Pneumatologia

Osoba Ducha Świętego

1. Jan 14:162. Mat. 28:193. 2 Kor. 13:144. Dz. Ap. 5:3-4

1. Jako osoba, posiada rozum, uczcucie, wola (1 Kor. 2:11; Ef. 4:30; 1 Kor. 12:11).

2. Jako osoba, wykonuje konkretne czyny: modli się, naucza, czyni cudy (Rzym. 8:26-27; Jan 16:13, Dz. Ap. 8:39).

3. Ma więzi osobowe. można: okłamać Ducha, zasmucać Ducha, zgasić Ducha, oprzeć się Duchowi (Dz. Ap. 5:3; Ef. 4:30; 1 Tes.

5:11; Dz. Ap. 7:51).

1. Język hebrajski często używa dwa rzeczowniki zamiast rzeczownika i przymiotnika. Zatem „Duch Boga” może oznaczyć po prostu Bóg, albo wolę, rozum, lub działanie Boga.

2. ruach = tchnienie? Duch?

3. Niektórzy stwierdzą, że Ducha Świętego nie wstępuje w ogóle w Starym Testamencie. Inni widzą Go wszędzie. Prawda (jak zwykle) jest po środku.

4. Dz 2,16-21 (por. Jl 3:1; Dz 1:8): Piotr tutaj wyraźnie rozumie Joela 3:1 (“I wyleje potem Ducha mego na wszelkie ciało...”) jako odnośnik do Osoby Ducha Świętego.

Dzieło Ducha Świętego

1.W dziele stworzeniaa.Był obecny: Rdz 1:2.b.Bierze czynny udział w stworzeniu: Ps 104,30; Iz 40,13.

2. W dziele objawieniaa. Mówił przez proroków i Królów:

*Ezekiel (Ez 2,2; 8,3; 11,1,24); *Balaam (1 Sm 10,6; 10,10);

*Prorocy “kierowani Duchem Świętym mówili od Boga” (2 P 1,21);

*Szaweł (1 Sm 1,10); *Dawid (2 Sm 23,2).

2. W dziele objawienia

b. Natchnienie Pisma Świętego:

D.Św. przemawiał przez Dawida (Mt 22,43; Dz 1:16; 4,25);

Pismo Święty jest natchnione (2 Tm 3:16).

3.W życiu ludu Bożego

a.Nauczał i prowadził Lud Boży (Ne 9,20; Iz 63,10-11.14)

b.Był obecny i działał wśród Ludu Bożego poprzez proroków, sędziów, królów.

4. W życiu obiecanego Mesjaszu

a. Iz 11,2-5i.Bojaźń Pana ii. Wiedza, mądrośćiii. Sprawiedliwośćiv. Sądb. Iz 61:1-3 (por. Łk 4,18-21)

5. Obietnice nowego przymierza, nadzieja związana z przyjściem Mesjasza:

a.Prawo, sprawiedliwość, pokój, bezpieczeństwo (Iz 32, 15-20)

b.Oddanie się Bogu (Iz 44,3-5)c.Nowe serce (Ez 36,26-28)d.Jl 2,28-29

A. W życiu Jezusa:

1. Wcielenie za sprawą Ducha Św. (Łk 1,35; Mt 1,18.20)

2. Napełnienie Duchem Św. (Łk 4,1; 4,14)

3. Namaszczenie Duchem (Łk 4,18; Dz 10,38).

a. Podczas Jego Chrztu (Mt 3,16; Mk 1,10; Łk 3,22; J 1,32)

b. Natychmiastowy rezultat namaszczenie: konfrontacja z Szatanem (Mt 4,1; Łk 4,1-2).

c. Znaczenie: Jezus jest Mesjaszem.

4. Działanie w mocy Ducha Św.

a. Nauczanie (Łk 4,18-21; por. Iz 61,1-2)

b. Przywrócenie wzroku ślepemu. Dowód, że jest Mesjaszem!

4. Działanie w mocy Ducha Św.

a. Wypędzanie demonów (Mt 12,28).

b. Faryzeuszy mówili że uczynił to przez Belzebuba(Mt 12,24). Jezus nazwał ich słowa “bluźnierstwo przeciw Ducha”, bo dokonał ten cud w mocy Ducha (Mt 12,25-31).

1.Jezus namaścił Dwunastu Duchem Świętym (powołał ich i dał im moc, aby byli Jego Apostołami). (J 20,22).

2.Duch Święty wprowadził ich we wszelką prawdę (J 16,13).

3. Duch Święty natchnął ksiąg Nowego Testamentu (2 Tm 3,16-17; 2 P 3,16).

  1. Przekonanie o grzechu i o

potrzebie zbawienia (J 16,8-11)

 2. Powołanie do zbawienia (Mt 22,14; Rz 8,30)

1. Chrzest w Ciele Chrystusa (1 Kor 12,13) 

2. Zapieczętowanie (Ef 4,30)3. Zamieszkanie (J 14,16-17; 1 Kor 3,16; 6,19; Rz 8,9-11)

4. Wypełnienie obietnicę związaną z nową przymierzą.

5. Odrodzenie (J 3,3-6Tt 3,5)6. Oświecenie (J 15,26)

7. Owoc Ducha Św. (Ga 5,22-23)8. Dary Ducha Św. (1 Kor 12,7-11; Rz

12,3-8; Ef 4,11)8. Moc do działanie (J 14,12; Dz 1,4-

5.8)9. Większe uczynki dzięki darowi

Boga, czyli Ducha Świętego (J 16,7)

10. Wstawiennictwo (Rz 8,26-2711. Uświęcenie (Rz 8, 1-17)

POCZĄTEK KOŚCIOŁA

WPROWADZENIE NOWEGO PRZYMIERZA

PRZEBUDZENIE WYPEŁNIENIE

PROROCTWA JOELA

CHRZEST DUCHEM ŚWIĘTYM

NAPEŁNIENIE DUCHEM ŚWIĘTYM

OBDARZENIE WIERZĄCYM MOCĄ BOŻĄ DO ŚWIADCZENIA

MÓWIENIE JĘZYKAMI

I PEWNIE COŚ JESZCZE

Jaki jest związek między tymi zdarzeniami?

PRZY NAWRÓCENIU PO NAWRÓCENIU

Odradza: Tt 3:5; J 3,3-6

Zamieszkuje: Rz 8:9-11; 1 Kor 3:16; 1 Kor 6:19; Ez 26:25-28; 2 Tym 1:14

Zapieczętowuje: Ef 1:13; Ef 4:30; 2 Kor 1,22

Wszczepia w Ciało Chrystusa: 1 Kor 12:13

Prowadzi: Gal 5:18; Rz 8:14

Naucza/Oświeca: J 15:26; 16:12-15; 1 J 2:27; 1 Kor 2:12-16

Napomina: J 16,8-11 Uświęca/Daje owoc

Ducha Św.: Gal 5:16-23; Rz 8:26; Ef 6:18

PRZY NAWRÓCENIU PO NAWRÓCENIU

Namaszcza (oddzielenie nas dla Boga): 1J 2:20, 27; 2 Kor 1:21-22

Napełnia (pierwszy raz): Dz 2:4

Sam jest nam dany: Rz 5:5; Ez 36:25-28; Dz 2:38

Namaszcza, w sensie napełnienia mocą

Napełnia (powtarza się) Ef 5:18; Dz 4:8, 31; 7:55?; 13:9

Daje pełnię Ducha: Łk 4,1; Ef 5:18; Dz 6:3, 5; 7:55?; 11:24; 13:52;

PRZY NAWRÓCENIU PO NAWRÓCENIU

Daje dary (każdy ma co najmniej jeden): 1 P 4,10; 1 Kor 12:7

Daje życie: 2 Kor 3:6; Rz 8:1-4

Daje dary: 1 Kor 12:31; 1 Kor 14:1

Daje moc: Dz 1:8; Łk 4:14; 1 Tes 1:5

Wstawia się: Rz 8.26-27

A. Napełnienie jako moc do służby.

B. Napełnienie jako stan duchowy = pełnia ducha, dojrzałość duchowa .

C. Napełnienie jako styl życia: „Bądźcie ciągle napełnieni duchem świętym”.

1. W Starym Testamenciea. Budowanie świątyni:

Besalel (Wy 31:3-5; Zach. 4:6)b. Rządzenie:

Józef (Rdz 41:38)Mojżesz (Lb 11:25)Jozue (Pwt 34:9)Dawid (1 Sm 16:13)

c. Sądzenie: Othniel (Sdz 3:10)Gideon (Sdz 6:34)

d. Dawanie mocy: Samson (Sdz 14:19)

1. Charakter, owoc Ducha (Gal. 5:22-23)

2. Diakonie (Dz 6:3)

3. Barnaba (Dz 11:24)

„Bądźcie ciągle napełnieni Duchem Świętym”.

1. Cel dla wszystkich (Efezjan 5:18)

2. ‘Uczniowie’, czyli wierzący (Dz 13:52)

3. Jeden z wielu metafor dot. życia Chrześcijańskiego:

• Chodzenie w Duchu (Gal 5:16)• Chodzenie w świetle (1 J 1:7)• ‘Słowo Chrystusa niech w was

mieszka obficie (Kol 3:16)• Trwanie w Chrystusa (J 15)

4. Chrześcijański światopogląd + Chrześcijański styl życia + intymna więź z Bogiem + czas = napełnienie Duchem Św.

A. Chrzest Duchem Świętym jako sakrament:

B. Chrzest Duchem Świętym jako drugie błogosławieństwo

C. Chrzest Duchem Świętym jako integralna część zbawienia

1. Kościół Rzymsko-Katolicki: Podczas chrztu wodnego, w celu obmycia grzechu pierworodnego i dostarczenia łaski uświęcającej.

2. Kościół Ewangelicki (Luteranie): W czasie konfirmacji, w celu wyposażeniu w mocy.

1. Kościoły Zielonoświątkowe

 a. Chrzest Duchem Świętym jest odrębnym dziełem Ducha Św., które dokonuje się zwykle po usprawiedliwieniu i odrodzeniu.

1. Kościoły Zielonoświątkowe b. Oznacza otrzymanie mocy

Ducha Świętego do służby, do walki duchowej, do świadczenia i do uwielbienia.

c. Mówienie językami jest koniecznym znakiem otrzymania Chrztu Duchem Św.

2. Ruch Charyzmatyczny: Różne poglądy co do czasu i celu chrztu Duchem Św.

a. Ruchy odnowy w tradycyjnych Kościołów traktują chrzest wodny i nawrócenie tak, jak w swoich denominacjach.

2b. Chrzest Duchem Św. jest rozumiany jako otrzymanie mocy do służby. Mówienie językami nie jest koniecznym dowodem Chrztu Duchem Świętym.

2c. Gordon Fee (charyzmatyk, biblistyk) stwierdzi, że chrzest Duchem Świętym dokonuje się podczas nawrócenia. Wraz z chrztem osoba wierząca otrzymuje moc i dary Ducha Świętego, które często jednak objawiają się dopiero później.

1.Trzecia Fala (n.p. Winnica): Wszyscy wierzący są ochrzczeni Duchem Świętym w chwili ich nawrócenia. Kolejne doświadczenie nazywają ‘napełnieniem’ Duchem Świętym.

2.Inni Ewangelikalni Chrześcijanie:

Chrzest Duchem Świętym jednoczy wierzącego z Ciałem Chrystusa i rozpoczyna Jego dalsze dzieło w nim (obdarowanie, napełnienie, owoc Ducha, itp.).

2. Inni Ewangelikalni Chrześcijanie:

Napełnienie Duchem Świętym i owoc Ducha Św. następują po chrzcie. Są wynikiem chrztu Duchem Świętym, realizacją tego, co zostało otrzymane w czasie chrztu.

1. Wygaśnięcie „Cudownych” Darów

2. „Pierwsza Fala”: Kościoły Zielonoświątkowe

3. „Druga Fala”: Kościoły i Grupy Charyzmatyczne

4. „Trzecia Fala”: ‘Znaki i Cudy’, Winnica.

5. Otwarci ale Ostrożni: Inni Ewangeliczni Chrześcijanie

Dzisiaj nie ma już cudownych darów. One były potrzebne na początku rozwoju Kościoła, dopóki Nowy Testament nie został napisany i zamknięty.

a. Wszystkie dary są aktualne dzisiaj.

b. Chrzest w Duchu Św. po nawróceniu w celu otrzymania mocy do służby.

c. Mówienie językami jest koniecznym znakiem otrzymania chrztu w Duchu Świętym.

a. Wszystkie dary wspominane w N.T. są aktualne.

b. Często te ruchy działają w ramach istniejących kościołów jako ruchy odnowy.

c. Nie ma zgody co do punktów 2b. i 2c.

a. Zachęcają do używania wszystkich darów. Mniejszy nacisk na mówienie językami.

b. Znaki i cudy towarzyszą ewangelizacji.

c. Wierzący są ochrzczeni Duchem Świętym podczas nawrócenia.

d. Kolejne doświadczenie nazywają „napełnieniem” lub „obdarowaniem mocą” Ducha Świętego.

a. Nie są przekonani, że Biblia uczy o wygaśnięciu cudownych darów.

b. Są otwarci ale ostrożni co do możliwości cudownych darów ze względu na możliwość ich nadużywania.

c. Uważają, że wiele współczesnych przykładów mówienia językami jest niezgodnych z biblijnymi normami oraz, że często doprowadzają one do napięcia i rozłamów w kościele.

d. Kładą nacisk na ewangelizację, studiowanie Biblii i posłuszeństwo, zamiast na cudowne dary.

e.Coraz częściej praktykują „walkę duchową”.

f. Są wdzięczni za nowy zapał, duch modlitwy i uwielbienia, które wszystkie „fale” przyniosły Kościołowi.

Nie wierzymy i nie nauczamy, że:

• Jeśli ktoś nie mówił(a) językami, nie jest Chrześcijaninem.

• Jeśli wierząca osoba nie mówiła językami, Duch Święty nie mieszka w niej.

• Ci, którzy mówią językami są bardziej duchowi niż Ci, którzy nie mówią.

• Jeśli modlono nad kimś i nie wyzdrowieje, to prawdopodobnie wynika to z braku wiary.

• Bóg pragnie, aby wszyscy wierzący byli bogaci.

• Zawsze jest wolą Bożą, aby uzdrowić chorego Chrześcijanina.

• Bóg nam daruje to, co stwierdzamy „słowem wiary”.

• Są dzisiaj apostołowie w tym samym sensie, w jakim Piotr i Paweł byli apostołami.

• Jeśli jesteśmy prowadzeni przez Ducha Świętego, nie musimy przestrzegać wskazówek Pisma Świętego.

Powinnyśmy słuchać namaszczonych przywódców, którzy prowadzą owocne służby, nawet gdy zanegują bezbłędność Pisma Świętego.

Mówienie językami zwykle ma źródło demoniczne.

Duch Święty nigdy nie korzysta z naszej intuicji, porywów lub uczuć w prowadzeniu nas.

Nie powinnyśmy oczekiwać od Boga dzisiaj, że uzdrowi kogoś jako odpowiedź na modlitwę.

Bóg nie czyni cudów dzisiaj, ponieważ ich czas minął, gdy apostołowie umarli.

Charyzmatycy oraz Zielonoświątkowcy nie są ewangelikalnymi Chrześcijanami.

Ruch charyzmatyczny jest częścią religii „New Age”.

Ruch „Trzecia Fala” (n.p. Winnica) nie jest ewangelikalny (lub jest sektą).

Charyzmatycy są antyintelektualni.

Ci którzy wierzą, że cudowne dary wygasły są racjonalistami, i ich wiara jest przeważnie suchym intelektualizmem.

Jest właściwe, by krytykować inne poglądy/stanowiska poprzez wyśmiewanie błędów popełnianych przez pojedyncze osoby.

Obietnice odnośnie Nowego Przymierza (nowe serce, wyleje Ducha mego na wzselkie ciało).

Proroctwa odnośnie Mesjasza (Iz. 61:1-3; por. Mat. 5:3-12).

J 14:16 „Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze.”

Mt. 28:18-20 Wielkie posłannictwo: „udzielając im Chrztu w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego.”

Dz. Ap. 1:8 „Gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi.”

1. Wcześni Zielonoświątkowcy często mówili o chrzcie w Duchu jako o "bramie" do darów Ducha. Czy doświadczenie "Trzeciej Fali" poddało to stanowisko w wątpliwość?

2. Obecnie przyjmuje się zasadniczo, że dary Ducha nie mogą być ograniczane wyłącznie do dziewięciu wymienionych w I Koryntian 12:8-10. W jaki sposób fakt ten podważa pogląd o "bramie"?

3. Pogląd o "bramie" bazuje na fundamentalnym błędzie metodologicznym. Na czym polega ten metodologiczny problem?

4. W jaki sposób próbuje Menzies odnieść pawłowe dary Ducha do łukaszowego chrztu w Duchu? W jaki sposób te dwie koncepcje nakładają się na siebie?

5. Każdy chrześcijanin jest - i powinien w coraz większym stopniu być - charyzmatykiem. W jakim sensie to stwierdzenie jest prawdziwe? W jakim sensie Zielonoświątkowcy chcieliby zmodyfikować to stwierdzenie?

5. Każdy chrześcijanin jest - i powinien w coraz większym stopniu być - charyzmatykiem. W jakim sensie to stwierdzenie jest prawdziwe? W jakim sensie Zielonoświątkowcy chcieliby zmodyfikować to stwierdzenie?

William W. Menzies, Robert P. Menzies, Spirit and Power: Fundations of Pentecostal Experience, Zondervan, Grand Rapids 2000. Rozdział 14.

1. Wielu Zielonoświątkowców łączy chrzest w Duchu z dojrzałością duchową. Dlaczego Menzies sugeruje, iż ta perspektywa ma więcej wspólnego z teologią elitarystów z Koryntu, niż z teologią apostoła Pawła?

2. Na czym polegają niektóre problemy spowodowane przedstawianiem chrztu w Duchu jako źródła duchowej dojrzałości?

3. Według Menziesa, powiązanie pomiędzy chrztem w Duchu oraz duchową dojrzałością opiera się na błędnym założeniu. Jakie to założenie?

4. Co oznacza termin korelacyjny? Dlaczego Menzies twierdzi, że termin ten może pomóc nam jasno opisać i zrozumieć naturę związku pomiędzy chrztem w Duchu oraz duchową dojrzałością?

William W. Menzies, Robert P. Menzies, Spirit and Power: Fundations of Pentecostal Experience, Zondervan, Grand Rapids 2000. Rozdział 15