Duch święty.wprowadzenie john bevere

JB_HolySpirit_cover.indd 1JB_HolySpirit_cover.indd 1 2015-03-17 08:54:142015-03-17 08:54:14

Drogi przyjacielu,

Jesteś Bożą radością i rozkoszą Jego serca. On bardzo pragnie cię po-znać i być przez ciebie poznanym. Gdy wzrastasz w relacji z Nim, Bóg zaprasza cię, abyś towarzyszył Mu w rozszerzaniu się Królestwa Niebios na ziemi. Apostoł Paweł napisał, że zostaliśmy przez Boga „stworzeni w Chry-stusie Jezusie do dobrych uczynków, do których przeznaczył nas Bóg, abyśmy w nich chodzili” (List do Efezjan 2:10).

Jako dzieci Boże pragniemy podobać się naszemu Ojcu. Często jednak zapominamy o tym, o czym wyraźnie mówił Jezus: moc, by zrealizować Boże plany przychodzi przez bliską przyjaźń z Duchem Świętym. Bóg nie chce tylko, żebyś dla Niego pracował; On zaprasza cię, byś z Nim praco-wał. Chce być dla ciebie najlepszym przyjacielem, dzielić każdą chwilę twego życia. Pragnie mówić do ciebie, zachęcać cię i wzmacniać. Nie ma większej relacji niż ta, którą oferuje ci Bóg przez Swojego Ducha.

Pan pobudził moje serce, bym podzielił się tym przesłaniem z tobą i z lide-rami na całym świecie. Przyjmij je z moją miłością i wsparciem. Podziel się nim ze wszystkimi, których znasz. Wierzę, że to początek głębszej i trwają-cej całe życie społeczności z Bogiem - zarówno dla ciebie, jak i dla tych, którym przewodzisz.

Jeśli jesteś dzieckiem Bożym, to Duch Święty obiecał, że nigdy cię nie opuści ani nie zostawi. Jego przyjaźń jest łatwo dostępna. Prawdy zawar-te na stronach tej książki przemieniły moje życie. Modlę się, abyś ty rów-nież doświadczył radykalnego objawienia w trakcie podróży przez Boże Słowo. Chciałbym usłyszeć, jak to przesłanie wpłynęło na ciebie i na tych, o których się troszczysz.

Twój brat w Chrystusie,

John BeverePłyta jest osobistym podarunkiem od Johna Bevere’a. Dzięki niej uzyskasz dostęp do wielu materiałów, które pomogą ci w dalszym studiowaniu tego dynamicznego nauczania i dzieleniu się nim z innymi. Zachęcam cię do dystrybucji i kopiowania różnych części tego nauczania. Pozwalamy ci na przesyłanie plików pocztą elektroniczną, dystrybucję wśród studen-tów, umieszczanie w Internecie, jak również na drukowanie i powielanie kopii. Materiały te zostały specjalnie opracowane, aby inspirować i za-chęcać wszystkich chrześcijan na świecie.

Te i inne materiały do nauczania (w języku polskim) Johna i Lisy Bevere są dostępne do pobrania na stronie:

www.MessengerInternational.orgwww.CloudLibrary.org

Dodatkowe materiały w wielu językach dostępne są do wglądu i pobie-rania na: www.YouTube.com i www.Yuku.com oraz innych serwisach in-ternetowych.


DUCH ŚWIĘTYWprowadzenie

John Bevere & Addison Bevere

Szczecin 2015

Holy Spirit (Polish) by John Bevere

© 2014 Messenger International

www. MessengerInternational.org

Originally published in English

Additional resources in Polish are available for free download at:

www.CloudLibrary.org

To contact the author: [email protected]

Printed in Poland

„Duch Święty” (w języku polskim) autor John Bevere

© 2015 Messenger International

www. MessengerInternational.org

Oryginalnie opublikowane w języku angielskim

Dodatkowe materiały są dostępne bezpłatnie:

www.CloudLibrary.org

Kontakt z autorem: [email protected]

Wydrukowano w Polsce

Wydano nakładem Instytutu Wydawniczego „Compassion” – Szczecinwww.compassion.pl

ISBN 978-83-7978-035-8

Jeśli nie oznaczono inaczej, fragmenty biblijne pochodzą z Biblii Warszawskiej, to jest Pisma Świętego Starego i Nowego Testamentu wydanego przez Towarzy-stwo Biblijne w Polsce, Warszawa 1996. Wersety z anglojęzycznych przekładów przetłumaczono na język polski. Użyto następujących przekładów Biblii: Biblia Tysiąclecia (BT),Th e Amplifi ed Bible (AMP), Today’s English Version (TEV), Th e Message, King James Version (KJV), New King James Version (NKJV), Contem-porary English Version (CEV), Th e Living Bible (TLB), New Living Translation (NLT), New American Standard Bible (NASB).

Spis treści

Podziękowania V

O interaktywnej książce VII

Wstęp IX

1. Kim jest Duch Święty? 1

2. Osobowość Ducha Świętego 43

3. Trzy poziomy relacji 85

4. Wzmocniony Duchem 121

5. Język Ducha 169

DodatekJak przyjąć zbawienie 241

V

Podziękowania

Dla mojej żony, dzieci i wnuków. Każdy z was jest darem

od Boga, który przyniósł bogactwo do mojego życia. Zawsze

będę was kochał.

Dla mojego syna, Addisona. Twoja wiara i ciężka praca

wzbogaciły poselstwo o Duchu Świętym. Bez twojej pomocy

ta praca nie wyglądałaby tak jak teraz.

Dla Jaylynn. Dziękuję ci za twoją pilność, by doszlifo-

wać to poselstwo, dzięki twoim wspaniałym zdolnościom re-

dakcyjnym. Twoje starania pomogły zachować klarowność

i strukturę.

Dla Vincenta. Dziękuję ci za twoją ciężką pracę i pomoc

w tworzeniu rozważań. Twoje dzieło jest wyjątkowe.

Dla członków zespołu i partnerów Messenger Internatio-

nal. Dziękuję wam za wasze wsparcie dla Lisy i dla mnie. Nie

moglibyśmy prosić Boga o bardziej lojalnych i prawdziwych

przyjaciół, którzy są z nami, aby docierać z chwalebną ewan-

gelią Jezusa Chrystusa do narodów świata.

Przede wszystkim, dziękuję Tobie, Boże Ojcze, za nieza-

wodną miłość; Jezu – mój Królu, za to, że oddałeś Swoje dro-

gocenne życie; a Tobie, Duchu Święty, za Twoją niesamowitą

moc, pocieszenie, nauczanie i intymną społeczność. Dziękuję

Ci, że nigdy nas nie zostawisz, ani nie opuścisz.

VII

O interaktywnej książce

Książkę tę, podobnie jak inne, można przeczytać od deski

do deski. Zachęcamy cię jednak, byś odkrył dodatkowe, in-

teraktywne elementy dla osobistego przeżycia.

Każdy rozdział książki został podzielony na pięć wska-

zanych, codziennych lektur z odpowiednimi rozważaniami

na końcu. Możesz czytać jedną lekturę i rozważania dzien-

nie lub zastosować te elementy według własnego uznania.

Proponujemy, aby ci, którzy uczestniczą w studiowaniu gru-

powym, ukończyli lekturę i rozważania jednego rozdziału

w ciągu tygodnia.

Jeśli czytacie tę książkę jako część cyklu poselstw o Du-

chu Świętym, to zalecamy, byście obejrzeli lub wysłuchali se-

sji nauczania na każdy tydzień i odpowiedzieli jako grupa na

pytania do dyskusji. Następnie przeczytajcie rozdział książ-

ki i przejdźcie do rozważań. Każdemu rozdziałowi książ-

ki odpowiada jedna sesja nauczania. Pytania do dyskusji dla

każdego rozdziału są umieszczone po codziennych rozwa-

żaniach.

Przyjemnej lektury!

IX

Wstęp

Gdy mój tata poprosił mnie o pomoc w napisaniu tej książ-

ki, natychmiast ogarnęło mnie niedowierzanie. Pomyślałem,

że prawdopodobnie jeszcze się o to nie modlił. Szczerze mó-

wiąc, nie uważałem się za godnego kandydata. Właściwie

rozmyślanie nad jego prośbą powodowało ucisk żołądka, jak

w trakcie wykonywania breakdance.

Z szacunkiem poprosiłem mojego ojca, aby rozważył inne

możliwości i poświęcił czas modląc się nad tą sprawą (może

rok lub dwa). Zaledwie po jednym dniu modlitwy miał pew-

ność, że nadaję się do tego zadania. Mój ojciec podkreśla,

że wśród młodszych pokoleń Duch Święty nie powinien być

tematem tabu, dlatego też docenia mój wkład, jako osoby

w wieku dwudziestu pięciu lat. Wiemy, że wielu ludzi, za-

równo młodszych jak i starszych, będzie omijać ten temat,

jeśli nie zrozumieją, kim jest Duch Święty i jak działa.

Pomimo moich obaw, jak mógłbym odmówić mojemu

ojcu? Zostałem przymuszony, by się zgodzić. To, co wyda-

rzyło się później, można określić jako zmieniającą życie po-

dróż. Zacząłem widzieć Pismo w nowym świetle, gdy Bóg

otworzył moje oczy na wiele cudów Swojego Ducha. Wkrót-

ce odkryłem, że Duch Święty jest najbardziej niezrozumia-

ną osobą w kościele. Przypisano Mu niezliczoną ilość etykiet

i stereotypów, ale zbyt mało osób zna Go takim, jakim jest

w rzeczywistości.

X

Celem tej książki jest ułatwienie tobie zaznajomienia się

z osobą Ducha Świętego poprzez podróż przez Pismo Świę-

te. Zawarte w niej zapatrywania mogą być śmiałe, lecz obie-

cuję, że podróż jest warta czasu i energii.

W trakcie czytania proś Ducha Świętego, by wprowadził

cię we wszelką prawdę. On usunie wierzenia, które nie mają

podstaw w Jego Słowie. Odkryjesz, że nie „należy” do deno-

minacji lub ruchu, i że nie może być ograniczony do pokole-

nia lub wieku. Duch Święty został posłany, by objawić Jezu-

sa i wzmocnić całe Ciało Chrystusa. On uczynił nasze serca

swoim domem i obiecał powodzenie w naszym życiu. Jedy-

ne, co musimy zrobić, to dać Mu panowanie.

Nie znajdziemy lepszego przyjaciela i przewodnika. Duch

Święty będzie ci wiernie towarzyszył przez wszystkie życio-

we zmagania i radości. Obiecał, że nigdy cię nie zostawi, ani

nie opuści, ponieważ jesteś Jego pasją i przyjemnością. Przy-

gotuj się na odkrycie tej fantastycznej osoby!

—Addison Bevere, COO, Messenger International

„Teraz wszyscy możemy przyjść do Ojca

przez tego samego Ducha Świętego, z powodu tego,

co uczynił dla nas Chrystus” (List do Efezjan 2:18).

1

Kim jest Duch Święty?

„Lecz Pocieszyciel Duch Święty, którego Ojciec pośle w imieniu moim, nauczy was wszystkiego i przypomni

wam wszystko, co wam powiedziałem”.

—Ewangelia Jana 14:26

Dzień 1

Była wigilia nowego roku. Wewnątrz mnie pojawi-

ło się pragnienie postu i modlitwy. Spytałem Pana:

„Którą księgę Biblii powinienem czytać?”. Ku moje-

mu zdziwieniu usłyszałem: „Dzieje Apostolskie”.

Dlaczego byłem zaskoczony? Ponieważ w czasie mojego

poprzedniego przedłużonego postu i modlitwy, otrzymałem

to samo zalecenie: „Czytaj Dzieje Apostolskie”. W tamtym

czasie wyraźnie zobaczyłem konfl ikt celu i kierunku w życiu

apostoła Pawła i wynikające z tego konsekwencje trudnych

doświadczeń. Pozwólcie, że wyjaśnię.

Paweł został wybrany przez Boga, by głosić ewangelię

poganom. Powiedział: „Dla której zostałem ustanowiony

kaznodzieją, apostołem i nauczycielem pogan” (2 Tm 1:11

UBG). Jest to wyraźne polecenie, które Paweł powtórzył kil-

ka razy w ciągu swojego życia. Na początku swojej pierwszej

podróży apostolskiej oznajmił Żydom: „Zwracamy się do po-

gan. Tak bowiem nakazał nam Pan: Ustanowiłem cię „świa-

2 Duch Święty2 Duch Święty

tłością dla pogan” (Dz 13:46-47). W trakcie swojej drugiej

podróży śmiało oświadczył: „Od tej chwili pójdę do pogan”

(Dz 18:6). Do Rzymian napisał: „Jestem apostołem pogan”

(Dz 11:13). Takie słowa powtarzają się w jego pismach.

Z miłości do swoich rodaków i pragnienia, by zostali zba-

wieni, wielokrotnie szukał synagogi w każdym mieście, do

którego się udawał. Nieustannie zwracał się do Żydów; czę-

sto odrzucenie przesłania ze strony rodaków prowadziło go

do pogan. Jak się okazało, źródłem największych prześlado-

wań i kłopotów Pawła byli właśnie Żydzi. Podburzali tłum

i wywoływali animozje między apostołem a pogańskimi

przywódcami. Za większością rozruchów, aresztowań, ubi-

czowań i rozpraw, którym Paweł stawiał czoła, stały żydow-

skie intrygi. Istotna uwaga: Bogu bardzo zależy na Żydach.

Dlatego też Jakub, Piotr i Jan zostali do nich posłani: „Jakub

i Kefas, i Jan, którzy są uważani za fi lary, podali mnie i Bar-

nabie prawicę na dowód wspólnoty, abyśmy poszli do pogan,

a oni do obrzezanych” (Gal 2:9).

Przesłanie, które otrzymałem w czasie mojego poprzed-

niego postu było bardzo jasne: „Synu, pozostawaj w sferze

łaski, do której zostałeś powołany. Nie pozwól, aby twoje na-

turalne uczucia lub miłość odciągnęły cię od Boskiego prze-

znaczenia w twoim życiu”. Pamiętając o tym, zdziwiłem się,

że Bóg powiedział mi, bym przeczytał jeszcze raz Dzieje

Apostolskie. W końcu było jeszcze sześćdziesiąt pięć innych

ksiąg, które można było wybrać!

Cieszę się, że byłem posłuszny, gdyż kolejna podróż przez

Dzieje Apostolskie przerosła moje najśmielsze oczekiwania

(dowodząc, że Słowo Boże jest naprawdę żywe). Tym razem

zobaczyłem jak bardzo przywódcy i członkowie wczesnego

Kościoła oczekiwali, komunikowali się, polegali i rozmawia-

Kim jest Duch Święty? 3

li z Duchem Świętym. To On odgrywał kluczową rolę w ich

życiu i towarzyszył im we wszystkim, co robili. Był na pierw-

szym miejscu w ich służbie, zgromadzeniach, strategicznych

spotkaniach i był zawsze zaangażowany w ich działalności.

Oto przykład wyróżniających się wypowiedzi:

• „Czym to omotał szatan serce twoje, że okłamałeś Du-

cha Świętego?” (Dz 5:3)

• „Dlaczego zmówiliście się, by kusić Ducha Pańskiego?”

(Dz 5:9)

• „A my jesteśmy świadkami tych rzeczy, a także Duch

Święty” (Dz 5:32)

• „Wy zawsze sprzeciwiacie się Duchowi Świętemu” (Dz

7:51)

• „I powiedział mi Duch, abym z nimi poszedł bez wa-

hania” (Dz 11:12)

• „I powstał jeden z nich... i przepowiedział, natchniony

przez Ducha, że nastanie głód wielki na całym świecie”

(Dz 11:28)

• „Wysłani przez Ducha Świętego...” (Dz 13:4)

• „Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my...” (Dz

15:28)

• „Duch Święty przeszkodził w głoszeniu Słowa Bożego

w Azji” (Dz 16:6)

• „A gdy przyszli ku Mizji, chcieli pójść do Bitynii, lecz

Duch Jezusa nie pozwolił im” (Dz 16:7)

• „Ściśniony był w duchu Paweł, oświadczając Żydom, że

Jezus jest Chrystusem” (Dz 18:5 PBG)

• „Czy otrzymaliście Ducha Świętego, gdy uwierzyli-

ście?” (Dz 19:2)


• „Postanowił Paweł za sprawą Ducha udać się poprzez

Macedonię i Achaję do Jerozolimy” (Dz 19:21)

• „Prócz tego, o czym mnie Duch Święty w każdym mie-

ście upewnia...” (Dz 20:23)

• „Miejcie pieczę o samych siebie i o całą trzodę, wśród

której was Duch Święty ustanowił biskupami” (Dz

20:28)

Te słowa natychmiast przykuły moją uwagę. Bolesną

prawdą jest to, że nie widzimy dzisiaj w Kościele tego sa-

mego wzoru. Coś, co było powszechne pośród wierzących

w Dziejach Apostolskich, wydaje się dzisiaj rzadkością. Nie

mówię tutaj tylko o życiu innych, lecz przede wszystkim

o moim. Czytając, zdałem sobie sprawę, że odszedłem od

radowania się, poszukiwania i polegania na przewodnictwie,

przyjaźni, komunikacji i potężnym działaniu Ducha Boże-

go. Gdy stało się to dla mnie jasne, jak mógłbym zachować

to tylko dla siebie?

Szczere stwierdzenia

Pozwól, że podzielę się z tobą szczerymi stwierdzeniami,

które staną się bardziej zrozumiałe, im bardziej zagłębimy się

w tę ważną dyskusję.

Po pierwsze, bez Ducha Świętego nie ma w zasadzie ży-

cia chrześcijańskiego.

• Bez Ducha Świętego chrześcijaństwo jest suche, mono-

tonne i światowe.

• Bez Ducha Świętego w naszej pracy jesteśmy wycień-

czeni i znużeni.


• Bez Ducha Świętego nie ma społeczności z Bogiem.

Gdy Duch Święty jest usunięty z kościoła, to:

• albo kościół stanie się klubem towarzyskim,

• albo instytucją religijną.

Prawdą jest, że:

• Nie ma objawienia bez Ducha Świętego. Bez niego Pi-

smo Święte staje się śmiercionośne, gdyż jest napisane:

„Litera zabija, duch zaś ożywia” (2 Kor 3:6).

• Bez Ducha Świętego nie ma wizji.

• Bez Ducha Świętego nie ma radości.

• Bez Ducha Świętego nie ma pokoju.

• Bez Ducha Świętego nie ma wolności.

„A Pan jest Duchem; gdzie zaś Duch Pański, tam wol-

ność” (2 Kor 3:17).

Zwróć uwagę na słowa „gdzie zaś Duch Pański”. Zasta-

nówmy się nad tym. Duch Boży jest wszechobecny – jest

wszędzie o każdym czasie. Dawid powiedział: „Dokąd ujdę

przed duchem twoim? I dokąd przed obliczem twoim uciek-

nę?” (Ps 139:7). Odpowiedź zdecydowanie brzmi: nigdzie.

Psalmista kontynuuje: „Jeśli wstąpię do nieba, Ty tam jesteś,

A jeśli przygotuję sobie posłanie w krainie umarłych, I tam

jesteś. Gdybym wziął skrzydła rannej zorzy i chciał spocząć

na krańcu morza, Nawet tam prowadziłaby mnie ręka twoja,

Dosięgłaby mnie prawica twoja” (Ps 139:8-10). Powiem ja-

sno - On jest wszędzie o każdym czasie.

Następne pytanie, które trzeba zadać, to: „Czy wolność

jest wszędzie?”. Spójrz na słowa Pawła: „Gdzie zaś Duch Pań-


ski, tam wolność”. Dowiodłem, że On jest wszędzie; więc,

czy wolność jest wszędzie? Odpowiedź na to pytanie brzmi:

nie. W domach publicznych, barach, więzieniach i szpitalach

nie ma wolności. Miałem okazję być w dzielnicach, szkołach,

domach, a nawet w kościołach, w których nie ma wolności.

O czym więc mówi tutaj Pismo? Sugeruję przetłumaczyć je

w następujący sposób:

„Gdzie Duch jest Panem, tam jest wolność” (2 Kor

3:17, parafraza autora)

Greckie słowo pan to kyrios. Oznacza „najwyższy we wła-

dzy”1. W większości barów, więzień, szpitali lub domów,

a nawet wielu kościołów, nie pozwala się Duchowi Święte-

mu, by był władcą. Tam, gdzie jest witany jako najwyższy we

władzy, tam jest wolność i sprawiedliwość dla wszystkich.

Cel tego przesłania

Celem tego przesłania jest przedstawienie ci osoby Ducha

Świętego. Można by było napisać o Nim wiele ksiąg, na roz-

mowach o Nim spędzić dni, miesiące, a nawet lata.

Lisa jest moją żoną od ponad trzydziestu lat. Dobrze ją

znam, lecz wciąż odkrywam aspekty jej osobowości, zain-

teresowań i manier, których wcześniej nie znałem. Ostatnio

spędziliśmy kilka dni razem, świętując trzydziestą rocznicę

naszego ślubu. W tym czasie poznałem jej marzenia, upodo-

bania, a nawet zdolności, o których nie miałem zielonego

pojęcia.

Jeśli chodzi o zdolności, to nie zdawałem sobie sprawy

z tego, jak Lisa dobrze gra w golfa. Ona wie, jak bardzo ko-


cham sport, więc zaproponowała mi towarzystwo na kursie

golfowym. (Zagrałem tylko jedną rundę, gdyż był to nasz

wspólny czas). Na siedemnastym dołku była ogromna szcze-

lina. Moja żona uwielbia wyzwania, więc spytałem się, czy

chciałaby spróbować uderzyć piłkę. Należało uderzyć na od-

ległość około 137 metrów, by piłka przeleciała nad 61-metro-

wą szczeliną; jeśli uderzenie byłoby za słabe, piłka wylądo-

wałaby w oceanie. Znalazłem starą piłkę dla Lisy (nie spo-

dziewałem się, że ją odzyskam). Ona stanęła na pudełku od

herbaty i uderzyła kijem na odległość 160 metrów na bieżnię

znajdującą się po drugiej stronie szczeliny. Po trzydziestu la-

tach małżeństwa odkryty został nowy talent.

Każdego wieczoru w trakcie kolacji Lisa dzieliła się ze

mną swoją wiedzą, mądrością, zainteresowaniami i pragnie-

niami, których wcześniej nie znałem. Mówiąc krótko, pa-

trzyłem z podziwem na tę niezwykłą kobietę, w której jest

tyle głębi i która jest moją żoną!

Jest rzeczą niemożliwą, aby w kilku rozdziałach podzie-

lić się pełną wiedzą na temat Lisy. Nawet książki nie po-

mieszczą tych informacji. To, co mogę zrobić, to powiedzieć

jak możesz skontaktować się z nią i porozmawiać. Mogę po-

wiedzieć, co ją cieszy, jakie ma zainteresowania i jak praco-

wać i komunikować się z nią. Opowiem o jej silnych stro-

nach, o słabościach, o tym, co kocha, czym się nie interesuje.

Ta wiedza wstępna może posłużyć jako katalizator wspania-

łej relacji.

Jeśli nie można wyczerpująco opisać Lisy, która ma kil-

kadziesiąt lat, to w jaki sposób mógłbym w pełni opisać Du-

cha Świętego, który jest wieczny? To jest niemożliwe! Mogę

jedynie wprowadzić cię w to, kim On jest. Jestem w stanie

przedstawić Jego osobowość, czym się interesuje, co kocha.


Potrafi ę określić naszą relację z Nim i podzielić się kilkoma

sposobami, dzięki którym możemy Go poznać i komuniko-

wać się z Nim. Mogę powiedzieć ci, dlaczego relacja z Du-

chem Świętym jest tak ważna i jak On wzmacnia nas, aby-

śmy wypełnili Boże oczekiwania dla naszego życia. To pod-

stawowe zrozumienie powinno skłonić cię do głębszej i zna-

czącej relacji z Nim.

Dzień 2

Poważne nieporozumienie

Wiele osób popełnia błąd: próbują zrozumieć pracę i moc

Ducha Świętego bez poznania Go jako osoby.

Ważne, abyśmy ustalili w naszych sercach i umysłach, czy

wierzymy, że Duch Święty jest Boską osobą – tym, który jest

nieskończenie święty, mądry i potężny, a także bardzo deli-

katny, wrażliwy i współczujący. Czy sądzimy, że jest On go-

dzien przyjąć naszą cześć, uczucie, wiarę, miłość, poświę-

cenie i całkowite poddanie się? Może wierzymy, że Duch

Święty jest tylko inspiracją od Boga – pewnego rodzaju siłą

mistyczną, o której myślimy i odnosimy się do niej jako do

„ducha czasu” albo „ducha współzawodnictwa”?

Drugi pogląd jest płytki, prymitywny, lecz cieszący się

popularnością. Taka wiara świadczy o podatności na du-

chową arogancję lub pychę, które prowadzą do wyniosłości

i myślenia o sobie, że należymy do jakiejś wyższej katego-

rii chrześcijaństwa.

Gdy zobaczymy Go w nieskończonym majestacie, chwa-

le, splendorze, mądrości, wiedzy i świętości, i uwierzymy, że

jest w harmonii z Ojcem i Synem, aby objąć w posiadanie


nasze życie, i uczynić je użytecznym, to wtedy upadniemy

przed Nim na twarz z nabożnym szacunkiem.

Ktoś, kto widzi Ducha Bożego jako inspirację albo naj-

wyższą moc, powie: „Potrzebuję więcej Ducha”. Ten, kto

spostrzega w Nim wspaniałą osobę, przeciwnie, powie: „Jak

mogę dać Mu więcej siebie?”.

Nasze postrzeganie Ducha Świętego

Jednym z powodów, dla których wielu postrzega Ducha

Bożego jako zaledwie inspirację, a nie jako osobę, jest spo-

sób, w jaki mówi się o Nim. Czy słyszałeś, żeby ktoś mó-

wił o Duchu Świętym w rodzaju nijakim? Jestem w służbie

już od trzydziestu lat i gdybym dostawał dolara za każdym

razem, gdy słyszę o Duchu Świętym w rodzaju nijakim, to

stałbym się bardzo bogaty. Niestety, wielu z nas traci peł-

nię Jego obecności, ponieważ nie szanujemy Go jako osoby.

Duch Boży nie będzie się przejawiał, gdy nie jest szanowany

(zob. Mt 13:54-58; Ps 89:7).

Chciałbym zauważyć, że gdy nazywam Ducha Świętego

„osobą”, to nie uważam Go za człowieka. To, o czym mówię,

to nic innego, jak posiadanie przez Niego cech osobowości.

Duch Święty nie jest człowiekiem, lecz Bogiem. Musimy

jednak pamiętać, że ludzie zostali stworzeni na Boży obraz.

Tak więc nie On jest podobny do nas, lecz my do Niego.

Jako kościół, zdecydowaliśmy się postrzegać Go raczej

jako „święty byt” niż tego, który jest prawdziwie święty. On

pragnie być naszym najbliższym przyjacielem, jednak my

ograniczyliśmy Jego uczestnictwo w naszym życiu. Niestety,

nieumyślnie odrzuciliśmy dostępną nam relację, dającą sa-

tysfakcję.


Spójrzmy na niektóre fragmenty Pisma Świętego, które

świetnie ilustrują osobowość Ducha Świętego:

• Ma umysł (zob. Rzym 8:27)

• Ma wolę (zob. 1 Kor 12:11)

• Ma emocje, jak miłość i radość (zob. Rzym 15:30; Gal

5:22)

• Pociesza (zob. Dz 9:31)

• Mówi (zob. Hbr 3:7); faktycznie, mówi wyraźnie (zob.

1 Tym 4:1)

• Naucza (zob. 1 Kor 2:13)

• Może być zasmucony (zob. Ef 4:30)

• Może być znieważany (zob. Hbr 10:29)

• Można przeciwstawiać się Mu (zob. Dz 7:51)

• Można Go okłamać (zob. Dz 5:1-11)

Jeśli te cechy są widoczne w Piśmie Świętym, to dlaczego

Duch święty jest tak źle zrozumiany?

Gołębica

Gdy wielu ludzi myśli o Duchu Świętym, łączy Go z go-

łębicą. Dlaczego jest to często ich pierwsze skojarzenie? Czy

Duch Święty kiedykolwiek ukazał się jako gołębica? Zdecy-

dowanie nie. We wszystkich czterech ewangeliach czytamy,

że Duch Boży zstąpił na Jezusa w postaci gołębicy (zob. Mt

3:16; Mk 1:10; Łk 3:22; Jn 1:32). Czy często nie komentuje-

my: „pędzi jak wiatr” albo „jest silny jak koń”? Czy jeśli po-

wiem, że mój syn jest silny jak koń, to czyni to z niego czwo-

ronożne zwierzę? Oczywiście, że nie! Podobnie, gdy czyta-


my, że Duch zstąpił w postaci gołębicy, nie oznacza to, że

jest gołębicą.

Ktoś może powie: „Tak John, lecz jest On również przed-

stawiony jako pochodnie przed Bożym tronem” (zob. Obj

4:5). Tak, to prawda, lecz Biblia mówi także: „I widziałem…

stojącego Baranka jakby zabitego…” (Obj 5:6). Tak Jan opi-

suje Jezusa. Wiemy, że Jezus z pewnością nie jest czworonoż-

nym zwierzęciem. Podobnie, Duch Święty nie jest mistycz-

ną pochodnią płonącą przed Bożym tronem.

Kim więc jest Duch Święty?

Biblia wyraźnie stwierdza, że Duch Święty jest trze-

cią osobą Trójcy Świętej. W Księdze Rodzaju 1:26 czyta-

my: „Potem rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na obraz nasz,

podobnego do nas”. Zwróć uwagę, że Bóg nie powiedział:

„Uczynię człowieka”. Sztuka stworzenia wymagała trzech

odrębnych aktorów, grających trzy odrębne role. Bóg mówił

o Sobie jako o Ojcu, Synu i Duchu Świętym.

Spójrzmy na Dzieje Apostolskie 10:38, a zobaczymy wy-

raźne rozróżnienie między Ojcem, Synem a Duchem Świę-

tym.

„O Jezusie z Nazaretu, jak Bóg namaścił go Duchem

Świętym i mocą, jak chodził, czyniąc dobrze i uzdra-

wiając wszystkich opętanych przez diabła, bo Bóg był

z nim”.

W tym wersecie Ojciec namaszcza Jezusa Duchem Świę-

tym – widać wyraźnie trzy osoby działające razem dla jed-

nego celu.


Spójrzmy na inny przykład:

„A gdy Jezus został ochrzczony, wnet wystąpił z wody,

i oto otworzyły się niebiosa, i ujrzał Ducha Bożego, któ-

ry zstąpił w postaci gołębicy i spoczął na nim. I oto

rozległ się głos z nieba: Ten jest Syn mój umiłowany,

którego sobie upodobałem” (Mt 3:16-17).

W relacji na temat chrztu Jezusa, znów widzimy człon-

ków Trójcy, którzy ukazują się nam jako trzy oddzielne oso-

by. Po pierwsze, Jezus został ochrzczony przez Jana, następ-

nie zstąpił na Niego Duch Boży, a na końcu Bóg Ojciec ogłosił

z nieba: „Ten jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodo-

bałem”. Ponownie, troje działa razem dla tego samego celu.

Pozwól, że posłużę się przykładem, aby lepiej zilustrować

tę prawdę. Woda (H2O) może przybierać trzy postaci. Za-

leżnie od temperatury będzie mieć stan stały, ciekły lub ga-

zowy. Substancja wody – jej molekularna struktura – nigdy

się nie zmienia, ale jej wyraz jest zmienny, w zależności od

środowiska (temperatury). Tak samo, Boża natura nie zmie-

nia swojej postaci. Gdy widzisz Syna, widzisz Ojca; a Duch

został posłany, aby objawić nam Syna (zob. Jn 17:21; Ef 1:17-

18). Bóg ma jeden zamiar, a jednak ma trzy wyrazy (osoby),

które wykonują jedyne w swoim rodzaju działania. Mimo

iż są trzy osoby, jest tylko jeden Bóg. Księga Powtórzonego

Prawa 6:4 mówi: „Słuchajże Izraelu: Pan, Bóg nasz, Pan je-

den jest” (BG). W Liście do Rzymian 3:30 czytamy: „Albo-

wiem jeden jest Bóg, który usprawiedliwi…”. Podobnie pisze

Jakub w swoim liście, w rozdziale 2, w wersecie 19: „Ty wie-

rzysz, że Bóg jest jeden? Dobrze czynisz...”. Ta prawda to ka-


mień węgielny dla całej książki: są trzy rozróżnialne, Boskie

osoby, lecz tylko jeden Bóg.

Dzień 3

Pierwsza osoba

Pierwszym członkiem Trójcy, który pojawia się w Biblii,

jest Duch Święty. W Księdze Rodzaju 1:1 czytamy: „Na

początku stworzył Bóg niebo i ziemię”. Spójrzmy na wer-

set drugi: „A ziemia była pustkowiem i chaosem; ciemność

była nad otchłanią, a Duch Boży unosił się nad powierzch-

nią wód”. Duch pojawia się w Księdze Rodzaju 1:2, gdzie

jest pierwszą, wymienioną imiennie, osobą Trójcy.

Ktoś mógłby zadać pytanie: „John, pierwszy werset mówi:

‘Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię’. Jak możesz mó-

wić, że Duch Święty jest pierwszym, wymienionym imien-

nie członkiem Trójcy w Piśmie Świętym, skoro ten werset

wymienia Boga Ojca?”. To świetne pytanie. Pamiętaj, że Bóg

powiedział: „Uczyńmy człowieka na obraz nasz”. Bóg w wer-

secie pierwszym odnosi się do bóstwa, a nie do konkretnego

członka Trójcy. Dlatego, pierwszą osobą w bóstwie, rozpo-

znaną przez swoje działanie jest Duch Święty. W wersecie

drugim czytamy: „Duch Boży [Duch Święty] unosił się nad

powierzchnią wód”.

Wróćmy do naszego początkowego pytania: kim jest

Duch Święty? Mogę zaświadczyć, że jest On najbardziej nie-

samowitą, wspaniałą, miłą, czułą, wrażliwą, potężną osobą

na powierzchni ziemi. Może zapytasz: „John, na powierzch-

ni ziemi?”. O tak, na powierzchni ziemi. Musimy zrozumieć,

że na ziemi nie ma Ojca; jest za to na tronie w niebie. Jezusa


również nie ma na ziemi. Słyszę ludzi, którzy cały czas mó-

wią: „Jezus jest w moim sercu”, jednak Pismo podkreśla, że

zasiada po prawicy Bożej (zob. Mk 16:19). W Dziejach Apo-

stolskich 1:9-11 czytamy:

„I gdy to powiedział, a oni [uczniowie] patrzyli, zo-

stał uniesiony w górę i obłok wziął go sprzed ich oczu.

I gdy tak patrzyli uważnie, jak On się oddalał ku nie-

bu, oto dwaj mężowie w białych szatach stanęli przy

nich I rzekli: Mężowie galilejscy, czemu stoicie, pa-

trząc w niebo? Ten Jezus, który od was został wzięty

w górę do nieba, tak przyjdzie, jak go widzieliście idą-

cego do nieba”.

Dwaj mężowie, a właściwie aniołowie, dali uczniom jasno

do zrozumienia, że Jezus powróci w ten sam sposób, w jaki

odszedł. Innymi słowy, nie przyjdzie na ziemię aż do Swe-

go powrotu na obłoku. Czy Jezus już powrócił na obłoku?

Oczywiście, nie. To oznacza, że jest obecnie po prawicy Bo-

żej w niebie. Zastanów się nad ukamienowaniem Szczepa-

na. W Dziejach Apostolskich 7:55-56 czytamy: „On zaś, bę-

dąc pełen Ducha Świętego, utkwiwszy wzrok w niebo, uj-

rzał chwałę Bożą i Jezusa stojącego po Prawicy Bożej i rzekł:

Oto widzę niebiosa otwarte i Syna Człowieczego stojącego

po prawicy Bożej”. Spróbuj wyobrazić sobie Jezusa w całej

Jego chwale, uczczonego Swoim męczeństwem, oczekują-

cego na tę świętą chwilę, o której opowiadać będą przyszłe

pokolenia. Ta historia przedstawia nie tylko chwalebne, po-

nowne połączenie, lecz również przypomina niezbity fakt, że

Jezus znajduje się po prawicy Ojca.


Jezus zajmuje tę pozycję chwały od około dwóch tysięcy

lat. Nie ma Go na ziemi. Wiem, że lubimy mówić, że miesz-

ka w naszych sercach, lecz w rzeczywistości, Duch Święty,

Duch Jezusa Chrystusa czyni sobie z naszych serc mieszka-

nie.

Ważne, abyśmy rozpoznali, że Duch Święty jest zarówno

Duchem Boga Ojca, jak i Duchem Jezusa Chrystusa (Syna).

Spójrzmy na kilka przykładów.

W Liście do Filipian 1:19 Paweł napisał: „Wiem bowiem,

że przez modlitwę waszą i pomoc Ducha Jezusa Chrystusa

wyjdzie mi to ku wybawieniu”. Jezus dał nam jasno do zro-

zumienia, że będzie musiał odejść, aby Duch Święty mógł

przyjść na Jego miejsce. Paweł wyraźnie odnosi ten fragment

do Ducha Świętego (pomocnika), a nie do wcielonego Jezu-

sa, ponieważ nie ma Go już na ziemi.

W Ewangelii Mateusza 10:20 Jezus ogłosił: „Bo nie wy

jesteście tymi, którzy mówią, lecz Duch Ojca waszego, który

mówi w was”. Jezus mówił o czasie, w którym Jego ucznio-

wie będą prześladowani i wypróbowani dla ewangelii. Duch

Ojca (Duch Święty) będzie im przewodził i umieści właści-

we słowa w ich ustach.

Nawet teraz, gdy piszę, te słowa nie wynikają z mojego

umysłu lub doświadczenia. Duch Ojca naucza przeze mnie.

Próbowałem nauczać z mojej własnej siły; zaufaj mi, koń-

czy się to żałosną porażką. Jestem kim jestem, przez Jego ła-

skę, wzmocnienie Ducha Świętego. Dobra nowina polega na

tym, że On nigdy nie zostawił mnie na lodzie – zawsze się

pokazuje. Gdy w pokorze poddaję się Duchowi łaski (zob.

Hbr 10:29), On jest wierny, by zmienić moją słabość w siłę.


Jak działają ci troje?

Koncepcja „trzech w jednym” wydaje się trudna do ogar-

nięcia, ponieważ przeciwstawia się ludzkiemu zrozumieniu.

1 List do Koryntian 12:5-7 oferuje pewien wgląd w działanie

tych trojga jako jedności.

„I różne są posługi, lecz Pan ten sam. I różne są sposo-

by działania, lecz ten sam Bóg, który sprawia wszystko

we wszystkich. A w każdym różnie przejawia się Duch

ku wspólnemu pożytkowi”.

Po przeczytaniu tego fragmentu spostrzegamy, że Ojciec,

Syn i Duch Święty pełnią różne funkcje. Ojciec działa lub

sprawia (w. 6), Syn zarządza (w. 5), a Duch Święty przeja-

wia się (w. 7); jednak wszyscy działają razem dla tego same-

go celu.

Co musisz zrobić, jeśli zamierzasz zbudować dom? Na-

leży zatrudnić architekta, kierownika budowy i pracowni-

ków (podwykonawców). W tym przykładzie Bóg Ojciec jest

architektem, Jezus jest kierownikiem budowy, a pracowni-

cy przedstawiają Ducha Świętego – tego, który „objawia”

stworzenie. Do konstrukcji dowolnego domu niezbędne są

te trzy role.

Boży palec

Spójrz na dwa różne biblijne opisy tego samego wydarze-

nia. Jezus uzdrowił właśnie człowieka opętanego przez demo-

na. Ludzie są zdumieni, lecz faryzeusze myślą w swych ser-

cach: Wygania demony przez samego diabła (zob. Mt 12:23-24).


W wersecie 28 czytamy o odpowiedzi Jezusa na ich myśli:

„A jeśli Ja wyganiam demony Duchem Bożym, tedy nade-

szło do was Królestwo Boże”.

Łukasz również podaje zapis tej wypowiedzi, ale w tro-

szeczkę innej formie. W rozdziale 11, wersecie 20 mówi:

„Jeżeli natomiast Ja palcem Bożym wypędzam demony, zaiste

przyszło już do was Królestwo Boże”. Zarówno Łukasz, jak

i Mateusz mówią o Duchu Świętym. Łukasz opisuje funkcję

Ducha Świętego, a nie Jego osobę, co często czynią pisarze.

Wnioskujemy z tego, że Ducha Świętego określa się mianem

„Bożego palca”.

Działanie Ducha Świętego przedstawione jest nie tyl-

ko jako palec Boży, ale również jako ręka Boża albo ramię

Boże. W Piśmie czytamy, że Bóg uwolnił swój lud „moc-

ną ręką i podniesionym ramieniem” (Ps 136:12). Psalm 8:4

mówi: „Gdy oglądam niebo twoje, dzieło palców twoich, Księ-

życ i gwiazdy, które Ty ustanowiłeś”. Większość wierzących

nie zdaje sobie sprawy z tego, że to Duch Święty umieścił

gwiazdy i planety na niebie; to On przejawił się we wszel-

kim stworzeniu. Pamiętaj, w Księdze Rodzaju 1:2 czytamy:

„…a Duch Boży unosił się nad powierzchnią wód”. Czekał,

aż Ojciec zapoczątkuje. Następnie Syn zarządził, mówiąc:

„Niech stanie się światłość” – dlatego jest nazwany Słowem

Bożym. Gdy światłość została wypowiedziana, Syn zarzą-

dził wolę Ojca, a Duch Święty stworzył to, co zostało ujęte

w słowa.

Jednym z moich ulubionych fragmentów Biblii, dotyczą-

cych wielkości i chwały Ducha Bożego, jest Księga Izajasza

40:12-15:


„Kto zmierzył swoją garścią wody i piędzią wytyczył

granice niebiosom? A kto korcem odmierzył glinę?

Kto zważył na wadze góry, a pagórki na szalach wagi?

Kto kieruje Duchem Pana, a czyja rada pouczyła go?

Z kim się naradzał, aby nabrać rozumu i nauczyć się

właściwej drogi? Kto uczył go poznania i wskazał mu

drogę rozumu? Oto narody są jak kropla w wiadrze

i znaczą tyle, co pyłek na szalach wagi, oto wyspy ważą

tyle, co ziarnko piasku”.

W wersecie 12 czytamy: „Kto zmierzył swoją garścią

wody i piędzią wytyczył granice niebiosom?”. Zatem rozpo-

znajemy Ducha Świętego przez Jego funkcję. Pomyśl o tym.

Duch Pański trzymał cały ocean. Widzisz Jego moc? Zni-

żył się jednak, zgadzając się z Ojcem i Synem, by przyjść

i uczynić sobie w nas dom. Cóż za niesamowita, budząca po-

dziw rzeczywistość!

Dzień 4

Duch Święty jest Bogiem

Spójrzmy na rolę, jaką Duch Święty pełnił w stworze-

niu człowieka. Czytamy: „Ukształtował Pan Bóg człowieka

z prochu ziemi i tchnął w nozdrza jego dech życia. Wtedy

stał się człowiek istotą żywą” (Księga Rodzaju 2:7). To Duch

Święty ukształtował Adama i tchnął życie w jego nozdrza.

Skąd o tym wiem? W Księdze Joba 33:4 jest napisane: „Duch

Boży stworzył mnie, a tchnienie Wszechmocnego ożywiło

mnie”. Duch Święty nie tylko ukształtował Adama i tchnął

w nozdrza jego dech życia, ukształtował i tchnął życie rów-


nież w ciebie i mnie. Psalm 139:13 mówi: „Bo Ty stworzy-

łeś nerki moje, Ukształtowałeś mnie w łonie matki mojej”.

Faktycznie, Duch Boży ukształtował wszystko, co widzi-

my, gdyż w Księdze Przypowieści Salomona 26:10 czytamy:

„Wielki Pan stworzył wszystko...” (BG). Stworzenie objawi-

ło się, ponieważ Duch Święty wcielił w życie stwórcze pra-

gnienie Ojca.

Mam nadzieję, że jest dla ciebie oczywiste, że Duch Świę-

ty jest Bogiem. Spójrzmy na niektóre imiona, którymi okre-

śla Go Pismo Święte:

• Duch Święty (96 razy)

• Duch Pański (28 razy)

• Duch Boży (26 razy)

• Wieczny Duch (Hbr 9:14)

• Pocieszyciel (wspomniany 4 razy przez Jezusa w Ewan-

gelii Jana)

• Święty Izraela (Ps 78:41)

• Pan (2 Kor 3:17)

• Duch prawdy (4 razy)

• Duch Chrystusa (Rzym 8:9; 1 Pt 1:11)

• Duch Jezusa Chrystusa (Flp 1:19)

• Duch rozumu (Iz 11:2)

• Duch mądrości (Iz 11:2)

• Duch męstwa (Iz 11:2)

• Duch rady (Iz 11:2)

• Duch poznania (Iz 11:2)

• Duch bojaźni Pana (Iz 11:2)

• Duch Ojca waszego (Mt 10:20)

• Duch chwały (1 Pt 4:14)

• Duch łaski (Zach 12:10; Hbr 10:29)


• Duch sądu (Iz 4:4)

• Duch zniszczenia (Iz 4:4)

• Duch życia (Rzym 8:2)

• Duch miłości (2 Tym 1:7)

• Duch mocy (2 Tym 1:7)

• Duch powściągliwości (2 Tym 1:7)

• Duch proroctwa (Obj 19:10)

• Duch objawienia (Ef 1:17)

• Duch uświęcenia (Rzym 1:4)

• Duch Świętego Boga (4 razy w Księdze Daniela)

Jest godzien, jest potężny i jest cudowny!

Jezus całkowicie polegał na Duchu Świętym

Jezus całkowicie polegał na Duchu Świętym. Narodził

się z Ducha, został przez Niego wzmocniony w rzece Jor-

dan i nie uczynił żadnego cudu, aż został ochrzczony Du-

chem (przeczytaj relację Jana na temat pierwszego cudu, któ-

ry uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej: Jn 1:29-34 i 2:1-11).

Chrystus był prowadzony przez Ducha i mówił to, co usły-

szał od Ducha.

W Ewangelii Jana 14:10 Jezus powiedział: „Słowa, które

do was mówię, nie od siebie mówię, ale Ojciec, który jest we

mnie, wykonuje dzieła swoje”. Zauważ, że Jezus nie powie-

dział: „Ojciec w niebie”, lecz „Ojciec, który jest we mnie”.

Chwileczkę John, czy masz na myśli, że Jezus odnosi się do

Ducha Świętego, jako Swojego Ojca? Cóż, dlaczego nie? Po-

słuchaj, co anioł powiedział do Józefa: „Nie lękaj się przy-

jąć Marii, żony swej, albowiem to, co się w niej poczęło, jest

z Ducha Świętego” (Mt 1:20). Jezus został poczęty z Ducha


Świętego, więc jest rzeczą zrozumiałą, że miał na myśli Du-

cha Świętego, gdy powiedział: „Ojciec, który jest we mnie”.

Jezus i Duch Święty zawsze działali razem, kiedy Jezus

był na ziemi. Jezus powiedział: „Nie może Syn sam od siebie

nic czynić” (Jn 5:19). Jeśli Jezus – sam Syn Boży – potrze-

bował tego nieustannego partnerstwa z Duchem Świętym,

to o ileż bardziej my musimy polegać na Duchu, by pomógł

nam wypełnić nasze zadanie.

Nikt nie zna Ducha Świętego lepiej niż Jezus, dlatego

spójrzmy na to, co Syn powiedział o roli, osobowości, ce-

chach, mocy i innych zdolnościach Ducha Świętego w na-

szym życiu. W Ewangelii Jana 14:15-18 Jezus powiedział:

„Jeśli mnie miłujecie, przykazań moich przestrzegać

będziecie. Ja prosić będę Ojca i da wam innego Pocie-

szyciela, aby był z wami na wieki - Ducha prawdy, któ-

rego świat przyjąć nie może, bo go nie widzi i nie zna;

wy go znacie, bo przebywa wśród was i w was będzie.

Nie zostawię was sierotami, przyjdę do was”.

W tym fragmencie jest wiele cennych informacji. Po

pierwsze, Jezus powiedział: „Jeśli mnie miłujecie, przykazań

moich przestrzegać będziecie”. Ciekawe, że Jezus poprzedza

swoje uwagi o Duchu Świętym przypomnieniem, aby uznać

Jego najwyższą władzę i panowanie. Chrystus kładzie duży

nacisk na nasze posłuszeństwo w zachowywaniu Jego przy-

kazań. Piotr potwierdza tę prawdę: „A my jesteśmy świad-

kami tych rzeczy, a także Duch Święty, którego Bóg dał tym,

którzy mu są posłuszni” (Dz 5:32). Bóg daje Ducha Świętego

tym, którzy Mu się podporządkowują.


Zwróć uwagę na słowa Jezusa z Ewangelii Jana 14:16: „Ja

prosić będę Ojca i da wam innego Pocieszyciela”. Spójrz na

grecki wyraz dla tłumaczenia inny. W Nowym Testamen-

cie są dwa greckie słowa, które zostały przetłumaczone jako

inny. Są to mianowicie: heteros i allos. Heteros znaczy „inny,

innego rodzaju”. Allos oznacza „inny tego samego rodzaju”2.

Pytanie brzmi, którego słowa użył Jezus?

Zanim odpowiem, pozwól, że zilustruję różnicę mię-

dzy tymi dwoma greckimi słowami. Wyobraź sobie nastę-

pujący scenariusz: Podaję ci owoc, na przykład jabłko. Gdy

zjesz, pytam cię: „Czy chciałbyś inny owoc?”. Jeśli odpowiesz

twierdząco, to dam ci pomarańczę. Dałem ci coś „innego”, ale

było to innego rodzaju. Pomarańcza to rodzaj owocu, lecz jest

to inny rodzaj niż jabłko. To jest przykład obrazujący sło-

wo heteros.

Jeśli poprosiłbyś mnie o inny owoc, ale dałbym ci drugie

jabłko, wtedy powiesz: Dałeś mi inny owoc tego samego ro-

dzaju. To jest przykład obrazujący słowo allos.

Powróćmy więc do początkowego pytania. Którego sło-

wa użył Jezus, gdy powiedział, że Ojciec da nam „innego”

Pocieszyciela? Tym wyrazem był allos. Mówi więc: „Ojciec

da wam innego Pocieszyciela, który jest taki, jak ja”. Innymi

słowy, Jezus oznajmił, że On i Duch Święty są tego same-

go rodzaju.

Dzień 5

Nasz towarzysz na całe życie

W Ewangelii Jana 14:16 Jezus używa również słowa Po-

mocnik, które jest tłumaczeniem greckiego słowa parakle-


tos. W swoim liście Jan odnosi to słowo do Jezusa: „Dzieci

moje… mamy orędownika [parakletos] u Ojca, Jezusa Chry-

stusa, który jest sprawiedliwy” (1 Jn 2:1). Zarówno Syn Boży,

jak i Duch Święty odgrywają rolę pomocnika lub parakleto-

sa. Co więc oznacza to greckie słowo? W języku potocznym

używano go, by opisać prawnika, który bronił czyjejś spra-

wy3. Opisywano nim również osobistego doradcę lub in-

struktora – życiowego instruktora.

Parakletos składa się z dwóch greckich wyrazów: para

i kaleo. Para znaczy „bardzo blisko”4. Paweł użył tego słowa,

aby opisać swoją relację z Tymoteuszem. Nikt nie był bliższy

Pawłowi niż Tymoteusz (zob. Flp 2:20). Moja żona Lisa jest

mi para. Nikt na całej ziemi nie jest mi bliższy niż ona. Dla

określenia naszej relacji użyłbym tego właśnie słowa.

Drugie greckie słowo, kaleo, znaczy „zaprosić albo powo-

łać”. Apostołowie często używali tego słowa, aby określić

swoje powołanie. Na przykład, kiedy Paweł powiedział: „Je-

stem powołanym apostołem pogan”, to użył słowa kaleo. Po-

jęcie „powołania” przywołuje myśli o przeznaczeniu i dzia-

łaniu.

Gdy połączymy te dwa greckie słowa, lepiej zrozumiemy

przekaz Jezusa. Przede wszystkim mówi on o tym, że Duch

Święty został powołany, by nieustannie być blisko nas, instru-

ować, kierować, nauczać i doradzać w naszej życiowej podró-

ży. Na tym polega Jego powołanie, zadanie. Cały czas to-

warzyszy nam, aby nam pomagać i nigdy się nie męczy! Je-

zus powiedział, że Duch Święty będzie z nami na wieki (Jn

14:16). Nigdy nas nie zostawi ani nie opuści. Cóż za wspa-

niała obietnica! Chrystus zasadniczo mówi, że Duch Święty

będzie kontynuował Jego dzieło i zadanie w naszym życiu.


Często słyszę, jak ludzie mówią: „Gdybym tylko mógł

chodzić z Jezusem, zadałbym Mu wiele pytań”. Dlacze-

go nie można przedstawić tych pytań Duchowi Świętemu?

Jest to ważna dziedzina, w której ujawnia się nasze zrozu-

mienie Ducha Świętego. Jeśli dostrzegamy w Nim tylko za-

gadkowy byt, to nie przyjdziemy do Niego, by nas nauczał

lub instruował. Duch Święty jest Bogiem, a nie bytem. Jeśli

prawdziwie wierzymy, że jest On taki, jakim opisuje Go Sło-

wo Boże, to przystąpimy do Niego z szacunkiem, wiedząc,

że jest wszechwiedzący i wszechpotężny. Duch Święty chce

i jest w stanie uczyć, pomagać i instruować nas. Pragnie oso-

biście z nami rozmawiać. Niestety, jest On prawdopodob-

nie najbardziej lekceważoną osobą w Kościele. Jak wiele razy,

gdy zgromadzamy się, nie czcimy Go albo nawet o Nim nie

wspominamy? Jak często mija poranek, południe, wieczór,

a nawet cały dzień, w którym nie odezwaliśmy się ani sło-

wem do tego, który został powołany, aby nieustannie prze-

bywać w nas i chodzić z nami?

Zaskakujące stwierdzenie

W Ewangelii Jana 16:7 Jezus wypowiedział niesamowite

słowa: „Lecz Ja wam mówię prawdę…”.

Pozwól, że zobrazuję coś, zanim przejdziemy do powyż-

szego fragmentu. Jezus zwraca się do swoich uczniów. Był

z nimi przez ponad trzy lata. Wszystko, co mówił, spełniło

się. Do wiatru rzekł: „Ucisz się” i tak się stało. Powiedział:

„Znajdziecie oślicę uwiązaną…” i ona tam była. Wiedział, że

wśród uczniów jest zdrajca, jeszcze zanim cokolwiek uczynił.

Przemówił do drzewa fi gowego, by obumarło, a ono w cią-

gu dwudziestu czterech godzin uschło. Wszystko, co powie-


dział Jezus, spełniło się, a mimo to musiał poprzedzić swoją

wypowiedź słowami: „Lecz Ja wam mówię prawdę…”. Za-

sadniczo to, co Syn Boży zamierzał im powiedzieć było tak

niesamowite, że musiał ich upewnić o tym, że mówi prawdę.

Co takiego powiedział Jezus? „Lecz Ja wam mówię praw-

dę: Lepiej dla was, żebym Ja odszedł. Bo jeśli nie odejdę, Po-

cieszyciel [parakletos] do was nie przyjdzie, jeśli zaś odejdę,

poślę go do was” (Jn 16:7). W Biblii Warszawsko-Praskiej

czytamy: „Naprawdę pożyteczniej jest dla was, żebym od-

szedł”.

Wyobraź sobie sytuację uczniów. Twój przywódca, o któ-

rym wiesz, że jest Synem Bożym, właśnie ci mówi, że musi

cię opuścić, a Jego odejście jest dla ciebie korzystne. Byłoby

to dla mnie szaleństwem. Jeśli jest Bogiem, czy nie lepiej,

żeby został? Myślę, że uczniowie myśleli w podobny spo-

sób. Dlatego też Jezus poprzedził swoją wypowiedź słowami:

„Lecz Ja wam mówię prawdę…”.

Dlaczego odejście Jezusa było tak korzystne dla uczniów

i przyszłych pokoleń wierzących – włączając ciebie i mnie?

Weź pod uwagę, że gdyby Jezus nigdy nie opuścił ziemi, to

Duch Święty nie mógłby przyjść. Gdybym chciał otrzymać

coś od Jezusa, to musiałbym przebyć wiele kilometrów. Moją

podróż zacząłbym od lotu do Tel Awiwu, który byłby naj-

bardziej zatłoczonym lotniskiem świata. Następnie musiał-

bym wynająć samochód, pojechać do Galilei i znaleźć kogoś

na tyle uprzejmego, by mnie przenocował (hotele pękałyby

w szwach od liczby gości). Potem należałoby odszukać Jezu-

sa. Nie stanowiłoby to większego problemu, ponieważ mi-

liony ludzi szukałyby sposobności, aby z Nim porozmawiać.

Następnie musiałbym przebrnąć przez najbardziej złożony

26 Duch Święty

system kolejek, jaki zna ludzkość, gdyż każdy chciałby zadać

Jezusowi pytanie lub poprosić Go o coś.

Z powodu bardzo długiej kolejki byłbym ograniczony do

maksymalnie sześćdziesięciu sekund z Jezusem. Dlatego też

potrzebowałbym przygotować odpowiednio wcześniej pyta-

nia lub prośby. Trzeba pamiętać, że skoro Chrystus musiał-

by spać i jeść, mógłby poświęcić ludziom czternaście godzin

dziennie. Gdyby spędził 60 sekund z każdą osobą, to mógł-

by spotkać się z 840 ludźmi w ciągu dnia. W tym tempie

kontakt z milionem osób zająłby Jezusowi 1190 dni (3,26

roku). Zwróć uwagę na to, że ciągle pojawialiby się nowi lu-

dzie – a co jeśli ci z naprawdę ważnymi prośbami i potrze-

bami mieliby pierwszeństwo? Te osoby zawsze wchodziłyby

przede mną, czyż nie? Przypuszczam, że dojście do Jezusa

byłoby prawie niemożliwe i nieprawdopodobne.

Dobra nowina polega na tym, że Duch Święty jest zawsze

dla nas. Nie musi spać lub jeść. Może przeprowadzić miliar-

dy rozmów w tym samym czasie z miliardem różnych osób.

Gdy pozwolimy, aby Słowo Boże radykalnie przemieniło na-

sze zrozumienie Ducha Świętego, to zrozumiemy słowa Je-

zusa, „Lepiej dla was, żebym Ja odszedł”.

Pamiętaj, Duch Święty jest taki sam jak Jezus: naucza jak

Jezus, umacnia Boże dzieła jak Jezus i jest z nami! Czy za-

czynasz widzieć, jaki On jest niesamowity? Nawet w trakcie

pisania, Duch otwiera moje oczy na sprawy, w których ogra-

niczałem Jego głos i obecność w moim życiu. Powiem jeszcze

raz, On jest naszym przewodnikiem, doradcą, obrońcą i in-

struktorem – potrzebujemy, żeby był aktywnie zaangażowa-

ny w naszym życiu!

W następnym rozdziale zagłębimy się w kwestię intym-

ności z naszym niesamowitym Bogiem.

Dzień 1 Rozważania

POZNAJ DUCHA„Ja prosić będę Ojca i da wam innego Pocieszyciela (Doradcę, Pomocnika, Wstawiennika, Adwokata, tego który wzmacnia i zastępuje,) aby był z wami na wieki - Ducha prawdy…”.

—Ewangelia Jana 14:16-17

Duch Święty jest naprawdę niesamowity! Zaraz po zbawieniu przez Chrystusa, jest najlepszym darem, jaki mogliśmy otrzymać. Kim jest Duch Święty? Doświadczony pisarz i pastor A. W. Tozer napisał:

„Duch Święty to nie entuzjazm… to osoba. Zapisz sobie druko-wanymi literami – Duch Święty nie jest jedynie istotą, która ma inną formę lub egzystencję, ale jest osobą ze wszystkimi ce-chami i zdolnościami osobowymi. Nie jest materią, ale istotą… Duch Święty ma wolę, inteligencję, uczucia, wiedzę, współczucie i zdolność, by kochać, widzieć, myśleć, słyszeć, mówić i pragnąć tak samo, jak wszyscy ludzie”1.

Zanim zaczniemy to studium, pozwól, że zadam ci pytanie: jak poj-mowałeś Ducha Świętego? Jak ten rozdział rozszerzył twoje osobiste zrozumienie Jego osoby?

Dokładnie rozważ listę imion Ducha Świętego, wymienionych w Pi-śmie Świętym (zobacz Dzień 4 – Duch Święty jest Bogiem). W jaki spo-sób pokazują, kim jest?

28 Duch Święty

Wiedza o tym, że Duch Święty jest osobą równą Ojcu i Synowi, jest kluczowa dla rozwijania zdrowej relacji z Bogiem. Tozer kontynuuje:

„Kim jest Syn, tym jest Duch Święty; kim jest Ojciec, tym także jest Duch Święty; Duch Święty jest w Swoim Kościele. Jaki On jest? Jest dokładnie taki jak Jezus. Czytałeś Nowy Testament i wiesz, kim jest Jezus. Duch Święty jest dosłownie taki jak Chry-stus, ponieważ Mesjasz był Bogiem, Duch jest Bogiem, a Ojciec jest taki sam jak Syn; poznając Jezusa, poznajesz Ojca, a znając Syna, znasz również Ducha”2.

Czy zobaczyłeś Ducha Świętego w nowy sposób? Jak różne aspek-ty Jego charakteru zachęcają i motywują cię, by bardziej uczestniczył w twoim życiu?

Do dalszego studiowania: Ewangelia Jana 12:44-45; 14:8-11; 2 List do Koryn an 4:4; List do Kolosan 1:15-19; List do Hebrajczyków 1:3.


JEST BOGIEM, A NIE BYTEM„A Pan jest Duchem”.

—2 List do Koryntian 3:17

Jako dzieci Boże otrzymaliśmy Jego drogocenny, obiecany dar: dar Ducha Świętego (zob. Gal 4:6). Jego Duch nie jest jakąś mistyczną mocą lub siłą, która porusza się po galaktyce. Duch Święty jest Bogiem – Jego pełnią bez ograniczeń.

Andrew Murray, XIX-wieczny pastor i autor ponad 200 książek, po-wiedział, że Duch Święty jest „jedno z Ojcem i z Synem” i przynosi „peł-ne i doskonałe objawienie” Bożej chwały. Pisze:

„Wszystko, co Bóg obiecał w starym przymierzu, wszystko, co objawiło się, zostało nam przyniesione z Bożej łaski w Jezusie, Duch Święty czyni teraz naszym. Wszystkie obietnice Boże są przez Niego wypełnione, wszelka łaska i zbawienie w Chrystusie stają się osobistą własnością i doświadczeniem”3.

Zrozumiałeś to? Przez Ducha Świętego wszystkie obietnice Boże są wypełnione i stają się osobistą własnością i doświadczeniem. To nie jest tylko opinia jednego człowieka; to prawda Pisma Świętego. Uważ-nie przeczytaj i rozważ poniższe fragmenty Słowa:

„Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który nas ubłogosławił w Chrystusie wszelkim ducho-wym (danym przez Ducha Świętego) błogosławieństwem nie-bios”.

List do Efezjan 1:3

„Boska jego moc obdarowała nas wszystkim, co jest potrzebne do życia i pobożności, przez poznanie tego (Ducha Świętego), który nas powołał przez własną chwałę i cnotę”.

2 List Piotra 1:3[Słowa w nawiasach dodane dla jasności]

30 Duch Święty

„Głosimy tedy, jak napisano: Czego oko nie widziało i ucho nie słyszało, i co do serca ludzkiego nie wstąpiło, to przygotował Bóg tym, którzy go miłują. Albowiem nam objawił to Bóg przez Du-cha; gdyż Duch bada wszystko, nawet głębokości Boże”.

1 List do Koryn an 2:9-10

Co Duch Święty objawia ci przez te wersety?

Czy ograniczasz obecność i moc Ducha Świętego w swoim życiu przez to, jak Go postrzegasz? Zrób przerwę i pomódl się. Poproś Go, aby pokazał ci, w których poglądach potrzebujesz Jego pomocy do zmiany. Napisz, co ci pokazał.

Do dalszego studiowania:Poszukaj w Internecie sformułowań „przez Ducha”, „przy pomo-cy Ducha” i „od Ducha” (www.biblia.com). Rozważ również 1 List do Koryn an 12:4-11; List do Galacjan 5:5 i 2 List do Tesaloni-czan 2:13.


JEST DUCHEM, KTÓRY DAJE ŻYCIE„Bo zakon Ducha, który daje życie w Chrystusie Jezusie, uwolnił cię od zakonu grzechu i śmierci”.

—List do Rzymian 8:2

Duch Święty jest Duchem, który daje życie! Co za imię! Pomyśl o tym. Życie jest wszystkim. Obejmuje wszystkie aspekty zdrowia, wzrostu, świeżości, energii, zapału i siły. W Duchu, który daje życie, nie ma cienia śmierci – nie ma choroby, zmęczenia lub zepsucia – żadnej postaci śmierci.

Duch, który daje życie, był obecny w czasie stworzenia. Tchnął życie w całą ziemię. Międzynarodowy misjonarz i ewangelista, Lester Sumrall, potwierdza to w następujących słowach:

„Pierwsza wzmianka o działaniu Ducha Świętego w Piśmie Świę-tym znajduje się w Księdze Rodzaju 1:2. To niezwykłe, że pierwsza strona i drugi werset Biblii przedstawia aktywność Ducha Świę-tego. … Było to dzieło tworzenia wszechświata, piękna i wdzięku z chaosu. Ziemia była bezładem i pustkowiem. Bóg zaczął two-rzyć Swoje arcydzieło, a Duch Święty poruszał się, aby Mu po-móc. Duch Boży poruszał się na powierzchni wód, aż z chaosu wyłonił się świat”4.

Czy w jakimś obszarze swego życia odczuwasz pustkę lub chaos? Czy potrzebujesz Ducha, który daje życie, by przyniósł ci piękno, porządek i wolność? Módl się i proś Go, aby pokazał ci to i oświecił cię. Poddaj Mu w modlitwie te obszary i poproś Go, aby poruszył się nad nimi i zapro-wadził porządek tak, jak to uczynił w trakcie stworzenia.

Sprawdź: List do Filipian 4:6-8; 1 List Piotra 5:7; Psalm 37:4-6

32 Duch Święty

Jesteś już zmęczony nieustannym krzątaniem się? Duch, który daje życie, chce wzmocnić cię Swoją siłą. Gdy spędzisz z Nim czas i poznasz Go, On odnowi twoją energię. Poświęć czas na rozważenie wspaniałych obietnic od Boga:

„Podnieście oczy w górę i patrzcie: Kto stworzył te gwiazdy? - Ten, który w szykach prowadzi ich wojsko, wszystkie je woła po imieniu. Spod takiej potęgi i olbrzymiej siły nikt się nie uchyli. Czemu mówisz, Jakubie, i ty, Izraelu, powtarzasz: Zakryta jest moja droga przed Panem i prawo me przed Bogiem przeoczo-ne?”

Księga Izajasza 40:28-29

„A jeżeli mieszka w was Duch Tego, który Jezusa wskrzesił z mar-twych, to Ten, co wskrzesił Chrystusa Jezusa z martwych, przy-wróci do życia wasze śmiertelne ciała mocą mieszkającego w was swego Ducha”.

List do Rzymian 8:11

„Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia (jestem gotowy na wszystko i mogę sprostać wszystkiemu przez Tego, który dodaje mi wewnętrznej siły…)”

List do Filipian 4:13

Co mówi do ciebie Duch Święty przez te wersety? Zapisz modlitwę, w której prosisz Ducha, który daje życie, aby dodał ci wewnętrznej siły i uczynił cię pełnym życia, jak Jezusa, gdy chodził po ziemi.

Do dalszego studiowania: Księga Rodzaju 1:2; Księga Nehemiasza 9:6; Księga Izajasza 40:12-15; Psalm 8:3-9; 104:24-30; Księga Joba 33:4.


MUSIMY BYĆ OD NIEGO CAŁKOWICIE ZALEŻNI

„Nie dzięki mocy ani dzięki sile, lecz dzięki mojemu Duchowi to się stanie - mówi Pan Zastępów”.

—Księga Zachariasza 4:6

Jezus Chrystus, Syn Boży, był całkowicie zależny od Ducha Świętego, Ducha Ojca. Wszystko, kim był i co uczynił, od poczęcia do zmartwych-wstania, wynikało z działania Ducha. W Piśmie czytamy…

Został poczęty z Ducha – Mt 1:20; Łk 1:31-35Był prowadzony przez Ducha – Mt 4:1; Łk 4:1Był wzmacniany przez Ducha – Łk 4:14; 18-19; Jn 3:34Był nauczany przez Ducha i Jemu posłuszny – Jn 5:19-20, 30; 14:10

„W odpowiedzi na to Jezus im mówił: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Syn nie mógłby niczego czynić sam od siebie, gdyby nie widział Ojca czyniącego. Albowiem to samo, co On

czyni, podobnie i Syn czyni. Ojciec bowiem miłuje Syna i ukazuje Mu to wszystko, co On sam czyni, i jeszcze większe dzieła ukaże

Mu, abyście się dziwili. Ja sam z siebie nic czynić nie mogę. Tak, jak słyszę, sądzę, a sąd mój jest sprawiedliwy; nie szukam

bowiem własnej woli, lecz woli Tego, który Mnie posłał”.

—Ewangelia Jana 5:19-20, 30

Zastanów się uważnie nad wypowiedzią Jezusa na temat zależności w Ewangelii Jana 5 (powyżej). Co Duch Święty objawił ci na temat Swojej relacji z Jezusem? W jaki sposób cię to motywuje?

34 Duch Święty

Przeczytaj: Dzieje Apostolskie 5:32; List do Rzymian 8:16; List do Ga-lacjan 4:6; 1 List Jana 3:24 i 4:13. Jakie dwie powtarzające się prawdy o Duchu Świętym i naszej relacji z Nim potrafi sz podać?

Często, jak wierzący w kościele w Galacji, zapominamy jak bardzo potrzeba nam Ducha Świętego. Przeczytaj uważnie List do Galacjan 3:2-9 i Ewangelię Łukasza 11:13. Jakiej lekcji o przyjmowaniu nieustannej pomocy od Ducha Świętego możesz nauczyć cię i zastosować do swo-jego życia?


JEST TWOIM PRZYJACIELEM NA ZAWSZE

„Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela (Przyjaciela) da wam, aby z wami był na zawsze - Ducha Prawdy…”.

—Ewangelia Jana 14:16-17

Duch Święty pragnie być twoim najlepszym przyjacielem! Chce być tuż obok ciebie, być twoim pomocnikiem przez cały czas. W Słowie Bo-żym czytamy: „A może utrzymujecie, że na próżno Pismo mówi: ‘Za-zdrośnie pożąda On ducha, którego w nas utwierdził’?” (Jk 4:5 BT).

Prawdziwa przyjaźń z Duchem Świętym jest bezcenna. Jego obec-ność i moc zapewnia nieustanne i niezrównane zaspokojenie. Jezus w poniższym fragmencie Pisma powiedział o Duchu Świętym: „Ale kto napije się wody, którą Ja mu dam, nie będzie pragnął na wieki, lecz woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody wytryskującej ku żywotowi wiecznemu” (Jn 4:14). Objaśniając ten werset, ewangelista i nauczyciel R.A. Torrey stwierdził:

„Woda przedstawia Ducha Świętego. Świat nas nigdy nie zaspo-koi. O każdej światowej radości można powiedzieć: ‘Każdy, kto pije tę wodę, znowu pragnąć będzie’. Duch Święty ma jednak zdolność zaspokojenia każdej duszy, która jest spragniona. Tylko On może zadowolić ludzkie serce. Jeśli poddasz się przepływowi lub wytryskiwaniu Ducha Świętego w twym sercu, to nigdy już nie będziesz pragnąć. Co za niewypowiedziana radość i nieopi-sane zaspokojenie Ducha Świętego, który wlał Swoją żywą wodę do wielu dusz. Czy masz w sobie tę żywą wodę? Czy źródło jest odblokowane? Czy wytryskuje do życia wiecznego?”5.

Zastanów się nad pytaniem, które zadał Torrey: „Czy to żywe źródło jest we mnie? Czy doświadczam nieopisanego zaspokojenia Ducha? Je-śli nie, to dlaczego? Następnie poproś Ducha Świętego, aby pokazał ci, w jaki sposób w twoim codziennym życiu możesz łatwiej oddać się Jego przyjaźni. Napisz, co ci objawił.

36 Duch Święty

Wycisz się przed Panem (który jest Duchem Świętym). Poproś Go, by stał się dla ciebie rzeczywisty – bardziej rzeczywisty niż kiedykolwiek wcześniej. Módl się, aby wylał na ciebie Swoją miłość, akceptację i po-kój. Nie spiesz się. Zatrzymaj się i uznaj w doświadczeniu, że On jest Bo-giem. Zapisz, co do ciebie powiedział.

Kiedy jesteś z Duchem Świętym, bądź po prostu sobą. On zna cię na wylot. Nawet gdy nie wiesz, „gdzie się znajdujesz”, On wie dokład-nie. Mieszka w tobie przez cały czas, aby cię wzmacniać, zachęcać i pro-wadzić. Przychodź do Niego zawsze i wszędzie. Nie jesteś w stanie Go zmęczyć lub znużyć. Za każdym razem cię przyjmie. Jest twoim najlep-szym przyjacielem!

Modlitwa Duchu Święty, rozszerz całkowicie moje zrozumienie Ciebie. Po-móż mi zobaczyć Twoją osobowość i zadanie jako mojego Po-mocnika, jak nigdy wcześniej. Nie pozwól, żebym znów ograni-czał Twoją obecność, moc lub głos w moim życiu. Modlę się o to dla siebie, mojej rodziny i dla całego Twojego Kościoła. W imie-niu Jezusa, amen.

PYTANIA DO DYSKUSJI

Jeśli używasz tej książki jako części nauczań Messenger na temat Ducha Świętego, to obejrzyj 1 sesję wideo.

1 | Bez Ducha Świętego nasze życie chrześcijańskie staje

się suche, monotonne i bezsilne. Jak więc powinno ono

wyglądać z Duchem Świętym? Wymień tyle pozytyw-

nych przejawów i aspektów, ile potrafi sz.

„A Pan jest Duchem; gdzie zaś Duch Pański, tam wolność”.


2 | Duch Święty nie jest „czymś” lub Boską, mistyczną

mocą, lecz osobą Trójcy, która przynosi pełnię Boga

Ojca i Syna. Jakie są rezultaty postrzegania Ducha

Świętego jako „coś” lub siłę mistyczną? Jakie są skutki

dostrzegania w Nim pełni Boga?

3 | Uczestnictwo Ducha Świętego w życiu pierwszych wie-

rzących było czymś powszechnym, lecz dziś pośród

wierzących jest rzadkością. Jak myślisz, dlaczego ode-

szliśmy od radowania się, szukania i polegania na przy-

wództwie i potężnym wpływie Ducha Bożego?


4 | Gdzie jest osoba Jezusa teraz? Czy żyje w twoim sercu,

skoro jesteś wierzącym? W jaki sposób lepiej, dokład-

niej, przedstawić nasze doświadczenie zbawienia i ta-

jemnicę czynienia Sobie domu w naszych sercach przez

Boga?

Liderzy, niech wasza grupa sprawdzi: Ewangelia Marka 16:19; Dzieje Apostolskie 1:9-11; 7:55-56; List do Rzymian 8:34; List do Kolosan 3:1; List do Hebrajczyków 10:12-13, żeby odpowiedzieć na pierwszą część pytania i List do Rzymian 8:9-10; 1 List do Koryn- an 3:16; 6:19; 1 List Jana 3:24 dla przypomnienia.

„Odpowiedział Jezus i rzekł mu: Jeśli kto mnie miłuje, słowa mojego przestrzegać będzie, i Ojciec mój umiłuje

go, i do niego przyjdziemy, i u niego zamieszkamy”.


5 | Pan, nasz Bóg jest jeden, a jednak ma trzy sposoby wy-

razu – Ojca, Syna i Ducha Świętego. Opisz główne

funkcje każdego członka Trójcy oraz odpowiedz, jak

działają razem, by wypełnić wolę Bożą.

Liderzy, niech wasza grupa sprawdzi: 1 List do Koryn an 12:5-7 oraz zapis stworze-nia w Księdze Rodzaju 1 i słowa Jezusa w Ewangelii Jana 5:17, 19-20.

Duch Boga Ojca = Duch Chrystusa = Duch Święty

6 | Jezus powiedział, że Duch Święty jest naszym Pomoc-

nikiem – naszym parakletos. To oznacza, że jest powo-

łany, by nieustannie być blisko nas, instruować, doradzać

nam w chodzeniu z Bogiem. W jaki sposób ta wiedza

cię motywuje i zachęca w codziennej relacji z Nim?


7 | Jakie nowe cechy osoby Ducha Świętego poznałeś,

o których wcześniej nie miałeś pojęcia? W jaki sposób

to otworzyło twoje oczy i wzbogaciło twoje zrozumie-

nie Jego w twoim życiu?


NOTATKI


PODSUMOWANIE ROZDZIAŁU:

• Duch Święty jest członkiem Trójcy, który przynosi pełnię Boga Ojca i Syna.

Duch to nie „coś lub siła mistyczna”, to Bóg.• Nie jest ograniczony do czasu lub przestrzeni; Może

przeprowadzić miliardy rozmów w tym samym czasie z miliardem różnych osób.

• Był osobiście zaangażowany w życie pierwszych wierzą-cych i pragnie być dzisiaj częścią każdej dziedziny nasze-go życia.

• Bez Niego nie ma w zasadzie życia chrześcijańskiego, ale ci, którzy skorzystają z Jego wspaniałej społeczności, będą mieć obfi te życie.

• Poznaj Go osobiście!

2

Osobowość Ducha Świętego„Łaska Pana Jezusa Chrystusa i miłość Boga, i społeczność

Ducha Świętego niech będzie z wami wszystkimi”.


Dzień 1

Abyśmy rozwinęli bliską relację z drugą osobą, mu-

simy przede wszystkim zrozumieć, kim ona jest.

Więcej informacji o tym, co drugi człowiek lubi,

czego nie lubi, do czego dąży, jakie są jego ambicje, pomaga

rozwinąć głębszą przyjaźń. Podobnie, jeśli chcemy mieć oso-

bisty kontakt z Duchem Świętym, to najpierw musimy zro-

zumieć Jego osobowość.

W poprzednim rozdziale odkryliśmy, że Jezus wypowie-

dział do uczniów zadziwiające słowa: „Lecz Ja wam mówię

prawdę: Lepiej dla was, żebym Ja odszedł. Bo jeśli nie odej-

dę, Pocieszyciel do was nie przyjdzie, jeśli zaś odejdę, po-

ślę go do was” (Jn 16:7). Musimy pamiętać, że On również

rzekł: „Otworzę w podobieństwach usta moje, wypowiem

rzeczy ukryte od założenia świata” (Mt 13:35). Jezus, naj-

większy nauczyciel, jaki żył na ziemi, Ten, który odkrył ta-

jemnice ukryte od założenia świata, stara się przekonać Swo-

ich najbliższych uczniów, że Duch Boży – nie Jezus obecny

fi zycznie – będzie dla nich i dla następnych wierzących naj-


lepszym towarzyszem. Nie wiem jak ciebie, ale mnie to za-

chęca, żeby jeszcze więcej wiedzieć o Duchu Świętym.

Zobaczmy, co powiedział Paweł w 2 Liście do Koryntian

13:13:

„Łaska Pana Jezusa Chrystusa i miłość Boga, i spo-

łeczność Ducha Świętego niech będzie z wami wszyst-

kimi”.

Paweł podkreśla to, co wyróżnia każdą osobę Trójcy. Za-

czyna słowami: „Łaska Pana Jezusa Chrystusa…”. Jako wie-

rzący, nigdy nie powinniśmy zapomnieć o tym, że nasza

słuszna pozycja u Boga, która jest kamieniem węgielnym nie-

samowitej relacji z Duchem, nie byłaby w ogóle możliwa,

gdyby nie łaska naszego Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.

Nie można na nią zasłużyć; to wspaniały dar Jego życia, któ-

ry zawiera w sobie przebaczenie, odkupienie i wzmocnienie.

Paweł kontynuuje, mówiąc: „… i miłość Boga…”. Kiedy

myślę jak bardzo kocham moich czterech synów, nie potrafi ę

wyobrazić sobie życia tylko z jednym z nich. Nawet gdybym

miał tylko jedno dziecko i miałbym je oddać na śmierć za

moich wrogów, to byłoby to nie do pomyślenia. My byliśmy

Bożymi wrogami, jednak On za darmo dał nam Swojego je-

dynego Syna (zob. Rzym 5:10). Co za niesamowita miłość!

Czy nie cieszysz się, że Ojciec cię kocha? Mimo iż byłeś Jego

nieprzyjacielem, teraz jesteś Jego dzieckiem, dlatego o ileż

bardziej okryje cię Swoją miłością. On kocha cię wyjątkowo

i całkowicie, jako Swojego syna.

Uwielbiam moje dzieci, lecz moja zdolność kochania i ra-

dowania się nimi nie ma szans, aby dorównać Bożej miłości

do nas. W Jego Słowie czytamy: „Albowiem jestem tego pe-

Osobowość Ducha Świętego 45

wien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani potęgi nie-

bieskie, ani teraźniejszość, ani przyszłość, ani moce, ani wy-

sokość, ani głębokość, ani żadne inne stworzenie nie zdoła

nas odłączyć od miłości Bożej, która jest w Chrystusie Je-

zusie, Panu naszym” (Rzym 8:38-39). Cóż za niesamowita

obietnica! Czy nie jesteś wdzięczny za to, że nic nie może

oddzielić cię od miłości Ojca?

Spójrzmy teraz na ostatnią część wersetu z 2 Listu do

Koryntian 13:13, pamiętając, że jest to ostatni list Pawła do

wierzących w tej miejscowości. Księga ta (pierwotnie list) jest

pełna nadzwyczajnej mądrości i objawienia. Jakie zakończe-

nie tej głębokiej korespondencji wybrał apostoł, kierowany

Duchem Świętym? „…społeczność Ducha Świętego niech

będzie z wami wszystkimi”. Zwróć uwagę, że Paweł łączy

słowo społeczność (komunia) z Duchem Świętym. Jako oso-

ba dorastająca w Kościele Katolickim, gdy słyszałem o ko-

munii, myślałem o chlebie i winie. Oczywiście, nie to Paweł

miał na myśli. Co więc oznacza „społeczność Ducha Świę-

tego”? Jeśli zwrócimy się do greki Nowego Testamentu, to

odkryjemy, że mamy do czynienia ze słowem koinonia. Oto

następujące defi nicje tego wyrazu: społeczność, towarzy-

stwo, łączność, intymność, współudział, kontakt społeczny,

partnerstwo, wspólne uczestnictwo i bliski obopólny zwią-

zek. To długa lista! Pozwól, że podzielę ją na trzy główne ka-

tegorie:

•Społeczność

•Partnerstwo

•Intymność


Komunia oznacza społeczność

Mój słownik określa społeczność jako: „przyjazną relację,

partnerstwo, współuczestnictwo”. Bliscy przyjaciele lub to-

warzysze doświadczają społeczności. Dzielą się, rozmawiają

ze sobą i doskonale wiedzą, co dzieje się w życiu drugiego.

Wspomniałem już wcześniej, że bardzo lubię uczestni-

czyć w grze w golfa. Kiedy gram, to przeważnie ktoś z mo-

ich bliskich przyjaciół jest ze mną. Przez całą rundę rozma-

wiamy ze sobą. To jest najlepsze miejsce, by spokojnie spę-

dzić czas. Gra w tenisa na studiach dawała mi wiele radości,

ale był jeden problem – nie mogłem porozmawiać z prze-

ciwnikiem. Jednym z głównych powodów, dla których ko-

cham golf, jest możliwość konwersacji z moimi konkuren-

tami. Na bieżni golfowej rozwinąłem bliższe przyjaźnie niż

gdzie indziej. To tam mam moją „społeczność”. Teraz rozu-

miesz, dlaczego chcę, aby moja żona grała ze mną w golfa.

Nie ma bowiem innej osoby na całej ziemi, z którą chciałbym

spędzać wspólnie czas!

Podobnie, niektórzy z moich najbliższych przyjaciół to

członkowie zespołu Messenger International. Regularnie

omawiamy nasze zamiary, wyzwania i cele. W dużym stop-

niu polegam na ich ekspertyzach i przyjaźni. Nie wiem, gdzie

byłbym dzisiaj, gdyby nie ci wspaniali mężczyźni i kobiety.

Jesteśmy ze sobą w nieustannym kontakcie; bez tej trwałej

przyjaźni, misja Messenger International, by nauczać, docie-

rać i ocalić, nie byłaby możliwa.

W Piśmie Świętym wyraźnie widać, że apostołowie całko-

wicie polegali na społeczności z Duchem Świętym. W Dzie-

jach Apostolskich czytamy: „I oto teraz, zniewolony przez

Ducha, idę do Jerozolimy, nie wiedząc, co mnie tam spotka,


Prócz tego, o czym mnie Duch Święty w każdym mieście

upewnia, że mnie czekają więzy i uciski” (Dz 20:22-23). Pa-

weł rozmawiał z Duchem Świętym o tym, co go czeka. Za-

uważ, że trzecia osoba Trójcy nie powiedziała mu, że w jed-

nym mieście oczekuje go więzienie i prześladowanie. Raczej,

dzięki regularnej społeczności z Duchem, apostoł wiedział

o oczekujących go trudach w każdym mieście.

Nie wiem jak ty, ale jeśli mój towarzysz – ten, z którym

jestem w bliskiej społeczności – powiedziałby mi, że mogę

oczekiwać cierpień gdziekolwiek się udam, to zacząłbym

kwestionować jego słowa. Zapytałbym: „Czy zmieniłeś zda-

nie?” lub „Czy można to chociaż troszeczkę zmienić?”, lub

„Może zamiast cierpień, małe niedogodności?”. Duch Świę-

ty nie cieszył się z cierpień Pawła, ale przygotowywał go na

to, co miało nadejść i mógł to uczynić, ponieważ byli w bli-

skiej społeczności.

W moim życiu były chwile, w których Duch Święty mó-

wił mi o rzeczach, których nie chciałem słyszeć. Pytałem się

o te sprawy (oczekując innej odpowiedzi), lecz każdego dnia

otrzymywałem tę samą wiadomość. Kiedy kontaktujemy się

z Duchem Świętym w taki sposób, On ostatecznie zamilk-

nie. To tak, jakby mówił: „Przedstawiłem ci to w jasny spo-

sób; teraz ty zdecyduj, czy uznajesz moje kierownictwo”. Bli-

ska społeczność z Duchem Świętym oznacza, że będą chwi-

le, w których powie ci rzeczy, których nie będziesz chciał

usłyszeć.

W Dziejach Apostolskich 10 znajduje się zapis, w którym

Piotr otrzymuje od Ducha Świętego tego typu prowadzenie.

Bóg dał Piotrowi wizję, która przedstawiała Jego chęć do

rozszerzenia zbawienia na pogan. W wersecie 19 czytamy:

„A gdy Piotr zastanawiał się jeszcze nad widzeniem, rzekł


mu Duch: Oto szukają cię trzej mężowie”. Ci mężczyźni zo-

stali posłani, by odprowadzić Piotra do domu pogańskiego

setnika – miejsca, do którego Piotr, jako pobożny Żyd, ni-

gdy by nie poszedł. Z tego powodu Duch Święty powiedział

do niego wyraźnie: „Masz gości na dole i chcę, abyś poszedł

z nimi. Potrzebuję cię do tego zadania”. Duch Święty wie-

dział, że Piotr nie będzie zachwycony tym poleceniem, ale

mimo to wydał je bez dodatkowych wyjaśnień.

Kilka rozdziałów wcześniej znajdujemy inny przykład po-

legania na Duchu Świętym. „A anioł Pański rzekł do Filipa,

mówiąc: Wstań i idź na południe drogą, która prowadzi z Je-

rozolimy do Gazy” (Dz 8:26). W tym wersecie to anioł Pań-

ski daje polecenie Filipowi. Nie jest napisane, że anioł ukazał

się Filipowi, lecz „anioł Pański rzekł do Filipa”. Każde tłu-

maczenie Pisma Świętego potwierdza ten szczegół. Dlacze-

go tak ważna jest ta różnica? Z tego fragmentu wnioskujemy,

że Filip potrafi ł rozróżnić głos anioła od głosu Ducha Świę-

tego. Jest tak, dlatego że w tym samym rozdziale jest napi-

sane: „I rzekł Duch Filipowi: Podejdź i przyłącz się do tego

wozu” (Dz 8:29). Filip tak dobrze znał głos Ducha Świętego,

że potrafi ł odróżnić go od głosu anioła!

Głos mojej żony znam już tak wyraźnie, że wszędzie po-

trafi ę go rozpoznać, nawet jeśli jej nie widzę. Możemy sie-

dzieć oddzielnie w pokoju pełnym ludzi, lecz kiedy ona coś

mówi, to wciąż odróżnię jej głos od mnóstwa innych. Pierw-

si wierzący tak dobrze znali głos Ducha. Wyobrażam sobie

Filipa, który opowiada tę historię Łukaszowi, gdy ten pisał

Dzieje Apostolskie. Może Filip powiedział: „Nie, Łukaszu,

to nie Duch powiedział do mnie w tym mieście. To anioł.

Jednak to Duch kazał mi przyłączyć się do rydwanu”. Czy


znamy Jego głos? Może istnieje głębsza bliskość z Jego oso-

bą, której jeszcze nie znamy?

Gdy Filip był na pustyni, Duch Święty powiedział mu,

aby dogonił pewien rydwan. Dlaczego to spotkanie było ta-

kie ważne? Mężczyzna w wozie był trzecią osobą w Etiopii.

Ze względu na swoją władzę i wpływ, jego zbawienie było

początkiem postępu ewangelii w tym państwie. Gdyby Filip

nie był wrażliwy na prowadzenie Ducha, to straciłby wiel-

ką okazję.

Podobne wydarzenie, dotyczące Tymoteusza, Pawła i Sy-

lasa, miało miejsce kilka rozdziałów dalej:

„I przeszli (Tymoteusz, Paweł i Sylas) przez frygijską

i galacką krainę, ponieważ Duch Święty przeszkodził

w głoszeniu Słowa Bożego w Azji. A gdy przyszli ku

Mizji, chcieli pójść do Bitynii, lecz Duch Jezusa nie

pozwolił im” (Dz 16:6-7).

Zwróć uwagę na to, że Duch Święty „przeszkodził” im

i że „Duch Jezusa nie pozwolił im”.

Czy zaczynasz widzieć, jak wiele było łączności między

pierwszymi wierzącymi a Duchem Świętym? Czy dzisiaj po-

winno być inaczej? Czy mamy lepsze sposoby służenia Bogu

od Ducha Świętego? Czy liderzy wczesnego Kościoła mieli

prymitywne metody, gdyż brakowało im współczesnej tech-

nologii? Absolutnie nie. Żadna technologia czy metoda ni-

gdy nie zastąpi głosu Ducha Świętego. Ci przywódcy ocze-

kiwali, że Duch będzie osobiście zaangażowany w ich ży-

ciu i oni szanowali Jego obecność i zapraszali ją. Nic się nie

zmieniło. Dzisiaj On pragnie chodzić z nami w tak samo bli-

skiej społeczności.


Czy jesteś w stanie wyobrazić sobie Lisę i mnie w na-

szym domu, gdzie każdego dnia spędzamy razem czas nie

odzywając się do siebie ani słowem? To byłoby śmieszne. Kto

chciałby być w takim małżeństwie? Kocham moją żonę i chcę

być blisko niej. Uwielbiam, gdy do mnie mówi; brzmienie jej

głosu to muzyka dla moich uszu. Jesteśmy małżeństwem od

ponad trzydziestu lat, a gdyby była wolna (dzięki Bogu nie

jest), to umówiłbym się z nią. Ze wszystkich osób na obliczu

ziemi, to z nią pragnę być. Tak samo Duch Święty pragnie

bliskiej społeczności z tobą.

Przez dwadzieścia cztery lata podróżowania, pozostawa-

łem w hotelach i nigdy się nie nudziłem. Jak mógłbym się

nudzić, gdy w każdej chwili jest ze mną Bóg? On jest ze mną

w pokoju. Dlatego zazdrośnie strzegę mojego czasu w hote-

lu. Od czasu do czasu mówię: „Nie chcę spędzić czasu z ze-

społem, z którym podróżuję, ponieważ chcę być sam z Du-

chem Świętym”. Uwielbiam Go słuchać. Nie zrozum mnie

źle, lubię być z ludźmi; właściwie, to nawet bardzo! Nie je-

stem w żaden sposób pustelnikiem czy samotnikiem. Ko-

cham ludzi, lecz naprawdę doceniam mój czas (społeczność)

z Duchem Świętym.

Dzień 2

Komunia oznacza partnerstwo

Następnym słowem, które odpowiada greckiemu słowu

koinonia jest partnerstwo. Przykład partnerstwa jest widocz-

ny w Ewangelii Łukasza: „A gdy to uczynili, zagarnęli wiel-

kie mnóstwo ryb, tak iż się sieci rwały. Skinęli więc na towa-

rzyszy w drugiej łodzi, aby im przyszli z pomocą, i przybyli,


i napełnili obie łodzie, tak iż się zanurzały” (Łk 5:6-7). Grec-

kim słowem, przetłumaczonym jako towarzysze jest met-

chos (synonim wyrazu koinonia), które oznacza towarzysza,

kompana, kolegę1. Ci mężczyźni byli towarzyszami w pracy.

Dzięki temu przykładowi współdziałania rozumiemy, że do-

bre partnerstwo wymaga zarówno komunikacji, jak i dzia-

łania. Oni musieli dać znak swoim towarzyszom, a tamci

przyszli z pomocą.

Teraz spójrzmy na prawdopodobnie najwspanialszy werset

w Nowym Testamencie. Paweł napisał: „Albowiem współ-

pracownikami Bożymi jesteśmy… (1 Kor 3:9). Czy to nie

wspaniałe? Lubię angielskie tłumaczenie Weymoutha, które

oddaje to tak: „(Jesteśmy) kolegami z pracy dla Boga i z Bo-

giem”. Otrzymaliśmy sposobność pracy dla i ze Stwórcą nie-

bios i ziemi. Innymi słowy, możemy pracować jako partnerzy

Boga. Co za wspaniałe zaproszenie!

Skuteczni towarzysze „wykorzystują fale i płyną razem”.

Dorastałem w pobliżu jeziora Michigan i częścią mojego ży-

cia było żeglowanie. Cieszyłem się naszą rodzinną żaglówką.

Byłem dwa lata w szkole żeglarskiej, a nawet rywalizowałem

w konkursach. W trakcie mojego pierwszego rejsu, popro-

szono mnie o pracę ze świetnym kapitanem, który miał jedną

z najlepszych załóg. Cieszyli się, że dołączyłem do ich zespo-

łu. W trakcie naszej pierwszej podróży, czułem się jak nie-

pasujący element. Kapitan wydał rozkazy, a załoga przeszła

do działania. Każdy człowiek wiedział dokładnie, co robić

na swoim stanowisku. Z drugiej strony, czułem się niezręcz-

nie. Mimo że powiedziano mi, co robić, nie wywiązałem się

ze swojej roli. Inni członkowie załogi mieli ustalony rytm

współpracy, którego jeszcze się nie nauczyłem.


Współpraca z Duchem Świętym to jak bycie częścią za-

łogi. Musisz z Nim pracować. Gdy pierwszy raz publicznie

głosiłem, moja żona i jej najlepsza przyjaciółka z pierwsze-

go rzędu, zasnęły. Nie współpracowałem z falą i przepływem

Ducha. Minęło trochę czasu, lecz odkryłem, jak współpraco-

wać z Nim, gdy przemawiam. To samo stało się z pisaniem.

Napisanie pierwszej książki zajęło mi rok, w którym byłem

sfrustrowany, ale uczyłem się współpracy z Nim. W końcu

pisanie stało się o wiele łatwiejsze i prostsze. Nauczyłem się,

że w obu tych zajęciach, oboje mamy swoje role i Duch Świę-

ty chce, żeby tak było!

W Dziejach Apostolskich 15 widzimy przykład współ-

pracy w działaniu. Apostołowie wysłali list do wszystkich

wierzących z pogan. Napisali w nim: „Postanowiliśmy bo-

wiem, Duch Święty i my…” (Dz 15:28). Widać tu partner-

stwo w działaniu. Liderzy wyraźnie wyrazili spojrzenie Du-

cha Świętego, jak i ich własne w odniesieniu do szczególnej

sytuacji. Obie strony podjęły decyzję i miały swoją rolę do

spełnienia. Byli towarzyszami w dziele Królestwa.

To samo założenie partnerstwa widzimy w Starym Testa-

mencie. Przypomnij sobie historię, w której Bóg przyszedł

do Abrahama, pod dębami Mamre, by omówić plany znisz-

czenia Sodomy i Gomory (zob. Rdz 18). Bóg wyraźnie uwa-

żał Abrahama za swojego partnera. Bóg i Abraham przy-

szli na klif i Bóg rzekł: „Naprawdę zamierzam zdmuchnąć

te dwa miasta. Co ty na to, Abrahamie?” (parafraza auto-

ra). Abraham zaniepokoił się trochę, ponieważ jego bratanek

mieszkał w jednym z tych miast. Po długiej naradzie udało

mu się w końcu przekonać Boga, by nie zniszczył tych miast,

jeśli znajdzie w nich dziesięć sprawiedliwych osób.


Bóg wyraźnie doceniał zaangażowanie Abrahama.

W Księdze Rodzaju 18:17 rzekł: „…czyż miałbym zata-

ić przed Abrahamem to, co zamierzam uczynić?”. To jasne,

że Bóg chciał, aby Abraham był na bieżąco z Jego plana-

mi. Dlaczego? Ponieważ Abraham był w bliskiej komunii

lub partnerstwie z Bogiem.

Podobna sytuacja miała miejsce w życiu Mojżesza. Bóg

rzekł do niego: „Teraz zostaw mnie, żeby zapłonął mój gniew

na nich. Wytracę ich, a ciebie uczynię wielkim ludem” (Wj

32:10). Następnie Mojżesz zaczął przekonywać Boga, żeby

przestał się gniewać i zmienił Swoje plany. Łatwo jest nam

dzisiaj to czytać i zlekceważyć to, co się wydarzyło. Zatrzy-

maj się jednak i pomyśl o tym: Mojżesz był w stanie przy-

pomnieć Bogu o tym, co było najlepsze zarówno dla Niego,

jak i dla Jego ludu, nawet gdy Bóg powiedział: „Teraz zostaw

mnie”. Było tak dlatego, że Mojżesz działał w bliskim part-

nerstwie z Bogiem.

W tym momencie ważne jest, abyśmy uznali, że Bóg jest

wszechmocny i zawsze należy Mu się cześć. Tylko dzię-

ki Jego łasce i mocy jesteśmy w stanie współdziałać z Nim.

Zdecydował, że pozwoli nam być częścią Swego wielkiego

planu, zamysłu. To wielki zaszczyt, że dał nam taki wybór!

To dwa wielkie wydarzenia ze Starego Testamentu, jed-

nak ani Abraham, ani Mojżesz nie mieli tego, co my mamy

dzisiaj. Ci giganci wiary byli w stanie współdziałać z Bogiem

w taki sposób w określonych sytuacjach, zaś Duch Święty

mieszka w nas przez cały czas. Nie musimy czekać aż odwie-

dzi nas pod dębami Mamre. Nie potrzeba również wchodzić

na fi zyczną górę Synaj, aby obcować z Nim. Przez cały czas

mamy do Niego dostęp. Najlepsze jest to, że pragnie działać


w partnerstwie z nami – kierować naszymi krokami i słyszeć

nasze myśli.

Duch Święty jest z nami przez cały czas. On nigdy nie

śpi. Ostatnio obudziłem się o 2:20 nad ranem i nie mogłem

zasnąć, ponieważ byłem podekscytowany usługą. Wstałem

więc i zacząłem rozmawiać z moim towarzyszem. Nie zgad-

niesz! Był całkowicie przytomny. To coś niesamowitego!

Nie powiedział: „John, dlaczego mnie obudziłeś?”. Z dru-

giej strony, moja żona powiedziałaby: „John, dlaczego bu-

dzisz mnie tak wcześnie, nad ranem?”. Gdybym odpowie-

dział: „Skarbie, chciałbym po prostu z tobą porozmawiać”, to

prawdopodobnie rzuciłaby we mnie poduszką. Ona napraw-

dę lubi spać, więc uważam, żeby jej nie budzić i vice versa.

Duch Święty jednak pragnie mojego towarzystwa w każdej

godzinie. Cieszy się rozmową ze mną o nadchodzącym dniu,

a czasami pozwala nawet zrozumieć przyszłe wydarzenia.

Z tego powodu lubię zaczynać każdy dzień w Jego obecno-

ści. Jest moim partnerem, a nasza społeczność jest kluczową

częścią mojego dnia.

Należy zwrócić uwagę na to, że Duch Święty jest star-

szym partnerem w tym związku. Paweł powiedział do lide-

rów w Efezie: „Miejcie pieczę o samych siebie i o całą trzodę,

wśród której was Duch Święty ustanowił biskupami, abyście

paśli zbór Pański nabyty własną jego krwią” (Dz 20:28). Za-

uważ, że apostoł nie powiedział: „trzodę, wśród której Je-

zus ustanowił was biskupami”. Ten werset idealnie ilustruje

partnerstwo Jezusa z Duchem Świętym. Jezus nabył Kościół

Boży „Swoją własną krwią”. Duch Święty, jako członek Trój-

cy, przebywa obecnie na ziemi, wyznacza biskupów kościo-

ła i zajmuje się jego sprawami. Zarządza – lub mówiąc ina-


czej, jest starszym partnerem. Paweł był świadomy faktu, że

Duch Święty mieszka z nami i w nas.

Kolejny przykład znajdujemy w Dziejach Apostolskich,

w rozdziale 13: „A gdy oni odprawiali służbę Pańską i pości-

li, rzekł Duch Święty: Odłączcie mi Barnabę i Saula do tego

dzieła, do którego ich powołałem... A oni, wysłani przez

Ducha Świętego, udali się do Seleucji, stamtąd zaś odpły-

nęli na Cypr” (ww. 2 i 4). Kolejny raz więc widzimy Ducha

Świętego, który wyraźnie towarzyszy (w komunii) aposto-

łom. Pamiętaj, że Jezus jest w niebie z Ojcem. Duch Święty

został posłany na ziemię, aby być naszym partnerem w tym

wspaniałym życiu.

Dzień 3

Bliski obopólny związek

Spójrzmy ponownie na 2 List do Koryntian 13:13: „Łaska

Pana Jezusa Chrystusa i miłość Boga, i społeczność Ducha

Świętego niech będzie z wami wszystkimi”. Po tym, jak zde-

fi niowaliśmy komunię jako „społeczność” i „partnerstwo”,

widzimy ten werset w nowy sposób. Czy zaczynasz zdawać

sobie sprawę z ważności wypowiedzi Pawła? Co więcej, sło-

wo koinonia zawiera w sobie „bliski obopólny związek”.

Kiedy myślę o bliskim obopólnym związku, to przycho-

dzą mi na myśl Th e Beatels. Gdy byłem młodym chłopcem

(na długo przed rozpadem zespołu), a ktoś powiedział: „Paul

McCartney”, to natychmiast myślałem o innych członkach

zespołu, takich jak: John Lennon, George Harrison i Rin-

go Starr. W tamtym czasie nawet nie myślałem o nich jako

o jednostkach; to po prostu był Th e Beatels.


Innym przykładem bliskiego obopólnego związku jest ko-

media „Głupi, głupszy, najgłupszy”. Nie byłoby tego fi lmu,

gdyby nie trzej bracia: Moe, Larry i Curly. Scena, w której

występowałby sam Moe, byłaby absurdalna. Dzięki dyna-

micznej grze tych trzech aktorów fi lm odniósł sukces. Trzej

bracia byli od siebie zależni.

Gdy myślę o ludziach, którzy chodzą w bliskim obopól-

nym związku z Duchem Świętym, to pierwszą osobą, któ-

ra przychodzi mi do głowy, jest dr David Yonggi Cho. Jest

on pastorem jednego z największych kościołów na świecie.

Nigdy nie zapomnę, gdy pierwszy raz go spotkałem w 1980

roku. To była jego pierwsza wizyta w moim kościele, a moim

zadaniem było przyjmowanie i goszczenie przyjezdnych

mówców. Robiłem to już od wielu lat, więc w tamtym czasie

mnóstwo usługujących pozostawało w moim domu. Spotka-

nie z dr. Cho było jednak wyjątkowe. Kiedy wsiadł do mo-

jego samochodu, była z nim obecność Pańska. Niemal na-

tychmiast zacząłem płakać; łzy spływały mi po policzkach.

Próbowałem być cicho, gdyż nie chciałem przeszkadzać mu

przed usługą. W końcu jednak powiedziałem delikatnie:

„Doktorze Cho, Bóg jest z nami w samochodzie”. Uśmiech-

nął się i kiwnął: „Wiem”. To wydarzenie nabiera sensu, je-

śli rozważymy jak wiele na temat swojej komunii z Duchem

Świętym, dr Cho napisał i głosił. Słyszałem, jak mówił, że

modli się od dwóch do czterech godzin dziennie, głównie

w Duchu. Czas z Duchem Świętym jest dla dr. Cho sprawą

nadrzędną; to dlatego Boża obecność jest tak silna w jego ży-

ciu.

Kilka lat temu głosiłem o Duchu Świętym w dużym ko-

ściele, podczas niedzielnego nabożeństwa. Tego wieczoru,

gdy wróciliśmy na usługę, po uwielbieniu, miałem nauczać


przez czterdzieści pięć minut. Duch Święty zaczął jednak się

poruszać i ludzie doznawali uzdrowienia, zbawienia. Przez

dwie godziny nie dostałem mikrofonu. W końcu, zanim

wszedłem za kazalnicę, pastor (nie jest to miękki lub słaby

człowiek) przyszedł do mnie ze łzami w oczach, mówiąc:

„John, prowadzę ten kościół przez osiem lat i nie odczułem

dotąd Bożej obecności tak mocno!”. Natychmiast odpowie-

działem: „Przyczyną tego jest poranna usługa, w trakcie któ-

rej mówiliśmy o Duchu Świętym, a kiedy o Nim mówisz, to

On się objawia”. To jest doskonały obraz tego, co się dzieje,

gdy ty i ja, „zwykli” wierzący, chodzimy w bliskim obopól-

nym związku z Duchem.

Komunia oznacza intymność

Ostatnim znaczeniem słowa koinonia jest „intymność”.

To jest najlepsze słowo na określenie oryginału w 2 Liście

Pawła do Koryntian 13:13. Intymność można rozwinąć je-

dynie przez społeczność lub relację, lecz wykracza poza ich

treść. Intymność sięga głęboko w myśli, tajemnice i pragnie-

nia serca.

Angielski przekład Biblii, Th e Message, oddaje ten wer-

set w następujący sposób: „Intymna przyjaźń Ducha Świę-

tego niech będzie z wami wszystkimi” (2 Kor 13:14). Wi-

dzę intymność jako najgłębszy poziom przyjaźni. Nigdy nie

zapomnij, że Duch Święty pragnie być twoim przyjacie-

lem; tęskni za twoją przyjaźnią. W Liście Jakuba 4:5 czy-

tamy: „Zazdrośnie pożąda On ducha”. Jest o ciebie zazdro-

sny i chce twojego czasu i uwagi. Pomyśl: Duch Święty jest

Bogiem i nie ma przed Nim nic ukrytego. Jego wiedza, mą-

drość i zrozumienie są nieograniczone, a wciąż pragnie obja-


wić się tobie. Gdy wiem, że coś ma wielką wartość lub zna-

czenie, to bardzo chcę podzielić się tym z tymi, którzy są mi

bliscy. Prawdopodobnie w twoim przypadku jest podobnie.

Tak samo jest z Duchem Świętym.

Zbyt często wierzący próbują przybliżyć się do Jezusa

poza relacją z Duchem Świętym. Podobny błąd popełnili fa-

ryzeusze. Powiedzieli Jezusowi: „My nie jesteśmy zrodzeni

z nierządu; mamy jednego Ojca, Boga. Rzekł im Jezus: Gdy-

by Bóg był waszym Ojcem, miłowalibyście mnie, Ja bowiem

wyszedłem od Boga i oto jestem. Albowiem nie sam od sie-

bie przyszedłem, lecz On mnie posłał” (Jn 8:41-42). Faryze-

usze chcieli relacji z Ojcem bez Syna. Nie potrafi li zaakcep-

tować, że Bóg postanowił inaczej. Jezus wyjaśnił im, że On

i Ojciec są jedno. Powiedział nawet później: „Gdybyście byli

mnie poznali i Ojca mego byście znali; odtąd go znacie i wi-

dzieliście go” (Jn 14:7). Uczeni w Piśmie zwyczajnie nie słu-

chali. Dlatego, że nie chcieli przyjść do Ojca poprzez Syna,

w ogóle nie mogli być bliscy Ojcu.

Tak samo, Jezus powiedział jasno, że nie jest już na ziemi

i że Ojciec posłał Ducha Świętego (tego, który jest taki sam

jak Zbawiciel), by był naszym Pomocnikiem (Jn 16:7). Duch

został posłany, aby objawić Jezusa tak, jak Syn był posła-

ny, aby objawić Ojca. Pamiętajmy, że Duch Święty uwielbia

otaczać chwałą Jezusa. Jeśli więc naprawdę chcesz wiedzieć

więcej o Jezusie, musisz spędzić czas z Duchem Świętym.

On wyraźnie objawi ci Jezusa. Przejawi się jednak tylko tam,

gdzie będzie uczczony. Gdy poważamy Ducha, to On objawi

się nam i będziemy radować się zarówno Jego niesamowitą

obecnością, jak i większą świadomością tego, Kogo objawia.

Przez ponad trzydzieści lat służby, nigdy nie widziałem

wyjątku od reguły: ludzie, którzy najlepiej znają Jezusa to ci,


którzy są najbliżej Ducha Świętego. To ma sens, gdyż Duch

objawia nam Jezusa.

Zrozumieć osobowość Ducha

Aby mieć z kimś osobistą wieź, musimy poznać osobo-

wość tej osoby. Takie zrozumienie wzmocni naszą społecz-

ność i nasza intymność nabierze głębszego charakteru.

Przez długi czas traktowałem moich czterech synów w taki

sam sposób. To oczywiście powodowało problemy. Dlaczego

takie wychowanie było nieefektywne? Każdy z moich chłop-

ców ma inny charakter. Moja żona to rozumiała i nauczyła

mnie o tym, co ich różni. Próba zrozumienia wyjątkowości

każdego z moich synów wzbogaciła moją relację z nimi.

Potrafi ę zrozumieć ekspresję mojej żony, gdyż jestem z nią

w bliskiej relacji. Rozwinęliśmy tę intymność, ponieważ je-

steśmy małżeństwem od ponad trzydziestu lat, a intymność

to rezultat czasu poświęconego rodzinie. Wystarczy, że Lisa

na mnie spojrzy, a ja mógłbym napisać kilka stron o tym,

o czym myśli. Czasami potrafi ę powiedzieć, czego chce, za-

nim powie słowo. Gdybyś mi powiedział: „John, tego poran-

ka serwuję bekon, jajka i owsiankę”, z pewnością odpowie-

działbym: „Wiesz, co? Lisa nie chce owsianki lub bekonu”.

Nie musiałbym się jej pytać; wiem już, że nie lubi tych rze-

czy. To jest bardzo powierzchowny przykład, ale tak samo

jest z bardziej osobistymi sprawami. Ten rodzaj intymności

nie przychodzi z dnia na dzień. Czas przeznaczony dla ro-

dziny i komunikacja muszą być rozwijane przez lata. Nikt le-

piej niż ja nie wie o tym, co moja żona lubi, a czego nie. Nikt

również nie ma lepszego pojęcia od mojej małżonki o tym,

co ja preferuję, a czego nie. W ten sam sposób, wzrastamy


w naszym zrozumieniu Ducha Świętego, gdy angażujemy się

w porozumiewanie się z Nim i spędzanie czasu w Jego obec-

ności.

Dzień 4

Poznanie Jego natury

W Ewangelii Jana, w rozdziałach od 14 do 16, Jezus uży-

wa zaimków On, Go i On sam dziewiętnaście razy w od-

niesieniu do Ducha Świętego. To oczywiste, że Duch Świę-

ty jest osobą. Powtórzę: mówiąc o Nim jako o osobie, nie

twierdzę, że jest ludzki. Pamiętaj, ludzie zostali stworzeni na

Boże podobieństwo. To oznacza, że aspekty tego, co nazy-

wamy „osobowością”, odzwierciedlają to, co istnieje w Bogu,

lecz Bóg nie jest naszym zupełnym podobieństwem. Dlatego

niektóre aspekty Jego osoby nigdy nie zmieszczą się do przy-

słowiowej ludzkiej „szufl adki”.

Dokonałem odkryć, które naprawdę pomogą ci odnosić

się do Ducha Świętego i obcować z Nim. Gdy studiowałem

zaimki użyte dla określenia Ducha Świętego w oryginal-

nym języku greckim, to zauważyłem, że są one często użyte

w rodzaju neutralnym (nie ma wyraźnego rodzaju męskiego

bądź żeńskiego). Właściwie, gdy opisana jest jedna osoba,

to zaimek ten może być użyty zarówno dla mężczyzny, jak

i dla kobiety.

Tego rodzaju zaimek nie występuje w języku angielskim.

Są za to takie jak: on, ona i ono. To określa przedmioty albo

zwierzęta. On odnosi się do mężczyzny, a ona do kobiety.

Nie ma pojedynczego, neutralnego zaimka, aby opisać męż-

czyznę lub kobietę. W grece i w Nowym Testamencie zaimek


neutralny istnieje i jest często użyty w odniesieniu do Ducha

Świętego. Ponownie, ten zaimek określa istotę, a nie przed-

miot.

Podobnie jest również w Starym Testamencie. W hebraj-

skim oryginale, w wielu przypadkach, działanie przypisane

Duchowi Świętemu jest żeńskie w czynności (nie w formie).

Izraelici często pisali w zgodzie z czynnością (zgodnie z tym,

co ktoś zrobił, a przeciwnie do tego, czym to było). Duch

Święty nigdy nie został opisany jako kobieta w Piśmie, lecz

niektórym Jego czynnościom zostały przypisane cechy ko-

biece.

To głęboki temat, którego nie zamierzam tutaj objaśniać,

lecz pozwól, że coś ci wyjaśnię: nie uważam, że Duch Świę-

ty jest kobietą. Właściwie, powiem to jeszcze raz bardzo wy-

raźnie: Duch Święty nie jest kobietą. Niektórzy ludzie głoszą

taką doktrynę, ale ja uważam to za bezpodstawne robienie

sensacji. Pozwól, że usunę ten pogląd z twojej pamięci. Duch

Święty nie jest boginią.

Musimy pamiętać, że to nie Bóg został stworzony na nasz

obraz, ale my na Jego. Wiem, że to brzmi jak elementarz, ale

ta prawda ma kapitalne znaczenie w dalszym studiowaniu.

W Księdze Rodzaju 1:27 czytamy: „I stworzył Bóg człowie-

ka na obraz swój. Na obraz Boga stworzył go. Jako mężczy-

znę i niewiastę stworzył ich”. Inne przekłady mówią: „Bóg

stworzył człowieka” lub „ludzkość”. Osobiście uważam, że

najlepszym tłumaczeniem jest „ludzkie istoty” albo „ludz-

kość”. W Księdze Rodzaju widzimy, że Bóg stworzył męż-

czyznę i kobietę na Swój obraz. Należy zadać pytanie: jeśli

stworzył zarówno mężczyznę, jak i kobietę na Swój obraz,

czy to nie oznacza, że cechy, które uważamy za „żeńskie”

muszą mieć swoje pochodzenie od Boga? Czy to możliwe, że


istota Ducha Świętego przewyższa nasze zrozumienie męż-

czyzny i kobiety? W rzeczy samej zarówno bowiem mężczy-

zna, jak i kobieta są stworzeni na obraz Boga.

Zauważyłeś pewnie, że w tej książce mówiąc o Duchu

Świętym, używałem zaimków „On, „Jego” lub „On sam”

i tak będę Go określał. Koncepcja, w której Duch Święty ma

cechy, które określamy jako żeńskie, może być zawiła i wpra-

wiająca czytelnika w zakłopotanie. Dlaczego więc o tym pi-

szę? Nie omawiałbym tego tematu, jeśli to nie miałoby po-

prawić twojego zrozumienia i relacji z Duchem Świętym.

Jest czuły i łagodny

Zanim przejdziemy dalej, chciałbym powiedzieć ci

o moim pochodzeniu. Mój ojciec jest kombatantem II Woj-

ny Światowej. Ma dziewięćdziesiąt trzy lata i bardzo go ko-

cham. Nauczył mnie wielu rzeczy, które przydały mi się

w życiu. Nie przygotował mnie jednak na to, jak być mężem.

Apostoł Piotr napisał: „Podobnie wy, mężowie, postępujcie

z nimi z wyrozumiałością jako ze słabszym rodzajem nie-

wieścim i okazujcie im cześć…” (1 Pt 3:7). Gdy poślubiłem

Lisę, nie traktowałem jej z „wyrozumiałością”. Była pierw-

szą miłością mojego życia. Zanim ją poznałem, nie byłem

w żadnym innym związku. Traktowałem ją więc jak faceta.

Jak sobie wyobrażasz, takie podejście nie było udane. Musia-

łem nauczyć się nawiązać z nią kontakt jako z kobietą.

Jedną z rzeczy, których musiałem się nauczyć, było łagod-

ne rozmawianie z Lisą. Niestety, czasami szorstko komuni-

kowałem się z członkami mojej rodziny. Na szczęście, Duch

Święty mnie przekonuje i jestem w stanie przeprosić i napra-

wić to, co zepsułem. Pewnego razu naprawdę „zawaliłem”


sprawę z jednym z moich synów, musiałem więc iść do niego

i go przeprosić. On szybko mi przebaczył i wszystko wróci-

ło do normy w naszych relacjach. Z Lisą było inaczej. Przez

kilka dni była na mnie zła, gdyż nieuprzejmie rozmawiałem

z naszym synem. To nie była kwestia urazy, ale efekt ubocz-

ny jej wrażliwości w relacjach. Mój syn i ja niemal natych-

miast się pogodziliśmy, lecz musiałem włożyć trochę pracy

w przywrócenie mojej komunii z żoną. Dwa dni po tym wy-

darzeniu powiedziała mi: „Wciąż nie mogę pozbierać się po

tym, jak mówiłeś do swojego syna”. Nauczyłem się, że jest to

dar w życiu Lisy. Jak wiele kobiet, jest niezwykle rozsądna

i bardzo opiekuńcza wobec tych, którzy są jej bliscy.

Czy to możliwe, że Duch Święty posiada również tę wiel-

ką siłę wyrażającą się w relacjach, a którą zwykle nazywa-

my żeńską? Biblia mówi: „A nie zasmucajcie Bożego Ducha

Świętego… (Ef 4:30). Tak jak Rick Renner pisze w swojej

książce Sparkling Gems from the Greek, słowo przetłumaczo-

ne tutaj jako nie zasmucajcie zawiera w sobie „głęboki smu-

tek i cierpienie”. Pochodzi od wyrazu, który oznacza ból wy-

nikający z głębokiej miłości dwojga ludzi. Paweł w zasadzie

mówi tak: „Nie zadawajcie głębokich ran temu, który tak

bardzo was kocha”. Przeczytajmy ten werset w kontekście:

„Niech żadne nieprzyzwoite słowo nie wychodzi z ust

waszych, ale tylko dobre, które może budować, gdy zaj-

dzie potrzeba, aby przyniosło błogosławieństwo tym,

którzy go słuchają. A nie zasmucajcie Bożego Ducha

Świętego, którym jesteście zapieczętowani na dzień

odkupienia. Wszelka gorycz i zapalczywość, i gniew,

i krzyk, i złorzeczenie niech będą usunięte spośród

was wraz z wszelką złością. Bądźcie jedni dla drugich


uprzejmi, serdeczni, odpuszczając sobie wzajemnie, jak

i wam Bóg odpuścił w Chrystusie” (Ef 4:29-32).

Czy widzisz delikatność Ducha Świętego? To ona jest

prawdziwą siłą, której musimy pragnąć. Paweł nakazuje

nam, abyśmy byli serdeczni (wrażliwi). Jeśli chcę cieszyć się

zdrową, tętniącą życiem relacją z moją żoną, to lepiej, je-

śli będę serdeczny i w odpowiedni sposób będę rozmawiał

z moimi synami. Podobnie, żebyśmy mieli taką relację z Du-

chem Świętym, musimy być wrażliwi na rzeczy, które Go

zasmucają. To ciekawe, że Paweł wiąże zasmucanie Du-

cha z następującym zachowaniem: goryczą, zapalczywością,

gniewem, krzykiem i złorzeczeniem. Podobne postępowanie

sprawia ból mojej żonie. Ponownie, czy to nie jest dowód na

to, że Duch posiada wielką siłę wyrażającą się w relacjach,

a którą zwykle nazywamy żeńską?

Zwróć uwagę na to, że Paweł nie mówi: „Nie zasmu-

cajcie Jezusa”. Tak samo, nie powiedział: „Nie zasmucajcie

Ojca”, ale wyraźnie napisał: „Nie zasmucajcie Ducha Świę-

tego”. Duch Święty uczynił nasze serca swoim mieszkaniem.

Gdziekolwiek idziemy, idzie również On; na tym polega in-

tymny związek. Z tego powodu jest głęboko dotknięty tym,

co robimy w naszym życiu.

Spójrz na to pod innym kątem. Jeśli ktoś mnie przekli-

na, to nic takiego, ale jeśli ktoś przeklina moją żonę, to znaj-

dzie się w poważnych kłopotach. Jezus powiedział: „A jeśliby

ktoś rzekł słowo przeciwko Synowi Człowieczemu, będzie

mu odpuszczone; ale temu, kto by mówił przeciwko Du-

chowi Świętemu, nie będzie odpuszczone ani w tym wieku

ani w przyszłym” (Mt 12:32). Czy to nie jest interesujące, że

Bóg Ojciec (objawiony przez Syna, który wypowiadał jedy-


nie Jego wolę) chroni Ducha Świętego? Ojciec nie wyznaczył

tego rodzaju ochrony na to, jak odnosimy się do Niego albo

do Jezusa, lecz zrobił tak w stosunku do Ducha Świętego.

Relacja między Ojcem, Synem a Duchem Świętym jest ta-

jemnicą, której nigdy w pełni nie zrozumiemy. Warto zwró-

cić uwagę na tę różnicę w naszej relacji z Duchem Świętym.

Nasze obcowanie z Nim powinno być cenione i chronione.

Ważne, żebyśmy pamiętali, co sprawia Mu ból, a czasami

nawet głęboki ból. Dlaczego jest to tak ważne w twojej relacji

z Nim? Przejaw Jego obecności w twoim życiu będzie uda-

remniony, jeśli zabraknie ci zrozumienia odnośnie do tego,

jak powinieneś się do Niego odnosić.

Dzień 5

Jest wrażliwy, a jednak silny

Duch Święty jest nazwany Pocieszycielem, czyż nie? Gdy

dzieci się skaleczą, do kogo biegną? Do swoich matek. Ma-

jąc to na uwadze, kilka stanów stworzyło politykę, w któ-

rej podkreśla się rolę kobiety w policji w zapobieganiu prze-

stępczości młodocianej. Polityka stanu Hawaje zachęca poli-

cjantki do pierwszego kontaktu z aresztowanymi nieletnimi.

Nauczono się, że ci młodociani przestępcy lepiej reagują na

policjantki, niż na policjantów. Kobiety naturalnie wykazu-

ją wrodzoną zdolność do pocieszania. Podając ten przykład,

nie mówię, że Duch Święty jest kobietą.

Pod pewnymi względami Duch Święty jest podobny do

króla Dawida. Czy zauważyłeś jak delikatny, współczujący

i wrażliwy był Dawid? Kiedy zginął Absalom, Dawid płakał,

mimo iż to on wydał rozkaz armii, by położyła kres buntowi


syna (zob. 2 Sam 19). Dawid wiele razy płakał i pisał pieśni.

Jego relacja z Jonatanem to najlepszy zapis serdecznej i bli-

skiej przyjaźni w Piśmie Świętym. Nie zapominajmy o tym,

że był on wojownikiem, który pokonał olbrzyma i zabił ty-

siące ludzi. Był przywódcą bohaterów – możliwe, że naj-

większej grupy wojowników w historii Izraela (zob. 2 Sam

23). Pewnego razu Dawid zamierzał zabić mężczyznę, który

nie chciał podzielić się wodą i jedzeniem z jego towarzysza-

mi (zob. 1 Sam 25). Nie był słabeuszem; był wojownikiem.

Był jednak delikatny i wrażliwy.

Pozwól, że przypomnę ci o tym, że Duch Święty jest na-

zwany również Duchem mocy (zob. Iz 11:2). Jest wszechpo-

tężny i w żaden sposób nie jest słaby lub bezsilny. Jednocze-

śnie jest życzliwy i współczujący. Możemy Go zasmucić na-

szymi słowami lub czynami. Co za niesamowity Bóg!

Nie martw się, jeśli trudno ci w pełni zrozumieć Jego oso-

bowość. Zawsze musimy pamiętać, że nie można jej ograni-

czyć do naszego ludzkiego zrozumienia. Obiecał nam jed-

nak, że objawi nam Siebie, jeśli przybliżymy się do Niego.

Co za zaproszenie!

Jak już wspomniałem wcześniej, nie potrafi ę w pełni opi-

sać tajemnicy i chwały Ducha Świętego (zob. 1 Kor 2:6-16).

Moim celem jest po prostu przyprowadzić cię do Niego,

abyś mógł zacząć odkrywać Jego wielkość i radować się Jego

obecnością w twoim życiu.

Uważaj, aby Go nie zasmucać

Ostatnio, przez pewien okres czasu, przestałem oglądać

telewizję. Moja komunia z Bogiem była silna, gdy zanurzy-

łem się w modlitwie i Słowie. W tym czasie wszedłem do


naszego pokoju gościnnego, w którym moi chłopcy oglądali

fi lm. To nie był zły fi lm, lecz kiedy wszedłem w trakcie sce-

ny, w której został zabity mężczyzna, natychmiast musia-

łem wyjść. W trakcie naszego czasu komunii stałem się tak

wrażliwy na Ducha, że czułem Jego smutek na widok tej sce-

ny z fi lmu.

Nigdy nie powinniśmy zapominać, że Duch mieszka

w nas na stałe. Kiedy idziesz obejrzeć fi lm, bierzesz ze sobą

Boga wszechświata, który jest święty i nieskończenie potęż-

ny. Zawsze jest z tobą, ponieważ obiecał, że nigdy cię nie zo-

stawi, ani nie opuści. Odkryjesz, że kiedy wprowadzasz Go

w sytuacje, które Go zasmucają, to natychmiast ucichnie.

Co powinniśmy zrobić, gdy zasmucimy Ducha? Natych-

miast należy poprosić o wybaczenie, lecz muszą to być po-

ważne, szczere przeprosiny. Gdy sprawiam ból mojej żonie,

szybkie przeprosiny typu „Naprawię to”, nigdy nie działają.

Lisa tak czy tak się zorientuje. Ona wie, że chcę iść dalej,

a nie szczerze zająć się tym, co spowodowało naruszenie na-

szej społeczności. Lisa nie pragnie mnie potępić, lecz chce się

upewnić, że nie ma nic nieszczerego albo udawanego w na-

szej społeczności. W ten sam sposób Duch Święty nie chce

powierzchownej społeczności, lecz prawdziwej intymności.

Wcześniej w tym rozdziale odniosłem się do wydarzenia,

w którym szorstko potraktowałem jednego z moich synów.

Przez następnych kilka dni Duch Święty przypominał mi

o tym w trakcie modlitwy. To nie było potępienie. Wynika-

ło to z komunii. Nie zdawałem sobie sprawy, jak bardzo Go

zasmuciłem. Kilka razy prosiłem o przebaczenie, ale nie było

to spowodowane prawdziwym, pobożnym smutkiem. Chcia-

łem po prostu iść do przodu. On zaś kontynuował. Delikat-

ne zachęty doprowadziły mnie do miejsca prawdziwego, głę-


bokiego, pobożnego smutku, który w rezultacie doprowadził

do oczyszczenia mojej duszy (umysłu, woli i uczuć).

Paweł zwrócił się w podobny sposób do kościoła w Ko-

ryncie, po tym, jak ich nieposłuszeństwo przyczyniło się do

naruszenia społeczności z Bogiem. Napisał (kiedy czytasz te

słowa, miej na uwadze, że pochodzą od Ducha Bożego):

„Patrzcie, co ten wasz smutek według Boga sprawił,

jaką gorliwość, jakie uniewinnianie się, jakie oburze-

nie, jaką obawę, jaką tęsknotę, jaki zapał, jaką karę!

Pod każdym względem okazaliście się czystymi w tej

sprawie” (2 Kor 7:11).

Dzięki Bogu, że nam przebaczył i oczyścił nas krwią Ba-

ranka. Chociaż jako wierzący mamy właściwą pozycję przed

Bogiem, to wciąż musimy wznawiać komunię z Duchem

Świętym, gdy Go zasmucamy. Tak jak apostoł Paweł postą-

pił z Koryntianami, aż prawdziwie się nawrócili, tak Duch

Święty nieustannie nas przekonuje, gdyż zależy Mu na na-

szej prawdziwej społeczności. Smutek według Boga, które-

go doświadczyłem, przyczynił się do autentycznej żarliwości

w naprawieniu tego, co zepsułem i w pragnieniu mojej duszy

do przywrócenia komunii. Dzięki Bogu, Duch Święty szyb-

ko przebacza!

Nigdy nie zapominaj: Duch Święty jest delikatny, współ-

czujący i pocieszający (zalety, które często przypisujemy ko-

bietom); jest również potężny i mocny jak wojownik (zalety,

które często przypisujemy mężczyznom). Jeśli chcemy do-

świadczyć Jego bliskości, to musimy jeszcze więcej nauczyć

się o Jego osobowości. Potrzebujemy połączyć się z Nim na

Jego warunkach. Gdy wzrastamy w zrozumieniu tego, kim


jest Duch Święty, możemy doświadczyć głębszej komunii

z Wszechmocnym.

Czasami próbuję porozmawiać z moją żoną o golfi e. Mó-

wię na przykład: „Kochanie - zgadnij, co? Dzisiaj pokona-

łem pole w 68 uderzeniach!”. Moi chłopcy byliby podekscy-

towani i powiedzieliby: „Tato, pokaż nam każde uderzenie!”.

Lisa, z drugiej strony, byłaby bardziej zainteresowana roz-

mową z moimi towarzyszami na polu golfowym. To ją eks-

cytuje – relacje. Jeśli chcę znaleźć połączenie z moją żoną na

jej poziomie, to muszę rozmawiać z nią o rzeczach, które ją

interesują. Tak samo, musimy odkryć, co interesuje Ducha

Bożego i co Mu się podoba. Gdy, poprzez czytanie Słowa

i spędzanie odpowiedniego czasu w Jego obecności, odkry-

wamy Jego wielkość, On jest wierny, by objawić nam Siebie.



MOŻESZ SŁYSZEĆ BOŻY GŁOS!„Kto z Boga jest, słów Bożych słucha…”.


Tak, możesz słyszeć Boży głos! On wciąż przemawia do swego ludu i mówi do nas przez drogocennego Ducha Świętego. Autorzy Henry Blackaby i Claude King, chcąc połączyć chrześcijan w głębszej i bardziej osobistej relacji z Bogiem, piszą:

„Bóg wyraźnie przemawiał do swego ludu w Dziejach Apostol-skich. Dzisiaj również mówi do nas bardzo jasno. Od Dziejów Apostolskich do czasów obecnych Bóg przemawiał do swego ludu przez Ducha Świętego. …Ponieważ jest On zawsze obecny w wierzącym, może mówić do ciebie wyraźniej w każdym czasie i w dowolny sposób”1.

Jezus ogłosił, że jest dobrym pasterzem, a my jesteśmy Jego owca-mi, które słyszą i znają Jego głos. Rozważ słowa z Ewangelii Jana 10:3-5, 11, 14, 27. Co objawił ci Duch Święty?

Duch prawdy to jedno z imion Ducha Świętego. Dlaczego? Blacka-by kontynuuje:

„…Ani ty, ani ja nie możemy zrozumieć prawdy Bożej, dopóki Boży Duch Święty nam jej nie objawi. On jest naszym nauczycie-lem. Gdy uczy cię Słowa Bożego, usiądź przed Nim i odpowiadaj Mu. Gdy modlisz się, zwróć uwagę na to, jak używa Słowa Boże-go, by potwierdzić w twoim sercu słowo od Boga. Obserwuj, co robi w twoich okolicznościach. Bóg, który mówi do ciebie, gdy modlisz się i Bóg, który przemawia do ciebie w Piśmie Świętym, to Bóg, który działa w twoim otoczeniu. Bóg przemawia przez


Ducha Świętego w Biblii, modlitwie, okolicznościach i w kościele, aby objawić siebie, swój zamiar, i swoje drogi”2.

Jakie są główne rzeczy, na które oczekujesz, że Duch Święty ci ob-jawi? Uważnie przeczytaj słowa Jezusa z Ewangelii Jana 14:26; 15:26; 16:12-15 i przedstaw pięć rzeczy, których naucza Duch.

Co jest kluczem do poznania Bożego głosu? Blackaby i King konty-nuują:

„…Kluczem do poznania Bożego głosu nie jest jakaś formułka lub metoda, którą można zastosować. Poznanie Bożego głosu wy-nika z intymnej relacji miłości z Bogiem. …Gdy Bóg przemawia, a ty reagujesz, to w końcu będziesz wyraźniej rozpoznawać Jego głos”3.

Relacja jest kluczem do poznania i słuchania Bożego głosu. Henoch, Noe, Abraham i wielu innych doświadczyło tego z pierwszej ręki. Mo-żesz tego doświadczyć również i ty. Jaka reguła w Księdze Amosa 3:7, Księdze Daniela 2:22 i Psalmie 25:14 jest odzwierciedlona w Ewangelii Jana 15:15, 1 Liście do Koryn an 2:9-10 i Liście do Efezjan 1:9? W jaki sposób jest to dla ciebie zachętą (jako wierzącego „dni ostatnich”)?

Użyj przykładów z życia Enocha (Rdz 5:21-24), Noego (Rdz 6:9-18), Abrahama (Rdz 18:16-22) oraz Piotra (Dz 10:9-23).



JEGO OBECNOŚĆ JEST TWOJĄ POTRZEBĄ

„Z natchnienia twego mówi serce moje: „Szukajcie oblicza mego (dopytujcie się i żądajcie Mojej obecności, jako swojej niezbędnej

potrzeby)! Przeto oblicza (obecności) twego szukam, Panie’”.

—Psalm 27:8

Dawid nie był przeciętnym człowiekiem. Jedna rzecz płonęła w jego sercu – jedno pragnienie, które pochłaniało jego świadomość. Miał za-miłowanie do Bożej obecności. Napisał: „O jedno prosiłem Pana, o to zabiegam: Abym mógł mieszkać w domu Pana przez wszystkie dni życia mego By oglądać piękno Pana i by odwiedzać świątynię jego” (Ps 27:4).

Nic – absolutnie nic – nie jest cenniejsze od trwania w Bożej obecno-ści i bycia Jego towarzyszem. Ojciec i Syn są w niebie, więc Duch Świę-ty został umieszczony na ziemi, aby objawić Bożą obecność w każdym wierzącym i przez niego. Nicholas Herman, lepiej znany jako Brother Lawrence, nauczył się „praktykować Bożą Obecność” i jego celem była pomoc innym, by robili to samo. Według tego XVII-wiecznego mnicha:

„Najświętszą i niezbędną praktyką w naszym duchowym życiu jest Boża obecność. Polega ona na nieustannym znajdowaniu przyjemności w Jego Boskim towarzystwie, pokornej i pełnej mi-łości rozmowie z Nim o każdej porze, w każdym momencie, nie ograniczając konwersacji w żaden sposób”4.

Zatrzymaj się i pomyśl: Jak ważna jest Boża obecność w moim ży-ciu? Jak wyglądałoby życie bez Niego? Wyobraź sobie, że jutro budzisz się bez obecności Ducha Świętego. Przejrzyj listę Jego imion i zadań. Pa-trząc z nowej perspektywy, napisz jak ważna jest dla ciebie Jego obec-ność.


Kiedy i gdzie możemy doświadczyć obecności Ducha Świętego?Lawrence kontynuuje:

„Do tego, aby pozostawać w Bożej obecności nieważne jest, czy jesteśmy w kościele czy nie. Z naszych serc możemy uczynić oso-bistą kaplicę, do której możemy zawsze przychodzić, by rozma-wiać z Bogiem na osobności. Te konwersacje mogą być tak czułe i delikatne, i każdy może je prowadzić. Czy istnieje jakiś powód, dla którego nie możemy zacząć?”5.

Bez dwóch zdań, potrzebujesz czasu w obecności Ducha Świętego – czasu, by całkowicie skupić swoją uwagę na Nim. Oznacza to czas z Jego Słowem, mówienie i słuchanie Go, dziękowanie i uwielbianie Go, a także cichy czas z Nim. Zatrzymaj się i pomódl: „Duchu Święty, jak powinien wyglądać mój czas rozważań z Tobą w tym momencie mego życia?”. Na-pisz, co ci objawił.

Jak praktykujesz Bożą obecność? Brat Lawrance powiedział: „Po prostu stań przed Bogiem… i skup swoją uwagę na Jego obecności. Nie denerwuj się, jeśli twój umysł będzie czasami wracał do innych rzeczy, gdyż to może cię jeszcze bardziej rozproszyć. Zwróć swoją uwagę de-likatnie na Boga…, rozwijaj święty nawyk częstego myślenia o Nim”6. Zrób przerwę i pomódl się: „Duchu Święty, jak mogę bardziej skoncen-trować swoją uwagę na Tobie?”. Wysłuchaj Jego odpowiedzi i wciel ją w życie.

Do dalszego studiowania: Sprawdź: 1 Księga Królewska 16:9-11; Psalm 22:26; 105:3-4; Księga Przypowieści Salomona 8:17-18; Księga Izajasza 55:1-3, 6; Księga Jeremiasza 29:11-13; Ewangelia Mateusza 6:33; List do Hebrajczyków 12:12.



ON CHCE BYĆ BLISKO CIEBIE„Oto stoję u drzwi i kołaczę; jeśli ktoś usłyszy głos mój i otworzy drzwi, wstąpię do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze mną”.

—Księga Objawienia 3:20

Bóg, przez osobę Ducha Świętego, chce być nam bliższy niż jakakol-wiek inna osoba na obliczu ziemi. Pragnie intymności – najgłębszego poziomu relacji, jakiego można doświadczyć.

Ktoś powiedział o intymności z Bogiem, że Bóg może nas „prześwie-tlić na wylot”, i to prawda. Duch Święty może być tam, gdzie człowiek nie jest w stanie – wewnątrz naszej duszy i ducha. Nie jest ograniczony czasem ani przestrzenią. Nie tylko Duch bada i zna nasze serca, ale także bada i zna Boże serce, objawiając Jego głębokie myśli, tajemnice i pra-gnienia, abyśmy my mogli Go „prześwietlić na wylot”.

„Społeczność z Panem mają ci, którzy się go boją, On też obwieszcza im przymierze swoje”.

—Psalm 25:14

Ponownie, Duch Święty jest „Duchem prawdy”, który wprowadza nas we wszelką prawdę. Czy jest jakiś aspekt dotyczący Boga lub Jezusa, albo fragment Pisma, który pragniesz zrozumieć? Módl się i proś Ducha Świętego, by pokazał ci jego prawdziwe, głębokie znaczenie i jak ono odnosi się do ciebie. Zapisz, co ci objawił.

„I począwszy od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co o nim było napisane we wszystkich Pismach”.

—Ewangelia Łukasza 24:27


Duch nie tylko objawia prawdę Pisma, ale również prawdę o nas i sprawach w naszym życiu.

Czy istnieje dziedzina w twoim życiu, której nie rozumiesz? Czy uno-sisz się gniewem lub przenika cię strach w niektórych sytuacjach, bez oczywistego powodu? Duch Święty wie, dlaczego. Zrób przerwę i po-módl się: „Duchu Święty, co jest prawdziwym powodem, że zachowu-ję się w taki sposób? Otwórz moje oczy, bym przejrzał. Co musisz we mnie zmienić, abym mógł odnieść zwycięstwo w tym życiu?”. Napisz, co ci objawił.

Czy jest jakaś sytuacja z przeszłości lub obecnie, której nie rozu-miesz? Duch rozumie. Zatrzymaj się i pomódl: „Duchu Święty, o co cho-dzi w tej sytuacji? Jak ją widzisz? Co próbujesz zmienić we mnie i jak mogę z Tobą współpracować, aby to się wydarzyło?”. Zapisz, co ci ob-jawił.

Do dalszego studiowania: Jezus był blisko z Ojcem: Ewangelia Mateusza 14:22-23; 17:1-5; Ewangelia Marka 1:35; 6:31, 46-47; Ewangelia Łukasza 5:16; 6:12 Duch Boży jest blisko nas, gdy przybliżamy się do Niego: Psalm 16:8; 34:18; 73:28; 145:18; List do Hebrajczyków 10:22; List Ja-kuba 4:8.



UWAŻAJ, ABY GO NIE ZASMUCIĆ„A nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym

jesteście zapieczętowani na dzień odkupienia”.

—List do Efezjan 4:30

Społeczność z Duchem Świętym jest bezcenna! Przejaw Jego obec-ności jest życiodajny dla każdej dziedziny życia. Kathryn Kuhlman pro-wadziła taki sposób życia. Miliony ludzi usłyszało jej przemawianie na temat Bożej miłości i mocy Ducha Świętego, wielu doświadczyło Jego cudownych uzdrowień. W swojej książce Najpotężniejsza moc na świe-cie, Kuhlman wyjaśnia, jak można zasmucić Ducha:

„…Pomimo że Duch Święty jest wielką mocą Trójcy, to jest rów-nież wrażliwy i łatwo można Go zasmucić. Nie ma wątpliwości, że ta wspaniała osoba może być zasmucona przez rozgoryczenie, gniew, złość i złe wypowiedzi. Innymi słowy, może On być zasmu-cony przez cokolwiek w naszym życiu, co jest sprzeczne z łagod-nością, cierpliwością, znoszeniem innych w miłości i staraniem o zachowanie jedności Ducha w spójni pokoju”7.

Ważne, żebyś zrozumiał, co zasmuca Ducha i sprawia, że nie objawia swojej obecności w naszym życiu. Przeczytaj uważnie List do Efezjan 4 w kontekście zasmucania Ducha Świętego. (Zwróć szczególną uwagę na wersety 1-6 i 17-32).

Jaka postawa, mentalność lub zachowanie, wspomniane w werse-tach 17-24, zasmuca Ducha Świętego?

List do Efezjan 4:17-24 ujawnia wybory życiowe i myślenie, które zasmuca Ducha i oddziela nas od Jego obecności.


Podsumuj wszystkie działania w wersetach 25-31, które zasmuca-ją Ducha. Poświęć czas, aby napisać konkretne uczynki przedstawione w tym fragmencie.

List do Efezjan 4:25-31 przedstawia wyraźny sposób, w jaki traktujemy innych, a któ-ry zasmuca Ducha i oddziela nas od Niego.

Tak, możemy zasmucić Ducha, lecz dobra nowina jest taka, że może-my Go również ucieszyć! Przeczytaj uważnie wersety 1-7, 14-15, 25, 29, 32 i nazwij te rodzaje zachowania, które sprawiają, że Duch jest szczę-śliwy.

Odpowiadając na pytanie, rozważ antonimy (przeciwieństwa) tego, co Go zasmuca.

Kluczem do tego, by nie zasmucać Ducha Świętego jest podążanie i zachowywanie ducha czystości i jedności. Duma i nieczystość parali-żują działanie Ducha, a pokora uwalnia je. Wycisz się przed Bogiem. Za-pytaj Go: „Czy robię coś, czym Cię zasmucam?”. Nawróć się z tego, co ci objawił i proś o Jego łaskę do chodzenia w pokorze i czystości, aby Go uradować i zaprosić do działania w twoim życiu.



JESTEŚ DOMEM DUCHA ŚWIĘTEGO„Czy nie wiecie, że świątynią Bożą jesteście

i że Duch Boży mieszka w was?”


Wszechmocny Bóg – wszechwiedzący, wszechpotężny Stwórca wszystkiego, od mikroskopijnych cząsteczek po olbrzymie galaktyki – zdecydował, że uczyni sobie dom w twoim sercu! Tak, ten sam Duch, który wzbudził Jezusa Chrystusa z martwych mieszka w tobie, w wie-rzącym!

Pastor, autor i znawca greki – Rick Renner napisał, co to znaczy być domem dla Ducha Świętego:

„Gdy Duch Święty przyszedł do twojego serca, uczynił dom, któ-ry był bardzo wygodny, co sprawiło, że był szczęśliwy, że może w tobie zamieszkać! Wprowadził się, zadomowił i zamieszkał na stałe w twoim sercu – Jego nowym domu! Widzisz więc, że kiedy zostałeś zbawiony, dokonał się w twoim sercu wielki cud. Duch Święty wzbudził twojego ducha, który był martwy przez prze-stępstwa i grzech, do nowego życia. Jego dzieło wewnątrz ciebie było tak chwalebne, że gdy zostało ukończone, ogłosił, że jesteś Jego dziełem (Ef 2:10). W tym momencie, twój duch stał się cu-downą Bożą świątynią”8.

Wszędzie, gdzie idziesz, w każdej rozmowie i czynności, którą wyko-nujesz, jest z tobą Duch Boży. Zatrzymaj się i pomyśl o tym. Jak ta praw-da zachęca, pobudza i wzmacnia cię? Jak kształtuje twoje modlitwy?

Rozważ obietnice Boże z Listu do Efezjan 3:14-20; Ewangelii Łukasza 12:11-12; Ewan-gelii Jana 14:12-17; Listu do Kolosan 1:27; 2 Listu do Tymoteusza 1:13-14; Listu do Rzy-mian 8:1-17.


W jaki sposób ta prawda cię pobudza i przekonuje? Czy odpowiedzi na te pytania skłaniają cię do modlitwy?

Rozważ, jak spędzasz swój czas wolny: co oglądasz, czego słuchasz, z kim się spoty-kasz, w czym uczestniczysz.

Jak opisałbyś swój obecny poziom komunii z Duchem Świętym? Czy cieszysz się społecznością, partnerstwem i intymnością? Czy słyszysz Jego głos i doświadczasz Jego rzeczywistej obecności w twoim życiu? Czy jest to czas, w którym „źródło jest oczyszczane”, aby Duch mógł się czuć wygodniej, jak u siebie w domu? Pomódl się i poproś Go, aby poka-zał ci stan twego serca. Co ci powiedział? Co musisz uczynić?

„Wzywam was tedy, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście składali ciała swoje jako ofi arę żywą, świętą, miłą Bogu, bo taka winna

być duchowa służba wasza. A nie upodabniajcie się do tego świata, ale się przemieńcie przez odnowienie umysłu swego, abyście umieli

rozróżnić, co jest wolą Bożą, co jest dobre, miłe i doskonałe”.

—List do Rzymian 12:1-2


PYTANIA DO DYSKUSJI

Jeśli używasz tej książki jako części nauczań Messenger na temat Ducha Świętego, to obejrzyj 2 sesję wideo.

Mamy komunię z Duchem Świętym.

Słowo komunia pochodzi od greckiego słowa koinonia, któ-re oznacza: „społeczność, towarzystwo, łączność, intymność, współudział, kontakt społeczny, partnerstwo, wspólne uczest-nictwo i bliski obopólny związek”. Te rodzaje komunii można po-dzielić na trzy główne kategorie: społeczność, partnerstwo i in-tymność.

1 | Duch Święty chce mieć z nami, synami i córkami Bo-

żymi, nieprzerwaną komunię (koinonia). Obejmuje to

społeczność i przyjazną relację wspólnego życia. Dla-

czego ważne jest, aby zapraszać Ducha Świętego i być

żywo zainteresowanym Jego towarzystwem? Co się sta-

nie, jeśli nie będziemy tego robić?

2 | Oprócz społeczności, Duch Święty chce mieć z nami

współuczestnictwo. W jaki sposób towarzysze pomaga-

ją sobie wzajemnie, by odnieść sukces? Co wyróżnia na-

sze partnerstwo z Duchem Bożym od tego, czego do-

świadczali starotestamentowi naśladowcy Boga, tacy jak

Abraham lub Mojżesz? W jaki sposób może to być dla

ciebie zachętą?

3 | Komunia z Duchem Świętym to coś więcej, niż spo-

łeczność i partnerstwo, gdyż zawiera w sobie intymność


– bliski obopólny zawiązek. Jak my, wierzący, możemy

rozwinąć taki poziom komunii z Duchem Świętym?

C Z C IĆ Wyraz szacunku lub wysokiej oceny, okazywany w słowach albo w czynach. W gruncie rzeczy, szanować to cenić, poważać, re-

spektować, traktować przychylnie i wysoce sobie cenić.

- zaadoptowane z American Dictionary of the English Language, Noah Webster 1828

4 | Główną funkcją Ducha Świętego jest objawienie Jezu-

sa i otaczanie Go chwałą i czcią. Gdy jest prawdziwie

czczony, to objawi Chrystusa i ukaże Siebie. Przeczytaj

uważnie defi nicję czczenia. W jaki sposób mamy czcić

Ducha Świętego osobiście i zbiorowo, jako Jego Ko-

ściół?

5 | Mimo iż Duch Święty (Duch Boży) nigdy nie został

przedstawiony w Biblii jako kobieta, to Jego zachowa-

nie jest czasami żeńskie w czynności. Przeczytaj uważ-

nie Księgę Rodzaju 1:27 i wyjaśnij opisany w niej cha-

rakter Boga, a tym samym charakter Ducha Świętego.

W jaki sposób poznanie tej prawdy wpływa na twoją re-

lację z Nim?

6 | Duch Święty jest z natury bardzo łagodny, czuły

i współczujący. Jeśli będziemy nieuważni, to możemy

zadać Mu ból lub zgasić – możemy Go wielce zasmucić

i spowodować, że wycofa się z działania w naszym ży-

ciu. Rozważ uważnie List do Efezjan 4:29-32 i przed-

staw zachowania, które zasmucają Ducha. Czym różni


się zasmucanie Ducha od gaszenia Go w 1 Liście do Te-

saloniczan 5:19-22? Jak możemy się strzec przed taki-

mi uczynkami?

7 | Każdy grzech znany człowiekowi może być przebaczo-

ny przez Boga, z wyjątkiem jednego: bluźnierstwa prze-

ciw Duchowi Świętemu. Przeczytaj ostrzeżenie Jezu-

sa z Ewangelii Mateusza 12:22-32 (również Mk 3:22-

30 i Łuk 12:10). W świetle tych wersetów napisz, co

to znaczy bluźnić przeciw Duchowi Świętemu. Jak my-

ślisz, dlaczego Jezus wypowiedział tak mocne słowa?


NOTATKI

84 Duch Święty


• Duch Święty pragnie nieustannej komunii z nami.

• Komunia zawiera w sobie społeczność, partnerstwo i in-tymność.

• Społeczność to bycie połączonym przez porozumiewa-nie się i dzielenie wspólnego życia.

• Partnerstwo polega na wspólnym działaniu; dodaje dzia-łanie do naszej komunikacji.

• Intymność to najgłębszy poziom przyjaźni, w której dzie-limy nasze osobiste myśli, pragnienia, tajemnice z Du-chem Świętym, a On z nami.

• Duch Święty, który jest w pełni Bogiem, zdecydował, że na stałe uczyni sobie dom w naszych sercach (duchu).

• Musimy uważać, aby nie zadawać Mu bólu, gdyż jest czuły i delikatny. Naszymi działaniami, w łatwy sposób, możemy Go bardzo zasmucić.

3

Trzy poziomy relacji „Tak to unieważniliście słowo Boże przez naukę swoją. Obłudnicy!

Dobrze prorokował o was Izajasz w słowach: Lud ten czci mnie wargami, ale serce ich daleko jest ode mnie. Daremnie mi jednak

cześć oddają, głosząc nauki, które są nakazami ludzkimi”.

—Jezus (Ewangelia Mateusza 15:6-9)

Dzień 1

Jezus zwrócił się z tym otrzeźwiającym słowem do fary-

zeuszy, ponieważ pozwolili, aby tradycja stała się waż-

niejsza od Słowa Bożego. W moim słowniku tradycja

znaczy „odziedziczony, utrwalony lub przyjęty wzór myśli,

działań albo zachowań”. Oczywiście tradycja sama w so-

bie niekoniecznie jest zła. Jest wiele tradycji, które świętu-

ję z moimi przyjaciółmi i rodziną. Faryzeusze jednak wy-

wyższyli tradycję (przyjęty wzór myśli) ponad Boże Słowo,

co sprawiło, że działało to w ich życiu. Ta prawda jest wciąż

aktualna. Musimy być pewni, że nasze zrozumienie prawdy

wynika ze Słowa Bożego, a nie z chwilowych uczuć, tradycji

lub z ludzkiej fi lozofi i.

Jezus wyjaśnił, że tradycja faryzeuszy zrobiła wyłom

w ich relacji ze Stwórcą. Tak naprawdę, oznajmił, że nawet

uwielbianie Boga było bezużyteczne, gdyż mieli więcej wiary

w doktryny (nauki i zrozumienie) człowieka. Faryzeusze nie

mogli być blisko Boga, gdyż nie pokutowali ze swojej ślepoty


i nie przyjęli prawdy. Podobnie my, aby radować się intym-

ną relacją z Duchem Świętym, musimy odłożyć na bok na-

sze myśli, ludzkie tradycje i przyjąć prawdę o Nim, widoczną

w Jego Słowie. W przeciwnym razie, podobnie jak w przy-

padku faryzeuszy, nasze próby bycia w intymnej relacji z Bo-

giem, nie poskutkują.

Największy nauczyciel

Zanim wszedłem w bliską relację z Duchem, czytałem

moją Biblię i myślałem: kocham Boga z całego serca, ale Sło-

wo jest trochę suche. Tak naprawdę, to nie prosiłem Ducha

Świętego, by był częścią mojego czasu modlitwy i studio-

wania. Odkryłem, że tylko On sprawia, że Pismo jest żywe

w moim sercu. Dzięki Jego przewodnictwu, Biblia staje się

czymś więcej niż słowami – staje się prawdziwie treścią życia.

W 2 Liście do Koryntian 3:6 czytamy:

„Który też uzdolnił nas, abyśmy byli sługami nowego

przymierza, nie litery, lecz ducha, bo litera zabija, duch

zaś ożywia”.

Nasze „nowe przymierze” – wyrażone w Bożym Słowie

– nie jest zaledwie listą zasad i przepisów. Jest raczej samym

życiem i może tchnąć życie w tych, którzy są poddani jego

zasadzie. Tylko przez Ducha możemy cieszyć się pełnią no-

wego przymierza, ponieważ to On objawia niesamowitą ta-

jemnicę tego, kim jesteśmy w Chrystusie (jest to poselstwem

Nowego Testamentu). Dlatego musimy zaprosić największe-

go nauczyciela, Ducha, do naszego czasu studiowania.

Czy miałeś kiedyś nauczyciela, który nie pasjonował się

tym, czego nauczał? Takie zajęcia są najgorsze. Przejście

Trzy poziomy relacji 87

przez program nauczania w takim przypadku można przy-

równać do leczenia kanałowego. Podobnie, czy miałeś kie-

dyś nauczyciela, który nie lubił swoich uczniów? Jeśli tak,

to musiało to być okropne doświadczenie. Dobrą nowiną

jest to, że Duchowi Świętemu żarliwie zależy na objawieniu

nam tajemnicy Słowa Bożego i na nas samych! Jego pragnie-

niem jest widzieć ciebie, jak chodzisz w każdym darze, któ-

ry Chrystus udostępnił ci za darmo. Jeśli prosimy i szukamy,

On z oddaniem objawi nam tajemnice życia.

Atmosfera i obecność

Niestety, wydaje się, że często próbujemy prowadzić to

niesamowite życie chrześcijańskie bez obecności i rady na-

szego przewodnika. Duch Święty jest dzisiaj praktycznie

obcy wielu kościołom. Nieświadomie zamieniliśmy Jego

obecność na dobrą atmosferę. To tak, jakbyśmy zniechęcili

objawienie się Bożego Ducha, ponieważ kilka osób odpo-

wiedziało lub próbowało wytworzyć Jego obecność w „dziw-

ny” sposób.

Nie zrozum mnie źle; wierzę, że potrzebujemy wspania-

łej atmosfery na nabożeństwach kościoła. W ciągu ostat-

nich kilkunastu lat nastąpiły niezbędne zmiany kulturowe

w Kościele, a jedną z nich była poprawa atmosfery. Na wie-

le sposobów Kościół stał się ważniejszy i bardziej atrakcyj-

ny dla świata. Wierzę, że to podoba się Bogu. Paweł po-

wiedział: „Jak i ja staram się pod każdym względem podo-

bać się wszystkim, nie szukając korzyści własnej, lecz wielu,

aby byli zbawieni” (1 Kor 10:33). Wykonaliśmy wspaniałą

pracę, obracając na własną korzyść indywidualną kreatyw-

ność i rozwój technologii; niektórymi z najbardziej innowa-


cyjnych miejsc, w których byłem, są kościoły. Ciało Chry-

stusa powinno być innowatorami, tymi, którzy nieustannie

rozwijają kreatywność. Kościół nigdy w pełni nie wejdzie na

swoją pozycję mocy, miłości i władzy na ziemi, jeśli nie za-

prosi Ducha Świętego do wszystkich swoich przedsięwzięć.

Pamiętaj, On jest starszym partnerem w relacji.

Dobrą nowiną jest to, że możemy mieć zarówno wspania-

łą atmosferę, jak i Jego jawną obecność. Jestem przejęty, gdy

mam okazję odwiedzać kościoły, które wyróżniają się w tych

dwóch dziedzinach. Nie myśl, że objawienie się obecności

Ducha Świętego powstrzyma ludzi od wejścia do Królestwa.

Musimy pamiętać, że zgubieni zostali pociągnięci, a nie wy-

straszeni, przez apostołów z powodu ich partnerstwa z Du-

chem Świętym. Jakikolwiek rozwój Kościoła uzyskany bez

zaangażowania się Ducha, jest bezwartościowy.

Nawet Jezus, Syn Boży, nie uczynił nic, dopóki nie otrzy-

mał mocy Ducha Świętego (zob. Łk 4:1-15). W Ewangelii

Łukasza 4:14-15 czytamy: „I powrócił Jezus w mocy Ducha

do Galilei, a wieść o nim rozeszła się po całej okolicznej kra-

inie. On sam zaś nauczał w ich synagogach, sławiony przez

wszystkich”. Zauważ, że ten fragment mówi: „I powrócił Je-

zus w mocy Ducha…”. Te wersety to zapis wydarzeń, które

miały miejsce po czterdziestu dniach spędzonych przez Je-

zusa na pustyni, gdzie kusił Go diabeł. Po opuszczeniu pu-

styni w mocy Ducha, Jezus wrócił do Nazaretu i ogłosił:

„Duch Pański nade mną, przeto namaścił mnie, abym

zwiastował ubogim dobrą nowinę, posłał mnie, abym

ogłosił jeńcom wyzwolenie, a ślepym przejrzenie,

abym uciśnionych wypuścił na wolność, abym zwia-

stował miłościwy rok Pana” (Łk 4:18-19).


Jezus był w stanie wypełnić wolę Ojca na ziemi, ponie-

waż działał w mocy Ducha Bożego. Podobnie Kościół, w tej

samej mocy powinien zwiastować ubogim w duchu dobrą

nowinę, ogłaszać jeńcom wyzwolenie, a ślepym przejrzenie,

uciśnionych wypuszczać na wolność i ogłaszać prawdę, że

Boża ręka nie jest zbyt krótka, by zbawić. Nigdy nie zro-

bimy postępu w tym niebiańskim przedsięwzięciu, jeśli nie

będziemy polegać na mocy Ducha. Jezus potrzebował mocy

Ducha – czy my jesteśmy inni?

Dzień 2

„Więcej Jezusa”

Moim wielkim pragnieniem jest, aby ci, którzy uczęszcza-

ją do kościołów, doświadczali jawnej obecności Jezusa Chry-

stusa. Słyszę, jak ludzie często mówią: „Potrzebujemy więcej

Jezusa w kościele” i całkowicie zgadzam się z tym stwierdze-

niem. Kto nam objawia Jezusa? Duch Święty. Dowiedzieli-

śmy się wcześniej w tym studium, że Duch Święty nie jest

towarem, którego powinniśmy pragnąć; jest osobą, którą na-

leży czcić i zapraszać. Dlaczego nie mielibyśmy pragnąć, aby

duch prawdy był obecny we wszystkim, co robimy? Pewnego

razu Jezus powiedział do uczniów:

„Mam wam jeszcze wiele do powiedzenia, ale te-

raz znieść nie możecie; lecz gdy przyjdzie On, Duch

Prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę, bo nie

sam od siebie mówić będzie, lecz cokolwiek usłyszy,

mówić będzie, i to, co ma przyjść, wam oznajmi. On

(Duch Święty) mnie (Jezusa) uwielbi, gdyż z mego


weźmie i wam oznajmi. Wszystko, co ma Ojciec, moje

jest; dlatego rzekłem, że z mego weźmie i wam oznaj-

mi” ( Jn 16:12-15).

Duch Święty uwielbia Jezusa. Syn jest nam objawiony

przez Ducha Świętego. Nie możemy obejść Bożego posta-

nowienia. Jeśli chcemy więcej Jezusa w naszym życiu, to mu-

simy chodzić w bliskiej komunii z Duchem Świętym. Dlate-

go Duch Święty jest nazwany Duchem Chrystusa (zob. 1 Pt

1:11; Rzym 8:9). Gdy Duch do nas przemawia, reprezentuje

Jezusa. Duch Święty nie jest zaledwie „miłym dodatkiem”

do życia w Chrystusie, ale raczej istotą Chrystusa na zie-

mi. Tam, gdzie nie jest czczony, tam nie ma objawienia Jego

obecności. Dlatego, jeśli nie czcimy Ducha, nie będzie w na-

szym życiu obecności i mocy Chrystusa. Niewykluczone, że

dlatego świat (cel przemieniającej mocy Chrystusa) często

postrzega Kościół jako martwy i bezsilny.

Głęboka przyjaźń z Bogiem

Ostatecznym celem komunii jest głęboka osobista przy-

jaźń. Duch Boży pragnie być twoim przyjacielem. Bardzo

tęskni za bliską przyjaźnią z tobą. Jakub napisał: „Zazdro-

śnie pożąda On ducha, którego w nas utwierdził” (Jk 4:5

BT). Czego pragnie? Intymności z tobą i ze mną. Czy wszy-

scy tego nie chcemy dla tych, którzy są dla nas najbliżsi? Za-

uważ, że On zazdrośnie pożąda. To po prostu oznacza, że

nie będzie tolerował naszej zabawy z innymi konkurentami,

tak jak moja żona nigdy nie podzieliłaby się ze mną intym-

nymi tajemnicami swojego serca, jeśli zalecałbym się do in-

nej kobiety.


Bóg pragnie naszego pełnego oddania. W poprzednim

wersecie czytamy: „przyjaźń ze światem, to wrogość wobec

Boga” (Jk 4:4). Według słownika, wrogość to „uczucie lub

stan wrogości; nienawiść; uraza; animozja”. To są mocne sło-

wa. Należy zadać pytanie, dlaczego przyjaźń ze światem wy-

twarza wrogość wobec Boga?

Przyjaźń ze światem to pożądliwość ciała. Jest to ego-

istyczne podążanie za zyskiem, statusem lub pozycją, a także

pobłażanie naszemu cielesnemu ja. Duch Święty wie, że na-

sze podążanie za tymi rzeczami, doprowadzi nas jedynie do

próżności i pustki. Bóg, w Swojej zazdrosnej miłości, niena-

widzi, gdy fl irtujemy z rzeczami, które doprowadzą tylko do

śmierci naszej duszy. Nie zapominaj, że Bóg jest doskonałym

Ojcem; jako dobry ojciec nie chce, by Jego dzieci zadowa-

lały się czymś, co nie jest dla nich najlepsze. To dlatego nie

będzie tolerował naszej przyjaźni ze światem. Jezus pragnie,

byś doświadczał życia w obfi tości (zob. Jn 10:10), a Duch

Święty ujawnia pragnienia Syna. Pamiętaj, że Trójca Świę-

ta ma jeden zamiar. Bóg żarliwie pragnie intymnej relacji ze

swoimi dziećmi. Gdy fl irtujemy ze światem, to oddzielamy

się od doświadczania głębokiej intymności z Bogiem. Co za

strata – i jak to łamie serce Ojca!

Daleko więcej niż zbawienie

Zrozumiałem, że Boże zamiary wobec nas sięgają dale-

ko więcej niż zbawienie. „Nie wystarczy”, że zatrzymamy się

na „zbawieniu”. Tak, rzeczywistość naszego zbawienia jest

tak wspaniała, że przekracza nasze zrozumienie, ale miejsce

w niebie to zaledwie początek tego, co Bóg chce nam dać.

Bóg posłał swego Syna, abyśmy mogli radować się niesamo-


witym życiem na ziemi. Dlaczego? Naprawdę trudno nam

skutecznie rozszerzać Jego Królestwo, gdy jesteśmy związani

przez strach i pragnienia tego świata.

Paweł powiedział: „…pobożność natomiast do wszystkie-

go jest przydatna, ponieważ ma obietnicę żywota teraźniej-

szego i przyszłego” (1 Tym 4:8). Zwróć uwagę na słowo po-

bożność. Tylko ktoś, kto zna Boga, może być pobożny, po-

nieważ pobożność to bycie podobnym do Boga. Jak mam być

podobny do kogoś, kogo prawie nie znam? Gdy spędzamy

czas z ludźmi, zaczynamy upodabniać się do nich. To dlate-

go stwierdzenie Jakuba: „Zbliżcie się do Boga, a zbliży się do

was” (Jk 4:8), poprzedzone jest słowami o przyjaźni ze świa-

tem. Bóg chce spędzać z tobą czas, abyś mógł stać się podob-

ny do Niego. Stajemy się pobożni poprzez intymne poznanie

Boga, a jedynym sposobem, przez który rozwijamy relację

z Nim jest Duch (zob. 1 Kor 2).

Często, gdy wierzący czytają: „przyjaźń ze światem, to

wrogość wobec Boga”, natychmiast starają się całkowicie od-

dzielić od świata. To oczywiście nie ma sensu. W jaki spo-

sób Kościół ma zwyciężyć świat, jeśli oddzieli się od ludz-

kości? Jako Kościół musimy spoglądać na Jezusa, który jest

naszym wzorem. Jezus przyciągał zgubionych. Spędzał czas

z celnikami i nierządnicami, na których religijni przywód-

cy patrzyli z góry. Uczęszczał nawet na ich przyjęcia, ale był

inny. Jezus był najlepszym przykładem tego, co znaczy być

na świecie, ale nie być ze świata. Jego serce było złamane

przez to, że religijni fanatycy Go unikali. Dlaczego był tak

oddany ludziom, którzy byli pogardzani przez „pobożnych”?

Wiedział bowiem, że byli pokorni i złaknieni czegoś więcej.

On nie uczęszczał na ich przyjęcia, aby być częścią tego, za

czym podążali; był tam, aby im pokazać nową drogę.


Podobnie, jesteśmy powołani, by dosięgnąć ludzi, któ-

rzy są „zepsuci” i niemoralni. Jeśli Kościół nie będzie rękami

i stopami Chrystusa, to kto będzie? My i tylko my jesteśmy

Jego Ciałem. Dzięki przeobrażającej mocy łaski jesteśmy

w Chrystusie. Służymy jako Jego ambasadorzy (Jego rozsze-

rzenie i przedstawicielstwo) na ziemi. Jeśli my nie zaniesiemy

światu prawdy i światła, to nikt tego nie zrobi.

Dzień 3

Cichy dżentelmen

W trakcie mojego podążania za Duchem Świętym, od-

kryłem, że jest On dżentelmenem. Nigdy nie narzuca nam

swojej woli. Jeśli nie chcemy nawiązać z Nim kontaktu, po-

zostanie cicho.

Od ponad dwudziestu pięciu lat podróżuję i usługuję.

Zauważyłem, że kierowcy, którzy podwożą mnie z lotni-

ska, są zawsze uprzejmi i bardzo pomocni. Informują mnie

o ważnych szczegółach i wskazówkach dotyczących moje-

go pobytu i usługi. Zwykle nie zwracają się do mnie, dopó-

ki nie nawiążę rozmowy. Jest tak, ponieważ ich pastorzy in-

struują ich, że może chcę pracować lub przygotować się do

usługi, gdy jestem w samochodzie. Przez lata miałem wie-

lu wspaniałych, życzliwych kierowców i jestem za nich bar-

dzo wdzięczny. Dlatego pytam się o ich rodziny i związek

z kościołem. Jeśli nie zacznę, to nie odbędę żadnej sensownej

rozmowy przez całą drogę.

Wierzę, że podobną cechę ma Duch Święty. On nie zwró-

ci się do nas, zanim nie będziemy gotowi, by usłyszeć Jego

głos. Jeśli my nie podejmiemy rozmowy z Nim, to on pozo-


stanie cicho. Pamiętaj, Jakub powiedział, że Bóg przybliża

się do nas, gdy my przybliżymy się do Niego. Pierwszy krok

należy do nas. Musimy w sposób zamierzony wejść w tę nie-

samowitą komunię z Nim. Mówiąc wprost, otrzymałeś naj-

ważniejsze zaproszenie wszech czasów. Teraz ty musisz pod-

jąć działanie.

Wielu wierzących nie zna tej prawdy, dlatego często sły-

szę komentarze typu: „Dlaczego Bóg do mnie nie mówi?

albo: „Od lat nie słyszałem Bożego głosu”. Czy wszystkie

te osoby zabiegają o komunię z Bogiem tak, jak przedstawia

nam to Biblia? Jeśli chcemy być bliżej Boga, musimy Go po-

znać, a to oznacza szukanie przyjaźni z osobą Jego Ducha.

Zachęcam cię do aktywnego szukania komunii z Du-

chem Świętym. Jego odpowiedź może cię zaskoczyć. Tak jak

wielu moich kierowców, pozostanie w twoim towarzystwie

niezależnie od tego, czy będziesz się z Nim kontaktować czy

nie, ponieważ obiecał, że nigdy cię nie zostawi, ani nie opu-

ści (zob. Hbr 13:15). Jeśli nie rozpoczniesz rozmowy, On po-

zostanie w ciszy, a ty nigdy nie będziesz mógł cieszyć się peł-

nym wyrazem Jego obecności w twoim życiu i korzyściami

komunii z Nim.

Głębokości Boże

Spójrzmy jeszcze raz na 16 rozdział Ewangelii Jana:

„Mam wam jeszcze wiele do powiedzenia, ale te-

raz znieść nie możecie; lecz gdy przyjdzie On, Duch

Prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę, bo nie

sam od siebie mówić będzie, lecz cokolwiek usłyszy,

mówić będzie, i to, co ma przyjść, wam oznajmi. On


mnie uwielbi, gdyż z mego weźmie i wam oznajmi.

Wszystko, co ma Ojciec, moje jest; dlatego rzekłem,

że z mego weźmie i wam oznajmi” (Jn 16:12-15).

Jezus wypowiedział te słowa przed Swoim ukrzyżowa-

niem, spędzając Swoje ostatnie chwile z uczniami; tego sa-

mego wieczoru Chrystus został aresztowany przez żołnie-

rzy rzymskich i skazany na śmierć. Ta chwila zasługiwała na

ważkie słowa.

Zauważ, że Jezus powiedział: „Mam wam jeszcze wiele

do powiedzenia, ale teraz znieść nie możecie”. Dla tych męż-

czyzn Chrystus był wszystkim. Przez lata byli z Nim. Każ-

dy zostawił rodzinę, przyjaciół i swoje zamiłowania, by po-

dążać za Nim. Uczniowie prawdopodobnie myśleli: Co jesz-

cze musimy zrobić, by w pełni to zrozumieć? Wtedy Jezus dał

niesamowitą obietnicę: „Gdy przyjdzie On, Duch Prawdy,

wprowadzi was we wszelką prawdę” (w. 13). Innymi słowy:

„Mimo iż jestem teraz z wami (w ciele), nie jesteście w sta-

nie przyjąć wszystkiego, co chcę wam dać. Dlatego posyłam

Ducha Świętego, który będzie wypowiadał Moje słowa, ob-

jawiał Moją wolę i przygotuje was na to, co ma nadejść”. Co

za obietnica! Przypomnij sobie słowa Jezusa, które wypowie-

dział wcześniej tego samego wieczoru:

„Lecz Ja wam mówię prawdę: Lepiej dla was, żebym

Ja odszedł. Bo jeśli nie odejdę, Pocieszyciel do was nie

przyjdzie, jeśli zaś odejdę, poślę go do was” (Jn 16:7).

Mam nadzieję, że te słowa zaczynają nabierać dla ciebie

nowego znaczenia. Bóg się nie zgrywa – przeciwnie. Wszy-

scy pragniemy być intymnie poznani przez tych, których ko-


chamy. Tak samo jest z Bogiem. Gdy Jezus chodził po zie-

mi, był dokładnym odwzorowaniem Swojego Ojca, dostęp-

nym i osiągalnym dla człowieka (zob. Hbr 1:1-3; Kol 1:15-

19). Wiemy, że Chrystus pozostaje teraz po prawicy Ojca

w niebie. Duch Święty jest osobą w Trójcy, która zamieszku-

je z Bożym ludem i w nim na ziemi. Aby poznać głębokości

Boże, musimy znać Ducha prawdy.

Niewierny Tomasz

Po zmartwychwstaniu Jezusa dziesięciu uczniów znajdo-

wało się w pokoju z zamkniętymi drzwiami. Nagle pojawił

się Chrystus; uczniowie byli całkowicie zdziwieni i zaszo-

kowani. Pan musiał przekonywać ich, że nie jest duchem.

Wtedy ucieszyli się z cudu Jego zmartwychwstania, a póź-

niej podzielili się tym wydarzeniem z Tomaszem, który nie

był obecny, gdy Jezus im się ukazał. Gdy usłyszał wiado-

mość, wypowiedział niechlubne słowa: „Jeśli nie ujrzę na rę-

kach jego znaku gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce

gwoździ, i nie włożę ręki mojej w bok jego, nie uwierzę” (Jn

20:25).

Kilka dni później wszyscy uczniowie byli zgromadzeni

w pokoju, gdy nagle ukazał im się Jezus. Zanim uczynił lub

powiedział cokolwiek, zwrócił się do Tomasza, jakby chcąc

przekazać: „Ok, Tomaszu, zajmijmy się kwestią niewiary”.

Powiedział do niego: „Daj tu palec swój i oglądaj ręce moje,

i daj tu rękę swoją, i włóż w bok mój, a nie bądź bez wiary,

lecz wierz” (Jn 20:27). Tomasz odpowiedział: „Pan mój i Bóg

mój”. A teraz posłuchaj, co odrzekł Jezus: „Że mnie ujrzałeś,

uwierzyłeś; błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli”

(Jn 20:29).


W gruncie rzeczy Jezus stwierdził: „Tomaszu, błogosła-

wiona grupa osób, która uwierzy bez patrzenia”. Myślałem:

Chryste, jesteś surowy. Mam na myśli to, że gość płaszczy się na

podłodze. Wyraźnie czuje się okropnie. Przecież nawrócił się,

a Ty popatrzyłeś na niego i powiedziałeś: „Błogosławieni, któ-

rzy nie widzieli, a uwierzyli”. Nie mogłem zrozumieć, dla-

czego Jezus był tak srogi dla Tomasza. Pewnego dnia Pan

do mnie przemówił: „Nie zganiłem Tomasza; stwierdziłem

fakt. Poziom intymności dostępny tym, którzy znają Mnie

przez Mojego Ducha jest znacznie większy niż poznanie fi -

zycznymi zmysłami”.

Dzień 4

Trzy poziomy relacji

Co tak właściwie Jezus miał na myśli, gdy wypowiedział

do Tomasza te słowa? Zanim odpowiem, pozwól mi wyja-

śnić, dlaczego można osiągnąć głębszą intymność przez wia-

rę niż przez oglądanie.

Są trzy poziomy relacji: poziom fi zyczny, poziom duszy

i poziom duchowy. Najniższy (najbardziej powierzchowny)

poziom, to poziom naturalny i fi zyczny. Wiele relacji roman-

tycznych zaczyna się z myślami, takimi jak: ona dobrze wy-

gląda, on jest przystojny, więc powinniśmy się poznać. Nie-

stety, wiele par, gdy się pobiera, ma relację tylko na tym po-

ziomie. Myślą następująco: Mogę zignorować fakt, że nie do-

gadujemy się najlepiej, lub że nie rozmawiamy o wspólnych

sprawach, tematach, gdyż on albo ona mnie pociąga. W ta-

kich przypadkach poziom duszy nie jest rozwinięty. Dzwony

weselne brzmią, miesiąc miodowy kończy się, a zaczyna się


życie. To małżeństwo musi sobie zdać sprawę, że potrzebu-

ją rozwinąć ze sobą głębszy poziom intymności, a jeśli nie,

to doświadczą niedoli w swoim życiu. Jeśli nie zaangażują się

w głębszy związek, kobieta rozwinie swoje zainteresowania

z przyjaciółkami, a mężczyzna ze swoimi kolegami. Będą ze

sobą zaledwie współistnieć, a to nigdy nie było Bożym za-

miarem dla małżeństwa.

Kolejnym poziomem relacji jest dusza lub osobowość czło-

wieka. Przykładem tego jest Dawid i Jonatan: „…dusza Jona-

tana przylgnęła do duszy Dawida, i umiłował go Jonatan jak

siebie samego (1 Sam 18:1). Gdy Jonatan został zabity, Da-

wid lamentował: „Żal mi ciebie, bracie mój, Jonatanie, By-

łeś mi bardzo miły; Miłość twoja była mi rozkoszniejsza Niż

miłość kobiety (2 Sam 1:26). Dawid nie mówił o wypaczo-

nej, fi zycznej relacji. Między nimi nie było fi zycznego po-

ciągu. Ich połączenie było w duszy i było całkowicie wolne

od jakichkolwiek aspektów fi zycznych, sprzecznych z natu-

rą. Mogli jednak zbudować więź o wiele głębszą od zaledwie

fi zycznej relacji (o której Dawid powiedział „miłość kobiet”).

Poziom duszy jest poziomem, na którym powinno być

zbudowane małżeństwo. Nie zrozum mnie źle, fi zyczny

aspekt relacji jest bardzo ważny. Moja żona bardzo mnie po-

ciąga; jest dla mnie najpiękniejszą kobietą na świecie. Są jed-

nak o wiele głębsze poziomy relacji między mężem a żoną,

na które trzeba wejść. Faktem jest, że osobowość Lizy jest

dla mnie bardziej ujmująca niż jej fi zyczne piękno.

Niestety, wiele razy słyszałem opowieści o mężczyznach

i kobietach, które opuściły swoich współmałżonków dla ko-

goś, kogo poznały przez Internet. Kilka lat temu głosiłem

w pewnym kościele i po nabożeństwie podszedł do mnie

mężczyzna z sześciorgiem dzieci. Dwoje było w jego ramio-


nach, dwoje trzymało się jego nóg, a dwójka biegała po holu.

Mężczyzna miał przygnębiony wyraz twarzy, więc spytałem

go: „Proszę pana, czy wszytko w porządku?”. Odpowiedział:

„Nie bardzo. Dzisiaj moja żona zostawiła mnie i nasze dzie-

ci dla faceta, którego poznała w Internecie”. Jej relacja „du-

szy” z tym mężczyzną rozwinęła się do tego stopnia, że była

skłonna zostawić swojego męża po wielu latach małżeństwa.

Ta więź była wystarczająco silna, by oddzielić matkę od jej

naturalnej skłonności do opieki i spędzania czasu ze swo-

imi dziećmi.

Często poziom relacji duszy wymaga niewiele kontaktu

fi zycznego albo go w ogóle nie wymaga. To dlatego pary,

które zaczynają budować relacje na odległość, stają się naj-

lepszymi małżeństwami. Mogą, bez zakłóceń ze strony fi -

zycznej atrakcyjności, skupić się na rozwijaniu ich związ-

ku duszy.

Najwyższy poziom relacji

Najwyższym lub najgłębszym poziomem relacji jest po-

ziom duchowy. Jezus odniósł się do niego w swojej rozmowie

z Tomaszem. Paweł powiedział kiedyś: „Bo któż z ludzi wie,

kim jest człowiek, prócz ducha ludzkiego, który w nim jest?”

(1 Kor 2:11). Innymi słowy, nie możesz poznać prawdziwych

myśli lub motywów człowieka, dopóki nie jesteś dostrojony

do jego ducha.

Tak jak już wcześniej wspomniałem, razem z Lizą ob-

chodziliśmy niedawno trzydziestą rocznicę ślubu. Niektó-

re z moich ulubionych wspomnień to te, kiedy siedzieliśmy

w parku i omawialiśmy sprawy Boże. Rozmawialiśmy wie-

le także na temat tego poselstwa. Gdy dzieliłem się tym, co


Bóg włożył w moje serce, ona odpowiadała z mądrością i ob-

jawieniem, które jeszcze bardziej wyjaśniały to, co Duch mi

objawił. Jesteśmy w stanie rozmawiać na głębokim, ducho-

wym poziomie, ponieważ oboje mamy intymną relację z Du-

chem.

To jeden z wielu powodów, dla których ja i Liza modli-

my się razem. To łączy nas duchowo. Z tego samego powo-

du postanowiliśmy, że pracownicy Messenger International

spędzą każdego dnia swoje pierwsze piętnaście minut pracy

na wspólnej modlitwie. Robimy to, gdyż chcemy, żeby nasz

zespół był duchowo połączony. To niesamowite, co ten czas

modlitwy uczynił między członkami naszego personelu. Tak

samo jest z każdą relacją: społeczność nad Słowem i modli-

twa rozwiną najgłębszy poziom intymności pomiędzy oso-

bami, ponieważ jest to duchowe połączenie.

Istnieje różnica między intelektualną dyskusją o ducho-

wych sprawach a prawdziwą duchową społecznością. Czasa-

mi ludzie zaczynają mówić mi o Biblii i wiem, że przekazują

jedynie informację. Skąd to wiem? To, co mówią jest męczą-

ce i mój umysł jest wyczerpany. Mówią ze swojego umysłu,

a nie z ducha. Są również tacy, którzy mówią o duchowych

rzeczach ze swojego ducha. Rozmawiałem z takimi ludźmi

godzinami bez zmęczenia, gdyż jesteśmy połączeni na du-

chowym poziomie.

Dzień 5

Poznać Boga przez Jego Ducha

Spójrzmy teraz ponownie na 1 List do Koryntian 2:11:


„Bo któż z ludzi wie, jakie są myśli człowieka, prócz

ducha ludzkiego, który w nim jest? Tak samo myśli

Bożych, nikt nie poznał, tylko Duch Boży”. (NASB)

Greckie słowo przetłumaczone tutaj jako myśli oznacza

„istotę sprawy lub kompozycję”. Paweł właściwie mówi, że

nikt nie może poznać prawdziwej „kompozycji” Boga (czy-

li głębokości Jego serca) bez poznania Ducha Bożego. Przez

„poznanie” mam na myśli zrozumienie o wiele większe niż

powierzchowna wiedza, którą można nabyć bez wysiłku.

Praktycznie każdy w Stanach Zjednoczonych wie, kim jest

prezydent, ale niewielu ma z nim osobistą relację. Nie znamy

jego skrytych pragnień, nie wiemy co nim kieruje lub w co

prawdziwie wierzy. My również nigdy nie zdobędziemy cze-

goś więcej niż „pospolita wiedza” o Bogu, o ile nie odkryje-

my Go przez Jego Ducha.

Paweł kontynuuje: „A myśmy otrzymali nie ducha świa-

ta, lecz Ducha, który jest z Boga, abyśmy wiedzieli, czym

nas Bóg łaskawie obdarzył” (1 Kor 2:12). Co za niesamowite

stwierdzenie. Nikt nie zna myśli Bożych poza Jego Duchem

(w. 11), ale On nam dał tego Ducha! Przez relację z Duchem

Bożym możemy być blisko Stwórcy na duchowym poziomie

– najwyższym poziomie relacji.

Paweł wszedł na ten poziom z Duchem. Mimo że nigdy

nie chodził fi zycznie z Jezusem, to powiedział: „A oznaj-

miam wam, bracia, że ewangelia, którą ja zwiastowałem, nie

jest pochodzenia ludzkiego. Albowiem nie otrzymałem jej

od człowieka, ani mnie jej nie nauczono, lecz otrzymałem ją

przez objawienie Jezusa Chrystusa” (Gal 1:11-12). Jak Jezus

objawił się Pawłowi? Apostoł stwierdził, że to objawienie nie

przyszło od żadnego człowieka. Jeśli nie otrzymał go od lu-


dzi i nie był z Jezusem, gdy ten chodził po ziemi, to musiał

otrzymać je przez Ducha Chrystusa (Ducha Świętego).

Czy to możliwe, że Paweł był w stanie wejść w głębszą re-

lację z Jezusem, ponieważ nigdy fi zycznie z Nim nie chodził?

Piotr, ten, który fi zycznie przebywał z Panem, pod koniec

swojego życia napisał list, w którym stwierdza: „… umiło-

wany brat nasz, Paweł, w mądrości, która mu jest dana, pi-

sał do was; tak też mówi we wszystkich listach, gdzie o tym

się wypowiada; są w nich pewne rzeczy niezrozumiałe…”

(2 Pt 3:15-16). Piotr rozmawiał bezpośrednio z Jezusem każ-

dego dnia przez lata. Był obecny, gdy Ten został uwielbiony

na górze przemienienia. Był świadkiem Jego ukrzyżowania,

widział Pana i miał z Nim społeczność po zmartwychwsta-

niu. Jednak ten uczeń – ten, który przez lata cieszył się obec-

nością Jezusa w ciele – powiedział, że niektóre objawienia

Pawła od Ducha były trudne do zrozumienia. Osobiście wie-

rzę, że Paweł wszedł w głębszą relację z Jezusem niż Piotr.

Pod natchnieniem Ducha Paweł napisał większość ksiąg

Nowego Testamentu, a jednak nigdy nie chodził z Jezusem.

Jak to zrobił? Ponieważ Duch w pełni objawia Chrystusa.

Zapamiętaj słowa Pana: „Mam wam jeszcze wiele do powie-

dzenia, ale teraz znieść nie możecie. Lecz gdy przyjdzie On,

Duch Prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę [da wam

pełne objawienie]” (Jn 16:12-13). Wiara Pawła w Jezusa nie

opierała się na wcześniejszym, fi zycznym kontakcie z Nim,

ponieważ nigdy takiego nie miał. Musiał wierzyć i przyjmo-

wać bez patrzenia. Właściwie to pomogło usunąć jakikol-

wiek aspekt fi zyczny, który mógłby przeciwstawiać się temu,

co Duch chciał mu pokazać. O tym właśnie mówił Jezus do

Tomasza. To, że Paweł nie miał fi zycznej relacji z Panem


oznacza, że musiał całkowicie polegać na swojej duchowej

relacji z Nim. Nie miał innego wyboru.

Podobnie jak Paweł, ty i ja mamy okazję podążać za Jezu-

sem bez konfl iktów wynikających z poprzednich nieporozu-

mień, które są konsekwencją kontaktu fi zycznego. Niesamo-

wite jest to, że możemy być bliżej Chrystusa bez oglądania

Go, niż gdyśmy mogli Go widzieć. Bez możliwości fi zycz-

nego chodzenia z Jezusem, musimy mieć z Nim komunię po-

przez Ducha Chrystusa, który mieszka wewnątrz nas – po-

głębiając duchową relację z Bogiem. Niesamowite!

Doświadczaj Go na najgłębszym poziomie

Bóg wie, że nasze ciało jest na razie nieodkupione. Nasz

duch jest odkupiony; jest dokładnym podobieństwem i ob-

razem Jezusa (zob. 1 Jn 4:17). Nasze dusze są w procesie od-

kupienia (zob. Jk 1:21), ale nasze fi zyczne ciała jeszcze tego

nie doświadczyły.

Czy zauważyłeś, jak łatwo zaczynamy mieć czegoś do-

syć? Niektórzy ludzie kupują nowy samochód i tydzień póź-

niej są już nim znudzeni. Taka jest natura nieodkupionego

ciała. Rzeczy fi zyczne mają niewielką głębię, są krótkotrwa-

łe i przemijają. Bóg więc w swojej dobroci mówi: „Nie obja-

wiam się mojemu ludowi fi zycznie. Przygotuję dla nich spo-

sób, w jaki będą mogli obcować ze Mną przez Mojego Du-

cha, aby prawdziwie Mnie znali”. To tak, jakby Bóg powie-

dział: „Zamierzam mieć długotrwałą relację z tymi, których

kocham, aby mogli prawdziwie poznać Moje serce”.

Jako kościół jesteśmy oblubienicą Chrystusa. Bóg przygo-

towuje nas na zaślubiny z Nim. Pozwala nam poznać Go na

najgłębszym poziomie (duchowym), zanim poznamy Go na


poziomie fi zycznym. To dlatego Paweł napisał: „Dlatego już

odtąd nikogo nie znamy według ciała; a jeśli znaliśmy Chry-

stusa według ciała, to teraz już nie znamy” (2 Kor 5:16). Zna-

my go poprzez Ducha – Ducha żyjącego Boga. Chrystus ob-

jawił się w ciele, ale teraz, ponieważ nie jest już fi zycznie na

ziemi, mamy sposobność, by znać Go według Ducha.

Jeśli zaniedbujemy komunię z Duchem, to zamykamy so-

bie drogę do poznania Syna. Duch bada wszystko wewnątrz

serca i umysłu Boga, by objawić nam Jezusa. Jeśli pragniesz

głębokiej relacji z Bogiem, to musisz wyjść poza powierz-

chowną wiedzę o Nim i rozpocząć podróż, w trakcie której

odkryjesz, kim On fi zycznie jest. Ta droga będzie możliwa

jedynie przez komunię z Duchem. Dlatego nie powinniśmy

trzymać się jakichkolwiek tradycji (przyjęte wzorce myślo-

we) odnośnie do Ducha Świętego, które nie są zakorzenione

w wiecznym Słowie Bożym. Gdy pozwolimy błędnemu zro-

zumieniu, uprzedzeniom lub negatywnym doświadczeniom

wykrzywić nasze zrozumienie Ducha, to nie będziemy mogli

cieszyć się pełną obietnicą Bożej chwalebnej obecności w na-

szym życiu. Nie możemy znać Boga bez Jego Ducha.

Wierzę, że możesz mieć relację z Duchem, w której pra-

gniesz tego, co On oraz czujesz to, co On czuje. Najgłębszy

poziom relacji – poziom duchowy - jest dla ciebie dostępny.

Odkryjesz na nim intymność ze swoim Stwórcą, jak nigdy

dotąd. Musisz poznać Ducha Świętego, jeśli chcesz chodzić

w bliskiej komunii z Nim. Jak możesz to zrobić? Poprzez

czytanie Jego Słowa i spędzanie czasu w Jego obecności. Bóg

chce przybliżyć się do ciebie; to, co musisz zrobić, to uczynić

pierwszy krok przybliżając się do Niego.

Poświęć chwilę, aby rozważyć wersety poniżej. Pozwól

Duchowi działać w twoim sercu. Gdy zwrócisz się do Boga,


to poproś Go o usunięcie nastawienia (zasłony), które po-

wstrzymywało cię przed doświadczaniem Jego obecności.

Gdy te zasłony zostaną usunięte, będziesz w stanie oglądać

Go jak nigdy wcześniej. Gdy będziesz patrzeć na Jego ob-

licze (spędź z Nim czas jako Jego bliski przyjaciel), to On

przemieni cię na Swoje podobieństwo. Zostawiam cię ze sło-

wami apostoła Pawła:

„A kiedy ktoś zwraca się do Pana, zasłona opada. Pan

zaś jest Duchem, a gdzie jest Duch Pański - tam wol-

ność. My wszyscy z odsłoniętą twarzą wpatrujemy się

w jasność Pańską jakby w zwierciadle; za sprawą Du-

cha Pańskiego, coraz bardziej jaśniejąc, upodabniamy

się do Jego obrazu” (2 Kor 3:16-18 BWP).



POWITAJ GO JAKO SWOJEGO NAUCZYCIELA

„Ale to namaszczenie, które od niego otrzymaliście, pozostaje w was i nie potrzebujecie, aby was ktoś uczył; lecz jak

namaszczenie jego poucza was o wszystkim i jest prawdziwe, a nie jest kłamstwem, i jak was nauczyło, tak w nim trwajcie”.

—1 List Jana 2:27

Duch Święty pełni wiele funkcji w naszym życiu, lecz najważniejszą z nich jest nauczanie. Zawsze nas czegoś uczy. Jest doskonałym rodzi-cem, który żyje w nas przez cały czas, ukierunkowuje i poprawia w deli-katny i miłujący sposób.

Pismo Święte jest ponadczasowym podręcznikiem Ducha. Boże Sło-wo to zapis Bożych myśli. Aby myśleć jak On, mówić jak On i działać jak On, potrzebujemy Jego Słowa i musimy je zrozumieć. Zadanie nasze-go nauczyciela polega na: kierowaniu i wprowadzaniu nas we wszelką prawdę, odkrywaniu znaczenia Pism, których potrzebujemy i kiedy ich potrzebujemy. Autor i pastor Francis Frangipane elokwentnie stwier-dził:

„Pańskie Słowo, zjednoczone z Duchem Świętym, jest środkiem naszej przemiany na obraz Chrystusa. …Słowo jest Bogiem. Pi-smo nie jest Bogiem, ale Duch, który oddycha poprzez słowa jest Bogiem. Powinniśmy oddawać cześć Duchowi Świętemu jako Bogu. Dlatego, gdy szukasz Pana, módl się, aby nie czytać zale-dwie intelektualnie. Proś raczej Ducha Świętego, by przemawiał do twojego serca poprzez Słowo. …Gdy klęczysz w pokorze przed Panem, Słowo zostanie zaszczepione w twojej duszy, właściwie stając się częścią twojej natury (Jk 1:21)”1.

Zatrzymaj się i zadaj sobie pytania: Jakie jest moje podejście do Sło-wa Bożego? Czy zapraszam mojego Nauczyciela, by mnie uczył? Przyj-muję czy zaledwie czytam? Teraz spytaj się Ducha Świętego: „Co muszę


zmienić, aby Słowo było żywe i stało się częścią mojej natury?”. Napisz, co ci objawił i zastosuj to.

Czy Duch naucza jedynie w czasie rozważania? Nie. Robi to przez cały czas i jeśli jesteś z Nim w harmonii, to możesz się wiele nauczyć. Frangipane sugeruje:

„…Zawsze noś ze sobą notatnik i długopis. …Zostaliśmy powoła-ni do trwania w Nim, a nie jedynie do odwiedzin. …Musisz roz-winąć swoją zdolność słyszenia, aby Duch mógł mówić do ciebie zawsze i o wszystkim. Szanuj Go, a On będzie szanował ciebie”2.

Nie każdy zastosuje to w ten sam sposób. Użyj takiego środka lub technologii, która najlepiej działa dla ciebie. Ważne, żebyś słuchał i pa-miętał Jego słowa.

Uważnie rozważ poniższe wersety. Co Duch objawia ci na temat Sło-wa w twoim życiu?

2 List do Tymoteusza 3:16-17; 2 List Piotra 1:12-21

Księga Powtórzonego Prawa 6:6; 11:18; Psalm 119:9-11; List do Ko-losan 3:16

Psalm 19:8; 119:105, 130; Księga Przypowieści Salomona 4:20-23; 6:20-23

108 Duch Święty

List do Hebrajczyków 4:12; List Jakuba 1:21; Księga Jeremiasza 23:28-29

„Wołaj do mnie, a odpowiem ci i oznajmię ci rzeczy wielkie i niedostępne, o których nie wiesz!”

—Księga Jeremiasza 33:3


PRZYRZEKNIJ MU SWOJĄ WIERNOŚĆ JAKO PANU

„Jezus odpowiedział: Pierwsze przykazanie jest to: …Pan, Bóg nasz, Pan jeden jest. Będziesz tedy miłował

Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej, i z całej siły swojej”.

—Ewangelia Marka 12:29-30

Pan, który jest Duchem, namiętnie nas kocha i pragnie wyłącznie naszej miłości. Nie chce, żebyśmy przywiązywali nasze uczucia i uwagę do świata lub tego, co w nim jest. Mówi do nas:

„Nie miłujcie sposobów świata. Nie miłujcie dóbr świata. Miłość świata ogranicza miłość do Ojca. Praktycznie wszystko, co jest na świecie – pragnienie swego, wszystkiego dla siebie, bycia doce-nionym – nie ma nic wspólnego z Ojcem. To po prostu oddziela was od Niego. Świat i wszystkie jego pragnienia przemijają, ale ktokolwiek czyni to, co chce Bóg, ten jest gotowy na wieczność” (1 Jn 2:15-17 The Message).

Sprawdź podobne wersety: Ewangelia Mateusza 16:24-26; List do Tytusa 2:12-14; List Jakuba 4:4-6; Ewangelia Jana 15:18-21; List do Rzymian 12:2.

CZY JESTEŚ MU WIERNY? Odpowiedz szczerze. Zadaj sobie pytania:Komu lub czemu poświęcam większość mojego czasu i uwagi? Co ro-

bię w moim czasie wolnym?

Kto lub co mnie ekscytuje? Czy technologia i trendy mody są na wła-ściwym miejscu w moim życiu?

110 Duch Święty

Na co wydaję moje pieniądze?

O czym najczęściej myślę? O czym często rozmawiam? O co się mo-dlę?

Nasze słowa objawiają naszą wierność. Jezus powiedział, że z obfi tości serca mówią usta (zob. Łk 6:45).

Przejrzyj ponownie swoje odpowiedzi. Pytaj Ducha Świętego: „Czy muszę zmienić moje priorytety? Czy coś stało się bożkiem w moim ży-ciu? Czy jest coś, za czym podążam bardziej od Ciebie?”. Co mówi do ciebie? Jakie kroki masz uczynić, aby zmieniła się twoja lojalność wo-bec Niego?

Rozważ słowa z Ewangelii Mateusza 6:19-21 i Listu do Kolosan 3:1-17. Użyj ich, by napisać modlitwę poświęcenia, prosząc Ducha Świętego, aby zachował cię w wierności wobec Pana, twojego Boga.


WZRASTAJ STOPNIOWO PRZEZ JEGO ŁASKĘ

„Jesteśmy przemienieni tak, jak Mesjasz, nasze życie stopniowo staje się jaśniejsze i piękniejsze, gdy Bóg wchodzi

do naszego życia i stajemy się podobni do Niego”.

—2 List do Koryntian 3:18 Th e Message

Zanim Jezus poszedł na krzyż, powiedział kluczowe słowa o Duchu Świętym: „Mam wiele rzeczy, które chcę wam powiedzieć, ale nie mo-żecie ich teraz zrozumieć. Kiedy zaś przyjdzie Przyjaciel, Duch prawdy, weźmie was za rękę i wprowadzi we wszelką prawdę…” (Jn 16:12-13 The Message).

Skoro Jezus wie wszystko, to mógł podzielić się wieloma prawdami ze swoimi uczniami. Wiedział jednak, że nie potrafi liby Go zrozumieć. Potrzebowali czasu, aby urosnąć. Gdy umarł, zmartwychwstał i wstąpił do nieba, Ojciec posłał Swojego Ducha, by pomógł nam wzrastać stop-niowo poprzez Jego łaskę.

Czy dobry rodzic oczekuje od swojego noworodka, że ten zrozumie mnożenie, albo że maluch będzie wiedział jak rozliczyć podatek? Nie. Podobnie Duch Święty czeka, aż będziemy mieli wystarczający wzrost do zrozumienia prawd, które chce nam przekazać. Nie tylko wprowadza nas we wszelką prawdę o Piśmie Świętym, ale również o nas, naszych dzieciach, zdrowiu, okolicznościach i wielu innych sprawach.

Według Słowa Bożego wzrastamy (stajemy się jak Jezus) z jedne-go poziomu wiary i chwały na drugi3. Udział w tym procesie mamy my sami, jak również Duch Święty. Rozważ uważnie List do Filipian 1:6; 2:12-13; 1 List do Tesaloniczan 5:23-24 i List do Hebrajczyków 13:20-21. Co Duch objawia ci w tych wersetach o wzrastaniu w Chrystusie? Czy wi-dzisz powtarzający się temat?

112 Duch Święty

Angielski najsłynniejszy kaznodzieja drugiej połowy XIX wieku, Char-les H. Spurgeon, pisał na wiele tematów, również o Duchu Świętym i du-chowym wzroście. Powiedział:

„Zawierzamy Jezusowi w rzeczach, których nie jesteśmy w stanie sami zrealizować. Gdybyśmy mogli je zrobić własną mocą, nie byłoby potrzeby zwracania się do Pana. Naszą rzeczą jest wie-rzyć, a Jego rzeczą jest stworzyć w nas nowe życie”4.

Nie myśl: Powinienem być bardziej dojrzały duchowo. To nieprawda. To sprawi, że poczujesz się potępiony i pozbawi cię twojej duchowej siły. Zatrzymaj się i módl się: „Duchu Święty, gdzie się znajduję w tej chwi-li (wskaż mi mój poziom duchowej dojrzałości)”? Co do ciebie mówi?

Powinieneś widzieć siebie tak, jak Duch ciebie widzi. Proś Go, by dał ci łaskę, aby za-akceptować miejsce, w którym się znajdujesz, abyś mógł wzrastać.

Czy usilnie starałeś się zmienić? Jeśli tak, to w jaki sposób? Co zoba-czyłeś w nowym świetle?


DOCENIAJ BOSKIE POŁĄCZENIA„Miłość powinna być szczera. …W miłości braterskiej

żywcie jedni do drugich tkliwe uczucie. Przodujcie w okazywaniu sobie nawzajem szacunku”.

—List do Rzymian 12:9-10 BWP

Zostaliśmy stworzeni do relacji – relacji z Ojcem i z innymi. Pomyśl o tym. Jak wyglądałoby twoje życie bez relacji? Gdybyś usunął wszyst-kie życiodajne połączenia, to co by pozostało? Samotne, puste życie.

Dzięki Bogu za relacje! Pobożny przyjaciel jest bezcenny. Dobry przy-jaciel ostrzy nas umysłowo, emocjonalnie i duchowo, jak żelazo ostrzy się żelazem. Dobry przyjaciel w miłości odkrywa błąd i poprawia, gdy zajdzie taka potrzeba. Dobry przyjaciel cieszy się z twoich sukcesów i za-chęca cię do przechodzenia przez życiowe trudności.

„Lepiej jest dwom niż jednemu, mają bowiem dobrą zapłatę za swój trud: bo jeżeli upadną, to jeden drugiego podniesie. Lecz biada samotnemu, gdy upadnie! Nie ma drugiego, który by go podniósł”.

—Księga Kaznodziei Salomona 4:9-10

Nauczyliśmy się, że są trzy poziomy relacji – fi zyczna, duszewna i du-chowa. W jaki sposób pomaga ci to zrozumieć swoje obecne relacje? W których uzyskałeś największą pomoc? Dlaczego?

114 Duch Święty

Najgłębsze, najistotniejsze połączenia, które mamy, są na ducho-wym poziomie. Opisz, jak wygląda tego rodzaju relacja. Jakie są korzyści płynące ze społeczności na poziomie duchowym?

Czy są ludzie, z którymi chciałbyś rozwinąć głębszą relację? Zatrzy-maj się i pomódl: „Duchu Święty, co mogę zrobić, by rozwinąć głębszą, duchową relację z ludźmi, którzy są w moim życiu”? Wycisz się i słuchaj. Napisz, co do ciebie powiedział.

Modlitwa o Boże połączenia:„Duchu Święty, udziel mi Bożych połączeń. Tak jak połączyłeś Jo-natana i Dawida, Rut i Noemi, Jana i Jezusa, połącz mnie z ludź-mi, z którymi chcesz, abym miał relację. Daj mi łaskę, bym rozwi-jał zdrowe przyjaźnie, włącznie z tymi na duchowym poziomie. W imieniu Jezusa, amen”!

Do dalszego studiowania:Księga Przypowieści Salomona 13:20; 17:9, 17; 27:6, 10, 17; Ewangelia Jana 15:13; 1 List Jana 1:7; 1 Księga Samuela 18:1-4.


DOŚWIADCZAJ BOGA NA NAJGŁĘBSZYM POZIOMIE

„…Znaj Boga, ojca twojego, i służ mu z całego swego serca i z duszy ochotnej”.

—1 Księga Kronik 28:9

Największą pasją Boga jest poznać nas osobiście. On zaprasza nas do wspólnego życia. Czy można dążyć do czegoś więcej? Paweł powie-dział: „Lecz więcej jeszcze, wszystko uznaję za szkodę wobec doniosło-ści, jaką ma poznanie Jezusa Chrystusa, Pana mego, dla którego ponio-słem wszelkie szkody i wszystko uznaję za śmiecie, żeby zyskać Chrystu-sa” (Flp 3:8).

Doświadczanie głębi Jezusa Chrystusa było pasją Jeanne Guyon. To zadanie było dla niej tak ważne, że napisała książkę pod tym samym ty-tułem. Ta XVII-wieczna Francuzka miała wpływ na wierzących, takich jak: John Wesley, Hudson Taylor i Watchman Nee. Na temat intymno-ści powiedziała:

„Pozwól, że spytam cię …czy pragniesz poznać Pana w głęboki sposób? Bóg sprawił, że takie doświadczenie, podążanie, jest dla ciebie możliwe. Stało się ono możliwe przez łaskę daną wszyst-kim Jego odkupionym dzieciom. Stało się tak dzięki Duchowi Świętemu. Jak więc możesz przyjść do Pana, by poznać Go w tak głęboki sposób? Kluczem jest modlitwa”5.

Jak opiszesz modlitwę w odniesieniu do osobistego poznania Boga? Przeczytaj uważnie modlitwę Jezusa w Ewangelii Mateusza 6:5-15. Cze-go możesz się od Niego nauczyć i co możesz zastosować w swoim życiu?

116 Duch Święty

Jak się nauczyliśmy, gdy narodziliśmy się na nowo, Duch Święty przy-szedł, by żyć w naszym duchu. Gdy więc Duch komunikuje się z nami, robi to w naszym duchu. Jeanne Guyon kontynuuje:

„Pan znajduje się tylko wewnątrz naszego ducha, w zakamarku twojej istoty, w Świętym Świętych; to tam zamieszkuje. Pan obie-cał, że przyjdzie i uczyni Sobie dom wewnątrz ciebie (Jn 14:23). Obiecał, że tam spotka tych, którzy uwielbiają Go i czynią Jego wolę. Pan spotka cię w twoim duchu …Gdy twoje serce zwróci się wewnątrz do Pana, będziesz mieć wrażenie Jego obecności”6.

Najbardziej osobistym sposobem poznania Boga jest Jego Duch - Duch Święty, którego nam dał (zob. 1 Kor 2:9-12). Zatrzymaj się i po-módl: „Duchu Święty, czy mam jakieś błędne zrozumienie, złe doświad-czenia lub nastawienie osobiste do Ciebie, które wypacza moje zro-zumienie Twojej istoty”? Wycisz się i słuchaj. Proś Go, by usunął jaki-kolwiek sposób myślenia, który powstrzymuje cię od Jego obecności. Napisz, co ci objawił.

Rozważaj tę prawdę i proś Ducha Świętego, by objawił twemu ser-cu jej znaczenie.

„A kiedy ktoś zwraca się do Pana, zasłona opada. Pan zaś jest Duchem, a gdzie jest Duch Pański - tam wolność. My

wszyscy z odsłoniętą twarzą wpatrujemy się w jasność Pańską jakby w zwierciadle; za sprawą Ducha Pańskiego, coraz

bardziej jaśniejąc, upodabniamy się do Jego obrazu”.

—2 List do Koryntian 3:16-18 BWP

PYTANIA DO DYSKUSJIJeśli używasz tej książki jako części nauczań Messenger

na temat Ducha Świętego, to obejrzyj 3 sesję wideo.

1 | Jezus powiedział, że faryzeusze wywyższyli ludzkie tra-

dycje ponad autorytet Bożego Słowa. Czym są ludzkie

tradycje i dlaczego niszczą naszą komunię ze Stwórcą?

Podaj przynajmniej jeden współczesny przykład ludz-

kich tradycji, które wywyższają się ponad Boże Słowo.

2 | Duch Święty pragnie być naszym najlepszym przyjacie-

lem i jest zazdrosny o naszą intymną społeczność. Jakie

rzeczy w świecie odwróciły uwagę i przywiązanie Ko-

ścioła (wierzących) od Ducha? Co się dzieje, gdy fl irtu-

jemy ze światem, szukając jego przyjemności, dóbr i po-

zycji bardziej od komunii z Duchem?

3 | Co Jezus powiedział do apostoła Tomasza w Ewange-

lii Jana 20:29? Jak ta prawda łączy się z Bożym Słowem

przekazanym przez apostoła Pawła w 2 Liście do Ko-

ryntian 5:15 i jak może sprawić, że nasza relacja z Pa-

nem się poprawi?

4 | Nazwij i opisz trzy poziomy relacji, które możemy mieć

z innymi. Jaki jest najgłębszy poziom i dlaczego? Jak

możemy być połączeni z ludźmi na tym poziomie?

5 | Otrzymaliśmy niesamowity dar w Duchu Świętym:

zdolność poznania Boga w osobisty sposób. Przeczytaj


uważnie 1 List do Koryntian 2:11-16. Co Duch Święty

mówi w tym fragmencie na temat prawdziwego pozna-

nia Boga?

6 | Piotr i inni uczniowie mieli niezwykłe doświadczenie

– osobiście kontaktowali się z Jezusem. Paweł nie miał

takiego doświadczenia, a jednak Bóg użył go w potężny

sposób. Jak to możliwe?

Aby dowiedzieć się więcej, zajrzyj do Ewangelii Jana 20:29; 2 Listu do Koryn an 5:16 i 2 Listu Piotra 3:15-16.

7 | Co stanie się z naszą relacją z Bogiem, jeśli zaniedbamy

poszukiwanie komunii z Duchem Świętym? Podziel się

ze swoją grupą praktycznymi doświadczeniami łączno-

ści i przyjaźni z Duchem Świętym.


NOTATKI

120 Duch Święty


• Jeśli pragniemy głębokiej, osobistej relacji z Bogiem, mu-simy poznać Go poprzez Ducha.

• Tylko Duch zna i objawia myśli, uczucia i zamiary Boże-go serca.

• Otrzymaliśmy Ducha Bożego; On jest największym na-uczycielem, który prowadzi nas do wszelkiej prawdy.

• Pozostawanie w przyjaźni ze światem – egoistyczne po-dążanie za pozycją i przyjemnościami – to wrogość wo-bec Boga.

• Duch Święty jest dżentelmenem; nie narzuci nam swojej woli ani przyjaźni.

• Trzy poziomy relacji to: fi zyczny (najniższy i najbardziej powierzchowny), duszewny (lub osobowy) i duchowy (najgłębszy i najbardziej osobisty).

• Poznanie Boga przez Jego Ducha jest głębsze i bardziej osobiste niż poznanie Go zaledwie przez kontakt z fi zycz-ną osobą Jezusa.

4

Wzmocniony Duchem

Dzień 1

Poświęć chwilę, aby wyobrazić sobie średniowiecznego

króla. Weź pod uwagę otoczenie: zamek i wieżyczki,

rycerzy i damy dworu, bitwy, królestwo i jego chwałę.

Urząd i rodowód króla był często uważany za ustanowio-

ny przez Boga, więc królowie byli bardzo szanowani przez

swoich poddanych i żyli w wielkim bogactwie. Osobie na

tej pozycji powierzano ogromną odpowiedzialność i w kon-

sekwencji król otrzymywał nadzwyczajną władzę – czasa-

mi nawet władzę absolutną. Pamiętaj, że nie opisuję mario-

netkowego przywódcy (typowego dla naszych czasów, gdy

właściwie rządzą demokraci i republikanie). Opisuję monar-

chię absolutną.

Teraz wyobraź sobie króla, który odrzuca lub jest całko-

wicie nieświadomy władzy, którą dzierży. Co stanie się z jego

królestwem? Wkrótce zostanie podbite, jego mieszkańcy

zniewoleni, a jego zasoby skonfi skowane. To, że król zajmuje

swoją pozycję (cieszy się jedynie rezydencją w pałacu i boga-

tym stylem życia) jest niewystarczające. Musi wywiązywać

się z funkcji królewskich, które wynikają z mocy jego pozy-

cji. Królewska pozycja władzy jest bezskuteczna, jeśli król

nie dzierży jej mocy.


Jako dzieci Boże staliśmy się współdziedzicami Chrystu-

sa. W Liście do Rzymian czytamy: „A jeśli dziećmi, to i dzie-

dzicami, dziedzicami Bożymi, a współdziedzicami Chrystu-

sa, jeśli tylko razem z nim cierpimy, abyśmy także razem

z nim uwielbieni byli” (Rzym 8:17). W Liście do Efezjan 2:6

wyraźnie widać tę pozycję: „I wraz z nim wzbudził [Bóg],

i wraz z nim posadził w okręgach niebieskich w Chrystusie

Jezusie”. W Chrystusie i przez Chrystusa zmieniliśmy pozy-

cję. Nie jesteśmy już dziećmi tego świata, ale członkami ro-

dziny królewskiej (dziedzicami) w Królestwie Niebios. Jako

dziedzice tego Królestwa zostaliśmy wezwani do wypełnie-

nia Pańskiej misji. Jego zwycięstwo i Królestwo stały się na-

sze, gdyż zostaliśmy adoptowani do Jego linii rodowej. Co

za zadziwiająca prawda! Jeśli chcemy być skuteczni na naszej

pozycji w Chrystusie, to podobnie jak ziemski król w naszej

ilustracji, musimy odkryć i sprawować władzę w mocy, którą

posiadamy. W tym rozdziale zagłębimy się w to, jak zostali-

śmy wzmocnieni, by wypełnić naszą rolę w rozszerzaniu się

Jego Królestwa. Piotr ogłosił:

„Ale wy jesteście rodem wybranym, królewskim ka-

płaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, aby-

ście rozgłaszali cnoty tego, który was powołał z ciem-

ności do cudownej swojej światłości” (1 Pt 2:9).

Zanim przejdziemy dalej, zauważmy ważną prawdę: po-

zycja zawsze poprzedza władzę. Musimy być umieszczeni

w Chrystusie, zanim będziemy w stanie uczynić cokolwiek

dla Jego Królestwa.

Wzmocniony Duchem 123

Moc, jakiej potrzebujemy

„A spożywając z nimi posiłek, nakazał im: Nie odda-

lajcie się z Jerozolimy, lecz oczekujcie obietnicy Ojca,

o której słyszeliście ode mnie; Jan bowiem chrzcił

wodą, ale wy po niewielu dniach będziecie ochrzczeni

Duchem Świętym” (Dz 1:4-5).

Jezus nie sugerował, aby apostołowie czekali na obietnicę.

Nie zalecał, aby uważali na Jego instrukcję. On nakazał im,

aby nie oddalali się z Jerozolimy aż do wypełnienia obietni-

cy. Chrystus był zmuszony, by nadać olbrzymią wagę temu

poleceniu, gdyż wzmocnienie Ducha jest rzeczą niezbędną

do każdego dzieła w Królestwie. Wiedział, że Jego ucznio-

wie byli chętni, by dzielić się dobrą nowiną o Jego zmar-

twychwstaniu i mogli zacząć się niecierpliwić w oczekiwaniu

na obietnicę Ducha Świętego. W Dziejach Apostolskich 1:3

czytamy, że Jezus przez wiele dni nauczał ich o Królestwie

Bożym. Biblia stwierdza, że apostołowie otrzymali „nie-

omylny dowód” Jego zmartwychwstania. Nikt nie musiał ich

przekonywać do słuszności sprawy, ponieważ otrzymali do-

wód zwycięstwa Chrystusa nad śmiercią. Innymi słowy, byli

gotowi do drogi!

Jezus jednak spojrzał na nich i powiedział: „Nie zaczynaj-

cie swojej służby. Nie zaczynajcie głosić ewangelii na całym

świecie i nie zaczynajcie zakładać kościołów, dopóki nie zo-

staniecie przyobleczeni mocą Ducha” (Łk 24:49, parafraza

autora). Wierzę, że zgodnie z Pismem Świętym, Jezus wydał

ten nakaz około 500 ludziom (zob. 1 Kor 15:6). W Dziejach

Apostolskich 1:15 czytamy, że liczba ludzi w pokoju na gó-


rze zmalała do 120. Co stało się z pozostałymi 380 osoba-

mi? Osobiście wierzę, że z każdym dniem coraz więcej osób

odchodziło, aż zostało 120. Możliwe, że tych 380 myśla-

ło: Wróćmy do synagogi, załóżmy kościół i ogłaszajmy wspania-

łą nowinę o zmartwychwstaniu Jezusa. Szkoda zmarnować cho-

ciażby jeden dzień i nie podzielić się dobrymi informacjami. Tyl-

ko 120 było skłonnych czekać, zgodnie z nakazem Pańskim.

W tym momencie może myślisz: No cóż, John, oczywiście,

że uczniowie powinni czekać na Ducha Świętego. Przecież jesz-

cze Go nie otrzymali. My się różnimy, gdyż otrzymaliśmy Go

przy zbawieniu.

Spójrz na Ewangelię Jana 20:21-22:

„Pokój wam! Jak Ojciec mnie [Jezusa] posłał, tak i Ja

was posyłam. A to rzekłszy, tchnął na nich i powie-

dział im: Weźmijcie Ducha Świętego”.

Jezus tchnął na uczniów i powiedział: „Weźmijcie Du-

cha Świętego”. Greckie słowo weźmijcie oznacza „natych-

miast lub w tej chwili”1. Nie był to cień rzeczy, które miały

się wydarzyć. Uczniowie otrzymali Ducha Świętego jeszcze

zanim Jezus wstąpił do nieba. Nie zostali jednak obleczeni

mocą, dopóki nie zostali napełnieni Duchem w dniu Zielo-

nych Świąt.

Dzień Zielonych Świąt

„A gdy nadszedł dzień Zielonych Świąt, byli wszy-

scy razem na jednym miejscu. I powstał nagle z nie-

ba szum, jakby wiejącego gwałtownego wiatru, i na-


pełnił cały dom, gdzie siedzieli. I ukazały się im ję-

zyki jakby z ognia, które się rozdzieliły i usiadły na

każdym z nich. I napełnieni zostali wszyscy Duchem

Świętym, i zaczęli mówić innymi językami, tak jak im

Duch poddawał” (Dz 2:1-4).

Wiem, że wielu z nas widziało teatralną wersję tego wy-

darzenia w szkółce niedzielnej. Zebranych wierzących zwy-

kle przedstawia się z małymi językami ognia na głowach.

To prawdopodobnie nie najlepsze odwzorowanie tego, co się

wydarzyło. W Starym Testamencie ogień często symbolizu-

je obecność Boga. To, co autor Dziejów Apostolskich opisał

jako „języki jakby z ognia” to manifestacja Bożej obecności.

Naśladowcy Jezusa, zarówno mężczyźni, jak i kobiety, zosta-

li ogarnięci lub ochrzczeni w obecności Boga. Ta objawiona

obecność jest zauważalna w nagłym szumie z nieba. Jak już

pisałem w rozdziale pierwszym, Duch Święty nie jest „po-

tężnym wiatrem”. On jest osobą. Jednak manifestacja Jego

przybycia do pokoju na górze przybrała postać silnego wia-

tru.

Greckie słowo przetłumaczone w Dziejach Apostolskich

2:4 jako „napełnieni”, oznacza dosłownie nasyceni2. Według

słownika, nasycić znaczy „zaopatrzyć w nadmiarze”. Oso-

by będące w pokoju na górze zostały napełnione w nadmia-

rze Duchem Świętym. Wszyscy doświadczyli w swoim ży-

ciu Bożej objawionej obecności w większym stopniu. Oprócz

manifestacji ognia i wiatru, innym znakiem napełnienia Du-

chem był fakt, że uczniowie zaczęli mówić innymi językami.


Dzień 2

Dlaczego języki?

Język oznacza komunikację. Gdybym udał się do Hisz-

panii i spotkał kogoś, kto nie mówi po hiszpańsku, to spy-

tałbym: „Jaki jest twój ojczysty język”? Nie potrzebowałbym

natomiast pytać osoby mówiącej po angielsku, jaki jest jej

język ojczysty, ponieważ jako Amerykanin rozpoznaję swój

język. Dlatego dla mnie język angielski jest „znany”, pod-

czas gdy inne języki uważam za „nieznane”. Więcej na ten

temat później.

W dniu Zielonych Świąt Żydzi z wielu narodów zebrali

się w Jerozolimie na religijne święto. Jako mieszkańcy róż-

nych krajów i regionów, ci Żydzi mieli wiele „języków ojczy-

stych”.

„A przebywali w Jerozolimie Żydzi, mężowie naboż-

ni, spośród wszystkich ludów, jakie są pod niebem; gdy

więc powstał ten szum, zgromadził się tłum i zatrwo-

żył się, bo każdy słyszał ich mówiących w swoim języ-

ku. I zdumieli się, i dziwili, mówiąc: Czyż oto wszyscy

ci, którzy mówią, nie są Galilejczykami? Jakże więc

to jest, że słyszymy, każdy z nas, swój własny język,

w którym urodziliśmy się?” (Dz 2:5-8).

Zauważ, że Biblia stwierdza: „gdy więc powstał ten szum

[dźwięk – przyp. tłum.], zgromadził się tłum”. Wypowiedzi

uczniów mówiących w językach przyciągnęły do nich wiele

osób. Tłum był zdziwiony, że Galilejczycy (większość była

uważana za niedouczonych) mówili w wielu różnych języ-


kach. Ten wyraz Ducha Bożego był znakiem dla tych, któ-

rzy jeszcze nie byli naśladowcami Jezusa.

„Słyszymy ich, jak w naszych językach głoszą wiel-

kie dzieła Boże. Zdumieli się wtedy wszyscy i bę-

dąc w niepewności, mówili jeden do drugiego: Cóż to

może znaczyć”? (Dz 2:11-12).

Wylanie Ducha stworzyło okazję dla Piotra, by odnieść

się do niego w jednym z najbardziej znanych kazań w Bi-

blii, w którym rzekł: „Tego to Jezusa wzbudził Bóg, czego

my wszyscy świadkami jesteśmy; wywyższony tedy prawi-

cą Bożą i otrzymawszy od Ojca obietnicę Ducha Świętego,

sprawił to, co wy teraz widzicie i słyszycie” (Dz 2:32-33).

Zauważ, że każdy zarówno widział, jak i słyszał świadectwo

mocy Ducha Świętego.

Kilka wersetów dalej, lud odpowiedział:

„A gdy to usłyszeli, byli poruszeni do głębi i rzekli do

Piotra i pozostałych apostołów: Co mamy czynić, mę-

żowie bracia?” (Dz 2:37).

Piotr powiedział im:

„Upamiętajcie się i niechaj się każdy z was da ochrzcić

w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów

waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego. Obietnica

ta bowiem odnosi się do was i do dzieci waszych oraz

do wszystkich, którzy są z dala, ilu ich Pan, Bóg nasz,

powoła” (Dz 2:38-39).


Gdy Piotr ogłosił dobrą nowinę zbawienia, która stała się

dostępna dla wszystkich, którzy wzywają imienia pańskie-

go (zob. Rzym 10:13), dał jasno do zrozumienia, że dar Du-

cha Świętego jest dla każdego, kto wierzy. Niesamowite! Ta

obietnica jest dla wszystkich wierzących – tych, którzy byli,

którzy są i którzy będą.

Cztery relacje

W Dziejach Apostolskich są jeszcze cztery dodatkowe re-

lacje ludzi, którzy zostali napełnieni Duchem Świętym po

Pięćdziesiątnicy. Gdy będziemy przyglądać się tym czterem

wydarzeniom, chciałbym, abyś zwrócił szczególną uwagę na

dwie rzeczy. Po pierwsze, we wszystkich relacjach za wyjąt-

kiem jednej, napełnienie Duchem Świętym jest oddzielnym

zdarzeniem od doświadczenia zbawienia. Po drugie, ci, któ-

rzy byli świadkami napełnienia Duchem zarówno widzieli,

jak i słyszeli świadectwo obecności Ducha w nowych wierzą-

cych.

Filip i Samarytanie

Pierwsza relacja znajduje się w ósmym rozdziale Dziejów

Apostolskich. Filip został wysłany do Samarii, by podzie-

lić się ewangelią Jezusa Chrystusa. Gdy ogłosił dobrą nowi-

nę, całe miasto doświadczyło przebudzenia. Chromi zosta-

li uzdrowieni, nieczyste duchy wygonione i wielu przyjęło

wspaniałą nowinę o Bożym zbawieniu.

„Kiedy jednak uwierzyli Filipowi, który zwiastował

dobrą nowinę o Królestwie Bożym i o imieniu Jezu-


sa Chrystusa, dawali się ochrzcić, zarówno mężczyźni,

jak i niewiasty. Nawet i sam Szymon uwierzył, gdy zaś

został ochrzczony, trzymał się Filipa, a widząc zna-

ki i cuda wielkie, jakie się działy, był pełen zachwytu”

(Dz 8:12-13).

Czy Samarytanie narodzili się na nowo, gdy uwierzy-

li w dobrą nowinę o Jezusie Chrystusie? Oczywiście, że

tak. Gdy osoba wierzy w ewangelię, on lub ona przyjmu-

je Jezusa Chrystusa i staje się dzieckiem Bożym. Następnie

ci nowi wierzący są chrzczeni w wodzie na znak ich nowej

wiary w Chrystusa. Jednak jak wynika z następnych werse-

tów, liderzy wczesnego Kościoła wiedzieli, że było coś jesz-

cze oprócz nawrócenia i chrztu wodnego – nowi wierzący

potrzebowali chrztu w Duchu Świętym.

„A gdy apostołowie w Jerozolimie usłyszeli, że Sama-

ria przyjęła Słowo Boże [zbawienie], wysłali do nich

Piotra i Jana, którzy przybywszy tam, modlili się za

nimi, aby otrzymali Ducha Świętego. Na nikogo bowiem

z nich nie był jeszcze zstąpił, bo byli tylko ochrzczeni

w imię Pana Jezusa [chrzest wodny]” (Dz 8:14-16).

Apostołowie po usłyszeniu, że Samaria przyjęła ewange-

lię, zdecydowali wysłać Piotra i Jana do tamtejszych nowych

wierzących. Dlaczego apostołowie wysłali swoich dwóch

najbardziej poważanych członków, aby pomodlili się za Sa-

marytan? Przecież Samarytanie już przyjęli zbawienie i zo-

stali ochrzczeni w wodzie. Piotr i Jan zostali posłani specjal-

nie, by modlić się, aby otrzymali Ducha Świętego” (w. 15).

Pamiętaj, że Jerozolima znajdowała się ponad 55 km od Sa-


marii3. Dzisiaj ten dystans nie wydaje się długi, ale aposto-

łowie nie mieli samochodów ani dostępu do współczesnego

transportu publicznego. Musieli przebyć ponad 55 km drogi

pieszo albo na grzbiecie zwierzęcia, a podróż zajęła im przy-

najmniej jeden lub dwa dni. To nie była wycieczka po osie-

dlu.

Ważne, abyśmy zauważyli, że nowi wierzący zostali

ochrzczeni w imię Pana Jezusa. Stali się dziećmi Bożymi.

Była jednak część zbawienia, której jeszcze nie doświadczy-

li. Może myślisz: Chwileczkę, John, myślałem, że Duch Jezusa

Chrystusa czyni sobie dom w naszych sercach, gdy tylko przyjmie-

my dar zbawienia. Tak rzeczywiście jest. 1 List do Koryntian

12:3 jasno stwierdza: „I nikt nie może rzec: Jezus jest Panem,

chyba tylko w Duchu Świętym”. Nie możemy wyznać pa-

nowania Jezusa poza działaniem Ducha Świętego, a jednak

różni się to od bycia Nim napełnionym.

W Biblii wyraźnie widzimy, że wszyscy którzy są w Chry-

stusie, są uświęceni i zapieczętowani Duchem Świętym (zob.

1 Pt 1:2; Ef 1:13). Nie ma więc wątpliwości, że przyjęcie za-

mieszkującej obecności Ducha Świętego jest częścią doświad-

czenia zbawienia. Gdy Bóg cię widzi, widzi Ducha Swego

Syna. Pamiętaj, że kiedy przyjmujesz zbawienie, zostajesz

umieszczony w Chrystusie – stajesz się częścią Jego dzie-

dzictwa i Królestwa. Jednak dopóki nie poprosisz Ojca o na-

pełnienie mocą Ducha, dopóty nie będziesz nią napełniony.

Jezus powiedział:

„Jeśli więc wy, którzy jesteście źli, umiecie dobre dary

dawać dzieciom swoim, o ileż bardziej Ojciec niebieski

da Ducha Świętego tym, którzy go proszą” (Łk 11:13).


Jezus nazwał Boga „Ojcem niebieskim”, dlatego ewident-

nie mówi o wierzących. Wiemy o tym, ponieważ w Ewan-

gelii Jana, Jezus odnosi się do „Ducha prawdy, którego świat

przyjąć nie może, bo go nie widzi i nie zna” (Jn 14:17). „Świat”

przedstawia tych, którzy istnieją poza Bożym Królestwem.

Nikt, kto nie poddał się panowaniu Jezusa, nie może otrzy-

mać Ducha Świętego. Słowo, które mówi, by prosić „Ojca

niebieskiego” o Ducha, nie odnosi się do zbawienia, ale do

późniejszego napełnienia, które mogą otrzymać tylko ci,

którzy są już zbawieni.

Przejdźmy teraz do 8 rozdziału Dziejów Apostolskich:

„Wtedy wkładali na nich ręce, a oni otrzymywali Du-

cha Świętego. A gdy Szymon spostrzegł, że Duch

bywa udzielany przez wkładanie rąk apostołów, przy-

niósł im pieniądze i powiedział: Dajcie i mnie tę moc,

aby ten, na kogo ręce włożę, otrzymał Ducha Święte-

go” (Dz 8:17-19).

Piotr i Jan kładli swoje ręce na wierzących, a ci otrzy-

mywali Ducha Świętego. To napełnienie Duchem było wy-

raźnie widoczne dla fi zycznych zmysłów, gdyż Biblia mówi,

że „Szymon spostrzegł, że Duch bywa udzielany przez wkła-

danie rąk apostołów”. Szymon, który uwierzył, był tak za-

chwycony manifestacją mocy Ducha Świętego w wierzących,

że zaoferował apostołom pieniądze, by nauczyli go udzie-

lać mocy (było to niewłaściwe, dlatego Piotr szybko upo-

mniał Szymona).

Napełnieniu Duchem w Dziejach Apostolskich towa-

rzyszyła zazwyczaj zewnętrzna manifestacja, którą można

ujrzeć lub usłyszeć – najczęściej w formie języków i proroc-


twa. To dlatego apostołowie mówili często, że Duch Świę-

ty „zstąpił” na wierzących. Zdarzenie w Samarii jest jednym

z nielicznych, gdzie Biblia nie mówi, że języki i proroctwo

towarzyszyły napełnieniu Duchem. Wnioskujemy jednak, że

taki przejaw nastąpił; inaczej Szymon, były czarownik, nie

widziałby świadectwa obecności Ducha w wierzących.

Dzień 3

Saul z Tarsu

Historia nawrócenia Saula jest jedną z najbardziej zna-

nych w Piśmie Świętym. Chciałbym skupić się na prawdo-

podobnie mniej znanym aspekcie tego niesamowitego wyda-

rzenia. W dziewiątym rozdziale Dziejów Apostolskich wi-

dzimy Saula na drodze do Damaszku, dokąd się udaje, by

prześladować wierzących:

„I stało się w czasie drogi, że gdy się zbliżał do Da-

maszku, olśniła go nagle światłość z nieba, a gdy padł

na ziemię, usłyszał głos mówiący do niego: Saulu, Sau-

lu, czemu mnie prześladujesz? I rzekł: Kto jesteś, Pa-

nie? A On: Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz;

ale powstań i idź do miasta, tam ci powiedzą, co masz

czynić” (Dz 9:3-6).

Zauważ, że Saul nazwał Jezusa „Panem”. Gdy czynimy

Jezusa Chrystusa Panem w naszym życiu, natychmiast ro-

dzimy się na nowo. Wierzę, że Saul stał się osobą wierzącą

w momencie, gdy uznał panowanie Jezusa.


Po tym wydarzeniu z Panem, Saul spędził kolejne trzy

dni w mieście, poszcząc i czekając na dalsze instrukcje. Na-

stępnie Pan poprosił ucznia o imieniu Ananiasz, by udał się

do Saula. Ananiasz martwił się tym poleceniem, gdyż usły-

szał wiele opowieści o tym, jak Saul gorliwie prześladował

wierzących. Bóg powiedział do niego: „Idź, albowiem mąż

ten [Saul] jest moim narzędziem wybranym, aby zaniósł imię

moje” (Dz 9:15). Ananiasz, po przybyciu do domu, w któ-

rym przebywał Saul, położył swoje ręce na nim i powiedział:

„Bracie Saulu, Pan Jezus, który ci się ukazał w drodze, jaką

szedłeś, posłał mnie, abyś przejrzał i został napełniony Du-

chem Świętym” (Dz 9:17). Ananiasz oczywiście wiedział, że

Saul przyjął zbawienie, gdyż zwrócił się do niego „bracie

Saulu”. Mimo iż Saul był już osobą wierzącą, Ananiasz zo-

stał posłany przez Boga, by szczególnie pomodlić się o Saula,

by został uzdrowiony i napełniony Duchem Świętym.

Ponownie, w tym przykładzie widzimy, że napełnienie

Duchem Świętym nastąpiło po otrzymaniu daru zbawie-

nia. W 9 rozdziale Dziejów Apostolskich nie ma wzmianki

o Saulu (nazywanym również Pawłem), który mówi innymi

językami. Wiemy jednak, że Paweł mówił językami, gdyż

napisał później: „Dziękuję Bogu, że ja o wiele więcej języka-

mi mówię, niż wy wszyscy” (1 Kor 14:18). Osobiście wierzę,

że Paweł zaczął mówić językami, gdy Ananiasz pomodlił

się o niego. Paweł musiał przyjąć to napełnienie, mimo że

był już zbawiony, gdyż wzmocnienie Ducha Świętego było

kluczowe do ogłaszania Jezusa poganom, królom i dzieciom

Izraela (zob. Dz 9:15).


Piotr i Korneliusz

Dziesiąty rozdział Dziejów Apostolskich daje nam nie-

wielki wgląd w Boże poczucie humoru. Werset pierwszy

przedstawia nam Korneliusza, ofi cera rzymskiego. W Biblii

czytamy, że był on oddanym, pobożnym człowiekiem, łaska-

wym dla ubogich i regularnie modlącym się do Boga. Wte-

dy ewangelia zbawienia nie była jeszcze zwiastowana poga-

nom, więc Bóg posłał anioła z wizytą do Korneliusza. Jednak

anioł nie objawił mu Bożego planu zbawienia; raczej powie-

dział, by posłał po Piotra. Podekscytowany Korneliusz na-

tychmiast wysłał mężów, by znaleźli Piotra w miejscu, na

które wskazał anioł.

Następnie czytamy, że Piotr przebywał w Joppie, gdzie

przyszło na niego zachwycenie i otrzymał wizję z nieba. Bóg

użył w niej różnego rodzaju obrazów, by mu przekazać, by

nie nazywał nieczystym tego, co Bóg oczyścił (zob. Dz 10:9-

15). Oczywiście, że Bóg wiedział o tym, że Piotrowi trud-

no będzie zrozumieć znaczenie tego, co zobaczył, dlatego

też powtórzył tę samą wizję trzy razy. Gdy Piotr rozważał

jej znaczenie, przybyli do niego ludzie Korneliusza. Duch

Święty pouczył apostoła, by poszedł z nimi. Bóg nie powie-

dział Piotrowi, dlaczego został posłany do domu Korneliu-

sza, mimo że przestawanie z poganami było przeciw zwy-

czajom oddanych Żydów. Po przybyciu do Korneliusza, Piotr

powiedział:

„Wy wiecie, że dla Żyda przestawanie z ludźmi inne-

go plemienia lub odwiedzanie ich jest niezgodne z pra-

wem; lecz Bóg dał mi znak, żebym żadnego człowie-

ka nie nazywał skalanym lub nieczystym; dlatego też


wezwany, przyszedłem bez sprzeciwu. Zapytuję więc,

dlaczego wezwaliście mnie?” (Dz 10:28-29).

Piotr zaczął łączyć wizję ze spotkaniem z pobożnym po-

ganinem, więc zaczął głosić Korneliuszowi ewangelię. Duch

Boży zaczął się przejawiać w połowie przesłania apostoła

i poganie zaczęli mówić innymi językami. Piotr był całko-

wicie zaszokowany, gdyż nic takiego wcześniej się nie wyda-

rzyło.

Bóg wiedział, że Piotr i jego żydowscy towarzysze będą

mieli trudności z przyjęciem faktu, że dar zbawienia był

również przeznaczony dla pogan. Bóg wylał Swojego Du-

cha na pogan, zanim jeszcze Piotr miał okazję, by pomo-

dlić się o nich lub ochrzcić ich w wodzie. To był dowód na

to, że ci spoza narodu izraelskiego zostali również włączeni

w plan zbawienia.

„I zdumieli się wierni pochodzenia żydowskiego, któ-

rzy z Piotrem przyszli, że i na pogan został wylany dar

Ducha Świętego; słyszeli ich bowiem, jak mówili ję-

zykami i wielbili Boga. Wtedy odezwał się Piotr: Czy

może ktoś odmówić wody, aby ochrzcić tych, którzy

otrzymali Ducha Świętego jak i my? I rozkazał ich

ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa. Wtedy uprosili go,

aby pozostał u nich kilka dni” (Dz 10:45-48).

Żydzi nie mogli zaprzeczyć dowodu Bożego zbawienia

pośród pogan, gdyż zobaczyli i usłyszeli wśród nich mani-

festację Bożej mocy (wypełnienie Duchem Świętym). Ży-

dowscy wierzący byli zaszokowani. Bóg nie tylko udostęp-

nił poganom zbawienie, ale również napełnił ich Duchem


przed publicznym wyznaniem i chrztem wodnym. To jedyny

taki przypadek w Piśmie Świętym, gdzie Bóg działał w taki

sposób. W każdym pozostałym przykładzie, wylanie Ducha

Bożego następuje po nawróceniu. Wierzę, że Bóg tak uczy-

nił, ponieważ wiedział, że Żydzi potrzebowali szczególnego

znaku – rozszerzenia daru zbawienia na pogan.

Efezjanie

Czwartą relację, którą chciałbym zbadać, znajdujemy

w 19 rozdziale Dziejów Apostolskich. Paweł był w trakcie

jednej z jego podróży, gdy przybył do Efezjan. Po przyjeź-

dzie napotkał, jak czytamy w Biblii, uczniów Jana Chrzci-

ciela. Pierwszym pytaniem, jakie im zadał, było: „Czy otrzy-

maliście Ducha Świętego, gdy uwierzyliście?” (Dz 19:2). No,

no! Jeśli to była pierwsza rzecz, o którą spytał Efezjan, to

w takim razie to powinno być pierwsze pytanie, które zada-

jemy każdemu nowemu wierzącemu.

Ponownie, dlaczego ta kwestia była tak ważna dla lide-

rów wczesnego Kościoła? Dlatego, że wzmocnienie Duchem

Świętym jest kluczowe dla naszego zadania w Chrystusie.

Dlaczego ktokolwiek z nas miałby żyć godzinę bez mocy

do zasilenia tego zadania (zob. Dz 1:8)? Aby być efektyw-

nym w Królestwie Ojca, musimy być zarówno umieszcze-

ni w Chrystusie (zbawienie), jak i wzmocnieni przez Ducha

Świętego (napełnienie Duchem).

Paweł odkrył, że chociaż ci Efezjanie byli uczniami Jana

Chrzciciela, nie usłyszeli dobrej nowiny zbawienia przez Je-

zusa, więc zaczął dzielić się z nimi ewangelią.

Jak już wcześniej wspomniałem, przyjęcie naszej pozycji

w Chrystusie będzie zawsze poprzedzać wzmocnienie Jego


Duchem. Nawet jeśli - jak w przypadku Korneliusza - ze-

wnętrzna manifestacja mocy (napełnienie Duchem) poprze-

dza zewnętrzne wyznanie zbawienia (w formie chrztu wod-

nego), to zbawienie jest zawsze przed wzmocnieniem.

Dlatego, po usłyszeniu słów Pawła, Efezjanie najpierw

„zostali ochrzczeni w imię Pana Jezusa (Dz 19:5). Innymi

słowy, przyjęli zbawienie, które jest jedynie w Jezusie Chry-

stusie i przez Niego. To wydarzenie nie skończyło się w tym

miejscu: „A gdy Paweł włożył na nich ręce, zstąpił na nich

Duch Święty i mówili językami, i prorokowali” (Dz 19:6).

Napełnienie Duchem Świętym nastąpiło po tym, jak

nowi wierzący zostali ochrzczeni w imię naszego Pana Je-

zusa. Przed tym wydarzeniem ci mężowie niewiele wiedzieli

o Jezusie. Gdy zostali napełnieni Duchem, prorokowali, co

znaczy, że ogłaszali nowinę o Jezusie Chrystusie. To wzmoc-

nienie, by prorokować o rzeczach im nieznanych, było moż-

liwe tylko dzięki Duchowi. Niemożliwe, by wierzący ogła-

szał z autorytetem tajemnice Boże, bez uprzedniego pozna-

nia Jego Ducha (zob. 1 Kor 2).

Jestem wdzięczny, że nigdy nie musiałem głosić bez

wzmocnienia Ducha. W mojej sile nie jestem dobrym mów-

cą publicznym, podobnie nie jestem dobrym pisarzem. Tak

źle radziłem sobie z językiem angielskim, że oblałem matu-

rę. Mój wynik to 370 na 800 punktów. Nikt nie wie lepiej niż

ja, że jestem kim jestem, dzięki łasce Bożej i wzmocnieniu

Jego Ducha. Bez Jego wzmocnienia nie mógłbym napisać tej

książki. On jest źródłem mojej zdolności i siły. Bez Niego

wykonanie mojego zadania w Królestwie byłoby niemożli-

we. Duch Święty „objawia” mi Bożą łaskę.


Dzień 4

Czy języki ustały?

„Miłość nigdy nie ustaje; bo jeśli są proroctwa, przemi-

ną; jeśli języki, ustaną, jeśli wiedza, wniwecz się obróci. Bo

cząstkowa jest nasza wiedza i cząstkowe nasze prorokowa-

nie; lecz gdy nastanie doskonałość, to, co cząstkowe, prze-

minie” (1 Kor 13:8-10).

Gdy już zbadałem przypadki napełnienia Duchem Świę-

tym w Dziejach Apostolskich, chciałbym zadać pytanie, któ-

re może mieć wielu z was. Często słyszę, jak ludzie mówią,

że języki ustały. Ci ludzie odnoszą to do fragmentu z 13 roz-

działu 1 Listu do Koryntian. Ludzie, którzy zgadzają się z tą

ideą, wierzą, że Paweł odnosił się do Biblii jako „doskona-

łości”, kiedy powiedział: „Gdy nastanie doskonałość, to, co

cząstkowe, przeminie”. Rozumowanie jest następujące: teraz

to, co jest doskonałe (Biblia) przyszło, a języki ustały.

Ważne, abyśmy uważnie przestudiowali ten fragment, by

ustalić, o czym mówi Paweł. Gdy rozważymy kontekst tego

wersetu, to jasne, że ten pogląd jest nieprawdziwy. Jeśli języ-

ki ustały, to wiedza i proroctwo także. Czy wiedza i proroc-

two ustały? Oczywiście, że nie. Czym więc jest „doskona-

łość”, o której mówi Paweł? Odpowiedź znajduje się w wer-

secie dwunastym:

„Teraz bowiem widzimy jakby przez zwierciadło i niby

w zagadce, ale wówczas twarzą w twarz. Teraz pozna-

nie moje jest cząstkowe, ale wówczas poznam tak, jak

jestem poznany” (1 Kor 13:12).


Paweł opisuje spotkanie twarzą w twarz z Jezusem. Gdy

mówi o „doskonałości”, ma na myśli pełne poznanie Jezusa

w Jego chwale. Czy obecnie doświadczamy tego rodzaju spo-

tkań z Jezusem? Czy oglądamy Go w Jego chwale? W czasie

życia na ziemi, nasze doświadczenia z Jezusem są jak odbicie

w ciemnym lustrze. W wieku, który ma przyjść, zobaczymy

Jezusa tak, jak On zna nas. Znakiem nadejścia „doskona-

łości” jest doświadczenie najgłębszej intymności z Jezusem.

Mimo iż ta podróż zaczyna się na ziemi, to nie zakończy się,

aż będziemy oglądać Go twarzą w twarz przez całą wiecz-

ność.

Cztery rodzaje języków

Kolejne pytanie, które ludzie często mi zadają to: „John,

dlaczego 1 Kor 12:30 mówi: ‘Czy wszyscy mówią językami?’

Czy to oznacza, że nie wszyscy mówią językami?”. Tak. Jed-

nak w tym fragmencie Paweł odnosi się do konkretnego ro-

dzaju języków; nie wszyscy wierzący funkcjonują w tym ro-

dzaju języków. Aby to zrozumieć, musimy sprawdzić cztery

różne rodzaje języków, które są omówione w Nowym Testa-

mencie.

Ze względu na naszą dyskusję, odniosę się do tych języ-

ków jako do daru publicznego lub prywatnego użytku. Dwa

rodzaje są dla służby publicznej. Przez „publiczne” mam na

myśli, że osoba usługuje czymś z Ducha innej osobie lub gru-

pie osób. Z kolei dwa „prywatne” języki łączą nas osobiście

i bezpośrednio z Bogiem – albo przez rozwój intymności

z Nim lub przez uzdolnienie nas do wstawiennictwa, zgod-

nie z Jego doskonałym zrozumieniem. Spójrzmy na każdy

z nich.


Pierwszy rodzaj: Języki jako znak dla niewierzących

Pierwszy rodzaj języków jest dla publicznego dowodu.

„Przeto mówienie językami, to znak nie dla wierzą-

cych, ale dla niewierzących, a proroctwo nie dla nie-

wierzących, ale dla wierzących” (1 Kor 14:22).

Te języki pojawiają się, gdy Duch Święty wykracza poza

nasz intelekt i daje nam zdolność do mówienia innym ję-

zykiem ziemskim, szczególnie językiem, którego nie znamy

z własnego doświadczenia lub nauki. To rodzaj języków, któ-

ry przejawiał się przez uczniów w dniu Pięćdziesiątnicy.

„A przebywali w Jerozolimie Żydzi, mężowie nabożni,

spośród wszystkich ludów, jakie są pod niebem; gdy więc

powstał ten szum, zgromadził się tłum i zatrwożył się, bo

każdy słyszał ich mówiących w swoim języku. I zdumieli się,

i dziwili, mówiąc:

Czyż oto wszyscy ci, którzy mówią, nie są Galilej-

czykami? Jakże więc to jest, że słyszymy, każdy z nas,

swój własny język, w którym urodziliśmy się? Partowie

i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Ju-

dei i Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii i Pamfi lii, Egip-

tu i części Libii, położonej obok Cyreny, i przychod-

nie rzymscy, zarówno Żydzi jak prozelici, Kreteńczycy

i Arabowie - słyszymy ich, jak w naszych językach gło-

szą wielkie dzieła Boże” (Dz 2:5-11).


Ci Żydzi słyszeli wierzących, jak każdy z nich mówił w ich

rdzennym, ziemskim języku. Ta demonstracja była znakiem,

że Bóg działał pośród tych, którzy uwierzyli ewangelii Jezu-

sa, gdyż niemożliwe, by nieuczeni Galilejczycy mogli dosko-

nale ogłaszać cuda Boże w tak wielu językach. Wielu przy-

szło, by poznać Jezusa z powodu wyrazu mocy Ducha.

Kilkanaście lat temu głosiłem w kościele w Colorado

Springs. Podczas usługi jedna osoba z mojej służby siedziała

z tyłu kościoła. Przez cały czas głosiłem, a ona czuła potrze-

bę, by po cichu modlić się w językach. Gdy usługa się zakoń-

czyła, człowiek siedzący przed nią powiedział: „Twój francu-

ski jest doskonały. Mówisz z doskonałym akcentem w sta-

rożytnym języku francuskim. Jestem nauczycielem francu-

skiego i przez wszystkie lata, nigdy nie spotkałem kogoś, kto

mówiłby po francusku tak dobrze jak ty”.

Członek mojego zespołu odpowiedział: „Nie mówię po

francusku”. Człowiek był zaszokowany!

Powiedział: „Nie tylko mówiłaś doskonale po francusku,

ale również cytowałaś Pismo Święte w tym języku. Następ-

nie John przedstawił te same wersety przed zgromadzeniem.

Zacytowałaś je, zanim on o nich wspomniał”. To doświad-

czenie było znakiem dla tego mężczyzny, który potwierdził

poselstwo, które Bóg przeze mnie wypowiedział. Najważ-

niejszym celem języków, jako znaku, jest zwrócenie uwagi

osoby niewierzącej.

Drugi rodzaj: Języki do wykładu

Drugi rodzaj języków jest również do służby publicznej.

Są one niebiańskimi językami, których nie ma nigdzie na

ziemi. Języki do wykładu są rodzajem języków, do których


Paweł odniósł się jako do duchowego daru, gdy powiedział:

„…inny różne rodzaje języków, inny wreszcie dar wykładania

języków” (1 Kor 12:10). Skoro te języki nie są ziemskie, to po-

trzebują wykładu.

Wiele lat temu, gdy byłem już gotowy do głoszenia w ko-

ściele w Singapurze, nagle w trakcie usługi pewien mężczy-

zna zaczął mówić w nieznanym języku. Od razu wiedzia-

łem, że ten język nie pochodził z ziemi; był to niebiański

język. Każdy w pokoju był zdumiony manifestacją Ducha.

Gdy skończył mówienie w tym niebiańskim języku, dał wy-

kład. Był on w harmonii z poselstwem, które Bóg dał mi

dla kościoła. Pomyślałem: Boże, tak bardzo Ci dziękuję za to

niesamowite potwierdzenie! Bóg użył ten dar i jego wykład,

by potwierdzić słowo, które włożył do mojego serca. To był

znak dla mnie i dla wszystkich obecnych.

Zauważ, że użyłem słowa wykład, a nie tłumaczenie tego

rodzaju języków. Niebiańskich języków (trzy z czterech ro-

dzajów języków w Nowym Testamencie) nie można prze-

tłumaczyć, gdyż przekraczają nasze ludzkie zrozumienie

– można za to je wykładać.

Każde wyrażenie w językach, które mieści się w kate-

gorii języków do wykładu, zawsze powinno być wykładane.

Bez wykładu Kościół nie będzie zbudowany, a ten rodzaj ję-

zyków został dany wyłącznie do budowania Kościoła (zob.

1 Kor 14).

O tym rodzaju języków mówił Paweł: „Czy wszyscy mó-

wią językami?”. Spójrzmy na ten werset w kontekście:

„A Bóg ustanowił w kościele najpierw apostołów,

po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli, następnie

moc czynienia cudów, potem dary uzdrawiania, nie-


sienia pomocy, kierowania, różne języki. Czy wszyscy

są apostołami? Czy wszyscy prorokami? Czy wszyscy

nauczycielami? Czy wszyscy mają moc czynienia cu-

dów? Czy wszyscy mają dary uzdrawiania? Czy wszy-

scy mówią językami? Czy wszyscy je wykładają?”

(1 Kor 12:28-30).

Paweł mówi o publicznych darach, które Bóg przezna-

czył dla służby w Kościele. Czy wszyscy są apostołami? Nie.

Czy wszyscy są prorokami? Nie. Czy wszyscy są nauczyciela-

mi? Nie. Podobnie, czy wszyscy mówią lub wykładają języki

dla służby publicznej? Nie. Paweł chce, abyśmy rozwijali się

w konkretnych darach, które Bóg umieścił w naszym życiu.

Nie wszyscy w Kościele będą mówić językami w służbie pu-

blicznej.

Różnica między dwoma publicznymi językami

Dalej w 1 Liście do Koryntian Paweł tłumaczy różnicę

między dwoma rodzajami języków publicznych:

„Przeto mówienie językami [ języki jako znak], to znak

nie dla wierzących, ale dla niewierzących, a proroc-

two nie dla niewierzących, ale dla wierzących. Jeśli się

tedy cały zbór zgromadza na jednym miejscu i wszy-

scy językami niezrozumiałymi [ języki do wykładu] mó-

wić będą, a wejdą tam zwykli wierni albo niewierzą-

cy, czyż nie powiedzą, że szalejecie?” (1 Kor 14:22-23).

Jeśli nie rozumiesz, że są różne rodzaje języków, to pomy-

ślisz, że Paweł zaprzeczał sobie, pisząc: „Języki są znakiem


dla niewierzących”, a w następnym wersecie: „Jeśli mówicie

językami, niewierzący pomyślą, że szalejecie”. Jednak, wraz

z lepszym zrozumieniem czterech odmiennych języków, wi-

dzimy, że Paweł pisze o dwóch różnych ich rodzajach.

Pierwszy rodzaj języków, o których wspomina Paweł (ję-

zyki jako znak) przyciąga uwagę niewierzących, gdyż jest dla

nich znakiem. Drugi rodzaj języków (języki do wykładu)

służy jedynie do budowania Kościoła; te języki nie są zna-

kiem dla niewierzących. Tak naprawdę Paweł stwierdził, że

bez wykładu, wierzący mówiący w drugim rodzaju języków

spowodują, że niewierzący pomyślą o nich, że szaleją!

Czy możesz sobie wyobrazić nabożeństwo niedzielne,

gdzie wszyscy nauczają lub prorokują w tym samym czasie?

To byłoby dziwaczne i nieefektywne. Podobnie, Paweł po-

uczał Kościół, aby nie tworzył atmosfery zamieszania przez

sprzeniewierzanie języków do wykładu. Poprzez złe zasto-

sowanie ten wyraz języków jest chaotyczny i bezcelowy. We

wcześniejszym fragmencie tego samego rozdziału Paweł wy-

jaśnia, że języki nie powinny wprowadzać zamieszania, lecz

powinny raczej przynosić zrozumienie i objawienie.

„Dziękuję Bogu, że ja o wiele więcej językami mó-

wię, niż wy wszyscy; wszakże w zborze wolę powie-

dzieć pięć słów zrozumiałych, aby i innych pouczyć,

niż dziesięć tysięcy słów językiem niezrozumiałym” (1

Kor 14:18-19).

To proste: jeśli ktoś mówi w językach publicznie, to po-

trzeba wykładu dla korzyści osób obecnych. Inaczej lepiej by

było komunikować się po prostu w znanym języku.


Dzień 5

Trzeci rodzaj: Języki do osobistej modlitwy

„Bo jeśli się modlę, mówiąc językami, duch mój się mo-

dli, ale rozum mój tego nie przyswaja. Cóż tedy? Będę

się modlił duchem, będę się modlił i rozumem; będę

śpiewał duchem, będę też śpiewał i rozumem” (1 Kor

14:14-15).

Dwa rodzaje języków, które omówiliśmy, są dla publicz-

nego użytku i przekazywania Bożej nowiny człowiekowi. Ję-

zyki jako znak są przeznaczone do tego, by dosięgnąć nie-

wierzących i usłużyć im; języki do wykładu są przeznaczone,

by służyć wierzącym. W powyższym wersecie Paweł przed-

stawił trzeci rodzaj języków: języki do osobistej modlitwy.

Nie mówi już o służbie publicznej; naucza raczej o językach

do osobistego użytku. Ta forma języków jest dla osobiste-

go budowania się i modlitwy. Paweł stwierdza, że możemy

„modlić się rozumem”, co dla mnie oznacza modlitwę w ję-

zyku angielskim oraz „modlić się duchem”, co oznacza mo-

dlitwę w nieznanym języku – niebiańskim. Oznajmia rów-

nież, że możemy śpiewać (uwielbiać) na oba sposoby.

Wcześniej, w 1 Liście do Koryntian 14:2 czytamy: „Bo

kto językami mówi, nie dla ludzi mówi, lecz dla Boga”. Wie-

my, że ta manifestacja Ducha nie może odnosić się do języ-

ków, które są znakiem, gdyż w dniu Zielonych Świąt ucznio-

wie mówili do ludzi – ogłaszali wspaniałe dzieła Boże w ob-

cych językach. Paweł również nie mógł mówić o językach

przeznaczonych do wykładu, gdyż ten dar odnosi się do wie-


rzącego, który mówi w kościele w nieznanym, niebiańskim

języku, potrzebującym wykładu. W tym fragmencie Paweł

odnosi się szczególnie do osoby, która w duchu „nie mówi do

ludzi, lecz do Boga”.

Mówienie językami dla osobistej modlitwy jest osobistym

współdziałaniem między Bogiem a tym, który się modli. Ich

celem jest wzmocnienie tego, który się modli. „Ale wy, umi-

łowani, budujcie siebie samych w oparciu o najświętszą wia-

rę waszą, módlcie się w Duchu Świętym. Zachowujcie siebie

samych w miłości Bożej, oczekując miłosierdzia Pana nasze-

go Jezusa Chrystusa, ku życiu wiecznemu” (Judy 20-21). Za-

uważ, że Juda pisze o modlitwie w Duchu Świętym (w ję-

zykach), która nas buduje; jednak gdy mówimy w językach

z przeznaczeniem do wykładu dla wierzących w Kościele,

budujemy Kościół (zob. 1 Kor 14:5). Bóg pragnie obu i każ-

dy jest ważny.

Wielu wierzących zastanawia się: Czy to możliwe, że je-

stem napełniony Duchem Świętym i nie modlę się językami? Tak,

wierzę, że człowiek może być napełniony Duchem i nie mo-

dlić się w językach. Dodam, że każda osoba napełniona Du-

chem ma zdolność, by modlić się w językach. Wielu wierzą-

cych nie funkcjonuje w tym darze, gdyż nie poddali mu się

przez wiarę. Każdy dar Boży przyjmujemy i aktywujemy

przez wiarę.

Pomyśl o tym w następujący sposób. Dwóch mężczyzn

przechodzi przez rzekę. Jeden decyduje się, że będzie stał

spokojnie i pozwoli, by woda przepływała wokół niego; dru-

gi rozluźnia się i poddaje się nurtowi rzecznemu. Zarówno

ten, który stoi w rzece, jak i ten, który poddaje się nurtowi są

w wodzie. Jednak tylko ten drugi jest w stanie podążać z prą-

dem rzecznym. Osobę, która mówi w językach można przy-


równać do osoby, która poddaje się nurtowi; wierzący, który

jeszcze nie modli się w językach podobny jest do tego, któ-

ry był w rzece, lecz nie poddaje się jej nurtowi. (Jeśli chcesz

wiedzieć, jak poddać się Duchowi, dowiesz się o tym w na-

stępnym rozdziale).

Komunia z Duchem Świętym jest jednym z wielu błogo-

sławieństw dostępnych dla nas przez śmierć i zmartwych-

wstanie Jezusa. Jednak doświadczenie pełnej miary tej ko-

munii nie następuje automatycznie w momencie zbawienia.

Niestety, wielu wierzących nie cieszy się pewnymi aspektami

daru zbawienia. Ważne, abyśmy podążali za wszystkim, co

Bóg ma dla nas. Odkrywanie wszystkiego, za co Jezus umarł,

by nam dać, jest ogromną częścią naszej podróży w Chrystu-

sie. Wcześniej mówiliśmy, że Duch Święty wzmacnia i wy-

posaża nas do zadań Królestwa. Jeśli porzucamy dary, któ-

re są dla nas dostępne przez Ducha, to porzucamy zarówno

głębszą intymność z Bogiem, jak i miarę mocy potrzebną

nam do tego, by Mu dobrze służyć.

Czwarty rodzaj: Języki do wstawiennictwa

„Podobnie i Duch wspiera nas w niemocy naszej; nie

wiemy bowiem, o co się modlić, jak należy, ale sam

Duch wstawia się za nami w niewysłowionych westchnie-

niach. A Ten, który bada serca, wie, jaki jest zamysł

Ducha, bo zgodnie z myślą Bożą wstawia się za świę-

tymi” (Rzym 8:26-27).

Paweł zaczyna ten fragment Słowa w następujący sposób:

„Podobnie i Duch wspiera nas w niemocy naszej”. O jakiej

niemocy mówi Paweł? Odpowiada: „Nie wiemy bowiem,


o co się modlić, jak należy, ale sam Duch wstawia się za nami

w niewysłowionych westchnieniach”. Mówiąc wprost, naszą

słabością jest ograniczone zrozumienie tego, co dzieje się na

świecie. Dlatego są chwile, w których nie wiemy jak się mo-

dlić. Gdy jednak polegamy na wstawiennictwie w Duchu

(który wie wszystko), On modli się o doskonałą wolę Bożą

przez nas.

Gdy byłem na studiach, prowadziłem studium biblijne,

które docierało do bractw i żeńskich zgromadzeń w miastecz-

ku akademickim. Około sześćdziesięciu studentów uczęsz-

czało na te spotkania, niektórzy bez podłoża kościelnego,

inni z różnych denominacji. Jedna dziewczyna, która była na

tym studium, została wychowana w denominacji wierzącej,

że języki ustały. Gdy pewnego wieczoru usłyszała moje na-

uczanie na temat Ducha Świętego, zdała sobie sprawę, że ję-

zyki są aktualnym darem! Są w Biblii! Tego samego wieczoru

została napełniona Duchem.

Następnego dnia zostałem obudzony telefonem o 6:30

rano – o wiele wcześniej niż bym sobie tego życzył! Zosta-

łem wezwany, by spotkać się z dziewczyną ze studiów bi-

blijnych, której zgromadzenie żeńskie było naprzeciw mo-

jego bractwa. Zwlokłem się z łóżka i poszedłem do miejsca,

w którym na mnie czekała.

Byłem na wpół śpiący i lekko poirytowany przez poranną

pobudkę. Ona, przeciwnie, była podekscytowana. Zapyta-

łem: „O co chodzi”?

Odpowiedziała: „Bóg obudził mnie o piątej rano. Czu-

łam przynaglenie do modlitwy na językach, więc zaczęłam

się modlić. Czułam, że wstawiałam się. Poprosiłam Boga, by

pokazał mi, dlaczego modlę się na językach tak gorączkowo.

Pan powiedział: „Modlisz się i wstawiasz o życie starszego


człowieka”. Tak więc modliłam się dalej. Wtedy o szóstej go-

dzinie moja współlokatorka otrzymała nagłe wezwanie. Po-

wiedziano jej, że jej dziadek miał atak serca i został zabrany

do szpitala i tam go uratowali”.

Kontynuowała: „Duch Święty powiedział mi: ‘Modliłaś

się o niego’”. To doskonały przykład mówienia językami dla

wstawiennictwa. Ona nie wiedziała, że życie tego mężczy-

zny jest w niebezpieczeństwie, ale Duch Święty wiedział. Je-

śli modliłaby się tylko rozumem, to nie mogłaby wstawiać

się za nim.

Moja mama mieszka na Florydzie, więc nie wiem dokład-

nie, co dzieje się w jej życiu w tej chwili. Nie wiem, co robi

moja siostra, która mieszka w Kalifornii. Za to Duch Świę-

ty zna doskonałą wolę Bożą dla nich i będzie wstawiał się

przeze mnie, gdy będę z Nim współpracował w modlitwie.

Duch bada wszystko i wie wszystko. Wielki pokój towarzy-

szy poznaniu, że pozwalamy Duchowi Świętemu modlić się

przez nas!

Wyjaśnienie dotyczące prywatnych języków

Ważne, aby zauważyć wyjątek odnoszący się do dwóch

rodzajów języków, które określiłem jako „prywatne”. Czasa-

mi wierzący, napełnieni Duchem, modlą się razem na języ-

kach. W takiej sytuacji wypada, by wszyscy modlili się ra-

zem w Duchu. W innych sytuacjach wierzący powinni po-

wstrzymać się od publicznej modlitwy w innych językach.

Paweł napisał:

„Jeśli się więc zgromadza cały kościół i wszyscy mówią

językami, a wejdą niezaznajomieni albo niewierzący, to


czy nie powiedzą, że wariujecie?” (1 Kor 14:23 prze-

kład dosłowny).

W tym fragmencie można wyróżnić dwie grupy ludzi. Po

pierwsze, Paweł wspomina o niewierzących, czyli tych, któ-

rzy nie przyjęli Jezusa Chrystusa jako swojego Pana – tych,

którzy są poza wiarą. Druga grupa jest niezaznajomiona. Ci

ludzie, to wierzący w Jezusa, którzy nie zostali pouczeni o ję-

zyku Ducha. Osoba, która znajduje się w jednej z tych grup

będzie czuć się skrępowana w atmosferze, gdzie inni modlą

się w innych językach. Mogą pomyśleć o nich: Oszaleliście?

Raz lub dwa razy w trakcie niedzielnego nabożeństwa by-

łem, niestety, świadkiem, jak wielu ludzi modliło się głośno

na językach w tym samym czasie i byli zachęcani przez li-

derów, by to robić. Właściwie w przeszłości ja również pro-

wadziłem ludzi w ten sposób, ponieważ brakowało mi zro-

zumienia. Na tych nabożeństwach tak, jak na typowym na-

bożeństwie niedzielnym, byli również obecni goście, a wielu

z nich było niewierzących lub niezaznajomionych. Prawdo-

podobnie myśleli sobie: Czy oni oszaleli? Zauważyłem, że ta-

kie kościoły mają problemy ze wzrostem i docieraniem do

społeczności lokalnych. Czy niepodążanie za mądrością z 1

Listu do Koryntian 14:23 może być tego przyczyną? Wierzę,

że jeśli będą kontynuować tę praktykę, to niezaznajomieni

wierzący i niewierzący nie wrócą do tego kościoła.

Z drugiej strony, czasami kościół ma spotkania modlitew-

ne dla wierzących (na przykład w sobotę rano lub w niedzie-

lę wieczorem). Na takim zebraniu wszyscy są zaznajomieni

i wierzący. Nie ma wtedy żadnego problemu, by wszyscy mo-

dlili się na językach jako grupa zebrana, by służyć Panu lub

wstawiać się.


Paweł nie mówi, że grupa wierzących nigdy i nigdzie nie

powinna zbierać się razem i mówić wspólnie w „osobistych

językach”. Po prostu wyróżnia „publiczne” użycie tego daru,

gdy niewierzący lub niezaznajomieni są pośród nas. Wyraża-

nie języków musi być właściwe dla otoczenia.

Boże pragnienie

„Tak więc, bracia moi, starajcie się gorliwie o dar proro-

kowania i językami mówić nie zabraniajcie; a wszystko

niech się odbywa godnie i w porządku” (1 Kor 14:39-

40).

Paweł wiedział, że Kościół będzie obchodził się nie-

umiejętnie ze wspaniałym darem języków. Powiedział więc:

„Używajcie właściwego rodzaju języków we właściwym oto-

czeniu. Nie zabraniajcie mówić językami z powodu pewnych

wierzących, którzy sprzeniewierzyli ten nadzwyczajny dar

Ducha”. Niestety, Kościół jest nieświadomy wielu spraw du-

chowych. To tragedia, gdyż Duch Święty został posłany, by

wyposażyć Kościół. Bóg wybrał Swój Kościół jako pojazd,

przez który rozszerza Swoje Królestwo. Jeśli nie obudzimy

się w mocy, która przychodzi z naszą pozycją w Chrystusie,

to nie będziemy się różnić niczym od króla, który odrzuca

sprawowanie władzy na tronie.

Jak wielu wierzących nie korzysta z niesamowitych da-

rów Ducha, gdyż wierzą, że języki ustały? Boże serce wyra-

ża się w następujących słowach: „A pragnąłbym, żebyście wy

wszyscy mówili językami” (1 Kor 14:5). Niektórzy spierają

się mówiąc: „To słowa Pawła, nie Boga”. Całe Pismo jest na-

152 Duch Święty

pisane z natchnienia Bożego, a ten werset nie jest wyjątkiem

(zob. 2 Tym 3:16).

Nigdy nie zapominaj, że dar języków jest kluczowym

aspektem wzmocnienia Duchem Świętym, a także piękną

częścią naszej intymnej relacji z Bogiem. Mam taką samą

nadzieję dla ciebie jak Paweł: modlę się, abyś przyjął ten nie-

samowity dar i wzrastał w mocy i obecności Ducha każde-

go dnia.


DUCH PRZYNOSI DZIAŁANIE„A Bóg poręczył je również znakami i cudami,

i różnorodnymi niezwykłymi czynami oraz darami Ducha Świętego według swojej woli”.

—List do Hebrajczyków 2:4

Duch Święty jest sprawcą działania, które przejawia się w różny spo-sób. W Piśmie Świętym jest symbolicznie przedstawiony jako gołębica, ogień, wiatr i wino. Zrozumienie tych przejawów pomaga nam poznać Jego charakter i pragnienie, by działać w naszym życiu i przez nie.

Duch jest jak gołębica. We wszystkich czterech ewangeliach Duch jest opisany jako gołębica zstępująca na Jezusa. Gołębice są z natury delikatne i miłujące; są bardzo nieśmiałe i płochliwe. Odpoczywają tyl-ko w miejscach bezpiecznych i spokojnych. Gdy wybierają partnera, to na całe życie. Jak te fakty pomagają ci lepiej zrozumieć i odnieść się do Ducha Świętego?

Sprawdź: Ewangelia Mateusza 3:16-17; Ewangelia Marka 1:9-11; Ewangelia Łukasza 3:21-22; Ewangelia Jana 1:32-33.

Duch jest jak ogień. Objawił się Mojżeszowi w krzewie gorejącym, a Izraelowi w słupie ognia. W dniu Pięćdziesiątnicy Duch ochrzcił ludzi w „rozdzielonych językach, jakby z ognia” (Dz 2:3). Jest ogniem, który Jezus zesłał na ziemię i musimy uważać, by Go nie gasić. Pomyśl o wła-ściwościach ognia: oczyszcza, daje światło, wytwarza ciepło, spala rze-czy. Jak może ci to pomóc w zrozumieniu ognia Ducha Bożego w twoim życiu? Co podsyca ogień i pomaga go podsycać?

Sprawdź: Dzieje Apostolskie 2:3-4; Ewangelia Łukasza 12:49; 1 List do Tesaloniczan 5:19-21; Ewangelia Mateusza 3:11-12; Ewangelia Łukasza 3:16-17; Księga Jeremiasza 20:9; 23:29; List do Hebrajczyków 12:29.

154 Duch Święty

Duch jest jak wiatr. Objawił się w dniu Pięćdziesiątnicy nie tylko jako ogień, lecz również jako wiatr. Wiatry mogą się różnić, od delikat-nej bryzy po huragan. Pomyśl o tym, co może zrobić wiatr. Jak wiatr Du-cha może przynieść działanie do twojego życia? Co może sprawić?

Sprawdź: Ewangelia Jana 3:5-8.

Duch jest jak wino. W dniu Pięćdziesiątnicy uczniowie mówili w ję-zykach, ogłaszając Boże cuda. Manifestacja była tak nadzwyczajna, że niektórzy powiedzieli, iż napili się za dużo wina, ale Piotr rzekł – to był Duch! Zatrzymaj się i pomyśl. Jak picie wina oddziałuje zazwyczaj na ludzkie emocje? Jak picie nowego wina Ducha może wpłynąć na ciebie?

Sprawdź: Dzieje Apostolskie 2:13-18; Ewangelia Łukasza 5:37-38 (również Ewangelia Marka 2:22; Ewangelia Mateusza 9:17); List do Efezjan 5:18-19; Księga Estery 1:10; Księ-ga Jeremiasza 31:11-13.

„Niebo nie może pomieścić Ducha Świętego, a jednak znajduje On dom wewnątrz serc swoich sług. Jesteśmy Jego świątynią.

Każde Jego działanie wywołuje w nas wdzięczne uwielbienie. Jeśli jest jak wiatr, my będziemy jak kurant; jeśli jest jak rosa, my

zakwitniemy; jeśli jest jak płomień, my będziemy jaśnieć jak świetliki. W jakikolwiek sposób porusza się w nas, odpowiemy na Jego głos”.

—Charles H. Spurgeon2


JEGO OBECNOŚĆ JEST PRZEJAWEM„Każdemu natomiast dawany jest przejaw

Ducha dla wspólnej korzyści”.

—1 List do Koryntian 12:7 Przekład dosłowny

Gdy Duch Boży jest obecny, tam jest przejaw! Rzeki i morza nawad-niają suchą ziemię. Ślepi widzą, a głusi słyszą. Chromi chodzą, a niemi mówią. Strach jest pokonany, nadzieja rodzi się na nowo! Znaki i cuda wszelkiego rodzaju znaczą krajobraz naszego życia, gdy jesteśmy złącze-ni w relacji z Duchem Bożym.

Dzieje Apostolskie wciąż na nowo potwierdzają fakt, że ludzie wi-dzieli i słyszeli potwierdzenie obecności Ducha Świętego. Spójrz na hi-storię swojego życia. Jaki dowód obecności Ducha sobie przypominasz? Napisz zdanie lub dwa opisujące sytuację, w której pojawił się Duch Święty i radykalnie zmienił twoje życie.

Pamiętam, gdy…..

Pamiętam, gdy…..

Pamiętam, gdy…..

Nie spiesz się. Rozważaj Bożą dobroć. Niech Duch wzmocni cię nowym życiem, gdy przypomnisz sobie Jego wierność!

156 Duch Święty

„I rzekłem: To sprawia mi boleść, Że prawica Najwyższego jest zmienna. Wspominam dzieła Pańskie,

Zaiste, wspominam twoje dawne cuda. Rozpamiętuję wszystkie dzieła twoje I rozważam czyny twoje.

Boże, święta jest droga twoja! Któryż bóg jest tak wielki jak Bóg? Tyś Bogiem, który czyni cuda; Dałeś poznać narodom moc swoją”.

—Psalm 77:11-14

Dotychczas Duch Święty ci pomagał i chce wciąż to robić! Jakiej po-mocy potrzebujesz od Niego teraz? Wycisz się przed Nim i zaproś Go, by znów to uczynił! Poproś Go o potwierdzenie tego, że jest rzeczywisty i naprawdę troszczy się o ciebie i twoich bliskich. Czekaj w ciszy. Co do ciebie powiedział?

Zrób przerwę i oddaj chwałę Panu. Napisz dla Niego modlitwę uwielbienia i dziękczynienia. On jest tego godzien!


BYCIE NAPEŁNIONYM TO TRWAJĄCE DOŚWIADCZENIE

„I nie upijajcie się winem, które powoduje rozwiązłość, ale bądźcie pełni Ducha”.


Boże przykazanie o byciu napełnionym Duchem Świętym, przeka-zane przez Pawła, jest ważne. Greckie słowo tłumaczone jako pełni to pleroo (plejro). Oznacza „napełnić i rozmieścić w czyjejś duszy”3. Waż-niejszy od samego wyrazu jest jego czas, tryb i strona: teraźniejszy, roz-kazujący, bierna. Strona bierna oznacza, że „ty” (podmiot) jesteś przed-miotem czynności; tryb rozkazujący to nakaz, a nie suges a; czas teraź-niejszy wskazuje na nieprzerwane działanie.

List do Efezjan 5:18 w przekładzie The Amplifi ed Bible świetnie od-daje tę prawdę: „I nie upijajcie się winem, gdyż jest to rozpusta; lecz zawsze bądźcie napełnieni i pobudzeni Duchem [Świętym]”. Trwające doświadczenie napełnienia Duchem wpaja w nas wszystko, czego po-trzebujemy, by żyć jak Jezus i wypełniać Bożą wolę na ziemi tak, jak jest w niebie. Ewangelista Smith Wigglesworth powiedział:

„Nigdy nie będę w stanie ocenić, czym jest dla mnie chrzest Du-chem Świętym… Bycie Nim napełnionym jest luksusem, a zara-zem to Boże przykazanie dla nas… Utrzymuję, że gdy jesteś nie-ustannie napełniony, będziesz mówić na językach rano, w po-łudnie i wieczorem. Gdy żyjesz w Duchu to, gdy wychodzisz ze swojego domu, diabeł będzie musiał iść przed tobą. Będziesz więcej niż zwycięzcą nad diabłem. …Gdy żyjesz w duchu, poru-szasz się, działasz, jesz, pijesz i robisz wszystko dla Bożej chwały. Nasze poselstwo brzmi zawsze tak: ‘Bądźcie pełni Ducha’. To jest Boże miejsce dla ciebie i jest tak bardzo ponad życiem natural-nym, jak niebiosa są ponad ziemią. Poddaj się, aby Bóg mógł cię napełnić”4.

Piotr, Jan i inni uczniowie zostali ochrzczeni Duchem w dniu Pięć-dziesiątnicy. Niedługo potem zostali ponownie napełnieni Duchem w trakcie modlitwy.

158 Duch Święty

Przeczytaj uważnie to wydarzenie z Dziejów Apostolskich 4:23-31. Czego możesz nauczyć się z tej relacji, by móc przygotować się na na-pełnienie Duchem?

Poprzez Pawła Bóg mówi: „nie zaniedbuj darów” Ducha Świętego, lecz „roznieć na nowo ogień, który dał ci Bóg, a który jest wewnątrz cie-bie” (1 Tym 4:14; 2 Tym 1:6). Innymi słowy, bądź nieustannie napełnio-ny Duchem Świętym. Przeczytaj uważnie List do Efezjan 5:18-19; 6:18 i List Judy 20. Co Duch pokazuje ci na temat rozniecania Jego ognia we-wnątrz ciebie?

„Tak więc proszę was, bracia, w imię miłosierdzia, którym nas Bóg darzy, abyście chcieli składać samych siebie jako ofi arę

żywą, świętą i miłą Bogu. Taka tedy niech będzie wasza cześć rozumnie okazywana Bogu. I nie postępujcie według wzorów tego świata, lecz starajcie się o przemianę waszych myśli, żebyście mogli zrozumieć, czego Bóg od was chce - co

jest dobre, co miłe Bogu i co prawdziwie doskonałe”.



OBDAROWAŁ CIĘ W PEWNYM CELU„Każdej osobie dano coś do zrobienia, co pokazuje, kim

jest Bóg: każdy otrzymuje, każdy przynosi korzyść”.


Duch Święty dał nam konkretne dary, aby kontynuować dzieło, któ-re zaczął Jezus. Chociaż dary są różne, „za wszystko to jednak odpowia-da jeden i ten sam Duch, który rozdziela dary każdemu i tak, jak sam chce” (1 Kor 12:11 Słowo Życia).

Czy dary wciąż istnieją? Czy powinniśmy dokonywać dzieł, które czynił Jezus? Oczywiście, że tak. Ewangelista Reinhard Bonnke, który przyprowadził miliony osób do Chrystusa na afrykańskim kontynencie, oznajmia:

„Mocno wierzę, że Bóg dokonuje cudów dla swoich ludzi. Wie-rzę, że znaki, które towarzyszyły Jezusowi, gdy chodził po ziemi, mogą – i powinny – być prawdziwe, dziś, w naszym życiu. Jezus powiedział do swoich uczniów: Kto wierzy we mnie, ten także do-konywać będzie uczynków, które Ja czynię, i większe nad te czynić będzie; bo Ja idę do Ojca”5.

Przeczytaj uważnie List do Rzymian 12:3-8 i wymień wspomniane dary. Jak opisałbyś je ogólnie (ich zamiar i funkcję)?

Teraz przeczytaj 1 List do Koryn an 12:4-11 i przedstaw dziewięć da-rów. Jak opisałbyś je ogólnie (ich zamiar i funkcję)?

160 Duch Święty

Przyjrzyj się darom z obu fragmentów Słowa. Czy któryś z tych da-rów przejawia się w tobie? Jeśli tak, to który(e)?

Masz wątpliwości, który z tych darów cię pociąga lub ekscytuje? Poproś Ducha Świętego, by pokazał ci, w jaki sposób cię obdarował.

Twoja postawa wobec innych i obdarowanie przez Ducha jest waż-ne. Bóg mówi: „Niech sam Chrystus będzie waszym przykładem wasze-go usposobienia” (Flp 2:5 Philips). Reinhard potwierdza to mówiąc:

„Sukces dzieła Bożego nie zależy od żadnego z nas… Odnosi się go przez poleganie na Nim. …Ja jestem zerem, które Bóg może użyć tylko dlatego, że doceniam Jego głos bardziej od innych. …Nigdy nie powinienem widzieć siebie ponad innymi sługami Bo-żymi”6.

Przeczytaj uważnie 1 List do Koryn an 12:12-26 i List do Rzymian 12:3-5. Co Duch pokazuje ci na temat twojej postawy? Jak ważny jest dar każdej osoby – włącznie z tobą? Co stanie się z Ciałem Chrystusa, je-śli zaniedbasz używanie swojego daru?

Do dalszego studiowania:Właściwa postawa: List do Filipian 2:1-8; 2 List do Koryn an 8:9; Ewangelia Mateusza 23:11-12.Duch zamierzenie wyznacza również wierzących do urzędów: 1 List do Koryn an 12:28-31; List do Efezjan 4:11-14.


NIECH MODLI SIĘ PRZEZ CIEBIE O BOŻĄ WOLĘ

„Podobnie i Duch Święty przychodzi nam z pomocą w pokonywaniu naszych słabości. Bo często nie wiemy, o co i jak się modlić. Ale

Duch ponad miarę wstawia się za nami w westchnieniach, których nie można wyrazić słowami”.

—List do Rzymian 8:26 Słowo Życia

Czy byłeś kiedyś tak przygnębiony i złamany przez okoliczności ży-ciowe, że nie wiedziałeś jak się modlić? Nie jesteś sam. Wielu świętych tego doświadczyło. W takich chwilach Bóg chce, żebyś pobiegł do Nie-go, a nie uciekał od Niego. On nie chce, żebyś zamykał usta, lecz żebyś je otworzył. Jeśli nie wiesz, co powiedzieć lub o co się modlić, Duch Chry-stusa, który żyje w tobie, wie.

To ważne, abyś wiedział w swoim sercu, nie tylko w umyśle, że Duch Boży żyje w tobie. Poświęć czas na rozważanie następujących werse-tów. Co objawia ci Duch Święty?

Rozważ: List do Galacjan 4:6; List do Rzymian 8:16; 1 List do Koryn an 6:19; Ewan-gelia Jana 14:23; 1 List Jana 3:24; 4:12-13. Proś Ducha, by stał się dla ciebie rzeczywisty.

Bóg chce, żebyśmy „w każdej formie modlitwy i błagania modlili się w duchu przy każdej sposobności” (Ef 6:18 BWP). Watchman Nee, drogi sługa Boży, który stawił czoła cierpieniom fi zycznym i uwięzieniu przez wiele lat, powiedział:

„Dzięki Bogu, mamy wszechmocnego Ducha Świętego, by nam pomagał. Musimy polegać na zamieszkującym w nas Duchu Świętym, który działa w nas potężnie, gdyż jest naszą pomocą


w czasie słabości i niewiedzy. Chociaż nie wiemy, jak się modlić, to zamieszkujący w nas Duch Święty, który zna Bożą wolę, na-uczy nas modlić się zgodnie z Bożym umysłem”7.

Zatrzymaj się i pomyśl. Jak często naprawdę wiesz, jak modlić się o siebie, innych i sytuacje, które napotykasz? Jaka powinna być nasza postawa i podejście do Boga w każdej naszej modlitwie?

Sprawdź: Księga Przypowieści Salomona 3:5-8; 28:26; Ewangelia Łukasza 18:9-14; List Jakuba 4:6-10.

Chcesz chodzić w doskonałej Bożej woli? Duch pomoże ci w tym przez wołanie, westchnienia, jęki i niebiańskie języki. „Ojciec, zgłębiają-cy wszystkie serca, zna zamiary Ducha i wie, że wstawia się za świętymi zgodnie z Jego wolą” (Rzym 8:27 Słowo Życia). Przeczytaj uważnie ten fragment. Co Duch mówi ci poprzez niego?

„Bo ten, kto mówi obcymi językami, w praktyce mówi tylko do Boga… Nikt go nie rozumie, bo Duch tajemniczo przez nie-go przemawia. Kto mówi obcymi językami, buduje tylko siebie… Gdybym bowiem modlił się niezrozumiałym językiem, duchowo wprawdzie bym się modlił, ale umysłem nic bym z tego nie rozu-miał. I co w takiej sytuacji? Będę się modlił duchowo, ale i umy-słem! Będę śpiewał i duchowo, i umysłem” (1 Kor 14:2, 4, 14-15 Słowo Życia).


„Jeżeli w tym samym momencie poddasz się Duchowi, On przedstawi Ciebie i Twoją potrzebę przed Bożym tronem.

Duch Święty zna doskonały umysł i doskonałą wolę Bożą. Ten, który bada Twoje serce i zna Cię lepiej niż Ty siebie, zaniesie

Twoją potrzebę przed Boży tron i na pewno zauważysz moment, gdy Duch Święty będzie modlił się przez Ciebie”.

—Kathryn Kuhlman8

164 Duch Święty



1 | Ważne, abyśmy zrozumieli różnicę między Duchem

Świętym, który przychodzi, by uczynić sobie dom w nas

w trakcie zbawienia, a napełnieniem Duchem Świętym.

Jak opiszesz te dwa nadzwyczajne doświadczenia?

2 | Jak myślisz, dlaczego Jezus nakazał Swoim uczniom, by

czekali na napełnienie Ducha Świętego, zanim cokol-

wiek uczynią dla Jego Królestwa (zob. Dz 1:4-5)? Cze-

go możemy nauczyć się z zasady „Czekać, by otrzymać

moc z wysokości”? Jak możemy zastosować ją dziś w na-

szym życiu?

3 | Napełnienie Duchem Świętym wzmacnia nas, by mó-

wić w innych językach.

Języki są sposobem mówienia, który jest dla nas niezro-

zumiały. Wyobraź sobie, że jesteś jednym z wiernych Ży-

dów, którzy przybywają do Jerozolimy w dniu Pięćdziesiąt-

nicy, z różnych narodów. Jak zareagowałbyś na przemawia-

nie wierzących o zbawieniu przez Jezusa Chrystusa, w two-

im rodzimym języku?

4 | Jakie dwie stałe aktywności towarzyszą napełnieniu

wierzących Duchem Świętym? Dlaczego jednocze-

śnie zbawienie i napełnienie Duchem Świętym stało się

udziałem Korneliusza i jego rodziny? Podziel się histo-


rią na temat tego, jak Bóg usunął „religijną szufl adkę”,

w której Go umieściłeś i rozszerzył twoje zrozumienie

Jego osoby.

5 | Skoro przejawy proroctwa i mówienia innymi języka-

mi są obecnie widoczne w życiu wierzących, to dlaczego

Paweł powiedział, że nie wszyscy mówią językami (zob.

1 Kor 12:27-30) i one ustaną (zob. 1 Kor 13:8-12)? Prze-

czytaj uważnie te wersety i wyjaśnij.

6 | Biblia mówi o czterech rodzajach języków. Przeczy-

taj poniższe wersety i nazwij cztery kategorie języków.

Wyjaśnij, dlaczego Bóg dał Swojemu Kościołowi różne

przejawy Ducha.

1 List do Koryntian 14:22

1 List do Koryntian 12:10

1 List do Koryntian 14:14-15

List do Rzymian 8:26-28

Dlaczego ważne jest zrozumienie różnicy między różny-

mi językami?

7 | Czy wierzący może być napełniony Duchem Świętym

i nie mówić językami? Dlaczego tak lub nie? Jakie są

najczęściej tego powody?


NOTATKI



• Wzmocnienie Ducha jest niezbędne do wszelkiego dzie-ła Królestwa.

• Napełnienie Duchem Świętym jest osobnym doświad-czeniem, które następuje po zbawieniu.

• Zbawienie daje nam pozycję w Chrystusie; napełnienie Duchem wzmacnia nas do życia jak On.

• •Języki nie ustały; funkcjonują, aż zobaczymy Jezusa twarzą w twarz.

• Są cztery rodzaje języków; języki jako znak dla niewie-rzących, języki do wykładu, języki do osobistej modlitwy i języki do wstawiennictwa. Dwa pierwsze są do publicz-nego użytku, a kolejne dwa do osobistego.

168 Duch Święty

Duch Święty 169

5

Język Ducha„Jeśli wielbisz Go w językach osobistych, Bóg cię rozumie…

Gdyż jesteś blisko Niego – tylko ty i On”.


Dzień 1

Podoba mi się, jak przekład Biblii Th e Message przed-

stawia osobiste spotkanie z naszym Bogiem. To wy-

rażenie w językach osobistych jest potężnym oddzia-

ływaniem między tobą a Bogiem – „tylko ty i On”.

W ostatnim rozdziale przyjrzeliśmy się czterem rodzajom

języków w Nowym Testamencie: języki jako znak dla nie-

wierzących, języki do wykładu, języki do osobistej modli-

twy i języki do wstawiennictwa. Dwa pierwsze rodzaje ję-

zyków są przeznaczone do służby publicznej (pośród dwoj-

ga lub więcej osób), podczas gdy kolejne dwa są do użytku

osobistego. W tym rozdziale będziemy sprawdzali funkcje

i naturę osobistej komunikacji z Duchem Bożym, która za-

wiera w sobie zarówno mówienie językami, jak i mówienie

z rozumu. Oba te przejawy tworzą język Ducha.

Ponownie, aby to wyjaśnić: odnosząc się do tych wy-

rażeń jako „osobistych”, nie mam na myśli, że należy ich

używać tylko wtedy, gdy osoba jest sama. Osobisty wyraz

niebiańskich języków przejawia się raczej z wrażliwością

170 Duch Święty

na obecność tych, których Biblia nazywa „niezaznajomio-

nymi” lub „niewierzącymi”. Ten przejaw może nastąpić,

gdy osoba jest sama lub w obecności innych wierzących,

którzy rozumieją tę manifestację Ducha. Podobnie, pew-

nych osobistych rozmów z moją rodziną nie przeprowadzał-

bym przed grupą dopiero poznanych osób, gdyż nie zro-

zumiałyby, o czym mówię (aby dowiedzieć się więcej zob.

1 Kor 14:22-25).

Zauważ, że Paweł odnosząc się do języków w 1 Liście do Ko-

ryntian 14:2, mówi o nich jako o „językach osobistych”. Niestety,

wiele odłamów Kościoła nie zrozumiało lub całkowicie odrzu-

ciło niesamowity dar osobistych języków, gdyż nie pojęło, że in-

tymność wymaga właściwego czasu i miejsca.

Na intymną zażyłość między zakochanymi jest właści-

wy czas i miejsce. Czy to czas przed zaślubinami? Nie.

Czy miejsce publiczne jest odpowiednie? Oczywiście,

że nie. Jedno otoczenie może być piękne i przeznaczone

przez Boga, a drugie z kolei niesmaczne i niewłaściwe.

Bóg zamierzył, aby małżonkowie dzielili intymność sek-

sualną prywatnie, tylko po tym, jak już złożyli sobie przy-

sięgę wierności. Podobnie, niektóre rodzaje języków po-

winny być używane jedynie prywatnie, gdyż ich przezna-

czeniem jest intymność. Właściwy wyraz duchowej zażyło-

ści, podobnie jak fi zycznej, ma miejsce w określonym czasie

i miejscu. Czy chrześcijanie powinni stronić od daru seksu tyl-

ko dlatego, że ludzkość wypaczyła jego pierwotny Boży zamiar?

Oczywiście, że nie! Podobnie my nie możemy pomijać lub

pogardzać darem języków.

Wiem, że wiele osób w Kościele widziało dar języków,

który był źle używany lub nawet nadużywany. Jednak nie

powinniśmy odrzucać nauczania Ciała Chrystusa o tym da-

Język Ducha 171

rze tylko dlatego, że niektórzy go nie zrozumieli lub sprze-

niewierzyli. To dlatego w tym rozdziale chcę odkryć intymną

naturę naszego niebiańskiego języka i pomóc ci lepiej zrozu-

mieć jego zamiar i znaczenie w naszym życiu.

Pamiętaj, Duch Święty jest Duchem prawdy. Gdy pod-

dajesz się mądrości Bożego Słowa, Duch objawi ci prawdę.

Zrób sobie krótką przerwę i zaproś Go do czasu, w którym

będziesz się uczył. Poproś Go, aby usunął z twojego umy-

słu z góry przyjęte poglądy lub wierzenia, które są sprzecz-

ne z Jego Słowem. Nigdy nie doświadczysz Bożej pełni, je-

śli pozwolisz swojemu skończonemu zrozumieniu określać

i ograniczać Jego nieskończoną wielkość.

Prezydent i król

Jako obywatel Stanów Zjednoczonych Ameryki byłbym

zaszczycony otrzymując zaproszenie na kolację z naszym

prezydentem. Jest on jedną z najbardziej rozpoznawalnych

i wpływowych osób na kuli ziemskiej. Biorąc pod uwagę

liczne agencje, które ma do dyspozycji, niewiele jest infor-

macji, do których nie ma dostępu. Wiedza prezydenta odno-

śnie do naszej sytuacji w państwie znacznie przekracza moją:

jest zwierzchnikiem sił zbrojnych, podczas gdy ja jestem tyl-

ko obywatelem, który nie obejmuje urzędu władzy. Dlatego,

gdybyśmy rozmawiali o sprawach naszego państwa, prezy-

dent musiałby mówić do mnie na poziomie mojego rozumie-

nia. Inaczej nie mógłbym go rozumieć, gdyż udana komuni-

kacja wymaga wspólnego języka.

Podobnie, gdy komunikuję się z Królem wszechświata,

to nie mogę tego robić na Jego poziomie. Prezydent Stanów

Zjednoczonych może wiedzieć wiele o sprawach państwa,


ale Bóg wie wszystko. Nie ma przed Nim nic ukrytego. Gdy

modlę się do Pana rozumem, to jestem ograniczony do tego,

co rozumiem i wiem. Bóg nie był zadowolony z ograniczone-

go poziomu intymności ze Swoimi dziećmi. Dlatego umożli-

wił nam komunię z Nim na Jego poziomie. Uczynił to przez

dar Swojego Ducha. To tak, jakby Bóg rzekł: „Nie chcę ko-

munikować się z moimi dziećmi zaledwie na poziomie, który

jest poniżej mojej wiedzy, zrozumienia i mądrości. Chcę, aby

miały zdolność wejścia w głębszą społeczność ze Mną. Dam

więc moim dzieciom Pomocnika: Mojego Ducha”. Obecność

i komunia Ducha Świętego umożliwia nam doświadczenie

głębszej zażyłości ze Stwórcą.

Boża wola i Jego drogi przekraczają nasze ograniczone

zrozumienie – ale gdy modlimy się w Duchu, to nie robimy

tego zgodnie z naszym zrozumieniem. Modlimy się zgodnie

z wolą Jego Ducha. Rozumiesz? Gdy modlimy się w Duchu,

robimy to według doskonałej woli Bożej!

Język wojenny

„Gdyż bój toczymy nie z krwią i z ciałem, lecz z nad-

ziemskimi władzami, ze zwierzchnościami, z władca-

mi tego świata ciemności, ze złymi duchami w okrę-

gach niebieskich” (Ef 6:12).

Czasami zapominamy, że szatan wypowiedział wojnę

ludzkości. Jego strategia zawsze polegała na oddzieleniu nas

od Stwórcy, źródła życia. Bóg jednak zna sztuczki wroga.

W swojej nieskończonej mądrości rozwinął tajemniczą stra-

tegię, by udaremnić plany szatana. Paweł opisał ten przełom

w 1 Kor 2:7-8: „Ale głosimy mądrość Bożą tajemną, zakrytą,

Język Ducha 173

którą Bóg przed wiekami przeznaczył ku chwale naszej, któ-

rej żaden z władców tego świata nie poznał, bo gdyby pozna-

li, nie byliby Pana chwały ukrzyżowali”. Paweł opisuje moc

krzyża, tajemnicę „zakrytą”, a która została objawiona po

śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa. Ofi ara Jezusa na krzyżu

otworzyła przed nami bliską relację z Bogiem, udaremniając

plany naszego odwiecznego wroga.

Boży plan, który widzimy w krzyżu, nie był jedynie ta-

jemnicą dla władców tego wieku. Istnieje wiele aspektów Bo-

żej mądrości (Jego Słowa), które były ukryte, a które mogą

być odkryte i rozpoznane tylko przez Jego Ducha. Jako wie-

rzący, otrzymaliśmy dostęp do tych tajemnic poprzez ko-

munię z Duchem. Wspomniałem już wcześniej, że Bóg nie

zamierzał nas zaledwie „zbawić”. Dał nam również pozycję

w Chrystusie i powierzył nam władzę i moc nad tym samym

wrogiem, który tak długo dręczył nasze dusze. Jesteśmy te-

raz dziedzicami i wojownikami w Bożym Królestwie, a na-

szym celem jest promowanie sprawy Chrystusa. W swojej

mądrości Bóg stworzył drogę, na której może w tajemnicy

przekazywać Swój doskonały plan tym z nas, którzy walczą

za Jego sprawę.

W czasie wojny, wojsko rozwija „język”, przez który prze-

kazuje potajemnie plany i informacje. Udoskonalają często

złożone kody i komunikują się na bezpiecznych częstotli-

wościach. Dlaczego tak robią? Dyskrecja jest niezbędna dla

bezpieczeństwa ludzi i sukcesu operacji. Jeśli wróg odkryje

ich plany, może przygotować skuteczny kontratak. Jako dzie-

ci Boże otrzymaliśmy dostęp do tajemniczej częstotliwości

niebios przez Ducha, który umożliwia nam odkrywanie ta-

jemnicy Bożych strategii nie ujawniając planów naszego Do-

wódcy wrogowi. Paweł kontynuuje:


„W każdej modlitwie i prośbie zanoście o każdym cza-

sie modły w Duchu i tak czuwajcie z całą wytrwałością

i błaganiem za wszystkich świętych” (Ef 6:18).

Istnieje powód, dla którego Bóg nakazał nam się modlić.

Jako wojownicy na ziemi, jesteśmy tymi, którzy walczą z si-

łami ciemności. Jedną z budzących grozę broni, które posia-

damy, jest modlitwa w Duchu. Wróg jest wtedy niedoinfor-

mowany o planach i zamiarach, które stoją za Bożymi stra-

tegiami.

Czasami Bóg poruszy serce matki, by zaczęła wstawiać

się za swoim synem. Może nie zdawać sobie sprawy z tego,

co dzieje się w jego życiu, ale wie, że Duch przynagla ją do

modlitwy. Gdy wstawia się w niebiańskim języku, wydaje

rozkazy w duchowej rzeczywistości i modli się o doskona-

łą Bożą wolę dla jej syna. Dlatego powiedziano nam: „Tylko

z rozwagą należy prowadzić wojnę” (Przyp 20:18).

Nasz niebiański język przewyższa nasze zrozumienie i nie

jest ograniczony czasem lub przestrzenią. Gdy modlimy się

w Duchu, porzucamy poleganie na swoim zrozumieniu i ufa-

my ogromowi Jego nieskończonej mądrości. To jest jeden

z wielu powodów, dla których Paweł powiedział: „A pra-

gnąłbym, żebyście wy wszyscy mówili językami”.

Wróg nie może rozszyfrować naszego niebiańskiego ję-

zyka, gdyż jest to intymna wymiana między Bogiem a Jego

dziećmi; dlatego jest on bardzo skuteczny w powstrzymywa-

niu planów wroga wobec nas i innych wierzących.

„Oto dałem wam moc… po wszelkiej potędze nie-

przyjacielskiej” (Łk 10:19).

Język Ducha 175

My, wierzący, zostaliśmy wyposażeni, aby zdecydowanie

rozszerzać Królestwo Boże na ziemi (zob. Mt 11:12). Kościół

jest Ciałem Chrystusa na ziemi. Ustaliliśmy już wcześniej, że

Jezus nie przebywa już tutaj fi zycznie. Jesteśmy ambasadora-

mi i wojownikami Bożego Królestwa – jesteśmy tymi, któ-

rzy niosą i dają Jego przemieniającą moc tym, którzy potrze-

bują odnowienia, wolności i odkupienia. Nigdy nie będziemy

Ciałem Chrystusa dla zgubionego i umierającego świata bez

wzmocnienia Jego Duchem. Szatan i jego kohorty nie boją

się ciebie, boją się za to tego, kim jesteś w Chrystusie oraz

mocy, którą dzierżysz jako syn albo córka Najwyższego.

Dzień 2

Język intymności

Moja żona i ja jesteśmy ze sobą na tyle długo, że rozwi-

nęliśmy swój własny język. Wystarczy, że powiem: „CBOI”,

a moja żona wie, co mam na myśli. Widzisz, gdy wzięliśmy

ślub, wydawało się, że każda służba ma w nazwie „Pomoc

Międzynarodowa”. Zdecydowaliśmy z żoną założyć służ-

bę o nazwie Cuddle Bunny Outreach International (Przy-

tul Królika Zasięg Międzynarodowy – przyp. tłum.). Wy-

starczyło, że wymieniliśmy się spojrzeniami i powiedzieli-

śmy „CBOI”, i wiedzieliśmy, że to jest czas na przytulanie

lub pocałunek. Ktokolwiek usłyszał nas, mógł się zastana-

wiać, o czym oni mówią? To był głupi język, ale był intymny

i znany tylko mnie i Lisie. To tylko jeden przykład wielu in-

tymnych metod komunikacji, które wspólnie rozwinęliśmy.

Podobnie, modlitwa w naszym niebiańskim języku uzdal-

nia nas do intymnej komunikacji z Bogiem. Ktoś może po-


wie: „Ale John, nie rozumiem, o co się modlę. Czy Biblia

nie mówi: ,Bo jeśli się modlę, mówiąc językami, duch mój

się modli, ale rozum mój tego nie przyswaja’” (1 Kor 14:14)?

Tak, to prawda. To dlatego w poprzednim wersecie czytamy:

„Dlatego ten, kto mówi językami, niechaj się modli o dar

wykładania ich” (w. 13). Gdy modlę się lub jestem w komu-

nii z Bogiem na językach, proszę Go, aby dał mi wykład mo-

ich modlitw. Wiesz, co się wtedy dzieje? Pomysły, mądrość

i objawienie wychodzą, wręcz wytryskują z mojego ducha.

Są uwolnione z głębi mego wewnętrznego człowieka i poja-

wiają się w moim umyśle lub zrozumieniu. Najlepszym przy-

kładem obrazującym to są bąble powietrza, uwięzione w głę-

bi oceanu, które wydobywają się na powierzchnię.

Pozwól, że podam przykład. Kiedy dochodzę do frag-

mentu Słowa, którego nie rozumiem, mówię: „Duchu Świę-

ty, ucz mnie”. Następnie modlę się językami. Objawienie nie

zawsze przychodzi od razu; przeważnie przychodzi później,

gdy coś robię, jak prowadzę samochód, biorę prysznic, odpo-

czywam lub gram w golfa. Nagle dociera do mnie! Te obja-

wienia są rezultatem intymności z Duchem – prosiłem o Jego

intuicję. Bóg objawia Swoje tajemnice pokornym; gdy uniża-

my się (prosimy o kierownictwo Ducha), to doświadczamy

głębszej intymności z Nim i otrzymujemy więcej duchowe-

go objawienia.

Podobnie jest z mocą duchową. Paweł napisał następujące

słowa, prosto z Ducha Bożego:

„Dosyć masz, gdy masz łaskę moją, albowiem pełnia

mej mocy [łaski] okazuje się w słabości. Najchętniej

więc chlubić się będę słabościami, aby zamieszkała we

mnie moc Chrystusowa (2 Kor 12:9).

Język Ducha 177

Boża łaska, która jest Jego mocą, jest dana pokornym (Pa-

weł odnosi to do tych, którzy przyznają się do swoich „słabo-

ści”). Gdy uniżysz się poprzez poddanie się nieograniczonej

mądrości Jego Ducha, spocznie na tobie większa miara Bożej

mocy. To również jest produktem ubocznym intymnej rela-

cji z Duchem.

Społeczeństwo zachodnie jest nakierowane na rezulta-

ty. Nie widzimy często szybkich efektów naszych wysiłków

lub inwestycji i dlatego nasza determinacja słabnie. Musi-

my zrozumieć, że gdy modlimy się w Duchu, inwestujemy

w przyszłość. Czasami potrzeba wiele czasu, zanim objawie-

nie wypłynie na powierzchnię naszego zrozumienia. Modli-

twa w Duchu wymaga wiary, gdyż zaczyna się w miejscu,

w którym kończy się nasze naturalne zrozumienie. Zmusza

do wysiłku naszą wiarę i zwiększa naszą zdolność zrozumie-

nia Bożej mądrości.

Modlitwa rozumem

Ten rozdział skupia się na modlitwie w Duchu; jednak

modlitwa rozumem jest również niezmiernie korzystna. Pa-

weł wyraźnie zaznaczył, że powinniśmy modlić się zarówno

rozumem, jak i w Duchu.

„Będę się modlił duchem, będę się modlił i rozumem;

będę śpiewał duchem, będę też śpiewał i rozumem”

(1 Kor 14:15).

Gdy modlę się rozumem, to bezpośrednio pouczam

mój umysł. Wywołuje to duże emocje i pasję. Łączy mnie

to z osobą, o którą się modlę: Lisą, moimi dziećmi, moimi


przyjaciółmi, pracownikami, itd. Podobnie, gdy mówię zro-

zumiale, by ogłosić wielkość mojego Ojca, zalewa mnie po-

czucie dziękczynienia i wdzięczności.

Czasem modlę się rozumem, zgodnie z prowadzeniem

Ducha. Właściwie jest to inna forma modlitwy w Duchu.

Najczęściej jednak modlę się najpierw w Duchu, a następnie

Bóg daje mi wykład lub zrozumienie mojej modlitwy. Słowa

zrozumienia wypływają z moich ust jak rzeka.

Gdy piszę o potrzebie modlitwy w Duchu, nie umniej-

szam w żaden sposób modlitwy rozumem. Chcę za to za-

komunikować, że zdrowe życie modlitewne zawiera w sobie

zarówno modlitwę w Duchu, jak i rozumem. Obie są ważne

dla naszego życia w Bogu.

Źródło naszego życia

W Księdze Przypowieści Salomona 20:7 czytamy: „Lam-

pą Jahwe jest duch człowieka: on głębię wnętrza przenika”

(BT). Cuda Bożego Ducha są oświecone i początkowo obja-

wione w naszym duchu, nie w umyśle. To dlatego, gdy mo-

dlimy się w Duchu, powinniśmy wierzyć i prosić o wykład.

Objawienie, które Duch Święty przekazuje naszemu ducho-

wi, zostanie uwolnione i wyniesione na powierzchnię nasze-

go zrozumienia.

W Księdze Przypowieści Salomona 20:5 czytamy: „Rada

[zamysł, mądrość, kierunek, zamiar] w sercu człowieka jest

jak głębokie wody, ale człowiek roztropny potrafi z niej czer-

pać”. Poprzez moc krzyża Bóg dał nam nowe serce (zob. Ez

36:26). Jesteśmy teraz w stanie czerpać radę (Duch Święty

jest nazwany Doradcą) z głębi naszego odnowionego serca.

Język Ducha 179

Potwierdzają to słowa Jezusa z Ewangelii Jana 7:38-39: „Kto

wierzy we mnie, jak powiada Pismo, z wnętrza jego popłyną

rzeki wody żywej. A to mówił o Duchu, którego mieli otrzy-

mać ci, którzy w niego uwierzyli; albowiem Duch Święty nie

był jeszcze dany, gdyż Jezus nie był jeszcze uwielbiony”.

Warto również przeczytać Księgę Izajasza 12:3: „I będzie-

cie czerpać [żywą wodę] z radością ze zdrojów zbawienia”.

W Ewangelii Jana Jezus wyraźnie powiedział, że „żywą

wodą”, która wypłynie z naszego serca jest „Duch”. Dlaczego

Pan przyrównał Ducha do wody? Woda daje życie i wital-

ność; bez niej życie na ziemi przestaje istnieć. Gdy Jezus od-

niósł się do Ducha jako do „żywej wody”, miał na myśli to,

że jest On prawdziwym sednem życia.

Bóg mówi: „Lud mój ginie, gdyż brak mu poznania”

(Oz 4:6). O jakim poznaniu mówi Pan? Ma na myśli pozna-

nie Jego dróg i zamiarów. Wspaniała nowina polega na tym,

że Bóg posłał Swojego Ducha do nas, abyśmy żyli pełnią ży-

cia, które pochodzi z poznania Jego serca.

Bez zrozumienia Boga nie można Mu służyć. Jeśli człon-

kowie mojego zespołu nie poznają mojego serca, to nie będą

mogli mi pomóc. Gdy czytamy Słowo Boże i spędzamy czas

na modlitwie, Duch objawia nam Boże serce. Aby żyć szczę-

śliwie, potrzebujemy takiego wzmocnienia. W Księdze Ne-

hemiasza 8:10 czytamy: „Radość w Bogu jest waszą siłą”

(BWP). Innymi słowy, gdy cieszymy się Nim (doświadcza-

my odświeżenia przez Jego Ducha), otrzymujemy siłę, by

sprostać temu, co przed nami. Nie wiem jak ty, ale ja nie

chcę spędzić jednego dnia bez Jego radości.


Tajemnice Boże

Z fragmentów Księgi Przypowieści Salomona i Ewangelii

Jana dowiadujemy się, że woda wytryskująca z naszego serca

zawiera tajemnice lub sekrety Bożej mądrości. Wiemy rów-

nież, że Bóg objawia je poprzez Swojego Ducha. Spójrzmy

teraz na to, co Paweł powiedział w 1 Liście do Koryntian 2:7:

„Lecz głosimy tajemnicę mądrości Bożej”.

Greckie słowo, przetłumaczone jako tajemnica, nie ozna-

cza „tajemniczy” lub „niejasny”. Znaczy raczej „ukryty lub

nie w pełni objawiony”1.

Wyobraź sobie, że jesteś we wspaniałej restauracji. Szef

kuchni przychodzi do twojego stolika i upewnia się co do

twojego gustu kulinarnego. Następnie przygotowuje posi-

łek zgodnie z twoim smakiem. Gdy jedzenie jest już gotowe,

kelner przychodzi i stawia przed tobą przystawkę. Przystaw-

ka pozostaje zakryta, gdyż jesteś w tak świetnej restauracji.

Wiesz, że przed tobą jest posiłek, ale otacza go pewnego ro-

dzaju tajemnica.

We właściwym czasie kelner mówi: „Woal!” i odkrywa

danie. Teraz możesz zobaczyć posiłek przygotowany przez

szefa kuchni. Jedzenie przez cały ten czas było przed tobą,

mimo że nie wiedziałeś, co to było. Kelner odsłonił tajem-

nicę twojej kolacji. Kucharz przez cały czas wiedział, jaka to

przystawka, ale dla ciebie była ona ukryta, dopóki przykryw-

ka nie została zdjęta.

Bóg, poprzez Swojego Ducha, usuwa zasłonę ze Swo-

jego ukrytego planu – Jego tajemnicy. Poprzez part-

nerstwo z Duchem możemy teraz… głosić mądrość

[lub radę] Bożą w tajemnicy …abyśmy wiedzieli, czym

Język Ducha 181

nas Bóg łaskawie obdarzył. Głosimy to nie w uczo-

nych słowach ludzkiej mądrości, lecz w słowach, któ-

rych naucza Duch, przykładając do duchowych rzeczy

duchową miarę (zob. 1 Kor 2:7, 12-13).

Paweł w tym samym liście napisał: „Bo kto językami

mówi, nie dla ludzi mówi, lecz dla Boga; nikt go bowiem

nie rozumie, a on w mocy Ducha rzeczy tajemne wygłasza

(1 Kor 14:2). Czy widzisz związek? Gdy mówimy w języ-

kach, wypowiadamy Boże tajemnice. Wiemy już, że są one

ukryte w głębi naszego serca (zob. Przyp 20:5) i wychodzą

na światło, gdy żywa woda mądrości Ducha wytryska z na-

szego wnętrza (zob. Jn 7:38-39). Dlatego modlitwa na języ-

kach buduje nas, gdyż czerpie „żywą wodę”, prawdziwe sed-

no życia, abyśmy mogli zrozumieć radę samego Ducha!

Wspomniałem już wcześniej, że wiele razy czytałem Pi-

smo Święte i napotykałem fragmenty, których nie rozumia-

łem. Gdy tak się dzieje, modlę się w Duchu, a za tym podą-

ża zrozumienie. Nierzadko byłem w trakcie pisania książki,

gdy nagle napotykałem przeszkodę nie do przejścia. Wyda-

wało się, że nie mam już nic więcej do powiedzenia. Jedy-

ną rzeczą, jaką mogę zrobić w takiej sytuacji jest wyłącze-

nie komputera i modlitwa na językach. Gdy to robię, często

otrzymuję nowe objawienie. Co w takich chwilach się dzieje?

Żywa woda Ducha Bożego płynie z mojego serca!

Jeśli nie jesteś w komunii z Bogiem, to pewne tajemni-

ce wciąż będą zakryte przed twoim naturalnym umysłem.

Te tajemnice mogą obejmować takie pytania jak: do jakiego

kościoła powinienem uczęszczać, kogo powinienem poślu-

bić, gdzie powinienem pracować, który dom mam kupić, jak

mam modlić się o liderów, jak być lepszym mężem/żoną, jak

182 Duch Święty

poradzić sobie z problemami dzieci, jak wyróżniać się w pra-

cy i wiele innych. Czy nie cieszysz się z tego, że Bóg nie zo-

stawił nas, abyśmy radzili sobie z problemami polegając na

naszym rozumie? Poprzez Jego Ducha możemy odkryć Jego

plany (to, co najlepsze) dla naszego życia i będziemy w stanie

radować się Jego obiecanym pokojem.

Dzień 3

Pokój: Dar intymności

W 5 rozdziale Listu do Galacjan czytamy, że pokój jest

dowodem obecności i zgody z Duchem w naszym życiu. Jest

to wspaniałym błogosławieństwem, które ma wiele prak-

tycznych zastosowań w codziennym życiu.

Gdy byłem kawalerem, tożsamość mojej przyszłej żony

była dla mnie tajemnicą. W tamtym czasie spotykałem się

z kobietą o nazwisku Lisa Toscano. Wiedziałem, że napraw-

dę ją lubię. Kochałem jej osobowość i bardzo mnie pocią-

gała. Chciałem jednak poślubić kobietę, którą wybrał dla

mnie Bóg. Lisa mieszkała w stanie Arizona, a ja w Teksasie.

Oboje pragnęliśmy Bożego kierownictwa odnośnie do przy-

szłości naszej relacji. Powiedziałem więc Lisie: „Módlmy się

codziennie w Duchu przez kolejne trzydzieści dni. Posłu-

chaj swojego serca. Jeśli poczujesz dręczące lub nieprzyjem-

ne uczucie, to znaczy, że Bóg mówi ci, aby nie angażować się

w tę relację. Jeśli masz poczucie pokoju, Duch Święty zachę-

ca cię do kolejnego kroku w naszej relacji”. Gdy modliliśmy

się, każdy z nas odczuł ogarniający pokój, któremu towarzy-

szyło oczekiwanie i radość. Po trzydziestu dniach otwarcie

dyskutowaliśmy o naszych odczuciach w trakcie modlitwy.

Język Ducha 183

Odkryliśmy, że oboje doświadczyliśmy tego samego. Na-

sza relacja rozwinęła się i ostatecznie wzięliśmy ślub. Od

tego czasu minęło już ponad trzydzieści lat i jestem bardzo

wdzięczny za to, że oboje doświadczyliśmy pokoju!

W Liście do Rzymian 8:14 czytamy: „Wszyscy, którzy

dają się prowadzić Duchowi Bożemu, są synami [i córka-

mi] Bożymi” (BWP). Dwa wersety dalej dowiadujemy się,

jak Duch prowadzi dzieci Boże: „Ten to Duch świadczy we-

spół z duchem naszym, że dziećmi Bożymi jesteśmy” (8:16).

To jest główny sposób, w jaki Duch nas prowadzi – poprzez

Swój pokój lub świadectwo.

Czy chciałeś kiedyś zrobić coś, co wydawało się właściwą,

logiczną decyzją, ale za każdym razem, gdy o tym myśla-

łeś, doświadczałeś przygniatającego, niewygodnego odczu-

cia? Może zastanawiałeś się, co jest nie tak? Dlaczego tak

się czuję? Wszystko, co wiąże się z tą decyzją, wydaje się

właściwe. Jeśli byłeś w komunii z Duchem Świętym, to nie-

wygodne uczucie było od Niego. Mówił ci: „Nie idź w tym

kierunku”. Często tego doświadczałem. Czasami decyzja, by

podążać za prowadzeniem Ducha, nie wydaje się sensowna

aż minie sporo czasu. Nauczyłem się ufać Mu w takich sytu-

acjach. Pamiętaj, Jego mądrość nie jest ograniczona czasem

ani przestrzenią, co oznacza, że zawsze rozważa twoją przy-

szłość, gdy prowadzi cię w czasie teraźniejszym.

Czasami z kolei odczuwałem wielki pokój w decyzji, któ-

ra wydawała się dużym ryzykiem. Był to pokój Chrystusowy,

który rządził w moim sercu. Posłuchaj słów apostoła Pawła:

„I niech pokój (harmonia duszy, która pochodzi) od

Chrystusa rządzi (nieustannie działa jako arbiter)

w waszych sercach [nieodwołalnie decydując i odpo-


wiadając na wszystkie pytania pojawiające się w wa-

szym umyśle, w stanie pokoju] do którego jako [człon-

ki Chrystusa] jedno ciało zostaliście powołani [by żyć]”

(Kol 3:15 AMP).

Uwielbiam angielski przekład Amplifi ed, który przyrów-

nuje Ducha Świętego do arbitra. Dobry arbiter podejmu-

je decyzje bez zastanowienia. Podobnie, Duch Święty po-

radzi sobie ze wszystkimi pytaniami (decyzjami, obawami,

itp.), które powstają w naszym umyśle. Podzieli się z tobą

Swoją mądrością, jeśli pozwolisz Mu podejmować decyzje.

Często komunikuje je poprzez pokój, który przekracza ludz-

kie zrozumienie; jest to świadectwo Ducha. W Piśmie Świę-

tym czytamy:

„A pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum strzec

będzie serc waszych i myśli waszych w Chrystusie Je-

zusie” (Flp 4:7).

Zostaliśmy umieszczeni w Chrystusie Jezusie, co ozna-

cza, że mamy dostęp do pokoju, który jest tak ulotny w trak-

cie dnia i w naszym wieku. Jezus jest Księciem Pokoju, więc

ci, którzy są w Nim, otrzymali obietnicę pokoju. Gdy za-

praszamy Ducha Świętego do podejmowanych przez nas de-

cyzji, On zawsze będzie świadczył poprzez pokój Chrystu-

sa Jezusa.

Pokój i podejmowanie decyzji

Jako lider organizacji Messenger International, podjąłem

wiele decyzji, które były potwierdzone jedynie przez Jego po-

Język Ducha 185

kój. Cele, które sobie wyznaczyłem, wydawały się niemożli-

we do zrealizowania, ale Boży pokój zachowywał mnie od

ograniczania potencjału Messenger International przez moje

własne zrozumienie.

Były chwile, w których wyraźnie słyszałem przemawia-

nie Ducha. Na przykład, przygotowując się do pisania tej

książki, właściwie planowałem podjąć zupełnie inny temat.

W czasie modlitwy i postu Duch Święty pouczył mnie, by

napisać o cudzie Jego istoty.

W podejmowaniu większości moich decyzji kierowałem

się pokojem Bożym (zawsze w zgodzie z Jego Słowem), a nie

przez jasne wytyczne. Jednak, czasami Duch Boży przema-

wiał do mnie. Zazwyczaj dzieje się tak, gdy Bóg wyznacza

dla mnie całkowicie nowy kierunek. Pozwól, że podam przy-

kład.

Głównym celem Messenger International jest budowa-

nie lokalnych kościołów. Wierzymy, że lokalne kościoły są

najbardziej strategicznym Bożym sposobem dotarcia do za-

gubionych, przyniesienia nadziei i zaopatrzenia tym, którzy

tego potrzebują i czynienia uczniami. Ponad 20.000 kościo-

łów w Ameryce Północnej skorzystało z naszych programów

nauczania. Przez wiele lat naszym głównym celem było do-

tarcie do kościołów w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie,

Australii i Wielkiej Brytanii.

Wtedy, 31 maja 2010 roku, Bóg przemówił do mnie, gdy

czytałem Księgę Daniela: „Byłeś wierny w docieraniu do lo-

kalnych kościołów w świecie anglojęzycznym. Teraz posy-

łam cię na cały świat – do narodów”. To była chwila zadzi-

wienia. Nie miałem pojęcia, jak to się stanie. Zorganizowa-

łem więc spotkanie z dyrektorami naszej służby. Podzieliłem

się wizją, którą Bóg umieścił w moim sercu i powiedziałem


im, że w roku 2011 chcę rozdać 250.000 książek liderom

w krajach rozwijających się. Wszyscy byli w szoku. Nigdy nie

rozdaliśmy takiej ilości książek w jednym roku. Mój główny

szef zarządzający i inni członkowie działu wielokrotnie kwe-

stionowali mój pomysł. Ten dyrektor poprosił mnie, abym

przyniósł ten cel Bogu w modlitwie.

Wyraźnie usłyszałem od Boga, że mamy dotrzeć do pa-

storów i liderów na całym świecie, ale Bóg nie powiedział

konkretnie o rozpowszechnieniu 250.000 książek w nad-

chodzącym roku. Przyniosłem więc ten cel do Niego w mo-

dlitwie. Byłem wystarczająco pewny – miałem pokój. Duch

Święty nie musiał mówić do mnie słyszalnym głosem, gdyż

wiedziałem, że ten cel był zgodny z Jego pierwotnym za-

rządzeniem. Czułem Jego świadectwo. Gdy powiadomiłem

o tym zespół, z którym pracuję, natychmiast wsparł mnie

w tej wizji. Niedługo potem Bóg poruszył się w cudow-

ny sposób i byliśmy w stanie w tamtym roku rozdać ponad

270.000 książek pastorom i liderom z 47 narodów.

W 2011 roku spotkałem w Bejrucie, w Libanie, pasto-

ra z Iraku (byłem na Bliskim Wschodzie, przemawiając do

2.500 pastorów i liderów). Miał 36 lat i przewodził najwięk-

szemu kościołowi w swoim mieście. Powiedział mi: „Panie

Bevere, jest Pan dla mnie jak ojciec. Przeczytałem tak wie-

le pańskich książek, jak tylko mogłem. Użyłem nawet mojej

karty kredytowej, by pobrać zasoby elektroniczne z pańskiej

strony internetowej”.

Gdy to powiedział, chciałem wczołgać się do jakiejś dziu-

ry. Miałem przed sobą człowieka ze zrujnowanego woj-

ną kraju, o niewielkich fi nansach, który robił co mógł, aby

otrzymać materiały Messenger International. To sprawiło,

że jeszcze raz zawołałem do Boga o mądrość w tym, jak po-

Język Ducha 187

móc tym lokalnym kościołom przez wzmocnienie ich lide-

rów. Modląc się w Duchu, otrzymałem pomysł na przekaza-

nie pastorom w krajach rozwijających się nie tylko książek,

ale całego programu nauczania. W następnym roku rozdali-

śmy 1.3 milionów materiałów pastorom i liderom. Ta liczba

z roku na rok jest coraz większa.

Dzięki modlitwie w Duchu powstała strona internetowa,

dzięki której pastorzy i liderzy oraz ich zgromadzenia mogą

za darmo pobierać zasoby elektroniczne we własnym języku.

250.000 zasobów rozdanych w 2011 roku, teraz pomnaża się

z miesiąca na miesiąc! Tego rodzaju dzieło Bóg może wyko-

nać w nas i przez nas, gdy podążamy za świadectwem poko-

ju Ducha Świętego!

Dzień 4

Otrzymywanie instrukcji

Odnajdywanie Bożych instrukcji wydaje się problemem

dla wielu wierzących. Często słyszę ludzi, którzy mówią:

„Nie wiem, co Bóg chce, abym robił w moim życiu”! Jakub

mówi nam, co robić, gdy potrzebujemy instrukcji: „A jeśli

komu z was brak mądrości, niech prosi Boga” (1:5). Greckim

słowem odpowiadającym mądrości jest sophia, które oznacza

„zdolność zrozumienia i w rezultacie mądre działanie”2. My-

ślę o tym tak: dzięki Bożej mądrości możemy najpierw zro-

zumieć, a potem działać.

Kto daje nam zdolność zrozumienia Bożej mądrości, któ-

rą możemy zastosować w praktyce? Duch Święty. Przecho-

dziłem przez takie sytuacje, w których naprawdę potrzebo-

wałem instrukcji. Gdy zacząłem się modlić w językach, Boża


mądrość i instrukcja powstawała z mojego ducha i dawała mi

zrozumienie. Modlitwa w językach oświetla Bożą instrukcję

w naszym życiu.

Przeczytajmy ponownie Przypowieści Salomona 20:5:

„Rada w sercu człowieka jest jak głębokie wody, ale czło-

wiek roztropny potrafi z niej czerpać”. Inne przekłady an-

gielskie używają słowa zamiar zamiast rada. W Chrystusie

otrzymałeś zadanie lub zamiar, który jest dla ciebie unikal-

ny. To on wyznacza dla ciebie instrukcję, która jest ukryta

głęboko w twoim sercu. Gdy modlisz się w Duchu i odkry-

wasz Bożą radę, On objawi ci Swój zamiar. Nie stanie się to

w ciągu nocy, więc bądź cierpliwy. Gdy spędzasz czas nad

Słowem Bożym i w modlitwie, to On objawi ci zamiar, któ-

ry ma dla ciebie. Jeden z moich synów mówi tak: Biblia jest

naszą mapą, a Duch jest naszym przewodnikiem.

Ten dar instrukcji jest dostępny w każdej dziedzinie two-

jego życia. Jeśli przechodzisz przez trudności z jednym ze

swoich dzieci, daj sobie czas i poświęć go na modlitwę w Du-

chu. On pokaże ci, jak powinieneś zareagować. Jeśli pracu-

jesz w sprzedaży i nie wiesz, co robić, zamknij drzwi od biu-

ra i poproś o mądrość Tego, który wie wszystko. Mieszka już

w tobie; teraz zaczerpnij zwyczajnie z tego, co jeszcze nie zo-

stało ci objawione. On pragnie dać ci instrukcję! W Księdze

Izajasza 48:17 czytamy: „Tak mówi Pan, twój Odkupiciel,

Święty Izraelski: Ja, Pan, twój Bóg, uczę cię tego, co ci wyj-

dzie na dobre, prowadzę cię drogą, którą masz iść”. Bóg chce,

abyś wypełnił Jego zamiar dla ciebie w Królestwie i pragnie

poprowadzić cię krok po kroku.

Czasami słyszę ludzi, którzy mówią: „John, to po prostu

„duchowe” i trochę dziwne. Nie możemy tego typu próśb

przynosić do Boga. On dba tylko o rzeczy związane ze służ-

Język Ducha 189

bą”. Po pierwsze, nie ma nic dziwnego w Bogu, więc nie ma

również nic dziwnego w Jego zaangażowaniu we wszystkich

dziedzinach naszego życia. Ludzie mogą być dziwni, ale nie

Bóg. Nigdy nie powinniśmy również obniżać wagi Bożej

obietnicy tylko dlatego, że niektórzy ludzie przekręcili lub

źle użyli wyrazu Jego Ducha.

Po drugie, Biblia uczy nas, abyśmy „modlili się bez przy-

stanku” (1 Tes 5:17). Wielu chrześcijan nigdy nie studiowa-

ło kontekstu tego wersetu, aby zrozumieć jego znaczenie.

Paweł oczywiście nie mówi: „Poruszajcie swoimi wargami

w modlitwie w każdej minucie dnia”. Poza tym, Biblia naka-

zuje nam dzielić się ewangelią i zachęcać się wzajemnie. Nie

wykonamy żadnej z tych rzeczy, jeśli będziemy modlić się

w każdej sekundzie.

Paweł odnosi się w tym wersecie do nieustannej komunii

z Duchem Bożym. Jak możemy tego doświadczyć? W wer-

secie 19 apostoł wskazał odpowiedź, mówiąc: „Ducha nie

gaście”. Nieustannie się modlić to nigdy nie zasmucać obec-

ności Ducha Świętego. Oznacza to świadomość Jego obec-

ności i wrażliwość na Jego głos. Innymi słowy, nie powstrzy-

muj Jego udziału w twoim życiu. Duch chce być zaangażo-

wany w każdą dziedzinę twojego życia. Chce ci przewodzić.

Jego pragnieniem jest nieustanna komunia z tobą. To ona

wytworzy Jego pokój, siłę i kierunek w twoim życiu.

Nie jestem powołany do tego, by być biznesmenem, ale

gdybym był, to spędziłbym dużo czasu modląc się w Duchu

o moje interesy. Następnie podejmowałbym decyzje zgodnie

z pokojem w moim sercu. Nigdy nie poddawaj w wątpliwość

swojej zdolności, aby otrzymać instrukcję od twojego Stwór-

cy, tylko dlatego, że nie jesteś w „pełnoczasowej służbie”. Po-

prowadzi cię na twojej ścieżce tak, jak mnie.


Osobisty czas na modlitwie

Zauważyłem, że mój czas na modlitwie jest o wiele bar-

dziej efektywny, gdy zaczynam od czytania Pisma Świętego.

Słowo Boże oczyszcza mój umysł i wydaje się, że otwiera tu-

nel z mojego ducha do rozumu. Po spędzeniu czasu na czyta-

niu, jestem bardziej połączony z Duchem Świętym i mój czas

na modlitwie jest wzbogacony Jego manifestującą się obec-

nością.

Nauczyłem się również, że Bóg szybko objawia mi Sie-

bie, gdy umyślnie szanuję Jego obecność w moim życiu. Gdy

zaczynam medytować nad Jego wielkością i dobrocią, na-

gle Duch Święty objawia mi się. Dlaczego? Odpowiedź daje

nam psalmista: „Bóg… powinien być we czci u wszystkich,

którzy Go otaczają” (Ps 89:7 KJV). Jeśli chcesz doświadczyć

Bożej obecności, musisz przyjść do Niego z szacunkiem.

Najszybszym sposobem utracenia obecności Bożej jest nie-

okazywanie Mu szacunku poprzez uważanie Ducha Święte-

go za rzecz oczywistą.

Gdy Jezus przedstawił swoim uczniom oraz nam wzorzec

modlitwy, zaczął słowami: „Ojcze nasz, któryś jest w niebie,

Święć się imię twoje” (Mt 6:9). Innymi słowy, gdy przycho-

dzimy do Ojca, musimy wejść w Jego obecność ze świętym

szacunkiem. Gdy tak robimy, Duch Święty objawi Swoją

obecność, gdyż wie, że został otoczony czcią. Jego obecność

da nam perspektywę, mądrość, wiedzę i moc. On jest praw-

dziwie źródłem naszego życia! Dlaczego mielibyśmy oddzie-

lać się od Niego?

Język Ducha 191

Wstawiennictwo w Duchu

Regularnie modliłem się z pewnym pastorem, moim

przyjacielem. W trakcie naszych modlitw często wstawia-

liśmy się w językach. Pewnego razu wiedzieliśmy, że mówi-

liśmy i dawaliśmy polecenia dla rejonu na Bliskim Wscho-

dzie. Następnego dnia odkryliśmy, że w Turcji było olbrzy-

mie trzęsienie ziemi. Wierzę, że razem z moim przyjacielem

wstawialiśmy się o ten naród. Byliśmy z nim połączeni po-

przez Ducha, gdyż ten sam Duch mieszka w nas wszystkich.

Bóg mówił poprzez nas do tych, którzy byli w Turcji.

Takie duchowe wstawiennictwo jest niezwykle ważne

w rozszerzaniu Królestwa Bożego na ziemi. Wróg nienawi-

dzi naszego ogłaszania woli Bożej dla naszych braci i sióstr,

którzy są w oddaleniu. Jego celem jest podzielić i rozdzielić

Kościół. Chciałby ograniczyć nasze wstawiennictwo do po-

ziomu naszego zrozumienia.

Może nigdy nie zdawałeś sobie sprawy z tego, jak bar-

dzo jesteś połączony z innymi wierzącymi na całym świe-

cie. Z całą pewnością możesz poprawnie wstawiać się o wie-

rzących na innych kontynentach, nawet jeśli nie utrzymujesz

z nimi kontaktu.

Gdy byłem w Kenii, spotkałem mężczyznę z plemienia

Masajów. Odwiedził on później Stany Zjednoczone i był

z moimi przyjaciółmi w Pensylwanii. Ten człowiek pozostał

z nimi przez ponad miesiąc. Kilkakrotnie informował swo-

ich gospodarzy o tym, co dzieje się u jego rodziny w Afryce.

Pan domu zapytał w końcu: „Skąd wiesz, co dzieje się u two-

jej rodziny? Nie mają przecież dostępu do telefonu”. Odpo-

wiedział: „Paweł wiedział, co działo się w kościołach w Ko-


losach i w Koryncie, gdy był daleko od nich. Gdy modlę się

w Duchu, Pan pokazuje mi, co dzieje się u członków mojej

rodziny”. Werset, który miał na myśli to List do Kolosan 2:5:

„Bo chociaż ciałem jestem nieobecny, to jednak duchem je-

stem z wami i raduję się, widząc, że jest u was ład i że wiara

wasza w Chrystusa jest utwierdzona” i 1 List do Koryntian

5:3: „Lecz ja, choć nieobecny ciałem, ale obecny duchem”.

Paweł był połączony w Duchu z ludźmi z tych kościołów

i wiedział o ich sprawach i postępowaniu, mimo że nie był

z nimi obecny fi zycznie.

Wiele razy wiedziałem, że ktoś z mojego zespołu lub

partnerów ze służby modlił się o mnie. Gdy jestem w sytu-

acji zagrażającej życiu i w trudnych okolicznościach, nagle

Bóg interweniuje w ponadnaturalny sposób. Wiem, że w ta-

kich przypadkach ktoś modli się o ochronę nade mną i wsta-

wia się o mnie w Duchu.

Doświadczanie pokoju

„Bracia, nie bądźcie dziećmi w myśleniu… W zakonie

napisano: Przez ludzi obcego języka i przez usta ob-

cych mówić będę do ludu tego” (1 Kor 14:20-21).

Prawdopodobnie odkryłeś już, że Paweł w 14 rozdziale 1

Listu do Koryntian pisze dużo o językach. W tych wersetach

Paweł właściwie parafrazuje słowa Izajasza, gdyż w Księdze

Izajasza 28:11-12 czytamy:

„Zaiste, przez jąkających się i mówiących obcym języ-

kiem przemówi do tego ludu ten, który im rzekł: To

jest odpoczynek, dajcie odpoczynek zmęczonemu, i to

jest wytchnienie”!

Język Ducha 193

Bóg prorokował przez Izajasza, że mówienie językami

da odpoczynek i wytchnienie. Pewnego razu jeden z moich

przyjaciół, który jest pastorem dużego kościoła, rozmawiał

z pastorem z innego dużego kościoła. Ten drugi powiedział

mojemu przyjacielowi: „Jestem gotowy zostawić służbę. Je-

stem zmęczony. Jestem znużony. Jestem wycieńczony”.

Mój przyjaciel odpowiedział: „Przestałeś modlić się

w Duchu Świętym, czyż nie”?

Drugi pastor westchnął: „No cóż…”.

Mój przyjaciel kontynuował: „Ile czasu spędzasz na mo-

dlitwie w Duchu”?

Drugi pastor wciąż się wahał, ale w końcu powiedział:

„Cóż, wciąż przygotowuję kazania i wiele spraw dzieje się

w kościele liczącym 15 tysięcy członków oraz…”.

Mój przyjaciel spytał ponownie: „Modlisz się w Duchu”?

Pastor w końcu odpowiedział: „Nie, będę z tobą szczery,

nie modlę się”.

Mój przyjaciel powiedział: „Zacznij modlić się w Duchu”.

Niedługo potem niegdyś znużony pastor nie chciał już

zrezygnować ze służby. Dzisiaj, zarówno on, jak i jego ko-

ściół prosperuje!

Dlaczego modlitwa językami był tak potrzebna temu pa-

storowi? Gdy modlimy się w Duchu, otrzymujemy ponadna-

turalny pokój i odmłodzenie.

Jak dr Cho prowadził kościół liczący ponad 800.000 lu-

dzi i nigdy się nie wypalił? Modli się w Duchu. Nie potrafi ę

wymienić żadnego pastora, który by doświadczył większego

ucisku i odpowiedzialności niż dr Cho. Jego kościół całkowi-

cie zmienił Koreę Południową i jest on jednym z najbardziej

szanowanych pastorów na świecie. Żaden mężczyzna lub ko-

bieta nie są w stanie nieść takiego ciężaru własnymi wysił-


kami. Wiem, że dr Cho nie polega na swoim zrozumieniu.

Czas modlitwy jest dla niego priorytetem i modli się w Du-

chu kilka godzin każdego dnia. To zapewnia mu wielką siłę

i odpoczynek.

Lester Sumrall był wielkim mężem Bożym. Miałem

przywilej kilkakrotnie spędzić z nim czas. Doktor Sum-

rall spał zaledwie cztery godziny w ciągu nocy i pisał czte-

ry książki w tym samym czasie! Miał więcej energii niż jego

pracownicy (dwa razy młodsi od niego) i wielu młodych ka-

znodziejów. Skąd czerpał tę siłę? Spędzał dużo czasu na mo-

dlitwie w Duchu.

Zrozum proszę, że nigdy nie powinniśmy znęcać się nad

swoim ciałem. Bóg wyraźnie nakazał nam czcić i zachowy-

wać szabat. Każdy z nas powinien cieszyć się fi zycznym od-

poczynkiem. Gram w golfa, gdyż oddala mnie od pracy i od-

świeża mój umysł i ciało. Jest dla mnie znakomitym źró-

dłem odpoczynku. Jednak odpoczynek Szabatu, modlitwa

w Duchu, odświeża zarówno nasze ciało, jak i duszę. Nieste-

ty, wielu ludzi przedwcześnie się wypaliło, gdyż nie znaleźli

odpocznienia w Duchu.

Dzień 5

Nasz wewnętrzny człowiek

„Kto językami mówi, siebie tylko buduje” (1 Kor 14:4).

Greckim odpowiednikiem słowa buduje jest oikodomeo.

Oznacza ono dosłownie „konstruować lub budować”3. Gdy

modlimy się w Duchu, budujemy swoją zdolność do goszcze-

nia Bożej obecności i mocy. Jezus użył tego samego greckie-

Język Ducha 195

go słowa, gdy powiedział: „Każdy więc, kto słucha tych słów

moich i wykonuje je, będzie przyrównany do męża mądrego,

który zbudował [oikodomeo] dom swój na opoce” (Mt 7:24).

Bóg podobnie przemówił do nas przez Judę:

„Ale wy, umiłowani, budujcie siebie samych w oparciu

o najświętszą wiarę waszą, módlcie się w Duchu Świę-

tym” (Judy 20).

Pamiętam, gdy syn jednego z moich przyjaciół był bardzo

chory. Lekarze nie wiedzieli, co mu dolega, a mój kolega nie

wiedział, co robić. W końcu poszedł do swojego biura i mo-

dlił się w Duchu przez pięć godzin. Wyszedł z niego, poje-

chał do domu i poszedł prosto do sypialni syna. Z autoryte-

tem powiedział mu, aby wstał z łóżka. W tamtym momencie

chłopak został całkowicie uzdrowiony. Co się stało? Godzi-

ny spędzone na modlitwie w Duchu powiększyły zdolność

mojego przyjaciela do wstawiennictwa i służby swojemu sy-

nowi. Wszystko, co otrzymujemy od Boga, otrzymujemy

przez wiarę. Nie ma po prostu innego sposobu. Czas z Du-

chem zwiększa naszą zdolność przyjmowania obietnic i ob-

jawionej obecności Bożej, gdyż buduje naszego wewnętrzne-

go człowieka.

Głębsze uwielbienie

Modlitwa w naszym niebiańskim języku daje nam zdol-

ność uwielbiania i chwalenia Boga na wyższym poziomie.

Paweł powiedział:


„Bo jeżeli wysławiasz Boga w duchu, jakże zwykły

wierny, który jest obecny, może rzec na twoje dzięk-

czynienie: Amen, skoro nie rozumie, co mówisz? Ty

wprawdzie pięknie dziękujesz, ale drugi się nie buduje”

(1 Kor 14:16-17).

Paweł mówi tu o zbiorowym wyrazie uwielbienia i wska-

zuje na to, że gdy „wysławiamy Boga w duchu” (uwielbiamy

Boga językami), druga osoba nie odnosi z tego żadnego po-

żytku. Uwielbianie językami jest indywidualnym wyrazem,

dlatego też przynosi osobiste zbudowanie, nie zaś pożytek

dla grupy. Paweł nie dewaluuje uwielbiania Boga w językach.

Mówi tylko, że jest na to właściwy czas i miejsce.

Zauważ, jak Paweł podsumowuje swoją myśl: „Ty wpraw-

dzie pięknie dziękujesz”! Gdy wielbimy Boga w językach,

pozwalamy Duchowi, aby przez nas pięknie wychwalał cuda

i tajemnice Boże. Istnieje głębszy poziom uwielbienia, gdy

wielbimy Boga w niebiańskim języku. To dlatego Paweł śpie-

wał zarówno w Duchu, jak i rozumem (zob. 1 Kor 14:15).

Każdy może być napełniony Duchem

Moje serce jest zasmucone, gdy chrześcijanie spoglądają

z góry na innych wierzących, dlatego że nie mówią lub nie

modlą się w językach. Ci bracia i siostry w Chrystusie zwy-

czajnie nie doświadczyli tego wspaniałego daru Ducha. Nie

powinniśmy się ich wstydzić lub poniżać, gdyż wszyscy je-

steśmy jedno w Chrystusie.

W poprzednim rozdziale ustaliliśmy, że dar języków jest

dostępny dla każdego wierzącego; ci, którzy jeszcze nie mó-

wią językami nie zostali wyłączeni z tej obietnicy. Jezus po-

Język Ducha 197

wiedział: „A takie znaki będą towarzyszyły tym, którzy

uwierzyli… nowymi językami mówić będą” (Mk 16:17). Pa-

weł powiedział: „A pragnąłbym, żebyście wy wszyscy mó-

wili językami” (1 Kor 14:5). Bóg pragnie, aby wszystkie Jego

dzieci cieszyły się wspaniałymi korzyściami, pochodzącymi

z naszego niebiańskiego języka.

Jak przyjąć Ducha Świętego?

Zanim przejdę dalej, chciałbym zwrócić uwagę, że wielu

z moich przyjaciół zostało napełnionych Duchem w samo-

chodzie, w domu, a nawet w biurze. Wszystko co musimy

zrobić, to prosić, a nasz niebiański Ojciec da nam Swojego

Ducha. Jeśli prosiłeś już o ten dar, to musisz po prostu na-

uczyć się, jak mu się poddać.

Po pierwsze, zanim zostaniesz napełniony Duchem Świę-

tym, musisz przyjąć Jezusa Chrystusa jako swojego Pana

i Zbawiciela. Jezus powiedział, że świat (ci, którzy nie przy-

jęli zbawienia) nie może otrzymać Ducha Świętego (zob. Jn

14:17). Jeśli jeszcze nie uczyniłeś Jezusa Panem twego ży-

cia, to teraz możesz poddać się Jego panowaniu. (Aby dowie-

dzieć się, jak otrzymać zbawienie, spójrz do Dodatku.)

Jeśli jesteś już dzieckiem Bożym, radowanie się napeł-

nieniem Ducha wciąż może być dla ciebie utrudnione, je-

śli jest w twoim życiu rozważne – celowe nieposłuszeństwo.

Bóg daje Ducha Świętego „tym, którzy mu są posłuszni” (Dz

5:32). Nie oznacza to, że musisz być doskonały. Wskazuje je-

dynie na to, że musisz się przed Nim uniżyć. To oznaka pod-

dania się Jego woli. Gdy uniżysz się, Bóg da ci Swoją łaskę

do pokonania sideł grzechu i będziesz mógł ponownie otwo-

rzyć się, aby być wypełnionym Duchem.


Jednym z największych sideł nieposłuszeństwa w życiu

wielu wierzących jest uraza. Musisz umyślnie przebaczyć

tym, którzy cię skrzywdzili. Gdy tylko urażony wierzący,

który chce napełnienia Duchem, przebacza, Duch bez wy-

jątku zaczyna się objawiać – byłem tego świadkiem. Poświęć

teraz chwilę, aby uwolnić tych, którzy cię skrzywdzili i po-

proś Boga, aby dał ci Swoje serce dla nich. (Sprawę urazy

omówiłem dogłębnie w mojej książce pt. „Diabelska pułap-

ka”.)

Zwyczajnie poproś w wierze…

„Gdzież jest taki ojciec pośród was, który, gdy syn bę-

dzie go prosił o chleb, da mu kamień? Albo gdy będzie

go prosił o rybę, da mu zamiast ryby węża? Albo gdy

będzie go prosił o jajo, da mu skorpiona? Jeśli więc wy,

którzy jesteście źli, umiecie dobre dary dawać dzieciom

swoim, o ileż bardziej Ojciec niebieski da Ducha Świę-

tego tym, którzy go proszą” (Łk 11:11-13).

Niektórzy nauczają, że gdy prosisz o Ducha Świętego,

możesz otrzymać złego ducha. Słowa Jezusa powinny całko-

wicie złagodzić ten strach. Bóg jest dawcą każdego dobrego

i doskonałego daru (zob. Jk 1:17). Jeśli prosisz Ojca o Ducha

Świętego, nie da ci demona. Obdarzy cię Swoim Duchem.

Nie bój się więc otworzyć, by zostać napełnionym Jego Du-

chem.

Gdy już otworzysz się na Ducha, nie oczekuj, że On po-

chwyci twój język i zmusi cię do mówienia. Dał ci wolną

wolę. Duch jest dżentelmenem, który nigdy nie będzie na

ciebie napierał. Szatan za to będzie to robił; Duch Święty

Język Ducha 199

będzie ci przewodził lub prowadził. Duch da ci słowa (mogą

to być sylaby, dźwięki lub wyjąkiwanie fragmentów słów),

ale musisz poddać się Mu w trzech dziedzinach: w twoich

wargach, języku i w strunach głosowych. Gdy tak zrobisz,

niebiański język zacznie wydobywać się z twojego ducha jak

wrzątek z ekspresu do kawy. Na początku mogą to być tyl-

ko sylaby. Gdy jednak poddasz się i przez wiarę zaczniesz je

wypowiadać, otrzymasz więcej. Ponownie, wszystko otrzy-

mujemy od Boga przez wiarę, również dar języków. Po pro-

stu mów przez wiarę to, co On ci daje i mimo że może za-

czniesz się jąkać, to w końcu będziesz mówić w pełni rozwi-

niętym językiem.

Wyższe poziomy

Powodem, dla którego omawiam dar języków przez więk-

szość dwóch ostatnich rozdziałów jest wiara w to, że Bóg

pragnie, abyśmy mieli niebiański język, który łączy nas głę-

biej z Nim i z Jego ludźmi dla Jego zamiarów Królestwa. Pa-

sją (pragnieniem) Ducha Świętego jest, aby każdy mężczy-

zna i każda kobieta poznali Jezusa. Gdy wzrastamy w intym-

ności i partnerstwie z Nim, On otworzy nam oczy i objawi

nam świat w nowym świetle. Zobaczymy świat, który roz-

paczliwie potrzebuje Chrystusa oraz zobaczymy i poznamy

dzięki Jego Duchowi, jak wypełnić naszą rolę w zwiastowa-

niu Chrystusa.

Mam nadzieję, że cieszyłeś się z tego wprowadzenia do

omówienia osoby Ducha Świętego. Wszystko, czego na-

uczyłeś się w tych rozdziałach jest zaledwie przedsmakiem

Jego nieskończonego, wiecznego i nierównanego cudu. On

pragnie każdego dnia prowadzić cię na wyższe poziomy

200 Duch Święty

w twoim życiu. Zachęcam cię, abyś czytał tę książkę ponow-

nie od czasu do czasu, aby Duch mógł ożywić twoje serce,

abyś mógł znać Go w nowy i głębszy sposób.

Duch Święty cieszy się, mogąc objawić ci Jezusa. Uszanuj

Jego obecność i zaproś Go do każdej dziedziny twojego ży-

cia, nie tylko do tych „duchowych”. Obiecał, że nigdy cię nie

zostawi i nie opuści – raduj się tą niesamowitą obietnicą każ-

dego dnia, o każdej porze. Gdy będziesz czytać Słowo Boże

i spędzać czas w Jego obecności, będziesz coraz bardziej po-

znawać Ducha w osobisty sposób. To niesamowite, że ta po-

dróż nie ma końca. On zawsze będzie pragnął objawić ci

więcej. Nie zaspokajaj się tym, co usłyszałeś, zobaczyłeś lub

wiesz. Przekrocz granice swojego zrozumienia, pozwalając

Duchowi Jezusa Chrystusa panować w twoim życiu. Wie-

rzę, że gdy tak uczynisz, zobaczysz chwałę i majestat Boży

w twoim świecie jak nigdy wcześniej.

Dzień 1 RozważaniaModlitwa w Duchu…

OTWIERA DRZWI DO GŁĘBSZEJ INTYMNOŚCI

„Jeśli uwielbiasz Go w osobistym języku, Bóg cię rozumie… gdyż jesteś blisko Niego, tylko ty i On”.


Największym błogosławieństwem modlitwy w języku Ducha jest większa intymność z Bogiem. Pan całego stworzenia pragnie społecz-ności i komunii z nami tak bardzo, że umieścił Swego Ducha w naszym duchu, wzmacniając nas, abyśmy mogli komunikować się z Nim na Jego poziomie. Niesamowite! Pastor Kenneth Hagin Sr., stwierdził:

„Bóg jest Duchem. Gdy modlimy się językami, nasz duch jest w bezpośrednim kontakcie z Bogiem, który jest Duchem. Roz-mawiamy z Nim poprzez Boski, ponadnaturalny sposób. …Mó-wienie innymi językami jest nie tylko początkowym dowodem napełnienia Duchem, ale doświadczeniem, które trwa do końca życia. W jakim celu? Po to, aby pomóc nam w uwielbianiu Boga.

Modlitwa i uwielbianie Boga w językach pomaga nam być świa-domymi Jego zamieszkującej obecności. Jeśli jestem świadomy zamieszkującej obecności Ducha Świętego każdego dnia, to ona ogranicza sposób, w jaki żyję”1.

Gdy modlimy się w Duchu, nie modlimy się własnym rozumem, ale Bożym. Jego Duch modli się przez nas o doskonałą wolę Bożą!

Ważne, aby modlić się w Duchu i karmić się każdego dnia Słowem Bożym, gdyż tak łączymy się z Nim w intymny sposób. Kiedy i gdzie spę-dzasz codziennie swój czas na komunii z Bogiem? Jak Duch pokazał ci Swoją głęboką, osobistą miłość?

Jeśli nie masz czasu i miejsca, módl się i pytaj Ducha Świętego, kiedy i gdzie chciałby spotkać się z tobą i okazać ci Swoją głęboką miłość.

202 Duch Święty

Czy lekceważyłeś lub znieważałeś dar języków? Jeśli tak, dlaczego? Jak ta lekcja pomaga ci zobaczyć język Ducha w bardziej pozytywnym, mocnym świetle?

Jeśli lekceważyłeś lub znieważałeś dar języków, proś Boga, aby przebaczył ci i napeł-nił cię ponownie Swoim Duchem.

Niektórzy zmagali się z używaniem modlitwy językami, gdyż mieli zaledwie jedno lub dwa słowa. Czy odnosi się to do ciebie? Jeśli tak, to wyobraź sobie Ducha, który łagodnie mówi do ciebie: „Kocham cię. Czy użyjesz tego, co ci dałem? Czy będziesz Mnie kochał i szanował poprzez mówienie słów, które masz? Mimo że jest ich niewiele, są szczególne między mną a tobą”. Poświęć chwilę i odnieś się do tego.

Nie porównuj swojego osobistego języka modlitwy z innymi. Zarządzaj słowami, które dał ci Duch. Gdy będziesz wierny w małym, On da ci więcej! Sprawdź Ewangelię Mateusza 25:14-23, zwróć szczególną uwagę na wersety 20-23.


ODKRYWA BOŻE TAJEMNICE

„Wam dane jest znać tajemnice Królestwa Niebios, ale tamtym nie jest dane. Albowiem temu, kto ma, będzie dane i obfi tować będzie…”.

—Ewangelia Mateusza 13:11-12

Jezus powiedział, że otrzymałeś szansę zrozumienia sekretów i ta-jemnic Jego Królestwa. Jak możesz je przyjąć i zrozumieć? Poprzez trwa-nie w relacji z Jego Duchem. Boże tajemnice są objawione, gdy modlisz się w Duchu i spędzasz z Nim czas.

Oswald Chambers był autorem, mówcą i mistrzem intymnego od-dania się Bogu. W dobrze znanej książce pt. My Utmost for His Highest, powiedział:

„Skąd wiesz, że znalazłeś przyjaciela? Dlatego, że mówi ci w ta-jemnicy o swoich smutkach? Nie, gdy mówi ci w tajemnicy o swo-jej radości. Wielu zwierzy się tobie ze swoich ukrytych smutków, ale ostatecznym znakiem intymności jest powierzenie tajemnicy radości”2.

Wymień jedną z najbardziej niesamowitych tajemnic Bożych, którą Bóg ci objawił? Dlaczego jest szczególna?

Czy dzielisz się z duchem swoimi osobistymi myślami, uczuciami i pragnieniami? Czy w ogóle rozmawiasz z Nim o swoich największych marzeniach lub obawach? Przyjaciel mówi o takich sprawach. Zatrzymaj się i podziel się z Nim czymś osobistym – czymś drogim twojemu ser-cu, czego nie mówiłeś wcześniej lub nie wspomniałeś przez długi czas.

204 Duch Święty

Jeśli nie dzielisz się z Duchem sprawami osobistymi, to dlaczego? Poproś Go, aby po-kazał ci, co ci przeszkadza i pomógł ci mówić swobodnie to, co masz na sercu.

Komunikacja z Bogiem nie polega jedynie na przemawianiu; to rów-nież słuchanie. Między tymi dwoma rzeczami potrzeba równowagi. Jeśli nie spędzimy czasu na słuchaniu, nie usłyszymy, co mówi Duch. Cham-bers kontynuuje:

„Czy pozwoliliśmy kiedyś Bogu powiedzieć nam o Jego rado-ściach, czy może bez przerwy mówimy Mu o naszych tajemni-cach, nie zostawiając miejsca na to, aby mógł do nas mówić? Na początku naszego życia chrześcijańskiego mamy pełno próśb do Boga, potem zauważamy, że On chce mieć z nami relację, obja-wić nam Swoje zamiary. Czy jesteśmy tak bardzo przywiązani do celu modlitwy Jezusa Chrystusa – „Bądź wola Twoja” – że odkry-wamy Boże tajemnice”3?

Bóg mówi, że jest czas na wszystko, na to, by mówić i na to, by być cichym w modlitwie (zob. Kazn 3:1-7). Spytaj się Ducha: „Czy zawsze mó-wię w trakcie modlitwy? Czy daję Ci czas, abyś objawił mi Swoje tajem-nice? Czy próbowałeś mi o czymś powiedzieć, a ja nie byłem wystarcza-jąco wyciszony, aby usłyszeć? Jeśli tak, to co to było? Wycisz się i słu-chaj. Co mówi do ciebie Duch Święty?

„Proszę też pełnego chwały Boga… by udzielił wam duchowej mądrości i zrozumienia, byście mogli lepiej Go poznawać.

Proszę, by rozświetlił oczy waszych serc, byście mogli dostrzec wspaniałą przyszłość, do której was powołał, bogactwo pełnego chwały dziedzictwa, jakie nam, świętym, przygotował, oraz

przeogromną moc, z jaką działa wśród nas, którzy Mu ufamy”.

—List do Efezjan 1:17-19 Słowo Życia


WYTWARZA WEWNĘTRZNY POKÓJ„Ale Duch Święty wytwarza ten rodzaj

owocu w waszym życiu: …pokój…”.

—List do Galacjan 5:22 NLT

Czym jest pokój? Czasami wiedza o tym, czym dana rzecz nie jest, pomaga nam zrozumieć jej prawdziwe znaczenie. Rzeczywisty pokój - pokój, który daje Jezus przez Swojego Ducha, nie wynika z posiada-nia dużej sumy pieniędzy na koncie bankowym, z doskonałego zdrowia, z pięknego domu i z ekstrawaganckich majętności lub z relacji, które są wolne od konfl iktów.

Prawdziwy pokój – pokój Boży – nie jest określany przez okoliczno-ści lub warunki zewnętrzne. To stabilność pośród trudności. To zdolność pozostawania spokojnym umysłowo, emocjonalnie, fi zycznie i duchowo pośród problemów.

Zatrzymaj się i zadaj sobie pytanie: Jak rozumiem pokój? Na czym opiera się mój pokój? Gdzie jest zakotwiczony mój pokój? Jak moje zro-zumienie różni się od prawdziwego pokoju Ducha? Co musi się zmienić?

Poprzez ofi arę Chrystusa mamy pokój z Bogiem. Poprzez napełnie-nie Duchem Świętym mamy pokój z Bogiem. Jezus powiedział:

„Pokój zostawiam wam, mój pokój daję wam; nie jak świat daje, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze i niech się nie lęka” (Jn 14:27).

Co mamy zrobić z pokojem, który otrzymaliśmy od Księcia Pokoju?

206 Duch Święty

„I niech pokój (harmonia duszy, która pochodzi) od Chrystusa rządzi (nieustannie działa jako arbiter) w waszych sercach [nie-odwołalnie decydując i odpowiadając na wszystkie pytania poja-wiające się w waszym umyśle, w stanie pokoju] do którego jako [członki Chrystusa] jedno ciało zostaliście powołani [by żyć]” (Kol 3:15 AMP).

Wyobraź sobie, że jesteś pałkarzem, który wchodzi na miejsce, z którego masz uderzyć piłkę. Za tobą kuca Arbiter Pokoju, a z każdą piłką rzuconą przez miotacza musisz podjąć decyzję. Teraz przeczytaj uważnie jeszcze raz List do Kolosan 3:15. Jak ważne są decyzje arbitra? Co mówi do ciebie Duch Święty na temat pozwalania Mu, by był twoim Arbitrem Pokoju?

Głównym sposobem, w jaki Duch prowadzi nas według Bożej do-skonałej woli jest odczucie wewnętrznego pokoju. Takie jest znaczenie Pisma Świętego, w którym czytamy: „sam Duch świadczy wespół z du-chem naszym” (Rzym 8:16). W jakich decyzjach potrzebujesz, aby Bóg cię poprowadził? Zatrzymaj się i pomódl się w Duchu. Następnie czekaj na Jego świadectwo pokoju. Co do ciebie powiedział?


UWALNIA MĄDROŚĆ I INSTRUKCJĘ„A jeśli komu z was brak mądrości, niech prosi Boga, który wszystkich

obdarza chętnie i bez wypominania, a będzie mu dana”.

—List Jakuba 1:5

Kto jest dawcą mądrości i instrukcji? Duch Święty. Izajasz nazywa Go Duchem mądrości i zrozumienia, Duchem poznania i Duchem rady. Jezus powiedział, że jest naszym Nauczycielem, który wprowadza nas we wszelką prawdę. Gdzie mieszka nasz Nauczyciel? Wewnątrz nas – w Swojej świątyni. Za każdym razem, gdy brakuje ci mądrości w zrobie-niu czegoś, módl się rozumem oraz w Duchu, a On da ci instrukcję, któ-rej potrzebujesz!

Rozważ te niesamowite obietnice pamiętając, że Pan i Duch są tacy sami:

„Tak mówi Pan, twój Odkupiciel, Święty Izraelski: Ja, Pan, twój Bóg, uczę cię tego, co ci wyjdzie na dobre, prowadzę cię drogą, którą masz iść”.

Księga Izajasza 48:17

„A gdy będziecie chcieli iść w prawo albo w lewo, twoje uszy usłyszą słowo odzywające się do ciebie z tyłu: To jest droga, któ-rą macie chodzić!”

Księga Izajasza 30:21

„Pouczę ciebie i wskażę ci drogę, którą masz iść; Będę ci służył radą, a oko moje spocznie na tobie”.

Psalm 32:8

„Przyjaciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle na moją prośbę, wszystko wam wyjaśni”.

Ewangelia Jana 14:26 The Message

208 Duch Święty

„Gdy jednak przyjdzie Duch prawdy, wprowadzi was w całą praw-dę”.

Ewangelia Jana 16:13 NLT

„Panie, wskaż mi drogi swoje, Ścieżek swoich naucz mnie! Pro-wadź mnie w prawdzie swojej i nauczaj mnie. Ty bowiem jesteś Bogiem zbawienia mego, Ciebie tęsknie wyglądam codziennie! … Prowadzi pokornych drogą prawa I uczy ich drogi swojej. …Któ-ryż to człowiek boi się Pana? Uczy go, jaką wybrać drogę”.

Psalm 25:4-5, 9, 12

Do czego potrzebujesz mądrości i instrukcji? Do swojej pracy? Dla zdrowia? Dla małżeństwa? Dla twoich dzieci? Dla twoich fi nansów? Do przyjaźni? Niezależnie od sytuacji, podejmij następujące kroki:

1. Poproś konkretnie o mądrość znaną Bogu, dziękując Mu za Jego in-strukcje w przeszłości (zob. Flp 4:6-7).

2. Módl się w Duchu. Użyj daru języków, aby tak długo i mocno się modlić, jak pragnie to czynić Duch Święty poprzez ciebie (zob. Ef 6:18; Rzym 8:26-27).

3. Proś Ducha o wykład. Objawi ci tajemnicę tego, o co właśnie się modliłeś (zob. 1 Kor 14:13).

4. Napisz, co ci objawił (musisz zdać sobie sprawę z tego, że objawie-nie może nie przyjść natychmiast, ale w końcu przyjdzie).

5. Proś Ducha Świętego o łaskę do działania, zgodnie z Jego instruk-cjami.

Najbardziej potrzebuję mądrości i instrukcji w…

Otrzymałem mądrość i instrukcję od Ducha Świętego w…


WZMACNIA CIĘ I BUDUJE „Osoba, która modli się językami jest osobiście wzmocniona…”.

—1 List do Koryntian 14:4 NLT

Dlaczego wróg walczy tak zaciekle, aby powstrzymać cię przed mo-dlitwą językami? W 1 Liście do Koryn an 14:4 znajduje się wspaniała odpowiedź: nie chce, abyś był wzmocniony. Im jesteś silniejszy w du-chu, tym jesteś silniejszy dla Chrystusa – jesteś tym samym większym zagrożeniem dla królestwa szatana.

Tak jak alternator ładuje akumulator samochodu, modlitwa w Du-chu ładuje ponownie twojego ducha. Usuwa strach, depresję i nega-tywność. Buduje cię w sposób, którego nie da się wyrazić. Gdy mo-dlisz się językami, zwiększasz swoją zdolność do goszczenia obecności i mocy Bożej.

Czy modlisz się regularnie, czy raczej rzadko w Duchu? Jeśli regular-nie, to jak często i jak długo? Jeśli rzadko, to dlaczego?

Co dzieje się w twoim wnętrzu, gdy spędzasz czas na modlitwie ję-zykami? Czy możesz zaświadczyć o jakimś owocu i objawieniu Ducha, w jej rezultacie? W jaki sposób jesteś dzięki temu zachęcony do dal-szej modlitwy?

Jak zazwyczaj reagujesz na wyczerpujące i stresowe sytuacje? Czy próbowałeś modlić się w Duchu? Zatrzymaj się i pomódl: „Duchu Świę-ty, zmień moje naturalne, negatywne reakcje na ponadnaturalną, pozy-tywną odpowiedź w modlitwie językami. Napełnij mnie Sobą, jak nigdy dotąd”!

210 Duch Święty

O jakich działaniach mówi ci Duch Święty, abyś je podjął, a zwiększą one Jego udział w twoim codziennym życiu? Zapisz je i zastosuj.

Nie ma wątpliwości, że wróg przekazał myśli do twojego umysłu i pobudził odczucia w twoim ciele, aby powstrzymać cię przed modli-twą językami. Czyni tak większości wierzących. Poniżej znajdują się po-wszechne powody i wymówki, które oferuje. Brzmią znajomo? Napisz inne, które przychodzą ci na myśl, a następnie módl się i proś Ducha o wzmocnioną przez Boga odpowiedź na każde kłamstwo wroga.

To nie jest Bóg; ty to wymyśliłeś.

Czuję się/brzmię tak głupio.

Po prostu powtarzasz to, co ktoś inny powiedział.

To do niczego nie zmierza.

Po prostu nie czuję się, aby modlić się językami.

Wszystko, co mam, to jedno lub dwa słowa.

Co by o mnie pomyślała ta, a ta osoba, gdyby mnie usłyszała?

Przyjacielu, nie daj się oszukać przez wroga, że nie powinieneś mo-dlić się językami. Odrzuć jego myśli i odczucia. Codziennie otwieraj swo-je usta i „uważnie buduj się w swojej najświętszej wierze, modląc się w Duchu Świętym” (Judy 20 The Message).



1 | Modlitwa językami (język Ducha) jest niezwykle ko-

rzystna.

Poświęć kilka minut na wymienienie tak wielu korzyści,

ile pamiętasz. Która z nich jest w twoim życiu najcenniejsza?

Jeśli czujesz się swobodnie, powiedz dlaczego.

2 | Jednym z powodów, dla których Bóg dał nam dar ję-

zyków, jest powstrzymanie wroga przed informacjami.

Bóg wie wszystko; szatan nie. Szatan nie rozumie Bo-

skiej częstotliwości języka Ducha. Wymień dowolny

incydent, w którym modliłeś się językami (wstawiałeś

się) i zwyciężyłeś plany diabła w swoim życiu lub w ży-

ciu innych.

Liderzy, wersety do rozważenia: Ewangelia Łukasza 10:19; List do Efezjan 6:10-18; 2 List do Koryn an 10:3-5; Ewangelia Mateusza 11:12; Księga Objawienia 12:11.

„W każdej modlitwie i prośbie zanoście o każdym czasie modły w Duchu i tak czuwajcie z całą wytrwałością

i błaganiem za wszystkich świętych”.


3 | Gdy potrzebujemy mądrości w konkretnej sytuacji, mo-

dlitwa w Duchu Świętym jest niezbędnym kluczem

do otrzymania Boskiej instrukcji. Przeczytaj uważnie:

Przypowieści Salomona 20:5; 1 List do Koryntian 14:13

i Ewangelia Jana 7:38-39. Opisz, jak modlitwa językami


uwalnia Bożą radę, która została złożona wewnątrz na-

szych serc.

4 | Trwanie w komunii z osobą Ducha Świętego sprawia,

że ukryte „tajemnice” są objawione. Te tajemnice obej-

mują takie sprawy jak: do jakiego kościoła uczęszczać,

kogo poślubić, jaką pracę wybrać, który dom kupić, jak

modlić się o innych, jak być lepszym małżonkiem lub

rodzicem oraz jak poradzić sobie z trudnościami w pra-

cy. Jeśli chcesz, podziel się z grupą, jak modlitwa w Du-

chu uwolniła dla ciebie odpowiedzi do tych sytuacji.

5 | W 1 Liście do Koryntian 14:15 widzimy, że warto mo-

dlić się zarówno w Duchu, jak i rozumem. Jakie są ko-

rzyści modlitwy rozumem? Jak modlitwa w Duchu po-

maga nam dokładniej modlić się rozumem?

6 | W 1 Liście do Tesaloniczan 5:17 jesteśmy pouczeni, aby

„modlić się bez przystanku”. Czy to oznacza, że powin-

niśmy modlić się 24 godziny na dobę, czy odnosi się

może do czegoś innego? Przeczytaj 1 List do Tesaloni-

czan 5:16-19 i przedstaw, co Bóg do nas mówi.

7 | Niektórzy wierzący, którzy są napełnieni Duchem Świę-

tym spoglądają z góry na tych, którzy nie otrzymali tego

wspaniałego daru – traktując ich jak chrześcijan drugiej

kategorii. Czy byłeś kiedyś tak traktowany? Jeśli tak, jak

wpłynęło to na twoją relację z Bogiem i z innymi wie-

rzącymi? Czy kiedykolwiek traktowałeś kogoś w taki

sposób, świadomie lub nie? Jaką powinniśmy mieć po-

stawę odnośnie do napełnienia Duchem?

Język Ducha 213

NOTATKI

214 Duch Święty


• Przejaw intymności z Duchem, włącznie z modlitwą języ-kami, ma właściwy czas i miejsce.

• Nie ignoruj, nie pogardzaj i nie stroń od daru języków tyl-ko dlatego, że niektórzy źle go wykorzystali.

• Gdy modlisz się językami, wypowiadasz tajemnice Boże i możesz prosić Go o wykład twoich modlitw.

• Moc Ducha otrzymują pokorni. Pokora otwiera drzwi do Bożych tajemnic.

• Możemy modlić się w Duchu, gdy potrzebujemy mądro-ści, pragniemy wielbić Boga na wyższym poziomie lub chcemy wstawiać się za innych. Duch rozszerza nasze zdolności we wszystkich tych dziedzinach.

• Boża instrukcja przychodzi często w formie pokoju; gdy modlimy się w Duchu i mamy w czymś pokój, Duch Świę-ty składa świadectwo z naszym duchem, i mówi nam, by pójść naprzód.

• Modlitwa językami odświeża, odmładza i buduje naszą całą istotę. Każdego dnia poświęć czas na modlitwę w ję-zyku Ducha!

Rozdział dodatkowy

PYTANIA I ODPOWIEDZI

Treść tego rozdziału opiera się na sesji pytań i odpowiedzi z Johnem i Lisą Bevere. Ta sesja jest dostępna w formacie audio

i wideo, jako część serii nauczania o Duchu Świętym.

Lisa: Mówiłeś, że niektóre kościoły tak bardzo skon-

centrowały się na rozwijaniu pozytywnej atmosfery, że za-

niedbały obecność Ducha Świętego. Wiele kościołów pra-

gnie dowiedzieć się, jak mogą ponownie zaprosić obec-

ność Ducha Świętego – bez powrotu do „dziwnych” lub

niepotrzebnie długich nabożeństw. Jak mogą to zrobić?

John: Zwyczajnie prosząc o to. Tak, jak mówiłem wcze-

śniej, Duch Święty jest dżentelmenem. Pozostawia nam ini-

cjatywę. Wiele razy, gdy służę w kościołach i ludzie przy-

chodzą do przodu, aby otrzymać zbawienie, mówię: „Duchu

Święty, proszę dotknij ich”. W ciągu zaledwie kilku minut

Jego obecność zaczyna się manifestować i ludzie zaczynają

płakać. Zawsze lubię, gdy tak się dzieje, gdyż w Biblii czyta-

my o kosztowaniu niebiańskiego daru (zob. Hbr 6:1-6) i lu-

dzie o wiele rzadziej wracają na złą drogę, jeśli zakosztowali

niebiańskiego daru – objawionej obecności Ducha.

Byłem kiedyś w dużym kościele, który pamiętał jeszcze

formy lub przejawy przypominające nam o starodawnych,

charyzmatycznych nabożeństwach. Na jednym ze spotkań

przejawiła się obecność Ducha Bożego. W całym budynku

ludzie płakali; Boża obecność była wręcz namacalna. Pan

rzekł do mnie: „Teraz jest czas. Powiedz im, aby dziękowali


Bogu i chwalili Go”. Uczyniłem tak i zakończyłem nabożeń-

stwo. Po wszystkim pastor powiedział: „No! No! Myślałem,

że będziemy kontynuować jeszcze przez godzinę i zaczną się

dziać dziwne rzeczy, co zwykle miało miejsce”. Powiedział:

„Dziękuję Bogu za to, że cię poprowadził. Gdy powiedzia-

łeś, że Bóg zakończył Swoje działanie, czułem, że wypełnił

Swój zamiar. Wtedy właśnie powiedziałeś: „Zakończmy dzi-

siejsze nabożeństwo”. Widziałem objawioną obecność Du-

cha Bożego, której wystarczały dwie minuty, aby ludzie byli

głęboko dotknięci.

Lisa: John i ja niedawno o tym rozmawialiśmy. Czasami

mamy tylko trzydzieści pięć minut na kazanie w trakcie na-

bożeństwa, ale rzeczywiście trwa ponad trzydzieści pięć mi-

nut. Zamiast głosić przez trzydzieści pięć minut…

John: Głoś przez trzydzieści.

Lisa: Głoś przez trzydzieści minut lub w trakcie kazania

daj czas Duchowi Świętemu. Daj miejsce Duchowi Święte-

mu, aby osiągnął Swój cel. Czasami osoby w służbie stara-

ją się przekazać tak dużo materiału, że zapominają, aby był

przesycony Duchem.

Lisa: Dużo mówiłeś na temat „napełnienia” Duchem

Świętym. Jak mamy zrozumieć Jego powstrzymywanie

nas? Jak to wygląda?

John: List do Kolosan poucza nas: „Niech pokój Chrystu-

sowy rządzi w waszych sercach” (zob. Kol 3:15). Następnie,

w ósmym rozdziale Listu do Rzymian czytamy: „Bo ci, któ-

rych Duch Boży prowadzi, są dziećmi Bożymi (w. 14). Słowo

dzieci w tym wersecie – które odnosi się zarówno do synów,

jak i do córek – to grecki wyraz huios, który oznacza „dojrza-

łych synów”1. Nie każdy chrześcijanin jest prowadzony przez

Pytania i odpowiedzi 217

Ducha. Wielu jest prowadzonych przez emocje, swój rozum

lub przez sytuacje albo okoliczności. Bóg mówi, że dojrzali

synowi i córki są prowadzeni przez Ducha. Jak prowadzi nas

Duch? Składa świadectwo w naszym duchu (w. 16). Załóż-

my, że chcę udać się do jakiegoś miasta i odczuwam gryzą-

ce, swędzące – prawie irytujące – drapanie w moim duchu…

Lisa: Czy kiedykolwiek poszedłeś gdzieś, gdzie nie po-

winieneś?

John: Tak.

Lisa: Jaki był tego owoc?

John: Owocem tego było to, że powiedziałem: „Nigdy już

tego nie zrobię”! To była katastrofa. Nauczyłem się, że mając

takie ostrzeżenie, muszę się zatrzymać.

Byłem w sytuacjach, w których zgodziłem się udać na spo-

tkanie i po tym czułem, że Pan nie chciał, abym tam szedł,

ale byłem tam, gdyż dałem swoje słowo. Powiedziałem:

„Boże, Twoje Słowo mówi, że mam być człowiekiem, który

przysięga na własną szkodę, nic jednak nie zmienia. Muszę

iść na to spotkanie. Potrzebuję Twojej ochrony”. Nie ganił

mnie za to. Wycieczka nie była wspaniała, ale odczuwałem

Jego ochronę. Lepiej jednak od razu rozpoznać to wrażenie:

Nie idź tam. Nie chcesz tam iść. To naprawdę niesamowite –

możesz to rozpoznać. Jest to tak powszechne. Im dłużej cho-

dzisz z Nim, tym bardziej stajesz się na to wrażliwy.

Lisa: Mówiłeś o dr. Cho i o wspaniałych rzeczach, któ-

rych dokonał. Jak napełniał się poprzez modlitwę w Duchu

Świętym. Wiem również, że jednym z kluczy, którego wielu

ludzi nie rozumie, jest to, że dr Cho mówi „nie” wielu rze-

czom, aby zachować czas z Duchem. Duch Święty powie

nam „nie” dla pewnych rzeczy, które są możliwe, aby mógł

uczynić w naszym życiu to, co jest niemożliwe.


John: Zauważ, że w Dziejach Apostolskich, w rozdziale

drugim, chrześcijanie zostali napełnieni Duchem Świętym,

a następnie Piotr „napełniony Duchem Świętym” przemó-

wił do przywódców w Dziejach Apostolskich 4:8. Wierzą-

cy zostali również „napełnieni Duchem Świętym” w Dzie-

jach Apostolskich 4:31. Napełnienie Duchem nie jest jed-

norazowym wydarzeniem. Bóg mówi: „Nie upijajcie się wi-

nem, ale nieustannie bądźcie napełnieni Duchem” (zob. Ef

5:18 AMP). To nie oznacza, że przeciekamy, ale że chcemy

być nieustannie nasyceni Duchem. Bywają chwile w naszym

małżeństwie, w których jesteśmy przesyceni miłością do sie-

bie nawzajem. Bywają również chwile, kiedy oddalamy się

od siebie i musimy być ponownie przesiąknięci miłością.

Lisa: Musisz powziąć taki zamiar.

John: To jest zamierzone. Pozostawanie napełnionym.

Bycie pełnym Ducha jest stałą czynnością. Gdy jesteś pełen

Ducha, będzie przejawiać się to przez psalmy, hymny i pieśni

duchowe (zob. Ef 5:18-20). Zobaczysz, że będziesz śpiewał.

W tym tygodniu dużo śpiewałem…

Lisa: Wyłącz telewizor.

John: Tak, wyłącz telewizor.

Lisa: Ogranicz inne rzeczy, które cię wysuszają.

Lisa: Czy wszyscy wierzący mogą funkcjonować w da-

rach duchowych, czy tylko ci, którzy są w służbie?

John: Wierzę, że każdy wierzący ma zdolność funkcjono-

wania w dowolnym darze Ducha. Jeśli ktoś potrzebuje cudu,

dar czynienia cudów może być udzielony dowolnemu wie-

rzącemu. Bóg umieszcza również konkretne dary w życiu

pewnych ludzi i one funkcjonują, gdziekolwiek te osoby się

udadzą.


Lisa i ja znaliśmy pewną osobę, która miała dar uzdrawia-

nia, uzdalniający ją szczególnie do uzdrawiania serca. Ludzie

z problemami serca podróżowali z całego kraju na jej spotka-

nia i byli uzdrawiani. Ten dar uzdrawiania w jej życiu po-

mógł jej wypełnić służbę, do której została powołana.

Pamiętam również mojego przyjaciela, którego syn uto-

nął w wannie. Został porażony prądem i był martwy przez

45 minut. Mój przyjaciel powiedział: „John, modliłem się

przez trzydzieści minut i nic się nie działo. Personel medycz-

ny był zniesmaczony. Wtedy coś uderzyło mnie w czubek

głowy. Spojrzałem na mojego syna oczami innej osoby, jak

gdyby Bóg spojrzał przez moje oczy, i powiedziałem do nie-

go: ‘Będziesz żył i nie umrzesz’”. Jego syn został wskrzeszo-

ny z martwych. On wierzył i otrzymał „dar wiary”, który do

niego przyszedł. Był on potrzebny w tamtym czasie.

Lisa: I nie był w tamtym czasie w służbie.

John: Był ofi cerem policji.

Lisa: I nie prowadził uwielbienia.

John: Właśnie przyszedł ze spotkania, na którym głosił

pierwszy raz w swoim życiu.

Lisa: Chcę, żebyśmy mieli co do tego jasność…

John: Wierzący. Każdy wierzący.

Lisa: Każdy wierzący, który jest napełniony Duchem

Świętym, w dowolnym momencie swojego życia.

John: Nie musisz czekać na dar uzdrawiania. Jezus po-

wiedział: „A takie znaki będą towarzyszyły tym, którzy

uwierzyli: w imieniu Moim na chorych ręce kłaść będą, a ci

wyzdrowieją” (zob. Mk 16:17-18). Odnosi się to do modli-

twy wiary o czyjeś uzdrowienie. Bóg to uczci, gdyż szanuje

Swoje Słowo.


Lisa: Nie musisz czekać, aż pastor umieści cię za kazal-

nicą. Nie musisz czekać, aż zdobędziesz wpływy w koście-

le. Możesz wziąć moc Bożą, Boże obietnice i zastosować

w swoim codziennym, zwyczajnym świecie. Jeśli czujesz, że

Duch prowadzi cię, by przemawiać do kogoś lub dotknąć ko-

goś, lub pomodlić się o kogoś albo być szczodrym wobec ko-

goś – może powinniśmy zacząć od bycia szczodrym – to by-

łoby wspaniałe. Możemy to zrobić.

John: I jest to jeden z darów – dar dawania, szczodrość.

Lisa: Wiemy, że Duch Święty przyszedł, aby objawić Je-

zusa. Gdy rozmawiamy o manifestacjach, w ciągu ostatnich

kilku dekad zobaczyliśmy – trzęsienie się, śmiech, turlanie

się po podłodze i upadanie. Jak te rzeczy objawiają Jezusa?

John: No cóż, Biblia mówi o niezwykłych znakach, ale są

one przeważnie na krótko. Czasami niezwykłe znaki i cuda

zdarzają się, co zwraca uwagę ludzi i wskazuje im Jezusa.

Bardzo często niesmaczne jest to, że ludziom bardziej zależy

na manifestacjach niż na Tym, który to czyni.

Pewnego razu, gdy byłem w Singapurze, do kościoła,

w którym usługiwałem, przyszedł ewangelista mający dar

uzdrawiania. Miał dar, który manifestował się u ludzi hi-

sterycznym śmiechem. W trakcie nabożeństwa czułem, że

Boża obecność spadnie na ten wielki kościół. Nagle ludzie

zaczęli się śmiać i to było tak, jakby ktoś przejechał gwoź-

dziami po tablicy – tak czułem się w moim duchu.

Lisa: Więc była to właściwa rzecz, ale niewłaściwy czas?

John: Powiedziałem: „Stop! Rozbiliście obóz na manife-

stacjach. Nie podążyliście za Duchem Bożym. Nie to chciał

uczynić na tym miejscu. Zamierzał głęboko dotknąć ludzi

bojaźnią Pańską. Teraz miejmy nadzieję, że Duch Boży po-

wróci i będzie usługiwał”. Następnie kazałem im znów się


modlić. Duch Boży przyszedł i ludzie w całym budynku za-

częli płakać.

W sytuacjach, w których manifestacje były niesmaczne,

ludzie prawie zaczęli się popisywać. Para nie będzie ze sobą

w intymny sposób przed wszystkimi. To tak, jakby ludzie

chcieli wziąć intymność, którą otrzymali od Boga, i zrobić

z tego pokaz. Tak, jakby mówili: „Spójrzcie na to! Jesteśmy

duchowi”. Odkrywam, że im bardziej znam Ducha Świę-

tego, tym bardziej chcę Go chronić (Jego dary, Jego zdol-

ność i Jego moc) w pełen szacunku i czci sposób – nie w spo-

sób, który Go gasi. Biblia w 1 Liście do Tesaloniczan 5:19-

21 mówi nam o gaszeniu Ducha. Gasisz Go, gdy gasisz Jego

moc i Jego dary. Nie rób tego! Szanuj Go. Nie wystawiaj Go

na pokaz, jakby był jakimś tanim wpływem lub mocą.

Lisa: Chcę powiedzieć, że prosimy Boga i zapraszamy

Go, aby czynił to, co Mu się podoba. Wiem, że czasami

Duch Święty uczyni rzeczy w sposób lub w czasie, który nie

jest dogodny, ale nigdy na siłę, nigdy, by sprokurować, nigdy

nie sprawia przykrości. To nigdy nie przyciągnie uwagi ludzi;

przyciągnie za to uwagę Boga – i zazwyczaj jest ku temu spo-

sobna atmosfera i obecność.

Nie tak dawno byłam z grupą ludzi z różnych denomina-

cji. Słyszałam, jak niektórzy z nich szydzili z manifestacji,

które wierzę, że były prawdziwe w swoim czasie, ale potem

zostały użyte w nadziei, że Bóg będzie wciąż błogosławił to,

co pobłogosławił na początku. Po czasie funkcja została za-

tracona, pozostała jedynie forma, a ci ludzie z tego szydzili.

Nie szydzimy z żadnej z tych manifestacji. Chcemy wszyst-

kiego, co Duch Święty ma dla nas, ale chcemy, żeby to było

w wierze. Chcemy tego w przyzwoitym porządku i pragnie-

my, aby towarzyszyła temu Boża obecność.


Lisa: Czy to możliwe, że osoba rzeczywiście czuje po-

kój w danej sprawie i nie pochodzi on od Boga?

John: Tak, oczywiście, że tak. Jeśli spojrzysz na 14 roz-

dział Księgi Ezechiela to zobaczysz, że Bóg mówi o lu-

dziach, którzy przychodzą do Niego z bożkami w swoim

sercu. Czym jest bożek? Nowotestamentowym bożkiem jest

pożądanie (zob. Kol 3:5), niewłaściwe pragnienie danej rze-

czy. Ludzie z bożkami w swoich sercach udadzą się nawet

do proroka i powiedzą: „Proszę, pomódl się o mnie i przekaż

mi Pańskie Słowo”. Bóg powiedział: „Odpowiem im zgod-

nie z liczbą bożków w ich sercu” (zob. Ez 14:4). Gdy przy-

chodzę do Bożej obecności i proszę o coś, muszę być pewny,

że moje serce jest neutralne. Czasami tak robiłem. Ponieważ

moje serce nie było neutralne, miałem pokój, który nie po-

chodził od Boga i sprawiło mi to wiele smutku.

To dlatego jestem tak wdzięczny, że Lisa i ja mieszka-

liśmy w różnych miastach na początku naszej znajomości.

Przez trzydzieści dni modliliśmy się, czy powinniśmy pójść

dalej w naszej relacji. Tak bardzo mi się podobała, że chyba

przez dwadzieścia pięć dni walczyłem, aby nie być zdomino-

wanym przez jej atrakcyjność. W ciągu tych trzydziestu dni

doszedłem jednak do momentu, w którym wiedziałem, że

gdyby Bóg powiedział „nie”, to zgodziłbym się z tym. Wie-

działem, że oznaczałoby to, że ma kogoś innego dla mnie

i dla niej. Gdy doszedłem do tego neutralnego miejsca, za-

cząłem prawdziwie słyszeć.

Jeśli idę do komory, aby się modlić i czuję, że nie jestem

neutralny, muszę to zmienić dzięki Słowu Bożemu i modli-

twie, aż będę neutralny. Muszę być w stanie usłyszeć tak lub

nie, gdyż jeśli mam skłonność do jednej z opcji, otrzymam

fałszywy pokój.


Lisa: Wiele razy w naszym życiu tak robiliśmy, gdy my-

śleliśmy, będzie to, wtedy i tam – wtedy zdawaliśmy sobie

sprawę, że żadna z tych rzeczy nie była od Boga. Musieliśmy

wymazać całą tablicę i powiedzieć: „Panie, zrób cokolwiek

uważasz za słuszne”.

Mówiłeś o poznaniu, które pochodzi od Ducha. Gdy stu-

diowałam książkę na temat odżywiania, zwróciłam uwa-

gę na słowo intuicja. Składa się z łacińskich słów in i tueor,

które razem oznaczają „wewnętrznego nauczyciela”2. Duch

Święty jest naszym wewnętrznym nauczycielem, daje nam

nowe serce (zob. Ez 36:26) i zaczyna nas uczyć.

Lisa: W niektórych przypadkach w naszym życiu –

z ludźmi lub sytuacjami – wszystko wydaje się w porząd-

ku, ale odczucie jest negatywne. Czy możesz coś na ten te-

mat powiedzieć?

John: Za każdym razem, gdy byłem nieposłuszny temu

wewnętrznemu nauczycielowi – gdy wszystko było niewła-

ściwe w moim duchu, a na zewnątrz wyglądało w porządku

– wpadałem w sidło i pułapkę.

Lisa: Czy dzieje się tak zazwyczaj, gdy przychodzi do cie-

bie początkowa reakcja, którą odsuwasz na bok?

John: Tak. Przeważnie ta początkowa reakcja to Duch

Boży. To samo stało się, gdy zignorowałem twoją radę, Lisa.

Pozwólcie, że powiem teraz słowo do mężów i żon. Gdy

Lisa i ja wzięliśmy ślub, modliłem się przez półtorej godziny

dziennie. Z moich obserwacji wynikało, że Lisa modliła się

przez dziesięć minut pod prysznicem.

Lisa: Pracowałam na pełen etat!

John: Często mówiłem: „Lisa, naprawdę myślę, że po-

winniśmy to zrobić. Naprawdę czuję, że powinniśmy to zro-


bić”. Ona zaś odpowiadała: „Ja tak nie czuję” – i w połowie

przypadków miała rację! Byłem sfrustrowany.

Pewnego dnia powiedziałem: „Boże, każdego poranka

modlę się przez półtorej godziny. Lisa modli się przez dzie-

sięć minut pod prysznicem. Ma jednak rację w ponad poło-

wie tych spraw”.

Pan powiedział mi: „Narysuj okrąg”. Narysowałem więc

okrąg na kartce papieru. Bóg powiedział: „Umieść wewnątrz

x”. Zacząłem rysować x wewnątrz okręgu. Następnie powie-

dział: „Teraz narysuj linię przez środek”. Narysowałem linię.y j ę p y ę

Powiedział: „Czy widzisz połowę x po tej stronie i połowę po

drugiej? John, gdy byłeś kawalerem, byłeś we Mnie i w sobie

kompletny. Stałeś się jednak jednym ciałem z Lisą. Ten okrąg

przedstawia ciebie i twoją żonę. Jesteś lewą połówką. Ona

jest prawą połówką”.

Następnie Bóg rzekł: „Czy wiesz czym jest x? Przedstawia

informacje, których potrzebujesz ode Mnie, abyś mógł po-

dejmować mądre decyzje. Problem polega na tym, że wszyst-

kie swoje decyzje podejmujecie na podstawie połowy infor-

macji. Musisz nauczyć się korzystać z tego, co pokazałem

twojej żonie, abyś jako głowa domu, mógł podejmować de-

cyzje na podstawie wszystkich informacji”.


Jeśli chodzi o kwestię intuicji, powiem tak - wraca do

mnie jak bumerang, gdy odczułem początkowe ostrzeżenie

i zignorowałem je. Były również sytuacje, w których ignoro-

wałem to, co powiedziała Lisa, mimo że w głębi duszy wie-

działem, że jej słowa były od Ducha – ponieważ, co On robi?

Składa świadectwo.

Lisa powiedziała również rzeczy – i zdarzało się to zale-

dwie raz na kilka lat – o których wiem, że nie były oparte na

wierze. Były to słowa pochodzące ze strachu. Nie przyjmuję

takich. Większość jednak razy, gdy Lisa przemawia, w głębi

ducha wiem, że ma rację. Jeśli zignoruję to świadectwo, za-

płacę za to.

Lisa: Myślę, że John jest bardzo wspaniałomyślny. Chcę

jednak, aby ludzie zrozumieli, że gdy Bóg przemawia do

nich, mogą Mu zaufać. Naukowcy mówią, że duch ma sil-

niejsze przeczucia, niż dotychczas rozumieli. Gdy wyska-

kujemy z własnymi pomysłami i zaczynamy zgadywać, nie

wątpimy w siebie. Wątpimy w Boga. Gdy Bóg zaczyna nam

coś mówić, musimy za tym iść.

Niedawno miałam doświadczenie z grupą ludzi w auto-

busie – i muszę powiedzieć, że nienawidzę autobusów. Na-

sza grupa była w autobusie na lotnisku przez bardzo długi

czas i jedna osoba z grupy nie pamiętała, z którego miejsca

mieliśmy zostać odebrani. Wołaliśmy ją, ale nie mogliśmy jej

znaleźć.

W końcu zobaczyłam tę osobę, jak podskakiwała i ma-

chała rękami, bardzo daleko, niedaleko taksówek, nie w tym

miejscu, w którym powinna być. Poczułam rozdrażnienie.

Gdy tylko jednak spojrzałam na nią, pomyślałam, że ko-

cham ją. Nastąpiło natychmiastowe połączenie serc. Jak tyl-


ko ją zobaczyłam, kochałam ją i zostałyśmy ze sobą silnie

połączone.

Bóg da nam tego rodzaju połączenia. Naturalnie wszyst-

ko we mnie mówiło: Dlaczego miałabym ją kochać? Jednak to

zrobiłam. Dzisiaj otrzymałam od niej długiego e-maila. Na-

pisała: „Od razu mnie pokochałaś i to sprawiło, że poczu-

łam Bożą miłość w jednym z najbardziej samotnych okre-

sów w moim życiu”. Tak dzieje się z nami, gdy podążamy za

tego rodzaju połączeniami, zamiast pozwalać, aby to otocze-

nie wywierało na nas wpływ.

Bywały również chwile, w których John mówił mi: „Liso,

nie mam dobrego odczucia co do tej osoby”. Odpowiadałam:

„Kochanie, po prostu nie jesteś kobietą. Nie znasz się na tych

sprawach tak jak ja”. Ostrzegał mnie w ten sposób prawdo-

podobnie trzy lub cztery razy i gdy nie słuchałam, obróciło

się to przeciwko mnie.

John: Pozwólcie, że powiem tak: W 15 rozdziale Dzie-

jów Apostolskich Paweł i Barnaba polemizowali z Żydami

na temat tego, czy wierzący pochodzenia pogańskiego, mu-

szą przestrzegać Prawa Mojżeszowego. Kościół posyła ich

do Jerozolimy, aby spotkali się z apostołami i starszymi. Dla-

czego Paweł i Barnaba sami nie podjęli decyzji? Dlaczego

musieli udać się do Jerozolimy i spotkać się z tymi wszystki-

mi osobami? Było tak dlatego, że moc i instrukcja towarzy-

szą jedności. Z tego powodu mężowie i żony powinni robić

wszystko, co w ich mocy, aby pozostać w jedności. Postawa

jedności umożliwia nam otrzymanie wybranych odpowiedzi

od Boga.

Lisa: Jaka jest różnica między darami Ducha a owocem

Ducha?


John: Dar Ducha to coś, co Bóg umieszcza w czyimś ży-

ciu. Nie potrzeba tego doskonalić lub rozwijać. Działa auto-

matycznie. Jedyną rzeczą, którą trzeba kultywować, jest spo-

sób, w jaki osoba funkcjonuje w nim. Owoc Ducha, przeciw-

nie, musi być uprawiany. Dary więc są dane, a owoc kulty-

wowany.

Owoc Ducha jest rezultatem życia, w którym prowadzi

Duch. Kiedy chodzisz w Duchu, to owocem, który uprawiasz

jest to, że stajesz się osobą o większej radości, pokoju, cier-

pliwości, miłości, itd. (zob. Gal 5:22-23). Ta miłość, radość

i pokój będą z ciebie emanować, ponieważ chodzisz z Du-

chem. Jest to związane z twoim życiem osobistym. Owoc

Ducha jest fundamentem, który zachowa cię bezpiecznym

w twojej służbie. Dary Ducha, z drugiej strony, odnoszą się

do twojej służby – i niestety, wielu ludzi podąża za darami,

a zapomina o owocu.

Modliłem się: „Boże, nie chcę, aby dary, które mi da-

łeś, kiedykolwiek zastąpiły owoc, który we mnie zrodziłeś”.

Modliłem się również, aby dobrze ukończyć bieg, gdyż lu-

dzie często zaczynają podążać za darami. W Biblii czytamy:

„Dążcie do miłości, starajcie się też usilnie o dary duchowe”

(1 Kor 14:1). Ludzie podążają za darami, ale nie zważają na

owoc (miłość).

Dary nie mają charakteru, aby prowadzić ludzi i mogą

doprowadzić ich do zniszczenia. Judasz wyganiał demony.

Uzdrawiał chorych. Jest jednak w piekle. Jezus powiedział:

„Lepiej by mu było, gdyby się ów człowiek nie urodził (Mt

26:24). Judasz miał dary Ducha, które działały w jego życiu,

ale wyraźnie nie kultywował owocu.


Lisa: Niektórzy ludzie operują potężnymi darami,

a jednak owoc ich życia jest przeciwieństwem mocy darów.

Jak to możliwe?

John: Wystarczy spojrzeć na Bileaama, który miał dar

proroctwa. Jego proroctwa są zawarte w Biblii! Słowa, które

wypowiedział, były Bożymi słowami. Jednak Bóg pozwo-

lił, aby został zabity ostrzem swego miecza, gdyż był nie-

godziwy i nieposłuszny. Król Saul był szalony. Był obłąka-

ny. Pewnego razu polował na Dawida, namaszczonego przez

Boga, aby go zabić. W międzyczasie jednego dnia proroko-

wał z prorokami (zob. 1 Sam 19).

Funkcjonowanie darów duchowych w życiu osoby nie

musi koniecznie oznaczać Bożej aprobaty. Jezus powiedział:

„W owym dniu wielu mi powie: Panie, Panie, czyż nie pro-

rokowaliśmy w imieniu twoim i w imieniu twoim nie wypę-

dzaliśmy demonów, i w imieniu twoim nie czyniliśmy wielu

cudów? A wtedy im powiem: Nigdy was nie znałem. Idźcie

precz ode mnie wy, którzy czynicie bezprawie (zob. Mt 7:22-

23). Pewnego dnia Pan powiedział mi: „Czy zauważyłeś, że

nie powiedzieli: ‘Czyż nie karmiliśmy ubogich w Twoim

imieniu. Czyż nie odwiedzaliśmy więźniów w Twoim imie-

niu’? Osoby, które tak czynią, kultywują owoc”. Pielęgnowa-

nie owocu Ducha jest gwarancją dobrego ukończenia biegu.

Nauczyłem się tego po raz pierwszy, gdy pracowałem dla

dużego kościoła, jednego z najbardziej znanych kościołów na

świecie. Ten kościół był odwiedzany przez najbardziej roz-

poznawanych mówców oraz przez wielu mniej znanych –

całą gamę chrześcijańskich sług. Moje zadanie polegało na

odbieraniu ich z lotniska i goszczeniu w trakcie wizyty. Za-

uważyłem, że gdy pewni mężowie Boży wsiadali do samo-


chodu, odczuwało się, jakby sam Jezus usiadł obok. Wstawa-

li i głosili, i czuło się jakby Jezus powstawał i głosił.

Inne osoby wchodziły i myślałeś: Co się stało? Dlaczego

czuję się brudny? Dlaczego ich rozmowa jest tak lubieżna? Na-

stępnie wchodzili za mównicę i ludzie byli zbawiani, uzdra-

wiani i otrzymywali usługę. To nie były udawane przypad-

ki zbawienia lub uzdrowienia; była to moc Ducha Świętego.

Myślałem: Boże, nie rozumiem tego! Co się dzieje? Jak mogą

zachowywać się w mojej obecności w taki sposób, a gdy wcho-

dzą za kazalnicę, ludzie są zbawieni i uzdrowieni? To właśnie

wtedy Bóg pokazał mi, że Judasz ogłaszał Królestwo, wyga-

niał demony, uzdrawiał chorych i czynił cuda, a jednak jest

w piekle. Bileam prorokował, Bóg jednak zabił go mieczem.

Saul prorokował, ale jego życie źle się skończyło. Pan powie-

dział mi: „Boże namaszczenie – dary Boże działające w czy-

imś życiu – nie jest koniecznie znakiem Bożej aprobaty”. Po

owocach ich poznacie (zob. Mt 7:16).

Lisa: Mówisz więc, że dar jest czymś, co przychodzi do

czyjegoś życia, a owoc jest czymś rozwiniętym w ich życiu –

ich wewnętrzny charakter?

John: Tak, doskonale to ujęłaś.

Lisa: Mówiłeś o prowadzeniu wewnętrznego pokoju

i odczuwaniu ostrzeżenia – tego gryzącego, niewygodne-

go odczucia, gdy Duch ci zabrania. Niektórzy nie zgadza-

ją się z tym, że Bóg w obecnych czasach wciąż do nas prze-

mawia. Wierzą, że mówi tylko przez Pismo Święte. Czy

wierzysz, że Bóg dzisiaj przemawia i robi to tylko w zgo-

dzie ze swoim Słowem?

John: Po pierwsze, Paweł powiedział do kościoła w Ko-

ryncie: „Wiecie, iż, gdyście byli poganami, do niemych bał-


wanów szliście, jak was prowadzono” (zob. 1 Kor 12:2).

W kontekście słowo nieme oznacza „niemowę”. Innymi sło-

wy, bogowie, którym służyli Koryntianie, nie mogli mó-

wić. Paweł powiedział: „Różnica polega na tym, że nasz Bóg

mówi”. Mówi wyraźnie.

Jak przemawia Bóg? Nowy Testament ukazuje różne spo-

soby, w jakie do nas mówi. Pierwszym i najważniejszym jest

wewnętrzne świadectwo, odczucie pokoju. To pierwszorzęd-

ny sposób, w jaki przemawia.

Lisa: Bardziej niż przez Swoje Słowo?

John: Nie, Jego Słowo jest zawsze z nim zgodne. Jeśli

masz odczucie pokoju, które nie zgadza się ze Słowem Bo-

żym, nie słuchaj go. Widocznie masz złe motywy w swoim

sercu; musisz wpierw wrócić do neutralności. Słowo ma naj-

większe znaczenie.

Lisa: Słowo jest zawsze fundamentem i konstrukcją.

John: Tak, to prawda. Wewnętrzne świadectwo jest na

pierwszym miejscu. Na drugim jest cichy, mały głos, o któ-

rym mówi Biblia. Jezus powiedział: „Moje owce znają mój

głos” (zob. Jn 10:27). Duch Boży mówi to, co słyszy, że Jezus

mówi i jest to cichy, mały głos.

Niektórzy ludzie zostali zniewoleni, gdyż zaczęli podążać

za głosami bez wewnętrznego świadectwa. Za każdym ra-

zem, gdy słyszę Boży głos, towarzyszy mu świadectwo i jest

on zgodny ze Słowem. Musimy zbudować fundament: Sło-

wo, świadek i głos. Jeśli słyszysz głos, ale nie masz świa-

dectwa, nie słuchaj głosu. Byłem na spotkaniach, na których

ludzie prorokowali nade mną, ale nie doświadczyłem Bożej

obecności, brak było wewnętrznego świadka. Nie biorę pod

uwagę takich słów.


Kolejnym nowotestamentowym sposobem, w jaki Bóg do

nas mówi, są sny. 16 rozdział Dziejów Apostolskich opo-

wiada historię Pawła, który miał sen. W tym śnie przyszedł

do niego Macedończyk, mówiąc: „Proszę, przyjdź i pomóż

nam”. Duch Święty wykorzystał sen, aby powiedzieć Paw-

łowi: „Udaj się do Macedonii”. Bóg przemawia w ten spo-

sób do niektórych osób bardziej niż do innych. Bóg potęż-

nie mówi do mojej żony przez sny. Do mnie zaś przemawia

zazwyczaj przez wewnętrzne świadectwo i cichy, mały głos.

Kolejnym sposobem przemawiania Boga do ludzi, o któ-

rym mówi Biblia, są wizje. Paweł również miał wizję. Gdy

ją opisywał, powiedział: „Czy to w ciele było, nie wiem, czy

poza ciałem, nie wiem” (zob. 2 Kor 12:2). W wizji nie wiesz,

czy jesteś w ciele, czy nie; dosłownie widzisz w świecie du-

chowym. Mój pastor zaangażował Lisę i mnie w służbie

z powodu wizji. Przyszedł na spotkanie pracowników i po-

wiedział: „Zeszłej nocy miałem wizję. Tak jakbym oglądał

telewizję. Jeden z was, pastorów, nie będzie już naszym pra-

cownikiem. Będziesz podróżował i będziesz błogosławień-

stwem dla Ciała Chrystusa”. Następnie powiedział: „Tym

człowiekiem jesteś ty, Johnie Bevere”. Bóg powiedział mi tę

samą rzecz w czasie modlitwy, około 8 miesięcy wcześniej,

więc było to dla mnie potwierdzeniem.

Ostatnim sposobem Bożego przemawiania, o którym

mówi Nowy Testament, jest trans. Piotr doświadczył transu

w 10 rozdziale Dziejów Apostolskich. Trans ma miejsce, gdy

twoje zmysły są „w zawieszeniu”. Różni się to od wizji, gdyż

w wizji twoje zmysły są nienaruszone – możesz się poruszać.

Gdy Paweł i Jan byli w niebie, poruszali się. W transie wi-

dzisz coś i słyszysz Boży głos. Wszystkie pozostałe zmysły

nie funkcjonują.


Teraz ktoś może powie: „A co z runem”? Runo to starote-

stamentowa metoda słyszenia Boga. Wszystko w Starym Te-

stamencie musi przejść przez krzyż. Krzyż to zostawi, zre-

widuje lub usunie. Biorę runo i poddaję je testowi krzyża.

Krzyż je usuwa. Biblia mówi: „Tych, których prowadzi Duch

Boży”, a nie „tych, których prowadzi runo” (zob. Rzym 8:14).

W Starym Testamencie Duch Boży nie mieszkał w ludziach,

więc Bóg mówił do nich przez takie rzeczy jak runo. Oso-

biście nie polecam runa nowotestamentowym wierzącym.

Wierzę, że jest w porządku, ale upewnij się ostatecznie, czy

prowadzi cię Słowo i wewnętrzny świadek. Runo jest zwią-

zane ze sferą fi zyczną, a nie chcesz mieć kłopotów przez

działanie w tej sferze. Zostaliśmy powołani, aby żyć w Du-

chu i w Nim chodzić.

Lisa: Chciałabym uzupełnić to, o czym mówiłeś. Wszyst-

kie te odpowiedzi były zgodne ze sferą duchową. Mamy

również jasne polecenie, które mówi: jeśli widzisz swojego

brata w potrzebie, nie zamykaj swego serca (zob. 1 Jn 3:16-

18). Czasami nie potrzebujesz głosu z nieba. Czasami po-

trzeba, abyś zobaczył lub usłyszał o potrzebie. Gdy usłysze-

liśmy, co działo się z naszymi książkami – ludzie wyrywali

strony i przekazywali dalej – powiedzieliśmy: „Jak możemy

zamknąć nasze serca”? Nigdy tego nie widzieliśmy, ale gdy

o tym usłyszeliśmy, powiedzieliśmy: „Zareagujemy na to”.

John: Gdy usłyszałem o dziewczynach, które sprzedawa-

no do niewoli, Bóg do mnie nie przemówił, ale powiedzia-

łem: „Liso, musimy im pomóc”.

Lisa: Czytałam o tym w czasopiśmie. Widziałam to, gdy

byłam za granicą. Czasami ludzie szukają znaku, transu, wi-

zji lub snu, podczas gdy Biblia mówi: „Jeśli widzisz”.

John: „Jeśli widzisz swojego brata w potrzebie”.


Lisa: Zaczynamy od naszych braci i sióstr, którzy są w po-

trzebie. Zaczynamy od potrzebujących chrześcijan. Zaczy-

namy od tych, których widzimy, których możemy dotknąć,

których głos możemy usłyszeć – i nie możemy zamknąć na-

szych serc. Za każdym razem, gdy reagujemy na to, co wi-

dzimy w naturalnej sferze, Bóg powierza nam więcej ze sfery

duchowej, gdyż mówi: „Widzę, że byłeś w tym wierny. Mogę

powierzyć ci troszeczkę więcej z rzeczywistości wiary”.

Dodatkowe odpowiedzi od Johna

Pytanie: Czym jest bluźnierstwo przeciwko Duchowi

Świętemu?

John: Wypowiedź Jezusa na temat bluźnierstwa prze-

ciw Duchowi Świętemu znajduje się w Ewangelii Mateusza

12:22-32; Ewangelii Marka 3:22-30 i Ewangelii Łukasza

12:10. W relacji Mateusza i Marka widać wyraźny kontekst.

Religijni liderzy oskarżyli Jezusa o wyganianie demonów

mocą Belzebuba, księcia demonów. Wtedy Jezus powiedział:

„Każdy grzech i bluźnierstwo będzie ludziom odpuszczone,

ale bluźnierstwo przeciw Duchowi nie będzie odpuszczo-

ne” (Mt 12:31). Dlatego bluźnierstwem przeciwko Ducho-

wi Świętemu jest otwarte mówienie źle o Nim, szczególnie

mówienie o manifestacjach Ducha Świętego jako o dziełach

diabła.

Pytanie: Czy modlitwa do Ducha Świętego i śpiewa-

nie dla Niego pieśni w taki sam sposób, jak to czynimy dla

Ojca lub dla Syna, jest biblijne?

John: Tak, oczywiście że tak. Duch Święty jest Bogiem

i jako Bogu należy oddawać Mu cześć. W Ewangelii Jana


4:24 czytamy: „Bóg jest Duchem, a ci, którzy mu cześć od-

dają, winni mu ją oddawać w duchu i w prawdzie”. Wierzę,

że powinieneś czcić i wielbić Ducha Świętego tak, jak uwiel-

biasz Boga Ojca i Syna.

Pytanie: Skąd wiesz, które modlitwy i/lub pieśni po-

winny być skierowane do Ducha?

John: Jezus powiedział swoim uczniom: „Mam wam jesz-

cze wiele do powiedzenia, ale teraz znieść nie możecie; lecz

gdy przyjdzie On, Duch Prawdy, wprowadzi was we wszelką

prawdę, bo nie sam od siebie mówić będzie, lecz cokolwiek

usłyszy, mówić będzie, i to, co ma przyjść, wam oznajmi. On

mnie uwielbi, gdyż z mego weźmie i wam oznajmi. Jeszcze

tylko krótki czas, a nie ujrzycie mnie, i znowu krótki czas,

a ujrzycie mnie, bo idę do Ojca. A w owym dniu o nic mnie

pytać nie będziecie. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam:

O cokolwiek byście prosili Ojca w imieniu moim, da wam

(Jn 16:12-14, 16, 23).

Pytamy Boga Ojca w imieniu (autorytecie) Jezusa. Na-

stępnie mamy z Nim społeczność (oznacza komunikację

i konwersację lub zadawanie pytań) Ducha Świętego – o któ-

rej mowa w tej książce.

Pytanie: Czy proszenie Ducha Świętego, aby „przy-

szedł” na zgromadzenie lub nabożeństwo, podczas gdy

jest wszechobecny, jest biblijne?

John: Tak. Biblia naucza nas zarówno o Jego wszechobec-

ności, jak i o jej manifestacji. O Jego wszechobecności uczy-

my się ze słów Dawida: Dokąd ujdę przed duchem twoim?

I dokąd przed obliczem twoim ucieknę? Jeśli wstąpię do nie-

ba, Ty tam jesteś, A jeśli przygotuję sobie posłanie w krainie


umarłych, I tam jesteś. Gdybym wziął skrzydła rannej zorzy

I chciał spocząć na krańcu morza, Nawet tam prowadziłaby

mnie ręka twoja, Dosięgłaby mnie prawica twoja (Ps 139:7-

10).

Biblia mówi nam również, że Bóg nigdy nas nie zostawi,

ani nie opuści (zob. Hbr 13:5). To dotyczy Jego wszechobec-

ności – Jego obecności, która jest wszędzie i zawsze.

Z drugiej strony, istnieje coś takiego jak objawiona obec-

ność. Objawić znaczy wynieść niewidzialne do światła, to,

czego nie słychać do głosu lub to, co nieznane do poznania.

Bóg objawia Swoją obecność, gdy daje się poznać naszym

zmysłom (zob. Jn 14:19-24). Wierzę, że prośba o to jest bi-

blijna.

Pytanie: Dlaczego modlimy się do Boga o wylanie Swo-

jego Ducha? Czy już tego nie uczynił?

John: W Księdze Zachariasza 10:1 czytamy: „Proście

Pana o deszcz późnej pory deszczowej”. Deszcz w Piśmie

Świętym zawsze oznacza wylanie Ducha Świętego. Wie-

rzę, że gdy prosimy Boga o wylanie Swojego Ducha, prosi-

my o świeże wylanie na społeczności, miasta i narody. Jest to

większe uwolnienie Jego objawionej obecności, które uzdal-

nia nas do wykonywania Jego dzieła i prowadzi nas do po-

większonego żniwa dusz dla Bożego Królestwa.

Pytanie: Jak mogę rozwinąć głębszą relację z Duchem

Świętym? Jak mogę doświadczyć więcej Jego obecności

i mocy?

John: Poprzez spędzanie czasu z Bogiem i Jego Słowem.

Pełne wyjaśnienie tego, jak rozwinąć intymną relację z Bo-

giem, znajduje się w rozdziale drugim i trzecim.


Pytanie: Skoro Duch Święty wie wszystko, to dlaczego

musimy czytać Biblię?

John: Bóg dał nam Pismo Święte, inspirowane przez

Niego, gdyż jest „pożyteczne do nauki, do wykrywania błę-

dów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, aby

człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła

przygotowany” (2 Tym 3:16-17). Duch Święty używa spisa-

nego Słowa (greckie słowo to logos), aby przekazać nam wy-

powiedziane słowo (rema). Duch ożywia logos i staje się ono

rema wypowiedzianym do nas. Jeśli nie spędzamy czasu z lo-

gos – z otwartym sercem na Ducha – to trudno o rema. Pod-

ziemny kościół w Chinach był napełniony Duchem Świę-

tym, ale przez lata zależało im na Bibliach. Chcieli czytać

Słowo Boże, aby Duch Święty mógł do nich mówić przez

nie i ożywić je w ich sercach. Bardzo ważne jest, abyś czytał

Biblię. Słowo Boże i Duch Boży działają razem. Są partne-

rami.

Pamiętaj, że Biblia zawiera Boże tajemnice, a Duch Świę-

ty jest tym, który je nam objawia. Jeśli czytasz fragment Pi-

sma bez wpływu Ducha, potrafi sz jedynie zrozumieć, o czym

mówi dany tekst w ludzkim języku. Poprzez Ducha możesz

pojąć duchowe znaczenie słowa, które przekracza ludzkie

pojmowanie, gdyż w Duchu mamy umysł Chrystusa:

„Ale głosimy mądrość Bożą tajemną, zakrytą, którą Bóg

przed wiekami przeznaczył ku chwale naszej, której ża-

den z władców tego świata nie poznał, bo gdyby poznali,

nie byliby Pana chwały ukrzyżowali. Głosimy tedy, jak na-

pisano: Czego oko nie widziało i ucho nie słyszało, i co do

serca ludzkiego nie wstąpiło, to przygotował Bóg tym, któ-

rzy go miłują. Albowiem nam objawił to Bóg przez Ducha;

gdyż Duch bada wszystko, nawet głębokości Boże. Bo któż


z ludzi wie, kim jest człowiek, prócz ducha ludzkiego, któ-

ry w nim jest? Tak samo kim jest Bóg, nikt nie poznał, tylko

Duch Boży. A myśmy otrzymali nie ducha świata, lecz Du-

cha, który jest z Boga, abyśmy wiedzieli, czym nas Bóg ła-

skawie obdarzył. Głosimy to nie w uczonych słowach ludz-

kiej mądrości, lecz w słowach, których naucza Duch, przy-

kładając do duchowych rzeczy duchową miarę. Ale człowiek

zmysłowy nie przyjmuje tych rzeczy, które są z Ducha Boże-

go, bo są dlań głupstwem, i nie może ich poznać, gdyż na-

leży je duchowo rozsądzać. Człowiek zaś duchowy rozsądza

wszystko, sam zaś nie podlega niczyjemu osądowi. Bo któż

poznał myśl Pana? Któż może go pouczać? Ale my jesteśmy

myśli Chrystusowej” (1 Kor 2:7-16).

Pytanie: Mój kościół jest nominalny. Co mogę zrobić,

jako indywidualny członek, aby było w nim więcej Ducha?

John: Jeśli nie jesteś przywódcą kościoła, to jedyną rze-

czą, którą możesz zrobić jest modlitwa. Po pierwsze, zaproś

Ducha do swego życia, abyś przynosił ze sobą do kościoła

Jego objawioną obecność. Po drugie, proś Boga, aby poruszył

serca przywódców, aby byli bardziej otwarci na objawienie się

obecności Ducha Świętego.




1 | Wszyscy wierzący mają zdolność do funkcjonowa-

nia w darach duchowych. Jak wygląda działanie darów

poza formalną służbą?

2 | Gdy wierzysz, że Bóg daje ci pokój przy podejmowaniu

decyzji, jaką masz pewność, że to On do ciebie mówi?

3 | Czy Duch Święty przemówił przez twojego małżonka

zamiast bezpośrednio do ciebie? Jak myślisz, dlaczego

działa w taki sposób i jak możesz otrzymać informację

dla swego życia?

4 | Gdy musisz podjąć poważną decyzję i nie otrzymujesz

od Boga instrukcji, co robisz?

Zobacz: Przypowieści Salomona 11:14; 15:22; 24:6 i List do Rzymian 8:26-27.

5 | Czy wierzysz, że dzisiaj Bóg jeszcze mówi do ludzi? Jak

przemówił do ciebie?


NOTATKI

241

DODATEK

Jak przyjąć zbawienie

„Bo jeśli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i uwierzysz w sercu swoim, że Bóg wzbudził go

z martwych, zbawiony będziesz. Albowiem sercem wierzy się ku usprawiedliwieniu, a ustami wyznaje się ku zbawieniu”.


Duch Święty pragnie komunii z Tobą w każdej chwi-

li, zachęcając cię i wyposażając, abyś znał Boga

i rozszerzał Jego Królestwo. Pierwszym krokiem

do intymnego życia z Duchem Bożym jest przyjęcie zbawie-

nia przez Jego Syna, Jezusa Chrystusa.

Przez śmierć i zmartwychwstanie Jezusa, Bóg otworzył

dla ciebie, jako Jego umiłowanego syna lub córki, drzwi do

Swego Królestwa. Ofi ara Jezusa na krzyżu udostępniła ci

wieczne i obfi tsze życie za darmo. Zbawienie jest Bożym da-

rem dla ciebie; nie możesz nic zrobić, aby na nie zapracować

lub zasłużyć.

Aby przyjąć ten niezwykły dar, po pierwsze, przyznaj się

do grzechu życia niezależnie od twojego Stwórcy (to jest ko-

rzeń każdego grzechu, który popełniłeś). Nawrócenie jest

ważne w przyjęciu zbawienia. Piotr, w dniu, gdy 5.000 osób

zostało zbawionych, powiedział wyraźnie w Dziejach Apo-

stolskich: „Przeto upamiętajcie i nawróćcie się, aby były zgła-

dzone grzechy wasze” (Dz 3:19). Pismo Święte głosi, że każ-

dy z nas narodził się jako niewolnik grzechu. Ta niewola jest

zakorzeniona w grzechu Adama, który dał wzór świadome-


go nieposłuszeństwa. Nawrócenie się jest wyborem, aby cho-

dzić z dala od posłuszeństwa sobie i szatanowi, ojcu kłamstw,

i zwróceniem się w posłuszeństwie do twojego nowego Pana,

Jezusa Chrystusa – tego, który oddał Swoje życie za ciebie.

Musisz dać Jezusowi panowanie w swoim życiu. Uczynić

Jezusa „Panem” oznacza dać Mu prawo własności do twe-

go życia (ducha, duszy i ciała) – wszystkiego kim jesteś i co

posiadasz. Jego władza w twoim życiu staje się absolutna.

W momencie gdy to zrobisz, Bóg uwalnia cię z ciemności

i przenosi do światła i chwały Swojego Królestwa. Po prostu

przechodzisz ze śmierci do życia – stajesz się Jego dzieckiem!

Jeśli chcesz przyjąć zbawienie przez Jezusa, pomódl się

tymi słowami:

Boże w Niebie, przyznaję, że jestem grzesznikiem i nie

spełniałem/spełniałam standardów Twojej sprawiedli-

wości. Zasługuję na to, aby być osądzonym/osądzoną

na wieki za mój grzech. Dziękuję za to, że nie zostawi-

łeś mnie w tym stanie, ale wysłałeś Swojego Syna Je-

zusa Chrystusa, który urodził się z dziewicy Marii, aby

umarł za mnie i zaniósł moją karę na krzyż. Wierzę,

że został On wzbudzony z martwych trzeciego dnia,

a teraz zasiada po Twojej prawicy jako mój Pan i Zba-

wiciel. Więc od tego dnia oddaję Tobie całe swoje życie

jako mojemu Panu, Jezusowi Chrystusowi.

Jezu, wyznaję, że jesteś moim Panem, Zbawcą i Kró-

lem. Wejdź do mojego życia przez Swojego Ducha

i przemień mnie w Twoje dziecko. Odwracam się od

wszelkich uczynków ciemności, których niegdyś się

trzymałem/trzymałam, i od dziś nie będę już żył/żyła


dla siebie, ale dla Ciebie, ponieważ oddałeś za mnie

Samego Siebie, bym miał/miała życie wieczne.

Dziękuję Ci Panie; od tej chwili moje życie jest na za-

wsze w Twoich rękach, i zgodnie z tym, co mówisz

w Swoim Słowie, nigdy już nie doznam wstydu.

Witaj w Bożej rodzinie! Zachęcam cię, aby podzielił się tą

ekscytującą nowiną z innymi wierzącymi. Ważne również,

abyś przyłączył się do miejscowego kościoła, który wierzy

Biblii i przebywał z tymi, którzy mogą zachęcić cię w two-

jej nowej wierze. Zapraszam cię, abyś skontaktował się z na-

szą służbą, abyśmy mogli pomóc ci znaleźć kościół w twojej

miejscowości (odwiedź MessengerInternational.org).

Właśnie wyruszyłeś w nadzwyczajną podróż intymności

z Najwyższym Bogiem. Obyś wzrastał w przyjaźni z Nim

każdego dnia!

245

PRZYPISYRozdział 11. James Strong, vol. 1, A Concise Dictionary of the Words in the

Greek Testament and Th e Hebrew Bible, 44 (Bellingham, WA: Logos Bible Software, 2009) (hereafter cited as Strong’s Con-cise Dictionary).

2. W. E. Vine, Merrill F. Unger and William White, Jr., vol. 2, Vine’s Complete Expository Dictionary of Old and New Testament Words, 29 (Nashville, TN: T. Nelson, 1996) (hereafter cited as Vine’s Expository Dictionary).

3. Ibid., 111.4. Rick Renner, Sparkling Gems from the Greek (Tulsa, OK: Teach

All Nations, 2003), 737 (hereafter cited as Sparkling Gems).5. Ibid., 26.

Rozdział 1 Rozważania1. A. W. Tozer, A Treasury of A.W. Tozer (Harrisburg, PA: Chris-

tian Publications, Inc., 1980) pp. 290-291.2. Ibid, pp. 295-296.3. Andrew Murray, „Th e Holy Spirit In Th e Family”, Herald of His

Coming, February 2013, p. 8.4. Lester Sumrall, Spirit, Soul & Body (New Kensington, PA:

Whitaker House, 1995) p. 113.5. R. A. Torrey, „Th e Holy Spirit’s Power in the Believer”, see note

3, p. 1.

Rozdział 21. Spiros Zodhiates Th . D., ed., Th e Complete Word Study Dictio-

nary: New Testament (Chattanooga, TN: AMG Publishers, 1992), s.v. „metochos”.

Rozdział 2 Rozważania1. Henry T. Blackaby & Clause V. King, Experiencing God (Nash-

ville, TN: Broadman & Holman Publishers, 1994) pp. 86-87.2. Ibid., p. 87.

246 Duch Święty

3. Ibid., pp. 87-88.4. Brother Lawrence, Th e Practice of the Presence of God (New Kens-

ington, PA: Whitaker House, 1982) pp. 61, 65.5. Ibid., p. 37.6. Ibid., pp. 41, 46, 47, 49.7. Kathryn Kuhlman, Th e Greatest Power in the World (North

Brunswick, NJ: Bridge-Logos Publishers, 1997) p. 122.8. Sparkling Gems, p. 116.

Rozdział 3 Rozważania1. Francis Frangipane, Holiness, Truth and the Presence of God (Ce-

dar Rapids, IA: Arrow Publications, 1999) pp. 56-57.2. Ibid., pp. 58-59.3. Zobacz: List do Rzymian 1:17; 2 List do Koryntian 3:18.4. C.H. Spurgeon, All of Grace (New Kensington, PA: Whitaker

House, 1981) p.115.5. Jeanne Guyon, Experiencing the Depths of Jesus Christ (Jackson-

ville, FL: SeedSowers Publishing, 1975) p. 3.6. Ibid., p. 11.

Rozdział 41. Rick Renner, Th e Dynamic Duo: Th e Holy Spirit and You, 105

(Lake Mary, FL: Charisma House, 1994).2. Joseph Henry Th ayer, A Greek-English Lexicon of the New Testa-

ment: Being Grimm’s Wilke’s Clavis Novi Testamenti, 509 (New York: Harper & Brothers, 1889). NOTES 231

3. M. G. Easton, Easton’s Bible Dictionary (New York: Harper & Brothers, 1893).

Rozdział 4 Rozważania1. Zobacz: Księga Wyjścia 3:2-4; 13:21; 14:24; Psalm 78:14.2. Charles Spurgeon, Th e Power in Praising God (New Kensington,

PA: Whitaker House, 1998) p. 31.3. Joseph Henry Th ayer, D.D., Th ayer’s Greek-English Lexicon of the

New Testament (Grand Rapids, MI: Baker Book House, 1977) p. 517, adapted.

Przypisy 247

4. Smith Wigglesworth, Ever Increasing Faith (Springfi eld, MO: Gospel Publishing House, 1971) pp. 96-97.

5. Reinhard Bonnke, Living a Life of Fire (Orlando, FL: E-R Pro-ductions LLC, 2009) p. 237.

6. Ibid., pp. 274, 369.7. Watchman Nee, Let Us Pray (New York, NY: Christian Fellow-

ship Publishers, Inc., 1977) p. 71.8. Kathryn Kuhlman, Th e Greatest Power in the World (North

Brunswick, NJ: Bridge-Logos Publishers, 1997) p. 79.

Rozdział 51. Spiros Zodhiates Th .D., ed., Th e Complete Word Study Dictio-

nary: New Testament (Chattanooga, TN: AMG Publishers, 1992), s.v. „mysterion.”

2. Johannes P. Louw and Eugene Albert Nida, vol. 1, Greek-En-glish Lexicon of the New Testament: Based on Semantic Domains, electronic ed. of the 2nd edition., 383 (New York: United Bi-ble Societies, 1996).

3. Strong’s Concise Dictionary, 51.

Rozdział 5 Rozważania1. Kenneth E. Hagin, Why Tongues? (Tulsa, OK: Rhema Bible

Church, 1975) pp.14-16.2. Oswald Chambers, My Utmost for His Highest (Uhrichsville,

OH: Barbour Publishing, Inc., 1997) p. 155.3. Ibid.

Rozdział 61. Vine’s Expository Dictionary, 585. Zajrzyj do przypisu na poda-

nej stronie, omawiającego różnicę między słowem teknon i hu-ios.

2. Noah Webster’s First Edition of an American Dictionary of the English Language (San Francisco: Foundation for American Christian Education, 1967, 1995), 113.

Nie daj się oszukać! Na pewno napotkasz na swojej drodze urazę i to od ciebie za-leży w jaki sposób zdarzenie to wpłynie

na twoją relację z Bogiem. Twoja reakcja decyduje o twojej przyszłości. Jeśli rozprawisz się z uraząw twoim życiu w odpowiedni sposób, staniesz się silniejszy zamiast bardziej zgorzkniały.

John Bevere pokazuje jak być uwolnio-nym z diabelskiej pułapki - od urazy, oraz jak pozbyć się mentalności ofiary.

Diabelska pułapka okazała się najwięk-szym bestsellerem John`a Bevere`a. W cią-gu dziesięciu lat sprzedano ponad 400,000 egzemplarzy. Nadal widnieje na liście świa-towych bestsellerów. To wydanie dodatko-wo zawiera świadectwa przemiany życia lu-dzi, którzy przeczytali pierwszą wersję książki.

ODKRYJ SKARB ZBAWIENIA,

Bojaźń Boża.

Książka pomoże znaleźć odpowiedzi na pytania:

Jak przezwyciężyć strach?

Jak rozbudzić w sobie dary Boże?

Czy jest ci trudno powiedzieć: „NIE”?

Czy obawiasz się konfrontacji?

Czy twoje decyzje oparte są na tym, by podobały się innym?

Czy wchodzisz w kompromis, by unikać konfl iktów?

A może inni ludzie kontrolują ciebie i twoje życie?

Jeśli twoja odpowiedź na te pytania brzmi” TAK”, książka PRZEŁAMYWANIE LĘKU jest dla ciebie.

Autor odpowiada na wiele pytań i wskazuje drogi wyjścia z trudności.

John Bevere naucza Słowa Bożego w skuteczny sposób.

źć d i d i t i

PRZEŁAMYWANIE

LĘKU John Bevere

Powiedz „NIE” bez poczucia winyBądź pewny siebie bez ludzkiej aprobaty

252 Duch Święty

Duch Święty 253

DUCH ŚWIĘTYWPROWADZENIE

Książka, którą teraz trzymasz w dłoniach, jest częścią programu na-uczania Johna Bevere’a pt. „Duch Święty”. Lektura książki i korzysta-nie z dodatkowych materiałów, które znajdziesz na dołączonej płycie DVD i ściągniesz ze strony CloudLibrary.org, umożliwią ci gruntowne przestudiowanie każdego zagadnienia, które może odmienić twoje życie. Zagłębienie się w to kompleksowe studium wpłynie korzystnie na twoje chrześcijańskie życie i umożliwi ci pełnienie jeszcze bar dziej owocnej służby na rzecz Boga.

Program nauczania składa się z następujących części:

• Duch Święty: Podręcznik

Jedyna wydrukowana część tego zestawu. Jej elektroniczna wer-sja w formacie PDF znajduje się na płycie z materiałami.

• Duch Święty: Płyta z materiałami

Załączona płyta zawiera materiały z programu nauczania w for-macie cyfrowym. Nie można jej otworzyć na domowym odtwa-rzaczu DVD. Wszystkie pliki można za to przeglądać i pobierać na tablecie, komputerze lub smartfonie.

• Duch Święty: Audiobook

Całość w postaci 6 rozdziałów podręcznika „Duch Święty” czytana przez lektora w języku polskim, w formacie mp3

• Duch Święty: Sesje wideo

Całość w postaci 6 sesji wideo w formacie mp4.

• Duch Święty: Sesje z nauczaniem w wersji dźwiękowej

Całość w postaci 6 sesji audio w formacie mp4.

• Materiały dodatkowe

Płyta DVD zawiera również inne książki, jak: Nieustępliwi i Dziew-czyny z mieczami.

Wszystkie materiały z tego

programu nauczania są darem dla ciebie!

Zachęcam do kopiowania płyty DVD oraz materiałów na niej zawar-tych. Możesz wysyłać e-maile przyjaciołom, kopiować tekst do progra-mów, takich jak Word, udostępniać nauczanie w swoim kościele, w In-ternecie, do użytku innych. Możesz rozdawać te zasoby tam, gdzie wi-dzisz głód dobrego nauczania Słowa Bożego i potrzebę wzmocnienia życia chrześcijańskiego.

Chcesz dowiedzieć się więcej? Zeskanuj kod:

Na stronie internetowej CloudLibrary.org znajdziesz więcej materiałów Johna & Lisy Bevere’a dostępnych do pobrania.

Drogi przyjacielu,

Jesteś Bożą radością i rozkoszą Jego serca. On bardzo pragnie cię po-znać i być przez ciebie poznanym. Gdy wzrastasz w relacji z Nim, Bóg zaprasza cię, abyś towarzyszył Mu w rozszerzaniu się Królestwa Niebios na ziemi. Apostoł Paweł napisał, że zostaliśmy przez Boga „stworzeni w Chry-stusie Jezusie do dobrych uczynków, do których przeznaczył nas Bóg, abyśmy w nich chodzili” (List do Efezjan 2:10).

Jako dzieci Boże pragniemy podobać się naszemu Ojcu. Często jednak zapominamy o tym, o czym wyraźnie mówił Jezus: moc, by zrealizować Boże plany przychodzi przez bliską przyjaźń z Duchem Świętym. Bóg nie chce tylko, żebyś dla Niego pracował; On zaprasza cię, byś z Nim praco-wał. Chce być dla ciebie najlepszym przyjacielem, dzielić każdą chwilę twego życia. Pragnie mówić do ciebie, zachęcać cię i wzmacniać. Nie ma większej relacji niż ta, którą oferuje ci Bóg przez Swojego Ducha.

Pan pobudził moje serce, bym podzielił się tym przesłaniem z tobą i z lide-rami na całym świecie. Przyjmij je z moją miłością i wsparciem. Podziel się nim ze wszystkimi, których znasz. Wierzę, że to początek głębszej i trwają-cej całe życie społeczności z Bogiem - zarówno dla ciebie, jak i dla tych, którym przewodzisz.

Jeśli jesteś dzieckiem Bożym, to Duch Święty obiecał, że nigdy cię nie opuści ani nie zostawi. Jego przyjaźń jest łatwo dostępna. Prawdy zawar-te na stronach tej książki przemieniły moje życie. Modlę się, abyś ty rów-nież doświadczył radykalnego objawienia w trakcie podróży przez Boże Słowo. Chciałbym usłyszeć, jak to przesłanie wpłynęło na ciebie i na tych, o których się troszczysz.

Twój brat w Chrystusie,

John BeverePłyta jest osobistym podarunkiem od Johna Bevere’a. Dzięki niej uzyskasz dostęp do wielu materiałów, które pomogą ci w dalszym studiowaniu tego dynamicznego nauczania i dzieleniu się nim z innymi. Zachęcam cię do dystrybucji i kopiowania różnych części tego nauczania. Pozwalamy ci na przesyłanie plików pocztą elektroniczną, dystrybucję wśród studen-tów, umieszczanie w Internecie, jak również na drukowanie i powielanie kopii. Materiały te zostały specjalnie opracowane, aby inspirować i za-chęcać wszystkich chrześcijan na świecie.

Te i inne materiały do nauczania (w języku polskim) Johna i Lisy Bevere są dostępne do pobrania na stronie:

www.MessengerInternational.orgwww.CloudLibrary.org

Dodatkowe materiały w wielu językach dostępne są do wglądu i pobie-rania na: www.YouTube.com i www.Yuku.com oraz innych serwisach in-ternetowych.


Duch święty.wprowadzenie john bevere

Spiritual

Transcript of Duch święty.wprowadzenie john bevere