Formalne, merytoryczne i techniczne aspekty pisania pracy

dyplomowej inżynierskiej/magisterskiej.

Podstawowe cele i zadania pracy dyplomowej

1. Ma dokończyć proces kształcenia studenta w myśleniu naukowym, a więc w umiejętności

obserwowania i analizowania otaczających go zjawisk, w umiejętności dostrzegania

prawidłowości występujących w obrębie tych zjawisk oraz w logicznym rozumowaniu.

2. Jest podsumowaniem zdobytych umiejętności w trakcie studiów.

3. Ma wdrożyć studenta do posługiwania się nabytą wiedzą w praktyce.

4. Ma nauczyć go samodzielnego rozszerzania w przyszłości zasobu wiedzy przez lekturę

opracowań naukowych i technicznych ze swej specjalności.

5. Ma ona świadczyć o przygotowaniu do wykonywanego zawodu i umiejętności ciągłego

doskonalenia.

6. Ma dać przynajmniej ogólne pojęcie o metodach pracy naukowej, nauczyć prawidłowego

prowadzenia wywodów i posługiwania się jasnym, precyzyjnym językiem.

Wymagania formalne

Pracę dyplomową student wykonuje pod kierunkiem promotora – osoby posiadającej tytuł

profesora lub stopień doktora habilitowanego lub doktora,

Przy ustalaniu tematu pracy dyplomowej należy brać pod uwagę zainteresowania naukowe

studenta, a także plany naukowe Uczelni.

Student ma on prawo do zaproponowania własnego tematu.

Za pracę naukową może być uznana praca indywidualna powstała w ramach studenckiego

ruchu naukowego.

W przypadkach uzgodnionych z Dziekanem, praca może mieć charakter zespołowy, przy czym

musi zostać przedstawiony szczegółowy wkład pracy każdego ze współautorów.

Student ma prawo wyboru wykładów monograficznych, zajęć specjalnościowych lub

seminariów towarzyszących pracy dyplomowej.

Uwagi merytoryczne

Temat pracy musi być merytorycznie związany z kierunkiem studiów i specjalności,

Praca powinna poruszać problematykę z którą student zetknął się w czasie nauki oraz wynikać

z konieczności stawiania wyzwań nowoczesnym technologiom.

Studentowi przysługuje wolny wybór osoby, pod kierunkiem której chce wykonywać pracę

dyplomową, spośród uprawnionych do tego nauczycieli akademickich, wyrażających zgodę na

kierowanie taką pracą.

Praca musi być napisana samodzielnie przez studenta.

Praca podlega ocenie promotora i recenzenta wskazanego przez Dziekana z grona specjalistów

z danej dziedziny.

Treść pracy stanowi przedmiot prezentacji i dyskusji w trakcie egzaminu dyplomowego.

Uwagi techniczne

Praca powinna:

posiada jasno sformułowany cel pracy,

cytować maksymalną dostępną na rynku polskim liczbę pozycji bibliograficznych,

zrealizować postawioną tezę pracy i zadanie badawcze.

Rodzaje prac dyplomowych

eksperymentalne, w których na podstawie wyników eksperymentu weryfikuje się hipotezę,

statystyczno-ekonometryczne, w których zebrane dane są podstawą wnioskowania z użyciem

metod ilościowych,

metodyczne, w których rozwija się znane metody badań lub tworzone nowe,

poznawcze, w których systematyzuje się wiedzę w różnych źródeł dotyczących badanego

problemu i na tej podstawie wyciąga się wnioski.

Źródła tematów prac dyplomowych

tematy związane z działalnością naukowo-badawczą Uczelni/Wydziału/Kierunku/Katedry,

tematy związane z działalnością naukową Pracowników Uczelni/Wydziału/Kierunku/Katedry,

tematy zgłaszane przez zakłady przemysłowe i inne podmioty pozauczelniane na wniosek

Uczelni lub studentów,

tematy zgłaszane przez studentów, wynikające z ich zainteresowań lub aktualnej bądź przyszłej

pracy.

Podstawowe etapy poczynań związanych z realizacja pracy dyplomowej

zebranie informacji, studia literaturowe – teoretyczne opracowanie zagadnienia,

opracowanie zadania dyplomowego,

napisanie tekstu pracy dyplomowej,

opracowanie autoreferatu,

zreferowanie głównych tez pracy dyplomowej przed Komisją Egzaminu Dyplomowego.

Podstawowe cechy pracy naukowej

ścisłość i dokładność naukowa,

dostateczne uzasadnienie twierdzeń,

oszczędność słowa,

jasność wywodów,

obiektywizm naukowy,

właściwy układ pracy,

styl pracy naukowej,

terminologia naukowa.

Podstawowe zasady opracowania naukowego

prostota i towarzysząca jej przejrzystość, czyli cechy stanowiące przejaw logiki rozumowania,

która trzyma się jasno wytyczonej drogi,

kondensacja polegająca na takim układzie treści, który eliminuje niebezpieczeństwo

parokrotnych nawrotów do tego samego zagadnienia,

metodyczność tj. zgodność z tokiem prawidłowego rozumowania,

harmonia, która polega na zachowaniu właściwych proporcji pomiędzy poszczególnymi

fragmentami pracy.

Etyka i prawa autorskie

Pisanie pracy dyplomowej odbywa się z poszanowaniem przepisów dotyczących praw

autorskich.

Przedstawienie cudzej pracy jako swojej jest złamaniem prawa i może być ścigane przez

organa państwowe.

Autor pracy jest właścicielem napisanego tekstu w świetle przepisów dotyczących praw

autorskich.

Autor powinien zrzec się praw autorskich na korzyść uczelni macierzystej w celach

dydaktycznych i naukowych.

Podstawowe kryteria oceny pracy

Ocena zgodności tytułu pracy z jej treścią,

Ocena poprawności układu pracy, jej struktury, kolejności rozdziałów, kompletności

Ocena znajomości literatury przedmiotu i umiejętności jej krytycznego wykorzystania

Ocena merytoryczna pracy (omówienie przyjętej metody badań, przebiegu badań uzyskanych

wyników, stosowanej terminologii),

Ocena wkładu autora i cech nowości w pracy (inwencja naukowa, wnikliwość badawcza,

umiejętności odkrywcze, sposób wnioskowania),

Ocena strony formalnej pracy (poprawność stylu i języka, strona edytorska pracy).

Szczegółowe wymagania odnośnie zawartości prac

Praca dyplomowa inżynierska:

Praca dyplomowa inżynierska stanowi całościowe rozwiązanie zadania inżynierskiego.

Student do rozwiązania problemu postawionego w temacie powinien wykorzystać wiedzę zdobytą w

czasie studiów. Praca powinna się opierać o wykorzystanie znanych technologii i metod

rozwiązywania problemów inżynierskich. Materiał badawczy powinien być oryginalny, zastosowanie

technologii do jego opracowania powinno prowadzić do wniosków wypływających z analizy danych

użytych w pracy.

Praca inżynierska powinna zawierać:

wstęp, w którym Autor uzasadnia celowość podjętych badań,

przegląd literatury, naświetlający dotychczasowe badania w podjętej problematyce,

materiał i metody badań, z podkreśleniem własnego udziału Autora w pozyskaniu materiału i

opracowaniu metody badań,

analizę uzyskanych wyników z wykorzystaniem odpowiednich metod obliczeniowych i

graficznej wizualizacji rezultatów badań,

dyskusję własnych wyników na tle opublikowanych przez innych Autorów,

wnioski wynikające z własnych badań,

spis literatury, potwierdzający pogłębioną znajomość piśmiennictwa dotyczącego problemu

podjętego przez Autora.

Praca dyplomowa magisterska:

Głównym zadaniem pracy magisterskiej jest sprawdzenie nabytej wiedzy w zakresie

rozwiązywania zadań o charakterze badawczym. Powinna ona przedstawiać rozwiązanie tak

postawionego problemu pod względem merytorycznym. Tematem pracy może być zagadnienie

inżynierskie lub może ona stanowić opracowanie monograficzne, zawierające w swej treści opis

algorytmów, porównanie stosowanych metod, technologii a także zagadnień formalno-prawnych z

zakresu geodezji. Może także swym zakresem obejmować zagadnienia o charakterze teoretycznym

(np. z rachunku wyrównawczego). Zadania o charakterze inżynierskim powinna cechować

oryginalność co do rozwiązania postawionego zadania. Dotyczy to technik pomiarowych jak i

obliczeniowych (algorytmów). Praca magisterska powinna zawierać syntezę wiadomości zdobytych w

czasie nauki. Dodatkowo powinna charakteryzować się uzupełnieniem wiadomości w odniesieniu do

tematu poruszonego w pracy. Ze względu na jej badawczy charakter powinna klasyfikować się jako

materiał na podstawie którego można przygotować publikację naukową.

ZAWARTOŚĆ PRACY

1. Strona tytułowa

2. Streszczenie i słowa kluczowe

3. Spis treści

4. Wstęp

5. Tekst główny

6. Zakończenie

7. Literatura

8. spis rysunków

9. spis tabel

10. spis załączników

W pracach, w których stosuje się skróty, symbole lub specjalistyczne słownictwo wskazane jest

podanie spisu ich objaśnień.

Ad 1.

Strona tytułowa stanowi wizytówkę pracy i jej autora. Powinna być zatem wykonana przejrzyście i

zawierać jedynie niezbędne elementy bez zbędnych ozdobników. Na stronie tytułowej należy

umieścić:

Nazwa Uczelni, wydział, specjalność

Informację jaki jest to rodzaj pracy (nad tytułem pracy tekst Praca dyplomowa inżynierska lub

Praca dyplomowa magisterska),

Tytuł pracy (powinien wyróżniać się na stronie - pogrubiona czcionka odpowiedniej wielkości)

Imię i nazwisko autora pracy oraz numer indeksu

jednostkę organizacyjną wydziału, w której praca została wykonana (instytut, katedra lub

zakład),

tytuł naukowy, imię i nazwisko opiekuna pracy (promotor),

Miejsce i data (zazwyczaj rok) obrony

Ad 2.

Krótko opisany (max 1 strona)

cel i zakres pracy

jej struktura

wykonane badania lub analizy

najważniejsze rezultaty

główne wnioski

słowa kluczowe

Streszczenie powinno być napisane czcionką o jeden punkt mniejszą niż treść pracy z

pojedynczym odstępem pomiędzy wierszami (Arial, 10pkt / Times New Roman, 11pkt). Pierwszy

wiersz akapitów streszczenia wcięty (1 cm), tekst wyrównany do lewej i prawej (wyjustowany) z

dzieleniem wyrazów. Przed tekstem streszczenia zostawić dwa wiersze odstępu, a po trzy wiersze.

Bezpośrednio pod tekstem streszczenia należy podać słowa kluczowe (maksymalnie pięć).

Słowa kluczowe to pojedyncze słowa (np. ortofotomapa, fotogrametria, kataster) lub wyrażenia (np.

zdjęcia satelitarne, księga wieczysta, scalenia gruntów), które bezpośrednio wiążą się z treścią pracy i

pozwalają na ich podstawie zidentyfikować tematykę pracy (np. w bazie danych).

Ad 4.

Sprecyzowanie, jakiego obszaru badawczego dotyczy praca

Wyjaśnienie, dlaczego wybrano akurat taki a nie inny temat

Teza (tezy), których rozwinięcie (potwierdzenie) obalenie stanowi treść pracy

Metoda badawcza, którą się posługujesz dla rozwiązania problemu

Ograniczniki, czyli stwierdzenia, które fragmenty swojej pracy świadomie zawężasz

Treść pracy, krótkie omówienie kolejnych rozdziałów, ich meritum, układ

Źródła, ogólne omówienie

Zakończenie wstępu „Mam nadzieję, że niniejsza prac przyczyni się do”

Ad 5. TEKST GŁÓWNY

I. Przegląd literatury przedmiotu

Wskazanie

Znajomość aktualnego stanu wiedzy w zakresie rozważanych zagadnień

Dobrego rozeznania literatury przedmiotu

Umiejętności korzystania za źródeł

Czyli

Właściwe wykorzystanie literatury przedmiotu to:

Poprawne wyszukanie aktualnych, wiążących się z tematem pracy opracowań literaturowych

Wykorzystanie z tych opracowań wyłącznie takich informacji, które ściśle korespondują z

rozwiązywanym zagadnieniem

Materiały źródłowe:

1. opracowania ogólne typu podręcznikowego z dyscyplin obejmujących dany temat, a także z

dyscyplin pokrewnych

2. wydawnictwa zwarte – obszerne, monograficzne opracowania książkowe lub artykułowe

omawiające zagadnienia, których badany temat jest wycinkiem;

3. artykuły naukowe drukowane w zeszytach naukowych różnych uczelni lub też w

czasopismach naukowych – zagranicznych i krajowych

4. skrypty uczelniane zawierające na ogół zaktualizowane informacje opracowane dla potrzeb

zajęć dydaktycznych

5. artykuły w czasopismach naukowo-technicznych

6. artykuły zamieszczone w materiałach konferencyjnych

7. poradniki techniczne i normy

8. katalogi i informatory techniczne

9. biuletyny informacyjne oraz inne opracowania ośrodków naukowo-badawczych oraz

zakładów przemysłowych

10. różnorodne materiały informacyjne (np. opracowania GUS, artykuły prasowe i notatki w

czasopismach technicznych, materiały reklamowe firm itp.)

11. akty prawne (ustawy, rozporządzenia)

12. instrukcje techniczne

13. strony internetowe

II. Badania własne

Przedstawienie:

Obiektu badań

Zastosowanie metod badawczych

Przebiegu i warunków realizacji badań

Sposobu zbierania i przetwarzania danych

Uzyskanych wyników (zestawień tabelarycznych, wykresów, map itp.)

Skomentowanie

Związków zachodzących między faktami

Uzyskanych dokładności

Dowód na umiejętność połączenia:

Wiedzy teoretycznej i oczytania w literaturze przedmiotu

Prowadzenia badań własnych

Ad 6. Zakończenie zawiera:

Wnioski

o Poznawcze –wskazujące teoretyczne implikacje prowadzonych badań

o Utylitarne – wskazujące na możliwość praktycznych aplikacji uzyskanych rezultatów

badań czy dociekań naukowych

Krytyczna analiza uzyskanych rezultatów,

Ewentualne sugestie i wytyczne do dalszych badań

podsumowanie

Ad 7.

W spisie literatury powinny być zamieszczone w kolejności alfabetycznej nazwisk autorów

tylko te książki, podręczniki i artykuły z czasopism, których treści (cytaty, rysunki, tabele,

pomysły) zostały wykorzystane i są cytowane (co najmniej raz)

Akty prawne, Polskie Normy, rozporządzenia i przepisy nie są pozycjami bibliograficznymi i

powinny być wymienione osobno na końcu spisu literatury.

W pracy dyplomowej stosuje się jednostki zgodne z międzynarodowym układem jednostek

miar SI.

Skróty nazw należy stosować według zasad obowiązujących w międzynarodowym

piśmiennictwie naukowym. Skróty wprowadzone pierwszy raz w tekście powinny być

objaśnione.

Przypisy w tekście zaznacza się cyframi arabskimi lub gwiazdkami, zaś w tabeli literami lub

gwiazdkami, w indeksie górnym z nawiasem, np. 1).

Stosuje się skróty tab. (tabela) i ryc. (rycina, na określenie rysunków i zdjęć). Nazwy łacińskie

powinny być pisane kursywą.

Literaturę cytuje się w tekście w następujący sposób:

w układzie nazwisko – data (nazwisko autora, rok publikacji) w nawiasach

kwadratowych: [Spector, 1978], według Spectora [1978]. Przy 2 autorach [Stanecki i

Brown 1989], przy 3 lub większej liczbie autorów stosowany jest skrót "i in.." [Stack i in,

1989]. W przypadku zamieszczania cytatu obowiązkowo należy w powołaniu podać

strony, np. [Spector 1978, s. 83]. Można cytować pozycje „z drugiej ręki” pod warunkiem,

że poda się źródło, z którego zaczerpnięto informacje, np.: [1 w: 2] lub [Iksiński 2000 w:

Igrekowska 2001] a w spisie literatury poda się obydwa źródła.

przypisy źródłowe mogą być w tekście oznaczone za pomocą kolejnych liczb

eksponowanych na końcu danego zdania (np. ... tak w ogólnym zarysie można uogólnić

wyniki dotychczasowych analiz.). Sam przypis powinien zostać zamieszczony na dole

strony pod oddzielającą go od tekstu kreską.

Przykład1

Przypisy źródłowe muszą zawierać dokładne dane bibliograficzne i tak w przypadku:

- publikacji zawartych – książek, skryptów, itp. – podać należy pierwszą literę imienia

autora (lub autorów) i nazwisko, tytuł książki, wydawnictwo, miejsce i rok wydania oraz

stronę, np. M. Turkowski: Marketing usług hotelarskich, PWE, Warszawa 1997, s. 23.

- pozycje (prace) zbiorowe – w pierwszej kolejności podaje się tytuł całej pracy, a

następnie pozostałe informacje biblioteczne, np. Współczesna gospodarka światowa,

praca zbiorowa pod red. A.B. Kisiel-Łowczyc, Uniwersytet Gdański, Gdańsk 1995, s. 45

- artykułów – nazwisko i pierwszą literę imienia autora (lub autorów), tytuł artykułu, tytuł

czasopisma (w cudzysłowie), rok wydania (w przypadku dzienników i tygodników

dokładną datę), numer oraz stronę, np. M. Król: Ku wielkim inwestycjom, „Nowy

Przemyśl”, 2002 nr 6, s. 27.

- materiały źródłowe (niepublikowane) – tytuł źródła informacji, nazwę instytucji, organu

opracowującego, miejsce oraz datę opracowania, np. Sprawozdanie finansowe za 2002

rok, PPHU „Prokom” S.A., Dział Księgowości, Katowice, 10.03.2002 r.

- akty normatywne – zapisujemy w sposób następujący: Ustawa z dnia 23 listopada 2002

r., Dz. U. Nr 62, poz. 58.

- materiały internetowe – źródłem informacji przy pisaniu pracy promocyjnej może być

również Internet, wówczas należy w przypisie podać dokładny adres strony internetowej

np. www.mf.gov.pl oraz datę aktualizacji.

- skróty stosowane w przypisach – wykorzystywane przy kilkukrotnym cytowaniu

wykorzystanych źródeł, i tak:

pozycje cytowane po raz pierwszy zawierają pełną informację bibliograficzną,

a w przypadku kolejnego przypisu odwołującego się bezpośrednio do

poprzedzającego go stosujemy skrót „Ibid”.

Przykład:

E. Kawecka: Rozliczenia międzynarodowe, PWN, Warszawa 2000, s. 24., przypis

następny dotyczącego tego samego źródła, piszemy 2) Ibid., s. 35.

w sytuacji kilkukrotnego przytaczania tej samej pozycji jednego autora

podajemy nazwisko autora i inicjały imienia oraz skrót „op. cit.”.

Przykład:

E. Kawecka: Op. Cit., s. 57.

- jeśli cytujemy w pracy lub powołujemy się na różne prace tego samego autora również

stosujemy skrót „op. cit.” – konieczne jest jednak obok nazwiska i inicjałów imienia,

podanie skróconego tytułu pozycji literaturowej.

Przykład:

1) J. Wierzbicki: Zagadnienia akumulacji, op. cit., s 5;

2) J. Wierzbicki: Budżety terenowe, op. cit., s. 14.

- w przypadku kilkukrotnego cytowania materiałów źródłowych (niepublikowanych) lub

materiałów internetowych w przypisie podaje się ich pełny opis za każdym razem.

W rozdziale "Literatura", pozycje zapisywane są w układzie nazwisko – data w porządku

alfabetycznym według nazwisk autorów. Za nazwiskiem autora oraz inicjałami imion należy

podać rok publikacji, tytuł pracy, nazwę czasopisma, numer tomu, zeszytu oraz pierwszej i

ostatniej strony pracy.

W przypadku cytowania książek, za tytułem trzeba podać wydawcę oraz miejsce wydania.

Przy pracach niepublikowanych – po tytule informacje o charakterze pracy (praca doktorska,

ekspertyza, opracowanie), miejscu przechowywania, formie (maszynopis, mapa).

Przykłady:

Artykuł w czasopiśmie lub wydawnictwie nieperiodyczny

Jarosiewicz B., Gosiewski W. 1986. Optymalizacja terminów sadzenia pomidorów w wiosennej

uprawie pod osłonami. Zesz. Nauk, AR w Krakowie ser. Ogrodnictwo, 15, 73-109.

Bredemeijer G. M. 1984. The role of prexidases in pistil-pollen interaction. Theor. Appl. Genet., 68,

193-206.

Książka

Pali J. 1974. Niektóre problemy współczesnej genetyki i hodowli roślin. PWRiL., Warszawa.

Briill W.J. 1985. Wiązanie azotu. W: Biologia plonowania; (red Garison P.S.) PWRiL., Warszawa,

58-78.

Praca niepublikowana

Grzelak M. 1988. Kształtowanie się zbiorowisk roślinności łąkowej pod wpływem nawożenia

gnojowicą. Praca doktorska, AR w Poznaniu, maszynopis.

dla materiałów internetowych: nazwisko i pierwsza litera imienia autora (autorów), tytuł pracy,

(wydawnictwo, miejsce i rok wydania), nazwa portalu, nazwa strony internetowej, data pozyskania

informacji

UWAGA!

W przypadku wykorzystania fragmentu cudzej pracy lub cudzych ilustracji autor zobowiązany jest do

podania w swojej pracy źródła oraz przestrzegania ograniczeń w publikacji wynikających z ustawy o

prawie autorskim.

Ad 8. Spis rysunków

Powinien podawać numery i podpisy pod rysunkami oraz numery stron, na których rysunki się

znajdują.

Ad 9. Spis tabel

Powinien podawać numery i tytuły tabel oraz numery stron, na których każda z tabel się znajdują.

Ad 10. Spis załączników

Każdy załącznik powinien być opisany (jako Załącznik 1, Załącznik 2 itd.), gdyż zwykle nie mają one

numeracji jako strony pracy.

Zalecenia edytorskie

• Praca powinna być napisana czcionką Arial 11 pkt. lub Times New Roman 12 pkt., interlinia 1.5,

marginesy 2.5 cm, a tekst powinien być wyjustowany (dosunięty do prawej i lewej strony). Zaleca się

dzielenie wyrazów.

• Przed znakami interpunkcyjnymi nie stawia się spacji (za wyjątkiem otwarcia nawiasu, otwarcia

cudzysłowu i myślnika), ale również nie stawiamy spacji po i przed znakiem cudzysłowu i nawiasu.

Zdania zaczynamy wielką literą.

• Wypunktowania czy numerowania należy rozpoczynać wielką lub małą literą w zależności od treści

tego wypunktowania (zdania wymagają rozpoczęcia wielką literą proste wyliczenia nie).

• Strony pracy muszą być ponumerowane z wyjątkiem strony tytułowej, choć strona tytułowa to

pierwsza strona pracy (strona nr 1).

• Każdy duży (zasadniczy) rozdział pracy powinien zaczynać się od nowej strony. Należy unikać

sytuacji, gdy tytuł podrozdziału znajduje się w ostatniej linii na stronie, lub tekst kończy się jedną linią

na nowej stronie.

• Należy unikać zbytniego „zagłębienia" podrozdziałów szczególnie wtedy, gdy są one bardzo

krótkie - np. podrozdział o numerze 3.1.2.3 zawierający jeden akapit jest niedopuszczalny. Zaleca się

stosowanie podziału na rozdziały co najwyżej do drugiego poziomu zagłębienia (np. 3.1.2).

• Wszystkie rysunki (w tym fotografie i wykresy), tabele oraz wzory powinny być ponumerowane

w rozdziałach głównych w celu umożliwienia odwoływania się do nich. Rysunki i tabele powinny być

podpisane, przy czym nazwa tabeli powinna znajdować się nad obiektem (tabelą). Ponadto zaleca się,

aby:

o W podpisach stosować czcionkę o 1 pkt mniejszą niż w tekście pracy, a także wyróżniać Rys.

nr i Tab. nr pogrubieniem.

Rys. 2.1. Tekst pod rysunkiem, wykresem lub fotografią

Tab. 2.1. Nazwa tabeli z opisem jej zawartości

Podobnie jak w tytułach rozdziałów kropkę na końcu podpisu stawiamy tylko wówczas, gdy podpis

zawiera zadanie lub kilka zdań (podmiot i orzeczenie).

o Rysunki i wykresy były czytelne, w szczególności należy unikać wykresów prezentujących

zbyt dużą ilość danych.

o Rysunki, wykresy i tabele były umieszczone możliwie najbliżej miejsc, w których są

opisywane. Jeżeli jednak tabela jest bardzo duża (kilka stron), to lepiej umieścić ją w

załączniku, a w tekście powołać się na tenże załącznik.

o Za wyjątkiem opracowania własnego, zawsze w podpisie należy umieścić źródło, skąd

zaczerpnięto zamieszczany rysunek lub tabelę.

o Do zapisywania formuł i wzorów matematycznych używać edytora równań MS-Word.

• W pracach dyplomowych najczęściej przyjęło się używanie formy bezosobowej (zrobiono,

przeanalizowano, wyciągnięto wnioski), jednak możliwe jest pisanie pracy w pierwszej osobie liczby

pojedynczej - szczególnie, gdy autor opisuje swoje własne badania (zrobiłem, przeanalizowałem,

wyciągnąłem wnioski).

• Zdania powinny być proste, jasne i zrozumiałe, jednak nie nadmiernie uproszczone. Nie należy

silić się na elegancki, super naukowy styl, bo z reguły daje to odwrotne wyniki, nie należy też używać

zwrotów potocznych i kolokwialnych.

• Spójnika / oraz przyimków (głównie w i z) nie zostawiamy na końcu wiersza. Aby tego uniknąć

dobrze jest stosować w trakcie pisania tzw. „twardą spację", którą w edytorze zwykle wpisujemy

naciskając jednocześnie klawisz <Cart+Shift+Space>.

Opracowano na podstawie: 1. Konspektu "Seminarium przeddyplomowe" Pani prof. dr hab. inż. Urszuli Litwin

2. Zalecenia co do formy pracy dyplomowej magisterskiej/inżynierskiej do stosowania na Wydziale

Geodezji i Kartografii PW.

W załączeniu wzór tytułowej strony pracy dyplomowej

UNIWERSYTET ROLNICZY im. HUGONA KOŁŁĄTAJA W KRAKOWIE

WYDZIAŁ INŻYNIERII ŚRODOWISKA I GEODEZJI

Kierunek Gospodarka Przestrzenna

Jan Kowalski

(………………………………TUTAJ WPISZ TEMAT………………………)

Praca inżynierska/magisterska wykonanaw Katedrze Gospodarki Przestrzennej

i Architektury Krajobrazupromotor:

Prof. dr hab. inż. Piotr Nowak

Kraków, 2014