Szkoła Systemowej Wizji Świata

Wykład 4

HARMONIA CZTERECH

śYWIOŁÓWPIERWSZY STOPIEŃ

Łódź 2009

1 / 39

Spis treści

1. śYWIOŁY W PRZYRODZIE......................................................................................................................................4

2. NATURA CZTERECH śYWIOŁÓW JAKO PRZEJAW śYCIA (PRAWA).......................................................6

3. CZTERY śYWIOŁY A ROZWÓJ CZŁOWIEKA JAKO PI ĄTEGO ELEMENTU – PI ĄTEGO śYWIOŁU.

............................................................................................................................................................................................11

4. KIEROWANIE PRZESTRZENI Ą OTACZAJĄCEGO NAS ŚWIATA. ..............................................................17

5. RÓWNOWAGA CZTERECH śYWIOŁÓW A ZNAKI LOSU.............................................................................19

6. PODSTAWA RÓWNOWAGI CZTERECH śYWIOŁÓW W PRZYRODZIE - ZŁOTA PROPORCJA .......21

7. KOMPLEKS ĆWICZE Ń „RÓWNOWAGA CZTERECH śYWIOŁÓW” JAKO SPOSÓB DIAGNOSTYKI I

PROFILAKTYKI.............................................................................................................................................................27

8. WSTĘP DO „RÓWNOWAGI CZTERECH śYWIOŁÓW”..................................................................................30

9. RELAKSACJA.............................................................................................................................................................32

10. NATURA CZTERECH śYWIOŁÓW ...................................................................................................................37

2 / 39

Spis Rysunków Rysunek 1. Współdziałanie Ŝywiołów i tworzenie piątego elementu.

Rysunek 2. Podstawa rozwoju – współdziałanie dwóch spolaryzowanych schematów.

Rysunek 3. Proces formowania współdziałania przyczyn i skutków hierarchii i synergii.

Rysunek 4. Przedstawienie staroŜytnych filozofów o budowie świata.

Rysunek 5. Budowa energetyczna człowieka.

Rysunek 6. System energetyczny połączony tworzący się w zespół ludzi.

Rysunek 7. Energetyczna istota elektro – magnetycznych i torsyjnych pól.

Rysunek 8. Energetyczna budowa człowieka w przedstawieniu staroŜytnych filozofów wschodu

Rysunek 9. Mandala Kalaczakry jako odzwierciedlenie budowy wszechświata.

Rysunek 10. coś tam człowiek jako model przyczynowo – skutkowej systemu Ŝycia.

Rysunek 11. 12 etapów formowania osobowości – cykl Ŝycia człowieka.

Rysunek 12. Cykliczność rozwoju człowieka w małych 7 letnich i duŜych 28 letnich cyklach.

Rysunek 13. Wchodzenie i współdziałanie człowieka z przestrzenią Ŝycia.

Rysunek 14. śywioły jako aspekty naszego Ŝycia.

Rysunek 15. Koncentrator i syntezator energii.

Rysunek 16. Kreowanie wpływów energetycznych przez koncentracja i synteza myśli.

Rysunek 17. Człowiek w systemie energetycznym Ŝycia (koncentracja).

Rysunek 18. Człowiek w systemie energetycznym Ŝycia (synteza).

Rysunek 19. Poziomy rozwój osobowości.

3 / 39

1. śYWIOŁY W PRZYRODZIE

JuŜ w czasach staroŜytnych, wiedzę na temat czterech Ŝywiołów w przyrodzie ludzie

wykorzystywali w celu opisania rozwoju róŜnych zjawisk w naturze.

Z odległej przeszłości dotrwały do naszych czasów róŜnego rodzaju praktyczne ćwiczenia,

które w historii światowej kultury, powstały w wyniku dąŜenia do rozszerzenia świadomości

poprzez stymulowanie przepływu strumieni energetycznych w ciele człowieka.

Ich istotą jest zrównowaŜenie czterech Ŝywiołów, a celem jest wykształcenie umiejętności

tworzenia harmonijnych relacji pomiędzy człowiekiem a otaczającym go światem, nabycie

umiejętności osiągania sukcesów, zdobycie uznania w społeczeństwie, osiągnięcie pełni

uczestnictwa w Ŝyciu i odkrycie w sobie samym nowych ukrytych dotychczas zdolności.

Ze staroŜytności dotarła do nas praktyczna wiedza o zastosowaniu równowagi czterech

Ŝywiołów w leczeniu i profilaktyce chorób, w tworzeniu wszechstronnych pogłębionych relacji; w

osiąganiu sukcesu w działaniu; w osiąganiu uznania w społeczeństwie oraz pełnym uczestniczeniu

w procesach; a takŜe odnalezieniu w sobie nowych, ukrytych dotychczas, zdolności.

W przekazach pochodzących z zamierzchłej przeszłości siły czterech Ŝywiołów są

podstawowymi elementami opisu róŜnych zjawisk, a przede wszystkim opisu budowy świata. W

„Objawieniu świętego Jana Teologa”1, w opisie budowy świata, moŜna znaleźć odwołania do

prapodstaw świata, którymi są cztery Ŝywioły.

„I wokoło tronu dwadzieścia cztery trony; i na tronach widziałem siedzących dwudziestu

czterech starców, obleczonych w szaty białe, i mieli na głowach swoich korony złote. I z tronu

wychodziły błyskawice i gromy i głosy i siedem pochodni ognistych gorejących przed tronem,

które stanowiły siedem duchów BoŜych (siedem poziomów struktury przestrzeni, analogią jest

schemat budowy człowieka według Leonarda da Vinci – przypis).

I przed tronem morze szklane, podobne do kryształu; i pośrodku tronu i około tronu czworo

zwierząt mających pełno oczu z przodu i z tyłu (cztery Ŝywioły – przypis).

I pierwsze zwierze podobne było do lwa (ogień, odpowiednikiem jest zodiakalny

gwiazdozbiór Lwa – przypis), a drugie zwierzę podobne było do cielca (ziemia,

odpowiednikiem jest zodiakalny gwiazdozbiór Byka – przypis), a trzecie zwierze miało twarz

człowieka (powietrze, odpowiednikiem jest zodiakalny gwiazdozbiór Bliźniąt – przypis), a

czwarte zwierze podobne było do lecącego orła (woda, odpowiednikiem jest zodiakalny

gwiazdozbiór Skorpiona – przypis)”.2

1 „Objawienie świętego Jana Teologa” jest znane takŜe jako „Apokalipsa świętego Jana”. 2 „Nowy Testament Pana Naszego Jezusa Chrystusa”. Brytyjskie i Zagraniczne Towarzystwo Biblijne. Sztokholm,

4 / 39

Połączenie czterech Ŝywiołów rodzi coś nowego – piąty Ŝywioł zwany teŜ piątym elementem,

czyli przejawione Ŝycie, które rozprzestrzenia się w otaczającym je świecie.

Rysunek 1.

Współdziałanie Ŝywiołów i tworzenie piątego elementu

Według Biblii połączenie to dokonało się to „w piątym dniu tworzenia” w formie narodzin

zwierzęcego królestwa przyrody, mającego w przyszłości stać się cielesną formą człowieka.

Na dalekim Wschodzie piąty element przedstawiono w formie „drzewa” albo nazywano teŜ

„eterem”. Symbol drzewa rozumiany był jako proces wchłaniania sił czterech Ŝywiołów: z góry –

ogień, z dołu – ziemię, a z boków wodę i wiatr, przez co drzewo stawało się płodne. Symbol eteru

symbolizuje przenikalność, czyli zdolność przenikania do wszystkich zjawisk świata i napełniania ich

nową treścią. Dla człowieka symbol eteru oznacza zdolność wnikania w istotę zjawisk.

Tak więc równowaga czterech Ŝywiołów w człowieku, stanowi warunek pełni oraz przezwycięŜenia

jednostronności rozwoju i tworzenia wraŜliwości na potrzeby świata (a nie tylko doznawania

własnych odczuć).

W przyszłości, dzięki wytworzeniu nowego typu świadomości (kolektywnej i społecznej),

człowiek odnajdzie w sobie szósty i siódmy Ŝywioł. Intuicyjne odczuwanie energetycznych

strumieni Ŝycia, które narodzi się w kolektywnej świadomości jedynego (całościowego) grupowego

organizmu.

A siedem Ŝywiołów umoŜliwi (w oparciu o świadomość społeczną) zjednoczenie się

1948.

5 / 39

człowieka ze strumieniem Ŝycia społeczeństwa, który płynie z przeszłości w przyszłość i z

powrotem3.

1. NATURA CZTERECH śYWIOŁÓW JAKO PRZEJAW śYCIA (PRAWA)

Natura czterech Ŝywiołów, które stanowią materiał, z którego zbudowane są wszelkie formy

Ŝycia w przyrodzie, ma charakter uniwersalny gdyŜ przejawiają się w nich uniwersalne prawa

opisujące rozwój Ŝycia w mikro- i makrokosmosie.

Uniwersalizm budowy świata jest fundamentem w procesie rozwoju Ŝycia, wielorakości

jego form, a takŜe zapewnienia im zgodnego rozwoju; zarówno dla Ŝyjących na wielu poziomach i

dla tych jednopoziomowych bytów we Wszechświecie.

Historia rozwoju Wszechświata, galaktyk, gwiazdozbiorów, gwiazd, naszego systemu

Słonecznego, Ziemi oraz jej królestw przyrody, w tym człowieka, przebiegała zgodnie z

uniwersalnymi prawami, które opisują przyczyny powstawania nowych systemów Ŝycia, a takŜe ich

systemowość. Właśnie to uniwersalność jest źródłem przyczynowości. Dzięki poznaniu przez

człowieka uniwersalnych praw Ŝycia oraz zastosowaniu ich w codziennej praktyce, moŜliwy jest

rozwój człowieka. Oznacza on osiągnięcie kolejnych stopni twórczego współdziałania ze światem,

i moŜna go nazwać modelem zdrowego Ŝycia. W modelu tym osobisty przykład dokonań

Ŝyciowych człowieka staje się ilustracją jego rzeczywistego poziomu świadomości (jako formy

duchowości).

Ilustracją porządku przepływu strumienia Ŝycia (istoty przyrody) oraz zjawisk zachodzących

podczas jego przepływu są kolejno przejawiające się uniwersalne prawa.

2.1. Polaryzacja Jang – Jin.

Pierwsze koncepcje dotyczące uniwersalności świata, pochodzą Ŝe Wschodu. Ich symbolem

jest znak dualizmu świata – Jang – Jin, który zawiera w sobie zarówno praelement męski jak i

Ŝeński – Boga-stwórcę i Matkę-materię.

3 Obecnie, zjawisko to nazywane jest teleportacją.

6 / 39

Rysunek 2.

Podstawa rozwoju – współdziałanie dwóch spolaryzowanych schematów

Następnie Lao-Tsy, Budda, Zoroaster, Pitagoras i wielu, wielu innych myślicieli, wnosiło swój

wkład w koncepcję uniwersalnej budowy świata.

2.2. Powtórzenie (wielokrotne) polaryzacji Jang - Jin

Biblia głosi, iŜ zarówno świat jak i człowiek zostali stworzeni „na obraz i podobieństwo Boga”. W

róŜnych okresach historii na tej tezie opierało się wiele duchowych nauk. MoŜna ją było odnaleźć w

kulturowych tradycjach wielu narodów. Oznacza to, iŜ świat jest zbudowany na fundamencie

powszechnych praw, które czynią byt uniwersalnym. Uniwersalność istnieje wszędzie.

Tak więc zarówno mikro- jak i makrokosmos jest zbudowany i rozwija się zgodnie z uniwersalnymi

zasadami (schematem). Dotyczy to atomu, człowieka, planet, systemów gwiezdnych, a takŜe galaktyk

i całego Wszechświata.

2.3. Wytworzenie się więzi przyczynowo-systemowych pomiędzy róŜnymi spolaryzowanymi

elementami Jang - Jin , oraz zachowanie energii pomiędzy nimi.

W czwartym wieku przed naszą erą Platon (ur. 427 r. pne) wyjaśnił sens części staroŜytnej

przypowieści, iŜ świat spoczywa na trzech wielorybach i czterech słoniach. Jako praelementarną,

wyodrębnił triadę bytów – ducha (idei), duszę (wzajemną więź) oraz ciało (człowieka). Triada ta –

według jego poglądu – stanowi podstawę budowy przestrzeni Ŝycia - jego strukturę. Tym samym

7 / 39

Platon opisał sens uniwersalności w jego łańcuchowych powiązaniach przyczynowo-systemowych:

(kierująca) przyczyna – więź wzajemna – skutek (kierowany przedmiot). Równocześnie triada ta –

jak uwaŜał Platon – powtarza się w róŜnych światach, i ma wielopoziomowy charakter. Stało się to

podstawą tezy, iŜ świat zbudowany jest z siedmiu poziomów (sfer) przestrzeni Ŝycia.

Rysunek 3.

Proces formowania współdziałania przyczyn i skutków hierarchii i synergii.

2.4. Cykliczność kolejno następujących po sobie etapów doskonalenia Jang – Jin.

Kolejny był Arystoteles(ur 384 r. p. n. e.), który wyodrębnił cztery praelementy świata.

Pokazał w ten sposób sens ostatniej części staroŜytnej przypowieści, iŜ świat spoczywa na trzech

wielorybach i czterech słoniach: po pierwsze – świat składa się z cząsteczek, po drugie – cząsteczki

tworzą określoną formę, po trzecie – te formy znajdują się w ruchu i po czwarte – ruch ten ma

charakter celowy.

8 / 39

Rysunek 4.

Przedstawienie staroŜytnych filozofów o budowie świata.

Tak powstało wyobraŜenie o czterech słoniach jako o czterech praelementach procesu Ŝycia

Wszechświata. Natomiast czas charakteryzuje okres (cykl), podczas którego formuje się przestrzeń

9 / 39

systemu Ŝycia oraz są gromadzone doświadczenia jego rozwoju. Taki sens staroŜytni myśliciele

nadawali pojęciu czasu. Czas, oznaczał dla nich etapy gromadzenia doświadczeń rozwoju

człowieka w przestrzeni jego Ŝycia oraz charakteryzował etapy rozszerzania świadomości. Tak

więc świadomość jest doświadczeniem, które jako rezultat współdziałania (rezonansu) oraz

ukierunkowanego na cel rozwoju (rozwijania nowych jakościowo cech) jest właściwe wszystkim

formom materii. Wyjaśnia to sens stwierdzenia Arystotelesa, Ŝe „całość jest czymś więcej niŜ suma

jego części”.

2.5. Alternatywność wyboru; wolność wyboru nowego bieguna współdziałania związku Jin-

Jang z Jang albo z Jin, lub równocześnie i z Jang i z Jin.

2.6. Utworzenie hierarchii poziomów relacji pomiędzy róŜnymi relacjami (Jang – Jin).

Leonardo da Vinci połączył poglądy Platona i Arystotelesa, a następnie stworzył model

uniwersalny (symetryczny) budowy człowieka. W oparciu o prawo podobieństwa rozszerzył

koncepcję uniwersalności (symetryczności) budowy człowieka na przestrzeń jego Ŝycia, która

rozwija się w czasie podczas kolejno następujących po sobie etapów cyklu stawania się człowieka

jako jednostki.

Rysunek 5.

Budowa energetyczna człowieka.

10 / 39

W taki sposób konkretyzuje się twierdzenie staroŜytnych filozofów (między innymi

Hipokratesa), iŜ „człowiek jest efektem systemu relacji”, a takŜe słów Buddy, iŜ „otaczający

człowieka świat jest odbiciem jego świata wewnętrznego”. MoŜna z tego wyciągnąć wniosek. iŜ aby

zmienić siebie samego, naleŜy zmieniać relacje ze światem nas otaczającym.

2.7. Ukierunkowanie na cele zapewniające moŜliwość wyboru nowych perspektyw

i parametrów rozwoju.

Cel moŜna opisać jako poszukiwanie nowej polaryzacji, która rozszerzy przestrzeń

jednoczenia się, a takŜe będzie kompensowała jednostronność rozwoju.

Ale swoboda wyboru polega na tym, Ŝe Jang lub Jin mogą zrezygnować ze współdziałania, co

nie da Ŝadnego efektu (rozwoju). RównieŜ bieguny te mogą współdziałać na jednym lub kilku

poziomach, co daje rozwój ale nie prowadzi do doskonałości (jedności) i transformacji w nowy

stan. Celem jednak jest osiągniecie pełni relacji i tworzenie z biegunów całości(pełni).

2. CZTERY śYWIOŁY A ROZWÓJ CZŁOWIEKA JAKO PI ĄTEGO ELEMENTU –

PIĄTEGO śYWIOŁU.

Ludzkość jest efektem wielopoziomowych planetarnych i kosmicznych relacji pomiędzy

róŜnymi systemami Ŝycia (królestwami przyrody, planetami, gwiazdami). Jak wcześniej

powiedziano rozwój kaŜdego systemu Ŝycia dokonuje się w zgodzie z uniwersalnymi (czyli

powszechnie obowiązującymi oraz obiektywnymi) prawami rozwoju, a inaczej mówiąc – „na obraz

i podobieństwo....”. Oznacza to, iŜ zarówno cała ludzkość jak i kaŜdy człowiek jest systemem Ŝycia

zbudowanym według uniwersalnych praw. Systemy te róŜnią się tylko wielkością przestrzeni w

której istnieją oraz czasem trwania swego cyklu rozwoju.

System (ze starogreckiego – systema – określona całość, która została utworzona z elementów

składowych; połączenie w jedność) jest to wielość elementów, które znajdują się w konkretnych

relacjach wzajemnych oraz tworzą określona całość.

System Ŝycia to rozwój przestrzeni tworzonej w kolejno następujących po sobie etapach,

zgodnie z uniwersalnymi prawami. Przestrzeń ta ma formę struktury jej elementów (podsystemów),

oraz wzajemnych oddziaływań pomiędzy tymi elementami. Zapewnia to celowość istnienia

systemu. Tak więc kaŜdy system moŜna rozpatrywać jako określone kontinuum czasoprzestrzenne,

w którym równocześnie zachodzi strukturyzacja relacji pomiędzy elementami, a takŜe

nawiązywane są zewnętrzne więzi pomiędzy systemem a otaczającym go światem, w celu

11 / 39

osiągnięcia jakościowo nowego stanu, w jaki system włączony jest w hierarchię otaczającego świata.

A zatem wyciągając wnioski moŜna stwierdzić, Ŝe proces uzgadniania współdziałania

elementów kaŜdego systemu dokonuje się podczas tworzenia pola energetyczno-informacyjnego -

połączonego sytemu energetycznego (pomiędzy elementami systemu). Połączony system

energetyczno-informacyjny to pole torsyjne, w którym dokonuje się synteza doświadczeń

związanych Ŝe współdziałaniem elementów. Doświadczenia pozytywne to warunki w których

człowiek współdziałając, osiąga stan rezonansu – nadzieję na nowe Ŝycie. Natomiast doświadczenia

negatywne to warunki, w których nie dochodzi do rezonansu podczas współdziałania.

W światowej literaturze połączony system energetyczno-informacyjny jest nazywany Rajem,

Edenem, Olimpem albo Szambalą, a Jedyny Rozum – Bogiem, Logosem, Allachem4, Trzema

Buddami działania, Brahmanem itd. Stopnie (poziomy) syntezy ludzkiego doświadczenia takŜe noszą

swoje nazwy – siódmy poziom to Manu, szósty poziom – Bodhisattwa, piąty poziom to Mahaczohan,

poziom czwarty – Nauczyciele Hierarchii ludzkości; poziom trzeci to archaniołowie, aniołowie i

cherubiny, drugi poziom – władca Worana, a poziom pierwszy to władca Agni. Nie jest to pełny

wykaz imion i nazw, na przykład nie zostały w nim uwzględnione podpoziomy i ich funkcje.

Tak więc kanał energetyczno-informacyjny jest przestrzenną organizacją materii, która w

cykliczny sposób rozwija się w czasie. W związku z tym, kaŜdy system Ŝycia moŜna rozpatrywać z

punktu widzenia dualizmu: 1) jako względnie samodzielny system w procesie rozwoju; 2) jako

element przewodzący i kanał przeniesienia impulsu Ŝycia (energii doświadczeń oraz informacji)

pomiędzy systemami Ŝycia Kosmosu leŜącymi na tym samym oraz na róŜnych poziomach.

Jest to nadzwyczaj waŜny wniosek, gdyŜ w Kosmosie nie istnieje Ŝaden system izolowany.

KaŜdy system Ŝycia jest ogniwem jedynego łańcucha w procesie rozwoju Ŝycia, który nie ma

początku ani końca.

4 W języku arabskim słowo Allach znaczy Bóg, i wbrew powszechnemu mniemaniu nie jest imieniem własnym.

12 / 39

Rysunek 6.

System energetyczny połączony tworzący się w zespół ludzi.

W celu przezwycięŜenia wyizolowania człowiek dąŜy do zrozumienia uniwersalnego

algorytmu procesu rozwoju, a następnie realizuje go w swoim Ŝyciu.

13 / 39

Rysunek 7

Energetyczna istota elektro – magnetycznych i torsyjnych pól.

Istnieje naturalny mechanizm, który umoŜliwia przezwycięŜenie niszczenia łańcucha

jedności. Jeśli bieguny oddalają się od siebie nawzajem, to napięcie wzrasta. Dzieje się tak,

14 / 39

poniewaŜ entropia systemu Ŝycia wzrasta i wtedy stopień chaosu w strukturze więzi pomiędzy jego

elementami takŜe wzrasta. Zwiększony stopień polaryzacji pomiędzy elementami systemu Ŝycia

ponownie prowadzi do ich uporządkowania oraz jednoczenia się z wyŜej zorganizowanym

(bardziej pojemnym energetycznie) systemem, którego częścią jest początkowy system

spolaryzowany dodatnio. Na tym polega proces wahadłowy (wibracje oraz sens ruchu wszystkiego

co Ŝyje), proces tworzenia się kanału energetycznego pomiędzy systemami Ŝycia.

Połączenie (jednoczenie) się czterech Ŝywiołów prowadzi nie tylko do powstania form Ŝycia

z siedmioma podstawowymi powłokami energetycznymi, ale przede wszystkim tworzą się centra

energetyczne (centra łaji5) jako zarodek piątego elementu.

Rozpatrzymy konstrukcję i istotę funkcjonowania centrów energetycznych dowolnych

systemów, jako centrów łączenia się sił czterech Ŝywiołów oraz syntezy doświadczeń ich

współdziałania.

System Ŝycia tworzy przestrzeń swoją w kolejno następujących po sobie etapach oraz

(zgodnie z uniwersalnymi prawami), strukturę powiązań jego elementów (podsystemów), a takŜe

płaszczyzną uzgodnienia działań pomiędzy nimi. Zapewnia to systemowi rozwój ukierunkowany na

cel.

Centrum energetyczno-informacyjne powstaje wówczas gdy materia wirująca pomiędzy

biegunami staje się bardziej zwarta, na przykład pomiędzy duchem a materią, pomiędzy duszą a

ciałem człowieka, albo pomiędzy ludźmi. Równocześnie dochodzi do powstania nowego Ŝycia

(bytu) z własnym jądrem oraz centrami energetyczno-informacyjnymi. Jest to podobne do narodzin

nowej gwiazdy w galaktyce w wyniku grawitacyjnego scalania się obłoku pyłów. Dzieje się tak

podczas zakończenia cyklu Ŝycia starej gwiazdy i wybuchu supernowej, z której odłamków

powstaje nowa gwiazda. W przypadku człowieka jądrem jest głowa z jej dwoma centrami

energetyczno-informacyjnymi a w ciele jako materii powiązane są wzajemnie centra energetyczno-

informacyjne.

5 Łaja centra

15 / 39

Rysunek 8.

Energetyczna budowa człowieka w przedstawieniu staroŜytnych filozofów wschodu.

Energetyczna budowa człowieka w przedstawieniu staroŜytnych filozofów wschodu.

Diagram, który odzwierciedla budowę Wszechświata, kwadrat to symbol przestrzeni, zbudowany w

16 / 39

oparciu o równowagę czterech Ŝywiołów, które są źródłem strumienia Ŝycia Mandala6 Kalaczakri

(Koło Czasu). Elementy w kształcie litery T w centrum kaŜdej strony mandali symbolizują wrota do

Wszechświata. Figura Buddy w centrum, symbolizuje Drogę do mądrości Ŝycia Wszechświata.

Rysunek 9.

Mandala Kalaczakry jako odzwierciedlenie budowy wszechświata.

6 Mandala ( z sanskrytu: sfera, koło grupa, społeczność) - Słowo to oznacza mistyczny symbol Kosmosu,

geometryczny diagram w kształcie okręgu z wpisanym weń kwadratem (czasem pięciokątem lub gwiazdą). Mandale

pojawiają się w wielu kręgach kulturowych symbolizując obszary wpływów sił kosmicznych i niebiańskich.

Najczęściej z mandalą mamy do czynienia w obrzędach hinduizmu i buddyzmu tybetańskiego. Mandala była

rysowana na ziemi, drewnie czy odpowiedniej tkaninie, a nawet misternie usypywana z kolorowego piasku.

Odpowiednio sporządzona mandala była punktem koncentracji energii. Obwód mandali stanowi granicę wpływu sił

(ogólnie dobra i zła).

17 / 39

3. KIEROWANIE PRZESTRZENI Ą OTACZAJĄCEGO NAS ŚWIATA.

Umiejętność kierowania przestrzenią otaczającego nas świata w oparciu o rezonans myśli i

materii, prowadzi do wytworzenia się energii, która przekształca świat. Aby myśl mogła wejść w

rezonans z materią, to zarówno myśl jak i materia powinny być zgodne z uniwersalnymi

(powszechnymi) prawami, czyli zbudowane „na obraz i podobieństwo BoŜe”. Powszechność praw,

które kierują ruchem myśli oraz budową materii, zapewnia moŜliwość ich współdziałania. Wynikiem

współdziałania jest powstanie rezonansu, który jest źródłem energii rozwoju.

Kierowanie przestrzenią Ŝycia moŜe być umotywowane albo wyłącznie egoistycznymi

potrzebami, albo powszechnym dobrem. Wybór motywu kierowania Ŝyciem determinuje takŜe to,

w jakim kierunku będzie przebiegał rozwój – czy będzie to droga „czarna” (zła) czy „biała”

(dobra).

Jednak niezaleŜnie od wyboru rodzaju drogi zarówno w drodze „czarnej” jak i w „białej”

wykorzystywane jest to samo instrumentarium – uniwersalne prawa budowy Wszechświata oraz

praktyki zgodne z tymi prawami. Zmienne są tylko cele, w imię których zostały one zastosowane.

We Wszechświecie istnieją uniwersalne zasady, które zapewniają następstwo kolejnych etapów

działania oraz jego ukierunkowanie na cel. Odstąpienie od tych zasad skłania do podąŜania „czarną”

drogą (wykorzystywanie technologii), która jest zamknięciem się we własnym egocentryzmie. Rodzi

to z kolei pragnienie zawładnięcia energią cudzej świadomości i cudzą własnością poprzez oszukanie

tych osób, które dla „czarnego”, mogą być potencjalnymi dawcami energii.

Historia ludzkości zna trzy podstawowe rodzaje kierowania przestrzenią otaczającego świata:

1. poprzez myśli;

2. poprzez słowa;

3. poprzez czyny.

Powstają wówczas cztery pochodne rodzaje oddziaływania

1.uznania, szacunku, zrozumienia;

2. aktywności grupowej;

3. myśli społecznej ( w tym takŜe magia tłumu);

4. otwarcia perspektyw rozwoju (horyzontów Drogi).

Jednak niewielu ludzi w historii ludzkości opanowało zdolność wykorzystywania swojego

doświadczenia mentalnego w celu kierowania przestrzenią.

W ciągu wielu długich lat rozszerzamy swoją świadomość po to, by nauczyć się Ŝyć nie

naruszając uniwersalnych praw przyrody, czyli poznać szczęście i zdrowie. Nawet Bóg nie moŜe

szybko zmienić człowieka - przez miliony lat trwa ewolucja.

18 / 39

Jedyny wpływ jaki człowiek moŜe wywierać na człowieka, to wpływ za pośrednictwem

świadomości.

JuŜ od dawnych czasów ludzie poprzez „czarną magię” nauczyli się subtelnie dławić ludzkie

pragnienie ewolucji, poprzez stymulowanie jego jednostkowych pragnień i ambicji. Świadomość to

arena walki o człowieka pomiędzy siłami Światła i Ciemności.

Hierarchia światłości napełnia ludzi duchem i naucza ich jedności w celu zbudowania

połączonego systemu energetycznego oraz przejścia do świata przyczyn – na nowy poziom

wzajemnych relacji oraz moŜliwości. To cel, dla którego człowiek uczy się włączać swoje Ŝycie, w

Ŝycie otaczającego go świata i Ŝycie innych ludzi.

Hierarchia ciemności postępuje odwrotnie. Tworzy poczucie niedostatku i powoduje wzrost

pragnień i ambicji, a dając równocześnie pewne moŜliwości, wpływa na ludzką świadomość. Tak

więc początkowo człowiek pragnie wszystkich skarbów świata (ale świata przeszłego, a nie

wyŜszego świata przyszłości – świata przyczyn), a potem juŜ zaprzedawszy duszę, czyli przyszłe

moŜliwości bezgranicznej jedności ze światem, człowiek wplątuje się w sieć swoich ograniczeń.

To tak jak w lampie Aladyna – bezgraniczne moŜliwości, ale Ŝycie zamknięte we wnętrzu

lampy.

U podstaw programowania psychicznego czyli stawania się „Ŝywym trupem” lub biologiczną

maszyną stoi wolny wybór człowieka, co prawda człowieka otumanionego ...., ale bez naruszenia

prawa wolności wyboru.

Brak zrównowaŜenia sił przyrody w świadomości człowieka prowadzi do stresów, cierpienia

i chorób. I odwrotnie, równowaga czterech Ŝywiołów jest źródłem stabilności i trwałości rozwoju

oraz wzorca zdrowego Ŝycia.

Tworzenie modelu zdrowego Ŝycia zaczyna się od wytworzenia przyczynowo-systemowego

poglądu na powody cierpień i chorób, oraz zrozumienia znaczenia braku pełni i wszechstronności

rozwoju człowieka.

4. RÓWNOWAGA CZTERECH śYWIOŁÓW A ZNAKI LOSU

Aby ułatwić człowiekowi zrozumienie przyczyn zdarzeń zachodzących w jego Ŝyciu

korzystamy z jego przyczynowo-skutkowego oraz logiczno-systemowego sposobu myślenia.

Dzięki temu człowiek uczy się dostrzegać przyczynowo-skutkowy łańcuch powiązań istniejących

pomiędzy róŜnymi zdarzeniami w jego Ŝyciu, a takŜe uczy się pomagać innym ludziom

w definiowaniu przyczyn istniejących problemów, stresów, konfliktów i chorób.

Znak to odzwierciedlenie w świadomości człowieka (podmiotu) jego uniwersalnej natury -

19 / 39

narodzin, rozwoju i końca Ŝycia. Dzięki poznawaniu sensu znaków stają się one stopniowo

narzędziem, za którego pomocą ludzkość przekształca świat i wstępuje na nowy, jakościowo

wyŜszy poziom rozwoju oraz stymuluje rozszerzenie świadomości w procesie jednoczenia:

jednostka – grupa – społeczeństwo – ludzkość – nasza planeta – układ słoneczny –....

Los jest więc procesem rozumienia uniwersaliów bytu oraz kierowaniem się nimi w kaŜdej

chwili Ŝycia w celu osiągnięcia stanu jedności z otaczającym światem.

Znaki losu są projekcją wewnętrznej reakcji człowieka na zjawiska i zdarzenia, które

zachodzą w przestrzeni jego Ŝycia i rozwoju, stanowią rozmowę pomiędzy człowiekiem a jego

duszą na temat jego losu.

Percepcja znaków to zdolność do uświadomienia sobie uniwersalnych prawidłowości

(praw):

1) W organizacji przestrzeni Ŝycia człowieka,

2) Podczas zmian, jakie zachodzą w przestrzeni Ŝycia w określonym czasie.

System znaków to symbolika, która opisuje spiralę Ŝycia, która jest postrzegany z innej,

wyŜszej pod względem poziomu rozwoju, przestrzeni Ŝycia, w której znak ten oznacza

zaistnienie potencjalnej moŜliwości przejścia na nowy poziom rozwoju.

System znaków to uniwersalna struktura geometrii przestrzeni, która cyklicznie zmienia się w

czasie.

Dziś tworzą się warunki powstawania nowego modelu Ŝycia, w nowej epoce człowieka, który

charakteryzuje się nowym wyŜszym poziomem odpowiedzialności, dyscypliny, dąŜenia, stałości,

kolektywnej zgodności, międzykolektywnej hierarchii relacji oraz ukierunkowaniem na cel zgodny

z celem ewolucji.

W przeszłości ludzie stosowali wiedzę o geometrii przestrzeni(zawartą między innymi w

kartach do gry) do badania strumieni energetycznych. Karty do gry (w róŜnych formach) są od

zamierzchłych czasów znane w kaŜdym zakątku świata. Dla przykładu kaŜdy karciany kolor jest

związany z określoną konfiguracją strumieni energetycznych, które powstają w róŜnych

wzajemnych relacjach pomiędzy człowiekiem a otaczającym go światem:

- ♥ kiery reprezentują inwolucję ducha w materię, poznanie i wzajemne powiązania –

przepływ strumienia energetycznego od góry do dołu;

- ♠ piki reprezentują inwolucję, poznanie oraz wzajemne więzi – przepływ strumienia

energetycznego od dołu (od ziemi) ku górze;

20 / 39

- ♣ trefle reprezentują rezonans i wzrost potencjału energetycznego systemu, w tym takŜe

człowieka;

- ♦ kara reprezentują ewolucję, syntezę oraz powiększanie się przestrzeni współtworzenia.

Cztery kolory (kiery, piki, trefle i kara) symbolizują pełny cykl rozwoju kaŜdego

energetycznego systemu Ŝycia (a w tym takŜe człowieka). Pierwsze dwa kolory dotyczą procesu

analizy i aktywności związanej z realizacją programu rozwoju. Kolejne dwa kolory (trefle i kara)

obrazują syntezę i proces przejściowy na nowy jakościowo nowy poziom rozwoju.

Tak więc wróŜenie, to mówiąc językiem współczesnym, dokonywanie prognoz w oparciu o

rezonans pomiędzy świadomością człowieka a otaczającymi go zjawiskami, który zachodzi w tym

momencie, w którym człowiek zwraca się ku kartom w celu sprecyzowania perspektyw rozwoju.

Wówczas, podczas koncentracji myśli człowiek dostrzega wirowy ruch strumieni

energetycznych jako wstępujące w niego strumienie wirujące w kierunku przeciwnym do ruchu

wskazówek zegara (Jin). Natomiast z zewnątrz (z punktu widzenia obserwatora) wstępujące

w człowieka strumienie energetyczne wirują w kierunku zgodnym z kierunkiem ruchu wskazówek

zegara (Jang). W chwili dokonywania syntezy doświadczeń zstępujące strumienie energetyczne

wirują w kierunku zgodnym z kierunkiem ruchu wskazówek zegara.

1. PODSTAWA RÓWNOWAGI CZTERECH śYWIOŁÓW W PRZYRODZIE - ZŁOTA

PROPORCJA

Wielki Leonardo da Vinci nie tylko ukazał równowagę czterech Ŝywiołów w powszechnie

znanym rysunku proporcji człowieka, ale takŜe zawarł w nim zasadę przechodzenia na jakościowo

nowy poziom Ŝycia i świadomości.

21 / 39

Rysunek: 10.

Człowiek jako model przyczynowo – skutkowej systemu Ŝycia.

Uniwersalna zasada proporcji w przyrodzie łączy przestrzeń i czas – jako strukturę

organizacji materii i dynamikę jej rozwoju, łączy okres Ŝycia (teraźniejszość) i okres pośmiertny

(przyszłość). Ta dynamika strumienia Ŝycia została przedstawiona na schemacie proporcji Leonarda

da Vinci w postaci dwóch modeli człowieka – jako przejście od jego przeszłości, (od

czworokrotności) do przyszłości – (do pięciokrotności pentagramu), czyli od osiągnięć

jednostkowych do kolektywnego współdziałania.

22 / 39

Rysunek 11.

12 etapów formowania osobowości – cykl Ŝycia człowieka.

A przejście od przeszłości do przyszłości człowieka urzeczywistnia się w postaci dwunastu

etapów Drogi gromadzenia doświadczeń - stanowi dwanaście determinant rozwoju systemu.

Tak więc tajemnica złotego podziału kryje się w pentagramie człowieka – który symbolizuje to

przejście od świadomości jednostkowej do świadomości kolektywnej, od systemu „człowiek”

do nadsystemu „kolektyw”. Przejście dokonuje się po spirali, krokiem równym złotemu podziałowi:

człowiek – kolektyw – społeczeństwo.

23 / 39

Rysunek 12.

Cykliczność rozwoju człowieka w małych 7 letnich i duŜych 28 letnich cyklach.

Liczba złotego podziału 1,61803.... została nazwana liczbą Fibonacciego – Fn (włoski

matematyk epoki Odrodzenia, kupiec G. Fibonacci). KaŜda liczba tego ciągu jest sumą dwóch liczb

ją poprzedzających (13 +21 = 34 albo 34 + 21 = 55).

Leonardo da Vinci świadomie stosował tę liczbę w swoich dziełach, osiągając – dzięki temu

– uniwersalna harmonię. Dlaczego natura, tworząc swoje formy, właśnie tę liczbę stosuje tak

powszechnie?

Dotychczasowe rozwaŜania badaczy natury złotego podziału nie przyniosły wyjaśnienia

24 / 39

dlaczego właśnie ta liczba (Fn = 1,61803....) ma tak ogromne znaczenie dla budowy rozmaitych

form Ŝycia w przyrodzie. Poczynając od legendarnych trzech wielorybów, na których spoczywa

świat Leonardo da Vinci w schematyczny sposób przedstawił człowieka w formie pentagramu.

Dwa połoŜenia człowieka na rysunku ukazują istotę więzi przyczynowo-skutkowych pomiędzy

czworokrotnością a pięciokrotnością, jako przejściem od podstaw budowy człowieka (od

przeszłości) do wstępowania człowieka na nowy poziom (ku przyszłości). Między przeszłością a

przyszłością istnieje dwanaście etapów Drogi – dwanaście determinantów systemu: od

czworokrotności poziomu osiągnięć jednostkowych, do pięciokrotności poziomu kolektywnego.

Rozpatrzmy ciąg Fibonacciego – 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, .... Ciąg ten oparty jest na triadzie:

przyczyna – wzajemna więź – skutek, albo przyszłość – teraźniejszość – przeszłość, lub podsystem

– system – nadsystem.

Cały ciąg Fibonacciego moŜna odnaleźć w róŜnych zjawiskach przyrody, a szczególnie

stosunek 5:8, 8:13, 13:21, 21:34, 34:55 itd.

Stosunek wymiarów skorupki ślimaka albo morskich mięczaków takŜe wynosi 1,61803....

Proporcje normalnej budowy ciała męŜczyzny: odległość od pępka – punktu powstania Ŝywej istoty

– do sklepienia czaszki i do stóp, takŜe jest związana z relacją złotego podziału. W dziełach wielu

wybitnych malarzy, centrum napięcia7 dzieli obraz zgodnie z liczbą złotego podziału 1,61803.

Rozpatrzymy rysunek proporcji człowieka autorstwa Leonardo da Vinci, jako triadę. Triada

struktury rozwoju człowieka stanowi pierwsze trzy z siedmiu poziomów relacji systemowych,

w których człowiek Ŝyje jako podsystem.

7 Są to tak zwane punkty cięŜkości płaszczyzny. Na płaszczyźnie moŜna wyróŜnić cztery takie punkty. Podczas

oglądania obrazu ludzki wzrok podświadomie w pierwszej kolejności odnajduje te właśnie punkty. W związku z

tym twórcy umieszczają w nich (oraz w ich otoczeniu) elementy istotne dla treści i kompozycji obrazu.

25 / 39

Rysunek 13.

Wchodzenie i współdziałanie człowieka z przestrzenią Ŝycia.

Podsystem posiada swoja dynamikę wewnętrznego rozwoju, którą oznacza krąg, jako kolejno

26 / 39

następujące po sobie etapy powstawania tego podsystemu. Równocześnie wewnętrzny rozwój

człowieka (krąg wewnętrzny) stymuluje jego rozwój zewnętrzny (zewnętrzny krąg triady). Tworzy

to piąty poziom rozwoju człowieka.

Równocześnie – jeśli triada została prawidłowo zbudowana: podsystem – system – nadsystem

– to w centrum procesu przejściowego utworzony zostanie kwadrat jako przejaw równowagi

czterech Ŝywiołów.

Osiągnięcie przez człowieka uznania we wzajemnych relacjach (czwartego poziomu), ukazuje

ukryte w jego świadomości doświadczenia zgromadzone w przeszłości. Tworzą one przestrzeń

kolektywnego jednoczenia się we wzajemnych relacjach.

Równocześnie zarysowuje się wewnętrzny świat relacji człowieka – trzy poziomy, jako triada

przyczyn jego zaistnienia w materii Ŝycia (schemat Leonarda da Vinci). Przedstawia to równowagę

czterech Ŝywiołów. W tym samym czasie człowiek zaczyna budować relacje kolektywne, a jego

system relacji osiąga poziom piąty. Tak więc do pełnego zakończenia rozwoju systemu relacji

pozostaną trzy poziomy rozwoju (poczynając od piątego poziomu wyjściowego).

Na tym polega istota najwyŜszych osiągnięć człowieka (naleŜącego do piątej rasy rdzennej),

który jest pięciorakim boskim człowiekiem, i który poczynając od chwili narodzin, buduje, rozwija

i doskonali podczas całego swojego Ŝycia, pięć rodzajów relacji kolektywnych – relacje z

rówieśnikami, relacje rodzinne, zawodowe, przyjacielskie, a takŜe relacje z ludźmi wraz z nim

dąŜących do tego samego celu.

Wyjaśnia to istnienie w przyrodzie liczb ciągu Fibonacciego – wzajemnego uwarunkowania

rozwoju: podsystem – system – nadsystem – .... Podstawowa zasada brzmi – kaŜda kolejna liczba

ciągu Fibonacciego charakteryzuje system relacji, w którym dana liczba jest przejściem jej

składników (liczb poprzedzających) na jakościowo nowy poziom grupowego rozwoju, a kolejne

liczby (w stosunku do danej liczby) są nadsystemem.

2. KOMPLEKS ĆWICZE Ń „RÓWNOWAGA CZTERECH śYWIOŁÓW” JAKO SPO-

SÓB DIAGNOSTYKI I PROFILAKTYKI

W Chinach istnieje kilkaset typów szkół róŜnych ćwiczeń. Podstawowe centra tych szkół to

wschodni i północny Shaolin oraz obszar gór Udhan i Emhey. Utrwalił się podział na szkoły

„wewnętrzne” i „zewnętrzne”. Style szkół „zewnętrznych” bazuje na rozwoju cech fizycznych, a

szkół „wewnętrznych” na wykorzystaniu energii Ŝyciowej oraz na wyczekiwaniu jako podstawowej

technice. Szkoły „wewnętrzne” są związane z tradycją taoistyczną8, a „zewnętrzne” z tradycją

8 Taoizm, rzadziej daoizm(z chińskiego. tao – droga) – termin filozoficzny;. kierunek filozoficzno-religijny w

27 / 39

buddyjską. Jednak ich znaczenie filozoficzne oraz praźródło pochodzenia ćwiczeń – uniwersalizm

przepływu strumieni energetycznych we Wszechświecie – zostały zapomniane.

Znaczenie ćwiczeń „Równowagi Czterech śywiołów” polega na zrównowaŜeniu czterech sił

przyrody, czterech elementów składowych, które mają wpływ na stan zdrowia oraz osiągnięcie

sukcesu i stanu szczęścia przez człowieka. Schematycznie obejmują one cele – zasoby – działania –

skutki. Ćwiczenia oparte są o wykorzystanie hierarchicznego uzgadniania działań prowadzących do

zharmonizowania przepływu strumieni energetycznych poprzez wizualizowanie przepływu energii

czterech Ŝywiołów w przestrzeni człowieka (w tym takŜe w ciele człowieka). Prowadzi to do

zrównowaŜenia strumieni energetycznych dwunastu meridianów9 w siedmiu sferach Ŝycia

człowieka.

Chinach, głoszący materialną jedność świata i powszechną prawidłowość zjawisk (tao), propagujący poddanie się

naturalnemu porządkowi rzeczy;9 Meridian (z łacińskiego. meridianus – południowy) – umowna linia łącząca określone punkty, rysowana, aby

umoŜliwi ć określenie połoŜenia róŜnych miejsc. Przykładem moŜe być siatka geograficzna.

28 / 39

Rysunek 14.

śywioły jako aspekty naszego Ŝycia.

W celu realizacji kolejno następujących po sobie etapów procesów myślowych, które

przebiegają w oparciu o mentalne modelowanie psychosystemowe, człowiek najpierw buduje

schemat czterech Ŝywiołów, z których kaŜdy ma być wyobraŜony jako siedem poziomów Ŝycia:

Pierwszy Ŝywioł – ogień – moje ideały albo to co chcę osiągnąć (na siedmiu poziomach)

Drugi Ŝywioł – Ziemia – moje dotychczasowe doświadczenia, moje moŜliwości albo to co

mam (i zrobiłem), aby zrealizować to czego chcę;

29 / 39

Trzeci Ŝywioł – Powietrze - moja aktywność współdziałania albo to co mogę i jestem zdolny

osiągnąć (to co planuje);

Czwarty Ŝywioł – Woda - moje planowane i oczekiwane rezultaty, albo to co chcę osiągnąć.

Rozdzielając w ten sposób na siedem poziomów treść kaŜdego z czterech Ŝywiołów, czyli

okoliczności swojego Ŝycia, człowiek jest w stanie określić rodzaj zachwiania równowagi (na

przykład w postaci braku ideałów, braku potencjału, współdziałania lub rezultatów), który moŜe

powodować problemy w jego Ŝyciu10.

Kompleks ćwiczeń zapewnia rozwój psychofizyczny stymulując harmonizację strumieni

energetycznych w organizmie oraz w przestrzeni Ŝyciowej człowieka.

Gimnastyka stawów, diagnostyka oraz profilaktyka zmian chorobowych w „pancerzu

mięśniowym”.

Równowaga czterech Ŝywiołów zawiera trzy typy ćwiczeń – 1) takich, które w kolejno

następujących po sobie etapach wprowadza ją nawyk myślenia przyczynowo-systemowego; 2)

ćwiczeń psychofizycznych; 3) ćwiczeń ukierunkowanych na sferę cielesną.

A zatem istotę ćwiczeń „Równowaga Czterech śywiołów” stanowi:

1. diagnostyka problemów psychicznych, w tym takŜe stanu „pancerza mięśniowego”,

rozwiązywanie psychicznych problemów człowieka

2. profilaktyka tych problemów człowieka, które przejawiają się na planie psychofizjologicznym i

zapobieganie powstawaniu problemów, które przejawiają się na poziomie psychofizycznym

3. stymulowanie harmonii przepływu energii w człowieku - stymulowanie utrzymania

harmonijnego przepływu strumieni energetycznych dzięki specjalnym ćwiczeniom (w tym takŜe

oddechowych).

1. WSTĘP DO „RÓWNOWAGI CZTERECH śYWIOŁÓW”

Zasada równowaŜenia czterech Ŝywiołów jest znana wielu światowym kulturom

i przejawia się w Ŝyciu na róŜne sposoby.

śywioł ognia utoŜsamiany jest z programem i celami rozwoju systemów Ŝycia. śywioł ziemi

symbolizuje zdobyte w przeszłości doświadczenia, minione osiągnięcia oraz zasoby. śywioł

powietrza symbolizuje aktywne współdziałanie z otoczeniem, a Ŝywioł wody – efekty

współdziałania, czyli strumień Ŝycia.

10 NaleŜy wówczas zastosować metodę kardynalnej diagnostyki psychosystemowej, skłonności do chorób i cierpień,

przy wykorzystaniu programu komputerowego „Hipokrates”.

30 / 39

Rysunek 15.

Koncentrator i syntezator energii.

Cztery Ŝywioły to cztery praelementy, które jak cztery mitologiczne słonie podpierające świat

symbolizują ludzkie moŜliwości przekształcania samego siebie i świata.

ZrównowaŜenie czterech Ŝywiołów umoŜliwia osiąganie harmonii i otwieranie świadomości

człowieka na jego naturę oraz rozwinięcie jego zdolności do ukazywania światu swojej

wewnętrznej istoty z jednej strony; a z drugiej strony do wytwarzania w sobie wraŜliwości na

potrzeby otaczającego go świata - czyni człowieka energetycznym centrum przyciągania - „piątym

elementem”.

Opisywany tu cykl praktycznych ćwiczeń prowadzi do zrównowaŜenia czterech Ŝywiołów, co

umoŜliwia i obejmuje: diagnozowanie przyczynowo - systemowe, profilaktykę zdrowotną,

wewnętrzną harmonizację stanu człowieka, przejście do nowego stylu Ŝycia w oparciu o model

zdrowego Ŝycia oraz dokonanie kardynalnej korekty psychicznej. Cykl ten składa się z ćwiczeń

psychofizycznych i psychoenergetycznych, a takŜe gimnastyki stawów oraz ćwiczeń oddechowych.

A zatem celem tych specjalnych ćwiczeń równowaŜących cztery Ŝywioły jest umoŜliwienie

człowiekowi przezwycięŜenia jednostronności jego rozwoju, wyeliminowanie stresów, napięć,

konfliktów, cierpień i chorób,a tym samym osiągnięcie optimum rozwoju we wszystkich aspektach

31 / 39

Ŝycia. Brak równowagi pomiędzy tymi Ŝywiołami prowadzi do kryzysów, stresów, i chorób.

Sposób równowaŜenia czterech Ŝywiołów przez zespół ćwiczeń był znany juŜ od dawna i

stosowany w Ŝyciu kaŜdego człowieka oraz przekazywany kolejnym pokoleniom jako cel, do

którego wiecznie dąŜymy. Dzięki temu stajemy się doskonalsi, coraz lepsi, a przed nami otwierają

się nowe moŜliwości.

2. RELAKSACJA

Rozpoczęcie pierwszego stopnia ćwiczeń równowaŜących cztery Ŝywioły w człowieku

poprzedza zawsze relaksacja.

Relaksacja umoŜliwia człowiekowi uświadomienie sobie doświadczeń, jakie zdobył w

przeszłości, odczucie tych strumieni energetycznych, które przez niego przepływają i połączenie ich

w kielichu Graala, za który uwaŜany jest kielich serca11.

Relaksacja całego ciała na poziomie fizycznym, emocjonalnym i mentalnym – pozwala

człowiekowi na połączenie – w sercu – wszystkich rozdzielonych elementów Świata, a następnie na

dokonanie syntezy energetycznych strumieni Ŝycia oraz dostrzeŜenie istoty i całej róŜnorodności

świata, w jakim Ŝyje. Serce, jak słońce, wypełnia swoim światłem stworzoną przez człowieka

przestrzeń. Człowiek zaczyna dostrzegać całe bogactwo świata, który tworzy i czuje

odpowiedzialność, jaką za ten świat ponosi. RóŜnorodność świata przejawia się w hologramie jego

siedmiu sfer, perspektyw rozwoju i dąŜeń ku przyszłości. Człowiek zaczyna współdziałać

z otaczającym go światem gdyŜ zaczyna rozumieć swoją misję12 i rolę, jaką ma do odegrania.

Oznacza to, iŜ człowiek na pierwszym etapie rozwoju zrozumiał cel swojego Ŝycia i uświadomił

sobie, Ŝe jest efektem (skutkiem) systemu relacji z otaczającym światem na siedmiu poziomach

Ŝycia.

Człowiek jest zdolny w pełni zrealizować się poprzez właściwe relacje z innymi ludźmi.

Dzięki tym relacjom rozwijają się bogate i wyraziste ludzkie indywidualności.

Pierwszy stopień równowagi czterech Ŝywiołów polega na stymulowaniu strumieni

11 Kielich Graala, którym jest ludzkie serce

12 Misja człowieka, to zrozumienie, iŜ Bóg jest relacją, gdyŜ „tam gdzie dwóch lub trzech zebrało się w imię moje, tam

i ja jestem”. „Zaprawdę powiadam wam: Cokolwiek byście związali na ziemie, będzie związane i w niebie; i

cokolwiek byście rozwiązali na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie. Nadto powiadam wam, Ŝe jeśliby dwaj z was na

ziemi uzgodnili swe prośby o jakąkolwiek rzecz, otrzymają ja od Ojca mojego, który jest w niebie. Albowiem gdzie są

dwaj lub trzej zgromadzeni w imię mojej, tam jestem pośród nich”.

32 / 39

energetycznych, które przepływają przez człowieka.

Rysunek 16.

Kreowanie wpływów energetycznych przez koncentracja i synteza myśli.

Na pierwszym schemacie koncentracji czterech Ŝywiołów przedstawiony jest proces

jednoczenia się czterech Ŝywiołów w człowieku.

33 / 39

Rysunek 17.

Człowiek w systemie energetycznym Ŝycia (koncentracja).

Drugi schemat synteza czterech Ŝywiołów przedstawia zdolność człowieka do rozszerzania

przestrzeni świata, w którym Ŝyje.

Schemat koncentracji myśli przedstawia zdolność człowieka do pełnej percepcji zdarzeń jakie

niesie ze sobą Ŝycie. Schemat syntezy piątego elementu przedstawia zdolność człowieka do

34 / 39

opanowywania coraz to nowych obszarów Ŝycia, a tym samym do pełnej realizacji swoich

indywidualnych moŜliwości. W taki sposób pierwszy stopień równowagi czterech Ŝywiołów

umoŜliwia stworzenie optymalnej wymiany energetycznej pomiędzy człowiekiem a otaczającym go

światem, a tym samym czyni człowieka pełnowartościowym uczestnikiem procesu Ŝycia oraz

pomaga mu w zrozumieniu celu tego procesu.

35 / 39

Rysunek 18.

Człowiek w systemie energetycznym Ŝycia (synteza).

Pierwszy stopień równowagi czterech Ŝywiołów rozbudza wszystkie drzemiące w człowieku

siły natury.

36 / 39

Za kaŜdym razem, gdy wykonujemy ćwiczenia prowadzące do zrównowaŜenia czterech

Ŝywiołów, dostrzegamy nowe sfery i moŜliwości rozwoju. Następuje stymulacja ukrytych

w człowieku rezerw, jego podświadomości, a wykonywane ćwiczenia pomagają człowiekowi

w poznawaniu własnej indywidualności, w poznaniu samego siebie jako efektu systemu relacji

z otoczeniem, pomagają dostrzec pełnię Ŝycia.

3. NATURA CZTERECH śYWIOŁÓW

Reasumując zastosowanie zespołu ćwiczeń, które mają na celu zrównowaŜenie czterech

Ŝywiołów pozwala człowiekowi na przezwycięŜenie jednostronności swojego rozwoju,

zlikwidowanie napięć, wyeliminowanie stresów, konfliktów i chorób, a tym samym osiągnięcie

sukcesów we wszystkich sferach i na wszystkich poziomach Ŝycia:

37 / 39

Rysunek 19.

Poziomy rozwój osobowości.

• na pierwszym poziomie – utrwalić dobry stan zdrowia oraz zapewnić psychofizyczny rozwój

człowieka – stale doskonalić materialno-bytowe podstawy Ŝycia człowieka – powinno to

przebiegać w sposób harmonijny i zgodnie z celami wyznaczonymi przez: 1) systemy – grupy

38 / 39

(krewnych, rodzinę, współpracowników, przyjaciół) i 2) nadsystem – społeczeństwo

(międzygrupowe więzi hierarchiczne...., region, naród, kraj, ludzkość, naturę oraz zasady

ekologii). Wówczas pełnia rozwoju zapewnia człowiekowi dostęp do zasobów oraz moŜliwość

wykorzystania swoich uzdolnień.

• na drugim poziomie – w sferze relacji międzyludzkich panuje piękno i otwartość a więzi ze

światem mają charakter kompleksowy. Wyznacza to człowiekowi drogowskazy dalszego

rozwoju.

• na trzecim poziomie – w sferze działania panuje radość wynikająca z twórczej samorealizacji

i aktualizacji13 człowieka.

• na czwartym poziomie – w sferze adaptacji społecznej człowiek osiąga uznanie dla rezultatów

swojej pracy, uznanie dla stałości twórczej samorealizacji oraz przezwycięŜenia braku wiary.

• na piątym poziomie – w sferze relacji grupowych (rodzinnych, pracowniczych, osób dąŜących do

tego samego celu, przyjaciół) człowiek podtrzymuje innych ludzi na ich drodze do celu, ukazuje

im sens działania oraz konieczność wytrwałości.

• na szóstym poziomie – w sferze hierarchicznych relacji międzykolektywnych, człowiek dostrzega

wartości wynikające z hierarchii, z uczestniczenia w relacjach społecznych, produkcyjnych

i terytorialnych.

• na siódmym poziomie – w sferze odnajdywania nowych horyzontów i perspektyw rozwoju.

13 Aktualizacja (z łacińskiego actualis = czynny, rzeczywisty) – przejście od stanu potencjalnego do stanu realnego

(od subsystencji do egzystencji).

39 / 39