1

60 lat

Wydziału Inżynierii Produkcji

1951-2011

2

3

SPIS TREŚCI

Słowo wstępne Dziekana .................................................. 5

Korzenie Wydziału ........................................................... 7

Utworzenie Wydziału Mechanicznego Technologicznego ........ 12

Przekształcenie Wydziału Mechanicznego Technologicznego w

Wydział Mechaniczny Technologii i Automatyzacji ................ 21

Przekształcenie Wydziału Mechanicznego Technologii i

Automatyzacji w Wydział Inżynierii Produkcji ...................... 24

WIP w liczbach ................................................................ 29

4

5

SŁOWO WSTĘPNE DZIEKANA

Szanowni Państwo,

Wydział Inżynierii Produkcji zawsze cie-

szył się dużą popularnością i prestiżem

dzięki utrzymywaniu swojej tożsamości i dochowaniu wierności wieloletniej tra-

dycji mechaniczno-technologicznej,

która korzeniami sięga aż do czasów Królestwa Polskiego, kiedy w Warsza-

wie w 1826 r. utworzono Szkołą Przy-

gotowawczą do Instytutu Politechnicz-nego. Projekt szkoły powstał pod prze-

wodnictwem Stanisława Staszica i Lu-

dwika Platera. Powstały w niej cztery wydziały, w tym pierwszy Wydział Me-

chaniczny. Szkoła zapoczątkowała

kształtowanie się zawodowej inteligen-

cji technicznej w kraju. W 1915 r. powołano Politechnikę Warszawską z czterema wydziałami, w tym Wydziałem Budowy Maszyn i Elektrotech-

niki, w której absolwenci przechodzącej liczne zmiany Szkoły stanowili

część kadry podstawowej.

Z drugiej strony, w 1885 r. powstała Szkoła Mechaniczno-Techniczna,

która od 1906r. nosiła nazwę Szkoły Mechaniczno-Technicznej H. Wa-welberga i S. Rotwanda. W 1919 r. nastąpiło upaństwowienie szkoły i

zmiana nazwy na Państwową Szkołę Budowy Maszyn i Elektrotechniki

im. H. Wawelberga i S. Rotwanda. W 1925r. w szkole zostały wyodręb-

6

nione dwa wydziały - Mechaniczny i Elektryczny. W latach 1930-34

przy obecnej ul. św. Andrzeja Boboli 14 został wybudowany budynek

Szkoły, w którym zlokalizowano warsztaty szkolne (obecnie Gmach Stary Technologiczny, ul. Narbutta 86). Jednocześnie Wydział Mecha-

niczny został przekształcony w Wydział Budowy Maszyn i rozpoczął się

rozwój Sekcji Technologicznej.

W dniu 1 września 1951 roku, na bazie jednostek organizacyjnych Poli-

techniki Warszawskiej oraz Szkoły H. Wawelberga i S. Rotwanda został utworzony Wydział Mechaniczny Technologiczny, który w 1989r. prze-

kształcił się w Wydział Mechaniczny Technologii i Automatyzacji, a od

1995r. nosi nazwę Wydziału Inżynierii Produkcji. Z okazji jubileuszu

60-lecia Wydziału trzeba ciepło wspomnieć o pracownikach, wybitnych osobistościach świata nauki, o ich zaangażowaniu i poświęceniu, które

doprowadziło do utworzenia Wydziału i wykształcenia wielu cenionych

w kraju i na świecie naukowców i inżynierów.

Jubileusz 60-lecia WIP jest okazją do życzenia Wydziałowi, jego pra-

cownikom, studentom i absolwentom dalszych sukcesów w pracy na-ukowej, dydaktycznej i zawodowej.

7

KORZENIE WYDZIAŁU

1826 W Warszawie za czasów Królestwa Polskiego została utworzona Szkoła

przygotowawcza do (przyszłego) Instytutu Politechnicznego, związana

organizacyjnie z Uniwersytetem Warszawskim. Projekt szkoły opraco-

wała Rada Politechniczna pod przewodnictwem Stanisława Staszica i Ludwika Platera. W 1829 roku w Szkole powstały cztery wydziały, w

tym Mechaniczny z trzema katedrami: Mechaniki, Budowy Maszyn i

Technologii Mechanicznej. Tą ostatnią kierował profesor August Bern-hard. Szkoła zlikwidowana w 1831 roku (jako represja władz carskich

za Powstanie Listopadowej). Szkoła Przygotowawcza do Instytutu Poli-

technicznego zapoczątkowała kształtowanie się zawodowej inteligencji technicznej kraju.

1875 W Lwowskiej Akademii Technicznej powstał Wydział Budowy Maszyn.

Wielu absolwentów tej uczelni, przemianowanej w 1894 roku na Szkołę

Politechniczną, zasiliło Politechnikę Warszawską po jej powstaniu w

1915 r. Należeli do nich tacy wybitni naukowcy jak profesorowie Ignacy Dąbrowski, Jan Kunstetter, Stanisław Łukaszewicz, Henryk Mierzejew-

ski, Franciszek Suchowolski i Władysław Majewski.

1895

Powstała Średnia Szkoła Mechaniczno-Techniczna M. Miętego, która

następnie w latach 1906-1919 nosiła nazwę Szkoły Mechaniczno-Technicznej H. Wawelberga i S. Rotwanda. W roku 1919 nastąpiło

upaństwowienie szkoły i zmiana nazwy na Państwowa Szkoła Budowy

Maszyn i Elektrotechniki im. H. Wawelberga i S. Rotwanda. W roku

8

1925 w szkole zostały wyodrębnione dwa wydziały - Mechaniczny i

Elektryczny. Absolwenci Wydziału Mechanicznego otrzymywali tytuł

technologa-mechanika. Od 1929 roku szkoła nosiła nazwę Państwowej Wyższej Szkoły Budowy Maszyn i Elektrotechniki im. H. Wawelberga i

S. Rotwanda. W latach 1930-34 przy ul. św. Andrzeja Boboli 14 został

wybudowany budynek Szkoły, w którym zlokalizowano warsztaty szkolne (obecnie Gmach Stary Technologiczny, ul. Narbutta 86). Jed-

nocześnie Wydział Mechaniki został przekształcony w Wydział Budowy

Maszyn i rozpoczął się rozwój Sekcji Technologicznej.

1898

Utworzono Warszawski Instytut Politechniczny im. Cara Mikołaja II. W

skład Instytutu weszły początkowo trzy wydziały: Mechaniczny, Inży-nieryjno-Budowlany i Chemiczny. Wdział Mechaniczny miał swoją sie-

dzibę w Gmachu Mechaniki.

1915

Warszawski Instytut Politechniczny w trakcie działań wojennych został

ewakuowany do Moskwy, a w Warszawie (w dniu 2 listopada) powołano Politechnikę Warszawską z czterema wydziałami: Budowlanym, Inży-

nierii Rolnej, Architektonicznym oraz Budowy Maszyn i Elektrotechniki.

Dziekanem tego ostatniego został Stanisław Patschke.

1921

Wydział Budowy Maszyn i Elektrotechniki został podzielony na dwa Wy-działy - Elektryczny i Mechaniczny. Dziekanem Wydziału Mechaniczne-

go został inż. Czesław Wituszyński. Na Wydziale wykładali wówczas

wybitni naukowcy: profesor Witold Broniewski -wybitny metaloznawca,

uczeń Marii Skłodowskiej-Curie i Henri de Chatelier'a; profesor Henryk

9

Mierzejewski - konstruktor obrabiarek, teoretyk i praktyk w dziedzinie

obróbki skrawaniem i mechaniki ciał plastycznych oraz profesor Stani-

sław Płużański - znawca zagadnień technologii budowy maszyn i pro-jektowania zakładów przemysłowych.

Na wydziale Mechanicznym zostało utworzone Laboratorium Obróbki

Metali. Zorganizowane od podstaw przez profesora Henryka Mierzejew-skiego było pierwszą w Polsce placówką naukowo-dydaktyczną ujmują-

cą kompleksowo problematykę technologii mechanicznej.

W tym czasie na Wydziale Mechanicznym studiowało około 30% stu-dentów Politechniki Warszawskiej.

1922/23

Z inicjatywy profesora H. Mierzejewskiego na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej została utworzona najpierw Sekcja, a w la-

tach późniejszych - Oddział Technologiczny, z zakładami - Metalurgii i

Metaloznawstwa (prof. W . Broniewski) oraz Obróbki Metali (prof. H. Mierzejewski). Okres ten można uważać za początek studiów technolo-

gicznych w Politechnice Warszawskiej. Ze szkół tych dwóch profesorów

wyszły bowiem zespoły wychowanków, którzy rozwinęli dydaktykę i prace naukowe na przyszłym wydziale technologicznym: profesorowie -

Tadeusz Pełczyński, Witold Szymanowski i Kornel Wesołowski oraz do-

cenci - Stanisław Jaślan i Stefan Pokrasen. W tym czasie na Wydziale Mechanicznym powstała również Katedra Zasad Organizacji Pracy i

Przedsiębiorstw Przemysłowych, utworzona i kierowana przez profesora

Karola Adamieckiego -prekursora naukowej organizacji w Polsce.

1922-1939

W Oddziale Technologicznym Wydziału Mechanicznego ukończyło studia

około 200 absolwentów. Należy podkreślić, że w tym okresie niewiele

10

działów technologii stanowiło w pełni ukształtowane specjalności na-

ukowe. Działalność Uczelni została przerwana przez wojnę.

1939-1944

W trakcie działań wojennych został zniszczony m.in. Gmach Mechaniki

Politechniki Warszawskiej. Wydział Budowy Maszyn Szkoły Wawelberga i Rotwanda został prze-

kształcony przez władze okupacyjne w Szkołę Budowy Maszyn II stop-

nia. Większość studentów uczestniczyła w działalności konspiracyjnej, w budynku Szkoły odbywały się komplety tajnego nauczania.

W 1942 roku na terenie Politechniki została utworzona przez władze

Nowy gmach państwowej szkoły technicznej,

mechanicznej i samochodowej w Warszawie. 1934r.

11

okupacyjne Państwowa Wyższa Szkoła Techniczna z pięcioma wydzia-

łami: Budownictwa, Elektrycznym, Chemii Technicznej, Mierniczym

oraz Budowy Maszyn. W skład Wydziału Budowy Maszyn wchodziły dwa oddziały - Konstrukcyjny i Technologiczny.

1945 Po zakończeniu wojny Wydział Mechaniczny Politechniki Warszawskiej

wznowił działalność. Została zachowana jego struktura z podziałem na

dwa oddziały - Konstrukcyjny i Technologiczny. W okresie okupacji niemieckiej na Wydziale Mechanicznym PW studia technologiczne opar-

te na programach przedwojennych ukończyło konspiracyjnie 55 stu-

dentów. Istniały trzy technologiczne specjalności dyplomowania: Meta-

loznawstwo (prof. K. Wesołowski), Obrabiarki do Metali (prof. W. Szy-manowski), Obróbka Skrawaniem (prof. E. Oska).

Po zakończeniu działań wojennych wznowiła też działalność, pod kolej-

ną nazwą, Szkoła Inżynierska im. H. Wawelberga i S. Rotwanda. Miała ona dwa wydziały - Mechaniczny i Elektryczny. Rektorem Szkoły został

Ludwig Uzarowicz, a dziekanem Wydziału Mechanicznego - Jan Kuns-

tetter. Od 1946 roku do Szkoły (dotychczas wyłącznie męskiej) zaczęto przyjmować również kobiety.

1947 W 1947 roku Szkoła Inżynierska im. H. Wawelberga i S. Rotwanda uzy-

skała uprawnienia do nadawania tytułu inżyniera (również wszystkim

absolwentom od momentu jej powstania). Została wznowiona, rozpo-częta przed wojną, budowa gmachu przy ul. Narbutta 85 (obecnie

Gmach Nowy Technologiczny).

12

UTWORZENIE WYDZIAŁU

MECHANICZNEGO TECHNOLOGICZNEGO

1951 W dniu 1 września 1951 roku, na bazie jednostek organizacyjnych Poli-

techniki Warszawskiej oraz Szkoły Inżynierskiej im. H Wawelberga i S.

Rotwanda został utworzony Wydział Mechaniczny Technologiczny. Or-ganizatorem i pierwszym dziekanem Wydziału, w latach 1951-1952,

był profesor Witold Szymanowski. W roku akademickim 1951/52 Wy-

dział liczył 9 katedr, w tym 4 dotychczas działające: Obróbki Metali; Skrawania Metali i Pomiarów Warsztatowych; Budowy Obrabiarek; Me-

taloznawstwa oraz 5 nowo utworzonych: Technologii Budowy Maszyn;

Eksploatacji Obrabiarek; Podstaw Obróbki Plastycznej; Podstaw Odlew-

nictwa, Spawalnictwa. Początkowo kadra naukowo-dydaktyczna Wy-

działu liczyła 44 osoby. Stanowili ją samodzielni

pracownicy naukowi Politechniki Warszawskiej (5 osób) i Szkoły Inżynierskiej (2 osoby – pro-

fesor Ludwig Uzarowicz i profesor Władysław

Gwiazdowski) oraz zespół 19 pomocniczych pracowników naukowych i 18 pracowników na-

ukowo-technicznych.

Wydział mieścił się w Gmachu Starym Techno-logicznym (byłej Szkoły Inżynierskiej) przy ul.

Narbutta 86. W latach 1953-54 do dyspozycji

Wydziału został częściowo oddany Gmach Nowy Technologiczny przy ul. Narbutta 85.

Profesor W. Szymanowski,

Dziekan Wydziału

w latach 1951-1952

13

1952

Wydział podjął się nowego zadania – zorganizowa-

nia i uruchomienia studiów magisterskich, obok dotychczasowych 3-letnich studiów inżynierskich.

1953 Powstał Oddział Inżynieryjno-Ekonomiczny oraz

uruchomiono nowy, jedyny w tym czasie w Polsce,

kierunek studiów inżynieryjno-ekonomicznych. W skład Oddziału weszła Katedra Organizacji, Ekono-

miki i Planowania w Przemyśle Budowy Maszyn,

stworzona i kierowana przez prof. dr Seweryna

Chajtmana. Początkowo Katedra prowadziła wyłącznie uzupeł-

niające studia magisterskie dla inżynierów. Od

1954 roku wprowadzono jednolite dzienne studia magisterskie, a od 1955 roku – studia magisterskie

wieczorowe dla pracujących.

Wyodrębniony został też Oddział Mechaniki Precy-zyjnej z trzema specjalnościami; Przyrządy Optycz-

ne, Przyrządy Pomiarowo-Kontrolne oraz Drobne

Mechanizmy i Przyrządy Pokładowe.

1954

Na Wydziale zostały uruchomione wyższe technicz-ne studia zaoczne z dwiema specjalnościami –

Technologia Budowy Maszyn oraz Maszyny Robocze

Ciężkie.

Profesor W. Gwiazdowski,

Dziekan Wydziału

w latach 1952-1956

Profesor T. Pełczyński,

Dziekan Wydziału

w latach 1956-1958

14

1960

W wyniku zmian organiza-cyjnych w Politechnice

Warszawskiej nastąpiło

m.in. zmniejszenie liczby wydziałów mechanicz-

nych. Do Wydziału Me-

chanicznego Technolo-gicznego włączono Kate-

drę Sprzętu Mechaniczne-

go (związaną tradycjami z

utworzoną w latach trzy-dziestych Sekcją Uzbroje-

nia na Wydziale Mecha-

nicznym, która powstała z trzech katedr specjalizacyjnych dawnego Wydziału Sprzętu Mechanicznego) oraz Katedrę Fizyki „D”.

W tym samym roku utworzono Oddział Inżynieryjno-Ekonomiczny na

bazie Katedry Organizacji, Ekonomiki i Planowania w Przemyśle Budo-wy Maszyn kierowanej przez doc. Seweryna Chajtmana.

Wydział Mechaniczny Technologiczny należał wówczas do największych

wydziałów technologicznych w Polsce. Obejmował 14 katedr, w których pracowało 5 profesorów zwyczajnych, 11 profesorów nadzwyczajnych,

22 docentów, 13 zastępców profesorów, 7 wykładowców, 46 adiunk-

tów, 100 starszych asystentów, 31 asystentów, 14 asystentów tech-nicznych i 50 pracowników naukowo-technicznych; łącznie – 299 pra-

cowników

Audytorium w Gmachu Nowym Technologicznym

około 1955r.

15

Na Wydziale studiowało wówczas 2300 studentów,

w tym na studiach dziennych 1400, na kursach

magisterskich i eksternistycznych - około 300 i na studiach zaocznych - około 600.

1962 W Politechnice Warszawskiej został utworzony Wy-

dział Mechaniki Precyzyjnej. W skład Wydziału

wszedł Oddział Mechaniki Precyzyjnej Wydziału Mechanicznego Technologicznego.

Po tej reorganizacji Wydział Mechaniczno Technolo-

giczny obejmował 11 katedr: Mechaniki Technicz-

nej; Części Maszyn „C”; Obróbki Metali; Obrabia-rek; Technologii Budowy Maszyn; Metaloznawstwa;

Obróbki Plastycznej; Odlewnictwa; Spawalnictwa;

Sprzętu Mechanicznego oraz Organizacji, Ekonomiki i Planowania w Przemyśle Budowy Maszyn. Poza

tym od początku działalności istniał na Wydziale

Międzykatedralny Warsztat Doświadczalny Katedr Obróbki Wiórowej.

W nowej strukturze, która ustabilizowała się w

1970 roku, Wydział Mechaniczny Technologiczny zatrudniał około 200 pracowników, w tym 150 na-

uczycieli akademickich.

1966

Po włączeniu do Politechniki Warszawskiej Wyższej

Szkoły Inżynierskiej na Wydziale Mechanicznym

Profesor E. Wolniewicz,

Dziekan Wydziału

w latach 1958-1960

Profesor T. Puff,

Dziekan Wydziału

w latach 1960-1966

16

Technologicznym zostały wprowadzone wieczoro-

we i zaoczne studia zawodowe dla pracujących.

1967

W Płocku został otwarty Oddział Zamiejscowy Wy-

działu Mechanicznego Technologicznego w utwo-rzonej rok wcześniej Filii Politechniki Warszaw-

skiej. Oddział obejmował 3 specjalności: Techno-

logia Budowy Maszyn, Urządzenia Przemysłowe oraz Maszyny i Urządzenia Rolnicze. Kierownictwo

Oddziału pełnili kolejno: dr Andrzej Gajewski, doc.

Eugeniusz Górski, doc. Ryszard Smerczyński i doc.

Jerzy Jeleńkowski, który, po przekształceniu Od-działu w Instytut Mechaniki (w 1967 roku), został

jego pierwszym dyrektorem.

1970/71

W roku akademickim 1970/71 nastąpiła, zgodnie z

tendencjami ogólnokrajowymi, reorganizacja Poli-techniki Warszawskiej na strukturę instytutową. Z

dotychczasowych jedenastu katedr, działających

na Wydziale Mechanicznym Technologicznym, utworzono 6 Instytutów: Technologii Mechanicz-

nej; Technologii Bezwiórowych; Mechaniki Tech-

nicznej; Metaloznawstwa; Budowy Sprzętu Mecha-nicznego oraz Organizacji Zarządzania.

Do Wydziału została włączona Katedra Technologii

Mechanicznej Ogólnej i Lotniczej z Wydziału Me-

chanicznego Energetyki i Lotnictwa, mieszcząca się

Profesor L. Gosztowtt,

Dziekan Wydziału

w latach 1966-1969

Profesor L. Chodkiewicz,

Dziekan Wydziału

w latach 1969-1971

17

w Gmachu Nowym Lotniczym przy Al. Niepodległo-

ści 222. Katedra, jako Zakład Obróbek Wykańcza-

jących i Erozyjnych weszła w skład Instytutu Tech-nologii Mechanicznej.

1973/74 W roku tym nastąpiła programowa reforma stu-

diów. Jej wynikiem było skrócenie okresu studiów

magisterskich do 4,5 roku, wprowadzenie nowego kierunku studiów – Organizacja i Zarządzanie

Przemysłem oraz zmiany w prowadzonych specjal-

nościach. Utworzone dwie specjalności – Technolo-

gia Maszyn (ze specjalizacjami: Obróbka Skrawa-niem, Obróbka Plastyczna, Odlewnictwo, Spawal-

nictwo, Przetwórstwo Tworzyw Sztucznych, Projek-

towanie Procesów Technologicznych) oraz Obra-biarki i Urządzenia Technologiczne.

1975 Na Wydziale Mechanicznym Technologicznym uru-

chomiono nowy kierunek studiów – Inżynieria Ma-

teriałowa. Dotychczasowy Instytut Metaloznawstwa został przekształcony w Instytut Technologii Mate-

riałowej na prawach wydziału.

Profesor S. Wojciechowski,

Dziekan Wydziału

w latach 1971-1973

Profesor J. Dmochowski,

Dziekan Wydziału

w latach 1973-1975

18

1976

Wydział, pod kierunkiem dziekana prof. dr hab.

Stanisława Piwowara, obchodził uroczyście swoje 25-lecie. W okresie 25 lat na Wydziale wypromo-

wano ponad 4500 absolwentów studiów dziennych

magisterskich i inżynierskich oraz 1300 absolwen-tów studiów inżynierskich dla pracujących.

1977-1979 Przejawy zbliżającego się kryzysu społeczno-

ekonomicznego w kraju rzutowały także na dzia-

łalność wyższych uczelni. Nastąpił wyraźny spadek

liczby kandydatów na studia technologiczne, zmniejszyło się obciążenie dydaktyczne kadry Wy-

działu. Mimo to, w tym trudnym okresie Wydział

Mechaniczny Technologiczny był drugim co do wielkości, po Wydziale Elektroniki, wydziałem

Uczelni; liczył 2200 studentów, w tym 600 na stu-

diach dla pracujących.

1981/82

Rok akademicki rozpoczął się w nowej sytuacji or-ganizacyjnej – z Radą Samorządową, jako ciałem

przedstawicielskim zarządzającym Wydziałem i

Radą Naukową – ciałem o uprawnieniach nauko-wych (doktoraty i habilitacje).

Od dnia 14 grudnia, w związku z wprowadzeniem

stanu wojennego, działalność Uczelni została za-

wieszona. Przestały działać organizacje studenckie

Profesor S. Piwowar,

Dziekan Wydziału

w latach 1975-1978

Profesor Z. Zbichorski,

Dziekan Wydziału

w latach 1978-1981

19

i związkowe. Wznowienie zajęć nastąpiło 20 stycz-

nia 1982 roku.

1982/83

Ten rok akademicki rozpoczął się na Wydziale na

warunkach określonych nową ustawą o szkolnictwie wyższym, z mianowanym dziekanem i Radą Wy-

działu liczącą 90 osób, w tym 39 profesorów i do-

centów. Na I rok studiów przyjęto 112 studentów. Na Wydziale Mechanicznym Technologicznym stu-

diowało wówczas 917 studentów na studiach dzien-

nych, 330 na wieczorowych i 79 – na studiach

przemiennych we współpracy z Zakładami Mecha-nicznymi „Ursus”. 30 listopada 1982 roku odbyło

się uroczyste posiedzenie Rady Wydziału z okazji

30-lecia Wydziału, kierowanego wówczas przez dziekana prof. dr Pawła Murza-Muchę.

1983/84 Na Wydziale Mechanicznym Technologicznym po-

wstał Samorząd Studencki. W czerwcu 1983 r. z

inicjatywy dziekana prof. dr Pawła Murza-Muchy, została powołana Rada Konsultacyjna, do której

weszło 20 przedstawicieli zakładów przemysłowych,

jednostek badawczo-rozwojowych przemysłu oraz inżynierów – absolwentów Wydziału. Niestety, dzia-

łalność Rady nie przynosiła spodziewanych efektów

w postaci wsparcia Wydziału przez przemysł.

Profesor P. Murza-Mucha,

Dziekan Wydziału

w latach 1981-1985

Profesor J. Rżysko,

Dziekan Wydziału

w latach 1985-1987

20

1985

Od sierpnia 1985 roku zaczęła obowiązywać zno-

welizowana ustawa o szkolnictwie wyższym. W marcu 1986 roku został uchwalony Statut Uczelni.

Do Senatu obok dziekana Wydziału, wszedł wy-

brany przedstawiciel grona profesorów. Dał się za-obserwować dalszy spadek zainteresowania stu-

diami na Wydziale oraz wydłużony okres studio-

wania. Rok ten zaznaczył się również represjami i zwolnieniami pracowników. Zwolnionych zostało 6

osób, odwołany został również dziekan i prodzie-

kan ds. nauczania.

1987

16 grudnia 1987 roku funkcję dziekańską objął

pierwszy dziekan wybrany przez Radę Wydziału prof. dr hab. inż. Stanisław Lis.

1988/89 W roku akademickim 1988/89 uruchomiono na Wydziale nowy kierunek

studiów Automatyka i Robotyka ze specjalnością Automatyka Procesów

Przemysłowych.

Profesor S. Lis,

Dziekan Wydziału

w latach 1987-1990

21

PRZEKSZTAŁCENIE WYDZIAŁU MECHANICZNEGO

TECHNOLOGICZNEGO W WYDZIAŁ MECHANICZNY

TECHNOLOGII I AUTOMATYZACJI 1989

W dniu 1 grudnia 1989 roku, na wniosek Rady Wydziału, została zmie-

niona nazwa Wydziału na Mechaniczny Technologii i Automatyzacji. Za-

szły także istotne zmiany organizacyjne na Wydziale. Projekt zmian opracowała Komisja ds. Przyszłości Wydziału pod kierownictwem profe-

sora Władysława Włosińskiego. W wyniku zmian na Wydziale utworzo-

ne zostały 4 instytuty: Instytut Technologii Mechanicznej, Instytut Technologii Bezwiórowych, Instytut Mechaniki i Konstrukcji – powstały

z połączenia instytutów Mechaniki Technicznej oraz Budowy Sprzętu

Mechanicznego, a także Instytut Organizacji Systemów Produkcyjnych. Na Wydziale pracowało łącznie 388 osób, w tym

181 nauczycieli akademickich (20 profesorów i 16

docentów), 140 pracowników inżynieryjno-technicznych oraz 31 pracowników administracyj-

nych.

1990 Zainicjowano prace nad strategią rozwoju Wydzia-

łu. Do strategii włączono, między innymi, prioryte-

towe kierunki badań oraz długoterminową prognozę rozwoju kadry.

Jednocześnie podjęte zostały szeroko zakrojone

prace programowe i organizacyjne nad nową kon-cepcją studiów, zmierzające w kierunku przekształ-

cenia Wydziału w nowoczesną jednostkę naukowo-

Profesor T. Krupa,

Dziekan Wydziału

w latach 1990-1996

22

dydaktyczną integrującą działalność instytutów reprezentujących nauki

techniczne, technologiczne oraz nauki o zarządzaniu.

1991/92

Wydział obchodził uroczyście swoje 40-lecie. W tym roku akademickim

na Wydziale studiowało: 679 studentów na 5-letnich magisterskich studiach dziennych, 136 studentów na studiach zaocznych i 68 studen-

tów na studiach magisterskich uzupełniających (Zarządzanie i Marke-

ting). Uruchomione zostały studia doktoranckie. Program i regulamin tych studiów opracował ich pierwszy kierownik – profesor Bogdan No-

wicki.

Rok ten zapoczątkował również dynamiczny rozwój współpracy mię-

dzynarodowej. W jej ramach Wydział występował początkowo jako uczestnik, a potem jako kontraktor i koordynator wielu projektów

(TEMPUS, COPERNICUS, PHARE, TESSA, LEONARDO DA VINCI, SO-

CRATES). Dzięki tej współpracy każdego roku, do chwili obecnej, wielu studentów i pracowników wyjeżdża na staże i studia za granicę.

1992/93 W tym roku nastąpiło wdrożenie na Wydziale Mechanicznym Technolo-

gii i Automatyzacji nowego systemu studiów, zasadniczo różnego od

formy dotychczasowej. Po raz pierwszy w Politechnice Warszawskiej elastyczną organizacją studiów dziennych objęto jednocześnie trzy kie-

runki kształcenia: Automatykę i Robotykę, Mechanikę i Budowę Maszyn

oraz Zarządzanie i Marketing. Nowa organizacja toku studiów otworzyła przed studentami znaczącą indywidualizację nauki poprzez możliwość

wyboru jednej z 7 specjalności i jednego z 22 profili studiów, ograni-

czenie zajęć audytoryjnych do 24 godzin w tygodniu, prawo do wyboru

240 godzin przedmiotów obieralnych i 600 godzin przedmiotów uzupeł-

23

niających – co stanowiło blisko ¼ łącznej liczby godzin w programie

studiów.

1994

Na Wydziale został powołany Ośrodek Promocji Technologii i Produk-

tywności, pomyślany jako centrum promocyjne dla wysoko zaawanso-wanych metod projektowania maszyn i urządzeń technologicznych,

nowoczesnych technologii elastycznych i komputerowo zintegrowanych

systemów wytwarzania, metod zapewniania jakości i produktywności, modelowania systemów produkcyjnych oraz systemów zarządzania

przedsiębiorstwem.

1994/95 Wydział Mechaniczny Technologii i Automatyzacji uruchomił w Politech-

nice Warszawskiej unikalne w skali kraju Studia Równoległe. Studia te

umożliwiały najlepszym studentom Politechniki Warszawskiej jednocze-sne studiowanie na swym macierzystym kierunku oraz, w trybie wie-

czorowym, na kierunku Zarządzanie i Marketing prowadzonym przez

Instytut Organizacji Systemów Produkcyjnych.

24

PRZEKSZTAŁCENIE WYDZIAŁU

MECHANICZNEGO TECHNOLOGII I AUTOMATYZACJI

W WYDZIAŁ INŻYNIERII PRODUKCJI 31.06.1995

Senat Politechniki Warszawskiej przyjął uchwałę o zmianie dotychcza-

sowej nazwy Wydziału Mechanicznego Technologii i Automatyzacji na

Wydział Inżynierii Produkcji oraz innych wewnętrznych zmianach orga-nizacyjnych:

- W Instytucie Organizacji Systemów Produkcyjnych – zmiana nazwy

Zakładu Technicznego Przygotowań Produkcji na Zakład Badań i Roz-woju Produkcji,

- w Instytucie Technologii Bezwiórowych – zmiana nazwy na Instytut

Technologii Materiałowych oraz zmiana nazwy Zakładu Spawalnictwa na Zakład Inżynierii Spajania,

- w Instytucie Technologii Mechanicznej – zmiana

nazwy na Instytut Technologii Maszyn, a także zmiana nazwy Zakładu Konstrukcji i Automatyzacji

Obrabiarek na Zakład Obrabiarek i Systemów Wy-

twarzania oraz zmiana nazwy Zakładu Podstaw

Skrawania i Narzędzi na Zakład Skrawania i Na-rzędzi.

1996 Został opracowany nowy program i uruchomiono

studia wieczorowe (nabór około 100 osób). Opra-

cowano koncepcję nowego kierunku studiów – In-żynieria Produkcji, łączącego wiedzę z zakresu na-

uk podstawowych, mechaniki, konstrukcji, tech-

Profesor B. Nowicki,

Dziekan Wydziału

w latach 1996-2002

25

nologii oraz zarządzania produkcją. Projekt zakładał studia dwustop-

niowe (po 7 semestrach absolwent uzyskiwał tytuł inżyniera, a po 10

semestrach – magistra inżyniera). Po konsultacjach międzywydziało-wych projekt przedłożono Radzie Głównej Szkolnictwa Wyższego.

1997-2000 Na Wydziale powstało kilka unikalnych laboratoriów: Laboratorium Ob-

rabiarek Erozyjnych, Laboratorium Zautomatyzowanych Systemów Wy-

twarzania oraz Laboratorium Inżynierii Spajania (w Instytucie Techno-logii Maszyn), Laboratorium Ergonomii (w Instytucie Organizacji Sys-

temów Produkcyjnych), Laboratorium Szybkiego Prototypowania oraz

Laboratorium Technologii Stopów Ciężkich (w Instytucie Mechaniki i

Konstrukcji). W tym samym roku w Politechnice Warszawskiej rozpoczęła się realiza-

cja ogólnouczelnianego Programu Priorytetowego pod nazwą Nowe

Technologie. Program umiejscowiono na Wydziale Inżynierii Produkcji, a jego kierownikiem był profesor Bogdan Nowicki. W ramach programu

wykonywane były badania dotyczące około 30 tematów, z czego więk-

szość przez pracowników Wydziału.

1998

W latach 1997-98, w związku ze złą sytuacją finansową powstał na Wydziale program restrukturyzacyjny. Program zakładał zwiększenie

liczby studentów przez nabór na specjalność Inżynieria Produkcji, roz-

wój studiów doktoranckich, przekształcenie części pomieszczeń warsz-tatowych w sale dydaktyczne, zmniejszenie zatrudnienia, w tym za-

mknięcie deficytowych warsztatów doświadczalnych.

26

1998

Został opracowany program i nastąpiło uruchomienie nowych zaocz-

nych studiów licencjackich na kierunku Zarządzanie i Marketing (nabór około 100 osób). Rada Główna Szkolnictwa Wyższego, pod wpływem

nacisków innych uczelni, zmieniła istotne propozycje Wydziału i wpisała

do rejestru kierunek Zarządzanie i Inżynieria Produkcji (o niższym po-ziomie finansowania) zamiast proponowanego przez Wydział kierunku

Inżynieria Produkcji. W tej sytuacji Wydział uruchomił specjalność In-

żynierii Produkcji w ramach kierunku studiów Mechanika i Budowa Ma-szyn (nabór 90 osób).

Na studiach doktoranckich uruchomiono nową specjalność Zarządzanie

Produkcją, Transfer Technologii i Innowacje Techniczne, która od po-

czątku zyskała bardzo dużą popularność.

Budowa skrzydła wewnętrznego Gmachu Nowego Technologicznego

(maj i listopad 2000 roku)

27

1999

Na kierunku Zarządzane i Marketing opracowano

programy i uruchomiono studia policencjackie (dające stopień magistra inżyniera). Na Wydziale

opracowano także założenia i rozpoczęto wdra-

żanie systemu jakości kształcenia. Zakończono prace projektowe i uzyskano 70% środków fi-

nansowych na budowę skrzydła wewnętrznego

Gmachu Nowego Technologicznego.

2000

Rozpoczęto budowę studia wewnętrznego Gma-

chu Nowego Technologicznego (2000 m2, w tym trzy audytoria, sale ćwiczeniowe, komputerowe i

laboratoryjne).

Jednocześnie Wydział Inżynierii Produkcji przejął od Wydziału Inżynierii Materiałowej ( w związku

z wybudowaniem dla tego Wydziału nowego

gmachu przy ul. Wołoskiej) około 1200 m2 po-wierzchni w Gmachu Nowym Technologicznym.

Powierzchnia ta została zagospodarowana na

sale dydaktyczne, laboratoria i pomieszczenia pracowników.

W roku 2000 na Wydziale Inżynierii Produkcji

studiowało prawie 2600 studentów, w tym 1700 na studiach dziennych, 670 na studiach wieczo-

rowych i zaocznych oraz 255 na studiach dokto-

ranckich. Na Wydziale pracowało 300 pracowni-

ków, w tym 187 nauczycieli akademickich (36

Profesor K. Santarek,

Dziekan Wydziału

w latach 2002-2008

Profesor A. Kocańda,

Dziekan Wydziału

od 2008 roku

28

profesorów i docentów, 77 adiunktów, 31 asystentów i 40 wykładow-

ców).

2004

Oferta uczelniana WIP została rozszerzona o nowy kierunek nauczania

„Zarządzanie i Inżynieria Produkcji”, oferujący jednocześnie wiedzę techniczną i organizacyjną.

2006 Instytut Poligrafii zostaje przeniesiony z Wydziału Geodezji i Kartografii

na Wydział Inżynierii Produkcji.

2008 Z Wydziału Inżynierii Produkcji wyodrębnia się Wydział Zarządzania Po-

litechniki Warszawskiej. Następuje połączenie Instytutu Poligrafii z In-

stytutem Mechaniki i Konstrukcji oraz jednoczesne przekształcenie In-stytutu Poligrafii w Zakład Technologii Poligraficznych.

2009 Zostaje uruchomiona nowoczesna serwerownia obsługująca kompletnie

potrzeby informatyczne WIP.

2010

W wyniku oceny jakości kształcenia przez Państwową Komisję Akredy-

tacyjną na trzech kierunkach kształcenia uzyskano ocenę pozytywną dla Papiernictwa i Poligrafii (do roku akad. 2013/14), Mechaniki i Bu-

dowy Maszyn (do 2015/16) oraz Automatyki i Robotyki (do 2016/17).

Uzyskanie pozytywnych ocen wiązało się z dużym wysiłkiem organiza-

cyjnym i dostosowaniem kadry do nowych potrzeb.

29

WIP w liczbach

Wydział Inżynierii Produkcji do roku 1995 znany był jako Wydział Me-chaniczny Technologii i Automatyzacji a wcześniej jako wydział Mecha-

niczny Technologiczny. Należy on do największych wydziałów technolo-

gicznych w Polsce. W 2006 r. studiowało na nim ponad 2800 studentów

i ponad dziewięćdziesięciu doktorantów. Po wydzieleniu się Wydziału Zarządzania liczba ta nieco spadła i obecnie wynosi około 2400 studen-

tów.

Liczba absolwentów w latach

1951-2011

30

Obecnie Na Wydziale pracuje łącznie 257 pracowników, w tym 157 na-

ukowo-dydaktycznych, a wśród nich 27 profesorów i doktorów habili-

towanych. Wielu wybitnych polskich naukowców pracowało, bądź wywodziło się z

tego Wydziału. Wśród nich znajdują się między innymi takie znakomi-

tości, jak prof. Adamiecki - prekursor nauki o zarządzaniu, prof. Mie-rzejewski - światowej klasy naukowiec i konstruktor obrabiarek, prof.

Pełczyński, prof. Marciniak (dr hc. PW) i prof. Skarbiński (dr hc. PŁ) -

światowej klasy naukowcy i inżynierowie z zakresu obróbki plastycznej metali oraz odlewnictwa.

Członkami Polskiej Akademii Nauk są aktualnie: prof. Zdzisław Marci-

niak i prof. Władysław Włosiński, który jest także członkiem zagranicz-

nym Chińskiej Akademii Nauk Technicznych – wybitni naukowcy i prak-tycy z zakresu obróbki plastycznej metali oraz inżynierii spajania meta-

li.

Wydział wypromował dotychczas blisko 470 doktorów nauk technicz-nych i ekonomicznych i 90 doktorów habilitowanych nauk technicznych.

Wydział może poszczycić się jedną z najliczniejszych wśród wydziałów

technologicznych kadrą profesorów i doktorów habilitowanych oraz uprawnieniami do nadawania stopni naukowych: doktora i doktora ha-

bilitowanego nauk technicznych w dziedzinie "Budowa i Eksploatacja

Maszyn" oraz „Mechanika”, doktora nauk ekonomicznych w dziedzinie "Nauki o Zarządzaniu" (do 2008 roku, kiedy wydzielił się „Wydział Za-

rządzania).