INFORMATYKA OCENIANIE PRZEDMIOTOWE I. …gimkp.pl/word/informatyka.pdf- współpraca w grupie, b)...

Gimnazjum im. A. Osieckiej w Kamienicy Polskiej

Mariola Żurakowska, Anna Chruścicka

INFORMATYKA

OCENIANIE PRZEDMIOTOWE

I. Zadania systemu oceniania

1. Pobudzanie uczniów do systematycznej pracy i rozwoju, wspieranie motywacji.

2. Wskazanie kierunku dalszej pracy przez zwrócenie uwagi na sukcesy i braki.

3. Rozwijanie poczucia odpowiedzialności ucznia za osobiste postępy.

4. Wdrażanie uczniów do samooceny i umiejętności planowania własnego procesu uczenia się.

5. Dostarczanie nauczycielom możliwie precyzyjnej informacji o poziomie osiągnięć

przyjętych celów kształcenia, szczególnie w zakresie umiejętności.

6. Dostarczanie rodzicom bieżącej informacji o osiągnięciach ich dzieci.

II. Ocenia się:

1. W stopniach szkolnych, określonych w zarządzeniu w sprawie zasad oceniania,

klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania egzaminów

sprawdzających i klasyfikacyjnych.

2. Za pomocą ustalonych standardów wymagań edukacyjnych w stosunku do przedmiotu

informatyka z zakresu umiejętności i wiadomości zgodnych z podstawą programową

kształcenia ogólnego dla sześcioletnich szkół podstawowych i gimnazjów oraz standardów

wymagań edukacyjnych oraz w zakresie postaw uczniów.

III. Zasady oceniania

1. Uczeń jest oceniany zgodnie z przyjętymi wymaganiami w myśl zasady sprawiedliwości,

z możliwością stworzenia indywidualnego programu „naprawy”.

2. Ocenie podlegają:

a) praca na lekcji

- ćwiczenia praktyczne, wykonywane podczas zajęć w formie kontroli osiągania celów

operacyjnych lekcji,

- odpowiedzi ustne,

- jakość pracy i aktywność na lekcji,

- współpraca w grupie,

b) sprawdziany wiadomości i umiejętności po każdym zrealizowanym dziale,

zapowiedziane tydzień wcześniej, z podanym zakresem, przeprowadzane w postaci:

Ocenianie przedmiotowe INFORMATYKA

2

pisemnej (za pomocą specjalnych kart pracy) oraz praktycznych ćwiczeń przy

komputerze,

c) prace domowe:

- bieżące – utrwalające lub przygotowujące do opracowania nowej lekcji,

- długoterminowe – stanowiące pracę nad projektem tematycznym,

- prace nieobowiązkowe – będące samodzielną uczniowską propozycją poszerzenia

wiadomości i umiejętności,

d) osiągnięcia specjalne.

IV. Obszary aktywności ucznia w zakresie wiedzy, umiejętności i postaw, będące

przedmiotem oceny

1. Posługiwanie się w opisie pojęć, środków, narzędzi i metod informatyki prawidłową

terminologią informatyczną.

2. Przygotowanie stanowiska komputerowego do pracy według zasad bezpieczeństwa i higieny

pracy.

3. Organizacja pracy.

4. Praca z programem – stosowanie odpowiednich metod, sposobów wykonania i osiągania

przewidzianych rezultatów.

5. Rozwiązywanie problemów – dobór właściwego narzędzia oraz dostosowanie środowiska

programu do rozwiązywanego zadania.

6. Stosowanie wiedzy przedmiotowej w sytuacjach praktycznych.

7. Aktywność na lekcjach.

8. Współpraca w grupie.

9. Wkład pracy ucznia.

10. Stopień motywacji uczenia się.

V. Narzędzia i czas sprawdzania osiągnięć uczniów.

1. Sprawdziany (praktyczny; w formie kart pracy) – po każdym dziale, obowiązkowe

a. Sprawdziany zapowiedziane są uczniom z tygodniowym wyprzedzeniem. Nauczyciel podaje

uczniom cele, zakres materiału i kryteria ocen pracy.

b. Jeżeli uczeń opuści test sprawdzający z przyczyn losowych, to powinien go odbyć w ciągu 2

tygodni od dnia powrotu do szkoły.

c. Uczeń może poprawić sprawdzian w ciągu dwóch tygodni od dnia oddania sprawdzonych

prac.


3

d. Przy poprawieniu sprawdzianu i odbywaniu go w drugim terminie kryteria pozostają takie

same.

e. Uczeń ma prawo do poprawienia dwóch ocen cząstkowych w ciągu semestru.

2. Ćwiczenia praktyczne - 3-4 w semestrze.

3. Odpowiedzi ustne dotyczące treści znanych i nowych oceniane wg znanych uczniom

kryteriów, np.: rzeczowości, dynamiczności, aktywności myślowej.

4. Ocenianie bieżące pracy ucznia – na każdej lekcji, polegające na:

- obserwowaniu pracy uczniów i zbieraniu informacji na temat:: samodzielności

wykonywania ćwiczenia, korzystania z odpowiednich pomocy (systematyczne notowanie

w zeszycie, pomocy zawartej w programie czy instrukcji programu, a nie wyłącznie z

pomocy sąsiedzkiej czy pytań kierowanych do nauczyciela), prawidłowego planowania

pracy (napisanie krótkiego planu działania w zeszycie),

- obserwowaniu, czy działania podejmowane przez uczniów w celu rozwiązania danego

zadania wynikają z wiedzy na dany temat i nabytych umiejętności i czy są to działania

świadome, czy uczeń wykonuje planowo wszystkie czynności, nie działa chaotycznie lub

przypadkowo,

- zadawaniu, w trakcie wykonywania przez uczniów ćwiczeń, pytań o zastosowaną metodę,

o sposób otrzymania danego rozwiązania i uzasadnienie wybranej metody. należy zwrócić

uwagę na sposób formułowania odpowiedzi – czy jest ona wynikiem pełnego zrozumienia

problemu i zastosowanej metody, czy też jest pobieżna i uczeń potrafi jedynie wykonać

praktycznie ciąg pewnych czynności, lecz nie rozumie celu działania i znaczenia

pojawiających się pojęć,

- premiowaniu uczniów, którzy wykonają zadanie samodzielnie i poprawnie.

- Nauczyciel na bieżąco stosuje ocenę ustną, której celem jest uwidocznienie poprawnych

działań i nawyków uczniów oraz wskazanie luk i braków w wiadomościach i

umiejętnościach uczniów.

5. Planowa obserwacja postaw ucznia i rozmowy z uczniem.

- przygotowanie stanowiska pracy,

- aktywność i zaangażowanie na lekcji,

- współpraca w grupie,

- tempo pracy,

- przestrzeganie zasad bezpiecznej i higienicznej pracy.

6. Inne formy aktywności (np. wykonywanie zadań nadobowiązkowych).

7. Uczeń powinien uzyskać co najmniej cztery oceny cząstkowe w semestrze.

8. Uczeń może zgłosić nieprzygotowanie do lekcji raz w ciągu semestru.


4

VI. Zasady ustalania oceny bieżącej

1. Obszary, w których uczeń oceniany jest wg tabeli wymagań edukacyjnych w zakresie

wiadomości i umiejętności z informatyki:

sprawdziany oraz ćwiczenia praktyczne oceniane są wg ustalonych każdorazowo zasad

podanych przez nauczyciela przed sprawdzianem osiągnięć ucznia,

odpowiedzi ustne oraz prace domowe, za które stawia się stopnie w zależności od

obszerności i poziomu prezentowanych wiadomości i umiejętności.

2. W zakresie postaw w stosunku do przedmiotu informatyka ocenie podlega:

przygotowanie stanowiska pracy,

aktywność i zaangażowanie na lekcji,

współpraca w grupie,

tempo pracy,

przestrzeganie zasad bezpiecznej i higienicznej pracy.

Oceny z prac pisemnych wynikają z ilości otrzymanych przez ucznia punktów wg następujących

przedziałów:

0% - 29% - niedostateczny

30% - 49% - dopuszczający

50% - 74% - dostateczny

75% - 89% - dobry

90% - 98% - bardzo dobry

99% - 100%– celujący

Za uzyskanie górnej granicy punktów z danego przedziału procentowego dodaje się do

stopnia "+".

VII. Zasady ustalania oceny śródrocznej i rocznej

Ocena śródroczna i roczna uwzględnia otrzymywane przez ucznia oceny w trakcie semestru,

przy czym największą wagę mają oceny ze sprawdzianów (praktycznych i w formie kart pracy),

następnie oceny z ćwiczeń praktycznych, potem odpowiedzi ustnych i wreszcie prac domowych.

Przy ocenianiu stosuje się sześciostopniową skalę ocen.

1. Ocenę niedostateczną otrzymuje uczeń, który nie opanował wiadomości i umiejętności

określonych w podstawie programowej, a braki w wiadomościach uniemożliwiają dalsze

zdobywanie wiedzy z tego przedmiotu:

nie zna pojęć informatycznych występujących w materiale nauczania,


5

nie umie stosować posiadanych wiadomości do wykonywania elementarnych czynności

praktycznych w bardzo prostych sytuacjach,

nie potrafi wykonywać ćwiczeń, nawet pod kierunkiem nauczyciela,

nie wie, czym zajmuje się informatyka i jakie są jej metody,

nie umie uruchamiać programów komputerowych,

nie umie komunikować się z komputerem za pomocą systemu operacyjnego,

nie umie posługiwać się podstawowym oprogramowaniem użytkowym,

w wypowiedziach popełnia bardzo poważne błędy merytoryczne.

2. Ocenę dopuszczającą otrzymuje uczeń, który ma braki w opanowaniu podstawy

programowej, ale braki te nie przekreślają możliwości uzyskania przez ucznia podstawowej

wiedzy informatycznej w ciągu dalszej nauki:

rozumie pytania i polecenia, ćwiczenia wykonuje tylko z pomocą nauczyciela,

zna najważniejsze pojęcia informatyczne występujące w materiale nauczania,

wie, czym zajmuje się technologia informacyjna/informatyka i jakie są jej metody,

umie uruchomić komputer i programy komputerowe,

umie komunikować się z komputerem za pomocą systemu operacyjnego w elementarnym

zakresie,

umie posługiwać się podstawowym oprogramowaniem użytkowym w elementarnym

zakresie,

umie stosować posiadane wiadomości do wykonywania elementarnych czynności w bardzo

prostych sytuacjach,

w wypowiedziach popełnia liczne błędy merytoryczne.

3. Ocenę dostateczną otrzymuje uczeń, który opanował wiadomości i umiejętności określone

programem nauczania technologii informacyjnej/informatyki na poziomie, który nie

przekracza wymagań zawartych w podstawie programowej:

umie stosować posiadane wiadomości do wykonywania prostych zadań w typowych

sytuacjach,

umie komunikować się z komputerem za pomocą systemu operacyjnego,

umie posługiwać się podstawowym oprogramowaniem użytkowym do wykonywania

typowych zadań o niewielkim stopniu trudności,

w wypowiedziach popełnia błędy merytoryczne.

4. Ocenę dobrą otrzymuje uczeń, który opanował wiadomości i umiejętności na poziomie

przekraczającym wymagania zawarte w podstawie programowej:

wie, czym zajmuje się technologia informacyjna/informatyka i jakie są jej metody,


6

zna i omawia pojęcia informatyczne występujące w materiale nauczania,

umie sprawnie komunikować się z komputerem za pomocą systemu operacyjnego,

swobodnie posługuje się oprogramowaniem użytkowym do wykonywania typowych zadań,

poprawnie stosuje posiadaną wiedzę w wykonywanych samodzielnie typowych zadaniach,

w wypowiedziach sporadycznie popełnia błędy.

5. Ocenę bardzo dobrą otrzymuje uczeń, który opanował pełny zakres wiedzy i umiejętności

określonych programem nauczania technologii informacyjnej/informatyki:

umie sprawnie komunikować się z komputerem za pomocą systemu operacyjnego i w pełni

wykorzystuje jego możliwości,

swobodnie posługuje się oprogramowaniem użytkowym, trafnie i umiejętnie dobierając je do

wykonywania zadań w nowych sytuacjach,

właściwie dobiera środki informatyczne, swobodnie i w pełni samodzielnie posługuje się

metodami i środkami informatyki, które umożliwiają rozwiązywanie zadań szkolnych,

dobrze zna pojęcia informatyczne występujące w materiale nauczania oraz swobodnie i

poprawnie stosuje posiadaną wiedzę w wykonywanych samodzielnie zadaniach teoretycznych i

praktycznych,

samodzielnie proponuje metody i rozwiązuje złożone zadania i problemy (ujęte programem

nauczania) wykorzystując różnorodne oprogramowanie,

w pełni samodzielnie buduje wypowiedzi, popełniając sporadycznie drobne pomyłki.

6. Ocenę celującą otrzymuje uczeń, który spełnia wymagania na stopień bardzo dobry oraz

posiadł dodatkową wiedzę znacznie wykraczającą poza program nauczania technologii

informacyjnej/informatyki, samodzielnie i twórczo rozwija swoje zainteresowania:

biegle posługuje się zdobytymi wiadomościami używając terminologii fachowej oraz

proponuje nietypowe rozwiązania,

jego wypowiedzi mają przemyślaną konstrukcję, nie zawierają żadnych błędów,

osiągnął znaczące sukcesy w olimpiadach lub konkursach informatycznych albo posiada inne

porównywalne osiągnięcia.

Przy ustalaniu ocen brany jest pod uwagę wysiłek wkładany przez ucznia w wykonywanie

obowiązków wynikających ze specyfiki przedmiotu.

Zespół Szkół Gimnazjum im. A. Osieckiej w Kamienicy Polskiej Mariola ŻURAKOWSKA, Anna CHRUŚCICKA

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z INFORMATYKI

WIADOMOŚCI I UMIEJĘTNOŚCI UCZNIÓW

KLASA I gimnazjum 1. KOMPUTER W ŻYCIU CZŁOWIEKA

WYMAGANIA

stopień szkolny

Osiągnięcia ucznia

UMIEJĘTNOŚCI WIADOMOŚCI

Konieczne dopuszczający

Dokonuje prób organizacji własnego stanowiska pracy z zachowaniem podstawowych zasad bezpieczeństwa i higieny pracy.

Korzysta ze wskazanych zbiorów informacji, okazując szacunek dla cudzej własności twórczej.

Uruchamiania zestaw komputerowy i poprawnie kończy jego pracę.

Wymienia zasady bezpiecznej i higienicznej pracy z komputerem dotyczące: prawidłowej pozycji ciała i czasu pracy oraz właściwej organizacji komputerowego stanowiska pracy.

Objaśnia zasady korzystania ze zgromadzonych w pamięciach szkolnych komputerów: dokumentów, prac innych użytkowników, programów.

Podaje przykłady zastosowania komputera w szkole.

Wymienia nazwy urządzeń opartych na technice komputerowej.

Wymienia poznane dziedziny zastosowania komputerów.

Podaje negatywne aspekty gier komputerowych i przykłady szkodliwego oddziaływania Internetu.

Podstawowe dostateczny

Dostosowuje stanowisko pracy do wymagań bezpiecznej i higienicznej pracy.

Charakteryzuje możliwości wykorzystania komputera w uczeniu się.

Podaje zastosowania spotykanych na co dzień urządzeń opartych na technice komputerowej.

Wyjaśnia pojęcia: informatyka, piractwo komputerowe.

Omawia zasady obowiązujące użytkownika komputera podczas korzystania z programów.

Wymienia poznane dziedziny zastosowania komputerów w najbliższym otoczeniu i wskazuje na korzyści wynikające z ich zastosowania.

Wskazuje na korzyści wynikające z zastosowania komputerów.

Omawia zagrożenia wynikające z rozwoju technik komputerowych i łatwego dostępu do informacji.

Podaje zasady właściwego przechowywania nośników danych.

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z INFORMATYKI KLASA I

8

WYMAGANIA

stopień szkolny



Rozszerzające dobry

Ocenia organizację komputerowych stanowisk pracy w różnych miejscach w szkole.

Ustala sposób prawidłowego użytkowania dyskietek i płyt CD-ROM na podstawie symboli umieszczonych na opakowaniu.

Charakteryzuje zastosowanie komputera w poznanych dziedzinach.

Charakteryzuje dokumentację legalnego oprogramowania: licencję, numer licencyjny, kartę rejestracyjną.

Wyjaśnia pojęcia: prawa autorskie, programy demo, komputer multimedialny.

Omawia konsekwencje prawne piractwa komputerowego.

Prezentuje własne doświadczenia w korzystaniu z komputerów

Dopełniające bardzo dobry

Przewiduje skutki nieprawidłowego zorganizowania komputerowego stanowiska pracy.

Analizuje korzyści wynikające z użytkowania legalnego oprogramowania.

Charakteryzuje możliwości wykorzystania komputera w procesie nauczania i uczenia się.

Omawia normy bezpiecznego użytkowania monitorów.

Wyjaśnia pojęcia: upgrade, programy freeware, public domain, shareware, znak towarowy.

Omawia sposoby zapobiegania piractwu komputerowemu.

Podaje inne od omawianych na zajęciach dziedziny życia, w których zastosowano komputer.

Omawia wpływ informatyki na pracę oraz życie człowieka i społeczeństw.

Wskazuje na sposoby zapobiegania zagrożeniom wynikającym z powszechnego zastosowania komputerów i łatwego dostępu do informacji.

Ponadprogramowe celujący

Wykraczające poza program, np.:

Przewiduje wpływ doboru monitora na komfort pracy użytkownika komputera.

Charakteryzuje normy odpowiedzialnego i etycznego zachowania użytkowników systemów informatycznych.

Analizuje zalety (np.: ułatwia pracę, dostarcza rozrywki) i zagrożenia (np.: powoduje chorobę zawodową RSI), jakie niesie komputeryzacja życia.

Ocenia wpływ komputera i urządzeń opartych na technice komputerowej na jakość życia człowieka.

Opracowuje kodeks świadomego użytkownika komputera.

Charakteryzuje bankowe usługi oferowane w Internecie.


Rozpoznaje znaki norm TCO’95 i TCO’99.

Omawia przyczyny chorób związanych z obsługą komputera.

Wskazuje, na podstawie literatury, kierunki rozwoju komputera.

Wskazuje na podstawie dostępnej literatury tematycznej kierunki rozwoju komputeryzacji w różnych dziedzinach życia.

Wyjaśnia pojęcia: GPS, wirtualny bank, e-commerce.


9

2. PRACA Z KOMPUTEREM

WYMAGANIA stopień szkolny




Korzysta ze stacji dyskietek i napędu CD-ROM w jednostce centralnej zgodnie z poznanymi zasadami.

Prawidłowo rozpoczyna i kończy pracę z systemem.

Wykorzystuje mysz do pracy w systemie Windows.

Określa podstawowe elementy Pulpitu.

Uruchamia programy, korzystając z ikony skrótu na Pulpicie.

Uruchamia program, otwierając utworzony w nim dokument.

Poprawnie kończy pracę programów.

Obsługuje programy uruchomione automatycznie z płyty CD-ROM.

Otwiera plik.

Zapisuje plik, dobierając nazwy tworzonych plików do ich zawartości według wskazówek.

Otwiera okno folderu.

Zakłada folder.

Kopiuje plik lub folder.

Usuwa wskazany plik lub folder.

Porusza się po strukturze folderów.

Klasyfikuje podstawowe urządzenia wejścia i wyjścia w zestawie komputerowym (mysz, klawiatura, monitor, drukarka) i określa ich zastosowanie.

Obsługuje klawiaturę z wykorzystaniem małych i wielkich liter oraz polskich znaków diakrytycznych.

Obsługuje okna programów z wykorzystaniem poznanych elementów.

Zmienia rozmiar i położenie okna wg potrzeb oraz odkłada okno na pasek zadań i przywraca je na Pulpit.

Obsługuje menu programu i okna dialogowe.

Uruchamia programy, korzystając z przycisku START.

Przegląda zasoby komputera, korzystając z drzewa folderów w oknie Eksploratora Windows.

Zapisuje pliki na dysku we wskazanym folderze.

Tworzy nowe foldery i struktury folderów (jednym z poznanych sposobów) na podstawie wzoru.

Opróżnia Kosz i odzyskuje z niego skasowane pliki, foldery.

Przegląda zasoby sieciowe, korzystając z aplikacji Otoczenie sieciowe.

Nazywa typ komputerów będących w pracowni komputerowej.

Rozróżnia podstawowe elementy zestawu komputerowego.

Wskazuje poznane urządzenia zewnętrzne.

Wymienia rodzaje pamięci zewnętrznych komputera, jakie wykorzystuje w pracy z komputerem (dyskietka, dysk twardy, CD-ROM).

Podaje wielokrotności jednostki pamięci komputera (1 bajta).

Wskazuje poznane elementy okna programu.

Podaje przykłady aplikacji poznanych na lekcji.

Omawia sposoby uruchamiania poznawanych na lekcji aplikacji.

Odczytuje z paska zadań nazwy uruchomionych aplikacji i wskazuje aplikację aktywną.

Wskazuje foldery otwarte.

Objaśnia zastosowanie elementów rozmieszczonych z przodu jednostki centralnej.

Wymienia nazwy najczęściej spotykanych plików wykonywalnych programów instalacyjnych.

Nazywa poznany program kompresujący.

Podaje określenie sieci komputerowej.

Wyjaśnia pojęcia: serwer, klient, logowanie.

Wymienia rodzaje sieci (WAN i LAN).


10





Określa zastosowanie skanera, plotera, mikrofonu, głośników, słuchawek, modemu.

Porównuje pojemności różnych rodzajów pamięci komputera.

Wyszukuje zapisane pliki ze wskazanych folderów.

Sprawdza wybrany dysk programem antywirusowym i niszczy ewentualnie wykryte wirusy według wskazówek.

Wyszukuje pliki (foldery) o znanej nazwie za pomocą polecenia ZNAJDŹ z menu START.

Wyszukuje wskazane informacje o plikach (folderach, dyskach) wśród ich właściwości.

Zmienia nazwę pliku lub folderu.

Poznaje przeznaczenie wskazanych elementów okien dialogowych, korzystając z Pomocy podręcznej (kontekstowej).

Przegląda zasoby komputera, korzystając z drzewa folderów w oknie Eksplorator Windows.

Uruchamia programy za pomocą aplikacji Mój komputer lub korzystając z polecenia URUCHOM z menu START.

Tworzy nowy folder podczas zapisu pliku.

Tworzy na Pulpicie skrót do programu, dysku, dokumentu lub folderu.

Zmienia nazwę skrótu.

Tworzy strukturę folderów według potrzeb.

Kopiuje, przenosi i usuwa grupę plików (folderów).

Tworzy nową wersję pliku na dysku za pomocą polecenia ZAPISZ JAKO ze zmianą lokalizacji lub nazwy pliku.

Wyszukuje plik (grupę plików) z zastosowaniem znaków globalnych (wieloznacznych) według podanego wzoru.

Odczytuje i porównuje właściwości różnych obiektów.

Rozpoznaje rodzaj pliku po rozszerzeniu jego nazwy (TXT, BMP, DOC, WPS).

Porządkuje pliki i foldery na dysku.

Formatuje dyskietkę zgodnie ze wskazówkami.

Instaluje program, postępując zgodnie ze wskazówkami.

Tworzy pojedynczy plik archiwum (grupy plików) i przeprowadza jego dekompresję.

Rozpoznaje pliki archiwów różnego typu.

Rozróżnia podstawowe elementy wewnętrzne komputera (płytę główną, procesor, kartę graficzną, dźwiękową, sieciową, pamięć wewnętrzną).

Rozróżnia podstawowe jednostki pamięci komputera (bit, bajt).

Szereguje jednostki pamięci komputera według wielkości

Wyjaśnia pojęcia: procesor, płyta główna, pamięć komputera, program, oprogramowanie, okno, Pulpit, ikony, przycisk, pasek zadań, aplikacja, dokument, okno programu, okna dialogowe, okna komunikatów, plik, folder, folder otwarty, nazwa pliku, skrót, Kosz.

Wyjaśnia pojęcia: system operacyjny, zawieszenie komputera, wskazywanie, kliknięcie, przeciąganie myszą, plik wykonywalny, drzewo folderów, rozszerzenie, pliki danych, opcja.

Omawia zastosowanie elementów okna.

Omawia zastosowanie okien komunikatów.

Objaśnia rolę Schowka podczas operacji kopiowania i przenoszenia.

Omawia pojęcie nazwy globalnej (wieloznacznej).

Objaśnia sposób odczytywania właściwości różnych obiektów.

Wymienia rodzaje atrybutów pliku (folderu).

Objaśnia znaczenie rozszerzenia nazwy pliku.

Omawia wszystkie opcje okna ZAMKNIJ SYSTEM WINDOWS.

Omawia sposoby przeciwdziałania wirusom komputerowym.

Rozróżnia najważniejsze gniazda służące do połączenia urządzeń zewnętrznych.

Wymienia typy drukarek

Wyjaśnia pojęcia: program instalacyjny, kompresja, dekompresja, plik archiwalny.

Objaśnia, na czym polega instalacja programu.

Omawia elementy okna programu kompresującego i ich przeznaczenie.

Wymienia typy archiwów tworzonych przez program kompresujący.

Wyjaśnia pojęcia: konto, protokół sieciowy, prawo dostępu.

Identyfikuje typ sieci lokalnej funkcjonującej w szkolnej pracowni komputerowej.

Wymienia zadania administratora szkolnej sieci.

Omawia zasady organizacji pracy w lokalnej sieci komputerowej.


11





Analizuje różnice między pamięciami wewnętrznymi a zewnętrznymi komputera.

Charakteryzuje nośniki pamięci zewnętrznych (płyty CD-R, CD-RW, DVD).

Porównuje zasady pracy i zastosowania drukarek różnego typu.

Łączy elementy zestawu komputerowego.

Prawidłowo reaguje na zawieszenie się komputera.

Stosuje optymalne metody zmiany położenia i rozmiaru okna.

Prawidłowo reaguje na pojawiające się w programie komunikaty.

Wybiera optymalną metodę kopiowania, przenoszenia i usuwania grupy plików lub folderów.

Wyszukuje plik (grupę plików), tworząc nazwę wieloznaczną z zastosowaniem znaku „*”.

Dokonuje analizy odczytanych informacji o plikach (folderach, dyskach) na podstawie ich właściwości.

Charakteryzuje atrybut „Tylko do odczytu”.

Przewiduje na podstawie poznanych rozszerzeń lub ikony reprezentującej plik, z jaką aplikacją jest on skojarzony.

Korzysta z systemu Pomocy tematycznej do wyszukania omawianego zagadnienia.

Odczytuje stopień kompresji spakowanych plików.

Analizuje możliwości i dokonuje wyboru różnych parametrów kompresji (dekompresji).

Tworzy archiwum o ustalonym rozmiarze, archiwum samorozpakowujące się i archiwum z hasłem.

Przeprowadza dekompresję danych po ustaleniu parametrów.

Charakteryzuje poznane rodzaje sieci komputerowych.

Udostępnia innym użytkownikom sieci dane zgromadzone na swoim komputerze.

Charakteryzuje szkodliwe działania wirusów komputerowych.

Instaluje program antywirusowy.

Omawia zadania systemu operacyjnego.

Wyjaśnia na czym polega instalacja programu.

Nazywa elementy i zawartość okna MÓJ KOMPUTER.

Wyjaśnia pojęcia: ścieżka dostępu, menu podręczne, kompatybilność komputerów, wielozadaniowość systemu, nagrywarka, rozdzielczość.

Wyjaśnia potrzebę stosowania nazw wieloznacznych i zasady ich tworzenia.

Omawia sposoby wyszukiwania tematów, korzystając z karty SPIS TREŚCI.

Objaśnia przebieg formatowania dyskietki.

Wymienia etapy procesu instalacji programu.

Rozpoznaje rodzaje serwerów lokalnej sieci komputerowej.

Opisuje zasady wymiany informacji w lokalnej sieci komputerowej.


Konserwuje myszkę.

Wyszukuje plik (grupę plików), tworząc nazwę wieloznaczną z zastosowaniem znaku „?”.

Uzasadnia potrzebę nadawania atrybutu „Tylko do odczytu” oraz analizuje skutki jego odwołania.

Korzysta z opcji ukrywania rozszerzeń nazw plików.

Prezentuje historię mikrokomputera.

Definiuje sposób określania szybkości komputera.

Omawia zastosowanie kart: graficznej, dźwiękowej i sieciowej.

Objaśnia parametry wyświetlanego obrazu.

Omawia zadania programu instalacyjnego.

Objaśnia korzyści wynikające z kompresji i dekompresji plików.


12



UMIEJĘTNOŚCI WIADOMOŚCI Korzysta z systemu Pomocy do wyszukania potrzebnego zagadnienia,

dotyczącego pracy w środowisku Windows.

Instaluje programy, korzystając z programów instalacyjnych.

Wybiera optymalny program do kompresji danych.

Obsługuje program antywirusowy zgodnie z potrzebami.

Wykorzystuje okienko do zabezpieczania dyskietki przed przypadkowym zapisem.

Sprawdza zasoby komputera.

Analizuje różnice w budowie okien różnych programów.

Odczytuje właściwości pliku lub folderu.

Wyszukuje dowolny plik, grupę plików lub folder za pomocą polecenia ZNAJDŹ z menu START, wykorzystując znaki globalne.

Tworzy skojarzenie rozszerzenia pliku z aplikacją.

Tworzy grupę i skrót w menu START|PROGRAMY.

Opisuje zadania różnych serwerów w lokalnej sieci komputerowej.

Wskazuje różnice w budowie okien różnych programów.

Objaśnia zastosowanie skrótów klawiszowych w systemie Windows.



Rozróżnia dwa typy komputerów osobistych: IBM PC i MAC.

Porównuje komputery stacjonarne i przenośne.

Opisuje związek między sprzętową konfiguracją komputera a jego wydajnością.

Porównuje ilościowo różne rodzaje pamięci zewnętrznej.

Charakteryzuje port USB.

Odczytuje z instrukcji obsługi parametry urządzenia.

Ocenia jakość urządzenia na podstawie poznanych parametrów.

Charakteryzuje napędy i nośniki pamięci zewnętrznych, np.: streamer, Zip, MO.

Określa zastosowanie innych od poznanych urządzeń zewnętrznych (trackball, touchpad, ploter).

Ocenia różnice pracy w systemach DOS i WINDOWS.

Charakteryzuje nakładki systemowe (np. NC).

Wykorzystuje narzędzia systemowe: defragmentator dysków, scandisk.

Charakteryzuje atrybuty plików i folderów: archiwalny, ukryty i systemowy.

Stosuje do instalacji i deinstalacji programów aplikacje systemu Windows.

Charakteryzuje różne programy kompresujące i porównuje cechy tworzonych przez nie typów archiwów.

Instaluje i uruchamia nieznane mu dotychczas programy komputerowe.

Obsługuje różne programy antywirusowe.


Rozróżnia typy slotów (gniazd).

Objaśnia zasadę dwójkowego systemu liczbowego.

Omawia cechy nowoczesnych kart graficznych i dźwiękowych.

Omawia zastosowanie innych niż poznane na lekcji kart rozszerzających (np.: telewizyjnej, wideo).

Wymienia producentów popularnych procesorów.

Omawia zasady powstawania kolorowych wydruków na drukarce atramentowej oraz sposoby polepszania wydruków.

Wyjaśnia pojęcia: system binarny, sektor, klaster, dyskietka systemowa, defragmentacja dysku.

Wskazuje na zadania polecenia DODAJ/USUŃ PROGRAMY.

Omawia konsekwencje modyfikowania folderu WINDOWS.

Omawia dekompresję plików instalacyjnych jako jedno z zadań programu instalacyjnego.

Wyjaśnia pojęcie deinstalacji programu.

Omawia różnicę między usunięciem z dysku plików programu a deinstalowaniem programu.

3. PROGRAMY UŻYTKOWE


13

3.1. RYSOWANIE W EDYTORZE GRAFIKI





Uruchamia edytor grafiki wykorzystywany na lekcji.

Rysuje proste elementy graficzne i figury geometryczne z wykorzystaniem myszki.

Wykorzystuje klawisz SHIFT podczas rysowania kwadratów i kół.

Wypełnia kolorem gotowe elementy w edytorze grafiki.

Zapisuje prace w podanym folderze w proponowanym przez program formacie.

Zaznacza fragment rysunku, dobierając odpowiednią cechę narzędzia.

Przenosi fragment rysunku w inne miejsce na tym samym rysunku.

Kopiuje elementy rysunku, przeciągając je myszką z wykorzystaniem klawisza CTRL.

Komponuje rysunki z gotowych elementów, wykorzystując PRZYBORNIK.

Korzysta z podglądu wydruku.

Drukuje prace według wskazówek.

Operuje kolorem pierwszo- i drugoplanowym.

Rysuje proste elementy graficzne, prawidłowo dobierając z PRZYBORNIKA narzędzie i jego cechy.

Wykorzystuje klawisz SHIFT podczas rysowania kwadratów, kół i okręgów, linii poziomych, pionowych i pod kątem 45o oraz wielokątów.

Posługuje się poleceniem COFNIJ do odwołania wykonanej czynności.

Korzysta z LUPY do korekty rysunku.

Wypełnia gotowe elementy, pobierając kolor z rysunku.

Umieszcza napisy w wybranym miejscu rysunku, dobierając kolor napisu i tła.

Wykonuje operacje na fragmentach rysunku: przenoszenie, kopiowanie, usuwanie, przekształcanie (np. obrót i pochylenie fragmentów rysunku, odwracanie kolorów), zmiana rozmiaru.

Wstawia do tworzonego obrazu rysunki z pliku.

Ustawia rysunek jako tapetę, korzystając z polecenia PLIK|USTAW JAKO TAPETĘ w programie Paint według wskazówek.

Drukuje przygotowane prace bez zmiany ustawień.

Wyjaśnia pojęcia: grafika komputerowa, edytor grafiki, Schowek, blok

Objaśnia zastosowanie elementów okna edytora grafiki.

Omawia zastosowanie narzędzi z PRZYBORNIKA.

Nazywa poznany edytor grafiki.


14





Ustala atrybuty rysunku w edytorze grafiki.

Komponuje rysunki z gotowych elementów.

Dokonuje poprawek w pracach graficznych, wykorzystując siatkę pikseli.

Dokonuje wyboru czcionki i jej atrybutów.

Wykonuje złożone rysunki, dobierając optymalne metody kopiowania, przenoszenia, przekształcania i usuwania zaznaczonego fragmentu rysunku.

Tworzy pliki zawierające fragmenty rysunków za pomocą opcji KOPIUJ DO.

Zapisuje rysunki w formatach JPG lub GIF.

Komponuje prace plastyczne techniką zbliżoną do fotomontażu.

Omawia różnice w operowaniu zaznaczonym fragmentem rysunku z tłem i bez tła.

Rozpoznaje pliki graficzne na podstawie ich rozszerzeń.

Wyjaśnia, na czym polega importowanie grafiki.

Wymienia poznane sposoby importowania grafiki.


Wykorzystuje poznane operacje do uzyskania efektu perspektywy i cienia.

Tworzy ozdobne napisy.

Tworzy paletę niestandardowych kolorów i wykorzystuje ją w pracy.

Dopasowuje rozmiar obrazu do tworzonego rysunku.

Porównuje rozmiary plików graficznych zapisanych w różnych formatach.

Wyszukuje w Internecie grafikę w formacie BMP, GIF lub JPG i zapisuje ją w plikach.

Wykorzystuje importowane z Internetu obrazy, umieszczając je na Pulpicie w formie tapety.

Wykonuje zrzuty ekranowe całego ekranu lub aktywnego okna.

Tworzy własne kompozycje graficzne, wykorzystując zrzuty ekranowe.

Dobiera jakość wydruku przy drukowaniu prac.

Wyjaśnia pojęcie piksela.

Omawia sposoby importowania grafiki z różnych źródeł.

Objaśnia sposoby umieszczania tapety na Pulpicie.

Objaśnia sposób tworzenia zrzutu ekranowego.

Wskazuje możliwości wykorzystania zrzutów ekranowych.

Omawia sposób ustalania jakości wydruku.


Tworzy według własnego projektu prace graficzne o praktycznym zastosowaniu, bogate kolorystycznie i kompozycyjnie.

Uzyskuje atrakcyjne efekty w komponowanych przez siebie obrazach, wykorzystując poznane narzędzia i operacje.

Zmienia standardową ikonę skrótu do dokumentu na utworzoną przez siebie.

Skanuje grafikę i zapisuje ją w pliku.

Wstawia zeskanowaną grafikę do tworzonych obrazów.

Komponuje prezentacje graficzne (plansze) na określony temat.

Obsługuje szkolną drukarkę.

Wskazuje różnice między grafiką bitmapową a grafiką wektorową.

Omawia sposób obsługi szkolnego skanera.

Opisuje sposób skomponowania prezentacji z rysunków i tekstów zapisanych w oddzielnych plikach.



Charakteryzuje i porównuje różne formaty plików graficznych (BMP, JPG, GIF).

Przetwarza obrazy graficzne za pomocą innych programów graficznych (np. Paint Shop Pro).

Projektuje i wykonuje prace graficzne o praktycznym zastosowaniu.


Wskazuje podobieństwa i różnice w pracy w różnych programach graficznych.


15

3.2. PRACA Z EDYTOREM TEKSTU





Prawidłowo uruchamia i kończy pracę z edytorem tekstu wykorzystywanym na lekcji.

Pisze teksty z zastosowaniem małych i wielkich liter, polskich znaków diakrytycznych.

Stosuje zasadę częstego zapisywania tworzonego dokumentu.

Wyświetla dokument w różnych widokach.

Wyszukuje usterki w tekście i wprowadza poprawki, stosując klawisze do usuwania znaków.

Ustala parametry układu strony (rozmiar, orientację strony, szerokość marginesów).

Zaznacza tekst myszką i za pomocą klawiatury.

Dokonuje zmian w tekście: dopisuje nowy akapit, wstawia i usuwa akapit.

Stosuje w tekście wcięcia w pierwszym wierszu akapitu i wcięcia akapitu.

Dzieli tekst na akapity i wstawia pusty akapit.

Formatuje akapit według wzoru.

Tworzy teksty zawierające listy wypunktowane według wzoru.

Odtwarza treść i format wzorca dokumentu.

Wykonuje operacje na bloku: usuwanie, przenoszenie, kopiowanie.

Wstawia do tekstu rysunek zapisany w pliku.

Wstawia tabele do dokumentu tekstowego według wskazówek.

Wpisuje tekst do tabeli.

Zaznacza odpowiednie fragmenty tabeli.

Formatuje tekst wpisany do tabeli.

Dobiera parametry drukowania: orientację strony, liczbę kopii, zakres stron.

Omawia zastosowanie edytora tekstu.

Wskazuje elementy okna edytora tekstu i objaśnia ich zastosowanie.

Wyjaśnia pojęcia: blok, czcionka, redagowanie i formatowanie dokumentu, wiersz, akapit, wcięcie pierwszego wiersza akapitu, wyrównanie tekstu, łamanie wiersza, margines.

Wymienia nazwy najczęściej używanych rodzajów czcionek.

Wyjaśnia potrzebę różnicowania rodzajów czcionek w dokumencie i zróżnicowanego wyglądu akapitu.

Wyjaśnia rolę klawisza ENTER w redagowaniu tekstu.

Wskazuje charakterystyczne cechy poznanych wzorcowych dokumentów.

Wyjaśnia znaczenie częstego zapisywania tworzonego dokumentu w pliku na dysku.

Omawia budowę tabeli wstawianej do dokumentu tekstowego.

Omawia etapy przygotowania dokumentu do druku.


Przestrzega zasad poprawnego rozmieszczania w tekście znaków interpunkcyjnych i spójników.

Analizuje rozmieszczenie tekstu w dokumencie, wyświetlając znaki specjalne.

Dobiera słownictwo, korzystając z wbudowanego do edytora tekstu słownika wyrazów bliskoznacznych.

Charakteryzuje różne rodzaje wyrównania tekstu.

Ocenia układ tekstu i format wzorcowych dokumentów.

Zmienia odstępy między wierszami i między akapitami

Rozróżnia rozszerzenia nazw plików nadawane przez edytory tekstu.

Wyjaśnia pojęcia: nagłówek, stopka, przypis, twarda spacja, indeks górny i dolny.

Objaśnia pojęcie widoków dokumentu i omawia ich rodzaje.

Objaśnia tryby pracy edytora.

Opisuje charakterystyczne cechy wzorcowych dokumentów.

Objaśnia możliwość zmiany znaku wypunktowania i numerowania.

Wyjaśnia pojęcie tabulatora i sposoby jego ustalania.


16



UMIEJĘTNOŚCI WIADOMOŚCI Rozmieszcza tekst w kolumnach z wykorzystaniem tabulatorów.

Tworzy teksty zawierające listy wypunktowane oraz numerowane.

Redaguje i formatuje teksty według podanego opisu.

Wstawia do tekstu rysunek otwarty w edytorze grafiki, korzystając ze Schowka.

Wstawia do tekstu rysunek z galerii klipartów.

Uzasadnia potrzebę nadawania niektórym tekstom formatu tabeli.

Wstawia tabelę do dokumentu i ustala jej budowę odpowiednio do danych, które zostaną w niej umieszczone.

Zmienia wysokości wierszy, szerokości kolumn oraz rozmiar wskazanych komórek tabeli.

Modyfikuje budowę tabeli, dodając lub usuwając wiersze lub kolumny.

Przemieszcza kursor tekstowy między komórkami tabeli.

Stosuje obramowania tabeli oraz wypełnienia komórek (kolorem lub wzorem) w celu nadania tabeli pożądanego wyglądu.

Korzysta z narzędzia automatycznego numerowania w celu ponumerowania wierszy tabeli.

Pracuje z kilkoma otwartymi dokumentami jednocześnie.

Ustala sposób rozmieszczenia okien z otwartymi dokumentami tekstowymi odpowiednio do wykonywanej pracy i przełącza się między nimi.

Modyfikuje dokumenty, między innymi kopiując fragmenty tekstu z jednego dokumentu do innego i formatując dokument docelowy.

Wstawia do dokumentu nagłówek lub stopkę według podanego wzoru.

Korzysta z podglądu wydruku, sprawdzając przygotowanie dokumentu do druku.

Ustala jakość wydruku.

Wymienia rodzaje tabulatorów.

Objaśnia sposoby zmiany szerokości kolumn, wysokości wiersza i rozmiarów wskazanych komórek tabeli.

Omawia rodzaje obramowania tabeli oraz wypełnienia komórek (kolorem lub wzorem).

Podaje przykłady dokumentów, w których tekst na stronie podzielony jest na kolumny (łamy).

Objaśnia sposób pracy z kilkoma otwartymi dokumentami jednocześnie


Używa kombinacji klawiszy w pracy z edytorem tekstu.

Ocenia, jak dobór parametrów układu strony wpływa na jej wygląd.

Dobiera rodzaj tabulatora do wyrównania kolumn tekstu.

Formatuje fragmenty dokumentu, kopiując format z innego fragmentu.

Stosuje operację odwołania niektórych ostatnio wprowadzonych zmian w wyglądzie dokumentu.

Modyfikuje i formatuje wstawione do tekstu obiekty graficzne.

Dobiera formę dokumentu zawierającego tekst i grafikę, dbając o jego przejrzystość i czytelność.

Sortuje dane tabeli według ustalonego kryterium.

Modyfikuje podział tabeli, scalając sąsiednie komórki.

Rozróżnia czcionki szeryfowe i bezszeryfowe.

Wyjaśnia, jak wypunktowanie lub numerowanie akapitów wpływa na wygląd i czytelność dokumentu.

Omawia operację nadawania fragmentowi tekstu formatu innego fragmentu.

Objaśnia zastosowanie narzędzi do przekształcania obiektu WordArt.

Wyjaśnia, na czym polega scalanie komórek.

Omawia operację dzielenia tekstu na kolumny.

Objaśnia polecenia służące do wstawiania i formatowania nagłówka lub stopki.


17



UMIEJĘTNOŚCI WIADOMOŚCI Ocenia, jaki wpływ na wygląd i czytelność dokumentów ma podział tekstu na

kolumny (łamy).

Otwiera w wybranym edytorze tekstu dokumenty zapisane w plikach o innym formacie.

Modyfikuje dokument edytora, w którym pracuje, kopiując fragmenty tekstów z dokumentów utworzonych w innych programach i nadając im format odpowiedni dla redagowanego dokumentu.

Ustala lub zmienia format nagłówka i stopki.

Sprawnie obsługuje szkolną drukarkę.


Umieszcza rysunki w tekście, stosując łączenie z obiektami.

Analizuje różnice między osadzaniem a łączeniem obiektów graficznych z dokumentem tekstowym.

Stosuje poznane czynności redagowania tekstu i umieszczania w nim grafiki, tworząc dokumenty, w których starannie dopracowana treść jest efektownie skomponowana z grafiką.

Zamienia tekst na tabelę, modyfikuje ją i formatuje.

Formatuje dokumenty wielostronicowe, dbając o właściwy dobór formy do treści całego dokumentu.

Wstawia do dokumentu pola tekstowe, wpisuje do nich tekst, umieszcza obiekty graficzne, a następnie pola te formatuje (dla edytora Word).

Wyjaśnia pojęcia: OLE, obiekt osadzony, obiekt połączony.

Objaśnia, na czym polega technika OLE.

Omawia skutki zmiany lokalizacji lub usunięcia z dysku pliku źródłowego zawierającego rysunek połączony z dokumentem tekstowym.

Opisuje operację zamiany tekstu na tekst rozmieszczony w tabeli.

Podaje możliwości wykorzystania pola tekstowego.

Omawia sposób formatowania pola tekstowego.



Ustala opcję sprawdzania pisowni w trakcie pisania i poprawia tekst na bieżąco (dla edytora Word).

Dostosowuje słownik Autokorekty do własnych potrzeb.

Stosuje opcję automatycznego lub ręcznego dzielenia wyrazów.

Stosuje funkcję automatycznego numerowania akapitów w postaci punktów i podpunktów (dla edytora Word).

Korzysta z narzędzi do rysowania elementów graficznych (dla edytora Word).

Modyfikuje budowę tabeli za pomocą narzędzia do rysowania tabeli (dla edytora Word).

Nadaje tekstowi odpowiedni format, korzystając z polecenia GALERIA STYLÓW z menu FORMAT (dla edytora Word).

Tworzy style i je modyfikuje.

Tworzy szablony dokumentów.

Tworzy formularze dokumentów.


Opisuje sposób poprawiania tekstu za pomocą Autokorekty.

Wyjaśnia sposób automatycznego numerowania akapitów w postaci punktów i podpunktów (dla edytora Word).

Wskazuje na korzyści płynące z możliwości samodzielnego rysowania tabeli.

Objaśnia sposób definiowania własnych stylów akapitów i znaków (dla edytora Word).


18

4. MULTIMEDIALNE ŹRÓDŁA INFORMACJI





Uruchamia wybraną przeglądarkę internetową.

Wprowadza w polu adresowym przeglądarki podany adres internetowy.

Otwiera w przeglądarce stronę WWW o podanym adresie.

Przegląda otwartą stronę WWW.

Określa źródło informacji: program edukacyjny, encyklopedia, słownik, strona WWW.

Obsługuje programy multimedialne.

Uruchamia według wskazówek prezentację, steruje pokazem prezentacji oraz wybiera sposób jego zakończenia, korzystając z programu PowerPoint.

Wstawia na slajd elementy tekstowe i graficzne z pliku.

Ustala tło slajdu.

Formatuje tekstowe i graficzne elementy slajdu.

Gromadzi materiały tekstowe i graficzne potrzebne do opracowania stron WWW.

Uruchamia edytor stron WWW.

Nazywa przeglądarkę internetową wykorzystywaną na lekcji.

Wyjaśnia pojęcia: multimedia, programy multimedialne, programy edukacyjne, interaktywność programu, hiperłącze.

Opisuje charakterystyczne cechy programów multimedialnych.

Omawia ogólne zasady pracy z programami multimedialnymi.

Wymienia narzędzia niezbędne do opracowania i przeprowadzenia prezentacji multimedialnej.

Wyjaśnia pojęcie slajdu w odniesieniu do prezentacji multimedialnej.

Wymienia tekstowe i graficzne elementy slajdu.

Objaśnia różnicę między pokazem automatycznym i sterowanym za pomocą myszki.

Wskazuje elementy okna programu PowerPoint.


Rozpoznaje stronę główną (domową).

Korzystając z odsyłaczy, odczytuje informacje zgromadzone na stronach WWW.

Otwiera strony WWW z dysku i przegląda je w trybie offline.

Odpowiada na zadane pytania, korzystając ze zdobytych informacji.

Prezentuje sposoby wyszukiwania i pozyskiwania informacji z różnych zbiorów (np. leksykonów).

Tworzy proste formy wypowiedzi na zadany temat, korzystając ze zgromadzonych informacji.

Charakteryzuje prezentację multimedialną.

Analizuje budowę przykładowej prezentacji.

Przegląda prezentację w różnych widokach.

Zmienia według wskazówek kolejność slajdów w różnych widokach.

Tworzy slajd według wskazówek.

Wyjaśnia pojęcia: interaktywność programu, hipertekst, odsyłacz (hiperłącze), sieć WWW, strona WWW, adres strony WWW, przeglądarka, wyszukiwarka, poczta elektroniczna, e-mail, program pocztowy, adres e-mail.

Omawia budowę dokumentów hipertekstowych.

Wymienia nazwy najczęściej używanych przeglądarek.

Omawia przeznaczenie paska adresowego w oknie przeglądarki.

Rozróżnia charakterystyczne elementy strony WWW.

Wyjaśnia znaczenie słowa kluczowego.

Rozróżnia tryby pracy przeglądarki internetowej.

Omawia rolę elementów multimedialnych służących do przekazywania informacji w programach edukacyjnych, encyklopediach i słownikach.

Objaśnia zasady pracy z poznanym programem do tworzenia prezentacji i przeprowadzania jej pokazu oraz sposób obsługi tego programu.

Omawia rodzaje przycisków i innych powiązań między slajdami.

Wyjaśnia zastosowanie przycisków i elementów slajdu wykorzystywanych w przeprowadzaniu pokazu.

Omawia różne rodzaje przejść między slajdami i sposób ich ustalania.

Opisuje sposób zmiany kolejności slajdów w różnych widokach.


19





Charakteryzuje elementy strony WWW.

Wykorzystuje podstawowe funkcje przeglądarki do przeglądania stron WWW.

Otwiera i obsługuje wskazane wyszukiwarki internetowe.

Wykorzystuje programy multimedialne i dostępne strony internetowe do znalezienia informacji na zadany temat.

Wstawia do dokumentu tekstowego obiekty graficzne, dźwiękowe i filmowe, tworząc dokument multimedialny.

Tworzy proste formy wypowiedzi na zadany temat z wykorzystaniem zgromadzonych informacji.

Wykorzystuje programy multimedialne do uzupełniania, utrwalania i weryfikowania swoich wiadomości i umiejętności z różnych dziedzin.

Korzysta ze zgromadzonych informacji w celu opracowania różnych form wypowiedzi.

Analizuje budowę przykładowej prezentacji w różnych widokach.

Analizuje system powiązań między slajdami oraz ocenia ich znaczenie w prezentowaniu i wyszukiwaniu informacji w przykładowej prezentacji.

Opracowuje własne wzorce kolejnych slajdów prezentacji.

Tworzy prezentację multimedialną według wskazówek.

Dobiera sposób sterowania przebiegiem pokazu.

Ustala powiązania między slajdami z zastosowaniem umieszczonych na nich elementów graficznych lub tekstowych.

Omawia charakterystyczne elementy okna przeglądarki.

Objaśnia rolę strony głównej.

Wymienia poznane wyszukiwarki.

Omawia zasady korzystania z wyszukiwarki internetowej.

Omawia korzyści wynikające z zastosowania programów edukacyjnych do rozszerzania i sprawdzania swojej wiedzy i umiejętności.

Wymienia cechy dobrze opracowanej prezentacji.

Omawia różne efekty animacji i sposób ich stosowania dla poszczególnych elementów slajdów.

Opisuje budowę przykładowej prezentacji.

Omawia sposób dołączania dźwięku do slajdu.


Wyszukuje w Internecie informacje z różnych dziedzin według zainteresowań.

Optymalnie dobiera sposób pozyskiwania informacji z programów multimedialnych i Internetu na dowolny temat.

Korzysta z różnych wyszukiwarek internetowych.

Wykorzystuje programy multimedialne i strony WWW do uzupełniania, utrwalania i weryfikowania swoich wiadomości i umiejętności z różnych dziedzin.

Pozyskuje i gromadzi elementy multimedialne z różnych źródeł.

Korzysta ze zgromadzonych informacji w celu opracowania własnych różnych form wypowiedzi.

Tworzy dokumenty multimedialne na zadany temat.

Dobiera programy multimedialne do rozwiązywania problemów z różnych dziedzin.

Ocenia, w jaki sposób różne elementy prezentacji oraz pojedynczych slajdów wpływają na jej atrakcyjną postać oraz ułatwiają odbiór zawartych w niej treści.

Wyjaśnia pojęcie: skrót HTTP.

Omawia korzyści wynikające z zastosowania programów edukacyjnych do zgłębiania, rozszerzania i sprawdzania swojej wiedzy i umiejętności.

Omawia sposób zmiany typu pokazu prezentacji


20



UMIEJĘTNOŚCI WIADOMOŚCI Projektuje prezentację multimedialną na dowolny temat.

Gromadzi i opracowuje wszystkie składniki zaprojektowanej prezentacji.

Tworzy prezentację multimedialną według opracowanego projektu.

Sprawnie przeprowadza pokaz własnej prezentacji.



Wybiera sposób wyszukiwania informacji w Internecie i ocenia skuteczność tego sposobu.

Charakteryzuje inne niż strony WWW sposoby sięgania do zasobów i usług Internetu oraz wykorzystuje je do pozyskiwania informacji i komunikacji internetowej.

Tworzy własną stronę WWW.

Obsługuje inny od poznanego program do tworzenia prezentacji i przeprowadzania jej pokazu.

Składa prezentację z gotowych plików.

Gromadzi tematycznie pliki dźwiękowe przeznaczone na tło muzyczne projektowanych stron.



Omawia historię Internetu oraz sieci stron WWW.

Omawia typy plików (np.: MP3, AVI, WAV) stosowanych w dokumentach multimedialnych.

Omawia elementy projektu prezentacji.

Objaśnia obsługę innego programu do tworzenia prezentacji i przeprowadzania jej pokazu.




KLASA II gimnazjum 1. KOMPUTER W ŻYCIU CZŁOWIEKA











Dostosowuje stanowisko pracy do wymagań bezpiecznej i higienicznej pracy. Wyjaśnia pojęcia: informatyka, piractwo komputerowe.


Podaje zasady właściwego przechowywania dyskietek i płyt CD-ROM.















KLASA II

22




















Przegląda zasoby komputera w dowolny sposób.








Odczytuje i porównuje właściwości różnych obiektów.



Uruchamia omawiany program instalacyjny.




















Podstawowe Analizuje różnice między pamięciami wewnętrznymi a zewnętrznymi komputera.

Charakteryzuje nośniki pamięci zewnętrznych (płyty CD-R, CD-RW, DVD).




KLASA II

23



UMIEJĘTNOŚCI WIADOMOŚCI dostateczny

Porównuje zasady pracy i zastosowania drukarek igłowych, atramentowych i laserowych.






Wyszukuje plik (grupę plików), tworząc nazwę wieloznaczną z zastosowaniem znaku „*”.













Sprawdza wybrany dysk programem antywirusowym i niszczy ewentualnie wykryte wirusy według wskazówek.


























KLASA II

24



UMIEJĘTNOŚCI WIADOMOŚCI Przegląda zasoby komputera, korzystając z drzewa folderów w oknie

Eksplorator Windows.





Konserwuje myszkę.




Korzysta z systemu Pomocy do wyszukania potrzebnego zagadnienia, dotyczącego pracy w środowisku Windows.










Zmienia wygląd Pulpitu, np.: zmienia tapetę, atrybuty czcionki, kompozycję.




















Omawia zasady powstawania kolorowych wydruków na drukarce atramentowej


KLASA II

25



UMIEJĘTNOŚCI WIADOMOŚCI Określa zastosowanie innych od poznanych urządzeń zewnętrznych (trackball,

touchpad, ploter).







oraz sposoby polepszania wydruków.


















KLASA II

26

3. PROGRAMY UŻYTKOWE 3.1. OBLICZENIA W ARKUSZU KALKULACYJNYM





Prawidłowo rozpoczyna i kończy pracę z arkuszem kalkulacyjnym wykorzystywanym na lekcji.

Odczytuje adres komórki.

Umieszcza w komórkach arkusza dane i prawidłowo zapisuje gotowe formuły.

Tworzy proste formuły, stosując cztery podstawowe działania matematyczne.

Otwiera nowy dokument.

Przegląda zawartość arkusza kalkulacyjnego.

Zmienia zawartość komórki.

Zapisuje arkusz na dysku.

Zaznacza obszar komórek.

Umieszcza w komórkach dane przez kopiowanie lub wypełnianie.

Wykonuje obliczenia, wykorzystując w formułach funkcje SUMA, MAX, MIN i ŚREDNIA (WARTŚR).

Umieszcza w komórkach serie danych (ciąg wartości).

Modyfikuje arkusz, dodając lub usuwając wiersze lub kolumny.

Zmienia format danych i opisy danych.

Formatuje tabelę według wzorca.

Odczytuje dane z gotowych wykresów.

Przegląda arkusz na podglądzie wydruku.

Nazywa poznany na lekcji arkusz kalkulacyjny.

Wskazuje charakterystyczne elementy okna arkusza kalkulacyjnego.

Rozróżnia w arkuszu kursor komórki aktywnej, tekstowy i myszy.

Rozróżnia arkusz kalkulacyjny rozumiany jako program i jako dokument.

Wyjaśnia pojęcia: kolumna, wiersz, pasek formuły, komórka, obszar, pole nazwy, obszar roboczy, siatka, zakładka, adres komórki, zakres komórek, komórka aktywna, formuła, operator działań, seria danych (ciąg wartości).

Omawia kolejne etapy tworzenia arkusza kalkulacyjnego.

Objaśnia zastosowanie charakterystycznych elementów okna arkusza kalkulacyjnego.

Wymienia typy danych wprowadzanych do arkusza.

Omawia zasady tworzenia i przeznaczenie formuł.


Wykorzystuje różne sposoby wprowadzania zmian do komórek arkusza.

Wybiera optymalny sposób poruszania się po arkuszu kalkulacyjnym.

Charakteryzuje typy danych.

Zapisuje złożone wyrażenia arytmetyczne w postaci formuł.

Analizuje treść pojawiających się w programie komunikatów o błędach i poprawia błędy.

Analizuje skutki kopiowania formuł i wypełniania komórek formułami, w których zastosowano adresowanie względne.

Dostrzega potrzebę stosowania funkcji do wykonywania omawianych operacji.

Ocenia wygląd i czytelność wzorcowo sformatowanych arkuszy.

Dobiera właściwy format danych.

Nadaje arkuszom odpowiedni format, dbając o ich czytelność i estetykę.

Omawia przeznaczenie i zalety arkusza kalkulacyjnego.

Opisuje budowę i sposób sformatowania wzorcowych arkuszy.

Wymienia elementy formatowania arkusza.

Objaśnia zasady wykonywania obliczeń w arkuszu.

Wskazuje, jakie zmiany zachodzą w formule po jej skopiowaniu.

Wyjaśnia, na czym polega adresowanie względne komórek.

Wyjaśnia pojęcia: funkcja, argument.

Omawia różne sposoby umieszczania funkcji w komórkach.

Wyjaśnia pojęcie wykresu.

Wymienia typy poznanych wykresów.

Omawia etapy tworzenia wykresu.

Omawia istotne różnice między wykresem kołowym a wykresami innych typów.


KLASA II

27



UMIEJĘTNOŚCI WIADOMOŚCI Interpretuje dane arkusza na podstawie tabeli i wykresu.

Ilustruje dane arkusza na wykresie kolumnowym (słupkowym) i kołowym.

Analizuje dane na podstawie wykresu kolumnowego (słupkowego) i kołowego.

Dobiera parametry wydruku tabeli i wykresu arkusza.

Ocenia dobór parametrów drukowania na podglądzie wydruku, zwracając uwagę na czytelność i przejrzystość dokumentu, oraz dokonuje ewentualnych zmian parametrów.

Drukuje tabele i wykres arkusza.


Wykorzystuje kombinacje klawiszy i skróty klawiszowe w pracy z arkuszem kalkulacyjnym.

Stosuje optymalne metody wprowadzania danych i formuł do komórek arkusza kalkulacyjnego.

Ocenia, jak forma arkusza wpływa na jego odbiór.

Tworzy nowy arkusz, dobierając postać tabeli odpowiednio do prezentowanych w nim danych.

Wykorzystuje polecenie WKLEJ SPECJALNIE przy kopiowaniu wartości formuł.

Stosuje w formułach adresowanie bezwzględne lub mieszane według wskazówek.

Charakteryzuje poznane wykresy różnych typów.

Tworzy wykres ilustrujący wybrane dane zawarte w tabeli arkusza.

Opisuje wykres i jego elementy.

Porównuje efekt zaprezentowania tych samych danych na wykresach różnych typów.

Opisuje charakterystyczne cechy wzorcowego arkusza.

Wyjaśnia istotę adresowania bezwzględnego i mieszanego.

Omawia budowę wykresu i jego elementy.


Uzasadnia zastosowanie w formułach adresowania bezwzględnego lub mieszanego.

Tworzy formuły, w których odwołuje się do komórek za pomocą adresowania bezwzględnego lub mieszanego.

Wykorzystuje w formułach funkcję JEŻELI oraz funkcję PMT (SPŁ).

Uzasadnia ilustrowanie arkusza za pomocą wykresu.

Dobiera typ wykresu odpowiednio do danych, które ma ilustrować.

Formatuje elementy wykresu, ułatwiając jego interpretację.

Dodaje do wykresu nowe serie danych i analizuje zmodyfikowany wykres.

Wykorzystuje poznane narzędzia i dostępne w arkuszu operacje do rozwiązywania zadań problemowych z różnych dziedzin i do właściwego prezentowania wyników.

Wskazuje inne od poznanych operacje, których wykonywanie wymaga stosowania funkcji.

Omawia postać funkcji JEŻELI i PMT (SPŁ) oraz ich zastosowanie w formułach.

Omawia postać innych funkcji i ich zastosowanie w formułach.


KLASA II

28






Bada właściwości funkcji kwadratowej, wykorzystując arkusz zawierający tabelę wartości i wykres tej funkcji.

Korzysta z narzędzi do automatycznego podziału arkusza na strony wydruku.

Rozwiązuje zadania problemowe z różnych przedmiotów przekraczające zakres wiadomości programowych.

Stosuje zaawansowane narzędzia arkusza (np. makra).

Korzysta z filtrów.

Przy rozwiązywaniu zadań wykorzystuje system Pomocy programu.


Omawia zaawansowane funkcje arkusza (np. funkcje zaokrąglające).

Objaśnia rolę autofiltru i filtru zaawansowanego.

Omawia sposoby wykorzystania arkusza kalkulacyjnego jako bazy danych.

3.2. KORZYSTANIE Z BAZ DANYCH





Prawidłowo uruchamia i kończy pracę z programem obsługi baz danych wykorzystywanym na lekcji.

Otwiera gotową bazę danych.

Pracuje w bazie danych we wskazanym przez nauczyciela widoku.

Porównuje sposoby korzystania z „papierowych” i komputerowych baz danych.

Charakteryzuje kartotekową bazę danych.

Określa typy pól i ich zawartość.

Przegląda bazę danych z wykorzystaniem klawiszy sterowania ruchem kursora.

Wyszukuje w bazie danych informacje na podstawie zawartego w nich ciągu znaków.

Sortuje bazę danych według podanego klucza.

Oznacza rekordy baz danych.

Wyświetla lub ukrywa oznaczone rekordy według wskazówek.

Odczytuje i porównuje określone informacje z bazy danych.

Modyfikuje bazę danych, dodając i usuwając rekordy.

Wpisuje dane do pól bazy danych.

Zapisuje w nowym pliku zmodyfikowaną bazę danych.

Rozróżnia pojęcie bazy danych rozumianej jako zbiór danych i jako program (system) obsługi zbioru danych.

Wymienia zalety komputerowego gromadzenia i przetwarzania danych.

Podaje przykłady kartotekowych baz danych znanych z życia codziennego.

Omawia przeznaczenie baz danych.

Wymienia podstawowe operacje wykonywane przez programy obsługi baz danych.

Objaśnia zastosowanie charakterystycznych elementów okna programu obsługi baz danych.

Wyjaśnia pojęcia: formularz, tabela, rekord, pole.

Omawia sposoby przeglądania baz danych.

Omawia cechy pól baz danych.

Objaśnia sposoby wpisywania danych w bazie danych.

Wymienia etapy tworzenia bazy danych.


KLASA II

29





Charakteryzuje operacje wykonywane w bazach za pomocą programów ich obsługi.

Przegląda bazę danych z wykorzystaniem polecenia IDŹ DO z menu EDYCJA.

Dzieli na części okno, w którym przegląda bazę w widoku tabeli.

Korzysta z widoku tabeli lub formularza w zależności od tego, jaką informację chce odczytać z bazy danych.

Dobiera klucz i porządek sortowania.

Wyświetla lub ukrywa oznaczone rekordy w zależności od potrzeb.

Buduje filtr według podanego wzoru.

Wyszukuje informacje, stosując filtry.

Analizuje informacje, które ma umieścić w nowej bazie danych.

Tworzy strukturę bazy danych według wskazówek.

Formatuje tabelę tworzonej bazy danych.

Formatuje formularz tworzonej bazy danych.

Wstawia do pól bazy danych rysunki z pliku według wskazówek.

Aktualizuje dane w bazie danych, uzupełnia lub zmienia dane.

Drukuje wybraną postać bazy danych bez zmiany parametrów wydruku.

Tworzy raport według wskazówek.

Wyjaśnia rolę rekordu i rolę pola w bazie danych.

Omawia strukturę kartotekowej bazy danych.

Wymienia sposoby wyszukiwania danych w bazie danych.

Objaśnia rolę operacji sortowania w wyszukiwaniu danych.

Omawia etapy tworzenia bazy danych.

Opisuje sposób wstawiania do pola obiektu graficznego.

Omawia sposoby zmieniania i poprawiania danych w bazie danych.


Wykorzystuje kombinacje klawiszy i skróty klawiszowe w pracy z bazą danych.

Analizuje wykorzystanie kartotekowej bazy danych.

Buduje filtr, dostosowując go do określonego przypadku wyszukiwania informacji.

Stosuje spójnik ORAZ i LUB w filtrach.

Wybiera optymalną metodę przeglądania, wyszukiwania i modyfikowania informacji w bazie danych.

Porównuje poznane sposoby przeglądania i wyszukiwania informacji.

Projektuje wygląd tabeli i wygląd formularza bazy danych.

Modyfikuje strukturę bazy danych.

Modyfikuje wygląd formularza po wprowadzeniu zmian w strukturze bazy.

Tworzy raport spełniający określone wymagania.

Porównuje znane sposoby wyszukiwania informacji, wskazując ich wady i zalety.

Omawia zastosowanie filtru w wyszukiwaniu informacji w bazie danych.

Wyjaśnia pojęcie raportu.

Objaśnia zalety i potrzebę prezentacji danych za pomocą raportu.


KLASA II

30





Analizuje dane, które mają być umieszczone w bazie danych.

Projektuje strukturę bazy danych.

Tworzy zaprojektowaną strukturę bazy danych.

Ustala budowę i zawartość raportu bazy danych.

Ustala kolejność pól w raporcie.

Dobiera kryterium sortowania w raporcie.

Grupuje posortowane rekordy w raporcie.

Formatuje raport według wzoru.

Tworzy filtry raportu opisujące zakres danych, które mają być umieszczone w raporcie.

Stosuje funkcje w podsumowaniach raportu.

Analizuje wygląd i zawartość raportu na podglądzie wydruku.

Modyfikuje raport, dodając do niego nowe dane.

Ustala parametry drukowania bazy danych. Drukuje raport.

Omawia parametry drukowania każdej postaci bazy danych: tabeli, formularza i raportu.

Omawia narzędzia do tworzenia raportu bazy danych.

Wyjaśnia rolę podsumowania występującego w raporcie.

Wyjaśnia rolę funkcji w podsumowaniach raportu.



Tworzy rozbudowany strukturalnie raport, formatuje go i drukuje.

Korzysta z programu do obsługi relacyjnej bazy danych w celu pozyskania określonych informacji.

Analizuje strukturę relacyjnej bazy danych.

Tworzy przykładową relacyjną bazę danych.

Porównuje możliwości systemów obsługi kartotekowej i relacyjnej bazy danych.


Objaśnia pojęcie relacyjnej bazy danych.

Omawia zasady obsługi relacyjnej bazy danych.


KLASA II

31

4. MULTIMEDIALNE ŹRÓDŁA INFORMACJI





Otwiera w przeglądarce stronę WWW o podanym adresie.

Korzystając z odsyłaczy, odczytuje informacje zgromadzone na stronach WWW.

Otwiera strony WWW z dysku i przegląda je w trybie offline.

Odpowiada na zadane pytania, korzystając ze zdobytych informacji.

Zapisuje plik w formacie HTML.

Ustala tło strony WWW według wskazówek.

Wpisuje tekst na tworzoną stronę.

Wstawia na stronie linię poziomą i określa jej atrybuty.

Umieszcza na stronie informacje o jej autorze.

Otwiera w przeglądarce internetowej utworzoną stronę WWW.

Wyjaśnia pojęcia: interaktywność programu, hipertekst, odsyłacz (hiperłącze), sieć WWW, strona WWW, adres strony WWW, przeglądarka, wyszukiwarka, poczta elektroniczna, e-mail, program pocztowy, adres e-mail.

Omawia budowę dokumentów hipertekstowych.

Wymienia nazwy najczęściej używanych przeglądarek.

Omawia przeznaczenie paska adresowego w oknie przeglądarki.

Rozróżnia charakterystyczne elementy strony WWW.

Wyjaśnia znaczenie słowa kluczowego.

Rozróżnia tryby pracy przeglądarki internetowej.

Nazywa program pocztowy wykorzystywany na lekcji.


Charakteryzuje elementy strony WWW.

Wykorzystuje podstawowe funkcje przeglądarki do przeglądania stron WWW.

Otwiera i obsługuje wskazane wyszukiwarki internetowe.

Wykorzystuje programy multimedialne i dostępne strony internetowe do znalezienia informacji na zadany temat.

Dobiera środki przekazu i zakres informacji przeznaczonych do zaprezentowania na stronach WWW.

Redaguje zebrane materiały tekstowe, zapisuje je w plikach tekstowych.

Odbiera i odczytuje pocztę elektroniczną.

Korzysta z systemu Pomocy edytora stron WWW.

Umieszcza na stronie tabelę.

Umieszcza na stronie różnymi sposobami teksty wcześniej opracowane i zapisane w plikach.

Formatuje tekst umieszczony na stronie.

Umieszcza na stronie elementy graficzne.

Omawia charakterystyczne elementy okna przeglądarki.

Objaśnia rolę strony głównej.

Wymienia poznane wyszukiwarki.

Omawia zasady korzystania z wyszukiwarki internetowej. Wyjaśnia pojęcia: serwer, serwer pocztowy, skrzynka pocztowa.

Wymienia charakterystyczne elementy okna programu pocztowego.

Podaje zastosowanie języka HTML.

Wyjaśnia rolę edytora stron WWW.

Omawia zasady obsługi i możliwości edytora stron WWW.

Podaje system zapisu polskich znaków stosowany w tekstach stron WWW.

Wyjaśnia, w jaki sposób wstawienie tabeli uprości rozmieszczenie elementów na tworzonej stronie.

Omawia polecenia i opcje służące do formatowania i modyfikowania tabeli i jej pojedynczych komórek.

Objaśnia określenie zakładki i jej zastosowanie.


Wyszukuje w Internecie informacje z różnych dziedzin według zainteresowań.

Optymalnie dobiera sposób pozyskiwania informacji z programów multimedialnych i Internetu na dowolny temat.

Korzysta z różnych wyszukiwarek internetowych.

Wykorzystuje programy multimedialne i strony WWW do uzupełniania, utrwalania i weryfikowania swoich wiadomości i umiejętności z różnych dziedzin.

Pozyskuje i gromadzi elementy multimedialne z różnych źródeł.

Korzysta ze zgromadzonych informacji w celu opracowania własnych różnych

Wyjaśnia pojęcie: skrót HTTP.

Omawia zastosowanie edytora stron WWW.

Opisuje rodzaj informacji zaprezentowanych na stronach przykładowych szkolnych witryn, ich oprawę graficzną i strukturę.

Wskazuje formaty grafiki umieszczanej na stronach WWW i wyjaśnia ich wybór.

Omawia określenie neonu.

Omawia polecenia oraz opcje służące do wstawiania i formatowania elementów graficznych.


KLASA II

32



UMIEJĘTNOŚCI WIADOMOŚCI form wypowiedzi.

Porównuje pocztę tradycyjną i elektroniczną.

Redaguje i wysyła list elektroniczny.

Ocenia wpływ zastosowanych środków na przekaz informacji i atrakcyjność stron WWW.

Opracowuje zebrane materiały graficzne, zapisuje je w plikach JPG lub GIF.

Wstawia tekst w postaci neonu i ustala jego parametry.

Formatuje element graficzny, zwracając uwagę na pełnioną przez niego funkcję.

Tworzy na stronie zakładki.

Tworzy hiperłącza do wstawionych zakładek.

Umieszcza na stronie datę modyfikowaną automatycznie po aktualizacji strony.


Wybiera sposób wyszukiwania informacji w Internecie i ocenia skuteczność tego sposobu.

Przesyła różnego rodzaju dokumenty w formie załączników do listów e-mail.

Analizuje budowę przykładowych szkolnych witryn i system powiązań strony głównej z pozostałymi stronami witryny.

Tworzy witrynę według własnego projektu.

Dba o atrakcyjny i estetyczny wygląd tworzonej strony.

Łączy pojedyncze strony WWW, tworząc sieć hiperłączy według opracowanego projektu.

Umieszcza na stronie głównej hiperłącze do adresu e-mail.

Przegląda kod HTML utworzonej witryny.

Omawia historię internetu.

Omawia zalety i wady poczty elektronicznej.

Objaśnia sposób wstawiania hiperłączy do stron witryny.



Tworzy podkład dźwiękowy strony WWW.

Tworzy witryny o różnej tematyce.

Tworzy strony WWW w języku HTML.


Omawia różne edytory stron WWW.

Omawia historię języka HTML.

Podaje podstawowe zasady tworzenia stron WWW w języku HTML.

Wymienia nazwy programów przeznaczonych do tworzenia stron WWW w języku HTML.


STANDARDY WYMAGAŃ EDUKACYJNYCH Z INFORMATYKI


KLASA III gimnazjum 1. KOMPUTER W ŻYCIU CZŁOWIEKA










Podaje przykłady zastosowania komputera w szkole.

Wymienia nazwy urządzeń opartych na technice komputerowej.


Dostosowuje stanowisko pracy do wymagań bezpiecznej i higienicznej pracy. Podaje zastosowania spotykanych na co dzień urządzeń opartych na technice komputerowej.

Wyjaśnia pojęcia: informatyka, piractwo komputerowe.


Wymienia poznane dziedziny zastosowania komputerów w najbliższym otoczeniu i wskazuje na korzyści wynikające z ich zastosowania.

Podaje zasady właściwego przechowywania dyskietek i płyt CD-ROM.








KLASA III

34











Podaje inne od omawianych na zajęciach dziedziny życia, w których zastosowano komputer.





Analizuje zalety (np.: ułatwia pracę, dostarcza rozrywki) i zagrożenia (np.: powoduje chorobę zawodową RSI), jakie niesie komputeryzacja życia.

Ocenia wpływ komputera i urządzeń opartych na technice komputerowej na jakość życia człowieka.




Wskazuje, na podstawie literatury, kierunki rozwoju komputera.










Przegląda zasoby komputera w dowolny sposób.



















.Rozróżnia podstawowe elementy wewnętrzne komputera (płytę główną, procesor, kartę graficzną, dźwiękową, sieciową, pamięć wewnętrzną).


KLASA III

35



UMIEJĘTNOŚCI WIADOMOŚCI Odczytuje i porównuje właściwości różnych obiektów.



Formatuje dyskietkę zgodnie ze wskazówkami.

Uruchamia omawiany program instalacyjny.










Analizuje różnice między pamięciami wewnętrznymi a zewnętrznymi komputera.

Charakteryzuje nośniki pamięci zewnętrznych.





Wyszukuje plik (grupę plików), tworząc nazwę wieloznaczną.













Sprawdza wybrany dysk programem antywirusowym i niszczy ewentualnie





















KLASA III

36



UMIEJĘTNOŚCI WIADOMOŚCI wykryte wirusy według wskazówek.



Przegląda zasoby komputera, korzystając z drzewa folderów w oknie Eksplorator Windows.










Konserwuje myszkę.




Korzysta z systemu Pomocy do wyszukania potrzebnego zagadnienia, dotyczącego pracy w środowisku Windows.










Zmienia wygląd Pulpitu, np.: zmienia tapetę, atrybuty czcionki, kompozycję.












KLASA III

37










Określa zastosowanie innych od poznanych urządzeń zewnętrznych (trackball, touchpad, ploter).










Omawia zasady powstawania kolorowych wydruków na drukarce atramentowej oraz sposoby polepszania wydruków.


















KLASA III

38

3. ALGORYTMY I PROGRAMOWANIE





Przedstawia proste problemy z życia codziennego w postaci algorytmu sekwencyjnego.

Zapisuje przedstawiony algorytm sekwencyjny w postaci słownego opisu ciągu czynności.

Formułuje zadania w postaci problemów do rozwiązania.

Określa w zadaniu dane i cel do osiągnięcia.

Przedstawia algorytm z zastosowaniem instrukcji warunkowej oraz iteracyjnej.

Zapisuje instrukcję warunkową oraz iteracyjną w postaci słownego opisu ciągu czynności.

Opracowuje algorytmy sekwencyjne w postaci schematów blokowych.

Analizuje konstrukcję i śledzi przebieg działania klasycznych algorytmów rozwiązywania problemów liczbowych.

Uruchamia T. Pascal

Obsługuje poznane polecenia w środowisku T. Pascal

Rysuje proste figury w Logo

Podaje przykłady prostych problemów z życia codziennego, dla których można opracować algorytm rozwiązania.

Nazywa poznawany na lekcji program ELI do budowania schematów blokowych algorytmów.

Wyjaśnia pojęcia: algorytm, instrukcja, schemat blokowy.

Omawia przykłady zadań niealgorytmicznych.

Opisuje budowę schematu blokowego i jego elementów.

Wskazuje na zastosowanie poznanych algorytmów.

Rozróżnia schematy podstawowych konstrukcji algorytmicznych.

Wskazuje elementy okna programu ELI.

Wyjaśnia pojęcia: algorytm, instrukcja, schemat blokowy, język programowania.

Podaje przykłady algorytmów rozwiązywania prostych problemów.

Podaje przykłady problemów, dla których nie istnieją algorytmy rozwiązania.

Wymienia poznane sposoby przedstawiania algorytmów.

Zna strukturę programu w T. Pascalu.

Zna podstawowe polecenia języka Logo


Opracowuje algorytmy rozwiązujące problemy z zastosowaniem instrukcji warunkowej oraz iteracyjnej i przedstawia je w postaci schematów blokowych.

Wykonuje przykładowe algorytmy w programie ELI i sprawdza poprawność ich działania.

Modyfikuje gotowe algorytmy.

Opracowuje algorytmy rozwiązywania prostych problemów.

Usuwa różnymi sposobami usterki w zapisie poleceń.

Poprawnie deklaruje dane. (T. Pascal)

Kompiluje i uruchamia gotowy program.

Zapisuje proste algorytmy w postaci pracedur

Omawia rolę schematu blokowego w przedstawianiu algorytmów.

Objaśnia zastosowanie elementów okna programu ELI.

Omawia przykłady działań niealgorytmicznych.

Wymienia podstawowe konstrukcje algorytmiczne: sekwencja, instrukcja warunkowa, instrukcja iteracyjna (pętla).

Wyjaśnia określenia: program źródłowy, język wewnętrzny, program (kod) wynikowy.

Zna podstawowe typy danych. (T.Pascal)

Zna konstrukcję procedury w Logo


Dobiera metodę przedstawiania algorytmu do opracowanego problemu.

Porównuje różne sposoby przedstawiania algorytmów.

Konstruuje w programie ELI schematy blokowe algorytmów rozwiązujących problemy liczbowe.

Zapisuje, testuje i wykonuje za pomocą komputera samodzielnie skonstruowane algorytmy.

Stosuje instrukcje wejścia i wyjścia (Write, Read) i instrukcję przypisania

Omawia przykłady klasycznych algorytmów rozwiązujących problemy liczbowe.

Wyjaśnia określenia: translator, procedura, parametr formalny, parametr aktualny.

Objaśnia podstawowe konstrukcje algorytmiczne: sekwencja, instrukcja warunkowa, instrukcja iteracyjna (pętla).

Wyjaśnia pojęcie zmiennej.


KLASA III

39



UMIEJĘTNOŚCI WIADOMOŚCI (T.Pascal)

Pisze w T. Pascalu prosty program rozwiązujący problem matematyczny lub logiczny.

Definiuje procedurę z parametrami w Logo

Omawia polecenia definiowania zmiennej i nadawania jej wartości.

Zna instrukcje wejścia i wyjścia (Write, Read) i instrukcję przypisania (T.Pascal)

Zna instrukcję warunkową If Then.

Zna zasadę zastosowania pętli w programie.

Zna zasadę użycia parametru w procedurze


Uzasadnia, że rozwiązania danego zadania nie można przedstawić w postaci algorytmu.

Charakteryzuje cechy algorytmu: poprawność, jednoznaczność, szczegółowość i uniwersalność.

Opracowuje procedurę rekurencyjną według wskazówek.

Wywołuje procedurę rekurencyjną i analizuje efekt jej działania.

Tworzy procedury z wykorzystaniem instrukcji warunkowej.

Opracowuje algorytmy rozwiązywania prostych problemów metodą wstępującą lub metodą zstępującą.

Porównuje zastosowane metody programowania.

Wykorzystuje powtórzenia w programie (pętla FOR to do; REPEAT Until; WHILE do). (T.Pascal)

Stosuje programowanie wstępujące i zstępujące w Logo

Omawia cechy programowania strukturalnego.

Wyjaśnia pojęcia: procedura, zmienna.

Omawia znaczenie translacji i zastosowanie translatora.

Wyjaśnia na przykładach istotę rekurencji.

Omawia budowę programu i wyjaśnia, na czym polega programowanie w języku Pascal.

Omawia metodę wstępującą i metodę zstępującą tworzenia procedur złożonych.



Pisze i wykonuje złożone procedury wykorzystujące funkcje przetwarzające listy.

Analizuje złożone procedury wywołujące procedury rekurencyjne i przewiduje efekt ich działania.

Opracowuje algorytmy rozwiązania prostych problemów i zapisuje je w postaci procedur języka Logo.

Testuje poprawność działania opracowanych procedur.

Wykonuje procedury rysujące fraktale i analizuje je.

Pisze programy w środowisku T. Pascal

Pisze rozbudowane procedury w Logo


Wymienia rodzaje translatorów.

Wyjaśnia różnicę między interpretatorem i kompilatorem.

Wyjaśnia określenie: fraktal.

Zna inne od poznanych na lekcji języki programowania.


KLASA III

40

Poziom wymagań.

Wymagania konieczne (K) – ocena dopuszczająca - obejmują wiadomości i umiejętności niezbędne w uczeniu się danego przedmiotu.

Wymagania podstawowe (P) – ocena dostateczna - obejmują wiadomości i umiejętności najważniejsze w danym przedmiocie, przystępne, o niewielkim stopniu złożoności, łatwe nawet dla ucznia mało zdolnego dające się wykorzystać w prostych sytuacjach szkolnych i pozaszkolnych.

Wymagania rozszerzające (R) – ocena dobra - obejmują wiadomości i umiejętności istotne i bardziej złożone (wykraczające poza poziom podstawowy), przydatne i użyteczne w działalności szkolnej i pozaszkolnej, obejmujące umiejętność stosowania wiadomości w sytuacjach typowych.

Wymagania dopełniające (D) – ocena bardzo dobra - obejmują wiadomości i umiejętności wskazujące na pełne opanowanie programu w tym również złożone i trudne do opanowania, wymagające korzystania ze źródeł i umożliwiające rozwiązywanie problemów.

Wymagania wykraczające (W) – ocena celująca - znacznie wykraczające poza program nauczania, wynikające z indywidualnych zainteresowań i stanowiących efekt samodzielnej pracy ucznia.

Hierarchiczna klasyfikacja celów nauczania polega na tym, że osiągnięcie celu wyższego jest jednoznaczne z osiągnięciem celu niższego.

Taksonomia celów nauczania Określenie wieloznaczne czynności ucznia Określenie konkretnych czynności ucznia

I Poziom wiadomości

A. Zapamiętanie wiadomości Uczeń powinien wiedzieć ............... Uczeń potrafi nazwać, zdefiniować, wymienić,

Zidentyfikować, wyliczyć

B. Zrozumienie wiadomości Uczeń powinien rozumieć ............... Uczeń potrafi streścić, wyjaśnić, zilustrować, rozróżniać, zinterpretować, uporządkować

II Poziom umiejętności

C. Stosowanie wiadomości w sytuacjach typowych

Uczeń potrafi praktycznie wykorzystać wiadomości, przy czym cel nie może być zbyt odległy od celów

osiąganych w czasie ćwiczeń

Uczeń potrafi rozwiązać, skonstruować, zastosować, porównać, sklasyfikować, narysować, scharakteryzować,

zmierzyć, wybrać sposób, zaprojektować, wykreślić

D. Stosowanie wiadomości w sytuacjach problemowych

Uczeń potrafi formułować problemy, dokonywać analizy i syntezy nowych zjawisk.

Uczeń potrafi dowieść, przewidzieć, zanalizować, wykryć, ocenić, zaproponować, zaplanować, wnioskować

INFORMATYKA OCENIANIE PRZEDMIOTOWE I. …gimkp.pl/word/informatyka.pdf- współpraca w grupie, b)...

Documents

Transcript of INFORMATYKA OCENIANIE PRZEDMIOTOWE I. …gimkp.pl/word/informatyka.pdf- współpraca w grupie, b)...