Grudzień 2009

2

Akapit Skład redakcji: red Izabela Kot red Patryk Walawender red Justyna Pawlik red Anna Walawender red Sabina Gnyp

red Wioletta Leja

red Monika Kątnik red Weronika Lewkowicz red Urszula Mączka red Karina Burda

red Mikołaj Dziuba

Opiekunowie mgr Agnieszka Ciągło

mgr Łukasz Dudek

Dwumiesięcznik mło-

dzieży szkolnej

ZS w Żołyni

Indeks: 2(38) 2009/10

Skład i łamanie: pra-

cownia informatyczna

ZS im. A. Mickiewicza

w Żołyni

Wstępniak...

Zapraszamy do lektury naszego czasopisma. W tym nume-

rze m. in.:

„Akapit” ma 10 lat;

recenzja książki;

o wyjeździe do teatru;

artykuł o św. Mikołaju;

automatyzacja szkoły;

fraszki.

Na bliskie już święta Bożego Narodzenia i Wigilię składa-

my najlepsze życzenia.

Niech te dni przyniosą jak najwięcej radości, by można by-

ło wejść z nadzieją w nowy rok - 2010.

Redakcja

3

„Akapit” ma już 10 lat!

Rok szkolny 1999/2000

przyniósł kompleksową

reformę oświaty. Pojawiły

się gimnazja. W naszej gmi-

nie także taki typ szkoły zo-

stał zorganizowany. Powsta-

ła nowa szkoła - Zespół

Szkół im. A. Mickiewicza

w Żołyni.

Pierwszy roczniki gim-

nazjalistów liczył pięć od-

działów. Mło-

dzież zapra-

gnęła powoła-

nia do życia

szkolnej gaze-

ty. Uczniowie

chcieli mieć

w szkole cza-

s o p i s m o ,

by móc w nim

poruszać waż-

ne dla siebie

sprawy, by uczyć się dzien-

nikarstwa.

Młodzi adepci sztuki

dziennikarskiej namówili

do współpracy dwoje na-

u c z yc i e l i : p o l o n i s t k ę

p. Agnieszkę Ciągło oraz in-

formatyka p. Sławomira

Bestra.

Kollegium redakcyjne

liczyło 11 osób. Redaktorem

naczelnym została Agniesz-

ka Guzy, jej zastępcą Małgo-

rzata Młynek, za oprawę

techniczna odpowiadał Da-

riusz Mach. Dziennikarze

to: Agata Wojnar, Bartłomiej

Kilian, Sylwia Fus, Paulina

Krzanik, Edyta Wróbel, Lu-

cyna Rożek, Marta Antosz,

Mariusz Kątnik.

T a k n a r o d z i ł s i ę

„Akapit”. Pierwszy numer

wydano w XII

1999r. Po upły-

wie dwóch lat

p. Sławomira

Bestera zastąpi-

ła p. Lucyna

Szymczyk, a od

2006r. czuwa

nad naszymi

sprawnościami

informatyczny-

mi p. Łukasz

Dudek.

Z okazji tak zachego ju-

bileuszu życzymy sobie wie-

lu jeszcze takich rocznic,

grona życzliwych czytelni-

ków.

Natomiast chętnych

do współpracy z nami zapra-

szamy. Może warto spróbo-

wać!

Redakcja

4

Najsłynniejszy literacki konflikt

We wtorek 24 listopada 2009 roku wybraliśmy się na wy-

cieczkę szkolną. Jej celem było leżajskie MCK, w którym chcieli-

śmy obejrzeć spektakl pt. „Antygona w innym świecie”.

Był on wystawiany przez Narodowy Teatr Edukacji im. Ada-

ma Mickiewicza z Wrocławia. Każdy z nas był bardzo podekscyto-

wany. Ciekawiło nas, w jaki sposób zostanie zainscenizowany

słynny dramat Sofoklesa. Nie zawiedliśmy się. Sztuka została

przedstawiona w sposób absorbujący i dający dużo do mylenia nie-

jednemu z uczniów. Przejdźmy do postaci grających aktorów. Dzi-

siejszą Antygoną była Anika, czyli Małgorzata Pszczoła. Pestka,

w „Antygonie” Sofoklesa znany jako Przodownik Chóru, to Mate-

usz Cirzewski. Kreon, teraźniejszy Policjant, to Igor Pruski

i Piotr Biegański grający rolę Igora, ( w dramacie – Hajmon ). My-

ślę, że większość z nas przeczytała „Antygonę” i wie, że tytułowa

bohaterka to kobieta silna, kierująca się uczuciami, mająca

na względzie dobro innych. Aby pochować godnie własnego brata,

sprzeciwiłeś się Kreanowi - władcy Teb. Antygona ze starożytnej

Grecji i ta współczesna - Anika, to właściwie jedna osoba różniąca

się sposobem mówienia, ubiorem, miejscem zamieszkania,

ale w sercu jest ta sama siła i ta sama bezkompromisowość.

Antygona jest postacią tragiczną jednak z całą pewnością

może być wzorem do naśladowania. Również Anika, która jest jej

wierną kopią, też staje przed dylematem. Pragnie godnie pochować

swojego ukochanego brata, John’a. Stawia na swoim, za co wy-

mierzono jej najsurowszą karę - śmierci. Anika ginie pod kołami

samochodu. Na zakończenie chciałabym bardzo serdecznie zachę-

cić wszystkich, którzy nie mieli okazji do obejrzenia tego wspania-

łego widowiska, aby wybrali się na przedstawienia następnym ra-

zem, śmiem twierdzić, że na pewno się spodoba i na długo pozo-

stanie w naszej pamięci.

Autorem scenariusza jest Rudolf Zając. Reżyserował Michał

Machlowski. Muzykę stworzył Michał Kowalczyk, scenografię

zaś Ryszard Masłowski.

Karina Burda kl. 3 „c”

5

Nowoczesna szkoła

Automaty z napojami

ciepłymi czy w puszkach

i butelkach oraz maszy-

ny wypełnione po brzegi

s łodyczami można

spotkać już wszędzie -

od szpitali poprzez szko-

ły po hipermarkety.

Z prognoz jednak wyni-

ka, że ich liczba będzie

j e s z c z e w z r a s t a ć ,

gdyż dla niektórych firm

stanowią one znaczący

rodzaj sprzedaży.

W naszej szkole także możemy skorzystać z automatów,

stały się one częścią naszego życia podczas przerw. Zastępują

one sklepiki szkolne i oferują ciepłe napoje w przystępnych ce-

nach. Automaty zakupione przez naszą szkołę to korzyść także

dla nauczycieli.

Uważam, że czegoś takiego brakowało w naszej szkole.

Teraz pobyt w niej jest zdecydowanie milszy, a przerwy pomię-

dzy lekcjami ciekawsze. Jedną z cech automatów, która jest

bardzo ważna, jest to, że sklepik szkolny zamykany jest najczę-

ściej po 3 lub 4 lekcjach, więc gdy mamy np. WF na później-

szych lekcjach, nie możemy z niego skorzystać, a automaty

są otwarte cały czas. Moim zdaniem automaty to świetne rozwią-

zanie dla naszej szkoły i krok w przód w unowocześnianiu życia

uczniów.

Rada od redakcji: Wrzucaj tylko drobne pieniądze, bo automat nie lubi wydawać

małych nominałów.

Izabela Kot kl. 2 „a”

6

Zawód: kierownik budowy

Jeżeli jesteś dobry

z przedmiotów ścisłych takich

jak matematyka, chemia, fizy-

ka, to znamy dla ciebie odpo-

wiedni zawód. Jest nim kierow-

nik budowy. Spoczywa na nim

bardzo dużo trudnych zadań.

Odpowiada za wszystkie prawi-

dłowości prac budowlanych,

zdrowie i życie swoich pracow-

ników.

W gimnazjum musisz

się przyłożyć z przedmiotów

ścisłych, wymienionych wcze-

śniej, ponieważ będziesz dużo

obliczał. Naucz się obsługiwać

programy graficzne, tworzyć

rysunki techniczne. Interesuj

się również dostępnymi

ci na rynku materiałami budow-

lanymi. Kierownik musi znać:

prawo budowlane i przepisy

budowlane. Potrafi zarządzać

ludźmi, nie boi się ciężkiej pra-

cy, dba o bezpieczeństwo

na budowie, ma wyobraźnię

przestrzenną, bezbłędnie wyko-

nuje rysunek techniczny.

J e ś l i w y b i e r a s z

się do liceum, to najlepiej

do klasy matematyczno-

fizycznej albo do technikum

budowlanego. Po szkole mo-

żesz wybrać się na studia

na politechnikę lub akademię.

Wydziały budowlane są np.

na politechnikach: rzeszow-

skiej, częstochowskiej, biało-

stockiej, gdańskiej. Kryterium

przyjęcia na studia to często

konkurs świadectw lub egzami-

ny z matematyki, fizyki i che-

mii.

Studia mogą być wie-

czorowe, zaoczne, magister-

skie, zawodowe. Podczas stu-

diów będziesz uczył się m.in.

matematyki, chemii, fizyki, me-

chaniki teoretycznej i materia-

łów budowlanych.

Jest to zawód właśnie

dla ciebie. Powodzenia!

Monika Kątnik kl. 2 „a”

Wioletta Leja kl. 2 „a”

7

„Złodziej pioruna”

„Złodziej pioruna” jest nowością wydawniczą 2009r.,

a zarazem pierwszą częścią cyklu „Percy Jakson i bogowie

olimpijscy” autorstwa Rick’a Riordana. Wielu z was na pewno

pierwszy raz słyszy to nazwisko. Nic dziwnego, bo „złodziej

pioruna” jest pierwszą jego książką, która pojawiła się w Polsce.

Główny bohater, Percy Jakson (narrator), nastolatek, cierpi

na dysleksję i ADHD. Przez wielu jest uważany za problematycz-

ne dziecko. Często zmienia szkoły. Jedną osobą kochającą

i usposabiającą go jest jego matka. Moment kulminacyjny: głów-

ny bohater trafia na „wzgórze herosów”. Aby ratować świat

przed kolejną wojną bogów, pokonuje wiele przeciwności. Musi

odnaleźć piorun skradziony Zeusowi. W tym celu odwiedza rów-

nież krainę umarłych. Więcej fascynujących przygód poznasz,

czytając powieść.

Akcja książki opada jest na wydarzeniach z mitologii

greckiej, czytając ją zrozumiesz, jak to naprawdę było z tym

Olimpusem. Cała historia pisana jest językiem prostym.

W księgarniach jest już 2 tom pt. „Morze potworów”.

Polecam gorąco. Książka dla wielbicieli Harrego Pottera

i nie tylko.

Anna Walawender kl. 2 „a”

8

Święty Mikołaj to nie tylko prezenty...

Święty Mikołaj Cudotwórca z Miry (ur. ok. 270 w Patarze,

zm. ok. 345 lub 352) – biskup Miry w dzisiejszej Turcji. Jeden

z najbardziej czczonych przez kościoły prawosławny święty

(nazywany zawsze św. Mikołajem Cudotwórcą), a także uznawany

za świętego przez Kościół katolicki.

Zasłynął jako cudotwórca, ratował żeglarzy i uratował miasto

od głodu. Odwagą i sprawiedliwością wykazał się, ratując od śmierci

niesłusznie skazanych urzędników cesarskich. Według podań po boga-

tych rodzicach otrzymał w spadku znaczny majątek, którym chętnie

dzielił się z ubogimi. Wyróżniał się pobożnością i miłosierdziem.

Mieszkańcy Miry wybrali go na swojego biskupa. Po życiu gorliwym i

pełnym dobrych czynów zmarł w połowie IV wieku, spontanicznie

czczony przez wiernych. Gdy Mirę opanowali Arabowie, kupcom wło-

skim udało się zabrać jego relikwie i przewieźć do Bari w południo-

wych Włoszech. Znana jest historia o trzech niesprawiedliwie uwięzio-

nych oficerach uwolnionych za jego wstawiennictwem; opowieść

o trzech ubogich pannach wydanych za mąż dzięki posagom, których

święty dyskretnie im dostarczył; o trzech młodzieńcach uratowanych

przez niego od wyroku śmierci; o żeglarzach wybawionych z katastro-

fy morskiej. Jeden z żeglarzy statku wiozącego świętego na pielgrzym-

kę do Jerozolimy miał podobno zostać przez niego wskrzeszonym.

Święty Mikołaj wskrzesił też trzech młodzieńców zabitych za nieure-

gulowanie rachunku za nocleg w gospodzie. Mikołaj jest patronem

Grecji, Albanii, Rosji, Bari, Aberdeen, Antwerpii, Berlina, Chrzanowa

(woj. Małopolskie), Głogowa, Miry, Moskwy, Nowogrodu jak również

bednarzy, wytwórców guzików, cukierników, gorzelników, dzieci,

flisaków, jeńców, kupców, sprzedawców perfum, sprzedawców wina,

sprzedawców zboża i nasion, marynarzy, kierowców, uczonych, mły-

narzy, kancelistów parafialnych, piekarzy, pielgrzymów, piwowarów,

podróżnych, rybaków, sędziów, studentów, żeglarzy, notariuszy,

panien pragnących wyjść za mąż, więźniów oraz obrońców wiary

przed herezją, patron pojednania Wschodu i Zachodu. Wspomnienie

liturgiczne św. Mikołaja obchodzone jest w Kościele katolickim

6 grudnia jako wspomnienie dowolne. Atrybutami Mikołaja są szaty

biskupie, trzy złote kule na księdze, troje dzieci w cebrzyku, kotwica,

okręt i pastorał.

Mikołaj Dziuba kl. 1 „d”

9

Bożonarodzeniowy mix krajowy

Tradycja obchodów świąt Bożego narodzenia jest głęboko za-

korzeniona nie tylko w narodzie polskim. Na całym świecie katoli-

cy świętują narodzenie Jezusa, ale w każdym kraju panują nieco od-

mienne zwyczaje.

W Hiszpanii odpowiednikiem opłatka jest chałwa. Przed Bo-

żym Narodzeniem każda rodzina hiszpańska zaopatruje się w nową

szopkę. Wigilijna wieczerza rozpoczyna się po pasterce. Następnie

wszyscy wychodzą na ulice oświetlone tysiącami barwnych żaró-

wek ,śpiewają kolędy ,tańczą i bawią się do rana. Głównym daniem

jest pieczona ryba oraz ,,ciasto Trzech Króli”, w które zapieka

się drobne upominki.

W Wielkiej Brytanii wigilijny posiłek zaczyna się w południe.

Obiad składa się z pieczonego indyka i ,,płonącego puddingu:. Wie-

czorem w Wigilię dzieci wywieszają swoje pończochy za drzwi,

by nazajutrz rano odnaleźć je wypełnianie prezentami.

W Szwecji święta Bożego Narodzenia rozpoczynają

się w pierwszą niedzielę adwentu. Tradycyjna szwedzka uczta skła-

da się ,,iutfisk” czyli rozmoczonej suszonej ryby o dość mdłym

smaku. Potem podaje się galaretkę wieprzową i chleb, a na deser

pierniczki. Szwedzi nic śpiewają kolęd, lecz tańczą wokół choinki.

Na Węgrzech w czasie świat organizuje się wielkie bale

dla dzieci. Najważniejszy z nich odbywa się w Budapeszcie w bu-

dynku Parlamentu. Pod obrus wkłada się sianko. Wyciagnięcie naj-

dłuższego źdźbła wróży długie życie. Węgrzy jedzą pieczonego in-

dyka, zupę rybną oraz rosół z kury.

W Meksyku już 15 grudnia wiesza się pod sufitem piniatę -

gliniane naczynie wypełnione słodyczami. Pod nią gromadzą

się dzieci. Jedno z nich rozbija piniatę kijem, co rozpoczyna wyścig

w zbieraniu słodyczy. Głównym daniem wigilijnym jest wędzony

dorsz z papryką i oliwą. Podaje się również pieczonego indy-

ka ,owoce ,słodycze.

Dochodzimy do wniosku, że na całym świecie ludzie cele-

brują obchody świąt Bożego Narodzenia.

Dla wszystkich jest to czas pojednania, refleksji i radości.

Izabela Kot kl. 2 „a”

10

Bożonarodzeniowa delicja!

Kutia, tradycyjne bożonarodzeniowe danie, łączy w sobie

dwie różne tradycje - starosłowiańską i chrześcijańską. Popularny

na każdym świątecznym stole rarytas przygotowywali już nasi

przodkowie oddający hołd bogu słońca. Długa historia kutii trwa

do dziś - jest ona jednym z niezmiennych elementów wigilijnego

stołu. Smak potrawy przywodzi na myśl zieleń świerku, biel wy-

krochmalonego obrusa i to, co w Świętach najdroższe - twarze na-

szych bliskich. Znana w domach polskich, litewskich, białoruskich

i ukraińskich jest nieschodzącą ze świątecznych stołów bożonaro-

dzeniową delicją. Co ciekawe, mimo że ma słodki smak,

nie jest zaliczana do ciast czy deserów, lecz na wigilijnym stole

towarzyszy karpiowi, barszczowi oraz kapuście z grzybami.

Składniki:

500 g pszenicy

350 g maku

150 g miodu (ja dałam mniej)

100 g rodzynek

100 g orzechów włoskich

100 g orzechów laskowych

100 g migdałów (mogą być płatki)

100 g daktyli

100 g fig

100 g suszonej moreli

l mleka (do maku)

l wody (do pszenicy)

Przygotowanie:

Dzień wcześniej mak zalać gorącym mlekiem i moczyć

go przez całą noc. Następnego dnia odcedzić i zemleć w maszynce

do mielenia (2 razy) lub innym podobnym urządzeniu. Pszenicę wy-

płukać w wodzie. Następnie zalać wodą i gotować aż ona odparuje.

Orzechy włoskie i laskowe drobno pokroić, rodzynki zalać gorącą

wodą, moczyć je przez chwilę i odcedzić. Wszystkie składniki prze-

łożyć do miski, dodać miód i razem dokładnie wymieszać.

Kutię należy podawać schłodzoną.

Sabina Gnyp kl. 2 „a”

11

Odrobina rozrywki

1. Część okręgu…

2. XVII wieczny styl w architekturze to…

3. Rozgrywający polskiej reprezentacji siatkarzy to Paweł…

4. Największe państwo w Ameryce Północnej to…

5. Procesem odwrotnym do rozpuszczania jest…

6. Czynne i bierne to imiesłowy…

7. Wyróżniamy dwa rodzaje prądu, stały i…

8. Średni głos męski to…

Przestaw jedną zapałkę, aby równanie było prawdziwe:

Dowcipy:

Ksiądz pyta się na lekcji religii Jasia:

- Jasiu, gdzie mieszka Bóg?

- W mojej łazience.

- A dlaczego tak sądzisz?

- Bo zawsze rano, jak wstaję, to mama woła:

- Boże, jeszcze tam siedzisz?

Na lekcji nauczyciel pyta Jasia:

- Widziałeś kiedyś żywą sarenkę?

- Tak, w telewizji.

- A w lesie? - chcę dowiedzieć się nauczyciel

- Nie, my nie zabieramy telewizora do lasu ,

proszę pana - odpowiada chłopiec JJ.

Justyna Pawlik kl. 2 „a”

Sabina Gnyp kl. 2 „a”

12

Forum młodych poetów

„Dziennik” Znów minął dzień, kolejny bez liku.

Zapisana po raz kolejny zła ocena w dzienniku.

Za oknem częściowe zachmurzenie.

A ja się martwię, jak powiem tacie o tej ocenie.

Daria Tokarz

„Nowy dzień”

Nie mogę rano długo spać,

Bo do szkoły trzeba wstać,

Na pierwszej lekcji piszę test,

No i za to smutno jest.

Marcin Kiełbowicz

„Niebo”

Na niebie chmury

A słońce w nich promieniami

wypala dziury.

Paulina Cieśla

„Rodzeństwo”

Mój braciszek to wielki opryszek.

Ciągle mi dokucza i z pokoju wyrzuca.

Choć się kłócimy,

To bardzo się lubimy.

Paulina Dobek