Historia Magii Podręcznik na poziomie podstawowym

Adrianna Folchart

1

Historia Magii Podręcznik dla uczniów szkół magii

2

Spis treści

Dział I. Tajemnice magii w pigułce 1. Czym jest magia?

2. Podziały magii

3. Wcielenia magów

4. Dziedziny magii

Dział II. Magia w różnych epokach 1. Początki magii – prehistoria

2. Potęga kultury i nauki – starożytność

3. Średniowieczne spojrzenie na magię

4. Polowania na czarownice – nowożytność

5. Magia współcześnie

Dział III. Magiczne osobistości 1. Albus Dumbledore

2. Czarna strona magicznej potęgi – Lord Voldemort

3. Merlin – czarodziej wszechczasów

4. Kirke – grecka mistrzyni magii

3

Dział IV. Magiczne spojrzenie na alchemię 1. Alchemia a magia

2. Nicholas Flamel – niebanalny alchemik

3. Michał Sędziwój polską potęgą alchemiczną

Dział V. Miejsca magiczne 1. Delfy

2. Historia Azkabanu

3. Stonehenge

4. Hogwart

Dział VI. Wydarzenia, które zmieniły bieg historii 1. Powstania Goblinów

2. Bitwy o Hogwart

3. Wojny Czarodziejów

Najważniejsze daty w historii magii

Bibliografia

4

Dział I. Tajemnice magii

w pigułce

Czym jest magia?

To pytanie zadaje sobie chyba każdy młody adept magii. Co tak właściwie jest nieodłącznym elementem

naszego życia? Magia nie jest pojęciem jednoznacznym, dlatego jej definicje są bardzo różne. My

czarodzieje możemy określić ją jako siłę, moc, nad którą większość z nas może panować i wykorzystywać

ją w różnych celach.

Etymologia

Słowo „magia” wywodzi się od magów, najwyższych kapłanów w starożytnej Persji. Zajmowali się

oni interpretacją słów, astrologią, a także byli doradcami władców. Słowo „magic” weszło w użytek

w języku angielskim pod koniec XIV wieku, pochodząc od starofrancuskiego słowa magique.

Pochodzenie

Po pewnym czasie wszystko, co było niewyjaśnione i tajemnicze, zaczęto przypisywać magom i określać

mianem magii. Zaratustrę jako przywódcę tych magów często uważa się za twórcę magii. Oczywiście

żadna osoba, nawet jeśli byłaby najpotężniejszym magiem, ani nawet kultura nie mogła stworzyć magii.

Praktyki często uważane za magiczne uprawiano w różnych zakątkach kuli ziemskiej. Przekazywane były

z pokolenia na pokolenie i czasami zapisywanie, przykładem może być starożytny Egipt. Dzisiejsza magia

jest połączeniem różnych kultur: Babilończyków, Rzymian, Greków, Egipcjan czy Persów.

5

Podziały magii

Istnieje wiele podziałów magii. Od najprostszego podziału Fudulusa do skomplikowanych podziałów

czarodziejów teoretycznych.

Podział wg magicznej trójki

Są to tak naprawdę trzy podziały, trzech wielkich magów: Fudulusa, Stasińskiego i Flame’a. Fudulus

opracował najprostszy i najoczywistszy, mogłoby się wydawać, podział, na magię białą i czarną. Biała

używana do celów dobroczynnych, pomagająca i lecząca, czarna używana do celów złych, powodująca

ból. Stasiński zaś rozszerzył znacznie podział Fudulusa. u niego magia biała dzieli się jeszcze na ognia,

wiatru, wody, ziemi oraz zwyczajną, czarna natomiast na uroki i klątwy. Według Flame’a magia dzieli się

na zaklęcia, które następnie na: zwykłe, przeciwzakęcia, klątwy, uroki, przeciwuroki, OPCM, potężne

i niewybaczalne. Dzisiejszy podział zaklęć opiera się właśnie na podziale Flame’a.

Magia niska i wysoka

Jest to kolejny klasyczny podział, starodawna magia dzieliła się właśnie na niską i wysoką. Magia wysoka

służyła do osiągnięcia wiedzy niedostępnej przez zwyczajne doświadczenie. uprawiający ją magowie

mieli nadzieję otrzymać prorocze sny, wizje a nawet stać się podobni do swoich bogów. Wiele systemów

magii wysokiej traktowało o tym, że każdy człowiek jest zminiaturyzowaną wersją wszechświata i zawiera

wszystkie jego elementy. Osiągnięcie umiejętności, które obiecywała magia wysoka było zadaniem na

całe życie.

Magia niska służyła i opierała się na rzeczach bardziej przyziemnych. Miała cele bardziej praktyczne niż

magia wysoka, przez co była bardziej spopularyzowana. Magia niska była dla tych, którzy chcieli osiągnąć

bogactwo, sławę, sukces, piękno, itp. Pod magię niską podciąga się wróżby, eliksiry czy rzucanie uroków,

dlatego w średniowieczu można było na niej nieźle zarobić, zawodowi czarodzieje za drobną

opłatą udzielali rad i wróżyli, a także rzucali klątwy.

Magia naturalna i rytualna

Magia naturalna powstała na przełomie XV i XVI w. Nie uciekała się ona o pomoc do istot

nadprzyrodzonych i była w swoich czasach swego rodzaju „nauką”. Bazowała ona na przeświadczeniu, że

wszystko będące częścią natury (ludzie, rośliny, skały, zwierzęta) jest przepełnione potężnymi,

choć ukrytymi, mocami zwanymi właściwościami okultystycznymi. w magii naturalnej wszystko miało

swoje ukryte własności, od kamieni szlachetnych po liczby i nawet kolory. Bycie przedstawicielem

magii wysokiej wymagało wiele lat nauki, badań i obserwacji przyrody. Do dziś wiele elementów

magii naturalnej funkcjonuje i ma się całkiem dobrze, np. zielarstwo, numerologia, chiromancja.

Między XV a XVIII w. w Europie pojawiły się niesamowite książki zwane czarnymi księgami (grimoires).

Większość była anonimowa, lecz przypisywano je starożytnym autorom, np. Możeszowi, Noemu czy

arystotelesowi. Na początku ich posiadanie i korzystanie z nich było przestępstwem. Księgi zawierały

instrukcję i sposoby przywoływania duchów i demonów oraz rzucania uroków. Rytuały w nich opisywane

6

służyły różnym celom, najczęściej podobnym do dążeń magii niskiej. Do ceremonii przygotowywano się

często, tygodniami a nawet miesiącami, gdyż były do nie potrzebne najróżniejsze przedmioty, do których

należała też czarodziejska różdżka. Inna nazwa magii rytualnej to magia ceremonialna.

Wcielenia magów

Czarodziej. Znachor. Czarownica. Wiedźmin. Magik. Wróżbita. To tylko kilka z wielu wcieleń maga. Mag

to ktoś, kto uprawia magię, tę prawdziwą jak Albus Dumbledore, i tę niedoskonałą, która tylko wydaje się

magiczna.

Mag legendarny i szaman

Jednym z podstawowych rodzajów maga jest mag legendarny. Do tej grupy należą czarodzieje

i czarodziejki z mitów i legend. Potrafią dokonać wszystkiego czego zapragną. Szamani są najstarszym

rodzajem maga. Byli oni medykami, kapłanami i specjalistami do spraw nadprzyrodzonych.

Wykonywali amulety i talizmany, przeprowadzali rytuały i rzucali zaklęcia, znali się także na zielarstwie.

Znachor a mag uczony

Od średniowiecza aż do XIX w. każde europejskie miasto miało swojego maga, zwanego znachorem.

w przeciwieństwie do szamanów pracowali oni w zaciszu, bez zbędnego zgiełku, jednak ich praktyki były

do siebie bardzo podobne. Jednym z najlepiej znanych znachorów swych czasów był żyjący w latach

1552-1611 londyński mag Simon Forman. Sporządził on szczegółowe zapiski dotyczące jego praktyk.

Pod koniec XV i w XVI w. magia zyskała nowe, inteligentne oblicze. To oblicze uosabiał mag uczony .

w renesansowych Włoszech wśród uczonych odrodziło się przekonanie, że magia może służyć osiągnięciu

duchowych celów oraz opanowaniu sił natury. Poprzez sumienną naukę, samopoznanie i siłę

wyobraźni można było poznać zaklęcia, symbole i za ich pomocą kontrolować moce natury i osiągnąć

praktycznie wszystko. Gorący zwolennik tej idei, Cornelius Agryppa w swoim czasie był szczególnie znany

jako autor „Filozofii okultyzmu”. Według niego zadaniem uczonego maga było wykorzystanie narzędzi,

jakimi posługuje się magia by odnaleźć ukryte związki i siły natury, a następnie zastosowanie ich do

rozwiązania problemów.

7

Dziedziny magii

Dziedzin magii, niezależnie czy białej czy czarnej, jest bardzo dużo. Nikt nie jest w stanie wymienić ich

wszystkich z pamięci, dlatego opowiem tylko o tych najbardziej znanych i popularnych.

Dziedziny białej magii

Do dziedzin białej magii zaliczają się animagia, teleportacja, wróżbiarstwo, magomedycyna,

metamorfomagia, okumencja, oraz magia obronna. Czarodziej posługujący się jakąkolwiek z tych

dziedzin nie powinien za jej pomocą zrobić nikomu krzywdy ani w żaden sposób go zranić.

Dziedziny czarnej magii

Do dziedzin czarnej magii należą legilimencja, nekromancja, czarnoksięstwo, śmierciożerstwo, voodoo,

wampirologia, demonologia oraz smokologia. Czarodziej posługujący się każdą z tych dziedzin może

z łatwością skrzywdzić a nawet zranić innego maga.

Dziedziny należące do obu kategorii

Do dziedzin białej, a zarówno i do czarnej magii należą ważenie eliksirów, transmutacja, zielarstwo,

magia pradawna i magia werbalna. Czarodziej posługujący się jakąkolwiek z tych dziedzin może ją użyć

zarówno w celach dobrych, jak i złych.

8

Dział II. Magia w różnych

epokach

Początki magii – prehistoria

Najtrudniejszym dla każdego historyka magii jest pytanie ‘kiedy i jak powstała magia’. Nie jesteśmy

w stanie stwierdzić dokładnej daty ani sposobu kiedy rzucono pierwsze zaklęcie, jedynym czego jesteśmy

pewni to fakt, że stało się to w prehistorii. Jedna z teorii głosi, że to właśnie dzięki magii rozpalono

pierwszy ogień.

Pierwsze zaklęcie

Przewiduje się, że jako pierwsze było zaklęcie Incendio. Zaklęcie to współcześnie służy do rozpalania

ognia, nie wiemy czy jego dzisiejsza forma jest różna od prehistorycznej. Teoria głosi, że praczłowiek

pocierając gałąź o gałąź wypowiadał niezrozumiałe słowa, które rozpaliły owe gałązki.

Magia według człowieka prehistorycznego

Praczłowiek jako istota nie w pełni rozumna, nie był w stanie pojąć pewnych, dzisiaj oczywistych,

nie uważanych za magiczne, zjawisk, np. burza z piorunami. To była wtedy magia, nieporównywalna do

dzisiejszej. Prehistoryczny człowiek nie potrafił panować nad magią za pomocą zaklęć, w ogóle nad nią

nie panował. Dla niego po prostu się działa.

Z czasem…

Człowiek powoli zaczynał rozumieć co się dzieje wokół niego, zaczęto odprawiać rytuały, odkrywać

zaklęcia. Szamani dbali o to aby magia nie zaginęła.

9

Potęga kultury i nauki – starożytność

Starożytność to dla mugoli czas największego rozwoju kultury, dla magii także jest to czas istotny. Magia

w tym czasie rozwijała się w różnych zakątkach świata.

Praktyczny Rzym

Starożytni Rzymianie zapisali się na kartach historii magii dzięki swojej praktyczności. Plinusz, mimo iż

zaprzeczał istnieniu magii opracował wiele eliksirów, a zasady ich tworzenia są używanie do dziś.

w Rzymie pojawiły się pierwsze czarownice, a także strzygi i wilkołaki.

Magia w starożytnym Egipcie

W starożytnym Egipcie magia i religia były ze sobą blisko powiązane. Głęboko wierzono w skuteczność

magii i zazwyczaj wykorzystywano ją do lecznictwa. Źródła donoszą o czarodzieju, który zamienił

krokodyla w figurkę w celu obrony królowej. z czasem wszelka wiedza magiczna została ukryta

w świątyniach. Kapłani znali tajniki hipnozy, interpretacji snów, a także tworzenia amuletów, dlatego

byli jedną z najbardziej szanowanych grup starożytnego Egiptu. Jednym ze znanych egipskich zaklęć jest

zaklęcie śmierci.

Starożytna Grecja

Starożytni Grecy uważani są za twórców licznych zaklęć i mistrzów astrologii, czego

dowodzi „Tetrabiblios” (cztery księgi) Klaudiusza Ptolemeusza, będąca swego rodzaju biblią astrologii.

Przewiduje się także, że w Grecji powstała różdżka. Nie można nie wspomnieć o słynnych greckich

wyroczniach np. delfickiej. w II w. został opisany pierwszy zabieg magii miłosnej. Patronką praktyk

magicznych była w starożytnej Grecji Hekate.

Magia w starożytnym Tybecie

Tutaj rozwinął się animagizm. Szczególną rolę w tej kulturze odgrywały duchy i dzielono je tu na trzy

rodzaje: przodków, miejsca i przyrody.

10

Średniowieczne spojrzenie na magię

Gdyby średniowieczny mag popatrzył jak my, współcześni czarodzieje, rzucamy zaklęcia wyśmiałby nas.

Dla niego wypowiedzenie zaklęcia i machnięcie różdżką byłoby nadzwyczaj oburzające.

Średniowieczne czary-mary

Średniowieczni magowie dążyli do maksymalnego utrudnienia praktyk magicznych, aby wymagały one

zapamiętania setek zaklęć i inwokacji, właściwego używania talizmanów i amuletów oraz innych

skomplikowanych czynności, których wymagał rytuał. Trudy tej specjalności odstraszały, a magia była

hermetycznie „zamknięta” w kaplicach i pracowniach magów.

Wykształcenie magów

Magowie, jak na okres średniowiecza, byli osobami bardzo dobrze wykształconymi. Musieli wybitnie znać

astrologię, gdyż wiele rytuałów wymagało korzystnego układu planet. Czytanie i pisanie także

były umiejętnościami niezbędnymi do wykonania wielu obrządków, w których skład wchodziło często

także czytanie z magicznych ksiąg.

Problemy natury materialnej

Magia w czasach średniowiecznych była niezwykle kosztowna: mag musiał posiadać własną kaplicę

i odpowiednie wyposażenie (szata, różdżka, naczynia), w obrządkach często używano złota i innych

metali szlachetnych.

Polowania na czarownice – nowożytność

Procesy na czarownicach opisane w Dziejach Magii Bathildy Bagshot podkreślają, że palona czarownica

używała zaklęcia, które chroniło ją przed bólem. ale co z niewinnymi mugolkami oskarżonymi o czary?

Kiedy i kto?

W połowie wieku XV. Europę opanował szał na punkcie czarownic. Każda podejrzana pani, nielubiana

sąsiadka czy najpiękniejsza we wsi mogła zostać oskarżona o czary. Przez prawie 250 lat ludzie uważali,

że ich życiu zagraża spisek czarownic. Przeciwnicy chrześcijaństwa mieli, w idei pokonania tej

religii, uprawiać diabelskie czary dosłownie wszędzie. Kiedy przywódcy religijni oraz sędziowie

11

postanowili wyplenić wszelkie zło, większość podstawowych zasad etyki oraz prawa została zsunięta

w dalszy kąt. Współcześnie ocenia się, że na stosach stracono od trzydziestu do kilkuset tysięcy osób na

podstawie wątpliwych lub nieistniejących dowodów.

Dlaczego doszło do tak przerażających wydarzeń?

Dużą rolę w stworzeniu ogólnej atmosfery nieufności odegrał podział chrześcijaństwa, na katolików

i protestantów. Dzięki stworzeniu, około 1450 roku, druku przez Jana Gutenberga można było szybciej

rozprowadzać informacje, a także panikę związaną z czarami, również wśród ludzi znajdujących się

u władzy.

Malleus maleficarum

Malleus maleficarum, czyli Młot na czrownice był swojego rodzaju przewodnikiem, który umożliwiał

łatwe rozpoznanie czarownic, przeprowadzenie ich procesu oraz karanie. Napisany został w 1486 roku

przez dwóch niemieckich łowców czarownic. Książka ta odniosła spektakularny sukces, czytali ją

praktycznie wszyscy, którzy opanowali tę sztukę. autorzy podawali mrożące krew w żyłach szczegóły

dotyczące zawierania przez czarownice paktów z diabłem.

Wreszcie koniec

Ostatecznie histeria związana z czarownicami sama ucichła, wiara w magię stała się po prostu niemodna.

Ostatni proces o czary w Anglii odbył się w 1712 roku, jednak jeszcze w XX w. zanotowano wybuchy

agresji wobec domniemanych czarownic.

Magia współcześnie

We współczesnym świecie magia jest dostępna tylko dla elitarnej grupy czarodziejów, którzy albo

odziedziczyli magiczne zdolności lub też przejawiali je jako mugole.

Magia pod dywan

Mugole, czyli osoby niemagiczne, najczęściej w magię nie wierzą, więc magia we współczesnych czasach

zostaje w ukryciu. Tak, więc świat podzielił się na dwie części: magiczną i mugolską, z czego tylko

członkowie tej pierwszej świadomi są tego podziału. Rozwój mugolskiej techniki, nauki i psychologii,

pozwolił osobom niemagicznym zapomnieć o magii. Wielu jednak wierzy w jej istnienie, choć na forum

nigdy by się do tego nie przyznało.

12

Dział III. Magiczne osobistości

Albus Dumbledore

Jedna z najwybitniejszych postaci magicznych XX w., początkowo wybitny uczeń, potem znakomity

nauczyciel Transmutacji. Dyrektor Hogwartu i najpotężniejszy czarodziej swoich czasów, Kawaler Orderu

Merlina.

Dzieciństwo

Urodził się w rodzinie czarodziejów jako Albus Percival Wulfryk Brian Dumbledore w 1881 roku. Wraz

z rodziną, rodzeństwem: Aberfothem i Arianą oraz rodzicami: Percivalem i Kendrą, mieszkał w otoczeniu

mugoli, co doprowadziło do tragedii. Kiedy on miał dziesięć lat jego siostrę napadła grupa chłopców,

którzy zobaczyli jak uprawia czary. Wywołało to u niej tak wielki wstrząs, że bała się siebie i swojej magii,

która znajdowała ujście w niekontrolowanych wybuchach, przez co Ariana musiała być pod stałą opieką.

Ojciec Percival, nie czekał na wymierzenie oprawcom jej córki i sam dokonał samosądu, przez co trafił do

Azkabanu.

Lata szkolne

Uczynek ojca, który w świecie czarodziejów uważany był za wroga mugoli, wpłynął na pierwsze kroki syna

w Hogwarcie. Młody albus nie chciał rozmawiać o ojcu. Szybko zaprzyjaźnił się z Elfiasem Dogem, który

również został odrzucony przez szkolnych kolegów. z czasem osiągniecia Albusa przyćmiły złą sławę ojca,

uważano go za najlepszego ucznia szkoły. Wiele jego wypracowań trafiło do pism naukowych, tj.

„Transmutacja Współczesna”, „Eliksirotwórstwo Praktyczne” czy „Horyzonty Zaklęć”. Przewidywano, że

zostanie Ministrem Magii, on jednak od zawsze pragnął nauczać.

Albus Dumbledore jako nauczyciel

Zatrudniony przez ówczesnego Dyrektora Hogwartu, Armanda Dippeta, młody Dumbledore uczył

Transmutacji. Ważnym wydarzeniem było odebranie jedenastoletniego Toma Riddle z sierocińca

i przekazanie mu wiadomości, że jest czarodziejem. Był szanowany i po śmierci Dippeta objął posadę

Dyrektora Hogwartu. Tom Riddle ubiegał się o posadę nauczyciela OPCM w Hogwarcie, jednak

Dumbledore czując od niego zło, odmówił.

13

Śmierć

Albus Dumbledore zmarł 30 czerwca 1997 roku.

Czarna strona magicznej potęgi – Lord Voldemort

Lord Voldemort, Czarny Pan, Ten-Którego-Imienia-Nie-Wolno-Wymawiać– to tylko kilka z licznych

przydomków Toma Marvola Riddle’a, Mistrza Czarnej Magii, legendarnego przeciwnika Harry’ego

Potter’a.

Dzieciństwo

Tom Marvolo Riddle urodził się 31 grudnia 1926 roku. Jego matka, Meropa Gaunt, godzinę po jego

urodzeniu zmarła, a do ukończenia 11 lat wychowywał się w sierocińcu. Zauważył, że potrafi kontrolować

rzeczywistość: sprawiać innym ból fizyczny i psychiczny, inne dzieci się go bały, jednak sam siebie określał

mianem „wyjątkowego”.

W Hogwarcie

Przełomową chwilą w życiu Toma Riddle’a był moment, w którym Albus Dumbledore powiedział mu, że

jest czarodziejem i będzie się uczył w Szkole Magii i Czarodziejstwa Hogwart. u większości grona

pedagogicznego młody Lord Voldemort zyskał sympatię, jednak jedyną osobą, która mu nie ufała był

Dumbledore. w czasie piątego roku nauki przyszły Czarny Pan odkrył Komnatę Tajemnic, powodując, za

sprawą Bazyliszka, śmierć uczennicy, nazywanej później Jęczącą Martą. Riddle, będący wówczas

szanowanym uczniem oraz prefektem, szybko przekonał wszystkich, że winny napaściom jest Rubeus

Hagrid, miłośnik wszelakich stworzeń.

W wieku 18 lat Tom zaczął starać się o posadę nauczyciela OPCM, jednak ówczesny Dyrektor, Dippet,

odmówił mu, informując go, że jest za młody i zaproponował by zgłosił się po paru latach. Po jakimś

czasie Riddle znów zgłosił się na posadę, lecz następca Dipetta, albus Dumbledore, nie przyjął go, czując

od mężczyzny zło. Podejrzewa się, że od tego czasu na OPCM leży klątwa, gdyż żaden z nauczycieli tego

przedmiotu nie uczył go dłużej niż rok.

Czas największej potęgi

W latach 60. potęga Voldemorta rosła. Zebrał grupkę popleczników, później znanych jako Śmierciożercy

i zaczął wcielać swoje plany w życie, chciał podporządkować świat mugoli czarodziejom oraz zabić

czarodziejów pochodzenia mugolskiego. Planował on przeciągnąć na swoją stronę różne istoty magiczne,

14

które zostały wypędzone lub były prześladowane przez czarodziejów. Lord Voldemort jako swój znak

rozpoznawczy wybrał tzw. Mroczny Znak.

Aurorzy zostali upoważnieni do rzucania Zaklęć Niewybaczalnych na Śmierciożerców bez ostrzeżenia,

a niektórych podejrzanych mogli oddać dementorom bez procesu w Wizengamocie, przez co wielu

niewinnych ludzi zostało ukaranych. Codziennie ginęli ludzie, zarówno czarodziejów jak i mugoli, którzy

nie chcieli stanąć po stronie Voldemorta. Gdy sytuacja radykalnie się pogorszyła albus Dumbledore

założył Zakon Feniksa i postanowił walczyć z szerzącym się okrucieństwem.

Upadek

Kiedy Severus Snape przekazał Voldemortowi treść przepowiedni ten mimo niewiary, że ktokolwiek

może go pokonać, postanowił zabić chłopca. Nie znał on jednak całej wyroczni. 31 lipca 1980

roku urodziło się dwóch chłopców, których mogła dotyczyć przepowiednia: Harry Potter i Neville

Longbottom. Dumbledore czuł, że Lord Voldemort wybierze Harry’ego, gdyż oboje byli półkrwi. Przyjaciel

rodziny, Peter Pettigrew wiedząc gdzie ukrywają się Potterowie, zdradził ich kryjówkę Czarnemu Panu.

w Halloween 1981 roku Lord Voldemort osobiście stawił się w Dolinie Godryka by we własnej osobie

zabić chłopca. Nieoczekiwanie stracił on swoją moc, gdyż matka chłopca ochroniła go oddając swoje

życie za jego. Czarny Pan stracił swoje ciało, był bardzo słaby, jednak nie zginął całkowicie dzięki swoim

horkruksom.

Po upadku

Po straceniu mocy w Dolinie Godryka Voldemort uciekł do lasów w Albanii, gdzie ukrywał się przez 10 lat.

Czekał na Śmierciożerców, którzy odnajdą go, jednak większość z nich była pewna, że on nie żyje.

Plany odzyskania ciała

Pierwsza okazja nadarzyła się kiedy były nauczyciel mugoloznawstwa, Kwiryniusz Quirrell, udał się do

Albanii by wytropić kryjówkę Voldemorta. Ten szybko opętał jego ciało, stał się dla niego tymczasowy

horkruksem. Czarny Pan chciał wykraść Kamień Filozoficzny, który posłużyłby do wytworzenia Eliksiru

Życia, jednak temu zapobiegł Harry Potter. Voldemort ponownie uciekł do Albanii a Kamień został

zniszczony.

Kolejna okazja nadarzyła się kiedy Lucjusz Malfoy odnalazł dziennik Toma Riddle’a, podrzucił go Ginny

Weasley. Pisała ona w nim z cząstką Toma Riddle’a, a Voldemort coraz bardziej panował nad jej ciałem.

Ostatecznie jednak Harry Potter znów zniweczył plany Czarnego Pana, zniszczył dziennik kłem bazyliszka

i uratował siostrę Rona.

Powrót

Latem 1994 roku Voldemort został ponownie odnaleziony, tym razem przez zdrajcę Potterów, Petera

Pettigrew. Kiedy dowiedzieli się o Turnieju Trójmagicznym, razem z Bartym Crouchem Jr. zaplanowali jak

zabić Harry’ego Pottera. Barty pod wpływem eliksiru wielosokowego podszywał się przez cały rok szkolny

pod Alastora Moody'ego, w ten sposób Crouch wrzucił nazwisko Harry'ego Pottera do Czary Ognia, przez

co on musiał wziąć udział w turnieju. W czasie trzeciego zadania śmierciożerca zaczarował puchar

turnieju w świstoklik, który przeniósł Harry’ego i Cedrica Diggory’ego na cmentarz, gdzie czekali już

15

Voldemort i Glizdogon. Zabił on Cerica i uwięził on Harry’ego, a następne przywrócił ciało Voldemortowi.

Wezwał on Śmierciożerców, był na nich zły. Między Czarnym Panem a Potterem doszło do starcia, dzięki

Priori Incantatem Harry wraz z ciałem Cedrica mógł wrócić do Hogwartu. Nikt nie uwierzył mu w powrót

Lorda Voldemorta.

Przejęcie Świata Magii

Latem 1997 roku Lord Voldeort ponownie uwolnił część śmierciożerców z Azkabanu, a Dworu Malfoyów

używał jako siedziby. Kiedy Rufus Scrimgeour został zamordowany Ministerstwo Magii szybko się

poddało, a nowym Ministrem Magii został, kontrolowany zaklęciam Imperius, Pius Thicknesse. Za głowę

Harry’ego Pottera przewidywano nagrodę.

Ostateczny koniec Voldemorta

W czasie II Bitwy o Hogwart, po długiej walce, zginął on z ręki Harry’ego Pottera 2 maja 1998 roku.

Merlin – czarodziej wszechczasów

Jeden z najpopularniejszych magów wszechczasów. Który z młodych czarodziejów nie chciałby choć na

chwilę zmienić się w Merlina?

Pochodzenie

Merlin był synem cnotliwej i prawej córki króla oraz inkuba, demona. To właśnie po nich odziedziczył

swoje niezwykłe magiczne zdolności.

‘Kariera’ doradcy

Po śmierci Wortigerna Merlin został doradcą trzech królów – Aureliusza, Uchera Pendragona i jego syna,

Artura. Według legend za czasów panowania tego pierwszego podstawił Stonehenge. Merlin był nie

tylko doradcą ale i prorokiem.

Niezwykłe zdolności

Merlin był wybitnym animagiem, potrafił zmienić się w dziecko, kobietę, dowolne zwierzę, w zależności

od sytuacji.

16

Śmierć

Merlin zakochał się w czarodziejce Vivienne i zdradził jej swoje tajemnice. Ona zaś wykorzystała tą

wiedzę przeciwko niemu i zamknęła go we wnętrzu dębu.

Kirke – grecka mistrzyni magii

Jedna z najlepszych czarodziejek Greckich, to ona na swojej wypspie ‘gościła’ takie wybitne osobistości

jak Odyseusz czy Glaukos.

Pochodzenie

Była córką Heliosa, boga słońca i nimfy morskiej Perseidy.

Goście Kirke

Jednym z gości Kirke był Glaukus, który znając jej magiczne zdolności poprosił ją o napój miłosny. Ona

jednak, zakochana w nim, prosiła go aby został. Kiedy odmówił do miejsca kąpieli jego ukochanej wlała

eliksir, który na zawsze zamienił ją w okrutne monstrum. Najsłynniejszym gośniem Kirke był Odyseusz,

który wracając z wojny trojańskiej zatrzymał się u niej na rok. Jego przyjaciół zamieniła w świnie a nim,

odpornym na czary, dzięki danemu mu przez Heliosa zielu, zaprzyjaźniła się. Po pewnym czasie

przemieniła jego żeglarzy z powrotem w ludzką postać a jego wypuściła w dalszą drogę.

17

Dział IV. Magiczne spojrzenie na

alchemię

Alchemia a magia

Alchemia, zagadkowa profesja, którą zajmowali się najwybitniejsi czarodzieje. Uchylmy rąbka tajemnicy,

czym jest alchemia i jakie jest jej powiązanie z magią.

Czym jest alchemia?

Alchemię możemy uznać z dziedzinę magii. Jest to połączenie mugolskiej chemii i naszych,

czarodziejskich Eliksirów.

Cele alchemików

Głównym celem alchemików było spowodowanie przemiany ołowiu (lub innego stosunkowo taniego

metalu) w złoto. Wielu mistrzów alchemii próbowało, także stworzyć panaceum, lekarstwo na wszystkie

choroby, oraz eliksir nieśmiertelności. Poza tymi centralnymi celami każdy alchemik miał swoje, których

urzeczywistnienie zapisałoby go na stałe nie tylko na kartach historii alchemii, ale i świata.

Krótko o historii alchemii

Alchemię kojarzymy raczej ze średniowieczem, jednak jej korzenie sięgają czasów znaczne

wcześniejszych. Wykorzystywano ją głównie w czasie pochówku (Egipt), ale także łączono z religią

(Grecja). Jednym z bardziej znanych alchemików starożytności jest Demokryt, który zajmował się

transmutacją metali.

W średniowieczu alchemia rozwijała się najlepiej w Chinach i krajach arabskich, wtedy największe

zainteresowanie budziła rtęć. Największym alchemikiem arabskim był Geber żyjący w latach 760-815.

Odkrył on własności chlorku amonu, przeprowadził reakcję w wyniku, której otrzymał kwas octowy oraz

ustalił, że rtęć jest metalem. Natomiast na miano pierwszego wielkiego alchemika europejskiego zasłużył

Albert Wielki.

18

Kolejnym etapem rozwoju alchemii były dzieła powstałe w XV w., tj. De re metallica (1556) czy Alchemia

(1597). Alchemicy z tego okresu to: Paracelsus, Libavius czy Georg Bauer.

Popularność alchemii znacząco spadła w XVII w. Wtedy też mugole zaczęli nazywać alchemię chemią

odłączając od niej jej magiczną cząstkę.

Nicholas Flamel – niebanalny alchemik

Najbardziej znany alchemik wszechczasów, prawdopodobnie jedyny człowiek, który odnalazł recepturę

na nieśmiertelność.

Mugolska wersja

Urodził się 1330 roku w Pontoise, był jednym z pierwszych europejskich alchemików, większość tego co o

nim wiemy zawdzięczamy jego pracy Heiroglyphica. W tym czasie alchemia była mocno

rozpowszechniona i pospolicie praktykowana. Kiedy podrósł wyjechał do Paryża gdzie zajmował się

kopiowaniem książek, był także notariuszem i nauczycielem pisania. Nie interesowała go alchemia póki w

jego ręce nie dostała się książka, napisana sekretnym językiem oraz według jego przekonań zawierająca

tajemnicę kamienia filozoficznego. Wtedy właśnie Flamel zbudował własne laboratorium i zaczął

eksperymentować. Uzyskał złoto pozwalając spaść czerwonemu kamieniowi na odpowiednią ilość rtęci.

Wraz z żoną, Perenellą, rozdali większość majątku sierotom i wdowom, a sami żyli skromnie. Perenella

zmarła w 1397 roku, a Flamel 22 marca 1417.

Magiczne zakończenie

My czarodzieje znamy jednak inne zakończenie historii Flamela i Petronelli. 17 stycznia 1382 roku

Nicholas uzyskał kamień filozoficzny, a wraz z żoną użyli go by stworzyć eliksir nieśmiertelności. Zmarł w

1992 roku po przeżyciu 666 lat.

19

Michał Sędziwój polską potęgą alchemiczną

Nazywany jest księciem alchemików, a każdy szanujący się czarodziej powinien znać historię mocarza

polskiej alchemii.

Dzieciństwo

Sędziwój urodził się w 1566 roku w okolicach Nowego Sącza. Był synem szlachcica Jakuba Sędzimira

i Katarzyny Pielszówny. Ojciec chciał aby Michał został zakonnikiem. Po raz pierwszy zetknął się z

alchemią w Akademii Krakowskiej. Już wtedy marzył aby odkryć największą tajemnicę alchemii, kamień

filozoficzny.

Przygoda z Sethonem

Michał po śmierci ojca odziedziczył duży majątek i postanowił podróżować po świecie w celu spotkania

najznamienitszych alchemików. Przejeżdżając przez Saksonię uwolnił z więzienia włoskiego alchemika,

Sethona. Ten odwdzięczył mu się podarowując mu proszek dzięki, któremu można było zamienić ołów w

złoto. Sethon zostawił w spadku Sędziwojowi wszystko co posiadał, w tym swoją żonę.

Ostatnie chwile

Po długich podróżach Sędziwój wrócił do Polski, na dwór Zygmunta III Wazy. Do śmierci pisał dzieła

alchemiczne, jednak nie udało mu się osiągnąć życiowego celu – nie odkrył kamienia filozoficznego.

Zmarł w 1636.

20

Dział V. Magiczne miejsca

Delfy

Najbardziej znana wyrocznia świata starożytnego. Dziś odkryjemy jej tajemnice.

Rola wyroczni w czasach starożytnych

Wyrocznia odgrywała wśród Greków bardzo ważną rolę, gdyż wierzono, że przez usta Pytii przemawiają

sami bogowie. Pytano wyrocznię prawie o wszystko, od spraw wojennych, przez politykę, po zawieranie

małżeństw.

Przebieg ceremonii

Każda przepowiednia była bardzo celebrowana. Pytanie mógł zadać jedynie mężczyzna musiał najpierw

wypełnić określone rytuały, złożyć ofiarę i uiścić opłatę. Następnie Pytia udawła się do komnaty, która

mieściła się w podziemiach świątyni i zasiadała na trójnogu. Wyrocznia zapadała w trans, w czasie

którego przemawiał przez nią Apollo. Zazwyczaj odpowiedzi były bardzo mętne.

Przepowiedzenie

Delficką wyrocznię odwiedzały bardzo znane osobistości np. rzymski cesarz Neron i Krezus, król Lidii.

21

Historia Azkabanu

Słynne, a zarazem budzące strach wśród czarodziejów więzienie, z którego ciekawych ucieczek było co

nie miara.

Położenie i wygląd

To więzienie położone jest na skalistej wyspie z dala od lądu, położonej na środku Morza Północnego, co

jeszcze bardziej utrudnia ucieczkę. Azkaban jest wysoką czworokątną wieżą.

Historia więzienia

Kiedy powstał Wizengamot, pierwszy sąd magiczny, należało znaleźć miejsce gdzie można by było

zamykać skazańców. Azkaban wybudowano na przełomie XV i XVI w. Do 1993 roku, czyli do czasu

ucieczki Syriusza Blacka uważano, że nie da się z niego uciec bez pomocy kogoś z zewnątrz.

Dementorzy

Jako, że nikt o zdrowych zmysłach nie chciałby pilnować więźniów, którzy jednym ruchem różdżki

mogliby zabić wszystkich dookoła, powołano więc strażników równie okropnych jak ludzie, których

musieli pilnować, dementorów. Według Syriusza więźniowie tracili chęć do życia. Dementorzy zostali

zniesieni w 1998 roku.

Ucieczki

Pierwszą osoba, która bez niczyjej pomocy uciekła z Azkabanu był Syriusz Black, który zmienił się w psa

(animag) i przecisnął się przez kraty.

Barty’ego Croucha Jr. z Azkabanu wyciągnął ojciec podając mu Eliksir Wielosokowy z włosem jego matki,

ona zaś wypiła ten sam eliksir jednak z włosem swojego syna. On żył w ukryciu, a ona zmarła i została

pochowana nie zmieniając postaci swego syna.

Jednymi z najwierniejszych śmierciożerców byli Lestrangowie, uciekli oni z Azkabanu w 1995 roku

podczas masowej ucieczki z więzienia. Po nieudanej bitwie w Departamencie Tajemnic zostali ponownie

złapani, jednak w lipcu 1996 roku sam Voldemort podarował im wolność. Kiedy Czarny Pan ostatecznie

zginął bracia znów trafili do Azkabanu, Bellatriks już nie żyła.

22

Stonehenge

Jedna z najsłynniejszych europejskich budowli megalitycznych owiana wielką tajemnicą, której żaden z

wielu badaczy, ani mugolskich, ani magicznych, do tej pory do końca nie rozwiązał.

Po co zbudowano Stonehenge?

Istnieje wiele teorii powodu powstania Stonehenge: jedni twierdzą, że był to kalendarz słoneczny, inni,

że stanowił rolę cmentarzyska. Na pewno wiemy jedno: z całą pewnością było to ważne miejsce.

Dlaczego? Ponieważ nikt o zdrowych zmysłach nie budowałby czegoś tak wielkiego bez jakiegokolwiek

powodu.

Wygląd

Stonehenge jest kręgiem 30 kamieni, a wewnątrz znajduję się kolejny krąg zbudowany z kamieni

błękitnych. Łącznie Stonehenge zbudowany jest wielu różnie ułożonych kamieni.

Merlin

Jedna z legend powstania Stonehenge głosi, że wzniósł je sam Merlin, dzięki swoim magicznym

zdolnościom.

Hogwart

Jedna z trzech największych szkół magii, która szkoli najlepszych czarodziejów, zarówno tych, którzy stoją

po stronie dobra jak i tych, którzy stoją po stronie zła.

Początek

Szkoła Magii i Czarodziejstwa Hogwart została założona ok. 1000 lat temu przez Rowenę Ravenclaw,

Helgę Hufflepuff, Godryka Gryffindora i Salazara Slytherina. Początkowo założyciele sami wybierali

uczniów, jednak po pewnym czasie Slytherin zażądał przyjmowania tylko uczniów czystej krwi, jak inni się

nie zgodzili, opuścił szkołę. Aby uczniowie mogli być nadal przyjmowani Gryffindor pozostawił Tiarę

Przydziału, która miała za zadanie przydzielać uczniów do czterech domów.

23

Edukacja

Uczniowie, którzy przejawiają magiczne zdolności, trafiają do Hogwartu w wieku 11 lat. Nauka trwa 7 lat,

w ciągu, których muszą przejść 2 testy: SUM-y, Standardowe Umiejętności Magiczne ( klasa 5) i

Owutemy, Okropnie Wyczerpujące Testy Magiczne (klasa 7). Na początku uczniowie uczą się tylko

podstawowych przedmiotów: Transmutacji, Eliksirów, Historii Magii, Zielarstwa, Astronomii, Latania na

miotle, Obrony przed Czarną Magią oraz Zaklęć. W klasie trzeciej mogą wybrać m.in. Numerologię czy też

Mugoloznawstwo.

Domy

W Hogwarcie są 4 domy: Ravenclaw, Hufflepuff, Slytherin oraz Gryffindor, pochodzące od nazwisk ich

założycieli. Do domów przydziela Tiara Przydziału, według tego jakie cechy posiada uczeń. Rowena

Ravenclaw ceniła sobie mądrość, bystrość oraz inteligencję, więc takie cechy mieli uczniowie w jej domy.

Gryffindor natomiast przyjmował uczniów odważnych, szczerych, prawych i sprawiedliwych. Cechy

uczniów Slytherinu to ambicja, zaradność oraz przebiegłość, natomiast Hufflepuffu to wierność,

koleżeńskość, pracowitość i schludność.

24

Dział VI. Wydarzenia, które

zmieniły bieg historii

Powstania Goblinów

Gobliny, które dotychczas były traktowane jak śmiecie, niewolnicy, postanowiły postawić na swoje

i wszczęły powstania.

Gobliny pracujące

Przed pierwszym powstaniem gobliny były niewolnikami czarodziejów, pracowały w ich domach.

Najwięcej zniewolonych goblinów można było znaleźć w Hogsmeade, Dolinie Godryka i Upper Flagley,

dlatego też te trzy miasteczka czarodziejów ucierpiały najbardziej podczas walk. Gobliny wydobywały

cenne metale i kamienie oraz wyrabiały z nich wartościowe przedmioty, takie jak Miecz Godryka

Gryffindora. Jednak wszystkie wytwarzane przez gobliny przedmioty szły do rąk czarodziejów, a one nie

miały z nich żadnej korzyści.

Powody powstań

Znane jest nam tylko kilka powodów dlaczego gobliny chciały się uwolnić spod niewoli czarodziejów.

Jednym z nich jest na pewno chytrość goblinów, chcieli zatrzymać dla siebie cenne przedmioty.

Prawdopodobnie jednak najważniejszym motywem było pragnienie posiadania różdżki.

Bunty Goblinów

Jedna z rebelii zaczęła się 5 czerwca 1612 roku, z samego rana do Rady Magów został wysłany

przedstawiciel goblinów wraz z uzbrojoną obstawą. Przedstawił on swoje żądania, podkreślając, że jeśli

nie zostaną spełnione, czarodzieje pożałują. W pewnym momencie jeden z członków Rady nie wytrzymał

i zabił przedstawiciela goblinów, pozostałe wpadły w szał. Wynikiem spotkania była śmierć po kilku

przedstawicieli każdego gatunku oraz wielu zostało rannych, ta wieść szybko się rozniosła w świecie

czarodziejów. Gobliny wyskoczyły ze swoich kryjówek i zaatakowały ratusze w czarodziejskich wioskach,

jedną z nich było Hogsmeade. Ostatecznie, po podbiciu przez gobliny większości wiosek, czarodzieje 13

25

września 1612 wysłali do goblinów swojego przedstawiciela, który ‘podpisał’ umowę mówiącą o tym, że

gobliny nie będą już więcej pracować dla czarodziejów za darmo.

Innym powstaniem był bunt, który odbył się w Egipcie 26 maja 1623 roku. Tam gobliny zawsze miały

prawa podobne do czarodziejów, jednak nie mogły posiadać różdżek. Powstał tam też Bank Gringotta, po

pewnym czasie jeden z czarodziejów odkrył, że gobliny kradną pieniądze tam wpłacone. Czarodzieje

postanowili wziąć sprawy w swoje ręce i wygnali gobliny, sami przejmując bank. Gobliny zdenerwowały

się i wszczęły powstanie. Przejęły Teby, miasto, w którym znajdował się bank i radziły nim przez około 2

tygodnie. Po tym czasie przybyła pomoc z Europy i powstanie zostało stłumione. Zostało ustalone, że

gobliny zostają w banku lecz nie mają prawa żądać różdżek, złota, ani nie będą wszczynać nowych rebelii.

Bitwy o Hogwart

Bitwy, które miały na celu obronę Hogwartu przed Voldemortem.

Pierwsza bitwa

Została rozegrana 30 czerwca 1997 roku, śmieciożercy dzięki Szafie Zniknięć przenieśli się do Hogwartu,

następnie dostali się do wieży astronomicznej, gdzie Severus Snape zabił Albusa Dumbledora.

Śmierciożercy po osiągnięciu celu uciekli. To starcie nie było tak krwawe jak bitwa druga jednak poniosło

za sobą dwa ważne skutki: śmierć Dumbledore’a oraz przejęcie Czarnej Różdżki przez Dracona Malfoy’a.

Druga bitwa

Rozegrana 2 maja w 1998 roku kiedy Lord Voldemort wraz ze swoimi poddanymi napadł po raz drugi na

Hogwart. Jego celem było przejęcie Hogwartu i zabicie Harry’ego Pottera, który pojawił się tam w celu

zniszczenia horkruksów. W całym zamku można było dostrzec walczące ze sobą pary. Harry Potter

dowiadując się, że jest ostatnim horkruksem postanawia dać się zabić. Zaklęcia Voldemorta nie

uśmierciło go, jednak on nie okazał, że żyje. Czarny Pan przekonany, że jego wróg nie żyje udał się w

stronę zamku. Ostatecznie bitwa rozstrzygnęła się w Wielkiej Sali, gdzie Potter zabił Voldemorta.

26

Wojny Czarodziejów

Najtragiczniejsze czasy w magicznym świecie , czas panowania Voldemorta.

Pierwsza Wojna Czarodziejów

Trwała 11 lat, 1970-1981, do utraty przez Voldemorta mocy, czyli do momentu napaści na Potterów. Była

równie krwawa jak druga wojna, zginęło wielu wybitnych czarodziejów, którzy nie chcieli pomagać

Voldemortowi lub byli mugolskiego pochodzenia.

Druga Wojna Czarodziejów

Zaczęła się kiedy Lord Voldemort zaczął powracać, początkowo bez sukcesów. Po powrocie Czarnego

Pana ludzie zaczęli znikać, znajdowano ich także martwych. Najokropniejsza i najstraszliwsza wojna w

świecie czarodziejów dobiegła końca w momencie śmierci Voldemorta.

27

Najważniejsze daty w historii

magii

1289 Międzynarodowa Konferencja Magów

1330 narodziny Nicholasa Flamela

1486 powstanie Młota na czarownice

1552 narodziny Simona Formana

1556 powstanie De re metallici

1556 narodziny Michała Sędziwója

1611 śmierć Simona Formana

1612 Powstanie Goblinów w Londynie

1623 Powstanie Goblinów w Egipcie

1636 śmierć Michała Sędziwója

1712 ostatni proces o czary w Anglii

1881 narodziny Albusa Dumbledora

1926 narodziny Toma Riddle'a

1981 atak Voldemorta na Potterów

1997 śmierć Albusa Dumbledora

1998 śmierć Voldemorta

28

Bibliografia

Zola Kroznek Allan, Kroznek Elizabeth: Księga wiedzy czarodziejskiej, wyd. II, Rebis Dom Wydawniczy,

2008

Blair Blackthorne: Księga Historii Magii autorstwa Blair Blackthorne, http://historia-magii.blogspot.com/

Harry Potter Wiki, w języku polskim, http://pl.harrypotter.wikia.com/

Harry Potter Wiki, w języku angielskim, http://harrypotter.wikia.com/

Dominique Tonks: Podręcznik do Historii Magii, http://hmwh.bnx.pl/

Inne źródła:

http://www.gryffindor.pun.pl/

W tworzeniu podręcznika mogły zostać użyte, jako źródła informacji, także inne, niewymienione,

podręczniki.

Z tego podręcznika może korzystać każdy kto pragnie posiąść wiedzę z zakresu Historii Magii, uprasza się

jednak by go bezczelnie nie kopiować. Jeśli jesteś nauczycielem i pragniesz go używać na swoich lekcjach,

napisz (kontakt na mojej stronie).