„Tekstualia” nr 4 (39) 2014 147

Piotr Mitzner

DO ROSJI

ten list nie zaczyna siębo zaczął się dawno i niemogę goznaleźć

...powiedz mi

pozamykaj okna

i powiedz prawdę

Jurij Szewczukpoeta (zespół DDT)

przy stolepowiedział Putinowiże myślio wolności

na koniecwzniósł toast:by w Rosji wszyscy żyli bezpiecznie(w kieliszkach była woda)

na to Putin:jaki napój taki toast

spełnił

a przecież zawsze coś się przemieniawoda w winowino w krewkrew w wodę

148 „Tekstualia” nr 4 (39) 2014

krew w naftęnafta w ogień

zawsze coś w cośchoć nie do końca

czujeszsmak żelaza i krwismak obcej krwi we krwi?

u brzegów Krymuspotkały siędwa okręty wojenne:ukraiński i rosyjski

kapitan rosyjskiego okrętuwezwał załogę ukraińską by się poddałakapitan ukraińskiego okrętu odparł:– rosyjski ofi cer się nie poddaje.kapitan rosyjskiego wyraził zdumieniekapitan ukraińskiego wyjaśnił: – jestem Rosjaninem w służbie ukraińskiej.i powtórzył: – rosyjski ofi cer się nie poddaje.kapitan rosyjskiego zwrócił się do swojej załogi:– panowie, bierzcie przykład!

nie ma pointodbiegły od tematuza kulisy wielkich teatrówwidownie są pełne braw

na czarnej sceniebrak banderbrak barw

i niszczyciel wpływana jezioro łabędzie

„Tekstualia” nr 4 (39) 2014 149

fl aga na czołoczoło na maszt

armaty to sutki wojny

kraj R. występujez brzegówi błądzi

błądzą kolumny czołgów

kraj bez ramkraj bez pointy

dziś rano zrozumiałem dlaczego twoi poecitrzymają się miary bo twoje mary twoje zamiarysą bezmierne i bezmierna bywa twoja przemocbo przemawiasz wierszem bezwolnym

Josif Brodski na zesłaniu patrzącna kołchozowe pola pisał:

Сияние русского ямбаупорней – и жарче – огня,как самая лучшая лампав ночи освещает меня

jamb nawet płacz trzyma w ryzacha pod podłogą słychać grekę i śmiechattyckiej dziewczyny której na imię byłowłaśnie tak: Jambe

skrajem idzie Iwanuszkaszuka złotej pointy

pointy bez kraju

spocony pociskspieszy siękiedy doleciobaj zginiecie

150 „Tekstualia” nr 4 (39) 2014

żelazo trafi a do sercanaprawdę

nikt nie jest do końca

chwyta za gardłohymn i dusinie to dym

nie będzie żadnegobim bom

om om om!

dzwonzabił się

upór ugórupiór góridzie tuszur

zamiast pointyznalazłeś złote carskie jajaz jaj wylągł się lęk

zanim cię przerośniezaśpiewaj mukołysankęopowiedz o początku

niech zaśnie w baśni

do łóżeczkaprzybija łódeczkaWaregów

nikt nie jest od początkunikt nie jest do końca

„Tekstualia” nr 4 (39) 2014 151

krążęnie trafi am

piszęnieprawdęo pokoju i wojnieo dobru i złuo początku i końcuo życiu i śmierci

piszęnieprawdęale innej drogido prawdy nie mam

i wiem że niktnie jest do końca

gdzie schowaliście Słońce?

chodzę po obrzeżachpiękna po obrzękachaż pękną

i myślę Rosjo o wyklętych zaklinaczach języka:

stary Kruczonychsprzedaje autografyfuturystów

po dziesięć rubli

odcina po kawałkuz rękopisu Chlebnikowapo kromce

na chleb

152 „Tekstualia” nr 4 (39) 2014

z Chlebnikowaktóry odrasta

a dalej pole

pole – Ajgi

pole z Ajgim

pole po Ajgim

po polu – Ajgi

ajjjj!

Iwanuszka mówi:znalazłem w polu

niewydech niesłowa

szukaj głosuattyckiej dziewczyny

a jeżeli śmiech Jambeto szyderczy śmiech?

z ostatniej chwili:

po dokładnymzmierzeniuczarny kwadratMalewicza(dziura po wyrwanymSłońcu) okazał się niekwadratowy

malowany bezczarnej farby

„Tekstualia” nr 4 (39) 2014 153

a dalej tylko ogień

Lew Gomolicki na marginesie emigracjipisał:Во веки истинна свободасожженной ямбами судьбы.

koniec tego listutak jak początekzginął

słyszałem strzał

kwiecień – sierpień 2014

154 „Tekstualia” nr 4 (39) 2014

MAMA

*mama wieże nie mam cierpliwościże znudzi mi się śniegi upał

ciepłozimno

mama uczyże trzeba czekaćaż z urwanego ramieniawyrośnie zielona fi ga

*pływałempiłem i wypluwałem

żeby zawołać:wodo!

*za głęboko było

mama odgarnia miwodę z czoła

*spadam z drzewa

nurzam się w upadkunuży mnie upadanie

nabita śliwka pulsujewizją

„Tekstualia” nr 4 (39) 2014 155

mama przykładazimny nóż

*zdrobnićrozdrobnićspieścićspiaszczyćimięmoże tylkoona

*nie widzę

widaćsypałem pieprzpod wiatr

*dziecię skazane na skazęmamamyje namaszcza na króla

*mama szumujemnie

*mama da maśćna swędzenie czasumama zagłuszyględzenie czasu

*mamaprzed snemszepcze mi cośna oko

156 „Tekstualia” nr 4 (39) 2014

*mamy nie ma

nie ma do kogo mówić?nie ma o czym mówić?

nie ma czym mówić

mamy nie ma dziśbo przechodzi

zarośniętą ścieżką dźwięku

– bawicie się w ciszę?

*za mamąwyłamały sięwyważyły

uciekłymi drzwi

nie ma oparciaani otwarcia

jest wyjście

ale jak wyjśći zostawićwszystkoot tak

*pierwszy razpierwszy raz

pierwsze razy

ale nie o tym chciałem

„Tekstualia” nr 4 (39) 2014 157

*przechodzia domyoknami jej klaszczą

*co ci wypaliłodziurę?

schowałempalenie do kieszeni buszuje tam

jakbym rzuciłwszystko wokół

zajęłoby sięmną

zaceruj mnie mamo!

*gdzie sięschowałaś?

przecieżdobrze wiesz

*koło ogniapo trawietoczy sięzbytokrągłe

wytoczonedziecku

158 „Tekstualia” nr 4 (39) 2014

mamawytycza ścieżkęwyjścia

mama mapa świata

*mamo to jadzieckopijane mgłą

mgła w dziecku

uderzyłem w Bogamgła pękła nadwoje

*niech się rozstąpiąniech nie skazują

rozstawić palce szerokotak żeby grały

na czterech stronach świata

albo na sześciu

mama wieże mam za małe dłonie

*w tej dojrzałościnie ma pestkiani pustkipo pestce

tylko słodkie mięsood początkudo końca

„Tekstualia” nr 4 (39) 2014 159

*mama uplotła koszyk

trzcinowy koszykunosikamienne tablice

ciężki spadekpo ojcu

ugną się

będą połamaneale się zrosnąi znów się złamią

wiara śpi w koszyku z trzcinymyślącej

*nocami mamaidzie do nieba

przeciera księżyc

nocami mama latapruje ciemność

błękit łata

160 „Tekstualia” nr 4 (39) 2014

Stasys Eidrigevičius, Plakat ES, 67,5x96 cm, 1990