1

Autorzy: mgr inż. Lucyna Chmielewska

mgr inż. Bogdan Dyjuk

inż. Lucjan Klimuszko

mgr inż. Krystyna Pastusiak Recenzenci: dr inż. Wiesław Bandyszewski

mgr inż. Janina Neska

Opracowanie redakcyjne: mgr Kazimiera Tarłowska

2

SPIS TREŚCI Wprowadzenie 3

I. Założenia programowo – organizacyjne kształcenia w zawodzie 51. Opis pracy w zawodzie 52. Zalecenia dotyczące organizacji procesu dydaktyczno –

wychowawczego 6II. Plany nauczania 14III. Moduły kształcenia w zawodzie 15

1. Techniczne podstawy budownictwa 15Posługiwanie się podstawowymi pojęciami z zakresu budownictwa

19

Przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska 22Rozpoznawanie podstawowych materiałów budowlanych 26Posługiwanie się dokumentacją techniczną 30Magazynowanie, składowanie i transportowanie materiałów budowlanych 33

2. Technologie wykonywania posadzek 37Dobieranie materiałów, narzędzi i sprzętu 40Przygotowywanie zapraw, klejów i mieszanek betonowych 43Wykonywanie izolacji przeciwwilgociowych 47Wykonywanie izolacji termicznych i akustycznych 50Wykonywanie podkładów pod posadzki 53Wykonywanie posadzek jastrychowych 57Wykonywanie posadzek z drewna i materiałów drewnopochodnych 61Wykonywanie posadzek z materiałów mineralnych 65Wykonywanie posadzek z tworzyw sztucznych 69

3. Technologie wykonywania okładzin 74 Dobieranie materiałów, narzędzi i sprzętu 76 Przygotowywanie zapraw, klejów oraz zaczynu gipsowego 80 Wykonywanie okładzin wewnętrznych i zewnętrznych

z materiałów mineralnych 83

Wykonywanie okładzin z tworzyw sztucznych 87 Wykonywanie okładzin z drewna i materiałów

drewnopochodnych 91

3

Wprowadzenie

Celem kształcenia w szkole zawodowej jest przygotowanie aktywnego, mobilnego i skutecznie działającego pracownika gospodarki. Efektywne funkcjonowanie na rynku pracy wymaga: przygotowania ogólnego, opanowania podstawowych umiejętności z obszaru zawodowego oraz kształcenia ustawicznego.

Absolwent współczesnej szkoły powinien charakteryzować się otwartością, wyobraźnią, zdolnością do ciągłego kształcenia i doskonalenia się oraz umiejętnością oceny swoich możliwości. Wprowadzenie do systemu szkolnego programów modułowych ułatwi osiągnięcie tych celów. Kształcenie modułowe, w którym cele i materiał nauczania są powiązane z realizacją zadań zawodowych umożliwia: – przygotowanie ucznia do wykonywania zawodu, głównie przez

realizację zadań zbliżonych do tych, które są wykonywane na stanowisku pracy,

– korelację i integrację treści kształcenia z różnych dyscyplin wiedzy, – opanowanie umiejętności z określonego obszaru zawodowego. Kształcenie modułowe charakteryzuje się tym, że: – proces uczenia się dominuje nad procesem nauczania, – uczeń może podejmować decyzje dotyczące kształcenia zawodowego

w zależności od własnych potrzeb i możliwości, – rozwiązania programowo – organizacyjne dają możliwość kształtowania

umiejętności zawodowych różnymi drogami, – umiejętności opanowane w ramach poszczególnych modułów dają

możliwość wykonywania określonego zakresu pracy, – wykorzystuje się w szerokim zakresie zasadę transferu umiejętności

i wiedzy, – programy nauczania są elastyczne, poszczególne jednostki można

wymieniać, modyfikować, uzupełniać oraz dostosowywać do poziomu wymaganych umiejętności, potrzeb gospodarki oraz lokalnego rynku pracy. Realizacja modułowego programu nauczania zapewnia opanowanie

przez uczniów umiejętności określonych w podstawie programowej kształcenia w zawodzie oraz przygotowanie do kształcenia ustawicznego.

W pracach nad doborem treści kształcenia i konstruowaniem programu nauczania w układzie modułowym została wykorzystana dostępna literatura, doświadczenia polskie i zagraniczne, a zwłaszcza metodologia MES Międzynarodowej Organizacji Pracy. Według metodologii MES zostały opracowane programy szkolenia dorosłych w ramach projektu TOR #9, którego celem było między innymi zwiększenie mobilności zawodowej osób dorosłych. Opracowany modułowy program nauczania składa się z zestawu modułów kształcenia w zawodzie i odpowiadających im

4

jednostek modułowych, wyodrębnionych na podstawie określonych kryteriów, umożliwiających zdobywanie wiedzy oraz kształtowanie umiejętności i postaw właściwych dla zawodu. Jednostka modułowa stanowi element modułu kształcenia w zawodzie, obejmujący logiczny i możliwy do wykonania wycinek pracy o wyraźnie określonym początku i zakończeniu, nie podlegający zwykle dalszym podziałom, a jego rezultatem jest produkt, usługa lub istotna decyzja.

W strukturze programu wyróżnia się: – założenia programowo – organizacyjne kształcenia w zawodzie, – plany nauczania, – programy modułów i jednostek modułowych.

Moduł kształcenia w zawodzie zawiera: cele kształcenia, wykaz jednostek modułowych, schemat układu jednostek modułowych, literaturę.

Jednostka modułowa zawiera: szczegółowe cele kształcenia, materiał nauczania, ćwiczenia, środki dydaktyczne, wskazania metodyczne do realizacji materiału nauczania, propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć edukacyjnych ucznia.

Schemat korelacji modułów i jednostek modułowych (dydaktyczna mapa programu), zamieszczony w założeniach programowo – organizacyjnych kształcenia w zawodzie umożliwi uczniowi wybór ścieżki edukacyjnej, w zależności od predyspozycji, możliwości intelektualnych oraz wcześniej uzyskanych i potwierdzonych umiejętności.

W programie przyjęto system kodowania modułów i jednostek modułowych, zawierający elementy: – symbol cyfrowy zawodu, zgodnie z obowiązującą klasyfikacją zawodów

szkolnictwa zawodowego, – symbol literowy, oznaczający grupę modułów:

B – dla modułów ogólnozawodowych, Z – dla modułów zawodowych, S – dla modułów specjalizacyjnych,

– cyfra arabska dla kolejnej wyodrębnionej w module jednostki modułowej.

Przykładowy zapis kodowania modułu: 713[05].B1 713[05] – symbol cyfrowy zawodu: posadzkarz, B1 – pierwszy moduł ogólnozawodowy: techniczne podstawy budownictwa, Przykładowy zapis kodowania jednostki modułowej: 713[05].B1.01 713[05] – symbol cyfrowy zawodu: posadzkarz, B1 – pierwszy moduł ogólnozawodowy: techniczne podstawy budownictwa 01 – pierwsza jednostka modułowa wyodrębniona w module B1:

posługiwanie się podstawowymi pojęciami z zakresu budownictwa.

5

I. Założenia programowo – organizacyjne kształcenia w zawodzie

1. Opis pracy w zawodzie

Typowe stanowiska pracy Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie posadzkarz może być

zatrudniony w przedsiębiorstwach budowlanych i zakładach rzemieślniczych na stanowiskach prac posadzkarskich i glazurniczych. Zadania zawodowe Zadania zawodowe posadzkarza obejmują: - wykonywanie nawierzchni podłogowych z materiałów mineralnych,

tworzyw sztucznych, drewna i materiałów drewnopochodnych, - wykonywanie remontów, napraw i renowacji podłóg oraz okładzin

ściennych, - wykonywanie okładzin ściennych wewnętrznych i zewnętrznych. Umiejętności zawodowe W wyniku kształcenia w zawodzie absolwent szkoły powinien umieć: - organizować, użytkować i likwidować stanowisko pracy w zakresie

frontu robót podłogowych i okładzinowych, - rozróżniać materiały budowlane stosowane w robotach podłogowych

i okładzinowych, określać ich cechy techniczne i przydatność stosowania oraz składować je i transportować na stanowisko pracy,

- posługiwać się narzędziami, urządzeniami i sprzętem budowlanym nie wymagającym oddzielnych uprawnień,

- czytać budowlaną dokumentację techniczną w zakresie architektoniczno – budowlanym,

- wykonywać różne rodzaje konstrukcji podłóg w zależności od ich położenia, przeznaczenia itd.,

- wykonywać izolacje akustyczne, termiczne, przeciwwilgociowe, paroszczelne w podłogach i okładzinach ścian,

- wykonywać podkłady w podłogach, - wykonywać nawierzchnie podłogowe z materiałów mineralnych, drewna

i tworzyw sztucznych, - wykonywać okładziny ścienne wewnętrzne i zewnętrzne, - wykonywać remonty, naprawy i renowacje podłóg i okładzin, - wykonywać przedmiary, pomiary inwentaryzacyjne i obmiary

powykonawcze dla robót na stanowisku pracy, - wykonywać zapotrzebowania i rozliczenia materiałowe w zakresie

stanowiska pracy,

6

- korzystać z urządzeń placu budowy, - rozwiązywać proste problemy techniczno – technologiczne na

stanowisku pracy. Wymagania psychofizyczne właściwe dla zawodu - odpowiedzialność i zdyscyplinowanie, - umiejętność działania w zespole, - zdolność podejmowania samodzielnych decyzji, - spostrzegawczość, - koncentracja i podzielność uwagi, - ogólnie dobry stan zdrowia, - sprawność fizyczna, - poczucie równowagi, odporność na zmiany wysokości. 2. Zalecenia dotyczące organizacji procesu dydaktyczno-

wychowawczego Proces kształcenia zawodowego według modułowego programu

nauczania dla zawodu posadzkarz jest realizowany w szkole zawodowej dla młodzieży i w szkole zawodowej dla dorosłych. Program nauczania obejmuje kształcenie ogólnozawodowe i zawodowe. Kształcenie ogólnozawodowe zapewnia orientację w obszarze zawodowym – budownictwo oraz ułatwia ewentualną zmianę zawodu. Kształcenie zawodowe ma na celu przygotowanie absolwenta szkoły do realizacji zadań na typowych dla zawodu stanowiskach pracy. Ogólne i szczegółowe cele kształcenia wynikają z podstawy programowej kształcenia w zawodzie.

Treści programowe zawarte są w trzech modułach: techniczne podstawy budownictwa, technologie wykonywania posadzek, technologie wykonywania okładzin. Moduły uwzględniające zadania zawodowe są podzielone na jednostki modułowe. Każda jednostka modułowa zawiera treść stanowiącą pewną całość, której realizacja umożliwi opanowanie umiejętności, pozwalających na wykonanie określonego zakresu pracy. Czynnikiem sprzyjającym nabywaniu umiejętności zawodowych jest wykonywanie ćwiczeń określonych w poszczególnych jednostkach modułowych.

Program modułu 713[05].B1 – „Techniczne podstawy budownictwa” zawiera ogólnozawodowe treści z obszaru zawodowego – budownictwo. W wyniku realizacji programu uczeń powinien umieć: – posługiwać się podstawowymi pojęciami z zakresu budownictwa, – stosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska, – rozróżniać podstawowe materiały budowlane,

7

– posługiwać się techniczną dokumentacją budowlaną , – magazynować, składować i transportować materiały oraz sprzęt

budowlany. Program modułu powinien być realizowany w pierwszej kolejności.

Program modułu 713[05].Z1 – „Technologie wykonywania posadzek” składa się z dziewięciu jednostek modułowych zawiera treści pozwalające na opanowanie podstawowych umiejętności dla zawodu posadzkarz. Treść modułu obejmuje: prace przygotowawcze do wykonywania robót posadzkarskich, wykonywanie prac posadzkarskich z drewna oraz materiałów mineralnych i z tworzyw sztucznych.

Program modułu 713[05].Z2 – „Technologie wykonywania okładzin” składający się z pięciu jednostek modułowych, obejmuje prace przygotowawcze przy wykonywaniu okładzin oraz wykonywanie okładzin z drewna, z materiałów mineralnych i z tworzyw sztucznych.

Zależności występujące pomiędzy modułami i jednostkami modułowymi przedstawiono w tabelach korelacji.

Tabela korelacji modułów i jednostek modułowych

Orientacyjna liczba godzin

na realizację Symbol jednostki

modułowej

Zestawienie modułów i jednostek modułowych Klasa I Klasa II

713[05].B1 Techniczne podstawy budownictwa

713[05].B1.01 Posługiwanie się podstawowymi pojęciami Z zakresu budownictwa 32

713[05].B1.02 Przestrzeganie przepisów bhp, ppoż. i ochrony środowiska 14

713[05].B1.03 Rozpoznawanie podstawowych materiałów budowlanych 20

713[05].B1.04 Posługiwanie się dokumentacją budowlaną 38

713[05].B1.05 Magazynowanie, składowanie i transportowanie materiałów budowlanych 10

713[05].Z1 Technologie wykonywania posadzek

713[05].Z1.01 Dobieranie materiałów, narzędzi i sprzętu 25

713[05].Z1.02 Przygotowywanie zapraw, klejów i mieszanek betonowych 47

713[05].Z1.03 Wykonywanie izolacji przeciwwilgociowych 25

713[05].Z1.04 Wykonywanie izolacji termicznych i akustycznych 35

713[05].Z1.05 Wykonywanie podkładów pod posadzki 55 713[05].Z1.06 Wykonywanie posadzek jastrychowych 105

713[05].Z1.07 Wykonywanie posadzek z drewna i materiałów drewnopochodnych 130

713[05].Z1.08 Wykonywanie posadzek z materiałów mineralnych 130

8

713[05].Z1.09 Wykonywanie posadzek z tworzyw sztucznych 18 152

713[05].Z2 Technologie wykonywania okładzin

713[05].Z2.01 Dobieranie materiałów, narzędzi i sprzętu 25

713[05].Z2.02 Przygotowywanie zapraw, klejów oraz zaczynu gipsowego 45

713[05].Z2.03 Wykonywanie okładzin z materiałów mineralnych 182

713[05].Z2.04 Wykonywanie okładzin z tworzyw sztucznych 140

713[05].Z2.05 Wykonywanie okładzin z drewna i materiałów drewnopochodnych 140

Na podstawie tabeli korelacji sporządzono dydaktyczną mapę programu nauczania dla zawodu, uwzględniającą schematy układów jednostek modułowych w modułach.

9

Dydaktyczna mapa programu nauczania

713[05].B1.01

713[05].B1.02

713[05].B1.03

713[05].B1.04 713[05].B1.05

713[05].B1 Techniczne podstawy budownictwa

713[05].Z2.01

713[05].Z2.02

713[05].Z2.03

713[05]Z2 Technologie wykonywania

okładzin

713[05].Z2.05

713[05].Z1.01

713[05].Z1.02

713[05].Z1.03

713[05].Z1.05

713[05].Z1 Technologie wykonywania

posadzek

713[05].Z1.04

713[05].Z1.06

713[05].Z2.04

713[05].Z1.07

713[05].Z1.08

713[05].Z1.09

10

Dydaktyczna mapa modułowego programu nauczania stanowi schemat powiązań między modułami i określa kolejność ich realizacji. Nauczyciel powinien ją wykorzystać do planowania zajęć dydaktycznych. Uczeń może wybrać ścieżkę kształcenia w zależności od predyspozycji, posiadanego doświadczenia oraz zgromadzonych dowodów, potwierdzających opanowanie określonych wiadomości i umiejętności. Moduły Z1 i Z2 mogą być realizowane w dowolnej kolejności.

Przedstawiony na schemacie układ jednostek modułowych może być także realizowany w systemie pozaszkolnym (kursowym), umożliwiając uczestnikom szkolenia uzyskanie kwalifikacji zawodowych, potwierdzonych egzaminem zewnętrznym.

Nauczyciel realizujący program nauczania powinien posiadać przygotowanie w zakresie metodologii kształcenia modułowego, aktywizujących metod nauczania, pomiaru dydaktycznego oraz projektowania i opracowywania pakietów edukacyjnych.

Nauczyciel kierujący procesem nabywania umiejętności przez ucznia powinien udzielać pomocy w rozwiązywaniu problemów związanych z realizacją zadań, sterować tempem kształtowania umiejętności zawodowych, z uwzględnieniem predyspozycji oraz doświadczeń uczniów. Nauczyciel, w uzasadnionych przypadkach, może ustalić indywidualny tok kształcenia. Ponadto, powinien rozwijać zainteresowania zawodem, wskazywać na możliwości dalszego kształcenia, zdobywania nowych umiejętności zawodowych. Powinien również kształtować pożądane postawy uczniów jak: rzetelność i odpowiedzialność za pracę, dbałość o jej jakość, o porządek na stanowisku pracy, poszanowanie dla pracy innych osób, dbałość o racjonalne stosowanie materiałów.

Nauczyciel powinien uczestniczyć w organizowaniu bazy techniczno –dydaktycznej oraz ewaluacji programów nauczania, szczególnie w okresie dynamicznych zmian w technologii i technice budowlanej. Wskazane jest opracowywanie przez nauczycieli pakietów edukacyjnych, wspomagających realizację programu nauczania. Pakiety edukacyjne stanowiące obudowę dydaktyczną programu powinny być opracowane zgodnie z metodologią kształcenia modułowego.

Zaleca się, aby kształcenie modułowe było realizowane metodami aktywizującymi, jak: metoda tekstu przewodniego, metoda samokształcenia kierowanego, metoda sytuacyjna oraz metoda projektów i ćwiczeń praktycznych. Dominującą metodą nauczania są ćwiczenia praktyczne. Wskazane jest wykorzystywanie filmów dydaktycznych oraz organizowanie wycieczek do magazynów, sklepów z materiałami i narzędziami, na targi, wystawy materiałów i sprzętu. Podczas realizacji procesu dydaktycznego należy położyć nacisk na samokształcenie z wykorzystaniem materiałów innych niż podręczniki, jak: normy, instrukcje, poradniki i pozatekstowe

11

źródła informacji. W realizacji treści kształcenia, w tym ćwiczeń, należy uwzględniać współczesne technologie, materiały, narzędzia i sprzęt.

Prowadzenie zajęć metodami aktywizującymi wymaga przygotowania materiałów metodycznych, jak: tekst przewodni, instrukcja do metody projektów, karty instrukcyjne do samokształcenia kierowanego, instrukcje do wykonywania ćwiczeń, instrukcje stanowiskowe, bezpieczeństwa i higieny pracy.

Istotnym elementem organizacji procesu dydaktycznego jest system sprawdzania i oceniania osiągnięć szkolnych ucznia. Wskazane jest prowadzenie badań diagnostycznych, kształtujących i sumatywnych.

Badania diagnostyczne mają na celu dokonanie oceny poziomu wiedzy i umiejętności uczniów w początkowej fazie kształcenia.

Badania kształtujące powinny być przeprowadzone zarówno w trakcie pojedynczych zajęć, jak i zamkniętego cyklu. Mają na celu dostarczanie bieżących informacji o efektywności nauczania, uczenia się. Informacje uzyskane w wyniku badań pozwalają na dokonanie niezbędnych korekt w procesie nauczania.

Badania sumatywne powinny być prowadzone po zakończeniu realizacji programu jednostki modułowej. Ocenianie powinno uświadamiać uczniowi poziom jego osiągnięć w stosunku do wymagań edukacyjnych, wdrażać do systematycznej pracy, samokontroli i samooceny. Sprawdzanie i ocenianie osiągnięć uczniów powinno być realizowane za pomocą sprawdzianów: ustnych, pisemnych i praktycznych, obserwacji czynności ucznia, pomiaru dydaktycznego.

Sprawdzanie i ocenianie osiągnięć szkolnych wymaga od nauczyciela określenia kryteriów i norm oceny, opracowania testów osiągnięć szkolnych, arkuszy obserwacji i arkuszy oceny postępów.

Środki dydaktyczne, niezbędne w organizacji i prowadzeniu modułowego procesu kształcenia, powinny stanowić: pomoce dydaktyczne, materiały dydaktyczne, techniczne środki kształcenia, dydaktyczne środki pracy. Pracownie powinny być wyposażone w środki dydaktyczne, które zostały określone w jednostkach modułowych.

Podana w tabelach wykazu jednostek modułowych orientacyjna liczba godzin na realizację może ulegać zmianie w zależności od stosowanych przez nauczyciela metod i środków dydaktycznych.

W zintegrowanym procesie kształcenia modułowego nie ma podziału na zajęcia teoretyczne i praktyczne. Formy organizacyjne pracy uczniów powinny być dostosowane do treści i metod kształcenia.

Zaleca się, aby zajęcia były prowadzone w grupach 12 – 16 osobowych. Proponowane formy organizacyjne: praca w zespołach 2 – 4 osobowych i praca indywidualna.

Kształtowanie umiejętności praktycznych powinno odbywać się na odpowiednio wyposażonych ćwiczeniowych stanowiskach

12

symulacyjnych w pracowniach ćwiczeń praktycznych, warsztatach oraz na stanowiskach roboczych na budowie. Przy stanowiskach ćwiczeniowych należy stworzyć odpowiednie warunki, umożliwiające przyswajanie wiedzy związanej z wykonywaniem ćwiczeń. Ćwiczeniowe stanowisko pracy ucznia powinna stanowić wydzielona

część pracowni ćwiczeń praktycznych, warsztatów, hali. Korzystając ze zgromadzonych narzędzi i sprzętu uczeń wykona określone zadanie.

Na podstawie analizy zadań zawodowych określonych dla zawodu posadzkarz można wytypować następujące stanowiska pracy – miejsca indywidualnego kształtowania umiejętności zawodowych ucznia: – stanowisko do wykonywania izolacji, – stanowisko do wykonywania podkładów pod posadzki, – stanowisko do wykonywania posadzek z różnych materiałów, – stanowisko do wykonywania okładzin z różnych materiałów.

Szkoła podejmująca kształcenie w zawodzie systemem modułowym powinna posiadać odpowiednie warunki lokalowe wraz z wyposażeniem. Pracownia ćwiczeń praktycznych, w której zaleca się realizować proces dydaktyczny, powinna posiadać: – stanowiska ćwiczeń praktycznych, wyposażone w niezbędne narzędzia,

sprzęt i urządzenia, – stanowiska pracy uczniów, dostosowane do różnych form

organizacyjnych (praca grupowa, praca indywidualna), – stanowisko nauczyciela wyposażone w sprzęt audiowizualny

i multimedialny, – bibliotekę podręczną odpowiadającą potrzebom samodzielnego lub

grupowego uczenia się, – podręczny magazyn materiałów instalacyjnych i budowlanych.

Stosowanie metody tekstu przewodniego i metody projektów wymaga odpowiedniego wyposażenia pracowni ćwiczeń praktycznych w sprzęt i urządzenia techniczne , umożliwiające organizację pracy w grupach 2 – 4 osobowych lub wieloosobowych zespołach.

Wskazane jest, żeby uczestnicy kształcenia modułowego mieli możliwość zapoznania się z rzeczywistymi warunkami budowy, poznali organizację placu budowy, warunki magazynowania materiałów, sprzętu, zabezpieczenia budowy pod względem bhp, specyfikę pracy indywidualnej i zespołowej oraz organizację stanowisk pracy.

Konieczne są systematyczne działania szkoły, takie jak: – organizowanie zaplecza technicznego, umożliwiającego wykonanie

oprogramowania dydaktycznego, – współpraca z zakładami pracy (przedsiębiorstwami budowlanymi,

warsztatami rzemieślniczymi), związanymi z kierunkiem kształcenia w celu aktualizacji treści kształcenia zawodowego, odpowiadających wymaganiom technologii, techniki oraz wymaganiom rynku pracy,

13

– doskonalenie nauczycieli w zakresie metodologii kształcenia modułowego, aktywizujących metod nauczania, pomiaru dydaktycznego oraz projektowania pakietów edukacyjnych.

14

II. Plany nauczania PLAN NAUCZANIA Szkoła zawodowa dla młodzieży Zawód: posadzkarz 713[05]

Lp.

Moduły kształcenia w zawodzie Liczba godzin

w okresie nauczania (2 lata)

1. Techniczne podstawy budownictwa 114

2. Technologie wykonywania posadzek 722 3. Technologie wykonywania okładzin 532

Razem 1368∗

∗ W przypadku dłuższego niż 2 – letni okres nauczania liczba godzin zmienia się proporcjonalnie

PLAN NAUCZANIA Szkoła zawodowa dla dorosłych Zawód: posadzkarz 713[05]

Lp.

Zajęcia edukacyjne

Liczba godzin w okresie nauczania

(2 lata) Forma stacjonarna

Liczba godzin w okresie nauczania

(2 lata) Forma zaoczna

1. Techniczne podstawy budownictwa 76 36

2. Technologie wykonywania posadzek 570 270

3. Technologie wykonywania okładzin 418 198

Razem 1064∗ 504∗

∗ W przypadku dłuższego niż 2 – letni okres nauczania liczba godzin zmienia się proporcjonalnie.

15

III. III. Moduły kształcenia w zawodzie Moduł 713 [05]. B1 Techniczne podstawy budownictwa 1. Cele kształcenia W wyniku procesu kształcenia uczeń/słuchacz powinien umieć: – stosować terminologię budowlaną, – odróżniać technologie wykonania budynku, – przestrzegać zasad bezpiecznej pracy, przewidywać i zapobiegać

zagrożeniom, – stosować procedury udzielania pierwszej pomocy osobom

poszkodowanym, – rozpoznawać i charakteryzować podstawowe materiały budowlane, – odczytywać i interpretować rysunki budowlane, – posługiwać się dokumentacją budowlaną, – wykonywać przedmiary i obmiary robót, – wykonywać pomiary i rysunki inwentaryzacyjne, – organizować stanowiska składowania i magazynowania, – transportować materiały budowlane. 2. Wykaz jednostek modułowych

Symbol jednostki

modułowej

Nazwa jednostki modułowej Orientacyjna liczba godzin na

realizację

713[05] B1.01 Posługiwanie się podstawowymi pojęciami z zakresu budownictwa

32

713[05] B1.02 Przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska

14

713[05] B1.03

Rozpoznawanie podstawowych materiałów budowlanych

20

713[05] B1.04 Posługiwanie się dokumentacją techniczną 38 713[05] B1.05 Magazynowanie, składowanie

i transportowanie materiałów budowlanych 10

Razem 114

16

3. Schemat układu jednostek modułowych

Realizację programu rozpoczyna się od jednostki modułowej 01– „Posługiwanie się podstawowymi pojęciami z zakresu budownictwa” stanowiącej podbudowę do realizacji pozostałych jednostek modułowych. Jednostka modułowa 02 – „Przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska" powinna być realizowana przed jednostką modułową 03. Jednostki modułowe 04 i 05 mogą być realizowane równolegle (w dowolnej kolejności).

713[05].B1.01 Posługiwanie się podstawowymi

pojęciami z zakresu budownictwa

713[05].B1.03 Rozpoznawanie podstawowych

materiałów budowlanych

713[05].B1.05 Magazynowanie, składowanie i transportowanie materiałów

budowlanych

713[05].B1.04 Posługiwanie się dokumentacją

techniczną

713[05].B1.02 Przestrzeganie przepisów

bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska

713[05].B1 Techniczne podstawy

budownictwa

17

4. Literatura Baranowicz W.: Wytyczne w zakresie ochrony przeciwpożarowej oraz wzór instrukcji bezpieczeństwa pożarowego dla obiektów szkół. MEN, Warszawa 1997 Jerzak M.: Bezpieczeństwo i higiena pracy w budownictwie. PWN, Warszawa 1980 Kowalewski S., Dąbrowski A., Dąbrowski M.: Zagrożenia mechaniczne. Centralny Instytut Ochrony Pracy, Warszawa 1997 Kuczyński A., Lenkiewicz W.: Zarys budownictwa ogólnego. WSiP, Warszawa 1999 Mac S., Leowski J.: Bezpieczeństwo i Higiena Pracy. Podręcznik dla szkół zasadniczych. WSiP, Warszawa 1999 Poradnik kierownika budowy. Praca zbiorowa. PZiTB. Arkady, Warszawa 1989 Poradnik majstra budowlanego. Praca zbiorowa. Arkady, Warszawa 1997 Szymański E.: Materiałoznawstwo budowlane. WSiP, Warszawa 1999 Szymański E., Wrześniowski Z.: Materiały budowlane. WSiP, Warszawa 1997 Urban L.: Murarstwo i tynkarstwo. Podręcznik dla ZSZ. WSiP, Warszawa 1995 Wasilewski Z.: BHP na placu budowy. Arkady, Warszawa 1989 Wojciechowski L.: Materiały budowlane w budownictwie indywidualnym. Arkady, Warszawa 1998 Wojciechowski L.: Zawodowy rysunek budowlany. WSiP, Warszawa 1999 Wojewoda K.: Magazynowanie, składowanie i transportowanie materiałów budowlanych. Zeszyt 3. Podręcznik dla ucznia. REA, Warszawa 1999 Wolski Z.: Zarys materiałoznawstwa budowlanego. WSiP, Warszawa 1994 Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 26.09.1997r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy Dz. U. Nr 129, poz. 844 Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 3.11.1992r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków i innych obiektów budowlanych i terenów Dz. U. Nr 92, poz. 460; Dz. U. Nr 102/95, poz.507 Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28.07.1998r. w sprawie ustalenia okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy oraz sposobu ich dokumentowania, a także zakresu informacji zamieszczonych w rejestrze wypadków przy pracy Dz. U. Nr 115, poz. 744 Rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 1.10.1993r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy eksploatacji, remontach i konserwacji sieci kanalizacyjnych Dz. U. Nr 96, poz. 437 Rozporządzenie Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 28.03.1972r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny

18

pracy przy wykonywaniu robót budowlano – montażowych i rozbiórkowych Dz.U. Nr 13, poz. 93 Zarządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 15.12.1994r. w sprawie dziennika budowy oraz tablicy informacyjnej M.P. Nr 2, poz. 29 z 1995r. Kodeks Pracy (aktualnie obowiązujący) Czasopisma specjalistyczne: MURATOR, ATLAS, MATERIAŁY BUDOWLANE. Wykaz literatury należy aktualizować w miarę ukazywania się nowych pozycji wydawniczych.

19

Jednostka modułowa 713[05].B1.01 Posługiwanie się podstawowymi pojęciami z zakresu budownictwa 1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia uczeń / słuchacz powinien umieć: – rozróżnić rodzaje budowli i budynków, – rozróżnić obciążenia działające na budowlę, – rozróżnić elementy konstrukcyjne i niekonstrukcyjne budynku, – określić metody wykonawstwa budowlanego, – zidentyfikować rodzaje gruntu, – scharakteryzować rodzaje wykopów i fundamentów, – określić przebieg robót budowlanych, – rozróżnić rodzaje ścian ze względu na konstrukcję i rodzaj materiału, – rozróżnić rodzaje schodów i elementy klatki schodowej, – rozróżnić rodzaje stropów, dachów i stropodachów, – rozróżnić materiały i technologie wykończenia budynku, – rozróżnić rodzaje izolacji, – rozpoznać instalacje i sieci występujące w budownictwie. 2. Materiał nauczania Rodzaje budowli i budynków. Elementy składowe budynku i ich funkcje. Obciążenia działające na budynek. Metody wykonawstwa w budownictwie. Grunty budowlane. Roboty ziemne. Fundamenty. Ściany. Schody. Stropy. Dachy i stropodachy. Roboty wykończeniowe. Instalacje w budynku.

3. Ćwiczenia • Nazywanie przedstawionych na rysunku elementów. • Wskazywanie na rysunku położenia elementów budynku. • Zestawianie przedstawionych na rysunku elementów w grupy

konstrukcyjne i niekonstrukcyjne.

20

4. Środki dydaktyczne Dokumentacja budowlana. Modele budowli i elementów budowli. Podstawowe materiały budowlane. Zestawy norm budowlanych, instrukcje, atesty, certyfikaty. Katalogi i materiały reklamowe. Czasopisma specjalistyczne (Murator, Atlas, Materiały Budowlane). Filmy dydaktyczne, plansze poglądowe. 5. Wskazania metodyczne do realizacji materiału nauczania

Treść jednostki modułowej wspólna dla zawodów budowlanych dotyczy działu gospodarki związanego ze wznoszeniem, konserwacją i rozbiórką obiektów budowlanych. Bazą, punktem wyjścia do dalszego kształcenia jest opanowanie przez ucznia podstawowych pojęć i terminologii budowlanej. W praktyce budowlanej często używane są określenia żargonowe i zapożyczone. W związku z tym wskazane jest zwracanie uwagi na posługiwanie się przez uczniów poprawną terminologią. Zaleca się, żeby w trakcie realizacji programu nauczania rozszerzać w miarę potrzeb te zagadnienia, które dotyczą bezpośrednio zawodu.

W pracy nauczyciela powinny znaleźć zastosowanie przede wszystkim metody aktywizujące: sytuacyjna, inscenizacji, dyskusja dydaktyczna, gier dydaktycznych oraz metoda projektów. Dla ułatwienia zrozumienia realizowanych treści, wskazane jest wykonywanie ćwiczeń, prezentowanie filmów dydaktycznych, organizowanie wycieczek na budowę, do zakładów produkujących materiały budowlane.

Zajęcia należy prowadzić w pracowni szkolnej, w terenie, na budowie, w zakładzie produkcji materiałów. Należy stosować zarówno indywidualną, jak i grupową formę pracy uczniów. Praca w grupach sprawia, że zdolności i umiejętności uczniów sumują się i wzrasta jakość pracy. Praca w grupach pozwala także na zdobywanie przez uczniów umiejętności ponadzawodowych, jak: komunikowanie się, współpraca w zespole, prezentowanie wyników.

Uczniowie powinni mieć możliwość korzystania z różnych źródeł informacji (internet, normy, instrukcje, poradniki, atesty, materiały informacyjne producentów). 6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć

edukacyjnych ucznia Sprawdzanie postępów ucznia powinno odbywać się w trakcie realizacji programu jednostki modułowej na podstawie kryteriów przedstawionych na początku zajęć. Podczas kontroli i oceny należy sprawdzać umiejętności uczniów w operowaniu zdobytą wiedzą, zwracać uwagę

21

na merytoryczną jakość wypowiedzi, właściwe stosowanie pojęć technicznych, poprawność wnioskowania. Ocena osiągnięć szkolnych powinna aktywizować i mobilizować do pracy zarówno ucznia jak i nauczyciela. Proces oceniania powinien obejmować:

– diagnozę stanu wiedzy i umiejętności uczniów pod kątem założonych celów kształcenia,

– identyfikowanie postępów uczących się w toku realizacji treści kształcenia oraz rozpoznawanie trudności w osiąganiu założonych celów kształcenia,

– sprawdzanie wiedzy i umiejętności ucznia po zrealizowaniu treści kształcenia. Podczas realizacji programu nauczania należy oceniać uczniów w zakresie wyodrębnionych celów kształcenia na podstawie:

– ustnych sprawdzianów poziomu wiadomości i umiejętności – pisemnych sprawdzianów (testy osiągnięć szkolnych), – obserwacji ucznia podczas wykonywania zadań (ćwiczenia). Kontrolę poprawności wykonania ćwiczenia należy przeprowadzić w trakcie i po jego wykonaniu. Uczeń powinien samodzielnie sprawdzić wyniki swojej pracy według przygotowanego przez nauczyciela arkusza oceny postępów. Potem kontroli według tego samego arkusza powinien dokonać nauczyciel oceniając poprawność, jakość i staranność wykonania zadania. Po zakończeniu realizacji programu jednostki modułowej proponuje się zastosowanie testu dydaktycznego wielostopniowego. Zadania w teście mogą być otwarte (krótkiej odpowiedzi, z luką) lub zamknięte (wyboru wielokrotnego, na dobieranie, prawda –fałsz).

22

Jednostka modułowa 713[05].B1.02 Przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska 1. Szczegółowe cele kształcenia W wyniku procesu kształcenia uczeń / słuchacz powinien umieć: – zinterpretować podstawowe akty prawne, prawa i obowiązki pracownika

oraz pracodawcy, związane z bezpieczeństwem i higieną pracy, – dostrzec zagrożenia związane z wykonywaną pracą, – zastosować zasady bezpiecznej pracy, – zastosować procedury udzielania pierwszej pomocy osobom

poszkodowanym, – zastosować odpowiednie zabezpieczenia terenu budowy, – zareagować w przypadku zagrożenia pożarowego, zgodnie

z instrukcją przeciwpożarową, – zastosować podręczny sprzęt oraz środki gaśnicze, zgodnie

z zasadami ochrony przeciwpożarowej, – zastosować zasady ochrony środowiska naturalnego, – dobrać i zastosować odzież ochronną oraz środki ochrony indywidualnej

w zależności od prowadzonych prac budowlanych, – przewidzieć i zapobiec zagrożeniom życia i zdrowia pracowników, – zastosować zasady bezpiecznej pracy podczas styczności

z urządzeniami elektrycznymi.

2. Materiał nauczania Prawna ochrona pracy. Wymagania higieniczno-sanitarne i bezpieczeństwa pracy oraz bezpieczeństwa przeciwpożarowego w budownictwie. Wentylacja i klimatyzacja pomieszczeń pracy. Czynniki szkodliwe, uciążliwe i niebezpieczne występujące w procesach pracy. Zasady kształtowania bezpiecznych i higienicznych warunków pracy. Zabezpieczenie urządzeń napędowych. Bezpieczeństwo pracy przy urządzeniach elektrycznych. Środki ochrony indywidualnej i zbiorowej. Bezpieczeństwo pracy przy urządzeniach pod ciśnieniem. Zagrożenia pożarowe, zasady ochrony przeciwpożarowej. Zasady bezpieczeństwa przy transporcie oraz magazynowaniu materiałów i wyrobów. Zasady ochrony środowiska na stanowisku pracy. Organizacja pierwszej pomocy w wypadkach przy pracy. Zabezpieczenie miejsca wypadku.

23

3. Ćwiczenia • Dobieranie środków ochrony indywidualnej stosownie do rodzaju pracy. • Udzielanie pierwszej pomocy osobie rażonej prądem elektrycznym,

zgodnie z zasadami. • Opanowanie sposobu alarmowania straży pożarnej, zgodnie

z instrukcją • Dobieranie sprzętu i środków gaśniczych w zależności od rodzaju

pożaru. • Stosowanie podręcznego sprzętu i środków gaśniczych do gaszenia

zarzewia pożaru. • Wykonanie (na fantomie) sztucznego oddychania, zgodnie

z obowiązującymi zasadami. 4. Środki dydaktyczne Teksty przewodnie do ćwiczeń. Kodeks Pracy. Przepisy dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy w budownictwie. Polskie Normy i akty prawne dotyczące ergonomii. Ilustracje i fotografie - zagrożenia na stanowiskach pracy. Wyposażenie do nauki udzielania pomocy przedlekarskiej (fantom, niezbędne środki medyczne). Typowy sprzęt gaśniczy, gaśnice. Odzież ochronna i sprzęt ochrony indywidualnej. Regulaminy i instrukcje dotyczące obsługi urządzeń stwarzających zagrożenia. Foliogramy i przezrocza – typowe zagrożenia w budownictwie i na stanowiskach pracy. Filmy dydaktyczne – procedury postępowania w razie wypadków przy pracy, udzielanie pomocy przedlekarskiej. Filmy dydaktyczne – ochrona środowiska na stanowiskach pracy. Filmy dydaktyczne – zagrożenia pożarowe, zachowanie pracowników w przypadku powstania pożaru i w sytuacjach awarii technologicznych. 5. Wskazania metodyczne do realizacji materiału nauczania

Treść jednostki modułowej obejmuje: podstawowe pojęcia z dziedziny bhp, zasady kształtowania bezpiecznych i higienicznych warunków pracy oraz zasady bezpieczeństwa na stanowisku pracy. Podczas realizacji programu nauczania należy zwrócić uwagę na obowiązki pracownika i pracodawcy w zakresie bhp, znaczenie ochrony zdrowia w pracy zawodowej oraz nieprawidłowości, które mogą wystąpić w procesie pracy w zakresie bhp, ochrony p.poż i ochrony środowiska. Zaleca się, aby podczas realizacji programu nauczania stosować aktywizujące metody nauczania: inscenizacji, sytuacyjną, dyskusję dydaktyczną, tekstu

24

przewodniego oraz ćwiczeń praktycznych z zastosowaniem środków ochrony indywidualnej i sprzętu.

Metoda tekstu przewodniego wymaga przygotowania materiałów do wykonania ćwiczenia: pytań prowadzących i formularzy do wypełnienia. Nauczyciel prowadzący zajęcia powinien być specjalistą z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy.

Program jednostki modułowej należy realizować w pracowni symulacyjnej bhp, wyposażonej w standardowe techniczne środki kształcenia. Ilość środków dydaktycznych jest uzależniona od liczby stanowisk symulacyjnych. Zajęcia powinny odbywać się w grupach 2 – 3 osobowych.

Podczas ćwiczeń uczeń powinien opanować umiejętności rozpoznawania i stosowania sprzętu, wykonywania określonych czynności, związanych z udzielaniem pomocy osobom poszkodowanym. Konieczne jest uświadomienie uczniom, że ochrona człowieka w środowisku pracy jest zagadnieniem nadrzędnym. 6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć

edukacyjnych ucznia Do sprawdzania osiągnięć szkolnych uczniów proponuje się

zastosować: sprawdzian ustny, sprawdzian pisemny, obserwację czynności ucznia podczas wykonywania ćwiczeń, pomiar dydaktyczny. Zaleca się prowadzenie badań diagnostycznych, kształtujących i sumatywnych. W badaniach sumatywnych, które prowadzone są na zakończenie realizacji programu jednostki modułowej, wskazane jest zastosowanie pomiaru dydaktycznego. Wiadomości teoretyczne niezbędne do realizacji czynności praktycznych mogą być sprawdzane za pomocą testów osiągnięć szkolnych. Zadania w teście mogą być otwarte (krótkiej odpowiedzi, z luką) lub zamknięte (wyboru wielokrotnego, na dobieranie, prawda-fałsz).

Proponuje się sprawdzanie umiejętności praktycznych przez obserwację czynności wykonywanych przez ucznia podczas realizacji ćwiczeń oraz stosowanie testów sprawdzających z zadaniami praktycznymi (typu próba pracy).

Obserwując czynności ucznia podczas wykonywania ćwiczeń i dokonując oceny pracy, należy zwrócić uwagę na: – wykonywanie pracy zgodnie z przepisami bhp, – udzielanie pomocy przedlekarskiej, – stosowanie sprzętu przeciwpożarowego oraz środków gaśniczych.

Kontrolę poprawności wykonania ćwiczeń należy prowadzić w trakcie i po jego wykonaniu. Uczeń powinien samodzielnie sprawdzić wyniki swojej pracy według przygotowanego przez nauczyciela arkusza oceny postępów. Potem kontroli powinien dokonać nauczyciel według tego samego arkusza.

25

W ocenianiu osiągnięć uczniów należy uwzględnić zasady: – wynik sprawdzianu opanowania umiejętności powinien mieć charakter

alternatywny, co oznacza, że uczeń umie lub jeszcze nie umie poprawnie wykonać ćwiczenia,

– opanowanie umiejętności może mieć różną biegłość; ćwiczenie może być wykonane szybciej lub wolniej, bezbłędnie lub z błędem zauważonym i poprawionym przez ucznia. Podstawą uzyskania przez ucznia pozytywnej oceny powinno być

poprawne wykonanie ćwiczeń, zaproponowanych w programie jednostki modułowej.

26

Jednostka modułowa 713[05].B1.03 Rozpoznawanie podstawowych materiałów budowlanych 1. Szczegółowe cele kształcenia W wyniku procesu kształcenia uczeń / słuchacz powinien umieć: – rozpoznać spoiwa budowlane, – rozpoznać kruszywa, – rozpoznać lepiszcza bitumiczne, – rozpoznać ceramiczne wyroby budowlane, – rozpoznać szkła budowlane, – rozpoznać metale budowlane, – rozpoznać drewno budowlane i materiały drewnopochodne, – rozpoznać tworzywa sztuczne stosowane w budownictwie, – rozpoznać materiały malarskie, – rozpoznać materiały impregnacyjne i grzybobójcze, – rozpoznać materiały do izolacji przeciwwilgociowych, – rozpoznać materiały do izolacji cieplnych i dźwiękochłonnych, – rozpoznać naturalne materiały kamienne, – rozpoznać materiały występujące w instalacjach i sieciach, – określić właściwości fizyczne, chemiczne i mechaniczne materiałów

budowlanych, – rozróżnić zaprawy budowlane, – określić skład zapraw, – przygotować podstawowe rodzaje zapraw, – rozróżnić rodzaje betonów, – określić skład betonów zwykłych, – przygotować mieszanki betonowe zwykłe, – rozpoznać materiały składowe zapraw i betonów, – określić zastosowanie poszczególnych materiałów budowlanych, – zastosować zasady bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony

środowiska podczas prac z materiałami budowlanymi. 2. Materiał nauczania Fizyczne, chemiczne i mechaniczne właściwości materiałów budowlanych. Ceramiczne wyroby budowlane. Naturalne materiały kamienne. Kruszywa budowlane. Spoiwa budowlane. Woda do celów budowlanych. Zaprawy budowlane. Betony.

27

Wyroby z zapraw i betonów. Lepiszcza bitumiczne. Materiały do izolacji przeciwwilgociowych, cieplnych i dźwiękowych. Drewno budowlane i materiały drewnopochodne. Metale i wyroby metalowe stosowane w budownictwie. Szkło budowlane. Tworzywa sztuczne i wyroby z tworzyw sztucznych stosowane w budownictwie. Materiały malarskie. Materiały do zabezpieczania i konserwacji materiałów budowlanych. 3. Ćwiczenia • Rozpoznawanie przedstawionych próbek materiałów i określanie ich

zastosowania. • Ocenianie jakości i przydatności przedstawionych próbek materiałów

budowlanych, zgodnie z wymaganiami technicznymi. • Przygotowanie sposobem ręcznym określonej ilości zaprawy wapiennej

o proporcji 1:2 do robót murarskich metodą objętościową, zgodnie z wymaganiami technicznymi.

• Przygotowanie, z zastosowaniem betoniarki, określonej ilości zaprawy wapienno – cementowej o proporcji 1:2:6 do robót murarskich metodą objętościową, zgodnie z wymaganiami technicznymi.

• Przygotowanie sposobem ręcznym według receptury określonej ilości mieszanki betonowej zwykłej o konsystencji plastycznej, zgodnie z wymaganiami technicznymi.

• Wykonanie zabezpieczenia drewna na elementy więźby dachowej przed owadami i grzybami (dobór środków i sposobów zabezpieczenia), zgodnie z wymaganiami technicznymi, warunkami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony środowiska.

• Określanie rodzajów materiałów budowlanych, ich podstawowych parametrów ,cech, zastosowania i warunków przechowywania. na podstawie przedstawionych opakowań, etykiet.

4. Środki dydaktyczne Stożek pomiarowy do badania konsystencji zapraw. Próbki materiałów budowlanych w opakowaniach i bez. Skrzynia murarska, łopata, wiadro. Betoniarka. Sprzęt komputerowy z oprogramowaniem umożliwiającym dostęp do internetu.

28

5. Wskazania metodyczne do realizacji materiału nauczania Treść jednostki modułowej jest niezbędna do dalszej nauki

w zawodach budowlanych. Szczególną uwagę należy zwrócić na podstawowe dla zawodu materiały budowlane. W procesie nauczania-uczenia się powinny znaleźć zastosowanie metody aktywizujące i podające: pokaz z opisem materiałów, metoda tekstu przewodniego, ćwiczenia praktyczne. Każdy uczeń powinien mieć możliwość bezpośredniej identyfikacji materiałów. Wskazane jest prowadzenie ćwiczeń praktycznych w grupach 2 – 3 osobowych, umożliwiając uczniom wielokrotne ich wykonywanie, aż do uzyskania zadowalających wyników.

Ze względu na dużą różnorodność i wytwarzanie nowych materiałów, należy kształtować umiejętność trafnego wyboru materiałów, z uwzględnieniem jakości, trwałości, możliwości zastosowania, ochrony środowiska oraz czynnika ekonomicznego. Wskazane jest korzystanie z internetu do pozyskiwania informacji dotyczących materiałów budowlanych, zamieszczanych przez firmy budowlane.

Pracownia powinna być wyposażona w potrzebne materiały budowlane, przynajmniej w postaci próbek, opakowania oraz informatory producentów różnych materiałów budowlanych.

Wskazane jest organizowanie wycieczek do sklepu lub hurtowni z materiałami budowlanymi, a także na teren budowy w celu poznania stosowanych materiałów.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie osiągnięć ucznia powinno odbywać się przez cały czas realizacji jednostki modułowej na podstawie kryteriów przedstawionych na początku zajęć. Wiedza niezbędna do realizacji zadań praktycznych może być sprawdzana za pomocą testów osiągnięć szkolnych. Zadania w teście powinny dotyczyć rodzajów, zastosowania i podstawowych właściwości materiałów.

Proponuje się sprawdzanie umiejętności praktycznych przez obserwację wykonywanych czynności podczas realizacji ćwiczeń oraz zastosowanie testów sprawdzających z zadaniami praktycznymi (typu próba pracy).

Obserwując czynności ucznia podczas wykonywania ćwiczeń i dokonując oceny pracy należy zwrócić uwagę na: – rozpoznawanie próbek materiałów oraz materiałów w warunkach

ich przechowywania – rozróżnianie grup materiałów budowlanych, – określanie zastosowania materiałów, – charakteryzowanie właściwości materiałów, – przygotowywanie podstawowych zapraw i mieszanek betonowych,

29

– przestrzeganie zasad bhp i ochrony środowiska. Każdy uczeń powinien wykazać się umiejętnością przygotowania

podstawowych zapraw i mieszanek betonowych na podstawie zadanej receptury.

Przed przystąpieniem do wykonania zadania należy sprawdzić znajomość podstaw teoretycznych. W zależności od warunków może to być sprawdzian pisemny lub ustny, obejmujący rodzaje, zastosowanie i podstawowe właściwości materiałów budowlanych. Pozytywna ocena sprawdzianu powinna być warunkiem przystąpienia do wykonania ćwiczeń.

Podczas wykonywania ćwiczeń należy obserwować pracę uczniów, a wyniki oceniać w skali dwustopniowej: umie, nie umie.

W ocenie osiągnięć ucznia po zakończeniu realizacji programu jednostki modułowej należy uwzględnić wyniki sprawdzianu oraz poziom wykonania ćwiczeń.

30

Jednostka modułowa 713[05].B1.04 Posługiwanie się dokumentacją techniczną 1. Szczegółowe cele kształcenia W wyniku procesu kształcenia uczeń / słuchacz powinien umieć: – określić znaczenie rysunku technicznego, – dobrać papiery rysunkowe i przybory do rysowania, – rozróżnić i zastosować znormalizowane linie rysunkowe, – posłużyć się skalą, – zwymiarować i opisać rysunki, – zastosować podstawowe zasady geometrii wykreślnej, – dobrać dokumentację techniczno – budowlaną do realizacji zadania, – rozróżnić poszczególne elementy dokumentacji, – wykorzystać informacje zawarte w opisie technicznym, – rozróżnić oznaczenia graficzne zastosowane w dokumentacji, – odczytać rzuty poziome i przekroje pionowe, – przenieść wymiary z dokumentacji na miejsce realizacji prac, – wykonać szkice elementów budowlanych i obiektów, – odczytać rysunki elementów konstrukcyjnych i niekonstrukcyjnych, – odczytać kompletną dokumentację, – wykonać przedmiary robót, – przeprowadzić pomiary, sporządzić rysunki inwentaryzacyjne. 2. Materiał nauczania Rodzaje i znaczenie rysunków technicznych. Materiały i przybory do rysowania. Opisywanie i wymiarowanie. Zasady geometrii wykreślnej. Elementy składowe projektu. Oznaczenia graficzne na rysunkach budowlanych. Rysunki robocze. Podstawowe zasady wykonywania rzutów i pionowych przekrojów budynku. Podstawowe zasady przedmiarowania. Zasady wykonywania pomiarów i szkiców inwentaryzacyjnych. 3. Ćwiczenia • Dobieranie papieru oraz przyrządów do wykonania szkiców

i rysunków w określonej skali. • Dobieranie linii rysunkowych do wykreślania osi przedmiotów, urwania

przekrojów, linii wymiarowych oraz oddzielenia widoku od przekroju, zgodnie z normami.

31

• Sporządzanie w aksonometrii szkicu cegły ceramicznej pełnej. • Przenoszenie wymiarów z rzutów i przekrojów na stanowisko pracy. • Wykonanie rysunku graniastosłupa o określonych wymiarach w trzech

rzutach. • Odczytywanie rzutu poziomego parteru budynku jednorodzinnego

sporządzonego w skali 1:50, z uwzględnieniem wymiarowania oraz oznaczeń graficznych.

• Odczytywanie pionowego przekroju budynku jednorodzinnego w skali 1:50.

• Odczytywanie rodzajów kanałów dymowych, spalinowych i wentylacyjnych oraz bruzd i wnęk z dokumentacji sporządzonej w skali 1:50.

• Sporządzanie inwentaryzacyjnego szkicu rzutu poziomego np. pracowni rysunku technicznego, z zachowaniem obowiązujących zasad wymiarowania.

4. Środki dydaktyczne Dokumentacja techniczna budynku. Papiery rysunkowe. Przybory i przyrządy do rysowania. Wzory pisma znormalizowanego. Model rzutni prostokątnej. Modele konstrukcji budowlanych. Normy graficznych oznaczeń budowlanych. Normy oznaczeń elementów budynku. Modele brył geometrycznych. Plansze poglądowe, foliogramy, fazogramy. Rysunki techniczne zwymiarowane i opisane. Materiały budowlane. Stoły kreślarskie. Taśma miernicza. Przymiary rysunkowe. 5. Wskazania metodyczne do realizacji materiału nauczania

Realizacja treści programowych jednostki modułowej ma na celu ukształtowanie umiejętności wykonywania i czytania szkiców elementów i obiektów budowlanych oraz posługiwania się dokumentacją techniczno-budowlaną. Program nauczania należy realizować za pomocą opisu i wyjaśnienia w połączeniu z pokazem i ćwiczeniami. Pokaz rysunków powinno się ograniczać, a jeżeli jest to niezbędne, odsłaniać je w momencie, kiedy są omawiane, czytane bądź przerysowywane. Demonstrując organizację miejsca pracy należy zwrócić uwagę na rozmieszczenie materiałów i przyborów rysunkowych, oświetlenie

32

i postawę podczas pracy. Uczniowie powinni wykonywać szkice modeli i elementów budowlanych, zgodnie z zasadami techniki szkicowania zachowując kształt i proporcje wymiarowe.

Bardzo ważne jest odpowiednie przygotowanie jednostki metodycznej: sprecyzowanie celów, dobór metod, technik, form nauczania oraz środków dydaktycznych. Przed przystąpieniem do wykonywania ćwiczeń ważne jest zabezpieczenie i przygotowanie materiałów, których zastosowanie usprawni przebieg zajęć. Podczas realizacji określonych ćwiczeń zaleca się korzystanie z opisu technicznego.

Zajęcia powinny odbywać się w pracowni wyposażonej zgodnie z zasadami ergonomii w stoły kreślarskie, rysownice oraz środki techniczne. 6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć

edukacyjnych ucznia Osiągnięcia szkolne uczniów w zakresie wyodrębnionych celów

kształcenia powinny być oceniane na poszczególnych etapach realizacji programu nauczania jednostki modułowej poprzez ukierunkowaną obserwację czynności uczniów podczas wykonywania ćwiczeń oraz stosowanie sprawdzianów testowych z zadaniami praktycznymi. Obserwując czynności ucznia podczas wykonywania ćwiczeń i dokonując oceny jego pracy należy zwrócić uwagę na: – czytanie dokumentacji technicznej, – szkicowanie elementów budynku, – stosowanie oznaczeń, – opis i wymiarowanie rysunków. – przedmiarowanie. Wykonanie ćwiczeń powinno być oceniane w kategoriach: umie, nie umie. Po każdym ćwiczeniu należy sprawdzić postępy uczniów. Wskazane jest systematyczne prowadzenie kontroli i oceny. Bieżąca analiza postępów ucznia umożliwia nauczycielowi korygowanie stosowanych metod kształcenia. Popełniane przez ucznia błędy powinny być interpretowane, uczeń powinien je rozumieć i samodzielnie poprawiać. Podstawą uzyskania przez ucznia pozytywnej oceny powinno być poprawne wykonanie ćwiczeń, zaproponowanych w programie jednostki modułowej.

33

Jednostka modułowa 713[05].B1.05 Magazynowanie, składowanie i transportowanie materiałów budowlanych 1. Szczegółowe cele kształcenia W wyniku procesu kształcenia uczeń /słuchacz powinien umieć: – zorganizować stanowiska składowania i magazynowania, – dokonać składowania i magazynowania materiałów drzewnych

i drewnopochodnych, – dokonać składowania i magazynowania spoiw budowlanych, – dokonać składowania i magazynowania kruszyw budowlanych, – dokonać składowania i magazynowania materiałów metalowych, – dokonać składowania i magazynowania stolarki budowlanej, – dokonać składowania i magazynowania szklanych wyrobów

budowlanych, – dokonać składowania i magazynowania materiałów

drobnowymiarowych, – dokonać składowania i magazynowania materiałów prefabrykowanych, – dokonać składowania i magazynowania materiałów łatwopalnych

i niebezpiecznych, – dokonać składowania i magazynowania materiałów do wykonywania

instalacji i sieci, – oszacować ilość magazynowanego i składowanego materiału, – dobrać sposób i środki transportu do rodzaju materiału, – przetransportować materiały w poziomie i pionie, – przetransportować materiały indywidualnie i zespołowo, – przetransportować materiały ręcznie i mechanicznie, – dokonać czyszczenia i konserwacji środków transportu materiałów, – wykonać prace dotyczące magazynowania i składowania,

z zachowaniem zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska.

2. Materiał nauczania Sposoby przechowywania materiałów na placu budowy. Miejsca składowania i magazynowania materiałów budowlanych na placu budowy. Rodzaje składowanych i magazynowanych materiałów budowlanych. Zasady organizowania stanowisk składowania i magazynowania. Zasady magazynowania i składowania materiałów budowlanych. Zasady transportowania materiałów budowlanych na placu budowy zależnie od rodzaju materiałów i sposobu transportu. Narzędzia i sprzęt do transportu na budowie.

34

Szacowanie ilości składowanych i magazynowanych materiałów. Przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej, ochrony środowiska, związane ze składowaniem i magazynowaniem materiałów budowlanych. 3. Ćwiczenia • Dokonanie podziału materiałów budowlanych (z określonego zestawu)

według sposobu ich przechowywania (miejsce, sposób), zgodnie z zasadami składowania i magazynowania materiałów budowlanych.

• Określanie miejsca i sposobu przechowywania tarcicy w warunkach placu budowy, zgodnie z technicznymi wymaganiami składowania.

• Zaproponowanie miejsca i sposobu przechowywania stali zbrojeniowej w warunkach placu budowy, zgodnie z wymaganiami technicznymi składowania.

• Szacowanie ilości cementu przechowywanego w workach, w magazynie o powierzchni 4,5 m x 6 m i wysokości 3 m, całkowicie zapełnionego, zgodnie z zasadami składowania i magazynowania.

• Demonstrowanie sposobu transportowania pojemnika z substancją szkodliwą o ciężarze powyżej 25 kg, zgodnie z zasadami postępowania z substancjami szkodliwymi i niebezpiecznymi.

• Dobieranie sprzętu pomocniczego do transportu ręcznego materiałów budowlanych (cegła, piasek, zaprawa, elementy długie) ze składowiska na stanowisko pracy, zgodnie z wymaganiami technicznymi transportu materiałów.

• Przygotowanie stanowiska do ręcznego transportu cementu workowanego, układanego w magazynie w stosy, zgodnie z zasadami transportu ręcznego.

• Przygotowanie drogi transportu taczką, po podłożu piaszczystym, z miejsca składowania na stanowisko pracy, zgodnie z wymaganiami technicznymi.

4. Środki dydaktyczne Plansze, rysunki. Foliogramy, fazogramy, przezrocza, filmy dydaktyczne. Polskie Normy, instrukcje fabryczne. Sprzęt transportowy. Sprzęt komputerowy z oprogramowaniem umożliwiającym dostęp do internetu. 5. Wskazania metodyczne do realizacji materiału nauczania

Treść jednostki modułowej dotyczy ogólnych zasad składowania i magazynowania materiałów budowlanych, określonych w Polskich Normach i instrukcjach fabrycznych oraz transportu ręcznego

35

i zmechanizowanego. Wskazane jest zwrócenie uwagi na aspekty ekonomiczne, bezpieczeństwa i ochrony środowiska, dotyczące prawidłowego składowania i magazynowania materiałów budowlanych na placu budowy. Zaleca się, żeby w trakcie realizacji programu nauczania rozszerzać w miarę potrzeb te zagadnienia, które dotyczą bezpośrednio zawodu.

Program nauczania powinien być realizowany metodami: opis i wyjaśnienie w połączeniu z pokazem , ćwiczenia praktyczne samokształcenie kierowane, metoda tekstu przewodniego. Jako formy organizacyjne pracy uczniów można wymienić: samodzielną, indywidualną pracę ucznia oraz praca grupową, zespołową. Podczas wykonywania ćwiczeń należy korzystać z Polskich Norm i instrukcji fabrycznych.

Zagadnień dotyczących transportu zmechanizowanego nie można zrealizować praktycznie ze względu na wiek uczniów. W związku z tym wskazane jest wykorzystywanie filmów dydaktycznych, a ćwiczenia ograniczyć do wyboru odpowiedniego środka transportu zmechanizowanego.

Należy wykorzystywać internet do pozyskiwania informacji, zamieszczanych przez firmy budowlane, dotyczących maszyn i urządzeń do transportu materiałów budowlanych. Wskazane jest organizowanie wycieczek na teren budowy i do zakładów budowlanych w celu zapoznania uczniów ze sposobami przechowywania i transportowania materiałów. 6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć

edukacyjnych ucznia Sprawdzanie osiągnięć ucznia powinno odbywać się przez cały czas

realizacji jednostki modułowej na podstawie ustalonych kryteriów. Wiedza niezbędna do realizacji zadań praktycznych może być sprawdzana za pomocą testów osiągnięć szkolnych. Zadania w teście powinny dotyczyć: ochrony wyrobów i materiałów budowlanych przed ujemnym wpływem warunków atmosferycznych, prawidłowego składowania oraz środków transportu ręcznego i zmechanizowanego. Proponuje się sprawdzanie umiejętności praktycznych przez obserwację czynności wykonywanych przez ucznia podczas realizacji ćwiczeń oraz zastosowanie testów z zadaniami praktycznymi. Obserwując czynności ucznia podczas wykonywania ćwiczeń i dokonując oceny jego pracy należy zwrócić uwagę na: – dobór miejsca składowania i przechowywania różnych rodzajów

materiałów z uwzględnieniem terminu ważności, – dobór środków transportu – przestrzeganie zasad bhp i ochrony środowiska.

36

Przed przystąpieniem do wykonania zadania należy sprawdzić znajomość podstaw teoretycznych. W zależności od warunków może to być sprawdzian ustny lub pisemny.

Podczas wykonywania ćwiczeń należy obserwować pracę uczniów, a wyniki oceniać w skali dwustopniowej: umie, nie umie.

W końcowej ocenie osiągnięć ucznia po zrealizowaniu programu jednostki modułowej należy uwzględnić wyniki sprawdzianów oraz poziom wykonania ćwiczeń.

37

Moduł 713[05].Z1 Technologia wykonywania posadzek 1. Cele kształcenia W wyniku procesu kształcenia uczeń/słuchacz powinien umieć: - określać zakres podstawowych prac podłogowych i posadzkarskich, - rozróżniać materiały budowlane, - dobierać materiały i sprzęt do wykonywania posadzek, - przygotować podłoże pod podłogi, - wykonać izolacje przeciwwilgociowe, termiczne i akustyczne, - wykonać nawierzchnie podłogowe z drewna, materiałów mineralnych

i tworzyw sztucznych, - posługiwać się podstawowymi narzędziami i sprzętem, - sprawdzić przydatność techniczną stosowanych materiałów, - oceniać jakość wykonanej pracy, - dokonać przedmiaru i obmiaru robót podłogowych. 2. Wykaz jednostek modułowych

Symbol jednostki

modułowej

Nazwa jednostki modułowej

Orientacyjna liczba godzin na

realizację

713[05].Z1.01 Dobieranie materiałów, narzędzi i sprzętu. 25

713[05].Z1.02 Przygotowywanie zapraw, klejów i mieszanek betonowych.

47

713[05].Z1.03 Wykonywanie izolacji przeciwwilgociowych. 25

713[05].Z1.04 Wykonywanie izolacji termicznych i akustycznych.

35

713[05].Z1.05 Wykonywanie podkładów pod posadzki. 55 713[05].Z1.06 Wykonywanie posadzek jastrychowych. 105

713[05].Z1.07 Wykonywanie posadzek z drewna i materiałów drewnopochodnych.

130

713[05].Z1.08 Wykonywanie posadzek z materiałów mineralnych.

130

713[05].Z1.09 Wykonywanie posadzek z tworzyw sztucznych.

170

Razem 722

38

Schemat układu jednostek modułowych

713[05].Z1 Technologie wykonywania

posadzek

713[05].Z1.01 Dobieranie materiałów,

narzędzi i sprzętu

713[05].Z1.02 Przygotowanie zapraw, klejów

i mieszanek betonowych

713[05].Z1.03 Wykonywanie izolacji przeciwwilgociowych

713[05].Z1.04 wykonywanie izolacji

termicznych i akustycznych

713[05].Z1.05 Wykonywanie podkładów pod

posadzki

713[05].Z1.06 Wykonywanie posadzek

jastrychowych

713[05].Z1.07 Wykonywanie posadzek z drewna i materiałów drewnopochodnych

713[05].Z1.08 Wykonywanie posadzek

z materiałów mineralnych

713[05].Z1.09 Wykonywanie posadzek z tworzyw sztucznych

39

3. Literatura Mac S., Leowski J.: Bezpieczeństwo i higiena pracy dla szkół zasadniczych. WSiP, Warszawa 2000 Szymański E.: Materiałoznawstwo budowlane. WSiP, Warszawa 1999 Wolski Z.: Roboty podłogowe i okładzinowe. Technologia. WSiP Warszawa 1998 Poradnik majstra budowlanego, Arkady ,Warszawa 1995, Czasopisma: Materiały Budowlane, Murator, Izolacje

40

Jednostka modułowa 713[05].Z1.01

Dobieranie materiałów, narzędzi i sprzętu 1. Szczegółowe cele kształcenia W wyniku procesu kształcenia uczeń / słuchacz powinien umieć: - wymienić i rozróżnić właściwości fizyczne, mechaniczne

i chemiczne materiałów, - dobrać materiały do wykonywania posadzek z drewna

i drewnopochodnych, - ocenić jakość materiałów, - składować i magazynować materiały, - oszacować ilość materiałów do wykonania posadzek, - rozpoznać i dobrać materiały do wykonywania posadzek z tworzyw

sztucznych, - rozpoznać i dobrać materiały posadzkowe mineralne, - dobrać składniki do wykonywania posadzek lastrykowych, betonowych,

skałodrzewnych, - dobrać składniki do posadzek asfaltowych, - rozpoznać i stosować materiały do wykonywania posadzek

o przeznaczeniu specjalnym, - stosować dylatacyjne kity: poliuretanowe, tiokolowe, epoksydowe,

silikonowe, - stosować narzędzia i sprzęt do robót izolacyjnych, - dobrać narzędzia do cięcia, mocowania oraz nanoszenia klejów

i konserwacji posadzek, - posługiwać się sprzętem przy wykonywaniu i konserwowaniu posadzek

drewnianych, - dobrać narzędzia i sprzęt pomocniczy do wykonywania posadzek

z tworzyw sztucznych, - stosować maszyny do przygotowywania zapraw i betonów, - dobrać narzędzia i sprzęt do nakładania, rozprowadzania, gładzenia,

ubijania mas asfaltowych, - konserwować narzędzia i sprzęt, - przestrzegać obowiązujących przepisów bhp. 2. Materiał nauczania Właściwości fizyczne i mechaniczne materiałów posadzkarskich, Metody oceny przydatności materiałów, Zasady prawidłowego doboru materiałów, Zasady prawidłowego składowania i magazynowania, Podstawy obliczania ilości materiałów, Składniki zapraw, betonów i mas asfaltowych i asfaltowo –kauczukowych,

41

Spoiwa wapienne, cementowe i gipsowe, Kruszywa naturalne i sztuczne, Dodatki i domieszki chemiczne i mineralne do zapraw i betonów, Narzędzia do robót podłogowych i posadzkarskich, Sprzęt i maszyny, Przepisy bhp i ppoż., Instrukcje stosowania i aprobaty techniczne. 3. Ćwiczenia • Rozróżnienie 5 próbek materiałów drewnianych i drewnopochodnych

z zestawu składającego się z 8 próbek ze wskazaniem stosowania na posadzki w odpowiednich pomieszczeniach.

• Wypisanie wszystkich cech i właściwości ściennych płytek ceramicznych, które należy wziąć pod uwagę podczas sortowania i dobierania przed ich ułożeniem według określonych kryteriów.

• Kompletowanie narzędzi i sprzętu do wykonania posadzki drewnianej w pokoju mieszkalnym z deszczułek dębowych z wpustami z obu stron.

• Dobieranie materiałów do konserwacji posadzek drewnianych mozaikowych pod względem toksyczności i szkodliwości dla zdrowia.

• Ocenianie używanych narzędzi do wykonania posadzek z płytek ceramicznych pod kątem bezpieczeństwa ich stosowania i stanu technicznego.

• Rozpoznanie na podstawie próbek tekstylnych wykładzin dywanowych: tkanych, igłowych, igłowanych i flokowanych.

• Oznaczenie czasu wiązania cementu portlandzkiego CEMI32,5R, w aparacie Vicata.

• Oznaczenie nasiąkliwości deszczułek dębowych przy użyciu wagi laboratoryjnej i suszarki.

• Wyróżnienie wszystkich cech i właściwości płytek ceramicznych posadzkowych, które należy wziąć pod uwagę podczas sortowania i dobierania według gatunków, odcieni barwy.

4. Środki dydaktyczne Próbki materiałów budowlanych do robót posadzkarskich Narzędzia i sprzęt do robót posadzkarskich Materiały posadzkarskie naturalne Eksponaty w gablotach Normy, instrukcje i aprobaty techniczne Katalogi, cenniki Czasopisma o tematyce budowlanej Zestaw sit normowych Suszarka Stożek pomiarowy

42

Waga laboratoryjna Aparat Vicata Aprobaty techniczne Foliogramy, ilustracje, fotografie Plansze, modele Filmy video Środki techniczne

5. Wskazania metodyczne do realizacji materiału nauczania Osiągnięcie zaplanowanych celów jest możliwe dzięki aktywności

uczniów podczas zajęć praktycznych. Wyzwalanie aktywności następuje przy zastosowaniu różnych form, metod i środków dydaktycznych w procesie nauczania, uczenia się. Szczególnie polecane w tej jednostce są wycieczki na targi giełdy i wystawy materiałów budowlanych. Dominować powinny metody praktyczne takie jak: pokaz z instruktażem, ćwiczenia i zajęcia praktyczne. Ćwiczenia powinny być prowadzone w małych grupach, w czasie ćwiczeń nauczyciel powinien obserwować pracę uczniów, udzielać wskazówek i wyjaśniać wątpliwości. Do realizacji materiału kształcenia tej jednostki modułowej szczególnie przydatne są filmy dydaktyczne, modele, fotografie, plansze, instrukcje obsługi i środki techniczne.

Podane w wykazie przykłady ćwiczeń są propozycjami do wykorzystania. Zaleca się korzystanie z wydawnictw promujących najnowsze materiały i technologie.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć edukacyjnych ucznia

Kryteria oceniania powinny uwzględniać zaplanowane cele kształcenia, a w szczególności: - odpowiednie i właściwe dobieranie materiałów, narzędzi i sprzętu, - ocenianie ich przydatności, - stosowanie przepisów bhp i ppoż. W programie zostały przedstawione umiejętności, które uczeń powinien nabyć w toku procesu edukacyjnego. Aby stwierdzić czy uczeń posiada te umiejętności należy zastosować narzędzia pomiaru dydaktycznego. Zadania testowe powinny obejmować wiadomości i umiejętności na poszczególnych poziomach wymagań. W zadaniach tych należy położyć nacisk na znajomość podstawowych materiałów posadzkarskich oraz ich właściwości i zastosowanie. Podstawą zaliczenia jednostki modułowej powinna być umiejętność rozpoznawania podstawowych materiałów, narzędzi i sprzętu oraz zgodne z instrukcją obsługiwanie sprzętu używanego do wykonywania robót posadzkarskich. Oceniamy również przestrzeganie przepisów bhp, ochrony środowiska i ochrony ppoż.

43

Jednostka modułowa 713[05].Z1.02 Przygotowywanie zapraw, klejów i mieszanek betonowych 1. Szczegółowe cele kształcenia. W wyniku procesu kształcenia uczeń / słuchacz powinien umieć: - rozpoznać i nazwać materiały potrzebne do sporządzania zapraw

i mieszanek betonowych, - ocenić przydatność kruszyw i spoiw budowlanych do sporządzania

zapraw i mieszanek betonowych, - używać wody przydatnej do celów budowlanych, - dozować składniki zapraw i mieszanek betonowych, - odmierzać materiały sypkie, - przygotować ręcznie i mechanicznie zaprawy i mieszanki betonowe, - określić konsystencje i urabialność zapraw i świeżych mieszanek

betonowych, - przeliczyć składniki z dozowania wagowego na objętościowe

i odwrotnie, - sporządzić zaprawy z gotowych suchych mieszanek, - przygotować masę lastrykową, - stosować właściwe dodatki i domieszki chemiczne, - prognozować warunki stosowania dodatków i domieszek chemicznych, - zaproponować recepturę potrzebnej marki i rodzaju zaprawy, - przygotowywać samopoziomujące zaprawy anhydrytowe, - pielęgnować zaprawy i betony w warunkach koniecznych, - zagęszczać mieszanki betonowe, - korzystać z instrukcji przygotowywania różnorodnych klejów, - przygotować zaprawy klejowe, - zastosować zaprawy klejowe, - przygotować i stosować zaprawy i masy do fugowania, - przygotować kity i lepiki oraz masy plastyczne, - rozpoznać, porównać i wskazać zastosowanie klejów do różnych

materiałów posadzkarskich, - przyjmować odpowiedzialność za jakość przygotowywanych

materiałów, - zorganizować stanowisko pracy zgodnie z wymogami

technologicznymi, - prowadzić oszczędną gospodarkę materiałami, - sporządzić zapotrzebowanie ilościowe na materiały, - sporządzić rozliczenie materiałów, - obliczyć ilość sporządzanych mieszanek, - transportować materiały na placu budowy i stanowisku pracy,

44

- przechować materiały na placu budowy i w magazynach, - przestrzegać przepisów bhp przy stosowaniu domieszek toksycznych. 2. Materiał nauczania Spoiwa cementowe, wapienne, gipsowe i magnezjowe, Kruszywa drobne naturalne i sztuczne, Woda do celów budowlanych, Dodatki i domieszki chemiczne, Wypełniacze stosowane do zapraw i mieszanek betonowych, Metody dozowania składników, zapraw i mieszanek betonowych, Mieszanie składników zapraw i mieszanek betonowych, Właściwości fizyczne i mechaniczne zapraw, mieszanek betonowych oraz betonu stwardniałego, Rodzaje zapraw budowlanych, Stosowanie i właściwości zapraw, Betony zwykłe, lekkie, ciężkie i specjalne, Zagęszczanie mieszanek betonowych, Masy lastrykowe i skałodrzewne, Zaprawy klejowe, kleje, kity, asfalty i masy plastyczne, Receptury zapraw, mas, klejów i mieszanek betonowych, Dokumentacja techniczna: instrukcje, receptury i aprobaty techniczne, Przepisy bhp i ochrony ppoż. 3. Ćwiczenia • Rozróżnienie piasku, grysów do lastryka, żużla i keramzytu z zestawu

7 próbek. Wskazanie zastosowania wyróżnionych 4 materiałów. • Przygotowanie próbki zaprawy cementowo – wapiennej 1:1,5:5

o konsystencji plastycznej z zastosowaniem dozowania objętościowego i materiałów: piasku, wapna hydratyzowanego, cementu portlandzkiego i wody zgodnie z wymaganiami normowymi.

• Przygotowanie przy pomocy betoniarki 50 litrów zaprawy wapiennej 1:3 o konsystencji plastycznej zgodnie z wymaganiami normowymi.

• Przygotowanie sposobem ręcznym 30 l betonu lekkiego na bazie kruszywa sztucznego (do wyboru żużel lub keramzyt) o wytrzymałości nie mniejszej niż klasy B 15.

• Przygotowanie roztworu chlorku wapnia do zastosowania w temperaturze – 50 C w zaprawie cementowej 1:3.

• Oznaczenie konsystencji zaprawy przygotowanej w ćwiczeniu 1 mając do dyspozycji stożek pomiarowy o masie 300g i normową tabelę.

45

4. Środki dydaktyczne Próbki spoiw cementowych, wapiennych i gipsowych. Próbki kruszyw naturalnych i sztucznych. Narzędzia do ręcznego przygotowania zapraw, klejów i mieszanek betonowych. Sprzęt i maszyny do mechanicznego sporządzania zapraw i mieszanek betonowych. Receptury zapraw i mieszanek betonowych. Instrukcje sporządzania zapraw z gotowych mieszanek. Przyrządy do oznaczania konsystencji zapraw i mieszanek betonowych. Aparat Vicata. Filmy dydaktyczne. Foliogramy i fazogramy. Polskie Normy. Katalogi, instrukcje, plansze. Zestaw materiałów pomocniczych. Nowe aprobaty techniczne ITB. Przepisy techniczne. 5. Wskazania metodyczne do realizacji materiału nauczania

Program nauczania realizujemy stosując metody i środki dydaktyczne wyzwalające aktywność uczniów. Treści tej jednostki modułowej stanowią podstawę przygotowania ucznia do wykonywania zapraw, mieszanek betonowych i klejów według zalecanych receptur i instrukcji. Umiejętności praktyczne uczniowie nabywają podczas ćwiczeń w pracowniach wyposażonych w podstawowe i pomocnicze materiały, narzędzia oraz sprzęt. Ćwiczenia powinny odbywać się w 2 – 3 osobowych grupach. Zadaniem nauczyciela jest obserwacja pracy ucznia, udzielanie instruktażu oraz uczenie korzystania z proponowanych instrukcji i norm technicznych.

Zajęcia praktyczne mogą być organizowane w warsztatach szkolnych, na budowach, w zakładach produkujących beton. W toku procesu dydaktycznego należy zwrócić uwagę na wyrobienie przekonania o konieczności przestrzegania przepisów bhp, ochrony przeciwpożarowej, ochrony środowiska, zaleceń ergonomii i dyscypliny technologicznej.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć

edukacyjnych ucznia Kryteria oceniania powinny uwzględniać zaplanowane cele kształcenia,

a w szczególności: - dobieranie składników zapraw, mieszanek betonowych i klejów według

receptur i instrukcji, - przygotowanie ręczne i mechaniczne zapraw i mieszanek betonowych, - stosowanie właściwych dodatków chemicznych.

46

Przed przystąpieniem uczniów do wykonania zadań praktycznych wskazane jest sprawdzenie wiadomości. Można stosować sprawdziany pisemne i ustne. W przypadku stosowania testów, kryteria oceny oraz niezbędne informacje dotyczące ich przeprowadzenia należy uwzględnić w instrukcji. Można stosować testy z zadaniami wyboru wielokrotnego, typu prawda – fałsz i na dobieranie.

Umiejętności praktyczne powinny być oceniane w systemie dwustopniowym, to znaczy, że po wykonaniu zadania oceniamy jego efekt w kategorii: uczeń umie, uczeń nie umie. Po stwierdzeniu, że uczeń umie oceniamy jego umiejętności według przyjętych kryteriów, zgodnie z obowiązującą skalą ocen. Ćwiczenie wykonane nieprawidłowo należy powtarzać, aż do uzyskania pozytywnego wyniku. W końcowej ocenie umiejętności praktycznych uwzględniamy przestrzeganie zasad bhp i ochrony środowiska

47

Jednostka modułowa 713[05].Z1.03 Wykonywanie izolacji przeciwwilgociowych 1. Szczegółowe cele kształcenia W wyniku procesu kształcenia uczeń / słuchacz powinien umieć: - określić znaczenie i funkcje izolacji przeciwwilgociowych,

parochronnych i wodoszczelnych, - decydować o miejscu i rodzaju zastosowania izolacji

przeciwwilgociowych, - sklasyfikować materiały do izolacji przeciwwilgociowych, - odróżnić lepiki, emulsje i masy konserwacyjne, - zidentyfikować różne rodzaje rolowanych materiałów bitumicznych, - ocenić przydatność materiałów izolacyjnych, - ustalać ilość potrzebnych materiałów izolacyjnych, - ocenić jakość materiałów izolacyjnych, - ocenić warunki wykonywania robót izolacyjnych, - ocenić stan podłoża, - przygotować podłoże pod izolacje przeciwwilgociowe przez

oczyszczanie, wyrównywanie i wzmacnianie, - wykonać izolacje przeciwwilgociowe z zastosowaniem różnego rodzaju

rolowanych materiałów bitumicznych, - wykonać izolacje z elastycznych płyt z pianki wtórnie spienionej, - wykonać izolacje wgłębień w przegrodach powłokami uszczelniającymi, - wykonać izolację stosując folię z tworzyw sztucznych, - wykonać izolacje kabin natryskowych, - przygotować i stosować materiały pomocnicze, - wykonać warstwy ochronne izolacji, - naprawiać uszkodzone izolacje, - składować, przechowywać materiały izolacyjne, - zabezpieczać materiały łatwopalne przed ogniem, - zorganizować stanowisko przygotowania mas bitumicznych, - pracować bezpiecznie ze szczególnym uwzględnieniem przepisów

przeciwpożarowych, - dokonać obmiaru wykonanej izolacji. 2. Materiał nauczania Rodzaje i typy izolacji przeciwwilgociowych. Materiały stosowane do izolacji przeciwwilgociowych, paroszczelnych i wodoszczelnych. Izolacje przeciwwilgociowe z zastosowaniem materiałów rolowanych i lepiku. Izolacje przeciwwilgociowe z zastosowaniem folii z tworzyw sztucznych.

48

Izolacje z mas i emulsji. Zasady doboru izolacji. Przepisy bhp i ppoż. na stanowisku pracy. Aprobaty techniczne, instrukcje stosowania. Warunki techniczne wykonania izolacji oraz ich odbiór. Obmiar izolacji przeciwwilgociowych. 3. Ćwiczenia • Wybieranie próbki papy asfaltowej z obustronną posypką

mineralizowaną oraz termozgrzewalną spośród 5 próbek w zestawie. • Przyporządkowanie rodzajów pomieszczeń do zastosowania w nich

izolacji paroszczelnej i zaproponowanie odpowiedniego materiału. • Dobieranie materiałów do wykonywania izolacji poziomej typu

średniego w budynku mieszkalnym podpiwniczonym. • Dobieranie lepiku (w kg) na sklejenie 5 warstw papy asfaltowej pod

posadzkę na podłożu betonowym. • Wykonanie izolacji paroszczelnej z zastosowaniem folii z tworzywa

sztucznego w pomieszczeniu pralni. • Wykonanie izolacji paroszczelnej nad pomieszczeniem suszarni

o powierzchni 22,5m2. • Określenie gramatury papy asfaltowej izolacyjnej na wykonanie

warstwy ochronnej zabezpieczającej podkład przed zawilgoceniem. • Przygotowanie podłoża podkładu przed jego zagruntowaniem roztworu

asfaltowym i obliczeniu jego zużycia w kg na 1m2 powierzchni. 4. Środki dydaktyczne Próbki materiałów izolacyjnych rolowanych bitumicznych. Próbki materiałów rolowanych z tworzyw sztucznych. Próbki lepiszcz bitumicznych. Próbki powłok gruntujących. Zestaw narzędzi do wykonania robót izolacyjnych. Foliogramy, filmy. Aprobaty techniczne, Polskie Normy. Warunki techniczne wykonania i odbioru robót. Instrukcje stosowania materiałów. Dokumentacja techniczna. Wydawnictwa: Murator, Izolacje, Materiały Budowlane. Przepisy techniczne.

49

5. Wskazania metodyczne do realizacji materiału nauczania Realizacja programu jednostki modułowej wymaga przygotowania

środków dydaktycznych oraz zaplanowania efektywnych metod nauczania. Poznawanie nowych materiałów izolacyjnych, określanie ich wad i zalet jest możliwe w czasie ćwiczeń laboratoryjnych, na dobrze wyposażonych stanowiskach. Uczniowie powinni mieć również bezpośredni kontakt z materiałami izolacyjnymi w warsztatach szkolnych. Wskazane jest prezentowanie filmów dydaktycznych przedstawiających najnowsze osiągnięcia w dziedzinie stosowania różnych izolacji przeciwwilgociowych . Umiejętności i sprawności w wykonywaniu różnych izolacji uczniowie nabywają w czasie ćwiczeń i zajęć praktycznych. Ćwiczenia powinny być prowadzone w małych grupach. Ćwiczący powinni mieć na stanowisku pracy niezbędną dokumentację, normy, instrukcje i inne potrzebne materiały. 6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć

edukacyjnych ucznia Kryteria oceniania powinny uwzględniać zaproponowane cele

kształcenia, a w szczególności: - dokładność wykonania izolacji przeciwwilgociowych, - umiejętność doboru materiałów do wykonania izolacji

przeciwwilgociowych, - przestrzeganie przepisów bhp i ochrony ppoż. Przed przystąpieniem do ćwiczeń laboratoryjnych i praktycznych nauczyciel powinien sprawdzić merytoryczne przygotowanie uczniów stosując odpytywanie, zadania testowe i prace pisemne. Każdy uczeń powinien posiadać niezbędne wiadomości do wykonywania ćwiczeń praktycznych. W przypadku materiałów do izolacji, wiadomości te powinny być poszerzone o znajomość przepisów bhp i przepisy ochrony ppoż. Stosując narzędzia pomiaru w formie testów należy również zamieścić instrukcję testowania oraz kryteria oceny. Umiejętności praktyczne proponuje się sprawdzać poprzez obserwację czynności wykonywanych przez ucznia. Podstawą zaliczenia jednostki modułowej powinna być umiejętność rozpoznawania materiałów izolacyjnych oraz określania ich właściwości fizycznych i mechanicznych.

50

Jednostka modułowa 713[05].Z1.04 Wykonywanie izolacji termicznych i akustycznych 1. Szczegółowe cele kształcenia W wyniku procesu edukacyjnego uczeń / słuchacz powinien umieć: - określić funkcję i znaczenie izolacji termicznych i akustycznych

przegród poziomych budynku, - dokonać wyboru i selekcji odpowiednich materiałów, - ocenić stan techniczny podłoża, - dokonać pomiaru poziomu podłoża i ewentualnie wyrównać je, - przygotować podłoże pod izolację, - dobrać narzędzia i sprzęt do wykonywania izolacji, - ocenić jakość i przydatność materiałów izolacyjnych, - dobrać i przygotować materiały pomocnicze, - planować kolejność czynności przy wykonywaniu izolacji, - wykonać izolacje termiczne bezpośrednio na powierzchniach stropów, - wykonać izolacje termiczne na izolacji przeciwwilgociowej na podłożu

gruntowym. - wykonać izolację termiczną z płyt z twardych płyt styropianowych, - wykonać izolacje akustyczne z różnych materiałów, - zorganizować stanowiska pracy zgodnie z wymogami

technologicznymi, - oszacować ilość potrzebnych materiałów podstawowych i pomocniczych, - składować i przechowywać materiały izolacyjne i pomocnicze, - transportować materiały na stanowisko pracy, - sporządzić zapotrzebowanie na materiały, - pracować bezpiecznie i przestrzegać przepisów bhp i ochrony ppoż., - wykonać obmiar izolacji. 2. Materiał nauczania Materiały do izolacji termicznych i akustycznej. Zasady doboru materiałów do konkretnych warunków. Izolacje układane bezpośrednio na powierzchni stropów. Izolacje układane na izolacjach przeciwwilgociowych. Metody i zasady wykonywania izolacji akustycznych. Metody i zasady wykonywania izolacji termicznych. Ochronne warstwy izolacji. Przepisy bhp i ochrony ppoż. Aprobaty techniczne i instrukcje. Warunki techniczne wykonania izolacji oraz ich odbiór. Zasady przedmiarowania obmiaru robót.

51

3. Ćwiczenia • Rozpoznawanie przedstawionych próbek materiałów izolacyjnych,

określenie ich cech i przeznaczenie. • Wybieranie pięciu rodzajów materiałów do izolacji cieplnych

z siedmiu przedstawionych, uszeregowując je od najmniejszego do największego współczynnika przewodzenia ciepła λ.

• Wypisanie kolejności czynności przy wykonywaniu izolacji przeciwdźwiękowej na powierzchni stropu międzypiętrowego.

• Wykonanie izolacji przeciwdźwiękowej z płyt z wełny mineralnej na spoinę mijaną.

• Określenie miejsc powstawania „mostków termicznych” oraz materiałów, przy stosowaniu których mogą one wystąpić.

• Czytanie przekroju pionowego budynku w skali 1:50 ze wskazaniem miejsca izolacji w podłodze.

• Wykonanie izolacji cieplnej na powierzchni stropów nad piwnicami, jeżeli w pomieszczeniach piwnicznych może wystąpić nasycenie powietrza parą wodną.

• Przygotowanie i wykonanie warstwy wyrównawczej podłoża z betonu i zaprawy cementowej.

• Przygotowanie płyt pilśniowych i innych płyt pochodzenia roślinnego do wykonania izolacji cieplnych przegród poziomych.

• Wykonanie izolacji przeciwdźwiękowej na dźwięki uderzeniowe z uwzględnieniem materiałów charakteryzujących się sprężystością.

4. Środki dydaktyczne Próbki materiałów do izolacji cieplnych. Próbki materiałów do izolacji akustycznych. Zestaw narzędzi do wykonywania izolacji. Materiały pomocnicze. Dokumentacja techniczna. Instrukcje stosowania materiałów. Aprobaty techniczne. Foliogramy. Modele konstrukcji ocieplanych. Polskie Normy, atesty. Warunki techniczne wykonania i odbioru robót. Plansze ścienne. Filmy dydaktyczne. Przepisy techniczne. Wydawnictwa m.in. Murator, Izolacje, Materiały Budowlane i inne.

52

5. Wskazania metodyczne do realizacji materiału nauczania Realizując program jednostki modułowej stosujemy różne metody

nauczania, przede wszystkim ćwiczenia praktyczne i laboratoryjne oraz pokaz z instruktażem. W czasie zajęć dydaktycznych uczniowie powinni rozpoznawać próbki materiałów izolacyjnych, określać ich cechy i przeznaczenie. Ważnym elementem nauczania są wycieczki organizowane na budowę, na targi i giełdy. W czasie ćwiczeń i zajęć praktycznych uczniowie pracując w małych grupach powinni mieć możliwość wykonywania różnego rodzaju izolacji termicznych i akustycznych. Należy położyć duży nacisk na uczenie czytania przekrojów pionowych budynków i umiejętność korzystania z dokumentacji technicznej. 6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć

edukacyjnych uczniów Kryteria oceniania powinny uwzględniać zaproponowane cele

kształcenia, a w szczególności: - dokładność wykonywania izolacji cieplnych i akustycznych, - dobór odpowiednich materiałów do konkretnych warunków, - znajomość najnowszych materiałów i technologii. Uczeń powinien samodzielnie wykonać każde ćwiczenie laboratoryjne lub praktyczne, którego oceną powinno być stwierdzenie: „umie” lub jeszcze „nie umie”. Przy czym zaleca się dokonywanie systematycznej obserwacji czynności wykonywanych w czasie ćwiczeń lub zadań praktycznych. W ocenie należy uwzględnić przestrzeganie przepisów bhp, dobór narzędzi, właściwe posługiwanie się nimi, a także poprawność czytania dokumentacji technicznej. Wiadomości powinny być sprawdzane w czasie ustnych wypowiedzi ucznia, a także sprawdzianów pisemnych. Pisemne metody to testy wraz z instrukcją testowania przeznaczoną dla ucznia, a także opisy ćwiczeń i sprawozdania z przeprowadzonych ćwiczeń. Praktyczne umiejętności rozpoznawania tradycyjnych i najnowszych materiałów izolacyjnych, a także oceny ich właściwości i przydatności do stosowania sprawdzamy poprzez obserwację ucznia w czasie ćwiczeń. Wskazane jest opracowanie i przeprowadzenie testu osiągnięć dla całej jednostki modułowej.

53

Jednostka modułowa 713[05].Z1.05 Wykonywanie podkładów pod posadzki 1. Szczegółowe cele kształcenia. W wyniku procesu edukacyjnego uczeń / słuchacz powinien umieć: - czytać dokumentację techniczną, - określić funkcję i znaczenie podkładów pod posadzki, - wymienić cechy, jakim powinny odpowiadać podkłady, - sprawdzić i regulować poziom oraz stopień wilgotności podkładów, - wybrać sprzęt pomiarowy, - oszacować ilość potrzebnych materiałów, - wykonać podkłady na warstwie oddzielającej (folia polietylenowa,

papier powlekany, włókno szklane, papa i inne), - wykonać podkłady związane z podłożem, - wykonać podkłady pływające, - wykonać podkłady monolityczne z betonu, - wykonać podkłady monolityczne z zaprawy cementowej, - wykonać podkłady monolityczne z anhydrytu, - wykonać podkłady monolityczne ze skałodrzewu, - wykonać podkłady monolityczne z asfaltu lanego, - wykonać podkłady monolityczne z estrichgipsu, - wykonać podkłady z płyt gipsowo – włóknowych, - wykonać dylatacje w podkładach monolitycznych, - sklasyfikować podkłady prefabrykowane, - pielęgnować świeże podkłady monolityczne w różnych warunkach, - wykonać podkłady z płyt wiórowych, - wykonać podkłady z prefabrykowanych płyt gipsowo – włóknistych, - wykonać podkłady z prefabrykowanych płyt mineralnych, - przygotowywać powierzchnie stropowe do pełnienia funkcji podkładów, - oceniać stan techniczny istniejących podkładów, - dokonać wyboru metod oraz aparatów do mierzenia wilgotności

podkładów, - określić przyczyny wad występujących w wykonanych podkładach

monolitycznych, - przestrzegać przepisów bhp, - składować materiały na stanowiskach pracy i w obrębie placu budowy, - transportować potrzebne materiały na stanowisko pracy, - zorganizować stanowisko pracy, - utrzymać ład i porządek na stanowisku pracy, - oceniać efekty własnej pracy, - dokonać napraw i remontów podkładów, - wykonać obmiar podkładów.

54

2. Materiał nauczania Rodzaje podkładów i wymagania techniczne. Zadania, jakie powinny spełniać podkłady. Podkłady monolityczne betonowe i cementowe. Podkłady monolityczne anhydrytowe, samopoziomujące. Podkłady monolityczne estrichgipsowe. Podkłady monolityczne skałodrzewne. Podkłady monolityczne asfaltowe. Podkłady prefabrykowane ciężkie. Podkłady prefabrykowane lekkie. Narzędzia, maszyny i sprzęt do przygotowywania zapraw i mieszanek. Dokumentacja techniczna, receptury. Przepisy bhp. Pielęgnacja świeżych podkładów monolitycznych w różnych warunkach. Zasady naprawy i uzupełniania ubytków w podkładach. Zasady przedmiarowania i obmiaru robót. 3. Ćwiczenia • Poziomowanie podkładu pod posadzkę z płytek ceramicznych przy

użyciu poziomnicy i łaty drewnianej z dokładnością do 1 cm. • Dobieranie uziarnienia kruszywa do przygotowania mieszanki

betonowej na wykonanie podkładu grubości 40 mm zgodnie z zasadą doboru.

• Ustalanie najdłuższego boku pól podzielonych szczelinami dylatacyjnymi:

− dla stosunkowo małych wahań temperatury − dla większych wahań temperatury

• Ustalanie proporcji zaprawy cementowej o wytrzymałości na ściskanie do 12 MPa zastosowanej do wykonania podkładu pod posadzkę z płytek PCV.

• Wskazanie materiału na wykonanie podkładu w skrajnych warunkach temperaturowych od –5ºC do +18ºC.

• Dobieranie narzędzi i sprzętu pomiarowego do wykonania podkładu pod posadzkę w pomieszczeniu pralni o spadku w kierunku kratki ściekowej wynoszącym 3%.

• Dobieranie składników do przygotowania zaprawy anhydrytowej, którą zastosować należy jako podkład pod posadzkę w pomieszczeniu o temperaturze otoczenia 10ºC.

• Klasyfikowanie suchych podkładów prefabrykowanych ze względu na materiał, z którego zostały wykonane.

55

• Wskazanie najczęstszych błędów popełnianych podczas wykonywania podkładów, których efektem jest mała wytrzymałość oraz słaba powierzchnia.

• Wykonanie podkładu z mieszanki betonowej o konsystencji gęstoplastycznej (5 – 7 cm zanurzenia stożka pomiarowego).

• Zaprojektowanie i wykonanie szczelin dylatacyjnych w monolitycznym podkładzie betonowym w pomieszczeniu magazynowym 6,00mx7,50m przy różnicy temperatur +50 C ÷ 200 C.

• Określenie konsystencji (zanurzenia stożka pomiarowego wyrażonego w cm) mieszanki betonowej i zaprawy cementowej na wykonanie podkładów pod posadzki z płytek mineralnych.

• Wykonanie podkładu izolacyjnego z płyt wiórowych, grubości 18mm lub 22 mm pod posadzki naklejane cienkimi wykładzinami z tworzyw sztucznych w pomieszczeniu o powierzchni min. 30m2.

4. Środki dydaktyczne Sprzęt pomiarowy. Spoiwa: cement, wapno, gips, glina. Kruszywa naturalne: żwir, piasek, mączka anhydrytowa. Materiały do przygotowania zaprawy skałodrzewnej. Próbki materiałów: z płyt wiórowych, gipsowo – włóknistych, mineralnych. Modele, plansze przedstawiające sprzęt i maszyny do wykonania, wyrównania i zagęszczania zapraw i mieszanek. Opisy technologiczne maszyn. Foliogramy. Stożek pomiarowy do badania konsystencji. Polskie Normy. Warunki techniczne wykonania i odbioru robót. Instrukcje i aprobaty techniczne. Filmy video. Łata 2m, poziomnica. Instrukcje obsługi maszyn. Przepisy techniczne. 5. Wskazania metodyczne do realizacji materiału nauczania.

Realizacja programu jednostki modułowej wymaga zaplanowania efektywnych metod nauczania i doboru odpowiednich środków dydaktycznych. Każdy uczeń powinien mieć bezpośredni kontakt z materiałami podstawowymi, pomocniczymi, narzędziami i sprzętem, a także technologią wykonania podkładów. Umiejętności praktyczne uczniowie nabywają w trakcie ćwiczeń i wykonywania konkretnych zadań praktycznych. Ćwiczenia powinny być

56

prowadzane w kilkuosobowych grupach. Ćwiczący powinni mieć na stanowisku niezbędną dokumentację, normy, instrukcje i inne potrzebne materiały. Zajęcia praktyczne w zależności od warunków oraz możliwości lokalnych mogą być realizowane w warsztatach szkolnych, pracowniach i na budowach. W trakcie wykonywania zadań praktycznych należy obserwować czynności manualne uczniów, udzielać im wskazówek i wyjaśniać wątpliwości. 6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć

edukacyjnych uczniów Kryteria oceniania powinny uwzględniać zaplanowane cele kształcenia,

a w szczególności: - Umiejętność doboru materiałów podkładowych i właściwy ich dobór do

warunków pomieszczeń, - obliczanie i wykonanie szczelin dylatacyjnych dzielących podkłady na

pola, - umiejętność wykonania podkładów z różnych materiałów, - umiejętność oceny stanu technicznego istniejących podkładów. Nauczyciel prowadząc zajęcia powinien obserwować aktywność uczniów, ich zainteresowanie przedmiotem pracy, postępy w nabywaniu wiadomości i umiejętności, a także występujące trudności w nauce. Dokładne bieżące sprawdzanie wiadomości i umiejętności wyrabia u uczniów nawyk systematycznej pracy, działa mobilizująco, orientuje nauczyciela o wynikach jego pracy. Sprawdzanie osiągnięć uczniów odbywać się może poprzez sprawdziany ustne i pisemne. Jednym z najważniejszych kryteriów oceny umiejętności jest wykonanie zadania zgodnie z dokumentacją techniczną. Oceniać należy sprawność w posługiwaniu się narzędziami i sprzętem pomiarowym, odpowiedni ich dobór, a przede wszystkim umiejętność wykonania zadania praktycznego.

57

Jednostka modułowa 713[05].Z1.06 Wykonywanie posadzek jastrychowych 1. Szczegółowe cele kształcenia W wyniku procesu edukacyjnego uczeń / słuchacz powinien umieć: - scharakteryzować poszczególne części podłóg, - wyjaśnić istotę posadzek jastrychowych, - wskazać miejsca ich stosowania, - wyszczególnić zalety i wady posadzek jastrychowych, - wyznaczyć powierzchnię posadzki, - wykonać posadzki jastrychowe betonowe i cementowe, - zatrzeć powierzchnię posadzek, - zaproponować właściwe receptury zapraw i mieszanek betonowych, - stosować poprawne rozwiązania techniczne posadzek lastrykowych, - dobrać składniki do wykonania mieszanki lastrykowej, - wyznaczyć rysunki ornamentów, - wykończyć posadzkę lastrykową oraz skutecznie ją konserwować, - dobrać odpowiednie składniki do wykonania mieszanki skałodrzewnej, - dobrać narzędzia do wykonywania posadzki, - wykończyć powierzchnię posadzki, - wykonać bezspoinową posadzkę z asfaltu lanego, - wykonać bezspoinowe posadzki z żywic syntetycznych, - wykonać posadzki o szczególnych właściwościach: kwasoodporne,

ługoodporne, - wykonać bezspoinowe posadzki z mas szpachlowych z tworzyw

sztucznych, - posługiwać się narzędziami i sprzętem, - wyznaczyć i wykonać szczeliny dylatacyjne, - oczyścić podkład, usunąć zabrudzenia, - oszacować ilość materiałów potrzebnych na posadzkę jastrychową, - składować materiały na stanowisku pracy, - zorganizować stanowisko pracy, - pracować bezpiecznie stosując się do przepisów bhp, - dokonać obmiaru posadzek jastrychowych, - naprawić uszkodzoną powierzchnię posadzek. 2. Materiał nauczania Części składowe podłóg i ich konstrukcja. Posadzka jako użytkowa warstwa podłogi. Istota posadzek jastrychowych. Posadzki jastrychowe betonowe i cementowe. Posadzki jastrychowe skałodrzewne.

58

Posadzki jastrychowe lastrykowe. Posadzki jastrychowe z asfaltu lanego. Posadzki jastrychowe z żywic syntetycznych. Posadzki przemysłowe. Posadzki jastrychowe z mas z tworzyw sztucznych. Elementy wykończeniowe posadzek. Szczeliny dylatacyjne. Materiały do konserwacji posadzek. Pielęgnacja świeżych posadzek bezspoinowych. Organizacja robót posadzkarskich. Konserwacja i naprawa posadzek jastrychowych. Przepisy bhp. Normy, aprobaty techniczne, instrukcje stosowania. Zasady przedmiaru i obmiaru robót. 3. Ćwiczenia • Dobieranie narzędzi pomiarowych do wyznaczania poziomu oraz

przewidywanych spadków posadzek jastrychowych. • Wyznaczenie poziomu posadzki betonowej w pomieszczeniu

o wymiarach 4,00 x 5,00m z dokładnością do 0,01m. • Przygotowanie próbki zaprawy cementowej 1:3 o konsystencji

plastycznej stosując dozowanie objętościowe na wykonanie posadzki cementowej.

• Przygotowanie 50 l mieszanki betonowej przy użyciu betoniarki wolnospadowej BWE o pojemności 150 l stosując objętościowe dozowanie składników.

• Dobieranie składników mieszanki lastrykowej do wykonania posadzki w korytarzu budynku szkolnego o dużym i intensywnym ruchu.

• Dobieranie narzędzi i sprzętu oraz maszyn do przygotowania mieszanki lastrykowej oraz szlifowania posadzki.

• Obliczenie wielkości (powierzchni) pól dylatowanych posadzki betonowej wykonanej na tarasie o wymiarach: 3,00m x 6,00m.

• Wykonanie obmiaru posadzki lastrykowej w pomieszczeniu o wymiarach 4,20 x 5,40m w świetle ścian surowych murowanych wykonanej w nietypowych warunkach.

• Ustalenie stosunku wagowego cementu do grysu na wykonanie bezspoinowej posadzki lastrykowej przygotowanej w betoniarce.

• Określenie celów stosowania szczelin przeciwkurczowych w polu posadzek jastrychowych pod wpływem zmian temperatury, wilgoci i innych czynników fizycznych.

• Podzielenie podłogi lastrykowej na zdylatowane pola w pomieszczeniu przemysłowym, w którym przewiduje się większe wahania temperatur.

59

4. Środki dydaktyczne Spoiwa: cement, wapno, gips. Kruszywa naturalne: grys, żwir, piasek, pospółka. Materiały do przygotowania zaprawy skałodrzewnej. Zestaw narzędzi i sprzęt. Próbki mas szpachlowych z tworzyw sztucznych. Materiały do wypełniania szczelin dylatacyjnych. Modele, plansze przedstawiające maszyny. Opisy technologiczne maszyn. Foliogramy, filmy. Stożek pomiarowy. Łaty 2m, poziomnice. Polskie Normy. Warunki techniczne wykonania i odbioru robót. Instrukcje i aprobaty techniczne. Instrukcje obsługi maszyn. Przepisy techniczne. 5. Wskazania metodyczne do realizacji materiału nauczania

Specyfika jednostki modułowej pozwala w procesie zdobywania umiejętności wyróżnić trzy etapy: - dobieranie materiałów i narzędzi, - poznanie zasad i warunków wykonania, - samodzielne wykonanie. W realizacji tych etapów należy stosować różne metody nauczania: giełda pomysłów, dyskusja problemowa, metoda przypadków, pokaz z instruktażem, ćwiczenia laboratoryjne i praktyczne, pokaz czynności z objaśnieniem. Wybór metody należy do nauczyciela. Przed przystąpieniem do zadań praktycznych należy powtórzyć wiadomości z pierwszej jednostki modułowej na temat dobierania materiałów, narzędzi i sprzętu. W trakcie ćwiczeń i zadań praktycznych należy obserwować uczniów czy umiejętnie i selektywnie korzystają z instrukcji, norm, katalogów i innych źródeł drukowanych. Należy udzielać wskazówek i instruktaży w uzasadnionych przypadkach. Zadania praktyczne mogą być realizowane w warsztatach szkolnych, CKP, a także na terenie budowy. Należy tutaj zwrócić uwagę na wyrobienie przekonania o konieczności przestrzegania przepisów bhp, ochrony ppoż., ochrony środowiska, zaleceń ergonomii i dyscypliny technologicznej.

60

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć edukacyjnych ucznia

Kryteria oceniania powinny uwzględniać zaproponowane cele kształcenia, a w szczególności: - stosowanie prawidłowych rozwiązań technicznych, technologicznych

przy zastosowaniu różnych materiałów, - dokładność wykonania pod względem poziomu powierzchni

i projektowanych spadków, - stosowanie najnowszych materiałów i technologii, - dokładność wykończenia powierzchni, - umiejętność planowania i wykonania szczelin dylatacyjnych. Sprawdzanie i ocenianie wiadomości z zakresu znajomości narzędzi i sprzętu oraz materiałów i ich właściwości fizycznych i mechanicznych może odbywać się poprzez stosowanie sprawdzianów pisemnych i ustnych, pisania sprawozdań z wycieczek na budowę i giełdy. Kontrolę poprawności wykonania zadań należy przeprowadzić w trakcie ćwiczeń oraz po ich zakończeniu. Uczeń powinien samodzielnie sprawdzić wyniki swojej pracy według przygotowanego przez nauczyciela arkusza ocen. Ten sam arkusz nauczyciel może wykorzystać do oceny pracy ucznia. W ocenie końcowej należy wziąć pod uwagę umiejętności wykorzystania dokumentacji technicznej, sprawność i jakość wykonania zadania, a także przestrzeganie przepisów bhp.

61

Jednostka modułowa 713[05].Z1.07 Wykonywanie posadzek z drewna i materiałów drewnopochodnych 1. Szczegółowe cele kształcenia W wyniku procesu kształcenia uczeń / słuchacz powinien umieć: - określić przydatność drewna i materiałów drewnopochodnych na

posadzki, - rozpoznać warunki techniczne i fizyczne przystąpienia do robót, - wskazać zakres stosowania posadzek, - dobrać narzędzia i sprzęt, - posługiwać się narzędziami i sprzętem, - rozróżnić przekroje znormalizowanych typów deszczułek

posadzkowych z drewna, - transportować i przechowywać deszczułki, - dobrać materiały do mocowania deszczułek, - mocować listwy przyścienne i deski cokołowe, - stosować różne wzory układania deszczułek, - wykonać posadzkę z deszczułek przyklejanych do podkładu, - wykonać posadzkę z deszczułek przybijanych do podkładu, - wykonać posadzkę z deszczułek osadzanych w asfalcie, - wykonać posadzkę z parkietu wielowarstwowego, - wykończyć powierzchnię różnych rodzajów posadzek, - konserwować powierzchnię różnych posadzek, - wskazać zakresy i warunki stosowania posadzek mozaikowych, - dobrać kleje, gruntowniki, listwy i lakiery podłogowe, - stosować właściwe rozwiązania techniczne, - wykonać posadzkę z płyt mozaikowych z materiałów drewnopodobnych

i drewna, - wskazać zakres i warunki stosowania posadzek z desek klejonych, - stosować właściwe rozwiązania techniczne, - dobrać i umiejętnie stosować materiały pomocnicze, - dobrać i posługiwać się narzędziami i sprzętem, - wykonać posadzkę z desek klejonych, - stosować płyty warstwowe klejone, - wykonać posadzkę z płyt klejonych warstwowych, - wykończyć i konserwować posadzkę z płyt klejonych warstwowych, - wskazać pomieszczenia, w których zaleca się stosowanie posadzek

z desek z drzew iglastych, - dobrać materiały podstawowe i pomocnicze do wykonania posadzki

z desek, - wykonać posadzkę z desek,

62

- wykonać parkiety pałacowe, taflowe i intarsjowane, - wykonać posadzkę mozaikową przemysłową, - układać posadzki panelowe, - wskazać zakres stosowania posadzek z kostki drewnianej, - wykonać posadzkę z kostki drewnianej ze spoinami i bez spoin, - oszacować ilość materiałów potrzebnych do wykonania posadzki, - zorganizować stanowisko pracy , przestrzegać przepisów bhp, - dokonać obmiaru posadzek według obowiązujących zasad. 2. Materiał nauczania Zakres stosowania posadzek z drewna i materiałów drewnopochodnych. Posadzki z deszczułek. Sposoby mocowania deszczułek do podkładów. Konserwacja posadzek. Posadzki z płyt mozaikowych. Czynności i kolejne fazy podczas wykonania posadzki. Posadzki z desek klejonych warstwowych. Rodzaje konstrukcji podłóg na różnych podkładach. Posadzki z płyt klejonych warstwowych. Wykonywanie posadzek z desek iglastych. Rozwiązania techniczne posadzek z desek. Posadzki – parkiety pałacowe, taflowe i intarsjowane. Układanie posadzek panelowych. Stosowanie i wykonanie posadzek z kostki drewnianej. Materiały pomocnicze. Badania podczas odbioru posadzek drewnianych. Przepisy bhp. Normy, instrukcje i aprobaty techniczne. Zasady przedmiaru i obmiaru robót.

3. Ćwiczenia • Rozróżnianie i nazywanie czterech różnych typów znormalizowanych

deszczułek ze wskazaniem sposobu ich mocowania do podkładów. • Dobieranie narzędzi do nanoszenia gruntowników, lepików i klejów do

wykonania posadzek drewnianych. • Wykonanie posadzki z deszczułek w jodełkę przybijanych do ślepej

podłogi w pomieszczeniu sali gimnastycznej. • Układanie deszczułek w jodełkę pod kątem 45º w stosunku do ścian

pomieszczenia. • Układanie deszczułek w cegiełkę z zastosowaniem wzoru układania

cegły w murze oraz zachowanie zasad zgodnych ze sztuką budowlaną.

63

• Dobieranie materiałów, sprzętu i narzędzi do wykończenia posadzek z deszczułek.

• Narysowanie płyty mozaikowej z listewek o wymiarach 440mm x 440mm z podaniem wymiarów rzutu poziomego pojedynczej listewki.

• Układanie płyt mozaikowych zgodnie z prawidłową kolejnością poszczególnych faz oraz umiejętne ułożenie i sprawdzenie pierwszego pasa.

• Ułożenie posadzki z desek klejonych warstwowych na twardym podkładzie pływającym.

• Układanie płyt klejonych warstwowych od środka pomieszczenia po wyznaczeniu jego osi.

• Wykonanie posadzki w pomieszczeniach budynku jednorodzinnego z desek iglastych trójstronnie struganych łączonych na pióro własne i wpust z określeniem ich maksymalnej szerokości.

• Obliczenie długości gwoździ okrągłych zastosowanych do przybijania desek iglastych o grubości 32mm.

• Określenie maksymalnej ilości i szerokości szczelin przypadających na 1m2 ułożonej posadzki z deszczułek, płyt lub desek.

4. Środki dydaktyczne Próbki materiałów drewnianych posadzkarskich. Naturalne materiały drewniane i drewnopochodne. Próbki materiałów pomocniczych. Filmy. Rysunki na planszach. Modele konstrukcji podłóg. Foliogramy. Polskie Normy, instrukcje techniczne, katalogi, certyfikaty. Łaty długości 2m. Poziomnica. Dokumentacja budowlana. Narzędzia, sprzęt i materiały do mocowania elementów. Warunki techniczne wykonania i odbioru robót. Instrukcje obsługi maszyn. Opisy technologiczne maszyn. Przepisy techniczne. 5. Wskazania metodyczne do realizacji materiału nauczania

Realizacja programu jednostki modułowej powinna odbywać się w warsztatach szkolnych, na stanowiskach symulacyjnych lub bezpośrednio na budowie. Forma nauczania grupowego jest jedną z najkorzystniejszych w nauce zawodu, gdyż przygotowuje ucznia do zespołowej pracy.

64

Podstawowych czynności zawodowych (technologicznych) uczniowie powinni się uczyć w miarę możliwości w małych grupach. Nauczanie teoretycznych przedmiotów zawodowych będzie skuteczne, gdy uczeń będzie miał możliwość bezpośredniego kontaktu z materiałami, narzędziami, normami, przedmiotami i technologiami. Wskazane jest organizowanie wycieczek na giełdy materiałów budowlanych, do sklepów i na budowę. Pracownie powinny być dobrze wyposażone w środki techniczne i dydaktyczne. Należy w tym miejscu podkreślić, że dobre efekty nauczania uzyskuje się stosując metody aktywizujące, połączone z metodami klasycznymi. Niezależnie od stosowanej metody czy techniki nauczania uczeń powinien być ukierunkowany na ciągły i skuteczny proces poznawania, a przede wszystkim nabywania umiejętności zawodowych. 6. Propozycje metod sprawdzania i oceny rekord

edukacyjnych ucznia Kryteria oceniania powinny uwzględniać zaproponowane cele

kształcenia, a w szczególności: - dokładność wykonania posadzek, - umiejętność ich konserwowania i remontowania, - umiejętność określania właściwości technicznych materiałów, - stosowanie najnowszych materiałów podstawowych i pomocniczych. Merytoryczne przygotowanie uczniów należy sprawdzić przed przystąpieniem do wykonania zadań praktycznych. Stosować można sprawdziany pisemne – testy, a także ustne odpytywanie. Warunkiem przystąpienia do ćwiczeń i zadań praktycznych powinno być potwierdzenie znajomości zagadnień teoretycznych związanych z konkretnym zadaniem oraz przepisów bhp obowiązujących na stanowisku pracy. Uczeń powinien wykazać się znajomością cech fizycznych i mechanicznych drewnianych i drewnopochodnych materiałów do wykonywania posadzek w różnych warunkach i pomieszczeniach. Ponadto powinien umieć mocować elementy drewniane do różnych podkładów i stosować odpowiednie materiały pomocnicze. Umiejętności te należy oceniać poprzez wnikliwe obserwowanie czynności manualnych w trakcie realizacji zadań. W ocenie należy również uwzględnić postawę uczniów w czasie pracy, a także sposób prezentacji wykonanego zadania.

65

Jednostka modułowa 713[05].Z1.08 Wykonywanie posadzek z materiałów mineralnych 1. Szczegółowe cele kształcenia W wyniku procesu edukacyjnego uczeń / słuchacz powinien umieć: - rozpoznać warunki techniczne i fizyczne przystąpienia do robót - wyznaczyć płaszczyzny posadzek, - obliczyć procentowe spadki powierzchni posadzek, - ukształtować spadki powierzchni posadzek, - wyznaczyć punkty wysokościowe (repery), - wskazać pomieszczenia, w których należy stosować te posadzki, - dobrać płytki według gatunków, wymiarów, barw, - rozplanować układ płytek terakotowych, kamiennych, lastrykowych

i innych w pomieszczeniu, - posłużyć się narzędziami i sprzętem do wykonywania posadzek, - wykonać posadzki z płytek i kształtek ceramicznych kamionkowych, - ułożyć płytki na zaprawach tradycyjnych i gotowych zaprawach, - ułożyć płytki na warstwie kleju, - wypełnić spoiny, - mocować cokoliki przyścienne, - konserwować posadzki, - rozpoznać rodzaj i pochodzenie skał, z których wyrabia się płytki

i płyty, - przygotować zaprawy odpowiednio do rodzaju płyt, - wykonać posadzki z płytek i płyt kamiennych, - stosować różne techniki układania płyt, - przygotować zaprawy i masę do spoinowania, - wykończyć posadzki płytkami cokołowymi, - wykończyć i konserwować powierzchnie posadzek, - wykonać posadzki z płytek lastrykowych, - zastosować różne techniki układania płytek, - wykończyć i konserwować posadzki, - wykonać posadzki z cegieł klinkierowych i zwykłych, - dobrać sposoby układania zależnie od przewidywanego kierunku ruchu, - stosować różne techniki układania, - uzupełnić spoiny i wykańczać powierzchnię, - wykonać posadzki z płytek skałodrzewnych, - wykonać posadzki o specjalnym przeznaczeniu z płytek kamionkowych, - wykonać posadzki na tarasach i balkonach, - przestrzegać przepisów bhp, - obliczyć – szacować ilość materiałów potrzebnych do wykonywania

posadzek,

66

- sporządzić zapotrzebowanie na materiały, - wykonać obmiary posadzek z materiałów mineralnych. 2. Materiał nauczania Rodzaje materiałów mineralnych. Właściwości techniczne materiałów. Podstawowe surowce do produkcji płytek ceramicznych. Dokumentacja konstrukcyjna i technologiczna. Zasady wyznaczania poziomu powierzchni i spadków powierzchni. Posadzki z płytek i kształtek ceramicznych kamionkowych. Posadzki z płytek i płyt kamiennych. Posadzki z płytek lastrykowych. Posadzki z płytek skałodrzewnych. Posadzki z cegieł klinkierowych i zwykłych. Elementy wykończeniowe posadzek. Materiały pomocnicze i wykończeniowe. Zasady, sposoby i techniki konserwacji posadzek. Dokumentacja techniczna: Polskie Normy, instrukcje, aprobaty techniczne. Zasady posługiwania się sprzętem pomiarowym. Przepisy techniczne. Kalkulacja. Zasady przedmiarowania i obmiaru robót. 3. Ćwiczenia • Dobieranie narzędzi i sprzętu do wykonania posadzki bez

przewidywanych spadków, w pomieszczeniu łazienki z płytek ceramicznych układanych na zaprawie cementowej.

• Obliczenie liczby płytek terakotowych o wymiarach 30cm x 30cm, z których będzie ułożona posadzka w łazience o wymiarach 2,10m x 1,60m z uwzględnieniem 15% ubytku.

• Wyznaczenie spadku 2% powierzchni posadzki w pomieszczeniu pralni o wymiarach: 4,50m x 3,60m w kierunku kratki ściekowej umieszczonej na środku z dokładnością do 2mm.

• Dobieranie płytek terakotowych z zestawu: 50 sztuk I i II gatunku, według kryterium wymiarów i odcieni barw.

• Wyznaczanie reperu (punktu wysokościowego) posadzki, oznaczenie jego położenia i określenie znaczenia tego punktu.

• Dokonanie kontroli zachowania równości posadzki i prawidłowości jej płaszczyzny, dobieranie narzędzi pomiarowych zgodnie z wymogami normowymi.

• Układanie wzorów posadzek z płytek ceramicznych kamionkowych o kształtach: kwadratowych, prostokątnych i gorsecików.

67

• Przygotowanie zaprawy do mocowania płytek posadzkowych ceramicznych ze wskazaniem składników i proporcji.

• Wskazanie rodzaju zaprawy oraz propozycji proporcji jej składników do mocowania płyt i płytek z marmurów wapieni zbitych.

• Układanie wzorów posadzek z cegieł klinkierowych z zastosowaniem zasad układania cegieł w murach równolegle i pod kątem 45º do ściany podłużnej.

• Układanie płytek ceramicznych o wymiarach 150 x 150mm i większych na świeżej zaprawie cementowej.

• Układanie płytek na warstwie kleju z zachowaniem poziomu posadzki w różnych kierunkach.

• Układanie płytek terakotowych mozaikowych naklejanych na arkuszu papieru z przygotowaniem zaprawy cementowej do wypełniania spoin.

4. Środki dydaktyczne Spoiwa: cement, wapno, gips. Kruszywa. Suche mieszanki klejowe. Dodatki i domieszki uszlachetniające. Narzędzia i sprzęt do przygotowania zapraw i klejów. Płytki ceramiczne kamionkowe różnych kształtów i wymiarów. Płytki i płyty kamienne lub ich próbki. Płytki lastrykowe i skałodrzewne. Cegły i kształtki klinkierowe. Cegły zwykłe. Próbki materiałów pomocniczych. Foliogramy, filmy dydaktyczne. Łaty dł. 2m, poziomnica. Dokumentacja budowlana. Polskie Normy, instrukcje techniczne. Katalogi, certyfikaty. Narzędzia i sprzęt. Warunki techniczne wykonania i odbioru robót. Przepisy techniczne. 5. Wskazania metodyczne do realizacji materiału nauczania

Treści kształcenia zawarte w jednostce modułowej są szczególnie ważne ze względu na duże zapotrzebowanie na materiały mineralne do wykonywania posadzek. Bardzo szybki i dynamiczny postęp w produkcji i asortymencie materiałów oraz nowych technologii nakłada na nauczyciela obowiązek nieustannego samokształcenia. Proponuje się wykorzystywanie aktualnych norm, katalogów oraz czasopism fachowych.

68

Do realizacji programu nauczania należy stosować metody aktywizujące uczniów oraz wprowadzić nowoczesne środki i technologie informatyczne. Tylko różnorodne metody i techniki nauczania i uczenia się pozwolą rozwinąć możliwości każdego ucznia. Poznawanie, rozróżnianie i stosowanie materiałów posadzkarskich jest możliwe przy zastosowaniu następujących metod: pokaz z objaśnieniem, ćwiczenia laboratoryjne i metody problemowe. Równocześnie należy stosować środki dydaktyczne takie, jak: filmy dydaktyczne, programy komputerowe, modele, foliogramy. Ćwiczenia i zadania praktyczne powinny być realizowane w niewielkich grupach. Skład grupy powinien zapewniać aktywność wszystkich uczniów. Zadania powinny być jasno sformułowane, stanowiska pracy wyposażone w sprzęt potrzebny do wykonania zadania. Ponieważ dobór materiałów podstawowych i pomocniczych może być trudny do zrealizowania w warunkach szkolnych, dlatego należy korzystać z różnych form prezentacji na wystawach, targach i giełdach. 6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć

edukacyjnych uczniów Kryteria oceniania powinny uwzględniać zaproponowane cele

kształcenia, a w szczególności: - dokładność wykonania i wypełniania spoin, - stosowanie najnowszych materiałów i technologii, - umiejętność stosowania elementów wykończeniowych, - umiejętność konserwowania i remontowania. Nabyte przez ucznia wiadomości są niezbędne do wykonania zadania praktycznego. Wiadomości te można sprawdzić i ocenić stosując różne metody. Stosowana metoda powinna być przemyślana i adekwatna do treści kształcenia, które należy sprawdzić i ocenić. Ocena osiągnięć szkolnych powinna aktywizować i mobilizować do pracy zarówno ucznia jak i nauczyciela. Po zakończeniu jednostki modułowej proponuje się zastosować wielostopniowy test osiągnięć. Pozwoli on wykryć i zdiagnozować niepowodzenia w uczeniu i w konsekwencji doskonalić proces nauczania – uczenia się. Ćwiczenia i zadania praktyczne powinny być oceniane po ich zaprezentowaniu. Każdy uczeń powinien wykazać się wiedzą o właściwościach technicznych oraz praktycznym zastosowaniu materiałów mineralnych. Istotnym składnikiem oceny końcowej jest przestrzeganie przepisów bhp, ochrony ppoż., porządku na stanowisku pracy oraz oszczędne stosowanie materiałów.

69

Jednostka modułowa 713[05].Z1.09 Wykonywanie posadzek z tworzyw sztucznych 1. Szczegółowe cele kształcenia W wyniku procesu edukacyjnego uczeń / słuchacz powinien umieć: - określić zakres stosowania posadzek z tworzyw sztucznych, - wskazać pomieszczenia, w których posadzki z tworzyw sztucznych

mogą zagrażać bezpieczeństwu użytkowników, - ocenić i określić warunki przystąpienia do wykonywania posadzek, - zbadać właściwości geometryczne powierzchni podkładu, - posłużyć się narzędziami i sprzętem, - wyszczególnić charakterystyczne czynności technologiczne, - wyrównać i wygładzić podkłady, - przygotować masy do wygładzania podkładów betonowych

i cementowych, - przygotować materiały przed ich ułożeniem, - przechować materiały przed ich ułożeniem w odpowiedniej

temperaturze, - wykonać przycinanie materiałów, - zastosować odpowiednie kleje, - wybrać technikę spawania i zgrzewania wykładzin, - sortować płytki z tworzyw sztucznych pod względem wymiarów oraz

barwy, - usunąć wszelkie zabrudzenia i zanieczyszczenia podkładów, - wykonać posadzki z płytek sztywnych z PVC, - zastosować właściwe techniki układania, - zaproponować (zaprezentować) przykłady wzornictwa posadzek

z płytek, - ustalić położenie płytek w stosunku do środka pomieszczenia, - zaproponować kolejność układania płytek, - wykończyć posadzkę listwami podłogowymi, - konserwować i czyścić powierzchnię posadzek, - wykonać posadzkę z elastycznych płytek z PVC, - rozpoznać warunki stosowania, - wybrać odpowiednie rozwiązania techniczne, - dobrać kleje, - stosować listwy podłogowe i wykańczać powierzchnie, - konserwować posadzki, - wykonać posadzki z elastycznych wykładzin PVC, - zaproponować układ arkuszy wykładziny w pomieszczeniu, - dopasować styki arkuszy, - zastosować do przyklejania kleje kontaktowe,

70

- zastosować do przyklejania kleje dyspersyjne, - przyciąć wykładziny przy ścianach, - spawać i zgrzewać arkusze wykładzin, - wykończyć powierzchnie posadzek, - wykonać posadzki z wykładzin z warstwą izolacyjną, - wykonać posadzki z wykładzin dywanowych, - rozpoznać wykładziny igłowe, tkane, flokowane i klejone, - dobrać i zastosować sposoby mocowania wykładzin do podkładów, - dobrać materiały do mocowania, - zaproponować układ arkuszy w pomieszczeniach, - przygotować arkusze wykładziny, - zaplanować kolejność przyklejania wykładziny dywanowej, - napinać wykładziny dywanowe, - wykończyć i konserwować posadzki, - wykonać posadzki z wykładzin i płytek gumowych, - wykonać posadzki z wykładzin kauczukowych i korkowych, - wykonać żywiczne powłoki posadzkowe: dekoracyjne, chemoodporne

i przeciwpoślizgowe, - przestrzegać i interpretować przepisy bhp, - oszacować potrzebną ilość materiałów, - sporządzić zapotrzebowanie na materiały, - wykonać obmiary posadzek z tworzyw sztucznych. 2. Materiał nauczania Rodzaje materiałów posadzkarskich z tworzyw sztucznych. Właściwości fizyczne, mechaniczne i chemiczne materiałów z tworzyw sztucznych. Wyznaczanie poziomu powierzchni. Posadzki ze sztywnych płytek z PVC. Posadzki z elastycznych płytek PVC. Posadzki z elastycznych wykładzin z PVC. Zasady układania i mocowania wykładzin dywanowych. Technika wykonania posadzek z wykładzin i płytek gumowych. Współczesne metody łączenia materiałów – klejenie, zgrzewanie. Zasady wykonania posadzki z wykładzin kauczukowych. Elementy wykończeniowe posadzek z tworzyw sztucznych. Posadzki bezspoinowe z kompozycji żywiczno – mineralnych. Zasady, metody i materiały do konserwacji. Metody dokonywania napraw i remontów posadzek. Zasady posługiwania się sprzętem pomiarowym. Dokumentacja techniczna. Polskie Normy, instrukcje. Kalkulacja materiałów.

71

Przepisy techniczne. Zasady przedmiarowania i obmiaru robót. 3. Ćwiczenia • Dobieranie narzędzi do cięcia, nanoszenia klejów oraz czyszczenia

powierzchni. • Sporządzanie masy kazeinowo – cementowej w ilości składników

1:4:6:4 (klej kazeinowy, mączka kwarcowa, cement i woda) przeznaczonej do wygładzania podkładów cementowych.

• Wykonanie spawania wykładziny gorącym powietrzem o temperaturze 2500 C przy użyciu kolby spawalniczej.

• Obliczanie ilości płytek PCV o wymiarach: 300x300x2mm potrzebnych do ułożenia posadzki w pomieszczeniu 4.00 m x 4.20m.

• Określenie temperatury w pomieszczeniu oraz minimalnego czasu przechowywania materiałów sztucznych przed ich ułożeniem.

• Układanie wzorów z jednobarwnych płytek PCV w pomieszczeniu magazynowym, w którym dominuje oświetlenie sztuczne.

• Rozplanowanie układu płytek PCV równolegle do ściany podłużnej dla załączonego rzutu poziomego pomieszczenia.

• Układanie płytek jednobarwnych, których spoiny mają przebiegać skośnie pod kątem 450 do ściany w pracowni szkolnej.

• Planowanie kolejnych czynności przy wykonywaniu posadzki a wykładzin dywanowych w pomieszczeniu mieszkalnym.

• Określenie odpowiedniej temperatury i wilgotności w pomieszczeniach, w których będą wykonywane posadzki z płytek.

• Układanie posadzki z płytek PCV z zastosowaniem spoin równoległych do ścian i dobieranie wzorów.

• Przyklejanie listew podłogowych z PCV z pocięciem na odcinku odpowiadające długościom ścian oraz uformowaniem ich końców.

• Przyklejanie arkuszy wykładziny klejami dyspersyjnymi do cementowego podkładu z zachowaniem odpowiedniej temperatury w pomieszczeniu.

4. Środki dydaktyczne Narzędzia do cięcia materiałów, nanoszenia klejów, gruntowania. Masy do wygładzania podkładów. Kleje, gruntowniki. Płytki PCV, listwy podłogowe. Próbki wykładzin dywanowych tkanych, igłowych. Próbki wykładzin dywanowych flokowanych i klejonych. Materiały do napinania wykładzin. Próbki wykładzin rulonowych.

72

Płytki gumowe. Próbki żywic epoksydowych, poliestrowych, poliuretanowych i akrylowych. Foliogramy, filmy dydaktyczne Poziomnice, łaty. Dokumentacja budowlana. Polskie Normy, instrukcje techniczne. Warunki techniczne wykonania i odbioru robót. Przepisy techniczne. 5. Wskazania metodyczne do realizacji materiału nauczania

Bardzo ważnym elementem procesu kształcenia jest celowo dobrany zestaw środków dydaktycznych i odpowiednio stworzona sytuacja problemowa. Przy realizacji treści należy wyeksponować materiały najczęściej stosowane, charakteryzujące się najlepszymi właściwościami technicznymi. Istotny jest właściwy dobór klejów do klejenia materiałów posadzkarskich i zwracanie uwagi na ujemne skutki niewłaściwego doboru. Umiejętności takie można kształtować poprzez działania praktyczne polegające na wykonaniu próbnych fragmentów posadzki. Przed przystąpieniem ucznia do ćwiczeń i zadań praktycznych należy sprawdzić przygotowanie merytoryczne. Realizując program można skorzystać z doświadczeń przedsiębiorców budowlanych, którzy chętnie prezentują swoje wyroby oraz fragmenty robót z wykorzystaniem materiałów posadzkarskich. W trakcie ćwiczeń i wykonywania zadań praktycznych należy obserwować umiejętności uczniów oraz ich postawy wobec kolegów w grupie a także wobec podejmowanych działań. Motywowanie ze strony nauczyciela powinno prowadzić do samodzielnego i prawidłowego wykonania pracy pod względem technologicznym jak i jakościowym. Należy wyrobić u uczniów przekonanie o konieczności przestrzegania zasad sztuki budowlanej, przepisów bhp, ochrony ppoż., ochrony środowiska i ergonomii. 6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć

edukacyjnych ucznia Kryteria oceniania powinny uwzględniać zaproponowane cele kształcenia, a w szczególności: - rozpoznawanie materiałów z tworzyw sztucznych i określanie ich

właściwości, - umiejętność wykonywania posadzek z tworzyw sztucznych, - umiejętność korzystania z instrukcji i opisów, - umiejętność konserwowania i remontowania, - umiejętność dokładnego mocowania materiałów w postaci płytek

i wykładzin za pomocą różnych materiałów.

73

Dla sprawdzania i oceny wiadomości i umiejętności wskazane jest stosowanie zadań testowych, ponieważ umożliwiają jednocześnie sprawdzenie osiągnięć wielu uczniów. Dobrze skonstruowane, zrozumiałe i opatrzone czytelną instrukcję dla ucznia na pewno spełnią oczekiwania.

Sprawdzając wiadomości z zakresu podstawowych i pomocniczych materiałów posadzkarskich można skorzystać z zestawu próbek lub gablot z próbkami, a także materiałów zgromadzonych w pracowni. Jeżeli uczniowie potrafią wybrać, nazwać i podać zastosowanie określonego lub zadanego materiału, a także określić właściwości techniczne, możemy mieć pewność, że cele zostały osiągnięte. Należy również stosować sprawdziany ustne. Ta forma sprawdzania wiadomości i umiejętności pozwala na kształtowanie komunikacji obustronnej, porównywania, wyciągania wniosków i ich prezentowania. Ćwiczenia i zadania praktyczne powinny być ocenione bezpośrednio po ich zakończeniu. W ocenie zadania praktycznego należy wziąć pod uwagę następujące kryteria: - prawidłowe planowanie i organizowanie stanowiska pracy - jakość wykonanego zadania - ilość wykonanej pracy - przestrzeganie przepisów bhp, ochrony ppoż. oraz ochrony środowiska - postawy i współpraca w grupie - sposoby i formy prezentacji.

74

Moduł 713[05].Z2 Technologie wykonywania okładzin

1. Cele kształcenia W wyniku procesu kształcenia uczeń / słuchacz powinien umieć: - określić zakres podstawowych prac okładzinowych, - rozróżnić materiały budowlane, - dobrać materiały i sprzęt do wykonywania okładzin, - przygotować podłoże pod okładziny, - wykonać okładziny z materiałów mineralnych i sztucznych, - posługiwać się podstawowymi narzędziami i sprzętem, - sprawdzać przydatność techniczną stosowanych materiałów, - oceniać jakość wykonanej pracy, - dokonać przedmiaru i obmiaru robót okładzinowych, - stosować przepisy bhp, ochrony środowiska oraz ochrony ppoż.

2. Wykaz jednostek modułowych

Symbol jednostki

modułowej

Nazwa jednostki modułowej

Orientacyjna liczba godzin na

realizację

713[05].Z2.01 Dobieranie materiałów, narzędzi i sprzętu. 25

713[05].Z2.02 Przygotowywanie zapraw, klejów i zaczynów gipsowych

45

713[05].Z2.03 Wykonywanie okładzin z materiałów mineralnych

182

713[05].Z2.04 Wykonywanie okładzin z tworzyw sztucznych 140

713[05].Z2.05 Wykonywanie okładzin z drewna i materiałów drewnopochodnych

140

Razem 532

75

3. Schemat układu jednostek modułowych

3. Literatura Wolski Z.: Roboty podłogowe i okładzinowe. Technologia. WSiP, Warszawa 1998 Mac S., Leowski J.: Bezpieczeństwo i higiena pracy dla szkół zasadniczych. WSiP, Warszawa 2000 Szymański E.: Materiałoznawstwo budowlane. WSiP, Warszawa 1999 Poradnik majstra budowlanego. Warszawa 1995, Arkady Praca zbiorowa, Vademecum budowlane. Warszawa 1998, Arkady Szymański E.: Materiałoznawstwo budowlane. WSiP, Warszawa 1999 Parczewski W., Wnuk Z.: Budownictwo dla architektów. Elementy robót wykończeniowych. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 1995

713[05].Z2 Technologie

wykonywania okładzin

713[05].Z2.01 Dobieranie materiałów i sprzętu

713[05].Z2.02 Przygotowanie zapraw, klejów i

zaczynów gipsowych

713[05].Z2.03 Wykonywanie okładzin z materiałów mineralnych

713[05].Z2.04 Wykonywanie okładzin z tworzyw

sztucznych

713[05].Z2.05 Wykonywanie okładzin z drewna i materiałów drewnopochodnych

76

Jednostka modułowa 713[05].Z2.01 Dobieranie materiałów, narzędzi i sprzętu 1. Szczegółowe cele kształcenia W wyniku procesu kształcenia uczeń / słuchacz powinien umieć: - określić właściwości fizyczne, mechaniczne i chemiczne materiałów

okładzinowych, - rozróżnić i dobrać materiały okładzinowe, - ocenić jakość i przydatność materiałów, - składować i magazynować materiały, - sklasyfikować materiały ze względu na pochodzenie, postać i funkcję

użytkową - sklasyfikować materiały ze względu na postać materiału, - sklasyfikować materiały ze względu na funkcję użytkową, - rozpoznać i zaproponować zakres stosowania tarcicy iglastej

i liściastej, - wymienić materiały z tworzyw drzewnych, - wskazać przeznaczenie i zastosowanie materiałów z tworzyw

drzewnych, - dobrać narzędzia i sprzęt do wykonania okładzin z materiałów

drewnianych i drewnopochodnych, - rozpoznać i dobrać materiały i elementy pomocnicze, - rozróżnić i stosować typowe ręczne narzędzia stolarskie, - wymienić i rozpoznać materiały okładzinowe z tworzyw sztucznych, - sklasyfikować materiały ze względu na sposób i technikę mocowania, - określić zakres stosowania okładzin z PCV typu siding, - wymienić i rozróżnić mineralne materiały okładzinowe, - rozróżnić materiały ceramiczne, ceramiczne szkliwione, kamionkowe

i szklane, - określić właściwości kształtek i cegieł klinkierowych, - dobrać płytki według jakości szkliwia, kolorów, odcieni, wzorów,

równości ich powierzchni, - rozróżnić i dobrać płyty i płytki kamienne, - określić właściwości i zakres stosowania płyt i płytek, - rozpoznać rodzaje płyt kartonowo – gipsowych, - dobrać rodzaje płyt kartonowo – gipsowych według funkcji użytkowych

pomieszczeń, - oszacować ilość materiałów, - dobrać i zmontować rusztowanie i drabiny, - rozróżnić elementy rusztu drewnianego i metalowego, - zastosować materiały pomocnicze i wykończeniowe, - dobrać i posłużyć się narzędziami pomiarowymi,

77

- zastosować i obsłużyć maszyny do przygotowania zapraw i mieszanek betonowych,

- montować i demontować rusztowania, - konserwować narzędzia i sprzęt, - sporządzić zapotrzebowanie na materiały i narzędzia, - przestrzegać obowiązujących przepisów bhp, ochrony ppoż. i ochrony

środowiska. 2. Materiał nauczania Właściwości fizyczne, mechaniczne i chemiczne materiałów budowlanych okładzinowych. Zasady oceny jakości i przydatności materiałów. Zasady przechowywania składowania i magazynowania materiałów. Ogólna klasyfikacja materiałów okładzinowych. Materiały drewniane i drewnopochodne. Materiały z tworzyw sztucznych. Materiały mineralne i kamienne. Materiały pomocnicze i wykończeniowe. Narzędzia pomiarowe. Narzędzia i sprzęt. Przepisy bhp. Instrukcje stosowania materiałów. Instrukcje obsługi maszyn i sprzętu. 3. Ćwiczenia • Rozróżnienie i nazwanie czterech materiałów mineralnych

okładzinowych z zestawu składającego się z siedmiu próbek ze wskazaniem kryterium stosowania.

• Sporządzenie wykazu narzędzi i sprzętu niezbędnego do wykonania okładziny z listewek drewnianych w pomieszczeniu mieszkalnym.

• Klasyfikowanie materiałów okładzinowych ze względu na ich funkcję użytkową i warunki technologiczne.

• Narysowanie przekroju i wskazywanie sposobów łączenia sąsiednich desek iglastych w konstruowaniu okładziny wewnętrznej.

• Sporządzenie listy podstawowych właściwości technicznych płyt wiórowych prasowanych stosowanych na okładziny.

• Przyporządkowanie materiałów stosowanych najczęściej jako boazerie. • Dobieranie klejów dyspersyjnych zmieszanych z cementem do

przyklejania ceramicznych płytek ściennych szkliwionych. • Obliczenie liczby płytek ceramicznych szkliwionych o wymiarach

150x150x5,5 mm na wykonanie okładziny ściany o powierzchni 6,50m2.

78

4. Środki dydaktyczne Próbki materiałów budowlanych różnego pochodzenia przeznaczonych na okładziny. Narzędzia i sprzęt. Naturalne materiały okładzinowe. Płyty gipsowo - kartonowe. Elementy rusztu drewnianego. Elementy rusztu metalowego. Modele rusztowań. Przyrządy pomiarowe. Plansze, foliogramy. Filmy dydaktyczne. Aprobaty techniczne. Polskie Normy. Instrukcje bhp. Wydawnictwa branżowe. Przepisy techniczne. 5. Wskazania metodyczne do realizacji materiału nauczania

Zrealizowanie programu nauczania wymaga stosowania odpowiednich do potrzeb, warunków i możliwości metod nauczania i uczenia się. Przewiduje się w nich celowe wykorzystanie różnorodnych środków dydaktycznych, które są istotnym elementem dobrze zorganizowanego procesu kształcenia. Osiągnięcie zaplanowanych celów kształcenia będzie możliwe w dobrze wyposażonej pracowni w środki techniczne i dydaktyczne. Niezależnie od tego należy korzystać z najnowszych źródeł informacji zawartych w branżowych wydawnictwach. Bezpośredni kontakt z materiałami budowlanymi, narzędziami i sprzętem zapewnią wycieczki na coraz częściej organizowane wystawy, giełdy ogólnokrajowe i regionalne. Najbardziej efektywne metody stosowane do realizacji celów kształcenia z zakresu materiałów i narzędzi to: pokaz z objaśnieniem, ćwiczenia laboratoryjne i produkcyjne oraz ekspozycje. Przed przystąpieniem do wykonania ćwiczeń bardzo ważne jest przygotowanie organizacyjne związane w szczególności z przygotowaniem stanowisk pracy wyposażonych w niezbędne materiały, narzędzia i sprzęt. Proponowane ćwiczenia zostały tak dobrane, by stanowiły zadanie do rozwiązania wymagające wiedzy i umiejętności zawodowych i ogólnozawodowych. Podczas wykonywania każdego ćwiczenia uczeń powinien mieć dostęp do podręcznika, instrukcji i poradników

79

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć edukacyjnych ucznia Kryteria oceniania powinny uwzględniać zaplanowane cele kształcenia,

a w szczególności: - odpowiednie dobieranie materiałów, narzędzi i sprzętu, - ocenianie ich przydatności i stanu technicznego, - stosowanie przepisów bhp.

Sprawdzanie postępów ucznia w nauce powinno odbywać się systematycznie. Umiejętności i wiadomości teoretyczne mogą być sprawdzane za pomocą testów osiągnięć szkolnych. W formułowaniu zadań testowych należy położyć szczególny nacisk na ocenę umiejętności rozpoznawania materiałów okładzinowych, określania ich właściwości technicznych i zakresu stosowania. Umiejętności praktyczne proponuje się sprawdzać poprzez obserwację czynności wykonywanych przez ucznia w czasie ćwiczeń. Umiejętności praktyczne powinny być oceniane w systemie dwustopniowym, to znaczy, że po wykonaniu zadania oceniamy jego efekt w kategorii: uczeń umie, uczeń nie umie. Po stwierdzeniu, że uczeń umie oceniamy jego umiejętności według przyjętych kryteriów, zgodnie z obowiązującą skalą ocen. Ćwiczenie wykonane nieprawidłowo należy powtarzać, aż do uzyskania pozytywnego wyniku.

80

Jednostka modułowa 713[05].Z2.02 Przygotowywanie zapraw, klejów i zaczynów gipsowych 1. Szczegółowe cele kształcenia W wyniku procesu kształcenia uczeń / słuchacz powinien umieć: - rozpoznać i nazwać materiały potrzebne do sporządzania zapraw,

klejów i zaczynów gipsowych, - określić właściwości spoiw budowlanych, - ocenić przydatność piasku i spoiw, - dozować składniki zapraw, - przygotować zaprawy i zaczyny sposobem ręcznym, - przygotować zaprawy i zaczyny sposobem mechanicznym, - przygotować zaprawę klejową, - określić konsystencję zapraw, - przeliczyć składniki zapraw z dozowania wagowego na objętościowe

i odwrotnie, - sporządzić zaprawy z gotowych, suchych mieszanek, - stosować dodatki i domieszki, - prognozować warunki stosowania dodatków i domieszek, - sporządzić zaczyn gipsowy, - skorzystać z instrukcji przygotowywania mieszanki lub zaprawy, - sporządzić mieszankę kleju z cementem oraz wypełniaczem, - sporządzić gruntowniki, - sporządzić masy do wypełnienia spoin, - przygotować masy szpachlowe, - sporządzić 5% roztwór kwasu solnego, - dobrać pigmenty do zapraw, - zorganizować stanowisko pracy, - oszczędzić stosowane materiały, - sporządzić zapotrzebowanie na materiały, - sporządzić rozliczenie materiałów, - dostarczyć materiały na stanowisko pracy, - przechować materiały, - przestrzegać przepisów bhp, 2. Materiał nauczania Spoiwa cementowe, wapienne i gipsowe. Kruszywa do zapraw. Dodatki uszlachetniające do zapraw. Suche mieszanki. Zasady doboru składników zapraw.

81

Kleje, zaprawy klejowe. Dodatki, domieszki i wypełniacze do zapraw. Rodzaje i sposoby przygotowywania i dozowania składników zapraw. Dokumentacja techniczna. Polski Normy. Recepty laboratoryjne i robocze. Przepisy bhp i ochrony ppoż. 3. Ćwiczenia • Przygotowanie sposobem ręcznym zaprawy cementowej 1:3

o konsystencji plastycznej z zastosowaniem dozowania wagowego zgodnie z wymogami normowymi.

• Przygotowanie 2 litrów 5% roztworu kwasu solnego do zmywania okładzin.

• Przygotowanie przy pomocy betoniarki 20 litrów zaprawy cementowo – wapiennej 1:1,5:5 o konsystencji plastycznej.

• Sprawdzenie konsystencji zaprawy cementowo – wapiennej 1:1,5:5 do układania płytek.

• Przygotowanie mieszanki do przyklejenia płytek ceramicznych w składzie: klej osakrylowy i cement portlandzki.

• Dobieranie składników i proporcji do przygotowania zaprawy do wypełnienia spoin powierzchni okładziny z płytek ceramicznych ściennych szkliwionych.

• Przygotowanie 20 litrów zaczynu gipsowego do mocowania płyt gipsowo – kartonowych na podłożu ceglanym.

4. Środki dydaktyczne Próbki spoiw cementowych, wapiennych i gipsowych. Próbki kruszyw, dodatków, wypełniaczy i gotowych mieszanek. Narzędzia i sprzęt do ręcznego i mechanicznego przygotowania. Schematy maszyn do mechanicznego przygotowania. Receptury zapraw i mieszanek. Przyrządy do oznaczania konsystencji. Instrukcje. Aparat Vicata. Filmy dydaktyczne, foliogramy, plansze. Normy Polskie, katalogi. Nowe aprobaty techniczne ITB. 5. Wskazania metodyczne do realizacji materiału nauczania

W trakcie realizacji programu nauczania jednostki modułowej należy zwrócić uwagę na kształtowanie umiejętności przygotowania zapraw, mieszanek i klejów na podstawie receptury lub instrukcji. Osiągnięcie

82

podanych celów kształcenia wymaga aktywności uczniów. Należy więc stosować aktywizujące metody nauczania starannie dobierając je do realizowanych treści. Można stosować: pokaz z objaśnianiem, pokaz z instruktażem oraz dyskusje dydaktyczne. Ćwiczenia i zadania praktyczne mogą być realizowane w pracowniach, na budowach i w warunkach symulowanych. Jednym z warunków skutecznego kształcenia zawodowego posadzkarza jest prowadzenie instruktaży metodycznych i merytorycznych przy wykorzystaniu dostępnych środków dydaktycznych i materiałów budowlanych tak, aby przygotowane mieszanki, kleje i zaprawy były dobre jakościowo a także zgodne z wymaganiami technicznymi oraz recepturami. Nauczyciel powinien zwracać uwagę na poprawne posługiwanie się uczniów terminami technicznymi. Nowe materiały i wyroby budowlane uczniowie powinni poznawać podczas wycieczek dydaktycznych na wystawy promocyjne, targi budownictwa, do firm produkujących określone wyroby. W czasie ćwiczeń i wykonywania zadań praktycznych nauczyciel powinien obserwować czynności i kolejne etapy pracy, aby były zgodne z technologią i wymogami konstrukcyjnymi. Powinien również udzielać wskazówek i instruktaży bieżących mających na celu poprawne wykonanie ćwiczenia lub zadania. 6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć

edukacyjnych ucznia Do sprawdzania osiągnięć szkolnych uczniów proponuje się zastosować:

sprawdzian ustny, sprawdzian pisemny, obserwację czynności ucznia podczas wykonywania ćwiczeń, pomiar dydaktyczny. Zaleca się prowadzenie badań diagnostycznych, kształtujących i sumatywnych. W badaniach sumatywnych, które prowadzone są na zakończenie realizacji programu jednostki modułowej, wskazane jest zastosowanie pomiaru dydaktycznego. Wiadomości teoretyczne niezbędne do realizacji czynności praktycznych mogą być sprawdzane za pomocą testów osiągnięć szkolnych. Zadania w teście mogą być otwarte (krótkiej odpowiedzi, z luką) lub zamknięte (wyboru wielokrotnego, na dobieranie, typu prawda-fałsz).

Proponuje się sprawdzanie umiejętności praktycznych przez obserwację czynności wykonywanych przez ucznia podczas realizacji ćwiczeń oraz stosowanie testów sprawdzających z zadaniami praktycznymi (typu próba pracy).

Skala oceny powinna być zależna od jakości, dokładności oraz stopnia trudności wykonanego zadania.

83

Jednostka modułowa 713[05].Z2.03 Wykonywanie okładzin wewnętrznych i zewnętrznych z materiałów mineralnych 1. Szczegółowe cele kształcenia W wyniku procesu kształcenia uczeń / słuchacz powinien umieć: - wskazać pomieszczenia, w których zasadne jest stosowanie posadzki

z płytek ceramicznych szkliwionych i kamionkowych, - osadzać płytki na zaprawie, - przyklejać płytki, - dokonać wyboru właściwej metody wykonywania okładzin, - zastosować odpowiedni rodzaj płytek we wskazanym pomieszczeniu, - przygotować i zastosować suche mieszanki do przyklejania płytek, - przygotować i zastosować odpowiednie gruntowniki, - przygotować i zastosować zaprawy do wypełnienia spoin, - dobrać, przygotować i zastosować zaprawy fugowe, - dobrać narzędzia i sprzęt do wykonania okładzin, - rozmieścić płytki i układ siatki spoin na powierzchni, - dobrać płytki pod względem barwy, - wyznaczyć i wyciąć otwór w płytce, - wyznaczyć płaszczyznę licową okładziny, - wyznaczyć pierwszy rząd płytek, - oczyścić i zmyć podkład, - ułożyć płytki na zaprawie, - zachować odpowiednie szerokości spoin i wypełnić je, - ułożyć płytki metodą klejenia, - wykonać okładziny z płytek i kształtek kamionkowych szkliwionych, - wykonać okładziny z płytek kamionkowych, mozaikowych, szklanych,

i z płyt kamiennych, - przygotować podłoże pod okładziny, - wykonać okładzinę z kształtek klinkierowych, - mocować płyty kamienne do powierzchni elewacyjnej budynku.

2. Materiał nauczania Rodzaje materiałów mineralnych okładzinowych. Właściwości techniczne materiałów. Warunki techniczne przystąpienia do robót. Stosowane rozwiązania techniczne. Przygotowanie podłoża. Przygotowanie płytek do ułożenia na powierzchni. Zasady wyznaczania powierzchni licowej. Układanie płytek fajansowych szkliwionych na zaprawie.

84

Mocowanie płytek za pomocą klejów i zapraw klejowych. Zasady wykonywania okładzin z płytek i kształtek kamionkowych szkliwionych. Okładziny z płytek kamionkowych mozaikowych. Zastosowanie i wykonywanie okładzin z płytek szklanych. Okładziny z płyt kamiennych. Okładziny zewnętrzne z cegieł i kształtek klinkierowych. Mocowanie płyt kamiennych. 3. Ćwiczenia • Przygotowanie kleju lateksowego z dodatkiem cementu w stosunku

(klej : cement) 1:1,5 w ilości potrzebnej na 2 godziny pracy. • Dobieranie 5 narzędzi z zestawu składającego się z 8 służących do

rozplanowania układu płytek i kontroli. • Rozplanowanie układu płytek 150x150x5,5 do ułożenia ich na słupie 40

x 40cm . • Podanie kolejności czynności oraz narzędzi i sprzętu niezbędnego do

wycięcia otworu w płytce. • Określenie czasu korygowania położenia płytki na podłożu, przy

zastosowaniu suchej mieszanki oraz tradycyjnej zaprawy cementowej w temperaturze 180 C.

• Obliczenie ilości płytek ceramicznych szkliwionych o wymiarach: 150x75x5,5mm potrzebnych na wykonanie okładziny ściany 1,80x 2,20cm .

• Ustalenie składu zaprawy cementowej oraz cementowo – wapiennej do osadzania płytek szklanych na ścianie wewnętrznej.

• Układanie płytek fajansowych szkliwionych ściennych na zaprawie cementowej z zachowaniem spoin pionowych i poziomych na całej powierzchni.

• Przygotowanie kleju i układanie płytek metodą klejenia stosując wkładki dystansowe z tworzywa sztucznego.

• Układanie na wewnętrznej ścianie mozaiki szklanej o wymiarach 20x 20x4mm z zastosowaniem zaprawy cementowo – wapiennej 1:1:5.

4. Środki dydaktyczne Spoiwa cementowe, gipsowe i wapienne. Kruszywa naturalne. Suche mieszanki klejowe. Narzędzia i sprzęt do przygotowywania zapraw i klejów. Płytki ceramiczne szkliwione. Płytki kamionkowe i szklane. Płyty i płytki kamienne. Cegły i kształtki klinkierowe.

85

Próbki materiałów pomocniczych. Foliogramy, plansze. Filmy dydaktyczne. Łaty drewniane lub metalowe, poziomnica. Dokumentacja budowlana. Polskie Normy, instrukcje techniczne. Katalogi, wydawnictwa, foldery. Przepisy techniczne. 5. Wskazania metodyczne do realizacji materiału nauczania

Proces kształcenia powinien odbywać się w pracowni wyposażonej w różnorodne pomoce dydaktyczne oraz środki techniczne. Realizacja treści kształcenia wymaga stosowania różnych metod, technik i strategii nauczania. Dominującymi powinny być metody aktywizujące uczniów. Proponowane są przede wszystkim takie metody jak: pokaz z objaśnieniem, pogadanka i dyskusja problemowa, ćwiczenia laboratoryjne, a także metoda przypadków. Zastosowanie filmów dydaktycznych umożliwi uczniom zapoznanie się z metodami montowania i mocowania okładzin Należy zwrócić szczególną uwagę na treści kształcenia w obszarze wykonywania okładzin z różnych materiałów budowlanych. Występuje w nich bardzo wiele skomplikowanych połączeń poszczególnych elementów, wiele nowych materiałów i rozwiązań konstrukcyjnych. Ćwiczenia zostały tak dobrane, by stanowiły zadania do rozwiązania wymagające stosowania wiedzy ogólnozawodowej i specjalistycznej i dawały uczniowi możliwość samodzielnej i twórczej pracy. 6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć

edukacyjnych uczniów Kryteria oceniania powinny uwzględniać zaplanowane cele kształcenia,

a w szczególności: - dokładność wykonywania oraz mocowania okładzin, - dokładność wykonywania i wypełniania spoin, - stosowanie elementów wykończeniowych, - stosowanie najnowszych materiałów i technologii oraz materiałów do

mocowania okładzin, - umiejętność konserwowania i remontów.

Sprawdzanie osiągnięć szkolnych uczniów powinno być przeprowadzane na bieżąco poprzez stosowanie testów pisemnych i testów praktycznych. Testy należy zaopatrzyć w instrukcję testowania, a także kryteria oceniania. Testy powinny być konstruowane jako wielostopniowe, uwzględniające wymagania na różnych poziomach. Wiedza i umiejętności uczniów mogą być również oceniane na podstawie

86

ich ustnych wypowiedzi oraz wykonywania zadań praktycznych. Umiejętności praktyczne powinny być oceniane w systemie dwustopniowym, to znaczy, że po wykonaniu zadania oceniamy jego efekt w kategorii: uczeń umie, uczeń nie umie. Po stwierdzeniu, że uczeń umie oceniamy jego umiejętności według przyjętych kryteriów, zgodnie z obowiązującą skalą ocen. Ćwiczenie wykonane nieprawidłowo należy powtarzać, aż do uzyskania pozytywnego wyniku. Pozytywną ocenę należy wystawić uczniowi, który opanował zaplanowane umiejętności. Systematyczne sprawdzanie i ocenianie sprzyja kształtowaniu nawyków staranności i dokładności wykonywania ćwiczeń i zadań praktycznych.

87

Jednostka modułowa 713[05].Z2.04 Wykonywanie okładzin z tworzyw sztucznych 1. Szczegółowe cele kształcenia W wyniku procesu kształcenia uczeń / słuchacz powinien umieć: - uzasadnić znaczenie tworzyw sztucznych dla rozwoju techniki

okładzinowej, - określić odporność materiałów na wpływy mechaniczne i odporność

termiczną, - ocenić właściwości techniczno – użytkowe materiałów okładzinowych, - rozróżnić okładziny ze względu na sposób ich mocowania, - wyliczyć i rozróżnić materiały okładzinowe z tworzyw sztucznych, - dobrać narzędzia i sprzęt, - przygotować podłoże pod okładziny, - przykleić płytki okładzinowe, - wypełnić spoiny, oczyścić płytki i konserwować, - wykonać okładziny z płyt, listew i elementów przestrzennych, - wykonać okładziny z PCV typu siding, - zamocować płyty i elementy przestrzenne, - przygotować podłoże pod okładziny Unilam, - stosować odpowiednie materiały do mocowania, - przykleić okładziny z materiałów powlekanych PCV, - wykonać okładziny z tkanin powlekanych, - dobrać odpowiednie kleje i wykonać okładziny z folii ze spienionego

PCV, - wykonać okładziny boazeryjne i sufitowe z elementów listwowych

z PCV, - wykonać okładzinę ze styropianu elewacyjnego, - wykonać renowację i naprawę okładzin, - wymienić pojedyncze uszkodzone płytki lub elementy, - zmontować i zdemontować rusztowanie, - przestrzegać i interpretować przepisy bhp i ppoż., - oszacować ilość materiałów okładzinowych, - sporządzić zapotrzebowanie na materiały, - wykonać obmiary okładzin. 2. Materiał nauczania Właściwości okładzin z tworzyw sztucznych. Okładzinowe materiały z tworzyw sztucznych. Okładziny klejone, napinane i mocowane mechaniczne. Przygotowanie podłoży. Narzędzia i sprzęt.

88

Wykonywanie okładzin wewnętrznych. Wykonywanie okładzin zewnętrznych. Wykończenie powierzchni okładzin. Naprawa, remont i renowacja. Odbiór robót. Przepisy bhp. 3. Ćwiczenia • Przyporządkowanie okładzinowych materiałów z tworzyw sztucznych

wykazujących odporność termiczną 60 – 900C oraz w granicach 2000 C. • Ułożenie dwóch różniących się od siebie wzorów struktury powierzchni

okładziny wewnętrznej z wyprofilowanych elementów z PCV. • Obliczenie ilości okładzinowych płytek z PCV o wymiarach 250x124x1,3

mm do ułożenia ich na powierzchni 10m2 ściany. • Dobieranie czterech rodzajów klejów przystosowanych do klejenia

płytek, laminatów lub elementów wytłaczanych z PCV. • Przygotowanie zapotrzebowania na elementy wytłaczane z twardego

PCV o wymiarach 250x5000mm na wykonanie okładziny ściany bez otworów budynku przemysłowego o wymiarach 14,0x3,50m.

• Obliczenie liczby rolek tapety winylowej o wymiarach 52x105 cm na wykonanie okładziny pomieszczenia 4,60x3,50x2,80m z otworem okiennym 1,50x1,50m i drzwiowym 0,60x2,00m.

• Wykonanie wewnętrznej okładziny z płaskich płytek PCV z zastosowaniem wybranego kleju dyspersyjnego.

• Wykonanie okładziny sufitowej z elementów listwowych z twardego PCV przy użyciu wkrętów.

4. Środki dydaktyczne Płytki sztywne z PCV. Próbki fakturowanych elementów płytowych i listwowych. Próbki elementów wytłaczanych ze zmiękczonego PCV. Próbki klejów dyspersyjnych i kontaktowych. Narzędzia do przycinania materiałów. Narzędzia do nanoszenia klejów i osadzania płytek. Próbki laminatów. Elementy i materiały do mechanicznego mocowania. Foliogramy. Filmy dydaktyczne. Tablice i plansze poglądowe. Łaty, poziomnica. Dokumentacja budowlana. Polskie Normy, instrukcje techniczne. Katalogi.

89

Narzędzia i sprzęt. Warunki techniczne wykonania i odbioru. Przepisy techniczne. 5. Wskazania metodyczne do realizacji materiału nauczania

W procesie kształcenia najlepsze efekty edukacyjne osiągane są z zastosowaniem aktywizujących metod nauczania – uczenia się. Proponuje się więc wprowadzać i realizować jak najwięcej ćwiczeń i zadań praktycznych wykonywanych w kilkuosobowych grupach w pracowni i na budowie. Nie należy przy tym całkowicie rezygnować z metod tradycyjnych. Stąd proponuje się następujące metody osiągnięcia celów kształcenia: krótki wykład informacyjny, pogadanka, opis, objaśnienie, metoda przypadków, dyskusje dydaktyczne, sesje odroczonego wartościowania, giełda pomysłów, pokaz z objaśnieniem i ćwiczenia. Na szczególną uwagę zasługują wycieczki na wystawy, targi, giełdy materiałów i na budowę. Scenariusz wycieczki musi być przemyślany, konstruktywny, a przede wszystkim ukierunkowany na realizację konkretnych celów. Sprawozdania opracowane po wycieczce dadzą pełny obraz tego, co zamierzaliśmy zrealizować, a czego nam się nie udało. Treści kształcenia należy aktualizować, prezentując najnowsze materiały okładzinowe, nowe technologie i rozwiązania konstrukcyjne. Uzupełnieniem treści kształcenia powinny być fachowe czasopisma, wydawnictwa budowlane, katalogi. Należy zwrócić szczególną uwagę na przepisy bhp oraz zasady ochrony środowiska. 6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć

edukacyjnych ucznia Kryteria oceniania powinny uwzględniać zaplanowane cele kształcenia,

a w szczególności: - rozpoznawanie materiałów okładzinowych, - projektowanie układów płytek według życzeń klienta, - umiejętność prowadzenia spoin pionowych i poziomych oraz ich

wypełnianie, - dobór materiałów do warunków fizycznych i przeznaczenia okładzin, - przestrzeganie przepisów bhp, umiejętność obmiaru. Zaleca się aby osiągnięcia uczniów były sprawdzane za pomocą testów oraz obserwacji uczniów podczas ćwiczeń i wykonywania zadań praktycznych. Jako narzędzie kontroli, test stanowi element sytuacji dydaktycznej porządkującej proces nauczania, umożliwiając sprawną diagnozę i ocenę wiadomości, umiejętności i nawyków uczniów. Przy opracowywaniu zadań testowych należy precyzyjnie sformułować je, w sposób jednoznaczny i czytelny dla ucznia i opatrzyć instrukcją. Niezależnie od testów proponuje się również stosowanie innych metod

90

sprawdzania wiadomości i umiejętności. Mogą to być sprawdziany pisemne, a także ustne wypowiedzi. Ta forma oceniania jest bardzo rozpowszechniona. Na ogół jednak ma ograniczony zasięg ilościowy, ponieważ nauczyciele stawiają najczęściej pytania dotyczące ogólnego tematu jednostki metodycznej, a nie zamkniętego i jednoznacznego zakresu wiadomości. Pytania powinny mieć jednoznaczny charakter, jasno sprecyzowane, odnoszące się do niewielkiego obszaru wiedzy. Ćwiczenia i zadania praktyczne należy oceniać po ich zakończeniu. Kryteria oceny powinny obejmować: - prawidłowe planowanie i organizowanie, - jakość wykonywanych fragmentów zadania, - jakość wykonanej pracy, - ilość wykonanej pracy, - przestrzeganie przepisów bhp, ppoż. i ochrony środowiska, - postawa ucznia, - sposób i forma prezentacji.

91

Jednostka modułowa 713[05].Z2.05 Wykonywanie okładzin z drewna i materiałów drewnopochodnych 1. Szczegółowe cele kształcenia W wyniku procesu kształcenia uczeń / słuchacz powinien umieć: - określić przydatność drewna i materiałów drewnopochodnych na

okładziny, - rozpoznać warunki techniczne przystąpienia do robót, - określić odporność materiałów na wpływy mechaniczne i termiczne, - rozróżnić materiały okładzinowe, - rozpoznać rodzaje płyt kartonowo - gipsowych , - dobrać narzędzia i sprzęt do wykonania okładzin, - przygotować podłoża pod okładziny, - sklasyfikować okładziny z drewna i materiałów drewnopochodnych pod

względem konstrukcyjnym, - mocować okładziny za pomocą wkrętów i kołków, - mocować okładziny metodą wstrzeliwania, - wykonać okładziny z desek i z listew, - wykonać okładziny z okładziny ramowo – płycinowej, - wykonać okładziny z płyt stolarskich, wiórowych i pilśniowych, - wykonać okładziny z płyt gipsowo - kartonowych –mocowanych na

ruszcie drewnianym i metalowym, - podwiesić sufit z płyt kartonowo – gipsowych, - określić przyczyny paczenia się okładzin drewnianych, - sporządzić listę elementów mocujących okładziny, - wykończyć i konserwować okładziny, - usunąć usterki powstałe w czasie eksploatacji, - dokonać remontu i wymiany elementów okładzinowych, - zmontować, ustawić i zdemontować rusztowanie, - oszacować ilość materiałów podstawowych i pomocniczych, - wykonać obmiar robót, - zorganizować stanowisko pracy, - przestrzegać przepisów bhp, ochrony ppoż. oraz zasady ochrony

środowiska. 2. Materiał nauczania Właściwości okładzin z drewna i materiałów drewnopochodnych. Okładzinowe materiały z drewna. Okładzinowe materiały drewnopochodne. Płyty gipsowo - kartonowe . Wykonywanie okładzin drewnianych.

92

Wykonywanie okładzin z materiałów drewnopochodnych. Wykonywanie okładzin z płyt kartonowo – gipsowych. Sufity podwieszane. Wykańczanie i konserwacja okładzin. Materiały mocujące elementy okładzinowe. Naprawa, remont i renowacja. Warunki techniczne wykonania i odbioru robót. Zasady przedmiaru i obmiaru robót. Przepisy bhp i ochrony ppoż. 3. Ćwiczenia. • Wnioskowanie o właściwościach i przeznaczeniu okładzin drewnianych

w budynkach mieszkalnych. • Analizowanie podobieństw i różnic drewnianych i drewnopochodnych

materiałów okładzinowych. • Rozróżnianie i nazywanie okładzinowych materiałów

drewnopochodnych na podstawie struktury przekroju pionowego. • Porównywanie zalet i wad okładzinowych materiałów drewnianych

i drewnopochodnych. • Ocenianie przydatności trzech materiałów okładzinowych z zestawu

składającego się z pięciu do zastosowania w łazience budynku mieszkalnego jednorodzinnego.

• Analizowanie sposobów łączenia desek przy wykonywaniu okładziny • Wyznaczanie poziomej linii okładziny drewnianej przy cokole oraz pionu

poszczególnych listewek. • Dobieranie wymiarów desek w zakresie grubości i szerokości na

wykonanie okładziny wewnętrznej. • Dobieranie narzędzi i sprzętu do wykonania okładzin z drewna

i materiałów drewnopochodnych. • Obliczenie ilości płyt kartonowo – gipsowych GKF o wymiarach

1200x2000x12,5mm do wykonania okładziny ściennej pomieszczenia użyteczności publicznej o powierzchni 300m2.

• Wykonanie boazerii z elementów płytowych z zastosowaniem łączników metalowych na powierzchni ściany 3,5x2,0m.

• Wykonanie okładziny z desek o grubości 10mm i szerokości 10cm na dwóch ścianach o szerokościach 2,20m i 3,10m do wysokości drzwi.

• Montowanie okładzin ramowo – płycinowych na ścianę o powierzchni 4,20m2 techniką stolarską zgodnie z rysunkami roboczymi.

4. Środki dydaktyczne Próbki drewnianych materiałów okładzinowych. Próbki drewnopochodnych materiałów okładzinowych.

93

Próbki płyt kartonowo – gipsowych. Materiały pomocnicze i mocujące. Elementy rusztu drewnianego i metalowego. Modele rusztowań. Narzędzia stolarskie. Foliogramy, filmy dydaktyczne. Tablice i plansze poglądowe. Łaty, poziomnica, pion. Dokumentacja budowlana. Polskie Normy, instrukcje techniczne, katalogi. Warunki techniczne wykonania i odbioru robót. Instrukcje obsługi sprzętu stolarskiego. Przepisy techniczne. 5. Wskazania metodyczne do realizacji materiału nauczania

Realizacja programu nauczania wymaga przygotowania środków dydaktycznych oraz zaplanowania metod pobudzających aktywność i zainteresowania uczniów . Warto stosować: dyskusję, pokaz z objaśnieniem i instruktażem i metody aktywizujące. Konieczne jest umożliwienie uczniom bezpośredniego kontaktu z omawianymi materiałami, wyrobami. W tym celu niezbędne jest prezentowanie poszczególnych materiałów okładzinowych oraz rozwiązań konstrukcyjnych i technologicznych w warunkach naturalnych lub symulowanych. Szczególnie trudne dla uczniów może być wykonywanie okładzin (boazerii) z listew drewnianych, ponieważ przy ich mocowaniu należy zachować odpowiednie szczeliny umożliwiające pracę drewna w zmieniających się warunkach fizycznych. Należy również dobrze przygotować uczniów do wykonywania okładzin z płyt kartonowo – gipsowych, które obecnie tak często są stosowane. Należy tutaj zaprezentować film oraz pokaz montażu okładzin i sufitów podwieszanych. Dobre efekty nauczania zapewniają zajęcia praktyczne, które zwiększają zainteresowanie przedmiotem, rozwijają umiejętności manualne, pobudzają wyobraźnię i postawę twórczą.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć

edukacyjnych ucznia. Kryteria oceniania powinny uwzględniać zaproponowane cele

kształcenia, a w szczególności: - rozpoznawanie materiałów i ich właściwości, - mocowanie materiałów okładzinowych do różnych podłoży, - umiejętność doboru właściwego materiału do warunków, - stosowanie najnowszych materiałów i rozwiązań technicznych. Sprawdzanie osiągnięć ucznia jest ważnym i trudnym zagadnieniem w pracy nauczyciela. Można stosować kilka sprawdzonych metod:

94

sprawdziany ustne, prace pisemne oraz obserwację uczniów w toku pracy. Z doświadczeń wynika, że stosowanie różnorodnych metod sprawdzania i oceniania wiadomości i umiejętności daje wszystkim uczniom porównywalne szanse otrzymania obiektywnej oceny. W ocenie osiągnięć uczniów nauczyciel powinien brać pod uwagę nie tylko stopień opanowania poszczególnych umiejętności, ale również samodzielność myślenia, kojarzenia faktów i wnioskowania. Do sprawdzenia i oceny wiadomości i umiejętności teoretycznych często stosuje się testy. Zaletą tej metody jest jej obiektywizm. Testowanie przebiega w ściśle określonych, jednakowych dla wszystkich warunkach, a wyniki liczbowe są porównywalne. Łatwo jest również przeliczyć ilość punktów na oceny szkolne. W ocenianiu ćwiczeń i zadań praktycznych wykonywanych w grupie należy brać pod uwagę oprócz poprawności końcowego efektu, również organizację oraz czas wykonywania pracy. Wszystkie błędy, jakie uczniowie popełnili, muszą być omówione, odpowiednio skomentowane, z podaniem właściwego rozwiązania. Podstawą do uzyskania przez ucznia oceny pozytywnej jest opanowanie zaplanowanych umiejętności. Oczywistym jest fakt, że stopień opanowania tych umiejętności będzie różny poszczególnych uczniów, a zatem i różne będą oceny w skali szkolnej.