Dwietekstowezagadkilogiczne:najpierwłatwiejsza,potemznacznietrudniejsza

1.NadworzeKrólaArtura

,Na zamku Camelot należącym do króla Celtów Artura, pośród licznie zgromadzonego

rycerstwa,wojownikówokrągłego stołu, przygotowujących siędowielkiego turnieju, znalazło

siętakżeczterechznakomitychprzybyszówzniezbytodległejgórzystejkrainySzkotów.Mistrz

pojedynków na miecze, zczerwoną tarczą u boku izbroją wtymże kolorze, mistrz walk na

topory wzbroi czarnej itakim samym hełmie, doskonały łucznik wśnieżnobiałej zbroi, oraz

mistrzzmagańnakopiewhełmieizbroikolorunadmorskiegopiasku.

Barwa zbroi rycerskich, podobnie jak iherby na tarczach, związane były ztradycjami

rodu,zktóregowywodziłsiękażdyzeszlachetnychrycerzy.Pooznakach tychmożnabyło ich

rozróżnić na placu pojedynków. Kiedy przybysze szkoccy stanęli przed królem Arturem

wświecących,wypolerowanychzbrojach,zhełmamiwrękachibroniąspoczywającąwdłoniach

giermków,monarchapozdrowiłichuprzejmieskinieniemprawicyiuśmiechnąłsięrozbawiony.

Zauważył bowiem, że czterej goście: czerwonozbrojny miecznik, czarnozbrojny topornik,

białozbrojnyłucznik,żółtozbrojnykopijnik,posiadajągęsteczuprynywnastępującychkolorach:

czarny, jak świeżo zagotowana smoła, miedziany ożywym czerwonym odcieniu (najbardziej

typowykolorwłosówdlaSzkotów), siwy (rycerzówbyłprzedwcześnieosiwiały),orazblond.

Przypadek? Najprawdopodobniej tak, było jednak coś, co mąciło ową harmonię barw. Oto u

żadnegozszermierzykolorwłosówniezgadzałsięzbarwąnoszonejzbroiioręża.

Rozmyślania króla Artura otym niecodziennym przypadku przerwały fanfary – sygnał

rozpoczęcia turnieju. Do pierwszej, pokazowej walki na miecze zreprezentantem rycerstwa

celtyckiego, jednym zdwunastu rycerzy okrągłego stołu, niezwyciężonym Lancelotem, miał

stanąćSzkotwpurpurze.Jegoserdecznyprzyjaciel,kruczowłosywojownik,nawszelkiwypadek

pośpieszyłpozapasowątarczę.

–Tylkouważaj,Patricku,niepozwólsięsprowokować.Poczekaj,ażcięzaatakuje,odparuj

ciostarcząitnijwodpowiedzi–radziłszykującemusiędopojedynkurycerzowiSzkotowłosach

jasnychniczympiasekzmorskiegobrzegu.

–Pamiętaj,niedajmuchwilidonamysłu.Zanimpodniesiemieczizrobikrokdoprzodu–

atakuj. Zaskoczenie to połowa zwycięstwa. Zwłaszcza wpojedynku ztak znakomitym

przeciwnikiem–radziłdruhowiszkockimistrzwalkkonnychnakopie.–Najlepiejsammyśl,jak

walczyć.Alemyślszybkoidziałajzdecydowanie–przestrzegałprzyjacielapowracającyztarczą

łucznik.”

Zadanie polega na ustaleniu barw włosów szkockich rycerzy: miecznika, topornika,

łucznikaikopijnika...

2.AlicjanaKonwencjiLogików

AlicjaprzechadzałasięwłaśniewyłożonymikamieniemścieżkamirozległegolasuKrainy

Czarów,gdyzpobliskiegoprześwitudoszłyjąjakieśodgłosy.Będącosobąciekawąwdrapałasię

narosnąceopodaldrzewoistałasięświadkiemnastępującejsceny...Dookołaolbrzymiegostołu

zgromadziłosię31ludzi.NaprzeciwnichstałMówca,zabawny,odzianywszkarłatnątunikę

profesorzkrótką,białąbrodą.Gestemuciszyłonzebranychiwygłosiłnajprzedziwniejszą

mowę,jakąAlicjikiedykolwiekzdarzyłosięsłyszeć.

-Koledzylogicy.My,najbardziejzdyscyplinowaneiścisłeumysłyKrainyCzarów,

zgromadziliśmysiętudzisiajnanaszej125-tejdorocznejkonwencji.Usłyszećbędziemymogli

zadziwiającebaśnielogiki,myślećbędziemyorzeczachdlazwykłychśmiertelników

niepomyślanych,przemierzymyzboczaGórNieskończonychDociekańinajbardziejwymagające

SzlakiIntelektu.Leczwprzódmusimyupewnićsię,żeżadenintruznieukrywasięwnaszym

kręgu.

Poczymprofesorruszyłdookołastołu,każdemumijanemulogikowiprzylepiającdoczoła

niewielkąkolorowąkropkę.Powróciwszydoswegomiejscauszczytustołu,rozpoczął

objaśnianiezasadtegocudacznegoeksperymentu.

-Każdyzwaswidzikropkinaczołachwszystkichswychkolegów,alebyłemostrożny,aby

niktniedostrzegłkoloruswejwłasnej.Zadaniemkażdegozwasjestodgadnąćkolor,jakimjest

oznaczonejegoczoło.

-Tylkojednajestregułaijestonaprosta.Każdejminutytendzwonekwydadźwięk.Jeśliw

chwilidzwonkaktośzwasznałbędziekolorkropki,którąnosi,niechwstanieodstołuidołączy

domnienasąsiedniejpolanie,gdziekonwencjabędzietoczyćsiędalej.Jeślijednakjegokolor

jestmuwciążnieznany,niechpozostanieprzystole.

-Ten,ktopozostanieprzystole,gdypowinienbyłwstać,alboteżwstaniegdyraczej

powinienbyłsiedzieć,niemożerzeczjasnatytułowaćsięlogikiem.Ktośtakiusuniętybędziez

tejkonwencji,znieodwołalnymzakazempowrotu.Profesorzamierzałjużodejść,gdyjego

uwagęzwróciłowyraźnezakłopotanienajbystrzejszegoznowicjuszy.Jegowątpliwości

rozproszyłtymisłowy:

-Nieobawiajsięmłodzieńcze.Jestmożliwymrozwiązaćtozadanie.Choć,oczywiście,nie

wolnowamwżadensposóbporozumiewaćsięzesobą.Nowicjuszuśmiechnąłsię,gdyżMówca

ZgromadzeniaNajbardziejZdyscyplinowanychiŚcisłychUmysłówKrainyCzarówniemoże

wygłaszaćzdańfałszywych.

NaoczachzdziwionejjużdowszelkichgranicAlicji,profesoropuściłzgromadzeniei

eksperymentsięrozpoczął.

Napierwszydzwonekopuściłystółczteryosoby.Nadrugi,wszyscyzczerwonymi

kropkamiwstalirazemiwyszli.Przytrzecimnieporuszyłsięnikt,podczasgdynaczwarty

zareagowałaprzynajmniejjednaosoba.Wspomnianyjużnowicjuszorazjegoobecnasiostra,

obojezkropkamiinnegokoloru,wstalikrótkopotem,alekażdewcześniej,niżzaostatnim

dzwonkiem.

ZnużonądługimimowamiAlicjęogarnąłgłębokisenzanimtestdobiegłkońca.Czymożesz

wyjawićjej,ilerazyrozległsiędzwonek,zanimstółopustoszał?