28 lutego 2012 – Do Natychmiastowej Publikacji

Duszpasterstwo w Kościele pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny na Warwick Street.

Wielebny Arcybiskup Westminister Vincent Nichols przypomniał cele i zadania duszpasterstwa osób homoseksualnych w Kościele pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny na Warwick Street w Londynie

W nocie opublikowanej 28 lutego 2012 roku powiedział:

„Zbliżając się do piątej rocznicy ustanowienia w Kościele pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny duszpasterstwa osób homoseksualnych*, pragnę przypomnieć cele i zadania jakie mu przyświecają.”

„Owe cele i zadania zostały jasno określone w oświadczeniu wydanym przez diecezję westminsterską w 2007 roku w momencie powstania duszpasterstwa i oddania go pod przewodnictwo kardynałowi Cormac’owi Murphy O’Connor’. Oświadczenie to zamieszczone zostało poniżej.” (Sekcja A)

„Warto także przypomnieć i na nowo rozważyć kierunek działań jaki wyznaczył w 1997 kardynał Hume. Dokument ten również znajduje się poniżej.” (Sekcja B)

„Aby w pełni zrozumieć cel i zadania duszpasterstwa, zaleca się dokładne przeczytanie wyżej wymienionych dokumentów.”

„Dokumenty te wymieniają trzy zasadnicze założenia: godność wszystkich ludzi stworzonych przez Boga, zasady moralne dotyczące życia w czystości oraz nauczanie Kościoła na temat aktów seksualnych, wspominając także o opiece duszpasterskiej osób o orientacji homoseksualnej. Wszyscy którzy uczestniczą w ofierze Mszy Świętej wezwani są do życia w zgodzie z nauczaniem Kościoła.”

„W ostatnim czasie poświęca się więcej uwagi temu, w jakich okolicznościach Msze te są celebrowane a wszystko po to, aby upewnić się, że idea jaka im przyświeca jest zachowywana oraz, że nie są one przyczyną wątpliwości co do nauczania Kościoła ani okazją do sprzeciwu wobec nauki o ludzkiej seksualności oraz wobec wynikających z nauczania moralnych nakazów, na straży których stoimy i do których dążymy.”

*Katechizm Kościoła Katolickiego a także inne jego dokumenty używają sformułowania ‘homoseksualny’. Podobnie jest również z określeniem LGBT który funkcjonuje jako pewien termin zbiorczy. Któregokolwiek jednak zwrotu nie użylibyśmy, warto pamiętać, że Kościół „odrzuca pojmowanie osoby ludzkiej jako istoty ‘heteroseksualnej’ czy ‘homoseksualnej’ i podkreśla, że każdy człowiek ma tę samą podstawową tożsamość: bycia stworzeniem, a przez łaskę dzieckiem Bożym i dziedzicem życia wiecznego” (Kongregacja Nauki Wiary, List do biskupów Kościoła katolickiego o duszpasterstwie osób homoseksualnych, pakt 16).

Arcybiskup Vincent Nichols

(Sekcja A)

OŚWIADCZENIE PRASOWE diecezji westminsterskiej (2 lutego 2007)

Oświadczenie diecezji westminsterskiej odnośnie duszpasterstwa osób homoseksualnych.

Ostatnich kilka lat pozwoliło nam uświadomić sobie potrzebę szczególnej opieki duszpasterskiej w dzielnicy West End w Londynie, zwłaszcza w Soho oraz Piccadilly. Homoseksualni katolicy wraz ze swymi rodzicami, rodzinami i przyjaciółmi wyrazili pragnienie stworzenia dla nich duszpasterstwa. Zanim jednak przedstawione zostaną konkretne kroki jakie diecezja zamierza zrobić w owym kierunku, uświadomić należy sobie pewne zasady stanowiące niejako fundament działań Kościoła w dziedzinie duszpasterstwa osób ze skłonnościami homoseksualnymi.

1. Podstawowe Zasady

Misją Kościoła jest głoszenie Dobrej Nowiny Jezusa Chrystusa i nauczanie wszystkich ludzi w Jego imieniu. Wszyscy stworzeni zostaliśmy na obraz i podobieństwo Boga i dlatego też każdy z nas posiada wrodzoną godność i prawo do tego, aby była ona szanowana i chroniona (Katechizm Kościoła Katolickiego 1700-1702).

W oparciu o powyższe, Kościół naucza, by osoby homoseksualne „traktować z szacunkiem, współczuciem i delikatnością” (KKK, 2358). Kościół całkowicie sprzeciwia się wszelkim formom niesłusznej dyskryminacji, przemocy, prześladowaniom czy znęcaniu się. Stwierdza, że „należy ubolewać, że osoby homoseksualne były i wciąż są przedmiotem złośliwych określeń i aktów przemocy. Tego rodzaju zachowania, gdziekolwiek miałyby miejsce, zasługują na potępienie ze strony pasterzy Kościoła.” (Kongregacja Nauki Wiary, List do biskupów Kościoła katolickiego o duszpasterstwie osób homoseksualnych, 1986, ppkt 10).

Duszpasterze Kościoła zgodnie uznają, że osoby o skłonnościach homoseksualnych, które zostały ochrzczone mogą szukać w Kościele miejsca w którym będą mogły doświadczać autentycznej integralności swojej osoby i życia w Bogu. Uczestniczenie w lokalnej wspólnocie Kościoła stanowi podstawę duchowego wsparcia jakie Kościół może ofiarować tym osobom. Zachęca się te osoby do pełnego i aktywnego uczestnictwa.

Pełne i aktywne uczestnictwo odbywa się w szeroko rozumianym Kościele, a w szczególności w strukturach parafialnych oraz duszpasterstwach, oczywiście zawsze w zgodzie z przyjętym nauczaniem Kościoła, przestrzegając obowiązujących norm liturgicznych. Nie tworzy się odrębnych wspólnot czy duszpasterstw których działalność przeczy oficjalnemu nauczaniu kościelnemu.

Nauczanie to zawiera się w kolejnych dokumentach kościelnych włącznie z ostatnim dokumentem angielskich i walijskich biskupów zatytułowanym „Cherishing Life”, w którym czytamy, że „ obiektywne nieuporządkowanie aktów homoseksualizmu rozumiane jest tylko i wyłącznie w sensie takim, iż wykluczają one z aktu płciowego dar życia oraz nie wynikają z prawdziwej komplementarności uczuciowej i płciowej pomiędzy mężczyzną a kobietą” (Cherishing Life ppkt 111).

Dokument stwierdza, że skłonności homoseksualnych jako takich „nie należy rozważać w kategoriach grzechu czy zła…Kościół uczy, że akty seksualne powinny mieć miejsce wyłącznie w małżeństwie, gdyż tylko tam odnajdują swój sens. Nie zgadza się również z opinią obecną w niektórych kręgach społecznych, że każda osoba dorosła musi być aktywna seksualnie. Nauczanie to obejmuje wszystkich; osoby zamężne/żonate, stanu wolnego, homoseksualne, heteroseksualne, samotne z wyboru, owdowiałe a także rozwiedzione. Każdy człowiek powinien rozwijać w sobie cnotę czystości po to aby wieść dobre życie niezależnie od stanu w jakim się znajduje” (Cherishing Life ppkt 113).

Kardynał oraz jego biskupi pomocnicy pragną wyrazić jasność, iż w pełni aprobują nauczanie Kościoła odnośnie homoseksualizmu, w ślad za oświadczeniem Kongregacji Nauki Wiary, które stwierdza: „Trzeba jednak jasno powiedzieć, że każde oddalanie się od nauczania Kościoła lub, podyktowane chęcią zapewnienia opieki duszpasterskiej, pomijanie go milczeniem nie jest formą autentycznego zainteresowania ani właściwego duszpasterstwa.” (List do biskupów Kościoła katolickiego o duszpasterstwie osób homoseksualnych, ppkt 15). Działania diecezji mające na celu stworzenie duszpasterstwa osób homoseksualnych nie mijają się z powyższym założeniem.

2. Działania praktyczne

Wziąwszy pod uwagę potrzeby duszpasterstwa homoseksualnych katolików i ich rodzin oraz Msze Święte jakie odbywają się w Islington a także w kościele anglikańskim pw. Św. Anny w Soho, rada arcybiskupia diecezji westminsterskiej proponuje, aby w przyszłości Msza Święta odbywać mogła się w katolickim kościele pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny na Warwick Street, w dzielnicy West End w Londynie. Msza będzie częścią misji duszpasterskiej i odbywać będzie się dwa razy w miesiącu w niedziele o godz. 17. Będzie mógł w niej uczestniczyć każdy. Celebrować będą ją w większości księża pochodzący z diecezji westminsterskiej, wybierani przez arcybiskupa Westministeru. Porządek ustalać będą wikariusz generalny, jego świątobliwość Seamus O’Boyle we współpracy z miejscowym dziekanem.

Msza Święta nie jest rozumiana jako „kampania” w kierunku zmiany nauczania Kościoła, nie powinna wprowadzać także żadnych dwuznaczności co do stanowiska kościelnego wobec osób homoseksualnych.

Wszystkie ustalenia odnośnie Mszy w kościele pw. WNMP na Warwick Street zostaną ponownie zweryfikowane po upływie 6 miesięcy. Diecezja Westminster zamierza dalej rozwijać swoją działalność duszpasterską względem osób homoseksualnych po to, aby włączać ich coraz mocniej w życie Kościoła. Wyrazem tych działań będzie powstanie infolinii w kościołach w Soho i West End w Londynie, która raz na tydzień otwierałaby się na osoby potrzebujące wsparcia czy swobodnej rozmowy z kapłanem z kościoła Notre Dame w Leicester.

KONIEC

[Przypis 1:] Katechizm Kościoła Katolickiego jak i inne dokumenty kościelne używają sformułowania „homoseksualny”. Zdanie powyższe zgadza się więc z tą terminologią, mając na uwadze również fakt, że inne osoby lub grupy społeczne mogą określać się w inny sposób, jak np. ‘gej’czy ‘lesbijka’. Nie mniej jednak używając określenia „homoseksualny” warto pamiętać, że Kościół „odrzuca pojmowanie osoby ludzkiej jako istoty "heteroseksualnej" lub

"homoseksualnej", podkreślając, że każdy człowiek ma tę samą podstawową tożsamość: jest stworzeniem, a przez łaskę także dzieckiem Bożym i dziedzicem życia wiecznego.” (Kongregacja Nauki Wiary, List do biskupów Kościoła katolickiego o duszpasterstwie osób homoseksualnych, ppkt 16).

(Sekcja B)

Nauczania Kościoła Katolickiego odnośnie homoseksualizmuKardynał Basil HumeKwiecień 1997

WSTĘP1. W 1992 roku oficjałowie Kongregacji Nauki Wiary wydali dokument, w którym przedstawiają biskupom w USA swoje uwagi odnośnie propozycji prawodawczych dotyczących osób homoseksualnych i ich praw związanych z mieszkaniem i pracą. Cytowanie niektórych jego fragmentów bez kontekstu wywołało niestety pewne napięcia i nieporozumienia włącznie z niewłaściwym zrozumieniem stanowiska Kościoła. W roku 1993 przygotowałem „Uwagi dotyczące nauczania Kościoła Katolickiego wobec osób homoseksualnych” i rozesłałem je do niektórych osób i organizacji.

2. Od tamtej pory spotykam się z ciągłym zainteresowaniem ze strony osób pragnących lepiej zrozumieć nauczanie Kościoła na temat homoseksualizmu. Uwagę moją zajmuje także kwestia odpowiedzialności biskupów w tej kwestii. Doszedłem do wniosku, że warto byłoby wydać poszerzoną wersję dokumentu zawierającą główne punkty noty z 1993 i tak też uczyniłem w lutym 1995. W niektórych artykułach prasowych, które ukazały się w następstwie mojej publikacji, fragmenty akapitu 9 zostały zacytowane bez kontekstu i niepoprawnie zinterpretowane, dlatego też postanowiłem zamieścić w nim dodatkowo kilka zdań wprowadzających aby odkreślić jego należyty wydźwięk.

3. We fragmentach poniżej znajdują się cytaty zaczerpnięte z „Listu do biskupów Kościoła katolickiego o duszpasterstwie osób homoseksualnych” Kongregacji Nauki Wiary wydanym w roku 1986. Odwołuję się także do dokumentu pt. „Wstęp do duszpasterstwa osób homoseksualnych”, wydany przez the Catholic Social Welfare Commision konferencji biskupów katolickich Anglii i Walii w 1979 roku. (WH)

ZAŁOŻENIAGodność Osoby Ludzkiej4. Kościół uznaje godność wszystkich ludzi i nie definiuje danej osoby poprzez pryzmat jej orientacji seksualnej. „Kapłan i duszpasterz powinni wszystkich ludzi traktować jak dzieci Boże, którym należy się życie wieczne bez względu na ich orientację seksualną” (WH, s. 10). Kongregacja ujmuje to jeszcze pełniej: „Osoby ludzkiej, stworzonej na obraz i podobieństwo Boże, nie można zdefiniować w sposób adekwatny poprzez sprowadzenie jej tylko do wymiarów seksualnych. Każda osoba żyjąca na tej ziemi ma osobiste problemy i trudności, ale posiada również możliwości rozwoju, środki, własne talenty i uzdolnienia. Kościół ofiarowuje ów kontekst, którego dzisiaj pilnie domaga się troska o osobę ludzką, właśnie wtedy, kiedy odrzuca pojmowanie osoby ludzkiej jako istoty "heteroseksualnej" lub "homoseksualnej", podkreślając, że każdy człowiek ma tę samą podstawową tożsamość: jest stworzeniem, a przez łaskę także dzieckiem Bożym i dziedzicem życia wiecznego.” (List do biskupów Kościoła katolickiego o duszpasterstwie osób homoseksualnych, ppkt 16).Seksualność i Małżeństwo

5. Kościół konsekwentnie trwa przy swoim nauczaniu, wspierając jednocześnie godność osób, które są homoseksualne. Istnieją dwa fundamentalne założenia które determinują nauczanie Kościoła w sprawach etyki seksualnej. Po pierwsze, Kościół zawsze nauczał, że akt płciowy będący wyrazem miłości i wynikający z Bożego planu powinien mieć miejsce wyłącznie w małżeństwie, pomiędzy mężczyzną a kobietą. Z tego też względu Kościół nie może w żaden sposób zrównać związków homoseksualnych z małżeństwami. Po drugie, każdy akt seksualny powinien być otwarty na płodność. Z tych powodów Kościół nie popiera homoseksualnych aktów płciowych. Jeśli Kościół określa je mianem „wewnętrznie nieuporządkowanych” (List do biskupów…, ppkt. 3), to ma na myśli to, że akty te nie są zgodne z zasadami wyżej wymienionymi. W tym sensie nie ma moralnego przyzwolenia na owe akty, pomimo tego, że świecki system prawny wielu państw ich nie zabrania. Żadna osoba, biskup, kapłan czy laik nie mogą zmienić nauczania Kościoła gdyż uważa się, że pochodzi ono od Boga.DALSZE UWAGIOrientacja Homoseksualna6. Ważnym jest aby rozróżnić pomiędzy orientacją seksualną czy skłonnościami do pewnych zachowań a zachowaniami seksualnymi, hetero jak i homoseksualnymi. Żadna orientacja nie implikuje zachowań seksualnych. Co więcej, orientacja danej jednostki może być nieokreślona bądź złożona. Może ulec zmianie na przełomie lat. Znaczenie ‘obiektywnie nieuporządkowanej’.7. Orientacja czy skłonność osoby homoseksualnej nie sugeruje ułomności moralnej jednostki. Skłonność nie jest grzechem. Jednakowoż skłonność do aktów płciowych, które nie są zgodne z nauczaniem Kościoła uznaje się za „wewnętrznie nieuporządkowane”. Słowo „nieuporządkowane” ma silnie pejoratywny wydźwięk. Sugeruje on grzeszną sytuację, poniżenie a nawet chorobę. Nie należy go jednak interpretować w taki sposób. Po pierwsze, termin należy do słownictwa związanego z tradycyjną katolicką teologią moralną i filozofią. Słowa tego używa się aby opisać odstępstwo od tego, co generalnie uważa się za normę. Normą zaś jest skłonność do wchodzenia w związku z osobami płci przeciwnej, a nie płci tożsamej. Bycie osobą homoseksualną nie jest więc ani dobre ani złe z punktu widzenia moralności; złem moralnym jest natomiast angażowanie się w kontakty płciowe o takich charakterze. Po wtóre, kiedy Kościół mówi o skłonności homoseksualnej jako „wewnętrznego nieuporządkowania” (List do biskupów …, pakt. 3) nie ma rzecz jasna na myśli tego, że osobowość czy charakter jednostki są nieuporządkowane.Osoby homoseksualne, podobnie jak heteroseksualne, dają często przykład dobrej przyjaźni a także czystej, platonicznej miłości.Przyjaźń8. Przyjaźń jest darem od Boga. Jest rodzajem miłowania. Przyjaźń jest niezbędna dla każdego z nas. Przyjaźni nie należy utożsamiać z pełnym zaangażowaniem seksualnym; to przeczy założeniu czym przyjaźń jest. Miłość zakłada przyjaźń, ale przyjaźń nie musi implikować zaangażowania płciowego. Błędem jest zakładać, że jeśli pomiędzy dwoma osobami tej samej lub odmiennej płci istnieje głęboka i trwała przyjaźń to z pewnością łączy ich również relacja seksualna.Ludzka miłość9. Słowo „miłość” nie należy nigdy mylić ze słowem „sex”. Nie są to synonimy. Miłość przybrać może wiele form i kształtów. Istnieje miłość pomiędzy rodzicami i ich dziećmi, pomiędzy krewnymi i w końcu czysta miłość przyjacielska. W przypadku małżeństw, ważnym elementem miłości jest relacja seksualna. Bez względu na kontekst w jakim się pojawia i zawsze zachowując właściwy sposób swojej ekspresji, miłość między dwiema osobami, czy tej samej, czy różnej płci, powinna być szanowana i chroniona. Jak czytamy w ewangelii Jana: „Jezus zaś kochał Martę, jej siostrę i Łazarza. [Jan 11.5]. Kiedy dwoje ludzi łączy wzajemna miłość, doświadczają oni na ziemi namiastki tego, co czekać ich będzie gdy

złączą się z Bogiem w życiu wiecznym. Kochać drugiego człowieka to sięgać ku Bogu, który dzieli swą miłość z osobą, którą kochamy. Być kochanym to otrzymać znak bezwarunkowej Bożej miłości, stać się jej posiadaczem.10. Kochać drugiego człowieka, w znaczeniu omówionym w akapitach 8 i 9, to najlepsze doświadczenie jakie może nas spotkać, niezależnie czy miłość istnieje pomiędzy osobami tej samej czy też odmiennej płci. Miłość jednak może zostać zniszczona, czy to przyjacielska czy też małżeńska, kiedy nie myślimy i nie postępujemy tak jak sam Bóg pragnie abyśmy myśleli i czynili. Miłość ludzka jest niepewna ponieważ ludzka natura jest poraniona i krucha. Dlatego też miłość i przyjaźń nigdy nie będą łatwe. Popełniamy błędy, ale dążenie do ideału wciąż pozostaje.ODPOWIEDŹ KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO11. Kościół katolicki wezwany jest aby głosić ideał małżeństwa oraz etykę związaną z ludzką seksualnością. Osiągnięcie ideału w praktyce jest trudne, lecz wszyscy powinniśmy do niego dążyć. Kościół zdaje sobie sprawę, że nie zawsze postępujemy tak jak sam uczy. Dlatego duszpasterze są wyrozumiali dla błędów jakie popełniamy; Kościół nie odrzuca ludzi którzy grzeszą, lecz pragnie towarzyszyć im w drodze ku lepszemu zrozumieniu i uświadomieniu sobie czym jest nauczanie, które jak sam uczy, pochodzi od Boga.Obrona Praw Człowieka12. Kościół popiera i broni fundamentalnych praw każdego człowieka. Nie może jednak przystać na proponowane prawo do aktów płciowych jako jedno z praw podstawowych gdyż uważa je za złe pod względem moralnym. Nie mniej jednak naucza, że każdego człowieka, bez względu na jego orientację seksualną, traktować należy sprawiedliwie, z szacunkiem oraz z godnością. Jest to fundamentalne prawo każdego z nas. The Social Welfare Commission na konferencji biskupów Anglii i Walii w 1979 roku trafnie podsumowuje zobowiązania Kościoła wobec kraju: „Kościół odpowiedzialny jest by wyeliminować przejawy wszelkich krzywd i niesprawiedliwości względem osób homoseksualnych. Jako grupa społeczna która doświadczyła wystarczająco mocno opresji i pogard, należy się jej szczególna troska i uwaga ze strony Kościoła”. (WH, s.13).Polityka Społeczna13. Biorąc pod uwagę złożony charakter kwestii społecznych które mogą się pojawić, Kongregacja Nauki Wiary postanawia, że ocena prawodawstwa i odpowiedź ze strony Kościoła z tym związana pozostaje w rękach biskupów danego państwa (L’Osservatore Romano 29 lipca 1992). Kościół ma obowiązek przeciwstawiać się dyskryminacji we wszystkich sytuacjach, w których uznać można kierując się rozsądkiem, że orientacja seksualna lub też czyny danej osoby nie stanowią istotnej wagi w danych okolicznościach. Przy czym odpowiedź Kościoła na zmiany w prawie mające na celu wyeliminowanie niesprawiedliwości względem osób homoseksualnych powinna być przemyślana pod względem kilku kryteriów. Do najważniejszych zaliczyć należy:#czy istnieje racjonalny powód aby sądzić, że instytucja małżeństwa i rodzina mogą/będą podważone?#czy odrzucenie przez społeczeństwo proponowanej zmiany prawnej będzie bardziej szkodliwe dla dobra ogółu niż akceptacja takiej zmiany?#czy orientacja seksualna bądź czyny seksualne danej osoby stanowią, w danych okolicznościach, wystarczający i ważny powód by traktować taką osobę inaczej niż resztę obywateli?Są to kwestie osądu praktycznego i oceny społecznych konsekwencji i dlatego też każda z nich powinna być osobno rozważana bez uprzedzeń wobec nauczania Kościoła katolickiego co do moralności czynów homoseksualnych. Może zdarzyć się też tak, że katolicy dojdą do odmiennych wniosków w sprawie zmian prawnych pomimo, że sugerować będą się powyższymi kryteriami.

Potępienie Przemocy14. Kościół potępia przemoc słowną jak i fizyczną względem osób homoseksualnych. Stanowisko to zostało jasno zaznaczone w pierwszej części akapitu 10 listu do biskupów Kościoła katolickiego o duszpasterstwie osób homoseksualnych wydanym przez Kongregację Nauki Wiary w 1986 roku: „Należy ubolewać, że osoby homoseksualne były i wciąż są przedmiotem złośliwych określeń i aktów przemocy. Tego rodzaju zachowania, gdziekolwiek miałyby miejsce, zasługują na potępienie ze strony pasterzy Kościoła. Ujawniają brak szacunku dla drugich, godzących w podstawowe zasady, na których opiera się zdrowe współżycie obywatelskie. Osobista godność każdego człowieka zawsze winna być szanowana w słowach, w czynach i w ustawodawstwie.” (List do biskupów… ppkt10). W przypadku powtarzających się nadużyć, problem powinien być rozwiązany, jeśli to konieczne nawet poprzez odpowiednie ustawodawstwo.15. W nauczaniu Kościoła nie znajdziemy nic, co mogłoby świadczyć o tym, że popiera on lub wyraża zgodę na prześladowanie homoseksualnych kobiet i mężczyzn. Co więcej, wśród katolików nie powinno być miejsca na „homofobię”. Nauczanie Kościoła nie opiera się ani też w żadnym wypadku nie powinno uzasadniać „homofobicznych” postaw i zachowań. „Homofobiczne” postawy i reakcje nie powinny znaleźć uzasadnienia nawet, kiedy osoby homoseksualne zachowują się w sposób prowokacyjny czy destrukcyjny.Odpowiedź Duszpasterzy Kościoła16. Odpowiedź duszpasterzy Kościoła powinna zawierać w sobie postawę szacunku oraz zrozumienia i współczucia dla kondycji w jakiej osoby homoseksualne się znajdują. Sakramenty, modlitwa, porada czy indywidualna opieka są także wskazane, po to aby: „cała wspólnota chrześcijańska mogła osiągnąć rozeznanie swojego powołania do niesienia tym braciom i siostrom pomocy, która oszczędzi im przeżycia zawodu czy izolacji (List do biskupów…pakt.15). Kościół jest zdania, że „osoba homoseksualna, jak zresztą każda istota ludzka, potrzebuje pomocy na różnych poziomach jednocześnie” (List do biskupów… pakt. 16). Ponadto, Kościół podkreślił, że „Osoby homoseksualne mają prawo do mądrej i skutecznej opieki duszpasterskiej ze strony tych osób, które są odpowiednio przygotowane aby spełniać wymagania jakie takie duszpasterstwo ze sobą niesie” (WH, s.13). Duszpasterze zdają sobie sprawę z tego, że natura ludzka jest słaba i podlega pokusom. Są oni wyrozumiali dla tych, którym z trudem przychodzi stosowanie się w życiu do nauczania Kościoła. Co więcej, choć akty homoseksualne są uznane przez Kościół jako obiektywnie złe, Kościół przestrzega przed uogólnianiem w osądzaniu indywidualnych przypadków (List do biskupów…pakt. 11).WNIOSKI17. Wszyscy jesteśmy cenni w oczach Boga. Miłość jaką darzymy lub którą otrzymujemy od drugiej osoby jest darem od Niego samego. Nie mniej jednak Bóg wzywa osoby homoseksualne, podobnie jak i heteroseksualne, aby wypełniały Jego prawo i dążyły do osiągnięcia trudnego ideału, nawet jeśli jest to możliwe stopniowo, nie od razu. (por. Familiaris Consortio N. 34). Bóg darzy człowieka miłością tak wielką, iż nie sposób przyrównać ją do miłości jaką obdarzyć mogą siebie nawzajem ludzie. Wzywa każdego z osobna, bez względu na orientację seksualną, do wypełniania Jego planu.

Kontakt z prasą: Eddzie Tulasiewicz 0207 798 9031