Gospodarowanie potencjałem

sprzętowym

dr hab. inż. Andrzej Szymonik prof. PŁ

www.gen-prof.pl

Łódź 2016/2017

Istota pojęć „sprzęt” i „wyrób”

„Sprzęt” – „Wyrób”:

Celowym jest zastąpienie pojęcia „sprzęt” nowym terminem, który treścią obejmował będzie między innymi samochody, samoloty, sprzęt ratunkowy, komputery ale i także programy komputerowe, aplikacje, wiedzę i pomysły. Tym określeniem powinien być „wyrób”, który jest wynikiem działań, procesów i zadań. Termin „wyrób” może obejmować usługę, przedmiot materialny (część mechaniczną), materiały przetworzone, wytwór intelektualny lub ich kombinację.

Cykl życia wyrobu - CŻW

„To sekwencja, począwszy od

koncepcji i określenia wymagań, przez

prace rozwojowe, produkcję,

wprowadzanie do wyposażenia,

użytkowanie (obsługiwanie techniczne,

wykonywanie napraw, modernizacji),

kasację (złomowanie, całkowite

zniszczenie) oraz zdjęcie z ewidencji”.

Sprawne i skuteczne gospodarowanie

obejmować wszystkie fazy CŻW:

• identyfikację potrzeb;

• definiowanie potrzeb;

• wstępne określenie możliwości

wykonania;

• określenie możliwości wykonania;

Sprawne i skuteczne gospodarowanie

obejmować wszystkie fazy CŻW:

• określenie założeń do projektowania

lub zakup wyrobów obronnych,

projektowanie i rozwój, produkcję (w

tym wdrożenia);

• wprowadzenie na wyposażenie;

• eksploatację;

• wycofanie z eksploatacji i utylizację.

Analiza gospodarowania wyrobami

wymaga posługiwania się pojęciami:

• przez właściwe użytkowanie należy rozumieć działalność zapewniającą wykorzystywanie mienia zgodnie z wymaganiami podanymi w indywidualnych instrukcjach o użytkowaniu i stosownie do jego przeznaczenia;

• użytkownik jest to osoba, zespół lub pion organizacyjny zajmujący się eksploatacją sprzętu;

cd. Analiza gospodarowania wyrobami

wymaga posługiwania się pojęciami:

• przez wyrób sprawny technicznie należy

rozumieć ten, którego parametry taktyczno-

techniczne są zgodne z podanymi w instrukcji o

użytkowaniu;

• przez stan techniczny wyrobu (mienia) należy

rozmieć aktualną taktyczno-użytkową

przydatność, uwzględniającą stopień zużycia

fizycznego i zmiany parametrów taktyczno-

technicznych w stosunku do ustalonych w

warunkach technicznych;

cd. Analiza gospodarowania wyrobami

wymaga posługiwania się pojęciami:

• przez gotowość techniczną wyrobu należy rozmieć jego stan umożliwiający natychmiastowe wykorzystanie jego właściwości taktyczno-technicznych — zgodnie z przeznaczeniem;

cd. Analiza gospodarowania wyrobami

wymaga posługiwania się pojęciami:

• przez zużycie zasobu pracy (resursu), materiałów technicznych itp. należy rozumieć liczbę jednostek: pracy sprzętu, materiałów technicznych lub środków bojowych wykorzystanych (zużytych) w procesie eksploatacji wyrobu (przy naliczaniu wielkości zużycia materiałów technicznych nie ujmuje się części i materiałów przekazanych lub wybrakowanych).

System eksploatacji wyrobami obejmuje:

• całokształt celowych i planowych przedsięwzięć oraz działań zapewniających utrzymanie wyrobów w stałej sprawności technicznej i użytkowej w okresie od wprowadzenia go aż do zdjęcia z ewidencji.

System eksploatacji wyrobami obejmuje:

• wprowadzanie wyrobu do eksploatacji i jego rozdzielnictwo;

• planowanie i normowanie procesów eksploatacji (obsługiwań, napraw, remontów);

• przechowywanie w składnicach, bazach i magazynach;

• wybrakowywanie i zdjęcie z ewidencji;

• ewidencję i sprawozdawczość;

• kontrolę stanu technicznego, utrzymania, stanu bhp itp.

Pełne koszty systemu uzbrojenia

koszty nabycia

(20%)

koszty

użytkowania

(70%)

koszty

likwidacji

(10%)

Koszty LCC:

LCC = C 1 + C 2 + C 3

C 1 inwestycji (obejmujący fazy: określenia wymagań, prace rozwojowe, produkcję, wprowadzanie do wyposażenia);

C 2 eksploatacji (tj. obsługiwanie techniczne, wykonywanie napraw, modernizacji);

C 3 demontażu, utylizacji, kasację (złomowanie, całkowite zniszczenie) oraz zdjęcie z ewidencji.

Parametry systemu eksploatacji

• roczne normy eksploatacji określające

dopuszczalną intensywność eksploatacji

wyrobu;

• rodzaje remontów (napraw) i resursy

międzyremontowe;

• docelowe resursy techniczne wyrobu;

• okresy obsługiwań technicznych wyrobu.

Tryb realizacji przedsięwzięć

obsługowo-remontowych: • obsługiwania i remonty (naprawy) planowe

— podlegają czynnościom planistycznym

i realizowane są na zasadach i w okresach

ustalonych w odpowiednich instrukcjach

czy przepisach;

• obsługiwania bieżące, doraźne naprawy

bieżące i awaryjne — nie podlegają

czynnościom planistycznym i wykonywane

są z chwilą powstania takich potrzeb.

Rodzaje obsługiwań:

• bieżące (OB) przeprowadza się w celu

utrzymania wyrobu i jego ukompletowania w

stałej sprawności technicznej. Obsługiwanie

bieżące wykonuje obsługa, której wyrób

przydzielono. W czasie OB wykonuje się

czynności związane z przeglądem

zewnętrznym i konserwacją wyrobu oraz

uzupełnieniem materiałów konserwacyjnych

zużytych podczas jego użytkowania.

cd. Rodzaje obsługiwań:

• techniczne nr l (OT-1) przeprowadza się

w celu sprawdzenia sprawności technicznej

wyrobu, usunięcia stwierdzonych

niesprawności i jego przygotowania do

dalszej eksploatacji. Czynności związane z

OT-1 wykonują obsługi (funkcyjni), którym

wyrób przydzielono. W razie potrzeby mogą

być włączeni do udziału w ww. pracach

specjaliści z organów remontowych.

cd. Rodzaje obsługiwań:

• techniczne nr 2 (OT-2) przeprowadza się w celu dokładnego sprawdzenia sprawności technicznej wyrobu oraz jego zespołów i mechanizmów w zakresie przewidzianym w instrukcją, o użytkowaniu. Celem tego obsługiwania jest usunięcie powstałych w trakcie użytkowania niesprawności oraz jego przygotowanie do dalszej eksploatacji. OT-2 sprzętu skomplikowanego przeprowadza jego obsługa z udziałem specjalistów warsztatów remontowych.

cd. Rodzaje obsługiwań:

• sezonowe (OS) przeprowadza się dwa

razy w roku w celu przygotowania wyrobu

do użytkowania — odpowiednio— w

warunkach jesienno-zimowych i wiosenno-

letnich. Ze względów organizacyjnych OS

wykonuje się łącznie z przypadającym w

tym okresie obsługiwaniem technicznym

OT-1 lub OT-2.

Rodzaje remontów: • bieżący — naprawa (RB) — jest to zakres czynności polegających na usunięciu pojedynczych uszkodzeń losowych wynikłych w trakcie użytkowania wyrobu. Remont bieżący (naprawę) wykonuje obsługa (załoga) wyrobu, której sprzęt przydzielono, natychmiast po stwierdzeniu uszkodzenia. W przypadku gdy obsługa sprzętu nie jest w stanie usunąć uszkodzenia, wyrób zgłasza się do remontu w warsztacie w trybie ustalonym specjalnymi przepisami.

cd. Rodzaje remontów:

• awaryjny (RA) — jest przedsięwzięciem

nieplanowym związanym z usunięciem

losowych uszkodzeń wyrobu, którego zakres

przekracza możliwości techniczne systemu

gospodarczego i wymaga udziału sił lub

środków technicznych ze szczebli

nadrzędnych lub innych instytucji do tego

przygotowanych.

cd. Rodzaje remontów:

• średni (RS, OT-3) wyrobu przeprowadza

się w celu dokładnego zweryfikowania w

warunkach warsztatowych stanu

technicznego poszczególnych zespołów

oddzielnie i urządzenia w całości, usunięcia

wykrytych niesprawności i odtworzenia

parametrów taktyczno-technicznych

gwarantujących jego niezawodne działanie w

okresie do najbliższego remontu zakładowego

lub do zakończenia okresu jego używalności.

cd. Rodzaje remontów:

• zakładowy (RZ) - jest remontem

planowym, podczas którego odtwarza się

właściwości taktyczno-techniczne i

resurs międzyremontowy wyrobu.

Prowadzony jest przez specjalistyczne

zakłady remontowe metodą

przemysłową według ustalonego procesu

technologicznego.

Ogniwami utrzymywania sprawności

technicznej i zdolności użytkowej:

• bezpośredni użytkownicy (obsługa) — którzy

oprócz wykorzystania tego wyrobu wykonują

podstawowe funkcje obsługowo-remontowe w

zakresie obsługiwań OB, OT-1 oraz remontów i

regulacji przewidzianych w instrukcji o

użytkowaniu;

• warsztaty remontowe przeznaczone do

wykonywania zadań obsługowo-remontowych

w zakresie RB przekraczających możliwości

użytkowników i OT-2 wyrobu.

W procesie eksploatacji wyrobu

wyróżniają się obszary :

• obszar użytkowania — realizowany przez

użytkowników, którym wyrób został

przydzielony zgodnie z etatem (tabelą

należności), obejmuje on wszystkie działania

zmierzające do utrzymania wyrobu w stałej

sprawności technicznej zapewniającej

natychmiastowe wykorzystanie jego

właściwości taktyczno-technicznych do

wykonania postawionego zadania;

cd. W procesie eksploatacji wyrobu

wyróżniają się obszary :

• obszar zabezpieczenia materiałowo-

technicznego — realizowany w pionie

służb technicznych; obejmuje działania

zapewniające możliwość właściwego

użytkowania oraz wykorzystania wyrobu

zgodnie z jego przeznaczeniem.

Planowanie

Organy odpowiedzialne za planowanie

zaopatrywania w wyroby uwzględniają:

• roczne plany modernizacji i dostaw;

• obowiązujące etaty i tabele należności

• normatywy należności wyposażenia

nietabelarycznego (następny slajd);

• uzasadnione zapotrzebowania

przedstawione przez dysponentów środków

budżetowych.

I. Wyposażenie indywidualne ratownika-

nurka Ilość

Sprzęt (ABC i D):

1) płetwy regulowane

2) półmaska nurkowa

3) fajka do oddychania

4) nóż nurkowy

5) pas balastowy wraz z ciężarkami

1

zestaw:

1 para

1 szt.

1 szt.

1 szt.

1 kpl.

Kontrola i nadzór

Ewidencję ilościowo-jakościowo-

wartościową prowadzi się w celu:

• rzetelnego ewidencjonowania stanów

ilościowych i jakościowych wyrobów

będących w zasobach systemu

gospodarczego;

• wyceny zgromadzonych zasobów;

• odzwierciedlenia zmian w zapasach;

cd. Ewidencję ilościowo-jakościowo-

wartościową prowadzi się w celu:

• odzwierciedlenia przepływu majątku

pomiędzy poszczególnymi elementami

struktur organizacyjnych;

• optymalizacji stanu zapasów;

• racjonalizacji zakupów;

• usprawnienie procesu planowania.

Inwentaryzacja:

• weryfikacji ksiąg rachunkowych i doprowadzenia zawartych w nich zapisów do zgodności ze stanem faktycznym wynikającym ze spisu z natury;

• ustaleniu różnic inwentaryzacyjnych i rozliczeniu osób odpowiedzialnych za powstanie tych różnic.

cd. Inwentaryzacja:

• terminy i częstotliwość inwentaryzacji

regulują przepisy ustawowe;

• do przeprowadzenia inwentaryzacji

dyrektor, szef, komendant, dowódca

wyznacza komisję inwentaryzacyjną w

składzie zapewniającym terminowe i

sprawne jej przeprowadzenie.

Przebieg inwentaryzacji:

• wykonanie spisu z natury:

–przygotowanie i przekazanie arkuszy

spisowych,

–ustalenie przez grupy spisowe w drodze

spisu z natury rzeczywistego stanu

składników majątkowych,

–potwierdzenie dokonanej inwentaryzacji i

przekazanie wypełnionych arkuszy

spisowych do pionu głównego księgowego;

cd. Przebieg inwentaryzacji: • porównanie stanu rzeczywistego majątku ze

stanem ewidencyjnym w księdze rachunkowej – miejsce realizacji: pion głównego księgowego:

–porównanie danych z otrzymanego formularza dokumentu inwentaryzacyjnego z danymi ewidencyjnymi. Wykonanie zestawienia różnic inwentaryzacyjnych (jeśli istnieją),

–księgowanie różnic inwentaryzacyjnych;

cd. Przebieg inwentaryzacji:

• weryfikacja ewentualnych różnic

inwentaryzacyjnych:

–ustalenie przyczyn powstania różnic,

–wykonanie protokołu z weryfikacji

różnic,

• akceptacja protokołu z weryfikacji różnic

inwentaryzacyjnych oraz ostateczne

rozliczenie różnic inwentaryzacyjnych.

Wycofanie z eksploatacji i

utylizacja

Wycofanie z eksploatacji i utylizacja,

obejmować może: • przeprowadzenie inwentaryzacji;

• przebazowanie w wyznaczone miejsce;

• kontrola danych i parametrów;

• wybrakowanie ;

• złomowanie ;

• niszczenie – zniszczenie i zdjęcie go z ewidencji materiałowo-technicznej i finansowej.

•

Koszty likwidacji

inw

enta

ryza

cji

prz

ebazo

wan

ia

ko

ntr

oli

da

ny

ch i

pa

ram

etró

w

rem

on

tów

„p

ozb

aw

ien

ie”

cec

h

uży

wa

lno

ści

na

dzo

ru

rea

liza

cji

lik

wid

acj

i

Struktura kosztów likwidacji

Dziękuje za uwagę