DT\799506PL.doc PE431.006v01-00

PL Zjednoczona w różnorodności PL

PARLAMENT EUROPEJSKI 2009 - 2014

Komisja Rozwoju Regionalnego

6.1.2010

DOKUMENT ROBOCZY

w sprawie strategii Unii Europejskiej dla regionu Morza Bałtyckiego i roli makroregionów w przyszłej polityce spójności

Komisja Rozwoju Regionalnego

Sprawozdawca: Wojciech Michał Olejniczak

PE431.006v01-00 2/5 DT\799506PL.doc

PL

1. Wprowadzenie

W dobie globalizacji, przyśpieszonych zmian klimatycznych i demograficznych oraz wzmożonej konkurencji gospodarczej coraz częściej okazuje się, że pojawiające się problemy i wyzwania nie znają granic administracyjnych czy politycznych.

Tym samym stajemy wobec konieczności wypracowania specyficznych odpowiedzi na te wyzwania i dostosowanie do nich istniejących instrumentów politycznych i finansowych.

To właśnie w tym kontekście pojawiła się koncepcja makro-regionów, obszarów funkcjonalnych, skupionych wokół wspólnych celów lub problemów rozwojowych, posiadających pewne wspólne cechy i uwarunkowania geograficzne.

Strategia dla Regionu Morza Bałtyckiego jest pierwszą i dotychczas jedyną próbą stworzenia kompleksowej wspólnej strategii rozwoju dla tego rodzaju makro-regionu.

2. Założenia Strategii dla Regionu Morza Bałtyckiego

Jak czytamy w Komunikacie Komisji Europejskiej1 "Region Morza Bałtyckiego jest obszarem wysoce zróżnicowanym pod względem gospodarczym, środowiskowym i kulturowym, a jednak jego państwa posiadają wiele wspólnych zasobów i wykazują znaczące współzależności". Owe współzależności oraz konieczność zmierzenia się z podobnymi wyzwaniami uzasadniają podjęcie wspólnych działań w ramach Strategii dla Regionu Morza Bałtyckiego.

Strategia została zatwierdzona po szeroko zakrojonej konsultacji z zainteresowanymi podmiotami w państwach członkowskich, w tym nie tylko władzami instytucji publicznych, lecz również środowiskami akademickimi i biznesowymi oraz organizacjami pozarządowymi. Proces konsultacji i włączenia partnerów od samego początku w prace nad strategią, należy uznać za sukces sam w sobie. W wyniku tych prac, powstała propozycja nowego sposobu współpracy w Unii Europejskiej. Regiony ośmiu państw członkowskich UE, ale też państw spoza Unii, zamieszkałe przez blisko 100 milionów ludzi mogą planować, ustalać priorytety i wdrażać działania służące ich wspólnym celom. Celem nadrzędnym ma być zagwarantowanie właściwej ochrony środowiska oraz harmonijnego rozwoju gospodarczego i społecznego.

Strategia opiera się na czterech filarach, które mają na celu bardziej efektywne wykorzystanie programów wspólnotowych oraz polityk krajowych, a są nimi:

- ochrona środowiska,

- rozwój dobrobytu w regionie,

- wzrost dostępności i atrakcyjności regionu oraz

- zapewnienie bezpieczeństwa i ochrony w regionie.

Dodatkowo Strategię podzielono na 15 obszarów priorytetowych, a także wyszczególniono

1 Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów dotyczący Strategii Unii Europejskiej dla regionu Morza Bałtyckiego (KOM(2009) 248 wersja ostateczna, 10.6.2009)

DT\799506PL.doc 3/5 PE431.006v01-00

PL

ponad 70 projektów flagowych.

Punktem wyjścia dla Strategii były projekty i inicjatywy już rozwijane w regionie, zarówno w ramach inicjatyw unijnych, jak i w kontekście bezpośredniej współpracy pomiędzy państwami członkowskimi w regionie Morza Bałtyckiego, które zostały jednak wpisane w nowe ramy współpracy oraz oparte na zasadach zintegrowanego podejścia do realizowanej polityki.

Warunkiem powodzenia tak nakreślonej Strategii jest niewątpliwie koordynacja działań podejmowanych w kontekście wszystkich polityk o terytorialnym oddziaływaniu, gdyż jedynie poprzez połączenie działań i dostępnych środków ukierunkowanych na wspólnie zakreślone cele na danym obszarze, możliwe będzie osiągnięcie optymalnych wyników. Walka z wyzwaniami takimi jak np. zmiany klimatyczne będzie skuteczna wówczas, kiedy uwzględnimy pozostałe, bezpośrednio na nie wpływające polityki (np. rybołówstwa czy wspólną politykę rolną).

Strategia zakłada również wzmocnienie współpracy z państwami ościennymi nie należącymi do Unii, których terytoria wchodzą w skład obszarów funkcjonalnych zakreślonych przez dany makro-region lub na nie bezpośrednio oddziaływają. Na przykład, dbając o czystość wód Bałtyku nie można pominąć faktu, iż rzeki niektórych państw wpływają do tego morza nawet jeżeli państwo to nie ma bezpośredniego dostępu do Bałtyku.

3. Realizacja Strategii

Głównym wyzwaniem w realizacji Strategii dla RMB jest stworzenie dobrej struktury współpracy, efektywnej koordynacji oraz systemu zarządzania.

Komisja Europejska ma stać się głównym, aktywnym podmiotem odpowiadającym za koordynację wdrażania kolejnych etapów Strategii.

Rada podjęła również decyzję o powołaniu grupy ekspertów wysokiego szczebla z wszystkich 27 państw członkowskich (a high - level group of officials from EU member states), która ma wspierać Komisję w monitorowaniu wdrażania strategii, być ciałem konsultacyjnym i doradczym w zakresie wszelkich adaptacji i zmian wprowadzanych do strategii.

KE powinna jednak stanowić strategiczne centrum kompleksowego nadzoru nad jej wykonaniem. Tymczasem, istnieje obawa że KE nie dysponuje w tym momencie dostatecznymi zasobami finansowymi ani ludzkimi, aby móc efektywnie nadzorować realizację Strategii.

Odpowiedzialność za samą realizację Strategii powinna jednak pozostać w gestii państw członkowskich, przy czym nie wydaje się aby tworzenie nowych struktur organizacyjno-administracyjnych było wskazane i mogło przyczynić się do efektywniejszego wdrażania Strategii.

Z tego względu, Rada wezwała państwa członkowskie oraz inne podmioty do wyznaczenia koordynatorów nadzorujących postęp w realizacji projektów flagowych oraz obszarach priorytetowych, którzy informowaliby KE oraz grupę ekspertów wysokiego szczebla.

Tego rodzaju podejście wymaga oczywiście dodatkowego wysiłku organizacyjnego i szeroko zakrojonej współpracy pomiędzy instytucjami, organizacjami i partnerami w ramach poszczególnych polityk na poziomie unijnym, krajowym, regionalnym i lokalnym, zgodnie z

PE431.006v01-00 4/5 DT\799506PL.doc

PL

zasadą wielopoziomowego zarządzania, szczególnie zalecanego przez Komitet Regionów1.

W myśl tej zasady to właśnie do władz w regionach, organizacji pozarządowych i stowarzyszeń, które najlepiej znają swoją sytuację i możliwości będzie należała realizacja projektów w ramach Strategii, to od ich działań będzie zależało powodzenie Strategii.

Dodatkowo, by idea podejścia zintegrowanego nie była tylko pustym hasłem, a Strategia nie pozostała jedynie zbiorem odrębnych projektów, by prezentowała wartość dodaną konieczne jest przedstawienie konkretnych wymogów ewaluacji opartych na zestawie wskaźników umożliwiających porównywalność. Ważne jest, aby zapowiedziany na 2011 rok raport z wdrażania Strategii przedstawiał rzeczywisty obraz jej osiągnięć i trudności, co pozwoli Prezydencji Polskiej na ewentualne korekty i ulepszenia, dając nowy impuls strategii na przyszłość.

4. Wyzwania na przyszłość

• zróżnicowanie typów gospodarek oraz systemów społecznych

Szwecja, Dania, Finlandia, czy Niemcy to państwa o nowoczesnych gospodarkach i wysokim stopniu innowacyjności. Gospodarki Polski, Litwy, Łotwy czy Estonii nawet, jeśli generują lub generowały wzrost PKB, cechują się niskimi nakładami na edukację, badania naukowe i kulturę. Co gorsza, obecnie gospodarki tych państw są dotkliwie doświadczone przez kryzys gospodarczy. Istnieje ryzyko utrwalenia się funkcjonalnego podziału gospodarczego RMB. Na część generującą wysokie PKB dzięki innowacyjnej gospodarce i część dostarczającą tym krajom tanią siłę roboczą i to do tych mniej innowacyjnych sektorów gospodarczych.

Strategia powinna zatem zawierać przedsięwzięcia prowadzące do przeniesienia potencjału krajów wysoko rozwiniętych, głównie skandynawskich, do nowych państw członkowskich UE tak, aby zmniejszać dysproporcje w nakładach na naukę i innowacje, a co za tym idzie osiągnięciach państw wschodzących.

• oddzielna linia budżetowa i finansowanie Strategii

Otwartą kwestią pozostaje nadal problem finansowania Strategii. Powstała ona w trakcie trwania okresu programowania, a więc w czasie, kiedy założenia polityki spójności na lata 2007-2013 oraz zasady przyznawania funduszy unijnych w tym okresie zostały już ustalone, przez co Strategia nie została wyposażona w odrębny budżet. Jedynie 20 milionów euro zostało jej bezpośrednio przyznanych w budżecie na 2010 rok. Strategia musi się więc w pełni opierać na bardziej efektywnym i nieco "odmiennym" sposobie wykorzystania istniejących źródeł finansowania, na poziomie krajowym i unijnym, przy lepszej koordynacji poziomej - pomiędzy politykami, oraz pionowej - pomiędzy poszczególnymi szczeblami władzy, na poziomie lokalnym, regionalnym, krajowym i unijnym.

W pracach nad zasadami alokacji środków w kolejnym okresie programowania po 2013 roku trzeba będzie jednak uwzględnić refleksje nad przyszłym finansowaniem makro-regionów, nie tylko z budżetu Unii i państw członkowskich, lecz również przy udziale instytucji finansowych, takich jak Europejski Bank Inwestycyjny, Europejski Fundusz Inwestycyjny,

1 Opinia z inicjatywy własnej Komitetu Regionów „Biała Księga Komitetu Regionów w sprawie wielopoziomowego sprawowania rządów”, CdR 89/2009 fin.

DT\799506PL.doc 5/5 PE431.006v01-00

PL

regionalnych instytucji finansowych jak Nordycki Bank Inwestycyjny, czy też międzynarodowych instytucji finansowych.

• kwestie energetyczne

Gazociąg Północny należy traktować nie jako element hipotetyczny, lecz jako element już niemal realnie istniejący. Nie należy zastanawiać się czy powstanie. To jest pewne. Trzeba zastanowić się nad jego konsekwencjami dla RMB, również pod względem bezpieczeństwa środowiska naturalnego.

Musimy spojrzeć na wszystkie projekty energetyczne, które są realizowane i planowane w Regionie Morza Bałtyckiego oraz zadać pytanie, na ile Bałtyk można wykorzystać w projektowaniu i wdrażaniu projektów dotyczących energii odnawialnej (np. wiatraki na Bałtyku).

• zasięg makro-regionów

Pytaniem podstawowym jest to czy makroregiony powinny mieć jasno określone granice? Czy Strategia MB, morza, do którego dostęp ma dziewięć państw, w tym osiem państw członkowskich powinna swoim zasięgiem obejmować jedynie ich terytoria nadbrzeżne, czy też cały kraj może uczestniczyć w realizacji strategii?

Problem ten jest szczególnie widoczny w przypadku dużych państw jak np. Niemcy, Szwecja, której terytorium rozciąga się daleko na północ, czy Polska.

Z drugiej zaś strony, w przyszłości może się pojawić pytanie o zazębianie się terytoriów makroregionów. Czy jeden region może być objęty strategią dla więcej niż jednego makroregionu?

• przenoszenie doświadczeń SMB

Należy również zastanowić się nad możliwościami wykorzystania w przyszłości doświadczeń z realizacji Strategii, a szczególnie nad tym czy jest to pożądany kierunek ewolucji polityki spójności i czy właśnie w ten sposób powinna się rozwinąć współpraca w Unii Europejskiej w takich makroregionach jak np. dorzecze Dunaju, Basen Morza Śródziemnego czy tereny alpejskie. Czy tworzenie makroregionów, regionów funkcjonalnych, utworzonych z grupy regionów skupionych wokół wspólnych celów lub problemów rozwojowych, posiadających podobne cechy i uwarunkowania geograficzne jest efektywnym sposobem na sprostanie wyzwaniom przyszłej polityki spójności?