3Kajet nr 88 (1/2011)

Drodzy Czytelnicy,

często zastanawiamy się nad tym, czy w życiu społecznym dominuje ład czyraczej chaos, z czego one wynikają i jakie są między nimi relacje. Zwłaszcza,że kojarzą się z przekształceniami i ze zmianami. Czy lubimy zmiany?Z płynących zewsząd opinii wynika, że tylko część osób ich nie lubi.

Każde oczekiwanie zmiany zarówno w prywatnym, jak i zawodowym życiuwzbudza pewne nadzieje, ale i lęki, gdy zmiany są czynione naszym kosztem,gdy nie pyta się o zdanie, i kiedy decyzje, które zapadają zmieniają się niczympogoda. Najbardziej zaś usatysfakcjonowani wydają się ci, którzy te zmianywprowadzają, choć rzadko wnoszą one coś naprawdę nowego. Rozejrzyjmy się- czy nie zobaczymy, że pod przykrywką zmiany na lepsze jest tylko pęd donikąd i bylejakość. A niejeden ich twórca niedługo, jak wielu, odejdzie wzapomnienie, a chaos z nieograniczoną liczbą wariantów pozostanie. Przykładykażdy znajdzie wokół siebie. Obserwując oświatową rzeczywistość odnoszęwrażenie, że mówić można co najwyżej o chwilowych i nietrwałych wysepkachporządku w wielkim oceanie chaosu (Z. Bauman) a nie edukacyjnym boomiejakościowym, jak twierdzą niektórzy.

Barbara Królikowska-Wunderlich

pod drzewami – miłość

pośród ludzi – miłość

pośród deszczu

i w słońcu

odmieniałam pory roku

dokąd nie przyszła

teraz

jest tylko jedna pora roku

wiosnaHalina Poświatowska

Zdjęcie: Alicja Szarzyńska

Kajet nr 88 (1/2011)4

Starożytni Chińczycy twierdzili, że rzeczy są do siebiepodobne, jeśli uwypuklimy podobieństwa, różne zaś jeśliuwypuklimy różnice. Tak też jest z podobieństwamii różnicami kulturowymi. Jak pisał Jon Donne Żadenczłowiek nie jest samoistną wyspą: każdy stanowi ułamekkontynentu, część lądu… i to już jest powód, żebyo wielokulturowości i różnokulturowości uczyć,rozmawiać.

Zdjęcie: Alicja Szarzyńska

Kultura jest jak drzewo, jak baśniowe drzewo, któregokażda gałąź ukształtowana jest inaczej, każdy kwiat maswój własny kolor i zapach, każdy owoc specjalny smak.Każda kultura i każdy naród ma swoiste własne piętno;lecz wszystkie gałęzie kultury odrosły od jednego pniai wszystkie żywią się tymi samymi sokami. Jesteśmywszyscy członkami wielkiej ludzkiej społeczności; naszenarodowe kultury są częścią kultury świata, którą musimynadal tworzyć. (K. Birket – Smith). Jednym z wyrazówzłożoności społeczności ludzkiej jest wielokulturowość.W odniesieniu do wielokulturowości potwierdza siępowiedzenie, że widać drzewa, ale nie widać lasu. Widaćwiele odmiennych zachowań – zwyczajów i obyczajów,zróżnicowanie językowe, religijne, różnice rasowe,narodowe czy etniczne. Różnice społeczno – kulturowedotyczą aspektów ideologicznych, gospodarczych,politycznych. Jedne są łatwiej zauważalne, inne trudniej,a jeszcze inne są prawie niedostrzegalne.

W świecie współczesnym nie ma już kultur istniejącychosobno, odrębnie, za siedmioma górami, w izolacji. Każdakultura jest obecnie, choć w różnym stopniu,zapośredniczona, hybrydyczna, naznaczona eklektyzmem– pisał Ryszard Kapuściński. Odmienne grupy kulturowekrzyżują się ze sobą, nakładają, mieszają. Istotny jest teżfakt, że w globalnej przestrzeni wszystkie zjawiskaspołeczno – kulturowe występują w dużym natężeniui przyjmują różne oblicze, bo świat jest wielkąróżnorodnością. Jest wielkim i niesłychanie bogatymcollagem (R. Kapuściński) różnych narodów,

narodowości, grup i ich kultur na różnych kontynentach.Współcześnie niemal każdy obszar na świecie cechujesię mniejszą czy większą wielokulturowością.Wielokulturowość nie zawsze wynika z chęci bycia razemczy obok siebie, ale też z konieczności. Każdespołeczeństwo zajmujące obszar, gdzie przecinały się różneszlaki komunikacyjne i wędrówki ludów, gdzie przeplatałysię ze sobą drogi kupców, gdzie kierowały się przymusowelub dobrowolne migracje i przymusowe deportacje, gdzieścierały się ze sobą interesy polityczne imperiów, gdzieznajdowały się swoiste” róże wiatrów” dyfuzji kulturowej –jest z natury rzeczy, społeczeństwem wielokulturowym...Do tego dochodzi obecnie także cywilizacja globalna z jejłatwym przemieszczaniem się pieniędzy i towarów, aletakże wytworów kulturowych i ludzi – pisze Marian Golka.Wśród wielu przyczyn wielokulturowości wymienia siękoczownictwo, procesy kolonizacyjne, niewolnictwo,uchodźstwo, migracje zarobkowe. Tym ostatnim poświęcasię więcej uwagi, bo sam ten proces ma wiele przyczyn,uwarunkowań i skutków. Trudno go opisać, bo trudnookreślić granice społeczno – kulturowe między ludźmii wzajemne między nimi relacje, które są przeważnieodczuciami, nastawieniami czy stereotypami. Najczęściejfunkcjonują określenia dotyczące swoich czyli tych,których się dobrze zna, którym się ufa i uznaje zapodobnych do siebie, bo łączą wspólne rytuały,znajomość wzorców kulturowych. Ale są przecież inni,którzy różnią się od nas, którzy nas niepokoją, którymnie ufamy, bo po prostu ich nie znamy, nie jesteśmyświadomi różnic kulturowych. Najczęściej postawy wobecinnych/obcych przejawiają się jako: nieufność, niepewnośćstwarzająca dystans, brak zainteresowania jakimkolwiekkontaktem związany przeważnie z przesądami,stereotypami; zaciekawienie z odrobiną życzliwości; szokkulturowy, czyli poczucie głębokiego niepokojui dezorientacji w kontaktach z inną grupą i jej kulturą;ksenofobia wobec innych, czyli ostentacyjna niechęć,znieważanie, izolacja, a także kpina, ironizowanie,ośmieszanie; dyskryminacja. Im bardziej ksenofobicznanieakceptująca innych, jest kultura, w której tkwią ludzie,tym silniejsza będzie tendencja do posługiwania sięstereotypami i ostrego podziału na swoich i obcych.

Dowodem takich postaw jest też określanie innychzbiorowości lub ich przedstawicieli wyrażeniami z językapotocznego o zabarwieniu lekceważącym, negatywnym,typu: Francuz to żabojad; Włoch to makaroniarz;czarnoskóry Afrykanin to bambus lub czarnuch; Żyd tożydek, każdy mieszkaniec Dalekiego Wschodu to żółtek.Wszystkim niemal bez wyjątku przypisuje się cechy, któreświadczą o nich jak najgorzej, bo rzekomo są to: cwaniacy,nieroby, złodzieje, przestępcy, darmozjady i ... możnaby tak w nieskończoność. Oczywiście stosunek do innych/obcych jest bardzo różny.

ABY LEPIEJ POZNAÆ SIEBIE,TRZEBA POZNAÆ INNYCH

5Kajet nr 88 (1/2011)

W zależności od tego jaki jest jego status, jaką„pokazuje swoją twarz”, która niesie wiele znaczeń,symboli, znaków odmienności, ale i podobieństw. Chodziwięc o to, by tę twarz poznać, by przestała być inna, bydzięki poznaniu poszerzyć rozumienie świata i zmienićpostawy i wzajemne relacje. Temu służy edukacjamiędzykulturowa, której rolą jest pomoc uczniomw zrozumieniu różnic i podobieństw między ludźmiróżnych kultur, nauka prowadzenia dialogumiędzykulturowego, dokonywania wyborów. Tym samymjest też okazją do poznawania własnej kultury i siebie, bojak pisał R. Kapuściński: aby lepiej poznać siebie, trzebapoznać innych, zwłaszcza, że współczesnyzglobalizowany świat zburzył wiele granic, ale niewszystkie mury. Przyjmując, że wielokulturowość jestfaktem, to edukacja międzykulturowa koniecznością,ważnym zadaniem budowania społeczeństwa opartego nazauważaniu siebie, wzajemnym szacunku, zrozumieniui porozumieniu poprzez doświadczanie i współdziałanieze sobą, mimo różnic, a może dzięki temu, że zauważyliśmyte różnice kulturowe. (J. Nikitorowicz) Tego trzeba sięnauczyć. Jak? Przede wszystkim chcieć poznać, byćotwartym na odmienność kulturową drugiego człowieka.Dzięki rozwijanym kompetencjom kulturowym łatwiejbędzie współpracować, porozumiewać się z ludźmipochodzącymi z innych kultur. Biorąc to wszystko poduwagę trzeba rozwijać kompetencje kulturowe, zwłaszcza,że rozumienie innych jest warunkiem funkcjonowaniaw świecie. I to jest, między innymi, zadanie szkoły, byinni nie byli obcy, a uprzedzenia, stereotypy niefunkcjonowały. Jest to duże wyzwanie dla nauczycieli,którzy nie tylko pracują z dziećmi polskimi, ale corazczęściej z dziećmi cudzoziemskimi, a także dziećmiemigrantów, dla których sytuacja, w jakiej się znalazłyjest trudna.

W kontekście edukacyjnym pomocą dla uczniówi nauczycieli będzie Autobiografia SpotkańMiędzykulturowych, dokument Rady Europy, który możeułatwić podejmowanie różnorodnych działań dotyczącychwielokulturowości, skłaniać do refleksji, prowokować dostawiania pytań o wartości, o życie drugiego człowieka.

Chodzi też o to, aby świat stawał się jeden w sensieludzkim, by następował proces wzajemnego poznania,zrozumienia, zbliżenia dzięki otwartości, dobrej woli,życzliwości.

Spotkania z nauczycielami zainteresowanymi tąproblematyką w oparciu o Autobiografię odbędą się wewrześniu. Już teraz serdecznie na nie zapraszam.

Barbara Królikowska-Wunderlich

Bibliografia:

1. Autobiografia Spotkań Międzykulturowych: kontekst,koncepcje, teoria.

2. Birket - Smith K.; Ścieżki kultury. Warszawa 19743. Golka M.; Imiona wielokulturowości. Warszawa 20104. Kapuściński R.; Lapidarium II. Warszawa 19955. Kapuściński R.; Nie ogarniam świata. Warszawa 20076. Nikitorowicz J.; Grupy etniczne w wielokulturowym

świecie. Sopot 2010

MiędzynarodowyDzień Języka Ojczystego

Język to dowód osobisty, więcej to twarz i dusza.Ryszard Kapuściński

Kajet nr 88 (1/2011)6

W Szkole Letniej 2010 w ramach projektu „Za rękęz Einsteinem-Edycja II” odbywającej się na terenieUniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynieuczestniczyło około 1200 gimnazjalistów z 60 szkółwojewództwa warmińsko – mazurskiego. Na miejscewakacyjnych spotkań z nauką wybrano CentrumKonferencyjno-Szkoleniowe w Kortowie. Uczniowieuczestniczyli w specjalnie przygotowanych dla nichzajęciach z matematyki, fizyki, chemii i językaangielskiego, prowadzonych przez naukowcówz Uniwersytetu Warmińsko – Mazurskiego w Olsztynie.Zajęcia były prowadzone w formie pokazów, doświadczeńi eksperymentów. Doświadczenia fizyczne i chemicznewykonywali samodzielnie uczniowie korzystając jedyniez pomocy studentów i nauczycieli akademickich. Zajęciaze wszystkich przedmiotów w ramach Szkoły Letniejokazały się bardzo interesujące i dostosowane dopoziomu gimnazjalistów. W opiniach nauczycieligimnazjalnych uczestniczących w Szkole Letniej zajęciate zostały ocenione jako bardzo ciekawe, profesjonalnieprzygotowane, prowadzone w przyjaznej i niestresującejatmosferze. Podczas pobytu gimnazjaliści równieżuczestniczyli w zajęciach przygotowanych przez firmę Edu-Fan. Na tych zajęciach młodzież mogła połączyć wiedzęteoretyczną z praktyką wykonując samodzielnie latawce,makiety mostu o określonych parametrach oraz katapulty.Praca w grupach pozwoliła na integrację młodzieżyz różnych szkół. Na miejsce działań praktycznych wybrano„amfiteatr” przy Centrum Konferencyjnym.

Poza uczestnictwem w zajęciach naukowychgimnazjaliści w trakcie lipcowego pobytu w Olsztynie mieliokazję poznać nasze miasta oraz kampus uniwersytecki -Kortowo. Dużą atrakcją dla młodzieży okazało sięmieszkanie w Domu Studenckim i stołowanie w prawdziwejstołówce studenckiej prowadzonej przez Fundację Żak.Niezapomnianych wrażeń młodzieży dostarczyładyskoteka w klubie studenckim Rakor na terenie Kortowa.

W słoneczne dni młodzież korzystała z bazy sportowejuniwersytetu i z plaży kortowskiej. Młodzież szczególniew lipcowe upały doceniła bliskość plaży i jezioraKortowskiego.

Mam nadzieję, że te dni spędzone w Kortowie na długozapadną w pamięci gimnazjalistów i ich opiekunów, jakodni wakacyjne a jednocześnie dostarczające wiele przeżyćedukacyjnych.

dr Jolanta FieducikKoordynator wojewódzki projektu

Za rêkê z Einsteinem - edycja II

�Za rêkê z Einsteinem- Edycja II�

Zdjęcie: Krzysztof Walczak-Wójciak

Rok Odkrywania Talentów

7Kajet nr 88 (1/2011)

Nowe Horyzonty Edukacji Filmowej to ogólnopolskiprojekt, który ma na celu przygotowanie młodych widzówdo odkrycia i głębszego zrozumienia filmu jako tekstukultury. Od ubiegłego roku szkolnego jest realizowanytakże w Olsztynie – w kinie Awangarda.

Olsztyńska Szkoła Podstawowa nr 13 chętnieprzystąpiła do tego projektu. Biorą w nim udział zarównodzieci młodsze (klasy trzecie z wychowawczyniami – BeatąMisiewicz i Violettą Jarocką), jak i starsze (klasa czwartapod moja opieką). Trzecioklasiści realizują cykl „Filmowepodróże”, poznając filmy pochodzące z różnych stronświata i zdobywając informacje z dziedziny geografii,historii i kultury wybranych krajów. Natomiast starsze dzieciw ubiegłym roku szkolnym zgłębiały tajniki sztuki filmowejw ramach cyklu „Na planie filmowym”. W bieżącym rokuszkolnym wybrałam cykl „Kino współczesne”.Systematycznie, raz w miesiącu, wspólnie z moją klasąoglądam w kinie Awangarda ciekawe europejskie filmydziecięce ostatnich lat, które nie pojawiały się wcześniejw repertuarze polskich kin. Widzę zainteresowanie,zadumę, a niekiedy wręcz fascynację młodego widzaw zetknięciu z kinem naprawdę wartościowym,nieszablonowym, kinem ambitnym, o złożonej tematyce,kinem wymagającym zaangażowania. Niemiecki film„Krokodyle z przedmieścia” w reż. Ch. Dittera pobudził

natomiast otrzymują materiały dydaktyczne dotyczącedanego dzieła, dzięki którym mogą łatwiej zanalizowaćporuszane zagadnienia po powrocie do szkoły.

Uczestnicząc w programie NHEF, pogłębiłam własnąwiedzę na temat sztuki filmowej. Miałam także możliwośćwzięcia udziału w warsztatach filmowych dla nauczycieli,które odbyły się w ramach Międzynarodowego FestiwaluFilmowego Era Nowe Horyzonty we Wrocławiu w lipcuubiegłego roku. Były to profesjonalnie przygotowanei doskonale przeprowadzone zajęcia dotyczące historiikina, struktury dzieła filmowego oraz analizy zarównoklasyki, jak i wybitnych produkcji kina współczesnego.Niewątpliwie udział w projekcie NHEF stanowił dla mnieźródło inspiracji oraz cennych doświadczeń osobistychi zawodowych.

Maria RadochSzko³a Podstawowa nr 13 w Olsztynie

Lekcje w kinie

„Krokodyle z przedmieścia”

Rok 2011 -Rokiem Jana Heweliusza

dzieci do refleksji o sytuacji ludzi niepełnosprawnych;duński film „Święta Karli” w reż. Ch. Sachs Bostrupunaocznił im, w jaki sposób należy rozmawiaćo osobistych problemach, aby je właściwie rozwiązywać;holenderski film „Indianin” w reż. I. Houtman zainspirowałdo rozważań na temat adopcji oraz poczucia tożsamościdziecka urodzonego w innej części świata. Cieszę się -jako nauczyciel i wychowawca - że młody człowiek uczysię rozumieć i w pełni przeżyć audiowizualny tekst kultury,dostrzegać jego zawartość merytoryczną oraz waloryartystyczne. Sprzyja temu niewątpliwie atmosfera, jakapanuje w kinie. Przed każdym seansem dzieci spotykająsię z ludźmi kultury, sztuki, czasem z twórcami kina, którzywprowadzają widzów w problematykę filmu. Nauczyciele

„Święta Karli”

Kajet nr 88 (1/2011)8

Na stosunek ucznia do szkoły i obowiązków szkolnychogromny wpływ ma przede wszystkim środowiskorodzinne. Negatywne oraz lekceważące sądy o szkolewygłaszane przez rodziców, szczególnie w przypadku gdyautorytet rodzicielski cieszy się jeszcze uznaniem u ichpodopiecznych, niestety obniżają autorytet nauczycieli.Zjawisko to występuje również odwrotnie. W sytuacji, gdyrodzice wyrażają się z uznaniem o pracy szkoły, utrzymująz nią żywy kontakt, wówczas młodzież również czuje sięw obowiązku przestrzegać norm i zasad dobregozachowania na terenie placówki oświatowej, co z czasemmoże przerodzić się w pozytywny nawyk.

Nie należy zapominać, iż na stosunek ucznia do szkołynie tylko wpływa środowisko rodzinne, lecz także postawanauczyciela oraz jego osobowość. Grono pedagogiczne,składające się z różnych osobowości, buduje w szkolespecyficzną atmosferę, która jest zależna od cechcharakteru przez nich reprezentowanych. Wspomnianaosobowość nauczyciela oznacza w kontaktach z uczniem:umiejętność wspierania rozwoju ucznia, rozumienie jegoosobistych problemów, akceptowanie jego potrzeb orazdarzenie go szacunkiem. Jedna z najistotniejszychumiejętności, jakich oczekuje się od pedagogów,to łatwość nawiązywania kontaktu i prowadzenia dialogu,z dostosowanym do wieku ucznia i potrzeb sytuacjisłownictwem. Aktywne słuchanie, sensownie i adekwatniesformułowane informacje zwrotne oraz właściweartykułowanie i nadawanie komunikatu „JA” stanowipodstawę właściwie prowadzonej rozmowy. Jest ona takprowadzona, że nauczyciel poprzez parafrazowanie słówucznia naprowadza go jedynie na właściwy tor i niejakozmusza do podjęcia właściwych rozwiązań. Uczniowiprzekazuje natomiast, co sądzi o opanowaniu zadanegomateriału, co uczeń ma uzupełnić, jak ocenia jego pracę.Stosując informację zwrotną, nauczyciel ułatwia sobieocenę zaangażowania ucznia w pracę na zajęciach.Przekazywanie uczniowi wskazówek o możliwościuzyskania lepszych wyników w nauce lub korygowanienegatywnego zachowania może zostać uczynionewłaściwie jedynie poprzez dialog. Jednak o dialoguwychowawczym można mówić jedynie wówczas, gdy zestrony nauczyciela zostaną spełnione pewne warunki.Powinno się uznać i zaaprobować indywidualnośćkażdego dziecka oraz zachowywać bezpośrednośćw stosunkach wychowawcy z wychowankiem. Spełnienietych warunków nie oznacza bynajmniej bezkrytycznegostosunku do niepoprawnego zachowania ucznia. Błędembyłoby jednak krytykowanie osobowości ucznia, gdyproblem tkwi w jego zachowaniu. Należy traktować uczniajako odrębną jednostkę, a nie projekcję naszychwyobrażeń. Indywidualizm w tym wypadku polega na tym,aby zawsze pamiętać, iż każdy uczeń jest kimśoryginalnym, o niepowtarzalnej osobowości.

Wielu nauczycieli popełnia błędy w sferze wychowania,które w skuteczny sposób mogą zniechęcać ucznia donauki w ogóle. Wychowawca nie powinien dopuszczać,aby lekcje przeznaczone na rozwój intelektualnyi osobowościowy ucznia były zdominowane przez pracębiurową czyli poświęcone sprawdzaniu obecności,wyników, czy omówieniu spraw formalnych. Zdarza się,iż lekcje przedmiotowe skupiają się głównie wokółegzekwowania wiedzy, opracowania nowego tematu.Rzadko znajduje się wówczas czas na zapytanie ucznia oto, z czym sobie nie radzi, jak się czuje. Rzadko też uczeńjest chwalony za zangażowanie w pracę lub próbęrozwiązania zadania. Często uczeń traktowany jest jakoelement pracy zawodowej. Element, który jest na tyleobojętny, że nie dostarcza radości, a jedynie powodujeniezadowolenie i zmęczenie psychiczne nauczyciela.Powoduje to, iż podopieczni coraz mniej rozmawiająz wychowawcami. Nie chcą komunikować swoich emocji,uczuć i potrzeb. W tym przypadku mamy do czynieniaz błędami, o których mówi się, że zaburzają przebieginterakcji wychowawczej. Mają one niekorzystny wpływna doraźne funkcjonowanie bądź rozwój wychowanka.Również pomimo pozornie nie zaburzonej interakcji mająniekorzystny wpływ na dalszy rozwój dziecka, zarównoemocjonalny, jak i intelektualny.

W badaniach przeprowadzonych przez Julię Skorupską- Sobańską uczniowie wymienili szereg cech charakterunauczycieli, które mają negatywny wpływ na formowaniesię odpowiedniego stosunku do szkoły oraz naukiposzczególnych przedmiotów. Brak sprawiedliwości przyocenianiu oraz nerwowość są cechami budzącyminajwięcej zastrzeżeń. Pozostałe miejsca zajmują: oschłość,surowość, brak wyrozumiałości, nieznajomość psychikimłodzieży, zbyt wysokie wymagania, niewłaściwe metodypracy dydaktycznej, brak umiejętności utrzymaniaautorytetu.

Problem posiadania autorytetu, bądź bycia nim, wiążesię ściśle z autentycznością danego nauczyciela. Istotnymwydaje się wiedza o tym, w jak dużym stopniu nauczycielewpływają na uczniów w rezultacie przypisywanego lubzdobytego autorytetu. Ważne jest również uświadomieniesobie, co kryje się pod pojęciem "autorytetu". Większośćnauczycieli myli bowiem ten termin z pojęciem "władzy",która wiąże się z zależnością ucznia. W takiej sytuacjinauczyciel tak długo sprawuje władzę w klasie, dopókipodopieczni czują się od niego zależni. Coraz częściejjednak władza w szkole traci na swojej wartości z powoduwiększej niezależności wychowanków, którzy często samisą w stanie zaspokoić swoje potrzeby. A ponieważznaczna część nauczycieli nadal stara się kontrolowaćswoich podopiecznych, reagują oni niezależnym,buntowniczym oraz nierzadko agresywnym zachowaniem.Stąd też uczniowie stosują mechanizmy obronne

Wp³yw osobowo�ci nauczycielana efektywno�æ nauczania

9Kajet nr 88 (1/2011)

przeciwko szkolnej władzy, do których można zaliczyć:bunt, opór, prowokowanie, odwet, kłamstwo, wykręty,obwinianie innych, oskarżanie, narzucanie swojej woli,terroryzowanie, znęcanie się, oszukiwanie, odpisywanie,ściąganie, organizowanie się, tworzenie sojuszów, itd.

Uczniowie pragną postrzegać nauczyciela, podobniejak rodziców, jako pewnego rodzaju ideał. W momencie,gdy rzeczywistość nie jest w stanie sprostać ichpragnieniom, dochodzi do rozczarowania i zniechęceniasię do nauczycieli, konkretnych przedmiotów, a czasemdo wszystkiego, co wiąże się ze szkołą. Powodem mogąbyć również błędy popełniane przez nauczycieli.Zastosowanie w pracy dydaktyczno - pedagogicznejzasad indywidualizacji, obiektywizmu i bezstronnościw ocenianiu uczniów stanowi jeden z elementówwpływających na porozumienie z nauczycielem. Ważnejest również w miarę dokładne poznanie ucznia oraz jegopodstawowego środowiska życia, czyli rodziny oraznawiązanie kontaktu z jego opiekunami. Nieposzanowaniegodności osobistej ucznia, nietaktowne i brutalnetraktowanie go oraz stwarzanie sytuacji uprzywilejowaniaucznia ze względu na pozycję społeczną rodzicówniejednokrotnie wpływa na negatywne relacje nauczyciel- uczeń. Jednak najczęstszym błędem popełnianym przeznauczycieli jest brak konsekwencji w stawianych dzieciomi młodzieży zadaniach i egzekwowaniu ich realizacji.

Spośród cech charakteru mających wpływ napozytywny stosunek uczniów do nauczyciela, wyróżniasię: wyrozumiałość, życzliwość, dobroć orazbezpośredniość w obcowaniu z młodymi ludźmi,a następnie sprawiedliwość, opanowanie, wiedzę,umiejętności dydaktyczne oraz stawianie wysokichwymagań edukacyjno - wychowawczych. Pogodneusposobienie, poczucie humoru, zainteresowanieproblemami młodzieży, znajomość jej psychiki orazkultura osobista stanowią dodatkowe zalety. Możnastwierdzić, iż nauczyciel wywierający pozytywny wpływna ucznia i tym samym motywujący do nauki, to osoba,która posiada kompetencje prakseologiczne,komunikacyjne, współdziałania, kreatywne, informatyczneoraz moralne. Wszystkie te kompetencje wzajemnie nasiebie oddziałują i tworzą model nauczycieladynamicznego, który bierze aktywny udział w życiu szkoły,jej rozwoju oraz rozwoju ucznia. Wychowawca powinienzatem dostrzegać w uczniu wartość podstawowąi naczelną oraz uznawać go i szanować. Uczeń powinienbyć traktowany w sposób podmiotowy, a nieinstrumentalny. Oznacza to, iż nauczyciel nie powinienodmawiać swojemu podopiecznemu prawa do szacunku,wyrażania własnych uczuć i myśli, ponoszeniaodpowiedzialności za siebie oraz dokonywania wyboróww zgodzie ze wspólnym dobrem. Należy przy tympamiętać, iż uczeń nie powinien pozostać bezjakiejkolwiek opieki i wsparcia. Wolność stanowiumiejętność wyboru, a uczeń tę umiejętność dopierozdobywa. Młodzież w swojej samodzielności i chęcipodejmowania samodzielnych decyzji oczekuje jednakpewnego rodzaju drogowskazu w postaci konkretnych

zasad postępowania. Przyjęcie przez nauczyciela takiejpostawy oraz praca zgodna z demokratycznym stylemkierowania stanowi istotny przejaw podmiotowegotraktowania osób uczacych się.

Ów częściowo scharakteryzowany styl kierowaniagrupą społeczną, jaką stanowi klasa szkolna, ma równieogromne znaczenie dla dydaktyki, jak prawidłowarealizacja przez szkołę swoich funkcji. Style kierowaniasą zależne od osobowości nauczyciela, a tym najbardziejpożądanym jest styl demokratyczny. Nauczycielpraktykując w swojej pracy ten model kierowania grupą,zachęca uczniów do podejmowania samodzielnychdecyzji oraz swobodnego wypowiadania się na forumklasy. Jednakże uczniowie ci mają świadomość przejęciaodpowiedzialności za swoje słowa i czyny. Nauczycielokreśla również czynności grupy zgodnie z ichpreferencjami, czyli możliwościami, uzdolnieniami orazzainteresowaniami. Uczniowie muszą jednak pamiętać,iż oprócz zasłużonej nagrody, która będzie adekwatnado wykonanego zadania, mogą spotkać się z karą,również wymierzoną sprawiedliwie.

Karolina WalczykowskaZespó³ Szkó³ Handlowych w Sopocie

Kajet nr 88 (1/2011)10

Nowa podstawa programowa, jak wszystko co nowe,wzbudziła w nauczycielach przedszkoli, dyrektorachi rodzicach zrozumiały niepokój. Często niepokój tenpotęgowały media wywołując niepotrzebne emocje.Chcąc temu zaradzić MEN zwoływało konferencjeprasowe, w gazetach ukazywały się artykuły, a dyrektorzyprzedszkoli organizowali spotkania z rodzicami, byuspokoić rodzicielski niepokój dotyczący losu ichsześcioletnich pociech, które miały trafić do szkół.

Istotne wydało mi się przygotowanie radpedagogicznych przedszkoli do realizacji nowegowyzwania oraz dostarczenia im argumentów dla rodzicówi opiekunów, które potwierdzą, że dzieci sześcioletniemogą rozpocząć naukę w szkole.

Praktyka pedagogiczna dowodzi, że łatwiej jest nauczyćdzieci rozpoznawania i składania liter, niż ukształtowaćich pełną gotowość do nauki czytania w powiązaniuz nauką pisania. Postanowiono więc, że kształtowaniemumiejętności czytania i pisania zajmą się nauczycieleedukacji wczesnoszkolnej. Zadaniem przedszkola i klaszerowych jest ukształtowanie u dzieci gotowości do naukiczytania i pisania.

Warmińsko-Mazurski Ośrodek DoskonaleniaNauczycieli w swojej ofercie na 2009 rok szerokouwzględnił tematykę związaną z nową podstawąprogramową i przygotował ofertę edukacyjną dla różnychetapów edukacji, których miały dotyczyć powyższezmiany, jak również dla doradców metodycznych,dyrektorów wszystkich typów szkół, placówek,wizytatorów KO i pracowników wydziałów edukacjijednostek samorządu terytorialnego. Każdy więc mógłwybrać odpowiednie szkolenie dla siebie, by byćprzygotowanym na zmiany. Dyrektorzy placówekodpowiadający za doskonalenie wewnątrzszkolnenauczycieli mieli możliwość wybrania odpowiedniejtematyki. Tylko jedna szkoła w Olsztynie poprosiłao zorganizowanie warsztatów w wymiarze 10 godzin nt.Sześciolatek w szkole - przygotowanie do pracy z uczniemmłodszym.

Po V Forum Edukacyjnym, które odbyło się w Krakowiew dniach 14-16 kwietnia a poświęcone było dialogowi,szczególnie wystąpienie prof. Doroty Klus-StańskiejMiędzy przedszkolem a szkołą – od monologu do dialoguosób i znaczeń nabrało innego wymiaru. Wzbudziłorefleksję, że może ten dialog już się u nas rozpoczął?Choć, jak mówią jedna jaskółka wiosny nie czyni, tojednak świadomość nauczycieli edukacji wczesnoszkolnejjest coraz większa - do pracy z uczniem młodszym trzebasię przygotować.

Jeszcze jedna ważna myśl z Forum wypowiedzianaprzez prof. Mariana Śnieżyńskiego dotycząca dialogumiędzy szkołą a przedszkolem: to szkoła i nauczyciel

edukacji wczesnoszkolnej powinni szukać kontaktuz nauczycielem przedszkola, by poznać przyszłego uczniai pomóc mu przekroczyć kolejny próg edukacyjny.

Nasz Ośrodek proponując bogatą ofertę formdoskonalenia wpisał się w realizację hasła Forum.Nauczyciele przedszkoli przystąpili do poznawaniawymogów nowej podstawy programowej biorąc udziałw różnych formach doskonalenia tj.

• Forum nauczyciela przedszkola• Forum dyrektora przedszkola• seminaria• konferencje• warsztaty• szkoleniowe rady pedagogiczne• kursy doskonaląceW niedługim czasie może okazać się, że zajdzie

potrzeba dialogowania między szkołami podstawowymia gimnazjami, gimnazjami a szkołamiponadgimnazjalnymi. Przydałaby się umiejętnośćdialogowania uczelni z tymi poprzednimi szkołami. To takna marginesie rozważań nad czynnikami warunkującymipowodzenie zmian, które czekają środowisko w 2012roku.

Najczęściej wybierane tematy szkoleniowych radpedagogicznych:

1. Odpowiedzialność nauczyciela za przygotowaniedzieci do podjęcia nauki szkolnej.

2. Rola zabaw w przeciwdziałaniu agresji - nauczycieldoradcą rodziców.

3. Praca z pięciolatkiem w dobie nadchodzących zmian.4. Uczyć przez zabawę.Wypracowaniu nowego sposobu dokumentowania

pracy nauczyciela wymagały: zapisy w dziennikach, planymiesięczne, ramowe rozkłady dnia.

Należy zadbać aby zaplanowany przez MENharmonogram zmian był właściwie realizowany.Wszystkim powinno zależeć, aby dzieci uczyły sięi przygotowywały do szkoły w bezpiecznych, przyjaznychi dostosowanych do ich potrzeb warunkach.

Należy zwrócić uwagę na to, iż liczebność grup pięcio-i sześciolatków w przedszkolach przekracza liczbę 25osób w każdym oddziale.

Z przeprowadzonej przeze mnie sondy wynika, że takągrupą dzieci opiekuje się często tylko jeden nauczyciel,bez woźnej oddziałowej czy innej osoby wspomagającej.Jest to zagrożeniem dla bezpieczeństwa dzieci. Takasytuacja również utrudnia odpowiednią realizacjęwymogów podstawy programowej dotyczącej pobytudziecka na świeżym powietrzu, realizację wycieczeki spacerów.

Utrudnia też realizację zasady indywidualizacji pracyz dzieckiem, jak również potrzebę organizacji pracy

Praktyczne aspekty wdra¿ania nowej podstawyprogramowej w przedszkolach

11Kajet nr 88 (1/2011)

w małych grupach. Nowa podstawa programowa kładzieszczególny nacisk na indywidualizację procesuwychowawczo-dydaktycznego.

Przy tak dużej liczebności dzieci w grupach, braku osóbwspierających nauczyciela, braku niań w grupach dziecitrzyletnich, słabo zorganizowanym wolontariacie realizacjanowej podstawy programowej może być utrudniona.

Sprawić przyjemność ich cieniomJosif Brodski

Ponadto nauczyciel zobowiązany jest dodokumentowania rozwoju, postępów dziecka w formieobserwacji. W grupie pięciolatków dochodzi jeszczediagnoza przedszkolna, co często wymagaindywidualnego kontaktu z dzieckiem. Dobrze byłoby abyw tym czasie w grupie była osoba dorosła, któraczuwałaby nad bezpieczną zabawą dzieci.

Teresa Pupel

Rok 2011 -Rokiem Marii Curie-Skłodowskiej

Rok 2011 -Rokiem Czesława Miłosza

Kajet nr 88 (1/2011)12

Zawada Andrzej: Miłosz. Wrocław, WydawnictwoDolnośląskie 1998

Rok 2011 jest rokiem Czesława Miłosza. To dobraokazja do ponownej lektury jego dzieł, gdyż znamy tylkonajczęściej cytowane wiersze. Do jego trudnej filozoficznejpoezji nie sięgamy zbyt często, a twórczość prozatorskateż jest mniej znana. Warto poznać życie pisarza i dlategopowinno się przeczytać biograficzną książkę A. Zawady,który uważa, że życie Miłosza jest samo w sobie dziełem,którego odczytanie przynosi wiedzę o twórcy, arównocześnie staje się przypowieścią o losie artystynaszego stulecia.

Czesław Miłosz: Historia literatury polskiej do roku1939. Tłum. M. Tarnowska. Kraków, WydawnictwoZNAK 1996

Nie wszyscy wiedzą, że Czesław Miłosz jest autorempodręcznika o literaturze polskiej. Jest to dokumentprofesorskiej działalności poety - to zbiór wykładówprzygotowanych dla amerykańskich studentów. Miały onena celu zaznajomienie cudzoziemców z podstawowymifaktami, znanymi dobrze Polakom, a częstozniekształconymi w prasie i literaturze zagranicznej.

BIBLIOTEKAW-M ODN

PROPONUJE

Czesław Miłosz: Spiżarnia literacka. Kraków,Wydawnictwo Literackie 2004

Książka jest zbiorem miniesejów Czesława Miłoszapisanych na przełomie 2003/2004 i drukowanych w„Tygodniku Powszechnym”. Te krótkie teksty dotyczątwórczości znanych pisarzy, zapomnianych wielkichtwórców, poetów. Możemy więc poznawać fascynacjeliterackie wielkiego noblisty, bo „Spiżarnia literacka” tozapis tego, czym karmił on swoją wyobraźnię literacką.Przywołany tu będzie i J. Lechoń, i M. Proust i T. Różewiczi wielu, wielu innych. Niektóre teksty wyjaśniają jegowłasne wiersze, np. esej „Karuzela” wyjaśnia okolicznościpowstania utworu „Campo di Fiori”.

Czesław Miłosz: Piesek przydrożny. Kraków,Wydawnictwo ZNAK 1997

„Piesek przydrożny” to wg prof. Mariana Staliautoironiczne określenie sytuacji samego Miłosza -niezwykła, dająca do myślenia metafora poety, który oddziesięcioleci usiłował schwytać „dzikiego łabędziaŚwiata”, poety uparcie poszukującego istotyrzeczywistości. Ten chaos otaczający człowiekaporządkuje według Miłosza tylko poezja, to onaprzywraca porządek świata:

Ależ to wcale takie trudne nie jest Pan Bóg stworzył świat. A jak dawno temu? Niedawno. Dzisiaj rano. Chyba przed godziną Bo kwiaty otwierają się, ledwie dokończone - i świat na chwilę, na cztery wersy, jest jasny Stworzony na nowo.

Danuta Wróblewska

13Kajet nr 88 (1/2011)

Galeria Bakałarz

Ocalić od zapomnienia

27 stycznia w galerii Bakałarz odbył się wernisażwystawy uczniów Józefa Miki „Ocalić od zapomnienia.”Młodzież z pracowni plastycznej Gminnego Ośrodka

Wystawa jest podsumowaniem pleneruorganizowanego przez Józefa Mikę - malarza, rzeźbiarza,animatora kultury regionu, który na co dzień zajmuje sięplastyczną edukacją dzieci i młodzieży z Pilnika, LidzbarkaWarmińskiego oraz okolicznych miejscowości.Prezentowane w galerii prace mają „ocalić odzapomnienia” codzienny rytuał dawnej wsi warmińskiej.Obrazy powstawały blisko dwa miesiące – wspomina JózefMika – z płótnami jeździliśmy po gospodarstwach. Na żywopokazywałem dzieciom kosiarkę, a one z natury jąmalowały. Wiele czasu spędziliśmy, obserwującodchodzące w zapomnienie przedmioty codziennegoużytku, niewykorzystywane już dzisiaj maszyny rolnicze,poznawaliśmy obyczaje dawnej wsi warmińskiej. To byłodla uczestników pleneru bardzo ciekawe doświadczeniei, przy okazji, wielka frajda.

Kultury w Pilniku zaprezentowała swoje umiejętnościpoparte niewątpliwym talentem i systematyczną pracąwarsztatową. Barwna, wyrazista ekspozycja zostaładoceniona przez wielu uczestników spotkania.

Wystawę można zwiedzać do końca lutego w galeriiBakałarz. Zapraszamy!

Kajet nr 88 (1/2011)14

Przedstawiamy Państwu nową ofertę zajęćedukacyjnych skierowanych do uczniów wszystkichetapów kształcenia. Proponujemy tematy, które mogłybyuzupełnić, a nawet rozszerzyć, realizowane przeznauczycieli treści nauczania. Zawarte w oferciezagadnienia dotyczą różnorodnych dziedzin i koncentrująsię przede wszystkim na tekstach kultury. Zajęciaprowadzone są w atrakcyjnej formie, z wykorzystaniemprezentacji multimedialnej, tablicy interaktywnej, muzyki,filmu oraz innych środków dydaktycznych.

Grupy przedszkolne i nauczaniezintegrowane

Biblioteka w naszym mieście – zwiedzamyWarmińsko-Mazurską Bibliotekę Pedagogiczną (45 min)

Poznanie biblioteki jako miejsca gromadzącego,przechowującego i udostępniającego zbiory. Zwiedzaniebiblioteki - zwrócenie uwagi na najważniejsze czynnościtutaj wykonywane. Prezentacja gromadzonych zbiorów.Ogólne przedstawienie funkcji katalogów bibliotecznych.Kształtowanie nawyku właściwego zachowania sięw bibliotece.

Dzieje Warmii w podaniach, baśniach i legendach(60 min)

Kształtowanie tożsamości regionalnej. Przybliżeniewybranych wydarzeń historycznych i legendarnychzwiązanych z Warmią w oparciu o teksty Marii Zientary -Malewskiej (o Łynie i św. Jakubie). Zachęcanie do lekturyksiążek związanych z regionem.

Czytając Andersena (60 min)Zachęcenie do czytania baśni jako tekstu

odzwierciedlającego ponadczasowe doświadczeniaczłowieka. Przybliżenie postaci H. Ch. Andersena i jegotwórczości. Głośne czytanie wybranego utworu („Latający

kufer”, „Księżniczka na ziarnku grochu”, „Calineczka”)z wykorzystaniem rekwizytów. Rozmowa na tematwartości niesionych przez baśń.

„Prawda prostego opowiadania” - „Baśnie domowei dziecięce zebrane przez braci Grimm” (60 min)

Omówienie procesu powstawania baśni braci Grimm.Głośne czytanie wybranego utworu i rozmowa na tematprawd zawartych w baśni opartej na ustnym przekazieludowym. Ukazanie bogatego repertuaru wątkówi motywów baśniowych powracających w różnychtekstach kultury.

Mój przyjaciel, Kubuś Puchatek (50 min)Prezentacja fragmentu oryginalnego tekstu A. A. Milne’a

„Kubuś Puchatek” w tłumaczeniu Ireny Tuwim.Wyeksponowanie wartości bezinteresownej przyjaźniw świecie przedstawionym „Kubusia Puchatka” i „ChatkiPuchatka”.

W świecie książek Astrid Lindgren (50 min)Zachęcenie do lektury książek Astrid Lindgren.

Przybliżenie postaci i twórczości autorki na podstawiewybranej powieści: „Pippi Pończoszanka”, „Dzieciz Bullerbyn” (w zależności od grupy wiekowej uczestnikówspotkania). Głośne czytanie fragmentów wybranegoutworu oraz rozmowa z dziećmi na temat bohaterówi świata przedstawionego powieści.

Spotkanie ze współczesną poezją dziecięcą.Wierszowy zwierzyniec (45 min)Wprowadzenie w świat współczesnej polskiej poezji dla

dzieci. (Spotkania dla dzieci w wieku przedszkolnym).Kolorowy świat wierszy (50 min)Ukazanie barw świata we współczesnej poezji dziecięcej.

Zajęcia prowadzone w oparciu o teksty: ZofiiBeszczyńskiej, Marcina Brykczyńskiego, AgnieszkiFrączek, Małgorzaty Strzałkowskiej i in. (Spotkania dladzieci w wieku wczesnoszkolnym).

„Fortepianowi gadam…” Muzyczne opowieści PanaChopina (50 min)

Poruszenie wyobraźni i wrażliwości estetycznej dzieci.Ukazanie postaci kompozytora serio i w sposób żartobliwypoprzez fragmenty tekstów Wandy Chotomskiej orazMichała Rusinka. Interpretacja muzyki za pomocą obrazu(miniatury filmowe zrealizowane przez Telewizyjne StudioFilmów Animowanych w Poznaniu).

Z Linneą w ogrodzie sztuki (50 min)Ukazanie wartości obcowania ze sztuką na podstawie

tekstu Christiny Björk /Leny Anderson „Linnea w OgrodzieMoneta”.

Szkoła podstawowa, klasy IV – VIBiblioteka szkolna a biblioteka fachowa (50 min)Zapoznanie z biblioteką fachową – zwiedzanie

wydziałów Warmińsko-Mazurskiej Biblioteki

Zajęcia edukacyjne w Warmińsko-MazurskiejBibliotece Pedagogicznej w Olsztynie

15Kajet nr 88 (1/2011)

Pedagogicznej i prezentacjagromadzonych zbiorów (m.in.książek i czasopism wydanychprzed 1945 r., dokumentówelektronicznych). Ćwiczeniakształcące umiejętnościkorzystania z katalogów:tradycyjnego i komputerowego.

Słowniki, encyklopedie,leksykony jako źródło informacji(50 min)

Prezentacja wybranychwydawnictw informacyjnych –tradycyjnych i elektronicznych(encyklopedie multimedialne).Przybliżenie zasad właściwegodoboru źródła informacji dookreślonych potrzeb. Ćwiczeniakształtujące umiejętnośćskutecznego wyszukiwaniawiadomości.

Jak powstało pismo (50 min)Zapoznanie z rodzajami pisma

na przestrzeni wieków. Omówieniewpływu wynalazku pisma orazdruku na rozwój cywilizacjii kultury. Prezentacja materiałówpisarskich używanychw przeszłości. Projekcjafragmentów filmów pt. „Jakpowstało pismo” oraz „Alfabet”.

Z wizytą na Zielonym Wzgórzu (50 min)Przybliżenie świata przedstawionego powieści Lucy

Maud Montgomery „Ania z Zielonego Wzgórza” -charakterystyka epoki, wirtualny spacer po WyspieKsięcia Edwarda, zapoznanie z bohaterką książki. Głośneczytanie fragmentów powieści.

W wewnętrznym ogrodzie wartości (60 min)Wprowadzenie w świat powieści Frances Hodgson

Burnett „Tajemniczy ogród”. Nazywanie i wartościowaniecech oraz postaw bohaterów. Projektowanie własnegoogrodu wartości.

Opowieść o niezwykłej przygodzie – „Lew,czarownica i stara szafa” C. S. Lewisa (50 min)

Wprowadzenie do lektury „Opowieści z Narnii” C.S.Lewisa - powieściowe światy równoległe, dziecięcybohaterowie, postaci fantastyczne, nastrój powieści.Głośne czytanie wybranego fragmentu książki „Lew,Czarownica i stara szafa” i odkrywanie tajemnicynarnijskiego świata.

Zwyczaje i obrzędy w tradycji warmińskiej (45 min)Pogłębienie wiedzy o regionie i wspólnocie kulturowej

Warmiaków. Prezentacja filmu ukazującego zwyczajei obrzędy obchodzonych na Warmii świąt BożegoNarodzenia oraz Wielkanocnych. Charakterystykazwyczajów i obrzędów zawartych w formach kultureligijnego, gwarze, pieśniach, tańcach i eksponatachsztuki ludowej.

Szkoła gimnazjalnaBiblioteka pozaszkolna – jak sobie w niej radzić

i wykorzystać do swoich potrzeb edukacyjnych (50 min)Prezentacja rodzajów bibliotek ze szczególnym

uwzględnieniem Warmińsko-Mazurskiej BibliotekiPedagogicznej. Poznanie specyfiki wydziałów W-MBP.Kształcenie umiejętności korzystania z katalogów i zbiorówbiblioteki. Pokaz multimedialny najważniejszych bibliotekpolskich i ich zbiorów.

W maskach i na koturnach – teatr starożytnej Grecji(60 min)

Teatr grecki jako kolebka teatru europejskiego.Geneza spektaklu, budowa teatru, rola aktora i chóru,komponenty przedstawienia. Ciekawe rozwiązaniascenograficzne. Teatr antyczny a współczesny –podobieństwa i różnice.

Kajet nr 88 (1/2011)16

„O Warmio moja miła…” (45 min)Wprowadzenie w świat wartości naszej małej ojczyzny

i jej dziedzictwa. Pogłębienie wiedzy o regionie,społeczeństwie i wspólnocie kulturowej. Historycznemiejsca, elementy tradycji i sztuki ludowej Warmii.

Sto lat „Roty” (50 min)Lekcja realizowana w 100. rocznicę powstania

i prawykonania pieśni patriotycznej „Rota”. Przybliżeniesylwetki twórców „Roty”: Marii Konopnickiej i FeliksaNowowiejskiego. Wyeksponowanie regionalnych korzeniw biografii kompozytora. Podkreślenie znaczenia postaciFeliksa Nowowiejskiego w kontekście rozważańo bogactwie kulturowym Warmii.

Polski wrzesień. Fakty – Wspomnienia – Obrazy(60 min)

Przybliżenie faktów historycznych dotyczących II wojnyświatowej w kontekście lektury wybranych tekstów -wspomnień nastoletnich świadków dramatycznychwydarzeń polskiego września.

Szkoła ponadgimnazjalnaMaturzysta czytelnikiem Warmińsko-Mazurskiej

Biblioteki Pedagogicznej (60 min)Zapoznanie z wydziałami biblioteki, zbiorami i zasadami

korzystania. Prezentacja źródeł informacji bibliograficznej- katalogi, kartoteki, bibliografie (źródła tradycyjnei elektroniczne), faktograficznej - encyklopedie, słownikiitp. Kształcenie umiejętności wyszukiwania informacjiw katalogach tradycyjnym i elektronicznym. Zasadysporządzania bibliografii załącznikowej do prezentacjimaturalnej. Opis bibliograficzny różnych typówdokumentów.

UWAGA!Młodzież klas maturalnych może zapisać się do

biblioteki i korzystać ze zbiorów.Antybohater w antyteatrze – Różewiczowska formuła

dramatu współczesnego (60 min)„Kartoteka” jako próba poszukiwania adekwatnej do

obrazu współczesnej rzeczywistości nowej strukturydramatycznej. Zderzenie dramatu tradycyjnegoz Różewiczowskim „dramatem wewnętrznym” -zakwestionowanie Arystotelesowskich kategoriicharakterystycznych dla dramatu klasycznego, akcjawewnętrzna jako substytut fabuły. Znaczenie metaforycznejpostawy śpiącego bohatera. Bohater „Kartoteki”i „Kartoteki rozrzuconej” jako ofiara postępującejdegradacji świata.

Wielka scena otworem, przestrzeń wokół ogromna– teatralne, plastyczne i literackie wizje StanisławaWyspiańskiego (60 min)

Ukazanie Wyspiańskiego jako inscenizatora,reformatora sceny i twórcy teatru monumentalnego.Przybliżenie klimatu młodopolskiego Krakowa.Wyeksponowanie związku muzyki Wagnera z twórczościąWyspiańskiego oraz podobieństwa wizji teatru tego artystyi teatru antycznego. Dyskusja na temat prawdy teatru i roli

aktora na zreformowanej scenie.Myśl romantyczna w zwierciadle sztuki (60 min)Ukazanie sposobów postrzegania świata przez

romantyków za pomocą dzieł malarskich i muzycznychtwórców epoki. Określenie charakterystycznych dlaromantyzmu kategorii - wolności i buntu; tajemnicy;fragmentaryczności kosmosu; dualizmu świata i człowieka;natury; melancholii – w odniesieniu do dzieł Friedricha,Turnera, Delacroix, Goi, Blake’a, Chopina, Beethovena,Schumanna.

Porozmawiajmy na temat Biblii (60 min)Prezentacja dwutomowego wydania Pisma Świętego

z roku 1873 w tłumaczeniu księdza Jakuba Wujka -ukazanie edytorskiej strony dzieła, w tym zamieszczonychilustracji. Ogólne wiadomości na temat Biblii – języki,w jakich została napisana, autorzy, czas powstawania,najważniejsze przekłady Starego i Nowego Testamentu.

Wszystkie zajęcia edukacyjne są bezpłatne.Odbywają się od poniedziałku do piątku

w godz. 8.00 -14.00.Szczegółowych informacji udziela Wydział Współpracy

ze Środowiskiem -tel. 89 527 25 86 w. 28,e-mail: bakalarz@wmbp.olsztyn.pl

17Kajet nr 88 (1/2011)

Polska wigiliaWolontariusze Klubu Ośmiu z Gimnazjum im. Ks. Jana

Twardowskiego w Ostródzie 11 grudnia 2010 r. gościlina spotkaniu opłatkowym członków Warmińsko-Mazurskiego Stowarzyszenia Osób Niepełnosprawnych„ALFA” w Ostródzie.

Na co dzień odwiedzają podopiecznych, pomagającw wypełnianiu obowiązków, dlatego znają ich problemy.Postanowili zrobić osobom niepełnosprawnymniespodziankę i umilić spotkanie przedstawieniemteatralnym. Tematyka bliska każdemu z nas, pięknepolskie kolędy i pastorałki wzruszyły publicznośći wywołały uśmiech na wielu twarzach. Uczniowie zostalibardzo serdecznie przyjęci, otrzymali kilkakrotnie oklaskii wiele słów uznania. Mieli możliwość przełamania sięopłatkiem z tymi, których znają, którym pomagają aleteż z wieloma życzliwymi osobami, które chciałybywspółpracować z wolontariuszami.

Elwira Kowalska, El¿bieta OrlikowskaOpiekunowie Klubu O�miu

M³odzie¿owego WolontariatuGimnazjum w Ostródzie

Jase³ka szkolneBoże Narodzenie w polskiej tradycji to okres

wyjątkowy, bogaty w refleksje i przemyślenia na tematwłasnego postępowania i stosunku do drugiegoczłowieka. Jest to szczególnie ważne, nie tylko w gronie

rodziny, ale także w społeczności szkolnej. Konflikty i sporysą tu rzeczą naturalną, wynikającą z połączenia sięróżnych charakterów, gustów, temperamentówi postępowań.

Dlatego spotkania jasełkowe w Gimnazjum nr 1w Ornecie są organizowane corocznie, przy dużymzaangażowaniu młodzieży, nad którą tradycyjnie już,czuwa katechetka pani Anna Żołądek. W tym rokuspektakl bożonarodzeniowy odbył się w auli ZespołuSzkół Ogólnokształcących pod hasłem: „Christmas Song– Orneta 2010”.

Szkolne grupy muzyczne i chór pod dyrekcją WiktoraChojnackiego zaprezentował najbardziej znane polskiekolędy i pastorałki, które wprowadziły wszystkichw niepowtarzalny klimat, otwierający czas przeżywaniaświąt Bożego Narodzenia. Nie zabrakło również biblijnychpostaci w pięknych strojach, a także świątecznych życzeń,które zwieńczyły całą uroczystość.

Kolejne jasełka szkolne przeszły do historii, zostawiającjednak w każdym z nas cząstkę bożonarodzeniowegociepła, tak potrzebnego nie tylko w grudniowe zimne dni.

Artur Kurdy³akl.II b Liceum Ogólnokszta³c¹ce w Ornecie

Kajet nr 88 (1/2011)18

�Wytrwaæ do koñca totajemnica wszystkich

zwyciêstw�Phil Bosmans

12 stycznia 2011 roku odbył się Turniej Warcabowyo Mistrzostwo Ośrodka, w którym udział wzięło 16 uczniówSOSW w Kętrzynie, w tym 15 wychowanków Internatuoraz reprezentant Szkoły.

W pełnych sportowej rywalizacji meczach wyłonionopółfinalistów: Andrzej Duńki, Łukasz Galant, RafałStankiewicz, Sebastian Rybak, Krzysztof Skórko, MateuszŚwiacki. Podczas zaciętej rywalizacji została wyłonionatrójka finałowych graczy: Łukasz Galant, Krzysztof Skórkooraz Rafał Stankiewicz. Mecze półfinałowe cieszyły sięogromnym zainteresowaniem wszystkich biorących udziałw Turnieju. Rozgrywki były obserwowane w pełnymnapięcia skupieniu.

Po meczach każdy z każdym tytuł Mistrza Ośrodkaw Warcabach 64 Polowych wywalczył Łukasz Galant.Tutuł Wicemistrza przypadł Rafałowi Stankiewiczowi,który dzielnie obronił swoją pozycję przed KrzysztofemSkórko, który tym samym zdobył III miejsce w Turnieju.

W grupie chłopców najmłodszych o tytuł Mistrzawalczyli: Damian Bucharzewski, Sebastian Słaby,Sebastian Sołoducha i Piotr Szatkowski. Dali z siebiewszystko, aby w meczach kierowanych zasadą fair playzdobyć jak najwyższe miejsca. W grupie chłopcównajmłodszych tytuł Mistrza zdobył Piotr Szatkowski,II miejsce przypadło Damianowi Bucharzewskiemu,natomiast III miejsce ex aequo zdobyli Sebastian Słabyi Sebastian Sołoducha.

Wszyscy finaliści zostali nagrodzeni. Gratulujemy.

Marta BodnarSpecjalny O�rodek Szkolno-Wychowawczy w Kêtrzynie

Nie bójmy siê pomagaæAkcja Klubu Ośmiu Młodzieżowego Wolontariatu przy

Gimnazjum w Lipowie „Nie bójmy się pomagać”udowodniła dzieciom ze Szkoły Podstawowejw Sokolnikach (woj. podkarpackie), że mogą liczyć nakoleżanki i kolegów, którym nie jest obojętny ich los.

Dla czwórki uczniów z Sokolnik, którym powódźzniszczyła domy, wolontariusze zrobili świąteczne paczki.

Największą nagrodą dla nas był wzruszający listz podziękowaniami od jednego z obdarowanych uczniów.

A wszystko zaczęło się od wizyty nauczycielki –wolontariuszki z ZSZ w Lubawie, która szukała chętnychdo włączenia się do akcji pomocy dla powodzian podhasłem „Nie bójmy się pomagać”. Wolontariusze naszegoKlubu podjęli natychmiastową decyzję: „pomagamy”.Wkrótce otrzymaliśmy nazwiska uczniów ze SzkołyPodstawowej w Sokolnikach, dla których mieliśmy zrobićpaczki. Do akcji namówiliśmy naszych kolegów i koleżanki

19Kajet nr 88 (1/2011)

I TY mo¿esz zostaæ�WSPANIA£YM�

Klub Ośmiu Młodzieżowego Wolontariatu przyGimnazjum nr 1 im. Polskich Noblistów w Ostródziezaprasza młodzież do udziału w kolejnej edycji Konkursu„Ośmiu Wspaniałych”, promującego młodzieżowywolontariat.

XVII edycja Konkursu, odbywająca się w roku szkolnym2010/11, jak co roku organizowana jest przez Fundację„Świat na Tak”, przy współpracy samorządów lokalnych.

Celem Konkursu jest promowanie bezinteresownejpomocy drugiemu człowiekowi, pozytywnych,prospołecznych postaw i działań młodzieży na rzecznajbliższego otoczenia: grupy rówieśniczej, sąsiadów,osiedla, szkoły klasy oraz upowszechnianie zachowańżyczliwości na co dzień, jako antidotum na agresjęi brutalizację życia, wyróżnienie młodych wolontariuszy,którzy swym poświęceniem, wrażliwością, odwagąi życzliwością zasłużyli na najwyższe słowa uznania,przeciwdziałanie przemocy i agresji wśród młodzieży orazupowszechnianie młodzieżowego wolontariatu.

Takie właśnie założenia ma Konkurs „OśmiuWspaniałych”, który promuje młodych ludzi mającychz jednej strony pozytywną projekcję własnego życia,z drugiej - wielką wrażliwość na potrzeby człowiekasłabszego - szukającego oparcia, gotowych zawszewyciągnąć rękę do potrzebującego i pospieszyć muz pomocą.

Koncepcja Konkursu jest prosta. Każde miastodokonuje spośród nominowanych wyboru8 „Wspaniałych”, a następnie przedstawia całej Polsceswoją wspaniałą młodzież. Młodzi ludzie, zwyczajni, alegotowi uśmiechnąć się życzliwie do nieżyczliwego,wytrwale dążący do celu, nawet "pod wiatr" - a tacy sąwłaśnie „Wspaniali”, gdy staną razem i wypowiedzą walkęnihilizmowi, chamstwu, przemocy – zwyciężą.

„Wspaniali” to młodzi ludzie, którzy budują lepszy,bardziej humanitarny świat, a przez pomoc innym stająsię wzorem do naśladowania. W 2002 roku po raz pierwszyreprezentacja „Wspaniałych” powiększyła sięo przedstawicieli szkół podstawowych. Nagrodzona"Ósemeczka", choć nie może pochwalić się ani dorosłymwiekiem, ani słusznym wzrostem, ani wielkimidokonaniami, z całą pewnością jednak imponuje hartemducha i wrażliwością serca.

W Konkursie mogą uczestniczyć dzieci i młodzież.Dopuszczone są dwie formy zgłoszeń: indywidualne lubgrupowe. W formie zgłoszeń indywidualnych uczestnicydzielą się na kategorie wiekowe:! 10-13 lat /szkoła podstawowa/ - zwana dalej

„Ósemeczką” - kandydaci mogą uczestniczyć tylkona etapie lokalnym. Jury spośród kandydatówwybiera nie więcej niż 8 osób.

! 14-19 lat /szkoła gimnazjalna i ponadgimnazjalna/ -zwana dalej „Ósemką” - kandydaci mogąuczestniczyć w eliminacjach na szczeblu lokalnymi ogólnopolskim. Jury spośród kandydatów wybieranie więcej niż 8 osób edycji lokalnej. Spośródlaureatów edycji lokalnej jury nominuje reprezentantado edycji ogólnopolskiej. Z tej grupy wyłaniani sąlaureaci Konkursu „Ośmiu Wspaniałych” Polskii „Wspaniali” danej jednostki samorząduuczestniczącej w edycji lokalnej.

Warunki zgłoszenia grupowego:! mogą być w obu kategoriach wiekowych,! zgłoszenia rozpatrywane są tylko na szczeblu

lokalnym,! zgłoszenie grupy do Konkursu może być wielokrotne

pod warunkiem rozwoju prowadzonej przez niądziałalności,

! grupa nie może liczyć mniej niż 8 osób.Warunkiem zgłoszenia kandydata jest przekazanie

w terminie przewidzianym w kalendarzu prac wypełnionej

ze szkoły. Niebawem paczki były gotowe. W umówionymdniu paczki zostały odebrane z naszego gimnazjumi transportem zorganizowanym przez wolontariuszy z ZSZw Lubawie zawiezione do dzieci do Sokolnik. Akcja tauświadomiła nam wszystkim, jak wielkie rzeczy możeczynić człowiek jednocząc siły we wspólnym działaniu.

Aneta KorwielGimnazjum w Lipowie

Kajet nr 88 (1/2011)20

Kto może zostać wolontariuszem?Zasadniczo każdy. Ważna jest chęć do pracy,

odpowiedzialność, uczciwość, no i motywacja.W poniedziałek, 6 grudnia 2010 roku po raz kolejny

obchodziliśmy Międzynarodowy Dzień Wolontariusza,który przypada na 5 grudnia. Święto zostało ustanowionew 1986 roku, aby uhonorować miliony ludzi na świecie,którzy dobrowolnie darują innym swój czas, energięi umiejętności.

Tego dnia gospodarzami uroczystości na OstródzkimZamku byli wolontariusze Klubu Ośmiu MłodzieżowegoWolontariatu przy Gimnazjum nr 1 im. PolskichNoblistów w Ostródzie.

W atmosferze radosnego święta spotkali się młodziwolontariusze, władze miasta, gminy, powiatu, dyrektorzy,przedstawiciele stowarzyszeń, fundacji, a także wszyscyci, którym idee wolontarystyczne są bliskie.

Spotkanie rozpoczęło się od prezentacji różnychobliczy wolontariatu prezentowanych w żywych obrazachprzez gimnazjalistów.

W trakcie spotkania goście powiedzieli wiele ciepłychsłów pod adresem wolontariuszy.

Pani Joanna Glezman, Pełnomocnik Marszałka ds.Współpracy z Organizacjami Pozarządowymi zachęciłanas min. do podejmowania działań w ramachEuropejskiego Roku Wolontariatu 2011, który w naszym

karty uczestnictwa wraz z załącznikami do najbliższegolokalnego organizatora Konkursu.

Gospodarzem tegorocznej Gali MiejskiegoSamorządowego Konkursu Ośmiu Wspaniałych będzieGimnazjum nr 1 im. Polskich Noblistów w Ostródzie.

Konkurs przebiega w dwóch etapach: lokalnymi ogólnopolskim.

Termin zgłaszania kandydatów do lokalnych komitetóworganizacyjnych – do 18 lutego.

Przeprowadzenie eliminacji lokalnych – do 18 marca.Termin zgłaszania kandydatów do eliminacji

ogólnopolskich – do 25 marca.Eliminacje Ogólnopolskie w Warszawie – 14-15 kwietnia.Ogólnopolski finał XVII Ogólnopolskiej Edycji

Samorządowego Konkursu Nastolatków OśmiuWspaniałych – 3-5 czerwca w Gdyni.

Szczegóły dotyczące tegorocznej edycji Konkursu,informacje o idei, historię i regulamin znaleźć można nainternetowej stronie Fundacji „Świat na Tak”. Serdeczniezapraszamy wszystkich młodych „Wspaniałych” do udziałuw Konkursie. Każdy może nominować swojego kandydatado Konkursu o laur „Wspaniałego”.

www.swiatnatak.plswiatnatak.pl/konkurs-osmiu-wspanialych.html

Mariola PiekutowskaOpiekun Klubu O�miu M³odzie¿owego Wolontariatu

Gimnazjum nr 1 w Ostródzie

Miêdzynarodowy DzieñWolontariusza 2010�

w OstródzieNa co dzień uczą się lub pracują, w wolnym czasie -

pomagają innym bezinteresownie… WOLONTARIUSZE.Angażują się w przeróżne sprawy: społeczne, kulturalne,

sportowe czy ochrony przyrody. Pracują w wielumiejscach: w domach dziecka, szpitalach, świetlicach,oratoriach, schroniskach dla zwierząt, zbierają pieniądzew różnych akcjach, przygotowują świąteczne ozdoby.Pomagają kolegom w nauce i starszym osobom w robieniuzakupów… Wyciągają pomocną dłoń do tych, którzy jejpotrzebują, bo barwy wolontariatu są przeróżne.

Wolontariusze cieszą się, że mogą pomóc, nie wykonująswojej pracy po to, aby otrzymywać wyróżnieniai nagrody. Wolontariat to jest bezinteresowna pomoc,którą mogą dać innym i to daje im szczęście, gdy widzą,że innym ludziom niosą radość.

21Kajet nr 88 (1/2011)

Część ustna zawodów II stopnia składała się z quizugeograficznego oraz multimedialnej prezentacji pracybadawczej I etapu. Dzięki tej (po raz pierwszywprowadzonej na Olimpiadzie) formie zawodnicy mielimożliwość przedstawienia wybranych elementów swojejpracy członkom jury i publiczności. Ta nowa forma okazałasię dla wszystkich bardzo atrakcyjna:! zawodnikom pozwoliła wykazać się dogłębną

znajomością treści pracy, przedstawić motywywyboru obiektów badań oraz podzielić się pasjąbadawczą;

! wśród publiczności wzbudziła ogromnezainteresowanie i aplauz;

! jurorów usatysfakcjonowała szczególnie - dającmożliwość wysłuchania przemyślanych,merytorycznych wypowiedzi i nagrodzeniazawodników wysokimi notami.

Ostateczna punktacja w zawodach II stopnia wyłoniłaz dziesięciu finalistów czołową „trójkę” młodychmiłośników geografii. Są to:

I miejsce: Tomasz Powolny z ZSOim. W. Kętrzyńskiego w Kętrzynie, uczeń prof.RobertaPuczela,

II miejsce: Dawid Życzko z II LO w Olsztynie,uczeń prof. Andrzeja Ciesielskiego,

III miejsce: Paula Zapadka z II Prywatnego Liceumw Kętrzynie, uczennica prof. Roberta Puczela,

dalsze miejsca zajęli:! Marta Banach z ZSO im. S. Żeromskiego w Iławie,

uczennica prof. Grzegorza Olszlegiera,! Maciej Kachniarz z ZSO im. W. Kętrzyńskiego

w Kętrzynie, uczeń prof. Roberta Puczela,! Patrycja Wyszkowska z IV LO w Olsztynie, uczennica

prof. Ireny Romańczuk,! Magdalena Pepłowska z I LO w Olsztynie, uczennica

prof. Marioli Strużyńskiej! Barbara Ludwiczak z II LO w Działdowie, uczennica

prof. Elżbiety Rucińskiej! Marcin Kachniarz z ZSO im. W. Kętrzyńskiego

w Kętrzynie, uczeń prof. Roberta Puczela,

Uczniowie tuż przed rozpoczęciem części pisemnej słuchająregulaminu zawodów II stopnia XXXVII Olimpiady Geograficznej

województwie 3 grudnia rozpoczęła WojewódzkaKonferencja z okazji Międzynarodowego DniaWolontariusza.

Klub Ośmiu zaprezentował przykłady działańwolontarystycznych, jakich dokonał podczas rokuswojego istnienia.

Niewątpliwą atrakcją spotkania była inscenizacja„Wigilijnego gościa” w wykonaniu młodzieży orazwystępy Estrady Muzycznej.

Nasze święto uwieńczył wspólnie zaśpiewany HymnWolontariatu Świata na TAK.

Po zakończeniu spotkania goście i młodzież prowadziliwspólne dyskusje przy urodzinowym torcie Klubu Ośmiu,do degustacji którego zaprosiła zebranych dyrektorGimnazjum nr 1 Wiesława Szczygielska.

Chyląc czoła przed „moimi” wolontariuszami za ichpracę i dokonania pragnę również podziękować za wkładi poświęcony czas w przygotowanie naszego święta p.p.Iwonie Ciunelis, Katarzynie Fijas, Annie Płotek, MagdaleniePopławskiej, Janowi Rogalskiemu oraz Rodzicomwolontariuszy.

Mariola PiekutowskaOpiekun Klubu O�miu M³odzie¿owego Wolontariatu

Gimnazjum nr1 w Ostródzie

Geograficzne ZawodyOkrêgowe

rozstrzygniête!Kêtrzyn liderem!

W dniach 12-13 lutego br. odbyły się zawody II stopniaXXXVII Olimpiady Geograficznej. Miejscem naukowychzmagań etapu okręgowego są od 11 już lat gościnnemury VI LO w Olsztynie. Sekretarzem i głównymkoordynatorem prac organizacyjnych okręgowychzawodów jest mgr Grażyna Ziółkowska.

Pierwszy etap kwalifikacji w zawodach I stopnia XXXVIIOlimpiady Geograficznej polegał na napisaniu pracybadawczej na jeden z poniższych tematów:

Temat A: Wybrana droga publiczna w gminie XTemat B: Charakterystyka jednostki fizyczno-

geograficznejTemat C: Projekt trasy geoturystycznej.Prace nadesłało 52 uczniów z 20 szkół Okręgu Olsztyn

(północno-wschodnia Polska). Do zawodów pisemnychII stopnia zakwalifikowało się 32 uczestników, którychprace ocenione zostały przez jurorów na 75 i więcejpunktów.

Drugi etap kwalifikacji w zawodach II stopnia XXXVIIOlimpiady Geograficznej składał się z części pisemnej iustnej. Część pisemna zawodów II stopnia (rozwiązywanietestów w trzech podejściach) wyłoniła 10 finalistów.

Kajet nr 88 (1/2011)22

! Patrycja Barul z ZSO im. W. Kętrzyńskiegow Kętrzynie, uczenica prof. Roberta Puczela,

Zwycięska „dziesiątka” została zdominowana przezpięciu uczniów prof. Roberta Puczela z dwóch kętrzyńskichszkół. Serdecznie gratulujemy!

Finaliści i ich nauczyciele otrzymali zasłużone gratulacjei nagrody książkowe z rąk przewodniczącej KomisjiOkręgowej dr Marty Gwiaździńskiej-Goraj oraz sekretarzaKomitetu Okręgowego w Olsztynie mgr GrażynyZiółkowskiej.

Wszyscy członkowie Komisji życzą młodympasjonatom geografii dalszego, tak ukierunkowanego,rozwoju zainteresowań oraz zakwalifikowania sięi sukcesów w Centralnych Zawodach III stopnia XXXVIIOlimpiady Geograficznej, które w tym roku szkolnym2010/2011 odbędą się w Gorzowie Wielkopolskim.

Alicja Goljatcz³onek Komitetu Okrêgowego

Olimpiady Geograficznej w Olsztynie

Finał zawodów okręgowych XXXVII Olimpiady Geograficznej -Zwycięska grupa finalistów wraz z nauczycielami

W zawodach wzięły udział następujące szkoły:! Szkoła Podstawowa z Dobrego Miasta,! Szkoła Podstawowa z Lubomina,! Szkoła Podstawowa z Mingajn,! Szkoła Podstawowa nr 1 z Ornety! Szkoła Podstawowa nr 4 z OrnetyTurniej odbywał się na zasadzie „każdy z każdym”.

Bardzo dobrze zaprezentowały się dwie drużyny –gospodarze imprezy- Szkoła Podstawowa nr 1w Ornecieoraz Szkoła Podstawowa nr 4 w Ornecie.

Wyniki turnieju były następujące:1 miejsce SP nr 1 w Ornecie2 miejsce SP nr 4 w Ornecie3 miejsce SP Lubomino4 miejsce SP nr 2 Dobre Miasto,5 miejsce SP MingajnyIV Walentynkowy Turniej

Halowej Pi³ki No¿nejJak co roku 14 lutego z okazji ,,Walentynek” w hali

OSiR w Ornecie odbywa się „Walentynkowy TurniejHalowej Piłki Nożnej Szkół Podstawowych”.Organizatorami tejże imprezy są dwie szkoły: SzkołaPodstawowa nr 1 w Ornecie oraz Szkoła Podstawowanr 4 w Ornecie.

Fantastycznie turniej rozpoczęły dziewczęta z klas I-VI(I grupa taneczna ,,Gwiazdeczki” oraz II grupa „YellowStars”) ze Szkoły Podstawowej nr 4 w Orneciereprezentując trzy utwory taneczne. Tak na dobrypoczątek. A potem zaczęła się zacięta sportowa walkafair -play w piłkę nożną.

23Kajet nr 88 (1/2011)

Dyrektor Szkoły Podstawowej nr 4 w OrnecieMałgorzata Szuba uroczyście nagrodziła zawodnikówdyplomami oraz pucharami, a z okazji ,,Walentynek”symbolicznie wręczono sportowcom lizaki – serduszka.Walentynkowy Turniej Halowej Piłki Nożnej odbył sięw miłej sportowej atmosferze.

Dyrektor szkoły składa serdeczne podziękowanianauczycielom wychowania fizycznego za sprawnąi efektowną imprezę sportową opartą na zdrowejrywalizacji.

Organizatorzy

Kolorowy Dzieñ Otwartyw Ukraiñskiej Szkole

w Bartoszycach

„Dookoła złoty blask! Karnawału nadszedł czas”- podtakim hasłem w Zespole Szkół z Ukraińskim JęzykiemNauczania w Bartoszycach przebiegał Dzień Otwarty, wramach którego odbył się między innymi bal karnawałowydla uczniów klas „0”- III oraz zaproszonych małych gości.

Do naszej szkoły przybyły dzieci w wieku od 2 do 10lat wraz ze swoimi rodzicami, aby wziąć udział w zabawie,

zobaczyć szkołę, poznać kolegów, przyjemnie spędzićsobotnie przedpołudnie.

W sali gimnastycznej odpowiednio udekorowanejzebrali się wszyscy uczestnicy balu, którzy w tym dniuzamienili się w księżniczki, rycerzy, kowbojów, zwierzątka,postaci z bajek oraz inne stworki. Prezentowane strojebyły piękne i kolorowe. Zabawę rozpoczęłoprzedstawienie pt: „Kolorowy karnawał” w wykonaniuuczniów klasy III szkoły podstawowej.

Do pierwszego tańca „Pan Karnawał” poprosił paniądyrektor Lubomirę Tchórz. Do tańca zachęcały wesołeukraińskie rytmy i dziecięce piosenki.

Bal urozmaiciły liczne konkursy i zabawy, w którychdzieci chętnie brały udział. Zwycięzcy otrzymali drobnenagrody. W trakcie uroczystości uczestnicy balu obejrzeliprzedstawienie „Czerwony Kapturek”, w którymwykorzystano pacynki. Inscenizację zaprezentowałyuczennice klas gimnazjalnych i klasy III szkołypodstawowej.

Podczas pobytu w szkole rodzice wraz z dziećmi mielimożliwość zwiedzić szkołę, zapoznać się z jejfunkcjonowaniem, bazą dydaktyczną, a także uzyskaćodpowiedzi na różne pytania związane z pracądydaktyczno-wychowawczą naszej placówki.

Miros³awa Paluszek koordynator uroczysto�ci