Dnia 3 listopada 1942 podzielono Organizację Harcerzy na 3 szczeble wiekowe: Grupy Szturmowe, Bojowe Szkoły,

Zawiszacy oraz Koniczynki. Członków organizacji obowiązywało przedwojenne Prawo i

Przyrzeczenie Harcerskie. Przyrzeczenie uzupełniono dodatkową rotą konspiracyjną:

"Ślubuję na Twoje ręce pełnić służbę w Szarych Szeregach, tajemnic organizacyjnych dochować, do rozkazów służbowych się stosować, nie cofnąć się przed ofiarą życia".

Podstawową zasadą programu było wychowanie przez walkę. Program został sprecyzowany w koncepcji Dziś – jutro – pojutrze.

"Dziś" oznaczało okres konspiracji i przygotowanie do powstania "Jutro" – otwartą walkę zbrojną z okupantem, powstanie "Pojutrze" – pracę w wolnej Polsce

Grupy Szturmowe (GS) – drużyny harcerskie Szarych Szeregów działające podczas okupacji w latach 1939-1944, formalnie podporządkowanie Kedywowi Armii Krajowej.Należeli do nich harcerze powyżej 18. roku życia. GS uczestniczyły w wielu akcjach bojowych i dywersyjnych. Organizowano dla nich także kursy np. podchorążych i dowódców kompanii, a także szkolenia w zakresie saperskim i motorowym. Jego harcerze walczyli w szeregach oddziałów powstańczych w 1944 roku. Największym ich osiągnięciem było odbicie 29 więźniów z rąk Gestapo. Ta słynna "Akcja pod Arsenałem" była dla okupowanej Warszawy momentem przełomowym, dowodem na to, że nie jesteśmy bezsilni. Oddziałami GS dowodził wtedy Tadeusz Zawadzki "Zośka"

Drużyny "GS", podporządkowane "Kedywowi" (Kierownictwu Dywersji) AK, pełniły służbę w "wielkiej dywersji". W Warszawie w sierpniu 1943 utworzono z nich batalion "Zośka", którego trzecią kompanię wydzielono do zadań specjalnych ("Agat", później "Pegaz"). Wiosną 1944 powstał z niej batalion "Parasol". Oddziały GS wykonały wiele akcji bojowych, w tym wysadzanie mostów kolejowych, pociągów, odbijanie więźniów (akcja pod Arsenałem, akcja w Celestynowie), likwidacja funkcjonariuszy aparatu terroru (Kutschera, Koppe, Burcki, oraz odpowiedzialnych za katowanie Jana Bytnara "Rudego": Schultza i Langego). Inne oddziały GS (np. Chorągwi Radomskiej i Krakowskiej) walczyły w oddziałach partyzanckich oraz prowadziły sabotaż kolejowy.

Do "przełomu" oddziały GS przygotowywały się przez szkolenie w szkołach podchorążych (m.in. prowadzona przez Szare Szeregi Szkoła Podchorążych Piechoty Rezerwy "Agricola") i szkolenie na kursach niższych dowódców (motorowe i saperskie). Do okresu odbudowy powojennej drużyny GS przygotowywały się kończąc naukę szkolną, podejmując tajne studia wyższe oraz samokształcenie (w tym tematykę tzw. ziem postulowanych). W okresie "przełomu" wiele oddziałów GS brało udział w walkach oddziałów AK, w tym w marszu na pomoc Warszawie. W powstaniu warszawskim bataliony "Zośka" i "Parasol" walczyły na Woli, Starówce i Czerniakowie, ponosząc straty sięgające 80%. Kompania "Rudy" batalionu "Zośka" została nazwana przez Komendanta Głównego AK najlepszą kompanią Armii Krajowej. Batalion "Wigry" walczył na Woli i Starówce

Bojowe Szkoły – grupy Szarych Szeregów działające w okupowanej Warszawie w latach II Wojny Światowej. BS pełniły służbę w tzw. małym sabotażu, będącym akcją propagandową, skierowaną do ludności polskiej. Akcja obejmowała rozdawanie ulotek, pisanie na murach, zrywanie niemieckich flag. Do najgłośniejszych akcji należało zdjęcie niemieckiej tablicy pamiątkowej z pomnika Mikołaja Kopernika.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:03_Harcerska_Poczta_Polowa_Zawiszacy.jpg

Zawiszacy – zrzeszali chłopców w wieku 12 – 14 lat, była to najmłodsza grupa harcerzy Szarych Szeregów.

Najmłodsi chłopcy odsuwani byli od walki. W trakcie zbiórek i spotkań przygotowywano ich do pełnienia służby łącznościowej, co miało być ich zadaniem na „jutro”. Nauka na tajnych kompletach miała być ich wkładem w „pojutrze”. Tworzyli nieomal normalne zastępy i drużyny harcerskie, przeprowadzające w

mieszkaniach lub podmiejskich lasach zbiórki, zdobywające stopnie harcerskie. Przygotowanie Drużyn Zawiszy do wojskowych służb pomocniczych oznaczono

kryptonimem „Mafeking”. Na zawiszacką służbę pomocniczą składały się, zgodnie z ustalonym wspólnie

ze sztabem Armii Krajowej programem następujące prace:

regulacja ruchułączność

ratownictwoW tym też kierunku szło szkolenie chłopców.

Podczas powstania warszawskiego Ci mali powstańcy zajmowali się łącznością meldunków przenoszeniem meldunków.

Do najbardziej znanych akcji Zawiszaków należała zorganizowana Harcerska Poczta Polowa, która zajmowała się roznoszeniem listów wśród ludności cywilnej, pozbawionej często możliwości skontaktowania się z bliskimi w innych dzielnicach walczącej Warszawy

Koniczynki to drużyny dziewczęce działające podczas okupacji hitlerowskiej. Zajmowały się łącznością, roznoszeniem listów, leczeniem rannych powstańców, pomagały Żydom, rodzinom aresztowanych i służbą gospodarczą . Liść koniczyny był oznaką skautingu żeńskiego, stąd też nazwa organizacji. W latach 1940-1943 nazywały się Związek Koniczyn, od 1943 roku Bądź Gotów.

Klasa 6BBartek Żak

Albert WalkiewiczJakub Jednacz

Cezary Kowalski