Program nauczania

FORTEPIAN JAZZOWY

Państwowa Szkoła Muzyczna I i II st.

im. M. Karłowicza

w Katowicach

mgr Bartosz Kalicki

Etap edukacyjny: Państwowa Szkoła Muzyczna II stopnia, klasy I-IV

Specjalność: Instrumentalistyka jazzowa

nazwa zajęć edukacyjnych: fortepian jazzowy

Autor: mgr Bartosz Kalicki

Zgodne z podstawą programową: Rozporządzenie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 14 sierpnia 2019 r.

w sprawie podstaw programowych kształcenia w zawodach szkolnictwa artystycznego (DZ. U. z 2019 r., poz. 1637).

Katowice 2020

2

Spis treści

Wstęp ...................................................................................................................................................... 3

1. Cele edukacyjne ................................................................................................................................... 4

1.1 Cele kształcenia – wymagania ogólne .......................................................................................... 4

1.2 Cele kształcenia – wymagania szczegółowe ................................................................................. 4

2. Materiał nauczania ............................................................................................................................. 6

2.1 Treści Nauczania ........................................................................................................................... 6

2.2 Formy sprawdzania osiągnięć ucznia ......................................................................................... 13

2.3 Opis osiągnięć ucznia na zakończenie etapu edukacyjnego ....................................................... 15

3. Komentarz ......................................................................................................................................... 16

3.1 Ogólna koncepcja programu – wskazówki metodyczne ............................................................ 16

3.2 Opis warunków niezbędnych do realizacji programu nauczania ............................................... 17

3.3 Podstawa prawna ........................................................................................................................ 18

3

Wstęp

Historia pianistyki jazzowej sięga końca XIX wieku, kiedy to formował się Ragtime

– styl będący fundamentem jazzu. Dzięki swoim ogromnym możliwościom fakturalnym pianiści mogli

występować solo, korzystając z wieloplanowości oraz bogactwa brzmieniowego tego instrumentu.

Z biegiem czasu, wraz z rozwojem muzyki, fortepian coraz częściej był częścią zarówno mniejszych

zespołów combo, jak i wielkich orkiestr – Big-bandów. W okresie krystalizacji stylu swingowego

fortepian stał się podstawowym instrumentem sekcji rytmicznej, pozostając w tej roli jednym aż do

czasów współczesnych.

Główne formuły wykonawcze:

solowa

zespołowa

akompaniament

W procesie edukacji w zakresie fortepianu jazzowego należy uwzględnić powyższe trzy

punkty.

Podczas gdy geneza muzyki poważnej sięga odległych lat starożytności, jazz rozwinął się

stosunkowo niedawno, bo pod koniec XIX. Nie jest zatem łatwo uformować uniwersalne wytyczne

dotyczące procesu nauczania młodych adeptów sztuki. Jazz opiera się w dużej mierze na

improwizacji, która powinna być budowana na fundamentach wiedzy teoretycznej. Należy jednak

pamiętać, iż w wielu przypadkach jest to proces indywidualny. Istotnym jest znalezienie złotego

środka pomiędzy ścisłymi zasadami improwizacji i harmonii wynikających z kanonów a naturalnością,

spontanicznością i swobodą wypowiedzi bez której jazz nie byłby jazzem.

Bardzo ważne jest wspieranie naturalnego procesu nabywania wiedzy muzycznej przez

uczniów. Należy pamiętać, iż w historii jazzu dla wielu wybitnych artystów nauczycielami byli inni,

doświadczeni artyści – często członkowie zespołu – którzy wprowadzali młodych adeptów w świat a

funkcje podręczników pełniły płyty z studyjnymi nagraniami. Praca współczesnego nauczyciela

powinna po części nawiązywać do tej idei. Pedagog powinien być wspierającym mentorem,

pomagającym w znalezieniu własnej drogi do wyrażania emocji.

4

1. Cele edukacyjne

1.1 Cele kształcenia – wymagania ogólne

1. Kształcenie umiejętności gry na instrumencie

Uczeń kształci umiejętności gry na instrumencie, prawidłowo stosując aparat gry. (s. 6)

2. Zdobywanie umiejętności w zakresie interpretacji utworów muzycznych

Uczeń improwizuje w oparciu o formy i schematy harmoniczne, charakterystyczne dla

muzyki jazzowej, oraz interpretuje utwory muzyczne w sposób zgodny z kanonami stylistyki

jazzowej. (s.9)

3. Poznanie wiedzy z historii i literatury muzycznej, z uwzględnieniem muzyki jazzowej

Uczeń poznaje historię muzyki i literaturę muzyczną, ze szczególnym uwzględnieniem

jazzu, jego głównych nurtów, stylów oraz przedstawicieli. (s.8)

4. Kształcenie umiejętności czytania zapisu nutowego, specyficznego dla muzyki

jazzowej

Uczeń biegle czyta zapis nutowy, w szczególności zapis specyficzny dla muzyki

jazzowej. (s.6, 8)

5. Kształcenie umiejętności pracy w zespole jazzowym

Uczeń zna zasady wykonawstwa zespołowego oraz artystyczne i społeczne

uwarunkowania pracy instrumentalisty jazzowego w zespołach o różnorodnych składach

wykonawczych. (s.6, 9)

1.2 Cele kształcenia – wymagania szczegółowe

1. Kształcenie umiejętności gry na instrumencie

Uczeń:

1) zna budowę swojego instrumentu; (s. 6)

2) prawidłowo posługuje się aparatem gry; (s. 6)

3) prawidłowo wydobywa dźwięk; (s. 6)

4) posiada umiejętności techniczne, pozwalające na poprawne wykonywanie różnorodnego

stylistycznie repertuaru jazzowego. (s. 6, s 16)

2. Zdobywanie umiejętności w zakresie interpretacji utworów muzycznych

Uczeń:

1) zna i rozróżnia najważniejsze style i formy w muzyce jazzowej; (s. 6)

2) gra w różnych stylistykach, wykorzystując charakterystyczne dla nich środki wyrazowe,

związane z melodyką, brzmieniem, artykulacją, dynamiką, frazowaniem oraz z

podziałami rytmicznymi; (s. 8)

3) improwizuje na instrumencie, świadomie stosując skale, progresje i kadencje harmoniczne,

charakterystyczne dla muzyki jazzowej; (s.8)

5

4) analitycznie słucha muzyki, rozpoznaje i zapisuje poszczególne elementy utworu

muzycznego oraz wykorzystuje je w rozwoju własnego języka improwizacji; (s.8, s. 10)

5) samodzielnie opracowuje i interpretuje utwory w sposób zgodny z kanonami muzyki

jazzowej; (s. 9)

6) posiada umiejętność gry solowej. (s.9)

3. Poznanie wiedzy z historii i literatury muzycznej, z uwzględnieniem muzyki jazzowej

Uczeń:

1) zna historię muzyki, ze szczególnym uwzględnieniem jazzu, jego głównych nurtów, stylów

i przedstawicieli; (s. 6)

2) zna najważniejsze nagrania muzyki jazzowej, ze szczególnym uwzględnieniem nagrań

najwybitniejszych pianistów; (s. 6)

3) zna i rozpoznaje standardy jazzowe. (s. 6)

4. Kształcenie umiejętności czytania zapisu nutowego, specyficznego dla muzyki

jazzowej

Uczeń:

1) czyta nuty a vista w sposób pozwalający na odegranie utworu; (s. 9)

2) gra i improwizuje na podstawie funkcji harmonicznych, bez wcześniejszego

przygotowania; (s. 9)

3) odczytuje znaki i określenia wykonawcze, charakterystyczne dla muzyki jazzowej. (s. 9)

5. Kształcenie umiejętności pracy w zespole jazzowym

Uczeń:

1) zna rolę swojego instrumentu w zespole jazzowym; (s. 9)

2) stosuje elementarne zasady komunikacji i współpracy w zespołach o różnych składach

wykonawczych; (s. 9)

3) słucha i właściwie reaguje na działania współwykonawców. (s. 9)

6

2. Materiał nauczania

2.1 Treści Nauczania

Pierwszy rok nauczania

W pierwszym roku nauczania należy ucznia wprowadzić w ogólne zagadnienia związane

z muzyką jazzową. Na tym etapie istotne będzie przedstawienie zarysu historycznego

z uwzględnieniem okresów stylistycznych, np. ragtime, swing, bebop. W tym celu można się posłużyć

słownym opisem, nagraniami audio definiujących poszczególne style, a także własną prezentacją

przy fortepianie. Ucznia należy także zapoznać nazwiskami artystów, którzy zajmują ważne miejsce

w historii jazzu. Warto polecić uczniowi, by zanotował imiona i nazwiska w celu zaznajomienia się

z ich twórczością – dobrze by stylistyka poszczególnych artystów była zróżnicowana.

Ucznia należy zaznajomić z budową fortepianu, wyjaśnić poszczególne jego elementy i zasady

ich działania. Na tym etapie warto wyjaśnić w jaki optymalny sposób posługiwać się aparatem gry

i jak uniknąć niepotrzebnych spięć. Przy okazji zagadnień związanych z budową instrumentu

należałoby ująć specyfikę instrumentu w kontekście gry zespołowej. Uczeń powinien dowiedzieć się

jaką rolę w zespole pełni fortepian np. w zestawieniu z kontrabasem i perkusją.

W pierwszym roku nauki uczeń powinien poznać podstawowe skale: bluesową

i pentatoniczną. Należy wykonywać ćwiczenia mające na celu gruntowne przyswojenie tych skal,

temu mogą posłużyć np. gamy, czy pochody tercjowe. Ten etap nauki, to także nauka akordów.

Ucznia należy zaznajomić z podstawowymi akordami majorowymi, minorowymi

oraz dominantowymi.

Na przykładzie standardów jazzowych uczniowi należy wyjaśnić sposób interpretacji podstawowych

akordów, np. Dmi7, G7, Cma7. Początkowo można oprzeć się na układach głosowych z tercją

i septymą.

Zaleca się by uczeń improwizował początkowo w prosty sposób, używając nieskomplikowanych

środków wyrazu.

7

I rok I półrocze (Blues) – wymagania na przesłuchanie:

improwizacja na bazie skali bluesowej – trzy wybrane tonacje

improwizacja na bazie skali pentatonicznej mollowej – trzy wybrane tonacje

jeden standard jazzowy

utwór dowolny

kompozycja z pogranicza jazzu i muzyki poważnej1

I rok II półrocze (Ragtime) – wymagania na egzamin końcoworoczny:

improwizacja na skali jońskiej – dwie wybrane tonacje

improwizacja na skali doryckiej – dwie wybrane tonacje

improwizacja na skali pentatonicznej durowej – trzy wybrane tonacje

akordy maj, min, D7 do 3 znaków – układ pięciogłosowy

klasyczny ragtime2

jeden standard jazzowy

dowolna transkrypcja nagrania jazzowego

Na tym etapie dopuszcza się wykonanie ragtime’u lub transkrypcji z nut.

1 Może to być kompozycja z elementami improwizowanymi bądź w całości zapisana (Przykłady: Impresjonizm,

utwory współczesne, Ragtime, a także utwory wcześniejszych epok z elementami improwizowanymi) 2 Ragtime może być wykonany w całości lub w częściowo

8

Drugi rok nauczania

Na tym etapie, po okresie Bluesa, Ragtime’u i Dixielandu nauczyciel wprowadza ucznia

w Epokę Swingu. Należy wypracować z uczniem charakterystyczne poczucie czasu muzycznego,

tzw. time.. Istotne jest, aby zwracać uwagę na środki wyrazowe takie jak artykulacja, dynamika,

frazowanie, będące składnikiem końcowego brzmienia.

Pierwsze półrocze drugiego roku to dobry moment, by młodzi adepci sztuki zaczęli improwizować

w oparciu o proste struktury harmoniczne, a także odkryli sposoby realizacji zapisu specyficznego

dla muzyki jazzowej.

W drugim półroczu drugiego roku uczeń poznaje stylistykę be-bopu, odkrywa charakterystyczne dla

tego stylu frazowanie oraz artykulację. W procesie nauczania wykorzystywane są m.in. utwory

Charliego Parkera i Dizzy Gillespie’go. Nauka języka be-bopu następuje poprzez słuchanie,

analizowanie oraz wykonywanie standardów jazzowych.

Nauczyciel powinien przedstawić uczniowi różne schematy rytmiczne akompaniamentu,

a także układy głosowe pomagające w realizacji zapisu charakterystycznego dla muzyki jazzowej.

Wymagania egzaminacyjne:

II rok I półrocze – swing

improwizacja na skali miskolidyjskiej – dwie wybrane tonacje

improwizacja na skali pentatonicznej mollowej – dwie wybrane tonacje

improwizacja na skali pentatonicznej durowej – dwie wybrane tonacje

kadencja II-V-I do 4 znaków w tonacji majorowej3

blues 12-taktowy

utwór dowolny

kompozycja z pogranicza jazzu i muzyki poważnej

transkrypcja nagrania jazzowego

II rok II półrocze – bebop

improwizacja po skali be-bop dominantowej – trzy wybrane tonacje

improwizacja po skali lidian-dominant – trzy wybrane tonacje

kadencja II-V-I w tonacji minorowej do 4 znaków

dowolna kompozycja Charliego Parkera

utwór dowolny

kompozycja z pogranicza jazzu i muzyki poważnej

transkrypcja nagrania jazzowego lub jej fragment

3 Kadencje należy wykonać zaczynając układem 1-3-5-7-9 oraz 1-7-9-3-5

9

Trzeci rok nauczania

Podczas trzeciego roku nauki zgłębiane są zagadnienia dotyczące odpowiedniego interpretowania

różnorodnych form jazzowych. Jest to czas, w którym uczeń nabywa umiejętności

w zakresie stosowania właściwych środków w konkretnej stylistyce. W pierwszym półroczu należy

zwrócić uwagę, by uczeń jak najczęściej improwizował po kadencji II-V-I. Na tym etapie ważne także

jest, by uczeń poznał bardziej zaawansowane techniki i sposoby realizacji gry solowej.

Drugie półrocze to praca nad prezentacją odmiennych styli. Tutaj istotnym jest zróżnicowane

w interpretacji poszczególnych utworów, np. należy zwrócić uwagę na zastosowanie odmiennej

artykulacji dla muzyki latin.

Trzeci rok nauczania to czas, w którym nauczyciel powinien poświęcić więcej czasu

na tzw. comping, czyli umiejętności akompaniowania w zespole jazzowym. Należy uczniowi

przedstawić różne układy głosowe temu służące, takie jak: drop 2, upper structure, akordy kwartowe,

czy blokowe akordy stosowane przez Reda Garlanda.

Podczas zajęć należy ćwiczyć czytanie przebiegu harmonicznego a Vista.

Wymagania egzaminacyjne:

III rok I półrocze – Hardbop, modal

Improwizacja po skali alterowanej – trzy wybrane tonacje

czytanie nut i funkcji a vista

dwa standardy jazzowe

transkrypcja nagrania jazzowego

kompozycja z pogranicza jazzu i muzyki poważnej

III rok II półrocze – latin

skala półton - cały ton – C, F, G

czytanie nut i funkcji a vista

utwór latin – bossa nova, samba, salsa (straight eights)

dowolny utwór solo

transkrypcja nagrania jazzowego

kompozycja z pogranicza jazzu i muzyki poważnej

10

Czwarty rok nauczania

Na tym etapie uczeń poznaje współczesne środki wyrazu, które powinien swobodnie wykorzystywać

w interpretacjach. Czwarty rok nauki jest podsumowaniem poprzednich lat, a więc w tym czasie

istotne jest zestawienie wszystkich elementów jakie do tej pory były przetwarzane w procesie

nauczania.

IV ROK - PODSUMOWANIE

Dopuszczenie do dyplomu:

wszystkie zagadnienia z poprzednich lat, w tym skale i akordy

transkrypcja nagrania

czytanie nut a Vista

dwie dowolne kompozycje jazzowe

Egzamin Dyplomowy:

blues 12-taktowy

ballada

standard jazzowy (walking)

utwór w stylistyce straight eights (np. bossa-nova)

utwór solowy

Wymagania programowe podczas zajęć dla wszystkich lat nauki:

1) obowiązkowe zagadnienia, które są wymagane na egzaminie w danym półroczu

2) dwa dodatkowe standardy jazzowe na każde półrocze realizowane podczas zajęć

3) czytanie nut a Vista

11

Lista proponowanych standardów:

I rok I półrocze:

C Jam Blues

Satin Doll

Afternoon In Paris

Autumn Leaves

Summertime

Perdido

Blue Monk

Tenor Madness

St. Louis Blues

Lover Man

Body and soul

I rok II półrocze:

Lady be good

Honeysuckle Rose

All of me

Exactly like you

Solitude

How high the moon

Mack the knife

Billie’s Bounce

I got Rhythm

Hello Dolly

misty

II rok I półrocze:

Over the rainbow

Mack the knife

In a mellow tone

Take the “A” Train

Don’t Get Around Much Anymore

Night and Day

In a Sentimental Mood

There Is No Greater Love

All The Things You Are

A Foggy Day

II rok II półrocze:

Anthropology

Ornighology

Night in Tunisia

Four

Confirmation

Groovin’ High

Joy Spring

In Walked Bud

Straight No Chaser

Yardbird Suite

Round Midnight

Oleo

III rok I półrocze

So What

Impressions

Footprints

Mr. P. C.

All Blues

Equinox

Naima

Nica’s Dream

Song For My Father

Sister Sadie

III rok II półrocze

Chameleon

Cantaloupe Island

The Girl From Ipanema

No More Blues

Wave

Desafinado

Corcovado

St. Thomas

Spain

Mercy Mercy Mercy

12

Nauczyciel może wybrać standardy jazzowe z poza listy, jeśli ich walory edukacyjne będą odpowiadać

kompozycjom z listy standardów.

W ramach utworu z pogranicza muzyki jazzowej i muzyki poważnej nauczyciel może zadać uczniowi

kompozycję jazzową (zapisaną), bądź transkrypcję o porównywalnych walorach edukacyjnych.

Rekomendowane pozycje z standardami jazzowymi:

New Real Book (vol. 1-3)

Colorado Book

Realbook (vol 1-3)

Jamey Aabersold (vol 1-105)

Rekomendowane pozycje z materiałami dydaktycznymi:

Mark Levine – The Jazz Piano Book

Mark Levine – The Jazz Theory Book

Bill Dobbins – A Creative Approach to Jazz Piano Harmony

Bill Dobbins – The Contemporary jazz pianist

Bogdan Hołownia – O Harmonii Jazzowej, Zapiski z Szuflady

Rekomendowane pozycje z kompozycjami jazzowymi i transkrypcjami:

Chick Corea – Children’s Songs

Oscar Peterson – Etudes, Jazz Exercises

Charlie Parker – Omnibook

Bill Evans – The Artistry of Bill Evans (Pascal Wetzel)

Rekomendowane pozycje z repertuaru muzyki poważnej:

J.S. Bach – Inwencje dwugłosowe

J.S. Bach – Inwencje trzygłosowe

J.S. Bach – Das Wohltemperierte Klavier (I-II)

J.S. Bach – Łatwe utwory, PWM

J.S. Bach – Drobne utwory, PWM

F. Chopin – Preludia, Nokturny, Etiudy, Walce (wybór)

Utwory egzaminacyjne uczeń może wykonywać przy akompaniamencie sekcji lub z nagraniem.

W razie braku technicznych możliwości na takie nauczyciel może wykonywać partie basu

na fortepianie.

Możliwe jest również wykonanie programu solo bez towarzyszenia sekcji, ani basu (bez zmiany

faktury fortepianowej).

Komisja może poprosić o zaprezentowanie tylko części przygotowanego programu podczas

egzaminu.

13

2.2 Formy sprawdzania osiągnięć ucznia

Formy sprawdzania osiągnięć ucznia:

co pół roku odbywają się egzaminy z instrumentu głównego. Uczniowie prezentują

programy, które są oceniane komisję egzaminacyjną.

pod koniec pierwszego półrocza odbywa się przesłuchanie - ocena z przesłuchania

wpływa na ocenę śródroczną oraz końcową

praca na zajęciach - oceny śródroczne i cząstkowe są notowane w dzienniku przez

pedagoga

publiczne występy uczniów

udział uczniów w koncertach i wydarzeniach artystycznych Szkoły oraz w popisach

klasowych i sekcyjnych,

udział wyróżniających się uczniów w lokalnych, ogólnopolskich

oraz międzynarodowych konkursach

System oceniania reguluje wewnątrzszkolny Statut oraz stosowne rozporządzenie Ministra

Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Uczniowie i rodzice powinni być informowani o kryteriach

oceniania oraz wymaganiach edukacyjnych. Uczniowie są oceniani zarówno podczas egzaminów

i przesłuchań, jak i podczas zajęć.

Na ocenę nauczyciela podczas zajęć wpływają:

pracowitość i sumienność

przygotowanie do zajęć

zainteresowanie muzyką, jak i innymi formami sztuki

szybkość przyswajania nowego materiału

stopień realizacji wymagań sekcji dla danej klasy

umiejętność samodzielnego korygowania błędów

umiejętność czytania zapisów charakterystycznych dla muzyki jazzowej

umiejętność improwizacji w stopniu adekwatnym do zrealizowanego programu

14

Na ocenę komisji podczas egzaminów składają się:

walory artystyczne dzieła

poczucie swingu, charakterystycznego dla jazzu rytmu i czasu

swoboda wykonawcza

umiejętność zainteresowania słuchacza, walory estradowe

opanowanie sceniczne

stopień trudności wykonywanego programu

jakość brzmienia

wyczucie rytmiczne

spójność elementów dzieła

warsztat wykonawczy, technika

prezentacja własnej osobowości muzycznej

w przypadku gry zespołowej – korelacja z innymi artystami

interpretacja dzieła w kontekście prezentowanego stylu

Należy zaznaczyć, że istotnym czynnikiem kształtującym ocenę jest postęp ucznia. Ocena nie może

opierać się wyłącznie o zdolności ucznia prezentowane podczas egzaminów.

15

2.3 Opis osiągnięć ucznia na zakończenie etapu edukacyjnego

Uczeń:

1) posługuje się techniką gry, pozwalającą na wykonanie różnorodnego stylistycznie

repertuaru jazzowego;

2) interpretuje utwory muzyczne w sposób zgodny z kanonami stylistyki jazzowej;

3) improwizuje w oparciu o formy i schematy harmoniczne, charakterystyczne dla muzyki

jazzowej;

4) czyta nuty a vista w stopniu pozwalającym na odtworzenie utworu, z uwzględnieniem stylów

i pulsacji występujących w muzyce jazzowej;

5) samodzielnie opracowuje utwory o zróżnicowanym stopniu trudności;

6) łączy i wykorzystuje w działaniach praktycznych wiedzę z zakresu

przedmiotówogólnomuzycznych;

7) samodzielnie wyszukuje, selekcjonuje i dokonuje oceny informacji potrzebnych do realizacji

przedmiotów artystycznych, z wykorzystaniem technik informacyjnych i komunikacyjnych;

8) posługuje się wiedzą z zakresu historii muzyki, w tym literatury muzycznej, ze szczególnym

uwzględnieniem jazzu, jego głównych nurtów, stylów oraz przedstawicieli;

9) potrafi opanować pamięciowo utwory ze swojego repertuaru;

10) gra na fortepianie w zakresie elementarnym, ze szczególnym uwzględnieniem utworów

muzyki jazzowej;

11) publicznie prezentuje przygotowany program artystyczny.

16

3. Komentarz

3.1 Ogólna koncepcja programu – wskazówki metodyczne

Niniejszy program skonstruowany został na potrzeby pedagogiczne związane z nauką gry

na fortepianie jazzowym w szkole muzycznej II stopnia w cyklu 4-letnim. Ramowy plan nauczania

przewiduje 9 godzin tygodniowo w całym cyklu kształcenia, co daje dwie godziny tygodniowo

przez trzy lata nauki i trzy godziny w ostatnim roku nauki.

Kluczowym elementem w cyklu kształcenia jest interpretacja utworów, w tym nauka

standardów jazzowych. Muzyka grana już od początku powinna uwzględniać piękno sztuki, emocje

w niej zawarte oraz wszelkie niuanse wpływające na ostateczny kolor dzieła.

Już od pierwszego roku nauczania należy zwrócić uwagę na to, by uczeń czerpał wiedzę

nie tylko z zakresu interpretacji dzieła, ale także z obszaru notacji muzycznej, harmonii, wiedzy

historycznej, stylistycznej, a także improwizacji. Zgłębianie pewnych zagadnień zapewne będzie miało

miejsce podczas innych zajęć (np. harmonia jazzowa, historia jazzu), jednak specyfika pracy

nad utworami często wymaga wyjaśnienia ów zagadnień dużo wcześniej. Z tego powodu ważna jest

kompleksowa dydaktyka opiewająca zróżnicowaną problematykę muzyki jazzowej. Uczeń

już od pierwszych zajęć powinien pogłębiać swoją wiedzę w zakresie umiejętności pracy w zespole

jazzowym. Podczas indywidualnych zajęć fortepianu jazzowego ważną rolą nauczyciela jest

wprowadzenie merytoryczne ucznia do dalszej współpracy w różnych składach instrumentalnych.

Nauczyciel powinien przedstawić początkowo elementarne zasady, by w późniejszym czasie,

równolegle do postępu ucznia, wprowadzać bardziej zaawansowane zagadnienia.

Kolejne półrocza w tym rozdziale podzielone zostały względem gatunków muzycznych.

Oczywiście jest to tylko pewna sugestia porządkująca chronologicznie proces nauczania i nie należy

podchodzić do niej zbyt ściśle. Przykładowo: rekomendowane jest czerpanie z „bebopu” przez cały

cykl nauczania.

Niezwykle ważne jest także uwzględnienie muzyki klasycznej w procesie edukacji muzyki jazzowej.

W programie znajdują się: cele kształcenia, treści nauczania, formy sprawdzania osiągnięć ucznia,

repertuar do realizacji oraz wymogi na przesłuchania egzaminacyjne. Program został sporządzony

w oparciu o aktualną podstawę prawną.

17

3.2 Opis warunków niezbędnych do realizacji programu nauczania

Niezbędne warunki do podjęcia realizacji niniejszego programu:

sala z dobrymi parametrami akustycznymi

dobrej klasy fortepian

system audio do odtwarzania muzyki (np. większy głośnik BT)

Jeśli pozwalają na to możliwości techniczne, wymagane są również:

dwa fortepiany (jeden do prezentacji dla nauczyciela)

przestrzeń wokół fortepianu

kontrabas

tablica z pięciolinią

18

3.3 Podstawa prawna

1. Rozporządzenie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 14 sierpnia 2019 r.

w sprawie podstaw programowych kształcenia w zawodach szkolnictwa

artystycznego (DZ. U. z 2019 r., poz. 1637).

2. Rozporządzenie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 6 czerwca 2019 r.

w sprawie ramowych planów nauczania w publicznych szkołach i placówkach

artystycznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1247).

3. Ustawa o systemie oświaty z dnia 7 września 1991 r. (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r. poz.

1481 z późniejszymi zmianami).

4. Ustawa Prawo oświatowe z dnia 14 grudnia 2016 r opublikowana: Dz. U. z 2019 r. poz.

(1148, 1078, 1287, 1680 i 1681)