1

Program własny

z zakresu edukacji plastycznej

„Kolorowy świat przedszkolaka”

w Samorządowym Przedszkolu nr 67

w Krakowie

autor: Anna Chrustek

Kraków 2016r.

2

Spis treści

1. Wprowadzenie

2. Założenia realizacji programu

3. Treści programowe

4. Cel główny programu

5. Cele szczegółowe

6. Wskaźniki osiągnięcia zamierzonych celów

7. Zadania nauczyciela

8. Metody pracy

9. Formy pracy

10. Warunki lokalowe programu

11. Wybrane techniki plastyczne

12. Proponowane działań w ramach realizacji programu

13. Przykładowe scenariusze zajęć

14. Ewaluacja realizacji programu

15. Bibliografia

3

1. Wprowadzenie

W przedszkolu zajęcia plastyczne pełnia szczególna rolę. Kształtują i rozwijają

wrażliwość na piękno kształtów i barw otaczającej rzeczywistości. Wzbogacają aktywność

umysłową, pobudzają wyobraźnię i wyzwalają inicjatywę twórczą, kształtują osobowość oraz

wzbogacają przeżycia. Twórczość plastyczna jest jedną z ważniejszych form działalności

dziecka. Podstawą skutecznego funkcjonowania we współczesnym świecie jest postawa

twórcza. Dzieci są kreatywne z natury, dlatego tę wspaniałą zdolność należy w nich

pielęgnować i rozwijać. Jak pokazuje praktyka kształcenie i rozwijanie umiejętności

artystycznych stanowi podstawę rozwoju twórczości dziecięcej. Rozbudzanie zainteresowania

sztuką, plastyką, odkrywanie w sobie naturalnych predyspozycji i uzdolnień skłania dziecko

do samodzielnej twórczości i działania.

W procesie tworzenia dziecko doznaje silnych przeżyć, a w swoich pracach ujmuje

własne myśli i uczucia. Natomiast nauczyciele poprzez rysunek i inne prace plastyczne

poznają swoich wychowanków, ich emocje, aktualne samopoczucie, lęki, radości,

rozwój intelektualny, zainteresowania. Jednym z celów pracy z dzieckiem w tym zakresie

jest umożliwienie mu aktywnego poznania świata zgodnie z jego potrzebami,

zainteresowaniami i dążeniami. Należy przy tym pamiętać, że każdy jest indywidualnością

i może odbierać świat na własny, niepowtarzalny sposób.

2. Założenia realizacji programu

Program jest zgodny z Podstawą Programową Wychowania Przedszkolnego

(rozporządzenie MEN z dnia 17 czerwca 2016 r. Dziennik Ustaw z dnia 23 czerwca 2016 r.,

poz. 895). Zgodnie z podstawą celem wychowania przedszkolnego jest między innymi

wspomaganie dzieci w rozwijaniu uzdolnień oraz kształtowaniu czynności intelektualnych

potrzebnych im w codziennych sytuacjach i w dalszej edukacji oraz wprowadzenie dzieci

w świat wartości estetycznych i rozwijanie umiejętności wypowiadania się poprzez muzykę,

małe formy teatralne oraz sztuki plastyczne.

Program z zakresu edukacji plastycznej opracowany został dla dzieci w wieku

przedszkolnym tj. od 3 do 6 roku życia i przeznaczony jest do realizacji we wszystkich

grupach wiekowych w Samorządowym Przedszkolu Nr 67 w Krakowie.

Program został przystosowany do możliwości manualnych i umysłowych

poszczególnych grup wiekowych. Zawarte w nim treści mogą być realizowane w dowolnej

kolejności i modyfikowane przez nauczycieli, którzy zechcą wnieść do niego własne

pomysły. Program ma charakter otwarty i w miarę potrzeb może być wzbogacony o nowe

treści edukacyjne, formy i metody pracy itp.

3.Treści programowe:

I. Umożliwienie dzieciom działalności plastycznej z wykorzystaniem podstawowych

narzędzi plastycznych.

4

II. Stwarzanie okazji do działalności plastycznej z wykorzystaniem materiałów

codziennego użytku.

III. Łączenie działalności plastycznej z przeżywaniem muzyki.

IV. Przybliżanie dzieciom sztuki ludowej (wybranych krajów).

V. Ukazywanie dzieciom różnorodności w zakresie malarstwa, rzeźby i fotografii

artystycznej.

VI. Umożliwienie dzieciom tworzenia sztuki użytkowej na miarę ich możliwości.

4. Cel główny programu

Kształtowanie i rozwijanie umiejętności twórczych oraz uzdolnień plastycznych dzieci

poprzez różnorodne działania artystyczne.

5. Cele szczegółowe:

Pobudzanie umiejętności, ekspresji i wrażliwości plastycznej u dzieci,

Rozwijanie twórczej postawy, kreatywności oraz poczucia estetyki,

Umożliwienie poznawania różnych technik plastycznych,

Kształtowanie umiejętności posługiwania się różnorodnym materiałem plastycznym,

Wzbudzanie zainteresowania rozmaitymi wytworami artystycznymi m.in.

malarstwem, wytworami sztuki ludowej, architekturą, rzeźbą, fotografią,

Aktywizowanie przekonania we własne zdolności, możliwości oraz umiejętności.

6. Wskaźniki osiągnięcia zamierzonych celów:

Dziecko:

wykorzystuje różnorodne materiały i techniki plastyczne,

umie pracować w zespole,

dostrzega różnorodność barw w otoczeniu,

rozpoznaje i nazywa odcienie kolorów,

posługuje się różnymi rodzajami linii,

dostrzega różnice fakturalne różnych powierzchni,

potrafi komponować prace na różnych formatach,

wyraża swoje przeżycia, emocje w różnorodnych formach plastycznych,

interesuje się sztuką i jej wybranymi dziełami: rzeźba, obraz, sztuka ludowa,

rozmawia o tym, co widzi i spostrzega,

dostrzega treść i formę oglądanych dzieł.

7. Zadania nauczyciela:

inspirowanie oraz pobudzanie do wypowiadania się w różnych technikach

plastycznych, wykorzystujących podstawowe środki wyrazu, proste kompozycje oraz

różnorodne formy konstrukcyjne,

5

aktywizowanie do zabawy plastyką poprzez rozwijanie ciekawości, wyobraźni

i fantazji,

tworzenie sytuacji sprzyjającej twórczej i aktywnej działalności plastycznej.

8. Metody pracy

Swobodnej ekspresji.

Zadań inspirujących.

Praca według wzoru.

Doświadczeń i ekspresji.

Konkursy.

Działań praktycznych.

9. Formy pracy

Praca dzieci: indywidualna i grupowa.

Spotkania z twórcami ludowymi.

Zajęcia w plenerze.

Wystawa prac.

10. Warunki lokalowe programu

Program przewiduję prowadzenie zajęć plastycznych w salach i pomieszczenia

dydaktycznych, a także na terenie ogrodu przedszkolnego z wykorzystaniem wszelkiego

rodzaju materiałów przewidzianych w programie. Z racji bliskości istnieje również możliwość

realizacji oddziaływań plastycznych w Dębnickim Ośrodku Kultury „Tęcza”, gdzie bardzo

często odbywają się wszelkiego rodzaju wystawy artystyczne, organizowane są również

warsztaty plastyczne dla dzieci. W pobliskiej odległości od przedszkola znajduję się również

Muzeum Sztuki Japońskiej, gdzie możliwe jest uczestnictwo w zajęciach edukacyjnych

przybliżających sztukę japońską oraz warsztatach plastycznych z wykorzystaniem techniki

origami.

11. Wybrane techniki plastyczne w odniesieniu do treści programowych

Program został podzielony na dwie grupy wiekowe:

• dzieci młodsze (3-4 latki)

• dzieci starsze (5-6 latki)

Program został przystosowany do możliwości manualnych i umysłowych poszczególnych

grup wiekowych.

6

I. Umożliwienie dzieciom działalności plastycznej z wykorzystaniem podstawowych

narzędzi plastycznych

Dzieci młodsze Dzieci starsze

Rysunek kredą papierze ścierny

Na arkuszu drobnoziarnistego papieru

ściernego (najlepiej w ciemnym kolorze)

wykonujemy rysunek kredkami

ołówkowymi. Po skończonym rysowaniu

spryskujemy powierzchnię lakierem do

włosów, aby kredka się nie zsypywała.

Rysunek pastelami suchymi na

papierze ścierny

Na arkuszu drobnoziarnistego papieru

ściernego (najlepiej w ciemnym kolorze)

wykonujemy rysunek pastelami (suchymi).

Po skończonym rysowaniu spryskujemy

powierzchnię lakierem do włosów, aby

kredka się nie zsypywała.

Malowanie akwarelą

Farby można mieszać. Akwarelą trzeba

malować szybko, lekko, pędzel musi być

obficie namaczany w farbie z wodą. Nazwa

techniki (aqua po łacinie znaczy woda)

wskazuje, że woda jest jednym z głównych

jej składników. Charakterystyczne dla farby

akwarelowej są białe prześwity, dlatego nie

należy nią pokrywać całego arkusza papieru.

Technika ta świetnie nadaje się do zabaw

kolorami, ćwiczeń w poznawaniu barw.

Rysowanie ołówkiem i gumką

Kartkę z bloku technicznego pokrywamy

przy pomocy ołówka. Następnie gumką do

gumowania, gumujemy na niej dowolne

wzory.

Wyklejanka z bibuły

Z karbowanej bibuły wycinamy paski o

szerokości 1 centymetra. Odrywamy kawałki

bibuły a następnie palcami formujemy z nich

kulki, które umieszczamy w przygotowanych

wcześniej pojemnikach (w każdym

pojemniku inny kolor). Przygotowany

szablon pokrywamy klejem, następnie

wypełniamy powierzchnię kulkami o

odpowiednich kolorach.

Rysowanie węglem

Do rysowania węglem najlepsze są papiery o

powierzchniach nieco szorstkich (pakowe,

szare lub białe, można też rysować na

gazecie. Przy rysowaniu można uzyskać

kreski o różnych walorach od jasnej do

czarnej. Na początku pracy trzeba rysować

lekko. Niepotrzebne linie dadzą się łatwo

usunąć np. kawałkiem flaneli. Nie

pokrywamy całej powierzchni papieru

węglem. Czyste plamy są ważnym

elementem w kompozycji, dają kontrast.

Utrwalamy lakierem do włosów, mlekiem

lub fiksatywą sporządzoną z ubitego kurzego

białka rozcieńczonego wodą.

Wydrapywanka na plastelinie

Na kartkę z bloku technicznego nakładamy

kawałki plasteliny (najlepiej w jednym

kolorze, raczej ciemnym) i rozprowadzamy

je palcami w różnych kierunkach – aż do

Wydrapywanka na plastelinie

Na kartkę z bloku technicznego nakładamy

kawałki plasteliny (najlepiej w jednym

kolorze, raczej ciemnym) i rozprowadzamy

je palcami w różnych kierunkach – aż do

7

uzyskania jednolitej powierzchni. Po

zapełnieniu całej kartki wydrapujemy w

plastelinie za pomocą zapałek, wykałaczek

lub przyciętych patyczków dowolne wzory.

Całość można utrwalić lakierem

bezbarwnym.

uzyskania jednolitej powierzchni. Po

zapełnieniu całej kartki wydrapujemy w

plastelinie za pomocą zapałek, wykałaczek

lub przyciętych patyczków dowolne wzory.

Całość można utrwalić lakierem

bezbarwnym.

Malowanie na sucho kredkami

świecowymi

Można malować nawet połamanymi

kredkami. Uzyskujemy w ten sposób duże

płaszczyzny, szerokie linie i plamy układając

kredkę w różny sposób. Można też

różnicować barwy przez nakładanie jednej

warstwy kredki na drugą – otrzymamy

kolory pochodne. Prace wykonane tą

techniką można dodatkowo pomalować

terpentyną – uzyska się ciekawy efekt

rozmytych kolorów (powinna zrobić to

nauczycielka bez obecności dzieci). Dzieci

oglądają końcowy efekt.

Wycinanki

Dzieci 5-6 letnie samodzielnie operujące

nożyczkami, nadając wycinankom

odpowiednie kształty. Tworzą kompozycje

nadając im własne nazwy.

Wybrane rodzaje wycinanek:

•z papieru kolorowego o jednej barwie

•z papieru kolorowego o różnych barwach

•ze starych gazet i czasopism: czarno-

białych i kolorowych

•o kształtach dowolnych

•o kształtach wybranych figur

geometrycznych – jednego lub kilku

rodzajów (kwadraty, wielokąty, itp.)

•z wykorzystaniem światła (symetryczne,

asymetryczne)

•łączenie wycinanki z farbami, tuszem,

kredkami

Malowanie na wilgotnym papierze

(mokre w mokrym)

Kartkę z bloku rysunkowego nawilżamy

wodą. Na mokrej powierzchni malujemy

akwarelami. Kolory powinny się zlewać

i łączyć ze sobą, tworząc jednocześnie

ciekawe wzory. Obrazek po wyschnięciu ma

bardzo delikatne barwy i lekko zaznaczone

kontury przedmiotów. Technikę tę można

wykorzystać, przygotowując papier do

wycinanek lub jako tło obrazu. Można też

arkusz białego papieru mocno zgnieść

i dopiero zmoczyć w wodzie, a następnie

wyciągnąć, rozłożyć i malować po powstałej

fakturze. Wyciągamy, rozkładamy

i malujemy. Na koniec pracę można

przykleić na arkusz brystolu i umieścić w

ramce.

8

Malowanie farbami kryjącymi.

Do farb kryjących zalicza się: tempery,

plakatówki. Farby klejowe można sporządzić

samemu. Jako spoiwa używamy kleju

ugotowanego z mąki zmieszanej z wodą lub

kleju biurowego. Klej mieszamy z

kolorowymi farbami (każdy kolor osobno).

W przeciwieństwie do akwareli do farb

kryjących dodajemy barwnik biały. Można ją

zrobić ze zmielonej kredy. Klejówką

pokrywa się całą powierzchnię ( bez

prześwitów) – stąd ich nazwa. Farby można

rozcieńczać wodą. Malujemy za pomocą

szczecinowych pędzli płaskich. Małe dzieci

mogą malować palcami lub całą ręką.

II. Stwarzanie okazji do działalności plastycznej

z wykorzystaniem materiałów codziennego użytku

Dzieci młodsze Dzieci starsze

Rysowanie świecą

Do rysowania świecą najlepiej nadają się

świece kolorowe. Są lepsze, bo rysunek jest

bardziej widoczny na białym papierze. Na

kartce papieru świecą rysujemy dowolny

rysunek. Całość malujemy farbą akwarelową

dobrze rozpuszczoną w wodzie. Najlepiej

nadają się do tego farby ciemne.

Nakrapiane obrazy

Z papieru wycinamy różne kształty,

układamy szablony na papierze, następnie

rozprowadzamy kolorową, rozcieńczoną

farbę za pomocą szczoteczki do zębów i

grzebienia, pocierając zamoczoną w farbie

szczoteczkę o grzebień.

Rysowanie patykiem na podkładzie

z farby klejowej

Przygotowujemy farbę klejową z wody i

mąki, po czym zabarwiamy farbą.

Pokrywamy nią kartkę bloku, i rysujemy

patykiem, palcem na mokrym podkładzie.

Zostawiamy pracę do wyschnięcia.

Rysowanie nitką

Przygotowujemy nitki różnej grubości oraz

farby w kilku kolorach. Wybraną nitkę

zanurzamy w farbie, unosimy ją nad kartką i

energicznie puszczamy. Nitka przybiera

dowolny kształt. Nakrywamy ją drugą czystą

kartką. Pracę przyciskamy ciężkim

przedmiotem i powoli wyciągamy nitkę.

Następnie rozdzielamy kartki. Działania

można powtórzyć kilka razy, zanurzając nitki

o różnej grubości w farbach o dowolnych

kolorach.

Malowanie gąbką

Gotowy szablon nakładamy na kartkę

papieru. Kawałkiem gąbki namaczanej w

farbie lekko uderzamy w papier widoczny w

Malowanie na gazie

Na powierzchni kładziemy gazę higieniczną.

Dokładnie ją dociskamy, starając się uzyskać

jak najbardziej gładką powierzchnię.

9

okienkach szablonu. Można użyć jednego

koloru lub kilku. Trzeba tylko przygotować

kilka kawałków gąbki dla każdego koloru

osobno.

Następnie pokrywamy ją farbami

plakatowymi, tworząc dowolną kompozycję.

Po wyschnięciu oprawiamy w ramkę lub

umieszczamy w antyramie.

Malowanie na cukrze

Na tackę wysypujemy cukier najlepiej

gruboziarnisty i rozprowadzamy go w taki

sposób, aby równomiernie pokrył całą

powierzchnię. Z brystolu wycinamy szablon

o określonym kształcie (np. jabłko, gruszka,

serce, parasol). Szablon smarujemy

dokładnie klejem i posmarowaną stroną

kładziemy na powierzchni cukru. Po

wyschnięciu powierzchnię pokrywamy

farbami plakatowymi.

Malowanie chusteczkami

higienicznymi

Chusteczkę higieniczną rozkładamy na

kartce. Delikatnie pokrywamy ją farbą przy

pomocy dowolnego narzędzia malarskiego:

wypełnionego balonika, wacika, gałganka,

miękkiego pędzla. Należy uważać, aby nie

rozerwać chusteczki. Po wyschnięciu

delikatnie odrywamy chusteczkę od kartki i

naklejamy ją na inną kartkę w dowolnym

kolorze. Brzegi kartki zawijamy na szerokość

jednego centymetra. W ten sposób powstanie

ramka obrazka. Na tak przygotowanej

chusteczce naklejamy dowolne,

przygotowane wcześniej elementy

z kolorowego papieru lub innego materiału.

Podczas malowania chusteczki, przenikająca

przez nią farba pokrywa znajdującą się pod

spodem kartkę. Tworzy na niej ciekawe

wzory odbite przez chusteczkę – można ją

wykorzystać jako tło do innej pracy

plastycznej.

Posypane obrazki

Na papierze lub kartonie (białym bądź

kolorowym) szkicujemy obrazek, a następnie

malujemy klejem po liniach naszego

rysunku. Bierzemy z woreczków garść

herbaty, piasku, kaszy lub innego sypkiego

materiału i posypujemy obrazek. Dociskamy

drobinki dłońmi do podłoża i strząsamy

nadmiar materiału.

Malowanie na podkładzie z kaszy

Kartkę grubego papieru - kartonu smarujemy

bardzo dokładnie klejem roślinnym, po czym

szybko posypujemy ją kaszą manną, której

nadmiar po kilku minutach zsypujemy z

kartki. Po zaschnięciu malujemy na tym

podkładzie farbami plakatowymi lub

akwarelami.

Kompozycje z warzyw na

ograniczonej powierzchni

Przygotowujemy warzywa: marchewkę,

pietruszkę, buraka, pora, rzodkiewkę. Na

kartce brystolu lub tekturze (w naturalnym

kolorze lub pokrytej farbą plakatową)

układamy dowolne kompozycje. Elementy

można przykleić klejem wikol. Chociaż

Malowanie na szkle, folii

ogrodniczej.

Do malowania na szkle potrzebne są

specjalne farby do szkła, z dziećmi

najbezpieczniej będzie malować na

buteleczkach, słoiczkach… Do malowania na

folii wykorzystujemy np. farby plakatowe.

10

praca nie jest trwała, jest bardzo efektowna a

jej tworzenie sprawia dzieciom wiele radości.

Mozaika z makaronu

Gromadzimy drobne makarony o różnych

kształtach i kolorach. Na przygotowanym

kartonie (białym lub kolorowym) układamy

dowolną kompozycję i przyklejamy mocnym

klejem. Makarony układamy gęsto i

dociskamy dłonią do podłoża. Kompozycję

możemy również mocować na podłożu z

plasteliny i uzyskać dodatkowo kolorowe tło.

Fragmenty pracy można pomalować

plakatówką lub akwarelą.

Malowanie widelcem

Wykorzystujemy do tej techniki farby

plakatowe w tubach. Wyciskamy farbę do

miseczki, dodając odrobinę wody.

Zanurzamy widelec i malujemy nim różne

wzory na kartce bloku technicznego.

Malowanie na worku jutowym lub

lnianym

Najlepiej na kawałku worka jutowego lub

lnianego malować gęstymi farbami

plakatowymi w pojemniczkach lub tubkach

bądź temperami. Dziecko pokrywa fakturę

kolorowymi plamami, a następnie

pomagamy mu dostrzec i wyeksponować

ewentualne elementy, postacie, przedmioty

itp. Kontury malujemy czarną farbą

plakatową.

Kompozycje z warzyw na

ograniczonej powierzchni

Przygotowujemy warzywa: marchewkę,

pietruszkę, buraka, pora, rzodkiewkę. Na

kartce brystolu lub tekturze (w naturalnym

kolorze lub pokrytej farbą plakatową)

układamy dowolne kompozycje. Elementy

można przykleić klejem wikol. Chociaż

praca nie jest trwała, jest bardzo efektowna a

jej tworzenie sprawia dzieciom wiele radości.

Mozaika z makaronu

Gromadzimy drobne makarony o różnych

kształtach i kolorach. Na przygotowanym

kartonie (białym lub kolorowym) układamy

dowolną kompozycję i przyklejamy mocnym

klejem. Makarony układamy gęsto

i dociskamy dłonią do podłoża. Kompozycję

możemy również mocować na podłożu

z plasteliny i uzyskać dodatkowo kolorowe

11

tło. Fragmenty pracy można pomalować

plakatówką lub akwarelą.

III. Łączenie działalności plastycznej z muzyką

Dzieci młodsze Dzieci starsze

Technika stemplowania

Technika polega na odbijaniu w rytm

słyszanej muzyki stempli o różnych wzorach

na papierze lub innym materiale. Technika ta

daje możliwość wykonania szlaczków

prostych, poprzez stosowanie jednego wzoru

lub szlaczków złożonych z kilku

występujących rytmicznie wzorów. Metodę

stemplowania można wykorzystać także

podczas tworzenia złożonych kompozycji

mozaikowych. Do stemplowania można

wykorzystać różne nietypowe przedmioty:

gumki recepturki, gumki frotki, korki, balony

nadmuchane niewielką ilością powietrza lub

wypełnione różnymi materiałami (mąką,

solą, mąką ziemniaczaną itp.), zgniecioną

gazetę lub gałganki, obręcze po taśmach

klejących, nakrętki, wieczka ciekawie

wytłaczane lub samodzielnie wykonać

stemple np. z warzyw, plasteliny.

Mandala

Mandala to obraz, diagram tworzony

w kształcie koła. Do pracy twórczej

wykorzystuje się, oprócz pisaków i kredek,

także plastelinę, ryż, wycinki gazet,

kolorowy papier i farby, materiał

przyrodniczy itp. Należy jednak pamiętać,

że praca nad mandalą powinna odbywać

się przy muzyce spokojnej lub powiązanej

z tematyką rysunku.

Metoda paluszkowa

To rodzaj stemplowania palcami, polega na

delikatnym zanurzeniu “poduszki” palca w

farbie plakatowej, a następnie na

przeniesieniu farby na papier. W zależności

od słyszanej muzyki siła nacisku, odbitki

będzie słabsza lub bardziej wyrazista.

Podczas tworzenia pracy można wykorzystać

kilka kolorów, pamiętając podczas zmiany

farby o oczyszczeniu palca z farby wcześniej

stosowanej.

Metoda mazakowa

Przy dźwiękach muzyki (raz spokojnej, raz

dynamicznej) dzieci rysują dowolne wzory

mazakami. Gdy słyszą łagodne dźwięki-

malują nieśmiałe, spokojne linie i fale, gdy

muzyka nabiera tempa i jest głośniejsza,

wówczas zadaniem dzieci jest rysowanie

śmiałych, pewnych spirali, kół i supełków.

Ponadto dzieci pod wpływem muzyki same

dobierają barwy, które odzwierciedlają ich

uczucia i współgrają z muzyką.

IV. Przybliżanie dzieciom sztuki ludowej

Dzieci młodsze i Dzieci starsze

Decoupage (decoupage pochodzi ze wschodniej Syberii)

Ozdabianie przedmiotów techniką serwetkową, oryginalna dekoracja, która wygląda jak

malowana ręcznie. Powierzchnię przedmiotu należy pomalować farbą akrylową, wyciąć

12

z serwetki wybrany motyw i usunąć spodnie warstwy serwetki. Miejsca, w których

planujemy przykleić wycięty motyw smarujemy jajkiem z kurzego jaja, przyklejamy a

następnie delikatnie wygładzamy palcami, tak, by dokładanie przylgnął do podłoża. Po

wyschnięciu dla zabezpieczenia powierzchnię malujemy lakierem (błyszczącym lub

matowym) zależnie od pożądanego efektu.

Kompozycje z papierowych kół z elementami techniki origami (origami sztuka

składania papieru, pochodząca z Chin)

Z białych lub kolorowych kartek papieru wycinamy kółka różnej wielkości. Koła tworzą

“bazę kół” z których zostaną wykonane prace. Kolejne etapy wykonania pracy:

•wybranie kółek o odpowiedniej wielkości,

•składanie kółek – w pierwszym etapie składamy koła na połowę (koła można składać w

dowolny sposób – pojedynczo lub wielokrotnie, ilość złożonych kół w danej pracy jest

dowolna),

•ułożenie kompozycji,

•przyklejanie kolejnych elementów kompozycji na kartkę,

• drobne elementy można dorysować mazakami, kredkami lub wyciąć z papieru kolorowego.

V. Ukazywanie dzieciom różnorodności w zakresie malarstwa,

rzeźby i fotografii artystycznej.

Dzieci młodsze Dzieci starsze

Dekalkomania – obrazek z kleksa

Prace wykonane w tej technice są najczęściej

dziełem przypadku. Na kartkę z bloku

rysunkowego lub technicznego wylewamy

niewielką ilość tuszu lub atramentu.

Składamy kartkę na pół lub nakrywamy ją

drugą i delikatnie gładzimy palcami

(zabezpieczmy miejsce pracy starymi

gazetami, gdyż tusz „lubi” wyciekać

spomiędzy kartek), po czym kartki

rozkładamy. Plama z tuszu powinna się

rozprzestrzeniać, tworząc dwa symetryczne

wzory. Po wyschnięciu można wzbogacić

pracę, domalowując lub doklejając dowolne

elementy. W ten sam sposób można wykonać

barwne, fantazyjne plamy, wykorzystując

zamiast tuszu farby klejowe, olejne lub

rozcieńczone plakatówki.

Batik na papierze

Na kartce z bloku technicznego (białej lub

kolorowej) wykonujemy rysunek klejem

(możemy wykorzystać klej w sztyfcie, klej

płynny, rozcieńczony klej biurowy lub

wikol). Malujemy pędzlem zamoczonym

w kleju lub bezpośrednio ze sztyftu. Linie

naszego rysunku powinny być dokładnie

pokryte klejem i dość szerokie. Rysunek

pozostawiamy do całkowitego wyschnięcia

(prawie natychmiast wysycha klej

w sztyfcie). Następnie całą kartkę

pokrywamy wodoodpornym tuszem

kreślarskim i ponownie czekamy, aż praca

wyschnie. Na kolejny etapu pracy

przenosimy się do łazienki. Obrazek

kładziemy na kawałku tektury lub deseczce

i klej z warstwą tuszu spłukujemy pod

kranem. Możemy zmywać palcami,

pędzelkiem, a nawet pomóc sobie

szczoteczką do rąk. Uważajmy jednak, aby

przede wszystkim zmywać linie rysunku,

a nie tło. Stosujemy kartki z bloku

technicznego, gdyż zwykły papier szybko

13

namaka i często się przedziera.

Frottage

Frottage to technika polegająca na odbijaniu

przedmiotów o wyraźnej fakturze na

powierzchni papieru. Wykorzystujemy

przedmioty naturalne (deski, kamienie, korę

drzew, liście, pióra) oraz przedmioty

codziennego użytku (monety, sitka,

kryształy, tarki do jarzyn, haftowane tkaniny,

puzzle, tapety, papier ścierny o różnej

grubości, szyby w drzwiach o wypukłych

wzorach, firanki, serwetki, grube tkaniny

obiciowe itp.) Wybrane przedmioty

nakrywamy kartką papieru i pocieramy ją

grafitem lub kredką woskową.

Puentylizm (Pointylizm)

Technika polegająca na budowaniu

kompozycji obrazu poprzez zapełnianie gęsto

rozmieszczonymi, różnobarwnymi punktami

i kreskami kładzionymi na kartkę lub płótno

czubkiem pędzla. Malowanie patyczkami

kosmetycznymi. Na przygotowanym na

kartce szkicu za pomocą patyczka do uszu

stemplujemy– “kuleczkujemy” obraz. Na

kolorowej kartce dobrze wygląda obraz

wykonany białą farbą, zaś na białej kartce

można używać wszystkich barw. Można

“malować” również na kartce, którą

wcześniej samemu się zamalowało na

wybrany kolor.

Barwienie tuszem-E

Na mokry papier (może być brystol)

spuszczamy kolorowe krople tuszu

kreślarskiego (z pędzla, kroplomierza lub

bezpośrednio z buteleczki). Tusz zacznie się

zlewać, tworząc kolorowe, nieregularne

plamy. Jeżeli całość delikatnie posypiemy w

paru miejscach solą kuchenną, uzyskamy

dodatkowy efekt.

Grafika – kalkograf

Wycinamy szablony dowolnych kształtów,

następnie układamy na gazetach, nakrywamy

kalką maszynową i prasujemy żelazkiem. Na

kalkę z odbitym wzorem kładziemy kartkę

papieru i jeszcze raz prasujemy.

UWAGA!!!- wszystkie czynności

z wykorzystaniem żelazka wykonuję

nauczyciel!!!

Woskowe obrazki

Strugamy kredki świecowe (uważajmy, aby

nie pomieszać kolorów). Na kartce papieru

układamy z ostrużyn dowolną kompozycję

(dość cienką warstwę). Na tak przygotowany

podkład nakładamy arkusik kalki technicznej

lub folii aluminiowej (przy kalce technicznej

możemy lepiej kontrolować efekty) i całość

lekko przeprasowujemy żelazkiem. Pod

wpływem ciepła kredki rozpuszczą się i

utworzą kolorowe plamy, co da nam

efektowną pracę. Kartkę pokrytą woskowymi

plamami dzieci mogą oglądać pod światło i

wypowiadać się na temat własnych

spostrzeżeń.

UWAGA!!!- wszystkie czynności

z wykorzystaniem żelazka wykonuję

Nakrapianie tusze

Z papieru wycinamy różne kształty,

układamy szablony na papierze kredowym,

następnie rozprowadzamy kolorowy tusz za

pomocą pocierania o grzebień zamoczoną w

tuszu szczoteczką do zębów.

14

nauczyciel!!!

Grafika z kartonu

Na kartkę z bloku technicznego naklejamy z

grubego kartonu dowolne elementy,

malujemy go farbą plakatową lub tuszem i

szybko odbijamy na kartce z bloku

rysunkowego (może być białą, może być

kolorowa)

Collage

Collage jest techniką polegającą na

komponowaniu obrazów z różnych

materiałów i tworzyw naklejanych na płótnie

lub papierze. Niektóre fragmenty kolażu

można dorysować lub domalować farbami.

Collage ze strużek kredek – Wykorzystamy

cienkie, skrawane wióry, które powstają

podczas ostrzenia drewnianych oprawek

ołówków lub kredek. Z drewnianych wiórek

tworzymy kompozycje na powierzchni

kartki. Przyklejamy je stosując klej roślinny.

Pracę można urozmaicić, dorysowując

do kompozycji kredkami świecowymi

lub pastelami dodatkowe elementy.

Rzeźby z ciastoliny

W misce mieszamy ze sobą wodę, sól, olej i

tyle farby bądź barwnika, by uzyskać

pożądany kolor ciasta. Można również

pozostawić je białe. Stopniowo dodajemy do

mieszaniny mączki kukurydzianej i mąki, aż

ciasto osiągnie konsystencję ciasta

chlebowego. Wykładamy je na stolnicę lub

deskę do krojenia i wyrabiamy. Ciastoliny

używamy do tworzenia modeli, rzeźb o

dowolnej tematyce łącząc ją z innymi

materiałami plastycznymi lub

przyrodniczymi.

Zabawa na domalowywanie

Równie ciekawą techniką jest zabawa

w domalowywanie. Technika ta polega na

„współpracy” z fotografem. Połowa obrazka

jest zrobiona z pociętych fotografii

pochodzących z czasopism, drugą

domalowuje dziecko. Technika ta uczy

wyczucia proporcjonalności. Zmusza do

mieszania kolorów i dopasowywania odcieni

do tych na zdjęciu.

VI. Umożliwienie dzieciom tworzenia sztuki użytkowej

na miarę ich możliwości

Dzieci młodsze Dzieci starsze

„Wyszywanka” na papierze

Na kartce z bloku technicznego rysujemy

prosty wzór, np. jabłko. Kolorowym, grubym

kordonkiem lub włóczką obklejamy kontury

(można także wypełnić całą powierzchnię).

Obklejony wzór wypełniamy kredkami lub

farbami na zasadzie kolorowanki. Obraz

można oprawić w ramki kartonowe

ozdobione dowolnymi wzorami naklejonymi

z włóczki.

Masa papierowa

Masę papierową wykonujemy mieszając

miękki papier (mogą to być papierowe

ręczniki) z mąką pszenna i wodą. Nakładamy

ją następnie na karton, balon, słoik a po

wyschnięciu malujemy farbami. (Można

wykonać wspaniałe maski oblepiając

nadmuchany balon masą, a następnie po

zaschnięciu należy zdjąć „skorupę”,

pomalować ją i ozdobić np. kawałkami

15

włóczek, brokatem, cekinami; z masy można

kształtować również konstrukcje

architektoniczne na słoikach lub butelkach.)

Stemple z kamieni

Dzieci otrzymują duże arkusze papieru i

farby. Przed mini leżą różne kamyki.

Zadaniem dzieci jest stworzenie na swojej

kartce „kamienistej plaży”- kamyczki moczą

w wybranych farbach i robią z nich kolorowe

stempelki. Powstają ciekawe, niepowtarzalne

prace.

Witraże papierowe

Polegają na wycięciu pewnych elementów

rysunku i podklejeniu tych miejsc kolorową

gładką bibułą. Jest to technika trudna.

Wymaga dokładności i cierpliwości.

Z pomocą nauczycielki na pewno się uda

Malowanie kamieni

Do wykonania tej techniki potrzebne są,

umyte uprzednio, kamienie. Mogą być

niemal dowolnej wielkości, jednak takie, by

łatwo było je dziecku trzymać w rączkach.

Najistotniejszą cechą, która decyduje o

powodzeniu tej metody, jest właściwa

zwilżalność ich powierzchni. Kamienie o

powierzchni zbyt gładkiej, nie dają się

malować, farba łatwo się ściera i odpada.

Zadaniem dzieci jest wymalowanie kamieni

wg własnego pomysłu lub na temat podany

przez nauczyciela (mogą to być różne

owady, przedmioty, kwiatki itp.). Gotowe

„klejnoty” powlekamy zwykle lakierem

bezbarwnym.

12. Proponowane działania w ramach realizacji programu

L.p. Działania: Sposób realizacji:

Oczekiwane rezultaty

względem dziecka:

1. Organizacja spotkań

tematycznych z

osobami związanymi

ze sztuką: malarz,

architekt, rzeźbiarza,

grafik.

Udział dzieci w spotkaniu z

osobami związanymi ze

światem sztuki.

- poznaje zawód malarza,

architekta, rzeźbiarza,

grafika.

2 Organizacja i udział

w konkursach

plastyczny

wewnętrznych i

Wykonanie prac plastycznych

na różne temat i różnymi

technikami

- rozwija talent plastyczny

poprzez wykonywanie prac o

równej tematyce i różnymi

metodami.

16

zewnętrznych o

dowolnej tematyce

3 Wycieczki

pozwalające na

rozwijanie wiedzy z

zakresu sztuki np.

do: Muzeum, Galerii

sztuki, na Wystawy

plastyczne

Organizowanie wycieczek

rozwijających u dzieci

wrażliwość w z zakresu

edukacji plastycznej

- ma możliwość obcowania

ze sztuką .

4 Kółko plastyczne w

przedszkolu

Prowadzenie kółka

plastycznego dla dzieci

starszych

- rozwija swoją wiedzę

i umiejętności z zakresie

edukacji plastycznej.

5 Przygotowanie

dekoracji do

występów

artystycznych

orgaznizowanych na

terenie przedszkola

i poza nim

Tworzenie wszelkiego

rodzaju dekoracji na

przedstawienia tematyczne

organizowane w przedszkolu

- jest współtwórcą dekoracji

na przedstawiania

orgaznizowane w

przedszkolu.

6 Organizacja wystaw

i przeglądów prac

plastycznych dzieci

pt: „Artystyczny rok

przedszkolaka”

Stworzenie przeglądu

całorocznych prac

plastycznych dzieci

z podziałem na pory roku

- promuje swoje wytwory

artystyczne.

13. Przykładowe scenariusze zajęć

Scenariusz zajęć plastycznych

Temat zajęć: „Drzewa zimą” – malowanie węglem

Grupa wiekowa: 5 latki

Cel główny:

Kształtowanie umiejętności rysowania z obserwacji własnej z wykorzystaniem

materiału plastycznego (węgiel drzewny)

Cele szczegółowe:

Poszerzenie doświadczeń plastycznych,

Rozwijanie wrażliwości estetycznej,

Rozwijanie sprawności manualnej,

Rozwijanie umiejętności posługiwania się techniką rysowania węglem,

Rozwijanie zdolności rysowania na podstawie zaobserwowanych zjawisk

pogodowych.

17

Metody:

• czynna -ćwiczenia praktyczne

• oglądowa- obserwacja

• słowna -opis, instrukcja

Formy:

• indywidualna jednolita

Środki dydaktyczne:

kartki z bloku technicznego

klej

nożyczki

skrawki firanki, serwety, wata

cerata

Przebieg zajęć:

1.Czynności organizacyjno-porządkowe.

Nauczyciel wita dzieci, przedstawia i objaśnia temat oraz cel zajęć, omawia przepisy

bezpiecznej i higienicznej pracy. Razem z dziećmi przygotowuje miejsca pracy poprzez

zabezpieczenie ceratą stolików, przy których będą pracować dzieci.

2. Wprowadzenie do tematu zajęć.

Nauczyciel razem z dziećmi wygląda przez okno i obserwują drzewa zimą. Zauważają, że

drzewa są szare, smutne i bez liści. Następnie omawiają cechy charakterystyczne dla pory

roku, jaką jest zima (pada śnieg, jest mróz, osadza się szron). Dalej zachęca dzieci do

przeniesienia tego zimowego krajobrazu zza okna na kartkę papieru.

3. Instrukcja nauczyciela.

Nauczyciel demonstruje, w jaki sposób należy posługiwać się węglem drzewnym podczas

rysowania. Następnie omawia etapy powstawania pracy plastycznej. Najpierw rysujemy

węglem kontury drzewa, następnie pogrubiamy linie, które będą tworzyć pień drzewa, można

wykonać również cień. W dalszej kolejności za pomocą nożyczek wycinamy elementy z

firanki lub serwetki przypominające płatki śniegu i przyklejamy je klejem na kartkę papieru.

4.Przystąpienie do wykonania pracy plastycznej „Drzewa zimą”

Malowanie drzew zimą na kartce z bloku technicznego węglem oraz przyklejanie wyciętych

elementów z firanki, serwetek, waty itp. Operowanie różną grubością linii podczas rysowania

węglem oraz próby robienia tła, cieni itp.

5.Sprzątanie stanowisk pracy.

18

6. Zorganizowanie wystawki prac.

7. Podsumowanie zajęć.

Nauczyciel omawia przebieg zajęć z uwzględnieniem pracy poszczególnych dzieci .

Scenariusz zajęć muzyczno-plastycznych

Temat zajęć: Malujemy muzykę

Grupa wiekowa: 4 latki

Cel główny:

- rozwijanie wrażliwości artystycznej poprzez słuchanie muzyki

Cele szczegółowe:

- przekładanie słyszanej muzyki na język barw, linii, plam.

- słuchanie w skupieniu fragmentu muzyki poważnej np.: „W grocie Króla Gór”, „Poranek” –

E. Grieg; „Walc kwiatów” z opery Dziadek do orzechów – P. Czajkowski; „Cztery pory

roku” – A. Vivaldi.

- wypowiadanie się na temat wysłuchanego utworu: tempo, rytm, nastrój.

Metody:

swobodnej ekspresji,

zadań inspirujących

Formy:

indywidualna

Środki dydaktyczne:

kartki z bloku technicznego

farby

pędzle

palety do farb

magnetofon

płyta CD z muzyką poważną

Przebieg zajęć:

1. Zabawa „ Malujemy muzykę”

19

Nauczyciel włącza muzykę poważną. Zadaniem dzieci jest określanie nastroju muzyki

poprzez użycie odpowiednich przymiotników- muzyka jest wolna, szybka, cicha, głośna,

dynamiczna itp.

2. Kolory muzyki

Nauczyciel odtwarza dzieciom kilka utworów muzycznych bardzo się różniących od siebie

np. muzykę szybką, wolną, wesołą, nastrojową. Na dywanie są rozłożone kolorowe kartki

papieru. Nauczyciel prosi dzieci, aby po wysłuchaniu każdego utworu odszukały

odpowiedniki nastroju muzyki w kolorach kartek.

3. Malowanie muzyki – praca plastyczna.

Nauczyciel ponownie włącza muzykę poważną. Dzieci wczuwają się w nastrój słyszanego

utworu i przenoszą emocję z nim związane na kartkę papieru używając odpowiednie kolory,

kreśląc odpowiednie linie i plamy.

4.Sprzątanie stanowisk pracy.

5. Zorganizowanie wystawy prac.

6. Podsumowanie zajęć.

Nauczyciel omawia prace wykonane przez dzieci oraz emocje, jakie towarzyszyły im podczas

wykonywania pracy plastycznej.

Scenariusz zajęć otwartych dla Rodziców dzieci 4-5 letnich,

Temat: Kolory Pani Jesieni

Cel główny:

- rozwijanie umiejętności logicznego myślenia,

- kształtowanie umiejętności rozpoznawania barw,

- rozwijanie umiejętności manualnych,

- umożliwianie rodzicom obserwacji swojego dziecka podczas zajęć.

Cele operacyjne:

Dziecko:

- nazywa i wskazuje wybrane części ciała,

- rozpoznaje i nazywa kolory jesieni,

- sprawnie posługuje się pędzlem,

- rytmicznie porusza się przy muzyce,

- usprawnia pracę nadgarstka wykonując ruchy kuliste,

- naśladuje ruchy osoby dorosłej podczas zabawy,

20

- powtarza krótką rymowankę ilustrując ją ruchem,

- eksperymentuje z barwami, tworzy nowe kolory,

- potrafi zaśpiewać piosenkę.

Metody:

słowna,

czynna,

oglądowa.

Formy:

zbiorowa,

grupowa jednolita,

indywidualna jednolita.

Pomoce dydaktyczne: list od Pani Jesieni, pomarańczowe ślady, różnokolorowe bibułkowe

wstążki, przedmioty codziennego użytku w kolorze pomarańczowym, farby plakatowe,

podstawki, pędzle, papierowe szablony sukienek, kasztany, szyszki, żołędzie, orzechy, klej,

nagranie na CD „Jesienią, jesienią” , „Dzień dobry” oraz Vivaldi „Jesień”, liście papierowe

(żółte i czerwone), wrzosy, miska, kubki na wodę,

Przebieg zajęć:

1. Powitanie dzieci i zgromadzonych rodziców.

2. Zabawa „Dzień Dobry” – dzieci wraz z nauczycielem i rodzicami witają się

piosenką pt: „ Dzień Dobry”

3. Zabawa tropiąca „Niespodzianka od Pani Jesieni” – dzieci po pomarańczowych śladach

znajdujących się w sali, odnajdują list ukryty w kąciku przyrody.

4. Odczytanie listu przez nauczycielkę - wiersz „Jesień chodzi po lesie”

Jesienią, jesienią

lecą liście na ziemię,

lecą jabłka czerwone,

liście żółtozielone.

Jesienią, jesienią

lecą z drzewa na ziemię

wielkie, twarde kasztany,

w liściach leżą schowane.

Jesień chodzi po lesie,

zbiera grzyby brązowe,

21

wiatr koszyki jej niesie

i orzechy w nie chowa.

Anna Warecka

5. Rozmowa z dziećmi na temat treści listu:

- Drogie dzieci jak myślicie kto do Was napisał ten piękny list?

- O jakich atrybutach jesiennych jest mowa w wierszu?

- Jakie kolory są wymieniane przez Panią Jesień?

6. Inscenizacja ruchowa do piosenki „Jesienią, jesienią”

7. „Prezenciki Jesieni” – zadaniem dzieci jest wyszukanie w sali pomarańczowych

przedmiotów, ułożenie ich na dywanie oraz ich nazwanie. Nauczyciel zwraca uwagę na

różnorodność odcieni koloru pomarańczowego.

8. „Malujemy świat” Każde dziecko wybiera z koszyka pomarańczową wstążeczkę spośród

różnobarwnych tasiemek. W czasie odtwarzania spokojnej, nastrojowej muzyki dzieci

naśladują ruchem dłoni w której umieszczona jest pomarańczowa bibuła, malowanie świata

na kolory jesieni.

9. Praca plastyczna „Pani Jesień” –zadaniem dzieci i rodziców jest pomalowanie

pomarańczową farbą lub jej pochodnymi sukienki Pani Jesieni oraz jest ozdobienie wg

wspólnego pomysłu z materiału przyrodniczego (kasztany, szyszki, żołędzie, orzechy).

10. Zorganizowanie wystawy prac plastycznych w szatni przedszkolnej.

11. Ocena zajęć za pomocą żółtych (ocena pozytywna) i czerwonych (ocena negatywna)

liści.

12. Wręczenie jesiennych upominków- jesienny wrzos dla każdego.

Scenariusz zajęć dydaktyczno-wychowawczych przeprowadzonych

w grupie dzieci 4-5 letnich

Temat: Tęczowa Kraina

Cel ogólny:

- wzbogacanie słownictwa o nazwy zwierząt i kwiatów występujących na łące.

Cele operacyjne:

Dziecko:

- z uwagą słucha wiersza,

- wypowiada się na temat łąki i jej mieszkańców,

22

- naśladuje odgłosy owadów,

- naśladuje ruchem sposób poruszania się owadów,

- dzieli nazwy kwiatów i owadów na sylaby,

- wykonuję samodzielnie i wg własnego pomysłu pracę plastyczną

- porządkuje miejsce swojej pracy,

- ocenia zajęcia wg własnego zdania.

Metody:

- czynna – praca plastyczna, ćwiczenia słuchowe, piosenka na powitanie,

- słowna – wiersz, ćwiczenia ortofoniczne,

- oglądowa – zabawa pantomimiczna z obrazkami owadów.

Formy:

- praca z całą grupą,

- indywidualna praca dzieci.

Środki dydaktyczne:

Wiersz B. Forma „Łąka”, płyta CD z piosenką „Dzień dobry”, tamburyno, obrazki owadów

(pszczoła, biedronka, motyl, bąk), arkusze papieru, farby, kubki na wodę, pędzle, kwiaty z

papieru w dwóch kolorach (czerwony i zielony).

Przebieg zajęcia:

1. Powitanie dzieci piosenką „Dzień dobry, dzień dobry”

2. Wysłuchanie wiersza „Łąka”,

Łąka Autor: Bożena Forma

Powiał letni wietrzyk,

łąka zapachniała,

świeżą koniczyną

pokryła się cała.

Brzęczą głośno pszczoły,

pracują wytrwale.

Zapylają kwiaty,

nie nudzą się wcale.

23

Słońce ciepłe blaski

na ziemię wysyła.

Mienią się w nich skrzydła

pięknego motyla.

Na łące tej chciałbym

znaleźć się przez chwilę

i stać się prześlicznym

barwnym motylem.

3. Rozmowa o łące na podstawie doświadczeń dzieci, próba wyróżnienia owadów i

kwiatów zamieszkujących łąkę

4. Ćwiczenia ortofoniczne ,,Wycieczka na łąkę”,

Dzieci naśladują odgłosy owadów zamieszkujących łąkę majową, np. pszczoła bzzzz,

itp.

5. Zabawa pantomimiczna ,,Mieszkańcy łąki”.

Dzieci chodzą swobodnie po dywanie, na sygnał dźwiękowy (tamburyno) i obrazek

pokazany przez nauczyciela naśladują ruchem owada znajdującego się na ilustracji.

6. Ćwiczenie słuchowe „Jaki to kwiat?” – dzielenie nazw kwiatów i owadów na sylaby,

synteza słuchowa,

7. „Łąka moich marzeń” – praca plastyczna. Każde dziecko otrzymuję duży arkusz

papieru i farby. Zadaniem dziecka jest namalowanie wg własnego pomysłu i inwencji

twórczej łąki ze swoich marzeń.

8. Czynności porządkowe i wystawa prac dzieci.

9. Podsumowanie zajęć przez dzieci. Każdy ma przed sobą dwa kwiatki w kolorze

czerwonym i zielonym. Na koniec zajęć dzieci oceniają je za pomocą kwiatka

czerwonego (ocena pozytywna zajęć – bardzo mi się podobały) i zielonego (ocena

negatywna – nie podobały mi się)

14. Ewaluacja programu

Realizacja programu umożliwia nauczycielowi dokonywanie systematycznej

ewaluacji, której można dokonać poprzez:

- ankietę dla nauczycieli,

- analizę zgromadzonych prac plastycznych,

- dyplomy udziału w konkursach plastycznych,

- zapisy w dzienniku zajęć.

24

Ewaluacja służy także samemu nauczycielowi, który ma na jej podstawie możliwość

dokonania samooceny swojej pracy z dziećmi oraz okazję do refleksji nad swoimi

kompetencjami, wiedzą merytoryczną o twórczości artystycznej dziecka.

15. Bibliografia

A.Misiurska „Kalendarz plastyczny w przedszkolu”WSIP,Warszawa 1993r.

R.Gloton, C.Cletro „Twórcza aktywność dziecka” WSIP,Warszawa 1985r.

K.Michejdz-Kowalska „O dziecięcej wyobraźni plastycznej”WSIP,Warszawa 1987r.

A.Kolbarczyk „Zabawy ze sztuką”Oficyna Wydawnicza „Impuls”,Kraków 2005r.

A.Natorff, K.Wasiluk „Wychowanie plastyczne w przedszkolu”WSIP,Warszawa

1990r.

Z.Czerwosz „Dzieci lubią rysować”Nasza Księgarnia,Warszawa 1986r.

M.i A.Foltys „Sztuka plastyczna w wychowaniu przedszkolnym”PZWS,Warszawa

1967r.

M. Jąder „Techniki plastyczne rozwijające wyobraźnie”, wyd. Impuls, Kraków 2007r.

25

Ankieta dla nauczycieli

Ankieta jest anonimowa. Proszę o odpowiedzi na poniższe pytania.

Zestawienie zbiorcze ankiet posłuży do przeprowadzenia ewaluacji programu.

1. Jak Pani ocenia przydatność programu z zakresu edukacji plastycznej „Kolorowy świat

przedszkolaka”?

Bardzo dobrze

Dobrze

Dostatecznie

2. Czy zajęcia prowadzone w ramach realizacji programu pomogły rozwinąć umiejętności i

zainteresowania plastyczne dzieci?

Tak

Nie

3. Czy metody i formy zawarte w programie odpowiadały Pani podczas realizacji treści

programowych?

Odpowiadały w całości

Częściowo odpowiadały

Nie odpowiadały

4. Propozycje i uwagi służące udoskonaleniu programu

…………………………………………………………………………………………………

…………………………………………………………………………………………………

…………………………………………………………………………………………………

…………………………………………………………………………………………………

…………………………………………………………………………………………………

Dziękuje