Czynniki ryzyka u dawców krwi ostatnio zakażonych wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV)
2
Celem pracy było określenie spadku aktywności czynnika VIII w FFP po 1 i 36 miesiącach przechowywania w temperaturze poniżej -258C, w stosunku do wartości w osoczu przed zamrożeniem. Założono, że aktywność czynnika VIII po 36 miesiącach przechowywania powinna być wyższa niż 0,7 IU/ml, jednocześnie strata nie może przekroczyć 30% w stosunku do wartości w osoczu przed zamrożeniem. Materiały i metody: Oznaczano aktywność czynnika VIII w 21 pojemnikach z FFP. Pierwsze badanie wykonano do 4 godzin od pobrania krwi pełnej, kolejne po 1 oraz 36 miesiącach przechowywania osocza w temperaturze poniżej -258C. Oznaczenia wykonano metodą koagulometryczną przy użyciu analizatora ACL 9000. Wyniki: Stwierdzono, że średnia aktywność czynnika VIII w osoczu przed zamrożeniem wynosiła 1,27 IU/ml, po miesiącu przechowywania 1,18 IU/ml natomiast po 36 miesiącach przechowywania 0,93 IU/ml. Z pośród wszystkich przebadanych jednostek FFP w 36. miesiącu przechowywania tylko w 3 aktywność czynnika VIII była poniżej normy 0,7 IU/ml. Całkowita strata w stosunku do wartości przed zamrożeniem wynosiła 26%. Wnioski: Wykazano, że aktywność czynnika VIII w osoczu przechowywanym w temperaturze poniżej -258C pozostaje na poziomie wartości terapeutycznej przez okres 36 miesięcy. Kluczową rolę w utrzymaniu aktywności czynnika VIII odgrywają prawidłowe warunki przechowywania FFP. http://dx.doi.org/10.1016/j.achaem.2013.07.093 Problemy diagnostyki immunohematologicznej autoprzeciwciał antyerytrocytarnych i ich wpływ na klasyfikację poszczególnych typów niedokrwistości autoimmunohemolitycznych (NAIH) – analiza przypadków diagnozowanych w Pracowni Konsultacyjnej RCKiK Katowice w latach 2011–2012 B. Borek *, G. Domagała, D. Bochenek-Jantczak Regionalne Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa w Katowicach *Autor prezentujący i do korespondencji. Adres email: [email protected] Wstęp: NAIH stanowią największą grupę wśród niedokrwistości nabytych wywołanych czynnikami zewnątrzkomórkowymi. Wykrycie autoprzeciwciał antyerytrocytarnych oraz określenie ich cech immunohematologicznych ma kluczowe znaczenie dla rozpoznania i klasyfikacji tego typu niedokrwistości (NAIH typu ciepłego, zimnego, mieszanego – NAIH typu ciepłego z dodatkową klasą immunoglobulin i ZNH). Cel: Ocena częstotliwości występowania poszczególnych typów NAIH z uwzględnieniem problemów diagnostyki immunohe- matologicznej w puli pacjentów z niedokrwistością autoimmunohemolityczną konsultowanych w RCKiK Katowice w latach 2011–2012. Materiał i metody: Analizą objęto 207 pacjentów ze stwierdzoną obecnością autoprzeciwciał antyerytrocytarnych. Zakres wykonywanych badań: BTA z monoswoistymi odczynnikami (anty-IgG,-IgA,-IgM,-C3c,-C3d), ocena aktywności eluatu z krwinek czerwonych, badanie surowicy w PTA techniką kolumnową, probówkową oraz w teście solnym i enzymatycznym, ocena amplitudy cieplnej, miana i swoistości zimnych aglutynin. Wyniki: Zgodnie z przyjętymi kryteriami, zaklasyfikowano 151 przypadków jako NAIH typu ciepłego z autoprzeciwciałami klasy IgG, 31 przypadków-NAIH typu ciepłego z dodatkową klasą immunoglobulin (IgG+IgM – 19, IgG+IgA – 8, IgG+IgM+IgA – 4), 25 przypadków z podejrzeniem NAIH typu zimnego (12 potwierdzonych jako klinicznie znaczące). Wnioski: Najczęściej diagnozowano NAIH typu ciepłego – 72%. Zakres stosowanych badań immunohematologicznych pozwala na jednoznaczną klasyfikację tego typu niedokrwistości, a kryteria oceny są jasno sprecyzowane. Znaczące problemy w diagnostyce immunohematologicznej oraz klasyfikacji dotyczą NAIH typu mieszanego i zimnego. Ze względu na wątpliwości dotyczące zastosowania odpowiednich algorytmów postępowania, jednoznacznej interpretacji uzyskanych wyników badań oraz brak możliwości wykonania pełnej diagnostyki immunohematologicznej (trudności w uzyskaniu materiału do badań oraz ograniczona współpraca z klinicystą) trudno precyzyjnie określić częstość występowania tych niedokrwistości. Warto również zwrócić uwagę na znaczenie indywidualnego podejścia do każdego przypadku NAIH. http://dx.doi.org/10.1016/j.achaem.2013.07.094 Czynniki ryzyka u dawców krwi ostatnio zakażonych wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV) M. Czerwiński 1, *, K. Tkaczuk 2 , M. Rosińska 1 , D. Kubicka-Russel 1 , E. Brojer 2 Grupa Robocza Centrów Krwiodawstwa ds. zakażeń przenoszonych drogą krwi 3 , P. Grabarczyk 2, ** 1 Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego - Państwowy Zakład Higieny 2 Instytut Hematologii i Transfuzjologii 3 Regionalne Centra Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa *Autor prezentujący. **Autor do korespondencji. Adres email: [email protected] acta haematologica polonica 44s (2013) 110–131 112
Transcript of Czynniki ryzyka u dawców krwi ostatnio zakażonych wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV)
Celem pracy było określenie spadku aktywności czynnika VIII w FFP po 1 i 36 miesiącach przechowywania w temperaturzeponiżej -258C, w stosunku do wartości w osoczu przed zamrożeniem. Założono, że aktywność czynnika VIII po 36 miesiącachprzechowywania powinna być wyższa niż 0,7 IU/ml, jednocześnie strata nie może przekroczyć 30% w stosunku do wartościw osoczu przed zamrożeniem.Materiały i metody: Oznaczano aktywność czynnika VIII w 21 pojemnikach z FFP. Pierwsze badanie wykonano do 4 godzin odpobrania krwi pełnej, kolejne po 1 oraz 36 miesiącach przechowywania osocza w temperaturze poniżej -258C. Oznaczeniawykonano metodą koagulometryczną przy użyciu analizatora ACL 9000.Wyniki: Stwierdzono, że średnia aktywność czynnika VIII w osoczu przed zamrożeniem wynosiła 1,27 IU/ml, po miesiącuprzechowywania 1,18 IU/ml natomiast po 36 miesiącach przechowywania 0,93 IU/ml. Z pośród wszystkich przebadanychjednostek FFP w 36. miesiącu przechowywania tylko w 3 aktywność czynnika VIII była poniżej normy 0,7 IU/ml. Całkowitastrata w stosunku do wartości przed zamrożeniem wynosiła 26%.Wnioski: Wykazano, że aktywność czynnika VIII w osoczu przechowywanym w temperaturze poniżej -258C pozostaje napoziomie wartości terapeutycznej przez okres 36 miesięcy. Kluczową rolę w utrzymaniu aktywności czynnika VIII odgrywająprawidłowe warunki przechowywania FFP.
http://dx.doi.org/10.1016/j.achaem.2013.07.093
Problemy diagnostyki immunohematologicznej autoprzeciwciał antyerytrocytarnych i ich wpływ naklasyfikację poszczególnych typów niedokrwistości autoimmunohemolitycznych (NAIH) – analiza przypadkówdiagnozowanych w Pracowni Konsultacyjnej RCKiK Katowice w latach 2011–2012
B. Borek *, G. Domagała, D. Bochenek-JantczakRegionalne Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa w Katowicach*Autor prezentujący i do korespondencji.Adres email: [email protected]
Wstęp: NAIH stanowią największą grupę wśród niedokrwistości nabytych wywołanych czynnikami zewnątrzkomórkowymi.Wykrycie autoprzeciwciał antyerytrocytarnych oraz określenie ich cech immunohematologicznych ma kluczowe znaczeniedla rozpoznania i klasyfikacji tego typu niedokrwistości (NAIH typu ciepłego, zimnego, mieszanego – NAIH typu ciepłegoz dodatkową klasą immunoglobulin i ZNH).Cel: Ocena częstotliwości występowania poszczególnych typów NAIH z uwzględnieniem problemów diagnostyki immunohe-matologicznej w puli pacjentów z niedokrwistością autoimmunohemolityczną konsultowanych w RCKiK Katowice w latach2011–2012.Materiał i metody: Analizą objęto 207 pacjentów ze stwierdzoną obecnością autoprzeciwciał antyerytrocytarnych. Zakreswykonywanych badań: BTA z monoswoistymi odczynnikami (anty-IgG,-IgA,-IgM,-C3c,-C3d), ocena aktywności eluatuz krwinek czerwonych, badanie surowicy w PTA techniką kolumnową, probówkową oraz w teście solnym i enzymatycznym,ocena amplitudy cieplnej, miana i swoistości zimnych aglutynin.Wyniki: Zgodnie z przyjętymi kryteriami, zaklasyfikowano 151 przypadków jako NAIH typu ciepłego z autoprzeciwciałamiklasy IgG, 31 przypadków-NAIH typu ciepłego z dodatkową klasą immunoglobulin (IgG+IgM – 19, IgG+IgA – 8, IgG+IgM+IgA – 4),25 przypadków z podejrzeniem NAIH typu zimnego (12 potwierdzonych jako klinicznie znaczące).Wnioski: Najczęściej diagnozowano NAIH typu ciepłego – 72%. Zakres stosowanych badań immunohematologicznychpozwala na jednoznaczną klasyfikację tego typu niedokrwistości, a kryteria oceny są jasno sprecyzowane. Znaczące problemyw diagnostyce immunohematologicznej oraz klasyfikacji dotyczą NAIH typu mieszanego i zimnego. Ze względu nawątpliwości dotyczące zastosowania odpowiednich algorytmów postępowania, jednoznacznej interpretacji uzyskanychwyników badań oraz brak możliwości wykonania pełnej diagnostyki immunohematologicznej (trudności w uzyskaniumateriału do badań oraz ograniczona współpraca z klinicystą) trudno precyzyjnie określić częstość występowania tychniedokrwistości. Warto również zwrócić uwagę na znaczenie indywidualnego podejścia do każdego przypadku NAIH.
http://dx.doi.org/10.1016/j.achaem.2013.07.094
Czynniki ryzyka u dawców krwi ostatnio zakażonych wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV)
M. Czerwiński 1,*, K. Tkaczuk 2, M. Rosińska 1, D. Kubicka-Russel 1, E. Brojer 2
Grupa Robocza Centrów Krwiodawstwa ds. zakażeń przenoszonych drogą krwi3, P. Grabarczyk 2,**1Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego - Państwowy Zakład Higieny2 Instytut Hematologii i Transfuzjologii3Regionalne Centra Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa*Autor prezentujący.**Autor do korespondencji.Adres email: [email protected]
a c t a h a ema t o l o g i c a p o l on i c a 4 4 s ( 2 0 1 3 ) 1 1 0 – 1 3 1112
Badania kwasów nukleinowych (NAT) u dawców krwi służą identyfikacji zakażenia na wczesnym etapie zakażenia, kiedymarkery serologiczne nie są jeszcze wykrywalne. Seropozytywni dawcy wielokrotni również zostali zakażeni w ostatnichmiesiącach przed wykryciem HCV.Wstęp: Celem niniejszego opracowania była ocena czynników ryzyka zakażenia u dawców niedawno zakażonych HCV.Materiał i metody: Od wprowadzenia NAT w Polsce u dawców osocza do frakcjonowania w 2000 roku oraz wszystkichdawców krwi od 2002 do 2012 roku zidentyfikowano 117 osób seronegatywnych-NAT dodatnich. Dodatkowo co rokuzakażenie jest potwierdzane u 20–42 dawców wielokrotnych. Osoby z tych dwóch grup proszone są o wypełnieniekwestionariusza stworzonego na podstawie materiałów CDC i American Red Cross (Orton i wsp., 2004). Ankieta zawierapytania dotyczące charakterystyki dawców, ich zachowań oraz ostatnio odbytych podróży. Odpowiedzi udzielone przezdawców zakażonych HCV (grupa I) porównano z informacjami uzyskanymi od dawców niezakażonych dopasowanych podwzględem płci i wieku (kontrola ujemna – grupa II). Dla każdego potencjalnego czynnika ryzyka wyliczono iloraz szans (OR)i 95% przedział ufności.Wyniki: W okresie 2000–2011 zgromadzono ankiety od 42 dawców ostatnio zarażonych HCV i 126 dawców grupy kontrolnej.Średni wiek wszystkich uczestników badania wynosił 25,8; większość stanowili mężczyźni (stosunek liczby mężczyzn doliczby kobiet 13:1), obie grupy stanowili przede wszystkim dawcy wielokrotni – odpowiednio 81,0% i 66,4%. Zidentyfikowanonastępujące prawdopodobne czynniki związane z zakażeniem HCV (p < 0,05) (OR, 95% CI): ekspozycja na cudzą krew (25,3;5,57–115,23), tatuaż (19,55; 2,30–166,45), przyjmowanie narkotyków (9,76; 3,19–29,89), dwóch i więcej partnerów seksualnychw ciągu 6 miesięcy przed donacją (11,72; 2,51–54,70) i wspólne korzystanie z golarek/szczoteczek do zębów (6,42; 1,67–24,64).Wnioski: U niektórych dawców niedawno zakażonych HCV zidentyfikowano prawdopodobne czynniki ryzyka zakażenia.Wyniki badań mogą mieć znaczenie dla bezpieczeństwa transfuzji krwi, pozwalając na poprawę kwestionariusza stosowa-nego do bardziej precyzyjnego odroczenia dawców należących do grup ryzyka zakażenia HCV i aktualizacji materiałówinformacyjnych dla dawców. Ponadto, mogą być one użyteczne w podejmowaniu działań profilaktycznych zapobiegającychszerzeniu się HCV w Polsce.
http://dx.doi.org/10.1016/j.achaem.2013.07.095
Ocena ilościowa krwinek czerwonych płoduw krążeniu matki mającej dużą populację komórek z hemoglobinąpłodową
A. Gieleżyńska 1, A. Stachurska 1, J. Fabijańska-Mitek 1,*, A. Dębska 2, B. Burzyńska 3, K. Rawa 4, K. Pawlik 5
1Zakład Immunohematologii Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego, Warszawa, Polska2Klinika Położnictwa i Ginekologii Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego, Warszawa, Polska3Klinika Pediatrii Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego, Warszawa, Polska4 Instytut Biochemii i Biofizyki, Polska Akademia Nauk, Warszawa, Polska5Oddział Pediatrii, Hematologii i Onkologii, Uniwersytet Medyczny, Warszawa, Polska*Autor prezentujący i do korespondencji.Adres email: [email protected]
Wstęp: Wykrycie i ocena ilościowa erytrocytów płodu w krwi matki, czyli tzw. przecieku płodowo-matczynego ( feto-maternalhaemorrhage; FMH) może służyć do ustalenia indywidualnej dawki IgG anty-RhD w profilaktyce choroby hemolitycznej płodu/noworodka lub być pomocne w różnicowaniu przyczyn niedokrwistości. Trzydziestoletnia kobieta urodziła zdrowe dzieckosiłami natury. W jej krwi wykryto ok. 1/3 erytrocytów z hemoglobiną płodową (HbF+), które utrudniały ocenę FMH.Materiał: Próbki krwi badanej kobiety oraz dawczyń krwi, z których sporządzano mieszaniny z erytrocytami płodowymi (krewz pępowiny).Metody: Test mikroskopowy Kleihaura-Betke (TKB), metody cytometrii przepływowej (FC) do oznaczania: HbF, RhD, HbF + CA(carbonic anhydrase – anhydroza węglanowa). Oznaczanie wskaźników morfologicznych i biochemicznych hemolizy orazgospodarki żelazem badanej matki. Ocena DNA (PCR, Real-time PCR, sekwencjonowanie) genów b- i g-globin.Wyniki: W TKB nie można było poprawnie zróżnicować erytrocytów matki i noworodka. FC z anty-HbF ujawnił populację 30%krwinek HbF+, których nie można było odróżnić od krwinek płodowych. Zastosowanie anty-HbF + anty-CA oraz anty-RhDuwidoczniło krwinki płodowe HbF+, CA-, RhD+ wśród krwinek matki HbF-/HbF+, CA+, RhD-. Parametry morfologicznei hematologiczne kobiety były prawidłowe, stężenie HbF wśród hemoglobin dorosłych było podwyższone do 3,3% (norma 1%),co stanowiło stosunkowo niewielki odsetek w porównaniu z liczbą komórek HbF+. Nie wykryto mutacji w genachb- i g-globin, ale stwierdzono polimorfizm Xmn w pozycji 158 genu g-globiny w postaci homozygotycznej.Wnioski:1. Czuła technika FC może wykryć dużą populację erytrocytów HbF+ u zdrowej osoby dorosłej.2. Laboratorium diagnozujące FMH powinno dysponować kilkoma testami jego ilościowej oceny, w przeciwnym przypadku
może być ona niemożliwa do wykonania lub nieprawidłowa.
http://dx.doi.org/10.1016/j.achaem.2013.07.096
a c t a h a ema t o l o g i c a p o l on i c a 4 4 s ( 2 0 1 3 ) 1 1 0 – 1 3 1 113
