ASYSTENT RODZINY W SYSTEMIE WSPARCIA

ASYSTENT RODZINY W SYSTEMIE WSPARCIA

Podnoszenie kwalifikacji kadr pomocy i integracji społecznej w Wielkopolsce

„Nie trzeba nigdy tracić nadziei, gdy ma się do czynienia z człowiekiem”.

Maria Łopatkowa


PODSTAWY PRAWNE POLSKIEGO SYSTEMU PIECZY NAD DZIECKIEM


Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.)

Konwencja o Prawach Dziecka (Dz. U. z 1991 r. Nr 120, poz. 526, z późn. zm.)

Ustawa y dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59, z późn. zm.)

Ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362, z późn. zm.)

Rozporządzenia do ustawy o pomocy społecznej

Ustawa o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej - projekt

ROZWAŻANIA

Asystent rodzinny, kim jest współcześnie i kim ma być w przyszłości?

Czy asystentura ma być metodą, usługą, rolą zawodową pracownika

służb społecznych, czy zawodem?

Jakie ma być rozumienie roli asystenta?

Czy asystent rodzinny w ogóle jest potrzebny?

Czy to nie nowy wytwór, który powiela zadania innych służb

społecznych?

A być może to inne służby zechciały delegować na niego swoje

obowiązki?

Czy jako asystent pracownika socjalnego w uprawianiu pogłębionej

pracy socjalnej nie będzie potrzebował w przyszłości swojego

asystenta

i co zrobić, by tak nie było?



Czy legislacja dotycząca asystentury jest potrzebna?

Czy będzie pomocna, czy ograniczy zindywidualizowane działanie

asystenta?

Jakim modelem i metodami asystent ma pracować?

Czy ma być bardziej administratorem usług na rzecz rodziny,

czy supernianią dla dorosłych lub terapeutą?


SŁABE STRONY AKTUALNEGO MODELU ORGANIZACJI

OPIEKI NAD DZIECKIEM I RODZINĄ

Wzrost wskaźnika dzieci umieszczonych poza rodziną naturalną.

Koncentracja działań wyłącznie na dziecku, a nie na rodzinie –

brak odpowiedniego wsparcia rodziny dziecka, także rodziny

zastępczej.

Zbyt uboga oferta pomocy środowiskowej dla rodziny zagrożonej

lub będącej w kryzysie.

Brak instrumentów motywujących gminy do działań na rzecz

pozostawienia dziecka w lokalnym środowisku rodzinnym.

Nadmierna łatwość umieszczania dziecka poza rodziną i

niejednokrotnie zbyt powolne podejmowanie decyzji o dalszych

losach dziecka.


ZAŁOŻENIA PRACY Z RODZINĄ


CELE PRACY Z RODZINĄ

Założenia pracy z rodziną

1. Praca z rodziną naturalna jest pierwsza i najważniejsza formą przeciwdziałania

patologii dziecka i dlatego należy zaczynać ją jak najwcześniej, np. w

przedszkolu.

2. Dla wczesnego zapobiegania patologii rodziny i wychowania potrzebna jest

wczesna diagnoza np. pedagog, psycholog przedszkolny.

3. W okresie do 7 roku życia dziecka należy się skoncentrować na pracy z samą

rodziną, natomiast praca z dzieckiem ma mniejsze znaczenie, jej efekty są

nietrwałe.

4. W okresie szkolnym 7-15 lat praca z rodziną jest nadal decydująca, ale jeżeli jej

efekty

są niewystarczające należy ja wesprzeć pracą z dzieckiem w rówieśniczej grupie

korekcyjnej (ognisko wychowawcze, świetlica.

5. W okresie dorastania 15-20 lat praca z rodzina ma już charakter pomocniczy,

ponieważ młodzież jest już osobowościowo ukształtowana, a dominującym

punktem odniesienia

są rówieśnicy a nie rodzice.

6. W pracy z rodzina należy się koncentrować raczej na poprawie funkcjonowania

całej rodziny

a nie tylko na poprawie jej postępowania z dziećmi.

7. W pracy z rodzina należy utrzymywać stałe regularne kontakty ze wszystkimi jej

członkami,

a nie tylko z najbardziej umotywowanymi.

8. Praca z rodzina wymaga całkowitej bezstronności wobec poszczególnych jej

członków.


9. Prowadząca prace osoba stara się zrozumieć wzajemne relacje w

rodzinie oraz uczucia i racje każdego z jej członków, natomiast unika

oceniania ich ze swojego punktu widzenia.

10. Własny system wartości asystenta może być odmienny od norm i

wartości rodziny, w której podejmuje on interwencję i może bardzo

utrudniać lub uniemożliwiać mu jej zrozumienie.

11. Z rodziną należy pracować zespołowo, ponieważ zmniejsza to ryzyko

patrzenia na nią poprzez pryzmat własnych subiektywnych ocen i norm

oraz nieświadomych urazów i uprzedzeń.

12. Efektywna praca z rodziną musi być stała, regularna i intensywna

oraz dotyczyć ważnych jej problemów.

13. Efektywna praca z rodziną może dotyczyć wyłącznie tych problemów

i spraw na których rozważanie są gotowi.


14. Ponieważ większość tzw. „patologicznych rodzin” nie jest

umotywowana do żadnych istotnych zmian (nie wiedza że są one

możliwe i mogą od nich samych zależeć) należy aktywnie

podejmować kontakty z tymi rodzinami.

15. Lepszym miejscem do kontaktów są ich domy niż urzędy. Czuja

się bezpieczniej i swobodniej.

16. W pracy z rodziną nieumotywowaną i nieufna warto zaczynać od

pomocy we wszystkich jej codziennych sprawach, np. socjalnych, a

rozmowy o dzieciach zaczynać gdy ich bieżąca sytuacja się poprawi i

nabiorą zaufania do pomagacza.

17. Pomagając rodzinie w jej codziennych problemach życiowych

warto unikać wyręczania jej, ponieważ często to niepotrzebnie

uzależnia ją i rodzi tylko roszczenia.

18. Nawet jeżeli w rodzinie dzieją się rzeczy przerażające są tam

bardzo silne więzi emocjonalne. Często są one bardzo partnerskie

podobne raczej do więzi pomiędzy rodzeństwem, niż między dziećmi

a ich rodzicami. Zerwanie tych więzi może u dziecka spowodować

olbrzymi dramat i utratę sensu życia.



STRUKTURA PRZYSZŁEGO SYSTEMU PROFILAKTYKI I OPIEKI

RODZINA

PROGRAMY PROFILAKTYKI PIERWSZORZĘDOWEJ

promocja zdrowia

animacja kulturalna w środowisku

pomoc psychologiczno-pedagogiczna

pomoc w orientacji szkolnej i zawodowej

Instytucje wspomagające rozwój małego dziecka

Przedszkole

i szkoła (wychowanie, profilaktyka)

Wychowanie pozaszkolne (animacja, wypoczynek)

Inne wpływy społeczno-kulturalne

Lokalne środowisko społeczne


ZINTEGROWANY SYSTEM WIELOZAKRESOWEGO WSPOMAGANIA DZIECKA I RODZINY

Poradnictwo rodzinne i młodzieżowe

Poradnictwo wspierające procesy edukacyjne

Poradnictwo specjalistyczne

Wczesna interwencja

Wczesna rewalidacja

Interwencja kryzysowa

Pedagogizacja społeczności

RODZINNA OPIEKA

ZASTĘPCZA

SĄDY RODZINNE

Rodziny zastępcze

krótko i średnioterminowepogotowie rodzinnepreadopcyjneterapeutycznerewalidacyjneprofilaktyczno-wychowawczeresocjalizacyjnepracujące z rodziną naturalnądługoterminowe

rodziny adopcyjne

OPIEKA DZIENNAplacówki specjalistyczne

placówki wielofunkcyjne

profilaktyczno-wychowawczeterapeutyczne, rewalidacyjnepracujące z rodziną

OPIEKA CAŁODOBOWAkrótko i średnioterminowa, wielofunkcyjna,

kryzysowa, specjalistyczna, dla młodzieży, sieć małych placówek


DZIAŁANIA ASYSTENTA PODEJMOWANE NA RZECZ RODZINY

prowadzenie poradnictwa i edukacji dla rodzin będących w

trudnej sytuacji życiowej, w tym poradnictwa dotyczącego

możliwości rozwiązywania problemów, oraz udzielanie informacji na

temat pomocy świadczonej przez właściwe instytucje rządowe,

samorządowe i organizacje pozarządowe,

udzielanie pomocy rodzinom w poprawie ich sytuacji życiowej, w

tym

w uzyskaniu zatrudnienia, podnoszeniu kwalifikacji zawodowych

oraz zdobywanie umiejętności prawidłowego prowadzenia

gospodarstwa domowego,

sporządzanie wraz z zespołem interdyscyplinarnym planu pracy z

rodziną,

monitorowanie funkcjonowania rodziny po zakończeniu pracy z

rodziną,

współpraca z rodziną zastępczą, rodzinnym domem dziecka lub

placówką opiekuńczo-wychowawczą, w której umieszczono dziecko z

rodziny przeżywającej trudności w wykonywaniu funkcji opiekuńczo-

wychowawczej

oraz koordynatorem rodzinnej pieczy zastępczej i sądem,

udzielanie pomocy rodzinom zastępczym spokrewnionym oraz

pełnoletnim wychowankom opuszczającym te rodziny.



DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ!!!

ASYSTENT RODZINY W SYSTEMIE WSPARCIA

Documents

Transcript of ASYSTENT RODZINY W SYSTEMIE WSPARCIA