Diagnoza środowiskowa lokalnego zagrożenia przemocą

Diagnoza zjawiska przemocy w rodzinie –

Puławy 2014

Studio Diagnozy i Profilaktyki 30-011 Kraków

ul. Oboźna 17/5 tel. (12) 446-42-60

Diagnoza zjawiska przemocy w rodzinie – Puławy 2014

Spis treści

Wprowadzenie ............................................................................................................................ 3

Rozdział I – Charakterystyka Miasta Puławy ............................................................................ 7

Rozdział II – Charakterystyka badania ...................................................................................... 9

Cel badania ............................................................................................................................. 9

Charakterystyka badanej grupy – dorośli mieszkańcy Puław ................................................ 9

Charakterystyka badanej grupy – specjaliści zajmujący się przeciwdziałaniem przemocy w

rodzinie ................................................................................................................................. 11

Wykorzystana metoda i technika badawcza ......................................................................... 13

Rozdział III– Wyniki badań wśród dorosłych mieszkańców Puław ........................................ 14

Rozdział IV – Wyniki badań wśród specjalistów zajmujących się przeciwdziałaniem

przemocy w rodzinie ................................................................................................................ 36

Podsumowanie ......................................................................................................................... 52

Aneks ........................................................................................................................................ 56


Wprowadzenie

Raport przedstawia wyniki badań przeprowadzonych w 2014 roku wśród

401 dorosłych mieszkańców oraz 40 profesjonalistów zajmujących się w swojej pracy,

między innymi, problematyką przemocy, a w szczególności problematyką przemocy

w rodzinie. Diagnoza zawiera informacje na temat występowania problemu przemocy

w rodzinie oraz okoliczności i postaw związanych z tym zjawiskiem w mieście Puławy.

Głównym celem diagnozy było pozyskanie wiarygodnych informacji na temat zjawiska

przemocy w rodzinie, natomiast końcowe wnioski służą poprawie skuteczności działań

w przeciwdziałaniu temu zjawisku.

Diagnoza jest wyrazem komplementarnego i zintegrowanego planowania społecznego,

którego celem jest identyfikacja i ukazanie problemów społecznych, w tym przede wszystkim

problemów zjawiska przemocy, które występują w mieście Puławy oraz podjęcie próby

wskazania metod ich rozwiązania, zgodnie z możliwościami, jakie wynikają z zadań

nałożonych na samorząd.

Ustawa o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie nakłada na samorząd obowiązek

opracowania i realizacji programu dążącego do zmniejszenia skali zjawiska przemocy

w rodzinie oraz zwiększenia skuteczności udzielanej pomocy osobom jej doświadczającym.

Odpowiednio przygotowane i wdrażane działania powinny doprowadzić do rozwiązania

kluczowych problemów związanych z przemocą na terenie miasta. W ogólnej metodologii

tworzenia tego typu dokumentów najistotniejszym elementem jest rzetelne rozpoznanie skali

problemu. Niniejsza diagnoza jest, zatem punktem wyjścia i podstawą do planowania

i podejmowania działań.

Adresatami niniejszej diagnozy są mieszkańcy miasta, a w tym między innymi osoby

stosujące i doświadczające przemocy w rodzinie oraz jednostki organizacyjne zajmujące się

pracą z rodzinami, w których występują problemy związane z przemocą oraz wszyscy,

którym zależy na promowaniu życia bez przemocy w środowisku lokalnym. Poszukiwanie

skutecznych możliwości rozwiązywania problemów społecznych musi uwzględniać fakt, że

problemy te zazwyczaj nie występują pojedynczo, a wystąpienie jednego problemu implikuje


szereg innych. Dlatego przystępując do planowania sposobów rozwiązywania problemów

społecznych konieczne jest uwzględnienie wielokierunkowego i kompleksowego

oddziaływania nie tylko na skutki wystąpienia danych problemów, a przede wszystkim na

źródło ich wystąpienia.

Kluczowym zadaniem jest więc stworzenie możliwości współpracy pomiędzy różnymi

podmiotami działającymi w obszarze polityki społecznej. Realizacja powyższych oczekiwań

w tym zakresie wymaga podejmowania wieloaspektowych i wielokierunkowych działań

strategicznych, a zwłaszcza: - uprzedzających, czyli diagnozujących, informujących

i edukacyjnych kierowanych do ogółu mieszkańców miasta, w tym także do osób

zajmujących się zawodowo pomaganiem osobom potrzebującym, - interwencyjnych

tj. opiekuńczych kierowanych do osób doznających przemocy w rodzinie, a pouczających

i izolujących kierowanych do osób stosujących przemoc w rodzinie, - wspierająco-

terapeutycznych dla osób uwikłanych w przemoc domową (ofiara, świadek, sprawca) oraz -

działania edukacyjno - korekcyjne dla osób uwikłanych w przemoc domową a także działania

kompensacyjne – niwelujące luki i deficyty; oraz partycypacyjne – poszerzające uczestnictwo

społeczne w życiu publicznym i zapobiegające wszelkim przejawom dyskryminacji,

wykluczeniu społecznemu i marginalizacji.

Problem przemocy w rodzinie dotyka osób różnej płci i wieku, pochodzących ze

wszystkich warstw społecznych. Najczęściej ofiarami przemocy są dzieci, osoby okresowo

lub trwale niepełnosprawne, czy też wykluczone społecznie ze względu na starość, chorobę,

jak również kobiety.

Wystąpienie przemocy zaburza funkcjonowanie systemu rodzinnego, naruszając tym

samym podstawowe prawa człowieka, niszcząc poczucie jego godności, szacunku i zaufania.

Przywrócenie prawidłowego funkcjonowania rodziny wymaga podjęcia oddziaływań wobec

wszystkich członków tej rodziny, a więc zarówno wobec osób doznających przemocy jak

również osób stosujących przemoc.

Społeczne przyzwolenie na przemoc w rodzinie i bezkarność sprzyja osobom ją

stosującym, uniemożliwiając świadkom tych aktów właściwe rozpoznanie i reagowanie na

zaistniałą sytuację. Istotne jest więc uświadomienie społeczeństwu istniejących

mechanizmów psychologicznych sprzyjających utrzymaniu się przemocy oraz zwalczenie

istniejących stereotypów.


Należy przy tym pamiętać, że zwiększona liczba ujawnianych przypadków przemocy

w rodzinie świadczy o poszerzeniu wiedzy na temat tego zjawiska. A każdy zgłoszony

przypadek przemocy w rodzinie to odpowiedź społeczeństwa na brak przyzwolenia na to

zjawisko, to świadomość, że przemoc w rodzinie jest przestępstwem.

Przeciwdziałać zjawisku przemocy w rodzinie można poprzez podejmowanie działań

o charakterze interdyscyplinarnym, które poprzez kompleksowe, wielowymiarowe udzielanie

pomocy rodzinom dotkniętym przemocy w rodzinie, koordynację działań podmiotów

działających w tym zakresie – zwiększają jej skuteczność oraz umożliwiają wzajemne uczenie

się, dzielenie wiedzą i doświadczeniami.

Zbadanie zjawiska przemocy jest dość trudne. Często bowiem osoby doznające

przemocy nie przyznają się do tego, co może być spowodowane, między innymi,

racjonalizacją, usprawiedliwianiem sprawców, obwinianiem siebie. Przemoc, zarówno ta

fizyczna, jak i psychiczna, jest zjawiskiem dość powszechnym w polskiej społeczności,

o czym świadczą wyniki CBOS cytowane poniżej.

„Ogółem 23% dorosłych Polaków deklaruje, że padło ofiarą przemocy. Co dziesiąty (10%) doświadczył agresji

na ulicy, ale nie w pobliżu domu, natomiast co czternasty (7%) – w najbliższej okolicy miejsca zamieszkania.

W domu z aktami przemocy spotkało się 6% dorosłych. Co dwudziesty (5%) padł ofiarą przemocy w lokalu

gastronomicznym – restauracji, kawiarni, na dyskotece. Mniej liczne grupy doświadczyły agresji w pracy bądź

w szkole, w środkach komunikacji lub w jakimś innym miejscu (po 3%). Mężczyźni znacznie częściej niż kobiety

przyznają, że zdarzyło im się paść ofiarą agresji (odpowiednio: 28% i 18%).”

„Większość dorosłych (68%) przyznaje, że w ich domach zdarzają się różnego rodzaju konflikty, sprzeczki lub

awantury”. 1

Niektórzy respondenci przemilczają zjawisko przemocy w rodzinie, gdyż stanowi ona

temat wstydliwy, dlatego też uzyskiwane wyniki badania nie odzwierciedlają w pełni skali

zjawiska w mieście. W celu minimalizowania tych efektów, w badaniu zastosowano pytania

dotyczące znajomości przypadków przemocy w najbliższym otoczeniu oraz osobistych

doświadczeń respondentów z przemocą – jako osób doznających przemocy oraz osób

stosujących przemoc.

Przeprowadzone badania miały na celu oszacowanie skali i form przemocy w rodzinie,

diagnozę postaw mieszkańców wobec problemu przemocy w rodzinie, znajomość instytucji

pomagających osobom w rodzinach, w których występuje przemoc oraz diagnozę

1 CBOS „Przemoc i konflikty w domu”, 2009r.


instytucjonalnych zasobów do przeciwdziałania przemocy. W badaniu profesjonalistów

zwrócono szczególną uwagę na opinie respondentów dotyczące interdyscyplinarnej

współpracy, której celem jest przeciwdziałanie przemocy.


7

Rozdział I – Charakterystyka Miasta Puławy

Miasto Puławy położone jest w powiecie puławskim, w zachodniej części

województwa lubelskiego, nad Wisłą, na skraju Małopolskiego Przełomu Wisły. Miasto

zajmuje powierzchnię 5049 km² i sąsiaduje z gminami: Kazimierz Dolny, Końskowola,

Janowiec, Puławy, Żyrzyn.

Struktura ludności w podziale na wiek i płeć stanowi podstawę większości analiz

demograficznych, gdyż determinuje skalę i rodzaj potrzeb społecznych. Poniższy wykres

przedstawia liczbę ludności zameldowanej na pobyt stały w Puławach (dane dotyczą stanu na

dzień 14 grudnia 2014 roku). W 2014 roku miasto Puławy zamieszkiwało

48461 mieszkańców ogółem, w tym 22581 mężczyzn oraz 25880 kobiet. Analizując sytuację

demograficzną ze względu na wiek należy zauważyć, że dominuje ludność w wieku

produkcyjnym (60,8%), natomiast ludność w wieku poprodukcyjnym (23,2%) przeważa

ludność w wieku przedprodukcyjnym (16%).

Tab. 1. Liczba mieszkańców zameldowanych na pobyt stały. Stan na dzień 14.12.2014. Źródło danych:

Urząd Miasta Puławy.

Wiek Mężczyzn Kobiet Ogółem

0 - 2 645 553 1198

3 230 213 443

4 - 5 486 449 935

6 216 199 415

7 216 216 432

8 - 12 1065 982 2047

13 - 15 671 652 1323

16 - 17 524 445 969

18 225 230 455

19 - 65 14804 14804

19 - 60 14211 14211

> 65 3499 3499

> 60 7730 7730

Ogółem 22581 25880 48461


8

Do zasobów środowiska lokalnego w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie

zaliczyć należy następujące podmioty:

1. Komenda Powiatowa Policji w Puławach.

2. Miejska Komisja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w Puławach.

3. Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Puławach.

4. Organizacje pozarządowe oraz podmioty prowadzące działalność pożytku publicznego.

- Fundacja PRAESTERNO

- Katolickie Stowarzyszenie Pomocy Osobom Potrzebującym AGAPE

- Puławskie Stowarzyszenie Ochrony Zdrowia Psychicznego

- Stowarzyszenie BARWY TĘCZY

- Stowarzyszenie MONAR Poradnia Profilaktyki, Leczenia i Terapii Uzależnień

- Stowarzyszenie RODZINA

- Towarzystwo NOWA KUŹNIA

5. Placówki ochrony zdrowia z terenu miasta Puławy.

6. Placówki oświatowe z terenu miasta Puławy.

7. Poradnia Terapii Uzależnienia i Współuzależnienia od Alkoholu w Puławach.

8. Powiatowe Centrum Pomocy w Rodzinie w Puławach.

9. Prokuratura Rejonowa w Puławach.

10. Sąd Rejonowy w Puławach.

11. Zespół Interdyscyplinarny ds. Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie w Puławach.


9

Rozdział II – Charakterystyka badania

Cel badania

Celem badania było poznanie skali zjawiska przemocy, w szczególności przemocy

w rodzinie, a także ocena działań, których celem jest przeciwdziałanie tej patologii

społecznej. Realizując badanie skupiono się przede wszystkim na uzyskaniu informacji na

temat wiedzy o przypadkach występowania lokalnie różnych form przemocy oraz oceny

prowadzonych działań mających na celu przeciwdziałanie przemocy. Badaniem objęto

dorosłych mieszkańców oraz profesjonalistów zajmujących się w swojej pracy zawodowej

problematyką przemocy.

Charakterystyka badanej grupy – dorośli mieszkańcy Puław

Badaniami objęto 401 dorosłych mieszkańców Puław. Wśród badanych osób,

54,6% stanowiły kobiety, natomiast 45,4% - mężczyźni. Poniższe tabele przedstawiają

wybrane charakterystyki grupy badanych dorosłych mieszkańców.

Tab. 2. Wykształcenie badanych dorosłych mieszkańców.

Wykształcenie respondentów Dorośli mieszkańcy

Podstawowe 8,7%

Gimnazjalne 6,2%

Zawodowe 20,4%

Średnie 37,4%

Wyższe 27,2%

Większość badanych mieszkańców Puław (64,6%) posiadała wykształcenie co

najmniej średnie, jedna piąta respondentów zakończyła edukację na poziomie szkoły

zawodowej, 6,2% badanych mieszkańców posiadało wykształcenie gimnazjalne. Wśród

badanych znajdowały się również osoby z wykształceniem podstawowym. Odpowiedziało

w ten sposób 8,7% respondentów.


10

Tab. 3. Wiek badanych dorosłych mieszkańców.

Wiek respondentów Dorośli mieszkańcy

18-29 lat 26,4%

30-39 lat 24,9%

40-49 lat 21,4%

50-59 lat 11,5%

Powyżej 60 lat 15,7%

Powyższa tabela przedstawia wyniki dotyczące wieku badanych dorosłych

mieszkańców Puław. Ponad jedna czwarta respondentów znajdowała się w przedziale wieku

18-29 lat, 24,9% badanych – 30-39 lat, 21,4% respondentów – 40-49 lat,

11,5% respondentów – 50-59 lat, natomiast 15,7% badanych mieszkańców Puław miało

powyżej 60 lat.

Tab. 4. Zatrudnienie badanych dorosłych mieszkańców.

Zatrudnienie respondentów Dorośli mieszkańcy

Praca stała 75,6%

Praca dorywcza 5,7%

Działalność gospodarcza 7,2%

Rencista/emeryt 4,7%

Bezrobotny 3,7%

Student 3%

Zdecydowana większość badanych mieszkańców Puław (75,6%) posiadała stałą pracę,

5,7% respondentów posiadało pracę dorywczą, 7,2% badanych osób prowadziło działalność

gospodarczą, 4,7% badanych osób stanowili renciści i emeryci, 3,7% respondentów było

bezrobotnymi, natomiast 3% badanych osób studiowało.

Tab. 5. Stan cywilny badanych dorosłych mieszkańców.

Stan cywilny respondentów Dorośli mieszkańcy

W związku małżeńskim 64,3%

W związku nieformalnym 11%

Rozwiedziony/w separacji 5%

Wdowiec/wdowa 0,7%

Kawaler/panna 19%

Większość badanych mieszkańców Puław pozostawała w związku małżeńskim,

11% badanych osób tworzyło związek nieformalny, 5% badanych było rozwiedzionych lub


11

w separacji, 0,7% badanych osób stanowili wdowcy i wdowy, natomiast 19% respondentów –

kawalerowie i panny.

Charakterystyka badanej grupy – specjaliści zajmujący się przeciwdziałaniem

przemocy w rodzinie

W badaniu wzięło udział 40 specjalistów zajmujących się przeciwdziałaniem

przemocy w rodzinie. Wśród badanych 82,1% respondentów stanowiły kobiety, natomiast

17,9% - mężczyźni. Poniższe tabele przedstawiają wybrane charakterystyki grupy

badanych profesjonalistów.

Tab. 6. Wykształcenie badanych profesjonalistów.

Wykształcenie respondentów Respondenci

Średnie 10%

Licencjat 5%

Wyższe magisterskie 62,5%

Studia podyplomowe 22,5%

Większość badanych specjalistów zajmujących się przeciwdziałaniem przemocy

posiadała wykształcenie wyższe magisterskie, 22,5% badanych ukończyło studia

podyplomowe, 5% badanych posiadało licencjat, natomiast 10% badanych posiadało

wykształcenie średnie.

Tab. 7. Kierunek wykształcenia.

Kierunek wykształcenia respondentów Respondenci

Psychologia 12,5%

Resocjalizacja 7,5%

Socjologia 5%

Pedagogika 25%

Praca socjalna 12,5%

Medycyna 25%

Prawo 0%

Inne 12,5%

Wśród badanych specjalistów zajmujących się przeciwdziałaniem przemocy, jedna

czwarta badanych osób miała wykształcenie medyczne, jedna czwarta respondentów –

wykształcenie pedagogiczne, 12,5% badanych osób – psychologiczne, 12,5% badanych osób


12

kształciło się w kierunku pracy socjalnej, 7,5% respondentów miało wykształcenie związane

z resocjalizacją, 5% badanych osób – socjologią. Ponadto 12,5% badanych specjalistów

wskazało na inne kierunki wykształcenia.

Tab. 8. Reprezentowana instytucja.

Reprezentowana przez respondentów instytucja Respondenci

Miejska Komisja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych 12,5%

Ośrodek Pomocy Społecznej 20%

Ochrona zdrowia 25%

Oświata 20%

Policja 5%

Sąd 10%

Inne (organizacje pozarządowe) 7,5%

Jedna czwarta badanych specjalistów zajmujących się przeciwdziałaniem przemocy

reprezentowała służbę zdrowia, 20% badanych – Ośrodek Pomocy Społecznej, 20% badanych

– oświatę, 12,5% badanych – Miejską Komisję Rozwiązywania Problemów Alkoholowych,

10% respondentów – Sąd, 7,5% badanych – organizacje pozarządowe, natomiast

5% respondentów reprezentowało Policję.

Tab. 9. Doświadczenie w zajmowaniu się problematyką przemocy w rodzinie

Staż pracy respondentów Respondenci

5 lat lub mniej 25%

6-10 lat 27,5%

11-15 lat 20%

16 lat lub więcej 27,5%

Powyższa tabela przedstawia wyniki dotyczące stażu pracy respondentów. Wśród

badanych specjalistów zajmujących się przeciwdziałaniem przemocy, 25% badanych osób

posiadało staż pracy 5 lat lub mniej, 27,5% badanych osób – 6-10 lat, 20% badanych osób –

11-15 lat, natomiast 27,5% respondentów – 16 lat lub więcej.


13

Wykorzystana metoda i technika badawcza

Badanie dorosłych mieszkańców Puław zrealizowane zostało przy użyciu

standaryzowanego kwestionariusza ankiety rozdawanego i odbieranego przez ankieterów

w miejscach publicznych. W badaniu profesjonalistów również zastosowano standaryzowany

kwestionariusz ankiety przesłany do przedstawicieli różnych instytucji i organizacji

zajmujących się przeciwdziałaniem przemocy na terenie miasta. Zarówno w przypadku badań

dorosłych mieszkańców oraz profesjonalistów posłużono się ankietą o wysokim poziomie

standaryzacji, co oznacza, że większość pytań miała charakter zamknięty. Konstruując

narzędzia badawcze kierowano się listą pytań wskazanych przez zleceniodawcę.

Skonstruowano osobny kwestionariusz ankiety dla osób dorosłych oraz specjalistów

zajmujących się przeciwdziałaniem przemocy w rodzinie. Wszystkie zastosowane w badaniu

kwestionariusze zostały umieszczone na końcu raportu w aneksie.


14

Rozdział III– Wyniki badań wśród dorosłych mieszkańców Puław

W naszym badaniu interesowało nas przede wszystkim zbadanie skali zjawiska

przemocy w mieście oraz wiedza respondentów na temat działań mających na celu

przeciwdziałanie przemocy. Na początek zapytaliśmy, czy respondenci zauważyli zmiany

w natężeniu różnych incydentów przemocy.

Tab. 10. Czy według Pana/Pani w ciągu ostatnich 5 lat liczba incydentów…

Rodzaj przemocy Zwiększyła się Zmniejszyła się Bez zmian Nie wiem

Przemoc w rodzinie 43,6% 4,7% 26,4% 25,2%

Przemoc w miejscu pracy 15% 15% 27,7% 42,4%

Przemoc rówieśnicza 49,9% 4,5% 25,4% 20,2%

Przemoc fizyczna 44,1% 6,5% 25,9% 23,4%

Przemoc psychiczna 51,4% 3,5% 21,9% 23,2%

Przemoc ekonomiczna 33,5% 4,2% 17,7% 44,5%

Przemoc seksualna 24,4% 6,7% 27,9% 40,9%

Przemoc wobec kobiet 23% 10,8% 30,8% 35,5%

Przemoc wobec mężczyzn 15,5% 7,2% 29,4% 47,9%

Przemoc wobec dzieci 39,7% 12,2% 28,2% 20%

Przemoc wobec osób starszych 21,9% 8,7% 33,4% 35,9%

Przemoc wobec osób psychicznie

zaburzonych

11,8% 11% 27,5% 49,8%

Przemoc wobec osób

niepełnosprawnych/ długotrwale

chorych

7,5% 13% 29,4% 50,1%

Największy wzrost natężenia incydentów przemocy miał miejsce według

respondentów w przypadku przemocy psychicznej, przemocy rówieśniczej, przemocy

fizycznej, przemocy w rodzinie, a także w przypadku przemocy wobec dzieci. Znacznie

mniejszy odsetek badanych przyznał, że wzrost natężenia incydentów przemocy wystąpił

w przypadku przemocy wobec osób niepełnosprawnych i przewlekle chorych, osób

psychicznie zaburzonych, przemocy w miejscu pracy, a także przemocy skierowanej do

mężczyzn. Największy odsetek badanych mieszkańców Puław wskazał, że spadek natężenia

przemocy miał miejsce w przypadku przemocy w miejscu pracy, przemocy wobec dzieci,


15

przemocy wobec osób zaburzonych psychicznie, a także przemocy wobec kobiet. Największy

odsetek badanych mieszkańców Puław wskazał na brak zmian w natężeniu incydentów

w przypadku przemocy wobec osób starszych, przemocy wobec kobiet, przemocy wobec

mężczyzn oraz przemocy wobec osób niepełnosprawnych/przewlekle chorych. Należy

podkreślić, że znaczna część respondentów deklarowała, że nie posiada wiedzy na ten temat.

W badaniu zadano respondentom pytania dotyczące znajomości rodzin, w których

występuje przemoc fizyczna, psychiczna, ekonomiczna oraz seksualna. Większość badanych

mieszkańców Puław deklarowała, że nie zna żadnej rodziny, w której występuje przemoc

fizyczna. Nieco mniej niż jedna trzecia badanych przyznała, że zna jedną lub dwie takie

rodziny, natomiast niewielki odsetek badanych deklarował, że zna więcej takich rodzin.

Poniższa tabela przedstawia odpowiedzi badanych na to pytanie.

Tab. 11. Znajomość rodzin, w których występuje przemoc fizyczna.

Znajomość rodzin, w których występuje przemoc fizyczna Ogółem

Nie znam takich rodzin 65,1%

Tak, znam jedną, dwie takie rodziny 30,4%

Tak, znam pięć takich rodzin 1,7%

Tak, znam do 10 takich rodzin 1,7%

Tak, znam ponad 10 takich rodzin 1%

Respondenci odpowiadali również na pytanie, kim są osoby doznające przemocy

fizycznej, o których wiedzą badani. Zdecydowana większość badanych mieszkańców

zaznaczyła, że zna kobiety doznające przemocy fizycznej. Ponad jedna trzecia badanych

odpowiedziała, że zna dzieci w wieku 6-13, które doznają przemocy fizyczne. Znaczny

odsetek badanych wskazywał ponadto na młodzież w wieku 13-18 lat, osoby dorosłe oraz

starsze. Poniższy wykres przedstawia odpowiedzi badanych na to pytanie. Istniała możliwość

zaznaczenia więcej niż jednej odpowiedzi przez każdego badanego.


16

Ponad połowa badanych mieszkańców nie zna rodzin, w których występuje przemoc

psychiczna. Wśród osób znających takie rodziny, zdecydowana większość deklaruje

znajomość jednej lub dwóch rodzin.

Tab. 12. Znajomość rodzin, w których występuje przemoc psychiczna.

Znajomość rodzin, w których występuje przemoc psychiczna Ogółem


Tak, znam jedną, dwie takie rodziny 40,6%


Tak, znam do 10 takich rodzin -

Tak, znam ponad 10 takich rodzin 2%


17

Podobnie, jak miało to miejsce w przypadku przemocy fizycznej, zdecydowana

większość respondentów odpowiedziała, że zna kobiety doznające przemocy psychicznej.

Ponadto znaczny odsetek badanych wskazywał na dzieci w wieku 6-13 lat, młodzież w wieku

14-18 lat, osoby dorosłe, starsze, a także mężczyzn. Poniższy wykres przedstawia odpowiedzi

na pytanie o znajomość różnych osób doznających przemocy psychicznej. Istniała możliwość



18

Mniejszy odsetek respondentów deklaruje, że zna rodziny, w których występuje

przemoc ekonomiczna. Wśród osób odpowiadających twierdząco na to pytanie, zdecydowana

większość respondentów skazywała na znajomość jednej lub dwóch takich rodzin.

Nieznaczny odsetek respondentów wskazywał na znajomość większej liczby takich rodzin.

Tab. 13. Znajomość rodzin, w których występuje przemoc ekonomiczna.

Znajomość rodzin, w których występuje przemoc ekonomiczna Ogółem


Tak, znam jedną, dwie takie rodziny 19%


Tak, znam do 10 takich rodzin 0,2%

Tak, znam ponad 10 takich rodzin 0,2%

Podobnie, jak w przypadku przemocy fizycznej oraz psychicznej, zdecydowanie

przeważa odsetek respondentów przyznających, że zna kobietę doznającą przemocy

ekonomicznej. Stosunkowo duży odsetek badanych mieszkańców Puław wskazywał ponadto

na znajomość młodzieży w wieku 14-18 lat, osób dorosłych, starszych, a także pracujących

i mężczyzn. Poniższy wykres przedstawia odpowiedzi badanych na to pytanie. Istniała

możliwość zaznaczenia więcej niż jednej odpowiedzi przez każdego badanego.


19

Zdecydowana większość badanych mieszkańców nie zna żadnej rodziny, w której

występuje przemoc seksualna. Takie rodziny zna 6% respondentów.

Tab. 14. Znajomość rodzin, w których występuje przemoc seksualna.

Znajomość rodzin, w których występuje przemoc seksualna Ogółem

Nie znam takich rodzin 94%

Tak, znam jedną, dwie takie rodziny 6%

Tak, znam pięć takich rodzin -

Tak, znam do 10 takich rodzin -

Tak, znam ponad 10 takich rodzin -


20

Badani mieszkańcy najczęściej deklarowali znajomość kobiet doznających przemocy

seksualnej. Respondenci wskazywali ponadto na dzieci w wieku 6-13 lat oraz młodzież

w wieku 13-18 lat.

Podsumowując, największy odsetek respondentów deklarował znajomość rodzin,

w których występuje przemoc psychiczna. Mniejszy odsetek badanych mieszkańców

deklarował, że zna przynajmniej jedną rodzinę, w której występuje przemoc fizyczna oraz

ekonomiczna, natomiast stosunkowo nieduży odsetek badanych przyznał, że zna

przynajmniej jedną rodzinę, w której występuje przemoc seksualna. Niezależnie od formy


21

przemocy, grupą najbardziej zagrożoną jej doświadczaniem są kobiety. Przemoc dotyka

stosunkowo często dzieci w wieku szkolnym oraz młodzież w wieku 14-18 lat, a także osoby

starsze. Mężczyźni zagrożeni są najbardziej doświadczaniem przemocy psychicznej oraz

ekonomicznej. Ponad połowa respondentów (53,5%) wie o przypadkach przemocy

w rodzinie, kiedy osoba stosująca przemoc znajdowała się pod wpływem alkoholu lub

substancji psychoaktywnych.

Mieszkańcom Puław zadano również pytanie o to, jak zareagowali w sytuacji bycia

świadkiem przemocy. Jedna czwarta respondentów przyznała, że taka sytuacja w ogóle nie

miała miejsca. Badani w sytuacji bycia świadkiem przemocy stosunkowo często zawiadamiali

odpowiednie służby oraz wysłuchiwali osoby doznającej przemocy. Nieznacznie mniejszy


22

odsetek badanych wskazywał na motywowanie do skorzystania z różnych form pomocy.

Należy podkreślić, że wśród badanych były również osoby, które nie interweniowały.

Odpowiedziało w ten sposób 4,6% badanych.

Blisko połowa respondentów (48,9%) przyznała, że wie, jakie placówki udzielają

pomocy osobom doznającym przemocy oraz osobom stosującym przemoc w rodzinie.

Respondenci wymienili: ośrodek terapii uzależnień, Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej,

poradnię psychologiczno-pedagogiczną, Komendę Powiatową Policji w Puławach, Niebieską

Linię, grupy wsparcia, grupę AA, Centrum Interwencji Kryzysowej, Dom Pomocy

Społecznej, Kościół, Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie, Miejską Komisję

Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, sąd, szpital, Urząd Miasta, Fundację pomocy

kobietom i dzieciom, telefon zaufania, świetlicę socjoterapeutyczną, Straż Miejską, MONAR,

Poradnię rodzinną, kuratora, psychologa, pedagoga, radcę prawnego oraz Pogotowie dla ofiar

przemocy.

Badani mieszkańcy Puław zostali poproszeni o ustosunkowanie się do kilku

stwierdzeń na temat przemocy w rodzinie. Nieco mniej niż jedna trzecia respondentów zgadza

się ze stwierdzeniem, że krzyczenie na dziecko jest dopuszczalną metodą wychowawczą,

a prawie jedna czwarta badanych deklaruje, że osoby doznające przemocy w rodzinie

akceptują swoją sytuację. Należy podkreślić, że wśród respondentów pewien odsetek

badanych deklarował, że klapsy nie są przemocą, w małżeństwie jedna osoba ma prawo

decydować, z kim współmałżonek może się kontaktować, nikt nie powinien wtrącać się

w sprawy rodziny oraz nie istnieje coś takiego, jak gwałt w małżeństwie, polegający na

zgwałceniu żony przez męża lub męża przez żonę. Uzyskane wyniki wskazują na to, że wśród

dorosłych mieszkańców Puław nadal utrzymują się szkodliwe przekonania, które utrudniają

przeciwdziałanie przemocy i stygmatyzują osoby doświadczające przemocy. Najmniejszy

odsetek badanych odpowiadał, zgadzając się ze stwierdzeniami, że silne zdenerwowanie

usprawiedliwia użycie obraźliwych, upokarzających wyzwisk wobec członka rodziny, są

sytuacje, w których przemoc jest uzasadniona, o przemocy można mówić tylko wtedy, gdy

widoczne są ślady na ciele;, zaś dziecko powinno bać się rodziców strach ułatwia

posłuszeństwo i szacunek z ich strony. Największy odsetek badanych mieszkańców Puław nie

potrafił się ustosunkować do następujących stwierdzeń dotyczących przemocy w rodzinie:

„osoby doznające przemocy w rodzinie akceptują swoją sytuację”, „udzielając pomocy można


23

jeszcze bardziej zaszkodzić osobie pokrzywdzonej”, „nakrzyczenie na dziecko to

dopuszczalna metoda wychowawcza” oraz „w prywatne sprawy rodziny nikt nie powinien się

wtrącać”. Poniższa tabela przedstawia odpowiedzi respondentów.

Tab. 15. Opinie respondentów na temat różnych stwierdzeń dotyczących przemocy w rodzinie.

Czy zgadza się Pan/Pani z następującymi tezami: Tak Nie Trudno

powiedzieć

Mąż/ żona ma prawo decydować o tym, z kim jego współmałżonek

może się kontaktować.

14% 73,6% 12,5%

Silne zdenerwowanie usprawiedliwia użycie obraźliwych,

upokarzających wyzwisk wobec członka rodziny.

0,5% 90,5% 9%

Wydzielanie pieniędzy i kontrolowanie wszystkich wydatków, to

przejaw gospodarności współmałżonka.

7,5% 74,3% 18,2%

Są sytuacje, w których przemoc w rodzinie jest uzasadniona. 1,5% 89,5% 9%

O przemocy można mówić tylko wtedy, gdy widoczne są ślady na

ciele np. siniaki, rany itp.

2,7% 93,5% 3,7%

W prywatne sprawy rodziny nikt nie powinien się wtrącać. 10,2% 59,9% 29,9%

Udzielając pomocy można jeszcze bardziej zaszkodzić osobie

pokrzywdzonej.

12% 53,9% 34,2%

Osoby doznające przemocy w rodzinie akceptują swoją sytuację. 24,9% 34,2% 40,9%

Rodzice nie muszą pytać dziecka o zgodę, jeśli chcą wydać jego

pieniądze.

7,5% 75,8% 16,7%

Nakrzyczenie na dziecko to dopuszczalna metoda wychowawcza. 28,4% 37,9% 33,7%

Klapsy nie są przemocą. 14,7% 64,6% 20,7%

Dziecko powinno bać się rodziców, strach ułatwia posłuszeństwo

i szacunek z ich strony.

2,8% 89,8% 7,5%

Nie istnieje coś takiego, jak gwałt w małżeństwie, polegający na

zgwałceniu żony przez męża lub męża przez żonę.

12% 78,6% 9,5%

W kolejnym pytaniu badani zostali poproszeni o odpowiedź na temat częstości

doświadczania różnych form przemocy w swoim życiu. Największy odsetek respondentów

wskazywał na doświadczanie różnych przejawów przemocy psychicznej (poniżanie,

wymyślanie, kpienie, wyśmiewanie), najmniejszy natomiast odsetek badanych mieszkańców

przyznawał, że kiedykolwiek doświadczył przemocy ekonomicznej bądź seksualnej. Należy

zaznaczyć, że zdecydowana większość osób, które doświadczały przemocy, deklarowały, że


24

takie doświadczenia miały raz, kilka razy w życiu. Niewielki odsetek respondentów

doświadczał przemocy kilka razy w tygodniu lub codziennie. Poniższa tabela przedstawia

odpowiedzi badanych na to pytanie.

Tab. 16. Częstość doświadczania przez respondentów różnych form przemocy.

Jak często doświadcza

Pan/Pani następujących

form przemocy?

Nigdy Raz, kilka

razy w

życiu

Kilka razy

w roku

Kilka

razy w

miesiącu

Kilka

razy w

tygodniu

Codziennie

Popychanie 68,6% 23,7% 4,5% 0,5% 2,7% -

Szarpanie 74,6% 17,7% 5% 0,7% 2% -

Uderzanie 75,6% 20,4% 2,7% 0,2% 1% -

Rzucanie przedmiotami 78,3% 15,2% 5,5% - 1% -

Nadmierna kontrola 66,6% 22,2% 8,2% 2,7% 0,2% -

Poniżanie i krytykowanie 58,9% 26,2% 7,2% 6,5% 1% 0,2%

Wulgarne wymyślanie/

zwymyślanie

61,8% 25,2% 7% 5,5% - 0,5%

Kpienie/ wyśmiewanie 62,3% 25,9% 5,5% 5,2% 1% -

Szantażowanie 69,6% 23,2% 6,7% 0,2% 0,2% -

Groźby 70,1% 19,7% 9,5% 0,5% - 0,2%

Zaniedbywanie/brak

opieki

81,4% 11,8% 6,5% - - 0,2%

Niszczenie rzeczy

osobistych

85,8% 13% 0,5% - 0,5% 0,2%

Ograniczanie kontaktu z

rodziną/przyjaciółmi

90% 7,7% 2,2% - - -

Dotykanie intymnych

części ciała wbrew woli

95% 4,5% 0,5% - - -

Zmuszanie do stosunku

seksualnego

97% 3% - - - -

Niezaspokajanie potrzeb

materialnych rodziny

81,2% 16,3% 1,5% - 0,5% 0,5%

Nadmierna kontrola

wydawanych pieniędzy

81,5% 17,5% 0,5% - 0,5% -

Odbieranie zarobionych

pieniędzy

93,7% 6,3% - - - -


25

Badani doświadczali przemocy głównie ze strony współmałżonka oraz ojca. Ponadto

wymieniali również inne osoby, jak współpracownik, znajomy, pracodawca oraz obce osoby.

Poniższy wykres przedstawia odpowiedzi na pytanie, kto stosował wobec nich przemoc.

Blisko połowa badanych jest przekonana, że zagrożenie ponownym doświadczaniem

przez nich różnych form przemocy jest małe, natomiast ponad jedna trzecia badanych nie ma

zdania na ten temat. Stosunkowo nieduży odsetek respondentów przyznawał, że takie

zagrożenie jest duże bądź bardzo duże.


26

Tab. 17. Ocena zagrożenie ponownym doświadczaniem przemocy.

Jak ocenia Pan/Pani zagrożenie, że

doświadczy Pan/Pani ponownie

następujących form przemocy?

Duże Raczej duże Raczej małe Małe Nie wiem

Popychanie 6% 4,7% 5% 46,6% 37,7%

Szarpanie 5,5% 4,2% 6% 46,4% 37,9%

Uderzanie 7% 1,7% 6,5% 47,1% 37,7%

Rzucanie przedmiotami 4,7% 2,5% 6,7% 48,1% 37,9%

Nadmierna kontrola 5,2% 2,7% 8% 46,1% 37,9%

Poniżanie i krytykowanie 6,8% 5,5% 7,3% 42,1% 38,3%


zwymyślanie

7,7% 5,2% 7,7% 39,9% 39,4%

Kpienie/ wyśmiewanie 8% 4,2% 7,2% 42,6% 37,9%

Szantażowanie 7% 3,7% 5,7% 43,6% 39,9%

Groźby 6,7% 3,5% 6,2% 44,6% 38,9%

Zaniedbywanie/brak opieki 3,5% 3,7% 4% 48,6% 40,1%

Niszczenie rzeczy osobistych 5,5% 1,7% 3,7% 49,6% 39,4%



5,2% 1% 4,7% 48,6% 40,4%

Dotykanie intymnych części ciała

wbrew woli

6% 1,7% 1,7% 52,4% 38,2%


seksualnego

6,2% 1,2% 1,7% 52,6% 38,2%



5,8% 1,8% 3% 52,1% 37,3%

Nadmierna kontrola wydawanych

pieniędzy

3,7% 2,7% 3,5% 50,6% 39,4%

Odbieranie zarobionych pieniędzy 4,5% 2% 4% 50,6% 38,9%

W badaniu został również uwzględnione pytanie dotyczące stosowania w swoim życiu

przemocy. Znacznie mniejszy odsetek respondentów deklarował, że stosował różne formy

przemocy w swoim życiu. Należy zaznaczyć, że jedynie w przypadku wulgarnego

wymyślania oraz gróźb takie incydenty miały miejsce kilka razy w miesiącu. Największy

odsetek badanych przyznawał, że zdarzało mu się poniżać i krytykować, wyśmiewać oraz

wulgarnie wymyślać. Natomiast najmniejszy odsetek badanych deklarował, że zdarzało mu

się stosować takie formy przemocy, jak niszczenie rzeczy osobistych, ograniczanie kontaktów

z rodziną i znajomymi, niezaspokajanie potrzeb materialnych rodziny, odbieranie wszystkich


27

pieniędzy, a także stosować przemoc seksualną. Poniższa tabela przedstawia odpowiedzi

badanych na to pytanie.

Tab. 18. Częstość stosowania przez respondentów różnych form przemocy.

Jak często stosuje

Pan/Pani następujące

formy przemocy?

Nigdy Raz, kilka

razy w

życiu

Kilka razy

w roku

Kilka

razy w

miesiącu

Kilka

razy w

tygodniu

Codziennie

Popychanie 87,7% 11,3% 1% - - -

Szarpanie 90,5% 8,2% 1,2% - - -

Uderzanie 86% 12,7% 1,2% - - -

Rzucanie przedmiotami 87,8% 12% 0,2% - - -

Nadmierna kontrola 89,3% 8,5% 2,2% - - -

Poniżanie i krytykowanie 81,3% 14,2% 4,5% - - -


zwymyślanie

82,5% 13,7% 2,7% 1% - -

Kpienie/ wyśmiewanie 81,8% 16,5% 1,7% - - -

Szantażowanie 92,5% 5,2% 2,2% - - -

Groźby 88,8% 8,5% 1,7% 1% - -

Zaniedbywanie/brak

opieki

92,7% 6% 1,3% - - -

Niszczenie rzeczy

osobistych

96,8% 1,5% 1,7% - - -



96,3% 2,5% 1,2% - - -

Dotykanie intymnych

części ciała wbrew woli

97,5% 1,5% 1% - - -


seksualnego

97,8% 1,2% 1% - - -



95,3% 3,7% 1% - - -

Nadmierna kontrola


91% 6,7% 2,2% - - -


pieniędzy

96,5% 2,5% 1% - - -


28

Badani najczęściej stosowali różne formy przemocy wobec współmałżonka oraz syna.

Ponadto wskazywali również na inne osoby – kolegów w czasach szkolnych.

Poniższy wykres przedstawia porównanie odsetka respondentów doświadczających

oraz stosujących przemoc. Można zauważyć znaczne różnice między oboma wynikami.

Zdecydowanie większy odsetek respondentów doświadczył kiedykolwiek różnych form

przemocy niż ją stosował. Największe różnice wystąpiły w przypadku szantażowania,

nadmiernej kontroli, poniżania i krytykowania, wulgarnego wymyślania/zwymyślania,

kpienia/wyśmiewania oraz popychania, najmniejsze natomiast różnice wystąpiły w przypadku

zmuszania do stosunku seksualnego, dotykania intymnych części wbrew woli, odbierania

zarobionych pieniędzy oraz ograniczania kontaktu z rodziną/przyjaciółmi.


29


30

Zdecydowana większość ankietowanych przyznaje, że w ich rodzinach zdarzają się

sprzeczki, kłótnie, awantury, ale bardzo rzadko, 12,7% ankietowanych deklaruje, że kłótnie

mają miejsce kilka razy w miesiącu, 3,2% ankietowanych - kilka razy w tygodniu,

0,5% ankietowanych - niemal codziennie. W przypadku 12% respondentów nigdy nie

zdarzyła się rodzinna awantura.

Jako najbardziej dotkliwe formy przemocy respondenci ocenili różne przejawy

przemocy seksualnej, uderzanie, groźby, szantażowanie oraz odbieranie zarobionych

pieniędzy. Badani mieszkańcy stosunkowo nisko oceniają dotkliwość niektórych przejawów

przemocy fizycznej. Największy odsetek respondentów ocenił jako raczej nieodczuwalne

bądź nieodczuwalne następujące formy przemocy: popychanie, rzucanie przedmiotami,

nadmierną kontrolę wydawanych pieniędzy, szarpanie oraz nadmierną kontrolę. Poniższa

tabela przedstawia odpowiedzi badanych na to pytanie.


31

Tab. 19. Ocena dotkliwości różnych form przemocy.

Jak ocenia Pan/Pani dotkliwość

następujących form przemocy?

Dotkliwe Raczej

dotkliwe

Raczej

nieodczuwalne

Nieodczuwalne Nie

wiem

Popychanie 40,4% 28,9% 14% 3% 13,7%

Szarpanie 45,6% 30,9% 9% 2% 12,5%

Uderzanie 69,6% 16,5% 2,2% 1% 10,7%

Rzucanie przedmiotami 50,4% 23,2% 11,7% 2,7% 12%

Nadmierna kontrola 38,9% 38,4% 7,7% 2,7% 12,2%

Poniżanie i krytykowanie 56,9% 27,2% 3,5% 1,7% 10,7%


zwymyślanie

58,9% 26,7% 0,7% 3% 10,7%

Kpienie/ wyśmiewanie 56,4% 26,2% 5% 1,7% 10,7%

Szantażowanie 67,8% 18,5% 1% 1,7% 11%

Groźby 69,5% 14% 4,2% 1,5% 10,8%

Zaniedbywanie/brak opieki 46,4% 38,4% 4% 0,5% 10,7%

Niszczenie rzeczy osobistych 51,9% 31,7% 4% 1,7% 10,7%



57,1% 27,9% 2,5% 1,7% 10,7%

Dotykanie intymnych części ciała

wbrew woli

80% 7% 0,5% 1,7% 10,8%


seksualnego

80% 7% 0,5% 1,7% 10,8%



51,1% 34,4% 1,2% 1,7% 11,5%

Nadmierna kontrola


46,1% 29,4% 10,7% 1,7% 12%


pieniędzy

65,6% 17,2% 4,5% 1,7% 11%

Kolejne dwa wykresy przedstawiają odpowiedzi respondentów na pytanie o to,

z jakich form pomocy oraz z pomocy jakich placówek korzystali w sytuacji, gdy stosowali

bądź doświadczali przemocy. Procenty nie sumują się do 100, gdyż istniała możliwość

zaznaczenia więcej niż jednej odpowiedzi przez każdego badanego. Zdecydowana większość

badanych mieszkańców przyznała, że nigdy nie doświadczyła ani nie stosowała przemocy.

Ponad jedna trzecia badanych deklarowała, że nigdy nie korzystała z żadnej pomocy. Wśród

najczęściej wymienianych form pomocy znalazły się konsultacje psychologiczne, pomoc


32

medyczna oraz procedura „Niebieskie Karty”. Największy odsetek badanych mieszkańców,

którzy doznawali bądź stosowali kiedykolwiek przemoc, deklarował, że korzystał z pomocy

Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych oraz Policji.


33


34

Badani mieszkańcy Puław zapytani zostali o najbardziej oczekiwane przez nich oraz

najbardziej skuteczne według nich, działania zmierzające do przeciwdziałania przemocy.

Poniższa tabela przedstawia odpowiedzi badanych na oba pytania.

Tab. 20. Działania zmierzające do przeciwdziałania przemocy – najbardziej oczekiwane przez

respondentów oraz najbardziej skuteczne według respondentów.

Działania zmierzające do przeciwdziałania przemocy Najbardziej oczekiwane

przez respondentów

Najbardziej skuteczne

według respondentów

Informacja o zjawisku przemocy 39,4% 35,7%

Informacja o działaniu Policji 33,4% 35,4%

Informacja o działaniu Prokuratury 16,7% 20,2%

Informacja o działaniu Sądu 16,2% 18,2%

Informacja o instytucjach pomagającym osobom

doznającym przemocy

45,4% 32,7%

Warsztaty dla rodziców zwiększające umiejętności

wychowawcze

23,7% 21%

Dodatkowe formy spędzania wolnego czasu dla dzieci i

młodzieży

22% 18,2%

Konsultacje psychologiczne 39,9% 44,1%

Konsultacje psychiatryczne 14,7% 21%

Konsultacje prawne 26,2% 23,2%

Pomoc socjalna 23,2% 24,9%

Pomoc medyczna 16,2% 14%

Pomoc materialna 16,7% 18,5%

Pomoc całodobowa 16% 19,5%

Mediacje rodzinne 26,4% 23,2%

Terapia małżeńska 26,9% 24,7%

Telefon zaufania 22% 24,2%

Grupa wsparcia/ grupa terapeutyczna dla osób

doznających przemocy

28,2% 35,2%

Programy oddziaływań korekcyjno-edukacyjnych dla

osób stosujących przemoc

13,2% 16,5%

Zakaz kontaktowania się z osobą pokrzywdzoną 23,9% 25,7%

Zakaz zbliżania się do osoby pokrzywdzonej 29,2% 35,4%

Opuszczenie lokalu mieszkalnego 18,2% 23,4%

Kara pozbawienia wolności 21,4% 39,2%

Procedura „Niebieskie Karty” 15,7% 15,5%

Dozór kuratora sądowego 26% 37,2%

Działania interwencyjne 24,2% 34,2%


35

Należy zauważyć, że najbardziej skuteczne w opinii respondentów działania

zmierzające do przeciwdziałania przemocy nie zawsze były działaniami najbardziej przez

nich oczekiwanymi. Wśród najbardziej oczekiwanych działań respondenci wymieniali:

informowanie o instytucjach pomagających osobom doznającym przemocy, udzielanie

konsultacji psychologicznych, informowanie o zjawisku przemocy, a także informowanie

o działaniu Policji, natomiast najbardziej skutecznymi działaniami według respondentów są

konsultacje psychologiczne, kara pozbawienia wolności, dozór kuratora sądowego,

informowanie o zjawisku przemocy oraz działaniu Policji, zakaz zbliżania się do osoby

pokrzywdzonej, grupa wsparcia/ grupa terapeutyczna dla osób doznających przemocy, a także

działania interwencyjne.


36

Rozdział IV – Wyniki badań wśród specjalistów zajmujących się

przeciwdziałaniem przemocy w rodzinie

Prawie jedna trzecia badanych specjalistów deklarowała, że zjawisko przemocy

w gminie miejskiej jest nasilone, ponad połowa badanych uważała, że jest ono umiarkowane.

Niewielki odsetek badanych oceniał skalę przemocy jako niewielką lub nie miał zdania na ten

temat.

W kolejnym pytaniu respondenci odpowiadali, czy zauważyli zmiany w natężeniu

różnych incydentów przemocy. Największy wzrost natężenia incydentów przemocy według

badanych osób nastąpił w przypadku przemocy rówieśniczej, przemocy psychicznej,

przemocy w rodzinie, przemocy fizycznej i przemocy wobec dzieci, a także przemocy

ekonomicznej oraz przemocy wobec osób starszych. Najmniejszy wzrost natężenia zjawiska

w ciągu ostatnich 5 lat, według respondentów, nastąpił w przypadku przemocy w miejscu

pracy, przemocy wobec osób niepełnosprawnych/długotrwale chorych oraz przemocy wobec

osób psychicznie zaburzonych. Największy odsetek badanych specjalistów wskazał, że

spadek natężenia przemocy miał miejsce w przypadku przemocy w rodzinie, przemocy wobec

osób niepełnosprawnych/długotrwale chorych, przemocy wobec dzieci oraz przemocy wobec

osób psychicznie zaburzonych. Największy odsetek badanych specjalistów wskazał na brak


37

zmian w natężeniu incydentów w przypadku przemocy wobec kobiet, przemocy w rodzinie,

przemocy w miejscu pracy oraz przemocy fizycznej. Poniższa tabela przedstawia odpowiedzi

badanych na to pytanie.

Tab. 21. Czy według Pana/Pani w ciągu ostatnich 5 lat liczba incydentów…

Rodzaj przemocy Zwiększyła się Zmniejszyła się Bez zmian Nie wiem

Przemoc w rodzinie 47,5% 12,5% 32,5% 7,5%

Przemoc w miejscu pracy 12,5% 5% 30% 52,5%

Przemoc rówieśnicza 55% 2,5% 10% 32,5%

Przemoc fizyczna 40% 15% 30% 15%

Przemoc psychiczna 55% 2,5% 25% 17,5%

Przemoc ekonomiczna 35% 0% 25% 40%

Przemoc seksualna 20% 5% 20% 55%

Przemoc wobec kobiet 25% 7,5% 37,5% 30%

Przemoc wobec mężczyzn 27,5% 2,5% 22,5% 47,5%

Przemoc wobec dzieci 37,5% 10% 27,5% 25%

Przemoc wobec osób starszych 32,5% 7,5% 17,5% 42,5%

Przemoc wobec osób psychicznie

zaburzonych

17,5% 10% 17,5% 42%

Przemoc wobec osób

niepełnosprawnych/ długotrwale

chorych

12,5% 12,5% 25% 50%

W badaniu zadano respondentom pytania dotyczące znajomości rodzin, w których

występuje przemoc fizyczna, psychiczna, ekonomiczna oraz seksualna. Zaledwie

12,5% badanych profesjonalistów deklarowało, że nie zna żadnej rodziny, w której występuje

przemoc fizyczna. Jedna piąta badanych przyznała, że zna jedną lub dwie takie rodziny, jedna

piąta badanych – 5 takich rodzin, 7,5% badanych – do 10 rodzin, natomiast 40% badanych

przyznało, że zna ponad 10 rodzin, w których występuje przemoc fizyczna.


38

Respondenci odpowiadali również na pytanie, kim są osoby doznające przemocy

fizycznej, o których wiedzą badani. Zdecydowana większość badanych mieszkańców

zaznaczyła, że przemocy fizycznej doznają kobiety. Nieco mniej niż połowa badanych

odpowiedziała, że zna dzieci w wieku 6-13, osoby dorosłe, które doznają przemocy fizyczne.

Ponad jedna trzecia badanych deklarowała, że zna osoby bezrobotne doznające przemocy

fizycznej, natomiast blisko jedna trzecia respondentów wskazywała na znajomość osób

pracujących, które doznają przemocy fizycznej. Znaczny odsetek badanych wskazywał

ponadto na mężczyzn, młodzież w wieku 14-18 lat oraz dzieci w wieku 3-5 lat. Poniższy

wykres przedstawia odpowiedzi badanych na to pytanie. Każdy badany mógł zaznaczyć

więcej niż jedną odpowiedź.


39

Podobnie, jak miało to miejsce w przypadku przemocy fizycznej, 12,5% badanych

profesjonalistów nie zna rodzin, w których występuje przemoc psychiczna. Wśród osób

znających takie rodziny, jedna czwarta badanych deklaruje znajomość jednej lub dwóch

rodzin, 12,5% badanych – 5 rodzin, jedna piąta badanych – do 10 rodzin, natomiast nieco

mniej niż jedna trzecia respondentów przyznała, że zna ponad 10 takich rodzin.


40

Podobnie, jak miało to miejsce w przypadku przemocy fizycznej, zdecydowana

większość respondentów odpowiedziała, że zna kobiety doznające przemocy psychicznej.

Ponadto znaczny odsetek badanych wskazywał na osoby dorosłe, dzieci w wieku 6-13 lat,

mężczyzn, osoby bezrobotne, osoby starsze, a także młodzież w wieku 14-18 lat. Poniższy

wykres przedstawia odpowiedzi na pytanie o znajomość osób doznających przemocy

psychicznej. Każdy badany mógł zaznaczyć więcej niż jedną odpowiedź.


41

Mniejszy odsetek respondentów deklaruje, że zna rodziny, w których występuje

przemoc ekonomiczna. Wśród osób odpowiadających twierdząco na to pytanie, większość

respondentów skazywała na znajomość jednej lub dwóch takich rodzin. Mniejszy odsetek

respondentów wskazywał na znajomość większej liczby takich rodzin.


42

Podobnie, jak w przypadku przemocy fizycznej oraz psychicznej, zdecydowanie

przeważa odsetek respondentów przyznających, że zna kobietę doznającą przemocy

ekonomicznej. Stosunkowo duży odsetek badanych wskazywał ponadto na znajomość osób

bezrobotnych, starszych, a także dorosłych, którzy doznają przemocy ekonomicznej.


43

Zdecydowana większość badanych nie zna żadnej rodziny, w której występuje

przemoc seksualna, 12,5% badanych zna jedną, dwie takie rodziny, 5% badanych – 5 takich

rodzin, 5% badanych – do 10 rodzin.


44

Badani najczęściej deklarowali znajomość kobiet doznających przemocy seksualnej.

Wśród osób, które doznają przemocy seksualnej, respondenci wymieniali ponadto osoby

dorosłe, bezrobotne, zaburzone psychicznie, pracujące. Niepokojąca jest informacja, że

badani specjaliści znają dzieci w wieku 3-5 lat oraz dzieci w wieku 6-13 lat, które doznały

przemocy seksualnej. Poniższy wykres przedstawia odpowiedzi badanych na to pytanie.


45

W kolejnym pytaniu respondenci zostali poproszeni o ocenę skuteczności działań

zmierzających do przeciwdziałania przemocy. Największy odsetek badanych profesjonalistów

jako skuteczne ocenił funkcjonowanie grupy wsparcia dla osób doznających przemocy,

organizowanie dodatkowych form spędzania wolnego czasu dla dzieci i młodzieży, karę

pozbawienia wolności dla sprawców przemocy, udzielanie konsultacji prawnych, zakaz

zbliżania się do osoby pokrzywdzonej oraz opuszczenie lokalu mieszkalnego. Największy

odsetek respondentów ocenił jako raczej nieskuteczne bądź nieskuteczne następujące

działania zmierzające do przeciwdziałania przemocy: poddanie się leczeniu odwykowemu,

programy oddziaływań korekcyjno-edukacyjnych dla osób stosujących przemoc, zakaz

kontaktowania się z osobą pokrzywdzoną, zakaz zbliżania się do osoby pokrzywdzonej oraz


46

opuszczenie lokalu mieszkalnego. Szczegółowe zestawienie odpowiedzi badanych na to

pytanie przedstawia poniższa tabela.

Tab. 22. Ocena skuteczności działań zmierzających do przeciwdziałania przemocy.

Działania zmierzające do

przeciwdziałania przemocy

Skuteczne Raczej

skuteczne

Raczej

nieskuteczne

Nieskuteczne Nie wiem

Działania informacyjno-edukacyjne

dot. zjawiska przemocy (ulotki,

broszury, plakaty)

20% 57,5% 12,5% 5% 5%

Kampanie społeczne i akcje

informacyjne poświęcone

problematyce przemocy

25% 60% 5% 2,5% 7,5%

Szkolenia, narady i konferencje

poświęcone problematyce przemocy

15% 65% 5% 10% 5%

Programy profilaktyczne dla dzieci i

młodzieży

35% 37,5% 7,5% 0% 20%

Warsztaty dla rodziców zwiększające

umiejętności wychowawcze

37,5% 45% 7,5% 0% 10%

Dodatkowe formy spędzania wolnego

czasu dla dzieci i młodzieży

45% 42,5% 2,5% 0% 10%

Konsultacje psychologiczne 35% 52,5% 0% 0% 12,5%

Konsultacje psychiatryczne 27,5% 50% 2,5% 0% 20%

Konsultacje prawne 40% 52,5% 0% 0% 7,5%

Pomoc socjalna 30% 45% 10% 2,5% 12,5%

Pomoc medyczna 27,5% 37,5% 12,5% 2,5% 20%

Pomoc materialna 22,5% 47,5% 15% 0% 15%

Pomoc całodobowa 22,5% 50% 10% 0% 17,5%

Mediacje rodzinne 22,5% 50% 12,5% 2,5% 15%

Terapia małżeńska 22,5% 50% 7,5% 0% 20%

Telefon zaufania 25% 52,5% 7,5% 0% 15%

Grupa wsparcia/grupa terapeutyczna

dla osób doznających przemocy

47,5% 35% 5% 2,5% 10%

Programy oddziaływań korekcyjno-

edukacyjnych dla osób stosujących

przemoc

17,5% 37,5% 20% 7,5% 17,5%

Poddanie się leczeniu odwykowemu 22,5% 40% 20% 10% 7,5%

Zakaz kontaktowania się z osobą

pokrzywdzoną

32,5% 30% 20% 5% 12,5%

Zakaz zbliżania się do osoby

pokrzywdzonej

40% 27,5% 17,5% 7,5% 7,5%

Opuszczenie lokalu mieszkalnego 40% 22,5% 20% 5% 12,5%

Kara pozbawienia wolności 45% 37,5% 7,5% 2,5% 7,5%

Procedura „Niebieskie Karty” 30% 45% 12,5% 2,5% 10%

Dozór kuratora sądowego 30% 50% 10% 2,5% 7,5%

Działania interwencyjne 32,5% 52,5% 2,5% 2,5% 10%


47

Ponad trzy czwarte badanych pozytywnie ocenia lokalnie prowadzone działania

zmierzające do przeciwdziałania przemocy. Niewielki odsetek badanych ocenia te działania

źle, zaś jedna piąta badanych nie ma zdania na ten temat.

Ponad połowa badanych profesjonalistów pozytywnie ocenia funkcjonowanie zespołu

interdyscyplinarnego, zaś zaledwie 5% respondentów wypowiada się o nim negatywnie.


48

Do największych korzyści wynikających ze współpracy interdyscyplinarnej

zmierzającej do przeciwdziałania przemocy respondenci głównie zaliczają bezpośrednią

komunikację i szybki przepływ informacji, poznanie się i nawiązane kontaktów między

przedstawicielami instytucji pomocowych, lepszą koordynację działań tych instytucji oraz

kompleksowe i wieloaspektowe udzielanie pomocy rodzinie dotkniętej przemocą. Poniższa

tabela przedstawia szczegółowo odpowiedzi badanych na pytanie o korzyści ze współpracy

interdyscyplinarnej. Procenty nie sumują się do 100, gdyż istniała możliwość zaznaczenia

więcej niż jednej odpowiedzi przez każdego badanego.

Tab. 23. Korzyści ze współpracy interdyscyplinarnej zmierzającej do przeciwdziałania przemocy

w rodzinie.

Korzyści ze współpracy interdyscyplinarnej Odpowiedzi

Nie dostrzegam żadnych korzyści 2,5%

Bezpośrednia komunikacja i szybki przepływ informacji 65%

Poznanie się i nawiązanie kontaktów między przedstawicielami instytucji pomocowych 55%

Wzajemne uczenie się, dzielenie się wiedzą i doświadczeniami 50%

Lepsza koordynacja działań służb i instytucji 55%

Wzajemne wsparcie pomiędzy pracownikami służb i instytucji 42,5%

Lepsza znajomość lokalnej oferty pomocowej 52,5%

Bardziej efektywne wykorzystanie dostępnych możliwości oraz lokalnych zasobów 30%

Zwiększenie skuteczności działań pomocowych dla osób doznających przemocy w rodzinie 52,5%

Dostosowanie działań do lokalnych potrzeb, możliwości i uwarunkowań 22,5%

Kompleksowe, wieloaspektowe udzielanie pomocy rodzinie dotkniętej przemocą w

rodzinie

55%

Zwiększenie bezpieczeństwa osób poszkodowanych 32,5%

Zwiększenie motywacji osób stosujących przemoc w rodzinie do zmiany swoich zachowań 40%

Przyspieszenie realizacji działań pomocowych i interwencyjnych 40%

Wskazywanie priorytetów i potrzeb finansowania działań 7,5%

Trudno powiedzieć 5%

Inne 0%

W trakcie współpracy interdyscyplinarnej, osoby działające w obszarze

przeciwdziałania przemocy napotykają na różne problemy. W kolejnym pytaniu badani

udzielali odpowiedzi na temat trudności napotykanych w trakcie współpracy

interdyscyplinarnej. Respondenci najczęściej wymieniali problemy wynikające z trudności

pogodzenia obowiązków i ograniczeń czasowych wielu osób, brak instrumentów do

egzekwowania podjętych wspólnie decyzji, realizacji zaplanowanych działań, trudności

w kompletowaniu dokumentacji, utrudnienia biurokratyczne oraz kierowanie się


49

partykularyzmem interesów poszczególnych instytucji. Poniższa tabela przedstawia

odpowiedzi badanych na to pytanie. Procenty nie sumują się do 100, gdyż istniała możliwość


Tab. 24. Trudności przy współpracy interdyscyplinarnej zmierzającej do przeciwdziałania przemocy

w rodzinie.

Trudności przy współpracy interdyscyplinarnej Odpowiedzi

Nie dostrzegam żadnych trudności 15%

Niewystarczająca komunikacja i przepływ informacji między członkami 15%

Brak współpracy między członkami 12,5%

Spotkania wymagają pogodzenia obowiązków i ograniczeń czasowych wielu osób 52,5%

Braki w zasobach po stronie instytucji zaangażowanych do pracy w zespole

interdyscyplinarnym

10%

Brak instrumentów do egzekwowania podjętych wspólnie decyzji, realizacji

zaplanowanych działań

45%

Trudności w podejmowaniu decyzji zespołowo 5%

Trudności w kompletowaniu dokumentacji, utrudnienia biurokratyczne 42,5%

Brak zaangażowania lub nierówne zaangażowanie członków w prace 27,5%

Brak profesjonalnego przygotowania członków do prac w zespole, brak szkoleń 27,5%

Wypalenie zawodowe przedstawicieli realizujących zadania 10%

Brak wypracowanych sposobów, procedur i narzędzi pracy/ współpracy 10%

Kierowanie się partykularyzmem interesów poszczególnych instytucji 40%

Brak kompetentnej koordynacji pracy członków 2,5%

Nierówne traktowanie członków 7,5%

Ograniczenia budżetowe 25%


Inne 2,5%

Do najmocniejszych stron funkcjonowania zespołu interdyscyplinarnego i grup

roboczych największy odsetek badanych zaliczał skupienie się na praktycznym

rozwiązywaniu problemów, fakt, że członkowie reprezentują różne instytucje, istnieje

sprawny przepływ informacji między członkami, przedstawiciele różnych instytucji

utrzymują partnerskie relacje między sobą. Poniższa tabela przedstawia odpowiedzi badanych

na to pytanie. Procenty nie sumują się do 100, gdyż istniała możliwość zaznaczenia więcej niż

jednej odpowiedzi przez każdego badanego.


50

Tab. 25. Najmocniejsze strony funkcjonowania zespołu interdyscyplinarnego i grup roboczych.

Najmocniejsze strony funkcjonowania zespołu interdyscyplinarnego i grup roboczych Odpowiedzi

Sprawna komunikacja i przepływ informacji między członkami 52,5%

Partnerskie relacje we współpracy między przedstawicielami różnych instytucji 42,5%

Zgrane, dobrze znające się, lubiące się osoby 12,5%

Członkowie reprezentują różne instytucje 65%

Działania są skoordynowane, ustalone są cele i zasady pracy zespołu 35%

Kompetentni, posiadający wiedzę i doświadczenie członkowie 35%

Wzajemne wsparcie między członkami podczas prac z indywidualnym przypadkiem 30%

Skupienie się na praktycznym rozwiązywaniu problemów 72,5%

Odpowiednia liczba członków 10%

Konsekwentne egzekwowanie podjętych wspólnie decyzji 17,5%

Członkowie zajmują decyzyjne stanowiska w swoich instytucjach 12,5%

Poparcie kierownictwa instytucji, których przedstawiciele wchodzą w skład zespołu 15%

Współpraca nie tylko na poziomie gminy, ale także z powiatem 5%


Inne 0%

Do najsłabszych stron funkcjonowania zespołu interdyscyplinarnego i grup roboczych

respondenci najczęściej zaliczali niewystarczające kompetencje, wiedzę i doświadczenie

członków. Prawie jedna trzecia badanych nie miała zdania na ten temat. Poniższa tabela

przedstawia odpowiedzi badanych na to pytanie. Procenty nie sumują się do 100, gdyż

istniała możliwość zaznaczenia więcej niż jednej odpowiedzi przez każdego badanego.

Tab. 26. Najsłabsze strony funkcjonowania zespołu interdyscyplinarnego i grup roboczych.

Najsłabsze strony funkcjonowania zespołu interdyscyplinarnego i grup roboczych Odpowiedzi

Brak sprawnej komunikacji i przepływu informacji między członkami 5%

Brak wzajemnego wsparcia pomiędzy członkami podczas pracy z indywidualnym

przypadkiem

7,5%

Wśród członków brakuje przedstawicieli niektórych instytucji 15%

Członkowie nie zajmują decyzyjnych stanowisk w swoich instytucjach 5%

Brak poparcia kierownictwa instytucji, których przedstawiciele wchodzą w skład zespołu 5%

Niewystarczające kompetencje, wiedza i doświadczenie członków 20%

Brak koncentracji na praktycznym rozwiązywaniu problemów 10%

Niekonsekwentne egzekwowanie podjętych wspólnie decyzji 12,5%

Nieodpowiednia liczba członków (zbyt mała lub zbyt duża) 7,5%

Autorytarność niektórych członków, dominacja niektórych osób 10%

Chaotyczne działania, brak lub nieprzestrzeganie ustalonych celów i zasad pracy 12,5%

Trudno powiedzieć 32,5%

Inne 5%


51

Badani profesjonaliści odpowiadali również na pytanie o to, co powinno się zmienić,

by działania prowadzone w celu przeciwdziałania przemocy były bardziej skuteczne.

Największy odsetek badanych wskazywał na potrzebę zwiększenia bezpieczeństwa osób

poszkodowanych, systematyczne podnoszenie kompetencji przedstawicieli służb, zwiększenie

dostępności różnych form pomocy dla osób doznających przemocy oraz przyspieszenie

realizacji działań pomocowych i interwencyjnych. Poniższa tabela przedstawia odpowiedzi

badanych na to pytanie. Procenty nie sumują się do 100, gdyż istniała możliwość zaznaczenia

więcej niż jednej odpowiedzi przez każdego badanego.

Tab. 27. Proponowane zmiany zmierzające do bardziej skutecznego przeciwdziałania przemocy

w rodzinie.

Proponowane zmiany Odpowiedzi

Systematyczne podnoszenie kompetencji przedstawicieli służb 65%

Lepsza komunikacja i szybszy przepływ informacji między przedstawicielami służb 12,5%

Zwiększenie dostępności różnych form pomocy dla osób doznających przemocy 40%

Lepsza koordynacja działań służb i instytucji 25%

Lepsza znajomość lokalnej oferty pomocowej 15%

Zwiększenie dostępności działań pomocowych dla osób doznających przemocy 30%

Zwiększenie skuteczności działań pomocowych dla osób doznających przemocy 37,5%

Zwiększenie dostępności działań pomocowych dla osób stosujących przemoc 22,5%

Zwiększenie skuteczności działań pomocowych dla osób stosujących przemoc 30%

Lepsze rozpowszechnienie ofert pomocy dla osób doznających przemocy w rodzinie 27,5%

Lepsze rozpowszechnienie ofert pomocy dla osób stosujących przemoc w rodzinie 20%

Dostosowanie działań do lokalnych potrzeb, możliwości i uwarunkowań 25%

Zwiększenie bezpieczeństwa osób poszkodowanych 62,5%

Przyspieszenie realizacji działań pomocowych i interwencyjnych 40%

Utworzenie przyjaznego pokoju przesłuchań 25%

Trudno powiedzieć 7,5%

Inne 0%


52

Podsumowanie

W podsumowaniu badań przeprowadzonych w Puławach można wyróżnić zasadnicze

problemy, jakie pojawiły się w wypowiedziach dorosłych mieszkańców oraz profesjonalistów

na temat przemocy, w tym przemocy w rodzinie. W drugiej części podsumowania

przedstawiono opinie respondentów na temat prowadzonych działań oraz ocenę współpracy

interdyscyplinarnej mającej na celu przeciwdziałanie przemocy.

1. Charakterystyka problemu przemocy, w tym przemocy w rodzinie.

a) Największy odsetek badanych mieszkańców Puław deklarował, że wzrost natężenia

incydentów przemocy w ciągu ostatnich 5 lat miał miejsce w przypadku przemocy

psychicznej, przemocy rówieśniczej, przemocy fizycznej, przemocy w rodzinie,

a także przemocy wobec dzieci. W badaniu profesjonalistów uzyskano zbliżone

wyniki. Największy wzrost natężenia incydentów przemocy według badanych

profesjonalistów nastąpił w przypadku przemocy rówieśniczej, przemocy psychicznej,

przemocy w rodzinie, a także w przypadku przemocy fizycznej oraz przemocy wobec

dzieci.

b) Największy odsetek badanych mieszkańców Puław (46,4%) deklarował znajomość

przynajmniej jednej rodziny, w której występuje przemoc psychiczna. Mniejszy

odsetek badanych mieszkańców deklarował, że zna przynajmniej jedną rodzinę,

w której występuje przemoc fizyczna (34,9%) oraz ekonomiczna (19,7%), natomiast

stosunkowo nieduży odsetek badanych (6%) przyznał, że zna przynajmniej jedną

rodzinę, w której występuje przemoc seksualna. Niezależnie od formy przemocy,

według badanych mieszkańców, grupą najbardziej zagrożoną jej doświadczaniem są

kobiety. Przemoc dotyka stosunkowo często dzieci w wieku szkolnym oraz młodzież

w wieku 14-18 lat, a także osoby starsze. Mężczyźni zagrożeni są najbardziej

doświadczaniem przemocy psychicznej oraz ekonomicznej.

c) Badanie profesjonalistów również wykazało, że najbardziej rozpowszechniona jest

przemoc fizyczna oraz psychiczna. Do znajomości przynajmniej jednej rodziny,

w której występuje przemoc fizyczna bądź psychiczna przyznało się

87,5% respondentów. Mniejszy odsetek badanych profesjonalistów deklarował, że zna

przynajmniej jedną rodzinę, w której występuje przemoc ekonomiczna


53

(67,5% respondentów) oraz seksualna (22,5% respondentów). Podobnie, jak miało to

miejsce w badaniu dorosłych mieszkańców, wśród ofiar przemocy dominują kobiety.

Przemoc dotyka ponadto stosunkowo często dzieci w wieku szkolnym oraz osoby

starsze.

d) Największy odsetek badanych mieszkańców Puław deklarował, że doświadczył

różnych przejawów przemocy psychicznej (poniżanie, wymyślanie, kpienie,

wyśmiewanie), najmniejszy natomiast odsetek badanych mieszkańców przyznawał, że

kiedykolwiek doświadczył przemocy ekonomicznej bądź seksualnej. Należy

zaznaczyć, że zdecydowana większość osób, które doświadczały przemocy,

deklarowały, że takie doświadczenia miały raz, kilka razy w życiu. Znacznie mniejszy

odsetek respondentów deklarował, że stosował różne formy przemocy w swoim życiu.

Największy odsetek badanych mieszkańców przyznawał, że zdarzało mu się poniżać

i krytykować, wyśmiewać oraz wulgarnie wymyślać. Natomiast najmniejszy odsetek

badanych deklarował, że zdarzało mu się stosować takie formy przemocy, jak

niszczenie rzeczy osobistych, ograniczanie kontaktów z rodziną i znajomymi,

niezaspokajanie potrzeb materialnych rodziny, odbieranie wszystkich pieniędzy,

a także stosować przemoc seksualną.

e) Blisko połowa badanych mieszkańców Puław (48,9%) przyznała, że wie, jakie

placówki udzielają pomocy osobom doznającym przemocy oraz osobą stosującym

przemoc w rodzinie.


54

2. Opinie respondentów na temat prowadzonych działań oraz współpracy

interdyscyplinarnej.

a) Badani mieszkańcy zostali poproszeni o podanie najbardziej oczekiwanych przez nich

działań oraz najbardziej skutecznych działań, których celem jest przeciwdziałanie

przemocy. Wśród najbardziej oczekiwanych działań respondenci wymieniali:

informowanie o instytucjach pomagających osobom doznającym przemocy,

informowanie o zjawisku przemocy oraz udzielanie konsultacji psychologicznych,

a także informowanie o działaniu Policji, natomiast najbardziej skutecznymi

działaniami według respondentów są konsultacje psychologiczne, kara pozbawienia

wolności, dozór kuratora sądowego, informowanie o zjawisku przemocy oraz

działaniu Policji, zakaz zbliżania się do osoby pokrzywdzonej, a także działania

interwencyjne. Uzyskane wyniki pokazały, że wysoka ocena skuteczności pewnych

działań niekoniecznie oznacza, że badani sami skorzystaliby z nich w sytuacji

doznawania przemocy.

b) Większość badanych profesjonalistów (77,5%) pozytywnie ocenia lokalnie

prowadzone działania mające na celu przeciwdziałanie przemocy. Najbardziej

skutecznymi działaniami, w ocenie badanych profesjonalistów, są: grupy wsparcia dla

osób doznających przemocy, kara pozbawienia wolności dla sprawców przemocy,

organizowanie dodatkowych form spędzania wolnego czasu dla dzieci i młodzieży,

udzielanie konsultacji prawnych, zakaz zbliżania się do osoby pokrzywdzonej oraz

opuszczenie lokalu mieszkalnego. Wśród działań, które należałoby podjąć, by

przeciwdziałanie przemocy było bardziej skuteczne, największy odsetek badanych

wskazywał na potrzebę zwiększenia bezpieczeństwa osób poszkodowanych,

systematyczne podnoszenie kompetencji przedstawicieli służb, zwiększenie

dostępności różnych form pomocy dla osób doznających przemocy oraz

przyspieszenie realizacji działań pomocowych i interwencyjnych.

c) Mniejszy odsetek badanych profesjonalistów (62,5%) bardzo dobrze bądź dobrze

ocenia funkcjonowanie Zespołu Interdyscyplinarnego. Do największych korzyści

wynikających ze współpracy interdyscyplinarnej zmierzającej do przeciwdziałania

przemocy badani profesjonaliści zaliczają głównie bezpośrednią komunikację i szybki

przepływ informacji, nawiązane kontaktów między przedstawicielami instytucji


55

pomocowych, lepszą koordynację działań tych instytucji oraz wieloaspektowe

udzielanie pomocy rodzinie dotkniętej przemocą. Do najmocniejszych stron

funkcjonowania zespołu interdyscyplinarnego i grup roboczych największy odsetek

badanych profesjonalistów zaliczał to, że członkowie reprezentują różne instytucje,

istnieje sprawny przepływ informacji między osobami, członkowie zespołu skupiają

się na praktycznym rozwiązywaniu problemów, zaś przedstawiciele różnych instytucji

utrzymują partnerskie relacje między sobą. Do najsłabszych stron funkcjonowania

zespołu interdyscyplinarnego i grup roboczych badani profesjonaliści najczęściej

zaliczali niewystarczające kompetencje, wiedzę i doświadczenie członków.

d) W trakcie współpracy interdyscyplinarnej, osoby działające w obszarze

przeciwdziałania przemocy napotykają na różne problemy. Badani profesjonaliści

najczęściej wymieniali problemy wynikające z trudności pogodzenia obowiązków

i ograniczeń czasowych wielu osób, brak instrumentów do egzekwowania podjętych

wspólnie decyzji, nadmiar biurokracji oraz kierowanie się partykularyzmem interesów

poszczególnych instytucji.


56

Aneks

ANKIETA DLA DOROSŁYCH MIESZKAŃCÓW - PRZEMOC

Ankieta ma na celu określenie skali przemocy w gminie oraz poznanie doświadczeń i opinii mieszkańców na temat rodzajów

i częstotliwości aktów przemocy. Zwracamy się do Pana/Pani z prośbą o udzielenie szczerych odpowiedzi na pytania ankiety.

Ankieta jest całkowicie anonimowa, a uzyskane wyniki zostaną poddane analizie statystycznej i przyczynią się do zwiększenia

skuteczności zwalczania przemocy oraz efektywności udzielania pomocy ofiarom na terenie gminy. Po przeczytaniu każdego

pytania, proszę się zastanowić i zaznaczyć odpowiedź, która jest najbliższa temu, co Pan/Pani.

1. Płeć

1. Kobieta

2. Mężczyzna

2. Wiek

1. 18-29 lat

2. 30-39 lat

3. 40-49 lat

4. 50-59 lat

5. Powyżej 60 lat

3. Wykształcenie

1. Podstawowe

2. Gimnazjalne

3. Zawodowe

4. Średnie

5. Wyższe

4. Zatrudnienie

1. Praca stała

2. Praca dorywcza

3. Działalność gospodarcza

4. Rencista/emeryt

5. Bezrobotny

6. Student

5. Stan cywilny

1. W związku małżeńskim

2. W związku nieformalnym

3. Rozwiedziony/w separacji

4. Wdowiec/wdowa

5. Kawaler/panna

PYTANIA DOTYCZĄCE PRZEMOCY

6. Czy według Pana/Pani w ciągu ostatnich 5 lat liczba incydentów…

Zwiększyła się / Zmniejszyła się /Pozostała bez zmian/ Nie wiem

1. Przemocy w rodzinie 1

2. Przemocy w miejscu pracy 2

3. Przemocy rówieśniczej 3

4. Przemocy fizycznej 4

5. Przemocy psychicznej 5

6. Przemocy ekonomicznej 6

7. Przemocy seksualnej 7

8. Przemocy wobec kobiet 8

9. Przemocy wobec mężczyzn 9

10. Przemocy wobec dzieci 10

11. Przemocy wobec osób starszych 11

12. Przemocy wobec osób psychicznie zaburzonych 12

13. Przemocy wobec osób niepełnosprawnych/ 13

długotrwale chorych


57

7. Czy zna Pan/Pani rodziny, w których występuje przemoc fizyczna?

1. Nie (Proszę przejść do pytania 9)

2. Tak, znam jedną, dwie takie rodziny

3. Tak, znam pięć takich rodzin

4. Tak, znam do 10 takich rodzin

5. Tak, znam ponad 10 takich rodzin

8. Jakie zna Pana/Pani osoby doznające przemocy fizycznej? (Można zaznaczyć więcej niż jedną odpowiedź)

1. Kobiety

2. Mężczyźni

3. Małe dzieci do 2 roku życia

4. Dzieci przedszkolne, w wieku 3-5 lat

5. Dzieci szkolne, w wieku od 6 do 13 lat

6. Młodzież szkolna, w wieku od 14 do 18 lat

7. Osoby w wieku dorosłym

8. Osoby starsze

9. Osoby zaburzone psychicznie

10. Osoby niepełnosprawne/ przewlekle chore

11. Osoby pracujące zarówno na stałe, jak i dorywczo

12. Niepracujący zarobkowo, bezrobotni

13. Nie wiem/ trudno powiedzieć

9. Czy zna Pan/Pani rodziny, w których występuje przemoc psychiczna?






10. Jakie zna Pana/Pani osoby doznające przemocy psychicznej? (Można zaznaczyć więcej niż jedną odpowiedź)

1. Kobiety

2. Mężczyźni






8. Osoby starsze






11. Czy zna Pan/Pani rodziny, w których występuje przemoc ekonomiczna?







58

12. Jakie zna Pana/Pani osoby doznające przemocy ekonomicznej? (Można zaznaczyć więcej niż jedną odpowiedź)

1. Kobiety

2. Mężczyźni






8. Osoby starsze






13. Czy zna Pan/Pani rodziny, w których występuje przemoc seksualna?






14. Jakie zna Pana/Pani osoby doznające przemocy seksualnej? (Można zaznaczyć więcej niż jedną odpowiedź)

1. Kobiety

2. Mężczyźni






8. Osoby starsze






15. Czy wie Pan/Pani o przypadkach przemocy domowej w otoczeniu, kiedy sprawca przemocy był pod wpływem

alkoholu lub substancji odurzających?

1. Tak

2. Nie

16. Jakie działania podjął/podjęła Pan/Pani w sytuacji bycia świadkiem przemocy?

1. Brak interwencji

2. Wysłuchanie osoby doznającej przemocy

3. Przekazanie informacji o możliwości uzyskania pomocy

4. Motywowanie do skorzystania z różnych ofert pomocy

5. Rozmowa z osobami z najbliższego otoczenia tej osoby

6. Rozmowa z osobą stosującą przemoc

7. Zawiadomienie odpowiednich służb

8. Taka sytuacja nie miała miejsca

9. Inne/Jakie………………………………………………………………………………………………………………

17. Czy wie Pan/Pani, jakie placówki udzielają pomocy osobom doświadczającym oraz stosującym przemoc w

rodzinie?

1. Tak, wiem/jakie?.......................................................................................................... .............................................

……………………………………………………………………………………………………………………...

2. Nie, nie wiem


59

18. Czy zgadza się Pan/Pani z następującymi tezami:

Mąż/ żona ma prawo decydować o tym, z kim jego współmałżonek może się kontaktować.

1. Tak

2. Nie

3. Trudno powiedzieć

Silne zdenerwowanie usprawiedliwia użycie obraźliwych, upokarzających wyzwisk wobec członka rodziny.

1. Tak

2. Nie


Wydzielanie pieniędzy i kontrolowanie wszystkich wydatków, to przejaw gospodarności współmałżonka.

1. Tak

2. Nie


Są sytuacje, w których przemoc w rodzinie jest uzasadniona.

1. Tak

2. Nie


O przemocy można mówić tylko wtedy, gdy widoczne są ślady na ciele np. siniaki, rany itp.

1. Tak

2. Nie


W prywatne sprawy rodziny nikt nie powinien się wtrącać.

1. Tak

2. Nie


Udzielając pomocy można jeszcze bardziej zaszkodzić osobie pokrzywdzonej.

1. Tak

2. Nie


Osoby doznające przemocy w rodzinie akceptują swoją sytuację.

1. Tak

2. Nie


Rodzice nie muszą pytać dziecka o zgodę, jeśli chcą wydać jego pieniądze.

1. Tak

2. Nie


Nakrzyczenie na dziecko to dopuszczalna metoda wychowawcza.

1. Tak

2. Nie


Klapsy nie są przemocą.

1. Tak

2. Nie


Dziecko powinno bać się rodziców, strach ułatwia posłuszeństwo i szacunek z ich strony.

1. Tak

2. Nie


Nie istnieje coś takiego, jak gwałt w małżeństwie, polegający na zgwałceniu żony przez męża lub męża przez żonę.

1. Tak

2. Nie



60

19. Jak często doświadcza Pan/Pani następujących form przemocy?

Nigdy/ Raz, kilka / Kilka razy w/ Kilka razy/ Kilka razy/ Codziennie

razy w życiu /ciągu roku /w miesiącu/ w tygodniu

1. Popychanie 1

2. Szarpanie 2

3. Uderzanie 3

4. Rzucanie przedmiotami 4

5. Nadmierna kontrola 5

6. Poniżanie i krytykowanie 6

7. Wulgarne wymyślanie/zwymyślanie 7

8. Kpienie, wyśmiewanie 8

9. Szantażowanie 9

10. Groźby 10

11. Zaniedbywanie/ brak opieki 11

12. Niszczenie rzeczy osobistych 12

13. Ograniczanie kontaktów z rodziną/

przyjaciółmi 13

14. Dotykanie intymnych części ciała

wbrew woli 14

15. Zmuszanie do stosunku seksualnego 15

16. Niezaspokajanie potrzeb materialnych

rodziny 16

17. Nadmierna kontrola wydawanych

pieniędzy 17

18. Odbieranie zarobionych pieniędzy 18

20. Kto wobec Pana/Pani stosuje przemoc?

1. Nikt

2. Współmałżonek

3. Córka

4. Syn

5. Matka

6. Ojciec

7. Rodzeństwo

8. Inna osoba/Jaka?....................................................................................................................................................

21. Jak ocenia Pan/Pani zagrożenie, że doświadczy Pan/Pani ponownie następujących form przemocy?

Duże/ Raczej duże/ Raczej małe/ Małe/ Nie wiem

1. Popychanie 1

2. Szarpanie 2

3. Uderzanie 3






9. Szantażowanie 9

10. Groźby 10




przyjaciółmi 13


wbrew woli 14



rodziny 16


61


pieniędzy 17


22. W każdej rodzinie czasami zdarzają się nieporozumienia i konflikty. Czy w Pańskiej rodzinie zdarzają się

sprzeczki, kłótnie, awantury?

1. Nie, nigdy się nie zdarzyły

2. Tak, zdarzają się, ale bardzo rzadko

3. Tak, kilka razy w miesiącu

4. Tak, kilka razy w tygodniu

5. Tak, niemal codziennie

23. Jak często stosuje Pan/Pani następujące formy przemocy?

Nigdy/ Raz, kilka / Kilka razy w/ Kilka razy/ Kilka razy/ Codziennie

razy w życiu /ciągu roku /w miesiącu/ w tygodniu

1. Popychanie 1

2. Szarpanie 2

3. Uderzanie 3






9. Szantażowanie 9

10. Groźby 10




przyjaciółmi 13


wbrew woli 14



rodziny 16


pieniędzy 17


24. Wobec kogo stosuje Pan/Pani przemoc?

1. Nie stosuję przemocy

2. Współmałżonka

3. Córki

4. Syna

5. Matki

6. Ojca

7. Rodzeństwa

8. Innej osoby/Jakiej?.......................................................................................................... ..........................................


62

25. Jak ocenia Pan/Pani dotkliwość następujących form przemocy?

Dotkliwe/ Raczej / Raczej / Nieodczuwalne/ Nie wiem

dotkliwe nieodczuwalne

1. Popychanie 1

2. Szarpanie 2

3. Uderzanie 3






9. Szantażowanie 9

10. Groźby 10




przyjaciółmi 13


wbrew woli 14



rodziny 16


pieniędzy 17


26. Z jakich form pomocy korzystał/a Pan/Pani w sytuacji doznawania/stosowania przemocy? (Można zaznaczyć

więcej niż jedną odpowiedź)

1. Nie doznawałem/am ani stosowałem/am przemocy

2. Nie korzystałem/am z pomocy

3. Programów profilaktycznych dla dzieci i młodzieży

4. Warsztatów dla rodziców zwiększających umiejętności wychowawcze

5. Konsultacji psychologicznych

6. Konsultacji psychiatrycznych

7. Konsultacji prawnych

8. Pomocy socjalnej

9. Pomocy medycznej

10. Pomocy materialnej

11. Pomocy całodobowej

12. Mediacji rodzinnych

13. Terapii małżeńskiej

14. Telefonu zaufania

15. Grupy wsparcia/grupy terapeutycznej dla osób doznających przemocy

16. Programów oddziaływań korekcyjno-edukacyjnych dla sprawców przemocy

17. Procedury „Niebieskie Karty”

18. Inne/Jakie?........................................................................................... ......................................................................


63

27. Z pomocy jakich placówek korzystał/a Pan/Pani w sytuacji doznawania/stosowania przemocy?(Można zaznaczyć

więcej niż jedną odpowiedź)

1. Nie doznawałem/am ani stosowałem/am przemocy

2. Nie korzystałem/am z pomocy

3. Ośrodka Pomocy Społecznej

4. Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie

5. Zespołu Interdyscyplinarnego

6. Grupy roboczej

7. Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych

8. Policji

9. Prokuratury

10. Sądu

11. Placówki ochrony zdrowia

12. Placówki oświatowej (przedszkole/szkoła)

13. Placówki wsparcia dziennego (świetlicy socjoterapeutycznej)

14. Kościoła, wspólnoty wyznaniowej

15. Centrum Interwencji Kryzysowej

16. Poradni terapii uzależnienia

17. Poradni MONAR

18. Punktu Konsultacyjnego

19. Innej/Jakiej?.................................................................................................................................................. ............

28. Jakiej formy pomocy zmierzającej do przeciwdziałania przemocy Pan/Pani oczekuje/oczekiwałby najbardziej?

(Można zaznaczyć więcej niż jedną odpowiedź)

1. Informacja o zjawisku przemocy

2. Informacja o działaniu Policji

3. Informacja o działaniu Prokuratury

4. Informacja o działaniu Sądu

5. Informacja o instytucjach pomagającym osobom doznającym przemocy

6. Warsztaty dla rodziców zwiększające umiejętności wychowawcze

7. Dodatkowe formy spędzania wolnego czasu dla dzieci i młodzieży

8. Konsultacje psychologiczne

9. Konsultacje psychiatryczne

10. Konsultacje prawne

11. Pomoc socjalna

12. Pomoc medyczna

13. Pomoc materialna

14. Pomoc całodobowa

15. Mediacje rodzinne

16. Terapia małżeńska

17. Telefon zaufania

18. Grupa wsparcia/ grupa terapeutyczna dla osób doznających przemocy

19. Programy oddziaływań korekcyjno-edukacyjnych dla osób stosujących przemoc

20. Zakaz kontaktowania się z osobą pokrzywdzoną

21. Zakaz zbliżania się do osoby pokrzywdzonej

22. Opuszczenie lokalu mieszkalnego

23. Kara pozbawienia wolności

24. Procedura „Niebieskie Karty”

25. Dozór kuratora sądowego

26. Działania interwencyjne

27. Inne/Jakie?....................................................................................... ..........................................................................


64

29. Jakie są, według Pana/Pani, najbardziej skuteczne działania zmierzające do przeciwdziałania przemocy? (Można

zaznaczyć więcej niż jedną odpowiedź)

1. Informacja o zjawisku przemocy

2. Informacja o działaniu Policji

3. Informacja o działaniu Prokuratury

4. Informacja o działaniu Sądu

5. Informacja o instytucjach pomagającym osobom doznającym przemocy

6. Warsztaty dla rodziców zwiększające umiejętności wychowawcze

7. Dodatkowe formy spędzania wolnego czasu dla dzieci i młodzieży

8. Konsultacje psychologiczne

9. Konsultacje psychiatryczne

10. Konsultacje prawne

11. Pomoc socjalna

12. Pomoc medyczna

13. Pomoc materialna

14. Pomoc całodobowa

15. Mediacje rodzinne

16. Terapia małżeńska

17. Telefon zaufania

18. Grupa wsparcia/ grupa terapeutyczna dla osób doznających przemocy

19. Programy oddziaływań korekcyjno-edukacyjnych dla osób stosujących przemoc

20. Zakaz kontaktowania się z osobą pokrzywdzoną

21. Zakaz zbliżania się do osoby pokrzywdzonej

22. Opuszczenie lokalu mieszkalnego

23. Kara pozbawienia wolności

24. Procedura „Niebieskie Karty”

25. Dozór kuratora sądowego

26. Działania interwencyjne

27. Inne/Jakie?.................................................................................................................. ...............................................


65

ANKIETA - PROFESJONALIŚCI - PRZEMOC

Ankieta ma na celu określenie skali przemocy w gminie oraz ocenę skuteczności prowadzonych działań, których celem jest

przeciwdziałanie przemocy. Zwracamy się do Pana/Pani z prośbą o udzielenie szczerych odpowiedzi na pytania ankiety.

Ankieta jest anonimowa. Po przeczytaniu każdego pytania, proszę się zastanowić i zaznaczyć odpowiedź, która jest najbliższa

temu, co Pan/Pani.

1. Płeć

1. Kobieta

2. Mężczyzna

2. Wykształcenie

1. Średnie

2. Licencjat

3. Wyższe magisterskie

4. Studia podyplomowe

3. Kierunek wykształcenia

1. Psychologia

2. Resocjalizacja

3. Socjologia

4. Pedagogika

5. Praca socjalna

6. Medycyna

7. Prawo

8. Inne/Jakie?......................................................................................................... ........................................................

4. Reprezentowana instytucja

1. Zespół Interdyscyplinarny

2. Miejska Komisja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych

3. Ośrodek Pomocy Społecznej

4. Ochrona zdrowia

5. Oświata

6. Policja

7. Sąd

8. Poradnia terapii uzależnienia

9. Inna/Jaka?................................................................................................................... ..............................................

5. Doświadczenie w zajmowaniu się problematyką przemocy w rodzinie

1. 5 lat lub mniej

2. 6-10 lat

3. 11-15 lat

4. 16 lat lub więcej

PYTANIA DOTYCZĄCE PRZEMOCY

6. Jak ocenia Pan//Pani skalę zjawiska przemocy w gminie?

1. Bardzo nasilone

2. Nasilone

3. Umiarkowane

4. Niewielkie

5. Nie występuje



66

7. Czy według Pana/Pani w ciągu ostatnich 5 lat liczba incydentów…

Zwiększyła się / Zmniejszyła się /Pozostała bez zmian/ Nie wiem

1. Przemocy w rodzinie 1

2. Przemocy w miejscu pracy 2

3. Przemocy rówieśniczej 3

4. Przemocy fizycznej 4

5. Przemocy psychicznej 5

6. Przemocy ekonomicznej 6

7. Przemocy seksualnej 7

8. Przemocy wobec kobiet 8

9. Przemocy wobec mężczyzn 9

10. Przemocy wobec dzieci 10

11. Przemocy wobec osób starszych 11

12. Przemocy wobec osób psychicznie zaburzonych 12

13. Przemocy wobec osób niepełnosprawnych/ 13

długotrwale chorych

8. Czy zna Pan/Pani rodziny, w których występuje przemoc fizyczna?






9. Jakie zna Pana/Pani osoby doznające przemocy fizycznej? (Można zaznaczyć więcej niż jedną odpowiedź)

1. Kobiety

2. Mężczyźni






8. Osoby starsze






10. Czy zna Pan/Pani rodziny, w których występuje przemoc psychiczna?






11. Jakie zna Pana/Pani osoby doznające przemocy psychicznej? (Można zaznaczyć więcej niż jedną odpowiedź)

1. Kobiety

2. Mężczyźni






8. Osoby starsze





67



12. Czy zna Pan/Pani rodziny, w których występuje przemoc ekonomiczna?






13. Jakie zna Pana/Pani osoby doznające przemocy ekonomicznej? (Można zaznaczyć więcej niż jedną odpowiedź)

1. Kobiety

2. Mężczyźni






8. Osoby starsze






14. Czy zna Pan/Pani rodziny, w których występuje przemoc seksualna?






15. Jakie zna Pana/Pani osoby doznające przemocy seksualnej? (Można zaznaczyć więcej niż jedną odpowiedź)

1. Kobiety

2. Mężczyźni






8. Osoby starsze







68

16. Jak ocenia Pan/Pani skuteczność działań zmierzających do przeciwdziałania przemocy?

Skuteczne/ Raczej / Raczej / Nieskuteczne/ Nie wiem

skuteczne nieskuteczne

1. Działania informacyjno-edukacyjne dot.

zjawiska przemocy (ulotki, broszury, plakaty 1

2. Kampanie społeczne i akcje informacyjne

poświęcone problematyce przemocy 2

3. Szkolenia, narady i konferencje poświęcone

problematyce przemocy 3

4. Programy profilaktyczne dla dzieci i

młodzieży 4

5. Warsztaty dla rodziców zwiększające

umiejętności wychowawcze 5

6. Dodatkowe formy spędzania czasu wolnego

dla dzieci i młodzieży 6

7. Konsultacje psychologiczne 7

8. Konsultacje psychiatryczne 8

9. Konsultacje prawne 9

10. Pomoc socjalna 10

11. Pomoc medyczna 11

12. Pomoc materialna 12

13. Pomoc całodobowa 13

14. Mediacje rodzinne 14

15. Terapia małżeńska 15

16. Telefon zaufania 16

17. Grupa wsparcia/ grupa terapeutyczna dla

osób doznających przemocy 17

18. Programy oddziaływań korekcyjno-

edukacyjnych dla osób stosujących przemoc 18

19. Poddanie się leczeniu odwykowemu 19

20. Zakaz kontaktowania się z osobą

pokrzywdzoną 20

21. Zakaz zbliżania się do osoby pokrzywdzonej 21

22. Opuszczenie lokalu mieszkalnego 22

23. Kara pozbawienia wolności 23

24. Procedura „Niebieskie Karty” 24

25. Dozór kuratora sądowego 25

26. Działania interwencyjne 26

27. Inne/Jakie? 27

17. Jak ocenia Pan/Pani działania prowadzone lokalnie zmierzające do przeciwdziałania przemocy?

1. Bardzo dobrze

2. Dobrze

3. Źle

4. Bardzo źle


18. Jak ocenia Pan/Pani funkcjonowanie zespołu interdyscyplinarnego?

1. Bardzo dobrze

2. Dobrze

3. Źle

4. Bardzo źle



69

19. Jakie dostrzega Pan/Pani korzyści ze współpracy interdyscyplinarnej zmierzającej do przeciwdziałania przemocy

w rodzinie? (Można zaznaczyć więcej niż jedną odpowiedź)

1. Nie dostrzegam żadnych korzyści

2. Bezpośrednia komunikacja i szybki przepływ informacji

3. Poznanie się i nawiązanie kontaktów między przedstawicielami instytucji pomocowych

4. Wzajemne uczenie się, dzielenie się wiedzą i doświadczeniami

5. Lepsza koordynacja działań służb i instytucji

6. Wzajemne wsparcie pomiędzy pracownikami służb i instytucji

7. Lepsza znajomość lokalnej oferty pomocowej

8. Bardziej efektywne wykorzystanie dostępnych możliwości oraz lokalnych zasobów

9. Zwiększenie skuteczności działań pomocowych dla osób doznających przemocy w rodzinie

10. Dostosowanie działań do lokalnych potrzeb, możliwości i uwarunkowań

11. Kompleksowe, wieloaspektowe udzielanie pomocy rodzinie dotkniętej przemocą w rodzinie

12. Zwiększenie bezpieczeństwa osób poszkodowanych

13. Zwiększenie motywacji osób stosujących przemoc w rodzinie do zmiany swoich zachowań

14. Przyspieszenie realizacji działań pomocowych i interwencyjnych

15. Wskazywanie priorytetów i potrzeb finansowania działań


17. Inne/Jakie?.................................................................................................................. ...............................................

20. Jakie dostrzega Pan/Pani trudności przy współpracy interdyscyplinarnej zmierzającej do przeciwdziałania

przemocy w rodzinie? (Można zaznaczyć więcej niż jedną odpowiedź)

1. Nie dostrzegam żadnych trudności

2. Niewystarczająca komunikacja i przepływ informacji między członkami

3. Brak współpracy między członkami

4. Spotkania wymagają pogodzenia obowiązków i ograniczeń czasowych wielu osób

5. Braki w zasobach po stronie instytucji zaangażowanych do pracy w zespole interdyscyplinarnym

6. Brak instrumentów do egzekwowania podjętych wspólnie decyzji, realizacji zaplanowanych działań

7. Trudności w podejmowaniu decyzji zespołowo

8. Trudności w kompletowaniu dokumentacji, utrudnienia biurokratyczne

9. Brak zaangażowania lub nierówne zaangażowanie członków w prace

10. Brak profesjonalnego przygotowania członków do prac w zespole, brak szkoleń

11. Wypalenie zawodowe przedstawicieli realizujących zadania

12. Brak wypracowanych sposobów, procedur i narzędzi pracy/ współpracy

13. Kierowanie się partykularyzmem interesów poszczególnych instytucji

14. Brak kompetentnej koordynacji pracy członków

15. Nierówne traktowanie członków

16. Ograniczenia budżetowe


18. Inne/Jakie?.................................................................................................................. ...............................................

21. Jakie są według Pana/Pani najmocniejsze strony funkcjonowania zespołu interdyscyplinarnego i grup roboczych?


1. Sprawna komunikacja i przepływ informacji między członkami

2. Partnerskie relacje we współpracy między przedstawicielami różnych instytucji

3. Zgrane, dobrze znające się, lubiące się osoby

4. Członkowie reprezentują różne instytucje

5. Działania są skoordynowane, ustalone są cele i zasady pracy zespołu

6. Kompetentni, posiadający wiedzę i doświadczenie członkowie

7. Wzajemne wsparcie między członkami podczas prac z indywidualnym przypadkiem

8. Skupienie się na praktycznym rozwiązywaniu problemów

9. Odpowiednia liczba członków

10. Konsekwentne egzekwowanie podjętych wspólnie decyzji

11. Członkowie zajmują decyzyjne stanowiska w swoich instytucjach

12. Poparcie kierownictwa instytucji, których przedstawiciele wchodzą w skład zespołu

13. Współpraca nie tylko na poziomie gminy, ale także z powiatem


15. Inne/Jakie?......................................................................................................................................... ........................


70

22. Jakie są według Pana/Pani najsłabsze strony funkcjonowania zespołu interdyscyplinarnego i grup roboczych?


1. Brak sprawnej komunikacji i przepływu informacji między członkami

2. Brak wzajemnego wsparcia pomiędzy członkami podczas pracy z indywidualnym przypadkiem

3. Wśród członków brakuje przedstawicieli niektórych instytucji

4. Członkowie nie zajmują decyzyjnych stanowisk w swoich instytucjach

5. Brak poparcia kierownictwa instytucji, których przedstawiciele wchodzą w skład zespołu

6. Niewystarczające kompetencje, wiedza i doświadczenie członków

7. Brak koncentracji na praktycznym rozwiązywaniu problemów

8. Niekonsekwentne egzekwowanie podjętych wspólnie decyzji

9. Nieodpowiednia liczba członków (zbyt mała lub zbyt duża)

10. Autorytarność niektórych członków, dominacja niektórych osób

11. Chaotyczne działania, brak lub nieprzestrzeganie ustalonych celów i zasad pracy


13. Inne/Jakie?.................................................................................................................. ...............................................

23. Co powinno się zmienić, by działania zmierzające do przeciwdziałania przemocy były bardziej skuteczne? (Można

zaznaczyć więcej niż jedną odpowiedź)

1. Systematyczne podnoszenie kompetencji przedstawicieli służb

2. Lepsza komunikacja i szybszy przepływ informacji między przedstawicielami służb

3. Zwiększenie dostępności różnych form pomocy dla osób doznających przemocy

4. Lepsza koordynacja działań służb i instytucji

5. Lepsza znajomość lokalnej oferty pomocowej

6. Zwiększenie dostępności działań pomocowych dla osób doznających przemocy

7. Zwiększenie skuteczności działań pomocowych dla osób doznających przemocy

8. Zwiększenie dostępności działań pomocowych dla osób stosujących przemoc

9. Zwiększenie skuteczności działań pomocowych dla osób stosujących przemoc

10. Lepsze rozpowszechnienie ofert pomocy dla osób doznających przemocy w rodzinie

11. Lepsze rozpowszechnienie ofert pomocy dla osób stosujących przemoc w rodzinie

12. Dostosowanie działań do lokalnych potrzeb, możliwości i uwarunkowań

13. Zwiększenie bezpieczeństwa osób poszkodowanych

14. Przyspieszenie realizacji działań pomocowych i interwencyjnych

15. Utworzenie przyjaznego pokoju przesłuchań


17. Inne/Jakie?.................................................................................................................. ...............................................

Miejsce na dodatkowe uwagi i sugestie:

……………………………………………………………………………………………………………………………………

……………………………………………………………………………………………………………………………………

……………………………………………………………………………………………………………………………………

……………………………………………………………………………………………………………………………………

……………………………………………………………………………………………………………………………………

……………………………………………………………………………………………………………………………………

……………………………………………………………………………………………………………………………………

……………………………………………………………………………………………………………………………………

……………………………………………………………………………………………………………………………………

……………………………………………………………………………………………………………………………………

……………………………………………………………………………………………………………………………………

…………………………………………………………………………………………………………………………………….

Diagnoza środowiskowa lokalnego zagrożenia przemocą

Documents

Transcript of Diagnoza środowiskowa lokalnego zagrożenia przemocą