JAK KORZYSTAĆ Z KSIĄŻKI?

Unikalny projekt graficzny serii książek komputerowych Samo Sedno został opracowany

z myślą o czytelniku, który ceni przejrzysty układ treści, estetykę przekazu oraz praktyczny

sposób podawania wiedzy. Zaproponowane w nim rozwiązania sprawiają, że nawet bardziej

skomplikowane zagadnienia stają się zrozumiałe i nie nastręczają trudności. W poradniku

zastosowano intuicyjne elementy nawigacji, takie jak zróżnicowanie tematyczno-kolorystyczne,

uporządkowanie treści za pomocą wypunktowań i ramek, zilustrowanie teorii praktycznymi

zrzutami ekranowymi.

Materiał zgromadzony w książce został podzielony na tematyczne rozdziały. Poruszanie się

po nich ułatwia przejrzysty układ kolorystyczny – każdej części odpowiada wiodący kolor

(uwzględniony również w nagłówkach spisu treści). Na początku każdego rozdziału znajduje

się dodatkowo spis zagadnień z odniesieniem do numerów stron, na których można znaleźć

omówienie danego problemu.

Wszystkie rozdziały podzielone są na mniejsze sekcje. Każda z nich opisuje etapy poszczególnych

czynności – w formie czytelnych wypunktowań zaprezentowane są kolejne kroki postępowania,

a treść idealnie uzupełniają wyraźne, kolorowe zrzuty ekranowe.

166

167

4.

Formatujemy i modyfikujemy elementy wykresuW wielu przypadkach wystarczają standardowe ustawienia wykresów. Warto jednak wiedzieć, elementy wykresuelementy wykresu

w jaki sposób zmienić ustawienia wykresu już umieszczonego w arkuszu.

Styl wykresu definiuje m.in. kształt i kolorystykę jego elementów, np. słupków w przypadku

wykresów kolumnowych czy słupkowych albo wycinków koła w wykresach kołowych.

Excel dla każdego typu wykresu oferuje galerię predefiniowanych stylów. Zobacz, jak z niej

skorzystać, aby zmienić styl wykresu.

1 Kliknij wykres, który chcesz zmienić – w ten sposób go zaznaczysz. Samo zaznaczenie

wykresu automatycznie aktywuje na Wstążce kartę Narzędzia wykresów

rzędną Projektowanie (b).

2 Odszukaj na Wstążce grupę Style wykresu (a), kliknij przycisk Więcej

prawej stronie fragmentu galerii stylów.

3 Wyświetli się galeria wbudowanych stylów wykresu. Wybierz styl kliknięciem.

4 Excel natychmiast zastosuje kolorystykę i efekty graficzne zdefiniowane w wybranym stylu.

Szybkie wstawienie z wyborem typu wykresu

1 Zaznacz obszar danych źródłowych dla tworzonego wykresu. Pamiętaj, żeby zaznaczyć

także etykiety danych (nagłówki tabel itp.).

2 Uaktywnij na Wstążce kartę Wstawianie i wybierz z grupy Wykresy typ wykresu, klikając Wykresy

przycisk z jego nazwą. Na przykładzie zaznaczono przycisk wykresu słupkowego.

3 Po kliknięciu przycisku z typem wykresu Excel wyświetli galerię różnych układów wykresu

wybranego typu. Wskaż odpowiadający ci typ, klikając jego ikonę.

4 Excel wstawi ramkę z wykresem do aktualnie edytowanego arkusza.

5 Ponieważ wykres może przesłaniać część obszaru zajmowanego przez dane źródłowe,

przesuń go, najeżdżając wskaźnikiem myszy na pusty obszar przy krawędzi ramki wykresu

i przeciągając w nowe miejsce.

Podpowiedzi: Jeżeli przytrzymasz dłużej wskaźnik myszy nad dowolnym elementem galerii układów wykresu, Excel wyświetli dymek z podpowiedzią, dla jakich typów danych zaznaczony układ jest odpowiedni.

CIEKAWOSTKA

2

1

2b

1b1a

2a

Excel 2010

www.samosedno.com.pl

VI

Wyk

resy

i gr

a�cz

ne p

reze

ntac

je d

anyc

h

ntów, np. słupków w przypadku

w wykresach kołowych.

ch stylów.

zaznaczysz. Samo

wykresów

Więcej

yl kliknię

efiniowane

206

207

4 Po wybraniu konturu odpowiedniej grubości możesz zmienić jego styl, wskazując odpowied-

nią pozycję z menu Kreski, lub dopasować kolor, klikając kwadracik z odpowiednią barwą.

Większość kształtów ma od razu przypisany kontur. Możesz jednak zmienić jego parametry

oraz wypełnienie danego kształtu.

1 Zaznacz kształt, którego kontur chcesz zmienić, i na Wstążce w grupie Style kształtów

(karty Narzędzia do rysowania i Formatowanie) kliknij przycisk Kontury kształtu.

2 Z rozwiniętego menu możesz wybrać kolor konturu, a także regulować jego grubość (pozycja

Grubość), styl (pozycja Kreski) czy zakończenia (pozycja Strzałki).

Wiesz już, jak przemieszczać wstawione obiekty graficzne wewnątrz arkusza. Ich ręczne

wyrównywanie może być jednak kłopotliwe. Excel skutecznie cię w tym wyręczy dzięki

funkcjom umieszczonym w grupie Rozmieszczanie.

1 Zaznacz elementy graficzne, które chcesz wyrównać. Aby oznaczyć więcej niż jeden obiekt

graficzny, po kliknięciu pierwszego wciśnij i przytrzymaj klawisz [Ctrl], a następnie zazna-

czaj kolejne. Gdy uporasz się ze wszystkimi, które chcesz wyrównać, puść klawisz [Ctrl].

2 Uaktywnij na Wstążce kartę Narzędzia obrazów lub Narzędzia obrazów Narzędzia do rysowania (a), a potem

podkartę Formatowanie (b). W grupie Rozmieszczanie kliknij przycisk Wyrównaj (c).

3 Wyświetli się menu opcji automatycznego wyrównania obiektów graficznych. Jeśli chcesz

rozmieścić wszystkie zaznaczone obiekty w pionie, wzdłuż lewej krawędzi obszaru robo-

czego arkusza, wybierz pozycję Wyrównaj do lewej.

4 Excel automatycznie wyrówna zaznaczone obiekty graficzne.

Zdjęcie umieszczone w arkuszu nie ma dodanej ramki. Jeżeli chcesz to zmienić, wykonaj

opisane poniżej działania.

1 Zaznacz fotografię, której chcesz nadać dodatkowe obramowanie.

2 Na kartach Narzędzia obrazów i Formatowanie, w grupie Style obrazu, kliknij przycisk

Obramowanie obrazu.

3 Z menu wybierz najpierw Z menu wybZ menu wybZ menu wybZ menu wybZ menu wybZ menu wyb Grubość, a następnie kliknij odpowiadającą ci grubość konturu. j odpowiadającą ci grubość konturu. j odpowiadającą ci grubość konturu. j odpowiadającą ci grubość konturu. ającą ci grubość konturu. ającą ci grubość kon

2a 2c

3

2b

2

3

1

2

Excel 2010

www.samosedno.com.pl

VIII

Gra�

ki, i

lust

racj

e i

rów

nani

a

Najważniejsze informacje zostały zebrane w ramkach.

Na zrzutach ekranowych znajdują się odnośniki wskazujące poszczególne etapy właśnie wyko-

nywanej czynności.

Na końcu poradnika znajduje się Słowniczek, w którym zostały wyjaśnione najważniejsze

terminy pojawiające się w treści książki.

Wskazówka – przedstawia problemy, które mogą wystąpić w trakcie realizacji danego zadania, oraz wskazówki dotyczące ich rozwiązania.

WSKAZÓWKA

Ważne – zwraca uwagę na treści szczególnie istotne w pracy z programem Excel 2010.

WAŻNE

Ciekawostka – podpowiada inne możliwości wykonania danej czynności (np. mniej czasochłonne albo wymagające większych umiejętności).

CIEKAWOSTKA

2

3

1

SPIS TREŚCI

Od autora 8

I. Podstawy pracy z Microsoft Excel 2010

1. Uruchamiamy program 10

2. Uzyskujemy dostęp do systemu pomocy 16

3. Poznajemy elementy okna głównego 20

4. Otwieramy istniejące dokumenty 22

5. Tworzymy nowy skoroszyt 25

6. Poznajemy tryby podglądu arkusza 30

7. Zmniejszamy i powiększamy arkusz 35

8. Zamykamy i zapisujemy skoroszyt 37

II. Twój pierwszy skoroszyt

1. Poznajemy elementy nawigacyjne arkusza 42

2. Zaznaczamy komórki arkusza 43

3. Wprowadzamy dane 47

4. Poznajemy inne metody wprowadzania danych 53

5. Edytujemy zawartość komórek 60

6. Wstawiamy symbole, hiperłącza i znaki specjalne 63

7. Kopiujemy, wycinamy i wklejamy dane 65

8. Poznajemy dodatkowe funkcje Schowka pakietu Office 67

9. Znajdujemy i zamieniamy, czyli oszczędzamy czas 69

10. Tworzymy tabele 70

11. Sprawdzamy pisownię 73

III. Formatowanie komórek

1. Formatujemy zawartość komórek w zależności od typu danych 76

2. Cyzelujemy graficznie komórki 83

3. Wybieramy style w komórkach 86

4. Poznajemy formatowanie warunkowe 89

5. Korzystamy z Malarza formatów 96

6. Dzielimy i scalamy komórki 97

7. Wstawiamy i usuwamy komórki, kolumny i wiersze 998. Ukrywamy i odkrywamy kolumny i wiersze 1049. Grupujemy komórki 105

10. Blokujemy zmiany w komórkach 110

IV. Praca z arkuszami

1. Zaznaczamy i przenosimy arkusze 1122. Wstawiamy i podglądamy arkusze 1153. Zmieniamy nazwy i kolory kart arkuszy 1194. Wprowadzamy dane do wielu arkuszy jednocześnie 1205. Formatujemy wiele arkuszy jednocześnie 1216. Korzystamy z widoków arkusza 122

V. Formuły i funkcje

1. Poznajemy metody wprowadzania formuł 1282. Tworzymy adresy względne i bezwzględne 1313. Formuły a zakresy komórek 1374. Poznajemy działanie autoobliczeń 1445. Korzystamy z Biblioteki funkcji 1486. Poznajemy funkcje warunkowe 1517. Korzystamy z inspekcji formuł 1538. Likwidujemy błędy w formułach 155

VI. Wykresy i gra!czne prezentacje danych

1. Poznajemy wykresy typowe i nietypowe oraz ich zastosowanie 1582. Poznajemy wykresy przebiegu w czasie (linie trendu) w komórkach 1593. Uczymy się szybkiego wstawiania wykresu 1644. Formatujemy i modyfikujemy elementy wykresu 1675. Zmieniamy dane na wykresie 175

VII. Filtrowanie i sortowanie danych

1. Poznajemy sposoby sortowania danych 1802. Tworzymy własne listy sortowania 1843. Poznajemy autofiltr, czyli sposób na szybkie filtrowanie 1874. Tworzymy własne filtry danych 1895. Korzystamy z funkcji WYSZUKAJ 1916. Poznajemy tabele przestawne 1977. Stosujemy kontrolę poprawności danych 199

VIII. Gra�ki, ilustracje i równania

1. Wstawiamy obiekty graficzne do arkusza 2022. Formatujemy i modyfikujemy obrazy i grafikę 204

3. Wykorzystujemy efekty graficzne w arkuszu 208

4. Wstawiamy obiekty typu Clipart i WordArt 212

5. Wstawiamy diagramy i schematy organizacyjne 214

6. Wstawiamy równania do arkusza z gotowej biblioteki 216

7. Konstruujemy równania z zestawu symboli 217

IX. Drukowanie

1. Poznajemy podgląd wydruku 220

2. Wybieramy drukarkę i format 222

3. Zmieniamy orientację strony i skalę druku 224

4. Tworzymy nagłówki i stopki dla wydruków 226

5. Drukujemy arkusz i elementy dodatkowe 228

6. Wstawiamy nagłówki kolumn lub wierszy na każdej stronie 232

X. Praca grupowa nad arkuszem

1. Tworzymy zapis w lokalizacjach ogólnodostępnych 236

2. Dodajemy komentarze bezpośrednio w komórkach 240

3. Uczymy się współdzielenia skoroszytów 241

4. Śledzimy zmiany w skoroszytach 2435. Zapisujemy skoroszyt w internecie 2456. Udostępniamy skoroszyt zapisany w internecie 248

7. Korzystamy z udostępnionych skoroszytów 250

Słowniczek 251

20

3.

Interfejs programu to w uproszczeniu jego wygląd i sposób działania wszystkich elementów,

które widzisz na ekranie. Za pomocą interfejsu komunikujesz się z programem, wydajesz

mu polecenia i korzystasz z oferowanych funkcji. Jeżeli nie masz jeszcze otwartego okna

Excela na ekranie, uruchom je. Poniżej krótki opis jego najważniejszych elementów.

1 Jeśli spojrzysz od góry, jako pierwszy widoczny element zobaczysz pasek tytułowy okna

programu. W centralnej części zawiera on nazwę programu (a) oraz aktualnie otwartego

dokumentu (b). Po lewej stronie paska znajduje się pasek narzędzi Szybki dostęp (c), a po

prawej – standardowe przyciski systemu Windows (d).

2 Ważnym elementem okna jest Wstążka. Znajdują się na niej karty, na których rozmieszczone

są ikonki i przyciski reprezentujące niemal każdą funkcję programu. Po uruchomieniu Excela

uaktywnia się karta Narzędzia główne. Kolejne karty możesz otworzyć, klikając ich nazwy.

3 Po lewej stronie wstążki widoczna jest karta Plik. W odróżnieniu od pozostałych ma ona

kolor zielony. Inaczej się też zachowuje. Kliknięcie karty Plik wywołuje widok Microsoft

Office Backstage. Wszystkie pozostałe karty Wstążki dają dostęp do funkcji kontrolujących

zawartość aktualnie otwartego dokumentu, natomiast widok Microsoft Office Backstage

zawiera funkcje związane z zarządzaniem plikami. Ponownie klikając kartę Plik, zamkniesz

widok Backstage i powrócisz do głównego okna programu.

4 Bezpośrednio pod Wstążką umieszczono wąski poziomy pasek, który zawiera dwa istotne

elementy: pole nazwy (a) oraz pasek formuły (b).

1d1c

4a 4b

1a1b

3 2

I Po

dsta

wy

prac

y z

Mic

roso

ft E

xcel

201

0

21

5 Kolejny, największy fragment okna programu to obszar roboczy, w którym wyświetlany jest

tzw. arkusz Excela. Opracowywane są w nim dokumenty. Liczby widoczne wzdłuż bocznej

krawędzi obszaru roboczego to numery kolejnych nagłówków wierszy (a). W poziomie,

w nagłówkach kolumn (tuż pod paskiem formuły) znajdują się kolejne litery alfabetu (b).

Natomiast z prawej strony okna, wzdłuż pionowej krawędzi obszaru roboczego, widoczny

jest pasek przewijania (c).

6 Każda ramka w obszarze ograniczonym przez boki wierszy z lewej i nagłówki kolumn z góry

jest tzw. komórką arkusza. Po uruchomieniu Excela jedna z komórek zostaje wyróżniona

pogrubioną ramką. To tzw. aktywna komórka arkusza.

7 Bezpośrednio pod obszarem roboczym znajdują się karty arkuszy (a), przycisk wstawiania

kolejnych arkuszy do aktualnie edytowanego dokumentu (b) oraz poziomy pasek przewi-

jania (c).

8 Ostatnim ważnym elementem interfejsu programu jest widoczny wzdłuż dolnej poziomej

krawędzi okna Excela pasek stanu.

Adres komórki arkusza: Każda komórka w arkuszu Excela ma swój adres. Tworzy się go z litery kolumny i numeru wiersza, na przecięciu których dana komórka się znajduje. Gdy uruchamiasz program bez otwierania konkretnego pliku, uaktywnia się zawsze komórka znajdująca się na przecięciu wiersza o numerze 1 i kolumny A (pod-świetlony zostaje też odpowiedni nagłówek wiersza i nagłówek kolumny). Adres tej komórki to A1.

WAŻNE

5b

7b7a 7c

5a 5c

Excel 2010

www.samosedno.com.pl

22

4. dokumenty

Poznałeś kilka sposobów uruchamiania Excela. Najprostszym jest otwarcie istniejącego

wcześniej dokumentu. Zobacz, jak za pomocą innych funkcji Excela możesz otworzyć

istniejące dokumenty.

1 Kliknij kartę Plik.

2 W widoku Backstage kliknij Otwórz.

3 Wyświetlone zostanie okno Otwieranie. W oknie wskaż plik,

który chcesz otworzyć. Po jego zaznaczeniu kliknij przycisk

Otwórz. Wybrany dokument otworzy się w oknie Excela.

Excel zapamiętuje, które pliki były ostatnio otwierane w programie. Dzięki temu łatwo je

ponownie otworzysz. Zobacz, jak to zrobić.

1 Kliknij kartę Plik. W widoku Backstage uaktywni się plansza Ostatnio używane. Jeśli nie,

kliknij pozycję Ostatnio używane. Excel wyświetli listę ostatnio otwieranych skoroszytów,

a także listę ostatnio używanych folderów lub dysków, z których były otwierane dokumenty.

2 Chcąc ponownie otworzyć widoczny na liście dokument, kliknij jego nazwę.

Zwróć uwagę na umieszczone w dolnej części pole wyboru Uzyskaj szybki dostęp do tej

liczby ostatnio używanych skoroszytów. Obok niego znajduje się miejsce na wprowadzenie

liczby (domyślnie jest to liczba 4). Jeżeli zaznaczysz to pole wyboru, Excel doda skróty do

kilku (domyślnie: maksymalnie czterech) ostatnio otwieranych plików do bocznego panelu

widoku Backstage. Panel ten jest wyświetlany po lewej stronie okna.

Pinezka: Po prawej stronie każdej pozycji na liście używanych skoroszytów znajduje się pinezka. Jeżeli ją klikniesz, to dany element zostanie na stałe przypięty do listy. Przypięte elementy są widoczne zawsze, bez względu na to, jak dawno były otwierane.

CIEKAWOSTKA

1

2

I Po

dsta

wy

prac

y z

Mic

roso

ft E

xcel

201

0

23

Kolejny, przedstawiony poniżej sposób otwierania dokumentów w Excelu możesz zasto-

sować, jeżeli twój komputer pracuje pod kontrolą systemu Windows Vista lub Windows 7.

Jeśli nie wiesz, gdzie zapisałeś skoroszyt, który chcesz otworzyć w Excelu, ale pamiętasz

nazwę pliku, skorzystaj z wbudowanych w system mechanizmów wyszukiwawczych. Nie

musisz nawet uruchamiać Excela, by odnaleźć właściwy plik.

1 Rozwiń menu Start (klikając symbol menu Start lub używając na klawiaturze przycisku

ze znaczkiem Windows).

2 Teraz w polu wyszukiwania (w dolnej części menu) wpisz nazwę pliku, którego szukasz.

Zwykle wystarczy wpisać kilka początkowych liter nazwy, by komputer odnalazł właściwy

plik i wyświetlił jego pełną nazwę w górnej części menu. Kliknięcie odnalezionego obiektu

otworzy go w Excelu.

W odniesieniu do plików otwieranych w Excelu można operować słowem „dokument”, ale

częściej spotykamy się z pojęciami „arkusz” i „skoroszyt”. Skoroszyt to podstawowy typ

pliku, który może być tworzony i edytowany w programie Microsoft Excel. Odgrywa rolę

teczki – jest spójnym, zapisanym w jednym pliku zbiorem powiązanych ze sobą arkuszy.

Oczywiście o stopniu zależności pomiędzy arkuszami w skoroszycie decydujesz ty. Każdy

nowy skoroszyt w Excelu jest standardowo wyposażony w trzy arkusze. Arkusz to podsta-

wowa przestrzeń robocza, w której możesz wprowadzać dane i przeprowadzać obliczenia.

Każdy plik w systemie Windows posiada więcej cech niż tylko nazwa czy rozmiar. Microsoft

Excel pozwala przypisywać tworzonym i edytowanym w nim arkuszom wiele właściwości

ułatwiających np. odnalezienie konkretnego dokumentu. Warto, byś skorzystał z możliwości

wprowadzania dodatkowych informacji do każdego tworzonego skoroszytu. Dzięki temu

później łatwiej odnajdziesz konkretny plik.

1 Otwórz skoroszyt i kliknij kartę Plik, by rozwinąć widok Backstage.

2 Kliknij pozycję Informacje.

3 Zobaczysz panel Informacje o dokumencie. Po prawej stronie pojawi się miniatura aktu-

alnie aktywnego arkusza wczytanego skoroszytu. Pod obrazkiem – niektóre informacje

o otwartym pliku.

Excel 2010

www.samosedno.com.pl

Procentowe ujęcie różnych wartości jest wszechobecne we wszelkiego typu rankingach czy

zestawieniach. Zobacz, w jaki sposób Excel obsługuje taki format zapisu liczb.

1 Chcąc wprowadzić wartość wyrażoną w procentach, wpisz w komórce liczbę i bezpośrednio

za nią znak %, np.

56%

2 Wciśnij [Enter]. Excel poprawnie zinterpretuje taki zapis i przechowa w pamięci tę liczbę

jako 0,56.

Excel umożliwia również wprowadzanie ułamków zwykłych, możesz więc zapisać w komórce

wartość pięć i dwie trzecie w taki sposób:

5 2/3

Uwaga! Pamiętaj o znaku spacji pomiędzy liczbą całkowitą a ułamkiem!

Różnice w interpretacji liczb: Excel zinterpretuje liczbę, np. 0,56, jako ułamek dzie-

siętny pod warunkiem, że korzystasz z programu w polskojęzycznym systemie.

W anglojęzycznej wersji Excela zainstalowanej w komputerze z anglojęzycznym sys-

temem należy użyć kropki.

WSKAZÓWKA

II Tw

ój p

ierw

szy

skor

oszy

t52

53

4. wprowadzania danych

Excel posiada rozbudowane funkcje automatycznego uzupełniania danych i wypełniania

komórek danymi określonymi przez użytkownika. To udogodnienie uwolni cię od żmudnego

wprowadzania powtarzających się lub przewidywalnych ciągów danych.

Przyjrzyj się poniższej ilustracji, która przedstawia obszar roboczy przykładowego arkusza

zawierającego spis rachunków za usługę abonencką. Jest to dopiero początek spisu.

Użytkownik wypełnił tylko kolumnę z numerami faktur, które pracowicie poprzenosił

z odpowiednich druków, oraz przepisał dane dotyczące pierwszego rachunku. Wie on, że data

otrzymywania faktur jest stała (zawsze ten sam dzień w miesiącu), kwota również. Wszystkie

rachunki – z wyjątkiem ostatniego – mają status „opłacony”. Także w kolumnie „Zapłata

za miesiąc” kolejne wartości dają się przewidzieć na podstawie widocznego stanu arkusza.

Ułamki zwykłe a daty: Jeśli chcesz wpisać ułamek zwykły, np. jedną szóstą, pamiętaj o wstawieniu cyfry 0 (zero) przed właściwym ułamkiem – i oczywiście o spacji pomię-dzy zerem a ułamkiem (0 1/6). Zapis „1/6” zostanie odczytany przez Excel jako data (tu: 6 stycznia).

WAŻNE

Excel 2010

www.samosedno.com.pl

Dzięki przedstawionym w tym podrozdziale wskazówkom użytkownik, o którym mowa

powyżej, mógłby skrócić czas wymagany do wypełnienia arkusza nawet do kilkunastu sekund.

Excel może błyskawicznie wypełnić dowolny obszar wybranym przez ciebie wyrazem,

zdaniem, liczbą itp. Zobacz, jak szybko rozprawiłbyś się z arkuszem zawierającym listę

rachunków, wykorzystując funkcję automatycznego wypełniania. W tym wypadku do

kolumny ze „Statusem rachunków” wpisujesz wyraz „opłacony”.

1 Kliknij pierwszą komórkę z zakresu, do którego chcesz wprowadzić ten sam tekst. Tutaj

będzie to komórka E2 zawierająca już słowo „opłacony”.

2 Zaznaczona komórka wyróżniona jest pogrubioną ramką.

3 W dolnym prawym rogu tej ramki zobaczysz niewielki punkt, jest to tzw. uchwyt wypełniania.

4 Kliknij i przytrzymaj wskaźnik myszy na tym uchwycie, a następnie przeciągnij wskaźnik

myszy aż do komórki E19.

5 Zakreślony obszar będzie obrysowany szarą ramką (a), a obok wskaźnika myszki zobaczysz

„dymek” zawierający wartość, jaką będą wypełniane zaznaczone komórki (b). W tym przy-

padku jest to słowo „opłacony”.

5a

1 2

4

3

5b

II Tw

ój p

ierw

szy

skor

oszy

t54

55

6 Gdy puścisz wskaźnik myszy nad komórką E19, cały zakres od komórki E2 do E19 zostanie

automatycznie wypełniony słowami „opłacony”.

7 Pozostaje tylko ręcznie wypełnić komórkę E20, w której powinien być odnotowany status

nieopłaconego rachunku.

Ten sposób możesz wykorzystać również do wprowadzania liczb. Zastosuj go do kolumny

zawierającej kwotę pierwszego rachunku. Wypełnienie pozostałych pól to kwestia sekund.

Spróbuj teraz wypełnić zakres komórek danymi, które zmieniają się w przewidywalny sposób.

Zacznij od kolumny „Lp.” – zawiera ona kolejne liczby porządkowe dla każdej pozycji.

W komórce A2 widoczna jest liczba 1. W kolejnych komórkach w tej kolumnie powinny

się znaleźć: 2, 3, 4 itd. Możesz skorzystać z dwóch sposobów.

Sposób pierwszy:

1 Kliknij komórkę znajdującą się pod pierwszą komórką z wypełnianego zakresu (tu: A3).

2 Wpisz w niej kolejną wymaganą wartość (tu: 2) i wciśnij [Enter].

3 Zaznacz obie już wypełnione komórki, złap myszą uchwyt wypełniania i przeciągnij do

ostatniej komórki w wypełnianym zakresie (tu: A20).

4 Zobaczysz szarą ramkę wokół zakreślonego obszaru oraz dymek z wartościami, które będą

się zmieniały, w miarę jak będziesz przeciągał wskaźnik myszy.

5 Po zwolnieniu przycisku myszy cały zakres zostanie wypełniony kolejnymi liczbami

porządkowymi

Automatyczne wypełnianie w poziomie: Funkcja automatycznego wypełniania działa nie tylko w pionie, lecz także w poziomie. Możesz również wybierać kierunek wypeł-niania (góra, dół, lewo, prawo), przeciągając w odpowiednią stronę uchwyt wypełniania.

WAŻNE

Excel 2010

www.samosedno.com.pl

W ten sposób możesz wypełnić komórki wartościami innymi niż przyrastające o jednostkę

(jak w powyższym przykładzie). Jeżeli w pierwszej komórce będzie znajdować się na przykład

liczba 1, a w kolejnej 3, to podczas autowypełniania Excel wygeneruje w kolejnych komór-

kach wartości: 5, 7, 9, 11 itd. (Możesz wygenerować także ciąg malejący; wtedy wartość

w pierwszej komórce musi być wyższa od wartości w drugiej).

Sposób drugi:

1 Kliknij pierwszą komórkę z wypełnianego zakresu (tu: A2).

2 Złap uchwyt wypełniania w obramowaniu tej komórki, ale zanim przesuniesz wskaźnik

myszy, wciśnij i przytrzymaj klawisz [Ctrl].

3 Obok wskaźnika pojawi się mały znak „+”, który oznacza, że aktywowałeś alternatywny

tryb wypełniania komórek.

Pomocny skrót: Jeżeli podczas przeciągania popełnisz błąd i np. wyjedziesz poza wymagany zakres, użyj skrótu [Ctrl] + [Z], aby cofnąć ostatnio wykonaną operację, i ponów próbę.

CIEKAWOSTKA

21

5

43

1 3

II Tw

ój p

ierw

szy

skor

oszy

t56

57

4 Trzymając wciśnięte: przycisk myszy i klawisz [Ctrl], przeciągnij wskaźnik myszy do ostatniej

komórki wypełnianego zakresu, po czym zwolnij wszystkie przyciski.

Przykładowy arkusz z zestawieniem rachunków jest prawie wypełniony. Następna kolumna,

zatytułowana „Zapłata za miesiąc”, powinna zawierać kolejne nazwy miesięcy. Zobacz, jak

Excel może ci pomóc w wypełnianiu zakresu datami i godzinami.

1 Wystarczy, że w wypełnianym zakresie zdefiniowany jest tylko pierwszy wpis (tu: styczeń).

2 Po zaznaczeniu komórki z nazwą pierwszego miesiąca złap uchwyt wypełniania i przeciągnij

do ostatniej komórki wypełnianego obszaru.

3 Komórki wypełnią się nazwami kolejnych miesięcy.

4 W analogiczny sposób wypełniasz obszary nazwami dni tygodnia czy datami.

Wygodna metoda: Użycie klawisza [Ctrl] jest wygodniejsze, bo nie musisz zaznaczać dwóch komórek z wypełnianego zakresu. Pamiętaj jednak o ograniczeniu tej metody – kolejne liczby będą zwiększane o jednostkę, nie utworzysz w ten sposób ciągów o innym skoku pomiędzy kolejnymi wartościami.

WAŻNE

1

2

Excel 2010

www.samosedno.com.pl

Ostatnia kolumna w przykładowym arkuszu z zestawieniem rachunków zawiera daty otrzy-

mania faktur. Faktury za usługi ciągłe (woda, gaz, prąd, internet) otrzymywane są zazwyczaj

tego samego dnia miesiąca. Którego? Odpowiedź na to pytanie zawiera wartość widoczna

w przykładowym arkuszu w tej kolumnie. Pierwsza z komórek kolumny z datami otrzymania

faktur jest już wypełniona. Jak w takiej sytuacji wypełnić pozostałe komórki? Wystarczy

użyć uchwytu wypełniania. Tutaj musisz być jednak ostrożny. Zauważ, że po wypełnieniu

kolumny poprzez zaznaczenie pierwszej komórki i przeciągnięcie jej uchwytu Excel wstawił

kolejne dni od daty znajdującej się w pierwszej komórce, a nie kolejne miesiące z tym

samym dniem.

Wypełnianie tą samą wartością: Czasem musisz wstawić w dany obszar tę samą datę

lub tę samą nazwę miesiąca. Wtedy przed użyciem uchwytu wypełniania wciśnij

i przytrzymaj klawisz [Ctrl], a wypełniany zakres zostanie uzupełniony tą samą

zawartością.

CIEKAWOSTKA

Domyślne uzupełnianie dat: W przypadku dat, miesięcy, dni tygodnia itp. Excel

domyślnie wstawia kolejne wartości, ale możesz to zmienić. Np. jeśli potrzebujesz

wypełnić jakiś obszar nazwami dni tygodnia, ale co drugi dzień, poczynając od ponie-

działku, wpisz w pierwszej komórce zakresu „poniedziałek”, w kolejnej „środa”, następnie

zaznacz obie komórki i użyj uchwytu wypełniania. Excel sam uzupełni: „piątek”, „nie-

dziela”, „wtorek” itd.

WAŻNE

II Tw

ój p

ierw

szy

skor

oszy

t58