Czartek Listopad 2017

GIMNAZJUM NR 54

im. ADAMA KAZIMIERZA

księcia CZARTORYSKIEGO

WWW nnnuuummmeeerrrzzzeee mmm...iiinnn...:::

25.Międzynarodowy Festiwal Sztuki Autorów Zdjęć Filmowych „Camerimage 2017”

Szkoły demokratyczne w Polsce i szkolnictwo na świecie

Recenzja musicalu „Mamma Mia”

Nagroda Literacka „NIKE” oraz z czego słynie nasza literatura

Literacka Nike 2017

Nagroda Literacka „Nike” to polska nagroda literacka, przyznawana od 1997 r.

Zdobywcą nagrody w 2017 r. jest Cezary Łazarewicz za reportaż historyczny "Żeby nie było śladów. Sprawa

Grzegorza Przemyka". Autor skupia w nim się w dużym stopniu na raportach i dokumentach sprzed lat.

Nagrodę czytelników otrzymał Stanisław Łubieński za książkę "Dwanaście srok za ogon". Ten ukrainista i

kulturoznawca opisuje zjawisko birdwatchingu popularnego na przykład w Wielkiej Brytanii. Autor zachwyca się w

książce między innymi obrazami Chełmońskiego, sposobem, w który Chełmoński malował na płótnie ptaki z

niebywałym zachowaniem detali. Łubieński odwiedza miejsca, w których powstawały owe dzieła i dworek, w

którym mieszkał malarz.

W prawie każdym akapicie książki można wyczuć niesłychaną wręcz znajomość gatunków ptaków.

Cała książka jest napisana w sposób przystępny i zrozumiały dla czytelnika, który nie zna naukowych określeń i

nazewnictwa, dzięki czemu dzieło Łubieńskiego jest uniwersalne. Czyta się je lekko i przyjemnie.

Według mnie "Dwanaście srok za ogon" jest warte uwagi. Stanowi świetną odskocznię od codziennej

monotonii.

Skład redakcji: Ania Maziarska, Ada Chmielewska, Karolina Rogalewicz, Agata Palinka, Ola Etus, Amelia

Idasiak, Łukasz Sołtys, Maciek Mizgalski, Bartek Antosiewicz, Piotrek Olejarczyk, Wiktor Lipiński opiekun: Lucyna Kasjanowicz

WAŻNE I AKTUALNE ______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Camerimage

11 listopada 2017 r. w Operze Nova w Bydgoszczy

odbyła się gala otwarcia jubileuszowego

25. Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Autorów

Zdjęć Filmowych ,,Camerimage 2017’’.

Zaprezentowano tytuły filmów zakwalifikowanych do

rozmaitych kategorii konkursowych.

Nagrodę im. Krzysztofa Kieślowskiego otrzymał

znakomity brytyjski aktor i reżyser, znany z takich

filmów jak „Celebrity” Woody’ego Allena czy „Harry

Potter i komnata tajemnic” (w roli Gilderoya

Lockharta) – Kenneth Branagh. Pod koniec odbył

się przedpremierowy pokaz filmu „Morderstwo w

Orient Expressie” ze znakomitą obsadą: Kenneth

Branagh w roli głównej oraz Johnny Depp, Penélope

Cruz, Judi Dench i Michelle Pfeiffer. Film oparty

został na kryminale Agathy Christie. Zachwyca

pięknym obrazem i scenografią. Genialnie wprowadza

w intrygę tak zawiłą, że tylko Hercule Poirot potrafi

dociec prawdy.

Od soboty 11 listopada, przez cały tydzień odbywały

się projekcje filmów zakwalifikowanych do

konkursów oraz retrospektywy, pokazy specjalne czy

panorama światowego kina. Miałam przyjemność

uczestniczyć przez cztery dni w festiwalu i obejrzeć

jedenaście filmów. Z konkursu głównego widziałam

„Trzy billboardy za Ebbing, Missouri” - film, który

zdobył nagrodę publiczności. Opowiadał o tym, jak

pozornie zwykła i niewinna czynność może wstrząsnąć

całym miasteczkiem. Mildred Hayes, znużona

nieudolnością policji w śledztwie nad śmiercią jej

córki, wynajmuje trzy zniszczone i zapomniane

billboardy. Zamieszcza na nich napis, który w bardzo

obrazowy sposób pokazuje, jak zabito jej córkę.

Tworzy sobie w ten sposób wielu wrogów, ale ni stąd

ni zowąd pojawiają się także i sprzymierzeńcy. Film

mimo poważnej treści zawiera wiele zabawnych

dialogów, ale nie sposób nazywać go komedią.

Z konkursu filmów polskich widziałam „Amok”.

Opowiada o głośnej sprawie z 2003 roku. kiedy to

Krystian Bala napisał książkę o morderstwie, po czym

sam został o nie oskarżony. Zdecydowanie nie

polecam tego filmu przez jego wulgarność w każdym

tego słowa znaczeniu.

Najbardziej podobały mi się dokumenty. Oto filmy,

które miałam okazję zobaczyć:

„Sen Leokadii” - niezwykle wzruszająca opowieść o

pewnej barcelońskiej starszej pani, jej małym sklepie

ze starymi płytami winylowymi oraz jej pasji do

muzyki.

„Overprotected. 30 Years of Loneliness” jest

przerażającą i wstrząsającą opowieścią o Wioletcie

Marczukowej, którą matka izolowała w domu przez

trzydzieści lat. Obecnie ma 48 lat i jak małe dziecko

uczy się funkcjonowania w świecie.

„The White Helmets” to opowieść, która rzuca

zupełnie inne światło na obecną sytuację w Syrii i

Aleppo. Białe Hełmy to organizacja, która ratuje ludzi

spod gruzów budynków. Pokazuje, że bomby zrzucane

m.in. przez Rosję trafiają w zwykłe domy cywilów.

Jest to film, który moim zdaniem powinien obejrzeć

każdy, kto jeszcze nie zdał sobie sprawy z tego, co

naprawdę dzieje się w Syrii.

Ostatnim filmem krótkometrażowym, który widziałam

był „Żalanasz – Pusty Brzeg”. Film Marcina Sautera

opowiada o tragedii, jaka spotkała mieszkańców

wioski - niegdyś rybackiej. Film pokazuje ich życie

takie, jakim jest naprawdę. Na czterdzieści minut

można przenieść się do statycznej kazachskiej

pustynnej wioski, która stała się ofiarą trudnej historii

XX wieku. Od soboty wiemy ponadto, że ,,Żalanasz’’

otrzymał Złotą Żabę, a tym samym zdobył szansę na

Oscara w kategorii krótkometrażowych filmów

dokumentalnych.

Myślę, że filmy wyróżnione Złotymi Żabami są

warte uwagi. Wyniki konkursów można znaleźć na

oficjalnej stronie Camerimage. Uważam, że festiwal

ten uczy patrzeć na film nie tylko jako fabułę i

aktorów, ale również zdjęcia, muzykę i scenografię.

Pokazuje, jak ważna jest praca operatora, który nie

tylko ma za zadanie wiernie oddać zamysł reżysera,

ale również wiedzieć, jak najlepiej pokazać daną

chwilę, by oddawała charakter i nastrój sytuacji.

Karolina Rogalewicz

O popularności polskich twórców literatury

Najczęściej tłumaczonym polskim autorem, a w

pewnym okresie najbardziej poczytnym

nieanglojęzycznym pisarzem science ficton, był

Stanisław Lem.

Jego książki przetłumaczono na ponad 40 języków,

osiągnęły łączny nakład ponad 30 milionów

egzemplarzy. Najsłynniejszą spośród nich jest powieść

„Solaris”, która doczekała się dwóch adaptacji

filmowych.

Innym bardzo cenionym za granicą polskim autorem

jest Ryszard Kapuściński- słynny reportażysta

uważany za jednego z najważniejszych dziennikarzy

XX wieku. Pisał dla New Yorkera, New York Timesa

i brytyjskiej Granty, wykładał na wielu zagranicznych

uczelniach.

Witold Gombrowicz, Autor „Ferdydurke” i

„Transatlantyku” również stał się rozpoznawalny w

wielu krajach na świecie, głównie dzięki sztukom

teatralnym inspirowanym jego twórczością. W 1969

roku pisarz znalazł się w ścisłym gronie

nominowanych do literackiej Nagrody Nobla.

Henryk Sienkiewicz wzbudzał emocje czytelników na

całym świecie. Największą popularność przyniosło mu

„Quo vadis” – przetłumaczone na ponad pięćdziesiąt

języków, stało się jedną z najczęściej czytanych

powieści świata. Doczekało się nawet hollywoodzkiej

ekranizacji, nominowanej w kilku kategoriach do

Oscara i Złotego Globu.

Najważniejszym dowodem uznania była literacka

Nagroda Nobla, którą otrzymał w 1905 roku.

Książki Andrzeja Sapkowskiego zostały

przetłumaczone na blisko dwadzieścia języków.

Największą popularność przyniosła mu saga o

wiedźminie, w oparciu o którą powstała seria gier

komputerowych, a także film pełnometrażowy i serial.

W maju 2017 r. serwis Netflix zapowiedział

nakręcenie serialu osadzonego w świecie Wiedźmina.

Nasza poezja również cieszy się dużym

zainteresowaniem za granicą. Najczęściej

tłumaczonymi polskimi poetami są Tadeusz Różewicz

(49 języków), Czesław Miłosz (44 języki) oraz

Wisława Szymborska (42 języki)

Agata Palinka

RECENZJA PRZEDSTAWIENIA

„MAMMA MIA”, Teatr Roma.

Musical „Mamma Mia!” cieszy się olbrzymią popularnością na całym świecie. Wystawiono go już w 40 krajach (na wszystkich kontynentach) i przetłumaczony został na 17 języków (w tym polski). Obejrzało go ponad 54 miliony osób. Tematem przedstawienia jest piękna, zabawna i romantyczna opowieść o miłości. Młoda Sophie zamierza wyjść za mąż i chciałaby zaprosić na swój ślub ojca, jednak nic o nim nie wie. Dziewczyna znajduje pamiętnik swojej matki Donny, byłej wokalistki zespołu Donna & The Dynamos i tym sposobem znajduje trzech kandydatów na jej ojca – architekta Sama, podróżnika Billa oraz finansistę Harry’ego. Sophie wysyła do nich zaproszenia na swój ślub i panowie zjawiają się na maleńkiej wyspie w Grecji, na której to dzieje się cała akcja musicalu. Od tego momentu rozpoczynają się miłosne perypetie dwóch pokoleń – rodziców i ich dzieci. Wszystko dzieje się w pięknej i słonecznej greckiej wyspie w niesamowitej oprawie muzycznej największe piosenki zespołu ABBA.

Reżyser przedstawienia Wojciech Kępczyński wraz z całym zespołem zrobił wszystko by widz zapamiętał przedstawienie na długo. Dzięki ruchomej ledowej platformie (wielki ekran, który dzielił się na części) widzowie mogli naprawdę poczuć wakacyjny słoneczny klimat Grecji, zachód słońca, a dobijające się od podłogi morskie fale tworzyły realistyczny efekt. Także ruchoma scenografia, a na niej surferzy szalejący na falach, pływająca łódka, zrobiły niesamowite wrażenie.

Radosne układy taneczne wprowadzały wszystkich w radosny klimat zabawy, ale w dużym stopniu odzwierciedlały także sceny z filmu.

Byłam i jestem zauroczona spektaklem. „MAMMA MIA”. To spektakl, który polecam z czystym sumieniem. Zrobił na mnie niezwykłe wrażenie i jestem przekonana, że tak również będzie w Waszym przypadku. To piękny, radosny i bardzo dobrze zrobiony musical dla całej rodziny . Polecam dla osób, które kochają takie radosne, rozśpiewane, i roztańczone klimaty. Trzy godziny upływają bardzo szybko i aż chce się wrócić. Dajcie się porwać nieśmiertelnym rytmom piosenek ABBY, bo naprawdę warto.

Aleksandra Etus

Zdjęcie pochodzi ze strony Teatru Roma

OOOKKKOOOLLLIIICCCEEE SSSEEERRRCCCAAA III RRROOOZZZUUUMMMUUU ______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

_________

Czym są szkoły demokratyczne?

Szkoły demokratyczne to zrewolucjonizowany sposób edukacji. Wyróżniają się tym, że ich sposób nauki jest bardzo

dostosowany do ucznia, na przykład nie ma tam 45-ciominutowych lekcji, kartkówek, sprawdzianów i odpytywania.

Dzieci natomiast mogą sobie wzajemnie tłumaczyć tematy bez uciszania przez nauczyciela, a lekcje polegają na

wspólnych dyskusjach. Przede wszystkim szkoły demokratyczne podkreślają, że każdy jest wolny, co oznacza, że

nauczyciel nie ma władzy nad uczniem. Oczywiste jest, że nie wolno brać tego zbyt dosłownie i robić wszystkiego, bo

narodziłby się chaos, dlatego to, na co szkoły zwracają uwagę, to sentencja "wolność własna kończy się tam,

gdzie zaczyna się wolność drugiej osoby".

Więc jak działają te szkoły?

Uczniowie mogą przychodzić na te lekcje, które ich interesują lub w ich odczuciu są dla nich niezbędne. Dzięki temu,

że są silnie zmotywowani i chętni do nauki, materiał, który w zwykłych szkołach przyswajany jest w 6-8 lat, dzieciaki

poznają w 2-3 lata. Nauczyciele służą dzieciom jako autorytety, wspierają i traktują uczniów jak pełnoprawnych ludzi,

nie zmuszając ich do czegokolwiek. Nie oceniają dzieci bez ich zgody.

By wychowankowie szkół dostali się do szkół średnich, szkoła poświęca ostatnie 2-3 lata na przygotowanie ich do

egzaminów wstępnych.

Celem szkół demokratycznych jest wykształcenie ludzi pełnych empatii, pewności siebie, chęci zdobywania wiedzy i

odkrywania świata, pobudzeniem w dzieciach samodzielności, kreatywności oraz umiejętności społecznych. Wspiera

zarówno rozwój emocjonalny, jak i intelektualny.

Ilość szkół demokratycznych na świecie oraz ich popularność ciągle rośnie. W Warszawie jedna z nich mieści się na

Ursynowie ul. Dzierzby 27, natomiast przedszkole demokratyczne znajduje się na Bielanach, ul. Wergiliusza 5.

Ania Maziarska

Systemy szkolnictwa na świecie – ciekawostki

Wielka Brytania podzielona jest na cztery państwa ( Anglię ,Walię , Szkocję i Irlandię ) . W każdym z nich

funkcjonuje inny system edukacji .

Najmniejszy odsetek analfabetyzmu znajduje się w Rosji .

Początek roku szkolnego w Rosji to pierwszy września, nawet jeżeli dzień ten to sobota lub niedziela .

W Armenii w szkołach przymusowo uczy się gry w szachy .

Fińscy uczniowie w międzynarodowych testach ze wszystkich przedmiotów (oprócz matematyki) zajęli

pierwsze miejsce .

Największa szkoła na świecie mieści się w Montessor w Indiach .Uczy się w niej 47000 uczniów . Placówka

zatrudnia 3800 pracowników .

Najmniejsza szkoła na świecie znajduje się w miejscowości Makarta w Gruzji uczęszcza do niej 1 uczeń

Najmniejszą polską szkołą znajduje się w Rzecinie uczy się w niej 6 uczniów 5.

Szacuje się, że analfabetyzm to kolejno: 3% w Europie ,15%w Ameryce Pd ,33% w Azji a w Afryce 50% .

W Polsce analfabetyzm waha się od 0 do 0,2% .

Źródła informacji:

1. http://balajczabts.blogspot.com/2013/07/ciekawostki-ze-swiata-o-systemach.html

2. https://pl.wikipedia.org/wiki/System_o%C5%9Bwiaty_w_Rosji

3. https://www.wykop.pl/link/707483/szachy-jako-obowiazkowy-przedmiot-w-podstawowkach-w-armenii/

4. https://pl.wikipedia.org/wiki/Finlandia

5. https://operon.pl/Aktualnosci/Ciekawostki-szkolne.-Najwieksze-i-najmniejsze-szkoly-na-swiecie

6. https://pl.wikipedia.org/wiki/Analfabetyzm

7. Encyklopedia PWN

Wiktor Lipiński