Autorka maja bocianklasa ii a

HANS CHRISTIAN ANDERSEN

Życiorys• Hans Christian Andersen i (ur. 2 kwietnia 1805 w

Odense, zm. 4 sierpnia 1875 w Rolighed koło Kopenhagi) – duński pisarz i poeta, najbardziej znany ze swej twórczości baśniopisarskiej.

• Urodził się w najbiedniejszej dzielnicy Odense jako syn szewca Hansa Andersena i niepiśmiennej praczki Anne Marie z domu Andersdatter (1774–1833). Ojciec umarł z powodu komplikacji zdrowotnych po udziale w wojnie napoleońskiej w 1816 roku, matka z powodu alkoholizmu. W dniu urodzenia został ochrzczony w domu, ze względu na to, że w tamtych czasach wiele noworodków umierało zaraz po urodzeniu. 17 kwietnia został ochrzczony w kościele św. Jana w Odense[potrzebne źródło].

• W krainę baśni pierwsza wprowadziła go babcia (ze strony ojca). Andersen bywał z nią w przytułku dla chorych, gdzie zajmowała się ogrodem, i gdzie później przebywał jego chory psychicznie dziadek. Kilka motywów z opowieści babki zostało później wykorzystanych przez Andersena w jego utworach. Po śmierci ojca i powtórnym małżeństwie matki (z Nielsem Gunersenem) Andersen wyjechał we wrześniu 1819 do Kopenhagi z zamiarem zostania aktorem. W latach 1820–1821 uczęszczał do szkoły baletowej w Kopenhadze. Próbował także gry w teatrze, ale nie przyjęto go. Karierę rozpoczął jako śpiewak z wysokim sopranem, ale utracił go po mutacji głosu.

• Za wszelką cenę starał się być jak najbliżej teatru, w którym zadebiutował jako autor w 1829 sztuką Kjærlighed paa Nicolaj Taarn (Miłość na Wieży Mikołaja). Od tego czasu pisał sporo sztuk teatralnych, które nie zawsze cieszyły się powodzeniem. Ze względu na brak wykształcenia jego sztuki pełne były błędów ortograficznych, interpunkcyjnych i stylistycznych. Krytycy od początku je odrzucali.

• Dom Andersena w Odense• Dzięki wytrwałości dostał w 1822 stypendium królewskie, które umożliwiło mu dalszą naukę w

szkole, a później studia. Pomógł mu Jonas Collins, który od początku wierzył w talent chłopca. Pewniejsza sytuacja materialna pozwoliła na kontynuowanie pracy twórczej i rozwijanie zainteresowań. Zwiedził niemal całą Europę. Ciekawość świata i ludzi, ale także nieustanny niepokój ducha, poczucie osamotnienia, kompleksy, skomplikowany charakter, nadmierna wrażliwość i egocentryzm uniemożliwiały mu znalezienie stałego miejsca i prowadzenie ustabilizowanego życia. Martwił się, iż oszaleje, podobnie jak jego dziadek. Miewał stany depresyjne i melancholiczne, a pod koniec życia chorował na gruźlicę.

• Wiele[potrzebne źródło] współczesnych biografii charakteryzuje Andersena jako osobę biseksualną[1][2], co wynika m.in. z zachowanej korespondencji twórcy do Riborg Voigt[3], Edvarda Collina[4] czy Haralda Scharffa[5]. Przykładowo, do Edvarda Collina Andersen pisał:[potrzebne źródło] "Usycham z tęsknoty do ciebie tak, jak do pięknej kalabryjskiej dziewczyny... Moje uczucia do ciebie są takie, jak uczucia kobiety. Ta moja kobieca natura musi pozostać tajemnicą." Collin we własnym pamiętniku wspominał o tym zauroczeniu Andersena: "Nie byłem w stanie odwzajemnić tej miłości, i sprawiło to autorowi wiele cierpienia." W kontekście skrywanej seksualności pisarza analizuje się też współcześnie jego twórczość[6][7][8].

• Miał wielu wybitnych i sławnych znajomych, należeli do nich: Bertel Thorvaldsen, Adam Oehlenschlager, Johanne Luise Heiberg, Jenny Lind, Bjørnstjerne Bjørnson, Karol Dickens, Søren Kierkegaard czy bracia Grimm.

• W 1851 w wyrazie uznania dla wiedzy i zasług Andersena przyznano mu tytuł profesora, a w 1874 tytuł radcy.

• Zmarł 4 sierpnia 1875 roku na terenie posiadłości wiejskiej Rolighed koło Kopenhagi (obecnie na terenie Østerbro - północnej dzielnicy stolicy Danii).

Spis baśni

Brzydkie kaczątkoCalineczkaDziewczynka z zapałkamiKsiężniczka na ziarnku grochuNowe szaty cesarzaSłowikStokrotkaŚwiniopas

Czytajcie baśnie Andersena bo gdy je czytamy pszenoszą nas w niezwykły świat bajek z którego czasami nie możecie się wyplątać.

Moja ulubiona BaśńMoją ulubioną baśnią Hansa Christiana Andersena jest Brzydkie Kaczątko.Opowiada ona o przygodach brzydkiego kaczątka, które zmienia się w pięknego łabędzia. Baśń ta jest też odzwierciedleniem życia autora, który jak brzydkie kaczątko początkowo samotny, bez przyjaciół stopniowo zaczął zdobywać wiedzę i wykształcenie, które pomogły mu w zawieraniu nowych znajomości. Aż w końcu stał się sławnym pisarzem a do grona jego znajomych należało wiele znanych osób.

Koniec