Aukcja sztuki współczesnejGaleria Marszałkowska ul. Marszałkowska 34/50 00-554 Warszawa...

warszawa 23 maja 2013

Aukcja sztuki współczesnejD

Om

aUKC

YjNY D

ESA U

NICU

M

XXVII aU

KCja

sztUKI w

spółC

zesNej

wa

rszawa

23 ma

ja 2013

Aukcja sztuki współczesnejdom aukcyjny desa unicum • WaRsZaWa • 23 maja 2013 (cZWaRtek) • godZ. 19

WystaWa obiektóW aukcyjnych

W siedZibie domu aukcyjnego desa unicum, WaRsZaWa, uL. maRsZaŁkoWska 34–50

13–23 maja 2013 r.poniedziałek – piątek w godzinach od 11 do 19

sobota w godzinach od 11 do 16

2

Juliusz WindorbskiPrezes Zarządutel. 22 584 95 [email protected]

Jan KoszutskiCzłonek ZarząduDyrektor Domu Aukcyjnegotel. 22 584 95 [email protected]

Agata SzkupDyrektor Działu Sprzedaży22 584 95 [email protected]

Michał OlszewskiDyrektor ds. Rozwoju i Nowych Projektów22 584 95 [email protected]

Iza RusiniakDyrektor Działu SztukiWspółczesnej22 621 96 [email protected]

Dział Księgowości

Małgorzata KulmaGłówna Księgowatel. 22 584 95 [email protected]

Marlena Ulejczyktel. 22 584 95 [email protected]

Płatności i rozliczenia

Urszula przepiórkatel. 22 584 95 [email protected]

Dział Prawny

Krystian Owczarektel. 22 584 95 [email protected]

Prenumerata

Karolina Łopusińskatel. 22 584 95 34fax. 22 584 95 [email protected]

zlecenia licytacji

Karolina Łopusińskatel. 22 584 95 32fax. 22 584 95 [email protected]

Marketing i Promocja

Maria Windorbskatel. 22 584 95 [email protected]

Public Relations

FineArt CommunicationMagdalena Żuktel. 608 362 [email protected]

Maria peliwotel. 784 090 [email protected]

DESA Unicumul. Marszałkowska 34-5000-554 Warszawatel. 22 584 95 25fax. 22 584 95 [email protected]

4

3

Wydawca DESA UNICUM Sp. z o.o. • Redakcja ul. Marszałkowska 34–50 • 00-554 Warszawa • [email protected] Aukcja młodej sztuki • ISBN 978-83-63230-37-1 • Nakład 2 500 egzemplarzykonto Bank pKO Bp SA 88 1020 1042 0000 8102 0271 6405 • NIP 525-00-04-496

Opracowanie graficzne Activa Studio • Zdjęcia Marcin Koniak i autorzy prac

Salon Wystawowy Marchand

pl. Konstytucji 200-552 Warszawatel. 22 621 66 69

[email protected]

Małgorzata LemanekKierownik [email protected]

Galeria Marszałkowska

ul. Marszałkowska 34/5000-554 Warszawa

[email protected]

Aleksandrałukaszewska22 584 95 [email protected]

Karolina łopusińskaKierownik Galerii22 584 95 [email protected]

Michał Bolka 22 584 95 [email protected]

Marcin KoniakFotograf22 621 96 [email protected]

Dział Przyjęć

pl. Konstytucji 200-552 [email protected]

Joanna Borkowska22 584 95 [email protected]

Joanna TarnawskaKierownik Działu Przyjęć22 584 95 [email protected]

Karolina łuźniak22 584 95 [email protected]

Jerzy LewińskiEkspert [email protected]

Grażyna [email protected]

Galeria Biżuterii

ul. Nowy Świat 4800-363 Warszawatel. 22 826 44 66

[email protected]

Grażyna KobyłeckaKierownik [email protected]

Beata [email protected]

Wydawca desa unicum sp. z o.o. • Redakcja ul. marszałkowska 34–50 • 00-554 Warszawa • [email protected] aukcja sztuki współczesnej • ISBN 978-83-63230-46-3 • Nakład 2 500 egzemplarzy

Konto bank Pko bP sa 88 1020 1042 0000 8102 0271 6405 • NIP 525-00-04-496Opracowanie graficzne mariusz kamil trocewicz • Zdjęcia marcin koniak

22 584 95 36

5

INdeKS

okŁadka fRont poz. 37 jerzy nowosielski, abstrakcja, 1952 r. okŁadka ii – stRona 1 poz. 36 tadeusz dominik, Pejzaż mazowiecki, 2009 r. stRona 2 poz. 8 tadeusz brzozowski, trusia, 1966 r. okŁadka iV poz. 70 joseph beuys, intuition, 1968 r.

Sosnowski Kajetan 5, 39

stanek Zdzisław 32

stażewski henryk 50, 51, 65

strumiłło henryk 47

suberlak stefan 55

szancenbach jan 56

szmuc jacek 69

tarasin jan 25

tchórzewski jerzy 16, 59

urbanowicz danuta 31

utkin bolesław 41

Warzecha marian 19, 20

Winiarski Ryszard 7

Zakrzewski Włodzimierz 57

Ziemski Rajmund 14, 15

artymowska Zofia 27

artymowski Roman 10, 33

beksiński Zdzisław 62

beuys joseph 70

bogusz marian 28

broll urszula 1, 26, 29, 44

brzozowski tadeusz 3, 8

Dobkowski Jan 45

dominik tadeusz 36

drozd grzegorz 64

duda-gracz jerzy 61, 62

dwurnik edward 48

janikowski mieczysław tadeusz 13, 21, 38

jarema józef 2

kaczmarski janusz 54

kalinowski tadeusz 66

kałucki jerzy 49

kobzdej aleksander 17

kraupe janina 46

kujawski jerzy 6

kunka Lech 35

kurka Piotr 68

Lenica alfred 34

marczyński adam 18

mazurkiewicz alfons 11

nitka Zdzisław 63

nowosielski jerzy 22, 30, 37

olbiński Rafał 53

Paprocki Ryszard "Ryho" 58

Pągowska teresa 4, 9, 43

Pierzgalski ireneusz 67

Rosenstein erna 12

Rudowicz teresa 23, 24

Sawka Jan 40

Sienicki Jacek 42

sobel judyta 52

7desa unicum 23 maja 2013

1

Urszula Broll(ur. 1930 r., katowice)

komPoZycja PRZemysŁoWa, 1956 r.

olej/płótno, 100 x 100 cm

sygnowany na odwrociu: 'uRsZuLa bRoLL'

PochodZenie:

galeria czas, będzin

WystaWiany:

urszula broll, malarstwo (lata 50. i 60.)

– 19–29.10.2004, galeria czas, będzin

– 3–16.11.2004 galeria nautilius, kraków

LiteRatuRa:

urszula broll, malarstwo (lata 50. i 60.), [katalog

wystawy], kraków 2004 r., kat. 9.

„nie «arsenałowcom» warszawskim, nie

warszawskiej «grupie staromiejskiej» [grupa

55], przysługuje tytuł pierwszeństwa w walce

z brzydotą i zacofaniem socrealistycznego

naturalizmu, ale im katowiczanom”.

julian Przyboś (1957)

urszula broll kończyła filię krakowskiej asP

w katowicach. W 1953 r. była współzałożycielką

grupy st-53 i brała udział we wszystkich

wystawach grupy podczas jej istnienia. W latach

50. inspirowała się sztuką

W. strzemińskiego i P. mondriana.

jej późniejsza sztuka ukonstytuowała się

w kontakcie z filozofią buddyzmu i zen. Związana

z ruchem neoawangardy i galerią krzywego

koła w Warszawie. od roku 1967 brała udział

w działaniach kręgu oneiron, którego była

współzałożycielką. od roku 1983 mieszka

w buddyjskiej kolonii w Przesiece pod jelenią

górą.

Cena wywoławcza: 25 000 zł

estymacja: 30 000 – 40 000

8

2

Józef Jarema(1900 stary samor – 1974 monachium)

komPoZycja abstRakcyjna

olej/płótno, 130,5 x 88,5 cm

opisany na odwrociu:

'muZeo 17'

PochodZenie:

galeria connaisseur, kraków

WystaWiany:

salon stulecia ZPaP okręgu krakowskiego,

9.09. – 2.10.2011, bunkier sztuki, kraków

LiteRatuRa:

katalog ZPaP 1911 – 2011. salon stulecia ZPaP

okręgu krakowskiego, [katalog wystawy],

bunkier sztuki, kraków 2011, s. 63 [ilustracja].

był starszym bratem marii jaremy, malarki

i graficzki, współzałożycielki pierwszej i drugiej

grupy krakowskiej. studiował w asP w krakowie

w latach 1918–1924. Wspólnie z kapistami

wyjechał w 1924 do Paryża, wystawiał z nimi

(galerie Zak, Paryż 1930; galerie moos, genewa

1931) i podobnie jak inni członkowie grupy

wrócił do kraju w 1931. W krakowie podjął

współpracę z „głosem Plastyków”. W 1934 stał

się współzałożycielem eksperymentalnego

teatru cricot, napisał dlań kilka utworów

dramatycznych. W czasie ii wojny światowej przez

Rumunię dotarł do armii polskiej na Zachodzie,

z którą przeszedł szlak bojowy do Włoch.

Pozostał tam po zakończeniu wojny. W 1945

był współorganizatorem międzynarodowego

ugrupowania art club w Rzymie. W 1950

przeniósł się do nicei, gdzie wraz z żoną, malarką

marią sperling prowadził warsztat tkacki. odtąd

równolegle z malarstwem tworzył tkaniny,

które eksponował na wystawach, m.in. na

międzynarodowym biennale tkaniny w Lozannie.


estymacja: 16 000 – 25 000


3

Tadeusz Brzozowski(1918 Lwów – 1987 Rzym)

kuRatoR, 1974 r.


sygnowany i datowany na odwrociu:

't. brzozowski | 1974', opisany na blejtramie

PochodZenie:

galeria connaisseur, kraków

od 1936 studiował malarstwo w asP w krakowie,

w latach 1940–1942 kontynuując naukę

w kunstgewerbeschule, powstałej w miejsce

akademii. W czasie okupacji związany był

z teatrem Podziemnym tadeusza kantora – grał

w balladynie (1943) i główną rolę w Powrocie

odysa (1944). W tym okresie zajmował się też

konserwacją dzieł sztuki, co okazało się owocne

dla jego własnej techniki malarskiej w przyszłości.

W 1945 ostatecznie ukończył studia w krakowskiej

asP. do 1948 wystawiał z grupą młodych

Plastyków, uczestnicząc w najważniejszych

wystawach młodego ruchu artystycznego, aż

do narzucenia przez władze socrealizmu jako

obowiązującego stylu obrazowania. W 1954

przeniósł się do Zakopanego, gdzie podjął pracę

pedagogiczną w szkole kenara. W tym okresie,

w toku samodzielnych prób i doświadczeń stał

się wirtuozem techniki malarskiej. kolor, faktura,

gra laserunków i walorów, cała „alchemia“

jaką stosował w swoich obrazach złożyły

się na niepowtarzalne zjawisko malarstwa

abstrakcyjnego, które zdolne było „opowiadać“

samą swą formą. W 1955 powrócił do udziału

w wystawach, uczestnicząc w licznych pokazach

w Polsce i za granicą, organizując też wiele

wystaw indywidualnych.


estymacja: 60 000 – 90 000

10

4

Teresa Pągowska(1926 Warszawa – 2007 Warszawa)

osiemnasty, 1967 r.


sygnowany p.d.: 'tP'

opisany na odwrociu: 'teResa PĄgoWska

| 1967 | 150 x 130 | 18 | osiemnasty | 67 | c4'

PochodZenie:

galeria gaga, Warszawa

LiteRatuRa:

teresa Pągowska, seria "Współczesne

malarstwo polskie", [red.] Zdzisław kępiński,

Warszawa 1968, [reprodukcja barwna na stronie

nienumerowanej].

skończyła poznańską Państwową Wyższą

szkołę sztuk Plastycznych – malarstwo

i techniki ścienne pod kierunkiem Wacława

taranczewskiego i eustachego Wasilkowskiego.

W okresie studiów była asystentką jacka

Piaseckiego. W latach 1950–64 była pedagogiem

w gdańskiej PWssP, po czym przeniosła się do

Warszawy. Po kilkuletniej przerwie kontynuowała

pracę pedagogiczną: w latach 1971–1973

w łódzkiej PWssP (aktualnie asP), a następnie

przez wiele lat w akademii warszawskiej. W roku

1988 uzyskała tytuł profesora zwyczajnego.


estymacja: 70 000 – 90 000

12

5

Kajetan Sosnowski(1913 Wilno – 1987 Warszawa)

komPoZycja W biaŁym "b6", 1958 r.


sygnowany p.d.: 'kajetan' (wyciśnięte w farbie)

sygnowany, datowany i opisany na odwrociu:

kajetan sosnoWski, komPoZycja W biaŁym

'b6', olej-81x66 11-1958'

W późniejszym okresie artysta całkowicie odrzucił

wartości emocjonalne i skupił się na materialnych

cechach kompozycji, podkreślając przede

wszystkim proces redukcji barwy (obrazy białe,

1958). jednocześnie tworzył eksperymentalne

obrazy utrzymane w mgławicowej, świetlistej

kolorystyce (Portrety biblijne, erotyki, 1957–58).

ujawniona wówczas fascynacja naturą światła

stała się podstawą stworzenia przez artystę

koncepcji ascetycznych „obrazów pustych”,

w których niemal jednobarwna płaszczyzna

(zamalowana metodą rozprowadzania farby

dłonią po płótnie, bez użycia dodatkowych

narzędzi) promieniowała własnym blaskiem

(1961–65). dalsze zainteresowanie rozwojem

nauk ścisłych (światem „awizualnym” – jak mówił

sam artysta), studia nad zjawiskami barwnymi,

przestrzennymi i świetlnymi zaowocowały

kolejnymi pracami, często łączonymi w serie,

jak Poliptyki (1965) i obrazy chemiczne –

metalepseis (1972–82). Pewnym wyłomem

w tej twórczości wynikającej z intelektualnych

rozważań były „obrazy szyte” – katalipomena

(1975) – monochromatyczne kompozycje

z pozszywanych kawałków surowego płótna,

w których sosnowski akcentował związek sztuki

z naturą, starając się przy tym zwrócić uwagę na

zagrożenia cywilizacyjne. Pisał o tych pracach:

„Len i bawełna to bezpośrednie produkty

przemiany materii zachodzącej w roślinie,

jej wymiany między ziemią a słońcem, przy

której powstaje tlen, tak niezbędny dla naszej

egzystencji. «katalipomeny» stały się hołdem dla

doskonałości natury – ku uwadze i refleksji widza.”


estymacja: 35 000 – 55 000

14

6

Jerzy Kujawski(1921 ostrów Wielkopolski – 1998 Paryż)

hoko, 1965 r.


sygnowany p.d.: 'kujaWski'

opisany na odwrociu: 'jeRZy kujaWski | 1965

| 65 x 50 cm | 'hoko''

LiteRatuRa:

dorota jarecka, francuski łącznik, "gazeta

Wyborcza" 21.12.2005, [reprodukcja].

Wysiedlony w trakcie wojny z Wielkopolski

mieszkał na zmianę w Warszawie i krakowie.

studiował na krakowskiej asP. Po wojnie

zamieszkał w Paryżu. nawiązał kontakty

z paryską awangardą a przede wszystkim andré

bretonem. W 1947 r. wystawiał na słynnej,

międzynarodowej, wystawie surrealizmu

w galerii maeght w Paryżu. od końca 1949

roku, aż po drugą połowę lat 50., kujawski

był twórcą abstrakcji gestu i malował obrazy,

w których podważał zasady kompozycji

figuralnej, kładąc nacisk na przypadek,

automatyzm, swobodny układ kształtów

i kolorów, niekontrolowaną ekspresję. W 1957 r.

miał w Polsce pierwszą wystawę indywidualną

w krzywe koło w Warszawie, na której pokazał

całą serię obrazów informel. Początek lat 60.

w sztuce kujawskiego to zainteresowanie

przede wszystkim malarstwem materii.

W drugiej połowie lat 60. porzucił abstrakcję

i ponownie nawiązał do figuralnej wyobraźni, ale

przefiltrowanej przez ikonosferę świata mediów.

inspirował się współczesnym otoczeniem

i kliszami zaczerpniętymi z kultury masowej.

coraz częściej sięgał po monotypię, kalkomanię

i serigrafię a więc do technikę budowania

obrazów stosowanych przez artystów

pop kultury. ten typ twórczości w różnych

wariantach, bliski sztuce końca wieku, będzie

dominował aż po ostatnie prace z lat 90.


estymacja: 35 000 – 45 000


7

Ryszard Winiarski(1936 Lwów – 2006 Warszawa)

obsZaR 183, 1974 r.

akryl/drewno, 100 x 100 x 10 cm,

102 x 102 x 12,5 (wraz z oprawą autorską)


'Winiarski 1974 aRea 1983'

opisany na odwrociu: 'Penetracja przestrzeni

realnej z regularną dyspozycją elementów

10 x 10 cm. Zmienna losowa – kostka do gry.'

WystaWiany:

Ryszard Winiarski. Prace z lat 1973–1974,

red. j. grabski, katalog wystawy, kraków 2002,

poz. 45, s. 116.

dążąc do maksymalnego uproszczenia

środków artystycznego wyrazu, Winiarski

posługiwał się początkowo tylko czernią

i bielą (odpowiednikami matematycznych

zer i jedynek) oraz kwadratem jako stałym

modułem budującym kompozycje, których

zapis powstawał w wyniku zastosowania

przypadku w procesie tworzenia pracy (rzut

kostką do gry, losowanie, wybór przypadkowych

liczb). Zgodnie z koncepcją artysty jego

prace były wynikiem połączonych ze sobą

czynników przypadku i zaprogramowania.

Program przewidywał np. wybór wielkości

kwadratu, wybór koloru lub narożnika obrazu,

od którego zaczynała się rozwijać kompozycja.

o ostatecznym wyborze elementów decydował

jednak przypadek, czyli rzut kostką lub

monetą. Pod jego ręką przypadek nabierał

cech logiczności. ta na pozór swobodna

gra z mechanizmem przypadku służyła do

poznawania świata. artysta twierdził bowiem, że

„struktura świata zbudowana jest z elementów

przypadkowych, a rzeczywistość pełna

jest przykładów sytuacji losowych, zdarzeń

przypadkowych.” ten rodzaj realizacji stał

się znakiem rozpoznawczym dla całej sztuki

Ryszarda Winiarskiego. Z czasem rozmieszczenie

kwadratów stało się coraz bardziej

skomplikowane i wynikało ze złożonych obliczeń

matematycznych. W latach 70-tych powstały

pierwsze kompozycje przestrzenne. artysta brał

udział w licznych wystawach indywidualnych

i zbiorowych w kraju i za granicą, między innymi

w stanach Zjednoczonych, niemczech, francji,

brazylii.


estymacja: 180 000 – 250 000

16

8

Tadeusz Brzozowski(1918 Lwów – 1987 Rzym)

tRusia, 1966 r.



't. bRZoZoWski | 1966'

na blejtramie tytuł: "tRusia", na odwrociu

nalepka informująca o pochodzeniu obrazu oraz

dwie nalepki wystawowe z galerii francuskiej

i angielskiej

PochodZenie:

kolekcja m. kriel, francja

W 1957 brzozowski wszedł w skład

reaktywowanej grupy krakowskiej. od

1958 współorganizował „salony marcowe“

w Zakopanem. W 1959 w Paryżu związał się

z międzynarodowym ruchem „Phases“. W latach

1962–1979 był pedagogiem w Państwowej

Wyższej szkole sztuk Plastycznych w Poznaniu

(od 1977 profesorem), a w latach 1979–1981

profesorem asP w krakowie. otrzymał

wiele nagród i odznaczeń państwowych

oraz m. in. nagrodę fundacji im. alfreda

jurzykowskiego (1983). Wśród retrospektyw

artysty za jego życia wymienić należy wystawę

w muzeum narodowym w Poznaniu (1974)

i wystawę rysunków w muzeum okręgowym

w Radomiu (1986). Wielka wystawa pośmiertna

eksponowana była w muzeum narodowym

w Warszawie, a następnie w muzeach

w Zakopanem, Wrocławiu i krakowie w latach

1997–1998. towarzyszył jej katalog oeuvre

artysty w dziedzinie malarstwa i rysunku:

tadeusz brzozowski 1918–1987, pod red. anny

Żakiewicz, muzeum narodowe, Warszawa 1997.


estymacja: 130 000 – 190 000

18

9

Teresa Pągowska(1926 Warszawa – 2007)

ŻóŁty Pokój, 1970 r.



'teResa PĄgoWska | 1970 | i/70 | 150 x 130 cm

| ŻóŁty Pokój'

na odwrociu naklejki:

z wystawy w edynburgu z 1972 r.,

cbWa ("Zachęty") w Warszawie

PochodZenie:

galeria gaga, Warszawa

WystaWiany:

– 1970, iii festiwal sztuk Plastycznych, Warszawa

– 1972, festiwal w edynburgu

artystka zawsze zdradzała nieprzeciętną

wrażliwość kolorystyczną, rozwiniętą pod

wpływem sztuki Piotra Potworowskiego.

skupiła się jednak na postaci ludzkiej. W latach

60. jej malarstwo zdominował motyw silnie

zdeformowanej, traktowanej skrótowo, ludzkiej

(głównie kobiecej) figury, ukazywanej często

w nieoczekiwanych, dynamicznych, często

tanecznych, układach. od tamtej pory postać

ludzka jest w tym malarstwie obecna jako

pozbawiona rysów indywidualnych zwarta,

mocna sylweta. artystka chętnie operowała

gwałtownymi spięciami sumarycznych

kształtów oraz kontrastami plam jednolitego

koloru. Przez tę umowność odbiera bohaterom

jednoznaczny charakter. Prezentowana praca

zdradza wyraźne podobieństwo do rozwiązań

kompozycyjnych malarstwa francisa bacona,

choć trudno rozstrzygnąć o możliwym kierunku

wpływów.


estymacja: 70 000 – 90 000

20

10

Roman Artymowski(1919 Lwów – 1993 Łowicz)

Piony, 2003 r.


na odwrociu nalepka inwentarzowa

PochodZenie:

ze spuścizny rodziny artysty

artymowski, uczeń kolorysty eugeniusza

eibischa wszedł do dziejów sztuki jako artysta

szczególnie wyczulony na niuanse barwne

i walory niezwykłych faktur. Początkowo

realista, oddalał się stopniowo od malarstwa

figuratywnego w stronę informelu, by w końcu

przyjąć konwencję swoiście rozumianej

abstrakcji geometrycznej. najsilniejszą inspiracją

okazał się dla artysty pustynny krajobraz iraku,

orientalna, nasycona tajemnicą atmosfera

bagdadu. owocem podróży na bliski Wschód

były wysmakowane w barwie i fakturze płótna,

akwarele i grafiki. W głębi na poły abstrakcyjnych

układów dojrzeć można sylwetki arabskich

kobiet, pustynne słońce, ruiny starożytnych

miast. mistrzowsko potrafił oddać istotę

tamtejszego pejzażu – lejący się z nieba żar,

rozedrgane, gorące powietrze. te ulotne efekty

osiągał malarz dzięki zastosowaniu niezwykłych,

wymyślanych przez siebie lub wskrzeszanych

po wiekach zapomnienia technik, rzadko

stosowanych materiałów; był w tym mistrzem.


estymacja: 15 000 – 25 000

22

11

Alfons Mazurkiewicz(1922 düsseldorf – 1975 Wrocław)

4/66, 1966 r.


opisany na odwrociu: '4/66 | maz.'

na odwrociu nalepka: muzeum sztuki w Łodzi

| ul. Więckowskiego 36 Łódź (PoLand)

| autor alfons mazurkiewicz | tytuł tem 4/66

| rok 1966 wymiary 130 x 100 | technika oil /

canvas | wystawa nfZ/ 67,

na blejtramie nalepka informacyjna częściowo

uszkodzona

PochodZenie:

dom aukcyjny agra-art, Warszawa

LiteRatuRa (katalogi wystaw):

– moderne Polsk maleri, bergens, stavanger 1967,

katalog wystawy poz. 53

– grupa Wrocławska ZPaP Warszawa, bWa

kraków 1968, katalog wystawy poz. 24

– alfons mazurkiewicz, bWa Wrocław 1976

(wstęp mariusz hermansdorfer) katalog

wystawy poz. 143, il. barwna s. 31.

malarz związany przez całe życie ze środowiskiem

wrocławskim twórczym. Założył wrocławską

„grupę X”. brał udział w ogólnopolskiej Wystawie

młodej Plastyki „Przeciw wojnie – przeciw

faszyzmowi” w warszawskim arsenale (1955).

tworzył kompozycje abstrakcyjne, w których

przedstawiał dynamiczną wizję natury. obrazy

jego charakteryzuje gęsta, niemal reliefowa

materia malarska tworząca falujące kręgi i formy

wypełniające przestrzeń płótna.


estymacja: 22 000 – 28 000


12

erna Rosenstein(1913 Lwów – 2004 Warszawa)

Postać – Z cykLu "cZŁoWiek", 1957 r.


sygnowany p.d.: 'erosenstein'

opisany na odwrociu: 'Postać | olej

| 1 m 17 cm 78 | 1957 | z cyklu 'cZŁoWiek''

PochodZenie:

dom aukcyjny Rempex, Warszawa

maciej gutowski pisał o malarstwie Rosenstein,

że je cechuje chęć „wydarcia z siebie skojarzeń

przedmiotów lub wypowiedzenia w formie

bezprzedmiotowej własnych dążeń i tęsknot,

podanych jak najuczciwiej, jak najbardziej

wyraźnie, poza wszelkimi ułatwieniami

i zabezpieczeniami, jakie dają konwencje”.

Prezentowany obraz wydaje się jednak zbieżny

z równoczesnymi poszukiwaniami innych

artystów prezentujących zhieratyzowaną

uproszczoną pionową figurę ludzką („figury

osiowe” Lebensteina, twórczość oberländera)

charakterystycznymi dla lat 50. można te

poszukiwania interpretować w kontekście

wpływów egzystencjalizmu na życie

intelektualne lat 50.i 60.oraz poszukiwań

znaczenia człowieczeństwa po traumie

wojennej.

kształciła się w asP w Wiedniu (w latach

1932 – 1934) i w krakowie (1933 – 1936), którą

ukończyła pod kierunkiem W. Weissa. W 1942

roku uciekła z lwowskiego getta. W czasie

studiów sympatyzowała ze środowiskiem grupy

krakowskiej, brała udział w organizowaniu się

awangardy artystycznej po ii wojnie światowej.

oprócz malarstwa sztalugowego zajmowała

się kolażem i twórczością poetycką. artystka

wypracowała indywidualną symbolikę,

swobodnie kojarząc formy abstrakcyjne ze

światem rzeczywistych kształtów. jej prace

wystawiane były między innymi na Wystawie

sztuki nowoczesnej w krakowie (1948 i 49

r.) i w Warszawie (1957 i 59 r.), wystawie

„dziewięciu” (1955 r.). eksponowała również

w galeriach: krzysztofory i krzywe koło. W 1977

roku otrzymała nagrodę krytyki artystycznej

im. c. k. norwida, a w roku 1966 nagrodę im. j.

cybisa za całokształt twórczości.


estymacja: 75 000 – 90 000

24

13

Mieczysław Tadeusz Janikowski(1912 Zaleszczyki, ukraina – 1968 kraków)

komPoZycja 55, ok. 1960 r.


na odwrocie naklejka z muzeum sztuki w Łodzi

z datowaniem pracy ok. 1960 i tytułem oraz

stempel autorski: 'm.t. janikoWski'

WystaWiany:

muzeum sztuki w Łodzi

studiował w krakowskiej asP pod kierunkiem

prof. W. jarockiego, k. sichulskiego i s.

filipkiewicza. W czasie ii wojny światowej

żołnierz 1 dywizji Pancernej gen. maczka. Po

wojnie studiował w college of art w edynburgu.

osiadł w Paryżu. Począwszy od lat 40. tworzył

geometryczne abstrakcje, które z biegiem

czasu ulegały coraz większemu uproszczeniu.

jego twórczość przypomniano wystawą

monograficzną w muzeum narodowym

w Warszawie w 2004 roku. uprawiał równolegle

malarstwo figuratywne, tworząc pejzaże,

zwłaszcza prowansalskie oraz dzieła typu

informel. od 1962 roku kilkakrotnie odwiedzał

kraków, gdzie zmarł 14 grudnia 1968 roku. Prace

artysty znajdują się m.in. w zbiorach muzeum

narodowego w krakowie, Warszawie, gdańsku

i Poznaniu, muzeum sztuki w Łodzi.


estymacja: 12 000 – 20 000

26

14

Rajmund Ziemski(1930 Radom – Warszawa 2005)

PejZaŻ 20/76, 1976 r.


sygnowany i datowany l.d.: 'Rajmund Ziemski 76'

opisany na odwrociu: 'Rajmund Ziemski

| PejZaŻ 20/76'

studia ukończył w akademii sztuk Pięknych

w Warszawie w 1955 r. w pracowni artura

nacht-samborskiego i przez kilkadziesiąt lat

był profesorem tej uczelni. debiutował na

„poodwilżowej” wystawie w „arsenale” w 1955

r. na przełomie lat 50. i 60. współpracował

z galerią klubu krzywego koła. W 1979

r. otrzymał nagrodę im. j. cybisa. jego

obrazy znajdują się w muzeum narodowym

w Warszawie, krakowie i Poznaniu oraz wielu

kolekcjach w kraju i zagranicą. W 2009 r. miała

miejsce pośmiertna monograficzna wystawa

artysty zatytułowana „Rajmund Ziemski. Pejzaż

1953 – 2005”.


estymacja: 25 000 – 35 000


15

Rajmund Ziemski(1930 Radom – Warszawa 2005)

PejZaŻ 80/62, 1962 r.


sygnowany i datowany l.d.: 'Rajmund Ziemski 62'

opisany na odwrociu: 'Rajmund Ziemski |

PejZaŻ 80/62 | 80 x 120 | 1962', na odwrocie

nalepka wywozowa desa i nalepka wystawowa

(zdarta do połowy)

artysta z upodobaniem zestawiał partie

malowane gładko z liszajowatymi,

chropowatymi naroślami farby kładzionej grubo

i rozlewanej cienkimi strużkami, co dawało efekt

gęstej pajęczej sieci zasnuwającej przestrzeń

obrazu. obrazy stawały się przez to krajobrazami

wewnętrznymi, odbiciem marzeń, snów,

indywidualnych emocji, czasem niepokojów.

uniwersalne, magiczne znaczenie zyskiwały

wtedy jedynie, gdy autor powiększał ich

rozmiary, akcentował hieratyczność – upodobał

sobie pionowy prostokąt, gdzie strzelistość

całości często podkreślał wertykalny „kręgosłup”,

forma „szkieletowa” (niedwuznacznie kojarząca

się z obrazem Pollocka katedra, 1960; Pejzaż

45/61; Pejzaż 60/64). do „Pejzaży” tych warto

odnieść słowa jerzego olkiewicza: „są to pejzaże

kościste, z których słońce wyssało dobroduszną,

życiodajną glebę, karmiącą zwykle zieleń

i owoce. Pejzaże pozbawione ostentacyjnego

piękna krajobrazu [...]. mały skrawek własnej

żarliwości i niepokoju – wydłużony prostokąt,

w którym pomarszczona, wyschła, poszarpana

materia kondensuje się w dramatyczną formę,

o ciężarze gatunkowym mierzonym pasją

i uporem [...]”.


estymacja: 45 000 – 65 000

28

16

Jerzy Tchórzewski(1928 siedlce – 1999 Warszawa)

obRaZ 2/61, 1961 r.


sygnowany i datowany l.d.: 'j. tchórzewski 61'

opisany na odwrociu: 'j. tchórzewski', na

blejtramie tytuł: "obRaZ 2/61" oraz naklejki

wystawowe

malarstwo jerzego tchórzewskiego jest

przykładem „abstrakcji gorącej”, która eksponuje

żywiołowy, biologiczny element procesu

twórczego. sam artysta pisał w 1962 roku: „sądzę,

że rolą malarza jest wywoływać życie, przemieniać

bierną materię plastyczną w pulsujący życiem

organizm. jest w tym coś z pierwotnego

procesu rozniecania ognia, kiedy z dwu zimnych,

martwych polan drzewa tryskała iskra, powstawał

żywioł. człowiek, który ten żywioł wywoływał, był

początkowo sam wobec rzeczy martwych. miał

tylko w sobie energię i potrzebę. konieczność

wywołania innej energii. gdy ta wytrysła, stawał

wobec czegoś, co odtąd żyło własnym, odrębnym

intensywnym życiem.”

studiował w krakowskiej asP. Związany był z grupą

krakowską. debiutował w 1948 r. na i Wystawie

sztuki nowoczesnej w krakowie. Wystawiał też

razem z międzynarodową grupą Phases. Wziął

udział w wystawie w warszawskim arsenale

„Przeciw wojnie, przeciw faszyzmowi” w 1955 r.,

gdzie zdobył nagrodę. Pracował jako pedagog

w asP do czasu przejścia na emeryturę w 1998 r.

W 1986 r. otrzymał niezależną nagrodę im. jana

cybisa. malarstwo artysty bliskie surrealizmowi

od wczesnej młodości – fantastyczne stwory

i postacie w wyimaginowanych pejzażach

– ewoluowało w kierunku abstrakcji. od lat

70. podejmował tematykę religijną. oprócz

sztuk plastycznych tchórzewski zajmował

się poezją. Zbiór wierszy z lat 1988–1996, pt.

„Wieczny początek gwałtownej chwili” ukazał się

pośmiertnie w roku 2003.


estymacja: 38 000 – 48 000

30

17

Aleksander Kobzdej(1920 olesko – 1972 Warszawa)

ŚLePy, 1958 r.


sygnowany p.d.: 'kobzdej 1958'

opisany na odwrociu na blejtramie: 'aleksander

kobzdej | 1958 | "Ślepy" | 110 x 136'

zachowane naklejki: 'V bienal de sao Paulo | 9 |

museu de arte moderna (1959)'; cbWa Warszawa

– z tytułem “Ślepy" (1959); alfandega de Rio

de janeiro (1959); miejsce nieokreślone (napisy

w języku francuskim) z tytułem “aveugle", 1958,

'prix de vente 200 dollars'

PochodZenie:

galeria gaga, Warszawa, spuścizna rodzinna

artysty

WystaWiany:

– 1959 , V biennale sao Paulo

oPinie:

z załączeniu dokumentacja konserwatorska

Pod koniec lat 50. malarz odbył podróże po europie

Zachodniej. Wtedy też w jego twórczości nastąpiły

zasadnicze, wręcz rewolucyjne przeobrażenia.

Porzucił sztukę przedstawiającą i zaczął

malować metaforyczne kompozycje, utrzymane

w dramatycznym czy nawet eschatologicznym

nastroju, a zarazem zadziwiające kolorystycznym

smakiem (cykl idole, 1958–59; tryptyk na śmierć

człowieka, 1964). ta droga zawiodła go do sztuki

informel. stopniowo w coraz większym stopniu

poświęcał się badaniu struktury obrazu. Podkreślał

materialny status i rangę samej farby, różnicował

fakturę kompozycji i eksponował niuanse

kolorystyczne. malarz reprezentował Polskę

na biennale w Wenecji (1954) oraz na biennale

w sao Paulo (1959). informacje o jego twórczości

zawiera m.in. katalog towarzyszący wystawie prac

zorganizowanej w 20-lecie śmierci przez muzeum

asP w Warszawie (1992).


estymacja: 60 000 – 75 000


18

Adam Marczyński(1908 – 1985 kraków)

R.k. 1 Zmienne, 1965 r.

relief, olej, sklejka/płótno, 100 x 70 cm

opisany na odwrociu: 'adam maRcZyŃski

| "R.k. 1" Zmienne | kRakóW | saRego 26'

oraz nalepka z adresem

WystaWiany:

– adam marczyński (1908 – 1985), październik

2005, galeria starmach, kraków

W latach 1929–36 studiował w krakowskiej asP.

W latach 30. związał się z grupą krakowską,

uczestniczył również w jej reaktywowaniu w 1957.

od 1945 aż do emerytury pracował na asP,

gdzie prowadził pracownię malarstwa. od 1950

był jej profesorem. obok malarstwa uprawiał

rysunek, grafikę (monotypie) oraz scenografię.

jest uznawany za jednego z najważniejszych

przedstawicieli polskiej awangardy. We wczesnych

pracach marczyńskiego widoczne są wpływy

kubizmu i koloryzmu. Po wojnie tworzył liryczne

kompozycje inspirowane sztuką Paula klee i joana

miro. kolejny etap jego twórczości przypada

na lata 60. – artysta włączył się wówczas w nurt

malarstwa materii, tworząc kolaże – z połamanych

desek, częściowo spalonych listewek, arkuszy

forniru, kawałków tektury i zardzewiałej blachy .

na początku lat 70. marczyński wykonał szereg

rytmicznych kompozycji z niewielkimi kasetonami,

które można było zamykać bądź otwierać

za pomocą uchylnych klapek, mocowanych

na pionowych lub poziomych osiach owych

regularnych prostopadłościanów. tego rodzaju

asamblaże stały się odtąd główną domeną jego

działalności (cykle „dekompozycje”, „układy

otwarte”). stosował jedynie zmienne kształty

kasetonów (miewały przekrój kwadratu albo

prostokąta), różne systemy zamocowania

zarówno samych kasetonów, jak drzwiczek,

rozmaite barwy. Z czasem tę różnorodność

coraz bardziej ograniczał, barwy eliminował, aby

ostatecznie skupić się na realizacji kompozycji

minimalistycznych, zdominowanych zwykle już

tylko przez jeden kolor. tak np. w prezentowanej

pracy z cyklu „Refleksów zmiennych” klapki zostały

pomalowane odblaskową farbą, dzięki czemu

padające na nie światło dawało optyczne złudzenie

falowania powierzchni. każde z tak pomyślanych

dzieł zyskiwało też nowe walory w zależności

od otoczenia, w którym się znalazło. istotny jest

również udział widza, który może zamykając

i otwierając klapki kształtować kompozycję.


estymacja: 45 000 – 60 000

32

19

Marian Warzecha(ur. 1930 r., kraków)

komPoZycja, 1962 r.

collage, technika mieszana/tektura przyklejona

na sklejkę, 43,5 x 54,5 cm

sygnowany i datowany na odwrociu: 'Warzecha

| 19/1962 r.'

PochodZenie:

galeria starmach, kraków

Po nowojorskiej wystawie „15 Polish Painters”

(museum of modern art, 1961) amerykański

krytyk tak john canaday tak pisał o pracach

Warzechy: „Polski artysta jest [...] dokładnym

rzemieślnikiem prostokątnych powierzchni.

jedną z nich wysuwa niekiedy do przodu i w ten

sposób powstaje relief. [...] jest to technika,

która przynosi efekt uroczystej prostoty, pełnej

subtelności i poczucia spełnienia. dzięki temu

zbawczemu przesunięciu jednej z prostokątnych

płaszczyzn dzieła Warzechy unikają nadmiernej

surowości.”

W 1948 rozpoczął studia na asP w krakowie,

gdzie studiował z przerwami malarstwo

i scenografię. dyplom otrzymał w 1957.

studiował również etnografię i historię sztuki

na uniwersytecie jagiellońskim. W 1957

reaktywował „grupę krakowską”. brał udział w ii

Wystawie sztuki nowoczesnej w Warszawie

w roku 1957 oraz w sympozjum artystów

i naukowców w Puławach w roku 1966. był

również inicjatorem konwersatorium „sztuka –

Religia – nauka”, realizowanego przy wsparciu

Wydziału filozoficznego Papieskiej akademii

teologicznej w krakowie w latach 1983–89.

debiut wystawienniczy artysty miał miejsce

w 1956 roku, w krakowskim domu Plastyków,

w antrakcie przedstawienia „mątwy” Witkacego

firmowanego przez teatr cricot 2. następne

ekspozycje indywidualne odbyły się między

innymi w: nowojorskiej Zabriskie gallery (1961),

rzymskiej galleria L'obelisco (1964), nowojorskiej

bonino gallery (1973), krakowskiej galerii Pi

(1974), także krakowskiej galerii Pawilon (1975,

1976), chełmskiej galerii 72 (1977), krakowskiej

starmach gallery (1996, 2002).


estymacja: 8 000 – 15 000

34

20

Marian Warzecha(ur. 1930 r., kraków)

komPoZycja, 1962 r.

collage, technika mieszana/tektura przyklejona

na sklejkę, 43,5 x 54,5 cm

sygnowany i datowany na odwrociu: 'Warzecha

| 1960'

PochodZenie:



estymacja: 8 000 – 15 000


21

Mieczysław Tadeusz Janikowski(1912 Zaleszczyki, ukraina – 1968 kraków)

komPoZycja Z ZieLonym koŁem, 1966 r.

olej/płótno, 22 x 16

na wewnętrznej, dolnej listwie oprawy napis

ołówkiem: 'm. janikowski 66'

na odwrociu naklejka agra-art

PochodZenie:



estymacja: 4 000 – 5 000

36

22

Jerzy Nowosielski(1923 kraków – 2011 kraków)

komPoZycja cZeRWona, 1958 r.


sygnowany i datowany na odwrociu: 'jerzy

nowosielski halinie z przyjaźnią jurek 1958'

W 1940 r. rozpoczął studia w krakowskiej

kunstgewerbeschule. od 1944 r. członek Polskiej

akademii umiejętności. członek grupy młodych

Plastyków i grupy krakowskiej. W latach

1976–1992 był profesorem asP w krakowie.

malarz, rysownik, scenograf, twórca kompozycji

figuralnych, martwych natur, aktów, pejzaży

i obrazów sakralnych, w których łączy elementy

nowoczesne z wpływami sztuki bizantyjskiej.

jego niepowtarzalny styl charakteryzuje się

stosowaniem płaskiego układu barwnych

plam obwiedzionych czystą linią konturu

i syntetyzującym widzeniem codzienności.

Zmiany w twórczości nowosielskiego zachodziły

zarówno pod wpływem geometryczno-

-lirycznej abstrakcji (przez to doświadczenie

przeszedł dwukrotnie: na przełomie lat 40. i 50.

oraz, co niezwykle frapujące, pod sam koniec

lat 90., idąc całkowicie pod prąd aktualnym

tendencjom artystycznym), jak i surrealizmu,

a dalsza ewolucja dokonała się – za sprawą

ikony – na gruncie sztuki przedstawiającej,

figuratywnej. abstrakcja (początkowo

wykonywał kompozycje bliskie zwłaszcza

poetyce mondriana, a w ostatnim okresie obrazy

bliskie chromatycznej abstrakcji marka Rothko)

przyniosła w jego obrazach uproszczenie

modelunku, odrzucenie „malarskości” na rzecz

wyeksponowania „rysunkowości”, spłaszczenie

przestrzeni, odświeżenie i rozjaśnienie tonacji

barwnej – słowem, rezygnację z konkretu

realistycznej narracji, z uszczegółowienia, z opisu

świata, na rzecz dążenia do uogólnienia, do

umowności.


estymacja: 80 000 – 95 000


23

Teresa Rudowicz(1928 toruń – 1994 kraków)

komPoZycja, 1965 r.

collage/płótno, 47 x 67 cm


'teResa RudoWicZ | collage | 65 | 5'

WystaWiany:

– 12.2004 – 01.2005, galeria starmach, kraków

studia rozpoczęła w latach 1948–50

w gdańskiej PWssP, a kontynuowała pod

kierunkiem Zbigniewa Pronaszki w akademii

krakowskiej w okresie 1950–54. należała

do grona współzałożycieli i członków

reaktywowanej po drugiej wojnie światowej

gRuPy kRakoWskiej. najwcześniejsze prace

Rudowicz to inspirowane surrealizmem akwarele

i fotomontaże (1953 r.). dalsza jej twórczość

utrzymana była w charakterze malarstwa

abstrakcyjnego niekiedy metaforycznego. na

przełomie lat 50. i 60. zaczęła tworzyć kolaże,

w których z malarskim spoiwem łączyła drobne

nieartystyczne „przedmioty gotowe”.


estymacja: 15 000 – 20 000

38

24

Teresa Rudowicz(1928 toruń – 1994 kraków)

komPoZycja, 1977 r.

collage/płótno, 50 x 64 cm


'teresa Rudowicz | 1977'

WystaWiany:

– 12.2004 – 01.2005, galeria starmach, kraków

Po raz pierwszy indywidualnie pokazała

swoje prace w krakowskim domu Plastyków

w roku 1958. Potem wielokrotnie wystawiała

za granicą – zazwyczaj razem z marianem

Warzechą. najwcześniejsze prace Rudowicz

to inspirowane surrealizmem akwarele

i fotomontaże (1953). dalsza jej twórczość

utrzymana była w charakterze malarstwa

abstrakcyjnego (erozja materii i, 1956), niekiedy

aluzyjnego, metaforycznego, chociaż niekiedy

w kompozycjach pojawiały się też dalekie

echa postaci ludzkich (seria ofelie). taszyzm ją

fascynował. tak mówiła Piotrowi skrzyneckiemu:

„taszyzm operuje wieloma nowymi materiałami

właściwymi naszej epoce. na przykład lakiery

szybkoschnące, różne masy plastyczne... nie

ma ograniczeń w stosowaniu materiałów.

można tworzyć kompozycje taszystowskie

nawet tynkiem. można malować bardzo cienko

– można też szukać konstrukcji fakturalnych

uzyskiwanych przez nawarstwienie materiału.

Rzeczywistość obrazu taszystowskiego jest

bardzo różna i nie podlega żadnej z dotychczas

przyjętych poetyk malarskich. artysta prowokuje

proces techniczny powstawania nowej materii

obrazu”.


estymacja: 15 000 – 20 000


25

Jan Tarasin(1926 kalisz – 2009 Warszawa)

PRZedmioty iii, 1965 r.


sygnowany i datowany p.d.:

'j.tarasin 1965'

opisany na odwrociu: 'jan tarasin | 1965

| 'PRZedmioty' iii'

PochodZenie:

desa unicum, Warszawa

jan tarasin należy do klasyków współczesnego

malarstwa polskiego. jest uważany za

przedstawiciela nurtu zmierzającego do abstrakcji,

ale w swojej twórczości nigdy ostatecznie

nie zerwał więzi ze sztuką przedstawiającą.

jego wczesne obrazy z lat 50. to przede

wszystkim martwe natury komponowane ze

zwyczajnych przedmiotów malowanych w duchu

ascetycznego realizmu. także w litografiach

tarasina z tego okresu pojawiał się realizm inny

od oficjalnie wówczas obowiązującego, wyraźnie

egzystencjalny i symboliczny (cykl nowa huta

i jej mieszkańcy, 1954). W drugiej połowie lat

50. przedmioty na obrazach tarasina zaczęły

stopniowo tracić swoje podobieństwo do

pierwowzorów pozbywając się powierzchownych

skojarzeń i nabierając nowych, własnych cech.

nastąpiło wyraźne odprzedmiotowienie

i uabstrakcyjnienie kształtów na płótnach.

Pojawiły się układy elementów, które artysta

nazywał po prostu „przedmiotami” i umieszczał

w umownej, aluzyjnej przestrzeni (m.in. cykle

uczta, 1957; brzeg, 1962–64; antykwariat, 1968).

W 1951 r. ukończył malarstwo w krakowskiej

asP w pracowni prof. Zbigniewa Pronaszki.

jako student zadebiutował na i Wystawie sztuki

nowoczesnej w krakowie w latach 1948/49. od

1962 r. był członkiem grupy krakowskiej. W 1974

r. podjął pracę pedagogiczną w warszawskiej

asP, a w latach 1987–90 był rektor tej uczelni.

W 1984 r. otrzymał nagrodę im. jana cybisa.

W 1995 r. w warszawskiej Zachęcie miała miejsce

monograficzna wystawa prac artysty.


estymacja: 130 000 – 160 000

40

26


maRtWa natuRa kubistycZna, 1953–54 r.


opisany na odwrociu: 'uRsZuLa bRoLL'

PochodZenie:

galeria czas, będzin

WystaWiany:

urszula broll, malarstwo (lata 50. i 60.)

– 19–29.10.2004, galeria czas, będzin

– 3–16.11.2004, galeria nautilius, kraków

LiteRatuRa:



Podążanie urszuli broll we wczesnym

okresie za wskazaniami strzemińskiego

owocowało fascynacją kubizmem i dogłębnym

studiowaniem zdobyczy tego kierunku.

Podkreślanie znaczenia kubizmu, pojmowanego

jako podstawa szeroko rozumianych

przeobrażeń sztuki XX wieku, można odnaleźć

w wielu tekstach strzemińskiego, pisanych

w okresie międzywojennym. „Zdecydowaną

granicę sztuki nowoczesnej stanowi kubizm

– głosił artysta – nie ma dostępu do pełnego

zrozumienia epoki obecnej ten, kto nie zdobył

trwałej dyscypliny kubizmu”.


estymacja: 12 000 – 15 000

42

27

Zofia Artymowska(1923 kraków – 2000 Warszawa)

komPoZycja abstRakcyjna, 1957 r.

collage/płótno, 96 x 63,5 cm (w świetle oprawy)

sygnowany i opisany na odwrociu:

'Z. aRtymoWska | coLLage | 1957 '

PochodZenie:

ze spuścizny rodziny artystki

studiowała w latach 1945–50 na Wydziale

malarstwa krakowskiej asP, uzyskując dyplom

w pracowni e. eibischa. W latach 1950–51 była

asystentką w macierzystej uczelni, a w latach

1952–55 na Wydziale malarstwa asP

w Warszawie. Równocześnie w 1953–56 wraz

z mężem Romanem pracowała przy polichromii

odbudowywanych kamieniczek starego

i nowego miasta, za co w 1953 otrzymała

nagrodę państwową ii st. (zespołową). od

1957 wykonywała kompozycje niefiguratywne

w mozaice ceramicznej i równolegle monotypie.

Podczas kilkakrotnych dłuższych pobytów

w iraku wykładała w uczelniach artystycznych

w bagdadzie (1959–60, 1964–68, 1977–79). od

1971 uczyła też we wrocławskiej PWssP. W 1970

zainaugurowała swój główny cykl malarski,

„Poliformy”.


estymacja: 15 000 – 20 000


28

Marian Bogusz(1920 Pleszew – 1980 Warszawa)

RoZmyŚLania, 1963 r.

olej/płótno, 96,5 x 130 cm


'maRian bogusZ | 93 x 130 | olej | 'RoZmyŚLania'

| 1963 | m. bogusz | wł. danuta bruk'

na odwrociu naklejka agra-ar

studiował w asP w Warszawie u jana cybisa.

był twórcą warszawskiej „grupy 55” oraz

współzałożycielem i kierownikiem „galerii

krzywe koło”. był jednym z najwybitniejszych

animatorów życia kulturalnego w nurcie polskiej

awangardy. tworzył abstrakcyjne kompozycje

rzeźbiarsko-przestrzenne. Zajmował się

malarstwem, rzeźbą, scenografią i grafiką. W jego

pracach kolor ma znaczenie symboliczne.

inspiracją niektórych jego obrazów były utwory

muzyczne. bożena kowalska pisała: „bogusz

wciąż szukał w malarstwie nowych środków

wypowiedzi. Poszczególne fazy jego twórczości

trwały krótko – dwa, trzy lata. Porzucał potem

wypracowaną oswojona formułę zwracając się

ku nowej, ale nie na długo. W naturze artysty

leżał wieczny niepokój i niedosyt, który kazał

mu wciąż poszukiwać czegoś nowego. stąd

tyle zmiennych faz w jego sztuce i nowych

eksperymentów, także z różnymi materiałami.”


estymacja: 35 000 – 45 000

44

29


Z cykLu "PoWidoki", ok.1956–1959 r.


na odwrociu naklejka agra-art

PochodZenie:


„decyzję o widzeniu innej rzeczywistości

niż ta, która wpajana była przez doktrynę

socrealizmu, podjęła broll na początku lat

50. W tym pierwszym, najwcześniejszym

okresie twórczości malowała tematy śląskie,

syntetyzowała ich naturalną ekspresję. Przyjaźń

z konradem swinarskim wywodząca się

jeszcze z okresu studiów i jego fascynacja

osobowością Władysława strzemińskiego

zwróciła jej uwagę na nowatorski sposób

analizowania formy i teoretyczne rozważania

nad przemianami świadomości wzrokowej,

przedstawiane przez mistrza międzynarodowej

awangardy. tragiczna śmierć strzemińskiego

26 grudnia 1952 roku stała się symbolem losu

artysty w państwie komunistycznym. swinarski

przywoził do katowic teksty przedwcześnie

zmarłego twórcy. notowane przez studentów

wykłady, z których wyłoniła się później «teoria

widzenia», traktowane były jak tajna bibuła,

umożliwiająca uzupełnienie wiedzy o procesie

kształtowania sztuki nowoczesnej, a szczególnie

świadomości wzrokowej artysty. członkowie,

powołanej w 1953 roku w katowicach (wówczas

stalinogród), początkowo studyjnej grupy

st-53, postanowili sprawdzić w praktyce

przedstawione założenia teoretyczne.”

janusz Zagrodzki „urszula broll i grupa st – 53”


estymacja: 18 000 – 30 000


30


akt siedZĄcy, 1958 r.


sygnowany i datowany na odwrociu l.d.:

'jeRZy noWosieLski', p.d.: '1958'

PochodZenie:


oPinie:

z załączeniu certyfikat fundacji nowosielskich

akt kobiecy odgrywał ogromną rolę

w twórczości jerzego nowosielskiego. Zdaniem

idących tropem sugestii samego artysty

krytyków, „kultywacją kobiecego ciała, mistyką

jego nagości, sakralizacją samej kobiecości,

nowosielski wprowadza nas w duchowy wymiar.

a wtedy widzimy już kobietę świętą, eklezję

i zbawczą boginię...” (andrzej szczepaniak).

sam malarz pisał: „(...) pełna synteza spraw

duchowych z rzeczywistością empiryczną

dokonuje się właśnie w postaci kobiety (...). jeżeli

malarza interesuje problem cielesności, jakiś

sposób łączenia spraw duchowych ze światem

bytów fizycznych, to zupełnie naturalne jest, że

zaczyna się interesować wyglądem kobiety.”

nowosielski jest jednym z najbardziej znanych

i rozpoznawalnych polskich artystów XX wieku.

Prace artysty są od wielu lat poszukiwane

przez kolekcjonerów, zdobią liczne kolekcje

prywatne i muzealne. W 1947 r. ukończył

Wydział malarstwa asP w krakowie. W roku 1957

był członkiem-założycielem stowarzyszenia

artystycznego grupa krakowska (ii grupa

krakowska). W latach 1957–1962 wykładał

w Wyższej szkole sztuk Plastycznych w Łodzi.

W latach 1976–1993 profesor na macierzystej

uczelni. odznaczony krzyżem Wielkim orderu

odrodzenia Polski. otrzymał też tytuł doktora

honoris causa uniwersytetu jagiellońskiego.

brał udział w wielu wystawach w kraju i za

granicą, swe prace pokazywał m.in. na biennale

w Wenecji (1956), biennale w sao Paulo (1959),

czy w museum of modern art w nowym

jorku (1961). jest jednym z najwybitniejszych

twórców polichromii w obiektach sakralnych

(np. w kościele w podwarszawskiej Wesołej).

twórczość jerzego nowosielskiego oscyluje na

granicy między tradycją Wschodu a Zachodu,

figurą a abstrakcją, malarstwem ikonowym

a tradycją awangardową XX wieku. Początkowo

malował głównie abstrakcje. Refleksja nad

malarstwem ikonowym zaowocowała

syntetycznie ujętymi figurami i martwymi

naturami. Pod koniec lat 50. powrócił do

abstrakcji, ale nadal malował figuratywne obrazy,

prymitywizujące w formie, pełne hieratycznych

kształtów o mocnym konturze i kolorze

ograniczonym do kilku odcieni, co doprowadziło

go do serii niemal monochromatycznych,

opartych głównie na czerni aktów. W całym

malarstwie nowosielskiego afirmacji sztuki

nowoczesnej towarzyszy głębokie przeżycie

i zrozumienie teologii ikony.


estymacja: 75 000 – 90 000

46

31

danuta Urbanowicz(ur. 1932 r., Radom)

obRaZ iii, 1964 r.

technika mieszana, assemblage/płyta, 35 x 50 cm

na odwrociu nalepka: 'danuta uRbanoWicZ

| obRaZ iii | 1964 | technika mieszana'

członkini grupy krakowskiej, a wcześniej grupy

nowohuckiej uprawia malarstwo materii.

tworzy obrazy-kolaże używając przedmiotów

zgrzebnych, niepotrzebnych, które dawno

utraciły swą funkcję użytkową i wartość

estetyczną. artystka tak opisuje swój warsztat:

„W moich obrazach, dla wzbogacenia faktury,

wprowadziłam jeszcze szycie. (...) cerowałam

poszarpane blachy, aby uzyskać efekt

wzmocnienia i kontrastu. tam gdzie się dało,

podkładałam deseczkę pod spód i przybijałam

do obrazu. albo przykręcałam śrubami. blachy

przybijałam też do krawędzi obrazu”. sama

sporządzała kleje, którymi przytwierdzała do

powierzchni płótna wszystko, co miało dla niej

wartość estetyczną i kompozycyjną – stare,

pożółkłe koronki, kawałki rozbitych luster,

pordzewiałe znaki ostrzegawcze, tablice

rejestracyjne, drzwiczki od pieca, fragmenty

makatek czy strzępy gazet. omawiany obraz

skomponowany został z wielu rodzajów

tworzywa – tkanin i metalu. te elementy, o tak

różnej strukturze materii, na pozór inadekwatne,

zespala kolor, ciemny, zróżnicowany jedynie

przez odmienny charakter pokrywanego nim

podłoża. całość ma ascetyczny wyraz i skupia

uwagę widza na zasadniczej idei dzieła. to rys

charakterystyczny twórczości danuty urbanowicz

łączącej środki właściwe malarstwu materii, sztuce

minimalistycznej (minimal art) i surowej (art brut).


estymacja: 10 000 – 15 000

48

32

Zdzisław Stanek(1925 kraków – 1996 szczecinek)

ŚWiatŁo-foRmy kamienia, 1965 r.

olej, collage/płyta, 56 x 112 cm

na odwrociu naklejka wystawowa z opisem

od początku był uważany (m.in. w recenzjach

j. Przybosia) za najciekawszego i jednego

z najbardziej dojrzałych artystycznie członków

katowickiej grupy st-53. Przyjechał na Śląsk

z krakowa, skąd pochodził i gdzie rozpoczął

studia. nie zdobył jednak dyplomu, co przez

długie lata nie pozwoliło mu na wejście do

ZPaP. Prace z początkowego, studyjnego

okresu charakteryzują się najczęściej kubizującą

deformacją kształtów wyciągniętych z natury.

dalsze lata przyniosły ewolucję w kierunku

abstrakcji i skupienie na problemach

światła. stanek konsekwentnie rozwijał ideę

„Powidoków” W. strzemińskiego. Światło rozbija

kształty przedmiotów, wnika w nie, prześwietla.

najbardziej inspirujący pod tym względem jest

świat roślinny, co zbliża twórczość stanka z lat

60. do nurtu abstrakcji biologicznej i malarstwa

materii. długo pozostawał w charakterystycznej

dla tego nurtu „brudnej”, monochromatycznej

kolorystyce. Równocześnie rozwijał fakturę,

nadając swoim obrazom coraz bardziej reliefową

formę. konsekwencją było wyjście poza formułę

dwuwymiarowego obrazu. „obrazoformami”

nazwał artysta rzeźbiarskie obrazy-przedmioty.


estymacja: 12 000 – 15 000


33

Roman Artymowski(1919 Lwów – 1993 Łowicz)

komPoZycja enkaustycZna, 1959 r.

enkaustyka/sklejka, 23 x 30 cm (wymiar pracy),

34 x 46 cm (wymiar wraz z oprawą autorską)

sygnowany i datowany na odwrociu: 'Roman

artymowski | enkaustyka | 1959'

PochodZenie:

ze spuścizny rodziny artysty

studiował w l. 1945–49 w asP w krakowie,

uzyskując dyplom u e. eibischa. W 1950 podjął

pracę pedagogiczną w asP w Warszawie.

W 1953–56 wraz z żoną Zofią pracował przy

polichromii odbudowywanych kamieniczek

starego i nowego miasta, za co w 1953

otrzymał nagrodę państwową ii st. (zespołową).

następnie wykładał w uczelniach artystycznych

w bagdadzie. Po powrocie podjął pracę

pedagogiczną jako docent PWssP w Łodzi

(1969–75), w l. 1971–75 był rektorem tej

uczelni. od 1975 ponownie wykładał w asP

w Warszawie, w 1982 został profesorem,

w l. 1982–84 pełnił funkcję rektora. artymowski

od połowy lat 50. tworzył kompozycje

abstrakcyjne lub na pograniczu . W malarstwie,

zwłaszcza akwarelowym, stosował niekiedy

swobodnie rozlaną plamę, co zbliża jego wczesną

twórczość do abstrakcji informel. W latach 60.

i 70. zdyscyplinował formę, ograniczając się do

różnych rozwiązań kolorystycznych.


estymacja: 10 000 – 15 000

50

34

Alfred Lenica(1899 Pabianice – 1977 Warszawa)

komPoZycja, 1968 r.

olej/płótno, 46 x 49,5 cm

sygnowany p.d.: 'Lenica'

opisany na odwrociu: 'a. Lenica

| WaRsZaWa – stockhoLm | 1968'

W 1925 roku podjął studia w Prywatnym

instytucie sztuk Pięknych w Poznaniu.

W latach 30. interesował się malarstwem

nowoczesnym i czerpał inspiracje z kubizmu.

od końca lat 40. tworzył w duchu taszyzmu.

Zafascynowany surrealizmem, włączył się

w nurt działań krakowskiej awangardy. Po

okresie realizmu socjalistycznego, w 2 poł. lat

50. kontynuował prace nad malarstwem typu

informel i powrócił do eksperymentów z materią

malarską. Powstawały obrazy olejne o dużych

formatach malowane w technice wypracowanej

przez wcześniej przez artystę (uzyskiwanie

prześwitów koloru spod kolejnych warstw

farby), którą następnie udoskonalał i rozwijał.

bożena kowalska napisała w katalogu do

wystawy Lenicy w galerii 72, że „z malarstwem

taszyzmu łączy Lenicę zawsze obecny w jego

malarstwie moment akceptowanego, a nawet

programowego przypadku; z malarstwem

gestu – grafologiczny ślad ruchu dłoni

prowadzącej narzędzie po powierzchni płótna.

Z surrealizmem – spontaniczny, automatyczny

zapis stanów psychicznych”. od 1965 roku

należał do grupy krakowskiej. brał udział

w większości plenerów w osiekach. W 1962 roku

otrzymał grand Prix na 1. festiwalu malarstwa

Współczesnego w szczecinie.


estymacja: 18 000 – 28 000


35

Lech Kunka(1920 Pabianice – 1978 Warszawa)

komPoZycja, 1968 r.

akryl/płótno, 100 x 120 cm

sygnowany i datowany p.d.: 'L kunka 68.'

opisany na odwrociu: 'PoLska | Lech kunka

| 'komPoZycja' | technika akRyL. | WymiaRy

120 x 100 | ŁódŹ bucZka 34'

studiował w łódzkiej PWssP pod kierunkiem

Władysława strzemińskiego. Przebywał na

stypendium w Paryżu w latach 1948–49, gdzie

uczęszczał do académie moderne fernanda

Légera. był współzałożycielem grupy st-53.

W latach 50. malował dynamiczne obrazy

z geometrycznie uproszczonymi figurami

ludzkimi i zwierzęcymi. Pod koniec lat 50.

zaczęła fascynować go materia i faktura obrazu.

około roku 1970 jego „malarstwo strukturalne”

(biologiczne) przeobraża się w malarstwo

konstruktywistyczne (geometryczne).

był uczestnikiem Pleneru koszalińskiego

w osiekach (1964), biennale form Przestrzennych

w elblągu (1965). Został nagrodzony krzyżem

kawalerskim orderu odrodzenia Polski (1964)

i nagrodą ministra kultury i sztuki za działalność

pedagogiczną (1967).


estymacja: 13 000 – 18 000

52

36

Tadeusz dominik (ur. 1928 r., szymanów)

PejZaŻ maZoWiecki, 2009 r.


sygnowany p.d.: 'dominik'

sygnowany, datowany i opisany na odwrociu

W 1953 ukończył warszawską asP, na której

od 1965 prowadził pracownię malarstwa.

Profesor asP, wielokrotnie dziekan Wydziału

malarstwa. studiował u j. cybisa rozwijając

zainteresowanie koloryzmem. do końca lat

50. tworzył drzeworyty. W połowie lat 50

zaczął malować obrazy abstrakcyjne, zbliżone

do informel. do lat 70. maluje ekspresyjnie

i spontanicznie. Późniejsze obrazy mają bardziej

wyraźną, „kontrolowaną” formę. niezmienną

inspiracją była dla artysty natura, jej kolorystyka

i bogactwo form. W następnych latach

równolegle z malarstwem, uprawiał tkanie

gobelinów, zajmował się też ceramiką a od

niedawna tworzy grafikę komputerową W 1956

reprezentował polskie malarstwo na biennale

w Wenecji. W 1973 otrzymał nagrodę im. jana

cybisa. W 1979 otrzymał tytuł profesora. tadeusz

dominik jest jednym z najbardziej oryginalnych

twórców współczesnego malarstwa polskiego

i wybitnym kolorystą. na przełomie grudnia

2008 i stycznia 2009, w 80. rocznicę urodzin

artysty, Warszawska królikarnia (oddział muzeum

narodowego w Warszawie) zaprezentowała

monograficzną wystawę „tadeusz dominik: Za

oknem jest ogród?”, na której pokazano ponad

140 prac z różnych okresów twórczości artysty.


estymacja: 24 000 – 28 000


37


abstRakcja , 1952 r.



'jeRZy noWosieLski 1952'

na odwrociu obrazu obraz Zofii gutkowskiej

„akt siedzący”.

oPinie:

w załączeniu certyfikat fundacji nowosielskich

twórczość jerzego nowosielskiego oscyluje na

granicy między tradycją Wschodu a Zachodu,

figurą a abstrakcją, malarstwem ikonowym

a tradycją awangardową XX wieku. Początkowo

malował głównie abstrakcje. Refleksja nad

malarstwem ikonowym zaowocowała

syntetycznie ujętymi figurami i martwymi

naturami. Pod koniec lat 50. powrócił do

abstrakcji, ale nadal malował figuratywne obrazy,

prymitywizujące w formie, pełne hieratycznych

kształtów o mocnym konturze i kolorze

ograniczonym do kilku odcieni, co doprowadziło

go do serii niemal monochromatycznych,

opartych głównie na czerni aktów. W całym

malarstwie nowosielskiego afirmacji sztuki

nowoczesnej towarzyszy głębokie przeżycie

i zrozumienie teologii ikony.

W 1940 zaczął studia w kunstgewerbeschule

w krakowie. W 1942 przebywał przez niecały

rok w Ławrze św. jana chrzciciela pod Lwowem.

studiował tam sztukę malowania i historię

ikon. Po powrocie do krakowa w 1943 nawiązał

ponowne kontakty z kręgiem przyszłej grupy

krakowskiej. Po wojnie kontynuował studia

w asP w krakowie pod kierunkiem prof.

eugeniusza eibischa (1945–1947). na i Wystawie

sztuki nowoczesnej w krakowie w 1948/49

pokazał obrazy utrzymane w nurcie abstrakcji

geometrycznej. W latach socrealizmu nie

wystawiał, zajmując się w tym czasie scenografią

oraz malowaniem cerkwi i kościołów. W 1955

w Łodzi zaprezentował swą pierwszą wystawę

indywidualną, w 1956 wziął udział w XXViii

biennale w Wenecji.


estymacja: 90 000 – 150 000

odwrocie obrazu: Zofia gutkowska

„akt siedzący”

54

38

Mieczysław Tadeusz Janikowski (1912 Zaleszczyki, ukraina – 1968 kraków)

komPoZycja niebieska


na odwrociu na blejtramie p.g. oł.: '23' [w kółku]

oraz fragment naklejki agra-art

PochodZenie:


studiował w krakowskiej asP pod kierunkiem

prof. W. jarockiego, k. sichulskiego i s.

filipkiewicza. W czasie ii wojny światowej

żołnierz 1 dywizji Pancernej gen. maczka. Po

wojnie studiował w college of art w edynburgu.

osiadł w Paryżu. Począwszy od lat 40 tworzył

geometryczne abstrakcje, które z biegiem czasu

ulegały coraz większemu uproszczeniu. Żył dla

sztuki i był jej całkowicie oddany. jego twórczość

przypomniano wystawą monograficzną

w muzeum narodowym w Warszawie

w 2004 roku. uprawiał równolegle malarstwo

figuratywne, tworząc pejzaże, zwłaszcza

prowansalskie oraz dzieła typu informel. Prace

artysty znajdują się m.in. w zbiorach muzeum

narodowego w krakowie, Warszawie, gdańsku

i Poznaniu, muzeum sztuki w Łodzi.


estymacja: 13 000 – 18 000

56

39

Kajetan Sosnowski(1913 Wilno – 1987 Warszawa)

obRaZ "15–15", 1963–65 r.


sygnowany i opisany na odwrociu: 'kajetan

| sosnoWski | obraz olejny | "15 – 15"

| WaRsZaWa | 1963 – 65 | ŚWieRcZeWskiego

95/99 m. 75 | kajetan'

Po wojnie w Łodzi organizował szkolnictwo

artystyczne i powołał oddział łódzki ZPaP.

Związany z ruchem lewicowym był dyrektorem

Robotniczego domu kultury w Łodzi

i naczelnym redaktorem miesięcznika „Świetlica”.

od roku 1947 był kierownikiem artystycznym

tygodnika „kuźnica” i wraz z jego redakcją

w 1949 przeniósł się do Warszawy. W roku

1955 przystąpił do „grupy 55” i uczestniczył

w jej pierwszej wystawie, która miała miejsce

w sierpniu w warszawskim salonie „desy” na

starym mieście. Z powstałą galerią krzywego

koła przemianowaną w roku 1962 na galerię

sztuki nowoczesnej związał się sosnowski na

dziesięć lat. W 1962 miał wystawę indywidualną

w galerii eL w elblągu, był jednym z inicjatorów

tamtejszego biennale form Przestrzennych.

W 1969 otrzymał prestiżową nagrodę im.

cypriana kamila norwida. W roku 1972 założył

w chełmie Lubelskim „galerię 72”, której

prowadzenie z czasem przekazuje bożenie

kowalskiej.


estymacja: 20 000 – 28 000


40

Jan Sawka(1946 Zabrze – 2012 nowy jork)

Witch Way, 1981 r.

olej/tektura, 120 x 100 cm

sygnowany i datowany u dołu: 'saWka 81'

sygnowany i opisany na odwrociu: 'jan sawka

| 1981 | original art | "Witch Way"

studiował architekturę na Politechnice

Wrocławskiej oraz malarstwo i grafikę

w Państwowej Wyższej szkole sztuk

Plastycznych we Wrocławiu. Początkowo

zajmował się plakatem, malarstwem, grafiką

ilustracyjną i reklamową. W latach 70.

współpracował z krakowskim teatrem „stu”.

od 1983 tworzy scenografie (gł. dla teatru

s. becketta w nowym jorku), następnie

multimedialne eksperymenty (np. 1988 dla

zespołu „grateful dead” oprawa scenograficzna

z 52 sztandarami 27 x 68 m ożywionymi

światłem 440 reflektorów. Wykonał scenografię

do mesjasza haendla wystawionego

w Watykanie z okazji 250 rocznicy powstania

dzieła. W latach 90. tworzył multimedialne

spektakle w japonii, np. oczy. Wykonał projekt

Wieży Światła dla abu Zabi (obelisk ze szkła

wys. 157 m mający upamiętnić 25 rocznicę

powstania Zjednoczonych emiratów arabskich).

Przygotował projekt gigantycznego spektaklu

multimedialnego kraków 2000.


estymacja: 10 000 – 15 000

58

41

Bolesław Utkin (1913 moskwa – 1993)

komPoZycja, 1960 r.

olej/deska, 60,5 x 45,5 cm

sygnowany p.d.: 'b. utkin'

o swoim malarstwie tak mówił w jednym

z wywiadów (dziennik Łódzki z dn. 5.01.1989):

„koncepcję czerpię zarówno ze świata techniki

i geometrii jak i z natury dostarczającej

bogactwo i różnorodność zjawisk. nawiązuję

do dwóch równoległych tendencji w sztuce:

geometryzowania kształtów oraz stosowania linii

płynnej, biologicznej...”. Powszechnie uważany

był za konsekwentnego kontynuatora tradycji

konstruktywistycznych. edukację artystyczną

rozpoczął w szkole dokształcania Zawodowego

nr 10 i kontynuował ją w PWssP w Łodzi

pod kierunkiem W. strzemińskiego. W 1948

r. uczestniczył w wystawie klubu młodych

artystów i naukowców w Warszawie, a także

współpracował przy realizacji sali neoplastycznej

według projektu W. strzemińskiego w muzeum

sztuki w Łodzi. W roku 1960 dokonał jej

rekonstrukcji, zaprojektował też salę ii

neoplastyczną. jego twórczość cechują rygor,

zgeometryzowane formy, czyste barwy. sięga

do tradycji konstruktywistycznej wypracowanej

przez k. malewicza, a.m. Rodczenkę, W.j. tatlina.

malował cykle obrazów: w latach 1930–49 były

to pejzaże, później kompozycje geometryczne,

a także cykle zatytułowane „kości”, „morze”,

„miasto”. Wystawy twórczości artysty odbyły

się w Warszawie (galeria Zachęta, 1978) oraz

w Łodzi (bWa, 1983). jego obrazy znajdują się

w muzeum sztuki w Łodzi.


estymacja: 8 000 – 12 000


42

Jacek Sienicki (1928 Warszawa – 2000 Warszawa)

mięso, 1996 r.


sygnowany i datowany p.g.: 'sienicki | 96'

studiował w warszawskiej asP pod kierunkiem

a. nachta-samborskiego; przez wiele lat był jego

asystentem a następnie profesorem macierzystej

uczelni. debiutował na wystawie „Przeciw

wojnie, przeciw faszyzmowi” w warszawskim

arsenale w 1955 r. uprawiał malarstwo

w ograniczonej palecie barw, szarości,

przygaszone kolory. dążył do maksymalnej

syntezy przekazu. tematy czerpał z natury

– pojedyncza roślina, pejzaż i najbliższego

otoczenia – np. wnętrze pracowni, mieszkania.

używając oszczędnie środków malarskich,

tworzył obrazy o ogromnym bogactwie materii

obrazów. Laureat nagrody krytyki artystycznej

im. c. k. norwida w 1975 r., niezależnej nagrody

im. j. cybisa w 1983 r. oraz nowojorskiej nagrody

fundacji a. jurzykowskiego w 1993 r.


estymacja: 27 000 – 35 000

60

43

Teresa Pągowska (1926 Warszawa – 2007 Warszawa)

oWoc, 2000 r.

akryl, olej/płótno, 38 x 38 cm

sygnowany l.d.: 'tP'

opisany na odwrociu na blejtramie: ‘teResa

PĄgoWska 2000 oWoc 38 x 38’

skończyła poznańską Państwową Wyższą

szkołę sztuk Plastycznych – malarstwo

i techniki ścienne pod kierunkiem Wacława

taranczewskiego i eustachego Wasilkowskiego.

W okresie studiów była asystentką jacka

Piaseckiego. W latach 1950–64 była pedagogiem

w gdańskiej PWssP, po czym przeniosła się do

Warszawy. Po kilkuletniej przerwie kontynuowała

pracę pedagogiczną: w latach 1971–1973

w łódzkiej PWssP (aktualnie asP), a następnie

przez wiele lat w akademii warszawskiej. W roku

1988 uzyskała tytuł profesora zwyczajnego.


estymacja: 16 000 – 20 000


44

Urszula Broll (ur. 1930 r., katowice)

PejZaŻ, 1957 r.


sygnowany na odwrociu: 'u. bRoLL'

na odwrociu dwie naklejki: autorska z informacją

o obrazie i wystawowa cbWa Warszawa

("Zachęta");

WystaWiany:

– 1959, ii Wystawa sztuki nowoczesne, Zachęta,

Warszawa

– urszula broll, malarstwo (lata 50. i 60.)

• 19–29.10.2004, galeria czas, będzin;

• 3–16.11.2004, galeria nautilius, kraków

LiteRatuRa:



grupa st-53 była jednym z najważniejszych

ośrodków tzw. undergroundu artystycznego

w Polsce lat 50. działała do 1958. broll

uczestniczyła we wszystkich jej wystawach.

W latach 50. brała też udział w ii i iii Wystawie

sztuki nowoczesnej w Warszawie (1957

i 1959) oraz w Wystawie malarstwa w XV-

-lecie PRL, muzeum narodowe, Warszawa

1961. uczestniczyła także w dwóch edycjach

sympozjum „Złotego grona“ w Zielonej

górze (1971 i 1977) i w innych wystawach

zbiorowych. jej prace z lat 50. ewoluowały od

przedstawień figuralnych, stopniowo coraz

bardziej zgeometryzowanych i syntetycznych,

do abstrakcji, nawiązującej wprost do

strzemińskiego (cykl „Powidoki“). od końca

lat 60. artystka zainteresowała się taszyzmem

i malarstwem materii, tworząc kompozycje

fakturowe, z użyciem niestandardowych

materiałów, jak lakiery, piasek itp. W końcu lat

60. stowarzyszyła się z grupą oneiron, powstałą

w katowicach w kręgu artystów inspirujących się

filozofią buddyzmu. W jej skład wchodzili m.in.

henryk Waniek i ówczesny mąż artystki, andrzej

urbanowicz (stąd znana jest też pod nazwiskiem

broll-urbanowicz).


estymacja: 12 000 – 20 000

62

45

Jan dobkowski (ur. 1942 r., Łomża)

gRZech, 1970 r.



'jan dobkoWski | "gRZech" 1970'

na odwrociu naklejka wystawowa cbWa

Warszawa ("Zachęta")

WystaWiany:

– 1970, iii festiwal sztuk Plastycznych, Warszawa

był współzałożycielem (wraz z jerzym jurrym

Zielińskim) grupy „neo-neo” (1967–1970). W roku

1968 dobkowski wziął udział w wystawie

„secesja-secesja?” w galerii Współczesnej

w Warszawie, która wywołała wielkie

zainteresowanie w mediach i wśród krytyków.

Po sukcesie na tej wystawie jego obrazy znalazły

się na prestiżowej prezentacji „Polskie malarstwo

współczesne. Źródła i poszukiwania w Paryżu”.

Wkrótce też guggenheim museum w nowym

jorku zakupiło do swoich zbiorów jego płótno

„Podwójna dziewczyna” (1968), pierwszy

czerwono-zielony obraz dobkowskiego. cały

cykl obrazów w takiej kolorystyce powstał

rok później, namalowany w ujednoliconym

formacie 200 x 150 cm. na zielonych tłach

pojawiały się w różnych sytuacjach czerwone

sylwety męskich i kobiecych postaci, te

ostatnie najczęściej o bujnych kształtach,

karykaturalnie rozrośniętych. kobiety o wielu

piersiach, kobiety o formach jabłek czy gruszek

miały w sobie potężny ładunek erotyzmu

i zmysłowości. niektóre formy na obrazach

dobkowskiego przemieniały się płynnie

w inne, pierś kobieca stawała się dorodnym

jabłkiem, serce plemnikiem, a kręgosłup i żebra

organiczną, wiotką strukturą. Zieleń sugerowała

naturę, żywiołową witalność, życie. obrazy

te stały się punktem wyjścia do wielu działań

przestrzennych i następnych serii obrazów.


estymacja: 27 000 – 36 000


46

Janina Kraupe (ur. 1921 r., sosnowiec)

PLaŻa, 1967 r.


sygnowany l.d.: ‘j. kraupe’


'janina kRauPe | "PLaŻa" | olej 1967'

W 1938 r. rozpoczęła studia w asP w krakowie

u P. dadleza i k. sichulskiego. następnie w latach

1940–1942 studiowała w kunstgewerbeschule

u f. Pautscha, a w 1945 r. ponownie uczyła

się w asP w krakowie m.in. u e. eibischa,

W. taranczewskiego i a. jurkiewicza. od

1948 r. uczyła malarstwa sztalugowego

i monumentalnego. była współzałożycielką

teatru konspiracyjnego t. kantora. należała

do grupy młodych Plastyków, a obecnie jest

członkiem ii grupy krakowskiej. otrzymała

wiele nagród m.in. nagrodę i stopnia mkis

(1984 r.), nagrodę im. Witolda Wojtkiewicza

i nagrodę miasta krakowa (1997 r.). jej obrazy

można oglądać m. in. w muzeum narodowym

w Warszawie, Wrocławiu, krakowie, szczecinie.


estymacja: 15 000 – 20 000

64

47

Henryk Strumiłło(1934 Wilno – 2001 Łódź)

gŁębia, 1969 r.

technika mieszana/płótno, 130 x 99 cm

opisany na odwrociu: 'henRyk stRumiŁŁo

| obRaZ 'gŁębia' 130 x 99 cm | 1969 rok

| tech. miesZana'

studiował w PWssP w Łodzi w pracowni

prof. Romana modzelewskiego – dyplom

otrzymał w roku 1961. od 1985 r. kierował

Zakładem kształcenia ogólnoplastycznego

w instytucie form Przemysłowych. był

prodziekanem, a następnie dziekanem Wydziału

form Przemysłowych. miał wiele wystaw

indywidualnych, ostatnia została zorganizowana

przez miejską galerię sztuki w Łodzi w 40-lecie

pracy artystycznej i pedagogicznej w 2001

r. uprawiał malarstwo abstrakcyjne, którego

początkowo inspiracją był świat mikrokosmosu.

namalował wówczas kompozycje: „mikrokosmos

biały”, „mikrokosmos czerwony” i „mikrokosmos

błękitny”. W pierwszej połowie lat 60-tych

budował obrazy nawiązując do stylistyki

informelu, pod koniec lat 60-tych zmienił

sposób obrazowania stosując poszarpane

formy o dramatycznym napięciu. jego sztuka

z pogranicza ekspresji gestu, przestrzegająca

zasad konstrukcyjnego ładu, jest wieloznaczna

i emocjonalna.


estymacja: 10 000 – 18 000


48

edward dwurnik (ur. 1943 r., Radzymin)

suWaŁki, 1992 r.


sygnowany i datowany p.d.: 'e.dWuRnik 1992'

sygnowany, datowany i nr katalogu autorskiego

na odwrociu: '1992 | e. dWuRnik | "suWaŁki"

| nR XiX 625 | 1725', na blejtramie naklejka

wystawowa

studiował na wydziale malarstwa akademii

sztuk Pięknych w Warszawie, dyplom zdobył

w pracowni prof. eugeniusza eibischa

w 1970 r. W 1966 r. stworzył najliczniejszy cykl

jakim był „Podróże autostopem”. W latach

80. malarstwo dwurnika stało się ekspresyjne

i dramatyczne. W latach 90. tworzył kontynuację

„Podróży autostopem” czyli „błękitne miasta”,

„diagonalne”, „błękitne” i „Wyliczanka”. obecnie

zajmuje się sztuką abstrakcyjną. W 1981 r.

otrzymał nagrodę im. cypriana kamila norwida,

w 1983 nagrodę kulturalną solidarności oraz

nagrodę coutts and co international Private

banking w Zurychu. brał udział w documenta

7 w kassel w 1982 r., nouvelle biennale de Paris

w 1985 r. i w XiX biennale sztuki w sao Paulo

w 1987 r.


estymacja: 38 000 – 45 000

66

49

Jerzy Kałucki (ur. 1931 r., Lwów)

dafne, 2000 r.


sygnowany i datowany na odwrociu: 'dafne',

na blejtramie: 'jerzy kałucki | 2000';

PochodZenie:

dom aukcyjny agra-art

od lat 70. prowadził poszukiwania zbieżne

z konceptualizmem, tworząc z użyciem

różnych materiałów obiekty i instalacje

oparte na wyliczeniach matematycznych

i geometrycznych studiach nad przestrzenią.

sprawom tym artysta poświęcał też prace

teoretyczne i teksty, zamieszczane w katalogach

i czasopismach artystycznych. W latach 1951–57

studiował na asP w krakowie malarstwo

i scenografię pod kierunkiem Z. Radnickiego

i a. stopki. od 1981 prowadził pracownię

malarstwa na poznańskiej PWssP. jest autorem

licznych scenografii teatralnych i telewizyjnych.

W 1959 zaczął wystawiać swe prace malarskie.

od 1976 jest członkiem reaktywowanej grupy

krakowskiej. Wystawiał również w krakowskiej

galerii krzysztofory: np. „Pokaz obrazu odcinka

luku o promieniu r=1970 cm”. oprócz malarstwa

i scenografii uprawia rysunek, grafikę, zajmuje

się działaniami przestrzennymi – instalacjami.

jerzego kałuckiego często określa się, jako

„filozoficznego konstruktywistę”, a sam chętnie

powołuje się na kontynuatora malarstwa

zapoczątkowanego przez k. malewicza.


estymacja: 12 000 – 20 000


50

Henryk Stażewski (1984 Warszawa – 1988 Warszawa)

ReLief, 1984 r.

akryl/sklejka, 27,5 x 28 cm (całość),

13,5 x 13 cm (środek kompozycji)


'h. stażewski | 1984'

W latach 1913 – 1919 studiował w szkole sztuk

Pięknych w Warszawie. We wczesnym okresie

twórczości malował martwe natury. W 1923 roku

uczestniczył w Wystawie nowej sztuki w Wilnie,

inicjującej polski ruch konstruktywistyczny.

był jednym z założycieli awangardowego

ugrupowania blok kubistów, suprematystów

i konstruktywistów (1924–26) oraz,

kontynuujących jego założenia programowe,

grup Praesens (1926–29) i „a.r.” (1929–36).


estymacja: 12 000 – 18 000

68

51


ReLief, 1975 r.

akryl/sklejka, 44,5 x 44,5 cm (całość),

30 x 30 cm (środek kompozycji)

sygnowany i datowany na odwrociu: '1975

| h. stażewski'

Po wojnie twórca związał się z klubem młodych

artystów i naukowców oraz awangardową

galerią krzywe koło w Warszawie. W 1965

zainicjował wraz z Wiesławem borowskim, anką

Ptaszkowską i mariuszem tchorkiem powstanie

galerii foksal. W 1955 miała miejsce w klubie

Związku Literatów w Warszawie pierwsza

po wojnie indywidualna ekspozycja sztuki

stażewskiego. twórca prezentował swe prace na

wielu wystawach polskiej sztuki współczesnej za

granicą, m.in. w Paryżu (musèe d'art moderne,

1977, 1982; centre georges Pompidou, 1983),

sztokholmie, amsterdamie, brukseli i genewie

(1959), Wenecji (1959, 1966, 1986), nowym jorku

(museum of modern art, 1976), oslo (1961), essen

(1962, 1973), stuttgarcie (1962), chicago (1964,

1966, 1967, 1972), bochum (1964), tel-avivie

(1965), tokio (1966), Londynie (Royal academy,

1970, 1984), strasburgu (1970), düsseldorfie

(1974, 1981, 1982), mediolanie (1974, 1986),

Zurychu (1974, 1975), hamburgu (1975), madrycie,

berlinie i kolonii (1977), Rzymie (1979) i Los

angeles (1981). Retrospektywną wystawę sztuki

stażewskiego zorganizowano w 1994 w muzeum

sztuki w Łodzi.


estymacja: 26 000 – 29 000


52

Judyta Sobel (1924 Lwów – 2012 nowy jork)

maRtWa natuRa, 1960 r.


sygnowany p.d.: ‘j. sobeL’

studia artystyczne odbywała w PWssP w Łodzi

pod okiem W. strzemińskiego i s. Wegnera.

dyplom uzyskała w 1950 r. już na w 1948 r.

wzięła udział w i Wystawie sztuki nowoczesnej

w krakowie. niedługo potem wyjechała na

stypendium do izraela, po czym zamieszkała

na stałe w nowym jorku. swoją twórczość

prezentowała m.in. w Łodzi, Wrocławiu,

krakowie, Paryżu, tel avivie, haifie i nowym

jorku. W 1956 r. otrzymała pierwszą nagrodę

podczas wystawy w gallery saks w Paryżu.

malarstwo z pogranicza figuracji i deformacji

bogate jest w kolor i ukazuje prawdziwie

ekspresjonistyczne poszukiwania artystki.

Zauważalna jest w tych płótnach subtelna

wrażliwość na otaczającą codzienność.


estymacja: 14 000 – 20 000

70

53

Rafał Olbiński (ur. 1943 r., kielce)

dWa teatRy


sygnowany p.d.: 'olbiński'

W 1969 r. ukończył studia na Wydziale

architektury Politechniki Warszawskiej. W 1981

r. wyemigrował do stanów Zjednoczonych. od

1985 r. wykłada na wpływowej szkole sztuk

Pięknych w nowym jorku. jego plakaty i ilustracje

ukazują się regularnie na łamach czasopism

newsweek, time, business Week, new york times,

new yorker. jest twórcą licznych plakatów dla

amerykańskich oper (new york city opera, utah

opera, Pacific opera san francisco, Philadelphia

opera). W 2002 r. udanie zadebiutował w roli

twórcy scenografii operowej do przedstawienia

don giovanniego w filadelfii. W roku 2003 został

honorowym obywatelem swojego rodzinnego

miasta – kielc. Rafał olbiński otrzymał za swoje

ilustracje, plakaty i obrazy ponad 100 nagród.

W 1994 r. zdobył w Paryżu międzynarodowego

oskara za najbardziej Znaczący, niezapomniany

Plakat Świata Prix savignac. W 1995 r. jego

projekt został wybrany na plakat „nowy jork

stolicą świata” przez jury pod przewodnictwem

burmistrza Rudolfa giulianiego. obrazy

olbińskiego znajdują się w największych

kolekcjach sztuki współczesnej (biblioteka

kongresu, carnegie foundation, Republic new

york corporation), a także w wielu prywatnych

zbiorach w usa, japonii, niemczech, szwajcarii,

australii.


estymacja: 24 000 – 35 000


54

Janusz Kaczmarski (1931 Warszawa – 2009 Warszawa)

WnętRZe Z kanaPĄ, 1982 r.



'janusZ kacZmaRski | 50 x 50 | oLej, PŁótno

| "WnętRZe Z kanaPĄ" | 1982'

studiował malarstwo w asP w Warszawie

(1949–1950), następnie w asP w Leningradzie

(1950–1951). dyplom uzyskał w kijowskim

instytucie sztuk Pięknych w 1956 roku,

w pracowni prof. aleksieja szowkunienki.

W latach 1964–1970 pisał recenzje dla „Przeglądu

artystycznego”, a w latach 1972–1973 redagował

„Polish art Review” – kwartalnik poświęcony

sztuce polskiej. Wystawiał z grupą malarzy

„Powiśle”, następnie w latach 1962–1976 z grupą

malarzy Realistów. jego prace znajdują się

w zbiorach muzeów narodowych i okręgowych

w Polsce, muzeum w damaszku, hawanie oraz

w licznych kolekcjach prywatnych. W latach

1981–1987 bojkotował oficjalną kulturę,

wystawiając jedynie w muzeum archidiecezji

Warszawskiej i za granicą. od 1972 wielokrotny

prezes Zarządu głównego Związku Polskich

artystów Plastyków. od 1977 wykładowca

malarstwa w wyższych uczelniach artystycznych

w dreźnie, Wrocławiu, toruniu i olsztynie.


estymacja: 6 000 – 8 000

72

55

Jan Szancenbach (1928 kraków – 1998 kraków)

skRZyPce i oWoce, 1997 r.


p.d.: 'szancenbach'

opisany na odwrociu: 'jan sZancenbach

| skRZyPce i oWoce | 1997'

W latach 1940 –1942 studiował

w kunstgewerbeschule w krakowie

u s. kamockiego, j. mehoffera, a. jurkiewicza.

naukę kontynuował w latach 1945–1948 w asP

u W. Weissa, e. eibischa i L. gradowskiego

– dyplom otrzymał w 1952 r. od 1972 r.

prowadził własną pracownię na Wydziale

malarstwa. W latach 1987–1993 był rektorem

asP w krakowie, a w 1986 r. został mianowany

profesorem. malował głównie sceny rodzajowe,

pejzaże, martwe natury i portrety. Zajmował

się także malarstwem monumentalnym, grafiką

projektową i filmem rysunkowym. jego obrazy

są radosne, pełne życia i światła. Prace tego

artysty można oglądać we wszystkich dużych

muzeach w Polsce oraz w moskwie i florencji

w muzeum uffizi. brał udział w ponad 400

wystawach zbiorowych w Polsce, europie

i japonii. miał około 50 wystaw indywidualnych

w Polsce, Wielkiej brytanii, austrii, szwecji,

niemczech. W 1996 r. odbyła się w Poznaniu

wystawa retrospektywna artysty przygotowana

przez abc gallery w ramach cyklu „mistrzowie

polskiego malarstwa współczesnego”.


estymacja: 24 000 – 28 000


56

Stefan Suberlak(1928 Piotrowice Śląskie – 1994 katowice)

staRoŚć, 1979 r.


datowany i sygnowany p.d.: '1979 suberlak',

l.d.: 'staRoŚć'

opisany na odwrociu: 'subeRLak | 'staRoŚć''

artysta jest znany przede wszystkim jako grafik.

Rzadko pojawiają się na rynku sztuki jego

obrazy olejne, w których rozwijał podobne

motywy i sposób obrazowania jak w grafice.

charakteryzują się one brawurową techniką,

w której dukt pędzla przypomina cięcie dłutem

w desce drzeworytniczej.

W 1952 r. ukończył filię krakowskiej asP

w katowicach. uprawia grafikę artystyczną. jest

honorowym członkiem asP we florencji. Wziął

udział w ponad 30 wystawach indywidualnych

w kraju i za granicą. Zdobył wiele nagród m.in.

nagrodę na Vi międzynarodowej Wystawie

grafiki „bianco e nero” w Lugano, nagrodę na iV

międzynarodowym biennale grafiki w Lublanie,

srebrny medal na Xii międzynarodowym

salonie sztuki w juvisy sur orge, laureat nagród

ministra kultury i sztuki oraz Wojewódzkiej Rady

narodowej.


estymacja: 6 000 – 9 000

74

57

Włodzimierz Zakrzewski (1916 Petersburg – 1992 Warszawa)

kRakoWskie PRZedmieŚcie, 1976 r.


sygnowany i datowany u dołu: '76'

W. Zakrzewski'

opisany na odwrociu: W. ZakRZeWski 1976

WaRsZaWa kRakoWskie PRZedmieŚcie [...]'

ujęcie krakowskiego Przedmieścia widoczne

na obrazie było wielokrotnie przez artystę

ukazywane w latach 70. XX w. W swoich

miejskich widokach malarz rozwijał wartości

haptyczne, rozbudowując fakturę warstwy

malarskiej, niemal „rzeźbiąc” w farbie.

Rysunku i malarstwa uczył się już w latach

gimnazjalnych. naukę kontynuował

w warszawskiej szkole sztuk Zdobniczych

i malarstwa pod kierunkiem e. butrymowicza.

W latach 1941 – 1942 studiował w moskwie.

Projektował plakaty, malował obrazy o tematyce

wojennej. Po powrocie do kraju w latach

1950 – 1952 był profesorem warszawskiej

akademii sztuk Pięknych. W latach następnych

całkowicie poświęcił się malarstwu. Wiele

podróżował m.in. do Włoch, francji, stanów

Zjednoczonych – powstały wtedy pejzaże

i weduty z wielu odwiedzanych miast.


estymacja: 10 000 – 15 000


58

Ryszard "Ryho" Paprocki(ur. 1963 r., Łęki górne na Podkarpaciu)

Ptak W Locie, 1991 r.



'Ryho PaPRocki | "Ptak W Locie" | 100 x 120 olej

| 1991 op. 185'

W latach 1983–1989 studiował architekturę na

Wydziale architektury Politechniki krakowskiej,

dyplom w 1989 roku (promotor dyplomu: prof.

Witold korski). W roku 1989 podjął studia na

Wydziale malarstwa akademii sztuk Pięknych

w krakowie, dyplom z wyróżnieniem w 1993 roku

w pracowni malarstwa sztalugowego

prof. juliusza joniaka oraz w pracowni malarstwa

ściennego prof. józefa Ząbkowskiego. W latach

1993–2002 był wykładowcą rysunku odręcznego

w studiu Rysunku w krakowie. W 2000 roku

wystawił prace w Pawilonie Polskim na

eXPo’2000 w hanoverze. W 2004 roku brał udział

w wystawie reprezentującej Polskę i polską sztukę

w Parlamencie Północnej nadrenii – Westfalii

w düsseldorfie w związku z wejściem Polski do

unii europejskiej (galeria ars cracovia – köln).


estymacja: 10 000 – 15 000

76

59

Jerzy Tchórzewski (1928 siedlce – 1999 Warszawa)

komPoZycja, 1963 r.

olej/karton, 96 x 62,5 cm

(w świetle passe-partout)

sygnowany śr.d.: 'j. tchórzewski'

studiował w krakowskiej asP. Związany był

z grupą krakowską. debiutował w 1948 r. na

i Wystawie sztuki nowoczesnej w krakowie.

Wystawiał też razem z międzynarodową grupą

Phases. Wziął udział w wystawie w warszawskim

arsenale „Przeciw wojnie, przeciw faszyzmowi”

w 1955 r., gdzie zdobył nagrodę. Pracował

jako pedagog w asP do czasu przejścia

na emeryturę w 1998 r. W 1986 r. otrzymał

niezależną nagrodę im. jana cybisa. malarstwo

artysty bliskie surrealizmowi od wczesnej

młodości – fantastyczne stwory i postacie

w wyimaginowanych pejzażach – ewoluowało

w kierunku abstrakcji. od lat 70. podejmował

tematykę religijną.


estymacja: 25 000 – 30 000


60

Jerzy duda-Gracz (1941 częstochowa – 2004 Łagów)

obRaZ 1926 – jedLania – Letnisko – ZachWycenie, 1995 r.

olej/płyta, 35 x 35 cm


l.d.: 'dg 1926/95'

na odwrociu naklejka autorska z opisem pracy

W 1969 r. otrzymał dyplom na Wydziale grafiki

w katowicach. W 1984 r. jego prace wystawiane

były na weneckim biennale sztuki. W swej

twórczości często posługiwał się pastiszem,

groteską, karykaturą postaci ludzkich. tworzył

sceny rodzajowe, oparte na tradycji malarskiego

surrealizmu i ekspresjonizmu. jego obrazy

znajdują się w kolekcjach czołowych muzeów

narodowych (kraków, Warszawa, gdańsk,

Poznań) a także w muzeum sztuki w Łodzi.


estymacja: 18 000 – 20 000

78

61

Jerzy duda-Gracz (1941 częstochowa – 2004 Łagów)

obRaZ 2618 – PoRtRet obRZędoWy – WŁócZęga 5, 2001 r.

olej/płyta, 48,5 x 38,5 cm


l.d.: 'dg 2618/2001'

na odwrociu naklejka autorska z opisem pracy

i dedykacja: 'kochanemu Przyjacielowi |

henrykowi | w dniu imienin |jurek d-g |lipiec

| 2011'

sam artysta tak mówił o swojej sztuce: „maluję

świat, który odchodzi, umiera, gdzie więcej jest

snu, zdarzeń z dzieciństwa, świat w pejzażu

przedindustrialnym. na moich obrazach nie ma

drutów telefonicznych, kabli, anten satelitarnych,

samochodów, samolotów – tego wszystkiego,

co zaprowadzi człowieka z powrotem na

drzewo, jeżeli nadal będzie się tak intensywnie

rozwijał pod tym względem” ; „maluję to, co mi

w duszy gra; im bardziej człowiek pierniczeje,

tym lepiej wie, że odchodzi, a z nim cały ten

świat. Z upływem czasu rodzi się czułość

i tęsknota za tym, co bezpowrotne”.


estymacja: 22 000 – 30 000


62

Zdzisław Beksiński (1929 sanok – 2005 Warszawa)

bŻ, 1997 r.

olej/płyta, 131 x 96,5 cm


'bŻ | beksiŃski | 1997'

Rysownik, grafik i malarz, fotograf. studiował

na Politechnice krakowskiej. W latach 50.

tworzył prace o charakterze surrealistyczno-

-ekspresjonistycznym. na przełomie lat 50.

i 60. odwoływał się do poezji Reinera marii

Rilkego i treści egzystencjalnych. około

1960 roku wykonywał prace graficzne

o ekspresjonistyczno-turpistycznej formie oraz

rzeźby z gipsu i metalu. od końca lat 60. do

początku 70. w jego twórczości pojawiały się

motywy religii dalekiego Wschodu. od połowy

lat 70. beksiński zajmował się prawie wyłącznie

malarstwem olejnym. W 1977 r. opuścił sanok

i przeniósł się na stałe do Warszawy. twórczość

z lat 80. wykazuje nawiązania do metody

„fotografowania snów” (określenie artysty)

i abstrakcji niegeometrycznej. Wystawiał

we francji, niemczech i niemal wszystkich

ważnych ośrodkach w Polsce. W 1999 r. muzeum

historyczne przygotowało na zamku w sanoku

największą retrospektywną wystawę artysty.

muzeum historyczne w sanoku posiada również

najbogatszą kolekcję dzieł artysty. W kolażach,

które tworzył przed śmiercią, wykorzystywał

chętnie techniki komputerowe.


estymacja: 95 000 – 120 000

80

63

Zdzisław Nitka (ur. 1962 r., oborniki Śląskie)

PaLacZ Z kotem, 2005 r.

olej/płótno, 68,5 x 87 cm

sygnowany i datowany p.d.: 'Z. nitka 05'

na odwrociu opisany

absolwent akademii sztuk Pięknych we Wrocławiu

oraz Liceum sztuk Plastycznych we Wrocławiu.

dyplom uzyskał w pracowni prof. józefa hałasa,

u którego przyjmuje stanowisko asystenta.

W 1997 roku założył z jolantą nitką muzeum

ekspresjonistów w ich własnym domu obecnie

pracownik asP we Wrocławiu.


estymacja: 4 000 – 6 000

82

64

Grzegorz drozd(ur. 1970 r., Lublin)

suPeRsam, 2010 r.



'grzegorz drozd | 2010 | supersam'

malarz, happener, twórca rzeźb społecznych,

obserwator spektaklu współczesnej

rzeczywistości, w której buduje niewygodne

i niekiedy absurdalne sytuacje. jego twórczość

zaczyna się w miejscu, gdzie pędzel dotyka

powierzchni płótna, a kończy na interwencjach,

do których artysta angażuje często przypadkowe

osoby. W latach 1992–1995 studiował na Wydziale

artystycznym uniwersytetu umcs w Lublinie,

następnie w latach 2000–2007 na akademii sztuk

Pięknych w Warszawie w pracowniach: malarstwa

u jarosława modzelewskiego i rzeźby grzegorza

kowalskiego. W 2003 założył niezależne

centrum działań – Zmiana organizacji Ruchu

ZoR. W 2008 roku w Warszawie zaprezentował

„inne miasto inne życie” – projekt odwołujący

się do transformacji przestrzeni miejskiej

i publicznej stolicy w kontekście podobnych

procesów zachodzących w innych miastach

postsocjalistycznych.


estymacja: 7 000 – 9 000


65


komPoZycja

akryl/tektura, sklejka, płyta pilśniowa, 19 x 19 cm

(kompozycja), 35 x 35 cm (wraz z oprawą)

sygnowany p.d.: 'h. stażewski'


estymacja: 13 000 – 19 000

84

66

Tadeusz Kalinowski (1909 Warszawa - 1997 Poznań)

stRZaŁki, 1972 r.


sygnowany i datowany p. d.:

't. kaLinoWski 1972'

LiteRatuRa:

tadeusz kalinowski 1909–1997: W stulecie

urodzin, [red.] Wojciech makowiecki, katalog

wystaw 4–24.12.2009: muzeum narodowe

w Poznaniu, galeria miejska arsenał w Poznaniu,

art station foundation, galeria ego, Wyd.

muzeum narodowe w Poznaniu i galeria miejska

arsenał w Poznaniu, Poznań 2009, s. 116.

studia malarskie odbył w warszawskiej asP pod

kierunkiem m. kotarbińskiego. uczęszczał też do

pracowni scenograficznej W. drabika

i W. daszewskiego, oraz pobierał lekcje z zakresu

architektury wnętrz u W. jastrzębowskiego.

dyplom uzyskał w 1937. od 1949 współpracował

z awangardową grupą 4f+R (forma, farba,

faktura, fantastyka + Realizm), do której

powstania przyczynił się m.in. a. Lenica.

od wczesnych lat 60 sztuka kalinowskiego

wpisuje się w nurt abstrakcji geometrycznej.

olbrzymi wpływ na ukształtowanie się jego

koncepcji sztuki o środkach wyrazu radykalnie

ograniczonych do geometrycznych struktur

mieli koryfeusze polskiej awangardy

– W. strzemiński, k. sosnowski i a. marczyński.


estymacja: 18 000 – 25 000


67

Ireneusz Pierzgalski (ur. 1929 r., Łódź)

beZ tytuŁu Z cykLu "cZytajĄcy + foteLe" (ciĄg daLsZy)

brom, fotografia czarno-biała/papier fotograficzny,

60 x 48 cm (w świetle passe-partout)

sygnowana i opisana na odwrocie; egzemplarz

autorski, nakład: 1/1, vintage print

obronił dyplom w 1955 r. w łódzkiej PWssP.

Pozostał związany z łódzkim środowiskiem

artystycznym, zarówno z Państwową Wyższą

szkołą filmową (w latach 1955–1977), jak i dzisiejszą

akademią sztuk Pięknych, gdzie prowadził

Pracownię fotografii na Wydziale grafiki. artysta

pracuje w rozmaitych technikach, uprawia

rysunek, malarstwo, grafikę, fotografię. W latach

50. związany był z grupą „Piąte koło”, a potem

„nową Linią”. W latach 60. często wystawiał swoje

prace w jednej z najbardziej wówczas liczących się

galerii „krzywe koło” w Warszawie. jest autorem

określenia „hotel sztuki”, którym dzięki niemu

w latach 70. zaczęto nazywać ideę niezależnej

aktywności wystawienniczej sformułowaną

wcześniej przez andrzeja Paruzela.


estymacja: 3 000 – 5 000

86

68

Piotr Kurka (ur. 1958 r., Poznań)

Z cykLu "beLLagio", 1999 r.

fotografia otworkowa/papier, 58,5 x 58,5 cm

(w świetle ramy), edycja: 1/3

na odwrociu napis l. g. napis flamastrem: 'Pf 446'

oraz naklejka (wydruk) z danymi pracy

PochodZenie:

– aukcja dom aukcyjny agra-art.

– kolekcja fundacji signum

LiteRatuRa:

katalog aukcji domu aukcyjnego agra-art z dnia

15.04.2007 r.

Rzeźbiarz, autor aranżacji przestrzennych,

wykładowca i kierownik Pracowni działań

intermedialnych i Prorektor asP w Poznaniu

ds. artystyczno-badawczych. absolwent

Państwowej Wyższej szkoły sztuk Plastycznych

(obecnie asP) w Poznaniu. W latach 1984–1983

wystawiał z grupą koło klipsa (do której nie

należał). Związany był w tym czasie z galerią

Wielka 19 w Poznaniu, w której debiutował

również wystawą indywidualną pt. „flogiston”

w 1985. uczestniczył w najważniejszych

wystawach ruchu nowoekspresjonistycznego

w Polsce: „ekspresja lat 80-tych”, bWa, sopot

1986, ii biennale sztuki nowej, Zielona góra

1987, „co słychać”, d. Zakłady norblina,

Warszawa 1987 oraz w innych wystawach

zbiorowych organizowanych przez andrzeja

bonarskiego: „bruno schulz” i „a teraz rzeźba”,

obie w Pawilonie saRP, Warszawa 1988. W tym

okresie wystawiał rzeźby i obiekty przestrzenne

z użyciem przedmiotów gotowych, świateł

neonów, czasem wykorzystujące elementy

zastanego otoczenia. W latach 90. artysta

w szerszym zakresie włączał w swe realizacje

multimedia, tworzył rozbudowane instalacje

o bogatych treściach związanych z współczesną

kondycją człowieka i kultury. Wiele wystawiał,

jest laureatem stypendiów i nagród, m. in.

stypendium Pollock-krasner foundation, nowy

jork 1992, fundacji kościuszkowskiej, nowy jork

1995, Rockefeller foundation, bellagio, Włochy

1999 i in. Równolegle wykładał w macierzystej

uczelni. Równolegle wykładał w macierzystej

uczelni. obecnie jest profesorem zwyczajnym,

prorektorem do spraw artystyczno-badawczych,

kierownikiem Pracowni działań intermedialnych

na Wydziale komunikacji multimedialnej. był

również dyrektorem artystycznym wystawy „art

Poznań 2004”.


estymacja: 2 000 – 3 000 zł


69

Jacek Szmuc (ur. 1945 r.)

komPLet 5 Zdjęć Z PRZedstaWienia tadeusZa kantoRa "umaRŁa kLasa"

fotografia czarno-biała, brom/papier

fotograficzny; wymiary zdjęć: 24 x 17,8 cm;

24 x 17,5 cm; 22,5 x 17,5 cm; 19 x 17,5 cm;

23,5 x 17 cm

na odwrocie każdej fotografii pieczątka:

'gaLeRia kRZysZtofoRy | kraków,

ul. szczepańska 2 | tel. 204-00 oraz pieczątka:

'fotogRafoWaŁ jacek sZmuc | kraków,

św. jana 24/10, tel. 281-35 | Prawa autorskie

zastrzeżone'

W latach 70. powstała w krakowie twórcza

grupa pod nazwą „grupa robocza” w składzie:

Ryszard bobek (1950), aleksander gintow, Witold

górka (1945), stanisław markowski (1949), stefan

Zbadyński (1946), bogdan Zimowski (1946), jacek

szmuc (1945). fotografów tych interesowały

relacje pomiędzy rzeczywistością a wizerunkiem

tej rzeczywistości w sztuce. stąd wykonywali

wiele realizacji stylizowanych na teatralne

inscenizacje.


estymacja: 3 000 – 6 000

88

70

Joseph Beuys(1921 krefeld – 1986 düsseldorf)

intuition, 1968 r.

pudełko drewniane, 30 x 20 x 5,5 cm

sygnowane i datowane na odwrocie: 'beuys | 68'

seria „multipli” zatytułowana „intuition” zaczęła

powstawać od 1968 roku. od 1968 beuys

wypuścił wraz z galernikiem Wolfgangiem

feelischem 12.000 egzemplarzy prostego

drewnianego pudelka w rozmiarze a4

sygnowanego przez artystę, które trafiły

do sprzedaży w cenie 8 marek niemieckich.

krążące po świecie egzemplarze pracy miały

stać się pamfletem na debatę publiczną

i polityczną 1968 roku i symbolem odejścia od

instytucjonalnych form życia artystycznego.

Puste drewniane pudełko mogło być

prostym przedmiotem codziennego użytku,

z jednoczesną „intuicją” potencjalnego

wypełnienia go nowym znaczeniem przez

użytkownika. joseph beuys był propagatorem

idei demokratyzacji sztuki. W swoim tekście

noszącym znamienny tytuł „każdy artystą”

napisał, że potrzeba twórczości charakteryzuje

wszystkich ludzi i wszystkie dziedziny życia.

i tak, jak każdy jest w stanie tworzyć, tak każdy

wpływać może na sztukę. to my kształtujemy

świat wokół siebie, wpływamy na wydarzenia,

historię i co ciekawe oblicze współczesnej sztuki.

jesteśmy artystami w swoim życiu. sztuka

miała stać się rodzajem terapii, i zawładnąć

wszystkimi dziedzinami życia. sztuka w ujęciu

beuysa ograniczona została raczej do twórczego

działania, prac efemerycznych aniżeli do

trwałych przedmiotów estetycznych. istotą jest

dla niego kreacja, akt twórczy bardziej niż sam

przedmiot.


estymacja: 4 000 – 6 000

joseph beuys

podpisujący

skrzynki

„intuition” wraz

z Wolfgangiem

feelischem

w 1972 roku


1. Oferta aukcyjnaPrzedmiotem aukcji są dzieła sztuki lub inne obiekty kolekcjonerskie oddane do sprzedaży komisowej przez komitentów lub stanowiące własność Domu Aukcyjne-go. Zgodnie z oświadczeniami komitentów powierzone obiekty stanowią ich własność bądź też komitenci mają prawa do ich rozporządzania, a ponadto, nie są one objęte jakimkolwiek postępowaniem sądowym i skarbowym, są wolne od zajęcia i zastawu oraz innych ograniczonych praw rzeczowych, a także jakichkolwiek roszczeń osób trzecich. Dom Aukcyjny zapewnia fachową wycenę, rzetelny opis katalogowy powierzonego do sprzedaży obiektu, a także pokrywa koszty jego ubezpieczenia. Aukcja jest prowadzo-na zgodnie z polskimi przepisami prawnymi przez osobę upoważnioną po stronie Domu Aukcyjnego zwaną dalej Aukcjonerem. Aukcjoner ma prawo do dowolnego rozdzie-lania lub łączenia obiektów oraz do ich wycofania z licytacji bez podania przyczyn. Opisy zawarte w katalogu aukcji mogą być uzupełnione lub zmienione przez Aukcjonera lub osobę przez niego wskazaną przed rozpoczęciem licytacji. Dom Aukcyjny zapewnia, że opisy katalogowe obiektów wystawionych na aukcji wykonane zostały w najlepszej wierze z wykorzystaniem doświadczenia i wiedzy fachowej pracowników Domu Aukcyjnego oraz współpracujących z Domem Aukcyjnym ekspertów.

2. Osobisty udział w aukcjiDo uczestnictwa w licytacji upoważniają tabliczki z nume-rami aukcyjnymi, które można otrzymać przy stanowisku rejestracyjnym po wypełnieniu formularza udziału w aukcji. Pracownik Domu Aukcyjnego dokonujący rejestracji ma prawo poprosić o dokument potwierdzający tożsamość osoby rejestrowanej (dowód osobisty, paszport, prawo jazdy). Bezpośrednio po zakończeniu aukcji należy zwrócić tabliczkę z numerem aukcyjnym, a w przypadku zakupu odebrać potwierdzenie zawartych transakcji.

3. Licytacje w imieniu klientaDom Aukcyjny może reprezentować klienta na podstawie „zlecenia licytacji”. Formularz zlecenia dostępny jest w kata-logu (na ostatnich stronach), w siedzibie Domu Aukcyjnego oraz na stronie internetowej http://www.desa.pl/assets/fi-les/formularze/zlecenie_licytacji.pdf. W przypadku zlecenia licytacji z limitem Dom Aukcyjny dokłada wszelkich starań, by klient zakupił obiekt w możliwie najniższej cenie, nie niż-szej jednak niż cena gwarancyjna. Jeśli limit jest niższy niż cena gwarancyjna zostaje zawarta transakcja warunkowa. Formularz należy przesłać faksem, pocztą, e-mailem lub zo-stawić osobiście w siedzibie Domu Aukcyjnego najpóźniej na dwie godziny przed rozpoczęciem licytacji. Wraz z for-mularzem klient powinien przesłać fotokopię dokumentu tożsamości w celach koniecznych do realizacji zlecenia licytacji. Dane osobowe klienta są informacjami poufnymi i pozostają do wyłącznej wiadomości Domu Aukcyjnego. O ile klient nie zażyczy sobie inaczej, rachunek za zawarte transakcje zostanie przesłany na adres podany przez klienta na formularzu.

4. Licytacje telefoniczneKlienci, którzy chcą licytować przez telefon, powinni prze-słać zlecenia najpóźniej na jeden dzień przed dniem aukcji. Pracownicy Domu Aukcyjnego połączą się z klientem przed rozpoczęciem licytacji wybranych obiektów. Dom Aukcyjny nie ponosi odpowiedzialności za brak możliwości wzięcia udziału w licytacji telefonicznej w przypadku pro-blemów z uzyskaniem połączenia z podanym przez klienta numerem telefonu. Za wyjątkiem opłaty aukcyjnej z tytułu licytacji telefonicznych Dom Aukcyjny nie pobiera żadnych dodatkowych opłat. Dom Aukcyjny zastrzega, że może re-jestrować i archiwizować rozmowy telefoniczne z klientem, o których mowa powyżej.

5. Przebieg AukcjiO wysokości postąpienia decyduje Aukcjoner podając postąpienia wedle tabeli postąpień dla poszczególnych przedziałów cenowych, którą umieszczono na końcu

regulaminu. W zależności od przebiegu aukcji, Aukcjoner może wedle własnego uznania zdecydować o innej wyso-kości postąpienia. Zakończenie licytacji obiektu następuje w momencie uderzenia młotkiem przez Aukcjonera i jest równoznaczne z zawarciem umowy sprzedaży między Do-mem Aukcyjnym a licytantem, który zaoferował najwyższą kwotę. W razie zaistnienia sporu w trakcie licytacji, Aukcjo-ner rozstrzyga spór lub ponownie przeprowadza licytację obiektu. Dom Aukcyjny zastrzega sobie prawo do licytowa-nia jedynie wcześniej zgłoszonych przez uczestników au-kcji obiektów. W sytuacji takiej numery obiektów są przed aukcją zgłaszane do Aukcjonera. Aukcja jest prowadzona w języku polskim, jednak na życzenie uczestnika aukcji nie-które spośród licytacji mogą być równolegle prowadzone w języku angielskim i niemieckim. Prośby takie powinny być składane najpóźniej na godzinę przed aukcją wraz z in-formacją, których obiektów dotyczą. Licytacja odbywa się w tempie 60–100 obiektów na godzinę.

6. Cena wywoławczaCena wywoławcza zamieszczona w katalogu pod opi-sem obiektu jest kwotą od której rozpoczyna się licytacja. Obiekty licytowane są w górę, tzn. licytacja może zakoń-czyć się na kwocie wyższej niż cena wywoławcza lub rów-nej tej kwocie.

7. EstymacjaPodana w katalogu estymacja jest szacunkową wartością określoną przez Dom Aukcyjny. Zakończenie licytacji w przedziale estymacji lub powyżej górnej estymacji jest transakcją ostateczną. Zakończenie licytacji poniżej dolnej estymacji może być transakcją warunkową (patrz punkt 9).

8. Cena gwarancyjnaDla każdego obiektu Dom Aukcyjny ustala cenę gwa-rancyjną. Jej wysokość jest informacją poufną. Kwota ta mieści się pomiędzy ceną wywoławczą a dolną estyma-cją. Jeżeli w drodze licytacji cena gwarancyjna nie zosta-nie osiągnięta, zakończenie licytacji skutkuje zawarciem transakcji warunkowej, co zostaje ogłoszone przez Au-kcjonera.

9. Transakcje warunkoweDom Aukcyjny dopuszcza zawieranie transakcji warunko-wej. Transakcja taka dochodzi do skutku pod warunkiem akceptacji wylicytowanej ceny przez właściciela obiektu. Zawarcie transakcji warunkowej jest traktowane jako prawnie wiążąca oferta nabycia obiektu po cenie wylicy-towanej. Dom Aukcyjny zobowiązuje się w negocjować z właścicielem obiektu możliwość obniżenia ceny do kwo-ty wylicytowanej. Jeśli negocjacje nie przyniosą pozytyw-nego skutku w czasie pięciu dni roboczych od dnia aukcji, obiekt uznaje się za niesprzedany. Dom Aukcyjny zastrze-ga sobie prawo do przyjmowania po aukcji ofert równych cenie gwarancyjnej na obiekty wylicytowane warunkowo. W przypadku otrzymania takiej oferty od innego oferenta Dom Aukcyjny informuje o tym fakcie klienta, który wy-licytował warunkowo. Klient ma prawo w takim wypad-ku do podniesienia swojej oferty do ceny gwarancyjnej i przysługuje mu pierwszeństwo w zakupie obiektu. Jeśli nie podniesie swojej oferty do ceny gwarancyjnej, transak-cja warunkowa zostaje unieważniona a obiekt może zostać sprzedany drugiemu oferentowi po cenie gwarancyjnej.

10. Opłata aukcyjna i podatek VATDo kwoty wylicytowanej Dom Aukcyjny dolicza opłatę aukcyjną w wysokości 15%. Kwota wylicytowana wraz z opłatą aukcyjną zawiera podatek od towarów i usług VAT. Opłata obowiązuje również w sprzedaży poaukcyj-nej, w przypadku gdy obiekt nie został sprzedany na aukcji. Dom Aukcyjny wystawia faktury VAT marża.

11. PłatnościKupujący jest zobowiązany do zapłaty należności za wyli-cytowane obiekty w terminie 10 dni od dnia aukcji. Dom Aukcyjny będzie uprawniony do naliczenia odsetek usta-

wowych za okres opóźnienia w zapłacie. Dom Aukcyjny przyjmuje następujące formy płatności: Gotówka: PLN – wszystkie transakcje zawierane są w polskich złotych. Inne waluty – na specjalne życzenie po wcześniejszym uzgodnieniu, Dom Aukcyjny może przyjąć wpłatę w: euro, dolarach albo funtach brytyjskich. Przeliczenie będzie na-stępowało po dziennym kursie kupna waluty Banku PKO BP SA pomniejszonym o 3%. Karty Kredytowe: Dom aukcyjny akceptuje następujące karty kredytowe: MasterCard, VISA, Maestro, VISA electron

Przelew bankowy na rachunek:DESA UNICUM SP. Z O. O.ul. Marszałkowska 34-50, 00-554 WarszawaBank PKO BP SA 88 1020 1042 0000 8102 0271 6405

12. Odstąpienie od umowyW razie opóźnienia nabywcy w zapłacie, Dom Aukcyjny po bezskutecznym upływie dodatkowo wyznaczonego terminu na zapłatę, może odstąpić od umowy z nabywcą.

13. Przejście własności obiektuWłasność wylicytowanego obiektu przechodzi na nabyw-cę z chwilą zapłaty pełnej ceny powiększonej o opłatę aukcyjną.

14. Odbiór obiektówOdbiór wylicytowanych obiektów jest możliwy po dokona-niu pełnej zapłaty i powinien nastąpić w terminie do 10 dni od daty aukcji. W innych przypadkach przechowywanie i dostarczanie przedmiotów odbywa się na koszt i ryzyko nabywcy.

15. ReklamacjeWszelkie możliwe reklamacje będą rozpatrywane zgodnie z przepisami prawa polskiego. Reklamację z tytułu nie-zgodności towaru z umową można zgłosić w ciągu jedne-go roku od wydania obiektu. Wobec osób nie będących konsumentami Dom Aukcyjny nie ponosi odpowiedzial-ności za ukryte wady fizyczne oraz wady prawne zakupio-nych obiektów.

16. Obowiązujące przepisy prawaDom Aukcyjny przypomina, że zgodnie z przepisami:• ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece

nad zabytkami (Dz. U. Nr 162 poz. 1568) – wywóz określo-nych obiektów poza granice kraju wymaga zgody odpo-wiednich władz,

• ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz. U. z 1997 r. Nr 5, poz. 24, z późn. zm.) – muzea rejestrowa-ne mają prawo pierwokupu zabytków bezpośrednio na aukcji za kwotę wylicytowaną powiększoną o opłatę aukcyjną,

• ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziała-niu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nie-ujawnionych źródeł oraz o przeciwdziałaniu finanso-waniu terroryzmu (Dz. U. z 2000r. Nr 116, poz. 1216 z późn. zm.) – Dom Aukcyjny jest zobowiązany do zbie-rania danych osobowych nabywców dokonujących transakcji w kwocie powyżej 15 tysięcy euro.

Tabela postąpień

cena postąpienie

0 – 2 000 100

2 000 – 5 000 200/300

5 000 – 10 000 500

10 000 – 20 000 1 000

20 000 – 50 000 2 000/3 000

50 000 – 100 000 5 000

ponad 100 000 10 000

Regulamin aukcji

Aukcja Młodej Sztuki 28 maja 2013

Aukcja Biżuterii 13 czerwca 2013

Aukcja Sztuki dawnej 6 czerwca 2013

Aukcja Prac na Papierze 18 czerwca 2013

Zapraszamy na najbliższe aukcje

dom aukcyjny desa unicumul marszałkowska 34/50, 00-554 Warszawatel. 22 584 95 35, www.desa.pl

bronisław chromyWystawa obiektów 23 kwietnia–18 majaWystawa połączona ze sprzedażą

salon Wystawowy marchand, Warszawa, Pl. konstytucji 2poniedziałek – piątek w godzinach od 11 do 19sobota w godzinach od 11 do 16

aukcja Prac na Papierze18 czerwca, godz. 19Wystawa obiektów 10–18 czerwca

dom aukcyjny desa unicumul. marszałkowska 34/50, Warszawatel. (22) 584 95 34, www.desa.pl

Zlecenie licytacji lub licytacja telefoniczna to proste sposoby wzięcia udziału w aukcji, które nie skutkuje żadnymi dodatko- wymi kosztami dla Nabywcy.

Zlecenie musi być dostarczone (osobiście, pocztą, faksem lub e-mailem) do siedziby Domu Aukcyjnego nie później niż 24 godziny przed rozpoczęciem licytacji.

Zlecenie licytacji26 Aukcja Sztuki Współczesnej, 26 marca 2013 r.

Ja niżej podpisany/-a oświadczam, że:1) zapoznałem/-am się i akceptuję warunki Regulaminu Aukcji organizowanej przez Dom Aukcyjny Desa Unicum opublikowanego w katalogu aukcyjnym,2) zobowiązuje się do zrealizowania zawartych transakcji zgodnie z Regulaminem Aukcji, w szczególności do zapłacenia wylicytowanej kwoty powiększonej o opłatę aukcyjną w terminie 10 dni od daty aukcji3) wszelkie dane zawarte w niniejszym formularzu są prawdziwe i zgodne z moja najlepsza wiedza. W przypadku zatajenia lub podania nieprawdziwych danych Desa Unicum nie ponosi odpowiedzialności4) Wyrażam zgodę Nie wyrażam zgody na przetwarzanie moich danych osobowych w celach koniecznych do realizacji niniejszego zlecenia oraz w celach marketingowych zgodnie z ustawą z 29.08.1997 r. o ochronie danych osobowych, przez Desa Unicum oraz podmioty powiązane z Desa Unicum w rozumieniu Kodeksu spółek handlowych,5) Wyrażam zgodę Nie wyrażam zgodyna przesyłanie katalogów wydawanych przez Desa Unicum a także przesyłanie drogą elektroniczną informacji handlowych, przez Desa Unicum oraz podmioty powiązane z Desa Unicum w rozumieniu Kodeksu spółek handlowych,6) zostałem poinformowany, że administratorem moich danych osobowych jest Desa Unicum sp. z o.o. oraz że przysługuje mi prawo wglądu do treści swoich danych oraz prawo do ich poprawienia,7) dane osobowe podane w niniejszym formularzu nie będą nikomu udostępniane, z wyjątkiem wypadków obowiązkowego udzielania informacji określonych w przepisach ustaw.

Przed przyjęciem zlecenia licytacji, pracownik Domu Aukcyjnego ma prawo prosić o podanie pełnych danych osobowych oraz o dokument potwierdzający tożsamość osoby

rejestrowanej (dowód osobisty, paszport, prawo jazdy; w przypadku zleceń przesyłanych emailem, pocztą lub faksem: w formie kserokopii lub skanu tego dokumentu).

Imię Nazwisko

Dowód osobisty seria i numer

Adres: Ulica

Nr domu

Miasto

Adres e-mail

Telefon / FAX

NIP (dla firm)

Nr mieszkania Kod pocztowy –

Prosimy czytelnie wypełnić formularz, by uniknąć ewentualnych pomyłek

Nr kat. Autor, tytułMaksymalna oferowana kwota

(bez opłaty aukcyjnej) lub licytacja telefoniczna

Zlecenie licytacji z limitemPodanie przez Klienta limitu licytacji jest informacją ściśle poufną. Dom Aukcyjny będzie reprezentował w licytacji Nabywcę do podanej kwoty, gwarantując jednocześnie nabycie obiektu za najniższą możliwą kwotę. Dom Aukcyjny nie przyjmuje zleceń bez górnego limitu. W przypadku zaistnienia kilku zleceń w tej samej wysokości, Dom Aukcyjny będzie reprezentował Klienta, którego zlecenie zostało złożone najwcześniej. Zgadzam się na jedno postąpienie w górę w przypadku wystąpienia innego zlecenia o tej samej wysokości: TAK NIE

Zlecenie telefoniczne. W przypadku zlecenia licytacji telefonicznej prosimy o podanie numeru telefonu aktualnego w czasie aukcji. Pracownicy Domu Aukcyjnego połączą się z Państwem chwilę przed rozpoczęciem licytacji wybranych obiektów. Dom Aukcyjny nie ponosi odpowiedzialności za nieumożliwienie wzięcia udziału w przypadku problemów z uzyskaniem połączenia z podanym numerem.

Numer telefonu do licytacji

Należność za zakupiony obiekt

Wpłacę na konto bankowe Bank PKO BP SA 88 1020 1042 0000 8102 0271 6405

Wpłacę w kasie firmy (poniedziałek-piątek w godz. 11–19)

Faktura. Proszę o przekazanie informacji zawartych w transakcjach:

Telefonicznie faksem listownie e-mailem Proszę o wystawienie faktury VAT bez podpisu odbiorcy

data i podpis klienta składającego zlecenie data i podpis przyjmującego pracownika Desa Unicum

DESA UNICUM Sp. z o.o. Dom Aukcyjny, ul. Marszałkowska 34-50, 00-554 Warszawa, tel. (22) 584 95 32, fax (22) 584 95 26, e-mail: [email protected]: 525-00-04-496 REGON: 012669260 Spółka zarejestrowana w Sądzie Rejonowym dla m. st. Warszawy XII Wydział Gospodarczy KRS 0000090241, o kapitale zakładowym: 5.050.000,00 zł.

tel. (22) 584 95 32, e-mail: [email protected]

27 Aukcja Sztuki Współczesnej, 23 maja 2013 r.

13 czerwca, godz. 19Wystawa obiektów 29 maja–13 czerwca

cena

29z

ł (w

tym

5%

VAT

)

Dom aukcyjny desA unicum • ul. Marszałkowska 34–50 • 00-554 Warszawa

www.desa.pl

Do

m au

kcyjn

y desA

un

icum

XX

VII AUKC

JA sztU

KI Wspó

łCzesn

eJW

ARszAW

A 23 M

AJA

2013

Aukcja sztuki współczesnejGaleria Marszałkowska ul. Marszałkowska 34/50 00-554 Warszawa...

Documents

Transcript of Aukcja sztuki współczesnejGaleria Marszałkowska ul. Marszałkowska 34/50 00-554 Warszawa...