Jan Brzechwa

,,Przyjście wiosny”

Naplotkowała sosna,

że już się zbliża wiosna.

Kret skrzywił się ponuro:

„Przyjedzie pewnie furą”.

Jeż się najeżył srodze:

„Raczej na hulajnodze”.

Wąż syknął: „Ja nie wierzę.

Przyjedzie na rowerze”.

Kos gwizdnął: „Wiem coś o tym.

Przyleci samolotem”.

„Skąd znowu - rzekła sroka -

Ja jej nie spuszczam z oka

I w zeszłym roku, w maju,

Widziałam ją w tramwaju”.

„Nieprawda! Wiosna zwykle

Przyjeżdża motocyklem!”

„A ja wam to dowiodę,

Że właśnie samochodem”.

„Nieprawda, bo w karecie!”

„W karecie? Cóż pan plecie?

Oświadczyć mogę krótko,

Przypłynie własną łódką”.

A wiosna przyszło pieszo -

Już kwiaty z nią się śpieszą,

Już trawy przed nią rosną

I szumią: „Witaj wiosno!”.

Jan Brzechwa

,,Wiosenne porządki”

Wiosna w kwietniu zbudziła się z rana,

Wyszła wprawdzie troszeczkę zaspana,

Lecz zajrzała we wszystkie zakątki:

- Zaczynamy wiosenne porządki.

Skoczył wietrzyk zamaszyście,

Pookurzał mchy i liście.

Z bocznych dróżek, z polnych ścieżek

Powymiatał brudny śnieżek.

Krasnoludki wiadra niosą,

Myją ziemię ranną rosą.

Chmury, płynąc po błękicie,

Urządziły wielkie mycie,

A obłoki miękką szmatką

Polerują słońce gładko,

Aż się dziwią wszystkie dzieci,

Że tak w niebie ładnie świeci.

Bocian w górę poszybował,

Tęczę barwnie wymalował,

A żurawie i skowronki

Posypały kwieciem łąki,

Posypały klomby, grządki

I skończyły się porządki.

Odejście Zimy

Kiedy się rozgniewa groźna pani zima,

zmienia się w Marzannę i władać zaczyna.

Sypie gęstym śniegiem, wody skuwa lodem,

sroga, rozgniewana powiewa wciąż chłodem.

Kiedy mroźnej zimy ludzie dosyć mają,

jak ją do odejścia skłonić - wymyślają.

Chcąc, by prędzej wiosna zawitała,

zrobili Marzannę - ze słomy jest cała.

Kiedy się ociepli, puszczą grube lody,

odpłynie wraz z nimi wrzucona do wody

Ile głosów w lesie

Gdy się wsłuchasz w leśną ciszę,

Tysiąc głosów możesz słyszeć:

śpiewa wilga, komar bzyka,

świerszczykowa gra muzyka,

strumień nuci swą piosenkę,

złota pszczoła leci z brzękiem,

szumią drzewa, dzięcioł stuka,

kukułeczka w gąszczu kuka.

Bąk kosmaty huczy basem,

mała żabka skrzeknie czasem,

stuk! - O ziemię szyszka stuknie,

trzaśnie głucho gałąź sucha.

Tysiąc głosów w lesie słyszy, kto uważnie umie słuchać.

Idzie wiosna

Puk, puk, puk ...w okienko!

- Wyjdźcie dzieci prędko.

Idzie już wiosenka

i słoneczko świeci.

Z baziami gałązkę

w ręku ma wierzbową.

I za pasem wiązkę

przylaszczek liliowych.

Idzie piękna pani

z jasnymi włosami.

W zielonej sukience,

wyszytej kwiatami.

Idzie, uderza witką

wierzbową z baziami.

Pokrywa się wszystko

młodymi listkami.

Słono złote świeci,

idzie piękna pani.

Puk, puk ... chodźcie dzieci

na wiosny spotkanie.

Pożegnanie Marzanny

Marzanno, Marzanno, kolorowa panno

byłaś z nami zimę całą.

Nie spałaś jak niedźwiedź bury,

ale hasałaś, skakałaś, śniegiem czasem sypałaś.

Na nartach i sankach z nami zjeżdżałaś,

mroźnym wiatrem też zawiałaś.

Radowaliśmy się wszyscy w koło

bo z tobą zima była wesoła.

Tak też mogliśmy sporty różne uprawiać

i w ciepłych ubrankach harce wyprawiać.

Dzisiaj smutno żegnać cię,

bo już kończy się zima.

A wiosna się zaczyna.

ustąp więc nasza panno słomiana,

bo pani w zieleni czeka przybrana.

Utopimy Marzannę

Utopimy Marzannę szkaradną.

niech z nią troski zimowe przepadną.

Już zrobione wiosenne porządki,

sprzątnęliśmy wszystkie kątki.

Jeszcze chłodno, jeszcze błoto na razie,

lecz na wierzbach widziałam dziś bazie.

A wczoraj widziałam przebiśnieg,

wkrótce pierwsze rozwiną się liście.

Chodźmy, chodźmy Marzannę wyrzucić!

Niech śnieg z mrozem już nie wróci.

Pójdziemy wesoło ze śpiewem radosnym

bo dziś musimy poszukać wiosny.

Weźmy się za ręce, gdy wiosnę spotkamy.

niech widzi jak ładnie chodzimy parami.

LAS

Uśpiony las odrzuca puchową pierzynkę.

Patrzy na świat tylko przez chwilkę.

- Budzić się trzeba- mówi do siebie.

- Słońce juŜ dawno wzeszło na niebie

- Minęła pora odpoczywania,

czas wziąć się do działania.

Nie minęło czasu wiele

Jak w lesie pojawiły się ptasie trele

Gałązki drzew się zazieleniły,

Z zielonej trawy zawilce wychyliły.

Skończył się leśny sen właśnie

I będzie tak przyjemnie,

dopóki wiosna nie zgaśnie.