy Kościoła służą pod kierunkiem zmartwychwstałego Chrystusa.

Dlaczego? Między innymi dlatego, ‘abyśmy już nie byli dziećmi, miotanymi i unoszonymi ladawiatrem nauki przez oszustwo ludzkie i przez podstęp, prowadzący na bezdroża błędu’ [List doEfezjan 4:14]” („Prorocy, widzący i objawiciele”, Ensign lub Liahona, listopad 2004, str. 6–7).

• W jaki sposób współcześni apostołowie i prorocy zapewniają siłę i stabilnośćfundamentowi Kościoła?

Dzieje Apostolskie 2:1–6, 14–26; 4:1–13, 18–21; Dzieje Apostolskie 10:9–20,25–28, 34–35, 44–48; Dzieje Apostolskie 15:1–20Jezus Chrystus przewodził Apostołom poprzez wpływ Ducha ŚwiętegoPoproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Dzieje Apostolskie1:1–2. Następnie zapytaj uczniów:

• W jaki sposób Łukasz wskazuje na to, że zmartwychwstały Jezus Chrystus poWniebowstąpieniu w dalszym ciągu przewodził Swoim Apostołom? (Dawałprzykazania i wskazówki poprzez Ducha Świętego).

Złóż świadectwo, że Jezus Chrystus po Swoim Zmartwychwstaniu iWniebowstąpieniu przewodził Apostołom poprzez objawienia DuchaŚwiętego. Aby pomóc uczniom dostrzec przykłady tego przewodnictwa, podzielich na cztery grupy i każdej z nich przydziel następujące zadania:

• Przestudiujcie fragmenty: Dzieje Apostolskie 2:1–6, 14–26 i odszukajcie, w jakisposób Duch Święty towarzyszył Piotrowi i pozostałym Apostołom w dniuZielonych Świąt.

• Przestudiujcie fragmenty: Dzieje Apostolskie 4:1–13, 18–21 i odszukajcie, w jakisposób Duch Święty pomógł Piotrowi udzielić odpowiedzi żydowskimprzywódcom.

• Przestudiujcie fragmenty: Dzieje Apostolskie 10:9–20, 25–28, 34–35, 44–48 iodszukajcie, w jaki sposób objawiona została Piotrowi koniecznośćwprowadzenia ważnej zmiany w Kościele.

• Przestudiujcie fragment: Dzieje Apostolskie 15:1–20 i odszukajcie, w jaki sposóbobjawienie dane przez Jezusa Chrystusa mocą Ducha Świętego wpłynęło nadecyzję Piotra i wzmocniło decyzję innych przywódców kościelnych podczaszgromadzenia w Jerozolimie.

Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów w każdej grupie, abypodsumowali to, co przeczytali i wyjaśnili, w jaki sposób Jezus Chrystus przewodziłprzywódcom Kościoła poprzez objawienia Ducha Świętego. Wyjaśnij, że DuchŚwięty wypełnia Swoje obowiązki pod kierunkiem Zbawiciela (zob. Ew. Jana16:13–14).

Możesz skorzystać z fragmentu: 3 Nefi 19:7–9, 19–20, aby pokazać, że przywódcyKościoła, o których czytamy w Księdze Mormona, także otrzymali pomoc DuchaŚwiętego w swojej służbie.

LEKCJA 21

97

Omów z uczniami odpowiedź na następujące pytanie:

• W jaki sposób wyjaśnilibyście komuś, dlaczego warto wiedzieć, że po Swojejśmierci Jezus Chrystus nie przestał przewodzić Swoim Apostołom?

Jezus Chrystus przewodzi poprzez wpływ Ducha Świętego przywódcomKościoła w naszych czasachPokaż poniższe wypowiedzi Prezydenta Thomasa S. Monsona i PrezydentaHenry’ego B. Eyringa z Rady Prezydenta Kościoła (możesz je także rozdaćuczniom) i poproś jednego z uczniów o przeczytanie ich na głos:

„Świadczę […], że nasz Zbawiciel, Jezus Chrystus, stoi na czele tego Kościoła,który nosi Jego imię. Wiem, że najsłodszym doświadczeniem, jakiego możemyzaznać w tym życiu, jest odczuwanie Jego wskazówek, kiedy prowadzi nas kurozwojowi Swej pracy” (Thomas S. Monson „Patrzeć wstecz i iść naprzód”,Ensign lub Liahona, maj 2008, str. 88).

„Objawienia i natchnienie spływały na [Prezydenta Thomasa S. Monsona] wmojej obecności, co dla mnie jest potwierdzeniem, że Bóg uznaje [kluczekapłaństwa, które dzierży prorok]. Jestem naocznym świadkiem” (Henry B.Eyring, „Prawdziwy i żywy Kościół”, Ensign lub Liahona, maj 2008, str. 24).

• W jaki sposób te dwie wypowiedzi wskazują na związek między KościołemNowego Testamentu a Kościołem Jezusa Chrystusa Świętych w DniachOstatnich? (Pomóż uczniom zrozumieć następującą prawdę: Tak jak JezusChrystus prowadził Swoich Apostołów w czasach Nowego Testamentu,tak na różne sposoby i mocą Ducha Świętego prowadzi On przywódcówKościoła w dzisiejszych czasach).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi StarszegoJeffreya R. Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów. Poproś uczniów, abywysłuchali tej wypowiedzi i zastanowili się, dlaczego przywódcy Kościoła musząbyć prowadzeni przez Zbawiciela.

„Ten fundament składający się z Apostołów i Proroków ma byćbłogosławieństwem przez wszystkie czasy, ale szczególnie w czasachprzeciwności lub niebezpieczeństwa, czasach, kiedy możemy czuć się jak dzieci— zagubione i zdezorientowane, a nawet zalęknione — czasach, w którychprzewrotność ludzka lub przebiegłość diabelska będzie starała się niepokoić,oszukiwać lub wprowadzać w błąd. W przygotowaniu na takie czasy, jakie

obecnie nadeszły, członkowie Rady Prezydenta Kościoła i Kworum Dwunastu powoływani sąprzez Boga i popierani przez was jako ‘prorocy, widzący i objawiciele’, a Prezydent Kościołapopierany jest jako nadrzędny prorok, widzący i objawiciel, Apostoł senior i jako jedyny człowiekupoważniony do korzystania ze wszystkich kluczy potrzebnych do uzyskania objawień izarządzania sprawami Kościoła. W czasach Nowego Testamentu, w czasach Księgi Mormona i w

LEKCJA 21

98

czasach współczesnych urzędnicy ci stanowili i stanowią kamienie podstawy prawdziwegoKościoła, ułożone wokół i czerpiące siłę z kamienia głównego, ‘[opoki] […], [którą] jest naszOdkupiciel, którym jest [Jezus] Chrystus, Syn Boga’ [Helaman 5:12]” („Prorocy, widzący iobjawiciele”, Ensign lub Liahona, listopad 2004, str. 7).

Następnie zadaj uczniom niektóre lub wszystkie poniższe pytania:

• Jak myślicie, co to znaczy, że przewodniczący urzędnicy Kościoła stanowią„kamienie podstawy” i czerpią siłę z głównego kamienia, którym Jest JezusChrystus?

• Jakie widzieliście lub czuliście dowody na to, że Zbawiciel kieruje tymi, którzyprzewodniczą Kościołowi w dzisiejszych czasach?

• W jaki sposób uczestnictwo w konferencji generalnej pomogło wam przybliżyćsię do Chrystusa i budować na fundamencie apostołów i proroków?

Pokaż lub zapisz na tablicy poniższe pytania. Zachęć uczniów, aby zastanowili sięnad tymi pytaniami i w swoich osobistych dziennikach lub dziennikach dostudiowania pism świętych zapisali, jak planują ulepszyć coś w wymienionychdziedzinach.

Co mogę zrobić, aby wzmocnić moje świadectwo o współczesnych ApostołachZbawiciela?

W jaki sposób mogę bardziej polegać na współczesnych prorokach, aby moimfundamentem mógł być Jezus Chrystus?

Materiały do studiowania dla uczniów• Ew. Mateusza 10:1–4; 16:19; 17:3–7; 18:18; Dzieje Apostolskie 2:1–6, 14–26;

4:1–13, 18–21; Dzieje Apostolskie 10:9–20, 25–28, 34–35, 44–48; DziejeApostolskie 15:1–11, 13–19; List do Efezjan 2:19–20; 4:11–14.

• Jeffrey R. Holland, „Prorocy, widzący i objawiciele”, Ensign lub Liahona, listopad2004, str. 6–9.

LEKCJA 21

99

LEKCJA 22

Ojciec i Syn ukazali sięJózefowi Smithowi

WprowadzenieProklamacja „Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów” głosi:„We współczesnym świecie [Jezus Chrystus] i Jego Ojciecukazali się chłopcu Józefowi Smithowi, wprowadzając oddawna obiecywaną ‘pełnię czasów’ (List do Efezjan 1:10)”(Ensign lub Liahona, kwiecień 2000, str. 3). Ta lekcja ma nacelu zwrócić uwagę na zasadnicze znaczenie Pierwszej Wizji

w doktrynie Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w DniachOstatnich i na rolę, jaką odegrał w tej wizji Zbawiciel.Ponadto ma również podkreślić, że studiowanie doktrynyPierwszej Wizji wzmacnia naszą wiarę w Boga Ojca i JezusaChrystusa.

Dodatkowe źródła• Gordon B. Hinckley, „Cudowna podstawa naszej wiary”, Ensign lub Liahona,

listopad 2002, str. 78–81.

• Dieter F. Uchtdorf, „Owoce Pierwszej Wizji”, Ensign lub Liahona, maj 2005,str. 36–38.

• Neil L. Andersen, „Józef Smith”, Ensign lub Liahona, listopad 2014, str. 28–31.

Propozycje dotyczące nauczaniaJózef Smith — Historia 1:14–17Józef Smith ujrzał Boga Ojca i Jego Syna, Jezusa ChrystusaPrzedstaw kontekst lekcji, krótko streszczając fragment: Józef Smith — Historia1:5–12. Następnie poproś uczniów, aby spróbowali odnieść ten fragment donaszych czasów, wskazując na podobieństwa pomiędzy doświadczeniami JózefaSmitha w poszukiwaniu prawdy a doświadczeniami ludzi, którzy poszukują jejobecnie. (Odpowiedzi powinny zawierać stwierdzenie, że pomiędzy kościołamipanowała niezgoda. Józef Smith nie był w stanie ustalić przy pomocy intelektu czylogicznego myślenia, który spośród tych kościołów był prawdziwy. Przywódcyreligijni interpretowali te same wersety z pism świętych na różne sposoby).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Józef Smith —Historia 1:14–15. Następnie zapytaj uczniów:

• Jak myślicie, dlaczego Szatan starał się powstrzymać Józefa Smitha odmodlitwy? (Odpowiedzi mogą zawierać stwierdzenie, że Szatan znał JózefaSmitha jeszcze z preegzystencji i wiedział, że został on wyznaczony przednarodzeniem do przywrócenia prawdy na ziemi. Szatan próbował temuzapobiec).

Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu następujący fragment: Józef Smith —Historia 1:16–17 i zanotowali doktryny, które wynikają ze świadectwa JózefaSmitha. Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby opowiedzieli, jakiedoktryny znaleźli.

100

Możesz pokazać następującą wypowiedź Starszego Christoffela Goldena,Siedemdziesiątego:

„Prorok napisał: ‘Ujrzałem dwie Postacie, których blask i chwała były nie doopisania, stojące nade mną w powietrzu. Jedna z nich przemówiła do mnienazywając mnie po imieniu i rzekła wskazując na drugą postać: Oto MójUmiłowany Syn. Słuchaj Go!’ [Józef Smith — Historia 1:17].

To doświadczenie chłopca Józefa oraz następujące po nim liczne inne wizje iobjawienia dowodzą, że Bóg rzeczywiście istnieje; że Ojciec i Jego Syn, Jezus

Chrystus, to dwie różne i odrębne istoty; że człowiek został stworzony na podobieństwo Boga; żenasz Ojciec Niebieski jest dosłownie Ojcem Jezusa Chrystusa; że Bóg nadal objawia sięczłowiekowi; że Bóg zawsze jest blisko nas, interesuje się nami i odpowiada na nasze modlitwy”(„Ojciec i Syn”, Ensign lub Liahona, maj 2013, str. 100).

• Jakie znaczenie w teologii świętych w dniach ostatnich odgrywa Pierwsza WizjaJózefa Smitha? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, podkreśl, że wizja JózefaSmitha — w której ujrzał on Ojca i Syna — przywróciła na ziemię wieleważnych prawd).

• Jakie znaczenie ma Pierwsza Wizja Józefa Smitha dla osób poszukującychprawdy w dzisiejszych czasach?

Pokaż poniższą wypowiedź Prezydenta Gordona B. Hinckleya (1910–2008) i poprośktóregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Istota bycia członkiem Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnichopiera się na ważności tej wspaniałej Pierwszej Wizji […]. Nic, na czym opieramynaszą doktrynę, czego uczymy, co stosujemy w swoim życiu, nie jest ważniejszeod tego pierwszego oświadczenia. Uważam, że jeśli Józef Smith rozmawiał zBogiem Ojcem i Jego Umiłowanym Synem, to wszystko, o czym mówił później,jest prawdą. [Pierwsza Wizja] jest przyrównana do zawiasu, na którym obraca się

brama prowadząca do drogi ku zbawieniu i życiu wiecznemu” („What Are People Asking aboutUs?”, Ensign, listopad 1998, str. 71).

• Dlaczego „istota bycia członkiem Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w DniachOstatnich” opiera się na prawdziwości tej wspaniałej Pierwszej Wizji?(Uczniowie powinni zrozumieć, że jeśli świadectwo Józefa Smitha jest fałszywe,to Przywrócenie Kościoła Jezusa Chrystusa nie miało tak naprawdę miejsca; aleteż jeśli jego świadectwo jest prawdziwe, wówczas doszło doPrzywrócenia Kościoła i prawdziwej ewangelii).

• W jaki sposób zdobyliście świadectwo o prawdziwości Pierwszej Wizji?

Zachęć uczniów, aby zastanowili się, co mogą zrobić, aby otrzymać ponownepotwierdzenie prawdziwości Pierwszej Wizji. Możesz przeczytać następującąwypowiedź Starszego Neila L. Andersena z Kworum Dwunastu Apostołów:

LEKCJA 22

101

„Zwracam się do młodzieży, która słucha mnie dzisiaj lub będzie czytać mojesłowa w najbliższych dniach, mam dla was szczególne wyzwanie: Zdobądźcieosobiste świadectwo o Proroku Józefie Smithie […]. Przeczytajcie świadectwoProroka Józefa Smitha, które znajduje się w Perle Wielkiej Wartości […]. To jestosobiste świadectwo Józefa o tym, co się wtedy wydarzyło. Często je czytajcie.Pomyślcie nad utrwaleniem chwili, kiedy recytujecie świadectwo Józefa Smitha.

Możecie potem tego często słuchać i podzielić się nim ze swoimi znajomymi. Słuchanieświadectwa Proroka wyrecytowanego własnym głosem pomoże w otrzymaniu potwierdzenia,którego poszukujecie” („Józef Smith”, Ensign lub Liahona, listopad 2014, str. 30).

Zanim przejdziesz do dalszej części lekcji, wyjaśnij uczniom, że Pierwsza Wizja niebyła jedynym wydarzeniem, podczas którego Zbawiciel ukazał się JózefowiSmithowi i innym ludziom w tej dyspensacji. Jezus Chrystus kilkakrotnie ukazał sięJózefowi Smithowi i innym przywódcom Kościoła we wczesnym okresiePrzywrócenia (na przykład zob. NiP 76:22–24; 110:1–10).

Józef Smith — Historia 1:17–20„Oto Mój Umiłowany Syn. Słuchaj Go!”Poproś uczniów, aby przejrzeli fragment: Józef Smith — Historia 1:17 i zapytaj ich,co Ojciec Niebieski zrobił, kiedy ukazał się Józefowi Smithowi. (PrzedstawiłSwojego Syna). Możesz również zapytać uczniów, czy kiedykolwiek zastanawialisię, dlaczego ta część Pierwszej Wizji jest szczególnie ważna. Przeczytaj uczniomnastępującą wypowiedź Prezydenta Josepha Fieldinga Smitha (1876–1972):

„Wszystkie objawienia od czasu Upadku dane były przez Jezusa Chrystusa. […]Ojciec nigdy, od czasu upadku, nie miał do czynienia z człowiekiem w sposóbbezpośredni czy osobisty. Nigdy też się nie ukazał, z wyjątkiem czasu, kiedy toprzedstawił i zaświadczył o Synu” (Doctrines of Salvation, zebr. Bruce R.McConkie, 3 tomy [1954–1956], 1:27).

„Kiedy Adam był w Ogrodzie Eden, przebywał w obecności Boga, naszegoWiecznego Ojca. Kiedy nastąpił upadek, został wygnany z obecności Ojca […]. Następnie,zgodnie z tym, co jest zapisane w pismach świętych, Jezus Chrystus został Orędownikiem Adamai jego dzieci [zob. l List Jana 2:1; NiP 29:5; 110:4], a także ich Pośrednikiem [I List do Tymoteusza2:5; List do Hebrajczyków 9:15], stojąc pomiędzy rodzajem ludzkim a Ojcem Niebieskim iwystępując w naszej obronie. To właśnie Jezus Chrystus przewodził Swoim sługom na ziemi orazdawał objawienia i wskazówki prorokom. Gdyby Józef Smith był kłamcą […], nigdy nieświadczyłby, że Ojciec przedstawił mu Swojego Syna i poprosił go, żeby Synowi zadał swojepytanie i że to Syn udzielił mu odpowiedzi” (Answers to Gospel Questions, zebr. Joseph FieldingSmith jun., 5 tomów [1957–1966], 3:58).

• Kiedy Józef Smith w Pierwszej Wizji zapytał, który z kościołów jest prawdziwy,która Postać udzieliła mu odpowiedzi?

• Dlaczego, według Prezydenta Josepha Fieldinga Smitha, ważne było, żeby JózefSmith zapisał, że Ojciec Niebieski przedstawił mu Jezusa Chrystusa i że to JezusChrystus odpowiedział na pytania Józefa? (Uczniowie powinni zrozumieć

LEKCJA 22

102

następującą prawdę: Od czasu Upadku Adama i Ewy wszystkie objawieniadawane są przez Jezusa Chrystusa).

• W jaki sposób zrozumienie tego wzoru objawienia wpływa na waszeświadectwo o prawdziwości opisu Pierwszej Wizji Proroka?

Pierwsza Wizja pomaga nam rozwinąć wiarę w Jezusa ChrystusaPoproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi PrezydentaDietera F. Uchtdorfa z Rady Prezydenta Kościoła:

„W taki właśnie sposób Pierwsza Wizja Józefa Smitha błogosławi nasze życieosobiste, życie naszych rodzin, a w ostatecznym rozrachunku całą ludzką rodzinę— zaczynamy wierzyć w Jezusa Chrystusa, dzięki świadectwu Proroka JózefaSmitha. W czasie całej historii ludzkości prorocy i apostołowie mieli boskieobjawienia podobne do tego, którego doświadczył Józef […].

Wszystkie te objawienia, starożytne i współczesne, prowadzą tych, którzy wierzą,do boskiego źródła wszelkiej prawości i nadziei — do Boga, naszego Ojca Niebieskiego i JegoSyna, Jezusa Chrystusa […].

Dzięki naszej wierze w osobiste świadectwo Proroka Józefa i w prawdziwość Pierwszej Wizji,dzięki studiowaniu i głębokiej, szczerej modlitwie, zostaniemy pobłogosławieni mocnymświadectwem o Zbawicielu świata, który przemówił do Józefa ‘rankiem, pięknego pogodnegodnia, wczesną wiosną tysiąc osiemset dwudziestego roku’ (Józef Smith — Historia 1:14)”(„Owoce Pierwszej Wizji”, Ensign lub Liahona, maj 2005, str. 38).

• Jakie błogosławieństwo zyskujemy, zdaniem Prezydenta Uchtdorfa, dziękiwiedzy o Pierwszej Wizji? (Uczniowie mogą wyrazić to własnymi słowami, alepowinni rozpoznać następującą zasadę: Kiedy zdobywamy wiedzę na tematPierwszej Wizji, rozwijamy większą wiarę w Boga Ojca i Jego Syna,Jezusa Chrystusa).

• W jaki sposób zdobywanie wiedzy o tym, że Ojciec i Syn ukazali się JózefowiSmithowi, pogłębia naszą wiarę w Nich? (Odpowiedzi mogą zawieraćnastępujące stwierdzenia: Pierwsza Wizja jest kolejnym świadectwem, że Oniżyją; utwierdza nas w przekonaniu, że ludzie nie są Im obojętni; jest dowodemna to, że Oni słuchają naszych modlitw i odpowiadają na nie).

• Jaką rolę w waszym świadectwie o Przywróceniu pełni Pierwsza Wizja?

• Co możecie zrobić, aby w nadchodzącym tygodniu wzmocnić lub otrzymaćpotwierdzenie swojego świadectwa o Pierwszej Wizji?

Rzuć uczniom wyzwanie, aby w nadchodzących dniach spędzili trochę czasu narozważaniu Pierwszej Wizji i poświęcili jej czas w modlitwie. Zachęć ich również,aby zanotowali myśli i uczucia, jakie mają na temat świętego doświadczeniaJózefa Smitha.

Materiały do studiowania dla uczniów• Józef Smith — Historia 1:5–26

LEKCJA 22

103

• Dieter F. Uchtdorf, „Owoce Pierwszej Wizji”, Ensign lub Liahona, maj 2005,str. 36–38.

LEKCJA 22

104

LEKCJA 23

Zbawiciel przywrócił Swojekapłaństwo, Kościół iewangelię

WprowadzenieWspółcześni Apostołowie świadczą: „Oznajmiamyuroczystymi słowy, że […] kapłaństwo [Jezusa Chrystusa] iJego Kościół zostały przywrócone na ziemi” („ŻyjącyChrystus: Świadectwo Apostołów”, Ensign lub Liahona,kwiecień 2000, str. 3). Kiedy będziesz przeprowadzać tęlekcję, pomóż uczniom zrozumieć, że w ramach Swej

wiecznej służby Zbawiciel nadzorował Przywrócenieewangelii i Przywrócenie Jego Kościoła poprzez osobęProroka Józefa Smitha. Wnikliwe studiowanie Nauk iPrzymierzy ukazuje, że Jezus Chrystus kieruje królestwemBoga na ziemi.

Dodatkowe źródła• James E. Faust, „Przywrócenie wszystkich rzeczy”, Ensign lub Liahona, maj

2006, str. 61–62, 67–68.

• Tad R. Callister, „Jaki jest projekt Kościoła Chrystusa?” (Kościelny SystemEdukacji, uroczyste spotkanie dla młodych dorosłych, 12 stycznia 2014);LDS.org.

Propozycje dotyczące nauczaniaJózef Smith — Historia 1:18–20W tych dniach ostatnich Jezus Chrystus przywrócił Swój KościółRozpocznij zajęcia, prosząc uczniów, aby wymienili kilka ważnych pytań, jakiemogliby zadać Ojcu Niebieskiemu. Po otrzymaniu kilku odpowiedzi poprośjednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Józef Smith — Historia1:18–19. Następnie zapytaj:

• Jakie pytanie Józef Smith zadał Ojcu Niebieskiemu i Jezusowi Chrystusowi?

• Co Jezus Chrystus odpowiedział? (Możesz zwrócić uwagę uczniów nawerset 20., w którym mowa o tym, że Zbawiciel powtórzył Swoją odpowiedź:„Ponownie zakazał mi przyłączenia się do którejkolwiek z sekt”).

• Jeśli zatem wszystkie kościoły były „w błędzie”, to co musiało się wydarzyć, abyKościół Pana powstał na ziemi? (Potrzebne było przywrócenie Kościoła Pana,który to Kościół istniał w czasach Nowego Testamentu).

Pokaż poniższą wypowiedź Prezydenta Jamesa E. Fausta (1920–2007) z RadyPrezydenta Kościoła i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

105

„Wierzymy, że Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich jestprzywróconym, pierwotnym Kościołem, założonym przez Jezusa Chrystusa, któryzostał zbudowany ‘na fundamencie apostołów i proroków, którego kamieniemwęgielnym jest sam Chrystus Jezus’ [List do Efezjan 2:20]. Nie jest on odłamemżadnego innego kościoła” („Przywrócenie wszystkich rzeczy”, Ensign lubLiahona, maj 2006, str. 68).

• Co mamy na myśli, mówiąc, że Kościół Jezusa Chrystusa Świętych wDniach Ostatnich stanowi przywrócenie Kościoła, który Zbawiciel założyłw czasach Nowego Testamentu?

Powiedz uczniom, że czasu przeznaczonego na lekcję nie wystarczy, aby porównaćkażdy element pierwotnego (oryginalnego) Kościoła Pana z Jego przywróconymKościołem. Możesz jednak poprosić uczniów, aby przejrzeli następujące wersety:Ew. Łukasza 6:13; 10:1; Dzieje Apostolskie 14:23; List do Efezjan 4:11; List doFilipian 1:1 oraz List do Tytusa 1:5 i odszukali elementy struktury organizacyjnejpierwotnego Kościoła, które istnieją w Kościele w naszych czasach. (Dla uzyskaniawiększej liczby przykładów, zachęć uczniów, aby przeczytali przemówienie „Jakijest projekt Kościoła Chrystusa?” Brata Tada R. Callistera, Generalnego PrezydentaSzkoły Niedzielnej, które można znaleźć w części lekcji zatytułowanej: Materiały dostudiowania dla uczniów). Pokaż poniższą wypowiedź Brata Callistera i poprośjednego z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Jeśli ktoś miałby porównać […] projekt pierwotnego Kościoła Chrystusa zkażdym obecnie istniejącym na świecie kościołem, przekonałby się, że w każdymszczególe, w organizacji, naukach, dokonywanych obrzędach, owocach iobjawieniach, projekt ten pasuje tylko do jednego kościoła — do Kościoła JezusaChrystusa Świętych w Dniach Ostatnich” („Jaki jest projekt Kościoła Chrystusa?”(Kościelny System Edukacji, uroczyste spotkanie dla młodych dorosłych, 12

stycznia 2014); LDS.org).

• Dlaczego ważne jest, aby mieć świadectwo o tym, że Kościół Jezusa ChrystusaŚwiętych w Dniach Ostatnich jest przywróconym pierwotnym KościołemZbawiciela? (Ten rodzaj świadectwa pomaga nam uzmysłowić sobie, że KościółJezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich jest prawdziwym KościołemPana na ziemi w dzisiejszych czasach. Ponieważ Pan jest ten sam wczoraj,dzisiaj i na zawsze, Jego Kościół powinien zawierać w każdej dyspensacji tesame elementy).

Nauki i Przymierza 1:17, 38; 18:34–35Jezus Chrystus kieruje pracą PrzywróceniaPoproś uczniów, aby zapoznali się z wersetem: Józef Smith — Historia 1:17 iodszukali, co Ojciec Niebieski nakazał Józefowi Smithowi (słuchać Jego Syna).Następnie przeczytaj na głos poniższą wypowiedź Prezydenta Josepha FieldingaSmitha (1876–1972):

LEKCJA 23

106

„Wszystkie objawienia od czasu upadku są dawane przez Jezusa Chrystusa”(Doctrines of Salvation, zebr. Bruce R. McConkie, 3 tomy [1954–1956], 1:27).

Żeby zilustrować tę prawdę, poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragmenty:Nauki i Przymierza 1:17, 38; 18:34–35 i zastanowili się nad następującym pytaniem:W jaki sposób te fragmenty pomagają nam lepiej zrozumieć prawdę, że JezusChrystus przewodzi Swojemu Kościołowi i prowadzi go poprzezobjawienie? Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby podzielili siętym, co znaleźli.

Pokaż poniższą wypowiedź Starszego Gary’ego J. Colemana, Siedemdziesiątego, ipoproś jednego z uczniów, aby przeczytał ją na głos:

„Nauki i Przymierza są w dniach ostatnich świadectwem posługi JezusaChrystusa wśród dzieci Bożych, dokonywanej poprzez proroków i sługi Boga.Ilustrują one boski wzór objawienia, poprzez który Kościół i jego członkowie sąprowadzeni w dzisiejszych czasach” („You Shall Have My Word: The PersonalMinistry of Jesus Christ in the Restoration”, w: You Shall Have My Word:Exploring the Text of the Doctrine and Covenants, wyd. Scott C. Esplin, Richard O.

Cowan i Rachel Cope, 41. Doroczne Sympozjum Sidney’a B. Sperry’ego na UniwersytecieBrighama Younga [2012], str. 3).

• Dlaczego Nauki i Przymierza są ważne dla Kościoła w dzisiejszych czasach,zdaniem Starszego Colemana? (Są świadectwem służby Jezusa w dniachostatnich i ukazują, w jaki sposób Kościół jest prowadzony poprzez objawienie).

• Jak myślicie, dlaczego ważne jest, aby dzieci Ojca Niebieskiego rozumiałyprawdę, której nauczał Starszy Coleman?

Złóż świadectwo o tym, że ukazywanie się Zbawiciela, objawienia iprzekazanie mocy i kluczy kapłaństwa w trakcie Przywrócenia stanowią

istotną część Jego wiecznej służby. Aby pomóc uczniom lepiej zrozumieć, żeZbawiciel kierował pracą Przywrócenia wiecznej ewangelii i Swojego Kościoła wdniach ostatnich, pokaż poniższą tabelkę albo rozdaj ją wszystkim uczniom wpostaci ulotki (informacje w nawiasach pozostają do wiadomości nauczyciela):

LEKCJA 23

107

Zbawiciel kieruje dziełem Przywrócenia

Doktryny Kościoła Obrzędy Kościoła Przywództwo wKościele

Nauki i Przymierza 76 wstęp do rozdziału istreszczenie (Królestwa chwały, życie pośmierci)

Nauki i Przymierza 84:33–39 (Przysięga iprzymierze kapłaństwa)

Nauki i Przymierza 128:1, 15, 18 (Chrzest wzastępstwie zmarłych)

Nauki i Przymierza 131:1–4 (Małżeństwocelestialne jest niezbędne do wyniesienia)

Nauki i Przymierza 137:6–10; 138:29–35(Wszyscy, którzy umrą bez wiedzy oprawdzie, będą mieli możliwość skorzystaniaz odkupienia)

Nauki i Przymierza20:37, 72–74(Wymagania ipoprawny sposóbchrzczenia)

Nauki i Przymierza20:70(Błogosławienie dzieci)

Nauki i Przymierza20:75–77, 79(Udzielanie sakramentu)

Nauki i Przymierza124:33–39 (Obrzędyświątynne)

Nauki i Przymierza132:7, 15–20(Małżeństwo nawieczność)

Nauki i Przymierza 20:38–59(Obowiązki urzędówkapłańskich)

Nauki i Przymierza 20:61–62(Regularne konferencjekościelne)

Nauki i Przymierza 26:2(Powszechna zgoda)

Nauki i Przymierza107:22–27, 33–35, 64–67,85–91 (Obowiązkiprzywódców w Kościele)

Podziel uczniów na trzy grupy i każdej z nich przydziel do przestudiowania jednąkolumnę. Poproś wszystkich uczniów, aby przeczytali trzy lub cztery odnośniki wprzydzielonych im kolumnach oraz przygotowali się do odpowiedzi na poniższepytania:

• Co Zbawiciel przywrócił na ziemię poprzez Proroka Józefa Smitha?

• Dlaczego zasady lub praktyki, o których przeczytaliście, są ważne?

Po kilku minutach poproś uczniów, aby powiedzieli o tym, co znaleźli. Kiedy będą otym opowiadać, zaznacz, że Jezus Chrystus kieruje dziełem Przywrócenia. Jeślizajdzie taka potrzeba, zadaj pytania podobne do poniższych:

• Dlaczego ważne jest, aby rozumieć, że Jezus w dalszym ciągu przewodzi pracySwojego Kościoła i jego przywódców?

• Jakie doświadczenia pomogły wam przekonać się, że ten Kościół jest KościołemJezusa Chrystusa?

Jeśli czas na to pozwoli, poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu:Nauki i Przymierza 1:30. Następnie zapytaj uczniów:

• Biorąc pod uwagę to, o czym dzisiaj rozmawialiśmy, dlaczego Kościół JezusaChrystusa Świętych w Dniach Ostatnich jest „jedynym prawdziwym i żywymkościołem na powierzchni całej Ziemi”? (Ponieważ jest to jedyny kościół naziemi posiadający boskie upoważnianie do nauczania prawdziwej ewangeliiJezusa Chrystusa, udzielania niezbędnych obrzędów zbawienia, który wdalszym ciągu otrzymuje objawienia poprzez wybrane sługi Pana).

LEKCJA 23

108

Aby podsumować tę lekcję, możesz poprosić jednego z uczniów o przeczytanie nagłos wersetów: Nauki i Przymierza 76:40–42, a pozostałych uczniów o śledzenietekstu w pismach świętych. Złóż świadectwo o tym, że te wersety sąpodsumowaniem wiecznej służby Zbawiciela. Rzuć uczniom wyzwanie, abyzastanowili się, co mogą zrobić, by okazać cześć Jezusowi Chrystusowi, którydokonał Zadośćuczynienia dla nas, abyśmy mogli zostać uświęceni, oczyszczeni izbawieni w królestwie Ojca.

Materiały do studiowania dla uczniów• Nauki i Przymierza 1:17, 38; 18:33–35; Józef Smith — Historia 1:17–20.

• Tad R. Callister, „Jaki jest projekt Kościoła Chrystusa?” (Kościelny SystemEdukacji, uroczyste spotkanie dla młodych dorosłych, 12 stycznia 2014);LDS.org.

LEKCJA 23

109

LEKCJA 24

On żyje!WprowadzenieMówiąc o Zbawicielu Jezusie Chrystusie, Prorok Józef Smithoznajmił: „A teraz, po licznych świadectwach, jakie o Nimdano, oto świadectwo najnowsze które o Nim składamy: żeOn żyje!” (NiP 76:22). Celem tej lekcji jest pomóc uczniom

zrozumieć, że Zbawiciel żyje, jest naszym Orędownikiem uOjca i przez wiarę w Niego stajemy się „Bogu rodzonymisynami i córkami” (NiP 76:24; zob. także List do Galacjan3:26).

Propozycje dotyczące nauczaniaNauki i Przymierza 25:1; 76:19–24; 110:1–4Jezus Chrystus żyjePrzeczytaj na głos poniższe doświadczenie Prezydenta Lorenza Snowa(1814–1901), opowiedziane przez jego wnuczkę Alice Pond:

„Byliśmy w dużym korytarzu prowadzącym do pokoju celestialnego, szłam kilkakroków przed dziadkiem, gdy ten zatrzymał mnie i powiedział: ‘Allie, poczekajchwilę, chcę ci coś powiedzieć. To właśnie tutaj ukazał mi się Pan Jezus Chrystus,kiedy zmarł Prezydent Woodruff. Powiedział mi, abym natychmiast poszedł izreorganizował Radę Prezydenta Kościoła, nie czekając, jak czyniliśmy to pośmierci poprzednich prezydentów, i że to ja mam zastąpić Prezydenta Woodruffa’.

Wówczas dziadek postąpił krok bliżej, wyciągnął lewą rękę i powiedział: ‘Stał tutaj, około trzechstóp [ok. 1 m. — przyp. tłum.] nad podłogą. Wyglądało to tak, jakby stał na płycie z litego złota’.

Dziadek powiedział mi, jaką cudowną osobą jest Zbawiciel i opisał mi Jego dłonie, stopy, oblicze ipiękne białe szaty — a wszystko to było tak wspaniale białe i jasne, że z trudem mógł na Niegopatrzeć.

Potem [dziadek] zrobił jeszcze jeden krok, położył prawą rękę na mojej głowie i powiedział: ‘Ateraz, wnusiu, chcę, abyś zapamiętała, że to jest świadectwo twojego dziadka, że powiedział ciwłasnymi ustami, iż naprawdę widział Zbawiciela, tutaj w świątyni i rozmawiał z Nim twarzą wtwarz’ [Alice Pond, w: LeRoi C. Snow, „An Experience of My Father’s”, Improvement Era,wrzesień 1933, str. 677]” (Nauki Prezydentów Kościoła: Lorenzo Snow [2012], str. 246).

• Jakie są wasze myśli po wysłuchaniu tej relacji?

Powiedz uczniom, że Nauki i Przymierza zawierają dwa opisy ukazania sięZbawiciela ludziom w dniach ostatnich — Sidney’owi Rigdonowi w Hiram w Ohio(zob. NiP 76) oraz Józefowi Smithowi i Oliverowi Cowdery’emu w ŚwiątyniKirtland (zob. NiP 110). Zapisz na tablicy następujące trzy pytania:

Co oni ujrzeli? Co usłyszeli? Czego się nauczyli?

Poproś uczniów, aby odnaleźli odpowiedzi w pismach świętych. Niech połowauczniów przeczyta fragment: Nauki i Przymierza 76:19–24, a druga połowa

110

fragment: Nauki i Przymierza 110:1–4. Po upływie wyznaczonego czasu poprośuczniów, aby powiedzieli o tym, co znaleźli. Zapisz ich odpowiedzi na tablicy pododpowiednimi pytaniami. Następnie zapytaj:

• Czego te wersety uczą o Jezusie Chrystusie? (Uczniowie mogą wymienić wieledoktryn, w tym również te: Jezus Chrystus jest żywą i pełną chwały istotą;nasz Ojciec Niebieski i Jezus Chrystus są odrębnymi postaciami; przezwiarę w Jezusa Chrystusa i przyjęcie Jego ewangelii stajemy się Bogurodzonymi synami i córkami; Jezus Chrystus jest naszym Orędownikiemu Ojca).

Daj uczniom możliwość złożenia świadectwa o tych doktrynach, zadając imnastępujące pytania:

• Które spośród tych prawd mają dla was szczególne znaczenie? Dlaczego?

Powiedz uczniom, że w pozostałej części lekcji skupicie się na dwóch doktrynach,które znaleźli w przeczytanych fragmentach pism świętych: „Jezus Chrystus jestnaszym Orędownikiem u Ojca” oraz „Przez wiarę w Jezusa Chrystusa i przyjęcieJego ewangelii stajemy się Bogu rodzonymi synami i córkami”.

Nauki i Przymierza 29:5; 38:4; 45:3–5;; Alma 33:3–11Jezus Chrystus jest naszym Orędownikiem u OjcaZapisz na tablicy słowo orędownik i zapytaj uczniów, czy wiedzą, co to znaczy. (Jeślizachodzi taka potrzeba, zdefiniuj słowo orędownik, wyjaśniając, że oznacza onoosobę, która wstawia się za kimś lub za czymś). Poproś uczniów, aby przeczytali pocichu werset: Nauki i Przymierza 110:4. Następnie zapytaj:

• W jaki sposób Zbawiciel jest orędownikiem? (Kiedy uczniowie będą dzielili sięswoimi przemyśleniami, skorzystaj z okazji, żeby złożyć świadectwo o tym, żeJezus Chrystus jest naszym Orędownikiem u Ojca).

Pokaż poniższe pytania albo zapisz je na tablicy:

Co sprawia, że Jezus Chrystus może nazywać siebie naszym Orędownikiem?

Na co Jezus Chrystus zwraca uwagę Ojca, kiedy wstawia się za nami?

Poproś uczniów, aby w parach odszukali odpowiedzi na te pytania w następującychwersetach: List do Hebrajczyków 4:15; Nauki i Przymierza 29:5; 38:4 i 45:3–5. Kiedyuczniowie przeczytają i omówią między sobą te pytania, poproś kilku ochotników,aby opowiedzieli wszystkim o odpowiedziach, które odnaleźli.

Kiedy uczniowie powiedzą o tym, czego się dowiedzieli, upewnij się, że rozumieją,iż Jezus Chrystus może występować w naszym imieniu przed Ojcem,ponieważ jest całkowicie prawy i przez to może zaspokoić wymaganiasprawiedliwości odnośnie do naszych grzechów. Jest uprawniony dowstawiania się za nami dzięki Swoim zasługom, doskonałemu życiu i krwi,którą za nas przelał. My nie mamy żadnych zasług, dzięki którymmoglibyśmy wstawiać się za sobą (zob. Alma 22:14).

LEKCJA 24

111

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Nauki i Przymierza45:3–5, a reszta klasy niech śledzi tekst w swoich pismach świętych. Wyjaśnij, żedziełem i chwałą Ojca Niebieskiego jest wyniesienie Jego dzieci. Tak więc JezusChrystus, wstawiając się za ludźmi, którzy w Niego wierzą, przyczynia się dowypełnienia dzieła Ojca, oddając Mu tym samym cześć (zob. także Ew. Mateusza10:32).

Aby pomóc uczniom zrozumieć, na czym polega rola Jezusa Chrystusa jakonaszego Orędownika, poproś, aby przeczytali słowa Zenosa we fragmencie: Alma33:3–10. Poproś, aby odszukali powtarzające się zwroty użyte przez Zenosa („byłeśmi miłosierny” i „słyszałeś mnie”). Następnie zapytaj:

• Czego Zenos dowiedział się o Bogu dzięki szczerej modlitwie?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: Alma 33:11. Następniezapytaj uczniów:

• Komu zawdzięczał Zenos hojne miłosierdzie Ojca Niebieskiego?

• Dlaczego Bóg Ojciec odsuwa od nas Swoje wyroki?

• W jaki sposób nauki Zenosa pomagają wam lepiej zrozumieć i docenić rolęZbawiciela jako Orędownika w waszym życiu?

Pokaż poniższą wypowiedź Starszego D. Todda Christoffersona z KworumDwunastu Apostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Bardzo ważne jest dla mnie to, że w każdej chwili i bez względu na okolicznościmogę pomodlić się i czerpać z Jego łaski, a Ojciec Niebieski wysłucha mojejprośby, a mój Orędownik, ten, który nie popełnił grzechu i przelał za mnie Swąkrew, wstawi się w mojej sprawie. (Zob. NiP 45:3–5)” („I Know in Whom I HaveTrusted”, Ensign, maj 1993, str. 83.

Poproś jednego z uczniów, aby swoimi słowami opisał zasadę, której uczy StarszyChristofferson. Następnie zapytaj:

• W jaki sposób osobiste świadectwo o tej nauce może pomóc wam w trudnychchwilach?

Mosjasz 5:5–15Przez wiarę w Jezusa Chrystusa i przyjęcie Jego ewangelii stajemy się Bogurodzonymi synami i córkamiPoproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: Nauki i Przymierza76:24, a pozostałych uczniów poproś o śledzenie tekstu w ich pismach świętych.Zwróć uwagę na następujące stwierdzenie: „Jego mocą, przez Niego, i z Niego […][jesteśmy] Bogu rodzonymi synami i córkami”.

Zapytaj uczniów:

• Co to znaczy, że jesteśmy „Bogu rodzonymi synami i córkami”? (NiP 76:24; zob.także NiP 25:1).

LEKCJA 24

112

Upewnij się, że uczniowie rozumieją, że choć wszyscy jesteśmy duchowymidziećmi Ojca Niebieskiego, termin „Bogu rodzeni synowie i córki” odnosi sięszczególnie do tych, którzy są „narodzeni na nowo”. Powiedz uczniom, że KsięgaMormona opisuje proces ponownego narodzenia.

Pokaż lub przerysuj na tablicy poniższą tabelkę (informacje w nawiasach pozostajądo wiadomości nauczyciela):

Co był gotów uczynić lud królaBeniamina?

Jaki był rezultatich czynów?

(Przystąpić do przymierza posłuszeństwawszystkim przykazaniom Boga)

(Wziąć na siebie imię Chrystusa)

(Wykazać się wiarą w Chrystusa)

(Ich serca uległyprzemianie)

(Narodzili się z Chrystusa)

(Chrystus stał się ich Ojcemw przymierzu)

Pokrótce podsumuj przesłanie króla Beniamina, które znajduje się w rozdziałach:Mosjasz 2–4. Następnie wyjaśnij, że słowa króla Beniamina miały ogromny wpływna jego lud, gdyż Duch Pana uczynił w ich sercach „wielką przemianę” (zob.Mosjasz 5:2). Poproś uczniów, aby w parach przeczytali następujące fragmenty:Mosjasz 5:2–8, 15 i odszukali odpowiedzi na pytania umieszczone w tabelce. Poupływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby powiedzieli o tym, co znaleźli.Następnie zapytaj:

• W jaki sposób możecie stać się synami i córkami zrodzonymi z Chrystusa?Odpowiedzcie na podstawie tego, czego dowiedzieliście się o ludzie królaBeniamina. (Uczniowie powinni powiedzieć następującą zasadę: Kiedyprzyjmujemy Jezusa Chrystusa i zawieramy przymierza posłuszeństwaprzykazaniom Boga oraz dochowujemy ich, stajemy się synami i córkamizrodzonymi z Chrystusa).

Kiedy uczniowie będą omawiali te fragmenty, być może będą potrzebować pomocyw zrozumieniu doktryny o stawaniu się dziećmi Chrystusa. Przeczytaj na głosponiższą wypowiedź z nauk Prezydenta Josepha Fieldinga Smitha (1876–1972):

„Zbawiciel staje się naszym Ojcem […] ponieważ oferuje nam życie, życiewieczne dzięki zadośćuczynieniu, którego dla nas dokonał […].

Stajemy się dziećmi, synami i córkami Jezusa Chrystusa, poprzez naszeprzymierza posłuszeństwa wobec Niego” (Doctrines of Salvation, zebr. Bruce R.McConkie, 3 tomy [1954–1956], 1:29).

• Jakie błogosławieństwa możemy otrzymać jako synowie i córki JezusaChrystusa, zgodnie z treścią wersetu: Mosjasz 5:15?

LEKCJA 24

113

• Co myślicie i czujecie odnośnie do możliwości bycia synami i córkami JezusaChrystusa?

Na zakończenie lekcji zachęć uczniów, aby rozważyli, w jaki sposób wiedza o tym,że Zbawiciel żyje, że jest naszym Orędownikiem u Ojca i że my możemy zostaćsynami i córkami Chrystusa w przymierzu, błogosławi ich życie.

Materiały do studiowania dla uczniów• Mosjasz 5:1–15; Nauki i Przymierza 45:3–5; 76:19–24; 110:1–4.

LEKCJA 24

114

LEKCJA 25

Jezus Chrystus powróciWprowadzenieProrocy na przestrzeni dziejów zapowiadali ponowneprzyjście Jezusa Chrystusa na ziemię. Izajasz prorokował: „Iobjawi się chwała Pańska, i ujrzy to wszelkie ciało pospołu”(Ks. Izajasza 40:5). Proroctwa te pomagają uczniom Jezusa

Chrystusa przygotować siebie i innych na to jedyne w swoimrodzaju wydarzenie. Wiedząc, że Ojciec Niebieski znaprzyszłość i przygotowuje świat na chwalebny powrót JegoSyna, Jego uczniowie nie tracą nadziei.

Dodatkowe źródła• Dallin H. Oaks, „Przygotowanie na Drugie Przyjście”, Ensign lub Liahona, maj

2004, str. 7–10.

Propozycje dotyczące nauczaniaZbawiciel przyjdzie w mocy i chwaleZadaj uczniom następujące pytania, a ich odpowiedzi streść na tablicy:

• Jak myślicie, kiedy nastąpi Drugie Przyjście?

• Jak waszym zdaniem będzie wyglądało Drugie Przyjście?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: Nauki i Przymierza29:11. Następnie zapytaj uczniów:

• Czego uczymy się z tego fragmentu o Drugim Przyjściu? (Kiedy uczniowie będąudzielać odpowiedzi, zwróć uwagę na następującą prawdę: Kiedy Zbawicielpowróci na ziemię, ukaże się w mocy i chwale ze wszystkimi zastępaminiebios. Zapisz tę prawdę na tablicy).

Wyjaśnij uczniom, że istnieje wiele aspektów dotyczących DrugiegoPrzyjścia Jezusa Chrystusa, które możemy studiować w pismach świętych

— na przykład znaki, które poprzedzają Jego przyjście i zagłada niegodziwych,która będzie mu towarzyszyła. Ta lekcja będzie koncentrować się w szczególnościna Zbawicielu, Jego przyjściu w mocy i chwale i na tym, w jaki sposób możemy sięprzygotować na to wspaniałe wydarzenie. Rozdaj wszystkim uczniom kopie tabelkipt.: „Drugie Przyjście Jezusa Chrystusa”. Zachęć ich do pracy w parach i przydzielkażdej parze po dwa lub trzy rzędy wersetów z pism świętych do przeczytania(upewnij się, że wszystkie rzędy zostaną przydzielone). Poproś uczniów wewszystkich parach, aby zanotowali w tabelce, czego przydzielone wersety uczą natemat Drugiego Przyjścia Jezusa Chrystusa. Po upływie wyznaczonego czasupoproś ich, aby omówili to, co odnaleźli.

115

Drugie Przyjście Jezusa Chrystusa

Proroctwa dotyczące Drugiego Przyjścia Czego dowiadujemy się na tematDrugiego Przyjścia

Nauki i Przymierza 49:6–7; Józef Smith —Mateusz 1:40

Ks. Izajasza 40:5; Ew. Mateusza 16:27

Ks. Izajasza 52:10; Nauki i Przymierza 133:3

Ks. Zachariasza 13:6; 14:4; Nauki i Przymierza45:48; 51:53

Ks. Izajasza 63:2; Objawienie 19:11–13; Nauki iPrzymierza 133:46–48

Dzieje Apostolskie 1:9–11; I List doTesaloniczan 4:16

I List do Tesaloniczan 4:17; Nauki i Przymierza88:96–98

Objawienie 16:20; Nauki i Przymierza 133:21–24

Nauki i Przymierza 5:19; 101:24–25; 133:41

II List Piotra 3:10; Józef Smith — Mateusz 1:46–48

Następnie zadaj następujące pytania:

• W jaki sposób, zgodnie z tym, co przeczytaliście, ukazana zostanie moc i chwałaJezusa Chrystusa podczas Jego przyjścia?

• Jakie proroctwa dotyczące Drugiego Przyjścia zwróciły waszą uwagę? Dlaczego?

(Uwaga: Zanim przejdziesz do dalszej części lekcji, możesz ponownie skorzystać ztabelki i zapytać uczniów, jaka jest zaleta takiego sposobu studiowania pismświętych — szukania powiązań, wzorów i motywów przewodnich).

Nauki i Przymierza 1:12; 34:5–6; 39:20; 88:81–86, 92; 133:4–5, 10Prorocy przygotowują nas na Drugie Przyjście Jezusa ChrystusaPokaż poniższą wypowiedź Starszego Sterlinga W. Silla (1903-1994),Siedemdziesiątego, i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Drugie przyjście Chrystusa jest wymienione ponad 1500 razy w StarymTestamencie i 300 razy w Nowym Testamencie. Skoro Bóg uważa, że ten tematjest ważny, to musi On chcieć, abyśmy coś z tym zrobili” (w: Conference Report,kwiecień 1966, str. 19).

LEKCJA 25

116

• Jak myślicie, dlaczego ważny jest fakt, że pisma święte zawierają tak wieleproroctw dotyczących Drugiego Przyjścia?

Pokaż lub zapisz na tablicy poniższe fragmenty z pism świętych: Poproś uczniów,aby po cichu przeczytali i porównali te wersety i odnaleźli dwa różne sposoby,dzięki którym możemy przygotować się na Drugie Przyjście.

NiP 1:12; 88:92; 133:4–5, 10

NiP 34:5–6; 39:20; 88:81–84

Po upływie wyznaczonego czasu omów odpowiedzi na niektóre lub wszystkie znastępujących pytań:

• W jaki sposób podsumowalibyście jednym zdaniem prawdy nauczane w tychwersetach? (Upewnij się, że uczniowie udzielą odpowiedzi podobnej do tej:Proroctwa dotyczące Drugiego Przyjścia Jezusa Chrystusa były dane izapisane w pismach świętych tak, abyśmy mogli przygotować siebie ibliźnich na ten dzień).

• Dlaczego musimy przygotować naszych bliźnich — oprócz samych siebie — naDrugie Przyjście Jezusa Chrystusa?

• W jaki sposób możemy pomóc bliźnim przygotować się na powrót Pana?

• Jak myślicie, dlaczego pomagając bliźnim przygotować się na Drugie Przyjście,pomagamy przygotować się również samym sobie?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie następującej wypowiedzi StarszegoDallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Chociaż nie możemy zmienić faktu, że Drugie Przyjście nastąpi i nie wiemy,kiedy dokładnie się to stanie, możemy przyspieszyć nasze własne przygotowania istarać się wpływać na przygotowania tych, którzy nas otaczają […].

Co by się stało, gdyby Jego przyjście miało nastąpić jutro? Gdybyśmy wiedzieli, żejutro spotkamy się z Panem — poprzez naszą przedwczesną śmierć lub Jegoniespodziewane przyjście — co byśmy dzisiaj zrobili? Co musielibyśmy wyznać?

Jakich praktyk zaniechać? Jakie sprawy zakończylibyśmy ugodą? Komu byśmy wybaczyli? Jakiezłożylibyśmy świadectwa?

Jeżeli wówczas zrobilibyśmy te wszystkie rzeczy, to dlaczego nie zrobić ich teraz? Dlaczego nieszukać pokoju teraz, kiedy możemy go osiągnąć? Jeżeli lampy naszych przygotowań zaczynająsłabiej świecić, natychmiast zajmijmy się dolewaniem do nich oleju” („Przygotowanie na DrugiePrzyjście”, Ensign lub Liahona, maj 2004, str. 8, 9).

• Co każdy z nas może zrobić, aby przyspieszyć swoje przygotowanie na DrugiePrzyjście?

• Jakie niebezpieczeństwo tkwi w odkładaniu naszych przygotowań na później?

LEKCJA 25

117

Ew. Mateusza 25:1–13Przygotowanie na Drugie Przyjście Jezusa ChrystusaWyjaśnij uczniom, że kilka dni przed śmiercią Jezusa Chrystusa Jego uczniowiezapytali o znaki, które poprzedzają Jego Drugie Przyjście (zob. Ew. Mateusza 24:3;Józef Smith — Mateusz 1:4). Odpowiedź Jezusa można znaleźć w rozdziałach: Ew.Mateusza 24–25. Poproś kilku uczniów, aby na zmianę czytali na głos fragment: Ew.Mateusza 25:1–13, podczas gdy pozostali uczniowie będą śledzili tekst w swoichpismach świętych. Następnie poprowadź dyskusję o przypowieści o dziesięciupannach, posługując się niektórymi lub wszystkimi pytaniami i cytatamiznajdującymi się poniżej.

• Co, według was, było niewłaściwe w zachowaniu pięciu głupich panien?(Głupie panny nie poczyniły żadnych niezbędnych przygotowań na przyjścieZbawiciela. Skrupulatne dążenie do przygotowania się na przyjście Zbawiciela,polegające na czynieniu tego, co wiemy, że jest właściwe, przynosi wspaniałebłogosławieństwa. Jedną z takich rzeczy jest gotowość do przyłączenia się doZbawiciela w chwili Jego przyjścia).

• Jakie znaczenie ma użyty w tym fragmencie zwrot „wyjdźcie na spotkanie”?(werset 6.). Dlaczego nie poczekać cierpliwie, aż On sam do was przyjdzie?(Zob. także NiP 133:5, 10, 14, 19).

• Dlaczego mądre panny nie mogły użyczyć oliwy głupim?

• Czego możecie nauczyć się z tej przypowieści o przygotowaniu się na spotkanieze Zbawicielem? (Choć uczniowie mogą odpowiedzieć własnymi słowami,powinni wyrazić zasadę podobną do następującej: Posłuszeństwoprzykazaniom Bożym umożliwi nam przygotowanie na Drugie PrzyjścieJezusa Chrystusa. Zob. także NiP 45:56–57).

Wzbogać dyskusję, wykorzystując poniższe wypowiedzi Starszego Dallina H.Oaksa i Starszego Davida A. Bednara z Kworum Dwunastu Apostołów:

„O tej przypowieści Pan powiedział: ‘I tego dnia, gdy przyjdę w mojej chwale,wypełni się przypowieść o dziesięciu dziewicach, którą opowiedziałem’ (NiP45:56).

Podana w 25 rozdziale Ew. Mateusza przypowieść ukazuje różnicę sytuacji, wjakiej znalazło się pięć głupich i pięć mądrych panien. Wszystkie dziesięćzaproszono na ucztę weselną, lecz, kiedy przybył oblubieniec, tylko pięć miało

przygotowany olej w lampach. Te pięć, które były przygotowane, poszło na ucztę, a drzwi zostałyzamknięte. Pięć, które odkładały swe przygotowanie na później, nie zdążyło na czas. Drzwi byłyzamknięte, a Pan odmówił im wejścia mówiąc: ‘Nie znam was’ [Ew. Mateusza 25:12]. ‘Czuwajciewięc’, powiedział Zbawiciel, ‘bo nie znacie dnia ani godziny, o której Syn Człowieczy przyjdzie’[Ew. Mateusza 25:13].

Matematyka w tej przypowieści mrozi krew w żyłach. Dziesięć panien reprezentuje oczywiścieczłonków Kościoła Chrystusa, ponieważ wszystkie zostały zaproszone na ucztę weselną iwszystkie wiedziały, co było potrzebne, by zostać wpuszczonym, kiedy przybędzie oblubieniec.Lecz kiedy przybył, tylko połowa była przygotowana” (Dallin H. Oaks, „Przygotowanie na DrugiePrzyjście”, Ensign lub Liahona, maj 2004, str. 8).

LEKCJA 25

118

„Czy tych pięć panien było samolubnych i nie chciało się dzielić czy teżprawidłowo rozumiało, że oliwy nawrócenia nie da się pożyczyć? Czy duchowasiła wynikająca z wytrwałego posłuszeństwa przykazaniom to coś, co możnaprzekazać drugiej osobie? Czy wiedzę zdobytą poprzez pilne studiowanie irozważanie pism świętych można przekazać komuś, kto jej potrzebuje? Czypokój, jaki ewangelia przynosi wiernym świętym w dniach ostatnich, można

przenieść na osobę, która przeżywa trudności lub zmaga się z wyzwaniami? Oczywistaodpowiedź na wszystkie powyższe pytania brzmi: nie.

Jak właściwie wytłumaczyły to mądre panny, każdy z nas musi ‘kupić dla siebie’. Te natchnionekobiety nie opisywały tu żadnej transakcji handlowej, podkreślały raczej naszą osobistąodpowiedzialność za to, by utrzymywać płomień w naszych lampach świadectwa i za to, byzdobyć wystarczającą ilość oliwy nawrócenia. Tę cenną oliwę gromadzi się kropla po kropli —‘słowo po słowie, przykazanie po przykazaniu’ (2 Nefi 28:30), cierpliwie i wytrwale. Nie ma tużadnych skrótów, nic nie da się przygotować w ostatniej chwili” (David A. Bednar, „Nawrócenido Pana”, Ensign lub Liahona, listopad 2012, str. 109).

• Dlaczego nie możemy zwlekać z naszym przygotowaniem na Drugie PrzyjścieChrystusa?

Możesz napisać na tablicy niepełne zdanie i poprosić uczniów, aby się nad nimzastanowili, a następnie napisali, w jaki sposób można je uzupełnić:

Aby przyśpieszyć moje przygotowanie na Drugie Przyjście Chrystusa, będę____________________.

Zachęć uczniów, aby zastanowili się nad konkretnymi sposobami, dzięki którymmogą pomóc rodzinie, przyjaciołom lub bliźnim zrozumieć znaczenieprzygotowania się na powrót Jezusa Chrystusa. Zachęć ich również, abyzobowiązali się przed Panem, że będą postępować zgodnie ze wskazówkami, któreotrzymają.

Materiały do studiowania dla uczniów• Ew. Mateusza 25:1–13; Nauki i Przymierza 133:3–19.

• Dallin H. Oaks, „Przygotowanie na Drugie Przyjście”, Ensign lub Liahona, maj2004, str. 7–10.

LEKCJA 25

119

LEKCJA 26

Jezus Chrystus będziepanował jako Król królów iSędzia świata

WprowadzenieW okresie Milenium Jezus Chrystus „będzie panował jakoKról królów i rządził jako Pan panów, każde kolano ugnie się iwszelki język będzie Go czcił. Każdy z nas stanie, aby byćprzez Niego osądzonym według naszych uczynków i pragnieńnaszych serc” („Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”,

Ensign lub Liahona, kwiecień 2000, str. 3). Ta lekcja mapomóc uczniom zrozumieć, że aby mogli cieszyć sięniektórymi błogosławieństwami Milenium, będą musielipoczekać na jego rozpoczęcie.

Dodatkowe źródła• Rozdział 45, „Millennium”, Zasady ewangelii [2009], str. 281–286.

• Rozdział 46, „Sąd Ostateczny”, Zasady ewangelii [2009], str. 287–293.

• Jeśli ta publikacja jest dostępna: Rozdział 37, „The Millennium and theGlorification of the Earth”, Doctrines of the Gospel Student Manual, wyd. 2.(Church Educational System manual, 2010), str. 104–106.

Propozycje dotyczące nauczaniaNauki i Przymierza 65:1–6Jezus Chrystus będzie osobiście królował na ziemiPoproś uczniów, aby na kartce przygotowali listę rzeczy, o które regularnie sięmodlą. Możesz poprosić kilku uczniów, aby powiedzieli o tym, co napisali, jeśli nieczują się tym skrępowani.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos wprowadzenie do rozdziału:Nauki i Przymierza 65. (Jeśli uczniowie nie mają dostępu do wydania pismświętych z 2013 r., wyjaśnij, że ten rozdział stanowi objawienie na temat modlitwy,które zostało dane Prorokowi Józefowi Smithowi). Wyjaśnij, że w tym objawieniuPan mówi nam, o co powinniśmy się modlić, będąc świadkami spełniania sięprzepowiedzianych wydarzeń w dniach ostatnich.

Poproś dwóch uczniów, aby przeczytali na głos po jednym wersecie z fragmentu:Nauki i Przymierza 65:1–2. Poproś pozostałych uczniów, aby śledzili tekst w swoichpismach świętych i wyszukali słowa Pana dotyczące głoszenia ewangelii. Następniezapytaj:

• Jak daleko rozprzestrzeni się ewangelia Jezusa Chrystusa? (Uczniowie powinnirozpoznać następującą doktrynę: Ewangelia Jezusa Chrystusa rozprzestrzenisię aż po krańce ziemi. Zapisz tę doktrynę na tablicy).

120

• Co, zgodnie z treścią wersetu 2., oznacza kamień wyrżnięty z góry bezpomocy rąk?

Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, przeczytaj na głos poniższą wypowiedźPrezydenta Spencera W. Kimballa (1895–1985):

„Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich […] jest ustanowionymprzez Boga niebios królestwem, którego nie da się ani zniszczyć, ani zastąpić[…]. Ustanowienie [tego] Kościoła […] przypadło na wczesne latadziewiętnastego wieku. Porównywany do kamienia wyrżniętego z góry bezpomocy rąk, który rozbije inne narody i potoczy się naprzód, dopóki nie wypełnicałej ziemi, Kościół na początku liczył sobie zaledwie sześciu członków […].

Dzisiaj kamień ten ciągle się toczy, by wypełnić całą ziemię” („The Stone Cut without Hands”,Ensign, maj 1976, str. 8, 9).

• Jakie znaczenie ma dla was fakt, że jesteście częścią królestwa Boga na ziemi?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Nauki i Przymierza65:3–4. Poproś inną osobę o przeczytanie na głos wersetów 5–6. Niech pozostaliuczniowie śledzą tekst w swoich pismach świętych i wyszukają radę Pana dotyczącątego, o co powinniśmy się modlić. Następnie omów odpowiedzi na poniższepytania:

• O co, zgodnie z treścią tych wersetów, powinniśmy się modlić, przygotowującsię na Drugie Przyjście? (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, możeszpoprosić ich, aby porównali werset 6. ze słowami Modlitwy Pańskiejznajdującymi się w wersecie: Ew. Mateusza 6:10).

• O jakich dwóch królestwach jest mowa w wersecie 6.? („Królestwo Boże” naziemi [czyli Kościół] i „królestwo niebieskie”).

• Co ma się dziać z „królestwem Bożym” na ziemi, zgodnie z nakazem Pana?(Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, podkreśl następującą doktrynę:Królestwo Boże na ziemi, czyli Kościół Jezusa Chrystusa, rozprzestrzenisię po całym świecie i przygotuje mieszkańców ziemi na tysiącletniepanowanie Chrystusa).

(Uwaga: Możesz podkreślić, że w okresie Milenium Jezus Chrystus będziesprawował władzę zarówno polityczną, jak i kościelną na całej ziemi. [Jeśli tapublikacja jest dostępna, zob. Doctrine and Covenants Student Manual wyd. 2.(Church Educational System manual, 2001), str. 139–140]).

Przerysuj na tablicy poniższą tabelkę lub rozdaj wszystkim uczniom kopieulotki z tą tabelką (informacje w nawiasach pozostają do wiadomości

nauczyciela):

LEKCJA 26

121

Jezus Chrystus i Milenium

Jakie role będzie pełniłChrystus podczasMilenium?

Ks. Izajasza 9:6–7;33:22; Objawienie11:15; 1 Nefi 22:24

(Będzie panował w królestwie Bożym naziemi. Będzie sędzią, prawodawcą i naswybawi).

Gdzie będzie przebywałChrystus podczasMilenium?

Ks. Sofoniasza 3:15–17;Nauki i Przymierza29:11; 45:59

(Będzie mieszkał na ziemi pośródSwego ludu).

W jaki sposób Chrystusbędzie panował wokresie Milenium?

Objawienie 19:15;Nauki i Przymierza38:21–22

(Chrystus będzie królem i prawodawcą).

Jaki wpływ będziewywierało panowanieChrystusa?

Ks. Izajasza 2:2–4;1 Nefi 22:25–28; 2 Nefi30:10–18

(Na ziemi będą panowały pokój, jedność isprawiedliwość. Szatan nie będzie miał władzynad sercami ludzi).

(Uwaga: Możesz wyjaśnić, że to zadanie ilustruje zalety tematycznego studiowaniapism świętych. Kiedy studiujemy pisma święte tematycznie, możemy dostrzecwyraźniej znacznie więcej szczegółów takich, jak schematy i motywy przewodnie).

Podziel uczniów na cztery grupy. Poproś jednego ucznia z każdej grupy, abyprzestudiował te wersety i odpowiedział na pytanie z pierwszego rzędu tabelki.Poproś innego ucznia w każdej grupie, aby zrobił to samo z wersetami i pytaniem zdrugiego rzędu i tak dalej. Powiedz uczniom, aby zwrócili szczególną uwagę nasłowa i zwroty, które pomogą im w odnalezieniu odpowiedzi na przydzielonepytania. Możesz zaproponować im zaznaczanie tego, co odnajdą. Po upływiewyznaczonego czasu poproś uczniów, aby omówili z pozostałymi członkami swojejgrupy to, co znaleźli.

(Uwaga: Jeśli masz taką możliwość, przeczytaj wskazówki dotyczące fragmentu:1 Nefi 22:26, które znajdziesz w podręczniku: Book of Mormon Student Manual[Church Educational System manual, 2009], str. 48).

Następnie zadaj poniższe pytania:

• Czego najbardziej wyczekujecie w okresie Milenium spośród tych rzeczy, któreomówiliście? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, zapisz na tablicynastępującą doktrynę: Zbawiciel będzie osobiście królował na ziemi wokresie Milenium).

• W jaki sposób możemy pozwolić Zbawicielowi, aby osobiście królował dzisiaj wnaszym życiu?

• W jaki sposób zmieniłoby się nasze życie, gdybyśmy Chrystusowi na topozwolili?

Przeczytaj na głos następującą wypowiedź Prezydenta Spencera W. Kimballa:

LEKCJA 26

122

„Kiedy Szatan jest spętany w czyimś domu — kiedy Szatan jest spętany w czyimśżyciu — w tym domu i życiu rozpoczęło się już Milenium” (The Teachings ofSpencer W. Kimball, wyd. Edward L. Kimball [1982], str. 172).

Daj uczniom czas na przemyślenie tego, w jaki sposób mogą zaprosić Zbawiciela,aby osobiście królował w ich życiu i w ich rodzinach.

Ew. Jana 5:22; Ew. Mateusza 12:36–37; Objawienie 20:12–13; Mosjasz 4:30;Nauki i Przymierza 137:9Jezus Chrystus będzie naszym sędziąPokaż lub zapisz na tablicy poniższe fragmenty pism świętych:

Ew. Jana 5:22

Ew. Mateusza 12:36–37

Objawienie 20:12–13

Mosjasz 4:30

Nauki i Przymierza 137:9

Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, w jaki sposób odpowiedzieliby, gdybyprzyjaciel zadał im następujące pytania: „Kto będzie naszym sędzią na SądzieOstatecznym?” i „Na jakiej podstawie będziemy sądzeni?”. Daj uczniom kilkaminut na przestudiowanie fragmentów zapisanych na tablicy i sformułowanieodpowiedzi na te pytania. Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, abyomówili swoje odpowiedzi z osobą siedzącą obok. Następnie zapytaj wszystkichuczniów:

• Czego się dowiedzieliście o Sądzie Ostatecznym? (Uczniowie powinnirozpoznać następującą doktrynę: Jezus Chrystus będzie naszym sędzią).

• Na jakiej podstawie Zbawiciel będzie nas sądził? (Odpowiedzi powinnyzawierać następującą doktrynę: Zbawiciel będzie nas sądził według naszychsłów, myśli i czynów oraz pragnień naszych serc).

Przeczytaj na głos poniższą wypowiedź Starszego Richarda G. Scotta z KworumDwunastu Apostołów:

„Nasz Pan prowadził doskonałe i bezgrzeszne życie, dlatego był wolny odwymogów sprawiedliwości. Wszystkie cechy są w Nim doskonałe: miłość,współczucie, cierpliwość, posłuszeństwo, wybaczenie i pokora […].

Składam świadectwo, że Swoim niewyobrażalnym cierpieniem i bólem, Swąbezcenną ofiarą Zbawiciel zasłużył na prawo, by być naszym Odkupicielem,

LEKCJA 26

123

naszym Orędownikiem i naszym Ostatecznym Sędzią” („Zadośćuczynienie może zapewnić wamspokój i szczęście”, Ensign lub Liahona, listopad 2006, str. 42).

• W jaki sposób świadomość, że Jezus Chrystus będzie naszym „OstatecznymSędzią”, wpływa na wasze uczucia względem Sądu Ostatecznego?

Zachęć uczniów do napisania następującego pytania na brystolu lub kartce iumieszczenia go w widocznym miejscu: Jak mogę pozwolić Jezusowi Chrystusowi,aby królował dzisiaj w moim życiu?

Materiały do studiowania dla uczniów• Ew. Mateusza 25:31–46.

• Rozdział 45, „Millennium”, Zasady ewangelii [2009], str. 281–286.

• Rozdział 46, „Sąd Ostateczny”, Zasady ewangelii [2009], str. 287–293.

LEKCJA 26

124

LEKCJA 27

Jezus Chrystus jestświatłem, życiem inadzieją świata

WprowadzenieJezus Chrystus „jest światłem, życiem i nadzieją świata”(„Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”, Ensign lubLiahona, kwiecień 2000, str. 3). Ta lekcja pomoże uczniom

zrozumieć, że zbliżając się do Chrystusa, otrzymają większąnadzieję na życie wieczne i znajdą więcej determinacji, abyprzetrwać życiowe próby.

Dodatkowe źródła• Dieter F. Uchtdorf, „Nadzieja na boskie światło”, Ensign lub Liahona, maj 2013,

str. 70, 75–77.

• Dieter F. Uchtdorf, „Nieskończona moc nadziei”, Ensign lub Liahona, listopad2008, str. 21–24.

Propozycje dotyczące nauczaniaEw. Jana 1:1–9; Nauki i Przymierza 88:6–13Jezus Chrystus jest światłością świataPrzeczytaj na głos poniższą wypowiedź Prezydenta Dietera F. Uchtdorfa z RadyPrezydenta Kościoła. Poproś uczniów, aby słuchając tej wypowiedzi, zastanowili sięnad różnymi okolicznościami, które sprawiają, że czasami czujemy, jakby otaczałanas ciemność:

„W moim biurze wisi obraz zatytułowany Drzwi do oświecenia. Bardzo go sobiecenię. Został namalowany przez mojego przyjaciela, duńskiego artystę — JohanaBenthina, który był pierwszym prezydentem kopenhaskiego palika w Danii.

Obraz przedstawia ciemny pokój oraz otwarte drzwi, z których roztacza siępromienny blask. Zastanawia mnie jedno — dlaczego światło, które przenikaprzez otwarte drzwi, nie rozjaśnia całego pokoju, a jedynie powierzchnię tuż

przed nimi.

W moim odczuciu zarówno ciemność, jak i światło przedstawione na tym obrazie, stanowiąmetaforę życia. Czasami, ze względu na to, że jesteśmy śmiertelnikami, czujemy, że otacza nasciemność. Być może straciliśmy ukochaną osobę; nasze dziecko zeszło na manowce; być możeusłyszeliśmy niepokojącą diagnozę medyczną lub mamy kłopoty z zatrudnieniem i przepełnia naswątpliwość lub strach. Być może czujemy się samotni czy niekochani.

Mimo że możemy się czuć zagubieni pośród bieżących okoliczności, Bóg obiecuje nam nadziejęna otrzymanie Jego światła — obiecuje rozświetlać roztaczającą się przed nami drogę iwskazywać sposób na wyjście z ciemności” („Nadzieja na boskie światło”, Ensign lub Liahona,maj 2013, str. 70).

125

• Jakie okoliczności mogą sprawić, że czujemy się otoczeni ciemnością?

• Co, według Prezydenta Uchtdorfa, Bóg może uczynić, kiedy ogarnia nas takieuczucie?

Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, wyjaśnij, że celem tej lekcji jest ukazaniesposobu, w jaki, bez względu na okoliczności, możemy otrzymać światłość inadzieję od Boga.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Ew. Jana 1:1–5. Niechpozostali uczniowie śledzą tekst w swoich pismach świętych i odszukają słowa izwroty, którymi posłużył się Jan, opisując Zbawiciela. Kiedy uczniowie będąopowiadać o tym, co znaleźli, zapisz na tablicy następującą doktrynę: JezusChrystus jest światłością świata.

Aby pomóc uczniom zrozumieć tę doktrynę, poproś ich, aby po cichu przeczytalinastępujący fragment: Ew. Jana 1:6–9. Następnie zapytaj:

• Czego na temat roli Jezusa Chrystusa jako światłości świata możemy siędowiedzieć z tych wersetów?

• W jaki sposób fragmenty: Ew. Jana 12:46, NiP 84:46 pomagają wam zrozumieć,jak Jezus może stać się światłością świata dla każdego?

Powiedz uczniom, że w pismach świętych światłość, która „oświeca każdegoczłowieka” (Ew. Jana 1:9), czyli Światło Chrystusa, „[nazywana] jest czasamiDuchem Pana, Duchem Bożym, Duchem Chrystusa lub Światłem Życia” (Oddaniwierze: Leksykon ewangelii [2004], str. 163). Światło Chrystusa opisane jest równieżw rozdziale: Nauki i Przymierza 88.

Podziel uczniów do pracy w parach. Poproś, aby przeczytali fragment: Nauki iPrzymierza 88:6–13 i odszukali, w jaki sposób Jezus Chrystus jest źródłem światła iżycia. Po upływie wyznaczonego czasu zadaj uczniom następujące pytania:

• Jaki wpływ na wszelkie Boże stworzenie ma Światło Chrystusa?

• W jaki sposób prawdy opisane w tych wersetach wskazują na to, że ŚwiatłoChrystusa oddziałuje na każdego człowieka?

• Dlaczego ważne jest rozumienie tego, że światło, które zarządzawszechświatem, jest „tym samym światłem, co ożywia wasze zrozumienie”?(NiP 88:11).

Pokaż następującą wypowiedź Prezydenta Dietera F. Uchtdorfa i poproś jednego zuczniów o przeczytanie jej na głos:

„Boskie światło jest rzeczywiste. Jest ono dostępne dla każdego! Daje życiewszystkiemu [zob. NiP 88:11–13]. Ma moc, aby złagodzić nawet najgłębszą ranę.Może być uzdrawiającym balsamem dla naszych samotnych i schorowanych dusz.Pośród wielkiej rozpaczy może zasadzić nasiona promiennej nadziei. Możeoświecić największe doliny rozpaczy. Może oświetlić roztaczającą się przed namiścieżkę i przeprowadzić nas przez mroczną noc, dając obietnicę na nowy poranek.

To ‘[Duch] Jezusa Chrystusa’ daje ‘światło każdemu człowiekowi, co przychodzi na świat’ [NiP84:45–46]” („Nadzieja na boskie światło”, Ensign lub Liahona, maj 2013, str. 75).

LEKCJA 27

126

Omów z klasą odpowiedzi na następujące pytania:

• Jakie błogosławieństwa, zdaniem Prezydenta Uchtdorfa, otrzymujemy dziękiświatłu, które Ojciec w Niebie daje nam poprzez Jezusa Chrystusa?

• Czy doświadczyliście błogosławieństw, o których mówi Prezydent Uchtdorf?

Zapisz na tablicy następujące niepełne zdanie:

Światło świata daje…

Poproś uczniów, aby ponownie przeczytali werset: Nauki i Przymierza 88:13 iwyszukali słowa i zwroty, które mogą je uzupełnić. Zapytaj:

• W jaki sposób rola Zbawiciela jako światłości świata odnosi się do Jego roliżycia świata?

• Jaki jest związek pomiędzy światłem a życiem? (Możesz zwrócić uwagęuczniów na to, że Jezus jest „życiem świata, ponieważ Jego zmartwychwstanie izadośćuczynienie wybawiają nas zarówno od fizycznej, jak i od duchowejśmierci” [Dallin H. Oaks, „The Light and Life of the World”, Ensign, listopad1987, str. 65]).

• Co by się stało, gdyby światło i moc Zbawiciela przestały oddziaływać nawszechświat? (Życie przestałoby istnieć).

Wyjaśnij, że pisma święte podają liczne przykłady na to, że Jezus jest dosłownieświatłem świata. W czasie śmierci Zbawiciela przez trzy dni panowała ciemność. Tosymbol tego, że światło świata zostało z niego zabrane (zob. 3 Nefi 8:20–23). Zdrugiej strony narodzinom Zbawiciela towarzyszyła gwiazda i wspaniały blask wniebiosach oraz trzy dni światłości (zob. Helaman 14:3–5; 3 Nefi 1:15, 21).

Psalm 146:5; List do Rzymian 5:3–5; 15:13; Eter 12:4, 32; Moroni 7:3, 40–41Jezus Chrystus jest nadzieją świataWyjaśnij uczniom, że termin nadzieja może mieć wiele znaczeń. W kontekścieewangelii Jezusa Chrystusa nadzieja jest „pewnym przeświadczeniem ioczekiwaniem na obiecane błogosławieństwa sprawiedliwości” (Guide to theScriptures [Przewodnik po pismach świętych] „Hope”; scriptures.lds.org).Zbawiciel nazywany jest czasami „nadzieją świata”, ponieważ obiecanebłogosławieństwa sprawiedliwości spływają na nas poprzez Niego („ŻyjącyChrystus: Świadectwo Apostołów”, Ensign lub Liahona, kwiecień 2000, str. 3).

Pokaż lub zapisz na tablicy poniższe pytania i fragmenty z pism świętych:

Z czego wywodzi się prawdziwa nadzieja? (Eter 12:4, 32; Moroni 7:3, 40–41)

Jaką rolę pełni nadzieja w naszym życiu? (Psalm 146:5; List do Rzymian 5:3–5;15:13)

LEKCJA 27

127

Podziel klasę na małe grupy. Poproś, aby uczniowie przestudiowali w grupachkażdy fragment i odnaleźli ważne słowa i zwroty na temat nadziei, a także abyomówili odpowiedzi na powyższe pytania. Po upływie wyznaczonego czasu poprośkażdą grupę, aby sformułowała jedno lub dwa zdania o tym, czego dowiedziała sięo doktrynie nadziei. Poproś, aby każda grupa powiedziała przygotowane zdaniapozostałej części klasy. Upewnij się, że uczniowie rozumieją, iż nadzieja topewność, że dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa i posłuszeństwuprzykazaniom otrzymamy obiecane przez Boga błogosławieństwa, a wśródnich życie wieczne. Jeśli czas na to pozwoli, możecie omówić odpowiedzi nanastępujące pytania:

• Co waszym zdaniem znaczy słowo pełna użyte w zwrocie „może mieć pełnąnadzieję lepszego świata” (Eter 12:4)? (Zapewnienie, pewność lub przekonanie.Możesz zaproponować, żeby uczniowie zapisali tę definicję na marginesieswoich pism świętych obok wersetu: Eter 12:4).

• W jaki sposób, zgodnie z treścią tych wersetów, nadzieja może być „kotwicą dladusz ludzi” i pomóc nam osiągnąć „pewność i wytrwałość, [abyśmy] zawszeczynili wiele dobra”? (Eter 12:4).

Pokaż następującą wypowiedź i poproś jednego z uczniów o przeczytanie jejna głos:

„Kiedy mamy nadzieję, ufamy obietnicom Boga. Mamy cichą pewność, że jeśli będziemy czynić‘dzieła prawości’, otrzymamy ‘swoją nagrodę, nagrodę pokoju w tym świecie i życia wiecznego wświecie przyszłym’ (NiP 59:23). Mormon nauczał, że taka nadzieja pojawia się jedynie dziękiZadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa [zob. Moroni 7:41]” (Oddani wierze: Leksykon ewangelii[2004], str. 77).

• W jaki sposób wiara w Jezusa Chrystusa i Jego Zadośćuczynienie jestniezbędna, żeby rozwinąć w sobie pełną nadzieję? W jaki sposób pomaga wamto zrozumieć, dlaczego Jezus Chrystus jest nadzieją świata? (Kiedy pokładamynadzieję w Jezusie Chrystusie, możemy spojrzeć poza doczesne problemy izmartwienia, koncentrując się na błogosławieństwach płynących zZadośćuczynienia — takich, jak zmartwychwstanie i życie wieczne).

• Co możecie zrobić, aby mieć większą nadzieję?

Kierując się podszeptami Duch Świętego, możesz poprosić uczniów, abyopowiedzieli o sytuacji, w której ich nadzieja na zmartwychwstanie i życie wiecznedzięki Jezusowi Chrystusowi pobłogosławiła ich samych lub bliźnich.

Materiały do studiowania dla uczniów• Psalm 146:5; Ew. Jana 8:12; List do Rzymian 5:3–5; 15:13; I List Piotra 1:3; Eter

12:4, 32; Moroni 7:3, 40–41; Nauki i Przymierza 88:6–13; 138:14.

• Dieter F. Uchtdorf, „Nadzieja na boskie światło”, Ensign lub Liahona, maj 2013,str. 70, 75–77.

LEKCJA 27

128

LEKCJA 28

Osobiste świadectwo oJezusie Chrystusie

WprowadzenieRada Prezydenta Kościoła i Kworum Dwunastu Apostołówoświadczyły: „Składamy świadectwo, jako Jego należyciewyświęceni Apostołowie — że Jezus jest ŻyjącymChrystusem, nieśmiertelnym Synem Bożym” („ŻyjącyChrystus: Świadectwo Apostołów”, Ensign lub Liahona,kwiecień 2000, str. 3). Przez cały czas trwania tego kursu

studiowaliśmy zagadnienie wiecznej służby Jezusa Chrystusai dotyczące Jego osoby świadectwa proroków. Kiedy przezDucha Świętego zdobędziemy osobiste świadectwo, że Jezusjest Żyjącym Chrystusem, będziemy gotowi osobiścieświadczyć naszym bliźnim o Zbawicielu.

Dodatkowe źródła• D. Todd Christofferson, „Stawanie się świadkiem Chrystusa”, Liahona, marzec

2008, str. 58–63.

Propozycje dotyczące nauczania2 Nefi 25:26; Mosjasz 18:8–11Być świadkiem ChrystusaZapytaj uczniów, czy któryś z nich kiedykolwiek znalazł się w sytuacji, w której byłjedynym członkiem Kościoła lub jedyną osobą reprezentującą zasady Kościoła.Poproś uczniów, aby odpowiedzieli na następujące pytania:

• Co odczuwaliście, wiedząc, że jesteście jedynymi naśladowcami JezusaChrystusa w tej sytuacji?

• Jakie aspekty tego doświadczenia były dla was najtrudniejsze lub miały dla wasnajwiększe znaczenie?

Przypomnij uczniom świadectwo Almy — z Księgi Mormona — który nawrócił się,słuchając nauk proroka Abinadiego. Po swoim nawróceniu Alma również rozpocząłnauczanie ewangelii. W rozdziale: Mosjasz 18 możemy znaleźć jego naukidotyczące przymierza chrztu. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głosfragmentu: Mosjasz 18:8–11. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst w swoichpismach świętych i odszukają, jakie postawy i działania wskazują na to, że danaosoba jest gotowa, by zawrzeć przymierze chrztu i go dochować. Kiedy uczniowieudzielą odpowiedzi, zwróć uwagę na następujący zwrot w wersecie 9.: „zawszedawać świadectwo o Bogu we wszystkim, co czynicie i gdziekolwiek sięznajdujecie”. Następnie zapytaj:

• Co to znaczy „dawać świadectwo o Bogu Ojcu i Jezusie Chrystusie ‘wewszystkim co czynicie i gdziekolwiek się znajdujecie’”? (Mosjasz 18:9).

Pokaż następującą wypowiedź Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum DwunastuApostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

129

„Apostołowie są powołani i wyznaczeni na specjalnych świadków imieniaChrystusa na całym świecie (zob. NiP 107:23), ale każdy członek Kościoła, któryzdobył świadectwo przez Ducha Świętego, ma obowiązek świadczenia oChrystusie we wszystkim, co robi i gdziekolwiek się znajduje” („Witnesses ofChrist”, Ensign, listopad 1990, str. 30).

• Kto, według Starszego Oaksa, ma obowiązek składania świadectwa o JezusieChrystusie? (Upewnij się, że uczniowie rozpoznają następującą prawdę:Wszyscy członkowie Kościoła zawarli przymierze, że będą świadczyć oOjcu Niebieskim i Jezusie Chrystusie).

• W jaki inny sposób — poza werbalnym dzieleniem się naszymi przekonaniami iświadectwem — możemy świadczyć o Chrystusie? (Aby pomóc uczniomodpowiedzieć na to pytanie, możesz poprosić ich o przeczytanie następującychfragmentów: Ew. Mateusza 5:14–16 i 3 Nefi 18:24).

Pokaż następującą wypowiedź Starszego D. Todda Christoffersona z KworumDwunastu Apostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„W czasie Swej służby na półkuli zachodniej Zbawiciel dał takie przykazanie:‘Trzymajcie więc wysoko wasze światło, aby świeciło światu. Oto jestemświatłem, które wzniesiecie, czyńcie, co widzieliście, że czyniłem’ (3 Nefi 18:24).Ludzie powinni móc dostrzec w nas coś z Jezusa Chrystusa. Sposób w jakidziałamy, mówimy, wyglądamy, a nawet myślimy, będzie odzwierciedleniem Jegoi Jego sposobu życia” („Stawanie się świadkiem Chrystusa”, Ensign lub Liahona,

marzec 2008, str. 60).

• Czy spotkaliście się kiedyś z sytuacją, w której ktoś działał, mówił lub wyglądałtak, że odzwierciedlało to jego wiarę w Jezusa Chrystusa?

• Co doradzilibyście osobie, która waha się lub boi się być świadkiem JezusaChrystusa?

Napisz na tablicy następujące zdania:

Mówimy o Chrystusie.

Znajdujemy radość w Chrystusie.

Nauczamy o Chrystusie.

Prorokujemy o Chrystusie.

Zapisujemy proroctwa o Chrystusie.

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali następujący werset: 2 Nefi 25:26 i zapytaj,w jaki sposób można składać świadectwo o Jezusie Chrystusie w oparciu o te

LEKCJA 28

130

zdania. Aby ułatwić uczniom dyskusję, możesz wykorzystać poniższą wypowiedźStarszego D. Todda Christoffersona, jeśli zajdzie taka potrzeba:

„Stwierdzenie Nefiego: ‘Mówimy o Chrystusie’ [2 Nefi 25:26] sugeruje, że niemamy oporów, by mówić o naszych uczuciach dotyczących Zbawiciela wprywatnych rozmowach i w nieformalnym otoczeniu. Często właśnie w tychrozmowach w cztery oczy możemy otwarcie i w duchu przyjaźni dyskutować natemat tego, kim On jest oraz czego dokonał i nauczał, zachęcając innych, by takżeGo kochali i podążali za Nim.

Słowa: ‘Znajdujemy radość w Chrystusie’ wskazują na to, że mamy ogólnie pozytywnenastawienie do życia, które jest odbiciem naszej wiary w Chrystusa. Wiemy, że ‘Jego łaskawystarczy’, abyśmy zostali zbawieni od śmierci i grzechu oraz stali się w Nim doskonali (zob.Moroni 10:32–33). Choć spotykają nas zawody, a nawet tragedie, wiemy, że dzięki Niemu naszewieczne szczęście jest pewne. Gdy nasza wiara w Jezusa Chrystusa jaśnieje, pokazujemy innym,którzy są ‘spracowani i obciążeni’, jak odnaleźć w Nim odpoczynek (zob. Ew. Mateusza11:28–30).

Słowa: ‘Prorokujemy o Chrystusie’ z pewnością dotyczą pracy misjonarskiej na pełen etat i tejwykonywanej przez członków, lecz obejmują również to, co robimy podczas spotkań kościelnych,Szkoły Niedzielnej i przy innych podobnych okazjach, kiedy On jest obiektem studiów i nauki.Nasz udział zarówno jako nauczycieli, jak i uczniów, jest częścią świadectwa, jakie o Nimskładamy […].

Słowa: ‘Prorokujemy o Chrystusie’ oznaczają, że składamy świadectwo o Nim mocą DuchaŚwiętego (zob. I List do Koryntian 12:3). ‘Świadectwem Jezusa jest duch proroctwa’ (Objawienie19:10). Jak ci, którzy w starożytności prorokowali o Jego pierwszym nadejściu, my równieżpotwierdzamy, słowem i uczynkiem, proroctwa o Jego Drugim Przyjściu […].

Słowa: ‘Zapisujemy nasze proroctwa’ sugerują mądrość tworzenia trwałych zapisów naszegoświadectwa o Chrystusie. Rozumiemy, że świadectwa, które składamy, są ‘zapisane w niebie, abynań patrzyli aniołowie; i [radowali się nami]’ (NiP 62:3). Nasi potomkowie i inni mogą patrzeć nanie i radować się z naszego świadectwa o Chrystusie spisanego i zachowanego dla ich dobra,nawet zanim niektórzy z nich przyjdą na świat” („Stawanie się świadkiem Chrystusa”, Liahona,marzec 2008, str. 62–63).

Kiedy zakończysz tę część lekcji, zachęć uczniów, aby wybrali jedno ze zdań ztablicy i postawili sobie za cel, że będą go przestrzegać, by stać się silniejszymiświadkami Jezusa Chrystusa.

Składanie świadectwa o Jezusie ChrystusiePoproś uczniów, aby przypomnieli sobie materiał omówiony w tym semestrze izastanowili się nad kilkoma rolami Jezusa Chrystusa i zagadnieniami z Nimzwiązanymi, które omawialiście na zajęciach. Zapisz odpowiedzi uczniów natablicy. (Odpowiedzi powinny obejmować następujące role: Orędownik, Zbawiciel,Odkupiciel, Pierworodny, Jednorodzony, Jehowa, Mesjasz, Stwórca. Zagadnieniapowinny nawiązywać do: centralnego miejsca Jezusa Chrystusa w planie Bożym;Jego służby przed narodzeniem; realności tego, że On żyje; Jego służby po śmierci;Drugiego Przyjścia; Jego panowania podczas Milenium; Przywrócenia Jegoewangelii; Jego przywództwa w Kościele i sposobów, na które jest światłem iżyciem świata).

LEKCJA 28

131

Pobierz i wyświetl film zawierający świadectwo Prezydenta Gordona B.Hinckleya (1910–2008) o Jezusie Chrystusie. Jeśli film nie jest dostępny w

twoim języku, poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos poniższąwypowiedź.

„Jezus jest moim przyjacielem. Nikt inny nie dał mi tak dużo. ‘Większej miłościnikt nie ma nad tę, jak gdy kto życie swoje kładzie za przyjaciół swoich’ (Ew. Jana15:13). Oddał za mnie Swe życie. Otworzył mi drogę do życia wiecznego. TylkoBóg mógł tego dokonać. Mam nadzieję, że jestem godny bycia Jego przyjacielem.

Jest moim przykładem. Jego sposób życia, Jego absolutnie bezinteresownezachowanie, Jego docieranie do tych, którzy są w potrzebie, Jego ostateczna

ofiara — wszystko to jest dla mnie przykładem […].

On jest moim nauczycielem. Żaden inny głos nie przemawia tak zdumiewającym językiem […].

Jest moim uzdrowicielem. Odczuwam respekt przed Jego zdumiewającymi cudami […].

On jest moim przywódcą. Jestem zaszczycony, że jestem jednym z wielu w długiej kolumnie tych,którzy kochają Go i którzy podążali za Nim w ciągu tych dwóch tysiącleci, które minęły od czasuJego narodzin […].

On jest moim Zbawicielem i Odkupicielem. Dzięki temu, że w bólu i niewypowiedzianymcierpieniu oddał Swoje życie, pochylił się On, aby podnieść mnie i każdego z nas, i wszystkichsynów i córki Boga, z otchłani wiecznej ciemności następującej po śmierci […]. Mojawdzięczność nie zna granic. Moje podziękowania dla Pana nie mają końca.

On jest moim Bogiem i Królem. Od wieczności do wieczności będzie On panował i rządził jakoKról królów i Pan panów. Jego panowaniu nie będzie końca. Nad Jego chwałą nie zapadnie noc”(„Moje świadectwo”, Liahona, lipiec 2000, str. 85).

Przedstaw uczniom następujący scenariusz: Jakie byłyby trzy najważniejsze rzeczy,które chcielibyście powiedzieć, gdyby ktoś zapytał o waszą wiarę w JezusaChrystusa? Daj uczniom czas, aby zanotowali swoje przemyślenia. Następniepoproś ich, aby w parach omówili odpowiedzi. Zachęć uczniów, aby omówili,dlaczego wybrali konkretne aspekty swojej wiary oraz doświadczenia, którewzmocniły ich zrozumienie Zbawiciela i miłość do Niego. Po upływiewyznaczonego czasu zapytaj uczniów, czy któryś z nich chciałby złożyć świadectwoo Jezusie Chrystusie.

Zakończ lekcję, składając własne świadectwo o wiecznej służbie ŻyjącegoChrystusa. Możesz wyrazić swoją wdzięczność za tak wiele istotnych ról, którewypełnił Pan Jezus Chrystus na przestrzeni dziejów. Rzuć uczniom następującewyzwanie: Kiedy zakończycie ten kurs, zastanówcie się, czy przychodzi wam namyśl osoba, którą mogłoby wzmocnić wasze świadectwo o Zbawicielu. Wnadchodzącym tygodniach i później zdecydujcie, komu i w jaki sposób chceciezłożyć wasze świadectwo.

Materiały do studiowania dla uczniów• Ew. Mateusza 5:14–16; 2 Nefi 25:26; Mosjasz 18:8–11; 3 Nefi 18:24.

• D. Todd Christofferson, „Stawanie się świadkiem Chrystusa”, Liahona, marzec2008, str. 58–63.

LEKCJA 28

132

Materiały